محمد واعظی:  افتضاح «سعودی لیکس» با سرخط افشای قطره‌چکانی اسرار سیاست خارجی کثیف حکومت وهابی‌ها در جهان، حقیقتا مشابه نشان سایت «ویکی‌لیکس»، به ساعتی شنی تبدیل شده که می‌تواند در میان‌مدت به سقوط آل‌سعود بینجامد.
اما اهمیت این اسناد و عملیات موفقیت‌آمیز سربازان عدالت یمنی چیست؟ از میان 500 هزار سند به‌دست آمده توسط «ارتش سایبری یمن» تاکنون تنها 50 هزار سند به صورت عمومی در ویکی‌لیکس منتشر شده و به مثابه زلزله‌ای پرقدرت پایه‌های حکومت آل‌سعود را به لرزه انداخته است. رازهای افشا شده آل‌سعود را تا اینجای کار می‌توان به 3 بخش مجزا تقسیم کرد: اسناد «فساد داخلی آل‌سعود»، رازهای سیاست خارجی وهابیون و ارتباطات عمال سیاسی آنها در منطقه با آمریکا و اسرائیل و بخش سوم نیز شامل تعریف محرمانه کیفیت حقیقی رفتار سعودی‌ها، مقابل ایران است.
  تجمل درباری، فساد پادشاهی
در اسناد وزارت خارجه عربستان نشانه‌های بارزی از فساد شاهزادگان سعودی به چشم می‌خورد که قطعا برای مردم این کشور که قریب به 20 درصد آنها در یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان با «فقر» دست و پنجه نرم می‌کنند، جالب توجه خواهد بود. فراموش نکنیم پادشاه سابق عربستان به منظور جلوگیری از دست دادن فقرای این کشور با موج اول «بیداری اسلامی»، با درک موقعیت متزلزل خود ناچار شد اصلاحات 10 بندی را با آداب رسانه‌ای اعلام و به هر خانواده بیش از 10 هزار ریال سعودی حق بی‌عملی اعطا کند.
تنها یکی از اسناد منتشر‌شده در آسوشیتدپرس نشان از آن دارد که شاهزاده «مها الابراهیم»، همسر یکی از اعضای خاندان سلطنتی سعودی، از پرداخت صورتحساب یک و نیم میلیون فرانک سوییس برای اجاره اتومبیل مجلل لیموزینش در سفر به سوییس سر باز زده و از دیپلمات‌های سعودی  در سوییس خواست به این امر «رسیدگی» کنند! یکی از مسؤولان شرکت خدماتی اتومبیل لیموزین در سوییس به آسوشیتدپرس گفته ‌است این مبلغ حدود یک میلیون و 700 هزار دلار آمریکا است، که درباره سعودی‌ها امری رایج محسوب می‌شود!
  جاسوسان عالی‌رتبه، مهره‌های سوخته!
الف - خیانت در ایران: هر چند ماجرای سری پرداخت حق تحصیل و تامین مسکن فرزند عطا مهاجرانی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی کابینه اصلاحات در ایران بسیار سر و صدا کرد اما حقیقت این است که اسناد سابق افشا شده درباره اقامت موقت مهاجرانی در اسرائیل و یادگیری جهشی «زبان عبری» توسط وی و حضور در جلسه دریوزگی اپوزیسیون منطقه نزد ملک عبدالله سعودی، ریزه‌خواری عامل موساد و استخبارات سعودی بر سر سفره سعودی‌ها را قابل پیش‌بینی می‌کرد.
این در حالی است که یکی از سران فتنه، پیش از این با استناد به «غیرفعال» بودن مهاجرانی در لندن، وی را آماده بازگشت به ایران به‌عنوان مهره‌ای خدوم که به علت برخی سوءتفاهمات خانوادگی ناچار به ترک ایران شده، خوانده بود!
ب- بی‌ثباتی و شبکه‌سازی در لبنان، مصر و یمن: افشای نام جاسوسان و موسساتی که در لبنان، مصر و یمن از رژیم سعودی مبالغی برای پیشبرد اهداف خاندان سلطنتی دریافت می‌کرده‌اند، حقیقتا ضربه بسیار بزرگی است که می‌تواند هر دستگاه اطلاعاتی را با لیستی از «مهره‌های سوخته» دچار بحرانی جهانی کند. روزنامه الاخبار در همین باره نوشت: «موسسه‌ها و اشخاصی که اخیرا بر اساس اسناد ویکی‌لیکس مشخص شد از عربستان کمک‌های مالی دریافت کرده‌اند، هم‌اکنون از خود رژیم سعودی می‌خواهند به آنها غرامت دهد، زیرا وزارت خارجه سعودی به تعهدات خود مبنی بر محرمانه ماندن اطلاعات مربوط به آنها عمل نکرده است!»
ابراهیم امین ضمن «گدا» خواندن این افراد افزود: «نکته خنده‌دار اینکه یکی از موسسه‌هایی که براساس اسناد ویکی‌لیکس از رژیم سعودی کمک مالی دریافت کرده، مدعی شده  مبلغی که دریافت کرده بسیار کمتر از آن چیزی است که در اسناد ویکی‌لیکس به آن اشاره شده است و به همین دلیل از ریاض می‌خواهد باقیمانده کمک یاد‌شده را پرداخت کند!»
شبکه تلویزیونی نبأ نیز با استناد به اسناد ویکی‌لیکس ماهیت گروه 14 مارس لبنان به ریاست «سعد حریری» را که شعار حاکمیت ملی و استقلال لبنان سر می‌دهد، افشا کرد. به این ترتیب به مردم لبنان ثابت شد 14 مارس، بزرگ‌ترین دشمن حزب‌الله و وحدت لبنانی‌ها،  به دستور دربار آل‌سعود عمل می‌کند و تحت سلطه دلارهای نفتی آنها قرار دارد.
در سند دیگری آمده است: میشل معوض، رئیس جنبش استقلال و یکی از اعضای تیم 14 مارس از رژیم سعودی درخواست کمک مالی به منظور پیروز شدن در انتخابات پارلمانی سال 2013 کرده است تا بدین ترتیب مناطق مسیحی از دست داده در انتخابات قبلی را باز پس گیرد.
سند ارسال شده از سفارت عربستان در بیروت به وزارت خارجه آل‌سعود در سال 2012 نشان می‌دهد سمیر جعجع، رئیس حزب نیروهای لبنانی، از عربستان درخواست کمک مالی کرده است، زیرا حزب وی در شرایط سختی بسر می‌برد و نمی‌تواند حقوق کارکنان و هزینه نیروهای محافظ سمیر جعجع را بپردازد!
فراموش نکنید این افراد و احزاب بزرگ‌ترین دشمنان حزب‌الله در لبنان و طراحان پروژه خلع سلاح نیروهای مردمی مدافع استقلال این کشور در برابر تجاوزات دوره‌ای اسرائیل  هستند.
ج- دشمن در سوریه، ترکیه و قطر: همچنین اسناد نشان از آن دارد که از همان آغاز بحران سوریه، عربستان، ترکیه، قطر و جریان 14 مارس از تروریست‌ها و مخالفان سوریه تمام‌قد حمایت کرده‌اند. ولید جنبلاط از نمایندگان مجلس لبنان و عضو گروه 14 مارس نیز از قطر برای ایجاد بی‌ثباتی در سوریه و لبنان مقادیر زیادی پول دریافت کرده است.
د- خباثت مادرخرج داعش در عراق: علاوه بر لبنان و قطر و ترکیه، عمال آمریکایی- سعودی در عراق نیز از افشاگری‌های جنگ‌آوران یمنی بی‌نصیب نمانده‌اند. سندی تکان‌دهنده نشان از آن دارد که دولت ریاض 13 روز پس از سقوط «موصل» به دست «داعش» نیم میلیارد دلار به حساب رئیس وقت پارلمان عراق واریز کرده است!
در این سند که نامه‌ای است از طرف سازمان اطلاعات عربستان خطاب به اسامه النجیفی، آمده است: «برادر ارجمند و محترم جناب آقای «اسامه النجیفی»، به اطلاع می‌رساند ما مبلغ 575 میلیون دلار براساس قراردادی که با بانک «نیکستایل» ترکیه داشتیم، به شماره حساب «B23Q21746AI» و چک شماره    KS8954021 در تاریخ 22/6/2014 واریز کردیم. امیدواریم که پیش از اعلام آمادگی شما برای اجرای آنچه میان ما توافق شده، از آن برداشت نکنید. تا پس از این براساس درصدهایی که برای هر یک از شخصیت‌های معین در توافق ما مشخص شده، تقسیم شود».
نامه به امضای رئیس دستگاه اطلاعات عمومی عربستان، خالد بن بندر بن عبدالعزیز آل‌سعود رسیده است. حال رمزگشایی از علل سقوط ناگهانی موصل و تبدیل این شهر استراتژیک به پایتخت حکومت داعش در منطقه و مخالفت با تشکیل «حشد شعبی» برای جنگ با وحوش سعودی، توسط همین سیاسیون و جاسوسان عراقی با فریاد کمک‌خواهی از «آمریکا» کار ساده‌ای است.
شاید موارد افشا شده به نظر خوانندگان نکته‌سنج و هوشمند ایرانی قابل پیش‌بینی و حتی بدیهی به نظر برسد اما نباید فراموش کنیم داده‌های کم‌نظیر و بینش سیاسی بالای ایرانی‌ها حاصل جریان آزاد اطلاعاتی است که پس از انقلاب شکوهمند اسلامی در ایران فراهم شد و چنین بصیرتی در میان اغلب ملت‌های منطقه تاکنون وجود نداشته است. باید خود را جای یک مسلمان سنی مذهب معتقد بگذاریم تا درک کنیم افشای سند وابستگی الازهر، به‌عنوان مرکز اصلی ادبیات عرب و علوم اسلامی سنی، در جهان به دربار فاسد و شهوت‌ران آل‌سعود تا چه اندازه هولناک و تاثیرگذار است! درک همین موقعیت‌سازی بی‌نظیر می‌تواند کلید
پیش‌بینی‌های بزرگ درباره حوادث آینده منطقه غرب آسیا و شمال آفریقا باشد و بر جغرافیای سیاسی جهان تاثیراتی قابل تامل بر جای بگذارد.
  همه نقشه‌های براندازی نرم
براساس اسناد افشا شده، برخلاف برخی گمانه‌های مضحک مطرح شده از سوی یکی از سران فتنه؛ رابطه عربستان با ایران هیچگاه برادرانه و از سر احترام متقابل نبوده که به قول وی به واسطه بروز «برخی افراط‌گرایی‌ها» دستخوش تغییر شده باشد.
از یمن تا مصر، از لبنان تا سودان، از امارات تا افغانستان؛ سعودی‌ها تلاش کرده‌اند با پیش‌خرید سیاسیون، از نفوذ معنوی «انقلاب اسلامی» و اندیشه مترقی «اسلام ناب محمدی» جلوگیری کرده و سیطره «اسلام آمریکایی» را با هدف حفظ منافع فرامنطقه‌ای آمریکا و اسرائیل گسترش دهند.
بر همین اساس در یک سند منتشر شده برای جلوگیری از موفقیت سفر سردار سلیمانی به لبنان، نامه‌نگاری محرمانه و بسیج عمال وابسته را در دستور کار قرار داده‌اند و در سندی دیگر تلاش برای براندازی جمهوری اسلامی ایران از طریق تمرکز بر شبکه‌های اجتماعی همچون
فیس‌بوک و توئیتر و راه‌اندازی شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی‌زبان را کلاسه کرده‌اند.
مروری کوتاه بر رفتارهای ساماندهی شده در فضای شبکه‌های اجتماعی حکایت از آن دارد که سیاست تمرکز بر ایرانیان در شبکه‌های اجتماعی با هدف مدیریت مطالبات مردمی حقیقتا به صورت جدی در حال اجراست.
از خیابان‌های مهاباد تا استادیوم آزادی: پیش از این تحلیل هشتگ‌های توئیت شده با موضوع حادثه خودکشی دختر مهابادی و ارتباط دادن موضوع با مسائل قومیتی و امنیتی، از نقش جالب توجه سعودی‌ها در مدیریت بیش از 90 درصد اخبار اولیه توسط عرب‌زبان‌های وابسته به آل‌سعود پرده برداشت.
جالب‌تر آنکه تحلیل توئیت‌ها و پیام‌های فیس‌بوکی منتشر شده با موضوع «به استادیوم بروید» با هدف ایجاد جنبشی اجتماعی برای حضور زنان در استادیوم به‌عنوان رفتاری «ضد حاکمیتی» با تحریک نیمی از جامعه ایرانی نشان از  داغ کردن موضوع توسط اکانت‌های سعودی و نقش‌آفرینی بیش از 85 درصدی اعراب وابسته در ایجاد پیام‌های اولیه دارد! یعنی کشوری که در آن، زنان حتی حق رای دادن و رانندگی با اتومبیل ندارند، در مسیر ایجاد و سرعت‌بخشی به مطالبات اجتماعی زنان در ایران پرچمدار شده است! اکنون وقت آن است برخی مدیران داخلی ایرانی از جمله مولاوردی، معاون امور زنان و خانواده ریاست جمهوری مروری بر رفتار خود در تحریک فیس‌بوکی جامعه زنان برای «حضور در استادیوم» داشته باشند. آیا واقعا این موضوعی بود که به‌عنوان «دغدغه شماره یک» زنان ایرانی به مطالبه‌ای جدی تبدیل شده و موج‌سازی له یا علیه آن به ابزاری برای «شبکه‌سازی اجتماعی» و مدیریت رفتار شهروندان ایرانی در دست سعودی‌های مترصد فرصت تبدیل شود؟! آیا دولت نمی‌توانست به جای تحریک حداکثری افکار عمومی مسیری معقول و قانونی برای اجرایی شدن یا بایگانی این پرونده  بیابد؟
  یمن در خدمت امت اسلامی
شاید بتوان گفت مهم‌ترین درس «سعودی لیکس» در درد ناشی از باور این موضوع مستتر است که «دشمن بیکار نیست» و بیکار نخواهد نشست! تزهای «دایی جان ناپلئونی» بر آمده از سفارت انگلیس تا ابد مسلمانان را دعوت به «خواب خرگوشی» با انگ‌زنی ابتلا به بیماری «توهم توطئه» به روشنگران، خواهد کرد تا معرکه مبارزه با توطئه‌های ضد اسلامی خالی از مرد جنگی بماند.  افشای اسناد وزارت خارجه و دفاع و کشور سعودی‌ها، فرصت بسیار خوبی برای به روزرسانی طرح‌ها و ایده‌های داخلی، منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای است، چرا که تاریخ ثابت کرده آل‌سعود حاکمیتی بی‌شخصیت است که تنها در ظرف خواسته‌ها و طرح‌های آمریکایی- اسرائیلی قابل تحلیل است.
فرصت‌سازی اخیر را مدیون خون
بصیرت‌آفرین شهدای یمنی و مجاهدت انصارالله هستیم که زیر تهدید بمباران‌های آل‌سعود، با تمسک به ابزار جنگ‌های آینده، برتری سایبری خود را به سلاحی تاریخی برای احداث پلی استراتژیک با هدف پیشرفت طرح خاورمیانه بدون اسرائیل و بازوان اجرایی‌اش، تبدیل کرد.
امام خمینی(ره) در پیام تاریخی درباره کشتار حجاج فرمودند: «...اگر هزاران مبلغ و روحانى را به اقطار عالم مى‌فرستادیم تا مرز واقعى بین اسلام راستین و اسلام آمریکایى و فرق بین حکومت عدل و حکومت سرسپردگان مدعى حمایت از اسلام را مشخص کنیم، به صورتى چنین زیبا نمى‌توانستیم و اگر مى‌خواستیم پرده از چهره کریه دست‌نشاندگان آمریکا برداریم و ثابت کنیم که فرقى بین محمدرضاخان و صدام آمریکایى و سران حکومت مرتجع عربستان در اسلام‌زدایى و مخالفت‌شان با قرآن نیست و همه نوکر آمریکا هستند و مامور خراب کردن مسجد و محراب و مسؤول خاموش کردن شعله فریاد حق‌طلبانه ملت‌ها، باز به این زیبایى میسر نمى‌گردید...».

حسین قدیانی: تقریبا همه جای تهران زندگی کرده‌ام! به دنیا که آمدم، خانه‌مان شهرک ولیعصر بود؛ واقع در جنوب غرب تهران، جنب جاده ساوه، پایین ریل راه‌آهن تهران - تبریز. البته الان شهرک ولیعصر ارتقای مقام پیدا کرده و فی‌الواقع بالای این ریل است! تا 3 سالگی در همین شهرک ولیعصر بودم که شهادت حضرت ابوی باعث شد چند ماهی کم از یک سال، برویم پیش پدربزرگ در خانه بزرگ‌شان در شمال غرب تهران، یعنی جنت‌آباد، تقاطع آیت‌الله کاشانی. بعد دوباره برگشتیم همان شهرک ولیعصر. من تا 15 شاید هم 16 سالگی در این محل بودم و مشغول دلخوشی با آن همه خاطره خوب از دوران کودکی و نوجوانی، تا اینکه در یک روز گرم تابستان، از جنوب غربی‌ترین نقطه تهران، کوچیدیم شمال شرقی‌ترین جای شهر. هنوز که هنوز است، قطرات اشک هنگام خداحافظی از دوستان دوران بچگی، مدرسه شهید عاشقلو، مدرسه شهید قدمی و کلا صفای پایین‌شهر، روی گونه‌هایم گرم گرم است. خداحافظ پایین شهر دوست‌داشتنی! خداحافظ گل‌کوچک‌های دولایه! خداحافظ دسته تکیه آقاعبدالله بزاز! خداحافظ «کتل سرخ» که همیشه سر برداشتنت دعوا داشتیم! خداحافظ ملوک خانوم عزیز که از بس شیر به شیر می‌زاییدی، آخرش هم نفهمیدیم 8 تا دختر داشتی یا 9 تا! خداحافظ فینال شاهین و عقاب! خداحافظ کوچه‌های چند شهید داده! خداحافظ زمین‌های خاکی! آدم‌های خاکی! خانه بابا اکبر! مساجد یک‌طبقه! محله دوران بچگی!  
تهرانگردی‌های ما البته باز هم ادامه داشت. بعدها رفتیم میدان جمهوری، دوباره جنت‌آباد، چند ماهی مجیدیه شمالی، چند سالی مجیدیه جنوبی، یک مدت دوباره شهرک شهید محلاتی، بعد نارمک، حالا هم محله مسجد ابوذر. قصه «ارک‌های دزدکی» اما از همان شهرک ولیعصر شروع شد و دوران نوجوانی. شبی از شب‌های رمضان که غلط نکرده باشم مصادف با اواخر بهار بود، عمومحسن آمده بود خانه ما. من آن زمان حدودا 11 سال داشتم، حالا یک سال پس و پیش! آخر شبی، عمومحسن دست مرا گرفت و گفت: «بیا بریم منصور». پرسیدم: «منصور کیه؟» گفت: «حاج‌منصور!» تا گفت حاج‌منصور، به مدد چند نوار کاست، یادم آمد که می‌شناسمش! یعنی که همان موقع هم بیگانه با این صدا نبودم. مجالسش را نرفته بودم، اگر هم رفته بودم به سبب خردسالی انسی نگرفته بودم، لیکن صدایش را شنیده بودم! آن موقع و از میان چند تا نوار کاستی که از حاجی داشتیم 2 تایش برایم آشناتر بود؛ یکی «زیارت عاشورای زمان جنگ»، یکی هم نوحه «3 ساله دختر که کتک نداره!» منتهای مراتب، با نوحه آشناتر بودم تا نوحه‌خوان! سر همین، «منصور» را متوجه نشدم اما وقتی عمومحسن گفت «حاج‌منصور» حدس زدم که دارد نوحه‌خوان همین «3 ساله...» را می‌گوید! خلاصه حدود ساعت 2 نیمه‌شب رسیدیم ارک! راستش نشستن ترک وسپای عمومحسن را دوست داشتم! نسبت به هوندا 125 زین بزرگ‌تری داشت اما خب، این هم هست که فرزی هوندا را نداشت! خوب یادم هست که تا برسیم ارک، دو جا عمومحسن توقفی کرد! یک بار برای خوردن هویج بستنی در گوشه میدان حر. الحمدلله هنوز بساطش دایر است و چیزی که زیاد دارد مشتری! یک بار هم... برای چی بود خدایا؟ آهان! برای خوردن فالوده از فلان دستفروش چهارراه گلوبندک! تا میدان ارک که جای خود دارد؛ موتور را تا دم دیوار مسجد بردیم و بعد از گرفتن وضو در حوض وسط میدان، رفتیم داخل. آن سال‌ها، ارک، قیامت این سال‌ها را نداشت! الان است که از فرط ازدحام، موتور را باید گلوبندک پارک کنی و ماشین را همان جنب پارک شهر، تازه اگر مجبور نشوی در خیابان بهشت!  
کجا بودم؟ داشتم می‌گفتم که داخل مسجد با آنکه نسبتا پر بود اما به مدد زرنگی عمومحسن، توانستیم یاالله یاالله کنان، برویم داخل صحن سمت چپ که خود حاج‌منصور هم از قرار همانجا مناجاتش را می‌خواند. تا جاکن شویم، حاج‌منصور هم آمد. این را از صدای صلوات ملت فهمیدم و اشاره انگشت‌های اشاره. من اما خوابم گرفته بود عین چی! بچه‌سن بودم و تکلف مکلف، حق داشتم سرم نشود! عمومحسن که این را فهمید، خودش جمع‌تر نشست و به لطف یکی دو نفر کناری، فضایی فراهم شد برای دراز کشیدنم! شکر خدا جای ما نزدیک دیوار صحن بود و خیلی تابلو نبود که یک پسر بچه بگیرد بخوابد! حاج‌منصور که شروع کرد، ابتدا بنا کرد سخن گفتن! گمانم یک ربعی حرف زد! من که خواب و بیدار بودم هیچ چیز از حرف‌هایش نفهمیدم الا آنکه نمی‌دانم چی می‌گفت که ملت، یک دفعه قاه‌قاه می‌خندیدند یا یک دفعه همهمه می‌کردند! گمانم وسطای سخنرانی حاجی، کاملا خوابم برده بود تا آنکه با یک صدای ناز و رازآلود اما بشدت بلند و بالایی از خواب پریدم؛ «اللهم صل علی محمد و آل محمد». آری! صلوات حاج‌منصور بود که مرا از خواب، بیدار کرد اما از این خواب‌پرانی، بدم که نیامد هیچ، حتی حالت دراز کشیده‌ام را تغییر دادم و مثل بچه آدم نشستم بلکه گوش بدهم چی به چی است! قشنگ یادم هست که بعد حاجی، خود ملت، این صلوات را 3 بار تکرار کردند و بعد حاج‌منصور بنا کرد خواندن؛ «اللهم رب شهر رمضان...»! راستش عجیب صدا به دلم خوش نشست! نگاهم را برگرداندنم سمت عمومحسن تا بگویم؛ «خدایی چه قشنگ داره می‌خونه» که در همان تاریکی، متوجه شدم دارد اشک می‌ریزد! یعنی هر که را نگاه می‌کردی، داشت گریه می‌کرد! با دست، چشمان خواب‌آلودم را مالیدم؛ مانده بودم مگر این «اللهم رب شهر رمضان...» یعنی اینقدر گریه دارد که ملت، جز من خواب‌زده، همه داشتند اشک می‌ریختند و ضجه می‌زدند؟ احساس کردم غریبه‌ای هستم در میان جماعتی آشنا! و بی‌دلی در میان جمعی صاحبدل! شاید هم بیگانه‌ای در حرم! بی‌خیال جماعت، دوباره بنا کردم درازکشیدن... سرم روی پای عمو بود اما پایم روی کدام بنده خدا افتاده بود، خدا می‌داند! خواب داشتم می‌دیدم یا عین واقعیت، هر چه بود، به غایت دلبری می‌کرد؛ «... فی عامی هذا و فی کل عام واغفرلی تلک ذنوب العظام...». اینجای دعا بود یا کمی جلوتر، خوب یادم هست که حاج‌منصور برداشت چیزی در این مایه‌ها گفت: «جای همه رفقا خالی! جای شهدا خالی! یاد همسنگرامون به خیر! همین‌جا کنار ما می‌نشستند «الهی‌العفو» می‌گفتند. کیا تو مسجد، پدر شهیدن؟ کیا تو مسجد، برادر شهیدن؟» این را که حاج‌منصور گفت، صدای گریه جماعت، شد صد برابر! شانه که سهل است، حتی پای عمومحسن هم داشت می‌لرزید و من که سرم روی پای عمو بود، قشنگ این لرزش را احساس می‌کردم! دلم برای عمو سوخت؛ دوباره بلند شدم و رفتم توی حس... به دقیقه نکشید که دیدم خودم هم دارم اشک می‌ریزم و گریه می‌کنم! باورم نمی‌شد اول! دست کشیدم روی چشمم، دیدم که بعله! دیده بارانی شده و دل، رفته! آن شب، این صدای عرشی حاج‌منصور ارضی با دل من کاری کرد کارستان! و قصه فریبای عاشقی، دقیقا از همان شب شروع شد!
از بخت خوش، فردا شب هم عمومحسن مرا برد به قول خودش «منصور». این بار البته اصرار از خودم بود! از مامان مقداری پول گرفتم و گفتم: «عمو! این بار هویج بستنی و فالوده با من، اما تو را به خدا، بیا امشب هم بریم!» عصبانی شد و گفت: «خجالت بکش!» خلاصه، برای بار دوم هم ارکی شدیم تا صدای حاج‌منصور، به شکل مشددی به دلم مزه کند! شب سومی اما در کار نبود، چرا که عمومحسن رفته بود خانه‌شان! راستش را بخواهید آن شب در خانه، خوابم نبرد که نبرد! مامان گفت: «چته؟» گفتم: «من حاج‌منصور می‌خوام!» گفت: «ما الان وسیله نداریم، راه هم دوره! بگیر بخواب که فردا امتحان داری!» آن شب را به مامان حق دادم اما امتحانی که دادم، آخرین امتحان ثلث سوم بود! بنابراین با یکی از هم‌محله‌ای‌ها، نقشه «ارک‌های دزدکی» را کشیدیم! خانه ما در شهرک ولیعصر، جنوبی بود، درِ پشت‌بام هم از مسیر راه‌پله قفل، اما در حیاط خانه، نردبانی چوبی داشتیم که با کمک آن می‌شد رفت پشت‌بام! البته کار خطرناکی بود، آن هم تنهایی! و اما نقشه؛ از قبل با «علی بهادر» هماهنگ کرده بودیم که من ساعت یک نیمه‌شب، یواشکی بیام پشت‌بام خانه! بعد بیام آن‌طرف پشت بام که مشرف بر کوچه است. در همین موقع، علی بهادر، نردبان چوبی خانه خودشان را بیاورد، با کمک این نردبان، بیایم پایین و سر از کوچه دربیاوریم و دِ دررو! البته علی بهادر، تا همین جای نقشه را پایه بود! اساسا «منصور» گوش می‌داد و حس و حال «منصورِ عمومحسن» را نداشت! القصه! از نردبان که آمدم پایین، از علی تشکر کردم و بدوبدو رفتم سر خیابان، اما آن موقع شب، بیشتر از آنکه در محله خاکی ما، ماشین یا موتور پیدا شود، سگ بود که پیدا می‌شد! با ترس و لرز، چند تایی کوچه و خیابان را رد کردم تا اینکه رسیدم سر بلوار یافت‌آباد. آنجا خیلی زود، ماشینی برایم نگه داشت؛ «کجا؟» گفتم؛ «حاج‌منصور!» گفت: «برو بابا حال داری!» ماشین بعدی اما تا سه راه آذری مرا رساند! خواستم کرایه را حساب کنم که دیدم ای دل غافل! اصلا در نقشه مدنظر، خاک عالم بر سرم، به چیز مهمی مثل پول کرایه فکر نکرده‌ بودم! راننده اما آدم باوجدانی از کار درآمد و پولی که ازم نخواست هیچی، 2 تا اسکناس هم بهم داد! گفت: «بیمارستانی، جایی می‌خوای بری؟» گفتم: «حاج‌منصور!» خندید و گفت: «التماس دعا! با این پول، هم می‌تونی بری، هم می‌تونی برگردی، اما مواظب باش این موقع شب، سوار هر ماشینی نشی! راستی چند سالته؟» باز هم القصه! آن شب تا برسم حاج‌منصور، شده بود وسطای دعا! برگشتنی هم خدا عالم است که با چه والذاریاتی برگشتم! از قبل، با علی هماهنگ کرده بودم که راس ساعت فلان دم در خانه‌شان حاضر باشد، نردبان‌شان را هم بیاورد! من اما حدود 40 دقیقه، بلکه نزدیک یک ساعت دیر کرده بودم! به کوچه که رسیدم دیدم نردبان چوبی، جلوی در خانه علی‌اینا هست اما خودش نیست! نردبان را گذاشتم روی دیوارمان بلکه بروم پشت بام که ناگهان وسطای بالا رفتن از نرده‌بان، افتادم پایین! خودم خیلی چیزی‌ام نشد اما از بخت بد، نردبان عدل خورد به شیشه پنجره اتاقی که بهش می‌گفتیم «اتاق کوچیکه»! ترس همه وجودم را گرفته بود که الان است مامان‌اینا بفهمند و از خواب بلند شوند! در همین حین، ناگهان دیدم مادرم، از سر کوچه دارد می‌آید؛ «کله‌خراب! می‌دونی این وقت شب چند تا پاسگاه رفتم؟ کدوم گوری رفته بودی؟» و بعد، همچین کشیده آبداری خواباند توی گوشم که هنوز هم جایش درد می‌کند! گوشم را گرفت و کلید را انداخت و در را باز کرد و گفت: «نردبان مال کیه؟» گفتم: «مال فاطمه خانوم!» همان‌طور که گوشم دستش بود، گفت: «پدر آمرزیده! حالا این وقت شب کجا رفته بودی؟» گفتم: «حاج‌منصور!» گفت: «چرا به خودم نگفتی؟» گفتم: «آخه ما که وسیله نداریم!» داد زد؛ «پس غلط می‌کنی دزدکی میری ارک! یک ارکی نشونت بدم! حالا صبر کن!» با صدای داد و بیداد مامان، آبجی هم از خواب بلند شد! نزدیکای اذان صبح بود! و من هنوز به سن تکلیف نرسیده بودم! و چون روزها کم و بیش طولانی بود، کله گنجشکی روزه می‌گرفتم یا اصلا نمی‌گرفتم! به حالت قهر، موقع سحری، سر سفره نیامدم اما پادرمیانی خواهرم باعث شد بی‌خیال شوم! با زور، چند لقمه‌ای خوردم و تخت گرفتم خوابیدم! از خواب که بلند شدم، دیدم مادرم هم گرفته کنارم خوابیده! بعد متوجه شدم دستم را هم گرفته! همچین خیلی محکم هم گرفته بودها! که مبادا یک وقت دوباره دربروم! مادر با آنکه هنوز خواب بود اما چنان مچ دستم را گرفته بود که قشنگ فشار دستش را روی مچم حس می‌کردم! و با این وضعیت، دیدم که نمی‌توانم بلند شوم! بدبختی دستشویی داشتم شدید! آرام بیدارش کردم و معذرت‌خواهی! بنا کرد گریه کردن؛ «من هم اگر کتکت زدم، ببخش اما برای تو اتفاقی بیفتد، جواب پدربزرگت را چی بدهم؟ جواب بابااکبرت را آن دنیا چی بدهم؟ خودم چه خاکی بریزم توی سرم؟ آخه آدم نصف شب از خونه میره بیرون؟» دستش را بوسیدم، یعنی که ببخشید! غلط کردم! بغلم که کرد، مادرانه بغلم که کرد، فهمیدم کوتاه آمده!
امیدوارم این نوشته هم، از آن دست نوشته‌هایی باشد که مادرم هرگز نخواند چرا که می‌دانم اباطیل مرا تک و توک می‌خواند! باز هم القصه! با آنکه آن روز صبح، قسم خورده بودم دیگر دزدکی، آنهم آن‌موقع شب «حاج‌منصور» نروم، لیکن ماه رمضان سال‌های بعد، چند باری دوباره توبه شکستم و مرتکب گناه... گناه که چه عرض کنم؛ فریضه «ارک‌های دزدکی» شدم! یعنی ماه رمضان آن سال، تدابیر امنیتی چنان حکمفرما شد که دیگر هیچ رقمه نمی‌شد خانه را پیچاند! یک تدابیر امنیتی می‌نویسم، یک تدابیر امنیتی می‌خوانی! اما سال‌های بعد، نقشه را چنان درست کشیدم که! فی‌الحال امید دارم خدا از سر تقصیراتم بگذرد! اعتراف می‌کنم بدین سبک و سیاق، خیلی مادرم را ایام بچگی اذیت کردم! اصلش، تقصیر عمومحسن بود اما اصل اصلش را بخواهی، تقصیر حنجره حاج‌منصور بود که آن شب، در خواب و بیداری، اشکی ازم گرفت که حسابی به گونه‌هایم مزه کرد! ان‌شاءالله جناب مادر، مرا بر مدار مادری خواهد بخشید لیکن رازی در صدای حاج‌منصور نهفته بود -و همچنان هست!- که نمی‌شد ولو دزدکی ارک نرفت، نمی‌شد! آن ایام آرزو می‌کردم بزرگ شوم، ماشین بخرم، اختیارم دست خودم باشد تا بلکه بتوانم عین آب خوردن بروم حاج‌منصور! حالا همه این چیزها فراهم است لیکن هر ماه رمضان، خیلی همت کنم 4 شب یا 5 شب بروم ارک! کجاست آن عالم طفولیت که با خود می‌گفتم؛ «اگر بزرگ شوم، اگر ماشین یا حتی موتور بخرم، هر 30 شب ارک را خواهم رفت»؟! حالا همه این چیزها فراهم است اما «دست ما کوتاه و خرما بر نخیل»! واقعا بیشتر از چند شب را نمی‌کشم بروم؛ هم نمی‌کشم، هم نمی‌توانم، چرا که ماه رمضان، در طول روز، با این حال و روز نذار، نوشتنم نمی‌آید! بیاید هم، آن چیزی که دوست دارم نمی‌شود! فلذا فقط می‌ماند ساعات بین اذان مغرب تا اذان صبح که اگر زمان افطار و سحر و بعضی کارهای ضرور، مثل گوش دادن به اخبار و... را هم حساب کنی، کلا 2 یا 3 ساعت وقت دارم که روی کارم یعنی «نویسندگی برای روزنامه» تمرکز کنم!  
رمضان‌‌الکریم 94 بار اولی که سعادت بهم دست داد تا بروم ارک، همین دیشب بود. به یاد فلافل‌خوری‌های 88 ابتدا سراغی از «ابوحیدر» گرفتم که چقدر هم با آن نوشابه سیاه شیشه‌ای چسبید لاکردار! مسجد و میدان و خیابان‌های اطراف اما پر از آدم بود؛ همه جور آدم، با هر قیافه‌ای! و نه فقط بچه حزب‌اللهی! من از قضا، این مهم را برگ برنده حزب‌الله می‌دانم، نه مثلا در «انتخابات» بلکه بالاتر، در «امتحانات»! وحدت حول محور «ابی‌حمزه» و «افتتاح» آن هم اگر در ارک باشد، آن هم اگر با یک صدای عرشی، همان وحدت حول محور «تواصی روح‌الله» است. همین‌هاست که باعث شده صدای زنجیره‌ای‌ها از رونق محافل جناح فرهنگی مومن درآید! مشکل این جماعت، با فلان سخن اتفاقا به‌زعم ما هم تند حاجی نیست، بلکه با اصل و اساس دستگاه اباعبدالله مشکل دارند! ما یک حاج‌منصور داریم که مستمع دارد فراوان و بی‌اندازه، از جوانکی با خالکوبی در دست، تا نوجوانی با تسبیح شاه‌مقصود در دست! باید هم بزنند حاج‌منصور را کسانی که دوست دارند جوان ایرانی، سجده بر شیطان بزک کرده کند، نه خدای بزرگ!
دوباره القصه! حاجی قبل از مناجات، طبق معمول یک ربعی با مستمع خود حرف زد بی‌تکلف و راحت؛ «جوون! میری خونه، اول دست مادرت رو ببوس! این دست بهشته! بهشت همین دسته! من امضا میدم! بیا اون دنیا یقه‌ام رو بگیر، اگر اشتباه گفتم! به خدا بگو فلانی گفته، خدا بزنه تو کمرم! دولا شو دست مادرت رو ببوس، زود هم تموم نکنی‌ها! خوب بو کن دستش رو! نگی بوی سبزی می‌ده‌ها! نگی حجاب مادرم باب دلم نیست‌ها! نگی پدرم گاهی نماز نمی‌خونه‌ها! بی‌ادبی نکنی‌ها! این بوی سبزی دست مادر، بوی سبزه بهشته! تو مشامت مشکل داره! تو نمی‌فهمی! تو برو همین امشب، دست مادرت رو ببوس، دست پدرت رو بوس کن، گیرم که حالا خیلی هم در خط خدا نباشند؛ این محبت تو، اثرش رو می‌ذاره! اینه که اثرگذاره!»   
من تعجب می‌کنم از وقاحت زنجیره‌ای‌ها! ماشاءالله این همه علاقه به پوشش سخنان حاج‌منصور و دیگر مداحان دارند، چرا این بخش از سخنان محبت‌آمیز و عجیب گیرای ایشان را انعکاس نمی‌دهند؟ صدالبته حاج‌منصور، خودش «رسانه» دارد؛ خواه اسمش را «منبر» بگذاری، خواه «حنجره»! با این رسانه گیرا و چشم در چشم، هرگز نمی‌توان حقیقت را قلب کرد! اگر می‌شد، این نبود بازار فوق‌العاده گرم هیات و تکیه ما، مسجد ارک ما!
آری! مشکل از مشام زنجیره‌ای‌هاست که این همه بغض دارند نسبت به این پیرغلام اهل بیت و الا حاج‌منصور، تنها و تنها بوی یک عطر می‌دهد! چیست آن عطر؟ عطر «حسین» است و بس! «حب‌الحسین اجننی!» جرم حاج‌منصور چیست که حتی دخترک نه چندان خوش‌حجاب هم، دست آخر می‌آید گوشه میدان ارک می‌نشیند و دوشادوش خواهران محجبه، با خدای خود راز و نیاز می‌کند؟!
آن فردی هم که اخیرا برداشت گفت؛ «جمهوری اسلامی، جمهوری مداحان نیست» این را بداند که اتفاقا جمهوری اسلامی، «جمهوری شانه‌های لرزان»، «جمهوری چشم‌های پر از اشک»، «جمهوری ذاکران اهل‌بیت»، «جمهوری علما و مراجع» و «جمهوری مساجد، تکایا و حسینیه‌ها»ست. تو وقتی در ارک، همه رقم آدم را می‌بینی، همه تیپ از جمهور را می‌بینی، یعنی که جمهوری اسلامی،  از قضا یکی هم «جمهوری می‌کشی مرا حسین» است! من توصیه می‌کنم جماعت را که این همه بی‌خود با دم و دستگاه خون خدا دشمنی نکنند! اصلش سنگ بنای انقلاب اسلامی، در همین جمع و جمهور مساجد و تکایا بسته شد! برخی بیش از مظلومیت سیدالشهدای انقلاب، دلواپس مظلومیت (!) ابوی «م. ه» هستند! فی‌الحال «جمهوری اسلامی» اگر جمهوری یک چیز نباشد، همانا «جمهوری روزنامه...» است که سال 88 با پوشش دادن به داعیه دروغ داعیه‌داران تقلب، نه فقط به رای
40 میلیونی جمهور لگد زد، بلکه به انتخابات جمهوری اسلامی هم، آن دروغ بزرگ و بی‌شرمانه را نسبت داد! فلذا بهتر است بروند اسم دیگری برای روزنامه‌شان دست و پا کنند!
جایی از لابه‌لای این نوشته را کاری نداشته باش! یک حرفی بود که زدم حالا! برای اول بار در عمرم، یک نوشته را قبل از آنکه بدهم سردبیر دادم مادرم بخواند! این بود همه نظر حضرت مادر که دستش بوی سبزه بهشت می‌دهد؛ «هر جا که در بچگی، دزدکی رفتی ارک و من نفهمیدم، نوش جونت! حلال! ازت می‌گذرم اما به یک شرط! یک قطره، فقط یک قطره از اشک‌هایت در مسجد ارک، پای روضه حاج‌منصور، ثوابش مال من باشد! در ضمن، آمار همه آن دزدکی رفتن‌هایت را هم داشتم! منتهی به رویت نمی‌آوردم! مگر می‌شود مادر باشی و آمار جگرگوشه‌ات را نداشته باشی؟ تو به خیال خودت دزدکی می‌رفتی، من اما تا برگردی، می‌نشستم سر سجاده... دعا می‌کردم بلکه سالم برگردی!
***
این یکی را می‌خواهم به عشق «مادران فرزند از دست داده» بنویسم، همان‌ها که با وجود سال‌ها سجاده‌نشینی، فرزندان‌شان سالم برنگشتند! همان‌ها که فرزندان‌شان بعضا دزدکی و با دست‌بردن در شناسنامه می‌رفتند جبهه، بلکه با خون پاک خود، عاقبت، رضایت مادر را بگیرند! همان‌ها که اولین روز هفته در حسینیه امام خمینی، شال سبز شهید‌شان را تقدیم امام خامنه‌ای کردند، «حضرت آقا» هم تا آخر مراسم، این شال شیدایی را روی دوش عاشورایی‌شان نگه داشتند! جمهوری اسلامی در وهله اول، «جمهوری مادران فرزند از دست داده» است. از جمله این مادران، «مادر شهید سیدمجتبی علمدار» است. سیدمجتبی از آنجا که «جانباز شهید» بود، هم روزگار خمینی را درک کرد، هم روزگار خامنه‌ای را. از قضا «مداح اهل بیت» هم بود! کسانی که مداحان عزیز ما را از شمول «جمهور» و «جمهوری اسلامی» خارج می‌دانند و ولنگارانه سخن می‌رانند، دعوت می‌کنم به خواندن وصیتنامه این مداح شهید! اگر هر نامی برای خود حرمتی دارد، برای من، روزنامه جمهوری اسلامی، یعنی وصیتنامه مداح شهید سیدمجتبی علمدار! جمهوری اسلامی نام مقدسی است. این نمی‌شود که ما قائل به «جمهوری خواص بی‌بصیرت» باشیم لیکن سوءاستفاده کنیم از اسامی پاک و مطهر. جمهوری اسلامی اهل تقلب در انتخابات خودش نیست. «متقلب» را باید در روزنامه‌هایی پیدا کرد که نان «جمهوری اسلامی» را می‌خورند اما در سرمقاله، سنگ عالیجنابان را به سینه می‌زنند! عکسش هم البته صادق است! می‌بینی روزنامه دارد نان «غرب» را می‌خورد، اسم برعکس برای خود دست و پا کرده! چطور دزدیدن دکل ندزدیده را - به دروغ!- می‌بینید، دزدی خودتان را نمی‌بینید؟ چطور تقلب در انتخابات سالم را –به دروغ!- می‌بینید، تقلب خودتان را نمی‌بینید؟ سابقه در حزب جمهوری بودن زیباست، شرط است که باندبازی در فتنه 88 خرابش نکند! آقای فلانی! آنچه دزدیده شده، «دکل نفتی» نیست؛ از قضا بر تارک روزنامه خودت می‌درخشد! شما اگر نمی‌توانی حرمت «جمهوری بهشتی» را نگه‌داری، خب اسم روزنامه‌ات را عوض کن! تقلب از این واضح‌تر؟ بهشتی را ارزان فروختی به این جهنمی‌ها! تقلب از این واضح‌تر؟

گروه سیاسی: همانگونه که پیش‌بینی می‌شد مذاکرات هسته‌ای دولت روحانی و نمایندگان دولت‌های 1+5 در 30 ژوئن منجر به توافق نشد و طرفین برای تمدید مذاکرات به توافق رسیدند. عباس عراقچی، معاون جواد ظریف دیروز با اعلام این خبر گفت براساس این توافق، مذاکرات هسته‌ای وین، 7 روز دیگر هم ادامه خواهد یافت. به گزارش فارس، عراقچی درباره تمدید مذاکرات گفت: چون مذاکرات به پایان نرسیده و از طرفی مهلت ما به پایان رسید، تصمیم همه این است که برای 7 روز بیشتر در وین بمانند و این مذاکرات را به سرانجام برسانند. عراقچی افزود: مذاکرات در این چند روز ادامه پیدا خواهد کرد تا ان‌شاءالله به سرانجام برسد اما ما هنوز در موقعیتی نیستیم که به صراحت بگوییم این مذاکرات قطعاً به سرانجام نهایی خودش به عنوان یک توافق یا عدم توافق می‌رسد.  به گفته عراقچی، بعضی مسائل اختلافی هنوز وجود دارد که درباره آنها توافق حاصل نشده و بعضی از متون هست که هنوز نوشته نشده است. عضو ارشد تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای ایران گفت: توافق حتماً باید یک توافق خوب باشد و توافق خوب توافقی است که اصول و چارچوب‌ها و خطوط قرمزی که بویژه توسط مقام معظم رهبری ترسیم شده در آن رعایت شود و در آن صورت است که به توافق رضایت خواهیم داد. عراقچی در پاسخ به این سوال که آیا در این 7 روز، توافق امکان دارد، گفت: امیدوار هستیم در این 7 روز به سرانجام برسیم، اگر هم نرسد ما هیچ‌گاه اسیر زمان نبوده و نخواهیم بود و برای ما رسیدن به یک توافق خوب با ملاک‌هایی که ترسیم شده، مهم است نه اینکه حتماً در یک زمان مشخصی باید به سرانجام برسد.
پیشنهاد روحانی درباره بازرسی‌ها
اظهارات عراقچی درباره توافق خوب در حالی است که باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا روز سه‌شنبه اعلام کرد: «اگر رژیم راستی‌آزمایی برنامه هسته‌ای ایران ناکافی باشد توافقی صورت نخواهد گرفت». تاکید آمریکا بر انجام بازرسی‌های ویژه درباره موضوع PMD در قالب پروتکل الحاقی یکی از مهم‌ترین نقاطی است که تاکنون مانع اعلام توافق شده است.  در همین راستا برخی منابع گفته‌اند تیم مذاکره‌کننده دولت ایران یک پیشنهاد جدید برای انجام بازرسی‌ها و رفع نگرانی طرف آمریکایی آماده کرده است. پیشنهادی که گویا قرار است حسن روحانی شخصا و در دیدار مستقیم با یوکیا آمانو، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی آن را ارائه دهد. یوکیا آمانو امروز پنجشنبه وارد تهران می‌شود. یک منبع نزدیک به تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای هدف از سفر یوکیا آمانو را گفت‌وگو درباره فعالیت‌های گذشته و دریافت پیشنهادهای ایران برای رفع سوء تفاهمات عنوان کرد. هنگامی که ایران مصاحبه با دانشمندان هسته‌ای را نپذیرفت، آژانس راه‌حل پیشنهادی ایران را جویا شده که در این سفر ایران راه‌حل خود را ارائه می‌کند. به گزارش ایرنا، قرار است مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در این سفر با حجت‌الاسلام والمسلمین حسن روحانی رئیس‌جمهوری و علی شمخانی دبیر شورایعالی امنیت ملی دیدار و گفت‌وگو کند.

از هفته هشتم دور مقدماتی لیگ جهانی 2015 والیبال تیم بحران‌زده روسیه برای فرار از سقوط به دسته دوم مسابقات به پیروزی بر میزبان خود در تهران امیدوار است. دور مقدماتی لیگ جهانی والیبال آخر هفته جاری به ایستگاه پایانی می‌رسد، جایی که حساسیت در گروه B مسابقات به اوج خود می‌رسد. در این گروه آمریکا با 8 برد و
23 امتیاز صدرنشین است. تیم‌های لهستان با 7 برد و 20 امتیاز و ایران با 5 برد و 15 امتیاز در رده‌های بعدی هستند. روسیه هم بدون برد و تنها با 2 امتیاز قعرنشین است. در این شرایط بازی‌های هفته هشتم تیم‌های ایران و لهستان می‌تواند تکلیف صعود را مشخص کند. لهستان تنها به یک پیروزی برابر آمریکا نیاز دارد تا در خانه صعودش را قطعی کند. ایران اما علاوه بر 2 پیروزی مقابل روسیه باید به 2 شکست لهستان از آمریکا هم امیدوار باشد. روسیه به‌عنوان قهرمان المپیک 2012 و تیم دوم رنکینگ فدراسیون جهانی والیبال یکی از ضعیف‌ترین دوران خود را سپری می‌کند. 10 باخت متوالی شرایطی بحرانی را برای این تیم پدید آورده چنانکه آندری برونکوف که از سال 2013 هدایت تیم‌ملی والیبال روسیه را برعهده گرفته بود، پس از ناکامی در لیگ جهانی 2014 و ثبت بدترین رکورد در تاریخ والیبال کشور روسیه استعفا کرد. برونکوف در سال 2013 به قهرمانی لیگ جهانی و لیگ اروپا رسیده بود. کاروان تیم‌ملی این کشور در حالی به تهران آمد که این سرمربی به همراه شاگردانش نبود. الکساندر کلیم‌کین، دستیار برونکوف هدایت روس‌ها را برعهده خواهد داشت. روسیه یکی از قدرت‌های مطلق والیبال در سال‌های اخیر به شمار می‌رود، آنها با قهرمانی در المپیک و لیگ جهانی 2012 و کسب ده‌ها عنوان معتبر در سال‌های گذشته، خود را به عنوان یکی از تیم‌های صاحب سبک در والیبال معرفی کردند. والیبال روسیه متکی به قدرت مکانیکی است، بازیکنان این تیم با بهره‌گیری از سرویس‌های پرشی و قدرتی شناخته می‌شوند، فیزیک روس‌ها در والیبال جهان منحصر به فرد است و آنها در نمایش بازی سرعتی پیشتاز هستند. اگرچه دریافت روس‌ها مثل تیم‌ملی والیبال ایران نقطه ضعف بزرگ این تیم به شمار می‌رود اما روسیه در همه پست‌ها یکی از قدرتمندترین تیم‌های جهان است. در حال حاضر روسیه بعد از برزیل با 330 امتیاز در رده دوم رنکینگ جهانی قرار دارد. این در حالی است که ملی‌پوشان والیبال ایران پس از درخشش در سال‌های اخیر تنها با کسب 134 امتیاز رده دهم رتبه‌بندی فدراسیون جهانی را به خود اختصاص داده‌اند. آسمانخراش روسیه، غایب بزرگ مسابقه دور رفت با ایران بود. موزرسکی، بازیکن شاخص روس‌ها که در سال‌های اخیر به‌عنوان بهترین بازیکن والیبال جهان شناخته می‌شود مدتی است که به دلیل ناراحتی قلبی تحت درمان قرار گرفته و در دور رفت لیگ جهانی 2015 به میدان نرفت اما در دور برگشت چند ست مقابل آمریکا بازی کرد. به نظر می‌رسد حضور این بازیکن مقابل ایران بتواند تا حدی شرایط را سخت کند. پاول موروز، دیمیتری ایلینیخ، سرگئی ساوین، الکسی اسپریدینوف، آندری آشچه، الکساندر آبروسیموف، ایگور پولودینسکی، الکساندر مارکین، آرتم اسمولیا، سرگئی آنتیخین و الکسی اوبموچی بازیکنان اصلی روسیه را در لیگ جهانی تشکیل می‌دهند. 4 مدال طلای المپیک، 3 نقره و 3 برنز آنها را در کلکسیون پرافتخارترین تیم‌های جهان جا داده است. روسیه همچنین با 6 قهرمانی، 3 نایب قهرمانی و 3 مدال برنز در رقابت‌های قهرمانی جهان، نشان داده همواره یکی از تیم‌های پرقدرت در این عرصه است. آنها در 15 دوره لیگ جهانی والیبال روی سکو رفتند و در 3 دوره این رقابت‌ها قهرمان شدند. این در حالی است که تمام افتخارات تیم والیبال ایران در سطح جهان به کسب عنوان چهارمی در لیگ جهانی 2014 و عنوان ششمی مسابقه‌های قهرمانی جهان در همین سال خلاصه می‌شود. تیم‌های ملی ایران و روسیه از ساعت 21 روز جمعه در قالب هفته‌ هشتم لیگ جهانی برابر هم به میدان می‌روند.
استعفای سرمربی تیم‌ملی والیبال روسیه
آندری برونکوف، سرمربی والیبال روسیه در آستانه بازی با ایران استعفا کرد. آندری برونکوف که از سال 2013 هدایت تیم‌ملی والیبال روسیه را برعهده گرفته بود، پس از ناکامی در لیگ جهانی و ثبت بدترین رکورد در تاریخ والیبال کشور روسیه استعفا کرد. برونکوف در سال 2013 به قهرمانی لیگ جهانی و لیگ اروپا رسیده بود. کاروان تیم‌ملی این کشور در حالی به تهران آمد که این سرمربی به همراه شاگردانش نبود. الکساندر کلین‌کین، دستیار برونکوف هدایت روس‌ها را برعهده خواهد داشت. تیم‌های ملی ایران و روسیه از ساعت 21 روز جمعه در قالب هفته‌ هشتم لیگ جهانی برابر هم به میدان می‌روند.
پاداش ۱۲۰ میلیون تومانی
معاون توسعه مالی و پشتیبانی وزارت ورزش گفت: به طور متوسط هر یک از اعضای تیم‌ملی والیبال، ۱۲۰ میلیون تومان پاداش دریافت می‌کنند. سیدمناف هاشمی با تایید خبر مصوبه جدید هیأت وزیران برای تیم‌ملی والیبال ایران اظهار داشت: با پیگیری‌های گودرزی، مصوبه هیأت وزیران مبنی بر اختصاص 2 میلیارد و 100 میلیون تومان دیگر به اعضای این تیم در اختیار وزارت ورزش قرار گرفته است و امیدوارم تا چند روز آینده سازمان مدیریت این تخصیص را به وزارت ورزش و جوانان تعلق دهد. وی افزود: اسفند سال گذشته هیأت‌وزیران با پرداخت 5/1 میلیارد پاداش به تیم‌ملی والیبال ایران موافقت کرد و با توجه به اینکه موضوع حواله خودرو برای اعضای این تیم محقق نشد، هیأت وزیران 2میلیارد و 100 میلیون تومان دیگر پاداش برای اعضای تیم‌ملی والیبال ایران در نظر گرفت که مجموعاً 3 میلیارد و 600 میلیون تومان به آنها پرداخت شده است. معاون توسعه مالی و پشتیبانی وزارت ورزش اضافه کرد: این میزان پاداش اگر بین 30 نفر از اعضای تیم‌ملی و بقیه نفرات وابسته به آن در نظر گرفته شود، به طور متوسط هر یک از این عزیزان 120 میلیون تومان پاداش دریافت می‌کنند. هاشمی گفت: همه می‌دانیم هدف ملی‌پوشان اعتلای نام ایران و شادی مردم است و این میزان پاداش هم با توجه به همه محدودیت‌های مالی کشور و وزارت ورزش برای قدردانی از تلاش‌های فراوان آنها در نظر گرفته شده است.
 

گروه بین‌الملل: در ادامه سلسله ناآرامی‌های مصر صبح دیروز، شبه نظامیان مسلح به طور همزمان چندین پایگاه ارتش در صحرای سینا را هدف قرار دادند که گفته می‌شود بیش از 60 کشته و ده‌ها زخمی در صفوف نظامیان مصری برجای گذاشته است. این حملات به طور همزمان علیه پایگاه‌ها و ایست‌های بازرسی ارتش مصر در جنوب شهر شیخ زوید در صحرای سینا انجام شد و گفته می‌شود حملات هدفمند، برنامه‌ریزی شده و گسترده‌ بوده است. در این حملات از خودروهای بمب‌گذاری شده، موشک‌اندازهای دوش پرتاب و حملات خمپاره‌ای در کنار درگیری‌ با استفاده از سلاح‌های سبک و نیمه‌سنگین استفاده شده و ارتش مصر نیز در پاسخ به حملات، عملیاتی را علیه گروه‌های تندروی شمال سینا آغاز کرده است. بنا به گفته مسؤولان مصری، بالگردهای آپاچی ارتش مصر به همراه تانک‌ها و نفربرهای توپ‌دار این نیروها به مقابله با شبه نظامیان صحرای سینا برخاستند که این امر باعث وارد آمدن تلفاتی به مهاجمان شده است. منابع مصر نیز کشته شدن دست‌کم
60 نظامی را تایید کرده‌اند. ارتش مصر با صدور بیانیه‌ای تعداد تلفات نیروهای نظامی در سینا را 10 تن اعلام کرده که منابع محلی آن را غیر واقعی می‌دانند. ارتش می‌گوید 22 تن از مهاجمان نیز از پای درآمده‌اند. گروه تروریستی داعش که تحت عنوان ولایت سینا در مصر فعالیت می‌کند مسؤولیت این حمله را برعهده گرفته است.  مصر در 3 روز‌ گذشته شاهد سلسله حملاتی علیه نیروهای نظامی، امنیتی و مسؤولان قضایی بوده که به کشته شدن چندین تن از جمله دادستان کل این کشور انجامید. این حملات همزمان با دومین سالگرد برکناری محمد مرسی، رئیس‌جمهور عضو اخوان‌المسلمین مصر صورت می‌گیرد. در همین حال، وزارت کشور مصر از شخصیت‌های مهم دولتی خواست مکان سکونتی خود را تغییر بدهند و به اماکن نامعلوم منتقل شوند.  سخنگوی این وزارتخانه به دلایل امنیتی، با اعلام نام این شخصیت‌ها مخالفت کرد. بازگشت انفجارهای تروریستی و ترور شخصیت‌های مهم در مصر در شرایطی صورت می‌گیرد که پس از گذشت یک‌سال از ریاست‌جمهوری عبدالفتاح السیسی نشانه‌های نارضایتی از دولت وی در میان مصری‌ها افزایش یافته است. در این میان السیسی همچنان محکم و استوار بر پایه‌های قدرت تکیه زده است و نیروهای امنیتی مصر مخالفان را سرکوب می‌کنند. از سویی قدرت‌های غربی و عرب خلیج‌فارس که از وی حمایت می‌کنند سالانه میلیاردها دلار برای حمایت از متحد راهبردی خود به اقتصاد مصر تزریق می‌کنند.

کارفرمایان می‌گویند با وجود نامه‌نگاری با ربیعی و تامین اجتماعی درباره مخالفت شدید با دریافت حق بیمه از بن نقدی کارگران، نامه‌ای به جهانگیری می‌نویسند و با افزایش ۳۹ هزار تومانی حق بیمه مخالفت می‌کنند. مدتی پیش تامین اجتماعی در ابلاغیه‌ای خطاب به کارفرمایان و بنگاه‌های مشمول قانون کار اعلام کرد از این پس باید بابت حق بن نقدی ۱۱۰ هزارتومانی ماهانه کارگران، حق بیمه بپردازند که سهم کارفرمایان به ازای هر کارگر مبلغ ۲۹ هزار و ۹۰۰ تومان و سهم کارگران نیز ۹ هزار و ۱۰۰ تومان خواهد بود. با این حال، در تیرماه سال گذشته شورایعالی کار تصمیم گرفته بود دریافت حق بیمه از بن نقدی کارگران و مشمولان قانون کار متوقف شود، چون اولا حق بن از مزایای جانبی مزد است و دیگر اینکه پرداخت حق بیمه بابت دریافت بن نقدی توسط کارگران و کارفرمایان، عملا هیچ‌گونه فایده‌ای برای آنها ندارد ولی برای تامین اجتماعی منابع مالی فراوانی جمع‌آوری می‌شود. به گزارش مهر، نمایندگان کارگران و کارفرمایان می‌گویند پرداخت حق بیمه بابت دریافت بن نقدی تنها برای کسانی مفید و تاثیرگذار است که در 2 سال پایانی دوران کاری خود قرار داشته باشند. در این مقطع، افراد می‌توانند بابت پرداخت حق بیمه بیشتر، امیدوار باشند در دوران بازنشستگی حقوق بیشتری نیز دریافت کنند اما برای سایر گروه‌های کارگری و همچنین کارفرمایان، این پرداختی تنها یک هزینه اضافه تلقی می‌شود.
مصوبه‌ای که نادیده گرفته شد
اما تامین اجتماعی چندی پیش با نادیده گرفتن مصوبه سال گذشته شورایعالی کار که زمانی هم برای پایان توقف دریافت حق بیمه از بن نقدی تعیین نکرده بود، به زیرمجموعه‌های خود دستور داد که از کارفرمایان حق بیمه بن نقدی دریافت کنند. نکته حائز اهمیت این است که به گفته کارگران و کارفرمایان، توقف دریافت حق بیمه بن نقدی و تصویب آن در شورایعالی کار، با پیگیری و خواسته وزیر کار انجام شده بود اما حالا سازمان زیرمجموعه وی می‌خواهد اقدام دیگری انجام دهد.
نمایندگان کارفرمایان به تازگی و پس از دستور تامین اجتماعی مبنی بر دریافت حق بیمه بن نقدی از کارگران و کارفرمایان، خواستار تشکیل جلسه با وزیر کار و تامین اجتماعی شدند و حتی در این‌باره با ربیعی نیز نامه‌نگاری شد اما تاکنون جلسه‌ای به منظور رسیدگی به این مساله تشکیل نشده است.
کارفرمایان در واکنش به ابلاغیه تامین اجتماعی، مخالفت خود را با اینگونه تلاش‌ها برای افزایش هزینه‌های بنگاه‌ها اعلام کردند و خواستار تصمیم‌گیری بر مبنای رعایت سه‌جانبه‌گرایی و با مشورت شدند. شب گذشته نمایندگان کارفرمایان دیداری با وزیر کار داشتند اما می‌گویند این مساله مطرح نشد و قرار است یک نشست رسمی پیرامون این موضوع داشته باشند. اصغر آهنی‌ها، عضو هیات مدیره کانون عالی کارفرمایان ایران در گفت‌وگو با مهر با بیان اینکه پس از اقدام تامین اجتماعی در نادیده گرفتن مصوبه شورایعالی کار به مدیرعامل تامین اجتماعی و وزیر کار نامه نوشتیم، گفت: خواسته کارفرمایان این است که طبق مصوبه شورایعالی کار، حق بن نقدی نباید مشمول پرداخت بیمه باشد.
افزایش سهم بیمه کارگران و کارفرمایان
وی اظهار داشت: متاسفانه تامین اجتماعی با مشکلات مالی فراوانی روبه‌رو است و نمی‌خواهد زیر بار این موضوع برود، از این رو ما کار را از طریق نامه‌نگاری و درخواست از معاون اول رئیس‌جمهور، پیش خواهیم برد. آهنی‌ها خاطرنشان کرد: واقعیت این است که دولت و هر بخش دیگری نباید در این شرایط بازار کار به کارفرمایان فشار اضافه‌ای وارد کند، چون از بین بردن و نابود کردن اشتغال خیلی آسان و ایجاد و حفظ فرصت‌های شغلی بسیار دشوار است. وی افزود: همچنین قرار است جلسه‌ای در این باره با وزیر کار داشته باشیم تا بتوانیم این موضوع را حل و فصل کنیم. اینکه برخی اعلام کرده‌اند با کارفرمایان توافق شده، اصلا چنین چیزی نبوده و ما توافقی با تامین اجتماعی نداشته‌ایم. این مقام مسؤول کارفرمایی کشور تصریح کرد: ما به دنبال حل کردن این مشکل جدید بنگاه‌ها و تولیدکنندگان هستیم و کار را از طریق مبادی قانونی آن دنبال خواهیم کرد. کارفرمایان به دنبال این هستند که بهبودی در شرایط کسب و کار ایجاد شود تا بتوان انتظار داشت بازار کار هم رونق بگیرد و اشتغال ایجاد شود.
ماجرا چه بود؟
اول مردادماه سال ۹۳ مصوبه‌ای از سوی شورایعالی کار ارائه شد که طی آن بر توقف دریافت حق بیمه از بن نقدی کارگران و مشمولان قانون کار تاکید شده بود و این مصوبه خیلی زود از سوی معاون روابط کار وزارت کار برای اجرا به تامین اجتماعی ابلاغ شد. حرف این بود که تامین اجتماعی از زمان ابلاغ مصوبه شورایعالی کار، دیگر نباید بابت حق بن نقدی کارگران که به‌عنوان یکی از مزایای رفاهی و انگیزشی کارگران محسوب می‌شود، حق بیمه دریافت کند که عملا اجرای این بند به معنای کاهش درآمد بیمه‌ای تامین اجتماعی بوده است. البته در آن زمان نمایندگان کارگران عنوان کرده بودند که دریافت حق بیمه بابت بن نقدی از کارگران هیچ فایده‌ای برای آنها نداشته و تنها برای کارگرانی که در 2 سال پایانی قبل از بازنشستگی قرار داشتند می‌توانست اهمیت داشته باشد و از بابت پرداخت حق بیمه بیشتر، مسلما حقوق بیشتری نیز در دوران بازنشستگی دریافت می‌کردند ولی برای سایر گروه‌ها که بیش از ۱۰ میلیون نفر می‌شوند، تنها یک هزینه اضافه بود. کارگران در آن مقطع بر این موضوع تاکید داشتند که مصوبه لغو دریافت حق بیمه از بن نقدی با پیگیری وزیر کار به شورایعالی کار منتقل شده بود که در نهایت نیز به فوریت به تصویب رسید اما حالا کمتر از یک سال از زمان اجرای آن و با وجود اینکه در ابلاغیه معاون روابط کار وزارت کار به تامین اجتماعی زمانی برای پایان اجرای مصوبه یادشده مشخص نشده بود حالا تامین اجتماعی ابلاغیه‌ای را به استان‌ها ارائه کرده و از آنها خواسته دریافت حق بیمه از بن نقدی کارگران را از سر بگیرند.
 

گروه سیاسی: دکل را پسر مهاجرانی خورد. پس از اظهارنظر نادرست بیژن زنگنه درباره مفقود شدن دکل نفتی که توانست عده‌ای ساده‌لوح را مشغول کند؛ توجهات به ماجرا بیشتر شد و حالا آشی که زنگنه پخته است دارد گلوی دوستان اصلاحات را می‌سوزاند، چراکه پیگیری‌ها نشان داده است پسر عطا مهاجرانی، وزیر ارشاد و زینت الوزرای دولت اصلاحات در مفقود شدن پول دکل نفتی نقش داشته است. علاوه بر این، مشابه دکل مورد ادعای زنگنه، در دولت اصلاحات به ارزش 43 میلیون دلار  نیز وجود دارد که به مراتب بدتر است اما رسانه‌های زنجیره‌ای اصلاح‌طلب هیچگاه به آن اشاره نکردند. به گزارش «وطن امروز»، طی هفته گذشته رسانه‌های اصلاح‌طلب و حامی دولت اخبار متناقض و سراسر دروغی را با عنوان گم شدن دکل نفتی در دولت سابق منتشر کردند. این رسانه‌ها درحالی این موضوع را با استناد به سخنان بیژن زنگنه، وزیر نفت مطرح کردند که اساسا دکلی وارد کشور نشده بود که بخواهد گم شود! رستم قاسمی، وزیر سابق نفت در توضیح این ادعا ضمن خنده‌دار بودن عنوان گم شدن برای دکل نفتی ارتباط این موضوع را با دولت سابق کاملا رد کرد و تاکید کرد پروسه خرید دکل نفتی به هیچ‌وجه از مجرای دولت صورت نگرفته است. قاسمی تصریح کرده بود وزارت نفت یک مجموعه حاکمیتی و کارفرمایی است و  دکل‌‌های حفاری مربوط به شرکت‌های پیمانکاری است و  شرکت تأسیسات دریایی که مالکیت عمده آن مربوط به بنیاد تعاون ناجا و صندوق بازنشستگی نفت است، به‌عنوان پیمانکار شرکت نفت‌وگاز پارس در پارس‌جنوبی فعالیت می‌کند و براساس آنچه مدیرعامل سابق این شرکت گفته است، یک فروند دکل حفاری خریداری شده است و بخشی از پول آن را پرداخت و ضمانت‌های لازم را نیز دریافت کرده‌اند.  قاسمی از پیگیری قضایی آن نیز خبر داد.  همچنین پس از توضیحات رستم قاسمی، مدیرعامل سابق تأسیسات دریایی نیز درباره اختلاف
پیش‌آمده در خرید دکل نفتی توضیح داد و البته تصریح کرد به‌رغم تلاش برای تشکیل کمیته فنی و حقوقی برای حل کردن این اختلاف، دولت تاکنون این جلسه را تشکیل نداده است.
استفاده سیاسی اصلاح‌طلبان از مفاسد اقتصادی
اما طرح ماجرای ادعای گم شدن دکل دریایی نفتی که اصلا وارد کشور نشده است و ارتباط دادن آن به وزارت نفت دولت قبل توسط رسانه‌های اصلاح‌طلب در حالی است که بررسی‌ها نشان می‌دهد رسانه‌های جریان اصولگرا از ماه‌ها پیش به این موضوع و البته موارد مشابه آن در دوران اصلاحات پرداخته بودند و جریان اصلاح‌طلب نسبت به این موضوع سکوت معناداری کرده بود. خبرگزاری فارس در گزارش خود در این‌باره نوشته است:  به‌‌رغم آنکه به تازگی درباره گم شدن یک دکل حفاری دریایی نفت ایران هیاهو و جنجال گسترده‌ای در رسانه‌های یک جریان خاص سیاسی به پا شده، اما واقعیت آن است که سابقه انتشار این خبر به 10 ماه پیش باز می‌گردد و هیچ یک از این رسانه‌ها در آن زمان به انتشار این خبر واکنش نشان ندادند تا شائبه برخورد سیاسی رسانه‌های مذکور با فساد بشدت تقویت شود. گزارش اولیه فارس در این باره در شهریور ماه 93 خبری با عنوان «دو نهاد نظارتی در جست‌وجوی دکل گمشده 87میلیون دلاری حفاری نفت» منتشر شد. در این خبر از قول یک مقام آگاه در وزارت نفت درباره فرآیند خرید این دکل اشاره شده بود که: « قرار بود 20 درصد از بهای 87 میلیون دلاری این دکل حفاری به عنوان پیش پرداخت در اختیار شرکت خارجی قرار بگیرد و 80 درصد باقیمانده نیز پس از تحویل دکل به این شرکت پرداخت شود البته این شرکت اقدام به خرید اقلام دیگری نیز به همین شیوه کرده است که در آینده مورد بررسی قرار خواهد گرفت».  کمتر از یک ماه بعد علی مروی، رئیس کمیسیون انرژی در گفت‌وگو با فارس از تشکیل پرونده تحقیق و تفحص از عملکرد شرکت تاسیسات دریایی از ابتدای تاسیس تاکنون در مجلس خبر داد. دیگر نمایندگان مجلس نیز موضوعات مطرح در این تحقیق و تفحص را مواردی چون
تعیین‌تکلیف دکل 87 میلیون دلاری این شرکت، عملکرد شرکت‌هایی که با پول این شرکت و به نام بخش خصوصی تشکیل شده‌ و از این شرکت پروژه دریافت کرده‌اند، دکل دیگری که سال‌ها پیش خریداری شده اما به دلیل مشکلات متعدد سال‌هاست در بندر شارجه مانده و اساسا در کشور مورد استفاده قرار نگرفته است و خرید اقلام و تجهیزات مربوط به کار در پارس‌جنوبی اعلام کردند. تخلفات احتمالی مطرح شده از سوی نمایندگان از ابتدای تشکیل شرکت تاسیسات دریایی تاکنون بویژه در دولت‌های هشتم، نهم و دهم رخ داده‌اند، اما نکته جالب اینجاست که رسانه‌های جریان سیاسی خاص در آن زمان یعنی 9 یا 10 ماه پیش تمایلی به انعکاس این اخبار نشان ندادند و در عین حال، به طور کلی از تخلفات مربوط به قبل از دولت‌های نهم و دهم چشم پوشیدند، چنانکه امروز هم از نقش پسر یکی از وزرای مشهور دوره اصلاحات در دلالی دکل‌های نفتی و از جمله دکل اخیر سخنی نمی‌گویند. همچنین در دی ماه  93  در گزارش دیگری از تشکیل پرونده قضایی برای 2 تن از مدیران عامل سابق شرکت تاسیسات دریایی خبر داده شد اما این خبر هم مورد توجه این رسانه‌ها قرار نگرفت. این بی‌توجهی یک دلیل ساده داشت: به‌رغم اینکه یکی از این مدیران از سوی زنگنه معزول شده بود اما یکی از این دو مدیر نیز از سوی وی منصوب شده و همین امروز هم یکی از افراد بسیار نزدیک به وزیر نفت به شمار می‌رود که حتی دفاع از زنگنه در ماجرای کرسنت در رسانه‌ها نیز به عهده وی گذاشته شد. چنین برخورد متناقضی با فساد به وضوح نشان می‌دهد هدف اصلی این رسانه‌ها نه برخورد واقعی با مفاسد اقتصادی، بلکه استفاده سیاسی از مفاسد اقتصادی است. چنانکه این رسانه‌ها حتی به خبر بازداشت متهمان فساد در شرکت تاسیسات دریایی که در دی ماه گذشته در فارس منتشر شد نیز واکنشی نشان ندادند. در واقع تنها پس از انتشار خبر جمع‌آوری امضا برای استیضاح زنگنه بود که ناگهان این رسانه‌ها کشف کردند یک دکل نفتی گم شده و سیل اخبار و مصاحبه با افراد مرتبط و غیر مرتبط و تولید سناریوهای تخیلی و طنز و امثال آن به صورت کاملا خودجوش به این رسانه‌ها سرازیر شد. نکته جالب اینجاست که بعضا افرادی مورد مصاحبه قرار گرفتند و در این باره فیلمنامه تهیه کردند که خود پرونده‌های متعدد اقتصادی در مراجع قضایی داشته و دارند.
دکل گم شده اصلاحات را ندیدند!
این رسانه‌ها در حالی ادعای دکل حفاری گمشده (فورچونا) را در راس اخبار خود قرار داده‌اند که مدت‌ها قبل از خرید این دکل توسط مدیرعامل شرکت تاسیسات دریایی، این شرکت یک دکل حفاری دیگر را در زمان تصدی یکی از مدیران عامل اسبق شرکت تاسیسات دریایی خریداری کرده است اما این دکل نیز ظاهرا سرنوشت مشابهی داشته است. با این تفاوت که دکل فورچونا (که به نام شرکت فروشنده یعنی «دین» نیز مشهور شده است) در حال حاضر به شرکت دیگری فروخته شده و در حال حفاری است اما دکل گلوبال پرل که در زمان مدیر منصوب زنگنه و نزدیک به یکی از خانواده‌های بسیار قدرتمند ایران خریداری شد به حدی در توفان کاترینا آسیب دیده بود که اساسا بازسازی و استفاده از آن امکانپذیر نشده است. این دکل به مبلغ 43 میلیون دلار خریداری شد و از زمان خرید، در بندر الخالد شارجه نگهداری می‌شود که هزینه نگهداری آن در بندر یاد شده تا سال 92 بیش از 7 میلیون دلار بوده است.به عبارت دقیق‌تر تاکنون 50  تا 60 میلیون دلار برای تملک این دکل هزینه شده است اما گزارش‌های شرکت تاسیسات دریایی نشان می‌دهد در حال حاضر این دکل حتی به‌عنوان آهن قراضه نیز خریداری ندارد و اگر خریداری برای آن پیدا شود بیش از 3 تا 5 میلیون دلار ارزش نخواهد داشت.با این وجود تاکنون خبری از لاشه این دکل حفاری که سال‌هاست در شارجه پهلو گرفته، منتشر نشده است.براساس این گزارش، در آینده گزارش‌های دیگری از نقش دلالان خرید دکل در پروژه‌های نفتی ایران از جمله فرزند زینت‌الوزرای دولت اول اصلاحات و همچنین دیگر مفاسد مطرح در شرکت تاسیسات دریایی در طول دوره‌های مختلف مدیریتی این شرکت بزرگ نفتی منتشر خواهد شد. براساس این گزارش، مدیریت شرکت تاسیسات دریایی از ابتدای تاسیس تاکنون در اختیار مهدی هاشمی، مسعود سلطانپور و علی طاهری‌مطلق قرار داشته و مدیریت این شرکت از یک سال پیش تاکنون برعهده غلامرضا منوچهری گذاشته شده است.
 

از بورسیه آل‌سعود تا خوردن دکل نفتی
اما نکته مهم در این میان این است که ردپای پسر وزیر دولت اصلاحات در پرونده این دکل نفتی به چشم می‌خورد، رد پایی که با بررسی بیشتر روی دکل‌های دیگر نفتی نیز مشاهده می‌شود  اما ردپای پسر وزیر دولت اصلاحات در ماجرای دکل نفتی در حالی است که چندی پیش نیز ویکی‌لیکس سندی منتشر کرد که نشان می‌دهد دولت سعودی بنا به درخواست وزیر اصلاحات هزینه قابل‌توجهی را برای بورسیه تحصیلی پسرش آن هم در بریتانیا تخصیص داده است و این موضوع به خوبی از  عمق  ارتباط جریان فتنه با 2 مقوله فساد و بیگانه حکایت دارد. این سند که تاریخ آن متعلق به 10 اکتبر سال 2011 است، اشاره می‌کند به درخواست وزیر دولت خاتمی،  این بورس تحصیلی در مقطع دکترا برای پسرش توسط سفارت عربستان تامین شده است. همچنین این سند اشاره دارد به اینکه سفارت عربستان در لندن هزینه بیش از 12 هزار پوندی برای هرسال تحصیلی (4 سال، از 2011 تا2015) و هزینه‌ای بالغ بر 4256 پوند برای هزینه‌های زندگی پسر آقای وزیر را تامین کرده است. نگاهی به مجموعه این گزارش‌ها از عمق نفوذ فساد در جریان اصلاحات خبر می‌دهد.

گروه اجتماعی: وزیر علوم در نشست مشترک با جمعی از مسؤولان بسیج دانشجویی دانشگاه‌های تهران ضمن اذعان به افت شیب علمی کشور، ادامه این روند را نامطلوب دانست. به گزارش ایلنا، نشست مشترک محمد فرهادی با جمعی از مسؤولان بسیج دانشجویی دانشگاه‌های تهران در وزارت علوم برگزار شد و وزیر علوم، تحقیقات و فناوری در این نشست به  ارائه گزارشی پیرامون وضعیت علمی کشور پرداخت. وی رشد علمی کشور در چند سال گذشته را مطلوب دانست و ضمن اذعان به این نکته که شیب این رشد کم شده است، عوامل متعددی را در این افت شیب رشد دخیل دانست. فرهادی با اشاره به تحریم‌های ناعادلانه حتی در زمینه مسائل علمی آن را یکی از دلایل افت شیب رشد بالای علمی کشور دانست و اظهار داشت: با وجود این تحریم‌ها، مقداری از این کاهش رشد طبیعی است، چرا که وقتی به این درجه از رشد علمی رسیده‌ایم، نیاز به توان بیشتر و حرکت پرتلاش‌تر است تا آن را حفظ یا بیشتر کنیم و این شرایط قابل مقایسه با گذشته نیست.
وزیر علوم ابراز امیدواری کرد با سیاست‌های جدید، کشور به رشد علمی بیشتر از گذشته برسد.
فرهادی با ارائه آماری از وضعیت مطلوب کشور در عرصه علم و فناوری بر لزوم تحول در نظام رتبه‌بندی اساتید تاکید کرد و افزود: توجه ویژه به اشتغالزایی دانشجویان و فارغ‌التحصیلان و تجهیز سخت‌افزاری دانشگاه‌ها از جمله برنامه‌های پیش روی وزارتخانه برای حرکت به رشد علمی کمی و کیفی بهتر و بالاتر است که در دستور کار قرار داد.
وزیر علوم با ابراز تأسف از مسائل مطرح‌شده در حوزه فرهنگی درباره دانشگاه‌ها، بر اجرا شدن قانون در حل این مشکلات تاکید کرد و یادآور شد: اجرای درست قانون لازمه حل این مشکلات در دانشگاه‌هاست.
 

سیستم پرداخت اینترنتی وجوهات شرعی روی پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری با حضور حجت‌الاسلام والمسلمین رسولی محلاتی مسؤول دفتر وجوهات و امور شرعیه مقام معظم رهبری افتتاح شد.
به گزارش تسنیم،  در این سیستم پرداخت اینترنتی که بنا به درخواست‌های مردمی راه‌اندازی شده است، امکان پرداخت غیرحضوری وجوهات شرعی بابت خمس، زکات، فطریه، صدقه، رد مظالم، کفارات، نماز و روزه، تبرعات و امور خیریه و ختم قرآن فراهم شده است. در صفحه راهنمای پرداخت وجوهات شرعی نیز جدول و توضیحات تکمیلی درباره محاسبه و پرداخت وجوه درج شده است:
(آدرس صفحه راهنما:
http://www.leader.ir/langs/fa/index.php?p=monies&mode=h)
در صفحه راهنما خاطرنشان شده در صورت بروز هرگونه سوال یا مشکل با شماره تلفن 64412424-021 تماس حاصل فرمایید.
صفحه پرداخت اینترنتی وجوهات شرعی دفتر مقام معظم رهبری به‌نشانی زیر از امروز فعال خواهد بود:
http://www.leader.ir/langs/fa/index.php?p=monies
 

شروین طاهری: دولت آتن که قرن‌ها پیش نخستین الگوی دموکراسی را به جهان معرفی کرده بود حالا در قرن بیست و یکم مدل جدیدی از حکومت‌داری را براساس نافرمانی از نهادهای بین‌المللی با اهرم مردمسالاری – همه‌پرسی برای نپرداختن بدهی‌های خارجی-  ارائه  می‌دهد که بعید نیست به همان اندازه دموکراسی یونانی بازتعریف شده در غرب مورد استقبال ملت‌های جهان سوم قرار بگیرد و نظام بین‌المللی موجود را بی‌اعتبار کند. کارشناسان اقتصادی غرب می‌گویند رفتار اخیر یونان همان الگویی است که هر کشور در حال توسعه یا جهان سومی آرزویش را دارد؛ تمرد از نظامات سختگیرانه بین‌المللی. همانی که توسط منتقدان غرب، «نظام سلطه» خوانده می‌شود. تمرد یونانی می‌تواند پاشنه آشیلی برای سلطه جهانی نهادها و سرمایه‌داران اروپایی و آمریکایی باشد بویژه آنکه این بدعت از سوی یونانی‌ها به عنوان میراث‌داران تمدن هلنی  و نگهبانان دروازه تاریخی تمدن غرب صورت گرفته است. در واقع مهم‌ترین گناه یونان از نگاه آمریکایی‌ها و اتحادیه اروپا، فراموش کردن قرض‌های سنگینش نیست بلکه به قول نخست‌وزیر چین «به فراموشی سپردن غربی بودنش» است. طی هفته اخیر، این ضرب‌المثل چینی از آن بدعت تاریخی یونانی در رسانه‌های غربی بازتاب عجیبی داشته است. آنها با پرداختن به این موضوع نگران‌کننده، برزخ مالی یونان را در حقیقت مقدمه برزخی جهانی خواندند که طی آن اقتدار تمرکز یافته در غرب  به‌خاطر بی‌اعتبار شدنش دچار تعلیق می‌شود.  فراموش نکنیم یونان نخستین کشور توسعه یافته‌ای است که از خیر «توسعه یافته» به حساب آمدن توسط نهادهای غربی گذشت و برای اینکه بتواند نفس بکشد از پرداخت بدهی‌اش به صندوق بین‌المللی پول طفره رفت. امروز دولت آتن  پیشنهادات نهادهای غربی برای بازپرداخت بدهی‌هایش را «اخاذی»  توصیف و رهبران اروپا را با  رفراندوم علیه عضویت در منطقه یورو تهدید می‌کند.
آن هم در حالی که در همین ایران خودمان بسیارند سیاستمدارانی وابسته که حاضرند فرش زیرپای ملت را هم برای به دست آوردن مجوز «توسعه یافتگی» بفروشند.
ضرب‌شست به ضرب‌الاجل
در هر حال همان طور که پیش‌بینی می‌شد دولت یونان ضرب‌الاجل نیمه شب سه‌شنبه (9 تیر) را برای بازپرداخت بدهی 6/1 میلیارد یورویی (79/1 میلیارد دلاری) خود به صندوق بین‌المللی پول نادیده گرفت و رسما اعلام کرد تا همه‌پرسی یکشنبه آینده از مردم این کشور، این قسط از بدهی خود را به صندوق مربوط نمی‌پردازد. در این همه‌پرسی – که از ابتدای هفته اعلان برگزاری آن توسط «آلکسیس تسیپراس» نخست‌وزیر چپگرای یونان، بازارها و فعالان مالی جهان را شوکه کرده است - از مردم یونان پرسیده می‌شود ادامه سیاست‌های ریاضتی تحمیل شده توسط اتحادیه اروپا را انتخاب می‌کنند یا بررسی دوباره میزان و نحوه پرداخت بدهی‌ها؟ اولین گزینه، سند «اصلاحات برای اتمام برنامه فعلی و فراتر از آن» نام دارد و گزینه دوم، سند «تحلیل اولیه پایداری بدهی». انتخاب سند یا گزینه نخست به معنای باقی ماندن یونان در اتحادیه اروپاست و پاسخ آری به گزینه دوم، برای اتحادیه و آتن چاره‌ای باقی نمی‌گذارد جز آن که از هم طلاق بگیرند، چرا که طبق مصوبه دولت و مجلس یونان، این کشور عملا هر وقت دلش خواست و به هر میزان که خودش برآورد کرد، بدهی‌هایش را به نهادهای مالی و بانک‌های بین‌المللی می‌پردازد. البته در واپسین ساعات پیش از پایان ضرب‌الاجل نیمه‌شب سه‌شنبه پیشنهادات دقیقه نودی متقابلی از سوی آتن و بروکسل(کمیسیون اروپا) مطرح شده بود که هر دو بی‌جواب ماند. ابتدا یونان به وام‌دهندگان بین‌المللی پیشنهاد کرده بود در ازای لغو همه‌پرسی آتی در مورد بحران بدهی‌هایش، مهلت بازپرداخت وام را تمدید کنند که این موضوع از طرف طلبکاران به مشخص شدن نتیجه همه‌پرسی یعنی شامگاه دوشنبه موکول شد. وام‌دهندگان بین‌المللی یونان شامل بانک مرکزی اروپا، کمیسیون اروپا و صندوق بین‌المللی پول هفته پیش (26 ژوئن)  پیشنهاد کرده بودند در ازای موافقت آتن با فهرستی از اصلاحات ریاضتی بر مبنای توافق جدید میان دو طرف، با پرداخت 12 میلیارد یورو، طرح نجات مالی فعلی را تمدید کنند که تسیپراس زیر بار آن نرفته بود. اما در مقابل پیشنهاد آتن، ژان کلود یانکر، رئیس کمیسیون اروپا درست پیش از پایان مهلت یونان،  از بروکسل پیشنهادی جدید مطرح کرده بود. به گفته یک منبع اتحادیه اروپا،  یانکر به نخست‌وزیر یونان گفته بود این توافق، پذیرش پیشنهادهای اصلاحاتی مطرح شده توسط اتحادیه اروپا و صندوق بین‌المللی پول در آخر هفته گذشته (26 ژوئن) از یونان و همچنین پشتیبانی از رای «مثبت» در همه‌پرسی روز یکشنبه را شامل می‌شود. یانکر چنین درخواستی را مطرح کرده بود:«تسیپراس باید نامه‌ای به یانکر، یرون دیجسلسلوم (رئیس هیأت وزرای دارایی اتحادیه اروپا)، مرکل و اولاند به منظور پذیرش پیشنهاد تروئیکای وام‌دهندگان در روز شنبه ارسال کند» و بر این اساس به کمپین حمایت از این پیشنهاد متعهد شود. او گفت موافقت تسیپراس با این پیشنهاد می‌تواند راه را برای برگزاری نشستی دیگر به منظور نهایی کردن توافق هموار کند. اما تا پایان ضرب‌الاجل پاسخی از آتن دریافت نشد.
بحران یونان به آمریکا رسید
از 2 روز پیش در پی هجوم مردم برای برداشتن پول از بانک‌ها در یونان، دولت این کشور بانک‌های خود را تعطیل کرد. همچنین با تمرد یونان از بازپرداخت سررسید بدهی‌هایش  نه‌تنها شاخص سهام در بازارهای بورس اروپا و آسیا بلکه این بار در بازارهای آمریکا هم دچار سقوط شدید شد. شاخص سهام داوجونز ۳۵۰ واحد معادل 95/1 درصد، شاخص سهام استاندارد‌ اند پورز ۴۳ واحد معادل 09/2 درصد و سهام نزدک ۱۲۲ واحد معادل 4/2 درصد سقوط کرد. استاندارد ‌اند پورز نیز رتبه اعتباری یونان را به مرز صفر رساند و اعلام کرد: احتمال خروج این کشور از منطقه یورو ۵۰-۵۰ است.
یونان پس از بحران بدهی سال 2009  در سا‌ل‌های 2010 و 2012  در ازای اجرای تدابیر ریاضتی، 2 بسته کمک مالی به ارزش کلی 240 میلیارد یورو (272 میلیارد دلار) از وام‌دهندگان خود دریافت کرد که تا سال گذشته به 300 میلیارد یورو بالغ شد. حال عدم پرداخت این بدهی‌ها عواقب پیش‌بینی نشده‌ای برای پروژه واحد پولی اتحادیه اروپا (یورو) و اقتصاد جهان (دلار) خواهد داشت و احتمالا سبب خروج این کشور از منطقه یورو می‌شود. در همین حال شبکه سی‌ان‌ان در گزارشی آورده است آلمان، آمریکا و انگلیس در معرض بیشترین خطر ناشی از بحران و تمرد مالی یونان هستند، چرا که بانک‌های وام‌دهنده آلمانی حدود 13 میلیارد و 200 میلیون دلار و بانک‌های آمریکایی و انگلیسی نیز حدود 12 میلیارد دلار از دولت آتن طلب دارند. در مراتب بعدی با فاصله‌ای بسیار بیشتر، فرانسه و هلند قرار دارند.  البته اثر وضعی تمرد یونان از نظام مالی بین‌المللی نسبت به بازپرداخت بدهی‌هایش بسیار بیشتر از ضرری است که مستقیما به کشورهای طلبکار وارد می‌آورد، به همین دلیل چین و روسیه که به دنبال ایجاد قطبی اقتصادی و سیاسی در مقابل غرب هستند، به‌رغم اینکه به اندازه خودشان از بحران مالی یونان ضرر کرده‌اند، واکنشی متفاوت از آمریکا، اروپا و شرکایشان در مواجهه با تمرد دولت تسیپراس بروز داده‌اند. از یک طرف به قول بی‌بی‌سی چینی‌ها با صبر آمیخته با نگرانی به بحران یونان چشم دوخته‌اند و از طرف دیگر روس‌ها به یونان به چشم یک اوکراین دیگر نگاه می‌کنند؛ خانه‌ای بی‌ثبات از صفحه شطرنج غرب که نه‌تنها مسکو می‌تواند از آن به حریف کیش دهد بلکه می‌تواند از دروازه یونان وارد بخشی از قلمروی سنتی غرب شود.