مهدی طاهرخانی: دقیقه 92 ثانیه 50؛ یعنی تنها 10 ثانیه مانده به اولین و احتمالا تا 40 سال دیگر آخرین قهرمانی اتلتی در اروپا. کرویف بالکان پشت ضربه کرنر. کاسیاس هم باید جلو می‌آمد چون اگر این توپ برگشت داده می‌شد داور آخرین سوت بازی را می‌زد و همه چیز تمام. اما قبل از ضربه ارسالی مودریچ قرار است عملکرد آنچلوتی، پرس و بیل و بقیه را بررسی کنیم. یک رئالی دوآتشه هستیم و 92دقیقه و 50 ثانیه حملاتمان راهی دروازه اتلتی نشده. خبری از رونالدو نیست. گویا هنوز در آلیانس آره‌نا جا مانده. 92 دقیقه و 50 ثانیه است مدافعان اتلتی دارنده آخرین توپ طلای جهان را محو کردند. گرت بیل چگونه است؟ یک خرید گرانقیمت که در طول این 92 دقیقه و 50 ثانیه 3 موقعیت را به دست آورد اما هر سه ضربه را خودخواهانه و بد زد. آقای کاسیاس حالا می‌فهمیم که حقت است ذخیره لوپز باشی. بدترین سوتی تاریخ رئال در فینال اروپا را دادی. هرگز نمی‌بخشمت. فصل بعد باید بروی. باندباز. سرت را بالا می‌گیری پرس را در وی‌آی‌پی می‌بینی. می‌خواهی از همانجا از او بپرسی چرا 240 میلیون در ابتدای فصل فقط هزینه بار هجومی تیم کردی اما زور اینها به دفاع اتلتی نمی‌رسد. بعد از ضربه سوم بیل می‌خواهی گردن پرس را به عنوان یک رئالی عصبانی بشکنی و به او بگویی چرا 40 میلیون پول اییرامندی را دادی تا حالا در حساس‌ترین بازی فصل مربی مجبور باشد به خدیرای یک فصل مصدوم به جای آلونسو بازی بدهد اما به این ستاره باسکی نه! راستی کاسیمیرو که آن هم با قیمت عجیب از برزیل آمد روی هم رفته کل فصل چند دقیقه بازی کرد؟ یاد پسر طلایی مالاگا می‌افتی! امشب ایسکو حسابی اذیتمان کرد. کاش برگردد همان مالاگا! همه شما بدون استثنا افتضاح بودید. آقای آنچلوتی فقط یک کوپادل‌ری جلوی بارسای بدون مدافع گرفتی و دیگر هیچ! لعنتی تو مرد بازی‌های بزرگ نیستی. خب! محاکمه دیگر بس است. بگذارید کرویف بالکان قبل از اینکه داور بر سوتش بدمد ضربه آخر را بزند! مودریچ کشید. رونالدو و بیل باز هم اسیر این مدافعان هستند اما یک نفر از آن ته زمین آمده. همانی که معجزه در آلیانس آره‌نا را با دو ضربه سر کلید زد. بلند شد، کسی مزاحمش نیست. ضربه سرش را زد. دقیقه 92 و 51 ثانیه شده، بهترین گلر لالیگا مثل فنر کش می‌آید. این مهم‌ترین سیو زندگی او است اما... گل! مموری مغزت ریست شد. آخرین توپ در آخرین ثانیه قطب نمای جهان‌بینی‌ات را عوض کرد. اتلتی دیگر نای بلند شدن ندارد. اگر 14 سال قبل من‌یو در عرض 2 دقیقه در آخرین لحظات بازی در نوکمپ توانست دراماتیک‌ترین فینال تاریخ لیگ قهرمانان را رقم بزند، اگر لیورپول 45 دقیقه وقت می‌خواست تا معجزه استانبول را به همین آنچلوتی نشان دهد. حالا تاریخ معجزه عجیب‌تری را می‌بیند. سرجیو راموس در آخرین ثانیه بازی با یک پرش 4 گل زد! هر چهارتایش کار راموس بود. عملکرد رونالدو و بیل و حتی همین دی‌ماریا را در دقیقه 92 و ثانیه 50 در تحلیل کرده بودیم. آنها به نعش اتلتی گل زدند. کار اصلی را راموس کرد. حالا پرس مجبوب‌ترین مدیر جهان است. بله گرت بیل 100 میلیون می‌ارزید، چون در دو فینال دو گل زده! اوه رونالدو رویایی است چون در فینال هفدهمین گل فصلش را زد! یک رکورد احتمالا دست‌نیافتنی. مرسی دی‌ماریا در گل دوم شاهکار کردی. ماشاءالله کاسیاس تو هم بهترین بودی چون دو بار سوتی دادی یک بارش گل شد و بار دومش ویا آسمان را نشانه رفت در دروازه بی‌دروازه‌بان. تاریخ را مردان فاتح می‌نویسند. دیگر کسی یادش نمی‌ماند چولو سیمئونه با تیمی که یک‌دهم رئال و بارسا ستاره نداشت تا دقیقه 92 و ثانیه 50 فاتح جام بود! قلم‌ها اینچنین عوض می‌شوند. ما اینچنین تغییر می‌کنیم. رسیدی به وی‌آی‌پی اما مودریچ ضربه را زده و تو عوض جویدن خرخره پرس می‌خواهی گونه پیرمرد را غرق بوسه کنی. خدا را شکر فقط از یک جهت. در فینال لیگ قهرمانان فوتبال اتوبوسی قهرمان نشد که خدا بخواهد در جام‌جهانی هم اینچنین باشد. می‌دانیم چولو با اتلتیکو چاره‌ای جر دفاع مقابل رئال نداشت اما فوتبال با حمله زیباست نه 90 دقیقه دفاع بی‌نقص. می‌دانیم چولو نه آردا را داشت و نه کاستا را. می‌دانیم ویا در تمام نیمه دوم یک بار هم نتوانست یک ضدحمله بزند. همه اینها را می‌دانیم اما اگر عاشق بارسا هم باشی نمی‌توانی از قهرمانی تیم یکپارچه مدافع خوشحال باشی. آن اتلتی که در استمفوردبریج چلسی را خورد کرد زیباتر بود. آن اتلتی که تا قبل از زدن گل تساوی به بارسا در نوکمپ ستاره‌های تاتا را در لاک دفاعی فرو برده بود قابل ستایش‌تر بود. این اتلتی در لیسبون اتوبوسش به خاطر نبود دو ستاره‌اش چندان جذاب نبود.