بحران سیاسی در روابط کشورهای عضو شورای همکاری خلیج‌فارس حتی به اتحادیه عرب کشیده شد و بعد از سخنرانی نماینده قطر در جلسه وزرای خارجه این اتحادیه، این نشست شاهد تنش‌ها و بحث و جدال بود به طوری که حتی اظهارات‌شان از لحن تند تجاوز کرده و به تهدید متوسل شدند. براساس فیلمی از نشست روز سه‌شنبه اتحادیه عرب در سطح وزرای خارجه که با حضور مسؤولان کشورهای محاصره‌کننده قطر از جمله عربستان، امارات، بحرین و سامح شکری وزیر خارجه مصر در قاهره تشکیل شد، تمجید مقام قطری از ایران، این نشست را متشنج کرد. سلطان بن‌سعد المریخی، وزیر مشاور قطر در نشست وزیران خارجه اتحادیه عرب گفت ایران ثابت کرد دولت شریفی بوده و هرگز ما را مجبور به بازگشایی یا بستن سفارت‌مان در اینجا و آنجا نکرده است. احمد قطان، سفیر عربستان در مصر و نماینده سعودی در اتحادیه عرب نخستین کسی بود که به این اظهارات مقام قطری واکنش سختی نشان داد و اعلام کرد «ایران مبارک‌تان باشد، قطر به دلیل ارتباطش با ایران پشیمان خواهد شد» و در ادامه اتهامات تکراری خود را علیه تهران درباره توطئه علیه کشورهای عربی حاشیه خلیج‌فارس مطرح کرد. قطان طی ادعاهایی بی‌اساس گفت: «نماینده قطر در اتحادیه عرب می‌گوید ایران کشور شریفی است. این مضحک است! ایران کشوری است که علیه کشورهای حاشیه خلیج‌فارس توطئه می‌کند... شبکه‌های جاسوسی در بحرین و کویت دارد... سفارت عربستان را آتش زد، حالا آیا این کشور شریف است؟ این روشی است که قطر به آن عادت دارد و از روابطش با ایران پشیمان خواهد شد.» المریخی، نماینده قطر در اتحادیه عرب و وزیر مشاور قطر در روابط خارجی، اقدام 4 کشور عربی علیه کشورش را «محاصره ظالمانه» و «غیرقانونی» خواند و اتهام حمایت دوحه از تروریسم را رد کرد و گفت: (کشورهای محاصره‌کننده قطر) ما را متهم می‌کنند به اینکه با ایران ارتباط داریم. به خدا قسم، ایران اثبات کرد کشور شریفی است و هرگز ما را مجبور نکرده که سفارت خود را در فلان کشور ببندیم یا باز کنیم.» نماینده قطر در حال گفتن این جمله بود که «پادشاهی عربستان در تلاش برای ساقط کردن تمیم بن حمد آل‌ثانی، امیر قطر است» که قطان به وی پاسخ داد: «این اظهارات درست نیست، زیرا عربستان سعودی هرگز به چنین روش‌های بچگانه‌ای دست نزده است. ما نمی‌خواهیم نظام قطر را تغییر دهیم اما باید بدانید که عربستان سعودی می‌تواند آنچه را می‌خواهد انجام دهد.» سلطان بن‌سعد المریخی در واکنش به این تهدید گفت: «نماینده عربستان اندازه تهدیدهایی که می‌کند نیست و نمی‌تواند مسؤولیت این تهدیدها را به گردن بگیرد.» المریخی سپس به تلاش کشورهای محاصره‌کننده قطر برای اقدام نظامی در قطر در سال 1996 اشاره کرد و خطاب به «انور قرقاش»، وزیر مشاور در امور خارجه و نماینده امارات در جلسه گفت: «طبیعتا دکتر انور یا فراموش کرده یا خود را به فراموشی زده که در سال 1996 امارات، عربستان و بحرین سعی داشتند اقدام نظامی علیه قطر انجام دهند و این یک حقیقت است.» 4 کشور عربستان‌سعودی، امارات، بحرین و مصر از چند ماه قبل ارتباط خود را با قطر قطع کرده و خواسته‌هایی مطرح کردند، از جمله قطع ارتباط با ایران و قطع کمک به گروه‌هایی که به اعتقاد این کشورها تروریستی هستند. قطر این خواسته‌ها را رد کرده است. ناظران می‌گویند منطقه در حال حاضر شاهد حضور در دادگاه آمریکایی- سعودی از یک طرف و اردوگاه محور مقاومت با همراهی روسیه از طرف دیگر است. یکی از مواردی که باعث منازعه و درگیری‌های بیشتر بین قطر با ائتلاف سعودی تحریم‌کننده این کشور شده، همگرایی این کشور با محور مقاومت منطقه‌ای است.

در مراسم افتتاح خانه تنبور در روستای بازلان کرمانشاه که با حضور «حسین علیزاده»، «شهرام ناظری»، «کیهان کلهر» و... برگزار شد، مجری مراسم هنگام دعوت از حسین علیزاده وی را «شوالیه» خطاب کرد که علیزاده نسبت به این لقب واکنش نشان داد و گفت: «امروز شهرام ناظری و کیهان کلهر 2 تن از استادان موسیقی که هر دو هم اهل کرمانشاه هستند در میان ما حضور دارند. این دو هنرمند در جهان معروفند. نام هر کدام از این دو به تنهایی بیانگر بزرگی آنان است. شهرام ناظری خودش هنرمند بزرگی است و نیازی به لقب «شوالیه» ندارد. خود فرانسوی‌ها به ما می‌خندند وقتی می‌بینند هنرمندان‌مان را با لقبی صدا می‌زنیم که آنها به ما داده‌اند. من خودم نشان «شوالیه» را از دولت فرانسه قبول نکردم، چرا که می‌خواستم با همین مساله مقابله کنم. گاهی در مطبوعات ایران برای کیهان کلهر که از دوستان من و از هنرمندان بزرگ ایران است، از عنوان‌هایی مانند «هنرمند جهانی» استفاده می‌کنند. یعنی ما ایران نداریم؟ چرا وقتی می‌خواهیم به هنرمندی جایگاه بین‌المللی بدهیم، «ایران» را حذف می‌کنیم».  این برای چندمین بار است که علیزاده به دادن نشان «شوالیه» به هنرمندان ایرانی اعتراض می‌کند.
 

محمد نجارصادقی: با شروع تحریم‌ها در حوزه فناوری اطلاعات توسط شرکت‌های بزرگ صاحب تکنولوژی مانند گوگل و اپل آن هم به بهانه تحریم‌های ایالت متحده آمریکا، نیاز به حرکت سریع‌تر به سمت طرح‌های ملی و بومی در این حوزه احساس می‌شود. به گزارش «وطن‌امروز» زندگی در عصر ارتباطات آنقدر آمیخته با تکنولوژی‌های ارتباط جمعی شده که تحریم یک اپلیکیشن یا موتور جست‌وجو می‌تواند به اندازه تحریم یک کالای استراتژیک مانند نفت لرزه بر تن دولت‌ها بیندازد. در هفته اخیر قطب‌های اصلی تکنولوژی جهان روی خوشی به کاربران ایرانی نشان ندادند و یک به یک دسترسی کاربران، شرکت‌ها و اپلیکیشن‌های ایرانی را محدود یا مسدود کردند. در حوزه اپلیکیشن‌ها اپل برنامه‌های ایرانی را از اپل استور و گوگل، اسنپ و تپسی را از گوگل پلی حذف کردند.  با وجود اینکه امکان دسترسی به اپلیکیشن‌های اندرویدی از بستر برنامه بومی کافه بازار بود اما حذف اپلیکیشن‌ها برای IOS‌ها یا همان اپل‌داران گران تمام شد زیرا برای آنها تنها امکان دریافت برنامه از استور وجود دارد و عملا امکان دانلود تپسی و اسنپ را ندارند. بلافاصله پس از این تحریم محمدجواد آذری‌جهرمی، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات ضمن اعلام اینکه 11 درصد بازار موبایل ایران در اختیار شرکت اپل است از تلاش برای رفع این مشکل خبر داد. کارشناسان برآورد می‌کنند پس از تحریم‌های اپل 6 الی 7 میلیون کاربر این موبایل در ایران با مشکلاتی مواجه شدند که امکان دارد در نهایت منجر به صرف‌نظر کردن آنها از استفاده اپل شود. جهرمی در واکنشی دیگر دلیل این تحریم‌های مکرر را تلاش آمریکا در راستای ایجاد نارضایتی درمردم ایران عنوان کرده است. اما تحریم‌های گوگل در هفته گذشته به همین جا ختم نمی‌شود بلکه این شرکت دسترسی سایت‌های ایرانی را به google analytics  نیز مسدود کرده است. گوگل آنالیتیکس مهم‌ترین ابزار تجزیه و تحلیل ترافیک یک سیستم یا اپلیکیشن است که مورد استفاده وبلاگ‌نویسان و وب‌مسترهای بزرگ قرار می‌گیرد. جالب اینجاست در ایام اخیر گوگل با منت گذاشتن بر سر مردم ایران اعلام  کرده بود دسترسی به
Google Play Developer Console  برای کاربران ایران، چین، کوبا، ماکائو، میانمار و سودان میسر شده است. کارشناسان پس از این اتفاق پیش‌بینی کردند با باز شدن درهای گوگل  به‌روی کاربران ایرانی سرویس خرید in-app فعال خواهد شد و اپلیکیشن‌های ایرانی می‌توانند براحتی در این بستر خود را ارائه دهند.  اما ظرف چند روز گوگل برنامه‌های ایرانی موجود در گوگل پلی مانند اسنپ و تپسی را حذف کرد!  حالا بیم این وجود دارد که این سیاست‌های یک بام و دو هوای شرکت‌های فناوری اطلاعات بین‌المللی آنقدر ادامه پیدا کند که سرمایه‌گذاران در حوزه کسب و کارهای جدید و استارت آپ‌های داخلی عطای کار در فضای مجازی ایران را به لقای آن ببخشند.
پیگیر حذف اپلیکیشن‌های ایرانی هستیم
محمدجواد آذری‌جهرمی، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات در جمع خبرنگاران درباره حذف نرم‌افزارهای ایرانی توسط گوگل پلی و اپ‌استور، گفت: بررسی حقوقی کردیم که دلایل این حذف چه بوده است البته مسأله گوگل با اپل مقداری متفاوت است و  بزودی یک گزارش تکمیلی در رابطه با هر دو موضوع منتشر می‌کنیم.
 تأثیر تحریم‌ها بر رجیستری
در تازه‌ترین تحریم‌ها در حوزه فناوری اطلاعات این‌بار انجمن جهانی موبایل اقدام به تحریم ایران کرده است. با وجود اینکه این انجمن پیش از برجام خدمات فنی لازم را به ایران ارائه می‌داد حالا با وجود توافقنامه برجام، خدمات خود مبنی بر اعطای کد IMEI  را برای کشورمان قطع کرده است. این کد برای هر گوشی منحصربه‌فرد است و طبق یک پروتکل بین‌المللی مصرف‌کنندگان می‌توانند از طریق آن اصالت گوشی خود را بررسی کنند. محمدجواد آذری‌جهرمی، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات با رد تلویحی این خبر، تحریم انجمن جهانی موبایل را غیردقیق دانسته و معتقد است تنها یکی از اپراتورهای ایرانی به دلیل مشکلات مالی عضویتش در انجمن جهانی موبایل تمدید نشده و مشکل دیگری وجود ندارد. در این رابطه یک منبع آگاه و مسؤول در زمینه طرح رجیستری در گفت‌وگو با «وطن‌امروز» درباره تاثیر این تحریم‌های جدید، گفت: پیش‌بینی چنین تحریم‌هایی را می‌کردیم و برای آن راه‌های جایگزین برنامه‌ریزی کرده بودیم. وی افزود: اگر این تحریم وضع نمی‌شد کار ما آسان‌تر بود اما با این وجود به رجیستری آسیبی وارد نمی‌کند و این طرح 28 مهرماه اجرا می‌شود. این مسؤول در حوزه رجیستری ادامه داد: IMEI خدمات بسیاری به کاربران خود ارائه می‌کند که گوشه‌ای از این خدمات قید کشور سازنده، مشخص شدن کمپانی سازنده و تشخیص اصل و فیک بودن موبایل است و با این تحریم عملا دسترسی به این خدمات میسر نیست. این منبع آگاه تصریح کرد: رجیستری یک طرح اصالت سنجی موبایل‌ است که در صورت اجرای کامل آن امکان تشخیص گوشی قاچاق میسر می‌شود.
حرکت به سمت بومی‌سازی
به گزارش «وطن‌امروز» به دلیل وجود بدعهدی‌های پی در پی صاحبان فناوری‌ اطلاعات در جهان نسبت به ایران، نیاز مبرم به دیپلماسی فعال در این حوزه یا ایجاد یک بستر بومی مانند شبکه ملی اطلاعات یا رجیستر ملی از طریق ورودی گمرک احساس می‌شود.  نیاز به یک الگوی عدم وابستگی به غول‌های تکنولوژی و ادامه نیافتن وضعیت دیپلماسی منفعل ایران در حوزه فناوری اطلاعات می‌تواند از تحریم‌های آینده این قدرت‌ها بکاهد. در این‌باره آذری‌جهرمی می‌گوید: برخی کشورها مانند کره‌جنوبی حرکت‌هایی را برای عدم وابستگی مطلق به گوگل و اندروید آغاز کرده‌اند که ما نیز این رویه را در دستور کار خود قرار داده‌ایم. وی ادامه می‌دهد: این تصمیم بسیار استراتژیک است و نمی‌شود یک شبه برای آن تصمیم‌گیری کرد بلکه باید با بررسی و مطالعه تمام جوانب موضوع همچنین بررسی الگوهای توسعه‌ای، فکر کلیدی برای این حوزه داشته باشیم. امید است با توجه به اینکه تحریم‌های حوزه فناوری اطلاعات به مراتب از انواع دیگر تحریم‌ها خطرناک‌تر است؛ برنامه‌ریزی دقیق و مناسب در این حوزه صورت گیرد و با نگاه مثبت به استارت‌آپ‌های داخلی، شرایطی ایجاد شود که در آینده شاهد استقلال نسبی فناوری اطلاعات باشیم تا هر خبری مبنی بر تحریم گوگل یا اپل لرزه به تن کاربران فضای مجازی ایرانی نیندازد.

محل برگزاری جشن دکتر سلام که پیش از این بنا بود در ورزشگاه 12 هزار نفری آزادی برگزار شود، با اعمال فشار از سوی دولت به ورزشگاه شهدای هفتم‌تیر منتقل شد. علی صدری‌نیا، کارگردان مجموعه طنز دکتر سلام پیش از این خبر از تلاش 2 ماهه برای اخذ مجوز و موافقت مسؤولان برای برگزاری این مراسم داده بود و با اعلام اینکه وسایل گروه‌های هنری در ورزشگاه آزادی محبوس شده و اجازه ورود به آنها داده نمی‌شود، اظهار داشت: «آقایان پیغام می‌فرستند که بروید در یک سالن کوچک‌تر جشن را برگزار کنید، آن وقت ما کاری به مراسم نداریم. از چه چیزی می‌ترسید؟ از این جمعیت پرشور و بانشاط دانشجویی؟! چرا می‌ترسید؟! بیایید علنا بگویید از چه چیزی می‌ترسید که همه بدانند. توصیه‌ام به این دوستان این است که شما که به دنبال ستاره‌دار کردن 14 هزار دانشجو هستید، دیگر از آزادی حرف نزنید که آزادی از شما خجالت می‌کشد!» حال باید دید عوامل این برنامه با تغییر یک روز مانده به جشن و حضور 14 هزار هوادار چه برنامه‌ای را برای مخاطبان تدارک دیده‌اند. گفتنی است یکی از میتینگ‌های انتخاباتی رئیس‌جمهور بدون هیچ مانع قانونی در این ورزشگاه برگزار شد.
 

محمدجواد ظریف بالاخره ناچار شد درباره مواضع اخیر آمانو مبنی بر امکان بازرسی از مراکز نظامی ایران واکنش نشان دهد. او دیروز به محض ورود به سوچی برای دیدار با مقامات روسیه، درباره اظهارات آمانو گفت بازرسی آژانس از مراکز نظامی ایران به معنای دستیابی به اسرار کشور نیست! اظهارنظر ظریف را نمی‌توان به معنای مخالفت او با اظهارات آمانو درباره امکان بازرسی از مراکز نظامی ایران تلقی کرد. ظریف پیش از این در نامه‌ای به آمانو نسبت به فشار آمریکا بر آژانس برای بازرسی بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی از مراکز نظامی ایران هشدار داده بود. او در گفت‌وگو با پایگاه اطلاع‌رسانی دولت نیز اظهارات نیکی هیلی، سفیر آمریکا در سازمان ملل درباره بازرسی از مراکز نظامی ایران را «آمال و آرزو»ی این مقام آمریکایی دانسته بود. با این حال اما اظهارنظر دیروز ظریف درباره بازرسی از مراکز نظامی ایران با محتوای نامه او به آمانو و اظهاراتش درباره مواضع هیلی، چندان همخوانی نداشت.
به گزارش «وطن امروز»، محمدجواد ظریف روز گذشته هنگام ورود به سوچی در جمع خبرنگاران درباره اظهارات یوکیا آمانو، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مبنی بر اینکه تفاوتی بین سایت‌های نظامی و غیرنظامی برای بازدیدها قائل نخواهیم بود، گفت: هم پروتکل الحاقی مشخص است و هم برجام. چارچوب‌هایی که در برجام و پروتکل الحاقی مشخص شده برای بازدید از مکان‌هایی است که امکان فعالیت‌های هسته‌ای در آن وجود داشته باشد و تاکنون ایران همانطور که آژانس بارها اثبات کرده، در زمینه عدم فعالیت‌های اعلام نشده کاملا بدرستی عمل کرده است و همانطور که در بند ٧٤ ضمیمه یک برجام هم تاکید شده هیچ بازدیدی نمی‌تواند بهانه‌ای برای اطلاع یافتن از اسرار کشور باشد. اظهارات ظریف نشان می‌دهد وزیر خارجه از موضوع بازرسی عبور کرده و درباره کیفیت آن اظهارنظر کرده است. این در حالی است که ظریف پیش از این هم در نامه به آمانو و هم پس از آن نسبت به بازرسی از مراکز نظامی ایران مواضع تندی اتخاذ کرده بود.
داستان چیست؟
بر اساس نقشه دونالد ترامپ برای متهم کردن ایران به نقض برجام در گزارش ماه اکتبر، اخیرا نیکی هیلی به وین رفت تا با یوکیا آمانو دیدار کند. او قبل از سفر درباره ضرورت بازرسی از مراکز نظامی ایران اظهارنظر کرد تا نشان دهد دونالد ترامپ می‌خواهد از طریق اسناد توافقی با ایران، به مراکز نظامی ایران دسترسی پیدا کند. اظهارات نیکی هیلی درباره بازرسی از مراکز نظامی ایران و سفر او به وین باعث شد قبل از آنکه هیلی و آمانو همدیگر را ببینند، ظریف نامه‌ای به آمانو نوشته و نسبت به این دیدار و عواقب برنامه آمریکا برای بازرسی از مراکز نظامی ایران هشدار دهد. در نامه ظریف به آمانو نوشته شده بود: «این بازدید با هدفی که برای آن اعلام شده است، با مفاد مختلفی از برجام و قطعنامه 2231 در خصوص نقش آژانس و ضرورت صیانت از استقلال آن و حفاظت از اطلاعات حساسی که در معرض اطلاع آژانس قرار می‌گیرد نیز ناهمخوان است. شورای امنیت به‌نحوی آشکار بر «نقش اساسی و مستقل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در راستی‌آزمایی پایبندی به موافقتنامه‌های پادمان» تأکید کرده است. متأسفانه برداشت عمومی جامعه بین‌المللی از این بازدید و هدف اعلامی آن مبنی بر «تحت فشار قرار دادن آژانس» آن است که این تلاشی است عیان و گستاخانه از سوی یک عضو دائم شورای امنیت- که آشکارا نسبت به برجام خصومت می‌ورزد و مصمم به تضعیف و نابودی آن است- برای وارد آوردن فشار بر آژانس در اجرای وظایفی که به‌وسیله قطعنامه 2231 شورای امنیت و قطعنامه‌های شورای حکام برعهده آن گذاشته شده است و از این طریق استقلال و اعتبار عملکرد آژانس تضعیف می‌شود. باید تأکید کرد- همچنان که به‌وضوح در برجام و قطعنامه 2231 شورای امنیت مندرج است- آژانس باید از «اخلال در توسعه اقتصادی و فناوری ایران» پرهیز کرده و «مقررات امنیتی لازم‌الاجرا و حقوق اشخاص را محترم شمرده و هر احتیاط لازم را برای حفاظت از اسرار صنعتی، فناوری و تجاری و سایر اطلاعات محرمانه‌ای که در اختیارش قرار می‌گیرد مبذول دارد.» هر گونه مشارکت در رویکرد مخرب دولت آمریکا در جهت تضعیف «اجرای موفقیت‌آمیز» برجام یا ارائه هر نوع اطلاعاتی در خصوص ایران و فعالیت‌های هسته‌ای ایران که در گزارش‌های معمول مدیرکل که به شورای حکام آژانس ارائه می‌شود درج نشده باشد، به هر شخص ثالثی از جمله به فرستاده دولت آمریکا با مقرره فوق‌الاشاره همخوانی نخواهد داشت». پس از دیدار با آمانو، هیلی گفت از این دیدار و اظهارات آمانو رضایت دارد و از نظر دولت آمریکا، میزان اعتبار گزارشات آژانس به میزان دسترسی آنها بستگی دارد. این مواضع هیلی به معنای فشار مضاعف آمریکا بر آژانس برای فراهم کردن امکان بازرسی از مراکز نظامی ایران بود. هیلی هفته گذشته در موسسه امریکن اینترپرایز مدعی شد صدها مرکز اعلام نشده و مشکوک نظامی و هسته‌ای در ایران وجود دارد که آژانس باید از آنها بازرسی کند. در ایران واکنش‌ها به این مواضع هیلی محکم بود. ظریف اظهارات هیلی را آمال و آرزوهای او دانست و بهرام قاسمی، سخنگوی وزارت امور خارجه نیز گفت بازرسی از مراکز نظامی ایران خواب
تعبیر نشدنی است.  قاسمی در گفت‌وگو با شبکه خبر درباره طرح مساله بازرسی از اماکن نظامی ایران گفت: «این بحث‌ها را باید به طنزگویی تشبیه کرد. این مساله خوابی است که تعبیر نخواهد شد. این سخنان، بسیار گفته شده و تعبیر هم نخواهد شد، چون با ایران قدرتمندی مواجه هستند که با بومی‌سازی راه خود را ادامه می‌دهد و به عنوان کشوری مستقل در جهان ظهور کرده است».
نه! این قرارمان نبود!
اما واکنش آمانو به این نقشه آمریکا از قبل قابل پیش‌بینی بود. آمانو پس از دیدار با نیکی هیلی 2 بار درباره امکان بازرسی از مراکز نظامی ایران اظهارنظر کرد و هر 2 بار تصریح کرد بر اساس پروتکل الحاقی امکان دسترسی به مراکز نظامی ایران وجود دارد. آمانو روز دوشنبه این هفته نیز گفت برای آژانس بین بازرسی از مراکز نظامی و هسته‌ای ایران تفاوتی وجود ندارد. آمانو این را هم گفت که در صورت ارائه گزارش درباره مراکز نظامی و هسته‌ای ایران، آژانس آن را بررسی کرده و در صورت لزوم، نسبت به بازرسی از این مراکز اقدام خواهد کرد. مواضع آمانو رسما به معنای آن بود که مدیرکل آژانس مواضع نیکی هیلی، سفیر آمریکا در سازمان ملل درباره بازرسی از مراکز نظامی ایران را تایید کرده. با مواضع آمانو، دیگر انتقاد از نیکی هیلی معنا نداشت. مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که داور برجام است، موضوع امکان بازرسی از مراکز نظامی ایران را تایید کرد. به عبارتی او آرزوهای هیلی را قابل برآورده شدن دانست و این یعنی می‌توان پیش‌بینی کرد بزودی آمانو از ایران خواهد خواست درهای برخی مراکز نظامی ایران را به روی بازرسان آژانس باز کند. این یعنی همان که دونالد ترامپ می‌خواهد. از همین رو انتقادات از آمانو در ایران آغاز شد. علی‌اکبر ولایتی، از طرفداران پروپاقرص برجام روز سه‌شنبه از آمانو انتقاد کرد و گفت: «این قرارمان نبود».  ولایتی درباره اظهارات آمانو مبنی بر اینکه آژانس در صورت نیاز می‌تواند به سایت‌های نظامی ایران دسترسی داشته باشد و هیچ تفاوتی میان سایت‌های نظامی و غیرنظامی وجود ندارد، گفت: در قرارهای گذشته با آژانس به هیچ عنوان دسترسی به سایت‌های نظامی نبود و اگر چنین بود ما توافق نمی‌کردیم. وی تصریح کرد: ادعای چنین حقی اختراع آقای آمانو است اگرنه، اگر او مستقل بود و تصمیمی که می‌گرفت کاملا براساس استقلال بود، باید برای بازدید از مراکز هسته‌ای رژیم صهیونیستی فشار می‌آورد زیرا وجود سلاح هسته‌ای در سرزمین‌های اشغالی بزرگ‌ترین خطر برای کل منطقه خاورمیانه است. مشاور امور بین‌الملل رهبر معظم انقلاب اسلامی افزود: آقای آمانو در این زمینه تجاهل می‌کند و هیچ پاسخی ندارد. ولایتی افزود: آقای آمانو، مامورانش و هیچ بیگانه دیگری حق ندارند از مراکز نظامی ما بازدید کنند زیرا این مراکز جزو مناطق ممنوعه است که برای هر بیگانه و وابسته بیگانه کاملا حریم امنیتی و به کلی سری محسوب می‌شود. با توجه به جایگاه علی‌اکبر ولایتی و اشراف او بر مذاکرات هسته‌ای و برجام، اظهارات او حاکی از دلخوری عمیق این دیپلمات باسابقه از مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است. ولایتی رسما گفت آمانو استقلال ندارد و تحت تاثیر فشارها موضع می‌گیرد. با وجود انتقاد صریح ولایتی از آمانو، انتظار می‌رفت وزارت امور خارجه نیز از مواضع مدیرکل آژانس به صورت رسمی انتقاد کند. هم محمدجواد ظریف و هم بهرام قاسمی پیش از این نسبت به اظهارات هیلی مبنی بر بازرسی از مراکز نظامی ایران هشدار داده و آن را آرزو و خواب تعبیرناشدنی دانستند. با این حال اما محمدجواد ظریف که ماجرای انتقاد از سفر هیلی به وین و هشدار درباره عواقب دیدار او با آمانو را  کلید زده بود، دیروز در اظهاراتی متفاوت با مواضع قبلی خود به‌گونه‌ای حرف زد که به نظر می‌رسد او دارد درباره کیفیت بازرسی‌ها و نه اصل بازرسی اظهارنظر می‌کند. ظریف دیروز در سوچی گفت: «هیچ بازدیدی نمی‌تواند بهانه‌ای برای اطلاع یافتن از اسرار کشور باشد.» اظهارنظر او که بسیار متفاوت از مواضع قبلی‌اش درباره بازرسی از مراکز نظامی ایران است، می‌تواند به معنای این باشد که از نگاه وزیر امور خارجه، بازرسی می‌تواند رخ دهد ولی این بازرسی نباید به‌گونه‌ای باشد که اسرار و اطلاعات محرمانه نظامی ایران به دست بازرسان آژانس بیفتد. اظهارنظر ظریف یعنی عقب‌نشینی آشکار از مواضع اخیرش درباره مخالفت با بازرسی از مراکز نظامی ایران! او که نخستین حرکت را در مخالفت با تلاش نیکی هیلی برای بازرسی از مراکز نظامی ایران انجام داد، حالا رسما درباره کیفیت بازرسی‌ها اظهارنظر می‌کند! این حرکت محمدجواد ظریف یادآور آن حرکت معروف رونالدینیو، فوتبالیست برزیلی است که به یک جهت نگاه می‌کرد اما توپ را به جهت مخالف می‌فرستاد!
اما یک نکته مهم درباره اظهارات محمدجواد ظریف. اساسا نامه ظریف به آمانو و رجزخوانی او و وزارت خارجه برای نیکی هیلی برای چه اتفاق افتاد؟ اگر ظریف در پروتکل الحاقی به آژانس حق بازرسی از مراکز نظامی ایران را داده است، پس دلیل نامه ظریف به آمانو چه بوده است؟ اما اگر حق بازرسی به آژانس داده نشده، دلیل عقب‌نشینی ظریف و اظهارات متفاوتش در سوچی چیست؟
 

تیم‌ملی والیبال ایران در دومین دیدارش از رقابت‌‌های والیبال جام بزرگ قهرمانان جهان ۲۰۱۷ که در ژاپن برگزار می‌شود با بازگشتی توفانی توانست ۳ بر ۲ آمریکا را شکست دهد و در صدر جدول قرار گیرد. در ادامه هفتمین دوره رقابت‌های والیبال جام بزرگ قهرمانان جهان که از بیست‌ویکم شهریورماه و با حضور 6 تیم برتر جهان در سال ۲۰۱۷ و به میزبانی 2 شهر ناگویا و اوساکا در ژاپن برگزار می‌شود، تیم‌ملی والیبال ایران  در دومین دیدارش رو در روی آمریکا، دارنده مدال برنز المپیک ریو قرار گرفت و در پایان و در یک دیدار زیبا، با نتیجه 3 بر 2 حریف قدرتمندش را از پیش رو برداشت و با کسب 2 امتیاز شیرین بالاتر از برزیل در صدر جدول رده‌‌‌بندی در پایان روز دوم قرار گرفت. تیم ایران با ترکیب سعید معروف، میلاد عبادی‌پور، سیدمحمد موسوی، فرهاد قائمی، امیر غفور و سامان فائزی وارد زمین شد. شاگردان ایگور کولاکویچ در حالی که در 2 ست نخست دیدار عملکردی ضعیف از خود داشتند و اسیر سرویس‌‌های قدرتمند آمریکا شدند اما در ادامه و در اواسط ست دوم با ورود محمدجواد معنوی‌نژاد به‌جای فرهاد قائمی توانستند بازگشتی خیره‌کننده داشته باشند و در پایان  با امتیازهای ۲۰ بر ۲۵، ۱۷ بر ۲۵، ۲۷ بر ۲۵، ۲۵ بر ۲۱ و ۱۵ بر ۱۲ برابر آمریکا به پیروزی رسیدند.
والیبالیست‌‌های ایران با کسب دومین پیروزی متوالی از 2 دیدار در پایان روز دوم تنها تیم بدون شکست رقابت‌ها به حساب می‌آیند و با 4 امتیاز از دو بازی بالاتر از برزیل و آمریکا که هرکدام 4 امتیاز دارند، قرار گرفتند. شاگردان جان اسپراو هم که با بازگشت ستاره‌‌هایی همچون مت اندرسون و مکس هولت روزهای خوبی را پشت‌سر می‌گذارند، با پیروزی در بازی نخست برابر ژاپن با روحیه وارد زمین شدند اما از اواسط دیدار مغلوب کار تیمی خوب بلندقامتان ایران شدند و با یک باخت و یک برد 4 امتیازی شدند. تیم ایران در دوره قبلی جام بزرگ قهرمانان جهان در سال ۲۰۱۳ هم موفق شده بود، 3 بر 2 آمریکا را شکست دهد. در نخستین دیدار روز چهارشنبه برزیل 3 بر 2 نتیجه را به ایتالیا واگذار کرد و در آخرین دیدار ژاپن  میزبان 3 بر صفر مغلوب فرانسه شد.
در ادامه رقابت‌ها تیم‌‌ها روز پنجشنبه استراحت دارند و از روز جمعه رقابت‌ها در شهر اوساکا برگزار می‌شود که ایران از ساعت ۸:۱۰ به مصاف برزیل می‌رود و از ساعت ۱۱:۱۰ آمریکا مقابل فرانسه صف‌آرایی خواهد کرد.
 

گروه فرهنگ و هنر: در جشن خانه سینما که سه‌شنبه شب در زمین چمن باشگاه پیام برگزار شد، فیلم فروشنده به کارگردانی اصغر فرهادی جوایز بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین فیلمنامه، بهترین بازیگر اصلی و مکمل مرد، بهترین تدوین و بهترین طراحی صحنه را دریافت کرد. این درحالی است که در این جشن  هیچ خبری از فیلم‌های تحسین شده در جشنواره فجر نظیر «ماجرای نیمروز»، «فراری»، «بیست و یک روز بعد» و... نبود. اما درکنار جشن خانه سینما، سخنان تهمینه میلانی درباره روشنفکری در ایران بود که گرد و خاک‌های فرهنگی  هفته سوم شهریور را به نام خود زد. به گزارش «وطن‌امروز»، در این هفته واکنش هنرمندان به نسل‌کشی مسلمانان در میانمار، واکنش افشین علاء به تفقد رهبری از شعر وی، راهی شدن کتب دفاع‌مقدس به نمایشگاه فرانکفورت،  جایزه  بخش افق جشنواره ونیز به فیلم «بدون تاریخ، بدون امضا» و اکران مستند جنجالی «انقلاب جنسی» و جشن خانه سینما از جمله رویدادهایی بودند که هفته گذشته را پرخبر کردند.
روشنفکری در ایران یعنی زنبارگی، مشروب لباس عجق وجق و موی دم اسبی!
تهمینه میلانی، کارگردان سینما و فیلم‌هایی نظیر «سوپر استار» و «آتش‌بس» در گفت‌وگو با یکی از برنامه‌های گفت‌وگومحور اینترنتی که وابسته به سایت کافه سینما است، انتقادات شدیدی را علیه روشنفکری وارد کرد و اظهار داشت: «روشنفکران ما تصور می‌کردند که اگر دور و برشان پر از زن و مشروب باشد روشنفکرند، اگر مشروب بخورند، روشنفکرند. این روشنفکری نیست، تعریف این کلمه داخل آن مستتر است.» وی در این برنامه که در مقابل امیر قادری نشسته بود، گفت: «در سینما همه روشنفکر نیستند. روشنفکر در سینما داریم، اما روشنفکرنما فراوان داریم. بقیه هم اغلب تکنیسین هستند، کار فکری نمی‌کنند. یادتان باشد روشنفکری ایرانی بحثی است که روی آن باید مطالعه جدی شود. من  از بچگی مجذوب بسیاری از روشنفکران ایرانی بودم که  زیر 20 سال همه آنان برای من فرو ریختند. چون با همه آشنا شدم و دیدم من تصوری دیگری داشتم و آنان چیزی  نبودند که  از دور می‌دیدم. اما با مطالعات مختصری که داشتم فهمیدم روشنفکری حاصل جامعه ما نبود. سیر رشد روشنفکری در ایران مثل اروپا نبوده است. ما روشنفکر وارداتی داشتیم. یعنی در یک دوره‌ای مردم ثروتمند شدند و راه به اروپا در دوره قاجار باز شد». خالق فیلم آتش‌بس در ادامه افزود: «افرادی به عنوان دانشجو به اروپا رفتند و به عنوان روشنفکر بازگشتند. بعد به جای تفکر یک نوع ظاهر روشنفکری را با خودشان آوردند. یعنی اینجا دیدند خواهر و مادرشان توی چادر هستند اما خانم‌ها در اروپا دست می‌دهند، لباس‌های شیک می‌پوشند و روشنفکران این ظواهر را با خودشان آوردند. روشنفکران ما تصور می‌کردند اگر دور و برشان پر از زن و مشروب باشد روشنفکرند، اگر مشروب بخورند، روشنفکرند. این روشنفکری نیست تعریف این کلمه داخل آن مستتر است». میلانی درباره تعریف صحیح روشنفکری اشاره می‌کند: «روشنفکر کسی است که روشن فکر می‌کند و نور می‌اندازد به جای تاریک؛ تا مردم درون تاریکی را کشف کنند. ما تعریف‌مان از روشنفکری این است که طرف کتاب دست بگیرد، پیپ بکشد و لباس عجق وجق بپوشد و موهایش را دم اسبی ببندد. طرف پیش خودش تصور می‌کند روشنفکر است. در ایران ما بیشتر ظواهر روشنفکری را می‌بینیم تا خود روشنفکری را.»
تقدیر رهبر انقلاب از شاعر شعر شهید حججی
در روزهای گذشته افشین علاء از شاعران برجسته کشورمان با اشاره به قدردانی رهبر انقلاب پیرامون یکی از اشعار این شاعر، ارزش آن را بالاتر از هر پست و منصبی دانست. علاء پس از دریافت پیام قدردانی رهبر انقلاب نوشت: «طی تماسی از دفتر مقام معظم رهبری، پیام سپاس و قدردانی ایشان به خاطر 2 شعری که برای شهید محسن حججی سرودم به اطلاع بنده رسید. ایشان پیش از این نیز در ملاقات‌ها، یا از طریق دفترشان و گاه با ارسال دستخط، بابت سرودن اشعار آیینی و انقلابی از بنده تشکر و قدردانی کرده‌اند. توجه ایشان به اینگونه اشعار، همراه با نکته‌سنجی و قدرشناسی‌شان همانقدر برایم ارزشمند است که از بی‌خبری، قدرنشناسی و نخوت برخی مسؤولان فرهنگی کشور ملول و آزرده خاطرم. البته سرودن شعر برای شهیدان، در برابر عظمت حماسه آنان، هنری نیست که بخواهم بابت آن به خود ببالم یا از کسی طلبکار باشم. ولی نمی‌توان از کنار اینگونه ظرافت‌های رفتاری رهبر انقلاب از یک سو و بی‌مهری‌های مسؤولان اجرایی و فرهنگی از سوی دیگر، بی‌تفاوت گذشت. بسیاری از صاحبان قدرت و جناح‌های سیاسی نشان داده‌اند چهره‌های فرهنگی را فقط برای ایام تبلیغات و جلب آرای مردم می‌خواهند و چون به مراد خود رسیدند، دغدغه‌های ما را فراموش می‌کنند. در حالی که بلندپایه‌ترین مقام رسمی و معنوی نظام، بدون در نظر گرفتن گرایش‌های سیاسی افراد، در همه حال ناظر و مشوق نیروهای وفادار به ارزش‌های انقلاب اسلامی است. لازم است بنده نیز به‌رغم همه تلخکامی‌ها، بار دیگر اعلام کنم همین حسن‌ظن و قدرشناسی رهبر فرزانه انقلاب را از همه پست‌ها، مقام‌ها و رانت‌ها ارزشمندتر می‌دانم و به فضل الهی، موهبت شاعر اهل بیت (ع) و انقلاب بودن را با تعلق به هیچ جناح، جایگاه و منصبی عوض نخواهم کرد. بنده پیر خراباتم که لطفش دائم است / ورنه لطف شیخ و زاهد گاه هست و گاه نیست...». شعر افشین علاء از این قرار است:
سر می‌برند، از ماه ‌ای شب بیا تماشا
با ذکر یا اباالفضل (ع) بر لب بیا تماشا
ای کربلا تنش را، حالات رفتنش را
هر روز کن زیارت هر شب بیا تماشا
افتاده است یارم، آن ماه بی‌مزارم
بی سر به سینه خاک، مرکب بیا تماشا
من عاجزم ز وصفش، سوسن ز باغ برخیز
با کاکل پریشان کوکب بیا تماشا
ای نام و رسم و عنوان، خاکی بریز بر سر
مصدر بیا به پایین، منصب بیا تماشا
دیگر مرا نترسان ‌ای مرگ بعد از این داغ
از سوختن چه دانی؟ ‌ای تب بیا تماشا
بانو! مدافعت را بردند سوی مقتل
بر تل خویش بازآ زینب بیا تماشا...
جشنی برای خانه سینما
جشن خانه سینما با حضور برخی سینماگران و اهالی رسانه در زمین چمن باشگاه پیام برگزار شد. محمدمهدی حیدریان، رئیس سازمان سینمایی  در حاشیه برگزاری نوزدهمین جشن خانه سینما درباره مساله اصلی سینمای ایران اظهار داشت: یک چیزهایی افراد را از مسائل حقیقی دور می‌کند، اینکه از 300 فیلم ۱۰ فیلم موفق به دریافت پروانه نمایش نشده مساله اصلی سینما نیست، مساله اصلی این است که سینما با چه تعداد از مردم ارتباط برقرار کرده و در چه عمقی اثر گذاشته است. مهم‌تر از همه اینها این است که چقدر توانسته‌‌‌‌‌ایم سینما را جهانی کنیم. اگر نتوانیم سینما را جهانی کنیم در داخل هم نمی‌توانیم کاری انجام دهیم. باید سعی کنیم تعداد تماشاگران سینما را افزایش دهیم. وی در پایان درباره تغییرات سازمان سینمایی عنوان کرد: با صالحی درباره سازمان سینمایی صحبت کرده‌‌‌‌‌ایم و قرار نیست تغییری در ریاست سازمان سینمایی انجام شود. نخستین چیزی که تعیین‌کننده است برنامه است و بر اساس آن کار می‌کنیم، ما تغییرات را انجام داده‌‌‌‌‌ایم و اگر تغییری باشد بسیار کوچک است. در این جشن فیلم فروشنده به کارگردانی اصغر فرهادی جوایز بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین فیلمنامه، بهترین بازیگر اصلی و مکمل مرد، بهترین تدوین و بهترین طراحی صحنه را دریافت کرد. «رگ خواب» نیز با 5 جایزه در رتبه بعدی قرار گرفت. این در حالی است که در جشن خانه سینما هیچ خبری از فیلم‌‌های تحسین‌شده در جشنواره فجر نظیر «ماجرای نیمروز»، «فراری»، «بیست و یک روز بعد» و... نبود.
ماه همراه بچه‌ها در فرانکفورت
گلعلی بابایی، نویسنده ادبیات پایداری و دفاع‌مقدس با چند جلد از آثار خود  در شصت‌ونهمین دوره نمایشگاه کتاب فرانکفورت که 19 تا 23 مه  در این شهر برگزار می‌شود، حضور خواهد داشت. بابایی در گفت‌وگو با «وطن‌امروز» درباره ترجمه کتاب‌هایش و حضورش در نمایشگاه فرانکفورت گفت: کتاب «ماه همراه بچه‌هاست» زندگینامه شهید همت به زبان عربی و انگلیسی ترجمه شده است. همچنین «هاله‌ای در غبار» که به زندگی حاج احمد متوسلیان می‌پردازد به زبان‌‌های انگلیسی و عربی منتشر شده است. او با اشاره به کتاب «گردان نهم» و «پهلوان گود گرمدشت» از ترجمه این کتاب‌ها به زبان انگلیسی خبر داد و گفت قرار است این آثار در نمایشگاه فرانکفورت عرضه شود. بابایی «پیغام ماهی‌ها» را که برگزیده جایزه جلال بود، جزو آثار برتر ارسالی عنوان کرد. وی همچنین با اشاره به تازه‌‌‌‌ترین اثر خود یعنی کتاب «شراره‌‌های خورشید» اظهار داشت: این کتاب قرار است سه‌شنبه آینده 28 شهریور در  تالار سوره حوزه هنری رونمایی شود. بابایی با بیان اینکه در این کتاب برای نخستین‌بار برخی ناگفته‌‌های جنگ مطرح می‌شود، بیان داشت: شراره‌‌های خورشید به 4 ماه پایانی حیات دنیوی شهید همت می‌پردازد و عملکرد لشکر 27 در عملیات خیبر را مورد کنکاش قرار می‌دهد. این کتاب با
۷۷۰ صفحه، ۱۰ فصل موضوعی را در بر می‌گیرد که یک فصل از آن هم به تصاویر، نقشه‌ها و اسناد اختصاص پیدا کرده و این ضمایم با فهرست و نمایه‌‌های کتاب، در مجموع حجم کتاب را به ۹۳۰ صفحه می‌رساند.
تنها 14 کیلومتر تا «بدون تاریخ، بدون امضا»
فیلم «بدون تاریخ، بدون امضا» به کارگردانی وحید جلیلوند  در بخش افق‌‌های  هفتاد و چهارمین جشنواره فیلم ونیز که متفاوت با بخش اصلی این جشنواره است، صاحب 2 جایزه در بخش‌‌های بازیگری و کارگردانی شد. نوید محمدزاده بهترین بازیگر مرد بخش افق‌های این جشنواره شد و وحید جلیلوند نیز جایزه بهترین کارگردانی را به دست آورد. فیلم «بدون تاریخ، بدون امضا» روایت مرد فقیری در حاشیه پایتخت است که به‌دلیل فقر مفرط، مرغ مرده را به جای گوشت تازه برای خانواده خود آورده و پس از مدتی فرزند او می‌میرد. داستانی که در جشنواره ونیز برگزیده شده و روایتی خاص از چهره ایران را در این جشنواره به نمایش گذاشت.  حبیب کاوش، تهیه‌کننده و  کارگردان سینما با انتشار نامه‌ای خطاب به وزیر ارشاد که متناسب با این رویداد هم بود با گلایه از جناب وزیر نوشت: شما در همان ابتدای پذیرفتن مسؤولیت‌تان فرمودید: ما را با سینمای‌مان و اسکارهای‌مان می‌شناسند! واقعا جهانیان ایران امروز را فقط و فقط به فیلم‌های اسکاری‌اش می‌شناسند؟ زودتر گفته باشم که نگارنده خود از طرفداران پروپاقرص آن نوع از سینما هستم و بسیاری از آن فیلم‌ها را بارها و بارها با لذت و گاه با افتخار می‌بینم اما سوال اینجاست که آیا به‌زعم شما فیلم‌های اسکاری و جشنواره‌ای منعکس‌کننده همه چهره ایران است؟ آیا جهانیان فقط ما را به فیلم‌‌های اسکاری‌مان می‌شناسند یا... اما واقعیت دارد که این سال‌ها ایران به سکه‌ای مانند شده است که متاسفانه 2 رو دارد، روی داخلی آن را که اصلا هم قابل دفاع نیست سینمای جشنواره‌ای با قدرت و گاه با بی‌رحمی نمایندگی می‌کند، جامعه‌ای سخت بحرانی، پر از اختلاس و فساد و ریا اما روی دیگر سکه چه؟ آن 14 کیلومتر دلهره‌آور خاطرتان هست؟ تنها 14 کیلومتر لشکریان به‌اصطلاح خلیفه شام و عراق با مرزهای غربی ما فاصله داشتند!  زن و بچه و ناموس و مال بلاد سوریه و عراق را که از خود کرده بودند و وحشیانه به غنیمت برده و می‌بردند و هر شب هم تلألؤ چراغ‌های روشن پیش‌روی‌شان به خاطر ایجاد رعب و وحشت در دل همسایگان از بی‌بی‌سی و VOA و... پیروزمندانه پخش و بزرگنمایی می‌شد! خاطرتان هست؟ تقریبا از بزرگ و کوچک همه با اضطراب و وحشت منتظر نفوذش به داخل کشور خودمان بودیم.
هنرمندان علیه نسل‌کشی مسلمانان میانمار
پس از شدت یافتن فاجعه میانمار، شاعران انقلاب اسلامی در محکومیت نسل‌کشی مسلمانان مظلوم و بی‌دفاع روهینگیایی بیانیه‌ای صادر کردند. در این بیانیه که به امضای بیش از 400 شاعر پارسی‌زبان رسیده است، سکوت مجامع بین‌المللی در قبال نسل‌کشی مسلمانان توسط بودایی‌‌های میانمار به‌شدت محکوم شده و آمده است: «گویی جز ذات اقدس احدیت نمی‌دانست روزی در کشوری به نام میانمار زنان جوان و کودکان مسلمان را زنده زنده «پوست» خواهند برکند و چشمان کودک 3 ساله‌ای را با چنگال از حدقه بیرون خواهند آورد یا ده‌ها زن و کودک و پیرزن و پیرمرد را به جرم داشتن اعتقادات دینی و مذهبی زنده‌زنده در آتش برافروخته با بامبو خواهند سوزانید».
 همچنین شاعران با گلایه شدید از رهبر  سیاسی دولت میانمار که برنده جایزه نوبل نیز هست، ابراز داشته‌اند: جای بسی تأسف است که در سکوت مرگبار حاکم بر مجامع بین‌المللی حقوق‌بشر در اعتراض به کشتار وحشیانه مسلمانان روهینگیایی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، رهبر دولت آن کشور (سوچی) در واکنش به معدود انتقادات نسبت به این نسل‌کشی فجیع در کمال وقاحت از وجود «کوه یخ اطلاعات نادرست» دم می‌زند تا ضمن مشروعیت بخشیدن به جایزه صلح نوبلش، فجیع‌ترین کشتار انسان‌ها در جنوب شرق آسیا در سده‌‌های اخیر را سرپوش بگذارد. از وجدان‌های بشری سؤال این است که اگر در شریعت محکوم تکفیری و داعشی، جنایات مسلمان‌نمایان خلق‌آزار برای مردم جهان و برخی مجامع دفاع از حقوق‌بشر بویژه شورای امنیت سازمان ملل آن هم پس از مدت‌ها کج‌دار و مریز سخت و گران آمد، چرا اینک در طریقت اغواگر بودایی‌نمایان میانمار که جنایات‌شان به مراتب سخیف‌تر از داعشیان و تکفیریان و قاطبه تروریست‌های منحوس در سراسر جهان است‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، سکوت اختیار کرده‌اند؟!»
همچنین برخی اهالی سینما با انتشار بیانیه‌ای فجایع میانمار را محکوم کردند. در بخشی از بیانیه آنها آمده است: «این روزها خبرهای دهشتناک نسل‌کشی اقلیت مسلمان روهینگیا در میانمار، دل همه آزادگان جهان را به‌درد آورده است. از این رو ما مدیران شرکت‌ها و موسسات فیلمسازی ایران مسؤولیت خود در قبال تصویر آنچه در حال وقوع است را دوچندان می‌دانیم و ضمن محکومیت اقدامات ارتش میانمار، خواهان اقدام فوری نهادهای بین‌المللی در جهت توقف این اعمال ضدبشری  هستیم».
«انقلاب جنسی» در بازار
«آرمان مدیا» که با آثاری نظیر «سی‌وسه سال سکوت»، «خط سفید»، «میراث آلبرتا» و... نزد مخاطبان شناخته می‌شود، این‌بار سراغ موضوعی بسیار پراهمیت اما جنجالی رفت و در این هفته «انقلاب جنسی» را روانه بازار کرد. مستندهای حسین شمقدری که همواره با استقبال مخاطبان مواجه می‌شود، این بار آزادی‌های جنسی در ایران را نمایش می‌دهد و با طرح جمله «امروز ما در ابتدای مسیری هستیم که غرب از دویست سال پیش در راه آزادی‌های جنسی طی کرده‌است» زنگ خطر را به صدا درمی‌آورد.
مستند انقلاب جنسی با نگاهی متفاوت به زیست جنسی مردم هلند، فرانسه و اسپانیا تلاش می‌کند تا مخاطب را نسبت به دنیای غرب نزدیک‌تر کند. محسن یزدی در نقد این مستند نوشته است انقلاب جنسی نوشته است: «اشکال کارهای شمقدری این است که قرار است جذابیت‌‌های ژورنالیستی (گاهی به اعتقاد عده‌ای ناخواسته به مرز قبح‌شکنی هم نزدیک می‌شود) جای تحقیق خوب و پرداخت مناسب را پر کند و به نظرم اتفاقا شمقدری خوب از پس این کار برمی‌آید. با این حال مستند انقلاب جنسی یک حرکت دغدغه‌مند با یک نیت درست درباره یک مساله مهم است. مساله‌ای که اگرچه پرداخت به آن ظرافت‌‌های خود را می‌طلبد ولی همین اندازه که فیلمساز آن را طرح کرده ارزشمند است و این خودش کار مهمی است».

گروه سیاسی: حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای رهبر حکیم انقلاب اسلامی صبح روز چهارشنبه در دیدار رئیس و اعضای دوره جدید مجمع تشخیص مصلحت نظام، مجمع را از ابتکارات باارزش امام بزرگوار خواندند و با اشاره به 3 وظیفه مهم این نهاد یعنی «تشخیص مصلحت»، «مشاورت در تعیین سیاست‌های کلی» و «ارائه راه‌حل در معضلات کشور» تأکید کردند: مجمع باید صددرصد انقلابی، فکر و عمل کند و انقلابی باقی بماند. به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با یادآوری مسؤولیت بسیار ظریف و خطیر مجمع در «تشخیص و اعمال مصلحت» افزودند: مجمع در مواقعی که مصلحتی مهم وجود دارد و نظر مجلس شورای اسلامی را بر تشخیص شورای نگهبان ترجیح می‌دهد، باید توجه کند مصلحتی که تحت عنوان ثانویه است، طبعا باید بسیار مهم، مسجل و واضح باشد و با نظر اکثریت قاطع و قابل قبول مجمع، آن هم برای مدتی معین و موقت اعمال شود. ایشان افزودند: اعمال مصلحت باید با نگاه بلندمدت و نه روزمره، صورت پذیرد و برای تشخیص آن، بحث‌های دقیق، کامل و مستدل با حضور فعال همه اعضا از جمله فقهای شورای نگهبان انجام شود. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، تحقق دومین وظیفه مجمع یعنی «مشورت دادن به رهبری در تعیین سیاست‌های کلی نظام» را نیازمند بررسی‌های دقیق و همه‌جانبه خواندند و گفتند: سیاست‌های کلی، هندسه نظام را در مسائل مختلف تعیین می‌کند و بسیار مهم است. رهبر انقلاب اسلامی، تفکیک سیاست‌های کلی در مسائل ماندگار و بلندمدت با موضوعات مقطعی را ضروری خواندند و خاطرنشان کردند: ممکن است برخی از سیاست‌های کلی نیازمند بازنگری و به روز شدن باشد و برخی هم کلا زمانش سپری شده باشد. ایشان، مجمع را به «اتقان» و «استحکام» در تدوین سیاست‌های کلی همراه با بحث‌های عالمانه، مستدل، مجتهدانه و دقیق، توصیه کردند و افزودند: به‌گونه‌ای عمل کنید که سیاست‌های کلی، «قوی، دقیق و با عبارات گویا و مفید» باشد تا پس از مدتی کوتاه نیازمند اصلاح یا تجدیدنظر نشود. «صراحت»، «قابل تأویل نبودن» و «پرهیز از ورود به چگونگی اجرا» از دیگر نکاتی بود که حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در مقوله سیاست‌های کلی نظام، مورد تأکید قرار دادند. ایشان، تبلور سیاست‌های کلی نظام در قوانین، سیاست‌ها و اقدامات دولت و مجلس و سایر قوا و دستگاه‌های مسؤول را بسیار مهم برشمردند و گفتند: سیاست‌های کلی، چارچوب همه اقدامات اجرایی و تقنینی کشور را مشخص می‌کند و دولت و مجلس و همه دستگاه‌ها باید کاملا منطبق با این سیاست‌ها عمل کنند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در پایان سخنان‌شان خاطرنشان کردند: مجمع تشخیص مصلحت، یادآور امام بزرگوار و فرآورده‌ انقلاب است، و در فرآیند اداره و مدیریت کشور دارای تأثیر بسیار مهمی است، بنابراین باید تفکرات امام و انقلاب بر آن کاملا حاکم باشد، انقلابی فکر و عمل کند و هیچ مصوبه، موضع‌گیری یا اقدامی متفاوت با مبانی اصلی انقلاب و میراث گرانقدر امام از آن مشاهده نشود. رهبر انقلاب اسلامی با تمجید از وجوه مختلف شخصیتی آیت‌الله هاشمی‌شاهرودی، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام، از زحمات اعضای فعال مجمع تشکر کردند و حضور اعضای جدید در این نهاد را خونی جدید، نیرویی فزاینده و موجب امیدواری بیشتر خواندند. ایشان همچنین یاد شخصیت‌های برجسته و فقید مجمع در دوره قبل بویژه آقای هاشمی‌رفسنجانی و آقایان واعظ‌طبسی، عسکراولادی و حبیبی را گرامی داشتند و افزودند: آقای هاشمی‌رفسنجانی در سال‌های متمادی ریاست مجمع با توانایی و تدبیر و آگاهی به وظایف خود عمل می‌کرد.
پیش از سخنان رهبر انقلاب اسلامی، آیت‌الله هاشمی‌شاهرودی، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام، گفت: مجمع تشخیص مصلحت نظام با هوشمندی و جامع‌نگری امام راحل شکل گرفت و در دوره‌های مختلف نقش مهمی در خدمت به نظام و حل مشکلات کشور و تدوین سیاست‌های کلان ایفا کرده است. آیت‌الله هاشمی‌شاهرودی، مجمع را بازوی رهبری در تعیین سیاست‌های کلی خواند و انجام دقیق مسؤولیت‌های خطیر مجمع را نیازمند همکاری همه قوا و ارکان نظام دانست.
احمد وحیدی رئیس دفتر آیت‌الله شاهرودی شد
احمد وحیدی رئیس دفتر آیت‌الله هاشمی‌شاهرودی، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام شد. به گزارش فارس، بر پایه این خبر، این برای نخستین بار است که یک عضو مجمع ریاست دفتر رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام را عهده‌دار می‌شود. «احمد وحیدی» سمت‌هایی همچون فرماندهی سپاه قدس، معاونت طرح و برنامه‌ریزی وزارت دفاع، وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح،  ریاست کمیته دفاعی- امنیتی مجمع تشخیص مصلحت نظام و نمایندگی نیروهای مسلح در تدوین برنامه پنجم توسعه کشور را تجربه کرده است.

حسین قدیانی: بلاشک نظامی که رهبر آن مدام بر «جذب حداکثری» و دفع در اقل صورت، تأکید می‌کنند یا از مردم زاویه‌دار، دعوت به حضور پای صندوق آرا می‌کنند یا تمام تلاش خود را بر حفظ عناصر در مجموعه حکومت معطوف می‌کنند یا همواره «مصلحت» را در کنار عدالت و حقیقت، مفهومی قابل اعتنا ترسیم می‌کنند یا «واقع‌بینی» را همتراز «آرمان‌گرایی» تبیین می‌کنند یا اقدام از روی نادانی و جهل را روادارانه با حرکت بر مبنای خیانت متمایز می‌کنند یا عمده توجهات را به دیدن دشمن اصل‌کاری معطوف می‌کنند یا صرفا به خاطر سخنی و حرکتی، سر دادن شعارهای آنچنانی علیه افراد را نهی می‌کنند یا همیشه بر حفظ آرامش جلسات مخالفان توصیه می‌کنند، خود از همه مشتاق‌تر است تا مسائل 88 و شکاف برآمده از آن، در مسیر حل ‌شدن قرار گیرد اما آنچه این وسط نقش «دست‌انداز» را بازی می‌کند چیست؟ به این سوال مهم، البته نمی‌توان پاسخ داد الا آنکه اول، تکلیف سوال مهم‌تر «علت مسائل 88 چه بود؟» را روشن کنیم! قبل از روشنگری اما اشاره کنم به نکته‌ای! «مسائل 88» حتما بدل به «مصائب 88» می‌شد، اگر مجموعه نظام، زیر بار بدعت ابطال انتخابات می‌رفت! در آن‌صورت، واقعا معلوم نبود که باز هم بتوان در این کشور، انتخاباتی برگزار کرد یا نه! چرا که خاصیت بدعت در هر امر موفقی، اساسا همین متوقف کردن راه آن موفقیت است! تو اگر در انتخاباتی، زیر حرف زور بروی و حاضر به باج‌ دادن شوی، فی‌الواقع حکم به باطل کردن اصل انتخابات داده‌ای، نه فقط ابطال آن انتخابات!
لذا 88 اگر نظام می‌خواست برابر «دروغ تقلب» سر خم کند، این سر آنقدر خم می‌شد که دیگر به 92 و 96 نرسد! به اعتبار این سخن، باورم هست از قضا، مهم‌ترین مساله 88 یعنی «دروغ اکبر تقلب» با دفاع مقتدرانه اما مظلومانه نظام از 40 میلیون رأی آن انتخابات و البته رأی اکثریت، الی‌الابد حل شد! پس این متن، در ضمیر خود هرگز نافی آن «مساعی مردمسالارانه» نبوده و نیست، لیکن نه بنای بر زندگی در عرش داریم و نه شعار! پس حل‌المسائل باقیمانده از 88 چیست؟ و خوب است بررسی مجدد کنیم و ببینیم اصلا و اساسا علت مسائل 88 چه بود؟
مورد مناظره
بعضی را- و شگفتا که بعضا از میان کسانی که با «دکور انصاف» سخن می‌گویند- گمان بر این است که «22 خرداد 88» ریشه در «13 خرداد 88» دارد! یعنی علت فتنه، برمی‌گردد به سخنان مطروحه در مناظره! بر اساس این داوری، اگر در مناظره‌ای انتخاباتی، نامزدی علیه دیگر نامزدها یا دیگر شخصیت‌ها، سخنی به غیظ یا حرفی به غلظت گفت، حق فتنه و اگر نه، مجال فتنه و بستن تهمت تقلب به آن انتخابات، برای کاندیداهای معترض، محفوظ است! اینجا پرسشی به وجود می‌آید: در مناظرات انتخاباتی 92 یا همین 96 آیا میان کاندیداهای محترم، نقل و نبات پخش می‌شد؟! آیا در 92 برای آقای قالیباف یا در 96 برای آقای رئیسی، دشوار بود که به بهانه بعضی اتهامات و برخی درشتگویی‌ها، آتش‌بیار فتنه شوند و در معیت طرفداران خود، کشور را به زحمت بیندازند و احیانا ادعای تقلب کنند؛ بعد هم هر که خواست مساله را حل کند، انگشت اشاره را حواله کنند سمت مناظره‌ها! که چی؟! که فتنه از آنجا شروع شد، نه اینجا! و از دیروز شروع شد، نه امروز! و همه چیز، تقصیر مثلا تهمت‌های آقای روحانی بود، در مناظره! کسی آیا این مغلطه و فرافکنی را می‌پذیرد؟! بگومگو و کشمکش و دعوا و مرافعه و حتی تهمت و افترا، به خوب یا بدش کار نداریم اما هم قبل انتخابات 88 بوده و هم بعد آن! بگذریم که در خود 88 هم، تهمت‌ها و افتراها هرگز یک‌طرفه نبود! اگر آن‌سوی میز، سخنی علیه آقازاده‌های مایل به این‌سوی میز گفت، این‌هم بود که این‌سوی میز، نه فرزندان بلکه مکرر خود آن شخص را و آمارهای رسمی و قانونی دولت آن شخص را «دروغ» بخواند! من در این متن البته کاری به این ندارم که چه کسی تا چه میزان، راست می‌گفت و چه کسی تا چه میزان، دروغ! حرفم سر این مهم است که چون در مناظره، نازک‌تر از گل به من یا خاندانم گفته شد، اصلا و ابدا دلیل نمی‌شود که دچار توهم شوم و هنوز رأی‌گیری تمام نشده، پیروزی خود را بیایم جلوی دوربین‌ها جار بزنم و تبریک بگویم! و هر روز برای کشور، یک غائله درست کنم و هر که هم متعرض من شد، حواله‌اش دهم به مناظرات!
مورد شورای نگهبان
بعضی را- و شگفتا که بعضا از میان کسانی که با «دکور انصاف» سخن می‌گویند- گمان بر این است که ریشه فتنه 88 به علاقه فلان عضو بهمان نهاد ناظر بر انتخابات، به نامزدی خاص برمی‌گردد! تحلیل جماعت این است که ابراز چنین علاقه‌مندی‌هایی منجر به سوءتفاهم می‌شود و سوءتفاهم هم منجر به ادعای تقلب و ادعای تقلب هم منجر به آشوب و الخ! البته همین را هم عجبا که آلوده به تهمت و دروغ، مطرح می‌کنند، نه اینقدر کلی که من اشاره کردم! تازه اینها جماعت مثلا منصف جریان مدعی اصلاحات هستند و سرشار از افه رواداری! اولا همه اعضای شورای نگهبان، مثل همه مردم، در انتخابات شرکت می‌کنند و ناظر بر علاقه‌شان به مشربی، به نامزدی رأی می‌دهند! حالا اگر یکی از این اعضا آمد و از علاقه خود رونمایی عمومی کرد، بر فرض که کار سنجیده‌ای نباشد؛ آیا می‌توان به بهانه آن، اصل و اساس انتخابات را زیر سوال برد؟! و سلامت انتخابات را مورد خدشه قرار داد؟! و در شرایطی که هنوز انتخابات تمام نشده، خود را فرد پیروز معرفی کرد؟! ثانیا هم شورای نگهبان و هم مجموعه نظام، کم نبوده که برآیند تصمیم‌شان به نفع جریان رقیب باشد! در همین انتخابات 96 مورد داشتیم که خود طرف گفته بود «من نامزد واقعی نیستم و فقط برای حمایت از آقای روحانی به صحنه می‌آیم!» و در کمال ناباوری محض، همه دیدیم شورای نگهبان، صلاحیت او را تأیید کرد! یعنی چه دقیقا؟! یعنی نامزد جناح مقابل ما، از همان بدو امر، با «یار کمکی» وارد رقابت با سایر نامزدها شده بود! امری حقیقتا «نوبر»! آیا جریان ما نیز باید این موارد را بهانه تمرد از قانون می‌کرد؟! و آن می‌کرد که 88 جماعت کردند؟! ثالثا در همین انتخابات اخیر، مگر شخص وزیر کشور در مقام مجری اول انتخابات و برگزارکننده اول انتخابات، بارها و بارها در رفتار و گفتار و در روز روشن از شخص آقای روحانی حمایت نکرد؟! و مگر در برخی جلسات ستاد آقای روحانی شرکت نکرد که محل تذکر هم شد؟ و مگر منهای بحث «تخلفات گسترده»، سایر زیرمجموعه وزارت کشور- نهاد اصلی امر انتخابات- از قبیل استانداران و فرمانداران، از رئیس‌جمهور فعلی حمایت آشکار نکردند؟! آیا جریان ما هم این حق را بر خود مفروض گرفت که مستند به این‌ همه حمایت، آن‌ هم توسط «مجری انتخابات» ادعای تقلب کرده و غائله‌ها برپا کند؟! و هزینه‌ها بر دوش کشور تحمیل کند؟!
مورد عجیب 96
عجیب اینجاست که اگر بخواهیم بهانه‌تراشی کنیم، در انتخابات اخیر، ناظر بر 6 تفاوت مهم نسبت به سایر انتخابات‌ها که در 2 متن «هم تبریک و هم تسلیت!» به تاریخ 9 خرداد 96 و «خط امام یعنی خط قانون» به تاریخ 11 خرداد 96 به همه آن موارد اشاره کردم، اتفاقا دست جناح ما بسی بازتر بود اما آنکه انتخابات را فقط به شرط برد نمی‌خواهد، هرگز قدم در وادی توهم و بدتر از آن؛ توحش نمی‌گذارد!
مورد «دیدید گفتیم»
مدعی می‌شوند ناظر بر 88 و اتفاقات بعدش، حرف ما مبنی بر عدم صلاحیت فلانی ثابت شد! این هم باز مغلطه است؛ مغلطه‌ای بس بزرگ! چرا؟ توضیح می‌دهم! آیا وقتی «سعید حجاریان» فقط 3 ماه بعد از انتخابات 96 سخن از «وجوب نقد روحانی» می‌گوید و آیا وقتی چند روز پشت سر هم، طعنه و کنایه به حسن روحانی، تیتر یک زنجیره‌ای‌ها می‌شود و آیا وقتی رسما و علنا از لزوم روشن کردن تکلیف خود با رئیس‌جمهور مملکت، سخن می‌گویند؛ این همه یعنی اثبات سخن ما در ایام تبلیغات؟! و احیانا بد بودن آقای روحانی؟! من خواهش می‌کنم اقلا جماعت مدعی انصاف جریان اصلاحات، خود را به تجاهل نزنند! گفت: «تلک الایام نداولها بین الناس»! روزی شما علیه آقای هاشمی «عالیجناب سرخپوش» می‌نوشتید و ما همان روزها و با وجود همه نقدهای‌مان به شخص آقای هاشمی و اطرافیان آن مرحوم، از هاشمی دفاع کردیم! بعدها این ورق برگشت، البته بی‌آنکه ما در مقام نقد عالیجناب سرخپوش جماعت اصلاحات‌چی، حرف‌هایی از این دست بزنیم! هر چه گفتیم و هر چه نوشتیم، نقد مشخص رویه‌ای بود غلط! بی‌آنکه ایشان را قاتل بخوانیم یا آمر جنایتی! همین‌جا جا دارد به نکته‌ای بس مهم اشاره کنم! برای جریان انقلابی و حزب‌اللهی، همین فخر بس که به فرموده مولای متقیان، اشخاص را به حق می‌سنجد و نه بالعکس! و اگر چه متوجه ضرورت تلاش برای نگه‌داشتن عناصر در مجموعه خود و نیز مجموعه نظام هست اما متوجه این هم هست که به کسی، چک سفید امضا ندهد! لذا اینکه مرتب می‌گویند «ما از دوم خرداد با فلانی بودیم و الان هم هستیم» بیش از آنکه مایه فخرشان باشد، نیک اگر بنگری باید باعث ننگ‌شان باشد! که «افتخار واقعی» در همراهی همیشگی با «حق» است، نه با اشخاص! به این اعتبار، ما همیشه به حمایت خودمان از «عدالتخواهی» و «کار جهادی» و «مردم‌گرایی» افتخار می‌کنیم. و الا اگر بنا بر «سخن شلوغ» و «حرف آشفته» باشد، آنکه شر مطلق شماست، لااقل بر اساس همان فریضه «تلک‌الایام» سالیانی پیش از آنکه رأی ما در 88 باشد، استاندار آقای هاشمی بود! و بنا به نقل محسن هاشمی، رئیس ستاد شرق تهران ایشان در انتخابات 72 یعنی فقط 4 سال قبل از دوم خرداد کذایی!
مورد اعتراف بی‌عذرخواهی
جدا از اعترافات مطرح شده در دادگاه شماری از اصحاب فتنه و البته قبل از آن؛ در جلسه معروف با بزرگان که تحت عنوان «من مدیر جلسه هستم» تقریبا معرف حضور همه هست، الباقی ایشان نیز مکرر در جلسات خصوصی تاکید کرده‌اند که «88 تقلب نشده بود و اساسا سازوکار انتخابات در نظام جمهوری اسلامی، آن اندازه دست مردم و امنای مردم هست که امکان تقلب، آن‌ هم در حد 11 میلیون کاملا منتفی باشد»! با این همه، وقاحت را نگاه کنید که حاضر نیستند همین مطلب را در علن هم بگویند! لااقل به حرمت خون‌هایی که از هر 2 طرف جریان، ناظر بر بستن همین دروغ به نظام، ریخته شد! نوشتم از «هر 2 طرف جریان» چرا که اخلاق و انسانیت، گذشته از مسائل سیاسی، برای ما واقعا موضوعیت دارد! و صدالبته که فتنه، به مردمان همسو با جریان مقابل هم، هزینه‌هایی وارد کرد! از یاد نباید برد که ما در این روزنامه و همکاران‌مان در سایر روزنامه‌های انقلابی، معطوف به انتخابات 88 همیشه از «40 میلیون رأی» سخن گفتیم! و از یاد نباید برد که تز «ابطال انتخابات» فقط ابطال آرای اکثریت نبود! این نیز نیازمند تأکید مجدد است؛ منظور ما از «فتنه‌گر» هرگز هموطنانی نیستند که مثلا روز 25 خرداد 88 آن راهپیمایی را برگزار کردند! تصور این دسته از هموطنان ما در آن مقطع و ناظر بر 2 امر ادعای تقلب سران جریان اصلاحات و ایضا رأی بالاتر نامزد دوم در شهر تهران، این بود که واقعا تقلب شده! البته هر چه جلوتر رفتیم و هر چه شعارها از سمت و سوی انتخابات، به موضوعات دیگر، حتی به موضوع شعار علیه غزه و لبنان کشیده شد، همه شاهد بودیم که از تعداد طرفداران خیابانی جریان فتنه دارد به وضوح کاسته می‌شود اما هنجارشکنی و آشوب و بحران بیشتر! آنقدر بیشتر که حتی به حرمت روز عاشورا هم رحم نشود! در این مقطع، اساسی‌ترین پرسش همه مردم، صرف‌نظر از علاقه‌ سیاسی‌شان، این بود: «تقلب آیا فی‌الواقع رخ داده بود یا فقط بهانه بود؟!»    
جمع‌بندی همه موارد
درباره وقایع سال 88  به مساله اصل کاری توجه نکردن، نه تنها کمکی به حل مساله نمی‌کند، بلکه در نوع خودش و از آنجا که اولا زیاد تکرار می‌شود و ثانیا توسط مدعیان انصاف تکرار می‌شود، فتنه‌ای دیگر است! لذا می‌بینیم منادیان انصاف، وقتی که درباره «حصر» سخن می‌گویند، چنان نگاه‌شان کاریکاتوری است که گویی 2 همسایه سر پارک ماشین، با هم بحث‌شان شده! و راه حل این است که کمی این همسایه کوتاه بیاید و کمی هم آن همسایه و صلواتی و ختم ماجرا! بله! ما هم معتقدیم به سیاست، نمی‌توان نگاه صفر و صدی داشت اما آیا به این بهانه، باید به سیاست، نگاه کاریکاتوری کرد؟! عاقبت، نگاه بعضی‌ها به مساله 88 دربرگیرنده همه چیز هست الا بحث تقلب! و انگار نه انگار که همه دعوا سر همین موضوع بود! لذا اینکه بحث کنیم ببینیم حصر «اقدامی پیشگیرانه» است یا «عملی مجازاتی» یا اینکه بحث کنیم ببینیم رفع حصر، مصداق تحمیل چیزی به نظام هست یا نیست، بیش از آنکه واقعا بحث باشد، انحراف در بحث است! بحث باید درست باشد! و بحث 88 یعنی بحث سر ادعای تقلب و آشوب پس از آن! همان ادعا که به خاطرش کشور عزیزمان هزینه‌ها داد! و مع‌الاسف تا امروز هم دارد هزینه می‌دهد! پس باید به پله اول بحث برگشت! پله تقلب! همه مسائل از آنجایی شروع شد و از آن روزی شروع شد که جریانی انتخابات را باخت اما فقط این نبود که از اسب بیفتد؛ از اصل هم افتاد! و هنوز انتخابات در جریان است، اعلام ظفر کرد! و بی‌هیچ دلیل متقنی، مدعی تقلب شد! و از احساسات پاک هموطنان عزیز ما، بدترین سوءاستفاده‌ها را کرد! و کشور را به وادی بحران و ناامنی و آشوب کشاند! و زمینه‌ساز تشدید تحریم‌ها شد! و در این باره، حتی به دشمن «چراغ سبز» هم نشان داد! و اما بعد، خودش اعتراف کرد که «تقلب، اسم رمز آشوب بود»! و ناگاه دیدیم کسانی که مدعی تقلب در انتخابات 88 بودند و همه فکر و ذکرشان و همه بهانه‌های‌شان همین موضوع «تقلب» بود، حتی همین تقلب را هم متقلبانه پیچاندند و شعار دادند: «انتخابات بهانه است، اصل نظام نشانه است!» و البته نیم‌نگاهی هم به افق داشتند: «نه غزه، نه لبنان»! تا آنجا که سران رژیم غاصب قدس در روز قدس بیایند حمایت فتنه‌گران! ما که البته هرگز متوجه ارتباط غزه و لبنان با ادعای تقلب در 88 نشدیم لیکن یک چیز را خوب متوجه شدیم؛ درست همان روزهایی که آمریکا و اسرائیل و حکام مرتجع منطقه، قصد کردند «بیداری اسلامی» را به انحراف بکشانند، همین حضرات محصور که صدالبته حصر، اقل اقل اقل مجازات برای ایشان است، فرصت را مهیا دیدند که بیانیه بدهند برای حضور خیابانی آن هم 3 روز بعد از راهپیمایی 22 بهمن! که باز هم آشوب و باز هم ناامنی... «حصر» روادارانه‌ترین اقدامی بود که در مقابل سران فتنه و برای حفظ امنیت کشور صورت گرفت. اشاره کنم به حل‌المسائل 88 و آن اینکه بالا برویم و پایین بیاییم، توپ در زمین خود فتنه‌گران است! و این بار دیگر «کلید» حتی دست آقای روحانی هم نیست! دست آقای آملی هم نیست! دست آقای لاریجانی هم نیست! دست 3 قوه هم نیست! دست شورایعالی امنیت ملی هم نیست! دقیقا دست خود فتنه‌گران است! این عناصر باید رسما و علنا و عمومی اعلام کنند که تقلب «دروغ» بود! و بعد هم عذرخواهی کنند! و در رفتار و گفتار بعدی، نشانه‌های هم‌جهت با این عذرخواهی، از خود بروز دهند! جز این، مسائل مورد نظر، هیچ راه‌حل دیگری ندارد! و تنها و تنها با این اقدام است که مجموعه نظام می‌تواند قدمی به جلو بردارد! پس یک ماجرای واضح را بیخود پیچیده نکنیم! و بی‌جهت، باری را متوجه دوش دولت یا دستگاه قضا یا مجلس نکنیم! برگردیم به سطور ابتدایی! هم من و ما و هم مجموعه نظام، از قضا بیش از داعیه‌داران انصاف یا خود فتنه‌گران متقلب، خواهان حل مسائل باقیمانده از 88 هستیم اما چه کنیم که دست‌مان بسته است! چرا که «تهمت تقلب» را ایشان زدند، و «آشوب» به بهانه «تقلب» را ایشان کردند. همین حالا هم، عدم محاکمه حضرات محارب که البته حکم دادگاه‌شان معلوم است، یعنی خویشتنداری نظام! و تمایل به حل مساله! آنکه این وسط، بی‌تمایل به حل مساله است، اتفاقا «جریان فتنه» است! و از قضا «جریان مدعی انصاف»! و الا چرا از همه چیز، حتی از قاتل بروسلی در کرج، سخن گفته می‌شود، جز دروغ تقلب؟! آقایان منصف! محصورین، ماشین خود را در محل «پارک ممنوع» پارک نکرده‌اند که این همه کاریکاتوری به موضوع 88 نگاه می‌کنید! و دیگر قرار نیست چون ما مثل خودتان نیستیم و مزه برد را در کام‌تان تلخ نکردیم و حتی اگر مناسبات قانونی هم نبود، باز اهل فتنه نبودیم، شما تزهای گشاده‌دستانه بدهید! «حصر» هم قانونی است، هم «درست»! قانونی است، چرا که مصوبه شورایعالی امنیت ملی را پشت سر خود دارد! و درست است، چرا که باعث شد آشوب‌ها از کف خیابان جمع شود! لذا بحث بیخود ممنوع! مصاحبه و گفت‌وگوی بیخود هم ممنوع! مادام که حضرات نامحترم، اذعان عمومی- و نه در خفا- نکنند که تقلب، دروغ بود و مادام که عذری نخواهند و مادام که مسیر گذشته را، هم در سخن و هم در عمل، اصلاح نکنند، بلاشک «تداوم حصر» بهترین گزینه است! و البته لطف نظام به محصورین! قدرمسلم، نظام غافل از «هزینه حصر» نیست اما از هزینه آشوب و بی‌قانونی و طلبکاری تبهکاران هم غافل نیست! و مادام که محصورین، آنچه را در این متن شرح داده شد انجام ندهند، یعنی مرغ فتنه‌شان یک پا دارد! آری! اگر به بیان عده‌ای حصر، هزینه‌هایی هم دارد لیکن مگر ادعای دروغ تقلب، هزینه عظیم نداشت؟! اینجا دقت شود! نظامی که بعد از 88 فقط 2 انتخابات ریاست جمهوری برگزار کرده، هرگز با چالشی مواجه نیست! «چالش» از آن جماعتی است که لگد به بخت و آبروی خود زدند! و حالا مانده‌اند راه پس را بروند یا راه پیش! شترسواری اما دولادولا نمی‌شود! و جز عمل به آنچه برشمردم، هیچ مساله‌ای حل نمی‌شود! بعضی‌ها منت سر «جمهوری اسلامی» می‌گذارند و از قضا در نهایت بی‌انصافی مدعی می‌شوند که «رفع حصر، به معنای تحمیل چیزی به نظام نیست!» کاش عوض آنکه با چشم بسته، غیب بگویند، بروند سر اصل دعوا! و به این سوال اساسی، پاسخ بدهند که «آیا ادعای دروغ تقلب هم به معنای تحمیل چیزی به نظام نبود؟!» والله مسائل 88 با حصر شروع نشد! با تهمت تقلب شروع شد! با «آشوب» شروع شد! و حصر، روادارانه‌ترین نتیجه آن‌همه آشوب بود! عالیجنابان! قدمی اگر در راه‌حل مساله 88 می‌خواهید برداشته شود، پس به «تداوم تقلب» پایان دهید! تکرار می‌کنم؛ نه در خفا، که در علن! این نمی‌شود که «تقلب» را در گوش بی‌بی‌سی نامحترم جار بزنید و «تقلب نشده بود» را در گوش بی‌بی محترم! ادعای دروغ هم‌مسلکان شما، به علاوه فتنه بعدش، در این مملکت، آدم کشت! جان از آدم‌ها گرفت! جوان از خانواده‌ها گرفت! و منجر به لطمه به آبروی نظامی شد که «محسن حججی» نه اولین شهید آن بود و نه آخرین شهید آن!