با وجود وقوع مستمر حوادث غیرمترقبه در هرمزگان، کشاورزان این استان رغبتی برای بیمه محصولات کشاورزی و استقبال از صندوق بیمه محصولات کشاورزی ندارند. صندوق بیمه کشاورزی به منظور حمایت از کشاورزان و دامدارانی که بر اثر حوادث غیرقابل پیش‌بینی تولیدات آنان دچار خسارت و آسیب می‌شود و برای کمک به ادامه فعالیت‌های تولیدی‌شان، در سال ۶۲ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید. با نگاهی به عملکرد این صندوق و حضور در جامعه هدف صندوق مشاهده می‌شود صندوق بیمه کشاورزی به اهداف از پیش تعیین شده‌اش در حمایت از کشاورزان و دامداران دست نیافته است. با وجود آنکه هر ساله در استان هرمزگان حوادث غیرمترقبه زیادی نظیر سرما، سیلاب، باد و توفان رخ می‌دهد و خسارت‌های بسیاری به کشاورزان وارد می‌کند ولی این قشر رغبتی برای بیمه محصولات کشاورزی خود نشان نمی‌دهند. به عنوان مثال در هفته گذشته بیش از ۶ هزار هکتار از مزارع صیفی کشاورزان در منطقه هشتبندی هرمزگان دچار سرمازدگی بی‌سابقه شد که اکثر این مزارع بیمه نبودند. خسارت‌های سرمازدگی در روستاهای هرمزگان به اندازه‌ای گسترده بود که بسیاری از کشاورزان ضررهای زیادی کرده‌ و در گفت‌وگو با مهر عنوان کردند توانایی ادامه فعالیت ندارند.  از سویی عدم حمایت مسؤولان و پرداخت‌های کم صندوق بیمه کشاورزان را دلیل عدم توانایی ادامه فعالیت عنوان می‌کنند. کشاورزان شهرستان‌های رودان، میناب و پارسیان خسارت‌های زیادی متحمل شده‌اند، از سوی دیگر تسهیلات عقب‌مانده بانک‌ها را هم اهرمی برای عدم توانایی ادامه کار در حوزه کشاورزی عنوان می‌کنند. محمد بهرامی، عضو نظام صنفی و منابع طبیعی استان هرمزگان درباره علل و چرایی عدم استقبال کشاورزان از صندوق بیمه محصولات کشاورزی افزود: میزان خسارتی که به ازای هر هکتار به کشاورزان توسط صندوق بیمه کشاورزی پرداخت می‌شود، بسیار پایین است و حداقل میزان خسارت پرداختی به ازای هر هکتار یک‌میلیون تومان است، در حالی که کشاورزان در هر هکتار بین ۱۰ تا ۱۵ میلیون تومان برای به دست آمدن محصول هزینه می‌کنند و خسارت پرداختی بیمه ۱۰ درصد هزینه‌های کشاورزان را پوشش می‌دهد و با این شرایط انگیزه‌ای برای کشاورزان باقی نمی‌ماند که محصول خود را بیمه کنند. وی گفت: ضعف دیگری که بیمه محصولات کشاورزی دارد این است که اگر محصول کشاورزان در پی باد و توفان آسیب ببیند هیچ تعهدی برای پرداخت خسارت به کشاورزان ندارد و این صندوق خود را فقط در برابر حوادثی چون سرما و سیل متعهد می‌داند، در حالی که هر ساله در پی وزش‌های شدید باد و توفان بسیاری از اراضی کشاورزان آسیب می‌بیند و امسال قبل از وقوع سرمای بی‌سابقه در دشت هشتبندی باد و توفان نیز به محصولات صیفی کشاورزان خسارت‌های بسیاری وارد کرده بود. عضو نظام صنفی و منابع طبیعی استان هرمزگان اظهار داشت: صندوق بیمه کشاورزی همه محصولات کشاورزان را تحت پوشش بیمه‌ای خود قرار نمی‌دهد و به عنوان مثال محصول خیار سبز کشاورزان را بیمه نمی‌کند؛ در سرمای اخیر در منطقه هشتبندی بیش از ۲ هزار هکتار مزارع خیار سبز کشاورزان صدرصد از بین رفت، در حالی که بیمه کشاورزی هیچ تعهدی نسبت به بیمه این محصول ندارد و این  امر یکی از خلأ‌های جدی صندوق بیمه محصولات کشاورزی است.  عضو خانه کشاورز هرمزگان تصریح کرد: در زمان وقوع حوادث غیرمترقبه نظیر سرما، باران، باد و توفان صندوق بیمه محصولات کشاورزی بموقع در محل اراضی کشاورزان برای ارزیابی خسارت‌های وارده به آنها حاضر نمی‌شود. وی تصریح کرد: در حالی که مشاهده می‌شود بسیاری از مزارع با سرمازدگی بسیار بالا روبه‌رو هستند صندوق بیمه کشاورزی مزارعی را که کمتر دچار حادثه شده‌اند به عنوان جامعه هدف در نظر می‌گیرد و همان منطقه را که بسیار پایین خسارت دیده به کل منطقه تعمیم می‌دهد که این قابل قبول نیست، زیرا باید بین کشاورزی که ۱۰۰درصد محصول خود را در سرما از دست داده با کشاورزی که ۲۰ درصد محصولش دچار سرمازدگی شده،  تفاوت وجود داشته باشد.  بهرامی تصریح کرد: معمولا صندوق‌های بیمه کشاورزی خسارت واقعی را در نظر نمی‌گیرند و به دنبال آن هستند که کمترین خسارتی را به کشاورزان پرداخت کنند. عضو خانه کشاورز استان هرمزگان خاطرنشان کرد: عدم پرداخت بموقع خسارت‌ها و طولانی شدن روند پرداخت خسارت‌ها ایراد دیگر صندوق بیمه کشاورز است که در کشاورزان ایجاد بی انگیزگی می‌کند. علی رئوفی، رئیس شورای اسلامی شهرستان میناب  نیز در همین باره بیان داشت: متاسفانه درپی سرمازدگی بی سابقه اخیر بیش از ۶ هزار و ۵۰۰ هکتار از اراضی کشاورزی در منطقه هشتبندی دچار سرمازدگی شدید شد که بخش مهمی از آن به محصولاتی نظیر خیار سبز و گوجه‌فرنگی اختصاص دارد. وی خاطرنشان کرد: متاسفانه محصول خیار سبز کشاورزان به صورت صددرصدی از بین رفته و محصول گوجه‌فرنگی با خسارت ۷۰ درصدی روبه‌رو شده است.

مدیرعامل سازمان توسعه و عمران عون بن علی و پارک طبیعت تبریز اظهار کرد: در مدت 2 سال فضای سبز و درختکاری تفرجگاه عینالی تبریز از ۴۰۰ هکتار به ۶۰۰ هکتار افزایش یافته در حالی که ایجاد فضای سبز ۴۰۰ هکتاری حاصل فعالیت ۲۰ ساله بوده است. مسعود برزگرجلالی در مراسم افتتاح پروژه‌های عینالی خاطرنشان کرد:  در این توسعه فضای سبز و درختکاری سعی شده از ۱۰ نوع درخت میوه استفاده شود که این امر باعث می‌شود شهروندان از میوه‌های این درختان استفاده کنند و همچنین در فصل بهار شاهد منظره زیبایی از شکوفه‌ها و ترویج زنبورداری خواهیم بود. وی ادامه داد: در پایان سال ۹۳ به صورت میانگین ماهانه ۵۰ هزار نفر به مجموعه عینالی مراجعه می‌کردند اما با تفکر ترویج فرهنگ ورزش در بین شهروندان هدف‌گذاری کردیم این آمار را به  ۵۰۰ هزار نفر افزایش دهیم. مدیرعامل سازمان توسعه و عمران عون بن علی و پارک طبیعت یادآور شد: برای نیل به این هدف باید مسیر این تفرجگاه را مجهز و زیبا کنیم و به همین دلیل امکانات تفریحی و رفاهی در این تفرجگاه ایجاد کردیم. برزگرجلالی همچنین ساخت نگارخانه در جنب دریاچه را در راستای ایجاد کارکرد فرهنگی در عینالی عنوان کرد و گفت: این نگارخانه قصد دارد در اختیار هنرمندان قرار گیرد تا به صورت رایگان هنر خود را به نمایش بگذارند. وی همچنین گفت: پروژه کف‌سازی عینالی با طول 5/3 کیلومتر به عنوان طولانی‌ترین پیاده‌راه کوهستانی کشور و با هزینه‌ای بالغ بر ۱۸ میلیارد ریال در خدمت شهروندان قرار گرفته است.
 

علم حسابداری محور کسب و کار است
به مناسبت هفته حسابدار، کارکنان امور مالی با مدیرعامل شرکت پالایش گاز شهید هاشمی‌نژاد دیدار کردند. به گزارش روابط عمومی شرکت پالایش گاز شهید هاشمی‌نژاد، مهندس سید مجید منبتی با تبریک هفته حسابداری به کارکنان پرتلاش امور مالی گفت: حسابداری امروز محور توسعه حوزه کسب و کار است.  وی اظهار داشت: فعالیت‌هایی که در حوزه امور مالی پالایشگاه صورت می‌گیرد و تاثیراتی که این واحد دارد باعث اعتبار بخشیدن به جایگاه این مجتمع گازی می‌شود. این مقام مسؤول با اشاره به توجه و دقت کارکنان واحد امور مالی در کنترل اسناد مالی شرکت و پاسخگویی به دستگاه‌های نظارتی افزود: پاک‌دستی و سلامت مالی مهم‌ترین اصل در کارکرد مدیران و کارکنان دستگاه‌هاست و خوشبختانه شاهد همسویی و تطبیق قوانین در امور مالی هستیم. منبتی بیان کرد: هنر حسابداری ایجاد ارزش افزوده با تحلیل مالی برای شرکت است و باید با علم و هنر حسابداری، مشکلات کمبود نقدینگی را مدیریت کنیم.

مدیر «تیپاکس» مدیر نمونه جوان شد
در یازدهمین جشنواره ملی مدیران و تولیدکنندگان جوان کشور که با حضور دکتر علی‌اکبر صالحی معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان انرژی اتمی ایران، رحمانی قائم‌مقام وزیر صنعت، ‌معدن و تجارت، منصور معظمی معاون وزیر و رئیس هیات عامل سازمان گسترش، سیدمحمدرضا مرتضوی دبیرکل خانه صنعت، معدن و تجارت و جمعی از نمایندگان مجلس در محل مرکز همایش‌های بین‌المللی صداوسیما برگزار شد، مدیرعامل شرکت تیپاکس به عنوان مدیر نمونه جوان ملی کشور انتخاب و تندیس و لوح سپاس جشنواره به وی اهدا شد.  در این لوح تقدیر آمده است: «در سال اقتصاد مقاومتی: تولید و اشتغال، همت بلند و تلاش سترگ شما را ارج می‌نهیم، به پاس ایثار و فداکاری‌تان در توسعه و پیشرفت کشور و بر اساس تأیید هیات علمی یازدهمین جشنواره ملی تولیدکنندگان و مدیران جوان، به عنوان مدیر نمونه جوان معرفی می‌گردید.»

رونمایی از 2 طرح جدید  قرض‌الحسنه مهر ایران
مدیرعامل بانک قرض‌الحسنه مهر ایران گفت: تفاهمنامه‌ای با معاونت زنان ریاست‌جمهوری منعقد شده و ۳۳ هزار نفر شناسایی شده‌اند و ۱۰۰ میلیارد تومان برای این کار اختصاص داده شده و این مبلغ می‌چرخد و از محل اقساط مجدد پرداخت می‌شود. مرتضی‌ اکبری درباره 2 طرح جدید این بانک اظهار داشت: امسال 2 طرح جدید در دست اجرا داریم که یکی از این  طرح‌ها درباره ساماندهی اندوخته خانواده‌هاست که در قالب صندوق‌های قرض‌الحسنه خانوادگی مطرح است. وی افزود: هر مبلغی‌ که در این صندوق‌ها موجود باشد معادل این مبلغ را بانک قرض‌الحسنه مهر ایران، به صندوق‌ها پرداخت می‌کند. وی افزود: در صورتی که ۱۰ نفر در یک صندوق خانوادگی عضو باشند، ماهانه مبلغی را به صورت آبونمان پرداخت می‌کنند و اگر به بانک ما مراجعه کنند معادل همان را در نظر می‌گیریم. وی گفت: مدیریت صندوق، قرارداد بستن، وصول و پرداخت‌ها با بانک قرض‌الحسنه مهر ایران است و نسبت به وجوهی که این افراد می‌آورند ۲ درصد و نسبت به وجوهی که ما برای‌شان می‌پردازیم ۴ درصد کارمزد حساب می‌شود و توان صندوق 2 برابر می‌شود.

کاپ خلاقیت به مهر اقتصاد رسید
 روابط عمومی بانک مهر اقتصاد موفق به دریافت کاپ خلاقیت از چهاردهمین کنفرانس بین‌المللی روابط عمومی ایران شد. در این کنفرانس که با موضوع خلاقیت، نوآوری و تمایز با حضور اساتید، مدیران و کارشناسان روابط عمومی در مرکز همایش‌های بین‌المللی صداوسیما برگزار شد برای نخستین‌بار «کاپ خلاقیت» به 10 روابط عمومی برتر اهدا شد که روابط عمومی بانک مهر اقتصاد نیز با ارائه سند راهبردی ارتباطی بانک در میان برترین‌ها قرار گرفت. همچنین در این کنفرانس 3 مقاله برتر در حوزه روابط عمومی نیز معرفی شد که تندیس مقاله سوم به روابط عمومی بانک مهر اقتصاد رسید. بر اساس این گزارش در‌ آیین‌ افتتاحیه چهاردهمین کنفرانس بین‌المللی روابط عمومی ایران از 2 کتاب علمی با عنوان «روابط عمومی دانش‌‌محور و مدیریت محتوا» و «استانداردهای روابط عمومی جلد سوم» رونمایی شد که این کتب حاوی فرآیندهای مدیریتی است.

مهدی محمدی: با نزدیک شدن به 24 آذر (15 دسامبر) یعنی روزی که مهلت 2ماهه کنگره برای تصمیم‌گیری درباره تحریم‌های تعلیق شده در برجام به سر می‌آید، بحث‌ها بر سر برجام دوباره احیا خواهد شد. خانم موگرینی دیروز برای نخستین بار به جمله‌ای از بخش Preface برجام اشاره کرد و گفت ایران طبق این «نیم‌جمله» پذیرفته که برجام منجر به Constructive Engagement ایران در مذاکرات منطقه‌ای می‌شود. این مهم نیست که چنین «نیم‌جمله»‌ای در برجام وجود ندارد، آنچه در برجام آمده تنها یک پیش‌بینی است مبنی بر اینکه برجام منجر به افزایش صلح و امنیت در منطقه و جهان خواهد شد. آنچه در «افشاگری» خانم موگرینی اهمیت دارد، این است که برای نخستین‌بار اروپا و آمریکا یک حرف می‌زنند. نیکی هیلی، نماینده آمریکا در سازمان ملل هم چند ماه قبل در موسسه امریکن اینترپرایز دقیقا به همین جمله استناد کرد و گفت برجام باید منجر به افزایش ثبات منطقه می‌شده و برنامه موشکی و منطقه‌ای ایران مانع این امر شده است، بنابراین، این دو برنامه ناقض «متن برجام» است. روزی هم که ترامپ پایبندی ایران به برجام را تایید نکرد و توافق را در اختیار کنگره گذاشت، باز همه استنادات و ارجاعات به همین جمله بود.
افشاگری دیروز خانم موگرینی چیزی به درک ما از برجام اضافه نمی‌کند. جمله‌ای هم که به آن ارجاع داده در واقع فاقد آن معنایی است که می‌خواهند به ضرب و زور به آن نسبت بدهند، اگر چه جای این سوال باقی است: فرضا حرف موگرینی درست باشد، تیم ایرانی دقیقا با چه هدفی به گنجانده شدن این جمله در متن اصرار کرده است؟
آنچه الان مهم است و باید بر آن تمرکز کرد قبل از هر چیز این است که توجه کنیم تئوری شکاف و اختلاف میان اروپا و آمریکا به سرعت شکست خورده است. چند ماهی است در ایران کسانی آشکار  و نهان می‌گویند ایران به جای آنکه پل شکاف باشد باید در شکاف آمریکا و اروپا حرکت کند. مقصودشان هم به زبان فارسی ساده این است که وقتی آمریکا از برجام (عملا و با اعمال تحریم‌ها) خارج شد، ایران نباید واکنشی نشان بدهد و بهترین کار ادامه دادن برجام با اروپاست. تئوری شکاف اکنون ضربه‌ای مهلک خورده است. موگرینی دقیقا همان تفسیری را از متن برجام ارائه داده که رادیکال‌هایی مانند ترامپ و هیلی ماه‌هاست از آن سخن می‌گویند. تنها پدیده‌ای که رخ داده و واقعا باید آن را جدی گرفت این است که بعد از چند ماه مذاکره فشرده اروپایی‌ها با کنگره و دولت آمریکا که ظاهرا با هدف حفظ برجام صورت می‌گرفت، حالا خانم مسؤول سیاست خارجی اتحادیه‌اروپایی با نیکی هیلی هم‌نظر شده و تلویحا می‌گوید برنامه موشکی و منطقه‌ای ایران با استناد به جمله‌ای که خود ایران در متن توافق گنجانده، منجر به افزایش صلح و امنیت در منطقه نشده و در نتیجه اروپا در نگرانی آمریکا بر سر این موضوع شریک است.
جلوتر که برویم، تئوری وجود شکاف میان اروپا و آمریکا بر سر «راهبرد مهار ایران با استفاده از برجام» با بحران‌های جدی‌تری هم مواجه خواهد شد. این همزبانی در ارائه تفسیر‌های شاذ مشترک از متن برجام تازه اول داستان است. 
تئوری شکاف نه قادر خواهد بود رفتار اروپا و آمریکا را تبیین و پیش‌بینی کند و نه از عهده صیانت از منافع ملی ایران برمی‌آید. واقعا ماجرا آنقدر پیچیده نیست که برای پی بردن به کنه آن نیاز به چنین افسانه‌هایی باشد. بسیار ساده و روشن مساله این است: اروپا و آمریکا هر دو برجام را می‌خواهند به این معنا که ایران به تعهداتش در توقف برنامه هسته‌ای پایبند باشد. هر دو هم از برنامه موشکی و بویژه برتری منطقه‌ای ایران سخت نگرانند و در پی یافتن راهی برای وادار کردن ایران به «اعتمادسازی» در این حوزه‌ها می‌گردند. مهم‌تر از اینها، هر دو طرف عقیده دارند بخش‌هایی از دولت آقای روحانی به برجام «نیاز سیاست داخلی» دارد و در نتیجه اگر برجام گروگان گرفته شود، در حوزه‌های غیرهسته‌ای از جمله برنامه موشکی و منطقه‌ای می‌توان از آنها امتیاز گرفت. تنها اختلاف شاید کمی جدی این است که امتیازگیری موشکی و منطقه‌ای از ایران باید بخشی از «روند اصلاح متن برجام» باشد یا اینکه می‌تواند در چارچوب «مذاکراتی مکمل» بدون دست زدن به متن برجام هم محقق شود؟
آمریکایی‌ها طرفدار گزینه اول و اروپایی‌ها ظاهرا هوادار دومی هستند اما این اختلاف، اهمیت راهبردی ندارد. آنچه برای آمریکا اهمیت دارد این است که بتواند با ابزار تحریم، ایران را سر میز مذاکرات منطقه‌ای و موشکی بکشاند و وقتی این پروژه در حال پیش رفتن باشد، بیرون یا داخل برجام بودن آن چندان مهم نخواهد بود.
برای آمریکا هیچ چیز سودمندتر از آن نیست که پس پرده با مکرون، موگرینی و جانسون بسته باشد اما ایران در ظاهر تصور کند اروپا در شکاف راهبردی با آمریکا قرار دارد و در نتیجه با متکی کردن بی‌رویه خود به اروپا، در واقع گزینه‌های خود را هر روز کمتر از قبل کند. وقتی همه تخم‌مرغ‌ها را در سبد اروپا گذاشتید، آن وقت یک «تغییر تفسیر» اروپا از متن برجام بدل به فاجعه دیپلماتیک خواهد شد اما اگر واقع‌بینی پیشه کنید و فرض را بر این بگذارید که درباره هدف راهبردی آمریکا یعنی نشاندن ایران پای میز مذاکرات موشکی و منطقه‌ای تفاوتی میان آمریکا و اروپا نیست و آنچه جلوی پرده می‌گذرد صرفا تقسیم کاری برای وادار کردن ایران به پذیرش این مذاکرات است، آن وقت دیگر غافلگیر نخواهید شد.
بازی واقعی دقیقا برعکس است. برای ایران برجام در صورتی که مانع بازگشت تحریم‌ها – به هر بهانه‌ای – نشود، هیچ ارزشی ندارد. اگر اروپا واقعا خواهان برجام است باید آمریکا را وادار به انجام تعهداتش در تعلیق تحریم‌هایی کند که در برجام به آن متعهد شده است. مذاکرات منطقه‌ای و موشکی که سهل است، حتی اجرای تعهدات برجامی ایران هم در خطر خواهد بود اگر آمریکا برجام را گروگانی برای افزایش تحریم‌ها به بهانه‌های دیگر بداند. راهی را که یک بار در دوران مذاکرات رفته‌ایم بار دیگر نباید رفت. مساله این نیست که ایران برجام را می‌خواهد یا نه بلکه مساله این است که اروپا برجام را می‌خواهد یا نه؟
 

سیدمحمدعلی رئیس‌السادات*: سه‌شنبه صبح جلسه سران قوه قضائیه با 49 نفر از فعالان دانشجویی بود و هر 5 تشکل بزرگ وزارت علوم و بهداشت نمایندگان خود را جهت شرکت در جلسه معرفی کرده بودند. بعد از سلام و احوالپرسی تشکیلاتی، نخستین‌ مساله مورد صحبت شرکت‌کنندگان، ترتیب سخنرانان بود. بر خلاف جلسات معمول با مسؤولان، به ازای هر بخش صحبت نمایندگان تشکل‌ها، زمان پاسخگویی برای رئیس قوه در نظر گرفته شده بود. با اینکه قبل از جلسه تصوری مبنی بر فرمایشی بودن جلسه شکل گرفته بود و حتی لابه‌لای شوخی جدی‌های دانشجویی هم رگه‌های این دیدگاه دیده می‌شد، همین گام اول تمام فرضیه‌های اینچنینی را به هم ریخت: پاسخگویی در قبال تمام سخنرانان!
در عمل هم همین شد. ابتدا چند دقیقه صحبت مقدماتی پیرامون جلسه، عذرخواهی بابت طولانی شدن زمان بین جلسات قوه و دانشجویان و البته صحبت‌هایی پیرامون اهمیت علم و قدرت علم. هرچند محوریت صحبت‌ها به سمت حوزه رفت اما کوتاه بود و راهگشا.
صحبت دانشجویی که شروع شد تصور فرمایشی بودن کاملا محو شد و جای خود را به پاسخگویی داد. رئیس قوه کاغذ و قلم برداشت، یادداشت کرد و حین ایراد سخنان نماینده جامعه اسلامی که نوبت اول را داشت شروع به پرسش کرد.
-اینجا منظورتان را واضح‌تر می‌فرمایید؟
-در این باره مصداقی‌تر صحبت می‌کنید؟
-اینکه گفتید منظور من بودم یا دیگری؟
جلوتر که رفتیم حتی تصورمان از جلسه با مسؤول عالیرتبه جمهوری اسلامی ایران هم بالکل عوض شد. ورود شخص رئیس قوه به دیالوگ با دانشجویان عملا فضا را از سمت صحبت‌های یک سویه از جانب طرفین به سمت ایجاد دیالوگ بین مسؤول قوه با دانشجویان برد. نتیجه اولیه این اتفاق این بود که هرکس در جلسه حضور داشت به خودش اجازه صحبت داد و در قبال تمام مباحث پاسخ شنید و البته جلسه که 3 ساعت در نظر گرفته شده بود تا اذان مغرب ادامه یافت.
صحبتی از جانب تشکل‌ها و حاضران در جلسه بیان نشد که رئیس قوه بدون پاسخ از آن گذر کند. فضای دانشجویی و البته انعکاسی که از عملکرد قوه در کف جامعه و دانشگاه وجود داشت جلسه را به سمتی برد که از جانب تمام دانشجویان انتقاداتی به قوه قضائیه وارد شود که بعضا هم بسیار تند و بی‌پروا بود. شخص رئیس قوه 3 نوع پاسخ به مباحث مطرح شده داشت؛ قسمت اول مواردی بود که صرفا سوال شده بود و ایشان صرفا پاسخ داد. مثل مساله نوگرایی در قوه که برای ما مجهول بود.
قسمت دوم مواردی بود که مطالبه‌ای از دانشجویان وجود داشت یا به قوه انتقاد شده بود که ایشان پاسخگو بود. مثلا درباره اینکه پرونده منصور نظری و رضا شهابی چه بوده، توضیحات کاملی ارائه شد که اکثر قریب به اتفاق دانشجویان را قانع کرد یا درباره شائبه برخورد سیاسی قوه با اشخاص توضیحاتی ارائه شد.
قسم سوم هم مواردی بود که در انتقاد به قوه خود رئیس قوه با دانشجویان هم نظر شد. اختصاصا درباره  عملکرد قوه در پیشگیری از جرائم، وظیفه بازرسی یا ایرادات ساختاری قوه، ایشان نظر دانشجویان را تایید کرد.
ما نرفته بودیم در همه موارد پاسخ بگیریم و سابقه جلسات اینچنینی هم به ما می‌گفت سوال بی‌جواب زیاد خواهیم داشت اما حتی درباره مناسبات خانوادگی رئیس قوه بی‌جواب بازنگشتیم. قاعدتا از همه جواب‌ها هم قانع نشدیم اما جلسه بیش از همه چیز یادآور شرایط پویای دهه 60 جنبش دانشجویی و همگامی منحصر به فرد اشخاصی چون شهید بهشتی، رهبری و شهید مطهری در پاسخگویی به مسائل دانشجویان بود.
البته جلسه نقاط منفی هم داشت. بزرگ‌ترین ایراد جلسه رسانه‌ای نشدن مباحث بود. به نظر من، انتقاداتی که از جانب نیروهای انقلابی به قوه قضائیه وارد شد بیش از انتقاداتی بود که در مقابل رهبری از وضع کشور و در مقابل رئیس جمهور از عملکرد ایشان صورت گرفت. ما که خودمان انتظار چنین شفافیتی را در جلسه نداشتیم، بارها تقاضا کردیم جلسه رسانه‌ای شود تا قبل از هرچیز تصوری که سایرین نسبت به جلسه و حتی مسائل قوه قضائیه داشتند تغییر کند. بعید است بپذیرند اما در صورت رخ دادن، هم بیان‌های نادرست از محتوای جلسه به حاشیه خواهد رفت و دست مغرضان بسته خواهد شد و هم در ترمیم چهره نادرستی که از قوه متصور شده‌ایم راهگشا خواهد بود.
این جلسه یکی از بهترین الگوهای ارتباطی مسؤولان با دانشجویان و بدنه جامعه بود. حتی در جلسات عمومی با دیگر روسای قوا که تشکل‌ها دعوت می‌شوند (اگر روسا از جلسه عمومی فرار نکنند) عموما تمام مطالبات‌شان پاسخ داده نمی‌شود و پاسخ‌ها سمت و سوی کنایه و تخریب می‌گیرد. این جلسه اگر منتشر نشود حکم عمومی نخواهد داشت اما حتی عمومی نبودن جلسه اجازه برخورد نادرست با دانشجو را به مسؤول جلسه نداد. هرچند قبل و بعد از جلسه صحبت‌های ناصحیحی درباره دعوت به جلسه خصوصی شکل گرفت اما قاضی‌القضات کشور مدیریت جلسه را به سمتی برد که کسی یک‌طرفه به قاضی نرود.
سخن آخر ادامه‌دار بودن روند خوب ارتباط با دانشجویان است. برای زدودن گرد شبهه از پیرامون قوای سه‌گانه، حضورشان در مجامع عمومی و در معرض سوال قرار گرفتن‌شان از طرف مردم و خصوصا نخبگان کشور اعم از اساتید و دانشجویان الزامی است. مشکلات جمهوری اسلامی حل نخواهد شد جز اینکه مسؤولان بلندپایه خود را در معرض نقد قرار دهند، مردم را محرم و همراه خود بدانند و نسبت به آحاد جامعه به معنای واقعی کلمه خود را مسؤول و پاسخگو بدانند.
* دبیر انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه تهران
 

حجت‌الاسلام و المسلمین سیدمحمدرضا میرتاج‌الدینی*  : هدفمندسازی یارانه‌ها فراز و نشیب‌های بسیار دارد که متاسفانه عده‌ای بدون توجه به اهداف اولیه هدفمندی و وعده‌هایی که مجلس و دولت به مردم داده‌اند اقدام و دقیقا برخلاف قانون اولیه هدفمندی عمل می‌کنند. قصه هدفمندی به همه دولت‌های گذشته بازمی‌گردد؛ معضلی که درباره یارانه‌های پنهان در حامل‌های انرژی وجود داشت و به اذعان و اعتراف بسیاری از دولتمردان و مجلسیان و کارشناسان، یارانه سنگین و فراوان در حامل‌های انرژی یعنی بنزین، گازوئیل و سایر فرآورده‌های نفتی و گاز، آب و برق وجود داشت که به صورت غیرهدفمند و غیرعادلانه توزیع می‌شد و هر کس امکانات بیشتری داشت بهره بیشتری می‌برد. به اظهار کارشناسان 70 درصد یارانه‌ها به 3 دهک بالای جامعه می‌رسید و مجموع یارانه (مستقیم و پنهان) در حامل‌های انرژی در بعضی موارد با توجه به نوسانات قیمت نفت بیشتر از بودجه عمومی دولت بود. همه به اهمیت این مساله پی برده بودند و معضل و مشکل را بخوبی می‌دانستند. قاچاق سنگین فرآورده‌های نفتی به خاطر نازل بودن قیمت‌ها نیز مشکل دیگری بود که لاینحل مانده بود، و اضافه کنید یارانه غیرمستقیم آرد و نان را که موجب اتلاف و هدر رفتن یک سوم گندم کشور می‌شد.
هیچ‌کدام از دولت‌ها نتوانستند این مشکل را حل کنند، زیرا فقط در فکر افزایش و اصلاح قیمت‌ها بودند و برای جبران فشار اقتصادی به مردم فکری نمی‌کردند و این روند بیش از 20 سال طول کشید تا اینکه دولت نهم و مجالس هفتم و هشتم این مساله را با قانون هدفمندسازی یارانه‌ها حل کردند و مقرر شد 50 الی 60 درصد منابع حاصل از افزایش قیمت‌ها به مردم پرداخت شود و بخشی هم به صنعت و تولید اختصاص یابد.
قانون هدفمندی یارانه‌ها فی‌الواقع یک تعهد ‌مابین مردم و حاکمیت است، از این رو هر روز یک تصمیم جدید درباره یارانه‌ها گرفتن، اعتماد جامعه را خدشه‌دار می‌کند. متاسفانه نگاه و سیاست دولت اعتدال به هدفمندسازی یارانه‌ها از اول نادرست بوده و بدون توجه به اهداف اولیه هدفمندسازی است. یارانه‌های هدفمندسازی غیر از یارانه کمک به نیازمندان است، این در واقع همان یارانه غیرمستقیم است که آشکار شده است، همچنانکه یارانه غیرمستقیم برای عموم مردم بود، البته دهک‌های بالا بیشترین استفاده را داشتند در هر صورت یارانه نقدی برای عموم مردم است تا خود هزینه‌های انرژی را مدیریت کنند.
نگاه صدقه‌محور دولت به یارانه‌ها یک نگاه تحقیرآمیز برای ملت است؛ این یارانه‌ها به ازای افزایش قیمت‌هاست نه یارانه مستمندان. یک بار هم دولت این رویکرد را تجربه و با تبلیغات گسترده اعلام کرد فقط افراد نیازمند ثبت‌نام کنند که در عمل خلاف آن اتفاق افتاد و اکثریت مردم ثبت‌نام کردند، یعنی مردم یارانه‌ها را با توجه به افزایش قیمت حامل‌های انرژی، حق خودشان می‌دانند.
اکنون درآمد حاصل از هدفمندسازی یارانه‌ها طبق اظهار بعضی نمایندگان مجلس بیش از 80 هزار میلیارد تومان است که نیمی از آن را به مردم می‌دهند و نیم دیگر در خزانه دولت است. در اینجا سوال جدی این است: اگر هدفمندی اجرا نمی‌شد الان در چه شرایطی بودیم؟ اگر هدفمندسازی اتفاق نمی‌افتاد نه‌تنها از چنین منابعی خبری نبود، بلکه با نرخ رشد سریع مصرف انرژی باید بیش از یارانه نقدی مردم برای واردات بنزین و گازوئیل هزینه می‌کردیم و روند رو به تصاعد قاچاق هم بحران دیگری در جامعه شده بود.
چرا مجلسیان و دولتمردان این سابقه و این اهداف روشن را فراموش کرده‌اند و با این اقدامات، مردم به کدام تصمیمات مجلس و دولت اعتماد کنند؟!
در لایحه بودجه، سازمان هدفمندی یارانه‌ها به صندوق رفاه اجتماعی تغییر یافته است؛ مگر قانون ثابت هدفمندی را با لایحه یک ساله بودجه می‌توان تغییر داد؟
جناب آقای نوبخت! اینقدر شأن ملت عزیز ایران را مخدوش نکنید! اعلام کرده‌اید هر کسی می‌خواهد یارانه بگیرد باید گواهی و تایید نیازمندی بیاورد. شما به جای حذف یارانه مردم که حق آنهاست جلوی افزایش بی‌رویه هزینه‌های دولت و شرکت‌های دولتی را بگیرید؛ در دولت شما بودجه جاری 3 برابر شده است.
به جای حذف اندک یارانه نقدی مردم که بسیاری از خانواده‌ها بخشی از خلأ زندگی خود را با آن پر می‌کنند، حقوق‌های نجومی را اصلاح کنید و وضعیت نابهنجار شرکت‌های دولتی را که دوسوم بودجه کشور در اختیار آنهاست اصلاح کنید.
شما به وظیفه قانونی  خود و به مصوبه مجلس عمل و دهک‌های بالای جامعه را شناسایی و حذف کنید و کاری به اکثریت جامعه که یارانه جبرانی می‌گیرند نداشته باشید و تجربه سال‌های اول دولت یازدهم را دوباره تکرار نکنید.
اینجانب، با عنایت به اینکه از اول تصویب قانون هدفمندسازی یارانه‌ها در مجلس به عنوان نماینده و در اجرای آن در دولت به عنوان معاون پارلمانی حضور داشتم، آشنایی کافی به زوایای آن دارم و بر این اساس به نمایندگان محترم مجلس عرض می‌کنم اهداف اولیه هدفمندسازی یارانه‌ها را مدنظر داشته باشند و نگذارند حق مردم با تغییر سیاست‌های دولت‌ها ضایع شود و از بین برود. بلی! دهک‌های پردرآمد که از یارانه حامل‌های انرژی بهره کافی برده و همچنان استفاده می‌کنند از این موضوع مستثنا هستند ولی اکثریت جامعه از همه صنوف مشمول قانون هدفمندسازی یارانه‌ها می‌شوند، همچنانکه سهم تولید و صنعت هم نباید به فراموشی سپرده شود و لازم است با اعطای تسهیلات یارانه‌ای از واحدهای تولیدی حمایت جدی شود.
*نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی

مصطفی نجفی:  1- هفدهمین روز از رمضان سال 91 دیدار سنتی دانشجویان با رهبر معظم انقلاب؛ جلسه مانند همیشه داغ و پرشور دنبال می‌شد. نقدها و نظرهای دانشجویان از سیر تا پیاز کشور را در بر می‌گرفت و تیغ تیز انتقادات قریب به اتفاق مسؤولان کشور را مورد هدف قرار می‌داد. مانند همیشه نه‌تنها مانعی برای این اظهارات نبود که رهبری هم در جبهه دانشجویان، موید مشی منتقدانه نسبت به عملکرد مدیران و مسؤولان کشور بودند. در جریان صحبت‌ها گلایه مهمی از سوی چند نفر از دانشجویان مطرح شد: «چه چیزی مانع این شده که مسؤولان کشور در دانشگاه و در میان دانشجویان حضور یابند؟»
رهبری نکته‌ها را می‌نویسند و دقایقی بعد توضیحاتی را بیان می‌کنند. گلایه دانشجویان درباره حضور مسؤولان در دانشگاه، محور بخشی از سخنان رهبری می‌شود و ساعاتی بعد تیتر بسیاری از رسانه‌ها: «به مسؤولان سفارش می‌کنم در جلسات دانشجویی شرکت کنند».
رهبری در این دیدار می‌گویند: «این اشکال کاملا وارد است، من عقیده‌ام این است که مسؤولان باید در دانشگاه‌ها شرکت کنند؛ رؤسای 3 قوه، مسؤولان میانی، رئیس صداوسیما، مسؤولان سپاه و نیروهای مسلح؛ اینها بروند با دانشجوها جلسه بگذارند و حرف‌های گفتنى دانشجوها را بشنوند. و من به شما عرض کنم؛ آنها هم برای دانشجوها حرف‌های گفتنی زیادی دارند. هیچ چیزی جای این گفت‌وگوی رو در رو و چهره به چهره را نمی‌گیرد».
2- نشست یکی از اتحادیه‌‌های دانشجویی در دانشگاه شریف اولین گردهمایی بزرگ دانشجویی بعد از ماه رمضان است. دانشجویان از مسؤولان دعوت کرده‌‌اند و بعد از تاکید رهبری بسیاری از مدعوان پاسخ مثبت می‌دهند. رئیس صداوسیما، فرمانده نیروی دریایی ارتش، چند تن از وزرا و نمایندگان مجلس و بالاخره آیت‌الله آملی‌لاریجانی، رئیس قوه‌قضائیه. 14 شهریور 91 نخستین‌باری است که رئیس قوه‌قضائیه به جمع دانشجویان می‌رود،  چند ساعت پای سخنان آنها می‌نشیند و البته پاسخگوی نقدها و نقطه‌نظرات آنها می‌شود. در خلال این دیدار بسیاری از دغدغه‌‌های دانشجویان؛ مطرح‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، پاسخ‌ها گفته و حتی دانشجویان برای برخی مسائل مهم قول مساعدت از رئیس قوه می‌گیرند. این دیدار برای مدت‌ها در اذهان دانشجویان باقی می‌ماند و البته برای مدتی خوشبینی به مسیر اصلاح کشور را میان دانشجویان زنده نگه می‌دارد.
3- بعد از آن نشست اما سفارش رهبری برای حضور مسؤولان در دانشگاه دوباره به دست فراموشی سپرده شده و از آن زمان تا به امروز می‌توان گفت حضور مدیران ارشد کشور بویژه مسؤولان قوای سه‌گانه در میان دانشجویان برای شنیدن سخنان آنها، پاسخ و رفع دغدغه‌ها و ابهامات کمتر از انگشتان یک دست بوده است. این اتفاق با حضور کابینه حسن روحانی در مصدر قوه مجریه تشدید می‌شود و به‌رغم اینکه دولت به لحاظ سیستماتیک ارتباط مستقیم و بسیار در هم تنیده‌ای با جامعه دانشگاهی کشور دارد، همان حضورهای حداقلی گذشته هم قطع شده و ارتباط چهره به چهره دانشجویان با مسؤولان به برخی جلسات خصوصی، چند نفره و اغلب با اغراض سیاسی در ایام انتخابات محدود می‌شود.
البته این فقدان، زمانی بیشتر به چشم می‌‌‌‌‌‌‌‌آید که حسن روحانی به عنوان رئیس‌جمهور ارتباط چهره به چهره با جامعه دانشگاهی و دانشجویان کشور را به جلسات بسیار معدود با فضایی کاملا امنیتی با دستچینی از دانشجویان و اساتید تبدیل کرده و به جای پاسخگویی و رفع شبهه، تلاش می‌کند از میان دانشجویان برای خود پیاده‌نظام جمع‌آوری کند.
4- دوشنبه گذشته غلامحسین محسنی‌اژه‌ای، سخنگو و معاون اول قوه‌قضائیه پس از مدت‌ها با حضور در جمع دانشجویان دانشگاه شریف خبرساز شد. در جریان این حضور،  نمایندگان طیف‌‌های مختلف دانشجویان که تقریبا همگی منتقد تند و تیز قوه‌قضائیه بودند به همراه چند تن از افراد دیگر مانند «منصور نظری» شاعر منتقد دستگاه قضا فرصت صحبت یافته و هر آنچه می‌توانستند نثار محسنی اژه‌ای و قوه‌قضائیه کردند، سخنانی بعضا تند با لحنی زننده که انتقاد بسیاری از کارشناسان و صاحبنظران را هم به دنبال داشت. خیلی‌ها گفتند این حضور هرچند بعد از مدت‌های زیادی صورت گرفته اما نباید فضای آزاد ایجاد شده برای دانشجویان مورد سوءاستفاده برخی قرار بگیرد و آنقدر فضا تند شود که همه چیز از دایره پرسش و پاسخ و منطق و استدلال خارج شود.
5- قوه قضائیه در بسیاری از نظام‌‌های سیاسی از جمله نظام ایران به سبب نوع و حوزه فعالیت، پرچالش‌ترین بخش حاکمیت است و همواره در مرکز سیبل انتقادات اقشار مختلف بویژه جریان دانشجویی قرار دارد.

این فضای پرچالش روز دوشنبه در دانشگاه شریف با تمام وجوه شکل گرفت و خود به خود سبب شد به‌رغم تلاش محسنی‌اژه‌ای برای پاسخگویی، جواب بسیاری از دغدغه‌های جوانان پرشور و حرارت و منتقدان کمر بسته دستگاه قضا ناقص بماند. همین امر سبب شد روز بعد، اتفاقی به یاد ماندنی در کشور رخ دهد و آیت‌الله آملی‌لاریجانی، رئیس قوه‌قضائیه به همراه تعدادی از معاونان و مدیرانش، مسؤولان تشکل‌ها و اتحادیه‌‌های بزرگ دانشجویی را برای دیدار و گفت‌وگو دعوت کند و قریب به 8 ساعت یعنی حدودا یک روز کاری به سخنان آنها گوش داده و پاسخگوی انتقادات، ابهامات و دغدغه‌‌های آنها باشد. رکوردشکنی رئیس قوه‌قضائیه و همنشینی صمیمی با دانشجویان با اختصاص فرصتی قابل توجه، برای جریان جوان انقلابی آنقدر خوشحال‌کننده بود که خود به خود بسیاری از نظرات و نگاه‌‌های منفی شکل گرفته به این نهاد را در همان جلسه از بین برد و باعث شد دانشجویانی که این روزها بشدت از قوه‌قضائیه شاکی هستند در فضای دیگری مطالبات خود را امیدوارانه‌‌‌‌‌‌تر دنبال کنند.
6- این روزها نیاز به اقدامی انقلابی برای شکستن فضای یأس و ناامیدی نسبت به اصلاح برخی امور که در بخشی از قشر جوان و حتی جریان دانشجویی کشور ایجاد شده بیش از گذشته احساس می‌شود. هرچند خیلی‌ها معتقدند شکستن این فضا زمان، تلاش و انرژی بسیاری را می‌طلبد اما باید منصف بود و اقدام رئیس قوه‌قضائیه را اقدامی موثر و فتح بابی برای حرکت در این مسیر ارزیابی کرد و البته نباید فراموش کرد قوای دیگر یعنی دولت و مجلس مستثنا از این وظیفه و تکلیف نیستند و وضعیت این روزهای کشور می‌طلبد هرچه سریع‌تر آنها نیز مانند آیت‌الله آملی‌لاریجانی شنونده انتقادات جوانان باشند و البته برای رفع دغدغه آنها تلاش کنند. حسن روحانی و علی لاریجانی اجازه ندهند زمان بیش از این بگذرد. فرصت امروز ممکن است تکرار نشود!