نوید مؤمن: بر اساس نتایج تحقیقی که هفته گذشته از سوی کنسرسیوم ۱۷ رسانه بین‌المللی از جمله روزنامه‌های لوموند فرانسه، گاردین انگلیس  و واشنگتن‌پست آمریکا منتشر شد، برخی کشورها از بدافزار جاسوسی صهیونیست‌ها یعنی پگاسوس برای نظارت بر فعالیت روزنامه‌نگاران، سیاستمداران زن و مرد، فعالان حقوق بشر یا رؤسای برخی شرکت‌ها و موسسات بزرگ استفاده کرده‌اند. بدون‌ شک سازمان جاسوسی موساد از این طریق در جریان گردش بسیاری از اطلاعات غیرقانونی و خصوصی مرتبط با سیاستمداران و روزنامه‌نگاران جهان قرار گرفته است. 

یکی از سیاستمدارانی که قربانی این بازی امنیتی صهیونیست‌ها شده است، کسی نیست جز امانوئل مکرون! سیاستمدار خام، متوهم و خود‌بزرگ‌بینی که تملق‌گویی وی برای صهیونیست‌ها و مستاجران جمهوری‌خواه و دموکرات در کاخ سفید، زبانزد خاص و عام است. کسی که حتی برای سرکوب جلیقه زردهای فرانسه نیز از لابی‌های صهیونیستی فعال در این کشور اروپایی مشاوره می‌گیرد. او امروز خود قربانی کسانی شده که سال‌ها روی دیوار آنها یادگاری نوشته و در حمایت از جنایات آنها قد علم کرده است. 

صورت مساله اینجاست که دستگاه‌های امنیتی مراکش از طریق جاسوس‌افزار پگاسوس، یکی از خطوط تلفن همراه اصلی مکرون را شنود کرده و اطلاعات‌ این مکالمات را پیاده‌سازی، تجمیع و طبقه‌بندی کرده‌اند. بر هیچ کس پوشیده نیست صهیونیست‌ها در جریان این مساله (شنود تلفن همراه مکرون توسط مراکشی‌ها به وسیله بدافزار پگاسوس) قرار داشته‌اند. مکرون پس از آگاهی نسبت به این موضوع، دستور داده است موضوع سریعا مورد بررسی قرار گیرد و نتایج این بررسی به وی اعلام شود. اما گرد و خاک خنده‌داری که مکرون طی روزهای اخیر بر سر جاسوسی مستقیم مراکشی‌ها و جاسوسی غیرمستقیم صهیونیست‌ها از تلفن همراهش برپا کرده است، بزودی فرو خواهد نشست. 

بهتر است جهت درک این ماجرا، نیم‌نگاهی به افشای ماجرای شنود تلفن همراه آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان در سال 2013 میلادی بیندازیم. آن زمان روزنامه نیویورک‌تایمز در گزارشی به نقل از اعضای کمیته اطلاعاتی مجلس سنا نوشت آژانس امنیت‌ ملی آمریکا نه‌تنها اطلاعات مربوط به ارتباط‌های تلفن همراه صدراعظم آلمان، بلکه جزئیات مکالمات وی را نیز شنود می‌کرده است. بعدها مشخص شد برش‌هایی از مکالمات تلفنی و شخصی مرکل در گزارش‌های سرویس امنیت ‌ملی به کاخ سفید منعکس شده است.

حتی برخی از این مکالمات، اکنون در نهادهای امنیتی آمریکا ثبت و ضبط شده تا بلکه در آینده علیه صدراعظم فعلی آلمان به کار گرفته شود. 

زمانی که مرکل از شنود تلفن همراه خود توسط دستگاه‌های امنیتی آمریکا مطلع شد، بلافاصله دستور بررسی ماجرا را صادر کرد. او (صدراعظم ژرمن‌ها) این اقدام مقامات آمریکایی را نابخشودنی و غیرقابل قبول دانست اما کمتر از ۲ سال بعد (سال 2015 میلادی) مقامات آلمانی دستور مختومه شدن پرونده جاسوسی آمریکا از تلفن همراه عالی‌ترین مقام کشورشان را صادر کردند. در آن زمان، کمتر کسی از شهروندان آلمانی متوجه دلیل عقب‌نشینی مرکل در برابر دستگاه‌های امنیتی آمریکا شد. واقعیت امر این بود که مقامات آمریکایی، مرکل را تهدید کردند اگر این پرونده را هر چه سریع‌تر مختومه نکند، برخی همکاری‌های پشت‌پرده وی با سازمان سیا (از جمله ارائه مجوز مخفیانه درباره جاسوسی سفارت آمریکا در آلمان و ارائه اطلاعات شخصی برخی شهروندان آلمانی به سازمان سیا) را افشا خواهند کرد. هزینه این افشاگری برای مرکل و همراهانش در حزب دموکرات‌ـ مسیحی آلمان بسیار سنگین بود و می‌توانست به قیمت از دست رفتن قدرت و به ضرر آنها تمام شود. نکته قابل تامل اینکه حزب اصلی مخالف مرکل (حزب سوسیال‌ـ دموکرات آلمان) نیز در مقابل این پرونده سکوت کرد، زیرا آمریکایی‌ها همکاری‌های مشابهی را نیز با این حزب ظاهرا مستقل داشته‌اند. 

اکنون رئیس‌جمهور فرانسه نیز بازی مشابهی را آغاز کرده است. او در ابتدا سعی می‌کند خود را نسبت به ماجرای جاسوسی صهیونیست‌ها از خود بسیار حساس نشان دهد اما خود نیز بخوبی می‌داند اگر بخواهد این ماجرا را بیش از اندازه (که حد و مرز آن را نیز سازمان‌های جاسوسی رژیم صهیونیستی و آمریکا برای وی معین می‌کنند) برجسته سازد، با افشاگری‌های ظاهرا تصادفی اما در واقع هدفمندی از سوی تل‌آویو و واشنگتن مواجه خواهد شد. از این رو دستگاه‌های قضایی و امنیتی در فرانسه نیز آماده هستند تا پیگیری پرونده موسوم به پگاسوس را هر زمان که لازم است متوقف و مختومه سازند. بهتر است کسانی که دم از استقلال اروپاییان در نظام بین‌الملل می‌زنند، امروز مشاهده کنند سران کشورهای اروپایی چگونه از ترس افشای زد و بندهای خود با سازمان‌های جاسوسی آمریکا و رژیم صهیونیستی، از پیگیری واقعی بدترین جاسوسی ممکن از زندگی سیاسی و شخصی خود اجتناب می‌کنند. این انعکاسی واقعی از ذلت اروپای امروز است که نفرت جهانیان از امثال آنگلا مرکل و امانوئل مکرون را برانگیخته است.