شب اول دور برگشت یک‌چهارم‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا تحت‌تاثیر جنجال داوری بود. اگر اسپانیایی نباشید، حتما این فکر را کرده‌اید که چرا این فصل به شکلی باورنکردنی اکثر اتفاقات داوری در مراحل حساس به سود رئال‌مادرید و بارسلونا رقم خورده؟ لازم نیست درباره بازی برگشت بارسلونا و پاری‌سن‌ژرمن توضیحات بیشتری بدهیم اما برای اینکه  لطف داور به رئال‌مادرید ملموس جلوه کند، لازم است کمی صحنه‌های مشکوک بازی سه‌شنبه شب با بایرن را بازبینی کنیم.
اتفاقات بازی تب‌دار
 اخراج ویدال درست به نظر نمی‌رسید، رونالدو در صحنه گل دوم رئال و هنگام ارسال توپ به وضوح در آفساید بود و گل سوم رئال هم  هر چند از زاویه درست و درمانی به نمایش درنیامد اما انگار آفساید بود، با این حال رونالدو کار خودش را کرد؛ رونالدویی که می‌گفت تیمش در نیمه اول فرصت زدن 2 گل را داشت. با اینکه بایرن در نیمه اول بیشتر توپ را در اختیار داشت اما حملات رئال‌مادرید خطرناک‌تر بود. 45 دقیقه بدون گل به یک نیمه دوم زیبا پیوند خورد؛ جایی که پنالتی اعلام شده به سود بایرن توسط لواندوفسکی گل شد تا این لهستانی بعد از آن شب تاریخی نیمه‌نهایی فصل 2013-2012 لیگ قهرمانان اروپا یک بار دیگر به رئال گل بزند. هجوم بایرن  بیشتر شد اما رونالدو هم آن سمت به تنهایی دفاع متزلزل بایرن را به دردسر می‌انداخت و سرانجام از فرصتش استفاده کرد. هنوز برنابئویی‌ها از آغوش هم پایین نیامده بودند که شاهکار مشترک راموس و ناواس، بازی را در مجموع مساوی کرد. 3 دقیقه قبل از گل به خودی، کارلتو شجاعاتش را نشان داده بود؛ با بیرون کشیدن آلونسو و حضور مولر البته ناآماده در این فصل. شاید اگر مرد ایتالیایی بیشتر هم شجاعت به خرج می‌داد، می‌توانست با آوردن بازیکنی مثل کومان با 2 بازیکن به کارواخال و مارسلوی همیشه در حال هجوم فشار بیاورد و تیمش را به سمت گل‌های بیشتر سوق دهد. آن طرف زیدان اهل ریسک نبود و به جای ایسکو، واسکس را به زمین آورد.
سرنوشت رقم خورد
 در این گیر و دار باز هم یک صحنه خاص، سرنوشت را رقم زد. ویدال با خطایی که خطا نبود، اخراج شد تا با  احتساب پنالتی از دست رفته بازی رفت، یک تنه عامل حذف تیمش شود. آخرین سوت کاسای پراشتباه در وقت قانونی، دوئل رونالدو و نویر در دقایقی از وقت اضافه را به وجود آورد. در یک برخورد، پای نویر شکست و هر چند در بازی ماند اما ادامه فصل  و شاید حتی ابتدای فصل بعد را هم از دست داد. راه برای رونالدو باز شد؛ بویژه وقتی داور آفسایدش را ندید. رئال 2- بایرن 2. بایرن با یک گل دیگر صعود می‌کرد اما نه، رئال به گل رسید و باز هم رونالدو. آخر بازی کسی نفهمید چرا شادی گلش، شبیه وقتی بود که یک گلزن به سمت هواداران تیم رقیب می‌رود. چرا فرمان سکوت؟ خودش اعتقاد دیگری دارد: «نخواستم فرمان سکوت بدهم. می‌خواستم به آنها بگویم دیگر برایم سوت و هو نکشند، چون خیلی برای آنها و تیم زحمت کشیده‌ام».
تاریخ‌سازی
 حالا کریس به نخستین بازیکنی تبدیل شده که مرز 100 گل در لیگ قهرمانان را رد کرده است. او که تا قبل از بازی رفت با بایرن فقط یک گل در فصل جاری زده بود، در این 2 بازی روی هم 5 گل زد. گل آخر اعجوبه به طور کامل نتیجه حرکت فردی درخشان مارسلو بود. ضربه آخر را هم یک تعویضی به نام آسنسیو زد. از رومنیگه تا ویدال گرفته تا کروس و زیدان، آخر بازی همه اعتقاد داشتند داور مهم‌ترین نقش را در بازی داشته اما کمی دورتر در لستر، شب آرام، نیاز به هنرنمایی داور نداشت. گل دقیقه 26 سائول بازی را کشت و بچه‌های شکسپیر واقعا زور زدن 3 گل به یکی از متخصص‌های کلین‌شیت در اروپا را نداشتند. هر چند بالاخره به طلسم گل نخوردن اتلتی پایان دادند و این بار هم واردی مثل بازی دور رفت یک‌هشتم‌نهایی گلی زد که شادی چندانی در پی نداشت. لسترسیتی قهرمانانه حذف شد و اتلتیکوی سیمئونه برای دومین‌بار در 3 فصل اخیر به جمع 4 تیم برتر رسید.