زینب حاجی‌حسینی: از ۳ ورزشکاری که مسؤولان ورزش ایران روی مدال‌آوری آنها در بازی‌های المپیک توکیو حساب ویژه‌ای باز کرده بودند، ۲ نفر در راه کسب سهمیه ناکام ماندند و یک نفر هم شرایط مطلوبی ندارد. گرفتن یک مدال طلا در رویداد بزرگی چون المپیک به قدری برای کشورهای پیشرفته اهمیت و ارزش دارد که خیلی زودتر از هر دوره بازی‌ها برای دستیابی به آن برنامه‌ریزی می‌کنند؛ اینگونه که مستعدهای توانمند در کسب این رنگ مدال را شناسایی کرده و سرمایه‌گذاری کلانی در راستای رسیدن به این مهم انجام می‌دهند. ورزش ایران اما به دلیل نداشتن هیچ برنامه بلندمدتی عملا از این سرمایه‌گذاری خالی است. به همین دلیل معمولا سعی بر این است که با روش گلخانه‌ای، قهرمانان و شانس‌های کسب مدال برای حضور در المپیک شناسایی و آماده شوند. البته در اکثر اوقات این نوع برنامه‌ریزی‌ها به مدال منجر نمی‌شود و اینگونه تیر مسؤولان ورزش کشور به سنگ می‌خورد. مصداق بارز این ادعا هم اتفاقات ناامیدکننده‌ای است که گریبانگیر ۳ ورزشکار نامدار و مطرح ایران شده است و آنها را با وجود توجه گسترده‌ و بودجه هنگفتی که صرف‌شان شد، از مدال المپیک و حتی سهمیه این بازی‌ها دور کرده است. 

 

* سهراب مرادی؛ ۱۰ هزار دلاری که به «هیچ» رسید

«سهراب مرادی المپیک توکیو را از دست داد»؛ این شاید بدترین خبر برای ورزش ایران در روزهای اخیر بود که حکایت از کنار رفتن یکی از چهره‌های شاخص وزنه‌برداری از کاروان المپیک داشت؛ کسی که اتفاقا امید زیادی به مدال او بود و به همین واسطه دلارهای زیادی هم برایش هزینه شد اما مصدومیت در حین رقابت گزینشی نتیجه همه آنها را به باد داد. مرادی از وزنه‌برداران مورد توجه کمیته ملی المپیک بود تا آنجا که این کمیته حمایت ۱۰ هزار دلاری برای ۲ مرحله جراحی و درمان وی در آلمان داشت به این امید که او بتواند برای المپیک ۲۰۲۰ کسب سهمیه کرده و بعد از آن طلای المپیک ریو را در توکیو تکرار کند اما پیچیدگی مچ دست و احساس درد در آن همان و بر باد رفتن المپیک هم همان، چه برسد به مدال و سکوی آن. 

 

* کیانوش رستمی؛ حمایت‌های داخلی و خارجی نتیجه‌ای نداشت جز «انصراف»

وقتی کیانوش رستمی در المپیک ریو موفق شد رنگ نقره‌ای مدالش در المپیک لندن را به طلا تبدیل کند، گل سرسبد وزنه‌برداری و ورزش ایران شد و الگویی بارز از ورزشکاری که با جسارت و اراده شخصی تا قهرمانی بزرگ‌ترین آوردگاه ورزشی پیش رفته است و اینگونه روی تصمیماتش برای دوری از کار تیمی و تمرینات شخصی صحه گذاشت. 

اینگونه رستمی جایگاهی برای خود در کانون توجهات مدیران ورزش ایجاد کرد و اجازه داد حساب و کتاب ویژه‌ای هم روی او، حضورش در المپیک آتی و حتی مدال‌آوری دوباره‌اش باز شود تا آنجا که کمیته ملی المپیک به خاطر در پیش بودن المپیک توکیو از طریق فدراسیون وزنه‌برداری ۵۰ میلیون تومان به عنوان حقوق و به قصد کمک‌هزینه در اختیارش قرار داد تا خارج از اردوی تیمی و برای تامین تجهیزات و برپایی اردوی شخصی با مشکلی مواجه نشود. این وزنه‌بردار حتی برای المپیک توکیو یکی از ۱۰ ورزشکار بورسیه ایران شد تا از کمک ماهانه ۵۰۰ دلاری کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) بهره‌مند شود اما این حمایت خارجی در کنار حمایت‌های داخلی تا به امروز به هیچ نتیجه‌ای منجر نشده جز چشم‌انتظاری! کیانوش رستمی در مسابقات اخیر قهرمانی آسیا تلخ‌ترین مدال طلای دوران ورزشی خود را به دست آورد، چون با وجود قهرمانی نتوانست به رکورد لازم برای المپیک برسد. بعد از آن وی می‌توانست شانس باقیمانده‌اش را برای انجام این مهم با حضور در آخرین مرحله مسابقات انتخابی المپیک امتحان کند اما به خاطر لزوم ثبت رکورد ۴۰۲ کیلوگرم در دسته ۸۹ کیلوگرم و ناتوانی احتمالی از انجام آن، قید حضور در مسابقات گزینشی کلمبیا را زد تا چشم‌انتظار فدراسیون جهانی بماند و بذل و بخشش احتمالی این فدراسیون برای محاسبه امتیازات مسابقات جهانی سوییس. 

 

* احسان حدادی؛ «ضمانت میلیاردی»‌ای که ضامن نشد

احسان حدادی دیگر ورزشکاری به حساب می‌آید که اتفاقات المپیکی و ناخوشایند اخیر ورزش کشور شامل او هم می‌شود. حدادی که از هفته‌ها پیش در آمریکا زیر نظر «مک ویلکینز» پیگیر تمریناتش برای المپیک بود از ناحیه دیسک کمر دچار مشکل شده است. اینکه آسیب‌دیدگی او در چه حدی است، خیلی دقیق مشخص نیست اما به هر حال آنقدر جدی است که او را ناچار به بازگشت کرده تا اینجا و زیر نظر مسؤولان ورزش کشور پیگیر درمان شود، چون حدادی یکی از المپین‌هایی است که اتفاقا برای کسب سهمیه و مدال او هم هزینه‌های زیادی شده است. بعد از اینکه احسان حدادی با حضور در لیگ جهانی ۲۰۱۹ الماس (قطر) موفق به کسب سهمیه المپیک در پرتاب دیسک شد، به خاطر مصدومیت نه‌چندان جدی وارد مسیری از حواشی خودساخته شد که جز تشدید حساسیت‌ها نسبت به شرایطش و شانس مدال‌آوری‌اش خروجی دیگری نداشت. حالا هم آسیب‌دیدگی جدید و ابهامات پیرامون عملکردش در توکیو، دوباره همان حساسیت‌ها و حواشی را یادآور شده است. سال گذشته بعد از اینکه کمیته ملی المپیک با درخواست احسان حدادی برای درمان مصدومیت در خارج از کشور مخالفت کرد، فدراسیون پزشکی- ورزشی ۸ هزار یورو به حساب فدراسیون دوومیدانی واریز کرد تا اقدامات لازم برای سفر او به آلمان و جراحی‌اش در این کشور را انجام دهد در حالی که عمل «خارپاشنه» آنقدر پیچیده نبود که نیاز به سفر خارج از کشور داشته باشد. با این حال شرط و شروطی که احسان حدادی برای پزشکان ایرانی بابت ضمانت بازگشت بموقع به میادین گذاشته بود، شرایط را مهیا کرد تا او به خواسته‌اش برای اعزام به آلمان و جراحی در این کشور برسد. به هر حال احسان حدادی که با کسب مدال نقره در المپیک لندن دست به تاریخ‌سازی زد، با وجود ناکامی در رسیدن به فینال المپیک ریو باز هم برای المپیک توکیو کسب سهمیه کرد و مدعی نتیجه‌گیری در این دوره بازی‌ها هم شد. به همین دلیل با همه شرط و شروط‌ حدادی برای انجام یک عمل ساده در خارج از کشور موافقت شد، به این امید که یکی از مدال‌آوران کاروان اعزامی شود اما حالا مشخص نیست این مهم چقدر دست‌یافتنی باشد.