عزل محرمانه محمد مصدق از نخست‌ وزیری توسط محمدرضاشاه پهلوی (1332 ش)
در حالی که مصدق سرگرم اقدامات لازم و ضروری برای بقای خود بود، دولت‏های انگلستان و آمریکا با ایادی دربار پهلوی، دست به دست هم داده، نقشه سرنگونی حکومت را طراحی و آماده اجرا کرده بودند. در روز 22 مرداد 1332 محمدرضا پهلوی به طور محرمانه دکتر محمد مصدق را از نخست‏وزیری عزل کرد و سرلشکر زاهدی را به نخست‏وزیری برگزید. این تصمیم براساس توصیه دولت‏های آمریکا و انگلیس انجام شد، زیرا دولت مصدق با حمایت مردم، نفت ایران را ملی کرده بود که عملی مخالف منافع استعماری به شمار می‏رفت. وقتی خبر عزل مصدق به او داده شد، وی این حکم را نپذیرفت و این حرکت را کودتایی علیه خود قلمداد کرد. در بامداد روز 25 مرداد، خبر کودتا به طور مشروح از رسانه‏های گروهی پخش شد. پس از آنکه طرح برکناری مصدق شکست خورد، محمدرضا پهلوی به عراق و ایتالیا گریخت. با اعلام خبر کودتای نافرجام علیه دولت، مردم مجسمه‏های شاه و پدرش را به زیر کشیدند و عکس‏های محمدرضا را از ادارات برداشتند. اما چند روز پس از فرار مفتضحانه شاه از کشور، کودتای 28 مرداد توسط آمریکا و انگلیس اجرا شد و شاه پس از سقوط دولت مصدق به ایران بازگشت و به حکومت مستبدانه خود ادامه داد.
مهاجرت علمای تهران به ری، معروف به مهاجرت صغری (1323ق)
در اثر فراگیر شدن ظلم و فساد و فقر و قحطی، در اواخر سلطنت مظفرالدین‏شاه قاجار، علما که از وضع موجود بشدت رنج می‏بردند، جهت اصلاح اوضاع و فشار به دولت، تصمیم به مهاجرت از تهران به حرم حضرت عبدالعظیم حسنی علیه‏السلام در شهر ری گرفتند. این سفر که در ۲۲ آذرماه ۱۲۸۴ش برابر با شانزدهم شوال سال ۱۳۲۳ هجری قمری صورت گرفت، به مهاجرت صغری شهرت یافت و در ابتدا شامل 2 هزار نفر بود. پس از چند روز، به تعداد متحصنین افزوده شد و از 10 هزار تن فراتر رفت. وعاظ و خطبا دائماً بر منبر رفته و از استبداد حکومت عین‏الدوله، صدراعظم وقت، سخن می‏گفتند و خواستار تشکیل عدالتخانه می‏شدند. مظفرالدین‏شاه با مشاهده وخامت اوضاع، درصدد حل قضیه برآمد. شاه قاجار سرانجام با خواسته آنان که تأسیس عدالتخانه در همه شهرهای ایران، اجرای قوانین اسلام در سراسر کشور، عزل موسیو نوژ رئیس بلژیکی گمرک ایران و نیز عزل علاءالدوله حاکم ظالم تهران بود، موافقت کرد. این تحصن سرانجام در ۲۲ دی ۱۲۸۴ش به پایان رسید و با ادامه مبارزه توسط علما و مردم، مظفرالدین‏شاه مجبور شد فرمان مشروطه را در چهاردهم مردادماه ۱۲۸۵ش امضا کند.
آغاز ساخت دیوار برلین و تقسیم پایتخت آن به دو قسمت غربی و شرقی (1961م)
بعد از جنگ دوم جهانی و آغاز دوره‏ای دیگر از رویارویى‏ها که به «جنگ سرد» موسوم شد، مساله آلمان به عنوان نقطه تلاقی دو اندیشه لیبرالیسم و کمونیسم مطرح شد. از یک طرف تبلیغات گرم و شدید بوق‏های تبلیغاتی غرب که از رفاه، آزادی و کرامت انسانی دم می‏زدند و از سوی دیگر اندیشه مارکسیستی و تسلط دولت بر همه چیز و شکل‏گیری طبقات در جامعه بی‏طبقه، باعث می‏شد تا ساکنان شرق اروپا که در زیر سلطه کارگزاران شوروی قرار داشتند و بویژه مردم آلمان و شهر برلین به دنبال آسایش و رفاه وعده داده شده، باشند. با اوج‏گیری این وضعیت و در عین حال رجزخوانی سران آمریکا و شوروی مبنی بر نحوه حل مساله برلین و از جمله پیشنهاد خروشچف مبنی بر واگذاری برلین به آلمان شرقی و خروج نیروهای بیگانه از آن، در نیمه شب 13 آگوست 1961م پلیس آلمان شرقی بنای دیواری 45 کیلومتری را آغاز کرد که ابتدا با سیم خاردار و موانع دیگر ساخته شد و سپس به دیواری محکم که از آن به «دیوار آهنین» یاد می‏شود، تبدیل شد. این دیوار مدت 28 سال پابرجا بود و شهر برلین را به دو قسمت تقسیم می‏کرد. در این میان، تنها یک دروازه تحت کنترل، رفت و آمد میان دو کشور را ممکن می‏کرد. دیوار برلین به عنوان نماد تفکری منحط و فروپاشیده، در 9 نوامبر 1989م توسط مردم تخریب شد و در اکتبر سال بعد با ادغام دو بخش غربی و شرقی، آلمان واحد شکل گرفت.