علیرضا کریمی: اصل اساسی فدرالیسم در همه‌ جای دنیا خودمختاری در برخی مسائل داخلی و تبعیت از دولت مرکزی در سیاست خارجی است و طبعا عراق هم از این قاعده فراگیر نمی‌تواند مستقل باشد. دولت اقلیم کردستان عراق موظف است در سیاست خارجی و هر آنچه به فراسوی مرزهای عراق مربوط است، از سیاست‌های ابلاغی دولت مرکزی عراق تبعیت کند. در صحنه بین‌الملل، یک عراق و یک اقلیم کردستان عراق به رسمیت شناخته نمی‌شوند بلکه این تنها نام عراق است که به ‌عنوان یک کشور مستقل شناخته می‌شود؛ کشوری که 3 استان تشکیل‌دهنده اقلیم کردستان در درون مرزهایش قرار می‌گیرند و سیاست خارجی‌اش در بغداد شکل می‌گیرد، نه اربیل. 

اما روز جمعه دوم مهرماه، نشستی در اربیل برگزار شد که بحق از سوی رسانه‌ها و فعالان عراقی «نشست صهیونیسم» نام گرفت؛ نشستی که برخلاف سیاست‌های رسمی بغداد، بر عادی‌سازی روابط با رژیم غاصب صهیونیستی تاکید داشت. برگزاری چنین نشستی با حضور حدود 300 شخصیت عراقی، خیلی سریع با واکنش تند دولت بغداد، گروه‌های مختلف سیاسی عراق و اقشار مختلف مردم این کشور مواجه شد تا آنجایی که در حرم سیدالشهدا(ع) نیز شعار «کلا کلا اسرائیل» سر داده شد. اما واکنش دولت اقلیم کردستان این بود: «این نشست بدون اطلاع، موافقت و مشارکت دولت اقلیم برگزار شده است و بیانگر موضع دولت اقلیم کردستان نیست».

شاید این موضع‌گیری برای رفع تکلیف اربیل در ابتدا چندان بی‌ربط به‌نظر نرسد اما عبارت «بدون اطلاع» در واکنش فوق بیشتر عذر بدتر از گناه به‌نظر می‌رسد! دولت اقلیم چگونه از آنچه در مرکز این دولت رخ داده، آن هم با حضور این تعداد شخصیت و در آن ابعاد بی‌اطلاع بوده است؟ اساسا این چگونه دولتی است که از چنین رویدادی در این سطح می‌تواند بی‌اطلاع باشد؟ با چنین دولتی جناب(!) مسعود بارزانی قصد ایجاد کشور مستقل را داشت و برایش همه‌پرسی هم برگزار کرد؟! 

طبعا هیچ ناظر عاقلی نمی‌تواند به واکنش اربیل به‌مثابه مجموعه‌ای از گزاره‌های صادقانه بنگرد. سال‌هاست بسیاری از تحلیلگران درباره حضور مخرب عناصر وابسته به رژیم صهیونیستی در اقلیم کردستان عراق هشدار می‌دهند. آنچه در نشست صهیونیستی اربیل رخ داد نیز بیش از آنکه در چارچوب بی‌اطلاعی دولت اقلیم قابل تحلیل باشد، در قالب همین حضور و نفوذ مخرب قابل خوانش و بررسی است. 

به ‌نظر می‌رسد این در وهله اول وظیفه بغداد باشد که به اربیل درباره چنین خطاهایی هشدار دهد.