گروه سیاسی: آقای هاشمی رفسنجانی دست‌بردار نیست. او حتی اکنون که همگان دولت یازدهم را دولت نیابتی او می‌دانند، باز هم نشان داد به آرامش سیاسی در کشور اعتقاد چندانی ندارد. هاشمی‌رفسنجانی بازهم از تقلب در انتخابات می‌گوید. این‌بار اما نه انتخابات 88 بلکه او انتخابات 84 را زیر سوال برده است. آقای هاشمی به «باخت» اعتقاد ندارد. او معتقد است بازنده انتخابات 84 نبوده است و دولت محمد خاتمی در آنچه او تقلب می‌داند، سهیم بوده است. حجت‌الاسلام اکبر هاشمی‌رفسنجانی در دیدار با حزب اراده ملت باز هم ادعای تقلب در انتخابات 84 را تکرار کرد و در این دیدار گفت حتی مرحله دوم، استاندارها- که همه اصلاح‌طلب بودند- کار را به کلی رها کردند، اصلا کاری نداشتند که چه چیزی در صندوق‌های رای اتفاق بیفتد؛ او گفته است: «هرچه خواستند در صندوق ریختند و هر چه خواستند خواندند»! به گزارش «وطن امروز» او در این دیدار که متن کامل آن را پایگاه اطلاع‌رسانی وی منتشر و بعدا حذف کرد و تنها فیلم آن را قرار داد، گفت: «جریانی که خودش را اصلاح‌طلب اعلام کرد بعد از دولت من به آسانی روی کار آمد، انتخابات 76 بسیار سالم و عادی مثل همین انتخابات آخر- انتخابات 92- برگزار شد. هیچ‌کس نمی‌توانست به نتایج آن انتخابات اعتراض بکند. چون من جلوی عموم مردم در نمازجمعه تعهد کردم که جلوی تقلب را می‌گیرم. به وزارت کشور هم گفتم هرکس در انتخابات از قانون تجاوز بکند من عزلش می‌کنم. بدون معطلی آنجا در جمع‌شان گفتم، در نماز جمعه هم گفتم. با همین کار انتخابات خوبی شد و آنها روی کار آمدند. وی افزود: اما در انتخابات 84 چه اتفاقی افتاد؟ برگزارکننده انتخابات دولت اصلاحات بود، استاندارها هم همه اصلاح‌طلب بودند، عده‌ای آمدند و خواهش می‌کردند از من که بیا، نیایید بعد از ما  اوضاع یک جور دیگری می‌شود ولی من واقعا نمی‌خواستم بیایم. تا فهمیدند من ممکن است بیایم آنها لشکرکشی کردند، چه کار کردند؟ من که نمی‌خواستم بیایم اما آخرش دیدم از جمع آنهایی که آمده بودند - من چهره‌ها را می‌شناسم - دیدم کار دارد به دست چند نفر تندرو می‌افتد. دو، سه نفر تندرو بودند بین داوطلب‌های به‌اصطلاح اصولگرا که خطرناک بودند. آدم‌های بدی نیستند و نبودند ولی برای حکومت، برای اداره کشور کافی نبودند. هاشمی اضافه کرد: اتفاقی که در انتخابات 84 افتاد همان اشتباه اصلاح‌طلب‌ها بود. نفهمیدند که چه اتفاقی دارد می‌افتد؟ نفهمیدند که این افرادی که رد صلاحیت شدند را چطور بازگرداندند؟ برای چی بازگرداندند؟ این درست موقعی بود که فهمیدند من می‌آیم. می‌دانستند رأی من بالاست، گفتند در رای هاشمی تفرقه بیندازیم. اصلاح‌طلبان نفهمیدند و اشتباه کردند، طرف مقابل هم که از خدا خواسته دید یک راهی برای‌شان در ناامیدی پیدا شد و آنطور شد که همه می‌دانید. حتی مرحله دوم، استاندارها- که همه اصلاح‌طلب بودند- کار را به کلی رها کردند، اصلا کاری نداشتند که چه چیزی در صندوق‌های رای اتفاق بیفتد! او گفت: اینها عیب است، عیب تعصب گروهی است. عیب این است که آدم راه نجاتی را که پیدا می‌شود بگوید نه چون گروه ما نیست، به درد نمی‌خورد. این عیب اصلاح‌طلبان بود که نفهمیدند اگر مشکلی پیش آمد برای جامعه و انحرافی رفت، باید همه با هم باشیم تا انحراف را برگردانیم. این فهم است. من حرفم همین است».  
هاشمی با این ادعا بازهم دولت خاتمی را به بی‌صداقتی و دخالت در آرای مردم متهم کرده است. اگر در انتخابات 88 او و اصلاح‌طلبان دولت احمدی‌نژاد را متهم به تقلب کردند اما اینک او دولت اصلاحات را متهم به تقلب کرده است.
هاشمی از اصلاحات گله دارد
البته هاشمی پیش از این نیز به این موضوع یعنی ادعای تقلب در انتخابات 84 به صورت تلویحی اشاره کرده بود. او در اولین  بیانیه خود پس از انتخابات سال 84  آورد که در متن برگزاری انتخابات برخی دخالت‌های سازمان‌یافته‌ای در هدایت آرا منجر شد که معلوم نیست این رویه ناصواب اگر نهادینه شود رو به کجا خواهد رفت. در خط بعدی بیانیه آمده است که در اسرع وقت نسبت به احقاق حق و بررسی اعتراضات و شکایاتی که نسبت به نتیجه انتخابات وجود دارد اقدام قاطع و عادلانه انجام شود. زخم‌های انتخاباتی هاشمی با کمی دقت بیشتر به سال‌‌های قبل نیز بازمی‌گردد. زمانی که اصلاح‌طلبان به دنبال «عالیجناب سرخ‌پوش» بودند و البته سرمقاله‌های روزنامه‌ اصلی اصلاح‌طلب مملو از نیش و کنایه‌هایی بود که به آشکار و نهان به شخص هاشمی بازمی‌گشت. در این میان بودند قلم به‌دستانی که از همین نیش و کنایه‌ها به رفسنجانی بساطی در حوزه مطبوعات به هم زده‌اند و روزنامه‌نگاری حرفه‌ای را تنها از سوی خود به رسمیت می‌شناسند. هاشمی در انتخابات مجلس شورای اسلامی در سال 78 نیز از اصلاح‌طلبان زخم خورده بود و بارها نیز در مناسبت‌های مختلف به آن اشاره کرد.
پاسخ دفتر هاشمی به «وطن امروز»
در خرداد سال 1389 دفتر رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام در پاسخ به یکی از مقالات «وطن امروز» یادداشتی را منتشر کرد که در آن به ماجراهای سال 78 نیز اشاره شده است. در این یادداشت خطاب به نویسنده «وطن امروز» آمده است: «مگر نمی‌دانید با شمارش تنها 20 درصد صندوق‌های حوزه انتخابیه تهران که توسط شورای نگهبان انجام ‌گرفت آیت‌الله هاشمی رفسنجانی از رتبه سی‌‌ام به نوزدهم  رسید. مگر نمی‌دانید وقتی آن آبروریزی داشت اساس انتخابات را زیر سوال می‌برد، رهبر معظم انقلاب دستور توقف بازشماری را صادر کردند».
 خاتمی: انتخابات سالم است
اظهارات هاشمی‌رفسنجانی واکنش محمد خاتمی، رئیس دولت اصلاحات را در پی داشت. موضوعی که البته بعدا نیز درباره انتخابات سال 88، انتشار یک فایل صوتی از محمد خاتمی مبنی بر سلامت انتخابات به‌خوبی چهره نفاق مدعیان دروغ بزرگ را فاش کرد. در همان زمان و در روز 27 خرداد ماه و در پایان مرحله اول انتخابات که هاشمی‌رفسنجانی معتقد به دخالت برخی نهادهای حامی یکی از کاندیداها در جریان رای‌گیری بود، محمد خاتمی رئیس‌جمهور وقت به صورت سرزده از وزارت کشور بازدید می‌کند و بر سلامت انتخابات تاکید می‌کند. خاتمی در بازدید سرزده خود و در جمع خبرنگاران درباره بحث سلامت انتخابات می‌گوید: «درباره انتخابات هم باید بگویم آنچه به ما مربوط می‌شود سالم بوده و الان هم در نهایت دقت خواندن آرا انجام می‌شود اما اینکه کسی اظهارنظر بیجا یا بجایی کرده، حرف دیگری است». رئیس دولت اصلاحات در ادامه به این نکته اشاره می‌کند که گزارشات دریافتی از ستاد انتخابات حاکی از آن است که شمارش آرا در فضای سالم در حال انجام است. خاتمی بارها در ایام مختلف و در سخنرانی‌های گوناگون سخنان خود را در همان روز تکرار می‌کند و سلامت انتخابات سال 84 را محرز می‌داند.
علی یونسی: وظیفه خود را درست انجام دادیم
علی یونسی، وزیر اطلاعات زمان ریاست‌جمهوری محمد خاتمی و دستیار فعلی رئیس‌جمهور در امور اقوام در همان زمان بر سلامت انتخابات تاکید کرد. یونسی در چهارم تیرماه سال 84 بر این باور بود که تاکید می‌کند و می‌گوید این انتخابات از تمام انتخابات‌های قبلی آرام‌تر، امن‌تر و سالم‌تر بود و هیچ مشکلی در سراسر کشور وجود نداشت.  وزیر اسبق اطلاعات بار دیگر در مصاحبه‌ای دیگر با روزنامه اعتماد در سال 90 به این نکته اشاره می‌کند و می‌گوید انتخابات سال 84 سالم برگزار شده و در مجموع انتخابات سالم بوده است. در دوره اول آقای احمدی‌نژاد، برنده انتخابات بود و وزارت کشور هم وظیفه خود را انجام داد و ما هم وظیفه خود را انجام دادیم و حالا اگر کسی انتخاب شد و ما نمی‌پسندیم دلیل نمی‌شود بگوییم انتخابات اشکال داشته است و انتخابات درست انجام شد و آقای احمدی‌نژاد رای آورد. با این سخنان به نظر می‌رسد نظر هاشمی و وزیر اطلاعات دولت خاتمی در دو جهت است.
موسوی‌لاری: رای همان بود که اعلام شد
وزیر کشور دوران خاتمی نیز درباره انتخابات سال 84 نظری مخالف هاشمی‌رفسنجانی دارد. موسوی‌لاری در مصاحبه‌ای که در سال 13۸۷ انجام داده است انتخابات سال 84 را از سالم‌ترین انتخابات‌های پس از انقلاب عنوان می‌کند و می‌گوید به اعتقاد من در سال 84 و روز اخذ رای یعنی گرفتن رای از مردم، شمارش و اعلام نتایج از سلامت‌ترین انتخابات در طول دوران پس از انقلاب بود. وزیر کشور دوران اصلاحات با قاطعیت می‌گوید: رای همان بود و آنچه اعلام شد رای مردم بود. موسوی‌لاری در مصاحبه‌ای با فارس در سال 1391 بر این نکته تاکید می‌کند که با سیستم موجود در داخل کشور تقلب بی‌معناست و امکان تقلب وجود ندارد.
 

شروین  طاهری: گل «دست خدا»ی مارادونا به انگلیس در جام جهانی 86، کشف صدام در لانه موش و برخورد آن دو بوئینگ 767   به برج‌های دوقلوی نیویورکی؛ این لحظات حالا دیگر تبدیل به حافظه تصویری تاریخی جهانیان شده‌ است. همه مردم تصاویر این لحظات را چه زنده و چه مرده دیده‌اند و در نتیجه این سه اتفاق را باید در زمره مهم‌ترین تجربیات جمعی نوع بشر دانست. 28 سال است که همه درباره اینکه اعجوبه آرژانتینی در آن روز داغ در ورزشگاه آزتک مکزیکوسیتی توپ را با دست از شیلتون انگلیسی عبور داد یا با سر، بحث می‌کنند، همچنین هنوز همه می‌پرسند آیا آن موجود مفلوکی که دهانش را مثل اسب آبی روی سرباز یانکی گشوده بود حقیقتا همان دیکتاتور مخوف عراق بوده یا نه؟ اما شگفتا که هیچکس تاکنون نپرسیده که خود بوئینگ چه نقشی در حادثه 11 سپتامبر داشت؟ آن هم در حالی که هر دو  هواپیمایی که در آن روز جهنمی به برج‌های تجارت جهانی کوبیده شدند  بوئینگ 767 بودند و به گواه تصاویر فریم به فریمی که «تیری میسان» در مستند ماندگار « 11/9 دروغ بزرگ» به ما نشان می‌دهد، هر دو مخازنی بزرگ و غیرطبیعی در زیر بدنه‌شان داشتند که می‌توانستند محل تعبیه مواد منفجره برای انفجاری هر چه مهیب‌تر و هالیوودی‌تر باشند. حتی هواپیمای سومی هم که ادعا شد در 11 سپتامبر به ساختمان پنتاگون برخورد کرده (هرچند این صحنه دیگر جزو حافظه تاریخی ما نیست چون هیچ عکس یا فیلم موثقی از آن وجود ندارد، خودتان می‌دانید  پنتاگون جای خیلی محرمانه‌ای است!) نیز یک بوئینگ 757 بوده است. پس چرا انگشت اتهام به هر طرفی نشانه رفت به جز خود شرکت بوئینگ؟
یکی از فرضیات بسیار قوی درباره روز 11 سپتامبر 2001 که توسط چند مقام سابق در سطح سناتور، نماینده کنگره و معاونان و مشاوران پیشین وزرای دولت فدرال تایید شده است، می‌گوید حکومت سایه آمریکا به رهبری کارتل‌های گرداننده بانک‌های بزرگ و با مشاورت موساد، کنترل همه چیز را به مدت 24 ساعت به دست گرفته‌ بودند تا نمایش بزرگ تروریسم را به نام القاعده صحنه‌گردانی کنند. شواهد بسیاری از غیبت رئیس‌جمهور بوش و اعضای کابینه‌اش و همین طور بی‌عملی ارتش آمریکا در خاک و آسمان خود به بهانه مانور همان روز در همسایه شمالی وجود دارد اما این حکومت سایه یک تعریف مبهم نیست. آنها متشکل هستند از سران صهیونیسم و بانکداری در آمریکا و جهان. یک کارمند صنایع نفت (که رابطه نزدیکی با خاندان سعودی‌ دارد) به نام جی دبلیو مک‌آلیستر در مؤسسه تبلیغاتی گریم ریاپر نوشت، اطلاعاتی که او از بانکداران سعودی به دست آورده، حاکی است که فقط 8 خانواده (که 4 خانواده از آنها در آمریکا سکونت دارند)، ۸۰ درصد بانک فدرال ریزرو نیویورک (قدرتمندترین شعبه بانک مرکزی آمریکا) را صاحبند. آنها گولدمن سک‌ها، راکفلر‌ها، لیمن‌ها، کوهن- لوئب‌های نیویورک، روتشیلدهای پاریس و لندن، واربورگ‌های هامبورگ، لازارهای پاریس و اسرائیل و موسی سیف‌های رُم هستند. در راس هرم قدرت این خاندان‌های ابرسرمایه‌دار که بر بیش از 90 درصد گردش مالی دلار در جهان کنترل دارند، خاندان روتشیلدها قرار دارند که به سه شعبه اصلی تقسیم می‌شوند. راکفلرها که از زمان جنگ دوم جهانی عملا کنترل صنایع و انرژی ایالات متحده را در دست داشته‌اند خود جزو کارگزاران قرن بیستمی روتشیلدها محسوب می‌شوند.
تقریبا دو سال پیش سناتور «ران پال» نامزد جمهوریخواه ناراضی در انتخابات 2012 آمریکا که خود از بزرگ‌ترین فعالان تجارت فلزات قیمتی و طلاست، به انتشار آماری اختصاصی از موسسه مطالعات مالی فورچون 500 پرداخت که در آن فاش شده بود روتشیلدها به همراه راکفلرها و 2 خاندان یهودی‌تبار دیگر در چند صد ابرشرکت آمریکایی که تقریبا معادل کل اقتصاد ایالات متحده است سهام قابل‌توجهی دارند. طوری که سهام آنها در بانک‌ها و موسسات بزرگ مالی غالب است و در تمام کمپانی‌های غول‌آسای صنعتی و نفتی جزو 10 سهامدار اصلی هستند. در این بین شرکت بوئینگ به عنوان بزرگ‌ترین شرکت هوا- فضای جهان(سازنده سه چهارم هواپیماهای تجاری دنیا) و یکی از بزرگ‌ترین طرف‌های معامله پنتاگون و سیا (برای ساخت ادوات جنگی و جاسوسی) جزو 100غولی است که روتشیلدها(حاکمان سرمایه‌داری جهانی) در آن با راکفلرها (حاکمان اصلی آمریکا) شراکت و همکاری دارند در کنار کوکاکولا، ‌ای‌تی‌اندتی، کاترپیلار، اکسون موبیل، جنرال موتورز، جنرال الکتریک و...
امروز تردیدی باقی نمانده که بوئینگ یکی از شرکای بزرگ‌ترین عملیات پرچم دروغین در تاریخ بشریت است اما نامش از فهرست مظنونان بالفطره 11سپتامبر جا ماند. تنها متخصصان بوئینگ بودند که می‌توانستند آن هواپیما‌ها را بدون خلبان به سمت برج‌های تجارت جهانی هدایت کنند یا مخازن انفجاری ویژه زیر بدنه‌شان نصب کنند.
پس از ناپدید شدن بوئینگ 777 خطوط هوایی مالزی هم سوالی مشابه بالا به ذهن خطور می‌کند: چرا بوئینگ مقصر اصلی قلمداد نمی‌شود؟
 فرقی نمی‌کند که یک خلبان از نگاه مقامات کوالالامپور مظنون تلقی شود یا یک مهندس هواپیما، مهم این است که سامانه ناوبری بوئینگ 777 مفقود شده باعث از دسترس خارج شدن آن شده. بوئینگ متهم ردیف اول است چون به دروغ از سرنوشت این هواپیما اظهار بی‌اطلاعی می‌کند درحالی که چنین چیزی غیرممکن است. نیم‌قرن پیش سفینه‌های فضایی بازگشته از فضا که در دریا سقوط می‌کردند به آسانی رصد می‌شدند. به علاوه حتی فرض گم یا منفجر شدن جعبه سیاه برای هواپیماهای بسیار گران و پیشرفته محال است. در نهایت آنچه بوئینگ از ما پنهان می‌کند، دسیسه‌چینی‌های شیطانی صاحبان نامبرده‌اش برای کنترل ذهن و جان و مال مردم جهان است. با این اوصاف همه هواپیماهای خارج شده از خط تولید این کمپانی در شیکاگو را باید با یک کد شیطانی خواند: بوئینگ 666!

مرتضی طلایی*: از زمان شکل‌گیری تلاش‌های جمعی مشروطه‌خواهی در برخی شهرها مانند تبریز، قم و تهران تا پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های سیاسی واجتماعی جامعه ایران، چگونگی نقش‌آفرینی مردم درسرنوشت خود بوده است. برای تحقق حضور واقعی مردم در صحنه اداره کشور به عنوان یک حق طی قرن گذشته و بویژه در دهه 50 مردم شهدای زیادی تقدیم کرده‌اند، شاید بتوان گفت برای برخی مردم حضور در انتخابات یادآور شهدای عزیزی است که سرافرازی این مرز و بوم را طلب کرده‌اند. محصول مبارزات و تلاش‌های جمعی منجر به پیروزی انقلاب اسلامی و واگذاری امور مردم به مردم بود و این حضور مردم برای تعیین سرنوشت خود در قانون اساسی در اصول مختلف تبلور عینی یافته است.
حضور چندسطحی مردم در اداره امور جامعه بدون شک در اسلام هم به عنوان بخشی از حق مردم نمایان است. در این میان بی‌تردید نزدیک‌ترین نحوه حضور مردم برای تعیین سرنوشت خویش و اداره جامعه در انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا عینیت می‌یابد. تصمیمات و رفتارهای نمایندگان مردم در شوراهای شهر سریع‌تر از دیگر سطوح نمایندگی از قبیل خبرگان رهبری، ریاست‌جمهوری و مجلس شورای اسلامی بر زندگی مردم تأثیرگذار است. به عبارت روشن‌تر در سطح شهرها و بویژه شهرهای بزرگ زندگی مردم بشدت تحت تأثیر نحوه تصمیم‌گیری مقررات‌گذاری، سیاستگذاری، نظارت و هماهنگی شورای شهر است. جهت‌گیری نمایندگان مردم در شهرها در برنامه و بودجه تحولات آینده شهر را رقم خواهد زد، بی‌شک آینده شهر محصول نحوه اندیشیدن نمایندگان مردم و چگونگی تلقی آنها از اداره شهر در سطوح منطقه‌ای، ملی و جهانی خواهد بود، شورای شهر از طریق برنامه و بودجه شهری 5 ساله و سالانه، جهت‌گیری روندهای آینده شهر و شهروندان را رقم خواهد زد. به همین دلیل است که بیشترین بحث‌ها و گفت‌وگو‌های عملیاتی شورا به شیوه برنامه‌ریزی و بودجه‌ریزی و جهت‌گیری برنامه و بودجه اختصاص می‌یابد. اصلاً یکی از نتایج بسیار مهم شوراهای شهر بویژه در تهران برنامه‌محور کردن شهر و شهرداری است. در شهر تهران در دوره سوم شورای شهر، برای اولین بار به طور رسمی برنامه 5 ساله شهر و شهرداری تهیه، تصویب و ابلاغ شد. هر چند بعد از 5سال درباره میزان موفقیت دراجرای برنامه 5 ساله اول بخصوص در احکام کیفی و اجتماعی و همچنین احکام مربوط به رابطه شهرداری و مدیریت شهری، قوه‌مجریه و مقننه جای بحث و تلاش بیشتر بود. ولی همین که با محوریت شورای شهر تهران در دوره سوم، مدیریت شهری تهران توانست برای اولین بار دارای برنامه 5 ساله شود، خود گام اساسی و مهمی بود. در دوره سوم شورای شهر تهران گرایش‌های سیاسی گوناگون در شورا نماینده داشتند، با وجود تفاوت در اندیشه سیاسی، محصول گفت‌وگوهای نمایندگان مردم در شورای شهر باور عمیق و قوی  به برنامه‌محوری مدیریت شهری بود. همین باور مبنایی بود که بعد از گفت‌وگوهای متنوع در دوره سوم بین مدیران شهرداری و اعضای شورا، برنامه 5 ساله اول تصویب و ابلاغ شد.
در دوره چهارم، شورای شهر تهران بعد از جلسات اولیه انتخاب هیات‌رئیسه و کمیسیون‌های شورای شهر و انتخاب شهردار،  اولین و مهم‌ترین دستور کار خود را به بررسی برنامه 5 ساله دوم شهرداری اختصاص داد، برنامه 5 ساله دوم شهرداری سبب تسلط بیشتر اعضای محترم شورای اسلامی شهر برکارکردهای شهرداری و همچنین مهم‌ترین نارسایی‌های شهر و مختصات آن شد. محتوای هرکدام از احکام برنامه در پی حل گوشه‌ای از نارسایی‌های شهر تهران بود. باتوجه به اینکه برخی احکام برنامه 5 ساله دوم شهرداری به کلیات بودجه شهرداری بویژه بخش درآمدی اختصاص داشت، خوشبختانه اعضای محترم دوره چهارم شورای شهر بر ابعاد بودجه‌ای شهر تهران به‌خوبی و سرعت تسلط پیدا کردند. بعد از برنامه 5ساله دوم شهرداری، شورا وارد بحث متمم بودجه 1392 و بودجه سنواتی سال 1393 شد و این فشار سنگین سبب گفت‌وگو‌ها و بحث‌های ریشه‌ای کارشناسی بین اعضا و مدیران شهرداری، مشاورین و کارشناسان شد.
این عوامل سبب شده دوره چهارم شورا هم از حیث تعداد و کارکرد و هم از ابعاد آگاهی و تسلط بر شهر تهران متفاوت‌تر از دوره‌های پیشین شود، این تفاوت بویژه درباره میزان ورود اعضای شورا به طرح‌ها و لوایح ارسالی و همچنین پرسش و پاسخ نظارتی از شهردار و مدیران شهری بسیار پررنگ‌تر است، می‌توان این را بلوغ کارکردی و رفتاری شورای شهر نامید. پختگی ناشی از هم‌افزایی دوره‌های گذشته مدیریت شهری و شورای شهر سبب طرح سوالات و موضوعات متعدد شده، این مهم نیاز به دگرگونی در نحوه ارائه اطلاعات شهرداری را نیز طلب می‌کند. همچنین باید توجه شود بحث‌های مطرح شده به نحوی مدیریت شود که به پایداری و توسعه شهر منجر شود و خدای ناکرده سبب جدال‌های بی‌بنیان و بی‌اساس سیاسی نشود. این خود پختگی و سعه‌صدر بیشتر مدیریت شهری و شورا را طلب می‌کند که به امید پروردگار و ذیل منویات و رهنمودهای مقام معظم رهبری در دیدار با اعضای شورای شهر تهران و مدیران شهری باید راهبری و هدایت شود.گفت‌وگو و بحث و پرسش و پاسخ مهم‌ترین ویژگی و مولفه شورای شهر است. از لابه لای این مذاکرات که اتفاقاً مطابق با قانون باید علنی باشد، موضوعات مهم و محوری متعدد احصا می‌شود، هرچند کارکرد شورا در قالب مذاکره و مشارکت جمعی نمایان می‌شود اما لازم به ذکر است ما نمایندگان مردم در شورا توجه داشته باشیم که شیوه مذاکره نباید منجر به کاهش اعتماد شهروندان و ناامیدی آنان شود، شهروندان با هزاران امید و آرزو در این شهر چشم به اندیشه و گفتار و کردار شورای شهر و مدیریت شهری برای حل مشکلات زندگی خود دوخته اند، آنها به تفاهم، همبستگی، تعامل، شفافیت، اجماع‌گرایی و رعایت اخلاق اسلامی در مدیریت شهرداری و شورا باور دارند، همانطور که گفته شد، مذاکره و جدال اندیشه‌ای برای اداره شهر ویژگی ساختاری شورای شهر است ولی گفتمان غالب باید در شورای شهر تهران برای بهبود کارکرد مدیریت شهری و تحقق توسعه پایدار شهر باشد، نه شورا عرصه مناقشات سیاسی و گروهی باشد. لازم است زمانی که درجلسات علنی شورای شهر به گفتار می‌پردازیم، ضمن انجام وظیفه قانونی و حقوقی خود به تلاش‌های جمعی برای تحقق مردمسالاری که ریشه‌ای صد ساله دارد و برای آن تلاش‌های گوناگونی شده، اقدام کنیم و به یاد داشته باشیم که توسعه پایدار شهر تهران بر مبنای کارجمعی و اصول اسلامی باید پیش برود.
*عضو شورای اسلامی شهر تهران

 

مهدی محمدی: سال 1392 را در حالی به پایان می‌بریم که سوگمندانه باید گفت حاکمیت خط‌سازش بر دولت در حال تغییردادن محاسبات دشمن به ضرر ملت ایران است.
قبل از هر چیز تذکر این نکته لازم است که دولت روحانی خیلی زودتر از آنچه تصور می‌رفت قدم در همان راهی گذاشت که احمدی‌نژاد پیموده بود و روحانی خود را میراث‌دار شکست آن می‌دانست. از تلاش برای تعریف یک فرآیند اجباری سازش و اجتماعی کردن آن بگیرید تا هتک و طعن و طرد منتقدان و خود را چون اشراف فوق عقول عوام و خواص پنداشتن، ویژگی‌هایی است که روحانی و احمدی‌نژاد در آن مشترک بوده‌اند و دلیلی ندارد که اگر این خلق‌و‌خوی خاص، احمدی‌نژاد را به زیر کشید، روحانی را بالا ببرد!
دولت حسن روحانی تصور می‌کند قادر خواهد بود ماه‌ها و بلکه سال‌ها با استناد به آنچه «کارنامه احمدی‌نژاد» می‌خواند در موضع طلبکار بنشیند و مطمئن باشد مردم کوتاهی در اداره امور کشور را علی‌الدوام به حساب میراثی خواهند نوشت که از دولت قبل برده است.
بدتر از آن، دولت تصور می‌کند چون مردم از آنچه پوپولیسم احمدی‌نژادی خوانده می‌شد، رویگردان شده‌اند پس مشکلی با دولت شبه‌خانسالار وی نخواهند داشت و دیکتاتوری خواص را به پوپولیسم عوام ترجیح می‌دهند. صرف‌نظر از این پرسش که این خط‌کشی‌ها واقعا تا چه حد واقعی است و مردم تا چه حد با همین مفاهیمی فکر می‌کنند که مثلا در ذهن آقای سریع‌القلم جولان می‌دهد، این نوع تفکر نشان‌دهنده آن است که دولت دو مسأله اصلی را درنیافته است.
مسأله نخست این است که احمدی‌نژاد را قبل از هر چیز غوغاپیشگی او گرفتار کرد. رفتار او بویژه در دو سال آخر به‌گونه‌ای بود که عموم مردم به این نتیجه‌ رسیده بودند که ظاهرا وی در گرفتن گریبان این و آن نفعی و در تداوم آن رسالتی برای خود می‌بیند که دیگران از دیدن آن عاجزند و همین آنها را به این جمع‌بندی رساند که حداقلی از آرامش و ثبات که ضامن حفظ وحدت ملی (و در نتیجه به طمع نیفتادن دشمن) و روشن ‌شدن موتور اقتصاد ملی است در دولت وی ایجاد نخواهد شد. احمدی‌نژاد مردم را به این باور رساند که تصویر درست از وی تصویر یک ایدئولوگ -گلادیاتور است نه رئیس‌جمهوری که می‌تواند مشکل‌گشا، تکیه‌گاه و محل آرامش آنها باشد. حالا به رفتار و روحیه دولت آقای روحانی نگاه کنید. آقای روحانی هم در حال نزدیک‌شدن به تیمی است که در سابقه و کارنامه آنها جز درآوردن ادای اپوزیسیون درون حاکمیت و تلاش برای به آشوب کشیدن جامعه با هدف امتیازگیری از نظام و زد و بند با طرف خارجی علیه منافع کشور به‌زحمت می‌توان چیز دیگری یافت. اکنون آقای روحانی اصرار می‌کند که نظام ارزشی خود را به جامعه تحمیل کند و در راس فهرست تغییراتی هم که مدنظر دارد این است که لفظ فتنه برای همیشه به فراموشی سپرده شود. چرا؟ نه برای اینکه زمان رأفت رسیده است بل از این‌رو که ظاهرا آقای رئیس‌جمهور می‌خواهد روش جذب فتنه‌گران در دولت را تسریع کند و لذا بیمناک است حفظ پارادایم ارزشی سال 88 کار آن را دشوار کند. گرایش به چپ برای حسن روحانی حاصلی جز آنکه خوش‌بینی‌ها را زایل کند و او را با کسانی هم‌سرنوشت کند که مردم آنها را به عنوان انکارکنندگان آرامش و اخلال‌کنندگان در معیشت خود می‌شناسند، نخواهد داشت اما قرینه‌ای نیست که آقای روحانی توان مقاومت در مقابل موج مطالبات، فشارها و روحانیت چپ‌روانه را داشته باشد؛ و حداقل در حوزه‌های سیاست خارجی و فرهنگ قرائنی داریم که قصه کاملا برعکس است و شیخ حسن روحانی عملا به اردوگاه چپ پیوسته است.
دومین مسأله‌ای که باید آن را به یاد آقای روحانی آورد این است که احمدی‌نژاد قربانی بی‌توجهی به مفهومی بسیار مهم به نام اقتصاد روزمره شد. در ماه‌های واپسین دولت دهم مسأله مردم این نبود که احمدی‌نژاد نمی‌تواند گرانی از هم گسیخته را مهار کند یا از کنترل قیمت ارز ناتوان است، اتفاقا همه می‌گفتند که دیده‌ایم اگر بخواهد می‌تواند. نقطه سقوط احمدی‌نژاد آنجا بود که مردم به این جمع‌بندی رسیدند که او اقتصاد را گروگان گرفته تا مسائل دیگرش را با نظام حل کند و در این تسلسل بی‌پایان لجاجت ممکن است به این زودی‌ها نوبت به سر و سامان‌دادن به زندگی آنها نرسد یا اگر هم رسید، دیگر دیر شده باشد.
 اقتصاد تعیین‌کننده‌ترین پارامتری بود که به انتخابات 92 شکل داد. حسن روحانی اما از همان روز نخست سعی کرد این موضوع را وارونه جلوه بدهد و ماهیت سیاسی- فرهنگی انتخابات 92 را بر ماهیت اقتصادی آن ترجیح بدهد. به همین دلیل هم بود که حل مشکلات اقتصادی را به سیاست خارجی و مذاکرات هسته‌ای گره زد و تمرکز خود را بر کمرنگ‌کردن مفاهیم ارزشی در حوزه فرهنگ، هنر و حقوق (با استناد به منشور حقوق شهروندی) قرار داد. این دولت حتی پس از آنکه تحت فشار اجتماعی مجبور به اجرای یک پروژه بزرگ اقتصادی شد، آن را به گونه‌ای اجرا کرد که احتمالا تا سال‌ها به عنوان سمبلی از ناکارآمدی در یادها باقی خواهد ماند. بنابراین اگر درباره احمدی‌نژاد حرف فقط این بود که نمی‌خواهد وضع را درست کند، درباره روحانی سخن این است که اگر بخواهد هم ظاهرا
–لااقل با تیم فعلی- نمی‌تواند. این مسأله‌ای است که دولت فعلا آن را چندان جدی نگرفته است اما می‌توان حدس زد از ابتدای سال آینده یعنی زمانی که بار بزرگ هدفمندی روی شانه‌های دولت قرار گیرد دیگر راه فراری از آن باقی نماند و مسأله خود را تمام‌قد در مقابل نشان بدهد و آن وقت دیگر راه گریزی باقی نماند.
در سیاست خارجی نیز کم و بیش همین روند در پیش گرفته شده است. چند روز قبل دیداری با یکی از کارگزاران ارشد سیاست خارجی دولت دست داد و در آنجا گفتم مهم‌ترین خطای سیاست خارجی دولت روحانی که مصادیق آن از مذاکرات هسته‌ای بسیار فراتر می‌رود این است که دائما و عمدا و به‌طور سیستماتیک در حال تایید محاسبات راهبردی آمریکا درباره ایران هستند.
آمریکا اینگونه محاسبه کرده است که دولت در ایران مشکلات اقتصادی را ناشی از تحریم می‌داند. رفتار دولت هم همین را می‌گوید. آمریکایی‌ها اینگونه محاسبه کرده‌اند که کسانی در ایران عقیده دارند با حل موضوع هسته‌ای مسأله تحریم‌ها حل خواهد شد، دولت آقای روحانی هم در این چندماه حرفی جز این نزده و عملا هم طوری رفتار کرده که آمریکا حس کند دولت روحانی هم همین جمع‌بندی را دارد. آمریکایی‌ها تصور می‌کنند تهدید به فشار بیشتر دولت ایران را به سمت امتیازدهی بیشتر سوق خواهد داد، دولت هم می‌گوید که باید مذاکرات به نتیجه برسد چون کشور توان تحمل تحریم جدید را ندارد. آمریکایی‌ها می‌گویند برای موثر‌شدن دیپلماسی باید تهدید نظامی را معتبر کرد دولت هم می‌گوید در صورت تهدید نظامی آمریکا کاری از ما ساخته نیست.
واقعا با این وضع باید انتظار چه نتیجه‌ای را داشت. آیا منطقی است از آمریکایی‌ها توقع داشته باشیم رفتار راهبردی خود را تغییر بدهند، عاقل‌تر شوند و مطالبات خود از ایران را کم کنند در حالی که دولت ما به آنها می‌گوید تا به حال هر فکری کرده‌اید، درست بوده است؟ کدام طرف عاقلی استراتژی‌ای را که فکر می‌کند جواب داده، کنار می‌گذارد؟
دقیقا به همین دلایل است که به نظر می‌رسد دولت روحانی به سمت شرایطی بغرنج حرکت می‌کند. شاید چاره‌ای هم نباشد. تنها چیزی که باید از آن مراقبت کرد این است که روزی که روشن شد این مسیر اشتباه بوده چه میزان توان برای بازگشت به مسیر درست و چقدر ابزار و قدرت چانه‌زنی در مقابل دشمن باقی مانده است؟

 

گروه اجتماعی: سال 92 هم با تمام حاشیه‌هایش تمام شد. مطلبی که پیش روی شماست آخرین گزارش گروه اجتماعی روزنامه «وطن امروز» در سال 92 است، سالی که از نظر بسیاری از اهالی رسانه و پیشکسوتان مطبوعات در حوزه اجتماعی سالی پر از خبرهای گوناگون، اتفاقات و جریاناتی بود که به‌طور مستقیم و غیرمستقیم به موضوعات اجتماعی ارتباط داشت.  همزمان با دور تازه انتشار روزنامه «وطن‌امروز» از آبان ماه سال جاری، در حوزه اجتماعی با رویداد‌ها و جریانات گوناگونی مواجه بودیم، رویداد‌هایی که هر کدام برای مدتی فضای رسانه‌ای کشور را تحت‌تاثیر قرار داد. در این گزارش به‌صورت اختصار مروری خواهیم داشت بر آنچه که در این مدت در فضای اجتماعی خبرها در جریان بود و به صورت ویژه گزارش‌های اختصاصی گروه اجتماعی روزنامه «وطن‌امروز» را بازخوانی کوتاهی خواهیم داشت.
مرده‌ای به نام شیردال!
یکی از گزارش‌هایی که در روزهای ابتدایی دور تازه انتشار روزنامه به آن پرداخته شد، مربوط به جام به اصطلاح باستانی پرحاشیه‌ای بود که برای مدت چند ماه فضای رسانه‌ای کشور را تحت تاثیر قرار داد. شی‌ء باستانی که از ابتدای ورودش به ایران یک کلمه را با خود همراه داشت: «حاشیه». این حاشیه‌ها زمانی شدت گرفت که یک پایگاه باستان‌شناسی تقلبی بودن شی‌ء باستانی اهدایی آمریکا به رئیس جمهور ایران را اعلام کرد و مدیران میراث فرهنگی هیچ واکنشی نسبت به این موضوع نشان ندادند! اما با پیگیری‌های «وطن‌امروز» مشخص شد که سازمان میراث فرهنگی برنامه‌ای برای آزمایش اصل یا تقلبی‌بودن این جام باستانی ندارد. مهدی حجت، قائم‌مقام وقت سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، در گفت‌وگویی با «وطن‌امروز»، بازگشت دوباره به موضوع شیردال را مانند خوردن نان بیات دانست. به باور حجت، قضیه جام شیردال جریانی مربوط به ماه‌های گذشته بود که همه مباحث پیرامون آن در زمان خودش مطرح شد و به نظر می‌رسد پیگیری دوباره آن تکرار مکررات باشد و به نوعی لگد زدن به مرده محسوب می‌شود.
سردرگمی مدیریتی، سرگیجه خبری
سال 92 هم مانند سال‌های گذشته یک موضوع ثابت اجتماعی داشت، موضوع ثابتی که این روزها باعث افزایش آمار مرگ و میر بسیاری از پایتخت‌نشین‌ها شده است. موضوع مهمی به نام «آلودگی هوا» که در سال 92 بسیار پرحاشیه‌تر از سال‌های گذشته بود، چرا که این‌بار محمدباقر قالیباف شهردار پایتخت وارد میدان شد و آستین‌ها را برای مقابله با آلودگی بالا زد، شهردار تهران پیشنهاد واگذاری مسؤولیت مقابله با آلودگی هوا را چند بار در طول سال ارائه کرد. درست زمانی که به دلیل آلودگی هوا مدارس ابتدایی چند روزی تعطیل شد و طرح زوج و فرد از در منازل اجرایی شد، محمدباقر قالیباف شهردار تهران، در اظهارنظری از دولت خواست که تعیین تکلیف وضعیت آلودگی هوای تهران و ارائه راهکارهای عملی برای حل این مشکل را در اختیار شهرداری تهران قرار دهد، اظهارنظری که بلافاصله پس از اعلام و انتشار در رسانه‌ها بازتاب‌های گوناگونی داشت.
20 سال دیگر پیر می‌شویم!
اما یکی دیگر از موضوعاتی که با توجه به اهمیت آن و تاکیدات فراوان رهبر انقلاب در دستور کار گروه اجتماعی قرار گرفت، موضوع کاهش جمعیت و پیر‌شدن آن بود. گروه اجتماعی روزنامه در قالب‌های گوناگون خبر، مصاحبه، یادداشت و گزارش به این موضوع پرداخت. عبدالرضا مصری، عضو کمیسیون اجتماعی مجلس در گفت‌وگویی با «وطن‌امروز» به موضوع جالبی اشاره کرد. به گفته مصری، این روزها پدیده تازه‌ای بین تعدادی از دختران و پسران مشاهده می‌شود که به «خودتحریمی» شهرت دارد. در این پدیده جوانان شرایطی را برای زندگی مشترک زیر یک سقف به صورت آرمانی و ایده‌آل در نظر می‌گیرند که همین شرایط خودساخته باعث می‌شود تشکیل زندگی جوانان به تاخیر بیفتد.
 ردپای‌ اعمال‌ نفوذ زیر‌ چرخ‌های اسکانیا
مباحث مربوط به خودرو در کشور همیشه برای قشر خاصی از جمعیت اهمیت دارد و از جذابیت‌های بالایی برخوردار است. افرادی هستند که به صورت مرتب اخبار و رویداد‌های صنعت خودرو را دنبال می‌کنند تا از آخرین آمار درباره خودروهای جدید در بازار اطلاع پیدا کنند اما در سال 92 حوادث یک خودرو در صدر اخبار قرار داشت، افرادی که اخبار مربوط به خودرو‌های اسکانیا بویژه اتوبوس‌های این شرکت خودروسازی را دنبال کرده‌اند، همواره با خبرهای تاسفباری از مرگ تعدادی از هموطنان یا تصادفات پی‌درپی این اتوبوس پرحاشیه مواجه شده‌اند. گروه اجتماعی روزنامه «وطن‌امروز» هم در راستای سیاست رسانه‌ای خود بارها به این موضوع پرداخت و سرانجام شاهد ممنوعیت شماره‌گذاری توسط پلیس راهور بودیم. البته این تمام ماجرا نبود، اواسط اسفند ماه خبری به نقل از سراج، رئیس سازمان بازرسی کل کشور، دوباره مباحث مربوط به اسکانیا را نقل محافل و رسانه‌ها کرد. سراج، رئیس سازمان بازرسی کشور در پاسخ به این پرسش که آیا در بررسی پرونده خودروی اسکانیا به‌وجود دست‌های پشت پرده در صدور مجوز شماره‌گذاری این خودرو هم پرداخته می‌شود، تاکیدکرد: «به طور حتم به این مورد نیز رسیدگی خواهد شد.» سراج همچنین درباره معرفی افراد این پرونده به مردم خاطرنشان کرد: «سازمان بازرسی به دنبال ایجاد تنش در کشور نیست و تلاش برای رفع مشکل را خواهد داشت». البته در آخرین لحظات تنظیم این گزارش مطلع شدیم که سردار اسکندر مومنی رئیس راهنمایی و رانندگی کشور از فرصت یک ماهه مجلس به اسکانیا برای رفع ایرادات خبر داده است. بر این اساس کارخانه اسکانیا یک ماه فرصت دارد که ایرادات اتوبوس های تولیدی خود را رفع کند.
صف، برف، تدبیر
به‌طور حتم هنوز روزهای بسیار سرد زمستان 92 به یاد همگان است، روزهای سردی که به دلیل وجود هوای سرد در کشور، وضعیت برخی از مناطق بحرانی و باعث به‌وجود آمدن حاشیه‌های گوناگونی در کشور و در فضای رسانه‌ای شد. حاشیه‌هایی که باعث شد سپیدی برف در سایه بی‌تدبیری به بحران سیاهی تبدیل شود و ساکنان مناطق شمالی کشور را دچار دردسرهای فراوانی کرد. به‌دنبال ادامه یافتن این شرایط بحرانی همه مسیرهای روستایی و بیشتر جاده‌های شهری مسدود، قیمت انواع اقلام مصرفی سرسام‌آور شد، 5مدرسه به‌طور کامل تخریب و بیشتر باغات مرکبات در زیر برف مدفون شد تا جایی که با ورود سپاه، ارتش و بسیج در حقیقت سرهنگ‌ها به کمک مردم این منطقه آمده و توانستند این شرایط بحرانی را کاهش دهند.
ژورنال‌های مثلا اسلامی!
در ادامه فعالیت‌های گروه اجتماعی یکی از گزارش‌هایی که به صورت اختصاصی به آن پرداخته شد، بحث توزیع ژورنال‌هایی در بازار مد و لباس بود که نه‌تنها سنخیتی با توزیع ژورنال‌های ایرانی – اسلامی نداشت، بلکه شواهد موجود و تصاویر اختصاصی «وطن‌امروز» نشان داد که سبک ژورنال‌های غربی به‌خوبی در ژورنال‌های ایرانی – اسلامی رخنه کرده است. این در حالی است که پیگیری‌ها نشان داد این ژورنال‌ها به‌صورت زیرزمینی در کشور تهیه و توزیع می‌شود. حمید قبادی، دبیر کارگروه ساماندهی مد و لباس در همین باره به «وطن‌امروز» خبر داد: «چاپ این ژورنال‌ها به‌صورت زیرزمینی انجام می‌شود که با توجه به ایجاد راهکارهای لازم برای هموار‌سازی مسیر قانونی چاپ ژورنال با این نوع از ژورنال‌های غیرمجاز برخورد خواهد شد».
نگارش حشیش روی تخته سیاه دانشگاه‌ها
همواره مدیران در حوزه‌های دانشجویی و اعتیاد در رویارویی با خبرنگارانی که از آمار یا شیوع اعتیاد در بین دانشجویان جویا می‌شدند با محافظه‌کاری خاصی برخورد کرده و همواره با سکوت خبری سعی در عبور از این مقوله داشتند اما در سال 92 با پرسش خبرنگار «وطن‌امروز» از ضیاءالدین هاشمی، معاون فرهنگی - اجتماعی وزیر علوم در نشست خبری جشنواره حرکت، استارت شکسته‌شدن این سکوت خبری چندساله زده شد. با اعلام آمار 2 درصدی اعتیاد در میان دانشگاهیان که در پاسخ به پرسش «وطن امروز» عنوان شد، روند نشست خبری تغییر کرد و موضوع اعتیاد و جزئیات مصرف مواد مخدر در بین دانشجویان مهم‌ترین پرسش‌های سایر خبرنگاران حاضر در این نشست شد. پس از این جریان در قالب گزارشی با عنوان «نگارش حشیش روی تخته سیاه دانشگاه‌ها» عملکرد وزارت علوم درباره فعالیت‌های فرهنگی در حوزه اعتیاد در دانشگاه‌ها مورد نقد و بررسی قرار گرفت. در همین باره حمید صرامی، مدیرکل دفتر تحقیقات و آموزش ستاد مبارزه با مواد مخدر ضمن تایید آمار دانشجویان معتاد جزئیاتی از نوع مواد مصرفی را اعلام کرد. بنابر اظهارات وی، مصرف حشیش در بین دانشجویان بیشترین شیوع را دارد و پس از آن تریاک، قرص اکس و شیشه دسته‌بندی می‌شوند. همچنین تمایل دانشجویان پسر به مصرف حشیش بیشتر از دانشجویان دختر است و دختر‌ها بیشتر به مصرف داروهای اعتیادآور تمایل دارند.
حادثه‌ای که از متن به حاشیه رفت!
سال 92 در حوزه شهری با یک حادثه پرحاشیه همراه بود، حادثه‌ای که سیاسی شد و به سرعت از متن به حاشیه رفت. نگاه سیاسی و جهت‌دار برخی از افراد، گروه‌ها و حتی تعدادی از سایت‌ها و خبرگزاری‌ها به موضوع آتش‌سوزی خیابان جمهوری، بیش از حد برای تخریب عملکرد مدیریت یک سازمان و همچنین مدیریت تابعه آن متمرکز شده است و متاسفانه این نگاه سیاسی در جریان اخبار و رویداد‌های کشور برجسته شد و برخی گروه‌ها تلاش کردند این موضوع را از متن اصلی به حاشیه کشانده و آنقدر ادامه دهند تا مهر تایید نظر خود درباره بروز تخلف را بر پیشانی یک مدیر یا یک سازمان بزنند اما در ادامه واکنش‌ها به حادثه آتش‌سوزی در خیابان جمهوری، محسن پیرهادی، عضو شورای شهر در اظهارنظری گفت: معتقدم افراد از حادثه آتش‌سوزی جمهوری نباید برای خود کلاه سیاسی درست کنند. البته گروه اجتماعی «وطن‌امروز» ناگفته‌هایی از جزئیات این سانحه را در قالب گفت‌وگویی با مرتضی طلایی، نایب‌رئیس شورای شهر تهران در روزهای نخست سال آینده منتشر خواهد کرد.
باز هم جا کم آوردیم
در یک سال گذشته آنقدر پیگیری سوژه‌های گوناگون خبری در دستور کار گروه اجتماعی قرار گرفت که اگر بخواهیم به همه آنها بپردازیم، شاید چند صفحه هم کم باشد اما چه می‌توان کرد، محدودیت صفحه به ما این اجازه را نمی‌دهد، پس تنها به عناوین بخش دیگری از این گزارش‌ها اشاره می‌کنیم: «غریبه‌ها سجاده نماز و سفره ایرانی را خوردند! بانک‌ها وام ازدواج را طلاق دادند، پرچم زیرآب‌زن‌ها در ادارات بالاست، یک بر هیچ به نفع حریف در زمین چوگان، پارتی‌های شبانه محفلی برای یارگیری سوداگران، جدایی نان از وجدان، ماروپله برای ادغام بیمه‌ها، نفوذ نام‌های لاتین در قلب خانواده ایرانی، دورکاری تعطیل می‌شود، پایین کشیدن پرچم حیا در فیس‌بوک، بولدوزر تدبیر به دانشگاه تهران رسید و مواردی دیگر.»
دعای بروبچه‌های گروه اجتماعی روزنامه «وطن‌امروز» برای همه مردم شریف ایران سالی پربرکت همراه با شادی و برای همه مسافران نوروزی هم این است: «دست خدا بدرقه راهتان. پایدار باشید.»

هفته‌نامه «9 دی» به مدیرمسؤولی حمید رسایی، نماینده تهران در مجلس از سوی هیات نظارت بر مطبوعات توقیف شد. حکم توقیف این هفته‌نامه که هفته گذشته صادر شده، دیروز به مدیرمسؤول این نشریه ابلاغ شد. همچنین پرونده این هفته‌نامه از سوی هیات نظارت بر مطبوعات به دادگاه‌ویژه روحانیت ارسال شد. پیش از این هیات نظارت بر مطبوعات حکم به توقیف هفته‌نامه یالثارات‌الحسین(ع) داده بود که با واکنش محافل سیاسی و رسانه‌ای مواجه شده بود.  علیرضا معاف، سردبیر «9 دی» با تایید خبر توقیف این هفته‌نامه، به فارس گفت دلیل عمده این اقدام هیات نظارت، انتشار مطالب انتقادی نسبت به سیاست‌های هسته‌ای، فرهنگی و اقتصادی دولت یازدهم است. وی یکی از اصلی‌ترین گزارش‌های انتقادی هفته‌نامه متبوعش را که مورد اعتراض دولت قرار گرفت، موضوع «اخراج دانشمندان هسته‌ای از سازمان انرژی اتمی» عنوان کرد و آن را «مستند» دانست. سردبیر «9 دی» اظهار داشت: هفته گذشته خبر توقیف «9 دی» را از منابع غیررسمی شنیده بودیم اما معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد و دبیر هیات نظارت آن را تکذیب کردند اما دیروز نظر هیات رسماً به مدیرمسؤول هفته‌نامه ابلاغ شد. معاف در پایان با استقبال از ارجاع پرونده این هفته‌نامه به دادگاه، یادآور شد: مسؤولان 9 دی مستندات خود درباره گزارش‌های منتشره در این نشریه را در دادگاه ارائه خواهند داد.
 

بازیگر فیلم  سینمایی «چ»  به حملات رسانه‌های مدعی اصلاحات و برخی مدیران دولتی به ابراهیم حاتمی‌کیا واکنش نشان داد. به گزارش «وطن امروز»‌ مریلا زارعی، بازیگر فیلم‌های «چ» و «شیار 143» در بخشی از یادداشت خود در ماهنامه صنعت سینما، خطاب به حاتمی‌کیا نوشته است: «آقای کارگردان، حالا چه وقت باریدن بود؟ نمی‌دانید که باعث زحمت کرم‌های خاکی شده‌اید؟ بیچاره‌ها داشتند از اندک هوای انباشته در میان منافذ خاک باغچه تنفس می‌کردند. نگفتید این بارش نابهنگام، منافذ را پر از آب می‌کند و کرم‌ها از بیم جان از خاک بیرون می‌زنند؟ با این همه اوصاف، توقع تایید دارید؟» به گزارش «وطن امروز»‌ پس از اعتراضات گسترده  ابراهیم حاتمی‌کیا در نحوه برگزاری جشنواره فجر و زاویه عمیق این جشنواره  با انگاره‌های انقلابی، رسانه‌های اصلاح‌طلب کمر به تحقیر حاتمی‌کیا بستند و جوابیه‌های تحقیرآمیز رسانه‌ای را به صورت مدون منتشر کردند. یادداشت زارعی در آخرین شماره ماهنامه صنعت سینما را می‌توان واکنشی به رسانه‌های زنجیره‌ای برشمرد.
 

گروه بین‌الملل: باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا، روز دوشنبه با صدور یک حکم اجرایی ۱۱ تن از مقامات روسیه، کریمه و اوکراین را به علت «دست داشتن در اوضاع اوکراین» تحریم کرد.طبق این حکم، همه دارایی‌های این افراد در داخل آمریکا یا دارایی‌هایی که از این به بعد به آمریکا منتقل شود» بلوکه می‌شود. این فرمان همچنین ممنوعیت سفر این افراد به آمریکا را نیز دربردارد. این تحریم‌ها پس از آن وضع شد که حدود ۹۷ درصد از رای‌دهندگان در همه‌پرسی ۱۶ مارس (۲۵ اسفند) در منطقه‌ خودمختار کریمه به جدایی این منطقه از اوکراین و پیوستن آن به روسیه، رای مثبت دادند. وضع تحریم‌های آمریکایی ضد مقامات روسیه خشم سایر مقام‌های این کشور را نیز برانگیخته است و یلنا میزولینا، عضو دومای روسیه این تحریم‌ها را «نقض گستاخانه‌« حقوق خود به عنوان یک شهروند و سیاستمدار خواند. ولادیسلاو سورکوف، مشاور ارشد ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه نیز گفت قرار گرفتن نام وی در فهرست تحریم‌های آمریکا افتخاری بزرگ برای او است. دیمتری روگوزین، معاون نخست وزیر روسیه نیز به شیوه‌ای طنزآمیز به این مساله واکنش نشان داد. روگوزین در پیامی در صفحه‌ توئیتر خود نوشت وی با این تحریم‌ها در نهایت توانست شهرت جهانی بیاید. اتحادیه‌ اروپایی نیز ۲۱ نفر از جمله ۳ فرمانده‌ ارشد روس، نخست‌وزیر کریمه، نایب‌رئیس دوما و چند مقام ارشد دیگر را در فهرست تحریم‌های خود قرار داده است.در همین حال رئیس شورای فدراسیون (مجلس علیای) روسیه و معاون سابق نخست‌وزیر این کشور وضع تحریم‌های آمریکا ضد مقام‌های دولتی روسیه را محکوم کرد. والنتینا ماتویونکو که خود جزو افراد تحریم شده است به خبرگزاری اینترفاکس گفت تحریم‌های کاخ سفید علیه وی و ۱۰ نفر دیگر از مقام‌های روسیه، کریمه و اوکراین یک تصمیم «بی‌سابقه» بود که مشابه آن حتی در دوران جنگ سرد نیز اتخاذ نشده بود. ماتویونکو افزود: «این یک باج‌خواهی سیاسی است. دولت آمریکا می‌داند که من هیچگونه حساب بانکی، دارایی یا اموالی در خارج از کشور ندارم». وی تاکید کرد: «من همواره از منافع ملی روسیه دفاع کرده‌ام نه از منافع ژئوپلتیک غرب و به این کار نیز ادامه خواهم داد. هیچ‌کس نمی‌تواند ما را مرعوب کند».
تحریم تو خالی
فردای روز شکست بزرگ آمریکا در اوکراین، مراسم آتش‌بازی تحریم‌ها دوباره در کاخ سفید
برپا شد. روسیه شبه‌جزیره کریمه را با یک همه‌پرسی دموکراتیک از اوکراین پس گرفته و اوباما می‌داند که تمام رهبران غرب و غربگرا چشمشان به‌عنوان سردمدار بزرگ به اوست تا زخم بزرگ شکست از کرملین را التیام بخشد اما به‌نظر می‌رسد «تحریم» تنها تیر ترکش روزهای افول غرب و آمریکا باشد. البته اگر این تیر به خرس بزرگ سیبری کارگر باشد، اوباما و شرکای اروپایی‌اش در حالی می‌خواهند با «تحریم» مقامات کلیدی روس، قدرت‌نمایی کنند که افکار عمومی جهانی به‌هیچ عنوان واکنشی بدین نرمی را متناسب با کنش قدرتمندانه و حتی سخت (نظامی) مسکو در کریمه و مرزهای اوکراین نمی‌بینند. روسیه با فتح توأمان نظامی و مردمی کریمه، عملا مکانیزم جدایی نیمه روسی اوکراین را فعال کرده است و در همان حال هم برتری استراتژیک خود در دریای سیاه را مقابل ناتو تثبیت کرده و هم با بستن شاهراه گاز صادراتی به اروپا از طریق اوکراین گلوی اتحادیه اروپا را فشرده است.  این حقیقت که سهم واردات اتحادیه اروپا از روسیه (12 درصد کل واردات اتحادیه) تقریبا 2 برابر سهم صادرات‌شان به این غول شرقی (7 درصد) است، کاملا گویای چربش اقتصاد کرملین بر بروکسل و لندن است، ضمن اینکه بخش اصلی واردات اروپا را گاز روسیه تشکیل می‌دهد، ماده‌ای حیاتی و استراتژیک برای اروپایی‌ها که فقدان یا افزایش بهایش می‌تواند بحرانی بزرگ را به بحران‌های فعلی قاره سبز بیفزاید. مساله دیگر بر باد رفتن نظام‌های تحریم‌های قبلی غرب به رهبری آمریکا علیه دیگر کشورها بویژه ایران است، به‌طوری که تحریم روسیه عملا به‌معنای تحریم ایران خواهد بود و می‌دانیم منفی در منفی مثبت خواهد شد. تحریم مسکو یعنی حکم به فروپاشی اتحاد مصلحتی که روس‌ها و حتی چینی‌ها و هندی‌ها و دیگر اعضای بریکز (برزیل، آفریقای جنوبی و حتی ترکیه) در ماجرای تحریم ایران با غرب داشتند. در کوتاه‌مدت نیز تحریم روسیه به مثابه تنهاگذاشتن مسکو برای پیداکردن یک شریک تازه است و چه شریکی طبیعی‌تر، استراتژیک‌تر و نزدیک‌تر از تهران؟
پوتین: غرب از خط قرمز عبور کرده
همچنین پوتین دیروز در دوما درباره کریمه سخنرانی کرد و از پارلمان این کشور خواست الحاق «کریمه» به روسیه را بپذیرد.  او هشدارداد غرب از خط قرمزهای روسیه عبور کرده و از تلاش‌ها برای گسترش مرزهای ناتو تا همسایگی روسیه انتقاد کرد و گفت: «اوکراین از عضویت در ناتو صحبت می‌کند و این بدان معنا بود که بزودی کشتی‌های ناتو در «سواستوپل» مستقر شوند». مرد اول کرملین  با اشاره به همه‌پرسی صورت گرفته در «کریمه»، گفت نتایج کاملا روشن بود: «مردم کریمه می‌خواهند بخشی از روسیه باشند و از نظر ما کریمه بخشی جدایی‌ناپذیر از روسیه است».ولادیمیر پوتین عهدنامه تجدید اتحاد شبه‌جزیره کریمه به روسیه را به همراه رهبران این منطقه در کاخ کرملین به امضا رساند. پس از آن مقامات پارلمان روسیه (دوما) و شورای فدراسیون (سنا) نیز این عهدنامه را امضا کردند. رئیس‌جمهور روسیه همچنین بعدازظهر دیروز طی سخنرانی در کاخ کرملین مسکو اعلام کرد روابط با مردم برادر اوکراین همواره از اولویت‌های روسیه خواهد بود. رئیس‌جمهور روسیه با اشاره به اینکه بسیاری از افراد به قدرت رسیده در اوکراین وابسته به رادیکال‌ها و ملی‌گرایان تندرو هستند، گفت: «در حال حاضر حکومت قانونی در اوکراین وجود ندارد و اکنون نمی‌توان با کسی در این کشور گفت‌وگو کرد. با این حال روابط برادرانه با مردم اوکراین یکی از جهات کلیدی روسیه بوده و در آینده نیز از اولویت‌های کشور ما خواهد بود».

گروه سیاسی: قبل از شروع مذاکرات اخیر هسته‌ای در ژنو زمزمه‌هایی از جانب تیم مذاکره‌کننده مبنی بر محرمانه بودن مذاکرات به گوش می‌رسید که با طی مراحل مذاکرات همینطور هم شد. تیم مذاکره‌کننده ایرانی با پافشاری بر محرمانه بودن جریان مذاکرات و توافق حاصل شده، از اعلام جزئیات توافق خودداری می‌کند. این در حالی است که روز به روز ابعاد جدیدی از مذاکرات و توافق ایجاد شده در کنگره آمریکا و رسانه‌های گروه 1+5 مطرح و تفسیر می‌شود. تا آنجا که رسانه‌های ایرانی و مسؤولان غیر دولتی، از طریق رسانه‌های بیگانه در جریان مذاکرات قرار می‌گیرند و این موضوع بشدت موجب اعتراضات داخلی بویژه از جانب نمایندگان مجلس شورای اسلامی شده است. نمایندگان می‌گویند بنابر تکالیف و حقوق نمایندگی خود باید در جریان همه امور کشور قرار گیرند. برای روشن شدن دقیق‌تر این مساله، «وطن امروز» درباره «مخفی ماندن جزئیات و ابعاد مختلف مذاکرات از جانب دولت و دستگاه دیپلماسی و توجیه قانونی این اقدام» با 4 تن از نمایندگان مجلس شورای اسلامی گفت‌وگویی انجام داده است که در ادامه می‌آید.
 باید جلوی تفسیر یکطرفه را بگیریم
سیدحسین نقوی‌حسینی، سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی درباره مخفی نگه داشتن جزئیات و ابعاد مذاکرات اخیر هسته‌ای در ژنو اظهار داشت: مذاکرات ژنو گفت‌وگو درباره یکی از مسلم‌ترین حقوق ملت ایران است. حقوقی که حاصل مقاومت یک دهه‌ای ایران است و در مقابل این حق، هزینه‌های سنگینی را از جمله شهدای هسته‌ای و فشارهایی که ملت ایران تحمل کردند، پرداخت کرده‌ایم. این حق، امروز مورد احترام کشورها و ملت‌ها قرار گرفته است. بنابراین هر نوع توافق و گفت‌وگو درباره آن مربوط به حقوق ملت ایران است و ملت یا حداقل نمایندگانشان حق دارند در جریان مذاکرات قرار بگیرند. نقوی‌حسینی گفت: مسؤولان سیاست خارجی عنوان می‌دارند تصمیم برای مخفی ماندن جزئیات در شورایعالی امنیت ملی اتخاذ شده است یا اینکه کشورها توافق کرده‌ا‌ند که مذاکرات محرمانه بماند. ما به این ایده احترام می‌گذاریم. مشروط بر اینکه هر دو طرف آن را رعایت کنند اما این اتفاق نیفتاده است. امروز مقامات آمریکایی و غرب به راحتی درباره متن توافقنامه صحبت می‌کنند و مواد آن را تحلیل می‌کنند و یکطرفه علیه صنعت هسته‌ای ما صحبت می‌کنند اما هیچیک از ما متن را در دسترس نداریم تا ببینیم آنچه اینها می‌گویند واقعیت دارد یا نه؟ وی افزود: البته ما به تیم مذاکره‌کننده طبق فرموده مقام معظم رهبری اعتماد داریم اما وقتی متن در اختیار کنگره آمریکا قرار گرفته- هرچند رسما منتشر نشده است- و آنها در مصاحبه‌های خود تفسیرهایشان را درباره توافق مطرح می‌کنند، نمایندگان ایران نیز باید بدانند متن مورد توافق دارای چه ابعادی است تا اولا پاسخ یاوه‌گویی‌ها را بدهند، ثانیا از دولت حمایت کنند، ثالثا مراقب حقوق ملت باشند. به همین جهت نمایندگان خدمت آقای دکتر لاریجانی نامه‌ای نوشتند و خواستند متن توافق لااقل در اختیار نمایندگان ملت قرار بگیرد. سخنگوی کمیسیون امنیت ملی اضافه کرد: امور مربوط به مذاکرات هسته‌ای مکانیزم خاصی دارد و تحت نظر شورایعالی امنیت ملی است که مقام معظم رهبری بر آن نظارت دارند و ما هم انتظار نداریم این امر به صورت عادی- در مجلس– مورد بررسی قرار گیرد اما انتظار داریم حداقل از محتوای مذاکرات مطلع شویم. بدانیم چه توافقاتی شده است؟ گام‌های اجرایی آن چیست؟ و در نهایت قرار است به کجا برسیم؟
پنهان کردن امور از مجلس، خلاف گفته امام است
حسین طلا، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در خصوص پنهان ماندن جریان مذاکرات گفت: هرچند آقای عباس عراقچی، معاون وزیر امور خارجه طی جلسه‌ای با کمیسیون امنیت ملی، استنباط‌هایی از مساله  non-paper (مذاکرات شفاهی) مطرح کردند و عنوان داشتند به واقع چیز کتبی و امضا شده‌ای نبوده است اما به هرحال توافقات شفاهی هم مکتوب می‌شود. وی افزود: نمایندگان این سوال را دارند که در حالی که نمایندگان آمریکا، رئیس‌جمهور این کشور را تحت فشار قرار داده و از جزئیات مطلع شدند و حتی توانستند برخی جزئیات آن را هم مطرح کنند، شما چرا این کار را نکردید؟ من جواب مشخصی در لابه‌لای صحبت‌های آقای عراقچی پیدا نکردم. فرماندار اسبق تهران گفت: اگر موضوعی هست که در صورت مطرح شدن به کشور لطمه می‌زند و خلاف مصلحت است، لااقل به نمایندگان اطلاع داده شود و بگویند مثلا بنا بر فلان مصلحت نباید فاش شود. این روندی که پیش گرفته‌اند باعث می‌شود نمایندگان از حقوق خود مبنی بر اطلاع از مسائل کشور محروم بمانند. این کار با جمله امام که مجلس در راس امور است منافات دارد و موجب می‌شود سوءتفاهماتی ایجاد شود. نماینده مردم تهران عنوان داشت: پیگیری‌های ما به این معنا نیست که ما به دولت و دستگاه دیپلماسی اعتماد نداریم اما این حق را داریم که از مسائل مطلع باشیم و در صورت بروز مشکلی تذکرات مقتضی را بدهیم. اینکه نمایندگان را در خلأ فکری قرار دهیم مناسب نیست. وی در پایان خاطرنشان کرد: دولت براساس رأی مردم روی کار آمده است. مجلس هم بر اساس رأی همین مردم و قانون، اختیار گرفته است؛ پس چه طور می‌شود هر دو منتخب از یک منشأ برخاسته باشند اما یکی حقوق دیگری را نادیده بگیرد.
 امکان مؤاخذه تیم مذاکره‌کننده در افکار عمومی
احمد آریایی‌نژاد، نماینده مردم ملایر درباره خلأ اطلاعاتی نمایندگان از جریان مذاکرات ژنو اظهار داشت: به نظر بنده مسائلی وجود دارد که در صورت بروز جزئیات موجب می‌شود در برخی موارد تیم مذاکره‌کننده از جانب افکار عمومی مواخذه شود. بنابر این سعی می‌کنند جزئیات را مخفی نگه دارند و بر ضعف‌های خودشان با مخفی نگه داشتن جریان مذاکرات سرپوش بگذارند. وقتی کسی برگ برنده‌ای دارد چرا از برگ برنده‌اش صحبت نکند؟ پس یک ضعف‌هایی هست. وی افزود: اعضای تیم مذاکره‌کننده می‌گویند ادعاهای طرف مقابل دروغ است. اگر دروغ است شما هم جزئیات را فاش کنید تا مردم که صاحبان این نظام هستند متوجه شوند. من فکر می‌کنم اگر به همین وضعیت پیش بروند دیوار بی‌اعتمادی بین دولت و مردم بلندتر و قطورتر می‌شود.
آریایی‌نژاد عنوان داشت: به نظر می‌آید که در روزهای آتی مسائل دیگری هم از این توافق درز کند اما آنچه مسلم است این است که ما از امتیازات خود عقب‌نشینی کرده‌ایم تا بعضی از امتیازاتی که حق مسلم خودمان بوده و غصب شده را به ما بازگردانند. آیا این ظالمانه نیست؟
نماینده مردم ملایر خبر داد: مجلس در راستای وظایف خود در حال پیگیری است تا شفاف‌سازی صورت بگیرد. لازم است در برخی اعضای دولت که ادعا می‌کنند مجلس نمی‌گذارد ما کار کنیم و اذیت می‌کند، تعادلی ایجاد شود. مجلس هم حقوق و وظایفی دارد، مجلس هم منتخب ملت است. ما مشکل یا خصومت شخصی با کسی نداریم. من در جواب آنهایی که می‌گویند دولت منتخب ملت است می‌گویم آیا مجلس منتخب ملت نیست؟ آیا مجلس نباید حقوق ملت را دنبال کند؟
آریایی‌نژاد گفت: پنهانکاری تنها در دو حالت منطقی است. یا می‌خواهند خیلی زیرکی به خرج دهند یا اقداماتی انجام شده که از گفتن آن به مردم شرم دارند. طبق قانون وظیفه ما است که توضیح بخواهیم و سوال کنیم. البته گاهی به خاطر شانتاژهای تبلیغاتی مجبور می‌شویم احتیاط کنیم. وی در پایان خاطرنشان کرد: مطمئن باشید ذهن کنجکاو ملت محتویات مذاکرات را استخراج خواهد کرد. هرچند اگر این اتفاق هم نیفتد، عملکردی که ما داریم و عملکردی که آنها دارند معلوم می‌کند که ما چه داده‌ایم و چه به دست آورده‌ایم اما جایگاه مجلس اقتضای این را دارد که به مجلس توضیح بدهند.
طبق قانون نمایندگان باید در جریان باشند
حسین نجابت، نماینده مردم تهران در مجلس نیز در این زمینه عنوان داشت: اعضای تیم مذاکره‌کننده مدعی هستند آنچه در آمریکا تحت عنوان جزئیات توافق ژنو پخش شده یکsummery  (خلاصه) است نه تمام متن مذاکرات شفاهی. ما نمایندگان که حدود 150 نفر هستیم طی نامه‌ای از ریاست مجلس شورای اسلامی تقاضا کردیم از دولت و دستگاه دیپلماسی بخواهد نمایندگان مردم را در جریان جزئیات کار قرار دهند، چرا که این ایراد مشاهده می‌شود که اگرچه می‌گویند این مذاکرات شفاهی و طبق توافق، محرمانه بوده اما جزئیات آن از رسانه‌های آمریکایی در حال درز کردن است. وی افزود: این قابل قبول نیست که افراد ذی‌صلاح- نمایندگان مجلس- از مجرای رسانه‌های بیگانه در جریان مذاکرات قرار گیرند. اگر قرار بوده جزئیات مذاکرات و توافق انجام شده محرمانه باشد، دولت به طرف مقابل اعتراض کند و اگر هم قرار نبوده محرمانه باشد، مسؤولان پیشدستی کنند. اگر هم مصلحت این است که عامه مردم در جریان قرار نگیرند لااقل افراد ذی‌ربط را مطلع کنند. نجابت اضافه کرد: تناقض‌هایی در رفتار دولت و هیات مذاکره‌کننده هست و از ریاست مجلس تقاضا کردیم از دولت بخواهد ما را در جریان ریز مطالب قرار دهد. مطابق قانون اساسی نماینده می‌تواند نظارت عالی داشته باشد و باید در جریان مسائل کشور قرار بگیرد که این امر الزاماتی دارد. اگر نماینده‌ای از یک مسؤول اجرایی، اطلاعاتی را خواست، آن مسؤول موظف است با هماهنگ کردن با بالاترین مقام اجرایی خودش، اطلاعات را در اختیار نماینده قرار دهد.

 

محمدرضا پورصباغ: گناهکاران یکی از فیلم‌های شاخص و مهم سال 92 به شمار می‌رود که در اکران سراسری قربانی شد، یا به عبارتی بهتر سر بریده شد. مناسبات هرمی پشت‌پرده‌ای که بالاخره افشا خواهد شد و از پشت ابرهای مافیایی برون خواهد آمد، مناسبات هرم‌های قدرت را عیان می‌کند و روزی می‌رسد که مردم و اصحاب رسانه خواهند فهمید چرا برجسته‌ترین فیلم فاخر مردمی سال، از بازیگر صاحب نام سینمای ایران، فرامرز قریبیان، حین اکران عمومی غریبانه قربانی شد. همین که در سینمای ایران، فیلمساز سلامت و پرانگیزه‌ای پیدا می‌شود که خواستار تغییر ذائقه آپارتمانی مخاطبین سینماست باید او را تا بی‌نهایت ستود.
سینمایی به مفهوم سینما
1ـ شاید نخستین دلیلی که بتوان فیلم گناهکاران را به عنوان شاخص‌ترین فیلم سال معرفی کرد دلیل قابل اعتنایی باشد. عمده تولیدات سینمای ایران روی دایره مسائل اجتماعی با شکل رقت‌انگیز و غیرمردمی حرکت می‌کنند و فیلمسازی همچون قریبیان در این بازار مکاره، جسورانه، بدون پروپاگاندا، به‌صورتی کاملا آرام تلاش می‌کند مسیر سینمای بی‌مایه ایران را تغییر دهد، تا سینمایی که عمده تولیداتش روی خط باریک قرمز تلویزیونی‌شدن حرکت می‌کند نگرشی سینمایی در آن متجلی شود. نخستین دلیلی که گناهکاران را می‌توان مهم‌ترین فیلم سال ۹۲ برشمرد که خود اهالی سینما و  فیلمسازان سینمای ایران پس از جشنواره سی و یکم و نمایش فیلم گناهکاران بدان معترف بودند، این است که آخرین ساخته قریبیان اثری سینمایی است، هیچ پلانی از فیلم بدون برنامه‌ریزی برداشت نشده است، میزانسن و دکوپاژ‌های فیلم با اینکه در شهر می‌گذرد بشدت وسترن و اصیل است و درشرایطی فیلم در سینمای ایران اکران شد که عمده تولیدات سینمایی ایران متقابلا بشدت تلویزیونی هستند. طبیعی است اگر فیلمی با نگرش‌های اصیل سینمایی تولید شود که بتواند ذائقه تلویزیونی شده مخاطبین سینمای را تغییر دهد باید هزاران باره ستودش.
احیای ژانر محبوب فراموش شده
2ـ دومین دلیلی که باید در ستایش بهترین فیلم سینمایی برشمرد احیای ژانر محبوب و فراموش شده پلیسی ـ معمایی است. با در نظر گرفتن این مهم  فیلم سینمایی گناهکاران هدفمند ساخته شده است و فیلمی مبتنی بر قواعد رسمی ژانر است. در سینمایی که عمدتا ملودرام‌های اجتماعی ساخته می‌شود که روایت‌هایش پویایی سینمایی ندارد فیلم گناهکاران اصیل و نجیبانه سعی می‌کند ذائقه مخاطبین سینما را که در گرداب آپارتمان‌های شهری گرفتار شده، تغییر دهد و هدف سازندگان را می‌توان با متنی موثر و جنبه‌های اصیل سینمایی درک کرد. تغییر ذائقه مخاطب یک ضرورت است و احترام به مخاطب سینمای ایران. فیلمسازی که با چنین رویکردی فیلم بسازد باید هزاران باره ستودش.
تهران باشکوه‌
3ـ سومین دلیلی که می‌توان برای مهم و برجسته برشمردن فیلم گناهکاران مطرح کرد تصویری متعالی از تهران است. تهرانی که از مادرید مدرن‌تر به نظر می‌رسد. هیچ فضای غیر شیک و پلشتی از تهران نمی‌توان درون این فیلم جست. با این حساب گناهکاران بسیار سر راست و مستقیم از هر چرکنمایی شهری پرهیز می‌کند و تصاویر بکر و متفاوتی از معماری مدرن تهران ارائه می‌کند. کافیست به یکی از نماهای هوشمندانه فیلم اشاره کنیم که با ظرافت جسد کارگر سینما را درون سطل‌های بزرگ شهری نشان می‌دهد حتی اطراف زباله‌دانی‌های شهری بسیار نظیف و تمیز است. فیلم حامی بسیار مهمی نداشت اما به سادگی مایه فخر شهرداری است و شهرداری تهران می‌تواند فیلم را به عنوان یک برند سینمایی از معماری مدرن تهران معرفی کند. حتی سطل‌های زباله شهری که نمایش داده می‌شود شبیه زباله‌دانی‌های نیویورک و شهرهای بزرگ آمریکا است. زمانی که دوربین در برج بده و بستان‌های کلامی تدین و القائیان را نشان می‌دهد، نماهای بسیار باشکوهی را می‌توان در پس‌زمینه فیلم مشاهده کرد و گناهکاران هیبتی باشکوه از تهران امروز را به رخ می‌کشد. قریبیان نازنین بدون حمایت ارگانی این فیلم را ساخت اما شهرداری تهران می‌توانست بهترین حامی فیلم باشد، چرا که در یک فیلم پلیسی متفاوت سازنده هوشمندانه گداگرافی نمی‌کند، حتی فقیر‌ترین کاراکترش را با لباس‌های شیک و متعارف شهری نشان می‌دهد و قریبیان را می‌توان به‌دلیل شهردوستی منتج از وطن‌پرستی‌‌اش در سینما هزاران باره ستود.
پلیس‌های محبوب و دوست‌داشتنی من
۴ـ هرگاه موسسات فرهنگی پلیس به فیلمسازی اعتماد کرده‌اند و بودجه‌ای را برای ساخت فیلم در اختیارش قرار داده‌اند، نتیجه فیلم معکوس از آب درآمده است و نمونه‌های فراوانی را می‌توانیم معرفی کنیم که آخرین تلاش مشترک ناجی هنر نتیجه‌‌اش شد خانه پدری که ربطی به فعالیت‌های متعالی نیروی انتظامی ندارد یا سیل تولیدات تله‌فیلم‌ها و سریال‌های پلیسی که جذابیت چندانی برای مخاطب ندارد. اما قریبیان با بودجه کاملا شخصی فیلمی ساخته است در ستایش پلیس ایرانی.
گناهکاران تعهد و تخصص کارآگاهی پلیس ایران ـ در قالب تلاش نیروی انسانی ـ را به صورت بسیار ظریفی به رخ می‌کشد. از این رو تا پایان سال ۹۲ می‌توان ادعا کرد که هیچ فیلم پلیسی با دستمایه‌هایی اینچنین در صد ساله تاریخ سینما ساخته نشده است. فیلمی که به‌هیچ‌وجه مضمونش ضدپلیسی نیست و تعهد و تلاش پلیس را در خط باریک قرمز دنبال می‌کند. در فیلم گناهکاران تصویر پلیس ایرانی صورتی متعهدانه، هوشمندانه و خلاقانه دارد. مثل فیلم‌های آمریکایی که یکی از مریدان قانون برای احیا‌شدن قانون دست به هر تلاشی می‌زند و سیستم خودش را تطهیر می‌کند، از این منظر گناهکاران را می‌توان هزاران باره ستودش.
مردانه بگوییم، اخلاق نسبی نیست
۵ـ فیلم گناهکاران فیلمی پلیسی است که از مضمون متعالی و اخلاقی والایی برخوردار است. وقتی فعالی فرهنگی مثل قریبیان
ـ پدر و پسر ـ با نیت صادقانه‌ای آن را ساخته باشند معلوم است که نتیجه فیلم حتما در چارچوب‌های اخلاق مذهبی، ایرانی و ملی خواهد بود. با کمی جست‌وجو در متن فیلم درخواهیم یافت بدمن فیلم پرسوناژ آسمان است. دختری که زندگی در مدار اخلاق برایش مفهومی ندارد و به سرنوشت شومی دچار می‌شود. دقیقا چنین نگرشی برآمده از یک تفکر مذهبی، سالم و وارسته است. تصور کنید چنین مفاهیمی در فیلمی پلیسی و در بستری داستانی ـ پلیسی متجلی شود. کاملا واضح است که افق‌های اخلاقی فیلم در بررسی کاراکتر سیاه آسمان متجلی می‌شود.
امروز در سینمای ایران می‌بینیم که فیلمسازان مرد گرفتاری‌های فمنیستی عجیب و غریبی پیدا کرده‌اند و تصویر غیراخلاقی با محوریت زنان نمایش می‌دهند اما گناهکاران از آن فیلم‌های مردانه است که پایمردانه بر اصول اخلاقی تاکید دارد و عرفی‌گرایی مدرنی که سایر فیلمسازان در فیلم‌های‌شان تبلیغ و ترویج می‌کنند در روایت فیلم گناهکاران محکوم می‌شود. نقض اخلاق عرفی و آزادی‌های نامشروع زنانه از منظر گناهکاران مکروه و محکوم است و گناهکاران به مخاطب این نکته را یادآوری می‌کند که اخلاق همیشه اخلاق است و نسبیت بدان ورود نخواهد کرد. پیام‌های اخلاقی فیلم گناهکاران به قدری اخلاقی است که خیانت را در هر شکلی شیوه مغضوب زندگی برمی‌شمرد. کافیست به اشاره‌های ظریف فیلم دقت کنیم. چه بسیار فیلم‌هایی با مضامین غیراخلاقی در تقدیس خیانت مردان به همسرانشان ساخته می‌شود تا خیانت را به عنوانی عرفی اجتماعی برشمارند اما در فیلم گناهکاران وقتی رابطه القائیان با آسمان هویدا می‌شود مخاطب، پلشتی خیانت مردان در روابط زناشویی را به سادگی درک می‌کند. طبیعی است هر فیلم که توسط هر هنرمندی ساخته می‌شود، بازنشر نگرش‌های فردی سازنده است و به‌سادگی می‌توان اعتراف کرد نگرش‌هایی ناب و اخلاق‌مدارانه امثال قریبیان در اجتماع امروز، می‌تواند چه بسیار سازنده باشد. با اینکه سیاهی غیراخلاقی آسمان را در سراسر فیلم درک می‌کنیم و همچون هیولایی بی‌اخلاق از وی وحشت می‌کنیم. بهتر است مسؤولان محترم صدای نگارنده را در این متن مکتوب کنند. وقتی فیلمسازی بدین‌صورت روی خط باریک قرمز حرکت می‌کند و فیلم سلامتی را به جامعه خویش عرضه می‌کند و اتفاقا دستش در جیب هیچ نهاد دولتی نیست می‌توان این پیام را به مدیران بالادستی فرهنگ ارائه کرد؛ کسی که در ساخت فیلم نه در متن و نه در فرامتن آلوده نیست می‌توان روی او حساب بیشتری باز کرد. امید می‌رود امثال قریبیان با این سلامت متنی و فرامتنی بتوانند فیلم‌های بیشتری بسازنند و خطاب به فرامرز قریبیان باید نوشت:
 آقای قریبیان! در وانفسای سیاه‌نمایی، به خاطر نشان‌ دادن تصویری مترقی از تهران، در وانفسای سیاه‌نمایی قوانین مترقی قضایی، به خاطر نشان ‌دادن تصویر یگانه از پلیس ایرانی و به‌خاطر سعی در تغییر ذائقه مخاطب ایرانی، به‌خاطر تمام تلاش مستقل برای افزایش ‌شأن سینمای تحقیر شده‌ای که به‌دام تلویزیونی‌شدن افتاده است، مچکریم.

   شام کاری اشتون چرا لغو شد؟/2
   پرونده قطور شکایت از جراحان زیبایی/4
   عابربانک‌ها  پول نمی‌دهند!/3
    وزارت ورزش کی‌روش را فراری خواهد داد/10
   استقلال کریمه طلا را ارزان کرد/3

محمد دیانتی: «وطن امروز» پیش‌تر یادداشتی را با عنوان «استراتژی دوگانه اصلاح‌طلبان در برابر دولت یازدهم» منتشر کرد و در آن از رفتار اصلاح‌طلبان در مقابل دولت که می‌خواهد از مزایای آن برای بازسازی خود استفاده کرده و هزینه خطاهای صورت گرفته را بر گردن روحانی بیندازد سخن گفت و نوشت: اصلاحات می‌خواهد در 3مرحله با مواضع انتقادی؛ خود را به عنوان یک «دگر» برای دولت در سال‌های آینده تعریف کند؛ تحلیلی که امروز از زبان خود اصلاح‌طلبان نیز شنیده می‌شود. پس از انتخابات ریاست‌جمهوری دهم و رفتار رادیکال اصلاح‌طلبان در مقابله با ملت و نظام که منجر به آشوب‌های خیابانی در تهران شد؛ حیات سیاسی این جریان تندرو به سمت ممات پیش رفت و تحریم آنها در انتخابات مجلس نهم و عدم اقبال مردم به این تحریم نیز مرگ سیاسی‌شان را تسریع کرد و همین اتفاق باعث شد تا برخی از این جریان شروع به اظهار لسانی رفتار غلط خود کنند تا در سیاست باقی بمانند اما همچنان غرور دوران دوم خرداد در آنها باقی بود و خط و نشان کشیدن‌شان ادامه داشت. چند ماه پیش از انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم وقتی در نشست انجمن‌های اسلامی دانشجویان از مصطفی کواکبیان، دبیرکل حزب مردمسالاری- از احزاب اصلاح‌طلب- پرسیده شد «آیا اصلاحات به حمایت شخصی چون روحانی که راست سنتی است می‌آید؟» در جواب گفت: «ما نباید هویت اصلاح‌طلبی خود را خدشه‌دار کنیم، اصلاحات که رحم اجاره‌ای نیست».
مشی اصلاح‌طلبان برای حضور مستقل در انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم ادامه داشت و ورود محمدرضا عارف به این عرصه نیز مؤید همین مطلب بود اما وقتی به کوران انتخابات 24 خرداد رسیدیم، روحانی تمام تلاشش را کرد که خود را یک اصلاح‌طلب مدافع آزادی بیان اعلام کند با وجود آنکه سوابق امنیتی فراوانی داشت، بیانیه‌های زیادی در دهه 70 علیه اصلاح‌طلبان نگاشته بود و نطق‌های آتشینی علیه آنها داشت که اصلاح‌طلبان را اراذل و اوباش خوانده بود؛ با این وجود شرایط نابسامان اصلاح‌طلبان و پدرخواندگی هاشمی برای خاتمی باعث شد به حضور روحانی راضی شود و تمام تلاش خود را کرد که اجماعی را روی روحانی در جریان اصلاحات به‌وجود آورد.
اگرچه ناراحتی‌های بسیاری در درون این جریان به‌وجود آمد اما بنا بر اقتضایی بودن ماهیت سیاست، اصلاح‌طلبان پذیرفتند از کاندیدای حداکثری خود (عارف) دست بکشند و به گرد روحانی جمع شوند.
 عارف نیز با حالتی غضب‌آلود و ناراحت از انتخابات کنار کشید. ناراحتی‌ای که بعد‌ها در روزنامه اعتماد سر برآورد و اعلام کرد: «قبول نداشتم به نفع روحانی کنار بروم».
چنین شد که اصلاح‌طلبانی که در ابتدای راه می‌گفتند «اصلاحات رحم اجاره‌ای نیست» در انتهای راه به معنای واقعی کلمه به رحم اجاره‌ای کارگزاران تبدیل شدند و ابراهیم اصغرزاده یکی از اصلاح‌طلبان سرشناس در این باره می‌گوید: «اصلاح‌طلبان اگر سازمان اجتماعی خودشان را در دوران احمدی‌نژاد با استراتژی و هدف روشنی بازسازی می‌کردند و در سال 92 با کاندیدای خاص خودشان بازی انتخابات را می‌بردند، پیروز انتخابات بودند، نه اینکه با رحم اجاره‌ای وارد انتخابات شوند و کاندیدایی را مورد حمایت قرار دهند که متعلق به جناح خودشان نیست».
اما این جریان پس از انتخابات جای نطفه و رحم را تغییر داده است و امروز از روحانی برای بلوغ و بازسازی خود استفاده می‌کند. اصلاح‌طلبان که معتقدند خاتمی آنها را پای روحانی ذبح کرده است امروز تمام تلاششان را می‌کنند که به‌عنوان یک جریان اپوزیسیون در مقابل دولت تدبیر و امید معرفی شوند. موسوی خویینی‌ها درباره مخالفت با دیدار مجمع روحانیون با روحانی اعلام کرد: «دیدن روحانی رفتن یعنی مشروعیت‌بخشیدن به او. روحانی از نردبان اصلاحات بالا رفت اما بویی از اصلاحات نبرده است. او نیروی حاکمیت و نظام است».
از سوی دیگر روحانی نتوانست شعارهای آزادیخواهانه که برای فعالان زن اصلاح‌طلب داده بود را نیز اجرا کند و حتی فائزه هاشمی که از جمله زنان فعال در ستاد روحانی بود به موضع انتقاد از روحانی رفت و در مصاحبه با اعتماد گفت: «عدم حضور زنان در کابینه بر خلاف برنامه‌های منتشر شده از طرف ایشان در زمان انتخابات شروع خوبی حداقل برای 50 درصد جامعه نبود».
این رفتارهای روحانی باعث شد سعید حجاریان هم از گفتن لفظ اصلاح‌طلب برای روحانی پرهیز ‌کند و جریان اصلاح‌طلب که امروز در مرحله نخست استراتژی درازمدت خود قرار دارد، از هر فرصتی برای منتقد نشان دادن خود نسبت به دولت و روحانی استفاده می‌کند. سعید شریعتی، عضو شورای مرکزی حزب منحله مشارکت پس از سخنان رئیس‌جمهور درباره منتقدان توافقنامه در فیس بوک خود نوشت: «به نظر من «کم‌سواد» خواندن منتقدان و «استاد دانشگاه» خواندن اعضای تیم مذاکره‌کننده یک خطای بیانی فاحش از سوی آقای روحانی است».
پس از شریعتی، احمد کارگر نجاتی دیگر عضو حزب منحله مشارکت در دو مطلب به نقد دولت پرداخت و گفت: «درست است که روحانی با تابلوی اعتدال و نوعی دولت فراجناحی به میدان رقابت‌ها آمد اما بی‌هیچ تردیدی او به عنوان شخص خودش از هیچ پایگاه اجتماعی و بدنه سیاسی اختصاصی برخوردار نبود.» وی در مطلبی دیگر با طعنه به روحانی گفته است: «چه خوب می‌شد اگر مقاماتی که برای رسیدن به منصب و قدرت، نیازمند رای مستقیم شهروندان هستند، بویژه رئیس‌جمهوری که می‌بایست خود را در گستره ملی در معرض انتخاب مردم قرار دهد، آرشیو محرمانه‌ای را از تصویر جلسه‌ها و دیدارهایی که در دوره «رایزنی و جلب‌نظر و مددجویی و مشورت‌خواهی و... التماس دعا» با چهره‌ای گشاده و منت‌پذیر و سپاسگزار، با صغیر و کبیر برگزار کرده در گنجه خانه‌اش‌ نگهداری می‌کردند. برای چه؟! برای اینکه پس از استقرار بر عرش کبریایی مسؤولیت، هر از گاهی، دور از چشم «اهل‌بیت و دیوانخانه پر از مشاور و دستیاران ویژه و غیر‌ویژه» که همه هنرشان «به‌به، قربان عالی بود. خسته نباشید!» گفتن است، به تماشای آن صحنه‌های سراسر «استمداد و نمایش وسعت‌نظر و احساس و ابراز نیاز به مشورت دیگران و قربان صدقه رفتن برای حتی کوچک‌ترین پیشنهاد یک شهروند معمولی» بنشینند تا به خاطر آورند اگر برای جلب افکار عمومی و رای گرفتن از مردم، نیاز به فهم و درک واقعیت‌های زندگی و مطالبات آنان و مشورت و نظرخواهی و ارتباط مستقیم با مردم و بویژه صاحبان ایده و اندیشه و تجربه است، در برهه برنامه‌ریزی و اقدام عملی، بسی لازم‌تر و
مؤثر‌تر است!» در چند روز گذشته اصلاح‌طلبان که خود رحم اجاره‌ای برای روی کارآمدن دولت یازدهم بودند، مدعی شده‌اند دولت یازدهم رحم اجاره‌ای آنها برای بازسازی خود است. اصلاح‌طلبان امروز می‌گویند دولت روحانی فرصت خوبی است تا در آن به رشد و نمو و بازسازی گذشته بپردازیم و نتیجه آن را در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 96 برداشت کنیم.