گروه بین‌الملل: ساعت 8 صبح جمعه به وقت غزه (5 صبح به وقت گرینویچ) مهلت آتش‌بس 3 روزه بین ارتش رژیم صهیونیستی و گروه‌های مقاومت فلسطینی مستقر در نوار غزه به سرآمد و در حالی که نشانه‌ای از تمدید آتش‌بس دیده نمی‌شد، تلاش‌های دیپلماتیک برای توافق دو طرف در قاهره ادامه داشت. صهیونیست‌ها ‌که با کوله‌باری از شکست در این جنگ مواجه شده‌اند، ناامیدانه اعلام کرده بودند آماده «تمدید نامحدود» آتش‌بس هستند اما مقامات جنبش مقاومت (حماس) می‌گویند این گروه تصمیم گرفته تا برآورده شدن خواسته‌های خود، با تمدید آتش‌بس مخالفت کند و به جنگ ادامه دهد. اسرائیل در عین حال هشدار داده بود در صورت عدم موافقت حماس و جهاد اسلامی با تمدید آتش‌بس و از سرگیری حملات موشکی از نوار غزه، «کار را در غزه تمام خواهد کرد». گزارش‌ها حاکی از آن است که دشواری‌های بسیاری در مسیر مذاکرات در قاهره به دلیل شروط رژیم صهیونیستی وجود دارد و این رژیم این شرط را گذاشته که بازسازی نوار غزه در گرو خلع سلاح مقاومت است. در حالی که فلسطینی‌ها خواهان این هستند که محاصره‌ به صورت کامل پایان یابد و همچنین گذرگاه‌های مرزی به صورت همیشگی باز بماند، مصر با بررسی مساله گذرگاه رفح در چارچوب مذاکرات کنونی در قاهره مخالف بوده و می‌گوید این مساله مربوط به قاهره و تشکیلات خودگردان فلسطین است. شامگاه پنجشنبه، به نقل از سخنگوی گردان‌های عزالدین قسام، شاخه نظامی حماس، گزارش شد اگر خواسته‌های حماس و قبل از همه، رفع محاصره از بنادر غزه، برآورده نشود، این گروه جنگ را از سر خواهد گرفت. وی در یک پیام تلویزیونی هشدار داد «اگر با این خواسته‌ها موافقت شود، امکان تمدید آتش‌بس وجود دارد و اگر نشود، آتش‌بس پایان می‌یابد و نمایندگان ما از مذاکرات قاهره خارج خواهند شد».
آتش‌بس 72  ساعته که از ساعت 8 روز سه‌شنبه آغاز شده بود، با میانجیگری دولت مصر و مشارکت مقامات تشکیلات خودگردان فلسطینی به دست آمد و در طول آتش‌بس، مذاکرات غیرمستقیم بین نمایندگان اسرائیل و حماس در قاهره جریان داشت. ناظران مذاکرات قاهره  می‌گویند اسرائیل می‌خواهد مقاومت را خلع سلاح کند که مصر و گروه‌های فلسطینی با این امر مخالفند و آن را خارج از چارچوب می‌دانند. اسرائیل همچنین با راه‌اندازی فرودگاه و بندر در نوار غزه که در توافقنامه سال 1993 اوسلو آمده است، به طور کامل مخالفت می‌کند. سامح شکری، وزیر خارجه مصر اظهار داشت که کشورش شدیدا می‌کوشد بر مساله بازگشایی تمام گذرگاه‌های مرزی در غزه تاکید کند. به گفته او «6 گذرگاه اسرائیلی باید بازگشایی شود تا از طریق آنها مایحتاج ضروری و نیازهای انسانی فراهم و عمران و آبادانی غزه شروع شود».
ازسرگیری حملات علیه غزه
صبح دیروز و همزمان با پایان آتش‌بس موقت و دستور نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی برای از سرگیری حملات به نوار غزه، نیروی هوایی و توپخانه‌های این رژیم نوار غزه را آماج حملات وحشیانه خود قرار دادند. شبکه اسکای‌نیوز نیز گزارش داد که در حملات رژیم صهیونیستی به شمال غرب غزه، یک کودک شهید و چند غیرنظامی فلسطینی زخمی شده‌اند. یک جنگنده اف 16 رژیم صهیونیستی نیز غرب شهر غزه را هدف قرار داد. این در حالی است که ابو عبیده، سخنگوی گردان‌های قسام در بیانیه‌ای اعلام کرد مقاومت کاملا آماده است تا نبرد علیه دشمن را برای مدت‌های طولانی ادامه دهد و تانک‌های این رژیم را به بازیچه‌ای در دستان کودکان غزه تبدیل کند و ضمن وارد آوردن خسارت‌های اقتصادی هنگفت به این رژیم، فعالیت فرودگاه بن‌گوریون را نیز به کلی مختل کند. ابو عبیده همچین تاکید کرد حمله زمینی به غزه به معنی هلاکت هزاران نفر از نیروهای دشمن خواهد بود. از نخستین لحظات پایان آتش‌بس موقت در غزه، حملات موشکی به شهرک‌های صهیونیست‌نشین اطراف غزه آغاز شد و سامانه گنبد آهنین برای رهگیری این موشک‌ها به کار افتاد. مقاومت همچنین تجهیزات نظامی دشمن در پایگاه کیزوویم را هدف حمله موشکی قرار داد و بار دیگر عسقلان و اشکول را موشکباران کرد. منابع صهیونیستی اعلام کردند در نتیجه حمله موشکی مقاومت به عسقلان آتش‌سوزی گسترده‌ای در این منطقه به وقوع پیوست. این در حالی است که ارتش عبری دستور داده تا فاصله 80 کیلومتری باریکه غزه تمام پناهگاه‌ها روی صهیونیست‌ها بازگشایی شود و کسی از پناهگاه دور نشود.
آمار شهدای غزه
وزارت بهداشت فلسطین در بیانیه‌ای که پنجشنبه شب صادر کرد، اعلام کرد تا این لحظه آمار شهدای ثبت شده در وزارت بهداشت از زمان شروع تجاوزگری‌های رژیم اشغالگر به غزه از یک ماه پیش تاکنون به هزار و 890 نفر رسیده است که در بین آنها 432 کودک، 243 زن و 85 سالخورده به چشم می‌خورند. همچنین تعداد مجروحان بالغ بر 9هزار و 806 نفر است. این در حالی است که براساس آمارهای رسمی رژیم صهیونیستی، 64 نظامی و 3 غیر نظامی اسرائیلی نیز به هلاکت رسیده و حدود 1008 نفر از جمله 651 نظامی و 357 غیر نظامی زخمی شده‌اند. عملکرد رژیم صهیونیستی در این جنگ بویژه تعداد زیاد تلفات این رژیم، انتقاد گسترده داخلی را به همراه داشته است.
حمایت از مقاومت در غزه
هزاران فلسطینی، روز جمعه در غزه با برپایی تظاهراتی که با فراخوان جنبش حماس برگزار شد، حمایت خود را از مقاومت و هیات مذاکره‌کننده فلسطینی اعلام کردند. آنها پرچم‌های حماس را در دست گرفته و شعارهایی همچون «مقاومت مقاومت» را سر دادند. مشیر المصری، سخنگوی جنبش حماس نیز در میان تعداد زیادی از تظاهرکنندگان حامی مقاومت در غزه گفت: اسرائیل باید بداند که مبارزان در میدان درگیری‌ها و برای نبرد آماده هستند.
اذعان رژیم صهیونیستی به شکست در ترور رهبران مقاومت
بنی گانتس، رئیس ستاد ارتش رژیم صهیونیستی اذعان کرد این رژیم در ترور رهبران مقاومت فلسطین شکست خورده است و عدم توانایی در ترور رهبران مقاومت، شکستی برای این رژیم تلقی می‌شود. وی مدعی شد ارتش اسرائیل می‌تواند آنها را در هر زمانی و در هر مکانی هدف قرار دهد. رهبران حماس همچنان هدف ترور ما قرار دارند و زمانی که فرصتی حاصل شود، آنها هدف قرار خواهند گرفت. بنی گانتس در کنفرانسی خبری گفت: ما در پایان جنگی طولانی هستیم که با عملیات گسترده‌ای آغاز شد و به عملیات زمینی در داخل نوار غزه انجامید.
افزایش حملات سایبری علیه اسرائیل
شرکت تحقیقاتی «آربور نت‌ورک» که در زمینه امنیت سایبری فعالیت می‌کند گزارش داده از زمان حمله رژیم صهیونیستی به غزه حملات سایبری علیه این رژیم افزایش 500درصدی داشته است. طبق گزارش این شرکت، این حملات موسسه‌های مالی و سازمان‌های نظامی اسرائیل را هدف گرفته‌اند. سازمان موساد و دفتر بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی بخشی از این حملات بوده‌اند که از ماه جولای و از زمان آغاز حمله به غزه آغاز شده‌اند.
حملات اسرائیل به کرانه باختری
شکست اسرائیل و دست نیافتن به اهداف خود در تجاوز به باریکه غزه باعث شده این رژیم برای جبران شکست، فلسطینی‌های کرانه باختری رود اردن را بیش از پیش قربانی توطئه‌های خود کند. روز جمعه در ادامه سرکوب فلسطینی‌های کرانه باختری رود اردن، ارتش رژیم صهیونیستی 11 فلسطینی از جمله یک عضو ارشد حماس را در شهر الخلیل بازداشت کرد. ارتش اشغالگر طی هفته گذشته نیز در مناطق مختلف کرانه باختری رود اردن 120 فلسطینی را بازداشت کرده بود. کرانه باختری رود اردن ناآرام است و اسرائیل همچنان به شهرک‌سازی و سرکوب فلسطینی‌های این منطقه ادامه می‌دهد.  عبدالعال العنانی، مدیر مرکز اسیر فلسطینی  در مصاحبه با شبکه خبری العالم گفت: «تاکنون بازداشت هزار و 500 فلسطینی در کرانه باختری رود اردن گزارش شده است که سرنوشت تعدادی از بازداشت‌شدگان نامعلوم است و مراکز مدافع حقوق اسرای فلسطینی اطلاعی از اوضاع آنها ندارد». واصل ابویوسف، عضو کمیته اجرایی سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) نیز در مصاحبه با العالم گفت: «اسرائیل معتقد است مجاز به ارتکاب هر جرم و جنایتی است و ما پیش بینی می‌کنیم بازداشت‌ها و سرکوب‌ها در کرانه باختری رود اردن افزایش یابد و فلسطینی‌های بیشتری در اعتراض به تجاوزات و اشغالگری رژیم صهیونیستی شهید شوند».
نخستین بحران آوارگان اسرائیلی
اسرائیل برای نخستین بار از زمان موجودیت خود با بحران آوارگان مهاجران یهودی ساکن سرزمین‌های اشغالی روبه رو شده است. به گزارش سایت اسرائیلی تحلیلی- اطلاعاتی دبکا، این رژیم از زمان تشکیل تا به امروز برای اولین بار با بحران و پدیده‌ای به نام موج آوارگان اسرائیلی روبه‌رو شده است. در ادامه  گزارش این پایگاه خبری که به موساد وابسته است، آمده: «هم‌اکنون مقامات در تل‌آویو برای حل این بحران جدید و نوظهور ناگزیر هستند به فکر راه‌حلی مناسب باشند». ارتش اسرائیل صبح دیروز  همزمان با پایان مهلت آتش‌بس ۷۲ ساعته و آغاز حملات اسرائیل به نوارغزه و به تبع آن آغاز حملات موشکی مقاومت به عمق فلسطین اشغالی، دستور داد تمام پناهگاه‌ها بازگشایی شوند و از تمام شهرک‌های صهیونیست‌نشینی که در فاصله ۸۰ کیلومتری تا نوار غزه قرار دارند نیز خواست تمام پناهگاه‌های خود را روی این شهرک‌نشینان بار دیگر بازگشایی کنند.

 

احمد توکلی و الیاس نادران دو اقتصاددان مجلس در نامه‌ای به رئیس‌جمهور درباره بسته خروج از رکود اعلام کردند: مدل بسته خروج از رکود نسخه شکست خورده صندوق بین‌المللی پول است که از دولت سازندگی تاکنون درحال اجرا بوده و خود از عوامل وضع موجود است. از آنجا که همه متن نامه در این مجال قابل انتشار نیست، بخش‌هایی از آن به چاپ می‌رسد.
- ساختار متن پیشنهادی دولت نیز از سه جهت منطقی بود: 1- استفاده از یک مدل نظری برای تحلیل و چاره‌جویی، گرچه ایراد وجود داشته باشد،
2- علاج دردها از طریق کشف علل آنها و
3- تقسیم‌بندی زمانی به‌نسبت منطقی.
- مدل تحلیلی به‌کار‌رفته مدل نئوکلاسیک است که در آن به‌دنبال تعادل در بازارهای چندگانه، پول، سرمایه، کار و کالا هستند و نسخه‌ بی‌بدیل و همه‌جایی و همه‌گاهی را در حل تنگناهای اقتصادی، آزادسازی عرضه و تقاضا در تمام بازارها و خودداری دولت از هر نوع مداخله‌ای در اقتصاد می‌شمارد. نسخه‌ای که صندوق بین‌المللی پول برای چند دهه بر جهان تحمیل کرد و جز چند کشور که از تعداد انگشتان یک دست تجاوز نمی‌کند، در بقیه‌ کشورها به شکست انجامید. این نسخه از آغاز دولت سازندگی تاکنون در کشور، کم و بیش، در حال اجرا است و خود یکی از عوامل مهم وضع موجود است.
- تحلیل ارائه شده در برخی جهات از واقعیت دور می‌شود. گرچه افزایش جهشی قیمت انرژی را در دوره‌ دی 1389 تا نیمه 1392 مؤثر در افزایش هزینه‌ تولید و کاهش ارزش افزوده بخش‌های صنعت و خدمات می‌خواند، ولی آن را عامل رکود سال‌های 91 و 92 نمی‌شناسد، چنانکه بیماری هلندی نیز در این تحلیل جایگاه مناسبی ندارد. عامل آغازگر رکود را تحریم نفتی و تحریم مالی(بانکی) می‌شمارد که در بستر مساعد سال‌های پایانی دهه 1380، صادرات نفت را بشدت کاهش داد و از ارز در دسترس کاست و بهای آن را با نوسانات شدید و جهش همراه ساخت. روشن است که تحریم نقش حائز اهمیتی در رکود تورمی در 2 تا 3 سال اخیر بازی کرده است ولی آنچه بسته سیاستی در تعلیل و تحلیل وضعیت ارائه داده است، با واقعیات تطبیق درستی ندارد. نتیجه تزریق درآمد هنگفت ارزی (و در فقدان آن، برداشت از حساب ذخیره ارزی برای مقاصد بودجه‌ای) در 3 تا 4 سال بعد، منشأ رکود تورمی بوده است. در واقع از سال 1387 به بعد، نرخ رشد GDP  قبل از منفی شدن در سال‌های 91 و 92، جز سال 1389، به ترتیب 8/0، 3و 3 درصد بوده، فشار بیکاری در آن سال‌ها هنوز از خاطرها نرفته است. رشد 8/5 درصدی سال 1389 نیز با فروش 87 میلیارد دلاری نفتی استثنای این دوره است. متوسط نرخ رشد دوره 2011-2008 (تقریبا متناظر 1390-1387) برای کشورهای در حال توسعه آسیایی 3/7 درصد بود. این متغیر برای ایران در همین دوره 26/3 درصد بود.
- موضوع بسیار مهم دیگر، غفلت یا تغافل از جنبه‌های نهادی اقتصاد ملی مانند فساد سیستمی، تأثیر نفوذ سیاسی در شکل‌گیری بودجه دولت، ساختار نامناسب اداری، کشمکش‌های ناشی از قبیله‌گری سیاسی، بی‌ثباتی سیاست‌ها و قوانین و فقدان یا ضعف ساختارهای سیاسی لازمه مردمسالاری (احزاب مستقل- رسانه‌های آزاد) در چاره‌جویی گذر از رکود تورمی موجود است.
- بسته سیاستی ضدرکود وقتی به راه‌حل‌ها می‌رسد با رویکردی واقع‌بینانه و درست آغاز می‌کند که آن تعقیب راه‌حل‌های ضدرکودی غیرتورمی است. ولی تحت تأثیر همان راهبرد برونگرا، از صنعت نفت و پتروشیمی که تاکنون کار اصلی‌شان خام‌فروشی بوده است، به عنوان بخش پیشران دفاع می‌شود و راه‌حل‌ها از مسیر سیاست خارجی جست‌وجو می‌شود چون حل مشکلات به پذیرش پارادایم سازمان‌های جهانی گره می‌خورد، تأکید بر آزادسازی در همه بازارها، بویژه در بازار پول، سرمایه و کالاست.
- در ارائه راه حل خروج از رکود 4 راهبرد به درستی حاکم بر تصمیم‌گیری‌ها معرفی می‌شود: 1- عدم اتکا به منابع بانک مرکزی 2- دامن نزدن به بیماری هلندی 3- توجه به بنگاه‌های کوچک و متوسط و 4- چشم ندوختن به افزایش حجم پول برای افزایش درآمد اسمی خانوارهاست. بر این فهرست راهبردهای زیادی را باید افزود، از جمله: 5- دو رکنی بودن اقتصاد(پیشرفت و عدالت) و عمل به اقتضای اقتصاد مقاومتی 6- ضرورت قطعی حمایت از مستضعفان در مسیر مبارزه با رکود 7- پرهیز از کشمکش ناشی از قبیله‌گری سیاسی و تلاش برای گفت‌وگو و مفاهمه.
- در مجموعه سیاست‌های ضدرکودِ غیرتورمی سخن از «شناور ساختن نرخ سود بانکی متناسب با تورم انتظاری» و «ایجاد رقابت بین بانک‌ها» رفته است!
- انحراف نقدینگی بیشتری به سوی سوداگری، یکی دیگر از تبعات سیاست پیشنهادی دولت است. هم‌اکنون سهم بخش بازرگانی و خدمات از تسهیلات شبکه بانکی بیش از 7/62 درصد است.
-  یکی دیگر از موارد مهم که تصمیم دولت بدون توجه به واقعیات  بازار و کشور به عرضه و تقاضا  احاله شده است، موضوع ارز است. در سیاست‌های پیشنهادی تأکید بر نرخ حقیقی ارز است که در ارتباط با تورم داخل و خارج تعریف می‌شود.

حسین بابازاده‌مقدم:بار دیگر هاشمی‌رفسنجانی که گویی قرار است تا آخر عمرش فرصت‌های بیان عقیده و نظر را صرف انتقام از جریان‌های رقیبش در گذشته کند در حالی که همزمان با درپیش گرفتن رویه‌هایی تازه در برقراری ارتباط با عناصر ناهنجار از خود نقش‌های جدیدی را بروز می‌دهد، منتقدان را «خوارج» معرفی کرد. این اتفاق در حالی رخ داده است که چندی قبل او حامیان جریان گفتمان انقلاب اسلامی را «جدیدالاسلام» برچسب‌گذاری کرده بود.
آقای هاشمی به مناسبت یک‌سالگی دولت در نامه‌ای برخی نکات تکراری اما تثبیت شده از مواضعش پیرامون دولت گذشته، شرایط کشور و برداشت تاریخی‌اش را به همراه اصرار بر اشتباه گذشته‌اش در عرصه سیاست، اقتصاد و فرهنگ ایران و علاوه بر اینها شمه‌ای از ادامه مسیر در فرافکنی‌های اقتصادی و سیاسی از مسؤولیت‌های فعلی دولت را به نمایش گذاشته است.
نامه هاشمی یک روال عادی دارد، درست مثل اینکه روی دکمه تکرار زده باشی همان حرف‌های قبلی پخش می‌شود؛ سیر انقلاب، کارهایی که در دولت وی موسوم به سازندگی انجام شده و بالاخره تهاجم به دولت قبل که تا هاشمی زنده است قابل بخشیدن نیست. البته شاید هاشمی علاقه داشته باشد از خودش تصویر رهبر یک موج اصلاحی را به نمایش بگذارد، چرا که او هم طبیعتا می‌داند بسیاری از انحراف معیارهای صورت گرفته در 16 سال قبل از دولت سابق یا مستقیما توسط خود وی طراحی شده یا اینکه دوستان و شاگردان و مدیران میراثدار سبک فکری او شرایط را رقم زده‌اند، بنابراین طبیعی است که در روزگار کهنسالی و در شرایطی که به قول خود ایشان «نعل به نعل» پیش‌بینی‌ها در مورد رئیس‌جمهور پیشین درست از آب درآمد یا به عبارتی روشن‌تر «درست از آب درآورده شد»، دیگر او می‌تواند نقش یک پدر پیر مهربان و دلخسته و پشیمان را بازی کند اما آیا فرزندان او را به پدری قبول دارند؟ آیا او را می‌بخشند؟
نامه اخیر اختصاص دارد به اینکه او چه کرده و در دولت قبل چه اتفاقی افتاده است، اقدامات سایر دولت‌ها در اظهارنظرها و مواضع هاشمی مفقود است؛ مثلا اینکه حدفاصل این دو دولت در 8 سالی که مدیریت کشور در اختیار محمد خاتمی قرار داشت، فاکتورهای مورد نظر وی چگونه تعقیب می‌شد، اصلا حاضر است خود را مسؤول رخدادهای دولت مدعی اصلاحات بداند یا خیر و البته اگر این دولت فعلی هم آنچنانی که بر سر شیر شکار شده‌اش ایستاده و با آن عکس می‌گیرد، متعلق به حضرتشان است بنابراین درباره کل مسائل کشور هاشمی باید پاسخگو بوده و قبول کند درباره تمام مشکلات کشور یک‌تنه پاسخگو باشد. این تمامیت‌خواهی و پدرپنداری هاشمی برای جریان‌های سیاسی‌، گویی از سوی دیگری با غفلت عظیمی از سوی کسانی که به او توصیه می‌کنند تا همچنان نقش بزرگ‌تر و آقا بالاسر را بازی کند، توأم است، چرا که عملا این افراد و جریان یاد شده هاشمی را در موضعی قرار می‌دهند که 4 سال بعد به عنوان مسؤول تمام گرفتاری‌های مردم شناخته شده و تمام تلاش وی برای مظلوم‌نمایی و سفیدسازی نقش‌های سیاسی و اجتماعی‌اش، نقش بر آب شود.
هاشمی که به خوبی واقف است نرخ تورم به صورت متوسط در دولت وی در بالاترین میزان ممکن نسبت به دوره‌های خاتمی و احمدی‌نژاد بوده است در این نامه که فقط به مناسبت سالگرد دولت روحانی به رشته تحریر درآمده است، وضعیت را در پایان 8 سال دولت قبل فلاکتبار توصیف کرده و همچنین کوشیده است از واقعیت‌های تاریخی کارنامه واقعی خودش براحتی عبور کند.
وی در تشریح عملکرد دولت موسوم به سازندگی از فاینانس‌های پیشنهاد شده به ایران در بخش عمران به عنوان یک مزیت در شرایط فراصنعتی یاد کرده است که در واقع اختصاص به نوعی از سرمایه‌گذاری خارجی برای پیشبرد طرح‌های اقتصادی درون کشورها در پروژه‌های معینی دارد اما او توضیح نداده چرا نرخ تورم، بیکاری، وضعیت فشار مالی و سختی‌های عملی زندگی مردم کشورمان در دوره مدیریت وی تا میزان بسیار قابل ملاحظه و غیرقابل تکراری بالا بوده است، وی توضیح نداده است آیا آمارهای خیره‌کننده تورم‌ها در دولت‌های وی صحت داشته است و اگر صحت داشته آن نرخ تورم فلاکت محسوب می‌شده است یا این نرخ مربوط به اواخر دوره قبل؟! حتی این موضوع هم اهمیت ندارد، هاشمی و جریان متبوعش اگر از «آواربرداری» از «ویرانی‌های هشت ساله» سخن به میان می‌آورند، در واقع این هراس را به نمایش می‌گذارند که ممکن است در انتخابات بعدی باز فردی از گفتمان انقلاب اسلامی عنان مدیریت کشور را به دست گیرد. فردی آزموده، برآمده از عقلانیتی محاسبه‌گر، بدون صفت‌های خلقی و مدیریت منفی احمدی‌نژاد (که او را با بحران‌های متعددی روبه‌رو کرد) که این‌بار علاوه بر تومار نفاق ساده گذشته، تومار نفاق پیچیده فعلی را درهم بپیچد. این موضوعی است که بسیاری را وادار کرده تا همچنان وضعیت 8 سال گذشته کشور را «ویرانه» و وظیفه دولت فعلی را «آواربرداری» توصیف کنند. باید اصولگرایان هم البته درک کنند که نگاه جریان هاشمی به فضای سیاسی رقبایشان نگاهی یکپارچه است.
این خطر برای هاشمی و دوستانش بسیار ملموس است که همان رویه‌ای را که مردم در برابر دولت و مشروعیت خود وی داشتند، در قبال این دولت 4 ساله هم اتخاذ کنند البته موفقیت دولت فعلی در عدم پیروی از روش‌های شکست خورده و ناکام و عملا ضد مردمی دولت‌های موسوم به سازندگی است. مرور درگیری‌های شهرهای مختلف کشور در این سال‌ها و ریشه‌های ناآرامی و شورش‌های شهری می‌تواند بسیاری از پرسش‌ها را پاسخ دهد.
در عین حال شایسته است رسانه‌های مستقل فاینانسی را برای بیان توضیحات هاشمی درباره فقر، گرانی، تورم و بیکاری در 8 سال موسوم به سازندگی ایجاد کرده و از او برای بیان علل فشارهای وحشتناک اقتصادی بر مردم و برخورداری از بالاترین میزان متوسط نرخ تورم طی 8 سال توضیح بخواهند تا دیگر وی امکان فرافکنی‌هایی از این دست را نداشته باشد.  

 

گروه اقتصادی: حسن روحانی در آخرین روز سفر به چهارمحال و بختیاری به دفاع از یک پرونده بزرگ پرداخت تا همگان را به تعجب وادارد. رئیس‌جمهور در میان حیرت همگان در جلسه شورای اداری استان چهارمحال و بختیاری با اشاره به مشکلات به وجود آمده بر سر راه واردکنندگان گندم و سر و صدای برخی برای تخلیه بار کشتی‌های کالاهای اساسی گفت: پارسال شاهد بودید که گندم را چقدر و با چه مشکلاتی از خارج وارد کردیم. کار به جایی رسید که یک دفعه 80 الی 90 کشتی حامل کالاهای اساسی در آب‌های آزاد پهلو گرفتند و کالاها روی آب بود و به خاطر مشکل ارزی و ده‌ها مشکل دیگر نمی‌شد این کشتی‌ها را تخلیه کنیم. وی افزود: یک وزارتخانه ما شهامت کرد و به مجموعه‌ای گفت اگر می‌توانید از اعتبار خود هزینه کنید و بار کشتی‌ها را تخلیه کنید و پول شما را دیرتر می‌دهیم و آن مجموعه هم پذیرفت اما در همین زمان عده‌ای اعلام کردند در این زمینه رانت صورت گرفته و خوردند و بردند و متاسفانه رسانه‌های گروهی هر چند که تعمد نبوده، کم‌اطلاعی کردند. نباید به هر چیزی تکیه کنیم و به شایعه‌ای اعتماد کنیم؛ متاسفانه کسی حرفی می‌زند و آن حرف ناصواب مدام تکرار می‌شود.
روحانی تاکید کرد: مگر می‌توانند این دولت پاک را لکه‌دار کنند؟ فساد غرق شده سال‌های پیش را مگر می‌شود با این سر و صداها شست. آنها باید بیایند پاسخ دهند. این دولت اعتقادش بر این است که با رانت، فساد، جناح‌بازی، حزب‌بازی و طایفه‌بازی نمی‌توان کشور را به پیش برد. روحانی در بخش دیگری از سخنان خود اقدامات دولت را در یک سال گذشته خوب توصیف کرد و گفت: جامعه ما آرامش می‌خواهد، چرا که افراطی‌گری و شعار دادن مشکلی را حل نمی‌کند. باید آستین را بالا بزنیم و برای خدمت به مردم به صحنه بیاییم و با اولویت‌بندی برای حل مشکلات مردم، برنامه‌ریزی کنیم. روحانی اظهار داشت: تحت نام دور زدن تحریم‌ها، نفت را دادند به عده‌ای بردند و خوردند و عملا ملت ایران را دور زدند و البته حالا عده‌ای از آنان که بازداشت و در زندان هستند، آدرس می‌دهند که در فلان حساب خارجی آنها میلیاردها وجود دارد در حالی که یک دلار هم در آن حساب‌ها نبود. این بازی‌هایی که بعضی‌ها درمی‌آورند و دروغ‌هایی که می‌سازند و می‌گویند فلان جا رانت شد برای پوشاندن آن رسوایی‌ها است. البته ما قصد دعوا با کسی را نداریم اما باید مردم بدانند که در سال‌های گذشته بر آنها چه گذشته است.
 ماجرا چیست؟
چیزی که تعجب همگان را برانگیخته این است که احمد توکلی، عضو کمیسیون برنامه و بودجه بارها و بارها اعلام کرده موضوع رانت 650 میلیون یورویی اصلا سیاسی نیست و قصد دارد در این زمینه به دولت کمک کند. اما ماجرای این رانت 3 هزار میلیارد تومانی چیست که رئیس‌جمهور در نهایت حیرت از آن دفاع کرده است؟
ماجرا از اینجا شروع شد که در تاریخ 18/7/92 گزارش موثقی به دست توکلی، نماینده مجلس و عضو ناظر در شورایعالی پول و اعتبار رسید که برای یک شرکت خاص امتیازی در نظر گرفته‌اند که برای سایر شرکت‌ها در نظر نگرفته و نمی‌گیرند. ماجرا اینگونه بود که در واردات کالاهای اساسی، کشتی‌ها، کالای اساسی را از مقصد بار می‌کردند اما در مالکیت فروشنده بود. در خلیج‌فارس و آب‌های ایران تا ارز تخصیص داده نمی‌شد و فروشنده خاطرجمع نمی‌شد که ارز به حساب او رفته، اجازه پهلوگرفتن کشتی و تخلیه بار را نمی‌داد. این فرآیند طولانی بوده و در شرایط تحریم اوضاع سخت‌تر است، طبیعی است که عدالت وقتی اجرا می‌شود که این سختی (طول کشیدن تخلیه بار کشتی‌ها) برای همه یکسان باشد و برای افراد خاص تسهیلات ویژه‌ای در نظر گرفته نشود تا تبعیض، کار را دشوارتر نکند. برخی کشتی‌ها تا 11 ماه منتظر می‌ماندند و روزی 25 هزار دلار خسارت تاخیر تخلیه می‌دادند تا ارزی از چین حواله شده و به این بار تخصیص داده شود، ارزی که تخصیص داده می‌شد لااقل 25 روز به بالا تا 3 ماه زمان نیاز داشت که البته دولت تلاش می‌کرد این مدت را کوتاه کند ولی در حالت طبیعی حداقل 25 روز و حداکثر 45 روز طول می‌کشید و برای اینکه دست به دست چرخیده و به دست فروشنده در کشور مبدأ صدور برسد بین 9 تا 13 درصد هزینه انتقال ارز آن می‌شد. استثنائا به یک تاجر خاص از هالک بانک ترکیه تخصیص ارز داده شد به میزان حدود 85 هزار یورو که 2 روزه به جای حداقل 25 روز عمل می‌کرد و هزینه انتقال آن هم ۲ درصد بود. بنابراین یک هزینه 10 درصدی کمتر می‌شد و حداقل حدود یک ماه هزینه کمتری می‌داد، خواب سرمایه نداشت و بازار را زودتر می‌توانست پوشش داده و امتیاز فروش داشته باشد که البته هیچ کدام از اینها بد نیست اما به شرط اینکه برای همه باشد. جالب اینکه توکلی در آبان 1392 به روحانی نامه محرمانه می‌نویسد و وی را از این موضوع مطلع می‌کند تا اجازه ندهد این کار اتفاق بیفتد اما هنوز موضوع این رانت حل نشده، ماجرای رانت دیگری آغاز شد. داستان از این قرار بود که پیشنهادی را همان تاجر خاص مطرح می‌کند که توسط یکی از استانداران سابق که الان همکار این تاجر شده به دست وزیر صنعت، معدن و تجارت می‌رسد که اجازه دهید من به اعتبار خودم جنس از خارج بیاورم، به من اجازه تخلیه دهید چون من رضایت فروشنده را قبل از اینکه به او ارز بدهم می‌گیرم و کالا را تخلیه می‌کنم. شما قبل از اینکه به من ارز تخصیص دهید کد رهگیری را بدهید که من کالا را ترخیص کرده و آن را در بازار بفروشم، بعد به من تعهد دهید که سر 4 ماه، 5 ماه و 6 ماه،650 میلیون یورو به من تخصیص خواهید داد. توکلی در این مورد می‌گوید: «با اجرای این دستور چند اتفاق مثبت افتاد؛ اول اینکه این تاجر دموراژ نمی‌دهد و 6 ماه بعد که کشتی‌ها به آب‌های ایران رسید تخلیه می‌شود، این تاجر می‌تواند کالا (که خوراک دام و طیور است) را ترخیص کرده و بازار را معتدل نگه دارد تا مصرف‌کنندگان ما که دامداران و پرورش‌دهندگان طیور هستند، از این بهتر استفاده کنند. تثبیت زمان به این تاجر امکان برنامه‌ریزی داده و نااطمینانی را کاهش می‌دهد که امر مثبتی است علاوه بر این به بانک مرکزی هم امکان برنامه‌ریزی می‌دهد چون می‌داند که چه مقدار و چه وقت باید به این تاجر ارز تخصیص دهد. چنین تسهیلاتی برای هر تاجری خوب است و باز هم عدالت وقتی رعایت می‌شود که این امکان برای همه تاجران فراهم شود.» توکلی در اینجا هم به رئیس کل بانک مرکزی نامه می‌نویسد و اعلام می‌کند چنین تفاهمنامه‌ای خوب است و تسهیلاتی که به آن تاجر دادید روند ترخیص کالا را تند می‌کند و کلا برای بازار هم بهتر است اما باید این تسهیلات برای همه تاجران در نظر گرفته شود نه برای یک تاجر خاص. طبق بررسی‌های دیوان محاسبات تفاهمنامه وزارت صنعت با آن تاجر خاص در حالی که ضرری برای بازار نداشته تخلف بوده و به مسؤولانی که چنین تخلفی انجام داده‌اند تذکر هم داده شده است. توکلی نماینده مجلس نیز بعد از تکذیب مسؤولان دولتی در مورد چنین رانتی، آن را پیگیری می‌کند و مسؤولان نیز وی را به سیاسی‌کاری متهم می‌کنند در حالی که موضوع اصلا یک اتفاق اقتصادی است و معلوم نیست دولتی‌ها چرا این‌قدر هراسان مقابل آن موضع‌گیری می‌کنند. مساله ساده است، توکلی می‌گوید تسهیلاتی مانند تامین ارز و کالا برای تاجران موجب رونق بازار می‌شود و چنین شرایطی را برای همه فراهم کنید اگرنه ایجاد تسهیلات برای یک فرد و تفاوت قائل شدن برای تاجر خاص، رانت به وجود می‌آورد، همین.  جالب اینکه بعد از افشای این رانت بانک مرکزی هیچ ارزی به تاجر خاص نداد اما به گفته توکلی اصل تفاهمنامه تخلف محسوب می‌شود و رانت صورت گرفته و مسؤولان باید جلوی تکرار آن را بگیرند. وی در این باره گفته بود: «این مساله سیاسی نبود و نباید سیاسی شود. می‌خواهم به دولت کمک کنم تا مشکلات کاهش یابد».  بعد از رای دادستان دیوان محاسبات این مسؤولان دولتی بودند که با اظهارات خود، موضوع رانت 3 هزار میلیارد تومانی را کش دادند و هنوز هم این کار را می‌کنند و معلوم نیست روحانی به چه علت وارد این ماجرا و حمایت از این اقدام شده است. توکلی بعد از اظهارات روحانی با اعلام این مطلب که از سخنان رئیس‌جمهور متعجب شده، در گفت‌وگوی کوتاهی با «وطن‌امروز» گفت: در حال مطالعه سخنان رئیس‌جمهور هستم و در روزهای آینده پاسخ ایشان را خواهم داد اما این پاسخ به این زودی‌ها نخواهد بود. آن تاجر خاص که روحانی تلویحا از وی حمایت کرده بیش از 1000 میلیارد تومان معوقه بانکی دارد و از جمله افرادی است که بانک‌ها از وی شکایت نمی‌کنند. هنوز معلوم نیست چرا دولتی‌ها از این تاجر خاص و رانتخواری‌ای که وزارت صنعت مرتکب شده حمایت می‌کنند و قصد دارند این موضوع را
کش بدهند.

بیژن  مخبر: با اظهارنظر صریح آقای رئیس‌جمهور، ماجرای رانت 650 میلیون یورویی یا همان 3 هزار میلیارد تومانی دولت یازدهم اکنون در سطح بالاتری مورد توجه و بررسی قرار خواهد گرفت. آقای روحانی نه تنها صراحتا از اقدام وزارت صنایع در امضای این تفاهمنامه حمایت کرد بلکه این تفاهمنامه را نتیجه «شهامت» وزارت صنایع دانست: «یکی از وزارتخانه‌ها شهامت کرد و به یک نفر گفت اگر بتوانی کشتی‌هایت را با اعتباری که در دنیا داری خالی کنی من پول کالاها را به شما می‌دهم. یک عده‌ای آمدند هیاهو و شایعه کردند رانتخواری شد، گرفتند و بردند و متاسفانه رسانه‌های گروهی به این قضیه دامن زدند که ان‌شاءالله تعمدی نبوده و روی کم‌اطلاعی بوده باشد.»
 آقای رئیس‌جمهور در ماجرای رانت 650میلیون یورویی یا همان 3 هزار میلیاردی جدید، موضع‌گیری علنی کرده و رسما از مدیران خود حمایت کرده است. مشخص نیست آقای روحانی براساس چه ضرورتی تصمیم گرفته است به موضوع جنجالی رانت 650 میلیون یورویی ورود کند. این موضع‌گیری علنی و رسمی می‌تواند هزینه‌هایی برای دولت و آقای رئیس‌جمهور به همراه داشته باشد. به این نکات توجه کنید.
1ـ ماجرای رانت 650 میلیون یورویی را اولین بار احمد توکلی، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی فاش کرد. یعنی منبع انتشار خبر، یک نماینده باسابقه مجلس است. براساس اظهارات توکلی، وزارت صنایع در ماجرای 650 میلیون یورو، یک اقدام غیر قانونی انجام داده و در قالب یک تفاهمنامه تبعیض‌آمیز، یک رانت هنگفت به یک تاجر داده است. دیوان محاسبات به عنوان بازوی نظارتی مجلس نیز، وقوع این رانت را «تایید» کرده است. پرونده 3 هزار میلیاردی جدید، به دادسرای دیوان محاسبات ارسال شده است.  دادستان کل کشور نیز چندی پیش در مجلس درباره این موضوع اظهارنظر کرد.
حجت‌الاسلام اژه‌ای گفت: یکی از نمایندگان در روزهای اخیر یک مورد را به عنوان رانت اعلام کردند، همین فردی که این رانت (۶۵۰میلیون یورو) به او داده شده است هزار میلیارد معوقات بانکی داشته است. بنابراین موضوع کاملا مشخص است. نماینده‌ای از یک رانت بزرگ در مجموعه دولت خبر داده و نهادهای نظارتی مربوط نیز این رانت را تایید کرده‌اند. آیا این اتفاق «شایعه» است؟!
2ـ به نظر می‌رسد با همان منطقی که تفاهمنامه 650 میلیون یورویی را رانت نمی‌داند، می‌توان تخلفات مشهود بابک زنجانی را هم توجیه کرد. در ماجرای 650 میلیون یورویی، شرایط خاص کشور مبنای انعقاد تفاهمنامه‌ای شد که یک کانال انحصاری و تبعیض‌آلود برای یک تاجر ایجاد می‌کرد. یعنی به خاطر شرایط کشور، تفاهم شد تسهیلاتی در اختیار یک تاجر بزرگ قرار گیرد که تبعیض در آن مشهود بود. این تسهیلات تنها به این تاجر داده شد و دیگر تجار از آن محروم بودند. در این ماجرا در واقع نوعی انحصار در ارائه تسهیلات صورت گرفته است. آیا این رانت نیست؟ آیا چنین تفاهمنامه‌ای سازوکار سوءاستفاده را فراهم نمی‌کند؟ آیا این خلاف قانون نیست؟ در ماجرای بابک زنجانی هم تقریبا همین اتفاق روی داده است. به خاطر وضعیت خاص کشور، قراردادی با این فرد بسته شد که شرایط را برای او فراهم کرده بود. او هم دارای امتیازاتی بود که دیگران از آن محروم بودند. اینها محصول بی‌اعتنایی به قانون است. اگر «بردند و خوردند» به خاطر بی‌توجهی به قانون است و اگر نگاه واحدی به تبعیض، رانت و فساد نباشد، قطعا باز هم «می‌برند و می‌خورند.» بنابراین اگر قرار باشد بابک زنجانی به عنوان یک غارتگر بیت‌المال دیده شود، نباید از ماجرای 650 یورویی تمام قد دفاع کرد.
3ـ با ورود آقای رئیس‌جمهور به این ماجرا و دفاع تمام قد ایشان از تفاهمنامه 650 میلیون یورویی، سطح بررسی موضوع ارتقا پیدا کرده است. آقای روحانی این تفاهمنامه را رسما تایید کرده است و چنین سازوکاری در حوزه معاملات تجاری را فاقد ایراد قانونی می‌داند. در حوزه کسب و کار این نگاه می‌تواند به عنوان یک آلارم اقتصادی در نظر گرفته شود. هزینه‌ای که در این میان متوجه دولت و شخص آقای رئیس‌جمهور می‌شود؛ این است که اکنون به جای وزیر، این آقای رئیس‌جمهور است که باید از اتفاقاتی مانند قرارداد 650 میلیون یورویی یا همان 3 هزار میلیاردی جدید دفاع کند. یا دست‌کم اینکه درباره چنین اقداماتی، مردم فورا نگاهشان را به آقای روحانی بازمی‌گردانند. در چنین شرایطی بهتر آن است که قوه‌قضائیه به این موضوع ورود کند تا واقعیت برای افکار عمومی آشکار شود.

 

گروه سیاسی: کاری که محسن رضایی در روز قدس امسال انجام داد با تحسین همه گروه‌های وفادار به انقلاب و نظام مواجه شد. محسن رضایی روز قدس امسال با لباس سپاهی خود به میان مردم آمد. او که خود از بنیانگذاران سپاه است و در تمام مدت جنگ و 9 سال پس از آن نیز فرماندهی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را برعهده داشته است؛ با لباس سپاه به میدان آمد تا با این اقدام نمادین توجه و حساسیت خود به موضوع غزه و تحولات منطقه را نشان دهد. به گزارش «وطن امروز»، یک روز پس از این اقدام نمادین «وطن امروز» خبری به نقل از حداد عادل منتشر شد که خاستگاه این اقدام نمادین محسن رضایی را نشان می‌داد. گویا در یکی از جلسات مجمع تشخیص، محسن رضایی تحولات منطقه را به صورت مبسوط تشریح کرده که در این حین حداد عادل از او می‌خواهد به صورت مستقیم وارد میدان و اصطلاحا «دست به کار» شود و رضایی نیز قول می‌دهد این کار را خواهد کرد. پس از اقدام نمادین محسن رضایی در روز قدس، موجی از تحسین همه گروه‌های وفادار به نظام نسبت به وی ایجاد شد. با این حال در کمال حیرت، یکی از مدیران ارشد وزارت کشور با یک منطق عجیب، این اقدام رضایی را زیر سوال برد و نوشت: «آیا محسن رضایی به سپاه پاسداران بازگشته است؟» این فرد که رئیس مرکز اطلاع‌رسانی وزارت کشور است؛ در این مطلب خواسته یا ناخواسته، اقدام ارزشی محسن رضایی را زیر سوال برد. پس از این اقدام عجیب، دبیرخانه مجمع تشخیص مصلحت نظام با انتشار مطلبی با عنوان «اطلاعیه مهم معاونت اطلاع‌رسانی و بین‌الملل» پاسخ محکمی به این واکنش دولتی داد و اقدام این مقام مسؤول دولتی را مشکوک و تفرقه‌انگیز دانست. به گزارش تسنیم، متن کامل این اطلاعیه به این شرح است: «به اطلاع ملت شریف ایران می‌رساند در شرایطی که همه آحاد ملت، ارکان نظام و گروه‌ها و جناح‌ها در خصوص مواضع اصلی و سیاست‌های کلان نظام تحت زعامت رهبری عظیم‌الشأن انقلاب می‌بایست همگرایی و همدلی داشته باشند، متاسفانه مواضع سوال‌برانگیز یک مقام مسؤول دولتی در وزارت کشور مایه شرم و نگرانی شدید شده است. در این خصوص دبیرخانه مجمع تشخیص مصلحت نظام ضمن تقبیح چنین اقدامات مرموز و تفرقه‌انگیزی که باید آن را بازی در زمین دشمنان نظام و اسلام توصیف کرد، به زودی پاسخ مکتوب و محرمانه خود را درباره ابعاد این اقدام مشکوک خطاب به وزارت کشور ارسال خواهد کرد».
آن نامه و این واکنش!
مناسبات محسن رضایی و دولت روحانی مناسبات نسبتا مناسب و مساعدی بوده است. رضایی بسته‌های اقتصادی مشخصی را به روحانی پیشنهاد داده و روابط نزدیکی با وی داشته است. او حتی در سفر روحانی به استان خوزستان نیز روحانی را همراهی کرد تا از جایگاه خود در این استان به سود روحانی استفاده کند. با این حال او اخیرا با توجه به تحولات غزه و کشتار بی‌رحمانه فلسطینی‌ها توسط این رژیم سفاک، نامه‌ای به حسن روحانی رئیس‌جمهور نوشت و از او خواست از ظرفیت دولت در مجامع بین‌المللی و دیپلماتیک برای دفاع از مردم بیگناه غزه استفاده کند. در برخی محافل که معتقد به کم‌کاری دولت در قبال تحولات غزه هستند؛ این نامه رضایی به عنوان یک اعتراض محترمانه به عملکرد دولت در قبال ماجرای غزه تلقی شد. به هر حال واکنش یک مقام دولتی به اقدام تحسین شده رضایی در روز قدس، در چنین شرایطی که چنین تحلیل‌هایی وجود داشته، رخ داد.

گروه بین‌الملل: ابوعمر چچنی (الشیشانی) سرکرده ارشد گروه مسلح موسوم به دولت اسلامی (داعش) در منطقه موصل در شمال عراق کشته شد. هلاکت او بسیار مهم تلقی می‌شود، چون او یکی از معدود فرماندهان نظامی متخصص تکفیری‌ها در سوریه و عراق محسوب می‌شد و در عین حال نمادی برای ترک‌ها، قفقازها و اروپایی‌هایی بود که جذب  داعش می‌شدند. النشره روز پنجشنبه گزارش داد ابوعمر چچنی که گروه داعش او را به عنوان وزیر جنگ خود انتخاب کرده بود، در جریان درگیری‌ها در منطقه سد موصل در شمال عراق کشته شد. این سایت لبنانی افزود: «نیروهای پیشمرگ کرد در نبردهای منطقه سد موصل «طرخان پاترشوولی» معروف به ابوعمر چچنی را به هلاکت رساندند». اما چچنی که بود و چه جایگاهی در سلسله مراتب داعش داشت؟ عمر چچنی از سران القاعده در چچن همراه با صدها فرد مسلح با همکاری سازمان اطلاعات ترکیه، اوایل سال 2013 وارد سوریه شد تا در کنار جبهه احرار شام که آن زمان هنوز با تکفیری‌ها متحد بود بجنگد. سازمان اطلاعات ترکیه مسؤول جذب نیرو از جمهوری‌های آسیای مرکزی و قفقاز و ماورای آن و انتقال آنان به شمال سوریه است. نام واقعی او به استناد وزارت دفاع گرجستان «طرخان پاترشوولی» است. عمر یا طرخان 45 ساله متولد 1968 در روستای برکیانی در دره بانکیسی است. او از 2006 تا 2007 در ارتش گرجستان خدمت اجباری خود را طی کرد و پس از پایان خدمت در سال 2008 در آبخازیا که مورد منازعه روسیه و گرجستان است، به ارتش گرجستان پیوست. طرخان در نبردهای ارتش گرجستان علیه روسیه در سال 2008 شرکت کرد و ارتقای درجه گرفت و در ژوئن 2010 به بهانه ابتلا به بیماری سل از ارتش جدا شد. عمر در سپتامبر همان سال به اتهام قاچاق سلاح به 3 سال حبس محکوم شده بود اما به دلیل بیماری، قبل از پایان دوره محکومیتش آزاد شد. دره بانکیسی تنها 15 هزار نفر جمعیت دارد و از این رو همه عمر چچنی را می‌شناسند و می‌گویند او ابتدا به ترکیه و سپس به سوریه رفته و با استفاده از دانش نظامی‌ای که دارد، فرماندهی گردانی از مبارزان مسلح در سوریه را به عهده گرفته است. «ایوب پورچشویلی» امام جماعت مسجد روستای جوگل نیز همین عقیده را دارد و می‌گوید عمر و همراهانش به سوریه رفته‌اند. در ابتدا  سرکرده گروه تروریستی موسوم به «ارتش مهاجرین و انصار» بود که در همان آغاز درگیری‌ها، راه خود را از ارتش آزاد جدا کرد، زیرا چنانکه بارها گفته بود به شعارهای آن اطمینان نداشت. ابوعمر پس از تشکیل گروهگ تروریستی موسوم به دولت اسلامی عراق و شام (داعش) که از دل لشکر موسوم به مهاجرین و انصار شکل گرفت، ضمن بیعت با سرکرده آنان موسوم به ابوبکر البغدادی، خودش را منتسب به این گروه دانست. بی‌بی‌سی نیز خبر داده بود وی از سوی دولت اسلامی در عراق و شام، به فرماندهی بخش شمالی داعش منصوب شده است. چچنی خود نیز در گفت‌وگو با یک سایت اینترنتی وابسته به تروریست‌ها در سوریه به ارتباطش با القاعده و داعش اعتراف کرده است. ابوعمر چچنی از طرح داعش برای احیای خلافت اسلامی در سوریه استقبال کرد و پیش از آنکه فرمانده نظامی این گروهک تروریستی شود، به عنوان سرکرده داعش در منطقه شمال سوریه برگزیده شد. در محافل مجازی نزدیک به القاعده معروف است که وی مسافت‌های طولانی را طی می‌کرد تا در عملیات سربریدن اسرای ارتش سوریه و سایر گروهک‌هایی که تشکیلات متبوعش برای آنان حکم اعدام صادر کرده بود، شرکت کند. او با ارسال پیام‌های سرزنش‌آمیز برای گردان‌هایی که جداگانه علیه ارتش سوریه می‌جنگند آنها را خائن به جنگجویان قفقازی برشمرد و طبق ادعای خود، بیش از 500 تن از آنها را به قتل رساند. عمر چچنی فرماندهی گروهی را برعهده داشت که اکثر اعضای آن اهل قفقاز هستند. حوزه عملیاتی گروهش در ابتدا حلب بود، گفته می‌شود وی در حمله به فرودگاه نظامی «منغ» در حومه حلب، حمله به پایگاه لشکر 80 و چندین پایگاه نظامی دیگر دست داشته است. این لشکر مسؤولیت حفاظت از فرودگاه بین‌المللی حلب و منطقه السفیره را چند ماه قبل از اعاده کنترل ارتش بر آن برعهده داشت. حمله به گردان الطعانه و مناطق شیخ سلیمان با مشارکت گروهک تروریستی جبهه النصره از دیگر سوابق او بود. پیش از آغاز عملیات داعش در موصل این‌طور شایع کردند که  ابوعمر چچنی به دست گروهک تروریستی جبهه النصره کشته شده و تحلیلگران غربی به دروغ این امر  را نشانگر خروج نیروهای تحت امر ایمن الظواهری (سرکرده کل این تشکیلات تروریستی) از اطاعت داعش دانستند اما این در حالی بود که چچنی تنها در حال تغییر حوزه ماموریت خود از حلب سوریه به موصل عراق بود و در نهایت نیز با پیوستن داعش به النصره در درگیری‌های عرسال لبنان معلوم شد اختلاف آنها سطحی بوده است. با فراگیر شدن فتنه داعش در عراق بارها چچنی در کنار دیگر سرکردگان تروریست‌ها دیده شد و وجه تمایز اصلی او صورت اروپایی و مو و ریش سرخش بود که به همین خاطر بین  مردم به «شیطان چچنی» معروف شده بود.
 

ثمانه اکوان: قرارداد نفتی ایران و روسیه با واکنش بشدت منفی رسانه‌های آمریکایی و مقامات وزارت خزانه‌داری این کشور روبه‌رو شده است. توافق جدید میان روسیه و ایران برای ارتباط نزدیکتر اقتصادی بین مسکو و تهران، شامل قرارداد نفتی به ارزش 35/2میلیارد دلار در سال است. این قرارداد 5 ساله آخرین تحرک انجام شده از سوی شرکت‌های بین‌المللی برای هجوم به بازار ایران است، آنطور که رسانه‌های اروپایی خبر داده‌اند، بسیاری از شرکت‌های اروپایی بویژه شرکت‌های اقتصادی آلمانی با نگاه به تفاهم نوشته شده نفتی ایران با روسیه به دنبال رقابت بر سر سایر بازار‌های ایران هستند.  این قرارداد که روز چهارشنبه به امضای وزیر انرژی روسیه و زنگنه، وزیر نفت ایران رسیده است، واکنش‌های متعددی را در میان مقامات و رسانه‌های آمریکایی به‌وجود آورده است. در بیانیه‌ای که توسط وزارت انرژی روسیه منتشر شده، آمده است: این یادداشت تفاهم زمینه‌های لازم برای گسترش همکاری‌های تجاری و اقتصادی در زمینه ساخت و ساز و بازسازی ظرفیت تولید برق، توسعه زیرساخت‌های شبکه‌های برق، گاز و همچنین عرضه ماشین آلات، تجهیزات و کالاهای مصرفی را فراهم می‌سازد. الکساندر نواک همچنین در این بیانیه تصریح کرده است مسائل مربوط به این موضوعات، نهم و دهم سپتامبر(18 و 19شهریور) در جلسه کمیسیون بین دولتی روسیه و ایران بحث خواهد شد.
جزئیات قرارداد نفتی
اولین موضوع در قرارداد ایران و روسیه که به سرعت با واکنش منفی آمریکایی‌ها نیز روبه‌رو شده است، مساله خرید نفت از ایران یا مبادله آن با کالاهای مصرفی و غذایی است. در ابتدای امر دوطرف بر سر مبالغ بالایی به مذاکره پرداختند و گفته می‌شد قرار است 25 میلیون تن نفت در طول سال از ایران صادر شود که این میزان به اندازه یک چهارم کل نفت ایران بود. هم‌اینک اما این توافق با تغییراتی روبه‌رو شده است. براساس گزارش روزنامه کامرسانت روسیه، دوطرف هم‌اینک به مقدار کمتری نظیر 5/2تا 3 میلیون تن نفت در سال راضی شده‌اند و این قرارداد به طور متوسط سالانه در حدود 35/2 میلیارد دلار برای ایران به ارمغان خواهد آورد.  این میزان صادرات نفتی به روسیه آنطور که مقامات روس گفته‌اند تحریم‌های ایران را نقض نمی‌کند اما میزان بالای این قرارداد نگرانی‌هایی را برای آمریکا به وجود آورده است. براساس این قرارداد، میزان نفتی که ایران به روسیه می‌فروشد برابر با 10 درصد از میزان صادرات نفت روسیه به کشورهای آسیای شرقی و همچنین 2 درصد از میزان صادرات روسیه به کشورهای اروپایی است. به نظر می‌رسد هدف اصلی روسیه از خرید نفت ایران، صادرات دوباره آن به کشورهای آفریقایی است و بخشی از آن نیز به چین صادر خواهد شد.
تغییر در روابط روسیه - آمریکا
از نظر تحلیلگران روس، امضای تفاهمنامه همکاری اقتصادی بین روسیه و ایران در شرایط کنونی و در زمان فعلی به معنای ایجاد تغییرات بنیادین در روابط روسیه و غرب است. روزنامه کامرسانت تاکید کرده است: مسکو تمام تلاش خود را برای پیدا شدن راه‌حل مسالمت‌آمیز برای پرونده هسته‌ای ایران انجام داد اما حالا به فکر اقداماتی است که می‌تواند باعث بروز برخی واکنش‌های تند از جانب ایالات متحده شود. این مساله به این دلیل است که روسیه دیگر نمی‌خواهد به توصیه‌های مقامات ایالات متحده گوش دهد.  از نظر تحلیلگران روس این کشور تاکنون برای اجرای قرارداد نفتی با ایران به مساله تهدید آمریکا به تحریم روسیه نیز توجه می‌کرد اما با توجه به اوضاع و شرایط جدید به وجود آمده دیگر نیازی نمی‌بیند که به این تهدیدها توجهی بکند. از سوی دیگر روسیه بر این باور است که هم‌اینک هم بسیاری از شرکت‌های اروپایی به سمت بازارهای ایران هجوم آورده‌اند و دیگر نمی‌توان در این زمینه مساله رقابت را درنظر نگرفت. تصمیم آلمان برای از سر گیری روابط اقتصادی با ایران آن هم به میزان 10میلیارد یورو در سال روسیه را به این فکر انداخته که جایگاه خود در بازار ایران را تقویت کند.
واکنش آمریکا
همانطور که از قبل نیز پیش‌بینی می‌شد، مقامات آمریکایی بشدت به این قرارداد اعتراض کرده‌اند. دیوید کوهن، معاون وزارت خزانه‌داری آمریکا در گفت‌وگویی بیان کرده است واشنگتن احتمالا تحریم‌های جدیدی علیه روسیه به دلیل توافق نفتی با ایران اعمال خواهد کرد. کوهن گفت: آمریکا پیش از این درباره توافق با ایران به روسیه هشدار داده و برای این کار تحریم‌های بیشتری در نظر خواهد گرفت. روسیه سیاست بی‌اعتنایی به این هشدار‌ها و تهدیدات را در پیش گرفته است. به همین دلیل لیوان زاگاریان، سفیر روسیه در ایران به خبرگزاری ایتارتاس گفته است این کشور در آینده علاوه بر تأمین نفت خام از ایران، محصولات دیگر نظیر محصولات پتروشیمی، سیمان، فرش، سبزیجات و میوه‌جات فرآوری شده را هم از ایران وارد خواهد کرد. خبرگزاری ریانووستی به نقل از مقامات کرملین بیان کرده است که کاخ سفید از همان ابتدای مطرح شدن این قرارداد تلاش زیادی کرد که مسکو را از انعقاد این قرارداد بر حذر دارد و هم‌اینک نیز کارشکنی زیادی در این باره انجام می‌دهد. به همین دلیل کرملین از تهدید آمریکا به تحریم‌های بیشتر ترسی ندارد.  به نظر می‌رسد پوتین در برابر تهدیدات آمریکا و اتحادیه اروپا شمشیر خود را از رو بسته تا ثابت کند تحریم‌ها اثری بر وضعیت اقتصادی کشورش ندارد. به همین دلیل روز پنجشنبه روسیه واردات هر نوع مواد غذایی و محصولات کشاورزی از کشورهایی نظیر نروژ، کانادا و اتحادیه اروپا را ممنوع اعلام کرد.

محمدحسین قاسمی، تهیه‌کننده فیلم سینمایی «شیار 143» نظر خود را درباره سریال «هفت‌سنگ» و حاشیه‌هایی که مبنی بر اقتباس از سریالی خارجی پیرامون آن در جریان است، بیان کرد.  محمدحسین قاسمی، تهیه‌کننده فیلم برگزیده از نگاه مردمی سی و دومین جشنواره بین‌المللی فجر با بدیهی و عادی دانستن جریان اقتباس در سینمای ایران و جهان گفت: اینکه در هنر بویژه سینما و تلویزیون، اقتباس و تاثیرپذیری از آثار دیگر وجود دارد، امری بدیهی است اما چگونگی این جریان و نحوه استفاده از آن بسیار حائز اهمیت است. فرم و محتوا 2 بخش تنیده با هم در یک اثر هنری هستند و اگر نتوانیم زمانی که دست به اقتباس می‌زنیم درک صحیحی از این موارد داشته باشیم به مشکل بر خواهیم خورد.   تهیه‌کننده فیلم سینمایی «اشیا از آنچه در آینه می‌بینید به شما نزدیک‌ترند» با بیان مصادیقی از اقتباس در سینمایی ایران، افزود: در برخی مواقع با اثری شاهکار مواجه هستی و دلیل تکرار آن، شاهکار بودن اثر است. بعضی آثار نیز از فرم خوبی بهره برده‌اند و قالب مناسبی دارند و می‌شود از این ظرفیتشان بهره برد. برای مثال از فیلم‌هایی نظیر «بعدازظهر سگی» در سینمای خودمان استفاده و اثری جاودانه در ادامه ساخته شد. اتفاق‌هایی از این دست در حوزه رمان و داستان هم افتاد که با اقتباس‌های خوب تبدیل به فیلم قابل‌تحسین مردم و منتقدان شد. خود ما در فیلم سینمایی اخیرمان شیار 143 با اقتباس از رمان «چشم سوم» نوشته نرگس آبیار پیش رفتیم. تحلیل اینکه گرته‌برداری و اقتباس باید صورت بگیرد یا نه و اینکه در مواجهه با مخاطب چگونه بروز کند، خود مسیری دارد که به بررسی و تحلیل دقیق‌تر نیازمند است.   وی همچنین اظهار کرد: آنچه دریافتم این است که سریال «هفت‌سنگ» در اصل به دنبال بهره‌بردن از فرم یک اثر دیگر با محتوای زندگی به سبک ایرانی بوده است. این در حالی است که آثار مشابهی نیز همانند مجموعه‌های «خانه سبز» و «همسران» در دهه 70 ساخته شده که به زندگی و سبک ایرانی آن پرداخته و بعضا محبوبیت خاصی هم بین مخاطبین در آن سال‌ها به دست آورده‌اند.

آبی که بریزد دیگر جمع کردنی نیست، ‌شیشه‌ای که بشکند دیگر وصله کردنش امکان ندارد و تیمی که در فوتبال به بحران روحی پا بگذارد به آرامش رسیدنش سهل نیست. پنجشنبه بعدازظهر در ورزشگاه اهواز غده‌ای چرکین برای پرسپولیس سر باز کرد که تاریخ فوتبال این باشگاه کمتر به خودش دیده بود. حتی آن دعوای داربی دهه 70 و زد و خورد‌های مشمئزکننده و ستاره‌های یاغی آن روزها آنقدر برای هواداران پرسپولیس سخت نبود و نیست  که حرکت پیام صادقیان بود. کمر تیم شکست و مسببش بازیکن جوانی است که اگر درست هدایت می‌شد حالا تصویر شکسته شدن شیشه ورزشگاه تختی روی خروجی سایت‌ها نمی‌رفت،‌ اگر پیام از لحاظ روحی ـ روانی مشاوره می‌شد هرگز مشت به سینه داور نمی‌کوبید. هفته پیش در جریان تساوی کسل‌کننده پرسپولیس و نفت نوشتیم علی دایی تیمش را نمی‌تواند به لحاظ روحی در آستانه جنگندگی هدایت کند و تنها یک هفته بعد تیم او چنان در گرداب بحران عصبی فرو رفت که خیلی‌ها برایش تاسف خوردند. چقدر سخت است وقتی شما می‌توانید از پتانسیل‌های جوان در فوتبال به نحو احسن استفاده کنید ولی برخلاف تئوری‌ها چنان بلایی به سرشان می‌آورید که دیگر نای بلند شدن نخواهند داشت. واقعا اگر این صحنه‌ها که امروز در تیم پرسپولیس از سوی بازیکنان جوان این تیم مشاهده می‌شود در فوتبال اروپا رخ داده بود رسانه‌های غربی چه عناوینی را انتخاب می‌کردند؟ آیا نسل یاغی‌ها را می‌توان با نسل بازیکنان پرخاشگر مقاسیه کرد؟ آیا فوتبال ما بعد از بازیکن‌سالاری حالا به سوی بازیکنان پرخاشگر سوق پیدا کرده است؟ بلایی که این روزها بر سر پرسپولیس آمده علت و  معلولش یکی است و او کسی نیست جز علی دایی، ‌مربی‌ای که نمی‌تواند تیمش را به آرامش برساند؛ این عدم آرامش ریشه‌اش در کجا نهفته است؟ کاملا واضح و روشن است، وقتی مربی کنار خط خودش را به آب و آتش می‌زند تا داور را سیبل کند و کم‌کاری‌های تاکتیکی‌اش را بر گردن قاضی میدان می‌اندازد، بازیکنانش چه درسی از متد‌های او می‌گیرند؟ خروجی این فتار چیزی نیست جز کوفتن مشت بر سینه داور. هر انسانی جایزالخطاست و این هجمه همیشه در فوتبال به سوی داوران است و این امر را نمی‌توان کتمان کرد که بعضی از تصمیم‌های اشتباه در داوری سرنوشت خیلی از بازی‌های بزرگ را تغییر داده و تیمی را به ورطه نابودی کشانده است ولی آیا این نوع رفتار از لحاظ روانشناسی که در پرسپولیس رخ داده را می‌توان به اینگونه پرخاشگری‌ها توجیه کرد؟ حالا می‌توان فهمید که چرا بعضی از بازیکنان جوان در حد و اندازه‌های پوشیدن پیراهن تیم ملی نیستند، ‌حالا می‌توان به این موضوع پی برد که چرا کی‌روش بر روی نام تعدادی از این جوانک‌های عصبی‌مزاج فوتبال در سفر به جام‌جهانی قلم قرمز کشید. کالبدشکافی رفتار صادقیان و توهین او در صحنه‌هایی به کاپیتان تیم و بعد مشت کوبیدن به سینه داور و سرانجام خالی کردن عقده‌های عصبی بر سر شیشه‌های رختکن تنها یک دلیل دارد و آن این است که این تیم بزرگ‌تر ندارد و هر بازیکنی که به هر دلیلی پیراهن تیم بزرگی چون پرسپولیس را به تن می‌کند می‌تواند هر رفتار ناخوشایندی را از خود بروز دهد. پرسپولیس در هفته دوم چنان دچار بحران درون اردویی شده که شاید گزاف نباشد اگر بگوییم دایی و تیم کادر فنی‌اش پاییز این تیم را نخواهند دید. آخرین باری که حافظه تاریخی فوتبال تیمی از پایتخت را با چنین اوضاع و احوالی به یاد دارد به کدام سال شمسی باز می‌گردد؟ پیراهن استقلال و پرسپولیس الیافی نیست که هر بازیکنی بتواند آن را به تن کند،‌ پیراهنی که سرنوشت یک بازیکن را در دوران حرفه‌ای تعیین می‌کند چه بر سرش آمده؟ آن جانبازی که کنار ورزشگاه می‌نشیند و با عشق پیراهن سرخ را به تن می‌کند حرمتش به مراتب بالاتر از بازیکنی است که اخلاق در فوتبال را به سخره می‌گیرد. اگر صادقیان پرونده انضباطی‌اش پر بود از صد آفرین رنگی، جامعه فوتبال می‌توانست او را ببخشد ولی بازیکنی که سابقه استعمال دخانیات را با پیراهن تیم ملی دارد،‌ سابقه درگیری با بازیکنان داخلی را دارد، سابقه کوبیدن آرنج دست آن هم نه یک بار بلکه چند بار بر صورت و بینی حریف را در نبردهای تن به تن دارد، در پرسپولیس چرا باید ثابت بازی کند؟ اگر قرار باشد صادقیان را با محرومیت و جریمه متنبه کنند ابتدا باید به سراغ مربی بروند که نتوانسته جوان تکنیکی تیمش را به مرز آرامش برساند. هنوز در ابتدای راه و هفته دوم لیگ بازیکنان پرسپولیس اینگونه عصبی می‌شوند و عنان را از دست می‌دهند وای بر روزی که لیگ به انتهای خود برسد بازی‌ها حس و حال کورس قهرمانی را بگیرند. پرسپولیس در اهواز هم اخلاق را واگذار کرد و هم نتیجه را. به گفته حمید درخشان ستاره کلاسیک دهه 60 سرخ‌ها، هیچ کس تا امروز پرسپولیس را اینگونه ذلیل و ضعیف ندیده است. شیشه‌ای که شکست انگشتانی را خواهد برید که اخلاق را مانند تکه کاغذی مچاله می‌کنند.
 

سیاوش رسولی: این روزها بحث کاهش جمعیت ایران بدون تردید یکی از مهم‌ترین موضوعات اجتماعی و سیاسی و حتی فرهنگی ایران است؛ موضوعی که سازمان ملل هم درباره آن سخن گفته و اعلام کرده ایران در کاهش سریع نرخ رشد جمعیت رکوردی عجیب به جای گذاشته است. براساس آمارها، نرخ باروری در ایران به 7/1رسیده و حتی پیش‌بینی می‌شود با موج فعلی کاهش جمعیت به رقمی پایین‌تر از این عدد هم سقوط کند.
 برخی صاحبنظران براین باورند که کاهش جمعیت در 10 سال آینده نتایج چشمگیر خود را نشان خواهد داد، آنچنانکه جامعه از افراد 35 تا 50 ساله اشباع خواهد شد و این در حالی است که این روزها 14 میلیون جوان مجرد در جامعه ایرانی زندگی می‌کنند. جوانان مجردی که حتی برخی از آنها به وادی تجرد قطعی هم ورود پیدا کرده‌اند.
رسانه‌های زنجیری روی فرکانس سبک زندگی
در این میان منابع خبری به تازگی از اختصاص هزینه قابل توجهی از سوی برخی کشورهای غربی برای تاثیرگذاری در روند جمعیتی ایران خبر می‌دهند. حال به نظر می‌رسد یکی از مهم‌ترین این مکان‌های سرمایه‌گذاری، رسانه‌ها هستند.رسانه‌هایی که هر روز تعداد جدیدی از آنها با بودجه‌های قابل توجه تاسیس می‌شوند و در همه آنها نکات مشترک یکسانی درباره سبک زندگی مطرح می‌شود!
یکی از مهم‌ترین راه‌های نفوذ این رسانه‌ها به تفکر جامعه ایران و ایجاد تغییر نگرش به موضوع جمعیت در بین ایرانیان پروراندن یک نوع طرز فکر خاص از طریق رسانه‌هاست. در چندین سال گذشته برنامه‌هایی با عنوان برنامه‌های بهداشت و سلامت در بسیاری از رسانه‌های خارجی و شبکه‌های ماهواره‌ای پخش شده است، این در حالی است که دراین برنامه‌ها درباره مسائلی همچون بارداری به گونه‌ای  دیگر صحبت می‌شود.
 کارشناسان این برنامه‌ها نه توصیه‌ای برای چگونه باردار شدن دارند و نه پیشنهادی برای سلامتی مادران باردار، بلکه تنها از این سخن می‌گویند که زنان ایرانی تنها در صورت زدن قید بارداری می‌توانند از سلامتی کامل برخوردار باشند.
سلامتی و ثروت در گرو فراموشی فرزندآوری
تاکتیک دوم در اینگونه تاثیرگذاری برنامه‌هایی است که تحت عنوان برنامه‌های ورزشی پخش می‌شود. در این برنامه‌ها که بسیاری از آنها برای زنان پخش می‌شود به صورت مکرر تاکید می‌شود که بارداری بشدت فیزیک زنان را به هم می‌ریزد و این به هم خوردن و به اصطلاح افزایش وزن دیگر قابل بازگشت نیست. در حقیقت در این روش نوعی هراس نسبت به از دست رفتن فیزیک بدنی در زنان ایجاد می‌کنند. در اینگونه برنامه‌ها فرد آموزش دهنده ورزش و نرمش در بسیاری اوقات حتی بدون اطلاع از مسائل پزشکی، دائم براین موضوع تاکید دارد که اگر خواهان بدن زیبا و فیزیکی مناسب هستید باید دور بارداری را خط بکشید. در حقیقت از بارداری برای دختران جوان یک غول بزرگ می‌سازند! در این میان مساله سوم که در این رسانه‌ها به طور دائم  درباره آن صحبت می‌شود، بحث توانایی نداشتن بیشتر افراد جامعه ایرانی برای پرداخت هزینه یک بچه است. دراین باره، سیاهنمایی فوق‌العاده در دستور کار این رسانه‌ها قرار دارد، برنامه‌هایی همچون «نوبت شما بی‌بی‌سی» و همچنین «خیابان زندگی» صدای آمریکا به طور دائم در طول هفته با ارائه آمارهای عجیب و غریب از زندگی ایرانیان، آنها را به شکل قابل تاملی به داشتن فرزند کمتر تشویق می‌کنند.
پایه‌ریزی برای نگاه منفی به جمعیت
در همین باره پرویز علی بخشی، روانشناس و استاد دانشگاه بر این باور است که شبکه‌های ماهواره‌ای  در بخشی از فعالیت خود تلاش دارند در ابتدا ذهن مخاطب ایرانی را از اطلاعات غلط پرکنند، به صورتی که از لحاظ روانشناسی به محض اینکه نامی از بارداری و فرزندآوری برده می‌شود، مخاطب ایرانی ذهنش ناخودآگاه به سوی سختی، فقر و همچنین از بین بردن فیزیک بدن می‌رود، دلیل این موضوع هم این است که این رسانه‌ها ذهن مخاطب را بشدت با اینگونه مسائل به اختیار خود درمی‌آورند. این استاد دانشگاه در گفت‌وگو با «وطن‌امروز» می‌افزاید:  زمانی که زن ایرانی در حال تماشای اینگونه برنامه‌ها است در واقع به تدریج و به صورت ناخودآگاه در معرض تغییر نگرش هم خواهد بود، چرا که این رسانه‌ها بنیان خانواده را به گونه‌ای نشانه می‌روند که در ذهن مخاطب خود بی‌معنا بودن داشتن فرزند را القا می‌کنند.
برچسب‌زنی،تاکتیک روانی اثرگذار
اظهارات این کارشناس روانشناسی اجتماعی در شرایطی مطرح می‌شود که در برخی از برنامه‌های شبکه «من وتو» بر این  تاکید می‌شود که فرزندآوری نوعی عقب‌ماندگی محسوب می‌شود، آنچنان که مجری این برنامه‌ها اینگونه بیان می‌کند که در عصر جدید فرزندآوری نوعی نشان تحجر و بازگشت به گذشته در زنان ایرانی است. به گفته علی بخشی، برچسب زدن یکی از تاکتیک‌های رایج این رسانه‌ها در مسائل اجتماعی است، برای مثال کسی که از حجاب برخوردار باشد به طور غیرمستقیم عقب‌مانده نامیده می‌شود یا کسی که به فرزندآوری علاقه داشته باشد سنتی و واپس‌گرا خوانده می‌شود. در واقع این نوع برچسب‌زنی می‌تواند باعث شود برخی زنان نسل جدید این برچسب‌ها را نسبت به دوستانشان تکرار کنند. به تدریج همین موضوع باعث خواهد شد تا زنان برای برچسب نخوردن در جمع دوستان از صحبت یا عمل به  فرزندآوری خودداری کنند.
سیاهنمایی و آینده هراسی تاکتیکی برای ترساندن زوج‌ها
همچنین مهدی اسماعیلی، کارشناس رسانه هم درباره تاکتیک‌های شبکه‌های ماهواره‌ای برای  تاثیرگذاری در روند جمعیت ایران در گفت‌وگویی با «وطن امروز» تاکید دارد سیاهنمایی در این رسانه‌ها در چندین سال گذشته  تغییر رفتار اجتماعی ایرانیان را هدف گرفته است. وی یادآور می‌شود: این رسانه‌ها درباره ارتباط اقتصاد خانواده با فقر آنقدر صحبت می‌کنند و ذهن مخاطب را مورد هدف سیگنال‌های منفی قرار می‌دهند که به تدریج والدین جوان را از همه چیز ناامید می‌کنند. به گفته اسماعیلی، مهم‌ترین تاثیر این ناامیدی این خواهد بود که زوج‌های جوان هیچ تحول تازه‌ای در زندگی خود ایجاد نخواهند کرد و به این ترتیب پس از این موج‌های ناامید کننده خبری از فرزند نخواهد بود. از سوی دیگر به باور برخی صاحبنظران، تاکید بر تکیه‌کلام‌هایی همچون زندگی با رفاه بدون داشتن فرزند، خواب‌های راحت بدون فرزند، فرزند کمتر و فقر کمتر از جمله اتفاقاتی است که در بسیاری از برنامه‌های شبکه‌های ماهواره‌ای و در دیالوگ‌های بین مجریان و کارشناسان این شبکه‌ها تکرار می‌شود.
تبلیغ روابط نامشروع به جای ازدواج
پرویز علی بخشی، روانشناس اجتماعی،دراین باره با نگاهی به یک موضوع تکمیلی با عنوان ازدواج، خاطرنشان می‌کند: این رسانه‌ها در این راه گام به گام پیش می‌روند، این روزها درباره مزیت‌های فرزند کمتر و حتی فرزند نداشتن برای زوجین به انواع گوناگون می‌گویند و چند وقت بعد درباره بهتر بودن دوستی‌های نامشروع به جای ازدواج صحبت می‌کنند. آنها آنقدر این جملات و واژه‌ها را تکرار می‌کنند که مخاطب به تدریج این جملات را در رفتارهای خود بازتاب می‌دهد و بازتاب آن همین تغییر فرهنگی امروزی است که در جامعه ما جریان دارد. هنگامی که روابط خارج از ازدواج در جامعه باب  شود به تدریج بنیان خانواده رنگ خود را از دست می‌دهد و به همین دلیل هم دیگر نمی‌توان انتظار افزایش جمعیت از جامعه ایران داشت. البته درباره راه‌های مقابله با این جریان، بسیاری از کارشناسان نقش رسانه‌های داخلی و بویژه صدا و سیما را برجسته می‌دانند و تاکید می‌کنند باید ساز و کار مناسبی برای آگاه‌سازی مردم نسبت به خطرات اینگونه برنامه‌های ماهواره‌ای تدوین و به کار گرفته شود، چرا که شبکه‌های ماهواره‌ای از کم اطلاعی مخاطبان خود به بهترین شکل ممکن برای اهداف سازمانی استفاده می‌کنند.
 

بهزاد مهرکش: بعد از انتشار گزارش 6 ماه نخست یارانه مطبوعاتی وزارت ارشاد و بویژه رسانه‌های حامی دولت، انتظار می‌رفت از سوی مقامات مسؤول در وزارت ارشاد توضیحات قانع‌کننده‌ای در این‌باره به افکار عمومی بویژه جامعه مطبوعاتی داده شود. با این حال این مهم صورت نگرفت. در این میان اختصاص نزدیک به
یک میلیارد تومان یارانه به 2 روزنامه وابسته به موسسه‌ای که گفته می‌شود معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد مسؤولیت مستقیمی در آن موسسه دارد؛ اعتراض‌ها را شدت بخشید.  از سوی دیگر یارانه 4 برابری یک روزنامه استانی نسبت به روزنامه سراسری «وطن امروز» هم قابل تامل بود. به منظور بررسی بیشتر موضوع و با توجه به اینکه این موضوع مورد اعتراض طیف رسانه‌های منتقد دولت قرار گرفته و به نحوی باعث بهره ویژه رسانه‌های حامی دولت شده است «وطن امروز» با حجت‌الاسلام‌والمسلمین نصرالله پژمان‌فر، رئیس کمیته رسانه‌ای مجلس شورای اسلامی گفت‌وگو کرد.
 یکی از انتقادات وارد به وزارت ارشاد که در میان حجم انبوه اشکالات موجود در این وزارتخانه به صورت ویژه مطرح است عملکرد معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد و نوع نگاه آن به رسانه‌هاست. برای ورود به بحث توضیحاتی درباره رسالت واقعی این نهاد دولتی ارائه دهید.
وظیفه دولت در ارتباط با مطبوعات این است که زمینه حضور مطبوعات را برای مردم فراهم کند. با توجه به اینکه بخشی از نیازهای اساسی مردم از جمله اطلاع‌رسانی توسط مطبوعات صورت می‌گیرد، دولت موظف است حمایت‌های لازم را از رسانه‌ها و مطبوعات انجام دهد اما نکته‌ای که در این میان مطرح است اینکه مدیریت مطبوعات مدیریت با سلایق مختلف است و قاعدتا ممکن است برخی از آنها با سلایق مدیران اجرایی هماهنگ نباشد. لذا این موضوع نباید در نوع نگاه به رسانه‌ها تفاوت ایجاد کند و تنها چیزی که از لحاظ قانونی باید رعایت شود عبارت است از جلوگیری از برخی فعالیت‌های نشریاتی که با اصول و خطوط قرمز نظام هماهنگ نیست. در این موارد نه‌تنها نباید حمایت شود بلکه معاونت مطبوعاتی موظف به برخورد است.
 به عبارتی جز در مواردی که با خطوط قرمز نظام هماهنگ نیست، معاونت مطبوعاتی باید نگاه غیرتبعیض‌آمیز به رسانه‌ها داشته باشد.
بله همینطور است. در بقیه موارد به استثنای آنچه اشاره شد با توجه به اینکه چه جریانات سیاسی و چه مردم دارای نگاه‌ها و سلایق متفاوتی هستند و بر همین اساس نشریات و رسانه‌های مختلفی نیز شکل گرفته، معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد موظف است حمایت یکسانی داشته باشد. این موضوع باعث خواهد شد در فضایی باز و برابر مسائل به مردم منتقل شود و مردم نیز با توجه به نوع نگاه خود برداشت‌های لازم را داشته باشند و براساس آن تصمیم‌گیری کنند.
 به نظر شما این نوع نگاه در دولت یازدهم به چه صورت است؟
یکی از ایرادات مهمی که به برخی دولت‌ها وارد است نبودن نگاه عادلانه به مطبوعات است. همین موضوع باعث این می‌شود که اختلافات فاحشی در حمایت‌ها نسبت به رسانه‌های مختلف ایجاد شود. معتقدیم عملکرد معاونت مطبوعاتی در صورتی درست است که با توجه به حوزه فعالیت رسانه‌ها و مخاطبینشان از آنها حمایت لازم به عمل‌ آید و فرصت فعالیت از برخی رسانه‌ها به دلایل واهی گرفته نشود. خب! متاسفانه گاهی شاهد هستیم که نگاه‌ها براساس سلایق شخصی اعمال می‌شود. در این دولت ما شاهد هستیم برخی نشریاتی که مسؤولان معاونت مطبوعاتی در آن نشریات مسؤولیت مستقیم دارند مورد حمایت‌های ویژه و بیش از حد از یارانه مطبوعاتی قرار می‌گیرند اما در مقابل برخی نشریات را که انتقادات سازنده نسبت به دولت ارائه می‌دهند، به دلیل همین انتقادات از ردیف حمایت خارج می‌کنند و نه‌تنها حمایت‌های لازم صورت نمی‌گیرد بلکه در مقابل نسبت به فعالیت‌های آن‌ها کارشکنی نیز می‌شود. الان با توجه به روز خبرنگار انتظار می‌رود معاونت مطبوعاتی دولت یازدهم نگاه خود را نسبت به رسانه‌ها اصلاح کند.
 به موضوع نگاه تبعیض‌آمیز در یارانه مطبوعات اشاره کردید. علاوه بر تفاوت فاحش در یارانه مطبوعاتی 6 ماهه اول، این موضوع در یارانه مطبوعاتی 6 ماهه دوم نیز تکرار شد. این موضوع را چطور ارزیابی می‌کنید.
در گزارش 6 ماهه اول یارانه مطبوعات که وب‌گاه خود معاونت مطبوعاتی آن را منتشر کرده است، کاملا مشخص شد هیچ منطقی پشت آن وجود ندارد و کاملا یکسری حمایت‌های شخصی نسبت به نشریات صورت گرفته و لازم است نسبت به این موضوع یک کار کارشناسی دقیق و براساس منطق صورت پذیرد. خب! متاسفانه همین نگاه تبعیض‌آمیز به‌رغم اینکه ما درباره آن تذکر داده بودیم و درخواست گزارش از چگونگی تخصیص یارانه در 6 ماهه نخست داشتیم دوباره در 6 ماهه دوم نیز تکرار شد. این یک رویه کاملا غلط و غیرقابل توجیه است.
 اشاره کردید به درخواست مجلس از معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد درباره نحوه تخصیص یارانه مطبوعاتی 6 ماهه نخست. توضیحات معاونت مطبوعاتی به چه صورت بود؟
درخواستی را در این‌باره به معاونت مطبوعاتی ارسال کردیم و قرار شد توضیحات خود را به صورت مکتوب به کمیسیون فرهنگی مجلس ارائه دهند که هنوز این توضیحات ارائه نشده است.
 آیا مجلس نسبت به تکرار نگاه تبعیض‌آمیز درباره رسانه‌ها در معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد واکنشی نشان خواهد داد؟
قطعا ما نسبت به این موضوع اعتراض خود را اعلام خواهیم کرد و در صورتی که این معاونت نتواند ادله کافی و لازم درباره نحوه تخصیص یارانه مطبوعاتی بیاورد به عنوان یک تخلف با آن برخورد خواهیم کرد.
 آیا امکان دارد برای بررسی این موضوع وزیر ارشاد به مجلس فراخوانده شود؟
اقدام صورت گرفته توسط معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد مساله ساده‌ای نیست و نباید درباره بیت‌المال رویکرد سلیقه‌ای اتخاذ کرد. این اقدام معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد سوءاستفاده از بیت‌المال تلقی می‌شود و در حقیقت یک نوع رانت بوده و سوءاستفاده مالی محسوب می‌شود.
 یکی دیگر از انتقادات مطرح به عملکرد معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد نگاه متفاوت در تذکر و برخورد نسبت به رسانه‌هاست. متاسفانه در قبال برخی رسانه‌های حامی دولت به‌رغم انتشار مطلب ساختارشکنانه از جمله کاریکاتور موهن یکی از آنها که توهین به مقاومت مردم فلسطین بود یا سکوت صورت می‌گیرد یا به یک تذکر صرف اکتفا می‌شود اما در مقابل رسانه‌های منتقد دولت یا تعطیل می‌شوند با با نامه‌هایی از جمله آخرین‌اخطار تهدید به تعطیلی می‌شوند. نگاه شما راجع به این رویکرد در معاونت مطبوعاتی چیست؟
معاونت مطبوعاتی موظف است در همان چارچوب‌هایی که در قانون مشخص شده نسبت به پیگیری مسائل ورود کرده و از حمایت‌های جانبدارانه پرهیز کند. متاسفانه در مطبوعات فضاهایی را در برخی از رسانه‌های زنجیره‌ای می‌بینیم که به تعبیر رهبر انقلاب با اعصاب مردم بازی می‌کنند و در واقع یکسری نابسامانی‌های روانی را در جامعه ایجاد می‌کنند. انتظار می‌رود با این روزنامه‌ها و رسانه‌های مجازی از طرف این معاونت برخورد صورت پذیرد. متاسفانه کار تا جایی پیش رفته که حتی رهبر انقلاب نیز نسبت به برخی از این موارد تذکر داده‌اند.
 آیا شما اراده‌ای در معاونت مطبوعاتی برای برخورد با این رسانه‌های هنجارشکن که آرامش روانی جامعه را نیز دچار اختلال کرده‌اند، می‌بینید؟
اگر چنین اراده‌ای وجود داشت که اکنون طبیعتا چنین فضایی که به آن اشاره شد در برخی رسانه‌های مجازی و مکتوب وجود نداشت. امیدوارم برخی تذکرات داده شده به معاونت مطبوعاتی در عملکرد آن تغییر ایجاد کرده و این معاونت با برخی از رسانه‌هایی که آرامش روانی جامعه را بر هم می‌زنند برخورد لازم را انجام دهد. به نظر می‌رسد جز توقیف هیچ برخورد دیگری نمی‌تواند جلوی اقدامات ساختارشکنانه برخی از این رسانه‌های زنجیره‌ای را بگیرد.

گروه بین‌الملل: با جلسه فردای پارلمان عراق مهم‌ترین گام برای اجماع در راه انتخاب نخست‌وزیر جدید برداشته خواهد شد. این در حالی است که  به گفته هیثم الجبوری، نماینده پارلمان عراق، ائتلاف دولت قانون در جلسه یکشنبه مجلس، نوری مالکی نخست وزیر فعلی را به عنوان نامزد برای تشکیل دولت معرفی خواهد کرد. البته این عضو ائتلاف دولت قانون که ریاست آن را نوری مالکی، نخست وزیر فعلی برعهده دارد، به السومریه نیوز گفته است هنوز ائتلاف ملی شیعیان که ائتلاف دولت قانون زیر شاخه‌اش به شمار می‌رود در تعیین یک نامزد به توافق نرسیده است. با این حال او اعلام کرد: «براساس مهلت مندرج در قانون اساسی، جلسه مجلس در روز یکشنبه شاهد مامور شدن نوری مالکی تنها نامزد دولت قانون به عنوان فراکسیون بزرگ‌تر برای تشکیل کابینه خواهد بود».
قرار جلسه فردای پارلمان عراق را سلیم الجبوری، رئیس پارلمان و فؤاد معصوم، رئیس‌جمهوری تازه انتخاب شده این کشور  در نشست روز پنجشنبه گذشته‌شان گذاشتند که با هدف بررسی موضوع بزرگ‌ترین فراکسیون مجلس برپا شد.
فؤاد معصوم برای دیدار با الجبوری در ساختمان مجلس حاضر شد و 2 طرف در این دیدار به بررسی موضوع بزرگ‌ترین فراکسیون مجلس پرداختند؛ فراکسیونی که نخست وزیر آینده عراق را به اتفاق آرا برخواهد گزید. بدین ترتیب پس از آنکه  رئیس‌جمهور و رئیس مجلس عراق بر سر تعیین بزرگ‌ترین فراکسیون پارلمان برای تشکیل دولت به توافق رسیدند، هیات رئیسه مجلس عراق، جلسه بعدی پارلمان را به یکشنبه موکول کرد. در همین حال شنیده می‌شود ائتلاف دولت قانون اسنادی را به هیات رئیسه مجلس ارائه کرده است دال بر اینکه این ائتلاف بزرگ‌ترین فراکسیون پارلمان را در اختیار دارد. به گزارش السومریه نیوز، مجلس نمایندگان عراق پنجشنبه جلسه خود را به ریاست سلیم الجبوری، رئیس مجلس عراق و با حضور 168 نماینده تشکیل داد. موافقت با استعفای عدنان الزرفی، استاندار نجف و لازار صلیوا، وزیر محیط زیست از عضویت پارلمان جزو برنامه‌های کاری مجلس عراق بود. به گزارش العالم، در آخرین جلسه مجلس عراق همچنین گزارش‌های نمایندگان درباره اوضاع شهرهای ناآرام قرائت شد. همچنین نمایندگان مجلس عراق به اتفاق آرا به اساسنامه مجلس و تشکیل کمیته حقوقی موقت برای وضع قانون‌های دادگاه فدرال و شورای فدرال رای دادند و در پایان مجلس اعلام کرد جلسه بعدی آن روز یکشنبه برگزار خواهد شد.