حسین جوادی: کارلوس کی‌روش با زیرکی خاصی گفت‌وگو می‌کند، او در لابه‌لای حرف‌هایش گاهی نقد‌های برنده به بعضی از بازیکنان دارد که نامشان در لیست محو شده و شاید هم بهتر باشد بگوییم مورد توجه کارلوس نیستند. او با هوشیاری انتقادهایش از فدراسیون را بیان می‌کند و توپ را در زمین دیگران می‌اندازد ولی باز هم چون می‌داند فرهنگ ایرانی با شکست خوردن بیگانه است از کلمات حماسی و تهییج‌کننده استفاده می‌کند. جهنم کردن 3 بازی برای نیجریه، آرژانتین و بوسنی تنها یک معنی دارد و آن این است که کارلوس با توجه به میزان دوندگی و آمادگی جسمانی بازیکنانش می‌خواهد 3 رقیب را در تنگنا قرار دهد. شاید او هم با ما موافق است که تیمش خیلی از لحاظ تاکتیکی برنامه مشخصی ندارد، شوت به دروازه حریف و دفع توپ از یک‌سوم میانی، بازی از جناحین و دوندگی هافبک‌ها روشی نیست که او بتواند خیلی رویش حساب کند. ولی چیزی که برای کارلوس اهمیت دارد این است که میزان مهندسی تقسیم انرژی را به بازیکنان آموزش دهد تا آنها در بازی به نفس‌نفس زدن نیفتند البته بازی‌های اول و دوم بیش از بازی آخر برایش اهمیت دارد چون جمع کردن امتیاز از سبد نیجریه و آرژانتین کلید خوشبختی اوست. کارلوس شاید هم ته دلش می‌داند صعود کردن به همین آسودگی نیست ولی انگار او نیز «ایرانیزه» شده و به غیر از فوت و فن‌های تاکتیکی می‌داند تاثیر کلمات می‌تواند چه شگفتی‌ای را رقم بزند آن هم وقتی بازیکنان شما بیش از هر چیز به متد‌های احساسی و روش‌های توفانی عادت دارند تا نظم تاکتیکی. باید این حقیقت را پذیرفت که فوتبال در آسیا بویژه در خاورمیانه با روش و پلن‌های تاکتیکی بیگانه است و شاید تنها تیم آسیایی که کمی فوتبال اصولی را بلد است ژاپن باشد. خب ایران نه ژاپن است و نه کره‌جنوبی و نه خیلی بدون تعصب و کند مثل عرب‌های نزدیک خلیج‌فارس. فوتبال ایرانی فرق می‌کند، مبتنی بر فیزیک و کارهای ذاتی فانتزی که اگر روی پاشنه‌اش بچرخد
آن وقت تبدیل به توفان می‌شود. کارلوس همین را می‌خواهد؛ امتیاز گرفتن از نیجریه و رسیدن به آرژانتین خسته (که بدون شک تمام توانش را برای اولین بازی با بوسنی می‌گذارد که 3 امتیاز را کسب کند). شک نکنید آرژانتین در این جام یا صفر است یا صد! چیزی میان این دو وجود ندارد، آنها یک فوتبال بی‌نظم مبتنی بر حرکات فردی را دارند و زمانی که با آسمان‌خراش‌های جزیره بالکان روبه‌رو شوند آنقدر باید بدوند که برای بازی با ایران تنها یک چیز می‌تواند یاری‌شان دهد و آن ترسی است که در دل پسران کی‌روش رخنه کرده باشد در غیر این صورت مصاف آرژانتین خسته مقابل دوندگی بی‌امان بازیکنان ایران از دلش امیدواری به یک تساوی بیرون می‌آید. شاید تمام این حرف‌ها خیلی خوشبینانه باشد ولی چیزی که کی‌روش این روزها در اردوی اتریش در دستور کار قرار داده کار کردن روی بدن‌های نهیب نخورده ایرانی است که حالا با یک شوک به خودشان آمده، این تمرینات آنقدر سخت است که بازیکنی مانند تیموریان می‌گوید حالا عضلاتم شکل گرفته!