محمد نجارصادقی: دولت تدبیر و امید ثابت کرده است هر زمان سیاست اقتصادی‌ای را نقد یا حتی به سخره گرفته است چند ماه بعد خودش همان کار را انجام داده است. در مقطعی تخصیص ارز به مسافر توسط رئیس کل بانک مرکزی مورد تمسخر قرار گرفت اما بعد از 2 سال این عمل دوباره رخ داد! زمانی هم ارز مبادله‌ای مورد نقد تدبیری‌ها قرار گرفت و اعلام شد این سیاست نتیجه تحریم‌ها است و عده‌ای در این موضوع ذی‌نفع هستند که این سیاست هم پس از چند سال دوباره در حال اجراست. از اینها که بگذریم شرایط ارزی کشور بسیار دردناک‌تر از دوران تحریم‌های سابق است، برای مثال در حال حاضر 3 نرخ ارز در کشور وجود دارد؛ ارز مبادله‌ای، ارز دولتی و ارز قاچاق. این یعنی دولتی که می‌خواست دلار را تک‌نرخی کند و گذشتگان را در این زمینه بدون تخصص و ناکارآمد می‌خواند حالا دلار را سه نرخی کرده است و چه بسا در ادامه بحران ارزی موجود و افزایش ثانیه به ثانیه قیمت ارز، دلار برای هر اولویت کالایی یک قیمت تصویب شود و تعداد قیمت‌های دلار سر به فلک بکشد. همه موضوعات مطروحه از نظر نگارنده اساسا منفی نبوده و نیست و محدودیت تقاضا یکی از ابزارهای سیاست‌گذار پولی برای مدیریت بازار ارز است اما نکته اینکه دولت محترم در کوپنی کردن ارز هم عاجز است. بر این اساس دولت برای مدیریت بازار ارز طرح مدیریت منابع را اجرا کرده و مقرر شده است به تمام متقاضیان واردات کالا با تشریفات بازرگانی دلار 4200 تومانی تعلق گیرد. در این بین تعداد زیادی افراد سودجو از این شرایط دلار کوپنی سوءاستفاده کرده‌اند و به دنبال ثبت‌سفارش جعلی هستند. طبق اعلام محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت از ابتدای سال جاری تا 6 خرداد بیش از 182 هزار قلم کالا به ارزش 20 میلیارد تومان توسط سازمان توسعه تجارت ثبت‌سفارش شده است؛ در کنار این آمار به گفته محمد خوانساری، رئیس اتاق بازرگانی از ابتدای امسال تا 26 اردیبهشت حدود 8/9میلیارد دلار ثبت‌سفارش رخ داده است، این یعنی در 11 روزی که از اعلام 4200 تومانی بودن دلار توسط اسحاق جهانگیری گذشته بود، روزی 900 میلیون دلار ثبت‌سفارش انجام شده است. نکته اینجاست که با سیاست‌های مخل تسهیل تجارت دولت، اساسا ورود کالا غیر از مسیر ارز 4200 تومان مقدور نیست! این یعنی اگر یک بازرگان بخواهد با ارز آزاد 7هزار تومانی کالای حیاتی خود را قانونی وارد کند، امکان‌پذیر نیست. با توجه با رویه تشریفات بازرگانی که حدود 6 ماه به طول می‌انجامد که در شرایط فعلی با هجوم شبه‌بازرگانان بیشتر هم شده است و چند ماهی که بابت ترخیص کالا توسط گمرک طول می‌کشد، امر تجارت در کشور بسیار دشوار شده است. این یعنی سیاست‌های بازرگانی غیرمنطقی که طی ماه‌های اخیر اتخاذ شده است به صورت عملی مسیر ورود کالا را به ایران بسته است. باید توجه داشت بیش از 70 درصد از واردات ایران شامل کالاهای واسطه‌ای و مواد اولیه می‌شود و سخت شدن ورود آنها می‌تواند منجر به تعطیلی بخش‌هایی از توان تولیدی کشور شود. البته همین موضوع باعث شده حاشیه سود قاچاق بسیار زیاد شود و واردکنندگان ترجیح دهند کالای خود را به شکل قاچاق وارد کشور کنند و عطای دلار 4200 و تجارت قانونی را به لقای معطل ماندن در صف‌های انتظار ثبت‌سفارش و ترخیص، ببخشند. نکته جالب دیگر حوزه ارز و تجارت هجوم شبه‌بازرگانان برای دریافت کارت بازرگانی یا تمدید آن است. آخرین آمار اتاق بازرگانی حاکی از آن است در 2 ماه اول سال جاری تقاضای دریافت کارت بازرگانی یا تمدید آن نسبت به مدت مشابه سال گذشته 725 درصد رشد داشته است! با توجه به اینکه شرایط اخذ صلاحیت و اعطای کارت بازرگانی کمی دشوارتر از تهیه کارت مترو است باید آماده باشیم تا هزاران بازرگان جعلی با کارت‌های یک بار مصرف در حوزه تجارت مانند قارچ رویش پیدا کنند. باید توجه داشت هجوم این تعداد متقاضی برای تجارت یا تمدید زمان بازرگانی آنها نتیجه سیاست‌های اشتباه در اعطای کارت بازرگانی است. زمانی که گفته می‌شد کارت‌‎های بازرگانی و به کلی هویت بازرگان شفاف و دارای الزامات و سختگیری‌های بسیاری باشد و به آنها طبق یک طبقه‌بندی مناسب و قانونمند خدمات تعلق گیرد برای چنین روزی بود.
اختصاص ارز ۴۲۰۰ تومانی به تمام کالاها رانت ایجاد می‌کند
در همین حال نایب‌رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه اختصاص ارز ۴۲۰۰ تومانی به کالاهای اساسی و ضروری و حذف سایر کالاها برای جلوگیری از ایجاد رانت است، گفت: کالاهایی که از لیست دریافت ارز ۴۲۰۰ تومانی حذف شدند نوسانات زیادی در بازار ایجاد نمی‌کنند. سیدفرید موسوی در گفت‌وگو با خانه ملت با اشاره به انتشار فهرست کامل جداول سه‌گانه کالاهای مشمول اولویت‌بندی دولت در راستای سیاست جدید ارزی مبنی بر اختصاص دلار ۴۲۰۰ تومانی به کالاهای محدود، گفت: اختصاص ارز 4200 تومانی به تمام کالاها منطبق با واقعیت‌های اقتصادی نبوده و اصولی و منطقی نیست. نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس در مجلس شورای اسلامی افزود: منبع ارز 4200 تومانی درآمدهای ارزی کشور است، این درآمدها براحتی به وجود نیامده‌ و از صادرات غیرنفتی و فروش نفت حاصل شده‌است، بنابراین باید به کالاهای اساسی اختصاص داده شود. وی با بیان اینکه کالاهایی که از لیست دریافت ارز 4200 تومانی حذف شدند، نوسانات زیادی در بازار ایجاد نمی‌کنند، اظهار کرد: به کالاهای اساسی و کالاهای ضروری ارز 4200 تومانی اختصاص داده می‌شود اما کالاهایی که مشابه تولید داخلی دارند یا کالاهایی که ضرورتی برای واردات آن احساس نمی‌شود از لیست دریافت ارز 4200 تومانی حذف شدند.  موسوی ادامه داد: در صورتی که پرداخت ارز 4200 تومانی به سایر کالاها متوقف نمی‌شد رانت ایجاد می‌شد، چرا که واردکنندگان، محصولات و کالاهای خود را متناسب با این ارز قیمت‌گذاری نمی‌کردند و قیمت کالاها و محصولاتی که در اختیار مصرف‌کنندگان قرار می‌گرفت با ارز آزاد محاسبه می‌شد و واردکنندگان از رانت‌ها استفاده می‌کردند. نایب‌رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی در پایان افزود: اختصاص ارز 4200 تومانی به کالاهای اساسی و ضروری و حذف سایر کالاها برای جلوگیری از ایجاد رانت است.

کدام کالاهای وارداتی ارز  دولتی می‌گیرند؟
 فهرست سه‌گانه کالاهای اساسی، واسطه‌ای و مصرفی که بر اساس تصمیم دولت شامل دریافت ارز می‌شوند، اعلام شد. به گزارش تسنیم، لیست سه‌گانه کالاهای مشمول ارز دولتی (دلار) 4200 تومانی به تفکیک 3 اولویت کالاهای اساسی، کالاهای واسطه‌ای و کالاهای مصرفی است. بنا بر این گزارش، در گروه اول این کالاها که شامل کالاهای اساسی است ارز مورد نیاز آنها از محل درآمدهای ناشی از فروش نفت تامین می‌شود. این اقلام شامل کالاهایی مانند گندم، روغن، برنج، نهاده‌های دامی و حبوبات با نرخ دلار 4200 تومانی و اختصاص یارانه 400 تومانی تامین ارز خواهد شد که با این حساب، نرخ هر دلار برای این گروه کالاها 3800 تومان می‌شود. بنابر این گزارش،گروه دوم این کالاها که شامل مواد اولیه و کالاهای واسطه‌ای و سرمایه‌ای می‌شود محل تامین ارز آنها از محل صادرات پتروشیمی، فولاد و مواد معدنی و سامانه نیما است. این اقلام شامل مواد اولیه تولید، ماشین‌آلات و... است. این کالاها با نرخ دلار 4200 تومانی تامین می‌شود. گروه سوم کالاهایی که بر اساس تصمیم دولت به آنها ارز اختصاص می‌یابد کالاهای مصرفی هستند و محل تامین ارز آنها از صادرات کالاهایی است که ملزم به ارائه ارز خود در سامانه نیما نیستند. این کالاها با نرخ دلار 4200 تومانی به علاوه قیمت اظهارنامه صادراتی تامین اعتبار می‌شوند.

علی تجریشی: معضلات پایه‌ای اقتصاد کشور، آنقدر پیچیده و غامض نیست که تعویض دولت‌ها  باعث شود تغییر ریل اساسی در جهت راهبردهای اقتصادی دستگاه اجرایی ایجاد شود. نفتی بودن، دولتی بودن و غیرمولد بودن (فشل بودن سازوکارهای حمایت از تولیدکننده)، به عنوان اساسی‌‌‌‌‌ترین دردهای اقتصاد کشور ما شناخته می‌شوند. حسن روحانی اما از ابتدای تبلیغات انتخاباتی‌‌‌‌اش در سال 92 نسخه‌ای انحرافی را پیش پای افکار عمومی گذاشت و با به حاشیه راندن دردهای اصلی اقتصاد ایران، ارتباط با کدخدا و محدود کردن صنعت هسته‌ای را به عنوان شاه‌کلید حل معضلات اقتصادی معرفی کرد. دولت و اصلاح‌‌‌‌‌‌طلبان هنوز هم اصرار دارند دولت احمدی‌نژاد ماشین اقتصاد را به دره پرت کرده بود و آنها در حال آواربرداری از نتایج عملکرد فاجعه‌بار دولت او در حوزه اقتصاد هستند. اینجا اما تناقضی بنیادین وجود دارد. حسن روحانی در حالی با چنین مدعای بزرگی روزگار می‌گذراند که عملکرد دولتش در رفع 3 معضل اصلی اقتصاد کشور فاجعه‌بار بوده است.
دولت نه توانسته در رفع وابستگی دولت از نفت قدمی بردارد- بلکه بارها به صندوق توسعه ملی هم چنگ انداخته!- و نه توانسته قدم مهمی در راستای غیردولتی کردن اقتصاد بردارد؛ در این میان، چرخ تولید را هم از جا درآورده است! تعطیلی دومینووار کارخانه‌ها و کارگاه‌‌های تولیدی کشور در سال‌های گذشته، سخت‌‌‌‌‌‌تر شدن امر تولید و رونق بیش از پیش صنعت دلالی(!) در اقتصاد ایران، همه شواهد روشن چنین مدعایی هستند. مدعای دولت در زمینه بازگشت آرامش به اقتصاد هم، حالا در روزگار جولان حباب‌ها! شوخی تلخی بیش نیست! ردیف کردن این ناکامی‌ها از سوی نویسنده اما برای چیست؟ آیا ما از این وضعیت خوشحالیم؟ هرگز! ما اگر از شخص حسن روحانی بیشتر از ناکامی دولت در راه انحرافی‌‌‌‌اش برای اصلاح اقتصاد ایران ناراحت نباشیم، حتما کمتر ناراحت نیستیم! بازخوانی این واقعیات اما برای این است که تیم اقتصادی دولت شاید بعد از 5 سال بفهمد چه کسی اقتصاد ایران را دارد به سمت دره هدایت می‌کند و محض منافع ملی باید در نسخه‌هایش تجدیدنظر کند!
حسن روحانی و اصلاح‌‌‌‌‌‌طلبان طی 5 سال گذشته در حالی مکرر بر این رویکرد به عنوان «کلید» حل معضلات اقتصادی کشور تکیه کرده‌‌اند که بخوبی می‌دانستند تاثیر تحریم‌ها بر اقتصاد ایران، حداکثر 15 الی 20 درصد است و معضلات اصلی اقتصاد ما در داخل است. تمرکز بیش از حد دولت بر نقشه‌ای انحرافی اما باعث شد برخورد کاریکاتوری با معضلات اصلی، جای مقابله جدی و میدانی با آنها را بگیرد. برخورد دولت با فساد اقتصادی هم طی سال‌های گذشته به شعار منحصر ماند تا حالا بفهمیم می‌توان با مدد آتش زدن پر سیمرغ شاید(!) شبانه سامانه ثبت سفارش خودرو را هک کرد(!) و 5 هزار خودروی لوکس وارد کشور کرد! اصلاح‌‌‌‌‌‌طلبان طی سال‌های گذشته گوش فلک را کر کرده‌‌اند که در دولت قبل، تنها فساد و سقوط اقتصاد به ته دره شکل گرفته، نه هیچ چیز دیگر.
به این سوال واضح اما پاسخ نمی‌دهند: چرا طبق نظرسنجی مرکز پژوهش‌های مجلس از ۲۶۱ تشکل اقتصادی، شاخص فساد اقتصادی در سال 95 که نخستین سال اجرای برجام محسوب می‌شود، به اوج خود رسیده است؟ از آنجا که چند سال متوالی است که کاظم جلالی (نماینده حامی دولت) ریاست این مرکز را بر عهده دارد، دولت روحانی نمی‌تواند این گزارش را به مخالفان سیاسی خود نسبت دهد. بر اساس آمارهای مرکز پژوهش‌ها، شاخص فساد اقتصادی در بهار 92 یعنی در پایان دولت دهم 30/6 واحد بود که پس از آن با روندی صعودی به 80/6 واحد افزایش یافته است. مطابق این گزارش، شاخص فساد اقتصادی در زمستان سال 94 به عدد 11/7 واحد رسید که بالاترین رقم فساد از زمان محاسبه این شاخص (90 به بعد) بوده است. این یعنی آنکه سال 91 به عنوان اوج فشارهای تحریمی آمریکا و جست‌وجوی راهکار برای دور زدن آنها نیز ما در فساد اداری وضع بهتری از زمان دولت روحانی داشته‌ایم!
سوالی مشابه سوال قبلی، می‌تواند این باشد: چرا 21 خرداد سال جاری، بانک مرکزی صلاحیت «مهدی جهانگیری» را برای عضویت در هیات‌مدیره بانک گردشگری تایید کرده است؟ مگر نه اینکه مشارالیه همین چند وقت قبل به اتهامی مرتبط با بدهکاری کلان بانکی دستگیر شده، هم‌اکنون نیز پرونده‌‌‌‌اش در جریان است؟ راستی! پرونده حسین فریدون برادر شفیق رئیس‌جمهور به کجا رسید؟ و اینکه کسی خبر دارد آخرین باری که جلسه ستاد مبارزه با مفاسد اقتصادی به ریاست برادر مهدی جهانگیری برگزار شده، کی بوده است؟!
علاوه بر اینها، مصادیق متعدد دیگری هست که نشان می‌دهد دولت عزم جدی برای مبارزه با فساد ندارد. مسؤولان محترم دولتی اما حرف زدن را خداوکیلی خوب بلد هستند. مشکل اما این است که اداره مملکت، اجرای استندآپ یا هر چیزی شبیه آن نیست. جناب اسحاق جهانگیری که در مناظره‌ها هر کاری کرد تا مردم دوباره به او و رئیسش رای بدهند، امروز به عنوان رئیس ستاد مبارزه با مفاسد اقتصادی باید دستور قاطع بدهد تا مفسدان دخیل در ورود 5 هزار خودروی قاچاق به کشور در هر سطحی، هر چه زودتر دستگیر شوند و با جمع‌آوری خودروها از گمرک، یکجا آنها را آتش بزنند تا ما باور کنیم ایشان واقعا دلش برای مردم می‌سوزد، نه برادرش! او اما این کار را نکرده و چنانکه حدس می‌زنم، هرگز نخواهد کرد. دلیلش را من نمی‌دانم، شما ولی شاید بدانید!
رهبر معظم انقلاب، چند سال پیش از این و زمانی که جناب جهانگیری و دوستانش در تخریب دولت قبلی زبان پرکارتری داشتند! طی توصیه‌ای مشفقانه به آنان فرمودند: «با «دزد دزد» گفتن، دزد از سرقت دست برنمی‌دارد، باید جلوی او را گرفت. مسؤولان کشور، روزنامه نیستند که مدام راجع به فساد حرف بزنند آنها باید وارد عمل شوند و جلوی فساد را به معنای واقعی کلمه بگیرند!» مسؤولان محترم اما ظاهرا ترجیح می‌دهند روزنامه باشند و شاید بر همین اساس است که سردبیر محترم همین روزنامه «وطن‌امروز»، چندی پیش از رفت و آمد مدام به دادگاه برای پاسخگویی به 13 شکایت جاری مقامات دولتی از روزنامه خبر داده بود. مسؤولان اما بهتر است حالا که قصد برخورد با مفاسد را ندارند، حداقل دهان رسانه‌‌های منتقد را نبندند و قلم‌‌‌هایی را که برای منافع ملی می‌نویسند نشکنند و بگذارند ما هم روزنامه باشیم! پی‌نوشت اینکه، به جای تدارک شکایت جدید بابت همین یادداشت، جلوی دزدها را بگیرید! والله شما برای شکایت از ما نیست که حقوق می‌گیرید!

گروه سیاسی: برنامه جامع اقدام مشترک یا همان برجام که حسن روحانی آن را «آفتاب تابان» و «فتح‌الفتوح» می‎‌خواند، این روزها پس از اذعان اروپا به ناتوانی در حمایت از شرکت‌های اروپایی در برابر تحریم‌های آمریکا، حال و روز خوشی ندارد. پنجشنبه گذشته 2 روز پس از اینکه وزیر اقتصاد فرانسه با بیان اینکه «بیشتر شرکت‌های فرانسوی نمی‌توانند در ایران باقی بمانند» صراحتا به ناتوانی اروپاییان در مقابل تحریم‌های آمریکا اذعان کرد، عباس عراقچی، معاون سیاسی وزیر امور خارجه نیز در اظهارنظری صریح‌تر از وخامت اوضاع برجام و فرصت اندک اروپا برای ارائه تضمین‌ها به ایران گفت. به گزارش «وطن امروز»، عراقچی می‌گوید برجام در بخش ‌آی‌سی‌یو قرار دارد، چرا که با خروج آمریکا از برجام مهم‌ترین نقطه تعادل خود را از دست داده است. او چشم‌انداز ادامه مذاکرات با اروپا برای حفظ برجام را روشن ندانسته و گفته احتمال خروج ایران از برجام در هفته‌های آینده وجود دارد. با وجود این هشدار معاون سیاسی وزیر امور خارجه به خروج از برجام اما همچنان اراده‌ای از سوی طرف اروپایی برای گفت‌وگوهای نتیجه‌بخش و ارائه تضمین‌های لازم به ایران وجود ندارد. در چند هفته گذشته اتحادیه اروپایی هیچ اقدام موثری برای تامین منافع ایران در برجام انجام نداده است و مقامات این اتحادیه تنها به صورت لفظی به دفاع از برجام پرداخته‌اند. طرح‌های آنان برای حمایت از سرمایه‌گذاری شرکت‌ها در ایران با استفاده از قوانین مسدودساز نیز راه به جایی نبرده و تا حالا هیچ شرکتی برای فعالیت در ایران اعلام آمادگی نکرده است. اروپا برای خرید زمان بیشتر تلاش می‌کند تا بیش از یکصد شرکت کوچک و متوسط را که با آمریکا مراودات مالی ندارند برای مذاکره به ایران بفرستد اما به نظر نمی‌رسد این تلاش‌ها نیز جدی و واقعی باشد. درک همین مساله نیز باعث شده تا عباس عراقچی، یکی از عوامل به بار آورنده برجام، به اروپا برای پایان فرصتش هشدار دهد.
بر اساس این گزارش، سیدعباس عراقچی، معاون سیاسی وزیر امور خارجه درباره چگونگی حفظ برجام پس از خروج آمریکا از این توافق هسته‌ای گفت: «روز پنجشنبه در کنفرانس مربوط به ایران گفتم برجام در آی‌سی‌یو است، چرا که مهم‌ترین نقطه تعادل خود را از دست داده است. نقطه تعادل آن خروج آمریکا از برجام است. حال اگر اروپا و دیگر امضاکنندگان برجام می‌خواهند این توافق هسته‌ای را حفظ کنند باید فداکاری بیشتری کنند و خصوصاً عدم حضور آمریکا و تحریم‌های دوباره این کشور علیه ایران را جبران کنند».
عراقچی می‌گوید برجام و تحریم‌ها هیچ‌گاه نمی‌توانند کنار هم بنشینند. وی گفت: «اغلب مردم ایران امروز به اروپا هم اطمینانی ندارند و اروپا برای کسب اطمینان این مردم باید تلاش کند. ایرانی‌ها می‌گویند خروج آمریکا‌ از برجام تنها بازی پلیس بد و پلیس خوب است. نقش پلیس خوب‌ را اروپا بازی می‌کند». وی درباره خواسته‌های ایران از اروپا به یورونیوز گفت: «آنچه برای ما اهمیت دارد اجرای کامل و تمام‌عیار برجام است. برای ما اهمیتی ندارد چگونه اروپا قصد دارد برجام را حفظ کند و تحریم‌های آمریکا را دور بزند. آنچه برای ما اهمیت دارد حضور و ماندگاری شرکت‌های اروپایی در ایران است. آنچه برای ما اهمیت دارد فروش نفت خام است. ما می‌خواهیم پول‌ها براحتی به حساب ما واریز شود. باید یک ارتباط بین‌بانکی بین ما و اروپا باشد. این موضوع با اروپایی‌هاست تا راه اصلی را پیدا کنند». عباس عراقچی البته گفت ایران حاضر است برای یافتن راه‌حل و بسته‌های اروپا برای حفظ برجام به اروپا کمک کند. عضو تیم مذاکره‌کننده توافق هسته‌ای ایران گفت چشم‌انداز روشن و مثبتی برای ادامه مذاکرات با اروپا برای حفظ برجام وجود ندارد اما او منتظر است همان‌گونه که ایران فداکاری‌های زیادی برای حفظ برجام کرده است اروپا نیز دست به فداکاری بزند.
حسن روحانی پس از خروج آمریکا از برجام مهلت زمانی به اروپا داد تا با حمایت از برجام این توافق را زنده نگه دارد. عباس عراقچی می‌گوید انتظار ایران به‌سر آمده است و احتمال خروج ایران از برجام در هفته‌های آینده وجود دارد. وی گفت: «نمی‌توانم بگویم چشم‌انداز ادامه مذاکرات با اروپا روشن و مشخص است و می‌تواند ما را به دستیابی به یک بسته مشترک برای حفظ برجام رهنمون کند. ما همچنان منتظریم و امیدوار تا بسته پیشنهادی اروپایی‌ها مورد رضایت ایران باشد تا ایران از برجام خارج نشود».
وقت‌کشی اروپا با 100 شرکت کوچک
پس از خروچ آمریکا از برجام در 18 اردیبهشت‌ماه، حسن روحانی خواستار ادامه برجام با اروپا به شرط ارائه تضمین برای تامین منافع ایران در برجام شد ولی با این حال فرصت اروپا برای مذاکرات را محدود دانست. چندی بعد عباس عراقچی مهلت اروپا برای حفظ برجام را 2 ماه اعلام کرد. حالا
2 هفته به پایان این فرصت، طرف اروپایی به جای ارائه تضمین‌های حقوقی و عینی، تلاش می‌کند 100 شرکت کوچک و متوسط خود را برای مذاکره به ایران بفرستد. این خبر را هلگا اشمید، دبیرکل بخش روابط خارجی اتحادیه اروپایی در دیدار با علی‌اکبر صالحی، معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان انرژی اتمی ایران داد. علی‌اکبر صالحی در این دیدار که در نروژ برگزار شد، گفت: برای حفظ برجام نیازمند برآورده شدن انتظارات و نیازها و رفع عملی و دائمی تحریم‌های ظالمانه هستیم و امکان پایبندی به تعهدات برجام همزمان با تداوم تحریم‌ها به هیچ عنوان مورد قبول جمهوری اسلامی ایران نخواهد بود. وی افزود: اروپا تاکنون گام‌های خوبی در جهت حفظ برجام برداشته اما در شرایط کنونی باید بر نتایج عملی سیاست‌های اعلامی از سوی اتحادیه اروپایی تمرکز کرد. هلگا اشمید در پاسخ تأکید داشت: اروپا مصمم‌تر از همیشه درصدد حفظ برجام خواهد بود و با ایجاد مکانیزم‌های ویژه جهت رسیدن به این هدف تلاش خواهد کرد.
اشمید به ابتکار گفتمان سیاسی صنایع که دربرگیرنده مذاکرات تجاری شرکت‌های کوچک و متوسط در سطح اتحادیه اروپایی با ایران است اشاره کرد و اظهار داشت: قرار است بزودی 100 شرکت وارد مذاکرات کاری با طرف‌های ایرانی شوند و با توجه به اینکه بیش از 60 درصد صنایع اروپا در این سطح فعالیت دارند انتظار می‌رود چارچوب مناسبی برای همکاری با حمایت و مشارکت مستقیم اتحادیه اروپایی به‌وجود آید. وی همچنین درباره سازوکارهای مالی و بانکی مورد نیاز نیز به تشریح آخرین وضعیت موجود پرداخت و اتحادیه اروپایی را متعهد به یافتن راه‌حل مناسب برای برقراری روابط تجاری و مالی با ایران دانست.
توتال: با تحریم‌های آمریکا حق معامله با ایران را نداریم
مدیر ارشد اجرایی توتال گفت: اداره یک شرکت بین‌المللی بدون دسترسی به تامین مالی آمریکا یا سهامداری آمریکا، غیرممکن بوده و این واقعیت جهان است که ما حق معامله با ایران را نداریم. به گزارش فارس، توتال پس از توافق 2015 توسعه بخشی از بزرگ‌ترین میدان گازی جهان را به دست گرفت اما با خروج واشنگتن از برجام، این شرکت اکنون در حال خروج از این پروژه و ایران است. رئیس این شرکت بزرگ نفتی، قوانین اروپایی برای فعالیت در ایران را ناکارآمد دانست و تلویحا گفت توتال سرمایه 10 میلیارد دلاری‌اش در آمریکا را فدای 40 میلیون یورو سرمایه‌گذاری در ایران نمی‌کند. پاتریک پویانه، رئیس توتال در سمینار اوپک در وین گفت: «یک شرکت بین‌المللی مانند توتال وجود ندارد که بتواند در هر کشوری با وجود تحریم‌های ثانویه کار کند. ما این حق را نداریم. این واقعیت جهان است.» وی اذعان کرد ممکن است موضعش با موضع رهبران اروپایی سازگار نباشد. اتحادیه اروپایی تلاش می‌کند با تصویب قوانینی با هدف حمایت از شرکت‌های این اتحادیه که مبادلات تجاری با ایران دارند، توافق هسته‌ای را نجات دهد. پویانه با این حال گفت: من باید واقع‌بین باشم و با واقعیت روبه‌رو شوم. وی افزود: «واقعیت این است که سرمایه جهان اکنون در دست آمریکاست... آیا درست است در این جهان آمریکا [از این سرمایه] برای اعمال برخی قوانین برای دیگر کشورها استفاده می‌کند؟ این یک بحث است. آمریکا می‌تواند تصمیم بگیرد که من نتوانم به هیچ تامین مالی آمریکا دسترسی داشته باشم... اجازه بدهید واضح بگویم؛ اداره یک شرکت بین‌المللی نظیر توتال بدون دسترسی به تامین مالی آمریکا یا سهامداری آمریکا، غیرممکن است». توتال می‌گوید بانک‌های آمریکایی در 90 درصد فعالیت‌های تامین مالی این شرکت مشارکت دارند و حدود 30 درصد سهام این شرکت متعلق به سرمایه‌گذاران آمریکایی است. بیش از 10 میلیارد دلار از سرمایه توتال در فعالیت‌هایی در آمریکا است. در مقایسه، توتال کمتر از 40 میلیون یورو یا حدود 46 میلیون دلار در پروژه عظیم پارس جنوبی هزینه کرده است.

حسن رضایی: زمان، موجود عجیبی است و حتما یکی از عجیب‌ترین مخلوقات خداوند است که باید برای خلق آن، سر به شکرانه، بر سجود گذاشت. گذشت زمان در این سال‌ها دارد چیزهای زیادی به ما یاد می‌دهد. به ما یاد می‌دهد اگر نترسیم و شجاع ظاهر شویم، گاوبازهای اسپانیایی هم جلوی‌مان کم می‌آورند! ولو اینکه مثلاً بهترین تیم دنیا باشند! ما توانستیم آنها را تحت فشار قرار دهیم و هرگز لازم نشد گزارشگری که دوست دارد با دلار- به احتمال قوی- 4200 تومانیِ اسپانسر- و در واقع از جیب ملت!- در این اوضاع اقتصادی، دستمزد کلان به کارلس پویول بدهد، دقیقه 10 بازی بگوید کاش بازی همین الان تمام می‌شد! و چه خوب که گزارشگر بازی ما و گاوبازها، خود جواد خیابانی بود.
فردوسی‌پور بارها و بارها از تریبون عمومی که با پول ملت در اختیارش گذاشته شده تا یک برنامه ورزشی را روی آنتن ببرد، در جهت امیال و گرایش‌های سیاسی شخص خود استفاده کرده است. حالا اما «زمان» خوبی برای محک خوردن صدق مدعاهای سیاسی او و همفکرانش است. بازی با اسپانیا نشان داد عادل با آنکه مثلا از ته و توی فوتبال ما از خیلی‌ها باخبرتر است، چقدر به توانایی‌های جوانان همین فوتبال، بدبین است و از آن بی‌اطلاع، وقتی در بازی با مراکش می‌گوید کاش همین الان ـ دقیقه 10 ـ بازی تمام می‌شد! به نظرم این بدترین حرفی است که یک گزارشگر می‌تواند حین گزارش یک بازی ملی بر زبان بیاورد! به یاد بیاورید که عادل، آذر ماه 94 بدون آنکه ککش بگزد که 90 مثلا ورزشی است و خلاصه که ورزش را چه به سیاست مثلا! دوربینی را که بیت‌المال مردم برای فوتبال به او داده بود، به وزارت امور خارجه برد و جلوی محمدجواد ظریف کاشت!
مصاحبه فردوسی‌پور با ظریف البته هرگز از تلویزیون پخش نشد، بس که غیرحرفه‌ای، بی‌ربط، سوپرتبلیغاتی و‌ ناپذیرفتنی بود. حالا در میانه جام‌جهانی و در زمانی که فردوسی‌پور هنوز هم با همان زیاده‌خواهی‌های غیرحرفه‌ای، دوست دارد همه در اختیار او باشند- ولو مدیران ارشدش!- اما اتفاق تلخ دیگری رخ داده است که اتفاقاً ورزشی است و اتفاقاً بیش از هر چیز به مصاحبه محمدجواد ظریف با 90 مرتبط است. میدان بازی اما این بار در فوتبال نیست که در والیبال است. خبر کوتاه است اما تلخ و گزنده! پلیس آمریکا پیش از ورود ملی‌پوشان عزیز والیبال ما به خاک این کشور، در اقدامی تحقیرآمیز آنها را مورد بازجویی و انگشت‌نگاری قرار داده است. «کولاکویچ» سرمربی ایران آنقدر از این رفتار توهین‌آمیز به خشم آمده که جلوی دوربین‌ها، روش برگزاری لیگ ملت‌های والیبال را احمقانه خوانده است. از عادل فردوسی‌پور و میهمان شامگاه 24 آذر 94 مقابل دوربین 90 اما هیچ صدایی در این زمینه شنیده نمی‌شود!
گویی اینجا به قول مجری سیاسی‌کار 90 لازم نیست چندین نفر عذرخواهی و استعفا کنند و همه چیز سر جایش است! همان جایی که باید باشد! در میانه سکوت محض وزارت امور خارجه اما این کولاکویچ غیرایرانی است که خونش از این همه خباثت کدخدا به جوش آمده و می‌گوید: «روش برگزاری لیگ ملت‌های والیبال، احمقانه است. چگونه ممکن است تیمی مثل ایران در هر هفته یک قاره عوض کند ولی تیم‌های فرانسه، بلغارستان، صربستان، روسیه، آمریکا و لهستان فقط در یک یا دو قاره جابه‌جا شوند؟! چرا بازیکنان جوان تیم من نتوانستند ویزای آمریکا یا حتی اتحادیه اروپایی را دریافت کنند؟! این ورزش نیست!» چنانکه از سخنان تلخ و ناراحت‌کننده کولاکویچ برمی‌آید، اروپایی‌ها هم در این فقره از خجالت ما درآمده‌اند تا امثال فردوسی‌پور از همین الان باز  برنامه یک مصاحبه تبلیغاتی دیگر برای روز شروع اجرای برجام اروپایی را هم با محمدجواد ظریف ردیف کنند!
عقده‌های دل پردرد کولاکویچ که به واقع همان دردهای ما از دست تفکر امثال فردوسی‌پور است اما به همین جا ختم نمی‌شود. او گفته است: «تیم ایران هنگام ورود به آمریکا مورد بازجویی FBI قرار گرفت! برخی بازیکنان من مجبور شدند یکی یکی به سؤالات احمقانه مأموران جواب بدهند و مثلاً بگویند از بین عکس تعدادی از اشخاص، کدام را می‌شناسند. پلیس آمریکا تیم ما را در اتاق کوچکی در فرودگاه برای مدت 3 ساعت نگه داشت در حالی که بازیکنان تیم‌ملی لهستان در همان لحظه با لبخند و بدون هیچ تشریفاتی فرودگاه را ترک کردند». این حجم از تحقیر ملی ستارگان عزیز والیبال ما غیرقابل تحمل است و آدمی را می‌خواهد به مرز انفجار برساند. اوضاع در وزارت امور خارجه اما ظاهرا آرام آرام است. مساله اما باز هم به همان گزارش بازی ایران- مراکش بازمی‌گردد. ما تا وقتی از حریف بترسیم، بازی که شروع نشده، آرزوی نواخته شدن سوت پایان را داریم. غافل از اینکه گل ما تنها در دقایق آخر و اتفاقاً توسط بازیکن حریف به ثمر خواهد نشست! دولت و وزارت امور خارجه هم خوب است برای دفاع از منافع ملی، بازی تیم‌ملی فوتبال را الگو قرار دهند.
در جهانی که بر مبنای رقابت بنا شده، کرنش مقابل حریف، تنها تحقیر و نابود کردن دستاوردهای ملی را رقم خواهد زد. از این واقعیت البته نمی‌توان گذشت که مقاله اخیر جناب ظریف در پاسخ به 12 شرط آمریکا نشان می‌دهد او هم تصمیم گرفته این بار با تیم‌ملی همصدا باشد، نه با فردوسی‌پور! چه خوب است اگر جناب‌شان این را هم بدانند که عزت پاسپورت ایرانی، به قدرت ملی‌مان وابسته است، نه قدم زدن با کدخدا! چنانکه عادل باید بداند رستگاری تیم ما به ساق‌ بچه‌ها وابسته است، نه به سوت داور!

سیدعابدین نورالدینی : 1-کارلس پویول اسپانیایی به بی‌بی‌سی فارسی گفته است به خاطر موهایم نگذاشتند وارد استودیوی ویژه‌برنامه جام‌جهانی فوتبال شبکه سوم سیما شوم. خب! اینکه جوک است. البته اشتباه نکنید؛ پویول دروغ نگفته است، بلکه اینگونه به او گفته‌اند. چه کسانی این دروغ را به پویول گفته‌اند؟ همان‌هایی که چهارشنبه بعدازظهر خبر قهر فردوسی‌پور را به سایت‌ها و کانال‌های خبری درز داده بودند تا شاید فشاری ایجاد شود و مدیران سازمان ناچار شوند از موضع خود عقب‌نشینی کنند. بعید نیست بعد از آنکه موضوع حضور پویول در برنامه زنده منتفی شد، همین ورزشی‌نویس‌های سابق و ورزشی‌سازهای فعلی بوده‌اند که دوستان سابق‌شان در بی‌بی‌سی فارسی را به خط کرده باشند بروند با پویول مصاحبه بگیرند تا دروغی را که خودشان به خورد پویول داده‌اند منتشر کنند. خب! پس ماجرا چه بود؟ ماجرا این است که صداوسیما به دلیل هزینه‌های میهمانان خارجی، به تهیه‌کننده ویژه‌برنامه 2018  تصریح و تاکید کرد میهمان پرخرج خارجی به برنامه دعوت نکند. شاید گفته شود این هزینه‌ها از طریق اسپانسر تامین می‌شود اما نکته مهم این است که در نهایت اسپانسر رقم پرداختی به میهمانان خارجی را از رقم کل قرارداد کم می‌کند. بنابراین سازمان صداوسیما با حضور میهمان خارجی مخالفت کرد. البته موضوع مصاحبه و برقراری ارتباط با کارشناسان خارجی از طریق اسکایپ بلامانع بوده است. پس از دعوت سامی اتوئو در روز بازی ایران و مراکش، مدیریت سازمان صداوسیما در ابتدا تصمیم به برخورد با تهیه‌کننده برنامه و ممانعت از حضور این بازیکن در برنامه مذکور گرفت اما در نهایت از این مورد چشم‌پوشی کرد. ولی با تکرار این رفتار توسط مجری جنجالی و دعوت از کارلس پویول، این بار مدیریت سازمان با این خلف وعده و بی‌اعتنایی مجری به سیاست‌های سازمان مقابله کرده و مانع حضور بازیکن اسپانیایی در ویژه‌برنامه جام‌جهانی 2018 شد. اما هزینه دعوت کارلس پویول چقدر بود؟ یک میلیارد تومان. همان چیزی که فردوسی‌پور نمی‌خواهد بگوید. اگر دقت کرده باشید مجری برنامه نیز تلاش فراوانی داشت دلیل ممانعت صداوسیما از حضور پویول را نگوید. او که برای تسلیم کردن مدیریت سازمان به همان شیوه قدیمی و غیرحرفه‌ای یعنی «قهر» متوسل شده بود در نهایت با هشدار مدیران صداوسیما به استودیو بازگشت اما چه بازگشتی!
2- آنچه عادل فردوسی‌پور در شب بازی ایران و اسپانیا انجام داد یک مرثیه بزرگ برای رسانه ملی است. تیم‌ملی فوتبال ایران مقابل اسپانیا، بهترین تیم دنیا، قهرمان جهان در سال 2010 و قهرمان جام ملت‌های اروپا در 2 دوره متوالی در سال‌های 2008 و 2012 یک بازی درخشان و ستایش شدنی را به نمایش گذاشت. ایران نتیجه را به اسپانیا باخت اما بازی را نه! شاید اگر مهدی طارمی آن پاس طلایی وحید امیری را دقیق‌تر می‌زد و لایی ماندگار وحید امیری به جرارد پیکه با یک ضربه تمام‌کننده تبدیل به گل می‌شد، نخستین شگفتی جام بیست‌ویکم با ضربه سر جوان بوشهری رقم می‌خورد، نه باخت 3 بر صفر یاران مسی مقابل کروات‌های بی‌حاشیه. دنیا در دقایق پایانی بازی لرزش ساق‌های تیم یک میلیارد دلاری را دید تا مشخص شود این دلار نیست که ارزش یک ملت را مشخص می‌کند که اگر اینگونه بود ضعیف‌ترین تیم جام به دلار، قوی‌ترین تیم جام به دلار را اینگونه نمی‌لرزاند. ایران از بازی فرزندانش کیف کرد. نتیجه را باختیم اما ملت با لبخندهای حاکی از رضایت به خیابان آمدند، شادی کردند، هورا کشیدند و پرچم را بالا گرفتند. فوتبال یک بار دیگر غرور و انسجام ملی 80 میلیون ایرانی را متبلور کرد اما مرثیه بزرگ برای رسانه ملی اینجاست که هیچ نشانه‌ای از این شور و غرور ملی در استودیوی ویژه‌برنامه صداوسیما دیده نشد! مردم خوشحال وقتی وارد استودیوی ویژه‌برنامه جام‌جهانی شدند با چهره عبوس و عنق مجری مواجه شدند که بدون توجه به شادی ملی، به شیوه‌های مختلف تلاش داشت ناراحتی خود از اینکه نتوانسته میهمانش را به برنامه بیاورد نشان دهد. فردوسی‌پور در شب بازی ایران و اسپانیا نشان داد یک موضوع شخصی را بسادگی بر یک موضوع ملی ترجیح می‌دهد و بدتر آنکه او با طرح مکرر موضوع پویول تلاش زیادی کرد این موضوع را به مردم نیز منتقل کند!
اینکه یک مجری نتوانسته رفتار خودسرانه خود را به صداوسیما تحمیل کند، چرا باید خوشحالی مردم از بازی خوب تیم‌ملی فوتبال کشورشان را به کام آنها تلخ کند؟ این یک امتیاز منفی بزرگ برای صداوسیماست که مهم‌ترین برنامه ورزشی سال خود را به کسی واگذار کرده که براحتی به جشن ملی یک کشور دهن‌کجی کرده و یک موضوع بی‌اهمیت شخصی را بر این جشن بزرگ ترجیح می‌دهد.
3- و اما فردوسی‌پور؛ فردوسی‌پور از ساده‌فهمی مدیریت گذشته به مدیریت فعلی به ارث رسیده است. ماجرای دعوت پویول نخستین باری نیست که این مجری نسبت به قواعد و ساختارهای صداوسیما بی‌توجهی می‌کند. آخرین بار مصاحبه او با وزیر امور خارجه برای ویژه‌برنامه شب یلدا و جنجالی که به کمک رسانه‌های خارج از صداوسیما و همین‌طور رسانه‌های ضدانقلاب علیه صداوسیما به راه انداخت، به وضوح نشان داد او هیچ اعتنایی به قواعد سازمان صداوسیما ندارد. اینکه یک تهیه‌کننده به دفعات روی آنتن زنده صداوسیما علیه مدیریت سازمان صداوسیما اظهارنظر کند یا آنها را به چالش بکشاند از آن شاهکارهایی است که در دوره مدیریت گذشته صداوسیما بروز کرد و متاسفانه هنوز هم ادامه دارد. اما حالا به نظر می‌رسد این بچه ‌لوس تلویزیون، تبدیل به یک سرطان برای صداوسیما شده و قاعدتا باید سریع‌تر آن را معالجه کرد. رفتار فردوسی‌پور تبدیل به سرطان شده از آن جهت که حالا رفتار او می‌تواند به سایر برنامه‌های صداوسیما نیز سرایت کند. کما اینکه نشانه‌هایی از سرایت شاختارشکنی او در برخی برنامه‌های تلویزیون مشاهده شده است. ساختارشکنی و ایجاد هرج‌ومرج در برنامه‌های زنده صداوسیما نخستین تبعات این عارضه است و این یک بیماری کشنده برای اعتبار و اقتدار سازمان صداوسیماست. 
4- برای یک بار هم که شده بیایید این موضوع را فیصله بدهیم. این خیال خام و ساده‌انگارانه را که فردوسی‌پور برای سازمان صداوسیما اعتبار جمع می‌کند باید از ذهن خارج کرد. حقیقتا برخلاف فردوسی‌پور که توانسته از انحصار بی‌سابقه صداوسیما سوءاستفاده کرده و از انبان برنامه‌های زنده تلویزیون روز به روز فربه‌تر شود، صداوسیما از فردوسی‌پور اندوخته آنچنانی نداشته است. او بارها و بارها و بارها به شیوه‌های مختلف رفتارهایی از خود نشان داده که مانع تبدیل ظرفیت‌سازی برنامه 90 به اعتباربخشی برای صداوسیما می‌شود. انگیزه و اراده این فرد در ضدیت‌نمایی و شورشگری علیه مدیریت سازمان صداوسیما چه دلیلی دارد؟ چرا هیچ رد پایی از سیاست‌گذاری‌های سازمان صداوسیما در حوزه‌های مختلف فرهنگی و اجتماعی و سیاسی، در برنامه‌های این فرد مشاهده نمی‌شود؟ چرا رسانه‌های ضد انقلاب برنامه 90 را یک وصله ناجور به صداوسیمای جمهوری اسلامی و خود را متعهد به حمایت و تقویت این مجری می‌دانند؟ چرا اتمسفر برنامه 90، همین ویژه برنامه جام‌جهانی و گزارش‌های این فرد، هیچ نسبتی و سنخیتی با اتمسفر حاکم بر سیاست‌گذاری‌های حاکم ندارد؟
بگذارید صریح‌تر هم بگوییم. اینکه فوتبال یک عرصه سیاسی است را کسی نمی‌تواند منکر شود و اینکه این ورزش بیشتر متعلق به کدام طبقات و توده است نیز واضح است؛ فردوسی‌پور در این عرصه کجا ایستاده است؟ همه ما می‌دانیم او کجا ایستاده است. ما می‌دانیم فردوسی‌پور دانسته یا نفهمیده، خلأ ارتباط مستقیم کدام جریان فکری با توده‌ها را پر می‌کند و تمایلات آن جریان را در بدنه فوتبال تزریق و یک فرهنگ فوتبالی و مختصات فوتبالدوستی جدید و متفاوت با گذشته را ترویج می‌کند. فردوسی‌پور دانسته یا ندانسته در حال تزریق گرایشات و امیال جریانی یک عده محدود به کالبد فوتبال ایران است.
فردوسی‌پور چه مار در آستین باشد، چه اسب تروا و چه موش انبار گندم؛ بهتر است تکلیف حرفه‌ای که بر عهده ریاست سازمان صداوسیما و مدیریت جوان شبکه 3 است درباره او انجام شود.
رسالت سنگین مدیریت سازمان صداوسیما بر کسی پوشیده نیست؛ چه اینکه باید نابسامانی‌های به ارث رسیده از گذشته نیز علاج شود. با این حال اما شعر معروف مولانا وصف حال این ماجرای ماست:
ما درین انبار گندم می‌کنیم/ گندم جمع آمده گم می‌کنیم
می‌نیندیشیم آخر ما بهوش/ کین خلل در گندمست از مکر موش
موش تا انبار ما حفره زدست/ و از فنش انبار ما ویران شدست
اول‌ ای جان دفع شر موش کن/ وانگهان در جمع گندم جوش کن
گر نه موشی دزد در انبار ماست/ گندم اعمال چل ساله کجاست
 

گروه اقتصادی: صدوهفتادوچهارمین نشست اوپک با حضور سران هیأت‌ها و فرستادگان کشورهای عضو اوپک در محل دبیرخانه اوپک روز گذشته آغاز به کار کرد. به گزارش «وطن‌امروز»، نشست مقدماتی اوپک پنجشنبه گذشته با دستور کار کمیته نظارتی و با حضور وزرا برگزار شد. در این نشست شرکت‌کنندگان به توافقی دست یافتند که بر اساس آن کشورهای تولیدکننده نفت یک میلیون بشکه در روز تولید خود را افزایش دهند اما بیژن نامدارزنگنه، وزیر نفت ایران این نشست را به نشانه اعتراض به توافق افزایش یک میلیون بشکه‌ای تولید نفت ترک کرد. زنگنه در حاشیه سمینار بین‌المللی اوپک در جمع خبرنگاران گفت: در دوره کنونی با هر گونه افزایش تولیدی موافق نیستم زیرا در بازار تعادل نداریم، ضمن اینکه قرار نبود در جلسه اوپک درباره افزایش تولید بحثی داشته باشیم. پرداختن به این موضوع نشان دادن چراغ سبز به تصمیم‌های آمریکاست. وی با بیان اینکه از نظر من حتی 500 هزار بشکه هم نباید به تولید نفت اضافه شود، افزود: بر اساس توافق قبلی، قرار بود حدود 2 میلیون بشکه کاهش تولید داشته باشیم که هم‌اکنون در عمل شاهد 3 میلیون بشکه کاهش تولید هستیم، بنابراین اگر اعضای اوپک یک میلیون بشکه نفت وارد بازار کنند، دیگر مشکلی نبوده و نیازی به افزایش تولید نیست. زنگنه در پاسخ به اینکه نظر شما درباره خروج روسیه از توافق کاهش تولید چیست، گفت: این میل خود آنهاست، روس‌ها کاملا داوطلبانه به تصمیم کاهش تولید پیوستند و هیچ تعهدی در این‌باره ندارند.
ترامپ می‌خواهد اوپک را مقصر جلوه دهد
زنگنه با بیان اینکه تصمیم ترامپ مبنی بر خروج از برجام مهم‌ترین دلیل افزایش قیمت‌های نفت است به طوری که پس از اعلام آن، قیمت نفت افزایش 6 دلاری را شاهد بود، ادامه داد: اکنون قیمت‌ها براساس بنیان‌ها نیست، بلکه بر اساس تصمیم‌های سیاسی است. وی تصریح کرد: رئیس‌جمهوری آمریکا مشکلی با قیمت‌های بالا ندارد، زیرا این سطوح قیمتی سبب افزایش تولید شیل اویل می‌شود اما در افکار عمومی اینگونه جلوه می‌کند که مخالف است و از اوپک می‌خواهد که شرایط را تغییر دهد و اوپک را مقصر این شرایط جلوه می‌دهد، در حالی که این شرایط را اوپک به وجود نیاورده، بلکه این دولت آمریکاست که مسبب این شرایط است و حال هم شرایط باید از سوی خودشان اصلاح شود. زنگنه یادآور شد: اوپک یک سازمان بین‌المللی و متعلق به 14 عضو است و از هیچ جایی دستور نمی‌گیرد. زنگنه همچنین پیش از ورود به نشست 174 اوپک در جمع خبرنگاران گفت: قطعا به هر آنچه منافع ایران را به خطر بیندازد، عمل نمی‎کنیم. وی در پاسخ به اینکه آیا درباره تحریم برخی اعضای اوپک با وزیر انرژی عربستان صحبت کرده‌اید؟ گفت: با آقای فالح درباره همه چیز، خیلی صریح صحبت کردیم اما مسأله اصلی صحبت ما این نبود. ایران به همراه عربستان و دیگر کشورها تلاش می‌کند ساختار پیشنهاد مربوط به تولید اوپک را تغییر دهد. همچنین محمد بن‌حامد، وزیر نفت عمان در حاشیه اجلاس اوپک با تایید موضع زنگنه درباره استفاده سیاسی از نفت اعلام کرد: چندین عامل در به هم خوردن تعامل بازار نفت وجود دارد و جنگ تجاری آمریکا و چین این مسأله را تشدید کرده است. وی افزود: آنچه زنگنه مطرح می‌کند این است که نباید از نفت به عنوان ابزار سیاسی استفاده شود و باید سیاست از نفت حذف شود، به نفت باید به عنوان یک کالای اقتصادی نگاه شود و من از این تفکر حمایت می‌کنم. در همین حال خالد الفالح، وزیر انرژی عربستان گفت: بازار نفت نیازمند افزایش تولید 5/2 میلیون بشکه‌ای است که در جلسه اوپک به بحث گذاشته خواهد شد. همچنین زنگنه در گفت‌وگو با CNN اعلام کرد: کشورهای تولید‌کننده نفت باید میزان پایبندی به طرح کاهش تولید نفت را به 100 درصد برگردانند که در این صورت نیاز به توافق جدیدی نیست. زنگنه گفت: نوع موافقت به این شکل است که کشورهایی که در حال حاضر براساس طرح کاهش تولید نفت بیش از سهم اعلام شده تولید خود را کاهش داده‌اند به شرایط قبل بازگردند. براساس طرح کاهش تولید نفت، کشورهای اوپک و غیراوپک توافق کرده‌اند تولید نفت آنها روزانه 8/1 میلیون بشکه کاهش یابد اما در این میان برخی کشورها نظیر عربستان برای اینکه قیمت نفت بالاتر برود تولیدشان را بیشتر کاهش داده‌اند. گفتنی است بیژن زنگنه و خالد الفالح روز گذشته و پیش از نشست اوپک با هم دیدار و مذاکره کردند اما از جزئیات محتوای مذاکرات دوجانبه ایران و عربستان خبری منتشر نشده است اما به نظر می‌رسد بحث بر سر افزایش یک‌میلیون بشکه‌ای تولید اوپک مهم‌ترین محور مذاکرات دو طرف بوده باشد.
 احتمال بازگشت نفت ۳۰ دلاری
از سوی دیگر نماینده سابق ایران در اوپک هشدار داد اگر توافق کاهش سقف تولید نفت بین اوپک و غیراوپک کنار گذاشته شود ممکن است نفت ۳۰ دلاری دوباره بازگردد. محمدعلی خطیبی در مصاحبه با رادیو افزود: یک سال و نیم قبل قیمت نفت در ازای هر بشکه به زیر 30 دلار رسید و این امر نگرانی شدیدی را در بازار نفت فراهم کرد. وی افزود: اگر این تصمیم کارشناسی و کارآمد خدشه‌دار شود دوباره بازار نفت به دوران آشفته گذشته خود باز خواهد گشت. خطیبی تصریح کرد: تصمیم اوپک در اجلاس قبلی این بوده که سیاست مدیریت عرضه تا انتهای سال میلادی جاری ادامه داشته باشد. خطیبی با اشاره به اقدام سیاسی عربستان در سال ۲۰۱۶ که نتیجه آن افت قیمت نفت تا مرز ۳۰ دلار بود گفت: عربستان ممکن است برای دستیابی به اهداف سیاسی خود اقدامات غیرمنطقی اقتصادی نیز داشته باشد اما باید در نظر داشته باشیم هر چه میزان تولید نفت کشوری بالاتر باشد از کاهش قیمت‌ها ضرر بیشتری می‌برد بنابراین بازنده نهایی برای قیمت‌‌های پایین نفت تولیدکنندگان بزرگ نفتی هستند.
توافق برای افزایش تولید
در همین حال منابع آگاه خبر دادند که اعضای اوپک بر سر افزایش تولید یک میلیون بشکه نفت از روز نخست ماه جولای توافق کردند. این افزایش تولید اسمی است و افزایش واقعی کمتر از این مقدار خواهد بود زیرا چندین کشور که اخیرا کمتر از ظرفیت خود تولید کرده‌اند برای بازگشت به سهمیه کامل تلاش خواهند کرد و دیگر تولیدکنندگان اجازه نخواهند داشت تا این شکاف را پر کنند.
 

پس از فرمایشات رهبر انقلاب در دیدار نمایندگان مجلس که درباره الحاق به کنوانسیون‌های مشکل‌دار هشدار دادند، با سیدحسین نقوی‌حسینی، سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس درباره مخاطرات FATF و لوایح آن و الزامات تصویب قانون ملی در این باره گفت‌وگو کردیم.
***
  رهبر انقلاب  در دیدار  نمایندگان مجلس بیانات صریحی درباره کنوانسیون‌های مشکل‌دار مطرح کردند که طبیعتا نقشه راه را ترسیم کرده است؛ اشاره این موضوع نیز گروه ویژه اقدام مالی بود که بحث داغ این روزهای مجلس است؛ مشکل اصلی این کنوانسیون‌ها چیست؟
همان‌طور که رهبر انقلاب بدرستی اشاره فرمودند، FATF پخت و پز استکبار جهانی است و کنوانسیون‌های مربوط به آن هم محصول همان‌هاست. بنابراین FATF جز اینکه دست ما را در پوست گردو قرار دهد و بیگانگان را بر کشور ما مسلط کند و آنها را در جریان همه اقدامات مالی و پولی ما قرار دهد و به لحاظ تحریم آنها را قادر به نقطه‌زنی کند، اثر دیگری ندارد. ولی خب! این دولت که از ابتدا توجهی به این مسائل نداشت؛ وزیر اقتصاد دولت بدون اطلاع مجلس FATF را امضا کرد و قول داد توصیه‌های چهل‌گانه FATF عملیاتی شود و بر اساس همین قولی که داد دولت لوایحی را به مجلس تقدیم کرد تا آن توصیه‌ها عملیاتی شود.
  البته برخی نمایندگان، علنی مخالفت کردند اما خب! نتیجه نداشت.
برخی نمایندگان مجلس که از ماجرا مطلع بودند، فریاد زدند و اطلاع‌رسانی کردند و در مجلس با انواع استدلال‌ها صحبت کردند اما جریانی در مجلس وجود دارد که نمی‌خواهد این مطالبات را بپذیرد. در نهایت 3-2 طرح از این موارد به مجلس آمد از جمله پالرمو، قانون مبارزه با پولشویی و قانون مبارزه با تامین مالی تروریسم که در آن شرط تشخیص گروه‌های تروریستی به عهده شورای ‌عالی امنیت ملی گذاشته شد. نکته مهم اینکه همین شرط را هم FATF نپذیرفت و مجلس را ملزم کرد این بند حذف شود و متاسفانه برای حذف این بند در مجلس تلاش شد. به‌رغم اینکه ما فریاد زدیم که این اقدام خلاف استقلال کشور است و هیچ نسبتی با روحیه انقلابی‌گری ما ندارد اما پذیرفته نشد و خواست آنها دنبال شد.
  خطرناک‌ترین بخش گروه ویژه اقدام مالی را کدام بخش می‌دانید؟
بدتر از همه اینها، الحاق به کنوانسیونی است که تحت عنوان CFT مطرح شد؛  از ابتدا گفتیم که این کنوانسیون استعماری است و نباید در مجلس تصویب شود.
  در شرایط فعلی برجام، پیوستن به CFT واقعا توجیه دارد؟
دقیقا نکته همین است؛ بعد از فروپاشی برجام اصلا توجیهی ندارد. حالا اگر برجام مانده بود و طرف مقابل به تعهداتش عمل کرده بود باز شاید مقداری محل تأمل داشت اما وقتی برجام فروریخته و تمام تحریم‌های ثانویه آمریکا برگشته است و در طول 5/2 سال اجرای برجام، اینها با نظام مالی و پولی ما کار نکرده‌اند، حالا چه در بلک لیست آنها باشیم یا نباشیم؛ چه FATF را پذیرفته باشیم  و چه نه؛ حالا که آمریکا از برجام خارج شده و قطعا با سیستم پولی و مالی ما کار نمی‌شود، چه توجیهی دارد که دست و پای خودمان را ببندیم و خودمان را در اختیار استکبار جهانی بگذاریم تا او هرکاری که دلش می‌خواهد انجام دهد، بنابراین این کار خیانت به منافع ملی کشور است.
  خب! تصمیم مجلس بعد از صحبت‌های رهبر انقلاب چه خواهد بود؟
با توجه به بیانات رهبر معظم انقلاب، FATF دیگر منتفی است و کسی نباید از الحاق به کنوانسیون یا مسکوت ماندن 2 ماهه و این موضوعات صحبت کند. رهبر انقلاب یک مزیت برجسته دارند و آن اینکه اگر جایی انتقادی می‌کنند یا ایرادی می‌گیرند، راه‌حل هم ارائه می‌دهند، یعنی بدون راه‌حل انتقاد نمی‌کنند. در این باره هم به مجلس راه‌حل ارائه کردند و گفتند چرا باید به کنوانسیون‌هایی که اهداف‌شان شفاف نیست بپیوندیم و در این زمینه لازم است خودمان قانون مبارزه با تامین مالی و پولی تروریسم را تکمیل کنیم و نکات مثبت این نوع کنوانسیون‌ها را در قوانین خودمان بیاوریم و طبیعتا بخش‌های منفی آن را حذف کنیم و تعهدی نسبت به این بخش‌های منفی نداشته باشیم.
  موضوعی که همیشه مورد اشاره تیم دیپلماسی قرار می‌گیرد شرط تحفظ است؛ آیا اساسا این شرط کارآیی دارد و مورد قبول واقع می‌شود؟
بنده همان روز چهارشنبه که به عنوان مخالف صحبت کردم با استدلال حقوقی گفتم حق تحفظ هیچ اثر حقوقی ندارد. مثال آوردم از همین کنوانسیون؛ اینکه مصر با حق تحفظ الحاق به کنوانسیون مبارزه با تامین مالی تروریسم را پذیرفت ولی هلند اعتراض کرد و بر اثر این اعتراض حق تحفظ مصر بلااثر شد. در نمونه دیگر کره‌شمالی حق تحفظ گذاشت که در مقابل آمریکا و اروپا اعتراض کردند و این حق تحفظ بی‌اثر شد.
  چگونه بی‌اثر شد؟
در متن کنوانسیون آمده است اگر کشوری به حق تحفظ یک کشور دیگر اعتراض کند، این حق بلااثر می‌شود و اعتبار حقوقی ندارد. خب! اکنون سوال من این است: چرا می‌خواهید کلاه سر مردم و مجلس بگذارید و بگویید حق تحفظ؟ بنده مصادیق نقض آن را عرض کردم.
  یعنی با یک اعتراض، حق تحفظ اصطلاحا هوا می‌شود؟
بله! همین‌طور است. شما یک کشور نام ببرید که حق تحفظ خود را توانسته باشد اعمال کند. اصلا فرض کنید هر 180 کشور حق تحفظ گذاشته باشند، خب! کدامیک از اینها توانسته‌اند از این حق استفاده کنند؟ پاسخ هیچکدام است. حق تحفظ یا شرطی که کمیسیون امنیت ملی گذاشته یا بیانیه‌های تفسیری دولت، هیچ کدام اثر حقوقی ندارد.
  آیا می‌توان گفت شرط تحفظ ابزاری برای پذیرش این قبیل کنوانسیون‌ها شده است؟
من شفاف عرض کردم؛ حق تحفظ یعنی کلاه گذاشتن سر خودمان.
  موضوع دیگری که آقای عراقچی به آن اشاره کرده لیست مورد تایید FATF است که نامی از انصارالله یمن و حزب‌الله لبنان و دیگر گروه‌های مقاومت نیامده و صرفا اسم گروه‌هایی مثل داعش، القاعده و... است و با این توجیه، پیوستن به FATF  را   تجویز می‌کنند؛ در این‌باره نیز توضیح می‌دهید؟
اول اینکه باید بگویم اسم حزب‌الله و انصارالله یمن در لیست تحریم آمریکایی‌ها هست و آمریکایی‌ها کاری به لیست‌های دیگر ندارند اما لیست مورد نظر FATF  آن لیستی است که شورای امنیت سازمان ملل تصویب می‌کند؛ آقای عراقچی درست می‌گوید، انصارالله و حزب‌الله فعلا در لیست تحریمی شورای امنیت نیستند اما این‌طرف بحث را هم بگوییم که این گروه‌های مقاومت در نوبت ورود به این لیست هستند. خب! وقتی ما یقین داریم در نوبت هستند و آمریکایی‌ها در عمل کاری به لیست شورای امنیت ندارند، خب! چرا ما الان از ترس مرگ، خودکشی کنیم؟ ما باید قانون خودمان را تصویب کنیم و اگر کارگروه مالی هم اعتراضی داشت باید قانون خودمان را ارائه دهیم و بگوییم همان موضوعاتی که شما مطرح می‌کنید به صورت پیشرفته‌تر توسط خودمان تصویب شده است و بنای همکاری داریم اما در چارچوب قوانین خودمان. اتقاقا الان اکثر کشورها مشکل دارند و علت آن هم پیوستن به FATF است.
 

گروه ورزشی: بازی ایران مقابل اسپانیا آنقدر امیدوارانه بود که همه از شکست پرتغال و صعود از گروه B سخن می‌گویند.
به گزارش «وطن‌امروز» نیمه دوم دیدار ایران و اسپانیا ملی‌پوشان کشورمان بازی شجاعانه‌ای از خود نشان دادند و موقعیت‌های بسیاری برای گلزنی خلق کردند؛ حتی دروازه دخه‌آ دروازه‌بان اسپانیا گشوده شد اما بخت با ایران یار نبود و این گل آفساید اعلام شد. نمایش خیره‌کننده ایران با حرکات انفرادی ملی‌پوشان چشم‌نواز بود تا جایی که لایی‌های ملی‌پوشان به ستاره‌های فوتبال جهان سوژه فوتبال‌دوستان دنیا شد؛ تیم‌ملی ایران جهانیان را مجبور کرد به فوتبال ما احترام بگذارند و حالا مربیان و بازیکنان تیم‌ملی پرتغال از دیداری سخت با ایران حرف می‌زنند.
نمایش خوب ایران موجب شد رهبر انقلاب نیز در پیامی کوتاه به بازی عالی ایران خداقوت بگویند. طی تماس دفتر مقام معظم رهبری با اردوی تیم‌ملی در روسیه و مدیر کاروان اعزامی، فدراسیون فوتبال، پیام مقام معظم رهبری به کاروان و بازیکنان تیم‌ملی فوتبال جمهوری اسلامی ایران را به‌شرح ذیل اعلام می‌کند: «بازی دیشب شما عالی بود، خدا قوت».
چگونه صعود می‌کنیم؟
تیم‌ملی ایران با یک پیروزی و یک شکست 3 امتیاز دارد و اسپانیا و پرتغال با 4 امتیاز شانس‌های اول و دوم صعود به مرحله بعد هستند. مراکش که با شکست برابر پرتغال از دور مسابقات کنار رفت اما در روز آخر می‌تواند تاثیرگذار باشد.
تیم‌ملی ایران برای صعود به مرحله بعد باید با سرمربی پرتغالی خود تیم‌ملی پرتغال را شکست دهد. کاری که با توجه به نمایش شاگردان کی‌روش برابر اسپانیا هر چند سخت است اما غیرممکن نیست.
اگر ایران پرتغال را شکست دهد با ۶ امتیاز به دور بعد صعود خواهد کرد. هر نتیجه دیگری باعث حذف تیم‌ملی می‌شود. یک احتمال دیگر هم برای صعود ایران وجود دارد و آنهم این است که ایران برابر پرتغال به تساوی برسد و مراکش اسپانیا را شکست دهد. در این صورت ایران و پرتغال می‌توانند به مرحله بعد صعود کنند. البته با توجه به گل‌زده بیشتر اسپانیا در صورت تساوی ایران مقابل پرتغال اسپانیایی‌ها باید حداقل با اختلاف 2 گل از مراکش شکست بخورند. این شرایط سخت موجب می‌شود بدانیم فقط با شکست پرتغال می‌توانیم امیدواری زیادی برای صعود داشته باشیم و اگرنه باید منتظر اما و اگرهایی باشیم که از حالا پیش‌بینی آن سخت نخواهد بود.
فرمول جادویی برای مهار کریستیانو رونالدو از نگاه کی‌روش
سرمربی تیم‌ملی فوتبال ایران می‌گوید اگر شرایط فراهم باشد شاگردانش ۹۰دقیقه روی دروازه پرتغال حمله خواهند کرد.
 کارلوس کی‌روش درباره تاکتیک‌هایی که برای بازی با پرتغال در نظر خواهد گرفت، خاطرنشان کرد: اگر حریف به ما اجازه بدهد 90 دقیقه به دروازه آنها حمله خواهیم کرد و از آن بهره خواهیم برد. البته تردید دارم چنین شرایطی فراهم بیاید. ما در بازی با اسپانیا نشان دادیم شایسته احترام هستیم و اطمینان دارم هواداران‌مان به بازیکنان تیم‌شان افتخار می‌کنند. بازیکنان ما با سری بالا زمین را ترک کردند. پیش از آغاز جام‌جهانی ما را بخت صعود از این گروه نمی‌دانستند اما هنوز شانس راهیابی به دور بعد را داریم. البته کار آسانی نداریم اما سعی می‌کنیم بهتر شویم.
تیم‌ملی فوتبال ایران دوشنبه‌شب در بازی آخرش از مرحله گروهی جام‌جهانی 2018 در شهر سارانسک به مصاف پرتغال می‌رود.
سرمربی تیم‌ملی فوتبال ایران با اشاره به در پیش بودن دیدار تیمش با پرتغال در جام‌جهانی روسیه، از راهکارهای مهار کریستیانو رونالدو صحبت کرد.
روزنامه رکورد پرتغال مصاحبه‌ای از کارلوس کی‌روش، سرمربی تیم‌ملی فوتبال ایران منتشر کرده است.
به گزارش رکورد، کی‌روش درباره مهار کریستیانو رونالدو، ستاره پرتغال گفت: فرمول جادویی برای متوقف کردن رونالدو این است که فرناندو سانتوس سرمربی پرتغال او را در زمین نگذارد ولی این اتفاق نمی‌افتد. او چنین ریسکی نمی‌کند، چرا که خنده‌دار می‌شود.
سرمربی تیم‌ملی ایران تاکید کرد: موضوع اصلی این است که تیم‌ها با فداکاری و جان‌فشانی بزرگ قادر خواهند بود بازیکنان بزرگ را متوقف کنند.
تیم‌ملی فوتبال ایران از ساعت ۲۲:۳۰ دوشنبه در سومین و آخرین دیدار مرحله گروهی جام‌جهانی ۲۰۱۸ روسیه به مصاف پرتغال خواهد رفت.
وحید امیری: همه حریفان باید به ایران احترام بگذارند
 بازیکن تیم‌ملی فوتبال ایران می‌گوید با توجه به بازی‌های خوب این تیم در جام‌جهانی از این پس حریفان باید به ایران احترام بگذارند. او تاکید دارد تیم‌ملی ایران می‌تواند با همت بازیکنانش و دعای مردم شگفتی‌ساز جام‌جهانی شود.
وحید امیری در گفت‌وگوی اختصاصی با ایسنا، اظهار کرد: ما تمام تلاش خود را تاکنون انجام داده‌ایم. این تیم و بازیکنانش لایق بهترین‌ها هستند و امیدوارم به آن دست یابند.
او افزود: خدا را شکر کسانی که باید فوتبال را بفهمند مردم هستند و وقتی مردم خوشحالند یعنی خوب کار کرده‌ایم.
امیری ادامه داد: تیم ایران نه امکانات اسپانیا و پرتغال را دارد و نه به اندازه این تیم‌ها بازی‌های تدارکاتی داشته است اما تا اینجای کار ثابت کردیم شأن فوتبال ایران کمتر از این تیم‌ها نیست. تیم ایران تیم قابل‌احترامی است و همه باید به این تیم احترام بگذارند. امروز تیم ایران به جایگاهی رسیده که همه باید برای این تیم از جا بلند شوند و دست بزنند.
وی درباره حریف آینده تیم‌ملی نیز گفت: با تجربه‌ای که در مقابل اسپانیا و مراکش به دست آورده‌ایم، قطعا بازی خوبی مقابل پرتغال ارائه خواهیم داد. امیدوارم در مقابل این تیم نیز بتوانیم مردم ایران را خوشحال کنیم. از هر بازی تجربه‌ای کسب کرده‌ایم. بازی با اسپانیا ما را باتجربه‌تر کرده است. قطعا با تمرکز بیشتر مقابل پرتغال مثمر ثمرتر خواهیم  بود.
او در پاسخ به اینکه آیا شانس صعود داریم یا خیر؟ گفت: انسان به امید زنده است. الان 3 امتیاز داریم. با یک برد یا مساوی همه چیز می‌تواند تغییر کند. قطعا با دعای مردم و همت بازیکنان می‌توانیم شگفتی بیافرینیم.
وحید امیری همچنین با  تقدیر و تشکر از مسؤولان وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال در راه آماده‌سازی تیم‌ملی گفت: ما برای اعتلای پرچم جمهوری اسلامی ایران تلاش‌های زیادی کرده‌ایم و هر کاری که انجام می‌دهیم برای سربلندی ایران است. امیدوارم حمایت از تیم‌ملی ادامه داشته باشد تا بتوانیم روز به روز شرایط بهتری در فوتبال دنیا داشته باشیم. از وزارت ورزش و مسؤولان فدراسیون فوتبال تشکر می‌کنم. شاید امکانات درخور نام تیم‌ملی نباشد اما برای موفقیت باید وقت گذاشت و هزینه کرد.
 

تیم‌ملی فوتبال کرواسی با پیروزی مقابل تیم‌ملی آرژانتین به مرحله بعدی رقابت‌ها صعود کرد تا مسی و هم‌تیمی‌هایش در آرژانتین نیز در آستانه حذف قرار بگیرند. دیدار تیم‌‌های ملی فوتبال آرژانتین و کرواسی از ساعت ۲۲:۳۰ پنجشنبه‌شب در گروه D جام‌جهانی در ورزشگاه نیژنی نوگرود انجام شد که با برتری ۳ بر صفر کرواسی به اتمام رسید. آنته ربیچ (۵۳)، لوکا مودریچ (۸۰) و راکیتیچ(۹۲) برای کرواسی گلزنی کردند. آرژانتین که در بازی نخست خود مساوی کرده بود برای اینکه راه صعود را هموار کند نیاز مبرم به 3 امتیاز این بازی داشت اما لوکا مودریچ و هم‌تیمی‌هایش در کرواسی موفق شدند با مدیریت بازی، موقعیت‌‌های آرژانتین را بخوبی دفع کنند و با ارائه یک بازی نسبتا برابر مقابل این تیم نیمه نخست را با نتیجه تساوی بدون گل به پایان برسانند. بازی هجومی کرواسی در نیمه دوم هم ادامه یافت و بازیکنان این تیم با استفاده از تمام قسمت‌‌های زمین، بازی رو به جلویی انجام داده و مزد زحمات خود را در دقیقه ۵۳ با گل ربیچ گرفتند. پس از این گل نایب‌قهرمان جام‌جهانی ۲۰۱۴ سراسر هجومی شد اما باز هم راه به دروازه کرواسی پیدا نکرد تا اینکه لوکا مودریچ کاپیتان کروات‌ها گل دوم را برای تیمش در دقیقه ۸۰ به ثمر رساند. گل دیرهنگام راکیتیچ هم تیر خلاصی بود بر پیکر آرژانتین تا کرواسی به برتری پرگلی در این مسابقه برسد. کرواسی با 3 گلی که در این بازی به ثمر رساند 6 امتیازی شد و به مرحله بعدی صعود کرد تا کار برای صعود آرژانتین به اما و اگر بکشد. در واقع مسی و هم‌تیمی‌هایش باید منتظر باشند تا شرایط جدول در روز آخر اجازه صعود به این تیم را بدهد.
توهین هواداران آرژانتینی به سمپائولی در ورزشگاه نیژنی
هواداران آرژانتین پس از شکست آلبی‌سلسته به سرمربی تیم‌شان توهین کردند. شکست تیم‌ملی فوتبال آرژانتین مقابل کرواسی، این تیم را به حذف از جام‌جهانی ۲۰۱۸ روسیه بسیار نزدیک کرد. آلبی‌سلسته با یک نمایش ضعیف با 3 گل مغلوب حریف اروپایی‌‌‌‌اش شد. هواداران آرژانتینی که برای تماشای دیدار کشورشان به ورزشگاه نیژنی روسیه رفته بودند بشدت از خورخه سمپائولی عصبانی بودند و خشم خود را به او نشان دادند.
آگوئرو: اجازه بدهید سمپائولی آنچه دوست دارد بگوید
مهاجم تیم‌ملی فوتبال آرژانتین به سخنان سرمربی تیمش بعد از شکست سنگین برابر کرواسی واکنش نشان داد. به گزارش ایسنا و به نقل از  «tycsports» تیم‌ملی آرژانتین در دیدار برابر کرواسی با 3 گل تن به شکست داد تا در آستانه حذف از جام‌جهانی  2018 روسیه قرار گیرد. سمپائولی بعد از  این شکست تاکید کرد که بازیکنان آرژانتین هنوز با افکار او کنار نیامده‌‌اند و همین باعث شده تا نتایج ضعیفی به دست آید.
در همین ارتباط آگوئرو اینگونه به سخنان سرمربی تیمش واکنش نشان داد: اجازه بدهید سمپائولی هر چه دوست دارد بگوید. بسیار ناراحت هستم. با این حال هنوز شانس صعود داریم. او ادامه‌ داد: دیگر صعودمان دست خود ما نیست. باید منتظر دیدار ایسلند و نیجریه باقی ماند. امیدوارم بتوانیم به دور بعد راه پیدا کنیم. تیم‌‌‌ملی فوتبال  آرژانتین در جام‌جهانی 2018 روسیه تنها یک گل به ثمر رسانده که آن هم توسط آگوئرو بوده است.
ورسالیکو: آرژانتینی‌‌ها مانند دخترها گریه می‌کردند
بازیکن تیم‌ملی کرواسی رویکرد بازیکنان رقیب تیمش در جام‌جهانی ۲۰۱۸ را زیر سؤال برد.
سیمه ورسالیکو، مدافع تیم‌ملی کرواسی پس از پیروزی 3 بر صفر این تیم مقابل آرژانتین در دور دوم بازی‌های مرحله گروهی جام‌جهانی 2018 روسیه، ادعای خورخه سمپائولی، سرمربی آلبی‌سلسته مبنی بر اینکه تیم او بر بازی سوار بوده است را رد کرد و حریف را زیر سؤال برد.
بازیکن اتلتیکومادرید گفت: من نمی‌دانم سمپائولی کدام بازی را تماشا کرده است. من دیدم که آرژانتینی‌ها بعد از بازی روی زمین افتادند و مانند دخترها گریه می‌کردند. ما تیمی بودیم که موقعیت‌های بهتری داشتیم. ورسالیکو ادامه داد: آرژانتینی‌‌ها باید در بازی بعدی مقابل نیجریه خوب کار کنند تا بتوانند به مرحله بعدی صعود کنند البته اگر شانسی برای صعود داشته باشند.
کرواسی با کسب دومین برد متوالی‌اش چهارمین تیمی شد که جواز حضور در مرحله یک‌هشتم نهایی جام حذفی را کسب کرد.
مودریچ: مسی را از بازی خارج کردیم
بازیکن تیم فوتبال رئال‌مادرید پیروزی مقابل آرژانتین را کاری سخت دانست اما تیمش را لایق کسب آن می‌داند. به گزارش خبرگزاری مهر، لوکا مودریچ که نقشی اساسی در پیروزی ۳ بر صفر کرواسی مقابل آرژانتین داشت تیمش را لایق کسب این پیروزی می‌داند. کاپیتان تیم‌ملی فوتبال کرواسی پس از این پیروزی گفت: در پایان پیروزی ساده به نظر رسید اما اصلا کار آسانی نبود. بازیکن تاثیرگذار تیم‌ملی فوتبال کرواسی خاطرنشان کرد: فکر می‌کنم ما لایق کسب این ۳ امتیاز بودیم. گل اول بازی در نیمه دوم با یک اشتباه به ثمر رسید. وی در ادامه افزود: ما عالی بازی کردیم و برای شکست تیمی به قدرت آرژانتین باید عالی باشید. مسی را از بازی خارج کرده بودیم و اجازه ندادیم توپی به او برسد، او خطرناک‌‌‌‌‌ترین بازیکن آنهاست.

گروه فرهنگ و هنر: «فقط با فوتبال میشه اینقدر زود به آرزوها رسید.» این جمله‌ای بود که فردوسی‌پور پس از برد ایران مقابل مراکش به زبان آورد. ورزشی که خیلی زود و تنها پس از 90 دقیقه می‌تواند به سرعت شادمانی را به آغوش مردم بیاورد. اما فوتبال و حواشی آن خیلی زود هم می‌تواند چهره مردم را در هم کشد و حاشیه‌‌های نابجای آن بی‌جهت عده زیادی را دل‌نگران کند. ماجرای عدم حضور کارلوس پویول در برنامه 2018 شبکه 3 خیلی زود در فضای مجازی رسانه‌ای شد و عدم حضور فردوسی‌پور در ساعات ابتدایی برنامه 2018 در روز مسابقه ایران و اسپانیا، آن را تایید کرد. این اتفاق شایعات فراوانی را با خود به همراه داشت. گروهی عدم حضور فردوسی‌پور را مربوط به رایزنی‌های دقیقه نودی او با مدیران ارشد رسانه ملی برای فراهم شدن شرایط حضور پویول در تلویزیون می‌دانستند و گروهی دیگر نیز عدم حضور فردوسی‌پور را در اعتراض به تصمیم مدیران رسانه ملی برای منتفی کردن حضور پویول در تلویزیون می‌دانستند. اما در این میان عدم حضور فردوسی‌پور در ساعات ابتدایی برنامه و گلایه‌های او چند دقیقه پیش از آغاز بازی ایران با اسپانیا و پس از اتمام بازی روی آنتن مستقیم شبکه 3، بیش از همه حاشیه‌ها را پررنگ کرد؛ حاشیه‌‌‌هایی که هنوز هم به سرانجام نرسیده است.
هزینه‌های گزاف برای هیچ!
ماجرا از آنجا آغاز شد که عادل فردوسی‌پور، مجری و تهیه کننده ویژه‌برنامه‌های تلویزیون برای بازی‌های جام‌جهانی روسیه، سال گذشته و در جریان پخش مراسم قرعه‌کشی این رقابت‌ها از لوئیس فیگو، ستاره سابق تیم‌ملی فوتبال پرتغال برای حضور در ویژه‌برنامه نود دعوت کرد. این موضوع شاید در بدو امر یک اتفاق جالب و یک امتیاز مثبت برای ویژه‌برنامه فوتبالی تولیدشده در رسانه ملی باشد ولی با آشکار شدن هزینه‌های صرف شده برای این حضور، این ماجرا ابعاد دیگری به خود گرفت. در آن زمان شایعات مختلفی در ارتباط با رقم پرداخت شده به فیگو مطرح شد و برخی از اخبار تایید نشده از پرداخت رقمی بین 150 تا 200 هزار یورو‌‌ (بین 500 میلیون تا یک میلیارد تومان) به فیگو برای حضور چندساعته در این برنامه حکایت داشت؛ خبری که از سوی تولیدکنندگان این برنامه نه تایید شد و نه تکذیب ولی با توجه به شهرت فیگو و در نظر گرفتن این نکته که او احتمالا به طور همزمان از چند برنامه دیگر نیز چنین پیشنهادی را داشته، بعید به نظر می‌رسد که فیگو بدون دریافت رقمی کمتر از این حاضر به طی چنین مسافتی برای حضور در یک برنامه تلویزیونی در ایران شود. در همان زمان، اعتراضات زیادی نسبت به این اتفاق صورت گرفت و برخی رسانه‌ها و کاربران شبکه‌های اجتماعی نسبت به دلیل پرداخت چنین رقم بالایی برای حضور یک فوتبالیست خارجی در این برنامه اعتراض کردند. مدافعان این طرح مدعی بودند که این هزینه توسط اسپانسر برنامه پرداخت می‌شود پس نمی‌توان ایراد چندانی به آن گرفت؛ همچنین در شرایطی که تلویزیون با بحران مخاطب روبه‌رو است، می‌تواند تضمینی برای افزایش مخاطبان این رسانه باشد. این در حالی بود که به طورکلی ویژه‌برنامه قرعه‌کشی بازی‌های جام‌جهانی بی‌شک به واسطه فراوانی علاقه‌مندان به ورزش فوتبال حتی بدون حضور فیگو نیز از درصد مخاطب بالایی برخوردار بود.
بذل و بخشش اسپانسر از جیب تلویزیون؟!
این ماجرا در ادامه و با جدی شدن خبر حضور 3 ستاره بازنشسته دنیای فوتبال یعنی ساموئل اتوئو بازیکن بازنشسته تیم ملی کامرون، کارلوس پویول بازیکن بازنشسته تیم‌ملی اسپانیا و نیز «مانیش» بازیکن بازنشسته تیم‌ملی فوتبال پرتغال در ویژه‌برنامه 2018 تلویزیون یک بار دیگر زیر ذره‌بین رسانه‌ها قرار گرفت. بویژه آنکه رقم اعلام شده از سوی برخی رسانه‌ها برای حضور این 3 ستاره بازنشسته که شاید مخاطبان دهه‌های 70 و 80 تلویزیون به زحمت آنها را به‌خاطر بیاورند، نزدیک به 300 هزار دلار (با نرخ دلار آزاد حدود 2 میلیارد تومان) بود! با این همه در نهایت ساموئل اتوئو در شب بازی ایران و مراکش فرصت حضور در این برنامه را پیدا کرد و بسیاری تصور کردند که با وجود مخالفت‌ها و نقدهای جدی وارد بر این بریز و بپاش رسانه‌ای، مشکلی برای حضور سایر میهمان‌های خارجی نیز در این برنامه وجود ندارد اما مخالفت مدیران رسانه ملی با حضور کارلوس پویول در ویژه‌برنامه تدارک دیده شده برای شب بازی ایران و اسپانیا که در نهایت منجر به عدم حضور او در این برنامه با وجود حضورش در ایران و طرح‌ گلایه‌های عادل فردوسی‌پور روی آنتن زنده تلویزیون شد، نشان داد که گویا این مشکل عمیق‌تر از این حرف‌هاست. یکی از جدی‌ترین شنیده‌ها در ارتباط با این موضوع این بود که برخلاف تصور بسیاری از مخاطبان، گویا اسپانسر این برنامه رقم پرداختی به این میهمان‌های خارجی را از رقم کلی قرارداد با تلویزیون کم می‌کرده است، این یعنی هزینه حضور این افراد در واقع از بیت‌المال و از اعتبارات صداوسیما هزینه می‌شده که در این شرایط با توجه به مشکلات مالی شدید تلویزیون، چنین هزینه‌ای برای حضور میهمانان خارجی برای برنامه‌ای که به شکل عادی هم از مخاطب بالایی برخوردار است، نه منطقی است و نه منصفانه. حتی با فرض درست نبودن این گزاره نیز آنچه بدون شک هر عقل سلیمی می‌تواند با بررسی این شرایط بگوید، آن است که صرف چنین هزینه‌هایی در شرایط فعلی که کشور درگیر یک جنگ تمام‌عیار اقتصادی است و خروج غیرضروری ارز از کشور، آن هم برای این برنامه که در هر حال مخاطب بالای خود را دارد، حتی اگر از جیب اسپانسر برنامه هم باشد، به نفع اقتصاد ایران نیست.
سکوت رسانه ملی و داغ شدن بازار اکاذیب
اما گذشته از اینکه آیا تصمیم بر عدم حضور پویول در این برنامه آن هم در شرایطی که هزینه حضور او در ایران پیش از این به او پرداخته شده، تصمیم درستی بوده یا نه، سکوت رسانه ملی و عدم اظهارنظر صریح در ارتباط با این ماجرا مسأله عجیبی است که باعث شده روایت‌های نادرست و مغرضانه رسانه‌های ضدایرانی‌ای همچون «بی‌بی‌سی» تبدیل به روایت اصلی و غالب این ماجرا شود. در شرایطی که مدیران رسانه ملی در جریان این اتفاقات سکوت کرده‌اند، برخی رسانه‌ها از جمله بی‌بی‌سی فارسی با انتشار خبری از قول کارلس پویول مدعی شدند که علت عدم حضور او در برنامه 2018 «مشکلات ظاهری» او بود و حتی برخی رسانه‌ها مدعی شدند که پویول این اتفاقات را توهین به خود دانسته است، این در حالی بود که «ناتان قبادی» چهره ایرانی‌الاصل مقیم اسپانیا که واسطه حضور پویول در ایران شده بود، در صفحه شخصی خود در پاسخ به انتقادات برخی کاربران گفته بود: «پویول مطمئنا راضی رفت و اگر این طور نبود عواقب نارضایتی میهمان ویژه ما به دوستی و اعتبار من صدمه ‌می‌زد. متاسفانه بی‌بی‌سی خبر دروغ منتشر کرد و کاتب‌های ایرانی هم استاد شایعه‌پراکنی هستند».
موضع اقتدار رسانه ملی کجاست؟
گذشته از آنکه مقصر اصلی این اتفاق چه کسی است و با در نظرگرفتن این نکته که آیا فردوسی‌پور با هماهنگی مدیران ارشد تلویزیون دست به دعوت این چهره‌ها زده یا به صورت مستقل سراغ این کار رفته، یکی از جدی‌ترین انتقادات وارد بر رسانه ملی عدم مواجهه مقتدرانه با چهره‌هایی همچون فردوسی‌پور در اینگونه موارد است. فردوسی‌پور در شرایطی پس از این اتفاقات با حضور در برنامه 2018 با برخوردی طلبکارانه به گلایه از تصمیم مدیران ارشد تلویزیون برای عدم حضور پویول در برنامه خود پرداخت که در هیچ رسانه‌ای در جهان مجری یک برنامه تلویزیونی با این تعداد از مخاطب و روی آنتن زنده، اجازه چنین کاری را نخواهد داشت. بدون شک اقتدار یک رسانه صرفا در صدور یا عدم صدور مجوز برای حضور یک میهمان خارجی در آن رسانه خلاصه نمی‌شود، بلکه این اقتدار شامل دستورالعمل‌ها و پروتکل‌های تنظیم شده درباره چگونگی برخورد مجریان و کارکنان این رسانه در برنامه‌های آن و برخورد جدی با خاطیان نیز می‌شود. نحوه مواجهه صداوسیما با فردوسی‌پور یکی از مثال‌‌های نقض مدیریت در رسانه است، چنانکه پیش‌تر از آوردن فیگو و پویول، فعالیت‌‌های سیاسی فردوسی‌پور در یک برنامه تخصصی ورزشی- نود- که او را به «سیاسی‌پور» مشهور کرده نیز با برخورد جدی و مناسب رسانه ملی مواجه نشده است. گفت‌وگو با وزیر امور خارجه در کوران مذاکرات هسته‌ای، درخواست استعفای شهردار تهران در حادثه پلاسکو در میانه برنامه ورزشی نود و... تنها بخشی از رفتارهای فردوسی‌پور در این سال‌هاست که با «عدم مدیریت صحیح سلبریتی‌ها در رسانه ملی» تبدیل به بحران شده است؛ موضوعی که به نظر می‌رسد این روزها تبدیل به یکی از بزرگ‌ترین گمشده‌های رسانه ملی شده است.

گروه بین‌الملل: با حمله نیروهای ارتش سوریه به 3 دستگاه خودروی نظامیان آمریکایی در جنوب شرق تدمر، نخستین درگیری زمینی میان ارتش سوریه با نیروهای آمریکایی در سوریه رخ داد. یکی از فرماندهان میدانی ارتش سوریه به خبرگزاری اسپوتنیک اعلام کرد، جنگنده‌های ائتلاف آمریکایی مدعی مبارزه با داعش، با هدف قرار دادن یک پست نظامی در شرق حمص یک سرباز سوری را کشتند و تعدادی دیگر را زخمی کردند. فرمانده میدانی ارتش سوریه تاکید کرد هواپیماهای جنگی ائتلاف آمریکایی روز پنجشنبه یک مرکز نظامی ارتش سوریه را در جبل‌الغراب در شرق شهر تدمر در 150 کیلومتری مرزهای شرقی سوریه و عراق بمباران کردند. این حمله 4 روز بعد از حمله‌ای بود که یکشنبه شب در شهرک الهری در استان دیرالزور در همجواری مرزهای عراق رخ داد و موجب کشته شدن ۵۵ تن شد. از بین این ۵۵ تن ۱۶ تن از نیروهای همپیمان ارتش سوریه بودند. منابع میدانی سوری تصریح کردند حمله هوایی به مرکز نظامی در جبل‌الغراب پس از آن صورت گرفت که یگان‌های ارتش سوریه با حمله به 3 دستگاه خودروی نظامیان آمریکایی از پیشروی آنان به طرف یکی از مراکز نظامی ارتش در منطقه الهبله در جنوب شرق تدمر جلوگیری کردند. این نخستین درگیری زمینی میان ارتش سوریه با نظامیان آمریکایی محسوب می‌شود. آمریکا، بدون موافقت نظام دمشق، پایگاه نظامی خود را در منطقه التنف واقع در مرز سوریه و عراق مستقر کرده و از باقیمانده‌های گروه تروریستی داعش حمایت‌های لجستیکی و تسلیحاتی به عمل می‌‌آورد. رسانه‌های سوری، روز جمعه گزارش دادند این منطقه نیز در محاصره ارتش سوریه قرار گرفته است. منابع میدانی تصریح کردند که ارتش سوریه و نیروهای مقاومت با پاکسازی مناطق مرزی با عراق از البوکمال تا التنف از باقیمانده‌های گروه تروریستی داعش، از همه طرف پایگاه اشغالگران آمریکایی را محاصره کرده‌اند. ارتش سوریه در عملیاتی توانست منطقه‌ای با ابعاد 45 و 60 کیلومتر از بادیه سوریه تا مرز عراق را از باقیمانده‌های داعش پاکسازی کند. این عملیات از 7 کیلومتری جنوب منطقه الحمیمه و محورهای ایستگاه دوم و سوم پمپاژ نفت در بادیه سوریه آغاز و به پاکسازی مناطق گسترده‌ای در بادیه و نوار مرزی سوریه و عراق از البوکمال تا التنف منجر شد. همچنین بیش از 4500 کیلومتر مربع از صحرای سوریه (بادیه) پس از عملیات گسترده ارتش این کشور در چند روز گذشته علیه گروه تروریستی داعش در حومه‌های دمشق، حمص و دیرالزور آزاد شد.
همزمان با این تحولات، سخنگوی ائتلاف آمریکایی از حمله عناصر مسلح ناشناس به مستشاران نظامی این ائتلاف و شورشیان مورد حمایت آمریکایی در نزدیکی پایگاه التنف خبر داده است. این حمله که صبح پنجشنبه به‌وقوع پیوست طبق گفته این مقام، تلفاتی نداشته است.
جنایت جدید آمریکا در دیرالزور
ائتلاف آمریکایی جنایت جدیدی را در حومه شرقی دیرالزور مرتکب شد و با بمباران منازل ساکنان روستای الشعفه، 8 غیرنظامی را به قتل رساند. همچنین طبق اعلام منابع محلی، در این حمله تعداد زیادی از منازل مسکونی و زیرساخت‌های منطقه بمباران شده تخریب شد و شمار زیادی از غیرنظامیان به علت ترس از حملات خانه‌های خود را ترک کردند. ساعاتی پیش از این بمباران خونین، جنگنده‌های ائتلاف متجاوز اعلامیه‌هایی را به شهرک هجین در حومه جنوب شرقی دیرالزور ریخته بودند و از افراد مسلح داعش خواستند از این شهرک خارج شوند.
پیشروی ارتش در جنوب
در جبهه‌های دیگر نبرد علیه تروریسم، ارتش سوریه توانست روز پنجشنبه شهرک بصر الحریر در شرق استان درعا را بعد از قطع کامل خطوط امدادرسانی افراد مسلح النصره از منطقه اللجاه محاصره کند. به این ترتیب ارتش توانست منطقه اللجاه را به طور کامل از حومه درعا جدا کند. منطقه اللجاه در جنوب دمشق و در ۷۵ کیلومتری شمال درعا منطقه‌ای با صخره‌هایی بزرگ و ناهموار است و النصره و همپیمانانش بر ۳۰۰ کیلومتر آن مسلط هستند. این منطقه طی 7 سال گذشته پایگاهی برای شلیک ده‌ها هزار خمپاره به مناطق مختلف استان درعا بوده که صدها غیرنظامی و نظامی تلفات داشته است. توپخانه ارتش سوریه ضربات سهمگینی به استحکامات و مخفیگاه‌های گروه تروریستی جبهه النصره و همپیمانانش در حومه شمالی درعا و شمال شرقی آن وارد کرد. خبرنگار خبرگزاری رسمی سوریه (سانا) در درعا اعلام کرد: ضربات توپخانه ارتش ضد کانون‌های استقرار گروه‌های تروریستی در شهرک الحراک و شهرک بصری الحریر بود که منجر به کشته و زخمی شدن تعدادی از تروریست‌ها و انهدام یک مقر متعلق به آنها شد. همچنین واحدی از ارتش حمله تروریست‌ها به تعدادی از مواضع نظامی در اطراف شهر البعث در قنیطره را ناکام گذاشت. خبرنگار سانا در قنیطره گفت: واحدی از ارتش سوریه با همکاری گروه‌های دفاع مردمی با تروریست‌های جبهه النصره که از سمت روستای الحمیدیه برای حمله به تعدادی از مواضع نظامی در اطراف شهر البعث نفوذ کرده بودند، درگیر شد و حمله تروریست‌ها را دفع کرد. تعدادی از تروریست‌ها در این درگیری کشته و زخمی شدند و اسلحه و مهمات آنان نیز منهدم شد. خبرنگار سانا ادامه داد: گروه‌های تروریستی به سمت روستای الحمیدیه پا به فرار گذاشتند.

اَنیس نقاش*: حمله ائتلاف تحت رهبری آمریکا به مواضع ارتش سوریه در «جبل‌الغراب» که حدود ۱۵۰ کیلومتری شرق پالمیرا در نزدیکی مرز مشترک با عراق قرار دارد، نوعی اعلام خطر به دمشق در راستای شروع عملیات پاکسازی جنوب سوریه ارزیابی می‌شود، چرا که اسرائیل اعلام کرده به هیچ‌وجه اجازه استقرار و حضور نیروهای سوری در مرز خود را نمی‌دهد و به نوعی نشان داده که آنها از تمرکز محور مقاومت در مرزهای جنوبی سوریه عصبانی هستند. حملات آمریکا و تجاوزهای هوایی اسرائیل در سوریه نشان می‌دهد آنها به دنبال قطع ارتباط و عملیات‌های ارتش سوریه و تمرکز نیروها در مناطق شرقی (هم‌مرز با عراق) و جنوب سوریه هستند که این تحرکات را باید بسیار حائز اهمیت قلمداد کرد.
آنچه از منظر منطق استراتژیک، متغیرهای میدانی و بر اساس واقعیت‌های جنگ باید اتفاق بیفتد، پاسخ محور مقاومت به این سناریوهای اسرائیل و آمریکا در مناطق مورد نظر است. ایالات متحده نباید در این پرونده و آن هم در مسائل مبارزه بومی با تروریسم دخالت می‌کرد و حالا که دامنه عملیات‌های هوایی شبانه علیه مواضع ارتش سوریه سیر صعودی و علنی به خود گرفته است، محور مقاومت بهترین فرصت را برای پاسخگویی در برابر خود دارد. از این منظر ایالات متحده و اسرائیل طی روزهای آینده پاسخی از سوی محور مقاومت دریافت خواهند کرد.
در این بین انتقادهایی از سوی برخی محافل و رسانه‌ها به روسیه می‌شود اما باید بگویم در عرصه میدانی مسکو با دمشق هماهنگ عمل می‌کند؛ تا جایی که هر دو طرف معتقدند ایالات متحده و اسرائیل بحث مذاکرات اخیر را به بن‌بست کشانده‌اند و از همین رو تنها گزینه‌ای که باید به آن فکر کرد، ورود به عرصه میدانی برای تغییر اوضاع و احوال پرونده سوریه است. به عبارت دیگر کارشکنی‌هایی که آمریکا، اسرائیل و همپیمانان آنها در سوریه، آن هم در محور سیاسی و گفت‌وگوهای اخیر انجام دادند، باعث شده هیچ گزینه‌ای به غیر از به‌کارگیری عنصر نظامی برای دولت دمشق وجود نداشته باشد.
سند اثبات این ادعا را باید اظهارات اخیر سفیر روسیه در لبنان دانست. او رسماً چند روز قبل در بیروت اعلام کرد عدم همکاری و میل آمریکا برای به سرانجام رسیدن مذاکره و به هم خوردن معادلات در محور سیاسی باعث شده فقط گزینه پیشروی نظامی مورد نظر قرار بگیرد و پاکسازی مناطق آلوده به ویروس تکفیر به عنوان قوی‌ترین گزینه در فهرست باشد. این در حالی است که هیچ درگیری نظامی میان روسیه با اسرائیل و ایالات متحده اتفاق نخواهد افتاد و مسکو نقش کانال ارتباطی را بازی خواهد کرد که بخشی از این ارتباط‌ها به نقش مشورتی مسکو در پرونده سوریه بازمی‌گردد، به گونه‌ای که روسیه همچنان در مقام مشاوره و عمل‌کننده، مکمل ارتش سوریه در عملیات جنوب سوریه و سایر موضوعات خواهد بود و حتی در آن مشارکت خواهد داشت، چرا که مسکو معتقد است مدت زمان مذاکره تمام شده و در حالت فعلی باید مجدداً وارد فاز نظامی شد.
این در حالی است که سوریه معتقد است دور جدید پاکسازی‌ها باید شروع شود و اگر در این بین مذاکرات شروع شد وارد فاز گفت‌وگو خواهیم شد و اگر خلاف این امر پدیدار شد، روند پیشروی‌های میدانی ادامه خواهد داشت و پاکسازی مابقی مناطق آلوده هم در دستور کار قرار می‌گیرد.  اما اگر بخواهیم رویدادها و تحولات سوریه را بسیار کلی‌تر تحلیل کنیم، باید به رخدادهای شمال و غرب این کشور که با محوریت آمریکا و ترکیه در حال وقوع است نگاهی بیندازیم. وزیر خارجه ترکیه اخیراً گفته است 119 نقطه در عراق مورد نظر آنکاراست و به نوعی تهدید علنی علیه این کشور کرده است که مناطقی مانند کوهستان قندیل و بعشیقه در شمال عراق از جمله آن نقاط است. در اینجا بسیار مهم است که میان بغداد، تهران و دمشق در بسیاری از موضوعات اتفاق نظر به‌وجود آید، چرا که اگر این مواضع و روند تبادل تصمیمات و مواضع به صورت بومی میان این 3 کشور رد و بدل شود ـ یا حداقل آن را تقویت کنند ـ می‌توانند مقابل بسیاری از مشکلات بویژه نفوذ آمریکا و ترکیه در سوریه و عراق بایستند اما متاسفانه در عراق، همچنان دولت پرقدرت وجود ندارد و همه سرگرم درگیری‌های جناحی ـ قبیله‌ای خود هستند. آنها باید به این باور برسند که آیا ایالات متحده و ترکیه می‌توانند کمک حال آنها باشند یا خیر؟ این در حالی است که انتخابات ترکیه و خروجی این موضوع بسیار مهم است. در این دوره از انتخابات اگر اردوغان پیروز شود باز هم مشکلاتی بر سر راهش خواهد بود که مباحث سیاست خارجی و ادامه سناریوهای آنکارا در منطقه یکی از این مشکلات است، چرا که بسیاری از طیف‌ها و حتی همسنگران وی در حزب عدالت و توسعه مخالف گسترش ماجراجویی‌های آنکارا در عراق و سوریه تا به این حد هستند. لذا مجموع معادلاتی که در کل سوریه یا بخش‌هایی مانند شرق، جنوب، شمال یا شمال‌غرب این کشور در حال شکل گرفتن است، نشان ‌می‌دهد پیچیدگی این وضعیت دقیقاً مشخص نمی‌کند تا چه زمانی این روند مبهم وجود دارد اما آنچه مشخص خواهد بود، عزم دولت و ارتش سوریه در مناطق جنوبی این کشور برای پاکسازی است و به نظرم در روزهای آینده دامنه کارشکنی‌های میدانی توسط اسرائیل و ایالات متحده به اشکال گوناگون گسترش می‌یابد.
    *تحلیلگر مسائل استراتژیک