عضو کمیسیون برنامه، بودجه و محاسبات مجلس با بیان اینکه انکار سخنگوی دولت در برداشت 1/4میلیارد دلاری از صندوق توسعه ملی اعجاب‌آور است، گفت: اشتباه آقای نوبخت این است که ماجرا را انکار می‌کند در صورتی‌که می‌تواند تخلف را بپذیرد و با شرح محذورات و مشکلات عذرخواهی کند. احمد توکلی در گفت‌وگو با خانه ملت، در این‌باره گفت: سخنگوی دولت در برخی مواقع سخنان اعجاب‌انگیزی را مطرح می‌کند که نمونه آن، انکار برداشت از صندوق توسعه ملی و رانت 650 میلیون یورویی به رغم وجود اسناد است. نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات و اسلامشهر در مجلس افزود: ظاهرا دولت برای فعالیت‌های عمرانی با کمبود منابع روبه‌رو بوده، البته در مقابل آن، از شرکت واسطه فروشنده نفت مبالغی را طلبکار بود بنابراین بابت جبران این کسری، 4 میلیارد و یکصد میلیون دلار از حساب صندوق توسعه ملی برداشت کرد تا پس از وصول آن طلب، بدهی خود به صندوق توسعه ملی را پرداخت کند. وی تصریح کرد: در نتیجه دولت منابع برداشت شده از صندوق توسعه ملی را به نرخ ارز رسمی فروخته و منابع حاصل از آن را صرف بودجه کرد. وی با اشاره به اعتراض نمایندگان مجلس به برداشت از صندوق توسعه ملی و عدم واریز وجوه از سوی شرکت واسطه، گفت: پس از اعتراض نمایندگان مجلس به این موضوع، دولت به بانک مرکزی دستور جابه‌جایی منابع را داد، یعنی بانک مرکزی 1/4میلیارد دلار از منابع خود را به صندوق توسعه ملی واریز کرد و دولت به این بانک بدهکار شد تا زمانی که طلبش وصول شد به بانک مرکزی واریز شود. توکلی با اشاره به اقدامات صورت گرفته در این بین تاکید کرد: این پول تنها متعلق به دولت نبوده و باید تقسیم شود، طوری‌‌که در صورت وصول، 5/14 درصد متعلق به شرکت نفت، 2 درصد بابت بدهی عیدانه، 26 درصد سهم صندوق توسعه ملی و مابقی متعلق به دولت است و دولت حق تصرف کل این منابع را ندارد. توکلی افزود: مورد دیگر اینکه، دولت براساس قانون حق برداشت از صندوق توسعه ملی را ندارد، سومین اقدام غیرقانونی نیز استقراض از بانک مرکزی است، در حالی که این اقدام نیازمند مصوبه مجلس بوده و دولت نباید چنین کاری را انجام می‌داد. نماینده مجلس تصریح کرد: نکته حائز اهمیت اینکه بزرگ‌ترین خطای دولت، نپذیرفتن این اشتباه بوده و اکنون هم به جای قبول خطا، دیوان محاسبات را متهم می‌کند. وی اضافه کرد: دیوان محاسبات با بررسی‌های کارشناسی به این تخلفات رخ داده پی برده و پس از تشکیل پرونده، آن را به دادسرای دیوان فرستاد و دادیار ایراد را وارد دانسته و دادستان با قبول این نظر، پرونده را برای صدور رأی به هیأت مستشاری فرستاده است و بزودی با نظر مستشاران در این باره تصمیم گرفته می‌شود. وی ادامه داد: اکنون تخلف مشخص شده و با نظر مستشاران مجازات مشخص می‌شود. توکلی گفت: من متاسفم که سخنگوی دولت، اظهارات مستند کمیسیون برنامه، بودجه و محاسبات مجلس براساس ماده 236 را انکار می‌کند. به‌گفته وی بزودی این گزارش در صحن مجلس قرائت و پس از آن، پرونده  در دیوان محاسبات مراحل قضایی را طی خواهد کرد، همچنین اگر علاوه بر تخلفات مذکور، جرم ضرر زدن به بیت‌المال هم مطرح شود پرونده به دادگستری ارسال خواهد شد. این نماینده ادامه داد: بنابر سابقه، دولت محکوم به تخلف خواهد بود، البته بعید است که به طور مستقیم آسیبی به بیت‌المال وارد شده باشد. عضو کمیسیون برنامه، بودجه و محاسبات در مجلس شورای اسلامی درباره آسیب‌های این تخلف نیز گفت: دولت معادل 1/4 میلیارد دلار، یعنی حدود 10 هزار میلیارد تومان پول پر قدرت به جامعه تزریق کرده و بر خلاف سیاست درست ضد تورمی خویش به اقتصاد آسیب رسانده است. گفتنی است گزارش کمیسیون برنامه و بودجه و محاسبات در مورد برداشت 1/4 میلیارد دلار از حساب صندوق توسعه ملی در آذرماه منتشر شد و قرار است در هفته جاری در صحن علنی مجلس قرائت شود.

محمدمهدی تقوی: در حلقه‌هایی که وابستگان رژیم طاغوت پس از انقلاب اسلامی در مغرب‌زمین تشکیل دادند، حلقه‌ای که با عنوان «مشروطه سلطنتی» و به ریاست داریوش همایون پا گرفت، آوازه و شهرتی بیشتر دارد. تاریخ نام او را در ردیف چهره‌های رازآلود نشانده ‌است. لازم نیست برای آشکار شدن چهره‌ سیاسی او منتظر اعلان نام کلوب‌های فراماسونری باشیم او فراتر از یک فراماسون ایفای نقش می‌کرد. گاهی در نقش یک فعال سیاسی ظاهر می‌شد و به کنگره‌ها و همایش‌های احزاب می‌رفت و مانیفست مبارزه آنها را تدوین یا ویرایش می‌کرد، در برهه‌ای در کسوت یک روشن فکر و دگراندیش در استودیوهای خبری ظاهر می‌شد و با ادبیات جامعه‌شناسانه به آسیب‌شناسی معضلات جامعه و نسل جوان ایرانی می‌پرداخت، زمانی به هیات یک روزنامه‌نگار و نویسنده درمی‌آمد و کتاب می‌نوشت و گاه سرمقاله‌ها و ستون‌های روزنامه‌های آن سوی مرز را تغذیه می‌کرد و با نویسندگان محفل‌نشین حتی به چالش قلمی می‌پرداخت.
او کسی است که قلم و تصمیمش یکی از جرقه‌های بزرگ انقلاب اسلامی را شعله‌ور کرد؛ او سنت‌ ستیز با روحانیت را پایه‌گذاری کرد و تا آخرین روزهای عمر 82 ساله‌اش بر این سنت باقی ماند. این تضاد و ستیز با مذهب و روحانیت در سرشت فکری همه اعضای خاندان سلطنتی جاری بود اما باید گفت هیچ‌کدام به اندازه داریوش همایون یا همان «احمد رشیدی‌مطلق» در این عرصه قلمفرسایی نکردند.
او با حضور در پایتخت‌های اروپایی به ظاهر هر آنچه از نشان همایونی داشت، کنار نهاد اما اندیشه و آرزوی براندازی نظام دینی و بازگشت نظام پادشاهی را تا آخرین روز زندگی خویش حفظ کرد و البته آن را به گور برد!
  در نقش تیپ‌سازی اجتماعی و مهندسی فرهنگی
زندگی سیاسی وزیر اطلاعات پهلوی دوم سرشار از شگفتی‌ و معماست. همه تجارب و سوابق او در پست کلیدی مرد اول فرهنگی رژیم و نیز ارتباطات بین‌المللی‌اش دست به دست هم دادند تا رشیدی‌مطلق در 30 سال گذشته حلقه اول هدایتگران اپوزیسیون نظام اسلامی باشد. در این مدت او در همه محفل‌های سیاسی، امنیتی و فرهنگی و حتی ادبی حضور می‌یافت، در محفل ادبا و شعرای ایرانی خود را شیفته ادبیات ایران و جهان نشان می‌داد، در انجمن‌هایی حاضر می‌شد که یک سوی آن سیاوش کسرایی، سهراب سپهری و نادر نادرپور بودند و سوی دیگرش منوچهر شیبانی، ضیاء مدرس و شاپور زندنیا. او از طریق همین انجمن‌ها و محفل‌ها موفق شد کتاب‌هایی را چاپ کند تا تصویر یک روشنفکر را از یک کارگزار رژیم سابق بسازد.
 می‌توان گفت داریوش همایون، به معنای واقعی سازمان خود را در خارج از ایران نیز دایر کرد و با ایجاد شبکه‌های ارتباطی گسترده، همه شئون فعالیت رسانه‌ای، سیاسی و امنیتی را رصد می‌کرد.
او یک مهره سیاسی زیرک با توانایی‌هایی بود که توجه شبکه‌های سیاسی– اطلاعاتی اروپا را به خود جلب کرد. وی این زیرکی خویش را در عملیات فراری که طراحی می‌کند، نشان می‌دهد (داریوش همایون که بعد از بازداشت در آبان 57 به زندان دژبان مرکز در پادگان جمشیدیه تهران منتقل شده بود، شامگاه 21 بهمن 1357 هنگامی که مردم پادگان فوق را تسخیر کردند، به طرز مرموزی در تاریکی شب پا به فرار می‌گذارد و پس از حدود 15 ماه زندگی مخفی، اردیبهشت سال 1359 از کشور گریخته و در فرانسه پناه می‌گیرد).
با آنکه او در نقش‌های مختلف ظاهر می‌شود اما یک حیطه را به عنوان کار تخصصی خویش برمی‌گزیند: «فرهنگ و هنر». چنانکه در کتاب‌ها و مصاحبه‌هایش تاکید می‌کند مطالعاتش را بر این حوزه متمرکز کرده است. به این اعتبار او در پایان زندگی 82 ساله خویش در این رشته به مرتبه‌ تئوریسین حرکت‌های فرهنگی ضدنظام اسلامی رسید؛ به نحوی که ردپای او در اغلب جریان‌سازی‌های فرهنگی و رسانه‌ای ضددین، روحانیت و جمهوری اسلامی دیده می‌شود.
 این نکته به یک سوال مهم درباره نقش همایون نسبت به دیگر سران معارض نظام در خارج پاسخ می‌دهد. همزمان با رشیدی مطلق، ده‌ها چهره‌ بازمانده از آن دوران در پاریس، لندن،‌ لس‌آنجلس و... سکنی گزیدند اما چرا هیچ‌کدام موقعیت همایون را پیدا نمی‌کنند؟ تصور عمومی از این گروه از فراریان رژیم سابق، بازنشستگان سیاسی است که تنها هنرشان خاطره‌گویی و خاطره‌نویسی است اما داریوش همایون در همه این سال‌ها در رسانه‌های اپوزیسیون آن سوی مرزها نام خویش را حفظ می‌کند.
در مقطع پس از انقلاب اسلامی، همایون از ابزارهایی بهره جست که در عصر ما به آن «جنگ نرم» می‌گویند. او یکی از سیاستگذاران این رشته‌ از اسلوب مبارزه علیه جمهوری اسلامی بود. انتخاب حیطه فرهنگ و هنر که کانون و بستر اصلی جنگ نرم است نیز از زیرکی سیاسی او حکایت دارد. تجربه دوران وزارت به او آموخت فقط با کارت فرهنگ و فرهیختگان می‌توان به اندرون جریان‌های سیاسی راه یافت.
باور این موضوع سخت است ولی وزیر سانسور شاه توانست با همین تیپ‌سازی و مهندسی فرهنگی، حتی در سازمان‌های حقوق بشری نیز نفوذ کند و به عنوان یک فعال انجمن‌های NGO درآید و فردی که زمانی نامش در فهرست سیاه جنایتکاران رژیم پیشین قرار داشت، این بار در کسوت گزارشگران حقوق بشر درآمد.
   ارتباط با رژیم پهلوی
داریوش همایون، افتخار کارگزاری در حکومتی را دارد که بازوی منطقه‌ای غرب بود. 16 ساله بود که مهر تفکر افراطی راست را بر شناسنامه سیاسی خود زد. او از تبار خاندان قدرت برخاسته بود. پدرش نورالله‌خان از کارگزاران مجلس آن روز بود. داریوش همایون برای همسان شدن با فرهنگ لیبرالی حکومت حتی نام و شناسنامه خویش را تغییر می‌دهد و به جای شهرت قبلی خویش «جمالی» که آن روزها شهرت شماری از علمای بزرگ ایران بویژه عالمان جبل‌عاملی بود، پسوند «همایون» را برمی‌گزیند.
او همه دوران حیات سیاسی خویش از تحصیل تا نشستن بر کرسی وزارت را در دوران پهلوی‌ها سپری کرد. بستگانش در توصیف زندگی رشیدی مطلق، ‌او را از حلقه مردان «خوش‌شانس» رژیم خوانده‌اند اما واقعیت آن است که رشد سریع همایون در پلکان قدرت نه لطف تقدیر که عنایت ویژه مدیران ارشد اطلاعاتی حکومت بود که آن روزها رصدخانه‌های حکومت در پی شکار استعدادهای برتر بودند. یک سند این ادعا، ورود زودهنگام همایون به مهم‌ترین مراکز حکومتی است به نوعی که او با مدرک دیپلم به استخدام وزارت دارایی در می‌آید (18 سالگی).
نخستین معما در زندگی رشیدی مطلق آنجا شکل می‌گیرد که با آنکه او تخصص دانشگاهی خویش را در رشته حقوق و وکالت کسب می‌کند و ایستگاه اول فعالیت خود را وزارت دارایی برمی‌گزیند، لیکن «سیاست» نخستین حرفه‌ای است که او را به خود مشغول می‌کند. مورخان نخستین ردپای او در فعالیت سیاسی و حزبی را درست همزمان با اشغال ایران توسط متفقین رصد کرده‌اند (سال 1320 یعنی وقتی که وی فقط 13 سال داشته است).
همایون نیز همانند بسیاری از کارگزاران آن عصر برای صعود به مدارج بالای قدرت از عنصر روابط خویشاوندی نهایت بهره را برد. او همسر نخست خویش را طلاق داد و همسر جدید را از خاندان زاهدی که آن روز معتمد اول آمریکا در تهران بود (دختر سپهبد فضل‌الله زاهدی مجری کودتای 28 مرداد و خواهر اردشیر زاهدی سفیر ایران در واشنگتن) انتخاب کرد، ضمن آنکه در این مقطع همسر وی هما زاهدی نیز در کسوت نمایندگی مجلس شورای ملی درآمد. با همه ابهام‌هایی که دوران آغازین فعالیت سیاسی همایون دارد، گرایش سیاسی او کاملا‌ روشن است: گرایش ضدیت با چپگرایی و کمونیسم، آن هم با سپر دفاعی ناسیونالیسم.
نخستین محفل حزبی او این 2 شاخصه را دارد؛ تیم و انجمن نیمه مخفی موسوم به «انتقام» که هدف خویش را مبارزه با فعالیت شبه‌نظامیان حزب توده اعلام می‌کند. در 19 سالگی در ردیف موسسان حزب «پان‌ایرانیست» می‌نشیند.
در همه ایام جوانی او عضو پرجوش و خروش تمام تشکل‌هایی است که از ایدئولوژی مسلط دوره ستمشاهی یعنی ناسیونالیسم دفاع کردند و در مقابل جریان‌ کمونیسم که حزب توده در ایران مظهر آن بود، ‌صف بستند. عضویت او در تشکل‌هایی نظیر مکتب پان‌ایرانیسم، حزب ملت ایران، حزب پان‌ایرانیسم و حزب سوسیالیست ملی کارگران ایران (سومکا) دلالت بر این امر دارد.
آنگونه که خود همایون نقل کرده، سال 1321 وارد دسته‌های کوچکی که متشکل از جوانان تندرو ناسیونالیست بودند، شد. در واقع در این برهه همایون فعالیت سیاسی را با چاشنی میلیشیا دنبال می‌کند. 4 سال بعد به جمع گروهی به نام «انجمن» که یکی از اهداف مهم آن فعالیت‌های شبه‌نظامی بود، پیوست و در یکی از عملیات نظامی که گروه تصمیم به سرقت نارنجک و مین از کمپ آمریکایی‌ها گرفت، مجروح شد و بر اثر انفجار مین پایش آسیب دید. همایون را در تشکل‌های ملی‌گرا، چهره‌های سرشناسی مثل محسن پزشکپور، جواد تقی‌زاده، علینقی عالیخانی، بیژن فروهر و حسن غفوری همراهی می‌کردند.
او در 2 مرحله جریان‌هایی را همراهی می‌کند که در دفاع از نظام سلطنت، روش‌های شبه‌نظامی و میلیشیایی را علیه مخالفان پیش گرفتند، از این جمله است  نقش‌های شبه‌چریکی که همایون در برابر جریان‌های خطرناک آن روز یعنی حزب توده و مصدق پیاده می‌کند و به اتهام حمله به مکان‌های وابسته به حزب توده، برهم زدن نظم عمومی و ایجاد اغتشاش 3ماه و نیم هم بازداشت می‌شود و در همان سال(1321) به دنبال ناآرامی‌ها و تظاهرات هواداران شاه علیه محمد مصدق‌السلطنه، همایون دستگیر و اردیبهشت سال بعد از زندان آزاد شد.
بر حسب روایت مورخان، همایون جزو نخستین گروه از الیت حکومتی بود که به درخواست شاه برای ایجاد یک حزب فراگیر حکومتی پاسخ مثبت داد و به عضویت حزب رستاخیز ایران درآمد (سال 1353).
حتی مریدانش مثل مسعود بهنود را نیز یارای انکار این واقعیت نبوده که همایون در نقش طراح حزب رستاخیز قرار گرفت و خود در منصب قائم‌مقامی حزب نشست. او نخستین برنامه رسانه‌ای را در تلویزیون برای توجیه حزب به راه انداخت و در نهایت مزد خویش را از اعلیحضرت(!) گرفت و در راستای به اصطلاح اصلاحاتی که جیمی کارتر اعلام کرده بود، در کابینه به اصطلاح تکنوکرات‌ جمشید آموزگار وارد شد.
  آیندگان و ابتکار مدیریت زنجیر‌ه‌ای بر روزنامه‌ها
در حیات سیاسی همایون، مطبوعات و روزنامه‌داری نقش ویژه‌ای دارد. مدعی آن بود که روزنامه‌نگاری در خون او بوده به همین دلیل بیشترین حشر و نشر را با اصحاب رسانه داشته است اما واقعیت این است که نام او را مورخان نه در شمار اصحاب رسانه که در جرگه «سرکوبگران رسانه» آورده‌اند. سهم او از دنیای رسانه‌ها هدایت‌گری و خط‌دهی بوده است. همایون بیش از آنکه در تحریریه بنشیند و خبرنگاری پیشه کند، در اتاق کنترل و به تعبیر امروزی «اتاق فکر» حضور داشته است.
البته نمی‌توان منکر شد که وی در این کار خویش مهارت کافی داشته است. این ذوق و علاقه نسبی موجب شد او مدتی را در پست مصحح و سپس مترجم و دبیر سرویس خارجی روزنامه اطلاعات فعالیت کند. روزنامه آیندگان، نخستین محفل رسانه‌ای او شد برای ارتباط‌گیری با اصحاب قلم. فهرست سخنرانانی که در هشتادمین سالگرد تولد وی جمع شدند، ماهیت این حلقه را به وضوح آشکار می‌کند.
در میان حلقه شاگردان و همکاران رشیدی‌مطلق، مسعود بهنود آشناترین چهره است؛ فردی که همواره بویژه در دهه اخیر کوشید تصویر یک استاد و اسطوره را از وزیر سانسور شاه بسازد. به این عبارت بهنود توجه کنید: «داریوش همایون یکی از نخستین‌ اندیشمندان سیاسی ایران است که از صحنه روزنامه‌نگاری برای بسط اندیشه خود بهره گرفت». بهنود، او را صاحب نثر سالم و پویا می‌خواند و مدعی می‌شود از بهترین مقاله‌نویسان ایران بود و از جسورترین متفکران.
اما استادِ بهنود حتی اگر به برخی از این هنرها آراسته بود، ماموریت اصلی‌اش کنترل و به اصطلاح هدایت رسانه‌ها بود.
وزیر سانسور شاه، زمانی شاهرگ‌های کنترل رسانه‌ها را به دست می‌گیرد که مطبوعات به یکی از پایگاه‌های مبارزه با نظام ستمشاهی تبدیل شده است. رژیم وقت همانند دیگر نظام‌های دیکتاتوری، خبر و اطلاع‌رسانی را دشمن اول خویش معرفی می‌کند و فرماندهی مقابله با این حوزه را به داریوش همایون می‌سپارد.
او در مدت تصدی وزارت اطلاعات و جهانگردی، پایه‌گذار طرح‌های گوناگون برای جدال حکومت با رسانه است. یک رشته از اقدامات او یعنی ستون‌نویسی در مطبوعات لو می‌رود اما رشته‌های دیگر فعالیتش که ایجاد رسانه‌های موازی بود، هنوز از نگاه بسیاری از ایرانیان مغفول مانده است.
او در سلک گروهی از زمامداران دوران سلطنت بود که تلاش داشتند تصویر یک جامعه متکثر را از ایران ارائه کنند، در همین راستا به تاسیس احزاب موازی یا رسانه‌های به ظاهر غیردولتی روی می‌آوردند.
روزنامه آیندگان با همین اندیشه به عنوان نخستین‌ روزنامه سراسری صبح ایران به صحنه می‌آید (آذرماه 1346). روزنامه‌ای که به یمن سرمایه‌گذاری مالی وسیع همایون، شمار کثیری از روزنامه‌نگاران باسابقه آن دوره را در تحریریه خویش گرد آورد. همایون را در تاسیس روزنامه مثلثی از روزنامه‌نگاران سیاست‌پیشه آن روزگار همراهی کردند: دکتر مهدی بهره‌مند، دکتر مهدی سمسار و جهانگیر بهروز که البته این 3 تن بعد با اعمال نظر مراکز اطلاعاتی جای خویش را به دیگران و از جمله منوچهر آزمون دادند. آیندگان با این تمهید و تدارک به یک موسسه یا بنگاه نشر تبدیل شد و داریوش‌خان در منصب مدیرعامل آن بنگاه نشست. با طراحی خود همایون، افراد دیگری نیز تشویق به خرید سهام آیندگان شدند مثل سیروس آموزگار، علی باستانی، شائول بخاش، هاله اسفندیاری و کریم امامی.
 طبق روایت بهنود، روزنامه آیندگان در 11 سال عمر خود 5 تن را به عنوان سردبیر دید اما در همه آن سال‌ها بخش میانی روزنامه که زمانی هم نام «آیندگان ادبی» بر آن نهاده شد، زیر نظر خود همایون که در منصب مدیرعاملی روزنامه می‌نشست، اداره می‌شد و سردبیری جدا داشت که نخستین‌شان نادر ابراهیمی بود و آخرین آنها هوشنگ وزیری.
آیندگان در فضای دوقطبی رسانه‌های آن روزگار یعنی کیهان و اطلاعات که توسط 2 سناتور کارکشته رژیم (سناتور عباس مسعودی در اطلاعات و سناتور مصطفی مصباح‌زاده در کیهان) اداره می‌شدند، مدعی ایجاد یک قطب سوم بود؛ قطبی در میانه 2 گرایش چپگرایانه کیهان و لیبرالی اطلاعات اما این میراث رسانه‌ای داریوش همایون به همان سرنوشتی دچار شد که احزاب خودساخته حکومت گرفتار آمدند. به‌رغم به کار گرفتن نویسندگان متبحر و عقبه پشتیبانی قوی، صاحب این روزنامه در آرزوی رقابت با 2 روزنامه مادر ایران ماند اما در عوض آیندگان پنجره‌ای جدید به فعالیت سیاسی و اطلاعاتی پایه‌گذارش گشود. اصولا همایون از طریق رسانه به هر جا خواست رسید. گفته می‌شود باب نخستین ارتباطات همایون با آمریکایی‌ها در ایام فعالیت در روزنامه اطلاعات گشوده شد، به‌گونه‌ای که او بعد از تماس و آشنایی با ژوزف گودین، رئیس سازمان جاسوسی سیا جواز ورود به موسسه پرنفوذ فرانکلین را گرفت. او در سایه همین ارتباطات توانست بورس یکساله دانشگاه هاروارد را به دست آورد. در کنار آیندگان، او در ماهنامه‌ جام‌جم نیز فعالیت کرد.
نقش برجسته وزیر اطلاعات شاه در مدیریت رسانه‌ها در نقش‌آفرینی او در تشکل صنفی مطبوعات دیده شد. او تا آخرین روزهای حیات رژیم در هیات مدیره این انجمن ماند و حتی تا مرحله دبیرکلی این تشکل پیش رفت اما مدیران جراید آن روز نیز همایون را به چشم نماینده حکومت در این تشکل می‌دیدند.
با روشن شدن ابعاد روابط پیچیده همایون با دربار و کانون‌های قدرت، انتقادها علیه وی در مطبوعات نیز گسترده شد. در یک مرحله، مدیریت روزنامه اطلاعات که موقعیت خویش را در فضای پرالتهاب آن روز در خطر می‌دید، دستور قطع همکاری روزنامه با وی را صادر کرد.
اما به طور خاص بعد از انتشار مقاله بحران‌ساز علیه لیدر انقلابیون و رهبر کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی قدس‌الله نفسه الزکیه است که عرصه برای مرد شماره یک فرهنگی پهلوی بشدت تنگ شد. شمار کثیری از روزنامه‌نگاران در اقدامی پیشدستانه و برای اعاده اعتبار خویش علیه وی اقامه دعوی کردند و خواهان آن شدند تا دستگاه عدلیه‌ در زمان اوج‌گیری انقلاب، رشیدی‌مطلق را به اتهام برقراری سانسور و ممنوع‌القلم کردن عده‌ای از نویسندگان پای محکمه آورد. رژیم نیز که در پی یافتن بهانه‌هایی برای فرونشاندن شعله‌های اعتراض در خیابان‌ها و رسانه‌ها بود، نام داریوش همایون را در فهرست کسانی قرار داد که راهی زندان شدند (آبان 1357).
     شراکت با صهیونیست‌ها
در تاریخ معاصر، نام داریوش همایون در فهرست نخستین مدافعان دوستی و همکاری تهران- تل‌آویو نشسته است. ارتباطات همایون با محافل صهیونیست، حقیقتی است که در اسناد و مدارک ساواک آشکارا بدان اشاره شده است. گرایش افراطی او در حوزه ناسیونالیسم همواره او را بر ضدمسلمانان قرار می‌داد. ضمن آنکه او مهم‌ترین اسپانسرهای فعالیت به اصطلاح رسانه‌ای خویش را از تجار یهودی برگزیده بود. در یک سند مهم از تقاضای داریوش همایون از «مئیر عزری»، معاون نمایندگی اسرائیل در تهران مبنی بر سرمایه‌گذاری 2 میلیونی در روزنامه‌ آیندگان مطالبی ارائه شده است. همایون به عزری قول می‌دهد در صورت تحقق عملی این سرمایه‌گذاری «برای همیشه مطالب روزنامه را علیه اعراب و به نفع اسرائیل تنظیم کند». بنا به گزارش ساواک، وی به منظور اثبات ادعای خود «11 شماره‌ نشریه بامشاد را که در آن تفسیرهایی درباره اعراب و اسرائیل لَه اسرائیل و علیه اعراب نوشته شده بود، ارائه داده و تقاضا کرده آنها را به وزارت خارجه اسرائیل بفرستد و اضافه کرده در سفری که به تل‌آویو کرده با مقامات وزارت خارجه اسرائیل راجع به این موضوع صحبت و در آن وقت آنها از او پشتیبانی کرده و وعده‌ کمک داده‌اند». چنانکه شاگرد و مریدش، مسعود بهنود می‌گوید: «ارتباطات بین‌المللی با کانون‌های سلطه و ثروت، برگ برنده‌ همایون در رقابت با حریفان درون و برون حکومت بود».
این روابط از وی چهره‌ای به اصطلاح بدون باخت ساخت. در دوران وزارت اطلاعات و جهانگردی‌اش دوستان بسیاری از جمع صهیونیست‌ها فراهم آورد. از آنجا که جامعه بشدت مذهبی ایران نسبت به هرگونه ارتباط با صهیونیست‌ها واکنش نشان می‌داد، وی سعی کرد بستر این ارتباط را در عرصه فرهنگی و گردشگری فراهم کند.
در یکی از اسناد آمده است نخستین حلقه از دوستان او را بازرگانان کلیمی تشکیل می‌دادند و همین گروه تجار پرنفوذ بودند که پای وزیر وقت اطلاعات را به آژانس یهود گشودند. نگاه دوستانه همایون به یهودیان در روزنامه آیندگان بروز و ظهور داشت؛ روزنامه‌ای که سردبیری را به کسی می‌سپارد که به عنوان گزارشگر ویژه در قضیه امضای پیمان سازش رژیم صهیونیست و مصر به سرزمین‌های اشغالی می‌رود.
     رشیدی‌مطلق، مقاله 17 دی و پایه‌گذاری فتنه علیه روحانیت
حضور همایون در وزارت اطلاعات و جهانگردی با اتفاقات تازه درباره و رسانه‌ها همراه شد. او زمانی رشته هدایت رسانه‌ها را در دست می‌گیرد که قیام ملت مسلمان ایران اوج می‌گرفت. انتخاب همایون گامی است که رژیم برای نزدیک شدن به تحریریه روزنامه‌ها برمی‌دارد. طبق گفته بزرگان تاریخ مطبوعات، برای نخستین‌بار در این دوره یک تیم «روزنامه‌نگاران مامور» شکل می‌گیرد. این طرح را همایون در کابینه امیرعباس هویدا، نخست‌وزیر بهایی نهایی می‌کند. شاید از این نظر بتوان او را مبدع «مدیریت زنجیره‌ای رسانه‌ها» در ایران نام نهاد. 30 سال بعد مردان اطلاعاتی دولت اصلاح‌طلب از این طرح او نهایت بهره را جستند.
همایون زمانی به تشکیل ستادها و سازماندهی رسانه‌ها مبادرت می‌کند که فضای افکارعمومی از کنترل حکومت خارج می‌شد و برای نخستین‌بار است که از منبر و مسجد به عنوان یک رسانه تعبیر می‌شود.
او در نقش یک استراتژیست و طراح تصمیم می‌گیرد از ابزارها و بنیادهای فرهنگی تحت اختیار رژیم برای ستیز با روحانیت بهره گیرد. در این مرحله رشیدی‌مطلق به‌زعم خویش راه توقف ماشین نهضت را در بدنام‌سازی رهبر آن می‌بیند و برای نخستین‌بار با اعمال نفوذ در رسانه‌ها، مطالبی را علیه مراجع تقلید، روحانیون و منتقدان رژیم به صورت سازمان‌یافته به چاپ می‌رساند.
مقاله بحران‌ساز وی زمانی روانه اتاق چاپ می‌شود که داد و ستد میان روزنامه اطلاعات و وزارت اطلاعات، امری معمول شده بود. این مقاله جرقه یک قیام تازه را روشن کرد و به تابلویی در دست انقلابیون تبدیل شد تا رژیم را به چالش بکشانند. این مقاله با عنوان تحریک‌آمیز و خصمانه «ایران و استعمار سرخ و سیاه» تحت عنوان نامه وارده در روزنامه اطلاعات 17 دی‌ماه 56 و با امضای مستعار احمد رشیدی‌مطلق منتشر شد.
اجزا و ترکیب مقاله نشان از طراحی یک «فتنه» داشت. عنوان و محتوای مطلب در پی آن بود که 2 اتهام سنگین و تازه رژیم حاکم را متوجه جنبش اسلامی اصیل و خودجوش ملت ایران کند؛ اتهام یکم: وابستگی به کمونیسم که آن روز رژیم شاه هر حرکتی که منافع غرب را به خطر می‌انداخت، بر آن برچسب سرخ بودن می‌زد و اتهام دوم برگرفته از اندیشه‌های ضدروحانیت خود همایون بود که گرایش جامعه به سمت دین را معادل کهنه‌پرستی معرفی می‌کرد. در این مقاله وهن‌آلود، حضرت آیت‌الله‌العظمی امام خمینی قدس سره الشریف بزرگ‌مرجع شیعیان جهان مورد شدیدترین و موهن‌ترین حملات قرار گرفته بودند. بهای این حرکت اهانت‌آمیز برای رژیم بسیار سنگین بود. توفان اعتراض برخاسته از مقاله به حیات کابینه به اصطلاح تکنوکرات‌ها به رهبری جمشید آموزگار پایان داد.  بعدها دوستان و دوستداران رشیدی‌مطلق برای تبرئه وی تلاش کردند؛ از جمله بهنود چندین مقاله در این باره قلمی کرد و در آنها مدعی شد، این ترفند مخالفان داریوش همایون بود که گناه این ماجرا را متوجه وی کردند. او حتی ادعا می‌کند همایون برای حفظ مصالح حکومت و کشور بر لبان خود مهر سکوت زد.
 اما برخلاف این ادعاها مفاد یادداشت رشیدی‌مطلق با خطوط اندیشه همایون، همپوشانی کامل دارد، زیرا نوک پیکان مقالات و مصاحبه‌های او همواره متوجه روحانیت بوده است.
 به هر تقدیر، سنت ضدیت با دین که رشیدی‌مطلق با آن مقاله پایه‌گذاری کرد، چنان دل‌آزار بود که گریبان وی را حتی در سال‌های دوری از ایران رها نکرد. در 30 سال زندگی پس از انقلاب داریوش همایون، وی همواره برای تبرئه نقش خویش در این ماجرا تلاش ورزید. بستگانش در چند مصاحبه مدعی شدند طراح این ماجرا هویدا بوده و همایون بی‌آنکه از متن نامه مطلع شود، آن را در اختیار 4 روزنامه کیهان، ‌اطلاعات، ‌رستاخیز و آیندگان قرار داده است اما این ادعا بیشتر به یک طنز شبیه است.
   30 سال در آرزوی نظام سلطنتی (دوران پس از انقلاب)
پس از انقلاب اسلامی، او مدتی طولانی را به جدال با جریان‌های سیاسی‌ای پرداخت که موقعیت وی را به چالش می‌کشاندند. او مدتی در میانه دفاع از سلطنت و همراهی با منتقدان گرفتار بود اما در نهایت حزب مشروطه ایران را تاسیس کرد و فعالیت‌های خویش را تحت لوای این شعار پیش برد. بهنود از اینکه استادش تسلیم گروه‌های دیگر نشد و همچنان به خط «همایونی» وفادار ماند، اظهار خرسندی می‌کند و ابراز می‌دارد: «داریوش همایون در خارج از کشور کنج عزلت نگزید و گوشه‌گیری اختیار نکرد و بی‌وقفه به فعالیت فرهنگی و سیاسی روی آورد و در زمره مخالفان پرتحرک و شناخته‌شده‌ جمهوری اسلامی درآمد».
در این مدت وزیر سانسور رژیم پهلوی، پای ثابت بسیاری از هم‌اندیشی‌های فرهنگی- سیاسی در خارج از کشور بود. او به معنای واقعی نقش حلقه هماهنگ‌کننده اپوزیسیون را داشت.
نگاهی به برخی گردهمایی‌هایی که حدفاصل سال‌های 1372 تا 1374 هجری خورشیدی یعنی صرفا در 2 سال برگزار شده است، نشانگر بخشی از تحرک و تکاپوی او است. وی در سمینار «استراتژی مبارزه برای استقرار دموکراسی در ایران» که به سال 1372خورشیدی / 1993میلادی در شهر کلن کشور آلمان برپا شد، حضور یافت و زیر عنوان «استراتژی پیکار مردمی» به ایراد سخن پرداخت. وی یکی از سخنرانان کنفرانس «ایران در آستانه‌ سال 2000» نیز بود. این کنفرانس به اهتمام «انجمن پژوهشگران ایران» در بهمن 1373/ فوریه 1995 در مدرسه عالی علوم آفریقایی و آسیایی دانشگاه لندن برگزار شد. موضوع سخنرانی همایون «مذهب و آینده‌ آن در سال 2000» بود.
وی در همین سال 73 به دعوت «کمیته‌ همبستگی هامبورگ» به نمایندگی از سوی «سازمان مشروطه‌خواهان ایران»- که خود یکی از ارکان آن بود- در سمینار «مبانی و موانع اتحاد اپوزیسیون» که در هامبورگ برگزار شد، شرکت کرد. همین سازمان مشروطه‌خواهان در بهمن 1374/ فوریه 1996، میزبان گردهمایی «گروه‌های مخالف ایرانی» در واشنگتن بود.
    همایون در نقش هماهنگ‌کننده مجمع‌الجزایر  اپوزیسیون
همایون یک عضو ساده در جمع پرشمار اپوزیسیون نبود. او از لحظه‌ ورود به پاریس که در قرق حلقه‌های چپگرا و روشنفکری بود، در جایگاه لیدر نشست. او ابتدا به جرگه سلطنت‌طلبان می‌پیوندد. همایون زمانی در ایران روابطی گسترده با طیف ملی‌گرایان برقرار کرده بود، به گونه‌ای که توانست در تشکل تاثیرگذار جبهه ملی رخنه کند و گام بعدی همکاری وی با سازمان سیا و نفوذ در تشکیلات جبهه ملی بود که با هدف در اختیار گرفتن آن حزب توسط سازمان جاسوسی یادشده صورت گرفت.
این یک سوال جدی است که چگونه در دوره‌ای که حلقه همکاران رژیم شاه در دوران زندگی در تبعید، همگی منزوی و خاموش شدند، همایون فصل جدیدی در فعالیت سیاسی خویش می‌گشاید؟ در واقع چه کسانی در پاریس و سپس لندن و ژنو برای او فرش قرمز پهن کردند؟
پاسخ این معما را باید از نقطه فرار مشکوک او از زندان جست‌وجو کرد، چه کسانی تمهید رهایی او از خشم انقلابیون در تهران را در شامگاه 21‌بهمن57 فراهم کردند؟ برخی مورخان گفته‌اند چنین کارت طلایی‌ای را محافل فراماسونری به این شاگرد زرنگ خویش اعطا کرده ‌بودند و در واقع دست پنهان این جریان که دست بر قضا قوی‌ترین شاخه آن در فرانسه واقع است، در میان مخالفان نظام اسلامی ایران، همایون را به «مردی برای تمام فصول» تبدیل کرد اما واقعیت این است که دامنه فعالیت همایون بسی گسترده‌تر از یک ماسون است.
عمده تلاش داریوش همایون در خارج کشور، صرف ایجاد وحدت بین نیروهای اپوزیسیون داخلی و خارجی شد. او در این مدت همان نقشی که در ایام وزارت اطلاعات داشت را پیگیری کرد یعنی تغذیه مطالب نشریات ضدانقلاب علیه جمهوری اسلامی. با تجربه‌ای که اندوخته بود، برنامه‌های میزگرد و مصاحبه‌های سیاسی در چندین کانال رادیویی و کانال‌های ماهواره‌ای را طراحی کرد. او در ماموریت خویش در تقابل با حکومت ایران یک لحظه از مخالفت با نظام مقدس جمهوری اسلامی دست برنداشت تا جایی که در حوادث پس از انتخابات دهم ریاست‌جمهوری در سال 88 بشدت با سران اپوزیسیون داخلی و سران فتنه همراهی کرد.
   رشیدی‌مطلق هم سبزپوش شد! (همایون و فتنه 88)
نزدیکی و پیوند داریوش همایون یا همان رشیدی‌مطلق، فردی که منفورترین چهره نزد نیروهای انقلابی و مذهبی بویژه علاقه‌مندان به مراجع عظام تقلید شناخته می‌شود، با اصلاح‌طلبان از نکاتی است که نمی‌توان به‌سادگی از کنار آن گذشت. شاید زمانی تصور اینکه فردی که «سلمان رشدی عصر انقلاب» شناخته می‌شود، توسط عناصر دولت اصلاحات به صورت آشکار و علن، تبرئه و تطهیر شود، ناممکن بود اما این طنز تلخ در سال فتنه و سال پس از آن(89) اتفاق افتاد. ابتدا مهره اصلی فرهنگی رژیم پهلوی، تقابل اصلاح‌طلبان با حکومت دینی را خوشامد گفت و پس از آن سران جنبش موسوم به سبز در اروپا در مجلس یادبود وی به صورت چشمگیر حضور یافتند.
چنانکه گفته شد، داریوش همایون در طبقه‌بندی عناصر «فرهنگی- سیاسی» رژیم سابق، بدخیم‌ترین جزء را تشکیل می‌دهد. همه گروه‌های اپوزیسیون مقیم اروپا و آمریکا به دلیل سوابق و نیز ارتباطات پیچیده این لایه با سرویس‌های امنیتی غرب از آنها دوری می‌گزینند.
حال سوال این است که چگونه الفتی را که اپوزیسیون مقیم غرب در 30 سال با این نماینده شبکه فرهنگی رژیم گذشته پیدا نکردند، تجدیدنظرطلبان یکباره و ظرف چند ماه با او برقرار کردند؟ پاسخ این سوال را شاید بتوان از گفته‌های داریوش همایون استنتاج کرد، آنجا که می‌گوید: «بزرگ‌ترین شگفتی جریان سبز این است که توانست سران خود را دگرگون کند. رهبرانی را که خود از درون رژیم برخاستند و با اینکه بسیار سنتی هم بودند، رودرروی رژیم قرار داد».
پس از ظهور جریان سبز، همایون فصل جدیدی در فعالیت سیاسی خویش می‌گشاید. وی بعد از انتخابات سال88، در اتاق فکر اپوزیسیون حضور یافت و طرح‌ها، تئوری‌های دفاع از سبزها و ترویج این حرکت را ارائه می‌کند. او حتی ابایی از این ندارد که همانند افرادی مثل محمدمحسن سازگارا یا عطاء مهاجرانی با حضور در شبکه BBC یا رسانه‌های آمریکا نقشه راه برای اغتشاشگران ارائه کند و بگوید: «برای مقابله با انقلاب اسلامی از شیوه خود انقلاب استفاده شود و آن اینکه در ساعات خاصی در شب، شعار تکبیر سر داده شود. اکنون این شعار از زبان داخلی‌ها به عنوان راهکار ارائه می‌شود». وی در زمره کسانی بود که ائتلاف خارج از کشور را به سمت حمایت از جریان سبز کشاند. همایون این ائتلاف را به اتفاق عده‌ای از کهنه‌کاران سیاست تحت عنوان «جمهوریخواهان» ایجاد کرد. این اتحاد با این فرض تشکیل شد که همه تجدیدنظرطلبان در داخل و تمام ضدانقلاب خارج‌نشین را به یکدیگر متصل کند. به این ترتیب بود که گروه‌های لیبرال، چپ و کمونیست حول هدف مشترکی به نام سقوط نظام ایران گرد آمدند.
اوج همسویی همایون با اصحاب فتنه در چند نقطه نمایان شد. اول زمانی که ارگان‌های رسمی منسوب به اصلاح‌طلبان آمریکایی بویژه سایت جرس که تریبون شورای هماهنگی سران فتنه (مرکب از مهاجرانی، کدیور، سروش، بازرگان و گنجی) است، مبادرت به درج کامل نقطه‌نظرات و مصاحبه‌های رشیدی مطلق کردند که در آنها وی رسما نقشه راه براندازی نظام دینی و حذف روحانیت و مذهب از سیاست را ارائه می‌کرد.
دومین مرحله زمانی بود که حضور گسترده «اصلاح‌طلبان دیروز» در مجلس یادبود همایون این پیام نمادین را داشت که تجدیدنظرطلبان یک همسویی فکری با رشیدی‌مطلق می‌دیدند.
   تئوری تبدیل اغتشاش خیابانی به جنبش اجتماعی
بارزترین وجه در تلاش داریوش همایون این است که همانند سران فتنه در داخل سعی می‌کند از اغتشاش‌های خیابانی، جنبشی اجتماعی بسازد و از معدودی جوان لات و اوباش به اصطلاح هسته یک نیروی ضدرژیم و مبارز را سازمان دهد! استراتژی‌ای که او ارائه می‌کند، نسخه دوم از بیانیه‌های موسوی و کروبی است، می‌گوید: «نخستین گام جنبش شاید این باشد که احمدی‌نژاد را شکست دهد اما مرحله‌ بعد گرفتن سنگرهای بیشتر است. انتخابات همیشه امکانی است در رژیم اسلامی برای اینکه مردم از فرصت‌هایی استفاده کنند و شاید باز این فرصت‌ها پیش آید ولی جبهه‌های مبارزه بسیار است و با افزایش دشواری‌های رژیم بیشتر هم خواهد شد و امکان استفاده از آنها هم بیشتر خواهد شد».
او در صف اول تئوری‌پردازان فتنه می‌ایستد تا یک بار دیگر رویاهای خویش را در قالب این اغتشاشات بیان کند. مفهوم‌سازی و تولید ادبیات برای اغتشاشگران و اراذل از هنرهای او است که به نمایش می‌گذارد: «این حرکت ریشه در خودآگاهی دارد. این حرکت برای دگرگون کردن فرهنگ سیاسی ایران و اصولا برای دگرگون کردن ذهنیت سیاسی ایرانیان است».  بسیاری از واژه‌هایی که گروه‌های فتنه‌جو در ادبیات خویش به کار می‌بندند، برگرفته از مصاحبه‌های او است، مثل این عبارت که شماری از هواداران فتنه می‌گفتند: ما بی‌شماریم. همایون به نیروهای بریده انگیزه می‌دهد: «کوشندگان جنبش سبز که «عده بی‌شماری» هستند، حرکت به سمت ژرفای مساله را آغاز کردند. مساله فقط تقلب در انتخابات نیست، مساله خیلی ریشه‌‌دار‌تر از تقلب انتخاباتی ا‌ست».
او در این مرحله مرزهای خویش را با همه جریان‌های اپوزیسیون برمی‌دارد و برای تحریک و برانگیختن افراد از هر ابزاری حتی شیوه‌های دروغ‌پردازی شبکه مریم رجوی بهره می‌گیرد: «در خیابان‌های تهران تعدادی کشته شدند و اتومبیل‌های حکومت از روی جنازه‌های آنها رد شدند و یک موج بازداشت بی‌سابقه‌ای آغاز شد».  اوج حمایت نویسنده مقاله توهین‌آمیز علیه حضرت امام و روحانیت، در مصاحبه‌اش با سایت ضدانقلابی «تهران ریویو» نمایان شد؛ آنجا که وی ضمن دفاع از دست‌اندرکاران فتنه سبز در داخل (موسوی، کروبی و خاتمی) تاکید کرد: «جنبش سبز توانست سران خود را که از درون رژیم بودند، تغییر دهد و بسازد. جنبش سبز در جناح به اصطلاح اصلاح‌طلب نفوذ کرد که توانست آن آبروریزی‌ها را برای رژیم راه بیندازد. البته به سران جنبش، رهبران نمی‌گویند، بلکه می‌گویند راهبران. حتی خود آنها هم می‌گویند ما رهبر جنبش نیستیم. من اشکال اساسی در رفتار و گفتار سران جنبش در داخل ایران نمی‌بینم. وقتی از بیرون به اینها نگاه می‌کنم، می‌بینم آنها نسبت به بسیاری از کسانی که در بیرون ادعای رهبری دارند یا دیگران سعی می‌کنند از آنها رهبر جنبش بسازند، انحرافات بسیار کمتری دارند. جریان سبز سعی کرده 2 جریان مذهبی و سکولار را به هم نزدیک کند و گروه‌های اپوزیسیون فعال در خارج از این مسائل دور هستند و متوجه قضایا نیستند که ما با چه نیروها و چه کسانی در داخل سر و کار داریم. ما بیرونی‌ها حرف‌هایی می‌زنیم اما این حرف‌ها ممکن است با گفتمان درون ایران سنخیت نداشته باشد. در داخل کشور طیف وسیعی از اندیشه‌های گوناگون هستند که در جنبش سبز مشارکت دارند. به عنوان نمونه، شما بخش مذهبی جنبش سبز را ببینید، این بخش می‌کوشد موقعیت مذهب را در جامعه از نو تعریف و در عین حال آن را حفظ کند. این بخش معتقد است می‌توان دموکراسی را در ایران برقرار کرد و جای مذهب هم در آن محفوظ بماند. بخش دیگری سکولارتر است و معتقد است امور دینی باید به کلی از حکومت جدا شود یا بخشی از حکومت را می‌بینیم که با این جنبش همراه شده در حالی که اکثریت جنبش هیچ کاری با دستگاه حکومتی ندارد. این از نقاط قوت جنبش سبز است که توانسته چنین طیفی را زیر سقف خود بیاورد. هم باید این‌طور باشد و هم طبعا این‌طور می‌شود. جامعه ایرانی یک جامعه چندصدایی و بسیار متنوع است و یک طرز فکر نمی‌تواند همه را متحد کند اما یک «فرمول» می‌تواند و جنبش سبز این فرمول است. منتها به نظر می‌رسد این فرمول هنوز شکل نهایی خود را پیدا نکرده و در حال شکل گرفتن است. هیچ اشکالی ندارد. همه عناصری که این جنبش را می‌سازند، دارند این صورت نهایی را به جنبش می‌دهند. باید هم این‌طور باشد و ما مشتاق هستیم که نتیجه آن را ببینیم اما در بیرون از کشور. به نظرم گروه‌های فعال خارج کشور از این مسائل دور هستند. من کارهای بیرونی‌ها را می‌خوانم. به نظرم خیلی متوجه این قضیه نیستند که ما در جامعه ایران با چه نیروها و چه کسانی سر و کار داریم. ما (بیرونی‌ها) حرف‌هایی می‌زنیم اما این حرف‌ها ممکن است با گفتمان درون ایران سنخیت نداشته باشد و باید با تفاهم بیشتر به اینها نگاه کنیم از جمله به سران جنبش سبز. جنبش سبز 2 منبع قدرت دارد؛ یکی توانایی چالش با رژیم جمهوری اسلامی است و دیگری توانایی مصالحه و سازگار شدن با عناصر مختلفی که می‌توانند به منظور کلی جنبش سبز خدمت کنند.»
نکته جالب اینجاست که بعد از اینکه فتنه 88 فروکش می‌کند و سران اغتشاش به شکست خویش اعتراف می‌کنند، این ژنونشین برای سبزها همچنان پیام مقاومت می‌فرستد و مدعی است شکست در این حرکت راه ندارد و این حرکت در سطح فرهنگی و اجتماعی جریان دارد. او البته در عین حال اذعان می‌کند: «فرصت‌طلبی‌ها و سودجویی‌ها از این حرکت شروع شده و عده‌ای به فکر استفاده از موقعیت افتاده‌اند» اما از مقدمات تحلیل خودش نتیجه‌گیری معکوس می‌کند و می‌گوید: «این سخنانی که در بیرون از ناکارآیی سران جنبش سبز پخش می‌شود، توسط این عده است که به دنبال سودجویی‌های خود هستند».
   چتر حمایت رشیدی‌مطلق برای مثلث سران فتنه
ابعاد سیاسی حرکت داریوش همایون زمانی نمایان‌تر می‌شود که او به صورت خاص برای مثلث سران فتنه جبهه دفاعی می‌گشاید. او در برابر موج سهمگین اعتراضی می‌ایستد که بعد از شکست حرکت در محافل خارج کشور علیه موسوی، کروبی و خاتمی به راه افتاده بود.
وزیر اطلاعات شاه از همه ابزارها و امکانات رسانه‌ای بهره می‌گیرد تا نفس تازه‌ای در سران از نفس افتاده فتنه دمیده شود. توجیهات او برای شکست خاتمی، موسوی و کروبی در اینجا رنگ تحلیل‌های تجدیدنظرطلبان داخل را دارد، به این صورت که او کند بودن و رخوت رهبران سبزها را ناشی از موانع طبیعی و ساختار جامعه می‌داند و می‌گوید: «مردم در ایران با تمام محدودیت‌ها و مشکلات آشنایی دارند و می‌دانند که هیچ رهبر و سخنگویی در جنبش نمی‌تواند در صحنه ایران بیش از این کاری صورت دهد، لذا این سخن که جنبش خاموش شده و شکست خورده، وارد نیست» یا در جای دیگر که سرزنش‌ها نسبت به خاتمی، موسوی و کروبی بالا می‌گیرد، تمام قد به دفاع از آنها برخاسته و می‌گوید: «سران جنبش سبز چکار می‌توانند بکنند؟ باید خود را در جایگاه آنان بگذاریم و با شرایط درون ایران به مساله نگاه کنیم». در سایت خودش در پاسخ به کسانی که سخنان او را در دفاع از سران فتنه به چالش کشیده‌اند، اظهار خوشحالی می‌کند که موسوی هر روز سخنان تند‌تر می‌گوید و در دستگاه حکومتی یاران تازه‌ای برای جنبش سبز می‌جوید: «من با هیچ‌کدام از اینها مخالفتی نمی‌توانم داشته باشم. اینکه سران جنبش سبز بخشی از همین حکومت هستند برای من هم نشانه‌ای از پایندگی است. در نگاه من کسی که از فرزند محبوب خمینی بودن به سخنگویی جنبش سبز دگرگشت یافته به مراتب با ارزش‌تر است تا دگرگشت‌ها و موضع‌گیری‌هایی که قلم بیش از این در وصف‌شان نمی‌چرخد». جالب اینجاست که او چرخش‌های موسوی و کروبی را نیز توجیه می‌کند. در یکی از مصاحبه‌هایش با «دویچه‌وله» ابتدا به تحسین و توصیف آنها می‌پردازد و می‌گوید: «نقش موسوی و کروبی نقش بسیار موثری بوده و موثرتر هم می‌شود؛ برای اینکه اینها زبان جنبشند، برای اینکه در جاهایی که جنبش نمی‌تواند خودش را مثل تظاهرات خیابانی ابراز کند، سخنان و مصاحبه‌ها یا دعوت آنان از مردم بسیار موثر است و نقش مثبتی دارد».
یا در توجیه چرخش‌های موسوی و کروبی از انقلاب می‌گوید: «افراد در موقعیت‌های گوناگون می‌توانند تغییر کنند و اینها هم تغییر کرده‌اند؛ بویژه کروبی. چون من شنیده‌ام، پیرامونی‌هایشان هم گفته‌اند، باقی زندگی‌شان را گذاشته‌اند برای جبران آنچه در آن سال‌ها کرده‌‌اند». او تاکید می‌کند جنبش سبز مرزها را از بین برده است، مرزهای درونی گرایشات سیاسی، مرزهای درون و بیرون را، لذا باید از هر حرکتی که شکاف درون حاکمیت ایجاد می‌کند، بهره جست.
وی به قدری به فتنه امیدوار و از آن ذوق‌زده شده بود که در گفت‌وگو با دویچه‌وله آلمان در پاسخ به سوال خبرنگار که: آقای همایون! آیا طی 15-14 ماه گذشته، هرگز مچ‌بند سبز بسته‌اید، می‌گوید: «خیر! من زیاد اهل سمبل‌ها نیستم. عمق قضیه بیشتر برایم مهم است. طی 15-14 ماه گذشته من دست‌کم یکصد مطلب در این‌باره نوشته‌ یا گفته‌ام. شب گذشته در جمعی در همین‌باره سخنرانی داشتم و یکی از معترضان به من گفت، بیش از حد سبز شده‌ام. راست می‌گوید. من بسیار به جنبش سبز اعتقاد دارم و امیدوارم. برای اینکه من از آغاز فکر می‌کردم مشکل اصلی ما مشکل سیاسی نیست بلکه مشکل فرهنگ سیاسی و فرهنگ و ذهن مردم است و امیدوار بودم در زندگی خودم، دگرگونی ذهن ایرانی را ببینم. ناگهان- البته سابقه‌اش طولانی است ولی بروز آن ناگهانی بود- در جنبش سبز، در جلوی چشم من این رویداد اتفاق افتاده است. تئوری‏ مشهوری به نام تئوری «نقطه‌ جابه‌جایی»
(Tipping Point) وجود دارد که بر مبنای آن همان‌طور که یک ویروس گسترش پیدا می‌کند و در یک لحظه‏ تعدادش آ‌نقدر زیاد می‌شود که واگیردار و همه‌گیر می‌شود، مسائل اجتماعی، فکری، سلیقه و سبک نیز در یک جامعه به یک نقطه‌ جابه‌جایی می‌رسند. این نقطه‌ جابه‌جایی در جامعه‌ ما درست در جنبش سبز روی داد و از اینجا ما می‌توانیم آینده‌ ایران را تقریبا به‌روشنی پیش‌بینی کنیم. آینده‌ ایران در میان کشورهای پیشرفته‌ جهان است. ما به‌طور قطع از دنیای اسلامی، از جهان سوم و از جهان خاورمیانه بیرون آمده‌ایم».
وی در این گفت‌وگو در ادامه همگرایی نمادینش با جنبش سبز را هم تایید می‌کند: «البته به‌جای مچ‌بند، من گاه‌گاهی کراوات سبز بسته‌ام».
رشیدی‌مطلق درباره گزینش رنگ سبز از سوی فتنه‌گران هم تحلیل قابل تاملی دارد و ضمن آن بار دیگر روحیه ضددین خود را بارز کرده و به اسلام به عنوان دینی آخرت‌گرا می‌تازد: «خود گزینش رنگ سبز گویای کاراکتر این جنبش است. سبز، رنگ جوانی، شادابی و شکفتن است، رنگ زندگی است. آن مردمی که به صورت‌های گوناگون به جمهوری اسلامی نه می‌گویند، آگاهانه یک فرهنگ مرگ‌اندیش را کنار می‌گذارند و به شادی‌ها و زیبایی‌های زندگی که آن فرهنگ سرکوب می‌کند، روی می‌آورند. جوان ایرانی امروزی آرمان‌خواهی هیستریک و اراده‌گرایی تکبر‌آمیز جوان نسل پیشین را کنار گذاشته است زیرا پیامد‌هایش را می‌بیند. او خود را به منطق زندگی و طبع جوانی سپرده است. بازماندگان نسل انقلاب نیز هر روز ناگزیر از روبه‌رو شدن با محدودیت‌های اندیشه و عمل خود، اندیشه و عمل انسانی هستند و بهتر می‌یابند که از فرزندان‌شان بیاموزند. راز مانایی جنبش سبز در همین سازگاری‌اش با طبیعت انسانی است که خوشی و آسایش زندگی و تجربه حسی خود را از جهان امروز بالا‌تر از تن در دادن به باید‌ها و نباید‌های آن فرهنگ مرگ‌اندیش می‌گذارد و با دگرگون شدن و آموختن و قالب‌های کهنه را به آتش افکندن آسوده است. جنبش سبز به زندگی‌ ایرانیان معنای تازه‌ای داد».
  رشیدی‌مطلق و رفسنجانی
داریوش همایون در چند رشته از نوشته‌ها و مصاحبه‌های خود به تایید و حمایت از مواضع اکبر هاشمی‌رفسنجانی می‌پردازد از جمله در مقاله‌ای که در سایت گروه مشروطه‌خواهان درج می‌کند، نامه سرگشاده رفسنجانی به رهبر انقلاب را یک «نقطه عطف» می‌خواند. جالب اینجاست که هاشمی‌رفسنجانی در یکی از موضع‌گیری‌های جنجالی خویش سعی کرده بود روحانیت و مراجع را از ظهور یک رشیدی‌مطلق جدید بیم دهد، او مدعی شده بود: «من خطر بازسازی جریان احمد رشیدی‌مطلق که موج اهانت به روحانیت و مرجعیت را به راه اندازد، جدی می‌بینم».
اما این هشدارهای او درست زمانی رسانه‌ای شد که رشیدی‌مطلق با حضور در استودیوی شبکه‌های اروپایی آشکارا به تحسین و ستایش هاشمی و اقدامات او در برابر رهبر حکیم انقلاب پرداخته و حمایت وی از جریان فتنه را یک نقطه عطف در ضربه‌پذیری نظام اسلامی خوانده بود.
وی در مصاحبه با سایت ضدانقلابی «تلاش آنلاین» نیز عبارت تجلیل‌گونه‌ای از رفسنجانی می‌آورد: «نسب‌نامه جنبش سبز از 22 خرداد آغاز نمی‌شود. از همان 3-2 سال نخست پیروزی انقلاب، نخستین نشانه‌های راه یافتن گفتمان دموکراسی لیبرال در نوشته‌های بیرون پدیدار شد و در دوران ریاست‌جمهوری رفسنجانی در مجلات سنگین‌تری که پیاپی انتشار یافتند، بیرون رفتن از گفتمان انقلاب اسلامی را می‌شد به طور منظم دید».
  سودای هویت‌سازی برای جامعه ایران با ملات سکولاریسم- ناسیونالیسم
کتاب «صد سال کشاکش با تجدد» نکات تازه‌ای را درباره افق‌های فکری داریوش همایون و نیز دلایل نزدیکی‌اش به تجدیدنظرطلبان آشکار می‌کند. فصول مختلف این کتاب هر کدام پایه یک تئوری بوده که وی در ایام وزارت و پس از آن برای شکل‌دهی جامعه ایرانی به کار برده است. همایون مدعی است، جامعه ایرانی دچار بحران هویت است و وی همانند دیگر روشنفکران غربگرا در پی پاسخی برای این بحران هویت است. وزیر سانسور شاه، مذهب را مانع و دشمن ترقی و تجدد می‌خواند.
او از همان تز و نظریه‌ای دفاع می‌کند که حسین حاج فرج دباغ (عبدالکریم سروش) و عطاء مهاجرانی ترویج می‌کنند یعنی ادغام سکولارها و اصلاح‌طلبان. وزیر اطلاعات شاه از اینکه خاتمی و موسوی سکولارها را کنار مذهبی‌ها قرار داده‌اند، اظهار خرسندی می‌کند. بر این مبنا او به دوستان خودش در خارج توصیه می‌کند در 2 بخش به جریان فتنه یاری رسانند؛ اول توانایی چالش آن با نظام جمهوری اسلامی را بالا ببرند و سپس توانایی مصالحه و سازگار شدن با عناصر مختلف را در این جریان افزایش دهند. او یک لیبرال محض است و در این مرام لیبرالیستی خویش با همه سران تجدیدنظرطلب پیوند خورده است. وی در پاسخ به سوال خبرنگاری سعی می‌کند مدل سیاسی ایده‌آل خود برای ایران را ترسیم کند و می‌گوید: «مبنا باید رای اکثریت باشد» و در توضیح آن می‌افزاید: «البته اعتبار رای اکثریت مردم باید در چارچوب اعلامیه جهانی حقوق‌بشر باشد. این اعلامیه نتیجه تمام مبارزاتی ا‌ست که لیبرال‌های دنیا انجام دادند. مبارزاتی که از ۲۴۰۰ سال قبل در اسکندریه هلنیستی شروع شد و بالاخره در سال ۱۹۴۶ به پیروزی رسید. دموکراسی در چارچوب اعلامیه جهانی حقوق بشر در کشوری یکپارچه و یگانه به نام ایران با تمام خصوصیات منحصر به خودش می‌تواند مبنای تعیین‌کننده اصول همگانی باشد».
جالب‌تر اینکه در مصاحبه با سایت تهران ریویو تصریح می‌کند: «موضع میرحسین موسوی درباره حمایت از اقوام نیز کاملا به آن چیزی که در اعلامیه جهانی حمایت از حقوق بشر آمده، نزدیک است و جنبش سبز هم به دنبال اعلامیه جهانی حقوق بشر است».
نظام فکری او ملغمه‌ای از همه آن چیزی است که امروز تئوری‌پردازان تجدیدنظرطلب مطرح می‌کنند؛ اومانیسم، سکولاریسم و لیبرالیسم که همایون تحت عنوان مشروطه‌خواهی آن را به عنوان نسخه نهایی برای آینده ایران مطرح می‌کند. البته با یک قید بیشتر و آن اینکه او همچنان مشروطه را در کنار سلطنت آرزو می‌کند. به‌رغم آنکه در اغلب گفت‌وگوها پیشنهاد او برای بازگشت نظام سلطنتی به ایران یک اندیشه کهنه و مصداق عقبگرد تاریخی خوانده شد اما وزیر اطلاعات شاه همچنان رویاهای خویش را در دوران پهلوی می‌جست. او نه‌تنها بر اندیشه قدیمی خویش در زمینه ضرروت برپایی نظام سلطنتی در ایران باقی ماند بلکه حتی به تبرئه 57 سال دوران ستمشاهی پهلوی‌ها پرداخت: «اومانیسم، فردگرایی، لیبرالیسم و سکورالیسم همه از قرن شانزدهم شروع می‌شود. در قرن هجدهم ما وارد عصر روشنگری می‌شویم که در این عصر تمام مبانی فکری، فلسفی و علمی تغییر می‌کند. در قرن نوزدهم ناسیونالیسم به شکوفایی می‌رسد. همه این مراحل (از قرن شانزدهم تا نوزدهم) را ما در جنبش مشروطه شروع کردیم. من مشروطه‌خواه به آن معنا هستم. منتها مشروطه در کشوری که نظام پادشاهی بود و این نظام را نگه داشت
و به صورت مدرن‌تری هم نگه داشت».

 

آیت‌الله محی‌الدین حائری شیرازی*: حکومت ملت ایران، نظام ولایت فقیه است و درباره رهبر این نظام، بنیانگذار کبیر جمهوری اسلامی می‌فرمایند: «هرگاه مردم به خبرگان رأی دهند و خبرگان مجتهد عالم و عادلی را انتخاب نمایند، آن فرد ولی منتخب مردم است و حکم وی نیز نافذ خواهد بود».
از آنجا که تبعیت از حکم ولی‌فقیه اقدامی الهی و دینی است، ملت باید براساس حکم ولی‌فقیه  و نافذالحکم خویش حرکت کنند، چرا که این کشور بر مبنای امامت و جانشینی امام زمان(عج) تشکیل یافته و براساس حکم نافذالحکمی همچون ولی‌فقیه  300 هزار شهید در راه دفاع از انقلاب و ارزش‌های اسلامی نثار کرده و اکنون نیز دارای جانبازان بسیار است.  پرواضح است آنگاه که ولی‌فقیه می‌فرمایند: «مردم را به خیابان دعوت نکنید»، نباید مردم را به خیابان‌ها کشید و به اصطلاح انتخابات را خیابانی کرد. حتی اگر در قانون اصلی مبنی بر فرموده ولی‌فقیه نباشد اما در موضوعی مانند تظاهرات، ولی‌فقیه، ملت را از آن نهی کنند، وظیفه مردم این است که از انجام تظاهرات خودداری کنند که مردم نیز گوش به فرمانند ولی برخی در سال 88، مردم را به حضور در خیابان‌ها برای احقاق حق نداشته‌شان دعوت می‌کردند!
اگر در کشوری زندگی می‌کردیم که بر مبنای ولایت نبوده و نظام آن بر مبنای هوا و هوس‌ها در قالب دموکراسی  بود یا به عبارتی ثروتمندان آن را مدیریت می‌کردند و مردم در حقیقت حق رأی نداشته و از آزادی صوری برخوردار بودند و هر فردی که ثروت بیشتری داشت و تبلیغات بیشتری می‌کرد می‌توانست حق رأی داشته باشد، می‌توانستیم بر مبنای چنین نظامی اذعان کنیم که اعتراض و راهپیمایی نوعی سوپاپ اطمینان است، چرا که در این نظام یک رهبر نافذالحکم وجود ندارد تا افراد را از کشاندن مردم به خیابان‌ها منع کند لذا تظاهرات در چنین کشوری بسیار نافع است، زیرا نفس‌ها در سینه حبس نمی‌شود و نیازی به فعالیت زیرزمینی نیست و آن هنگام که مردم اعتراض خود را بیان کردند در واقع انرژی خود را آزاد کرده‌اند و با این رهایی انرژی فعالیت‌های زیرزمینی و غیرقانونی صورت نمی‌گیرد بنابراین تظاهرات در پاره‌ای از موارد در این کشورها ضروری نیز محسوب می‌شود، چرا که منجر به پیشگیری از کودتا می‌شود.
اما در نظام جمهوری اسلامی که ولی‌فقیه بند تسبیح ما است، امروز نیز باید همه بر سر نخ حبل‌الله گرد هم آییم و آنگونه که قرآن می‌فرماید همه مسلمین و ملت اعم از فقیر و غنی، زن و مرد، عارف و عامی و... در یک صف  قرار گرفته و در «نمازحضور» به امامت ولی‌فقیه حضور به هم رسانیم و از اینکه فرادا باشیم، پیشگیری کنیم، چراکه شرکت در این صف اتحاد و تبعیت از ولی‌فقیه از نان شب واجب‌تر است. تفاوت جمهوری اسلامی ایران با پاریس، برلین، نیویورک و... این است که ملت ایران در خداوند، یکدیگر را یافته و در خدا متحد شده‌اند و به خوبی می‌دانند جدا شدن از این اتحاد و همبستگی جدا شدن از خداست و چه زیباست روزی فرارسد تا تمام ملت ایران آغوش خویش را برای درآغوش گرفتن یکدیگر باز و همه در این نماز 80 میلیونی شرکت کنند.   
فردی که با امر ولایت فقیه و برای بقای نظام راهپیمایی می‌کند، نسبت به تمام کشورهای متمدن نیز با انضباط بیشتری اقدام به این کار کرده و حقوق دیگران را در راهپیمایی و تظاهرات خویش رعایت می‌کند اما اگر چنین فردی از ولایت خارج شد دیگر هیچ نظمی را رعایت نخواهد کرد و اقدامات غیرمنطقی از وی شاهد خواهیم بود همانگونه که شاهد اتفاقاتی شوم در سال 88 در قالب اعتراض و راهپیمایی در کشور عزیزمان ایران بودیم.
 9 دی 88 اما تومار فتنه و فتنه‌گران و حامیان بیگانه‌شان را با هم پیچید؛ آن‌هم با اکسیر اعتماد ملی حول ولی معظم فقیه. حال رسالت ما با چنین افراد و عواملی که  با خارج شدن از مسیر ولایت فقیه باعث ایجاد تشنج  و ناامنی در کشور شدند این است که بتوانیم این استخوان را از درون زخم خارج کرده و دوستی، برادری و وحدت را دوباره در میان مردم به وسیله ولی‌فقیه ایجاد کنیم و همه  با تبعیت از ولایت فقیه در یک صف قرار گیریم و افراد و عوامل مذکور نیز کاری کنند تا رهبر بزرگوار انقلاب اسلامی آنها را در آغوش بگیرند، چراکه نخ تسبیح به دست خود آنهاست و خود باید زمینه این کار را با توبه و ابراز ندامت از آنچه با کشور و انقلاب اسلامی کردند، فراهم کنند تا رهبر حکیم انقلاب، با بزرگواری تخفیف داده و آنها را عفو بفرمایند. با وعده افرادی که حتی در مسؤولیت باشند نیز تا توبه از سوی فتنه‌گران انجام نشود، بخششی در کار نیست.
* نماینده مجلس خبرگان

کارلوس بدون پرده حرف‌هایی می‌زند که کمی تامل‌برانگیز است. مرد پرتغالی تیم‌ملی از سناریویی از پیش تعیین‌شده می‌گوید که قصد دارد تیم‌ملی را زمینگیر کند. طعنه‌های معنی‌دار او به سمت چه کسی نشانه رفته؟ آیا واقعا براساس گفته‌های او رهبری از پشت پرده این ارکستر را راهنمایی می‌کند تا تیم‌ملی فوتبال در بازی‌های جام ملت‌های آسیا فجیع‌ترین نتایج خود را به‌دست آورد؟ نظر کی‌روش روی کسانی است که به دنبال واژگون کردن وینگادا بودند و به این مهم نیز نایل شدند، به گفته مربی تیم‌ملی، همان‌ها می‌خواهند چنین بلایی را بر سر تیم‌ملی بزرگسالان بیاورند تا... اگر حرف‌های کی‌روش واقعیت داشته باشد باید برای این ورزش که متولیانش چنین شمشیر را از رو بسته‌اند تاسف خورد.
نکات مثبت اردو
توانستیم با امکانات بسیار خوبی تمرین کنیم. شرایط آب و هوایی دقیقا همان چیزی بود که توقع داشتیم و شرایطی است که در استرالیا انتظار ما را می‌کشد. هوای نامتعادلی که کمی بارانی بود، کمی شرجی و در آخر توانستیم برابر بازیکنان آفریقایی بازی کنیم. 2 بازی برابر کایزرچیف و اورلاندو برگزار کردیم و یک دیدار دستگرمی هم برابر تیم پلاتینیوم داشتیم. برای دیدار آخر، بازی سطح پایینی را برنامه‌ریزی کرده بودیم چون در بازی آخر اردو نباید فشاری به بازیکنان وارد شود. وضعیت کلی این اردو را می‌توانیم مثرثمر ارزیابی کنیم. توانستیم بررسی خوبی از بازیکنان انجام دهیم. نتیجه‌گیری من در آخر این است که واقعا از اینکه امکان این را نداشتیم که بتوانم در شرایط بهتری با بازیکنان تمرین کنم ناراحت هستم چرا که می‌توانم ضمانت بدهم اگر شرایط بهتری فراهم بود، سطح دیگری از بازیکنان را می‌توانستیم ببینیم اما متاسفانه این شرایط، وضعیت واقعی از آنچه با آن روبه‌رو هستیم، است.
چه کسانی توقع را بالا می‌برند؟
خیلی شفاف می‌گویم. همه هم آن را می‌دانند. یک رهبر پشت این ارکستر هست. ارکستری دارد هماهنگ کار می‌کند و حتما پشت سرش رهبری قرار دارد. این مساله به‌تازگی شروع نشده، از قبل وجود داشته است. دوستان ما دارند کتابی را تازه می‌خوانند که بنده این کتاب را 30 سال پیش خوانده بودم و دیگر آن را فراموش کرده‌ام. آنها تازه این کتاب را باز کرده‌اند تا بخوانند. همین اتفاق هم برای آقای وینگادا و تیمش افتاد. بازیکن نداشت، آماده‌سازی نداشت، از تیمش حمایت مالی نشد، بازی دوستانه نداشت. وقتی این اتفاقات دست به دست هم داد چند نفر از این ارکستر را صدا کردند و آقای وینگادا را برداشتند. این دقیقا همان داستانی است که برای من در جام ملت‌ها در نظر گرفته‌اند. این فیلمنامه‌ای که برای من در نظر گرفته شده بسیار شناخته شده است. با این حال دقیقا مثل جام‌جهانی تلاش می‌کنیم بهترین عملکرد را انجام بدهیم. بدون هیچ‌گونه توجیه و بهانه‌ای. صحبت‌های من خیلی شفاف و روشن است اما این حرف‌ها را نمی‌زنم که بخواهد بهانه‌ای باشد مثل بعضی افراد که همیشه دنبال توجیه و بهانه هستند. بعضی اعضای این ارکستر دیگر خنده را روی لبان من نمی‌آورند به‌خاطر اینکه آنها به لحاظ شخصیتی ضعیف هستند. موسیقی آنها در این ارکستر خیلی ضعیف است. خودشان را دارند ارزان می‌فروشند.
سناریوی از پیش تعیین‌شده
البته این سناریو بعد از جام جهانی بسیار بدتر هم شده است. اتفاقاتی که بعد از جام جهانی افتاده به مراتب بدتر از اتفاقات قبلی است. بیایید واقع‌بین باشیم. شما بازیکنانی را در اختیار دارید که دستمزدشان را در باشگاه‌هایشان دریافت نمی‌کنند. حتی پاداش‌هایشان را در تیم‌ملی نمی‌گیرند. بازیکنانی در تیم‌ملی داریم که پاداش‌هایشان که به قبل از جام‌جهانی مربوط می‌شده را با وجود قول‌هایی که داده شده دریافت نکرده‌اند. اعضای کادر فنی و کادر تیم‌ملی برای 6-5 ماه هیچ حقوقی دریافت نکرده‌اند. فکر می‌کنید منصفانه است که از آنها تقاضای خاصی داشته باشیم وقتی که هیچ‌گونه حقوقی دریافت نکرده‌اند؟ برای شخص من خیلی مایوس‌کننده و اضطراب‌انگیز است. واقعا این شرایط را درک نمی‌کنم. مخصوصا وقتی که باید مقابل تیم‌های عربی کشورهای حاشیه خلیج‌فارس برای اعتبار موقعیت و وجاهت کشور ایران بجنگیم. این مسائل برای من بسیار عجیب و غیرقابل درک است. 7-6 ماه گذشته به یکباره اتفاقی که افتاد این بود هر که در فوتبال فعالیت داشت تبدیل شد به مجرم، کلاهبردار و دنبال سوءاستفاده و این‌طور شده که هر کس در فوتبال حضور دارد شده «آدم بد». ما خودمان می‌دانیم فوتبال کامل نیست. مشکلاتش را هم می‌دانیم اما چیزی که به دنبالش هستیم، راهکار است. چون این فضا به فوتبال کمک نمی‌کند. به جای محکوم کردن یکدیگر به اعتقاد من باید ما فوتبالی‌ها به عنوان اولین نفر دستمان را بالا ببریم و بگوییم بله مشکلاتی وجود دارد و همه کار ما درست نبوده ولی باید دست به دست هم بدهیم و راهکاری را ارائه کنیم تا بتوانیم روند را بهبود ببخشیم.ایجاد چنین فضای غبار آلود و شبهه‌انگیزی کمکی به فوتبال نمی‌کند. چه چیزی دارد اتفاق می‌افتد؟ با این شرایط هیچ کس منفعتی به دست نمی‌آورد. آیا آنهایی که می‌خواهند بعدها به راس فوتبال بیایند با تزلزل شرایط می‌توانند موفق شوند؟ الان زمانی است که باید به جام ملت‌ها برویم و بازی کنیم. تلاش خواهیم کرد که طبق روال همیشه بهترین عملکرد را ارائه کنیم. ولی شک نداریم در گروه ما تیم‌هایی که شرایط بهتری دارند و مدعی به حساب می‌آیند در حال حاضر امارات و قطر هستند. بیاییم سعی کنیم شرایط را تغییر دهیم.
خبر بد برای هواداران فوتبال
آنها مدعی هستند، چون آماده‌سازی بهتری داشته‌اند، بازی‌های دوستانه متعددی انجام داده‌اند و بهترین بازیکنان به صورت کاملا آماده در اختیار تیم‌هایشان است. در یکی از جراید این کشورها نمی‌بینید که بازیکنی مشکل مالیاتی داشته باشد یا با مشکل سربازی روبه‌رو باشد. دوباره تکرار می‌کنم، شاید برخی اطلاعات کافی نداشته باشند. 10 بازیکن در تیم امارات حضور دارند که از خدمت سربازی مرخص شده‌اند تا در خدمت تیم‌ملی باشند. در قطر هم که اصلا راجع به این موضوعات نمی‌شنوید. 7 بازیکن جدید و چندملیتی به تیمشان آورده‌اند. آنها استحقاق این را دارند که مدعی باشند. آنها سخت کار کرده‌اند، سرمایه‌گذاری مناسب داشته‌اند و الان مدعی هستند. من، کادر و بازیکنانم تمام تلاشمان را می‌کنیم تا دست در دست هم و متحد بدون هیچ بهانه‌ای بهترین عملکردمان را داشته باشیم. مطمئنا این تورنمنت را با سر بالا شروع خواهیم کرد و با افتخار و سربلند بازی‌ها را به پایان می‌بریم. خواسته قلبی من این است افرادی را در فوتبال ببینم که از جنس فوتبال هستند و به فوتبال اهمیت می‌دهند مانند آنچه در فوتبال آلمان و فوتبال بی‌المللی اتفاق می‌افتد. اگر اختیار این مساله با من بود دوست داشتم شخصیت‌هایی مانند علی دایی، مهدی مهدوی‌کیا، علیرضا منصوریان، یحیی گل‌محمدی و کریم باقری فعالیت بیشتری در فوتبال ایران داشته باشند. نادیده گرفتن افراد فوتبالی که تجربه و دانش بالای بین‌المللی در این سطح از اعتبار و جایگاه دارند واقعا از بین بردن استعداد، قابلیت و دستاوردهای ما است. در کمال احترام باید به این مطلب اشاره کنم که بسیار ناراحت‌کننده است وقتی شاهد حضور افرادی در جایگاه‌ها و موقعیت‌های فوتبالی هستیم که هیچ پیشینه و دانش فوتبالی نداشته‌اند و هیچگاه هیچ افتخار و دستاوردی را برای فوتبال به دست نیاورده‌اند. فوتبال مال همگان است و جایگاهی برای همگان دارد ضمن اینکه از حضور همه افراد استقبال می‌شود چرا که ما نیاز به حمایت تک‌تک آنها داریم اما نگه داشتن یکسری افراد و نادیده گرفتن برخی دیگر که از جنس واقعی فوتبال هستند برای من قابل درک و پذیرفتنی نیست. به هیچ‌وجه منطقی به نظر نمی‌رسد که از منابع واقعی فوتبال یک کشور حسن استفاده را نکنیم. بار دیگر می‌گویم اگر این انتخاب دست من بود 2 یا 3 نفر از این افراد باید با تیم‌ملی به‌عنوان سفیر در استرالیا حضور پیدا می‌کردند و در جایگاه ویژه در کنار دیگر مفاخر فوتبال دنیا در استادیوم می‌نشستند و نماینده ملت، تاریخ و کشور ایران در آنجا می‌بودند. من واقعا دوست دارم اینها در استرالیا کنار ما و تیم‌ملی و در کنار مقامات فیفا، کنفدراسیون فوتبال آسیا و مسؤولان در جایگاه‌های ویژه در استرالیا حضور پیدا می‌کردند و در زمین تمرین هم این فرصت را پیدا می‌کردند که با رسانه‌های بین‌المللی گفت‌وگو کنند و این می‌تواند یک تبلیغ بسیار مناسب برای فرهنگ و حق و حقوق کشور ایران باشد. برای شخص من به‌عنوان یک شهروند جهانی به هیچ‌وجه قابل قبول نیست که فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا به هر دلیلی که می‌خواهند داشته باشند به این بازی سیاسی تحریم‌ها ادامه می‌دهند و از نظر مالی فوتبال ایران و فدراسیون را هیچ‌گونه حمایتی نمی‌کنند. کشوری همچون ایران که فوتبال جایگاه بسیار خاصی در آن دارد و در خون تک‌تک افراد جاری است مخصوصا بعد از عملکردی که ایران در جام‌جهانی داشت مستحق توجه بیشتری از طرف مقامات بین‌المللی فوتبال است.
 

گروه اقتصادی: با وجود ابلاغ و اجرای مصوبه ۲۳ آذر‌ کارگروه تنظیم بازار برای قیمت نان با اصلاح نرخ و وزن، ابلاغ نشدن بموقع این مصوبه توسط اتحادیه نانوایان تهران به نانوایی‌ها موجب تداوم گرانفروشی انواع نان سنتی در تهران و شمیرانات با اعمال نرخ‌های قبلی‌ شده است. براساس مصوبه قبلی کارگروه تنظیم بازار، افزایش متوسط 38درصدی نرخ انواع نان در تهران و شمیرانات در سریع‌ترین زمان ممکن به نانوایی‌ها ابلاغ و از10 آذر‌ اجرایی شد اما مصوبه این کارگروه برای اصلاح نرخ نان با تأخیر روبه‌رو شد تا مردم نان را به نرخ یک هفته قبل خریداری کنند. هم‌اکنون اغلب نانوایی‌ها نرخ جدید نان و وزن چانه را به‌صورت دستی روی اعلامیه قبلی نرخ نان و چانه چسبانده‌اند که نشان می‌دهد تاکنون نرخنامه جدید و متحدالشکل برای همه نانوایان ارسال نشده تا آنها علاوه ‌بر نصب آن برای آگاهی خریداران نان این امکان را نیز برای مشتریان فراهم کنند تا درصورت مشاهده تخلف نسبت به اعلام شکایت و پیگیری آن اقدام کنند.
 نانوایی‌های متخلف را می‌بندیم
بر همین اساس و مشاهده تخلفات نانوایان در اجرای قیمت‌های ابلاغی و تحمیل نان‌های کنجدی با قیمت‌های بالاتر به مشتریان با این بیان که «ما همین نان را می‌‌پزیم، می‌خواهید بخرید، می‌خواهید نخرید»، معاون برنامه‌ریزی استانداری تهران از پلمب نانوایی‌های متخلف خبر داد. اگرچه این هشدار نیز در زمان ابلاغ قیمت‌های جدید از سوی مسؤولان مربوط اعلام شده بود اما تا الان نظارتی صورت نگرفته و برخی نانوایان با بهانه اینکه نرخنامه جدید را نگرفته‌اند، نان‌ها را با قیمت‌های دلخواه خود می‌فروشند. از سوی دیگر گران‌شدن قیمت آرد و در پی آن گران‌شدن نان، این نتیجه را حاصل کرد که نانوایان در این میان نتوانستند نسبت به کاهش هزینه‌های خود توفیقی حاصل کنند و همچنان مشکلات این صنف مانند گذشته پابرجاست. با این حال نعمت‌الله ترکی، معاون برنامه‌ریزی استانداری تهران به ایلنا گفت: تنها در حوزه نان سنگک در تهران ۸۰۰ واحد سنگک‌پزی وجود دارد که از این تعداد ۷۵ واحد برای آزادپزی اعلام آمادگی کرده‌اند که نرخ این نانوایی‌ها براساس کیفیت نان و عرضه و تقاضا تعیین می‌شود. ترکی در ادامه این گفت‌وگو اظهار داشت: پس از افزایش نرخ‌ها درباره بازرسی قیمت، کیفیت، بهداشت و کم‌فروشی نان، گروهی متشکل از بازرسان شکل گرفت تا در مناطق مختلف تهران نظارت بیشتری صورت گیرد. ترکی اضافه کرد: بازرسی‌ها از هفته گذشته شدت گرفته و شکایات مردمی که به شماره ۱۲۴ اعلام می‌شود مورد پیگیری قرار گرفته است. وی تصریح کرد: تنها هفته گذشته ۳ نانوایی متخلف در مناطق ۴ و ۵ تهران پلمب شد. معاون برنامه‌ریزی استانداری تهران مهم‌ترین تخلفات این حوزه را گرانفروشی و عدم کیفیت نان اعلام کرد. ترکی تصریح کرد: در حال حاضر به اندازه کافی گندم و آرد باکیفیت در تهران وجود دارد و هیچگونه تخلف در این زمینه قابل‌توجیه نیست. به‌گفته وی، قرار است۲۰ درصد نانوایی‌ها آزادپز ‌شوند.
 تشدید بازرسی‌ها
معاون برنامه‌ریزی استانداری تهران با بیان اینکه نرخ‌های جدید نان از روز 25 آذر‌ امسال لازم‌الاجرا و اتحادیه نانوایان ملزم به ارائه این نرخ‌ها به نانوایی‌ها بوده است، خاطرنشان کرد: برای رعایت این نرخ‌ها گشت‌های مشترک بازرسان سازمان صنعت، معدن و تجارت استان تهران، اصناف و سازمان تعزیرات حکومتی نظارت خود را تشدید کرده‌اند. ترکی با اشاره به اصلاحیه اخیر این کارگروه برای رعایت افزایش حداکثر 30درصدی نرخ نان در استان تهران افزود: بر مبنای این مصوبه نرخ انواع نان با کاهش قیمت یا افزایش وزن چانه خمیر کاهش یافته طوری‌که قیمت نان بربری 600گرمی از 700 به 650 تومان و قیمت نان لواش نیز با افزایش 12گرمی وزن چانه خمیر از 220 به 210تومان کاهش یافته است. به‌گفته ترکی، همچنین نرخ نان سنگک با افزایش وزن چانه خمیر به 667 گرم و نرخ 800تومانی اصلاح شده و نرخ نان تافتون نیز با وزن 287 گرم، 400 تومان تعیین شده است. به گفته وی، اصلاح قیمت نان در استان تهران با توجه به رند کردن قیمت و افزایش وزن چانه خمیر صورت گرفته است چراکه قبلا برخی نانوایی‌ها افت کیفیت نان را ناشی از کاهش وزن چانه خمیر قلمداد می‌کردند اما اکنون نانوایان ملزم به عرضه نان با وزن و نرخ‌های اصلاح شده، هستند. ترکی افزود: علاوه بر تشدید بازرسی‌ها، مردم نیز می‌توانند هرگونه گرانفروشی، کم‌فروشی یا افت کیفیت نان به‌دلیل رعایت نشدن نرخ یا وزن این محصول را از طریق سامانه 124اطلاع دهند تا با نانوایان متخلف برخورد شود. همچنین محمد محمدی، مدیرکل تعزیرات استان تهران با بیان اینکه کوتاهی اتحادیه نانوایان استان تهران در ابلاغ مصوبه اصلاح قیمت نان موجب شد تا سرانجام بازرسان سازمان صنعت، معدن و تجارت و سازمان تعزیرات حکومتی استان تهران با تکثیر نرخنامه جدید از 26 آذر‌ نانوایان را ملزم به رعایت این نرخ‌ها کنند، گفت: با تصویب اصلاحیه نرخ نان در گروه تنظیم بازار از 23 آذر‌، نانوایان ملزم به رعایت نرخ‌های جدید بوده‌اند اما به‌دلیل ابلاغ‌نشدن نرخ‌ به نانوایی‌ها امکان نظارت بر رعایت این نرخ‌ها توسط بازرسان وجود نداشته است.

آزادپزها آرد یارانه‌ای نمی‌گیرند
قائم‌مقام وزیر صنعت، معدن و تجارت در امور تجارت گفت: نظارت داریم تا آردهای یارانه‌ای به سمت آزادپزها نرود. مجتبی خسروتاج با اشاره به اینکه دولت هرکیلو گندم را نزدیک به هزار و 150 تومان از سیلوها خریداری می‌‌کند، افزود: اما در مصوبه دولت به صراحت آمده است قیمت فروش گندم تحویلی به کارخانجات آرد 665 تومان باشد. وی اضافه کرد: قرار شده است برخی واحدهای نانوایی در کشور، یارانه‌ای و بخشی دیگر به‌صورت آزادپز فعال باشند و نظارت داریم تا آردهای یارانه‌ای به سمت آزادپزها نرود. به‌گفته خسروتاج، همه آردهای خارج از شبکه کنترل می‌شود تا فسادی در این زمینه پیش نیاید.

سازمان حفاظت محیط زیست در موضوع واردات بنزین فرار به جلو را انتخاب کرده و ادعای کاهش آلودگی هوای تهران بدون استدلال و منطق است. مهدی موسوی‌نژاد، عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی با بیان این مطلب به فارس گفت: اینکه گفته می‌شود کاهش آلودگی هوا به دلیل واردات بنزین است، یک ادعای بدون پشتوانه علمی و بدون استدلال و منطق است چون آنالیز بنزین‌های وارداتی نشان می‌دهد این بنزین‌ها استانداردهای لازم را ندارند. وی بیان داشت: ما در روزهای گذشته شاهد بودیم که هوای کلانشهرها بشدت آلوده بود و مدیران باید پاسخ دهند این آلودگی شدید به چه دلیل است، اگر مدیران عامل آلودگی هوای تهران را بنزین می‌دانند طبیعی است که با وارد کردن بنزین، به‌زعم واردکنندگان یورو 4 دیگر نباید شاهد آلودگی هوا باشیم اما در روزهای گذشته آلودگی هوا به وضوح احساس می‌شد و اگر عوامل دیگری در این موضوع نقش دارد پس چرا همه عوامل به بنزین معطوف می‌شود.  موسوی‌نژاد خاطرنشان کرد: متوقف کردن تولید داخلی بنزین و وارد کردن بنزینی که می‌تواند رانت ایجاد کند تنها یک بهانه است و برای اینکه افکار عمومی را مدیریت کنند مطرح می‌کنند که به واسطه وارد کردن بنزین در تهران هوای پاک داریم در صورتی که آلودگی هوا در کلانشهرها غیرقابل انکار است. این عضو کمیسیون انرژی مجلس افزود: اگر خانم ابتکار و سازمان حفاظت محیط زیست معتقدند آلودگی هوای تهران به دلیل بنزین بوده است پس چرا هنوز آلودگی وجود دارد؟ و اگر اعتقاد دارند مؤلفه‌های دیگری وجود دارد پس چرا تنها با مانور روی بنزین التهابات اجتماعی را ایجاد کردند. وی افزود: هم‌اکنون سازمان حفاظت محیط‌زیست در جهت فرار از پاسخگویی و فرار از پذیرفتن مسؤولیت فرافکنی می‌کند و فرار به جلو را انتخاب کرده که یک خطای بزرگ است چرا که این سازمان در مقابل سیاست‌گذاری‌های خود و در قبال مطالبات مطرح شده باید پاسخگو باشد.
 

تلویزیون زمستان امسال را با پخش سریال‌هایی با مضامین تاریخی، اجتماعی و طنز همچون «گذر از رنج‌ها»، «سال‌های ابری»، «شمعدونی» و سریال خارجی «وکیل تاسکا» می‌گذراند. به گزارش ایسنا، شبکه یک سیما پس از «پرده‌نشین» از میان سریال‌هایی که در حال تولید هستند، مجموعه‌ تلویزیونی «گذر از رنج‌ها» را آماده‌ پخش دارد. در این سریال تلویزیونی بازیگرانی مانند بیژن امکانیان، بابک حمیدیان، پیام دهکردی، جعفر دهقان، مهران رجبی، داوود فتحعلی‌بیگی و ترلان پروانه نقش‌های اصلی را بازی می‌کنند. سازندگان این سریال تلاش کرده‌اند لوکیشن‌ها را به گونه‌ای انتخاب و بازسازی کنند که معماری آن به سال‌های 57 نزدیک باشد. سریال «گذر از رنج‌ها»، داستان زندگی زنی به نام دنیا را از لحظه تولد تا مرگ روایت می‌کند. این سریال درام تاریخی است و در آن زندگی دنیا از سال 1335 تا 1369 به تصویر کشیده می‌شود. در گذر از رنج‌ها به تحولات ایران هم توجه می‌شود. فیلمنامه این سریال را فریدون حسن‌پور نوشته و نگارش آن حدود 3 سال طول کشیده است. در این سریال شیوا طاهری ایفاگر نقش دنیاست که برای نخستین‌بار تجربه بازیگری‌ را در سریال تلویزیونی گذر از رنج‌ها کسب می‌کند. در این سریال در کنار بازیگران اصلی از بازیگران بومی هم استفاده شده است. بنا به گفته علی لدنی، تهیه‌کننده این سریال، قهرمان قصه سریال «گذر از رنج‌ها» یک زن است که با سختی‌های زندگی و روزگار مبارزه می‌کند. در این سریال به ماجراهای خوانین و رعایا توجه می‌شود و اینکه چنین اتفاقاتی باعث شد تا آگاهی مردم نسبت به مسائل روز بیشتر شود. از آنجا که قصه در تاریخ معاصر می‌گذرد و مردم هم آن دوران را به یاد دارند، به همین دلیل گروه سازنده تلاش کردند فضای سریال به واقعیت نزدیک باشد. به همین دلیل دکور‌های مربوط به آن در روستای دیلمان ساخته شد تا فضا و لوکیشن به واقعیت نزدیک باشد. یکی از ویژگی‌های سریال تلویزیونی گذر از رنج‌ها تنوع لوکیشن است. شبکه‌ دو سیما نیز «سال‌های ابری» را برای پخش در شب‌های زمستان آماده دارد. مجموعه‌ مناسبتی حانیه نیز برای پخش در ایام دهه‌ فجر آماده می‌شود. «سال‌های ابری» در 20 قسمت 40 دقیقه‌ای قرار بود برای پخش در نیمه دوم محرم از شبکه دو سیما آماده شود. علی عمرانی، حمید ابراهیمی، لیندا کیانی، لیلا برخورداری، علی صالحی، علی اوجی، سعید آرمند، سینا رازانی، سپیده علایی، مصطفی پروین، صامد رمضانی، ارسلان قاسمی، پژمان جمشیدی، علی اوسیوند، اسماعیل شنگله، امید روحانی، عاطفه رضوی و فرزاد حسنی بازیگران اصلی «سال‌های ابری» هستند. در خلاصه داستان این مجموعه آمده است: زندگی حسین سالار از روزی به هم می‌ریزد که جاسم پرده از سال‌های ابری ذهن سالار برمی‌دارد. دیری نمی‌گذرد که سالار می‌ فهمد این فقط بخشی از هجمه بزرگی است که کیان زندگی او را هدف گرفته. او باید تصمیمی بزرگ بگیرد. مصالحه با مهاجمان، یا آغاز جنگ برای اثبات شرافتی که سال‌ها برای آن جنگیده است. از مجموعه‌ «شمعدونی» به عنوان تنها سریالی یاد می‌شود که به نوعی مضمون طنز دارد. شبکه 3 سیما طبق اعلام سازندگان و مدیران پخش این مجموعه را بزودی آغاز می‌کند اما هنوز زمان قطعی برای آن اعلام نشده است. مدیر اسبق شبکه 3 سیما پیش از این اعلام کرده بود، تا پایان اسفند ماه قرار است 2 کار «شمعدونی» و سریال جدید افخمی را برای پخش در نظر بگیریم. قرار است با این 2 سریال، نیمه دوم سال را بگذرانیم و تلاش کرده‌ایم این کارها را در 50 قسمت به تولید برسانیم و اصولا سیاست ما این شده است که کارهای 40 قسمت به بالا بسازیم که حداقل در 2 ماه پخش داشته باشیم. سریال «شمعدونی» ابتدا برای پخش در قالب 40 قسمت در نظر گرفته شده بود اما در ادامه اعلام شد  10 قسمت دیگر به این سریال اضافه می‌شود. بر این اساس، مجموعه تلویزیونی «شمعدونی» کاری از گروه فیلم و سریال شبکه 3 سیماست که متن آن به قلم سروش صحت و ایمان صفایی به رشته تحریر درآمده است.  آتنه فقیه‌نصیری، محمدرضا داوودنژاد، محسن قاضی‌مرادی، حسن معجونی، رویا میرعلمی، نگار عابدی، امیر کاظمی، محمد نادری و... گروه بازیگران اصلی آن را تشکیل می‌دهند. این مجموعه داستان 2 خانواده است که عطا و هوشنگ سرپرستی آن را برعهده دارند. عطا فرزندی دارد که برای او بسیار عزیز و دوست‌داشتنی است اما او کودکی کنجکاو است و بنیان قصه هم بر درگیری عطا با فرزند خود استوار است. شبکه تهران ایام زمستان را با پخش مجموعه «وکیل تاسکا» سپری می‌کند. این مجموعه به تازگی پخش خود را آغاز کرده است.

ابوذر باقری: به‌رغم درخواست‌های مکرر رسانه‌ها از وزارت امور خارجه و جواد ظریف برای اعلام موضع در مقابل آبروریزی هسته‌ای حامیان دولت در دانشگاه تهران، اما جواد ظریف همچنان نسبت به این موضوع بی‌تفاوت است. به گزارش «وطن امروز»، پس از آنکه احمد شیرزاد و صادق زیباکلام، 2 نفر از اساتید حامی دولت و تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای، چندی پیش در دانشگاه تهران در اظهاراتی عجیب فعالیت‌های هسته‌ای ایران را بی‌فایده و صرفا هزینه‌ساز دانستند و تلویحا خواستار تعطیلی تاسیسات هسته‌ای ایران شدند، اظهارنظر عجیب این 2 دانشگاهی حامی دولت با واکنش وسیع در فضای رسانه‌ای و سیاسی مواجه شد به‌گونه‌ای که تحلیلگران این اظهارات ناپخته و ضدملی را که در واقع به معنای سیاست «تعطیلی هسته‌ای» بود؛ موجب تضعیف مواضع ایران در مذاکرات هسته‌ای دانستند. به اعتقاد کارشناسان، این قبیل اظهارات به معنای تکرار صدای آمریکا و اسرائیل در داخل ایران بود. اما نکته‌ای که در این میان بسیار قابل تامل بود؛ موضوع حمایت این افراد از دولت و تیم مذاکره‌کننده بود. در واقع این 2 نفر در حمایت از دولت علیه صنعت هسته‌ای کشور اظهارنظر کرده و خواستار توقف آن شدند. بر همین اساس اظهارات ناپخته و ضدملی این 2 نفر قاعدتا به حساب دولت و وزیر امور خارجه نوشته می‌شد. این موضوع از آن جهت قابل توجه بود که حسن روحانی بارها خواستار ورود دانشگاهیان به موضوع مذاکرات هسته‌ای و حمایت آنان از دولت شده بود. بر همین اساس برخی رسانه‌ها اظهارات ضدهسته‌ای شیرزاد و زیباکلام را در پاسخ به دعوت رئیس‌جمهور از دانشگاهیان تلقی کردند. با در نظر گرفتن این موضوع، رسانه‌ها و تحلیلگران از وزیر امور خارجه خواستند به این اظهارات هزینه‌ساز واکنش نشان دهد. این درخواست از آن جهت نیز حائز اهمیت بود که رئیس‌جمهور و جواد ظریف بارها ادبیات تندی را علیه منتقدان هسته‌ای خود به‌کارگرفته بودند. عبارات تندی که حسن روحانی علیه منتقدان خود به کار برد و آنان را بی‌سواد، کم‌سواد، جیب‌بر، بی‌شناسنامه، بزدل، تازه به دوران رسیده و... خطاب کرد در کنار اظهارات تند جواد ظریف علیه منتقدان که آنها را همراهان اسرائیل دانسته بود؛ این مطالبه را در رسانه‌ها و محافل سیاسی ایجاد کرد که این‌بار حداقل وزیر امور خارجه نسبت به ابراز تمایل دوستان و حامیان خود به تعطیلی تاسیسات هسته‌ای ایران، واکنشی نشان دهد و از موضع عزت و برای نشان دادن عزم وزیر امور خارجه برای احقاق حقوق هسته‌ای مردم، این اظهارات حامیان خود را رد کند. با این حال و به‌رغم گذشت نزدیک به 2 هفته از اظهارات جنجالی این 2 نفر، وزارت امور خارجه و جواد ظریف تاکنون از پاسخگویی به اظهارنظر این 2 نفر خودداری کرده‌اند!  جواد ظریف که حتی از تیترهای روزنامه‌های منتقد خود نیز نمی‌گذرد و به شکل‌های مختلف به منتقدان عملکرد خود در مذاکرات هسته‌ای واکنش نشان می‌دهد؛ چرا نسبت به اظهارات و مواضعی که خواستار تعطیلی تاسیسات و فعالیت‌های هسته‌ای ایران هستند؛ واکنشی نشان نمی‌دهد؟ درباره این سکوت معنادار آقای ظریف چند نکته قابل طرح است:
1- در حال حاضر تنها 2 خط فکری نسبت به مذاکرات هسته‌ای ایران و 1+5 وجود دارد. یکی معتقد به مذاکره و توافق براساس عزت و حفظ حقوق هسته‌ای است و دیگری معتقد به عقب‌نشینی از صنعت هسته‌ای برای رسیدن به توافق. اگرچه خط فکری دوم را عده‌ای معدود تشکیل می‌دهند اما متاسفانه همین عده معدود نیز به حمایت از دولت منتسب هستند. در واقع در حال حاضر در مقابل منتقدان عملکرد ضعیف آقای ظریف در مذاکرات هسته‌ای، حامیان آقای ظریف بر طبل تعطیلی هسته‌ای می‌کوبند. آقای ظریف در نامه‌ای به وزرای خارجه کشورهای مختلف جهان، اعلام کرد که در مقابل زیاده‌خواهی‌های طرف مقابل که حتی فراتر از ان‌پی‌تی نیز هست؛ خواهد ایستاد. آیا وزارت امور خارجه با پشتوانه چنین حامیانی پشت میز مذاکره خواهد رفت؟
2- یکی از موضوعاتی که طی ماه‌های اخیر نسبت به آن هشدارهای فراوانی داده شد؛ جلوگیری از جناحی و حزبی شدن مذاکرات هسته‌ای است. درحالی که مذاکرات هسته‌ای، در واقع مذاکره بر سر حقوق هسته‌ای همه ملت است اما متاسفانه رفتار دولت در مواجهه با انتقادات رفتاری خویشتندارانه و منصفانه نبوده است. دوگانگی دولت بویژه وزیر امور خارجه نسبت به دیدگاه‌های مختلفی که درباره نحوه مذاکره بر سر این حقوق ملی مطرح می‌شود؛ قطعا به سود آقای ظریف نبوده و نخواهد بود.
3- آقای ظریف آیا می‌پذیرد با این سکوت خود شائبه‌های موجود درباره مذاکرات و نوع توافق را تقویت می‌کند؟ تاکنون در چند نوبت اتفاقاتی رخ داده است که نوعی بدبینی را نسبت به تیم مذاکره‌کننده ایجاد کرده است. اگرچه تیم مذاکره‌کننده فرزندان انقلابند اما قطعا نمی‌توان منکر برخی واقعیت‌ها شد. کمپینی که چندی پیش به اسم هنرمندان راه افتاد با آن پیام خطرناک و مشکوک «هیچ توافقی بدتر از عدم توافق نیست» این نگرانی را ایجاد کرد که برخی در ایران حاضرند برای حصول توافق، هر اقدامی انجام دهند. اظهارات امثال زیباکلام و شیرزاد نیز دقیقا در راستای همان کمپین مطرح شده است. یعنی نشان می‌دهد عده‌ای به دنبال توافق حتی به قیمت تعطیلی فعالیت هسته‌ای هستند. آقای ظریف حواسشان باشد تاکنون نه‌تنها علیه این دیدگاه خطرناک موضع نگرفته بلکه با آن کمپین مشکوک، سوالات زیادی را در افکار عمومی درباره خود ایجاد کرده است.
 

گروه سیاسی: رزمایش بزرگ ارتش با حضور نیروهای چهارگانه (زمینی، دریایی،‌ هوایی و پدافند) با نام «محمد رسول‌‌الله(ص)» و با رمز «یا رسول‌الله» از روز پنجشنبه آغاز شد. به گزارش «وطن امروز»، این رزمایش بزرگ که از همان آغاز با واکنش‌های گسترده بین‌المللی مواجه شده است تا چهارشنبه هفته آینده (10 دی) ادامه خواهد داشت.  در این رزمایش بزرگ یگان‌هایی از نیروی زمینی، دریایی، هوایی و پدافند هوایی در منطقه عمومی جنوب و جنوب شرق کشور حضور دارند.  وسعت این رزمایش 2 میلیون و 200 هزار کیلومتر مربع از مدار 10 درجه شمال اقیانوس هند تا شرق تنگه هرمز و سواحل مکران و بخش اعظم استان سیستان و بلوچستان و هرمزگان در خشکی عنوان شده است. محوریت 2 روز اول رزمایش با نیروی زمینی ارتش بود که در آن یگان‌های نزاجا در قالب طرح‌های چابک‌سازی سرعت عمل خود را در جابه‌جایی، آماده‌سازی و ایجاد استحکامات مهندسی در نقاط مختلف استان سیستان و بلوچستان و هرمزگان ارزیابی کردند اما پیش از آغاز این رزمایش بزرگ برخی از تحرکات منطقه‌ای مشاهده شده بود که بلافاصله با واکنش قاطع از سوی ارتش جمهوری اسلامی ایران مواجه شد. امیر صباحی‌فرد، جانشین فرماندهی قرارگاه پدافند هوایی خاتم‌الانبیا(ص) در این باره گفته بود:  اکنون شاهد آن هستیم که حتی ریز پرنده‌ها نیز از دید چشمان همیشه بیدار قرارگاه پدافند هوایی پنهان نمانده و همه تحرکات فرامنطقه‌ای که در روزهای اخیر نیز افزایش داشته به خوبی رصد می‌شود.
اخطار به چند هواپیمای جاسوسی
امیر فرزاد اسماعیلی، فرمانده قرارگاه پدافند هوایی خاتم‌الانبیا از اخطار به چند هواپیمای جاسوسی در جریان رزمایش بزرگ «محمد رسول‌‌الله(ص)» خبر داد. وی در گفت‌وگو با تسنیم، در این باره گفت: نیروهای ما اشراف کامل و دقیق به محیط رزمایش بزرگ محمد رسول‌الله(ص) دارند و حریم هوایی منطقه عمومی رزمایش را رصد لحظه‌ای می‌کنیم. فرمانده قرارگاه پدافند هوایی خاتم‌الانبیا(ص) گفت: با رصدهایی که انجام می‌دهیم، هواپیماهای جاسوسی به‌رغم خاصیت پنهانکاری، کشف می‌شوند و بلافاصله به آنها اخطار داده می‌شود و این هواپیماها به ناچار از منطقه اعلام شده، دور می‌شوند؛ در همین زمینه در روزهای قبل از رزمایش نیز هواپیماهای جاسوسی و پیشرفته یو2 را با رادارهای بومی خودمان شناسایی و رهگیری کرده و به آنها اخطار دادیم و این هواپیماها هم ضمن عذرخواهی، از منطقه اعلام شده دور شدند. امیر اسماعیلی با بیان اینکه در راستای پوشش پدافندی حریم هوایی کشورمان، امروز و دیروز نیز چند فروند هواپیمای جاسوسی متعلق به کشورهای بیگانه را شناسایی کردیم و به آنها اخطار دادیم، خاطرنشان کرد: با روشن کردن سامانه‌های موشکی ارتفاع متوسط و بالا به هواپیماهایی که قصد نزدیک‌شدن به مرزهای کشورمان را دارند اخطار می‌دهیم، آنها هم بموقع پاسخ می‌دهند و بموقع عذرخواهی می‌کنند و از منطقه دور می‌شوند. امیر احمدرضا پوردستان، فرمانده نیروی زمینی ارتش نیز با اشاره به برگزاری رزمایش محمد رسول‌الله(ص) ارتش گفت: بخش عظیمی از فرماندهان این رزمایش کسانی هستند که سال‌های دفاع مقدس را درک و جنگ اول و دوم خلیج فارس را تحلیل کرده‌اند و می‌خواهند دانسته‌های خود را در این رزمایش به جوانان منتقل کنند.
عملیات یگان تازش برای اولین بار
جانشین فرمانده نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران از اجرای عملیات یگان تازش برای نخستین بار در رزمایش بزرگ ارتش خبر داد. امیر کیومرث حیدری، جانشین فرمانده نیروی زمینی ارتش با اعلام اینکه در این رزمایش سامانه لجستیک آماد و پشتیبانی نزاجا نیز عملیاتی شد، گفت: برای نخستین بار یگان تازش نزاجا با همکاری نیروی هوایی ارتش به انجام مأموریت و اجرای عملیات پرداخت. امیر چیت‌فروش، سخنگوی نیروی هوایی ارتش در رزمایش مشترک محمد رسول‌الله(ص) نیز با حضور در جمع خبرنگاران به تشریح مأموریت‌های این نیرو در روز نخست رزمایش پرداخت و گفت: در مرحله اول برخی هواپیماها در قالب نیروهای دشمن به فضای منطقه رزمایش وارد می‌شوند و در ادامه، گروهی دیگر از هواپیماها در نقش نیروهای خودی برای مقابله با آنها اقدام می‌کنند. وی افزود: در مرحله بعد هواپیماهای P3F با ارسال امواج سونوبوی (امواجی که ارسال می‌شود تا به وسیله آن زیرسطحی‌های دشمن شناسایی شود) از تنگه هرمز تا دریای عمان به انجام مأموریت خود می‌پردازند. سخنگوی نهاجا در رزمایش محمد رسول‌الله(ص) ادامه داد: در ادامه ماموریت‌های نیروی هوایی، هواپیماهای C130 به منظور حمایت از نیروهای خودی به چترریزی می‌پردازند و در مرحله آخر نیز نهاجا از نیروهای زمینی و سطحی پشتیبانی خواهد کرد.
انهدام اهداف ۲۵۰کیلومتری با پهپادهای انتحاری
در جریان انجام این رزمایش بزرگ از پهپادهایی رونمایی شد که توان ارسال آنلاین تصاویر را داشته و اهداف را از فاصله ۲۵۰ کیلومتری با پهپادهای انتحاری‌مان مورد هدف قرار می‌دهد. سرهنگ رضا خاکی، فرمانده یگان پهپاد نیروی زمینی ارتش با حضور در منطقه عمومی رزمایش
 محمد رسول‌الله (ص) ارتش با بیان اینکه همه پهپادهای ما  به توانمندی ارسال آنلاین تصاویر مجهز هستند، گفت: امروز یگان پهپادی در هر نقطه کشور که نیروی زمینی در آن فعالیت داشته باشد حضور دارد و در صورت نیاز خط مقدم شناسایی هوایی در این مناطق و در مناطق مرزی خواهد بود. فرمانده یگان پهپاد نزاجا درباره هواپیماهای بدون سرنشین رزمی نیز اظهار داشت: پهپادها انواع مختلفی دارند که اجرای عملیات رزمی یکی از مأموریت‌های آنهاست و می‌توانند با استفاده از بمب و راکت یا به صورت انتحاری آن را انجام دهند. سرهنگ خاکی خاطرنشان کرد: نیروی زمینی ارتش تنها یگان ارتش است که از پهپاد انتحاری برخوردار بوده و این پهپاد با نام رعد می‌تواند اهداف را در بُرد 250 کیلومتر به صورت نقطه‌ای مورد هدف و انهدام قرار دهد. همچنین در روز نخست این رزمایش پهپادهای شناسایی مهاجر ۲ نوین و مهاجر ۴ در منطقه رزمایش بزرگ و مشترک ارتش به پرواز درآمدند.  مهاجر2 نوین با در اختیار داشتن دوربین‌های حساسی که قابلیت گردش 360 درجه نیز دارند، می‌تواند تصاویری با کیفیت بالا ضبط و به ایستگاه زمینی به‌طور زنده ارسال کند. مهاجر4 نیز دیگر پهپادی است که در این رزمایش به پرواز درآمده است. این پهپاد نیز با مداومت پروازی حدود 5 الی 7 ساعته و همچنین بهره‌گیری از دوربین‌های جلونگر و زیربدنه، قابلیت زیادی در رصد تحرکات دشمن و البته جاسوسی دارد. این پهپاد از هدایت جی‌پی‌اس برخوردار بوده و می‌تواند تصاویر را به‌صورت آنلاین به ایستگاه زمینی و ناوبری خود ارسال کند. مهاجر4 همچون دیگر اعضای خانواده پهپادهای مهاجر، قابلیت رزم با حمل موشک را نیز داراست و نمونه‌های رزمی آن نیز اخیراً با قابلیت حمل موشک‌های هوا به هوا رونمایی شده است.
دومین روز رزمایش با تست سلاح‌های بومی
دومین روز رزمایش مشترک ارتش روز گذشته با محوریت نیروی زمینی و با برقراری آتش سنگین یگان‌های این نیرو برگزار شد.  به گزارش تسنیم، در روز دوم رزمایش که فرماندهان عالی‌رتبه ستاد کل نیروهای مسلح و ارتش نیز حضور داشتند، یگان‌های نیروی‌ زمینی برخی از دستاوردهای خودکفایی بومی شده از جمله سلاح‌های انفرادی شاهر، اخگر و تانک‌های ذوالفقار و صمصام و پشتیبانی آتش بالگردهای هوانیروز را در چندین مرحله اجرا کردند. براساس این گزارش قرارگاه پدافند هوایی خاتم‌الانبیا نیز دیروز با استفاده از دو قرارگاه اصلی و تاکتیکی، برقراری ارتباط امن، چندلایه و مقابله با ایجاد اختلال الکترونیکی دشمن، یگان‌های زمینی و دریایی حاضر در منطقه را پشتیبانی کرد. جنگنده‌های اف 4 و میراژ نیروی هوایی نیز دیروز  پشتیبانی یگان‌های نیروی زمینی ارتش را به‌عهده داشتند.
شلیک موشک ‌«دهلاویه» برای نخستین بار
در  جریان دومین روز از رزمایش ارتش، موشک‌های ضدزره «دهلاویه» و «طوفان» با موفقیت شلیک و اهداف را منهدم کردند. براساس این گزارش، عملیات مین‌ریزی توسط خودروی نینوا و پرتاب نارنجک‌های ضد بالگرد توسط یگان‌های نیروی زمینی ارتش در رزمایش محمد رسول‌الله(ص) با موفقیت انجام شد. واحدهای زرهی نیروی زمینی ارتش با استفاده از تانک‌های بهینه‌سازی شده از جمله «ذوالفقار» و «صمصام» جهت پشتیبانی از واحدهای عمل‌کننده به انجام ماموریت پرداختند. در ادامه دومین روز رزمایش ارتش، موشک‌های ضدزره «دهلاویه» و «طوفان» برای نخستین بار و به گفته فرماندهان با موفقیت شلیک و اهداف را منهدم کردند. همچنین یگان‌های نزاجا به انجام عملیات جنگ الکترونیک پرداختند که در آن نیروها با شنود اطلاعات و رمزگشایی جابه‌جایی دشمن و همچنین استفاده از تصاویر دریافتی توسط پهپادها، اطلاعات مورد نیاز از مواضع دشمن را جمع‌آوری کردند.
مرحله «تمرین پهپادی» از زبان
امیر پوردستان
فرمانده نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران از انجام موفقیت‌آمیز مأموریت پهپادهای انتحاری این نیرو خبر داد. امیر احمدرضا پوردستان، فرمانده نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران در حاشیه منطقه رزمایش محمد رسول‌الله(ص) در تشریح مأموریت‌های این نیرو در این رزمایش گفت: ما در 2 مرحله از پهپادهای نیروی زمینی استفاده کردیم که در مرحله نخست پهپادهای ما نقش دشمن را ایفا کرده و در مرحله دوم پهپادهایی در نقش نیروهای خودی به پرواز درآمدند. فرمانده نیروی زمینی ارتش با بیان این مطلب که «برد پهپادهای ما افزایش و قابلیت عملیاتی آنها ارتقا یافته است» تصریح کرد: این پهپادها نسبت به گذشته بار بیشتری را حمل می‌کنند و دوربین‌های آن نیز باکیفیت‌تر شده است و امروز پهپادها دستان بلند نیروی زمینی در صحنه‌های نبرد هستند. امیر پوردستان با بیان اینکه پهپاد انتحاری برای نخستین بار در این رزمایش مورد استفاده قرار می‌گیرد، گفت: این پهپاد می‌تواند برای حمله به اهداف هوایی و زمینی مورد استفاده قرار گیرد و می‌تواند در صورت دیدن یک هدف مشکوک به آن حمله کند.
 

بازتاب رزمایش بزرگ ارتش جمهوری اسلامی ایران در رسانه‌های عربی
همزمان با برگزاری رزمایش بزرگ و مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران با نام «محمد رسول‌الله(ص)» و با رمز «یا رسول‌الله» از صبح روز چهارشنبه (4 دی) با حضور یگان‌هایی از نیروی زمینی، دریایی، هوایی و پدافند هوایی در منطقه عمومی جنوب و جنوب شرق کشور، رسانه‌های عرب زبان به پوشش این رزمایش پرداختند. به گزارش تسنیم، روزنامه القدس العربی در این باره با اشاره به گستردگی رزمایش ایران نوشت: این  رزمایش در حالی در تنگه هرمز به اجرا در می‌آید که این تنگه یکی از مهم‌ترین گذرگاه‌های راهبردی جهان است که نقل و انتقال نفت در آن صورت می‌گیرد. روزنامه الحیات نوشت: رزمایش از هرمز تا خلیج عدن، رزمایش منحصر به فردی است که تمام یگان‌های هوایی، دریایی و زمینی ارتش ایران به اضافه نیروهای سپاه پاسداران در جنوب و شرق کشور در آن شرکت دارند و این رزمایش در مساحتی از حدفاصل شرق تنگه هرمز تا دریای عمان و بخشی از اقیانوس هند تا جنوب خلیج عدن برگزار می‌شود. «ایران با رزمایشی بزرگ، توانمندی خود را به نمایش می‌گذارد» تیتر روزنامه السفیر در پوشش رزمایش ارتش جمهوری اسلامی ایران است. به نوشته این روزنامه، رزمایش ارتش در جنوب شرق ایران و در دریای عمان و تنگه هرمز تا خلیج عدن برگزار می‌شود و 13 هزار سرباز درآن مشارکت دارند. المنار نیز گزارش داد: ارتش ایران رزمایش خود در جنوب شرق کشور را ادامه می‌دهد. این رزمایش با مشارکت نیروی زمینی و پشتیبانی نیروی هوایی برگزار شده و آموزش جنگ الکترونیکی را نیز شامل می‌شود. پانوراما الشرق‌الاوسط در این باره گزارش داد: ایران بزرگ‌ترین پهپاد خود را در رزمایش ارتش به پرواز در ‌آورد. پهپاد شاهین بزرگ‌ترین هواپیمای بدون سرنشین نیروی زمینی ارتش ایران است که در نخستین روز از بزرگ‌ترین رزمایش ارتش به پرواز درآمد. شبکه اسکای‌نیوز نیز این رزمایش را با عنوان آموزش‌های نظامی فراگیر ارتش ایران پوشش داد. المیادین نیز در مطلبی با عنوان «ایران بزرگ‌ترین رزمایش تاریخ خود را برگزار می‌کند»، نوشت: این رزمایش بزرگ‌ترین رزمایش در ایران به شمار می‌آید و فرماندهان نیروهای زمینی، هوایی و دریایی این کشور اعلام کردند در جریان این رزمایش جدیدترین تکنولوژی و سلاح‌ها آزمایش می‌شوند.
 

گروه بین‌الملل: امیر قطر در نخستین مصاحبه دوران زمامداری‌اش که به مناسبت پانصدمین روز نشستن به جای پدرش صورت گرفت، رسما تابوی برقراری ارتباط با اسرائیل را در میان شیخ‌نشین‌های خلیج فارس شکست. «شیخ تمیم بن حمد الثانی» پنجشنبه گذشته در شب کریسمس 2014 در گفت‌وگو با کریستین امانپور، مجری مشهور شبکه آمریکایی سی‌ان‌ان رسما برای برقراری روابط با رژیم صهیونیستی اعلام آمادگی کرد. او در این گفت‌وگو از زیر بار اتهام حمایت مالی و تشکیلاتی از گروه‌های تروریستی داعش و جبهه النصره شانه خالی کرد و در عوض  علت اصلی خشونت‌های سوریه را رئیس‌جمهور مردمی این کشور، بشار اسد دانست و در نهایت ادعا کرد قطر و متحدان عربی‌اش در حال مبارزه با داعش هستند. امیر قطر گفت:«ما در حال حمله به داعش هستیم، زیرا معتقدیم این جنبش خطرناکی است که در منطقه ما در حال شکل‌گیری است. علاوه بر قطر، همه باید در این تلاش شرکت کنند. دوستان آمریکایی از ما خواستند به این تلاش ملحق شویم و ما این کار را انجام دادیم». به گزارش واحد مرکزی خبر، شیخ تمیم بن حمد الثانی درباره انتقادها از قطر به خاطر کمک به جنبش‌های تروریستی چنین توجیهاتی به کار برد: «ما باید تفاوت بین جنبش‌ها را ببینیم. ما می‌دانیم آمریکایی‌ها و دیگر کشورها برخی جنبش‌ها را تروریستی می‌دانند اما ما در این منطقه آنها را تروریستی نمی‌دانیم اما اگر شما از جنبش‌های خاصی در سوریه و عراق حرف می‌زنید ما همه این جنبش‌ها را تروریستی می‌دانیم و کمک‌های مالی هیچ‌کس به این گروه‌ها را نمی‌پذیریم». او تلاش کرد به جای جنایتکاران تکفیری انگشت اتهام را به سوی دولت مشروع دمشق نشانه رود: «من با اینکه با تروریسم مقابله کنیم، موافق هستم اما معتقدم علت اصلی، رژیم سوریه است و این رژیم باید مجازات شود». البته او اقرار کرد که قطر نمی‌تواند به تنهایی به حکومت اسد حمله کند و ائتلاف آمریکایی باید از مردم سوریه (ارتش آزاد، داعش و جبهه النصره)  حمایت کند ضمن اینکه بار دیگر تاکید کرد قطر بخشی از ائتلافی بود که «برای آزادی مردم لیبی کمک کرد». این در حالی است که لیبی 3 سال پس از دخالت‌های خارجی مزبور همچنان در آتش جنگ داخلی می‌سوزد. امیر قطر در ادامه  درباره حمایت قطر از اخوان‌المسلمین و حماس نیز توضیحاتی داد: «ما اختلافاتی با برخی براداران و کشورهای همسایه خود داریم. این ابهام برای هر کسی بویژه در منطقه ما در آغاز بهار عربی وجود داشت و هر کسی گامی متفاوت در سیاست خارجی برداشت. ما آن موقع سیاست خارجی را که فکر می‌کردیم درست است، در پیش گرفتیم. ما در کنار مردم عربی بودیم که خواستار آزادی خود شده بودند. مردم مصر اخوان‌المسلمین را برگزیدند. ما قبل از اخوان‌المسلمین در جریان دولت نظامی حسنی مبارک نیز به مصری‌ها کمک می‌کردیم. مردم می‌گویند ما از اخوان‌المسلمین حمایت می‌کردیم. ما از اخوان‌المسلمین حمایت نمی‌کردیم بلکه از دولت مصر حمایت می‌کردیم. ما در زمان طنطاوی و دوره نخست‌وزیری عصام شرف و همچنین دوره مرسی و عدلی منصور رئیس‌جمهور پیشین نیز حمایت می‌کردیم و همچنان حمایت می‌کنیم. بنابراین فقط از اخوان‌المسلمین حمایت نمی‌کردیم. ما می‌دانیم اعضای اخوان‌المسلمین براثر اتفاقاتی که یک‌سال قبل افتاد، این کشور را ترک کردند و برخی از آنها به قطر آمدند، زیرا می‌ترسیدند و در خطر قرار داشتند. آنها در قطر در امنیت بسر می‌برند. تا زمانی که آنها وارد عرصه سیاسی نشوند، در قطر از آنها استقبال می‌شود. برخی از آنها در اینجا هستند و برخی نیز در حال ترک قطر هستند».
آغاز روابط با اسرائیلی‌ها
اما نقطه اوج حرف‌های امیر تازه‌کار در واکنش به اظهارات دیپلمات اسرائیلی بود که قطر را باشگاهی تروریست‌پرور توصیف کرده بود. او در پاسخ این جمله که از زبان امانپور نقل شد، جوابی داد که تاریخ سازش با رژیم صهیونیستی را وارد مرحله جدید همکاری علنی شیوخ با تل‌آویو می‌کند: «ما می‌توانیم روابط با اسرائیل را آغاز کنیم و فکر می‌کنم تا زمانی که آنها در رسیدن به صلح جدی باشند و از مردم فلسطین محافظت کنند، مشکلی در آغاز روابط با اسرائیلی‌ها نداشته باشیم». شیخ تمیم ادامه داد: «ما معتقد به صلح هستیم. ما از سال‌های 1991 و 1993 پس از پیمان اسلو معتقد به صلح بودیم. ما کمک زیادی کرده و تلاش کردیم اختلافات بین اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها را حل کنیم. من فکر می‌کنم قطر پس از جنگ غزه در 3 سال پیش همه روابط رسمی خود با اسرائیل قطع کرد. ما به خاطر کشتار افراد بیگناه روابط‌مان را با اسرائیل را قطع کردیم اما همچنان معتقدیم رسیدن به صلح تنها راه‌حل است. همه ما باید به 2 طرف فشار آوریم تا به راه‌حل مسالمت‌آمیز برسیم. من به روابط با آمریکا و دیگران معتقد هستم اما همانطور که گفتم ما میانجی‌گر هستیم و به گفت‌وگو بین کشورها برای حل مشکلات
معتقد هستیم».
اعتراف به نقض حقوق کارگران مهاجر
امیر قطر در پایان، نخستین مصاحبه‌‌اش را فرصتی مغتنم برای دفاع از آبروی بر باد رفته این شیخ‌نشین خلیج‌فارس در ماجرای رشوه برای میزبانی قطر در جام‌جهانی 2022  بر شمرد. او در واکنش به  نگرانی گروه‌های حقوق بشر از مرگ کارگران مهاجر در این کشور گفت: «برخی نمی‌خواهند درک کنند کشوری کوچک، عربی و مسلمان می‌تواند میزبان جام‌جهانی باشد. همانطور که می‌دانید ما رقبای بزرگی داشتیم. درست است که ما مشکلاتی درباره کارگران مهاجر داریم اما در حال حل مشکلات و در حال اجرای قانون هستیم».  او همچنین دوباره بر پیشنهاد اولیه قطر مبنی بر اینکه جام جهانی 2022 در تابستان طاقت‌فرسای این منطقه برگزار شود، تاکید کرد.
 

کمک مالی امیر قطر به ارتش اسرائیل
در روزهایی که اخباری موثق مبنی بر قطع یا کاهش کمک‌های قطر به حماس در محافل خبری شنیده می‌شود، امیر قطر با خرید منزل متعلق به یک جمعیت صهیونیستی در پاریس، 5/2 میلیون یورو (بیش از 10 میلیارد تومان) به سازمان کهنه سربازان اسرائیلی، کمک مالی کرد. به گزارش پایگاه خبری شبکه العالم، «تمیم بن حمد آل ثانی» امیر قطر، «عبدالرحمن محمدجابر آل‌ثانی» را به عنوان فرستاده ویژه به پاریس، پایتخت فرانسه اعزام کرد تا منزلی در منطقه اعیان‌نشین«8»  را که از املاک صندوق اسرائیلی رسیدگی به تفنگداران معلول یا آسیب‌دیدگان از جنگ است، به قیمت 5/2 میلیون یورو بخرد؛ اقدامی که پایگاه اینترنتی صهیونیستی  والا آن را به مثابه ارائه کمک مالی پیش‌بینی نشده به سازمان «کهنه سربازان اسرائیل» وابسته به ارتش رژیم صهیونیستی دانست.
 

حسین بابازاده‌مقدم:  اسیدپاشی در اصفهان، جنجال‌سازی‌ برای فیلترینگ شبکه‌های اجتماعی موبایل، آنتن‌های ماهواره‌ای و... از جمله مصادیقی است که نشان می‌دهد جامعه ایران علاوه بر صفات ذاتی‌اش در دوقطبی شدن، توسط عللی موثر من‌جمله دولت در حال تشویق برای تشدید این وضعیت است. امروز در کشور شرایط و دشواری‌های ناشی از پدیده‌ای که از آن با عنوان «دوقطبی شدن» یاد می‌شود، بسیار بیش از سال‌های قبل به‌نظر می‌رسد، وضعیتی که دست‌کم ساختار‌های اجتماعی را شکننده و در نگاهی بدبینانه آنها را ویران می‌کند.
وضعیت دو قطبی چیزی شبیه به زمینه‌سازی برای خودکشی اجتماعی است، وضعیتی غیر عادی که کشمکشی دائم میان 2 گروه عمده از مردم و نخبگان را بر سر مسائل مختلف من‌جمله مسائل اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی در بردارد.
مارکس ابتدا دوقطبی یا قطبی شدن را در مسائل و بحث‌های مالی و اقتصادی جست‌وجو کرده است، اگر چه این اهمیت ندارد که بحث او تا چه حد موفق یا منسوخ شده است اما یک نکته اهمیتش را از دست نداده است و آن عبارت است از اشاره وی و کسان دیگری در نزدیکی اندیشه‌های اقتصادی در دانش اجتماعی، به تاثیر شکاف غنی و فقیر و آنچه اصطلاحا شکاف طبقاتی خوانده می‌شود در تشدید فضای دوقطبی جامعه؛ همان موضوع مهمی که در سال‌های اخیر، اقتصاد بیمار کشور، رانت خواری و ویژه‌خواری‌های خاص و فامیل‌سالاری در مشاغل مالی و پولی و بعضا صنعتی، آن را سبب‌سازی کرده است.
این یک خطر سیاسی برای کلیت یک حاکمیت است که عده‌ای با دامن زدن به فاصله‌های ناشی از شکاف مالی و پولی، یک وضعیت دوقطبی و جنگ پایین شهر علیه بالای شهر را دامن بزنند. شاید علت برد کردن چند فیلم گیشه‌پسند و در سطح فیلم‌فارسی از مباحث و تکیه‌کلام‌های مربوط به جنوب شهر در سال‌های اخیر و فروش میلیاردی این فیلم‌ها نمادی از بروز این وضعیت باشد. حالا آن تعریف خام مارکس و تسری‌جویی‌اش در حوزه تعمیم اقتصادی قطبی شدن جامعه تحول پیدا کرده است و دیگر مسائلی همچون موضوعات فرهنگی و اجتماعی نیز افزون بر آن شده است. باید در نظر داشت جامعه‌ای با مختصات ایران که از وضعیت هیجانی و احساسی بالایی رنج می‌برد و همینطور به لحاظ خصلت و سرشت رفتاری جامعه‌ای کوتاه‌مدت تلقی می‌شود، در برابر قطبی‌سازی فرهنگی و اجتماعی بسیار آسیب‌پذیر است.روند و روالی که دولت خصوصا در این 2 حوزه در پیش گرفته است و شاید خطاب چندی پیش رهبر معظم انقلاب و پرهیز دادن ایشان از دو قطبی کردن فضای جامعه و تاکید بر عوارض آن در حقیقت هشداری برای عمل دولتی‌ها به شمار بیاید.
این بسیار نسنجیده، غیرعلمی و در حقیقت خلاف مصالح ملی است که دولت خودش را با عنوان کارگزار قطبی کردن وضعیت جامعه تعریف کند و در مسائل مختلفی همچون موضوعات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و حتی مذهبی دست به قطبی کردن فضا که در بخش کوتاه‌مدت درگیری بخش‌هایی از مردم با یکدیگر و در سطحی بلندمدت تعارض شدید اجتماعی را درپی خواهد داشت، بزند.
در جریان اسیدپاشی‌های زنجیره‌ای در اصفهان بدون تردید سخن به میان آوردن از لزوم برخوردهای فرهنگی با بدحجابی و پرهیز از خشونت در برخورد با بدحجاب‌ها عملا پیامی بود برای کسانی که مدیران پروژه دو قطبی‌سازی هستند تا تقصیر‌هایی که با ادعاهای واهی و توهماتی بدون استناد به گردن گروهی از مومنان انداخته شده است تایید شود. این حلقه مرتبط است با اظهارنظر انگلیسی در حوزه حقوق بشر که تاکید کرده است، «نیروهای خیر» را باید در برابر «نیروهای مخالف تغییر» تجهیز کرده و قدرت بخشید.
در جریان آنتن‌های ماهواره‌ای، کلیت مقوله حجاب و عفاف و همینطور کلیت‌های مربوط به مناسبات با غرب، دولت از همین سازوکار قطبی کردن فضای جامعه پیروی کرده است، حتی همین رویکرد در حوزه قومیت‌ها نیز قابل ملاحظه است که نتیجه طبیعی آن افزایش نزاع و درگیری و وضعیت دوقطبی در مناطق مرزی کشور است.
این اقدامات البته پیشینه‌ای نیز در دولت اصلاحات دارد که طرح بحث «حاکمیت دوگانه» در حقیقت ریشه‌های زیر خاک این استراتژی به شمار می‌آید که در آن برهه به تاکید بر سازمان‌های وابسته به جایگاه قانونی رهبری و همینطور تخریب و تخطئه پیامدهای حضور این دستگاه‌ها خلاصه می‌شد اما وضعیت تازه ایجاد تنش در بین خود مردم و به‌عبارت روشن‌تر، خرد‌تر کردن سطح برخوردهاست.
این استراتژی اجتماعی ضلعی از اضلاع سه‌گانه‌ای است که یک بعد آن توسعه بی‌تفاوتی، افزایش محافظه‌کاری و همینطور تربیت یک اجتماع غیر فعال و منفعل در برابر برنامه‌ها و بزنگاه‌های سیاسی کشور است.
ایزوله بودن خبرهای مربوط به مذاکرات هسته‌ای و این فاجعه که حتی نمایندگان مجلس شورای اسلامی اخبار مذاکرات را از طریق رسانه‌های بیگانه دنبال می‌کنند از جمله شواهدی است که نشان می‌دهد مشی سیاسی دولت تربیت نیروهای منفعل اجتماعی است که از حوزه اثرگذاری خارج هستند.
قطبی کردن جامعه البته این حسن را دارد که یک اجتماع لمس و غیرواکنشی را در برابر دولت 4 ساله روحانی به پیش می‌برد اما همین وضعیت دوقطبی عملا به تضاد و کشمکش درونی و همینطور توسعه وضعیت ناامیدی و یأس منجر شده و درنهایت انفجار اجتماعی را می‌تواند به همراه داشته باشد، انفجاری که می‌تواند خود را در دوره بعد رقابت‌های ریاست جمهوری یا تا 6 سال بعد در وضعیتی بسیار مهلک نشان دهد.
طبیعتا غربی‌ها فعالانه وضعیت اجتماعی ایران را دنبال می‌کنند و ترکیب مساله‌دار بسیاری از بخش‌های مهم تصمیم‌سازی دولت در پیشبرد برنامه‌های دشمن درون محیط اجتماعی کشور بی‌اثر نیست. بعید به‌نظر نمی‌رسد چنین مهندسی‌های اجتماعی نادرست و کوتاه‌مدتی را که مبتنی بر ضرر‌های بسیار سنگین در بلندمدت است، عده‌ای از همان نفوذی‌ها و سرخورده‌های جریان فتنه یا عناصر مرتبط با ملی - مذهبی‌ها به دولت تحمیل کرده باشند. همان‌هایی که با لجاجت، وضعیت اسفبار معرفی گزینه‌های وزارت علوم را با مشی نامتعارف در برابر مجلس به پیش برده و حاضر نشدند در حد امکان از تصرف این وزارتخانه به نفع جریان رادیکال در حاشیه دولت چشم‌پوشی کنند.