|
به بهانه پخش مستند «از آزادی تا آبادی» در سالروز حماسه آزادسازی خرمشهر
حماسه سوم !
محمد حیدری: «شنوندگان عزیز توجه فرمایید، خونینشهر، شهر خون آزاد شد» نوایی است که سال 61 در سراسر ایران طنینانداز شد و حکایت از پیروزی و فتحی عظیم داشت. خرمشهر که 578 روز در اشغال نیروهای بعث عراق بود، سرانجام و در عملیاتی که 45 روز به طول انجامید به دست جوانان غیور این سرزمین آزاد شد. جشن و شادمانی، ایران را فرا گرفت و 3 خرداد را به روزی بیبدیل در تقویم انقلاب اسلامی ایران، تبدیل کرد. 36 سال از آن روز میگذرد و شهری که تاریخ یک ملت به آن گره خورده بود و خسارتهای فراوانی را در طول دفاعمقدس متحمل شد با وضعیتی شبیه به سالهای جنگ روزگار میگذراند و اوضاع شهرسازی، اقتصادی و معیشتی مردم این شهر، تعریف چندانی ندارد. ارسال به دوستان
سلبریتیها و سرمایههای فرهنگی که بر باد میرود
سازی که ما کوک میکنیم
سمیرا کریمشاهی: در زمانهای زندگی میکنیم که هرچیزی در اطراف خود میبینیم ماهیت کالایی پیدا کرده است، حتی عناصری که اگر نیم قرن گذشته به مردم میگفتید فلان خصوصیت جنبه کالایی پیدا خواهد کرد ما را دیوانه فرض میکردند. اعتبار، سواد، شایستگی و مهمتر «سرمایه فرهنگی» تبدیل به کالایی شده است که در بین جماعتی دستمالی میشود تا ارزش و اصالت واقعی آن به قهقرا برود. در گذشته بسادگی اعتبار و منزلت اجتماعی بهدست نمیآمد و فرد به معنای واقعی باید سرمایه فرهنگی جامعه محسوب میشد تا در نزد مردم حرفش اعتبار داشته باشد و بعضا به عنوان مرجع در حوزه خود معرفی شود اما امروز با رشد نوکیسگی و نگاه کالامحوری، حتی تهی از فرهنگ، غنای شخصیتی پیدا میکند و هر چند کاذب باشد در نزد مردم مذموم نیست و مورد احترام است. اشخاص معروف و مشهور که از آنان با عنوان «سلبریتی»ها یاد میشود قسمت عظیم جامعه نوکیسه را تشکیل میدهند. آنها از طریق بازیگری، خوانندگی، فوتبال یا هر عرصهای که با کنشگری در آن واکنش توده مردم را نتیجه بدهد، نزد مردم اعتبار کسب میکنند. حرمت اجتماعی در گذشته نزد عالمان، شخصیتهای برجسته علمی و بزرگانی بود که اگر ثروتمند هم محسوب میشدند، هیچگاه ثروت برایشان وسیله تظاهر نبود و برعکس دستگیر مردم بودند، برای همین نزد آنان احترام و اعتبار داشتند. ارسال به دوستان
واکنش حبیب احمدزاده به گزافهگویی وزیر خارجه آمریکا از زبان رئیسعلی دلواری
آقای پمپئو! همین نامه شما را بس است!
حبیب احمدزاده نسبت به سخنان وزیر خارجه آمریکا واکنش نشان داد و نامهای از رئیسعلی دلواری را در جواب او منتشر کرد که بازتاب گستردهای در رسانهها داشت. به گزارش «وطنامروز»، این نویسنده ادبیات دفاعمقدس با اشاره به صحبتهای پمپئو، وزیر خارجه آمریکا نامهای از رئیسعلی دلواری را پاسخ وزیر خارجه آمریکا دانست و نوشت: آقای پمپئو! در آستانه سوم خرداد همین نامه شما را بس است! در بخشی از این نامه که خطاب به شیخ محمدحسین برازجانی در بحبوحه تهدیدات انگلیس به اشغال بوشهر در جنگ اول جهانی نوشته شده، آمده است: «قربان حضور باهرالنورت گردم. ای به فدای همت و غیرت و شجاعتت گردم. میدانم که مردم در این کار [مقصود مدافعه از خاک وطن است] چندان مساعدت و همراهی نمیکنند و بنده هم پابست کردهام که نظرم به سوی ایشان است. هر آینه پای حضرت مستطاب عالی و امید از آن وجود مبارک که در حقیقت مجسمه شرف و وطن و اسلامخواهی است نداشتم. هر آینه تا حال پروانهوار خود را فدای ملت و وطن و اسلامیت کرده بودم. همین قدر اطمینان از حضرت مستطاب عالی دارم که روز مضائق [روز سختیها] از خط بیرون نمیروید [کنایه از این است که در سختیها با ما هستید] و جان را ناقابل میدانید نه مانند اشخاص راحتطلب تنبل، راحتی این دنیای فانی را به هیچ نمیشمارید. انگلیسها انتشار میدهند که فلانی حمایت به قونسول جرمن دارد. به حول و قوه خداوندی از هیچ کس اندیشه و باک ندارم. میخواهند به تشر بنده را بترسانند، کما اینکه تلگراف تهدیدآمیز به حضرت مستطاب عالی کرده بودند. در حقیقت جوابی که از طرف ذیشرف در جواب تلگراف ایشان صادر شده بود، به قدری مشعوف شدم که خداوند عالم حد آن را میداند. همین جواب بود که فرمودهاید. آفرین خدا بر شما باد. شایسته است که عموم اهالی فارس و خلیج به داشتن وجد مبارکی مثل حضرتعالی که در این مواقع اینگونه جواب قانونی دندانشکن به اجانب دادهاید، فخر و مباهات نمایند. الان در کربلا و نجف جنگ است، تمام علما و پیشوایان دین ما در جهاد آب چشمان خود میخورند و امیدهای کلی از ماها داشتند که خیال میکردند به ورود حکم تمام اهل دشتستان و تنگستان دست به کار میشوند. الحمدلله از این طرف هم مأیوس شدند [منظور از الحمدلله یعنی متأسفانه از منطقه جنوب کسی همکاری با علمای نجف و کربلا نکرد». رئیسعلی دلواری در انتهای این نامه نیز آورده است: «در خانه نشستن خودمان و راحت طلبیدن تمام وسوسه شیطان میباشد. مستحق آن نیستیم که خدا و رسول را از خود خشنود سازیم. روس و انگلیس حق دارند اگر خودمان هیچ کاری نکنیم و آسوده بنشینیم، چرا که همه نوع احترام به بقعه مقدس امام ثامن در شمال و [هتک] احترام به منبر سیدالشهداء در جنوب کردند. در بمباران دلبار (به دلوارف دلبار هم میگفتند) کارهای خوب کردند. تف به ما، تف به ما. قربانت بروم، هوش ندارم [یعنی حضور ذهن ندارم] که شرح حالات به درستی عرض نمایم و مصدع زیاده از این نمیشوم». ارسال به دوستان
اخبار
نگاه «360 درجه» به 70 سال رنج مردم فلسطین ارسال به دوستان
حرف تو
فاطمه عبدالوند
قبلها ارسال به دوستان
اخبار
برنامه نشستهای نمایشگاه قرآن اعلام شد ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|