فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی گفت: دروغی که ترامپ گفت، آنقدر بزرگ بود که خودمان نیز اول باور کردیم توانسته‌اند یک پهپاد ما را ساقط کنند. به گزارش فارس، سردار امیرعلی حاجی‌زاده پس از جلسه کمیسیون آموزش، تحقیقات و فناوری مجلس در جمع خبرنگاران اظهار داشت: پس از ادعای ترامپ درباره سرنگونی یک پهپاد ایرانی یگان‌های مختلف را چند بار کنترل کردیم، دروغی که ترامپ گفت آنقدر بزرگ بود که خودمان نیز اول باور کردیم توانسته‌اند یک پهپاد ما را ساقط کنند؛ زیرا موضوع برای ما باورپذیر نبود که دروغ به این بزرگی را خودش به صورت مستقیم در رسانه بیان کند. وی افزود: به همین علت چند ساعتی در تکذیب خبر تأخیر داشتیم و در نهایت دیدیم که پهپاد بدون سرنشین ما فعالیت ناوگروه را قبل از تنگه هرمز و تا زمان خارج شدن از آن رصد کرده است. سردار حاجی‌زاده گفت: خود آنها نیز پس از مدتی تقصیر را به گردن بولتون انداختند. وی در پاسخ به پرسشی درباره اختصاص یک پادگان به پژوهشگران برای انجام تحقیقات، گفت: ما چند سالی است که با حجم زیادی از نخبگان کشور مواجه هستیم که ظرفیت به‌کارگیری آنها را نداریم و در نهایت تلاش کردیم مکانی در اختیار این افراد قرار دهیم که بتوانند فعالیت کنند.  سردار حاجی‌زاده تاکید کرد: هم‌اکنون حدود ۷۰۰ نفر در یک پادگان مشغول فعالیت هستند که البته شعبه‌هایی نیز در سراسر کشور ایجاد کرده‌اند و قرار شد اعضای کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس نیز از آن بازدید کنند.  در این جلسه از تلاش‌ها و فعالیت‌های سردار حاجی‌زاده با اهدای لوح قدردانی شد که وی در این باره گفت: ما خادم ملت و سرباز مقام معظم رهبری هستیم.

محمد نجارصادقی: کمتر کسی را در ورطه سیاسی ایران می‌توان پیدا کرد که ضمن تحصیلات عالی در علم اقتصاد و نائل شدن به استاد تمامی دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران، 12 سال هم در بالاترین جایگاه قانون‌‌گذاری یعنی نمایندگی مجلس شورای اسلامی حضور داشته باشد. از این حیث نظرات دکتر «حسن سبحانی» برای حل مشکلات موجود اقتصادی کشور مهم است. او ضمن تسلط کامل بر علوم نظری اقتصاد، درک مناسبی هم از شرایط خاص قانون‌‌گذاری و تصمیم‌‌‌گیری در کشورمان دارد؛ در حال حاضر اکثر صاحبنظران اقتصادی یا در دریای اعداد و مفاهیم علم اقتصاد غرق شده‌اند که هیچ درکی از شرایط خاص اقتصاد کشور ندارند یا بدون بینش علمی، اظهارنظرهای عوام‌گرایانه می‌کنند. دکتر سبحانی معتقد است در 30 سال گذشته تصمیمات اقتصادی مناسبی اتخاذ نشده و نتیجه تمام آنها پس از سال‌ها، «اختلاف طبقاتی» است.
***
 گزاره «ظهور چپ اقتصادی» و «ظهور پوپولیسم اقتصادی» چند وقت است توسط برخی رسانه‌های طرفدار اقتصاد آزاد و در آستانه نزدیک شدن به انتخابات مجلس شورای اسلامی و در بازه‌ای که دولت باید تصمیمات مهمی مانند ارائه کالابرگ را برای بهبود معیشت مردم اتخاذ کند مطرح شده؛ اهمیت این گزاره از این رو است که با آن نقش خود را در تصمیم‌های پیشین دولت تکفیر می‌کنند؛ اول اینکه به طور کلی چنین گزاره‌ای را قبول دارید؟ و دوم، آیا صاحبان این تفکر در تصمیم‌های اقتصادی موجود هیچ نقشی نداشته‌اند؟ 
مسؤولان دولتی که هم‌اکنون مستقرند، در ادبیات خود غیر از لزوم بهره‌گیری از اقتصاد آزاد صحبتی نداشته‌اند و همواره در طول سالیان خدمت خود از اقتصاد آزاد و قابلیت‌های آن دفاع کرده‌اند. البته امروز همین مجموعه به این نتیجه رسیده که برای تامین ارزاق عمومی مردم باید از کالابرگ یا ابزارهایی که از لحاظ مفهومی همان کارکرد کوپن را دارند، استفاده شود. از این رو سوال اصلی اینجاست: چه عواملی آنهایی را که اعتقاد به اقتصاد آزاد داشتند به اینجا رسانده که به‌رغم دیدگاه‌های‌شان برای تامین نیازهای زندگی مردم باید از کالابرگ استفاده شود؟
لذا این اتهام که گروه دیگری که چپ‌‌نما هستند می‌خواهند چنین مسائلی را جا بیندازند منتفی است؛ اساسا چپ‌‌ها در قدرت نیستند که بخواهند تصمیمی بگیرند، قرار هم نیست در طول سال 98، عمر دولت تمام شود، بنابراین هر تصمیمی که هست توسط وفاداران به کارکرد اقتصاد آزاد اتخاذ می‌شود. این می‌تواند 2 پیام داشته باشد؛ اول اینکه طرفداران اقتصاد آزاد چپ شده‌اند یا در حال چپ شدن هستند، دوم، آنها زمانی که از اقتصاد آزاد دفاع می‌کردند به تنگناها، مشکلات و نقاط قوت این اقتصاد وقوف نداشتند اما امروز که در معرض امتحان دادن و در شرایطی قرار گرفته‌‌اند که باید به مردم پاسخ دهند، دریافته‌‌اند دیدگاه‌های‌شان در همه شرایط صحیح نیست، در واقع در حال رسیدن به یک واقع‌بینی هستند. به این واقع‌بینی نباید اتهام چپ بودن زد زیرا منصفانه نیست؛ این را من می‌گویم که مخالف تفکر اقتصادی حاکم در دهه‌های گذشته بوده‌‌ام. تکرار می‌کنم بی‌انصافی است که رفتار فعلی دولت را اگر به سمت توزیع عادلانه‌تری بین مردم برود چپ‌روی قلمداد کرد.
 مطرح‌کنندگان گزاره «ظهور پوپولیسم  اقتصادی» به‌زعم خود هشدار درباره انتخابات مجلس شورای اسلامی می‌‎دهند؛ اینکه مردم در شرایط خاص فعلی رأی به معیشت دهند و دانش اقتصادی مورد ادعای آنها رأی نیاورد.
به فرضی که محال هم می‌نماید اگر مردم به‌خاطر شرایطی که دارند به کسانی رای دهند که آن افراد مشکلات زندگی آنها را کمتر ‌کنند، حتی اگر آن مجموعه تفکر چپ داشته باشد، ایراد به چه کسی است؟ آیا کسانی که می‌خواهند به قدرت برسند ادعایی غیر از خدمت به مردم دارند؟ اگر مردم اینگونه تشخیص بدهند که رفاه آنها از طریق توزیع کالاهای اساسی بهتر می‌شود، باید از مردم ایراد بگیریم؟! کسی که می‌خواهد خدمت کند باید به منویات مردم توجه کند.
 در سال جاری با وجود تخصیص ارز 4200 تومانی چالش‌هایی برای تامین کالاهای اساسی در کشور رخ داد. در این میان مرکز پژوهش‌های مجلس و سازمان برنامه و بودجه پیشنهاد دادند به جای یارانه‌های ارزی، کالابرگ در اختیار شهروندان قرار گیرد اما قیمت‌ها واقعی شود؛ این اتفاق را مناسب می‌دانید؟
در شرایط ارزی‌ای که هستیم، واگذاری توزیع کالاها به اقتصاد آزاد (منظور نظر تیم حاکم است) مردم را به دردسر می‌اندازد. باید کالاها عادلانه‌تر عرضه شود؛ صرف‌نظر از اینکه چه قیمتی داشته باشد. این یعنی اگر احتمالا موجودی برنج، آرد، شکر و... نسبت به جمعیت کمتر است، عقل حکومت‌داری ایجاب می‌کند این کم را به عدالت بین مردم توزیع کنند. 
  تفکر اقتصاد آزاد را نفی می‌کنید؛ راهکار شما چیست؟
به 2 گونه می‌توان به این بحث وارد شد؛ اول با فرض اینکه اقتصاد کشور در حالت عادی است و می‌خواهیم راهی را انتخاب کنیم، دومین فرض اتخاذ راهکاری برای قابل تحمل کردن شرایط کنونی است که نتیجه تفکر اقتصاد آزاد است.
 مگر اقتصاد آزاد مسبب چه پیامدهایی در اقتصاد کشور شده است؟ 
چه نکرده‌ است؟! 30  سال این سیاست‌ها نرخ بیکاری را سالانه 11 تا 5/11 درصد حفظ کرده، میانگین نرخ تورم سالانه 19 تا 5/19 درصد را بر مردم تحمیل کرده و کسری عملیاتی بودجه دولت را افزایش داده است. 30 سال عمر یک نسل است؛ این سیاست‌ها بر ذهنیت، فرهنگ، رویکردها و تصمیم‌گیری‌های مردم اثرگذار بوده و عملیاتی شده است. اینطور هم نیست که ما بخواهیم تازه آنها را بشنویم، بلکه اعمال شده است.
 به عنوان نمونه، مصداقی از این سیاست‌ها که مردم را با چالش روبه‌رو کرده بگویید.
به عنوان مثال تعیین نرخ ارز؛ رویکرد یکسان‌‌سازی نرخ ارز و لزوم یکسان‌‌سازی قیمت‌ها در 30 سال گذشته مدام بیان و همیشه موجب افزایش نرخ ارز شده است، بدون اینکه موجب افزایش قابل اعتنای صادرات غیرنفتی شده باشد که ادعای طرفداران افزایش نرخ ارز بوده است. نتیجه هم این بوده که باعث شده امروز کالاهای اساسی مردم به قیمت‌های گران تامین شود. اولین مشکل در تامین کالاهای اساسی که از خارج از کشور تهیه می‌شود، ارز و نرخ ارز است. این نرخ ارز گران را طرفداران اقتصاد آزاد به‌وجود آوردند؛ بنابراین با مشکلاتی مواجه هستیم که عاملان به‌ وجود آمدنش طرفداران اقتصاد آزاد هستند. امروز هم نمی‌شود کسی ادعا کند وضعیت موجود را بدون چالش حل می‌کنم، وضع موجود مملو از خسارت است و ارائه راهکار باید به واقعیت وضعیت موجود نزدیک باشد. نمونه دیگر، بازار مسکن است؛ مگر غیر از این است که این بازار متاثر از شرایط ارز اینگونه به‌هم ریخت؟ امروز شرایط مسکن به جایی رسیده است که بازار مسکن به کلی بی‌معناست؛ یعنی کسانی که متقاضی بودند تقاضای خود را از دست دادند و کسانی که عرضه‌کننده بودند انتظار دریافت مثلا 3 برابر قیمت سال گذشته را دارند، لذا اصولا خرید و فروش نمی‌شود. حالا سوال این است: وضع مسکن را چگونه حل می‌کنید؟ وضع مسکنی که شما با سیاست‌های اشتباه ارزی ایجاد کردید و در قبال راهکارهایی که ارائه می‌شود می‌گویید بازار سیاه به وجود می‌آورد(!) این انصاف نیست که بخواهیم وضع موجود را اصلاح کنیم اما هزینه‌ای برای آن پرداخت نکنیم.
 دوباره به چند سؤال قبل برگردیم؛ راهکار شما چیست؟
چون شرایط بغرنج فعلی نتیجه سیاست‌های گذشته بوده است، پس این سیاست‌ها دیگر نمی‌توانند راهکار باشند، لذا باید سراغ راهکارهای دیگری برویم. این راهکارها هم بدون کاستی نیست اما همین که راهکارها فایده‌ای بیشتر از هزینه‌های تحمیل‌شده بر مردم در 30 سال گذشته دارند باید به آنها اقبال کرد. بنده اعتقادم این است که در اقتصادی که به هر دلیلی- غلط یا صحیح- دلاریزه شده و مردم دارایی خود را با دلار می‌سنجند و دولت هم به نقش محوری آن آگاهی دارد، نباید قیمت ارز توسط بازار آزاد- البته اگر بازاری وجود داشته باشد که به نظر من قطعا ندارد- تعیین شود. دولت باید برای خود هدف تعیین کند؛ هدفی که همواره ایجاد تولید کند، یعنی نرخی را دستوری تعیین کند که آن نرخ راه‌اندازی تولید را نشانه‌‌‌گیری کند نه چیز دیگری را؛ نه نرخی که صرفا منافع  صادرکنندگان یا واردکنندگان را تامین کند. نرخ‌های اینگونه به رانت‌خواری بیشتر می‌انجامد. خب! این نرخ تعیین‌شده از چه رویکرد اصولی‌ای حاصل می‌شود؟ «متن قانون اساسی». قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در اصل 43 به صراحت می‌گوید اقتصادی باید به وجود بیاید برای از بین بردن فقر، محرومیت و برآوردن نیازهای مردم در جریان رشد و تامین استقلال جامعه که ویژگی‌هایی داشته باشد که اولین آن تامین نیازهای اساسی است. یعنی مسکن، خوراک، پوشاک، بهداشت، آموزش‌وپرورش و امکانات لازم برای تشکیل خانواده. در واقع قانون اساسی، شاهراه‌های حرکت جامعه دینی را تعیین کرده است، البته در این شاهراه‌ها اگر بخواهیم حرکت شود باید از دانش و فهم و تجربه استفاده شود. منظور من از دانش در اقتصاد به این معنا نیست که از اقتصاد آزاد استفاده شود، بلکه اقتصادی که در آن رانت‌خواران منزوی شوند.
 پیشنهاد شما برای نرخ ارز دستوری است؛ در حال حاضر هم دولت نقش کمی در بازار ارز ندارد، هر از گاهی براحتی می‌توان تحرکات ارز مداخله‌ای دولت را در بازار مشاهده کرد. این مداخله حالا می‌خواهد با عنوان بازار متشکل ارزی برنامه‌مند شود؛ اساسا وجود نهادی را که در آن کشف قیمت شود چگونه ارزیابی می‌کنید؟
به کشف قیمت با این تعریف که بازار آزاد کشف قیمت کند قائل نیستم؛ به این دلیل قائل نیستم که در حوزه ارز در کشور ما بازاری وجود ندارد. زمانی باید از کشف قیمت صحبت کنیم که بازار هم باشد. در ایران بازار ارز نداریم؛ در اینجا انحصار عرضه و تقاضا داریم که هر دو در اختیار دولت است، البته پتروشیمی‌ها و فولادی‌ها هم هستند اما اینطور نیست که  صاحبان ارز تعیین‌کننده ده‌ها هزار نفر باشند. موضوع این است که تقاضا برای ارز در مفهوم اقتصادی آن، تقاضا برای مواد اولیه کارخانجات، کالاهای واسطه‌ای، کالاهای مصرفی و متناسب با شرایط اقتصادی، تقاضا برای خدمات است. عمده این تقاضاها از طریق دریافت حواله رخ می‌دهد، پس قابل مدیریت است.
 شاید دولت بتواند نرخ ارز را دستوری کند اما خب! همین پتروشیمی‌های خصوصی مخالفت می‌کنند.
پتروشیمی‌ها هم واحدهای خصوصی‌شده‌ای هستند که طی برنامه‌‌های اول و دوم به وسیله دولت پا گرفتند و متاثر از یک برنامه ناصحیح خصوصی‌‌سازی به بخش غیردولتی واگذار شدند. یعنی ارز به کار گرفته شده برای ساختن این پتروشیمی‌ها بسیار ارزان بود. این واحد‌‌های معظم صنعتی را از اول بخش خصوصی درست نکرده بود که اینک دولت هیچ هیمنه‌‎ای بر آنها نداشته باشد و نتواند برای آنها سیاست‌گذاری کند. وقتی ارز پتروشیمی‌هایی که با سرمایه ملت ساخته شد و در اوج سودآوری با تصمیمات غیر قابل فهم به لحاظ ضرورت ممانعت از رانت‌خواری و لذا مشکوک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، به طبقاتی از دارندگان اطلاعات مربوط واگذار می‌شود، با این تاریخچه چرا قانونگذار نتواند حکم کند ارز حاصل از این فعالیت‌ها باید تحت سیاست‌های دولت مدیریت شود؟ بویژه امروز که به این ارز نیاز حیاتی و حیثیتی داریم.
 بحثی که در رابطه با بازار متشکل ارزی می‌شود غیر از حواله است؛ در این بازار قرار است نرخ اسکناس تعیین شود، یعنی همان نرخی که اغلب اوقات تحت تأثیر بازار سفته‌بازی قرار می‌گیرد. با این توضیح باز هم آن را مناسب نمی‌دانید؟
امکان ندارد موضوع تعیین نرخ ارز متناسب با نیاز‌‌های کشور را این تمهیدات پاسخگو باشد. ممکن است برای بعضی‌ها آب داشته باشد اما برای اقتصاد ملی نان ندارد؛ کسانی که امروز ارز دارند یا دولتی هستند یا تا 10 سال پیش دولتی بودند. نفس اینکه این پتروشیمی‌های کارآمد به آنها واگذار شده، بزرگ‌ترین امتیاز برای آنهاست و دیگر نباید امتیاز دیگری برای آنها قائل شد؛ حتی این امتیاز که قیمت ارزشان را بتوانند در بازاری تحت عنوان نیمایی تعیین کنند. دولت باید در قیمت‌‌گذاری ارز نیاز مملکت یعنی تولید و اشتغال را در نظر بگیرد. باید ببیند ارزی که خودش دارد و ارزی که می‌خواهد از دیگران بگیرد به چه قیمتی تبادل شود تا با تقاضاهای برانگیزاننده تولید همخوانی داشته باشد. در حال حاضر اگر تحت عنوان نیمایی قیمتی تعیین می‌شود و متقاضی هم دارد، دلیل این است که تولید‌کننده مجبور است آن را تهیه کند و اگر چنین نکند تعطیل می‌شود. اما ما باید قیمتی را برای ارز بگذاریم که نه‌تنها وضع موجود تولید را بچرخاند که هزاران واحد جدید را تشکیل دهد نه اینکه تولید‌کننده را تحت فشار بگذارد. زمانی که می‌گوییم دولت اقتصاد را هدایت کند یعنی این، بنابراین در این قسمت دولت باید قیمت‌‌گذاری کند؛ قیمت‌گذاری‌ای که پیامد آن رشد تولید باشد. مشخصا باید بگویم بیش از 90 درصد ارزی که در اختیار دولت و عرضه‌کنندگان عمده است؛ باید مشمول قیمت‌‌گذاری شود.
 خب! این اتفاق که روی داد؛ یک بار به صورت دستوری قیمت 4200 تومانی را تجربه کردیم و اتفاقات مناسبی روی نداد؛ باز هم باید به صورت دستوری عمل کنیم؟
کسی ادعا نمی‌کند قیمت 4200 تومانی را طوری محاسبه کردیم تا تولید رونق یابد یا تاسیس واحدهای تولیدی افزایش پیدا کند؛ نرخ افزایش‌دهنده تولید، محاسباتی دارد. تا جایی که من می‌دانم 4200 تومان از مجموع نرخ تورم‌های سال گذشته با روزی که قیمت ارز ثابت مانده بود به وجود آمده، به همین دلیل بیش از یک ماه هم دوام نیاورد. به نکته من توجه شود! من از نرخ دستوری برانگیزاننده تولید می‌گویم، نه نرخ دستوری رواج‌دهنده تجارت.
  نرخ دستوری داشته باشیم تکلیف بازار سفته‌بازانه، بازار فردوسی یا امثال آن چه می‌شود؟ 
اولا حجم بازار سفته‌بازی به کلی مشخص نیست یا اینکه کدام عرضه و تقاضا آن را شکل می‌دهد، پس به کلی اینها بازار نیست. یک نفر بدون اینکه 2 نفر شود می‌تواند ادعا کند من در یک نقطه تهران ارز را 17 هزار تومان خریدم و این را برای 100 نفر در شبکه‌‌های اجتماعی بفرستد؛ این رقم از فردا مبنا قرار می‌گیرد اما این مبنا از کجا می‌آید؟ حتی ممکن است 2 نفر صوری با این قیمت خرید و فروش کرده باشند اما نباید یک قیمت جعلی یا واقعی بین چند ده یا 100 نفر، سرنوشت اقتصاد 80 میلیون نفری را تعیین کند. دولت باید این بازار جعلی و سفته‌بازی را افشا کند نه اینکه تمام اهتمامش را  برای سر و سامان دادن آن بگذارد. وقتی دولت در تخصیص زمان برای سر و سامان دادن به نرخی از ارز که توسط سفته‌بازان تعیین می‌شود اینقدر غیربهینه عمل می‌کند، ذهن اقتصاددان مترصد راه‌اندازی تولید و اقتصاد مولد، مردد و مشکوک می‌شود. در حوزه اسکناس، بازاری نداریم، محل سفته‌بازی است. دولت نباید دنباله‌رو آن بازار جعلی باشد. دولت قدرت و توان سیاست‌‌گذاری دارد و می‌تواند براحتی این سفته‌بازان را افشا کند. بازار دلالی و جعلی را باید کنکاش و برای مردم روشنگری محسوس کرد و عنان سیاست‌‌گذاری را از کف سفته‌باز خارج کرد، نه اینکه  چون گفتند در آنجا قیمت 17 هزار تومان است، پس نیمای 9 هزار تومانی خیلی خوب است. حداقل مردم را برساند به اینکه رفتن به سمت فعالیت سفته‌بازانه مشکلات بزرگی برای‌شان ایجاد می‌کند.
 چطور می‌شود مردم را متقاعد کرد که به سمت خرید و فروش ارز نروند؟
سال گذشته مراجعاتی داشتم از مردم، می‌پرسیدند با پول خود طلا بخریم یا دلار! من توضیح می‌دادم در بهترین حالت شاید از خرید اینها سودی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ نصیب شما شود اما چون تعداد خریداران زیاد می‌شود، افزایش قیمت زندگی روی سر همه هوار می‌‎شود و از نظر کلان همه گرفتار می‌شوند. خب! بعضی اوقات این صحبت‌ها موثر بود. در جریان مشکلات ارزی که روی داد هیچ تنویری یا هیچ بحث مستمری از ناحیه کسانی که مردم آنها را باور داشته باشند درباره خرید ارز روی نداد، یعنی مردم رها شدند.
 پس با این توضیحات نظر شما درباره بازار متشکل ارزی یا بورس ارز کاملاً منفی است؟
ما نمی‌توانیم بورس یا بازار ارز داشته باشیم، به‌خاطر اینکه بورس و بازار ارز با شرایطی که در ساختار‌ها و ذهنیت‌ها و نهاد‌ها یعنی قواعد رفتاری مردم و حکومت وجود دارد، تولید ما را راه‌اندازی نمی‌کند. دولت باید هدف اقتصادی داشته باشد تا مسائل مردم را حل کند. این نهادها ممکن است بین خودشان به یک توافقاتی برسند ولی مشوق راه‌اندازی تولید نیستند و نخواهند بود. منطقا نمی‌‎شود سرنوشت بیش از 90 درصد اقتصاد ارز را درگیر 10 درصد اسکناس کرد. 90 درصد ارزی که در سرنوشت اقتصادی یک ملت تاثیر می‌گذارد.
 با ورود آقای همتی بار دیگر موضوع حذف 4 صفر از پول کشور مطرح شد، البته ایشان اهتمام ویژه‌ای برای اجرای این طرح دارند و شاید در آینده‌ای نه چندان دور شاهد عملیاتی شدن آن باشیم؛ این می‌تواند اتفاق موثری در اقتصاد کشور باشد؟
استدلال اقتصادی برای این کار نشده است، یک استدلال هزینه‌ای شده که برای مثال به این شکل هزینه‌های چاپ پول برای ما کم می‌شود و سهولت حمل‌ونقل و اینطور بحث‌ها هست اما اینکه متغیرهای اقتصادی اصلاح می‌شود، تولید رونق پیدا می‌کند و تورم کاهش پیدا می‌کند را نه کسی ادعا کرده و نه باید منتظر آن باشیم. یک اقدامی است که در شرایط ما حتما فایده ندارد، ممکن است خیلی خسارت‌بار هم نباشد. من حس می‌کنم از مسأله‌‌های اقتصاد ما نیست و از مسائلی است که فوایدش به اندازه وقتی که می‌گذاریم و هزینه‌ای که می‌کنیم، نیست.
 در طول سال گذشته دولت برای حمایت از تولید‌کنندگان به آنها ارزی ارزان‌تر از بازار آزاد داد اما فسادهایی تحت لوای ارز 4200 تومانی رخ داد؛ دلیل این فسادها چیست؟ چرا زیرساخت مناسبی برای رصد فساد پیش از ارتکاب آن وجود ندارد؟
زمانی که می‌گوییم سیاست‌‌های غلط اقتصادی در 30 سال حاکمیت اقتصاد آزاد جولان داده‌‌ و اقتصاد ملی و سرمایه اجتماعی را شخم زده‌‌، عصاره جولان که فقط در نرخ ارز نیست، بلکه در تمام ارکان اقتصاد است. یکی از ارکان اقتصاد آزاد این است که نباید با فعال اقتصادی کاری داشت. یا اینکه تامین کالای مورد نیاز مردم به عهده دولت نیست و با قیمت‌ها هم کاری نباید داشت. در یک کلام اقتصاد غیرمولد سرپا شده و اخلاق عمومی از این وضعیت متاثر شده است، لذا هر کس بتواند عمدتا منفعت‌جویی غیرمتعارف می‌کند. از این رو همزمان با تعیین سیستمی نرخ ارز، باید نرخ برانگیزاننده راه‌اندازی و توسعه تولید باشد. از جمله قانون‌‌گذاری در مجلس مبنی بر اینکه بر سود کسانی که از این طریق ارز مناسبی می‌گیرند، بعد از راه افتادن تولید، نرخ‌های مالیاتی بالاتری در زمان خودش وضع شود. یعنی سیستم بزرگ‌تری باید طراحی شود، ما قدم اول را برمی‌داریم ولی بقیه راه را نمی‌بینیم.
 نظر شما درباره مالیات بر عایدی سرمایه چیست؟ یک تحلیل این است که می‌تواند باعث گرانی شود و رانت به‌وجود بیاورد و اتفاقات این چنینی. تحلیلی دیگر، آن را علاج اقتصاد بیمار ایران می‌داند، بویژه در شرایطی که ارز، طلا و مسکن قیمت اقتصادی ندارند. 
اینها معلول‌هایی است که در اقتصاد ایران شکل گرفته است. 30 سال مالیات نگرفتیم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌؛ آزاد عمل کردیم، نظارت نکردیم تا وضعیت فعلی که در آن هستیم به وجود بیاید. حالا هنوز اتفاقی رخ نداده، عاملان ایجاد وضع موجود‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، شروع کرده‌اند به انتقاد از سیاست‌های مالیاتی و هزینه‌های آن را بیشتر از فوایدش می‌دانند، البته که ادعای آنها قابلیت اثبات ندارد. حداقل باید این سیاست‌ها 10 سال اجرا شود تا درباره نتایج آن امکان صحبت فراهم شود. نمی‌شود کسانی که 30 سال یک کاری را انجام دادند و نمره قبولی نگرفتند، بگویند هر کسی راهی جز راه ما را برود، نمره‌اش بدتر از ما می‌شود.
 پس در این شرایط موافق مالیات بر عایدی سرمایه هستید؟
من معتقدم  هر ثروتی که بادآورده است و واقعی نیست یعنی حاصل کار و تلاش متناسب نیست، بلکه نتیجه سیاست‌‌های جاهلانه، ظالمانه و در مواردی حتی خائنانه است، باید به نحوی مشمول تعدیل شود و مالیات یکی از راه‌های آن است.
 در چند سال گذشته شاهد حضور یک طبقه خاص در اکثر گرفتاری‌های اقتصادی کشور بودیم؛ افرادی که نقدینگی و سرمایه سرگردان زیادی در اختیار دارند و هر بار آن را در جایی سراریز می‌کنند؛ یک بار در ارز، یک بار در طلا، یک بار در مسکن و... همین افزایش نقدینگی در بازارهای مختلف باعث شده شاهد تورم‌های سنگینی باشیم؛ نباید این سلاح مخرب نقدینگی به یک شکل توسط قانونگذار هدایت یا محدود شود؟
در 30 سال گذشته در جامعه ما اتفاقاتی افتاده که امروز به اینجا رسیده‌‌‌‌‌‌ایم. ما سالانه 19 تا 5/19 درصد تورم را در ایران تجربه کرده‌‌‌‌‌ایم. در دوران تورم هم کسانی که وضع بهتری دارند وضع‌شان بهتر می‌شود و کسانی که وضع اقتصادی بد دارند وضع‌شان بدتر می‌شود. به صورت کلی کسانی که جزو طبقه آسیب‌پذیر قرار می‌گیرند جمعیت بیشتری نسبت به دارندگان سرمایه دارند. در روند تورم هم اقشار متوسط به سمت اقشار ضعیف جهت‌دهی می‌شوند، در نتیجه این تعاملات طبقه‌ای شکل گرفته که این طبقه با اینکه اقلیت است اما بسیار از تورم این دهه‌ها نفع برده است. تقاضای آنها برای کالا بستگی به قیمت هم ندارد، یعنی آنقدر وضعیت مناسبی دارند که هیچ محدودیتی احساس نمی‌کنند و دنبال افزایش ثروت خود هستند و هر جا زمینه‌ آن باشد سرمایه‌‌گذاری می‌کنند. اما به دلیل اینکه زمینه سرمایه‌گذاری در محل‌های مولد وجود ندارد قاعدتا کارهای غیرمولد می‌کنند. طلا می‌خرند، دلار می‌خرند و در نهایت می‌روند سراغ بورس و آن هم نه در بازار سرمایه، بلکه مالکیت‌های موجود را جابه‌جا می‌کنند. دسته دیگری از همین گروه ثروتمندان هستند که در بستر بانک‌ها ثروت‌شان را افزایش می‌دهند. وقتی مثلا 20 درصد بهره تحت عنوان سود به یک سپرده می‌دهند، آخر سال یک میلیارد در دفتر بانکی می‌شود یک میلیارد و 200 میلیون. اضافه‌ها را بانک مرکزی جمع می‌کند و رقم افزایش نقدینگی را اعلام می‌کند. چنین نرخ‌‌های بالای بهره‌ای به مثابه  بنزینی بود که به جان اقتصاد ریختند و یک عده را برخوردار از یک نقدینگی‌هایی کردند که با این نقدینگی‌‎ها هر کاری در اقتصاد بخواهند می‌کنند. من با این سیستم بانکی موافق نیستم و معتقدم بر خلاف قانون اساسی هم هست. عده‌ای از طبقه‌ای خاص صاحب پول‌هایی می‌شوند که برای آن هیچ زحمتی نکشیده‌اند و این بهره‌ها را کسانی می‌پردازند که مورد استثمار و ظلم و ستم هستند و باید اقساط وام‌ها را بدهند. بنابراین شکاف طبقاتی به‌وجود می‌آید و این شکاف یک قشر مسلط را به‌وجود آورده است. اینها باعث بر هم زدن این اقتصاد هستند، آن هم در جامعه‌ای که فرهنگ فردگرایی روزبه‌روز در حال افزایش است و هر کس عمدتا به فکر فقط خودش است. متولیان از خود بپرسند چه اتفاقی افتاد که آن فرهنگ قناعت به این افزون‌طلبی دهه 90 ختم شده است؟
 

گروه سیاسی: با وجود گذشت 2 روز از اقدام قاطعانه نیروی دریایی سپاه در توقیف نفتکش انگلیسی «استینا ایمپرو»، واکنش‌های داخلی و بین‌المللی به آن همچنان ادامه دارد. در ایران بیش از 160 نماینده مجلس از این اقدام سپاه قدردانی کردند در مقابل اما انگلیس در واکنشی منفعلانه خواستار کاهش تنش با کشورمان شد.
به گزارش «وطن‌‌امروز»، 2 هفته پس از توقیف غیرقانونی نفتکش حامل نفت ایران در جبل‌الطارق که به درخواست آمریکا و توسط انگلیس انجام شد و در شرایطی که اعلام شد توقیف این نفتکش یک ‌ماه دیگر تمدید شده، عصر جمعه نیروی دریایی سپاه یک فروند نفتکش انگلیسی را در تنگه هرمز توقیف کرد. این نفتکش انگلیسی که از بندر فجیره امارات عربی متحده به مقصد الجبیل در عربستان‌سعودی در حرکت بود، توسط یگان شناوری منطقه یکم نیروی دریایی سپاه به علت تردد از مسیر خلاف کشتیرانی در تنگه هرمز، خاموش‌کردن دستگاه موقعیت‌یاب و توجه ‌نکردن به هشدارهای جمهوری اسلامی ایران و ایجاد آلودگی زیست‌محیطی برخلاف قوانین موضوعه کنوانسیون حقوق دریاهای سازمان‌ملل مصوب 1982، توقیف شد.
از زمان اعلام خبر توقیف این نفتکش، موج حمایت از این اقدام انقلابی سپاه شبکه‌های اجتماعی را درنوردید. دیروز هم ۱۶۰ نماینده مجلس طی بیانیه‌ای ضمن حمایت از توقیف نفتکش انگلیسی، درخواست کردند دولت و رئیس‌جمهور موضوع اخذ عوارض از کشتی‌های عبوری از تنگه هرمز را در دستور کار خود قرار دهد. علیرضا رحیمی، عضو هیات‌رئیسه مجلس شورای اسلامی در جلسه علنی دیروز بیانیه حمایت نمایندگان از اقدام هوشمندانه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در توقیف کشتی انگلیسی را قرائت کرد. در بخشی از این بیانیه آمده است: در هفته‌های اخیر تحرکاتی مشکوک از خرابکاری و انفجار در برخی از نفتکش‌های منطقه تا توقیف غیرقانونی نفتکش ایرانی توسط پیر استعمار- دولت انگلستان - را دیدیم و در آخرین اقدام مشکوک نفتکشی با پرچم انگلیس، ضوابط عبور از تنگه هرمز را زیرپا گذاشت. به نظر می‌رسد مدعیان قدرت جهانی در تدارک ناامن نشان دادن آب‌های منطقه برای انتقال انرژی مورد نیاز جهان می‌باشند، لذا هوشیاری و قاطعیت در برخورد با تخلفات در این حوزه را از وظایف ذاتی دولت و حاکمیت می‌دانیم و از اقدام بجا و قاطع نیروی دریایی سپاه در توقیف نفتکش متخلف انگلیسی حمایت می‌کنیم و درخواست داریم در این مهم همچنان با قاطعیت و قدرت برخورد کند.
در بخش دیگری از این بیانیه نیز تاکید شده است: از دولت و رئیس‌جمهور درخواست داریم موضوع اخذ عوارض از کشتی‌های عبوری از تنگه هرمز را در دستور کار خود قرار دهند. این بیانیه به امضای بیش از ۱۶۰ تن از نمایندگان رسیده است و به گفته اعضای هیات رئیسه مجلس همچنان در حال افزایش است. روز گذشته همچنین علی لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی در پاسخ به تذکر یک نماینده بیان کرد: انگلیسی‌ها کشتی‌دزدی کردند و سپاه جواب‌شان را داد.
دیروز همچنین حمید بعیدی‌نژاد، سفیر ایران در لندن در صفحه توئیترش نوشت: «دولت انگلیس باید نیروهای سیاسی داخلی را که می‌خواهند تنش‌های موجود بین ایران و انگلستان را فراتر از موضوع کشتی‌ها دچار تنش کرده و بر این تنش‌ها بیفزایند، مهار کند». وی افزود: «چنین چیزی در شرایط حساس فعلی در منطقه، خطرناک و غیرهوشمندانه است». بعیدی‌نژاد تصریح کرد: «ایران به هر حال با قاطعیت و صلابت آماده اجرای سناریوهای مختلف است».
سرگیجه انگلیس از سیلی ایران
از سوی دیگر، واکنش‌های منفعلانه لندن به اقدام ایران در توقیف نفتکش متخلف انگلیسی همچنان ادامه دارد به طوری که برخی افراد در بریتانیا از لزوم کاهش تنش و برخی دیگر از لزوم افزایش فشار سخن می‌گویند. اظهارات مقامات انگلیسی پس از برگزاری نشست کمیته امور اضطراری این کشور در روز شنبه ۲۹ تیر ایراد شد. جرمی هانت، وزیر خارجه انگلیس، پس از این نشست در توئیترش نوشت که این کمیته بر خواست بریتانیا برای کاستن از تنش‌ها تأکید دارد. به نوشته هانت، کمیته امور اضطراری بریتانیا درباره تأمین امنیت ناوبری در تنگه هرمز نیز به بحث پرداخت و نتیجه رایزنی‌ها روز دوشنبه به پارلمان ارائه خواهد شد.
از سوی دیگر، «پنی موردانت» وزیر دفاع انگلیس نیز با تأکید بر اینکه توقیف نفتکش استینا ایمپرو در دریای عمان صورت گرفته، اقدام ایران را «خصمانه» توصیف کرد. موردانت همچنین گفت: توقیف این نفتکش در حالی صورت گرفت که یک ناوشکن بریتانیایی که به خلیج‌فارس اعزام شده، حدود ۶۰ دقیقه با آن فاصله داشت.
علاوه بر اینها، لندن با ارسال نامه‌ای به شورای امنیت سازمان ملل متحد، از ایران به دلیل توقیف نفتکش انگلیسی در خلیج‌فارس شکایت کرد. دولت انگلیس در نامه‌ای به شورای امنیت سازمان ملل، ضمن مطرح کردن اتهامات بی‌اساس علیه جمهوری اسلامی ایران، مدعی شد نیروهای ایرانی در آب‌های دریای عمان نفتکش آنها را توقیف کرده‌اند نه خلیج‌فارس. لندن در این نامه شکایت به شورای امنیت، بدون پذیرفتن قصور در نحوه کشتیرانی در آب‌های سرزمینی ایران، ادعا کرد هیچ مدرکی از برخورد این نفتکش با کشتی صیادی ایران وجود ندارد و اقدام ایرانی‌ها در توقیف آن غیرقانونی است.
به نوشته خبرگزاری «رویتزر»، انگلیس با بیان اینکه تهدید ناوبری در گذرگاه‌های بین‌المللی غیرقابل قبول است، در ادامه این نامه نوشت: «این تهدید، یک تنش‌زایی بزرگ است و تنش‌های کنونی با ایران بسیار نگران‌کننده است». البته لندن در این شکوائیه تاکید کرد حفظ آرامش اولویت آنهاست و به‌دنبال درگیری با ایران نیستند.
انگلیسی‌ها البته در واکنش به اقدام ایران به این اقدامات بسنده نکرده و حتی احتمال مصادره دارایی‌های ایران در آن کشور را نیز پیش کشیده‌اند! در این رابطه یک روزنامه انگلیسی از احتمال مصادره دارایی‌ها و تحریم ایران در واکنش به توقیف نفتکش بریتانیایی در خلیج‌فارس خبر داد. روزنامه «تلگراف» در نسخه روز یکشنبه خود گزارش داد که «جرمی هانت» وزیر خارجه بریتانیا قرار است در جلسه‌ای که پس‌فردا با پارلمان این کشور خواهد داشت، طرحی را برای مصادره اموال و دارایی‌های ایران در انگلیس ارائه کند. روزنامه تلگراف که این موضوع را در صفحه اول خود افشا کرده، نوشت طرح احتمالی مصادره اموال و دارایی‌های ایران در بریتانیا، برای تلافی توقیف نفتکش انگلیسی در آب‌های سرزمینی جمهوری اسلامی در خلیج‌فارس است.
بر این اساس، کابینه انگلیس در حال طراحی تحریم‌هایی برای اعمال علیه ایران است و هانت نیز قرار است روز دوشنبه اجرای بسته اقدامات دیپلماتیک و اقتصادی علیه ایران را که شامل مصادره احتمالی دارایی‌های ایران می‌شود، اعلام کند. تلگراف به نقل از منابع خود می‌نویسد که انگلیس همچنین ممکن است خواستار بازگشت تحریم‌های اتحادیه اروپایی و سازمان ملل علیه ایران شود که ذیل برنامه جامع اقدام مشترک (برجام یا همان توافق هسته‌ای) لغو شده بود.
واکنش ناتو و آمریکا
واکنش‌ها به اقدام اخیر ایران در توقیف نفتکش انگلیسی البته به مقامات این کشور محدود نماند. در این راستا، سخنگوی سازمان ناتو با متهم کردن ایران به فعالیت‌های ثبات‌زدا و توقیف 2 نفتکش در خلیج‌فارس، خواستار آزادی هرچه سریع‌تر این کشتی‌ها و خدمه آنها شد. «اوآنا لونگسکو» سخنگوی ناتو بامداد یکشنبه با صدور بیانیه‌ای ضمن دروغ‌پراکنی مبنی بر توقیف 2 کشتی توسط ایران، گفت: «ما توقیف 2 کشتی تجاری در تنگه هرمز را محکوم می‌کنیم. این چالشی واقعی برای آزادی ناوبری بین‌المللی است».
از سوی دیگر، یک مقام وزارت دفاع آمریکا مدعی شد که واشنگتن با متحدانش در ناتو و دیگر شرکای خود درباره طرح عبور و مرور آزاد در تنگه هرمز و خلیج‌فارس رایزنی کرده و این طرح طی هفته‌های آینده اجرایی می‌شود. «جان رود» معاون سیاسی وزیر دفاع آمریکا در «نشست امنیتی اسپن» که روز شنبه برگزار شد، گفت: «ما در حال آغاز یک مفهوم تحت عنوان «محافظ» هستیم که در آن ما مجموعه‌ای از کشورهای متعهد را برای حفاظت از عبور آزاد و باز تجارت در تنگه هرمز و خلیج‌فارس در اختیار داریم». وی افزود: «آمریکا مذاکراتی با متحدان خود در ناتو و برخی شرکا و دیگر کشورها در خلیج فارس داشته است تا به این فرآیند که برای باز بودن آبراه‌های حیاتی است، بپیوندند». وی اضافه کرد که عملیات جدید طی روزها و هفته‌های آتی اجرایی خواهد شد.
شکست سیاست اسکورت
نکته قابل توجه در میان واکنش‌های مقامات انگلیس به توقیف نفتکش این کشور توسط ایران، اذعان آنها به شکست سیاست اسکورت بود. در همین راستا، معاون وزیر دفاع انگلیس با اشاره به اینکه باید راه‌حلی برای مساله نفتکش توقیفی پیدا شود، گفت: لندن از توان نظامی کافی برای اسکورت تمام کشتی‌های تجاری خود برخوردار نیست. الوود در مصاحبه‌ای این اتهام را که لندن در دفاع از نفتکش انگلیسی مرتکب قصور شده است، رد کرد. او با بیان اینکه روزانه 4-3 کشتی تجاری انگلیسی از تنگه هرمز عبور می‌کنند، گفت: «اینکه تک تک کشتی‌ها اسکورت شوند، غیرممکن است».
گفتنی است «وطن امروز» هفته گذشته در گزارشی با عنوان شکست سیاست اسکورت نوشته بود: «مقامات و رسانه‌های انگلیس طی ۱۰ روز گذشته و پس از توقیف نفتکش ایرانی، به‌صورت گسترده روی اسکورت کشتی‌های خود در خلیج‌فارس  مانور می‌دادند. حالا با مواضع جدید جرمی هانت پیرامون زمینه‌سازی برای آزادی نفتکش ایرانی، مشخص شده که انگلیسی‌ها از تاکید قاطع مقامات ایرانی مبنی بر پاسخ کشورمان به اقدام اخیر انگلیس دچار هراس شده و البته مشخص شده انگلیسی‌ها بر خلاف مانور رسانه‌ای اخیر، اعتماد چندانی به اسکورت کشتی‌های خود در خلیج‌فارس  ندارند».
 

گروه سیاسی: اقدام نیروهای سپاه پاسداران در توقیف یک کشتی قانون‌شکن انگلیسی در دهانه تنگه هرمز بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌ها و افکار عمومی دنیا داشت.
به گزارش «وطن‌امروز»، در این میان اما رسانه‌‌های انگلیسی بیشتر از سایر رسانه‌ها درباره توقیف کشتی «استینا ایمپرو» اظهار نظر کردند. به غیر از مقامات انگلیسی، رسانه‌‌های مهم و معتبر این کشور به صورت متمرکز به ارزیابی آثار و تبعات توقیف کشتی انگلیسی توسط ایران پرداختند. نکته قابل تامل اینکه رسانه‌‌های سرشناس انگلیسی، تقریبا در یک موضوع اتفاق نظر داشتند و آن این بود که آنها درباره واکنش قاطعانه ایران به توقیف نفتکش «گریس 1» در جبل‌الطارق، احساس حقارت کرده‌اند. روزنامه گاردین روز شنبه یک روز پس از توقیف کشتی انگلیسی «استینا ایمپرو» توسط نیروهای سپاه در تنگه هرمز، از نقش جان بولتون در کشیده شدن پای انگلیس به این ماجرا پرده برداشت. این روزنامه با اشاره به واکنش مملو از خرسندی بولتون پس از اعلام توقیف کشتی «گریس ۱»، نوشت: این واکنش طوری بود که گویا او غافلگیر شده است اما شواهد زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد حقیقت چیز دیگری است و تیم امنیت ملی بولتون مستقیما در شکل دادن به رخداد جبل‌الطارق نقش داشته‌ است. این ظن وجود دارد که سیاستمداران [حزب] محافظه‌کار که به انتخاب یک نخست‌وزیر جدید، حقه‌بازی برای رسیدن به قدرت و بریگزیت سرگرم بوده‌اند، به دام آمریکایی‌ها افتاده‌اند. گاردین می‌افزاید: «تبعات مسأله جبل‌الطارق تازه دارد روشن می‌شود. توقیف «گریس ۱»، مستقیما به توقیف یک تانکر بریتانیایی به نام «استینا ایمپرو» توسط سپاه پاسداران انقلاب ایران در تنگه هرمز منجر شد. هرچند ایران میان این دو موضوع ارتباط مستقیم ایجاد نکرده اما این کشور قبلا گفته بود «راهزنی» بریتانیا در جبل‌الطارق را پاسخ می‌دهد. ایران حالا انتقام گرفته است». به گزارش فارس، این گزارش با اشاره به اینکه انگلیس اکنون درگیر انتخاب نخست‌وزیری جدید و بریگزیت است، نوشته: لندن اکنون درگیر بحرانی بین‌المللی شده که به هیچ‌وجه برای آن آماده نیست. در ادامه این گزارش آمده است: «آوردن انگلیس کنار آمریکا، یک نتیجه مطلوب برای بولتون بود. به همین دلیل، زمانی که ماهواره‌های جاسوسی ایالات متحده که همسو با تحریم‌ها... مأمور کمک به ممانعت از صادرات نفت ایران شده بودند، «گریس ۱» را ردیابی کردند که بر اساس ادعاها به سمت سوریه حرکت می‌کرده، بولتون فرصتی یافت». گاردین سپس به گزارش روزنامه «ال‌پاییس» به نقل از مقام‌های رسمی اسپانیایی استناد کرده است. در بخشی از گزارش ال‌پاییس آمده است: «گریس ۱ که با پرچم پاناما حرکت می‌کرد، از ماه آوریل که در ساحل ایران لنگر انداخته بود، تحت نظر ماهواره‌های ایالات متحده قرار داشت. این ابرنفتکش که مملو از نفت خام بود، برای عبور از کانال سوئز بیش از حد بزرگ بود و باید با دور زدن دماغه امید نیک به سمت مدیترانه می‌رفت». بنا بر این گزارش، آمریکا ۴۸ ساعت پیش از نزدیک شدن این نفتکش به اروپا، رسیدن آن را به اسپانیا اعلام کرده و نیروی دریایی اسپانیا نیز آن را زیر نظر گرفته اما اقدامی برای توقیف آن انجام نداده است. این گزارش می‌افزاید: «به هر حال، بولتون به مادرید اتکا نکرده بود. ایالات متحده بریتانیا را در جریان قرار داده بود». به نوشته گاردین، در نهایت پس از نزدیک شدن کشتی به جبل‌الطارق، نیروهای ویژه ارتش انگلیس، «مشخص نیست به دستور چه کسی در لندن»، به کشتی حمله کرده‌اند. این روزنامه نوشته: اقدام انگلیس، نه ‌تنها ایران، بلکه اسپانیا را نیز خشمگین کرده است، چرا که از یک‌سو این اقدام در آب‌های جبل‌الطارق بود و از سوی دیگر، مادرید معتقد است لندن با این کار، اسپانیا را نیز درگیر یک مناقشه دیپلماتیک کرده است. به نوشته گاردین، پس از این حادثه، ایران سفیر اسپانیا را نیز برای توضیح احضار کرده است. گاردین در ادامه نوشته است: «اقدام تلافی‌جویانه ایران در توقیف «استینا ایمپرو»، انزوای دیپلماتیک و آسیب‌پذیری اقتصادی و نظامی بریتانیا را بیش از پیش روشن کرد. دولت به کشتی‌های بریتانیایی توصیه کرده از عبور از تنگه هرمز اجتناب کنند که این خود اذعان به ناتوانی در حفاظت از آنهاست». در پایان این گزارش با اشاره به نبود حمایت بین‌المللی از انگلیس پس از توقیف نفتکش این کشور، آمده است: «شرط‌بندی بولتون پاسخ داده است. بریتانیا... در خط مقدم تقابل واشنگتن با ایران قرار گرفته است... توافق هسته‌ای در آستانه فروپاشی است و بریتانیا با تهدید ایران به «تبعات جدی»، آن هم بدون آنکه بداند نتیجه این اقدام چیست، کورکورانه دارد به ساز جنگی بولتون می‌رقصد».
  ایندیپندنت: انگلیس ببر کاغذی است
روزنامه ایندیپندنت هم گزارش قابل توجهی درباره تبعات توقیف نفتکش انگلیسی در تنگه هرمز منتشر کرد. این روزنامه در این‌باره نوشت که اقدام ایران برای توقیف نفتکش آنها در عصر جمعه (۲۸ تیر) در تنگه هرمز اقدامی اجتناب‌ناپذیر و تاوانی بود که انگلیس با بی‌فکری‌اش داد. ایندیپندنت در این‌باره نوشت: توقیف یک تانکر نفتی ایرانی- هرچند هم قانونی باشد- در صورتی که اقدامات احتیاطی لازم در برابر اقدام تلافی‌جویانه و اجتناب‌ناپذیر ایران انجام نشده باشد، اقدامی بی‌ملاحظه است. به گزارش تسنیم، این روزنامه با توجه به سابقه ضعف بریتانیا در برابر مخالفانش در طول 2 دهه گذشته افزود: چطور نخست‌وزیر، کابینه و کارمندان ارشد دولت فکر کردند این تقابل می‌تواند با چیزی کمتر از یک پاسخ تحقیر‌آمیز برای بریتانیا پایان یابد؟ ایندیپندنت همچنین نوشت: ایرانیان با توجه به پرونده نازنین زاغری می‌دانند انگلیس چیزی بیشتر از یک «ببر کاغذی» نیست. در انتها این مطلب می‌افزاید تا زمانی که نخست‌وزیران انگلیس، کابینه‌ها و کارمندان ارشد دولتی خود را از توهمات اخلاقی آزاد نکنند و به پیامدهای عملکردشان بی‌توجه باشند، این کشور محکوم به تحقیر پی در پی در سطح ملی است.
  تمجید نخبگان عرب از قدرت اسلامی
در میان مقالات و گزارش‌های منتشر شده در سطح جهان درباره اقدام مقتدرانه ایران در توقیف نفتکش انگلیسی، مقاله روزنامه رای‌الیوم نیز قابل تامل است. روزنامه فرامنطقه‌ای رای‌الیوم در یادداشتی به قلم «فوزی بن‌یونس بن‌حدید» نویسنده تونسی با عنوان «پاسخ تهران به توقیف نفتکش ایرانی در جبل‌الطارق... این همان قدرتی است که می‌خواهیم»، قدرت ایران در مقابله به مثل با ابرقدرت‌ها را افتخاری برای جهان اسلام برشمرد. در این یادداشت آمده است: پس از آنکه ایران اعلام کرد یک نفتکش انگلیسی را توقیف کرده است، خشم انگلیس را برانگیخت. این کشور شروع کرد به تهدید کردن و دیگر فراموش کرد که یک نفتکش ایرانی را در تنگه جبل‌الطارق توقیف کرده است. این اتفاقات پس از این روی داد که تنگه هرمز شاهد تحرکات برای تحریک ایران در منطقه بود. رفتار ایران به منظور نشان ‌دادن مقابله به مثل بود. چیزی که امروز ما به‌ندرت در جهان اسلام شاهدیم. جهانی که شاهد شکست‌ها و مصیبت‌های پیاپی است. امروز پس از توقیف نفتکش انگلیسی روشن شد [مقابله با] ایران آنگونه که بولتون و نتانیاهو و غیر آن دو گمان می‌کنند، ساده و راحت نیست و با کشورهای قدرتمندی نظیر آمریکا، انگلیس و فرانسه به مقتضای حال رفتار می‌کند، یعنی با آنها همتراز است. این قدرتی است که ما می‌خواهیم؛ این رفتاری است که ما می‌خواهیم تا غرب متوجه شود قدرتی اسلامی در منطقه حضور دارد که نمی‌توانند ثبات آن را بر هم بزنند. در ادامه این نوشته آمده است: با این اقدام منطقی ایران، رئیس‌جمهور آمریکا مجبور شد برخوردی دیپلماتیک با ایران داشته باشد، زیرا زبان تهدیدی که رئیس‌جمهور آمریکا چه در توئیتر و چه در تریبون‌های رسانه‌ای به کار می‌برد، هیچ ثمری نداشت و اصلاً هیچ تأثیری روی ایران نداشت و بالعکس اصرار ایران را برای رویارویی مستقیم بیشتر کرد تا خود را قدرت خیره‌کننده‌ای نشان دهد که در برابر هرگونه تهدید مستقیم و غیرمستقیم مقاومت می‌کند و سیاست دندان برابر دندان را دنبال می‌کند. این ایران نیست که در منطقه و به‌طور ویژه تنگه هرمز بحران‌ساز است؛ ایران اوضاع را بخوبی مطالعه کرده و با دیگران طوری رفتار می‌کند که آنها با ایران رفتار می‌کنند. از همین رو کسی ایران را به‌خاطر اقداماتی که آمریکا و انگلیس آن را تحریک‌آمیز برمی‌شمرند، سرزنش نمی‌کند.
رای‌الیوم در ادامه می‌نویسد: در برابر این قدرت ایران که امروز به آن مفتخریم (زیرا قابل رقابت با قدرت آمریکا، انگلیس و اروپاست)، ایران از موضع قدرت وارد مذاکره می‌شود و تلاش می‌کند دیدگاه خود را با احترام متقابل و نه اتهام‌زنی و تحمیل تحریم‌های اقتصادی کمرشکن اعمال کند. امروز غربی‌ها متوجه نیستند ایران قدرتمند است و به هیچ قدرتی در دنیا اجازه توهین به آن یا تعرض به حقوقش را نمی‌دهد. این معادله میان ایران و غرب باقی می‌ماند تا وقتی که به توافقی نهایی دست یابند که آتش جنگی ویرانگر را در منطقه خاموش کند؛ جنگی که هیچ‌کسی از آن نفع نمی‌برد. بنابراین باید به طور جدی در مسأله دریانوردی بین‌المللی تأمل کنیم، زیرا همه دنیا به همین کشتی‌های تجاری که کالاها را با عبور از تنگه هرمز منتقل می‌کنند وابسته‌اند و تنگه هرمز براحتی تحت کنترل ایران است و هیچ جایگزین واقعی وجود ندارد تا دنیا را از تنگه هرمز بی‌نیاز کند. امروز ایران ارزش و قدرت خود را در مقابل جهان ثابت کرد و نشان داد یکی از ستون‌های اصلی اسلام در منطقه و جهان است و هیچ قدرت دیگری نمی‌تواند با آن روبه‌رو شود، زیرا با دشمنش مثل خودش رفتار می‌کند؛ سیاستی که دشمن بخوبی آن را در منطقه درک می‌کند، از همین رو قادر به رویارویی مستقیم نیست، زیرا اگر دست به حماقتی بزند، مطمئناً خواهد باخت.

 جک استراو: ایرانی‌ها حق دارند از «روباه استعمارگر» خشمگین باشند
وزیر اسبق خارجه انگلیس در یادداشتی در نشریه «دیلی‌میل» به سوابق اقدامات ضدایرانی انگلیس در تاریخ اشاره کرده و نوشته است مردم ایران حق دارند از لندن خشمگین باشند.
«جک استراو» این یادداشت را با ذکر خاطره‌ای از سفر تفریحی‌اش به ایران در سال ۲۰۱۵ آغاز کرده و نوشته است: در این سفر با یک تومار ضدانگلیسی و پس از آن هم با افرادی روبه‌رو شده است که به سوابق استعماری و ضدایرانی انگلیس اعتراض می‌کرده‌اند. او البته این موارد را به اعضای بسیج و سپاه پاسداران نسبت داده و نوشته به دلیل این اقدامات، مجبور شده 4 روز زودتر از برنامه، ایران را ترک کند. او که اخیرا کتابی را تحت عنوان «کار انگلیسی» منتشر کرده، نام این کتاب را به ضرب‌المثل «کار، کار انگلیسی‌هاست» نسبت داده و نوشته اگر لندن می‌خواهد دلایل تنش‌های اخیر در خلیج‌فارس را دریابد، باید به سابقه روابط 2 کشور رجوع کند. او سپس می‌نویسد: «آنها دلایل خوبی دارند تا از «روباه حیله‌گر و استعمارگر»
- لقبی که به ما داده‌اند - خشمگین باشند. ایران هرگز مستعمره بریتانیا نبوده اما این به آن معنا نیست که ما از این کشور برای رسیدن به ثروت و قدرت، بهره‌کشی نکرده‌ایم. مستعمره‌های‌مان حداقل جاده، شبکه فاضلاب و خط آهن به دست آوردند اما وضعیت در ایران کاملا برعکس بود؛ بریتانیا و روسیه، بعد از رقابت با هم برای کنترل این کشور، در نهایت به توافقی رسیدند که هرگونه ساخت خط‌آهن را تا دهه ۱۹۲۰ متوقف کرد.
در طول قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰، ما با رشوه و فریب، ایران را به انجام خواسته‌های‌مان واداشتیم و هر وقت هم که اینها نتیجه نداد، در این کشور نیرو پیاده کردیم. ما در جنگ اول جهانی به این کشور تجاوز کردیم و با این کار به شکل‌گیری یک قحطی فاجعه‌بار کمک کردیم. در جنگ دوم جهانی، ما به همراه روس‌ها، این کشور را برای 5 سال - بین سال‌های ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۶- اشغال کردیم. ما در سال ۱۹۴۱ شاه را کنار گذاشتیم و پسر ضعیف‌تر و حرف‌شنوتر او را سر کار آوردیم. زمانی که پارلمان ایران مبارزه‌ای 8 ساله را برای ملی کردن پالایشگاه عظیم و شبکه گسترده چاه‌های نفتی «بریتیش پترولیوم» آغاز کرد، پاسخ ام‌آی۶ و سیا راه‌اندازی یک کودتای موفق علیه محمد مصدق، نخست‌وزیر منتخب ایران در سال ۱۹۵۳ بود.  ما به تقویت شاه در نیمه و اواخر دهه ۱۹۷۰ کمک کردیم، آن هم در حالی که روشن بود او دارد پایگاه مردمی‌اش را - آن هم به شکلی فاجعه‌بار - از دست می‌دهد. در سال ۱۹۷۹ محمدرضا پهلوی در جریان انقلاب تحت رهبری آیت‌الله خمینی سرنگون شد و در نتیجه، جمهوری اسلامی ایران شکل گرفت. اما در دهه ۱۹۸۰ زمانی که صدام رئیس‌جمهور جدید عراق تصمیم گرفت بدون هرگونه توجیهی به ایران حمله کند، بدترین وضعیت سر رسید. در جنگ خونباری که شکل گرفت، صدها هزار نفر در 2 کشور جان خود را از دست دادند. تمام غرب - آمریکا، فرانسه، انگلستان - از عراق حمایت کردند. برای 8 سال، ایران عملا تنها بود. این کشور توانست از شکستی سنگین فرار کند اما این تجربه تلخ، بر هر آنچه پس از آن رخ داد اثر گذاشت و سوگیری کسانی را که امروز در قدرت هستند، شکل داد». استراو سپس با اشاره به سابقه ترورهای گروهک تروریستی منافقین در ایران و روابط گرم «جان بولتون» مشاور امنیت ملی کاخ سفید با این گروهک، نوشته است: «بولتون تصور می‌کند اگر به تحریم ایران ادامه دهد، جمهوری اسلامی ایران تسلیم شده و برای رسیدن به توافق التماس می‌کند». دیپلمات انگلیسی می‌افزاید: «این رویکرد نتیجه نمی‌دهد، چرا که بر اساس برداشت غلط از روحیات ایرانی‌ها بنا شده است».
او با بیان اینکه تلاش آمریکا برای فشار به تهران، صرفا به افزایش اتحاد داخلی در ایران منجر شده، نوشته است: «پس از 2 قرن تحقیر، ایران بیش از هر چیز به دنبال احترام و به رسمیت شناخته شدن است». به گزارش فارس، در پایان این یادداشت آمده است: «من به عنوان کسی که در مرحله نخست مذاکرات هسته‌ای با ایران (بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶) به مدت 3 سال [با ایرانی‌ها] مذاکره کرده‌ام، می‌دانم اگر به ایران احترام بگذارید، رسیدن به توافق ممکن است. بدون این کار، این بازی موش و گربه در خلیج فارس و بی‌ثباتی مداوم در کل خاورمیانه، ادامه خواهد یافت. شاید نوع رفتار ایران را دوست نداشته باشیم اما فهمیدن دلایل این رفتار، می‌تواند حیاتی باشد».