گروه سیاسی: رفتن فرجی‌دانا از کابینه دولت یازدهم موج تازه‌ای از انتقادات برخی حامیان دولت و جریان اصلاح‌طلب را نسبت به دولت روحانی ایجاد کرده است. فرجی‌دانا نزدیک‌ترین عضو کابینه به طیف تندروی اصلاح‌طلب محسوب می‌شود و از همین رو حذف وی از دولت، هزینه زیادی برای اصلاح‌طلبان در پی داشته است.  به گزارش «وطن امروز»، اوج انتقادات اصلاح‌طلبان از آنجا ناشی می‌شود که حسن روحانی ترجیح داد به جای شرکت در جلسه استیضاح وزیر علوم و دفاع از وی به سفر استانی اردبیل برود. نمایندگان حامی دولت نیز عدم حضور روحانی در مجلس را یکی از مهم‌ترین دلایل عدم رای اعتماد دوباره مجلس به فرجی‌دانا عنوان کردند. بسیاری از ناظران معتقدند روحانی اگر بنای شرکت در جلسه استیضاح فرجی‌دانا را داشت می‌توانست بدون آنکه خللی در سفر استانی وی ایجاد شود، با اندکی تاخیر در آغاز سفر، در مجلس حضور یافته  و تاثیری بر آرای سرنوشت‌ساز که باعث جدایی وزیر علومش از کابینه شد، داشته باشد. اوایل هفته گذشته حتی از مجلس خبر رسید که  برای تسهیل امکان حضور رئیس‌جمهور بناست جلسه استیضاح روز سه‌شنبه برگزار شود اما در ادامه جلسه در همان چهارشنبه برگزار شد تا بهانه‌ها جور باشد! در همین حال نمایندگان حامی دولت نیز در اظهارات جداگانه‌ای نسبت به عدم حضور روحانی برای دفاع از وزیر علوم انتقاد کردند. این نمایندگان غیبت رئیس‌جمهور در جلسه روز استیضاح را یکی از دلایل رأی نیاوردن فرجی‌دانا می‌دانند و معتقد هستند در صورت حضور رئیس‌جمهور، آرای موافق و مخالف استیضاح یکسان می‌شد. غلامعلی جعفرزاده‌ایمن‌آبادی، عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس با اشاره به عدم رأی اعتماد نمایندگان مجلس به وزیر علوم با تأکید بر اینکه حضور نیافتن دکتر روحانی در نشست علنی مجلس برای دفاع از فرجی‌دانا در کاهش آرای موافق وزیر علوم تأثیر گذاشت به خانه ملت گفت: به نظر من در صورت حضور رئیس‌جمهور، آرای موافق و مخالف استیضاح یکسان می‌شد. نماینده رشت ادامه داد: ‌ای کاش رئیس‌جمهور برای یک ساعت هم که ‌شده برای دفاع از فرجی‌دانا، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری به مجلس می‌آمد. جواد هروی، رئیس کمیته آموزش عالی و از دیگر نمایندگان مخالف استیضاح فرجی‌دانا نیز با یادآوری عدم اعتماد مجدد نمایندگان به وزیر علوم، اظهار داشت: یکی از عواملی که استیضاح وزیر را به کرسی نشاند، نبود رئیس‌جمهور در جلسه بود. نماینده مردم قائنات در مجلس شورای اسلامی، با تاکید بر اینکه به طور حتم حضور رئیس‌جمهور در جلسه استیضاح وزیر علوم می‌توانست نتیجه آرای نمایندگان برای اعتماد مجدد به فرجی‌دانا را تغییر دهد، افزود: رئیس‌جمهور به عنوان خط مقدم دولت به خاطر حفظ فضای احترام به وزیر علوم و همچنین نمایندگان باید با برنامه‌ریزی مشخصی قبل از حضور در استان اردبیل به جلسه استیضاح فرجی‌دانا می‌آمد. محمدباقر شریعتی، نماینده مردم بهبهان هم  با اشاره به استیضاح فرجی‌دانا، تاکید کرد: عدم حضور رئیس‌جمهور در جلسه بررسی طرح استیضاح فرجی‌دانا در تصمیم‌گیری نهایی و رای نمایندگان تاثیرگذار بود.
اعتراض اصلاح‌طلبان
اکنون با رفتن فرجی‌دانا و جایگزینی نجفی به جای وی اگرچه جریان اصلاح‌طلب سعی بر القای این گزاره دارد که راه فرجی‌دانا ادامه می‌یابد اما اصلاح‌طلبان بهتر می‌دانند که نجفی هیچگاه قرابت فرجی‌دانا با آنها را ندارد. اصلاح‌طلبان مهم‌ترین پایگاه خود را در دولت از دست داده‌اند. از همین رو فارغ از همه حمایت‌های بی‌چون و چرای خود از دولت روحانی مانند تغییر موضع یکروزه از «به جهنم» در دفاع از روحانی، ترجیح دادند روز بعد از استیضاح قلم‌های خود را به سوی حسن روحانی تیز کنند و فریاد بزنند اگر روحانی سفر استانی خود را اندکی به تاخیر می‌انداخت نه آسمان به زمین می‌آمد و نه زمین به آسمان می‌رفت. اصلاح‌طلبان انتقاد خود را از این فراتر برده و نوشتند: «چرا مجلس باید به وزیری رای موافق بدهد که حتی رئیسش هم حاضر نیست برای او هزینه دهد و در مقام دفاع از او به مجلس بیاید؟». در ادامه برخی از انتقادات روزنامه‌های جریان اصلاح‌طلب که روز بعد از استیضاح فرجی‌دانا به طور ویژه به آن پرداختند از نظر می‌گذرد. روزنامه آرمان در گزارش خود در این باره نوشت: «یاران موافق (استیضاح) از وزیر و وکیل همه بودند اما رئیس‌جمهوری در اولین جلسه استیضاح کابینه، آن هم در آستانه هفته دولت غایب بود، نیامدنی که تبعات آن در چشم‌انداز پیش‌رو برای دولت هزینه‌ساز خواهد بود و البته معرفی محمدعلی نجفی برای سرپرستی وزارتخانه علوم، پاتک رئیس‌جمهوری به فرآیند استیضاح و در راستای کاهش بار روانی این موضوع در اردوگاه خودی است... عدم حضور رئیس‌جمهوری در اولین جلسه استیضاح کابینه آن هم با توجه به واکنش‌های پرشمار و حساسیت مضاعف افکارعمومی با هر دلیل و پیش‌بینی‌ای نمی‌تواند نقطه مثبتی در کارنامه آقای روحانی باشد بویژه که تغییر رای تنها 10 تن از نمایندگان می‌توانست ماجرای استیضاح را کان لم‌یکن کند». صادق زیباکلام  نیز طی یادداشتی در روزنامه شرق نوشت: «جدای از سازماندهی و انضباط تحسین‌برانگیز جبهه پایداری، رفتار مدافعان وزیر در هاله‌ای از نابسامانی و بلاتکلیفی قرار گرفته بود. بگذارید از شخص آقای رئیس‌جمهور شروع کنیم. ایشان می‌توانستند سفر به اردبیل را اندکی به تاخیر بیندازند، نه آسمان به زمین می‌آمد نه زمین به آسمان می‌رفت. حضور ایشان در مجلس باعث می‌شد موافقان فرجی‌دانا با قوت قلب و حرارت بیشتری از وی دفاع کنند. شاید ایشان هم مثل خیلی‌های دیگر، باور نمی‌کرد که پایداری‌ها بتوانند نیمی از آرا را به خود اختصاص دهند». روزنامه آفتاب یزد هم در سرمقاله‌ای با عنوان «آقای روحانی! فرزندانتان را تنها گذاشتید» نوشت: «دکتر فرجی‌دانا را همچون مبارزی سلحشور و شجاع یافتیم که با تمام توان در میان 290 سرباز رقیب می‎جنگد و از خود و کیان وزارتخانه‌اش دفاع می‌کند اما هر چه چشم بر می‌گرداند فرمانده‌اش را نمی‌بیند، فرمانده‌ای که در میان لحظات مرگ و زندگی یکی از حساس‌ترین وزارتخانه‌هایش، کیلومترها آن سوتر مشغول سخنرانی در جمع مردم اردبیل بود... چرا مجلس باید به وزیری رای موافق بدهد که حتی رئیسش هم حاضر نیست برای او هزینه دهد و در مقام دفاع از او به مجلس بیاید؟».
 

گروه سیاسی: براساس هر معادله‌ای هم باشد، حضور دولتی‌ها در رسانه ملی بسیار چشمگیر و فراتر از نُرم‌های معمول شده است. براساس تازه‌ترین آماری که «وطن امروز» از میزان حضور مسؤولان دولتی
در صدا و سیما به دست آورده، دولتی‌ها از مدیران استانی گرفته تا معاون اول رئیس‌جمهور در کمتر از 10ماه، حجم وسیعی از زمان برنامه‌های صدا و‌سیما را به خود اختصاص داده‌اند.
به گزارش «وطن‌امروز»، این آمار خیره‌کننده که در 2 بازه زمانی اول مرداد 1392 تا اول خرداد 1393 برای مراکز استانی  و اول مرداد 1392 تا آخر فروردین 1393 برای شبکه‌های سراسری بررسی شده، تنها بخش‌هایی از اختصاص برنامه‌های صدا و سیما به مسؤولان دولتی را مورد محاسبه قرار داده است. در این گزارش، حضور مسؤولان قوه مجریه در برنامه‌های صدا و سیمای مراکز، گزارش عملکرد گفت‌وگوی ویژه خبری شبکه 2 با موضوع حضور مسؤولان قوه مجریه، گزارش عملکرد تولید و پخش برنامه‌های شبکه یک با موضوع حضور مسؤولان قوه مجریه، حضور مسؤولان قوه مجریه در برنامه‌ها و بخش‌های خبری شبکه خبر، حضور مسؤولان قوه مجریه در برنامه‌های شناسنامه و دیروز، امروز، فردا و حضور مسؤولان قوه مجریه در شبکه‌ها و حوزه‌های صدا مورد بررسی قرار گرفته است. چند نکته قابل توجه در این محاسبات که جداول آن نیز مشاهده می‌شود، وجود دارد که باید در نظر گرفته شود. نخست آنکه این گزارش و آمار مربوط به همه شبکه‌های صدا و سیما نیست، به‌گونه‌ای که در این آمار، مراکز استانی، برنامه‌های صدا،  شبکه یک، دو برنامه از شبکه سوم، شبکه خبر و گفت‌وگوی ویژه خبری از شبکه دوم مورد بررسی قرار گرفته است. نکته دوم لحاظ نشدن میزان حضور رئیس‌جمهور و گفت‌وگوهای زنده و پخش سخنرانی‌های مختلف وی در این محاسبات است. به عبارتی در این محاسبات میزان وقتی که به رئیس قوه مجریه اختصاص داده شده است، در نظر گرفته نشده و حتی مستند‌های سفارشی و نیز برنامه پخش سخنرانی‌های وی نیز در آمار نیامده است.  نکته دیگر نیز مستثنا شدن میزان انتشار اخبار مربوط به دولت و شخص رئیس‌جمهور و کابینه در بخش‌های پربیننده خبری در سایر شبکه‌های صدا و سیما است. در کنار این نکات، این را نیز باید در نظر داشت که در این آمار برنامه‌های تبلیغاتی وسیعی که از رسانه‌ ملی برای پیشبرد اهداف و برنامه‌های دولت در حوزه‌های مختلف منتشر می‌شود، لحاظ نشده است. قطعا اگر مدت زمان برنامه‌هایی که برای انصراف مردم از یارانه نقدی از رسانه ملی پخش شد، در محاسبات می‌آمد؛ آمار‌ها بسیار بیشتر از یافته‌های فعلی بود. به‌رغم عدم محاسبه این موارد اما این آمار نشان می‌دهد از اول مرداد 1392 تا اول خرداد 1393 مسؤولان قوه مجریه جمعا 200 هزار و 989 دقیقه در مراکز استان‌ها روی آنتن رسانه ملی رفته‌اند. در رادیو نیز 7 هزار و 542 دقیقه از مدت زمان برنامه‌ها به مسؤولان دولتی اختصاص یافت. در این مدت 75 برنامه گفت‌وگومحور در بخش گفت‌وگوی ویژه خبری شبکه 2 سیما در اختیار مسؤولان قوه مجریه قرار داده شده است. بررسی آمار محدود جداول زیر نشان از ترافیک 250هزار دقیقه‌ای(بیش از 4هزار ساعت) دولتی‌ها روی آنتن رسانه ملی دارد به‌گونه‌ای که گویی یک تکصدایی بی‌سابقه دولتی در این رسانه دنبال شده است. این حجم وسیع از حضور مقامات دولتی در برنامه‌های صدا و سیما در شرایطی است که برخی مقامات دولتی و مشاوران رئیس‌جمهور همواره تلاش کرده‌اند اینگونه القا کنند که آنتن تلویزیون و رادیو به اندازه کافی در اختیار دولت نیست! این درحالی است که امکانات صدا و سیما به صورت ویژه‌ای دربست در دست دولت قرار گرفته و این موضوع البته بارها از سوی برخی منتقدان دولت به عنوان یک عملکرد قابل انتقاد از سوی صدا و سیما مطرح شده است. به عنوان نمونه منتقدان مفاد توافق ژنو بارها از رئیس صدا و سیما خواسته‌اند زمانی را در اختیار آنان قرار دهد تا از طریق این تریبون ملی درباره آسیب‌ها و خطرات این توافقنامه روشنگری کنند با این حال هر بار به در بسته خورده‌اند. حتی نامه 110 نماینده مجلس به رئیس صدا و سیما برای نقد توافق ژنو در رسانه ملی نیز تاکنون به تحقق این خواسته آنها منجر نشده است.  در مجموع صدا و سیما در شرایط فعلی نه‌تنها به نوعی تریبون یکطرفه‌ای برای دولت شده بلکه با سانسور منتقدان دولت هم به نوعی به پاستورنشینان کمک می‌کند. از سوی دیگر بررسی عملکرد دولت نیز نشان می‌دهد یک نوع منش و مشی در میان برخی دولتی‌ها نسبت به منتقدان وجود دارد که جریان تکصدایی را قوت می‌بخشد. به عنوان نمونه اقدامات دفتر رئیس‌جمهور در نحوه تنظیم برنامه‌های گفت‌وگوی زنده آقای روحانی با مردم به‌گونه‌ای بود که به اعتراض اهالی رسانه منجر شد و در نهایت پای هیات نظارت بر صدا و سیما را به میان آورد. موضوع عدم تعامل با رسانه‌های منتقد نیز وجه دیگری از این مشی است.
طی ماه‌های اخیر اخباری مبنی بر راه ندادن خبرنگاران برخی رسانه‌های منتقد دولت به نهاد ریاست‌جمهوری و جلسات هیات دولت منتشر شد. این اقدامات البته شامل «وطن‌امروز» نیز شده و به‌رغم درخواست‌های مکرر اما تاکنون مسؤولان مربوط مانع حضور خبرنگار «وطن‌امروز» در نشست‌های خبری رئیس‌جمهور شده‌اند.
 

حسین علوی: آقای روحانی روز پنجشنبه در اردبیل از صدا‌و‌سیما بشدت انتقاد کرده و گفت حتی رسانه‌های خارجی توفیقات دولت را منعکس می‌کنند اما رسانه ملی خدمات دولت را منعکس نمی‌کند. رئیس‌جمهور همچنین همانند رویه چند ماه اخیر تهدید کرد پشت پرده‌ها را خواهد گفت. حمله رئیس‌جمهور به صدا‌و‌سیما قابل پیش‌بینی بود.  
به این نکات دقت کنید:
1- 46 روز قبل، آقای روحانی به کابینه دستور داد عملکرد خود طی را یک سال اخیر بررسی و با وعده‌های دولت مقایسه کنند و در صورت عدم تحقق وعده‌ها، از مردم عذرخواهی شود. 46 روز از این دستور آقای رئیس‌جمهورگذشت اما هنوز کسی در کابینه درباره میزان تحقق وعده‌ها سخنی نگفته است. بیش از یک سال از دولت یازدهم گذشت. موعد پاسخگویی است. دولت نه تنها باید درباره وعده‌ها، بلکه باید درباره عملکرد خود در این یک‌ساله به مردم توضیح دهد. کابینه تعلل کرده و افکار عمومی در انتظار گزارش خدمات دولت است. مردم می‌خواهند بدانند کابینه رئیس‌جمهور منتخب، در این یک سوال چه کرده، چه خدماتی ارائه داده و توفیقات آن
چه بوده است؟
سراغ خود آقای روحانی برویم. آقای رئیس‌جمهور46 روز پس از دستور علنی به کابینه، آیا گزارشی از مردان خود گرفته است؟ آقای روحانی همانگونه که وعده داد، باید درباره یک سال اخیر به مردم پاسخگو باشد. بنابراین بدیهی است لیست توفیقات و خدمات دولت روی میز یا درون کشوی میز آقای رئیس‌جمهور باشد. آیا آقای روحانی آن زونکن خدمات دولت را برای اطلاع‌رسانی به مردم، در اختیار رسانه ملی قرار داده و صدا و سیما از انعکاس آن استنکاف کرده است؟
2- براساس آمار، فقط تا خردادماه امسال، حدود 4‌هزار ساعت آنتن صدا و سیما در اختیار مدیران ارشد و میانی دولت یازدهم قرار گرفته است. البته در این مدت زمان، گفت‌وگوهای زنده آقای رئیس جمهور، اخبار مربوط به دولت و... محاسبه نشده است. حقیقتا رسانه ملی دربست در خدمت آقای روحانی است. در یک سال اخیر ترافیکی از حضور دولتمردان در رسانه ملی مشاهده شده که بی‌سابقه است. کدام مقام مسؤول دولتی برای حضور در زمان طلایی برنامه‌های تلویزیونی با مانع مواجه می‌شود؟ خب! رسانه ملی در قرق دولت یازدهم است. پس چرا خود دولتمردانی که دائما روی آنتن رسانه ملی هستند، خدمات و توفیقات دولت یازدهم را تبیین نمی‌کنند؟ حداقل 4 هزار ساعت برای تبیین خدمات دولت تا خردادماه امسال مدت زمان اندکی است؟ بنابراین یا توفیق و خدمتی نبوده که در این 4‌هزار ساعت تبیین شود یا اگر خدمت و توفیقی بوده، بیان نشده و این از کاستی مدیران دولتی است و یا اینکه در این مدت خدمات دولت تبیین شده که در این حالت صداقت حمله آقای روحانی به صدا و سیما زیر سوال می‌رود!
3- آقای روحانی گفته‌اند مردم مسائل و موضوعات را تنها از صدا و سیما پیگیری نمی‌کنند. مبنا را این اظهارنظر آقای روحانی قرار می‌دهیم. دولت آقای روحانی حداقل 20 روزنامه همسو دارد. ده‌ها خبرگزاری رسمی و سایت اینترنتی نیز شبانه‌روز در حال حمایت از آقای روحانی هستند. حضور فعالانه رئیس‌جمهور و وزرا در شبکه‌های اجتماعی نظیر فیس‌بوک و توئیتر نیز که مسجل است. براساس اظهارات آقای روحانی، رسانه‌های خارجی هم همراهی می‌کنند. خب! این امپراتوری رسانه‌ای آیا برای تبیین خدمات و توفیقات دولت در یک‌سال گذشته کافی نیست؟! آیا گزارش خدمات و توفیقات دولت در یک سال گذشته در اختیار رسانه‌های همسو با دولت قرار گرفته است؟ دلیل بی‌خبری جامعه از خدمات و توفیقات دولت چیست؟
با دقت در این نکات می‌توان گفت، اگر گزارش خدمات دولت در یک سال گذشته موجود باشد؛ راه‌های مختلف و متنوعی برای تبیین و انعکاس و انتشار این خدمات در جامعه وجود دارد. مدیران دولتی در صدا و سیمای دربست، می‌توانند این خدمات را تبیین کنند. روزنامه‌ها و رسانه‌های حامی دولت هم می‌توانند به این خدمات بپردازند. به هر حال اگر خدماتی باشد، راه‌های فراوانی برای تبیین آن وجود دارد.
به یک عبارت ظریف، همان کانال‌هایی که انتقاد روحانی از صدا و سیما را منتشر و منعکس می‌کنند؛ همان‌ها چرا خدمات دولت را منتشر و منعکس نمی‌کنند؟ شاید هم انتظار آن است که رسانه ملی برای دولت خدمات تولید کند!
ضرورت یک اقدام مردمی
به نظر می‌رسد زمان آن رسیده است که مدیریت صدا و سیما نسبت به مناسبات نادرست خود در ارتباط با دولت تجدید نظر کند. رسانه ملی مهم‌ترین و تاثیرگذارترین رسانه در ایران است اما نوع مناسباتی که صدا و سیما با دولت یازدهم تعریف کرده، به هر دلیل ولو تزریق قطره‌چکانی بودجه هم باشد، به جایگاه و تکالیف این رسانه خدشه وارد می‌کند. این مناسبات اشتباه آسیب‌هایی جدی به رسانه ملی وارد می‌کند. چرا در هفته‌ای که دادگاه لاهه، حکم به محکومیت ایران در ماجرای کرسنت می‌دهد، بیژن زنگنه که باید در مقابل این فاجعه دولت‌افکن به مردم پاسخگو باشد، 2‌بار آنتن زنده تلویزیون را در اختیار می‌گیرد؟! اینها در افکار عمومی شائبه‌های ناصوابی علیه رسانه ملی ایجاد می‌کند که البته همه می‌دانیم در اصل واقعیت ندارد.  مدیریت صدا و سیما تاکنون باید در مناسبات خود تغییر رویه می‌داد. رسانه ملی از بستن در صدا و سیما روی منتقدان هسته‌ای دولت چه نتیجه‌ای گرفته است؟ آیا دولت قدر‌شناس بوده است؟ بیش از یک سال از آغاز به کار دولت یازدهم گذشت، حتی رهبر انقلاب هم جملات بسیار صریحی درباره مذاکرات هسته‌ای و نتایج آن داشته‌اند. آیا زمان آن نیست برای مردم توضیح داده شود چرا تحریم‌ها بیشتر شد؟ آیا زمان آن نرسیده برای مردم تبیین شود دشمنی آمریکا کجا بیشتر شد؟ جامعه گسترده منتقدان عملکرد دولت در مذاکرات هسته‌ای، چه جایگاهی در رسانه ملی دارند؟ آیا سانسور واقعیات مهم درباره مذاکرات هسته‌ای، خدمت به جامعه و منطبق بر رسالت رسانه ملی و یک اقدام مردمی است؟
کابینه تکان بخورد
البته این نوشته به معنای آن نیست که دولت خدماتی برای گزارش به مردم نداشته است. اقداماتی که در حوزه بهداشت و سلامت صورت گرفت؛ حقیقتا شایسته تقدیر است. البته انعکاس این خدمات هم در رسانه ملی و حتی در رسانه‌های منتقد دولت بسیار چشمگیر بوده است، چراکه کسی نمی‌تواند منکر واقعیات و خدمات این وزارتخانه به مردم شود. قطعا اگر برخی وزارتخانه‌های بسیار مهم و اثرگذار در معیشت مردم نیز به جای چشم دوختن به مذاکرات هسته‌ای، اینگونه به مردم خدمت کنند، آن زمان نیز در رسانه ملی و حتی در رسانه‌های منتقد دولت هم باید شاهد تعریف و تمجید باشند.
این نکته پایانی هم فراموش نشود که حمله به صدا و سیما، به هیچ عنوان نمی‌تواند تنهایی فرجی‌دانا در جلسه استیضاح را پاک کند.

محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه چهارشنبه شب در برنامه زنده «شب آفتابی» در پاسخ به پرسشی درباره احتمال بازگشایی سفارت انگلیس در تهران گفت: ما دوست داریم با همه کشورها همانگونه که مقام معظم رهبری فرمودند، تعامل سازنده داشته باشیم. به گزارش تسنیم، وی گفت: البته به استثنای 2 کشور که هم‌اکنون نیز وجود دارد، ما با سایر کشورهای دنیا تعامل سازنده داریم و می‌خواهیم روابط عادی براساس احترام متقابل داشته باشیم. رئیس دستگاه دیپلماسی کشور گفت: اتفاقاتی افتاد که منجر به بسته شدن سفارت انگلیس شد اما وقتی انگلیسی‌ها تمایل خود را به بازشدن سفارت نشان دادند ما هم استقبال کردیم و باید هماهنگی‌های لازم برای تحقق این امر صورت بگیرد.ظریف ادامه داد: امروز سفارت ما در لندن فعال است و کار کنسولی می‌کند و به ایرانی‌ها طبق وظیفه‌ای که دارد خدمات ارائه می‌دهد.

گروه بین‌الملل: اسماعیل هنیه، نایب رئیس دفتر سیاسی حماس نیز با بیان اینکه جنگ با اسرائیل طولانی خواهد بود و این رژیم تاوان اقداماتش را خواهد داد، افزود: ملت فلسطین به کمتر از توقف حملات نظامی و اتمام محاصره نوار غزه راضی نخواهند شد. هنیه اعلام کرد ترور، رهبران مقاومت فلسطین و حماس را قوی‌تر از آنچه صهیونیست‌ها تصور می‌کنند، می‌کند. وی گفت: عملکرد مبارزان فلسطینی و گردان‌های قسام در جنگ غزه جهانیان را مبهوت و
متحیر کرده است. 3 تن از فرماندهان عالیرتبه گردان‌های شهید عزالدین قسام بامداد روز پنجشنبه در حمله جنگنده‌های صهیونیستی به محله تل‌السلطان در رفح به شهادت رسیدند. این فرماندهان محمد ابوشماله، رائد عطار و محمد برهوم نام داشتند. 2 نفر از آنها از اعضای شورای نظامی حماس بودند. برخی منابع صهیونیستی قبل از این اعلام کرده بودند رژیم اشغالگر قدس برخی رهبران و فرماندهان حماس را در لیست ترورهای خود قرار داده است. در همین حال گردان‌های قسام به مقامات رژیم صهیونیستی هشدار داد برای ترور فرماندهان جهادی مقاومت و ادامه ظلم و ستم به مردم مظلوم غزه بهای سنگینی خواهد پرداخت. حزب‌الله لبنان نیز در بیانیه‌ای با تبریک و تسلیت شهادت 3  تن از فرماندهان شاخه نظامی حماس تأکید کرد کشته شدن آنان نه‌تنها باعث نمی‌شود اراده مقاومت درهم شکسته شود بلکه بر عزم و اراده مقاومت نیز می‌افزاید.
همچنین رئیس دفتر سیاسی جنبش حماس اعلام کرد بازگشت به مذاکرات غیرمستقیم با رژیم صهیونیستی منوط به آن است که گروه‌های مقاومت اطمینان پیدا کنند این رژیم به خواسته‌های فلسطینیان و در صدر آنها شکستن محاصره تحمیلی به غزه تن خواهد داد. خالد مشعل تهاجم هوایی،‌ دریایی و زمینی رژیم صهیونیستی و به خاک و خون کشیدن هزاران فلسطینی طی 45 روز گذشته در نوار غزه را «هولوکاست واقعی» و همچنین بنیامین نتانیاهو را نخست‌وزیر «کودک‌کش» رژیم صهیونیستی توصیف کرد. وی بر آمادگی مقاومت بر نبرد «تا پایان برای دفاع از فلسطینیان و سرزمین‌شان» تأکید و تصریح کرد: «ملت فلسطین 100 سال است که می‌جنگد و از یک ماه یا یک سال یا چند سال خسته نخواهد شد».

1- هنوز صدای شعار «هواداران اپوزیسیون دایی» از جایگاه تیفوسی‌ها  در گوشمان زنگ می‌زند، مردی که تنها برای اینکه شانس پوشیدن پیراهن تیم ملی برایش زیاد شود به ضرب و زور از بانک تجارت به پرسپولیس آمد،‌ دایی در پرسپولیس درخشید  اما هرگز نتوانست با هواداران ارتباط برقرار کند.‌ ورزشگاه مملو از جمعیت بود و صبا این بار با مردی مقابل پرسپولیس قدعلم کرد که تشنه گره کردن مشت به سمت هواداران سرخ بود.‌ علی دایی هرگز مثل کریم باقری یا مهدوی‌کیا نتوانست از نظر عشقی‌های جایگاه دوآتیشه‌های پرسپولیس یک متعصب باشد و برای همین بود که عطش گل زدنش به پرسپولیس در هر بازی بیشتر و بیشتر می‌شد اما این امر هرگز به وقع نپیوست درست مثل گل‌زدنش به استقلال با پیراهن سرخ.
2- دایی کفش‌ها را آویخت ولی نه مثل مهدوی‌کیا برای پرسپولیس اشک ریخت و نه مثل عابدزاده با پیراهن سرخ خداحافظی کرد. ‌وداع در سکوت بود. بعد از گذشت چند سال او ردای مربیگری را به تن کرد. ابتدا سایپا و (تیم ملی) بعد پرسپولیس و راه‌آهن. او بعد از ناملایمتی‌هایی که در تیم ملی و پرسپولیس دید راهی راه‌آهن شد تا شانس خودش را در عرصه مربیگری در تیم متمول تهرانی امتحان کند. نبرد حساس راه‌آهن و پرسپولیس بار دیگر جایگاه را به آتش کشید،‌ او مشت‌هایش را گره کرد و به بالا و پایین می‌پرید،‌ راه‌آهن با گل بهادر عبدی یک پرسپولیس گریز دیگر هواداران ارتش سرخ را شکست داده بود و دایی با آن لباس رسمی و کفش‌های ورنی به اندازه یک قهرمان پرش از نیزه دوومیدانی به هوا می‌پرید؛ رفتاری که تنها آتش نفرت را در دل پرسپولیسی‌ها شعله‌ور می‌کرد.  
3- دایی باز هم به پرسپولیس بازگشت و این بار رویانیان مرد شماره اول نمایش‌های پروپاگاندایسم فوتبال داخلی چنان قراردادی را با دایی بست که تاریخ فوتبال شاید تنها یک بار بتواند آن را تجربه کند. دشمنان دیروز در آن وقت تبدیل به دوقلوهای افسانه‌ای شدند و تمام آنهایی که در سالن کنفرانس آکادمی جمع شدند تا خبر رسمی پیوستن دایی به پرسپولیس را روی خروجی رسانه‌هایشان بگذارند، روی صندلی‌ها خشکشان زد!  2 میلیارد و یکصد هزار تومان برای 4 سال،‌ آن هم رقمش به‌گونه‌ای بود که نیمی از آن در همان فصل اول پرداخت شد.
4- رویانیان چنان بلایی سر پرسپولیس آورد که تا سال‌ها باید در کتاب تاریخ فوتبال ثبت شود، از همه مهم‌تر اعضای هیات مدیره و شخص مورد اعتماد وزیر ورزش،‌ امیر خادم هیچ سعی نکردند تا کمی از این قرارداد نجومی کاسته شود. آنها ترجیح دادند پرسپولیس به مرگ تدریجی برسد و به گفته خادم «باید از محبوبیت سرخابی‌ها کاسته شود». این جمله را می‌توان به راحتی واکاوی کرد، ‌حالا خادم به سیاستی که در وزارت ورزش در پیش گرفته بود نزدیک شده، ‌او راه ضربه زدن به فوتبال را خوب بلد است، درست مثل یک فن «اشکل گربه» یا «بارانداز».
5- قهرمان مسابقات جهانی وارنا، ‌مردی که «کنی ماندی» فاتح المپیک 88 را خاک کرد حالا بعد از 2 دهه آمده تا فوتبال را بارانداز کند؟ این سوالی است که باید از خادم و هیات مدیره پرسپولیس پرسید که چرا دایی اخراج‌شدنی نیست؟ مگر همین خادم نبود که هفته گذشته در گفت‌وگویی بیان کرد دایی نمی‌تواند از پرسپولیس شکایت کند خب! حالا جواب هواداران را نیز بدهد. این نکته بدون هیچگونه تعارفی باید بیان شود که علی دایی نمی‌تواند پرطرفدار‌ترین تیم ایران را در کورس قهرمانی نگه دارد، او نه ابزارش را دارد و نه توانایی جنگیدن در پرسپولیس را. دایی باید مثل همان روزهایی که در زمان بازیگری‌اش برای ایران افتخارآفرین بود، بماند ولی نه در قامت مربی پرسپولیس. قسمتی از مغز که حافظه را شکل می‌دهد هر گز نمی‌تواند آن روز‌های اسفناک تیم ملی با دایی را «دیلیت» کند، ‌آن روزها هم راهروهای ورزشگاه پر بود از شعار‌های اعتراض و حالا هم قابل پیش‌بینی است که هواداران سرخ از روی جایگاه تیفوسی‌ها باز هم شعار دهند، حالا عیله دایی یا هیات مدیره؟
6- دایی اخراج‌شدنی نیست چون پرسپولیس باید غرامت 2 میلیارد و 100 میلیونی را پرداخت کند. روزی که محمد دادگان (که خیلی هم با سیاست‌های او و رفتارش موافق نیستیم ولی حرفی زد که خیلی هم دور از انصاف نیست) می‌گفت باید رقم قراردادهای بعضی مربیان و بازیکنان در فوتبال ایران کاسته شود و قیمت واقعی آنها این نیست، دایی به او اعتراض کرد. دایی باید هم اعتراض کند چون در فوتبال مدیرانی مثل رویانیان هستند که اجازه می‌دهند تیمی مثل پرسپولیس به چنین وضعیتی دچار شود. شکست پرسپولیس در انزلی یک چیز را ثابت کرد و آن اینکه نصرت ایراندوست با 150 میلیون تومان مرد 2 میلیارد و یکصد میلیونی پرسپولیس را به زانو درآورد تا سهم پرسپولیس‌ مکان یازدهم جدول باشد.
7- علی دایی را می‌توان دوست داشت ولی آن علی که با سر شکسته با پیراهن ایران به کویت گل می‌زند یا آنکه کره‌جنوبی را بعد از مدت‌ها به آتش می‌کشد و مهره اصلی صعود به جام‌جهانی می‌شود در ملبورن. علی دایی اگر از روی نیمکت مربیگری دور شود به مراتب دوست‌داشتنی‌تر است تا اینکه بخواهد با یک لشکر نصفه و نیمه شق‌القمر کند.

گروه اجتماعی: خبر کشف تعداد زیادی تسلیحات در قلب پایتخت، گرچه از عمق ۱۰ متری یک چاه و به دست
«خال محمد» و «نورآقا» برخاست، اما توانست مثل بمب در اخبار روز پایتخت منفجر شود. هنوز چند ساعتی از خبر پیدا شدن تعدادی تسلیحات قدیمی نگذشته است که عازم محل کشفیات می‌شویم. گرچه آدرس دقیقی نداریم و خیابان سرتیپ فکوری تنها آدرسی است که از محل کشف شدن این تسلیحات در اختیار است، اما همه اهالی خیابان کاج به محض کوچک‌ترین پرس‌وجو، آدرس را با کروکی محل در اختیارت می‌گذارند. هرچه به خانه در حال ساخت نزدیک‌تر می‌شویم بر شدت نورهای قرمز و آبی چراغ‌های گردون افزوده می‌شود.
تخلیه خانه‌های اطراف، از تعداد اندک افراد در صحنه به‌طور کامل هویداست؛ منطقه مورد نظر خلوت است و فقط چراغ‌ خودروهای پُرتعداد پلیس و خودروهای امدادی است که غیر‌عادی بودن وضعیت در محله خلوت آنجا را به رخ می‌کشد. ساعت نزدیک 10 شب است و به اولین حلقه امنیتی می‌رسیم؛ سراغ فرمانده میدان را می‌گیریم و پس از چند دقیقه، جوان خوش‌برخوردی خود را به عنوان فرمانده میدان معرفی می‌کند و با احترام خاصی که معمولاً کمتر در چنین مواردی دیده می‌شود، ما را به داخل محدوده حفاظت‌شده راهنمایی می‌کند. «تسنیم» در این باره نوشت: اطلاعات ضد و نقیضی از تعداد توپ، خمپاره، موشک کاتیوشا یا هر تسلیحات دیگری که ساعاتی پیش کشف شده و هنوز هم ماموران در حال تخلیه آن هستند وجود دارد؛ وارد شدن به صحنه کشف مهماتی که سال‌ها زیر خاک مدفون بوده و همین الان در حال تخلیه است، از یک سو جذاب است و از سوی دیگر دلهره‌آور. با هر قدم که به ساختمان نیمه‌کاره مورد نظر نزدیک‌تر می‌شویم، تلفیق این دو حس در درونت، غوغای بیشتری برپا می‌کند و هر گامت را بیش از پیش با ریتم تند و متغیر بیم و امید تنظیم می‌کند؛ فضا سنگین است و سکوت عجیبی در محدوده حفاظت‌شده حکمفرماست. ساختمان مورد نظر یک بنای نیمه‌کاره‌ 3 یا 4 طبقه‌ای است که حلقه ماموران سیاهپوش خنثی‌سازی بمب در طبقه همکف، محل کشف تسلیحات را مشخص می‌کند. با احتیاط و وسواس خاصی آخرین تصمیم را می‌گیریم و دل به دریا زده و بر سر چاه عمیقی که بمب‌ خبری از آن کشف شده می‌رویم. یک محموله شامل 4 توپ تانک که ارتفاع هر یک در حدود یک متر و 20 سانتیمتر است از چاه بیرون می‌آید و با احتیاط به سمت بیرون ساختمان منتقل می‌شود؛‌ همه عکاسان و خبرنگاران به دنبال محموله کشف‌شده از محل خارج می‌شوند و ما فرصتی می‌یابیم تا با کارگری که در دهانه چاه ایستاده، چند لحظه‌ای همکلام شویم.  نامش «خال محمد» است که با دوست افغان دیگرش «نورآقا» چند روزی است به عنوان «مقنی» در این ساختمان مشغول به کار شده‌اند؛ می‌گوید صبح اول وقت که بسم‌الله گفته و آستین بالا زده و از میله 10 متری چاه ساختمان پایین رفته بوده، حین حفر انباره چاه، در کمال حیرت با انبوهی از موشک‌های مدفون شده در چند اتاقک روبه‌رو شده... 33 ساله است و هزاره‌ای... از «نور آقا» دوستش می‌پرسم که کجاست؟ و با اشاره دست به درون چاه اشاره می‌کند و با لهجه غلیظ افغانی، کلماتی نامفهوم می‌گوید، چهره‌اش آشکارا از هر ترس و دلهره‌ای، خالی است، سرگرم کارش می‌شود و «دلو آهنی» را برای بالا کشیدن محموله دیگری از تسلیحات قدیمی، به داخل چاه می‌فرستد. با احتیاط از کنار انبوه تسلیحات کشف شده (که به گفته ماموران در محل، از نوع توپ تانک است) و چیده شده در کنار ساختمان عبور می‌کنیم و از محل دور می‌شویم؛ معدود اهالی محل که پشت نوار آتش‌نشانی ایستاده‌اند، با بیرون آمدن ما از محدوده حفاظت‌شده، سر صحبت را باز می‌کنند و اطلاعاتی  را رد و بدل می‌کنند؛ پیرزنی خوش‌‌کلام، از خاطرات قدیمی در میدان اسبدوانی و میدان جلالیه می‌گوید و تاکید دارد که اینجا، پیش از این پارکینگ تانک‌های ارتش بوده است؛ مرد دیگری سری به علامت رد صحبت‌های وی تکان می‌دهد و با انرژی خاصی، از فعالیت گروهک‌های معاند در ابتدای انقلاب می‌گوید، یکی از آرم شاهنشاهی حک شده روی تسلیحات می‌گوید و دیگری از طول سه متری این تسلیحات، خلاصه بازار خاطرات حسابی داغ است.  در میان این همهمه، 2 مخزن ایزوله بزرگ تسلیحات، از میان جمعیت راه خود را باز می‌کنند و با اسکورت چند خودروی پلیس و امدادی، تسلیحات کشف‌شده را به مقصد نامعلومی برای شناسایی و امحا، منتقل می‌کنند.
این در حالی است که در همین رابطه ساجدی‌نیا رئیس پلیس تهران بزرگ در شبکه دوم سیما حضور یافت و گفت: مهمات کشف‌شده تعدادی گلوله مستهلک توپ است که تا این لحظه 40 عدد گلوله  و مرمی پیدا شده است که مربوط به سال 1935 میلادی و پوسیده است؛خطری وجود ندارد. همچنین یک منبع آگاه هم به «باشگاه خبرنگاران» ضمن تایید این خبر گفته است: مقداری مهمات از نوع گلوله توپ مربوط به بیش از 70 سال پیش حین عملیات  گودبرداری منزلی در خیابان فلاحی در حوالی خیابان فاطمی کشف شده است.
 

گروه بین‌الملل: انقلابیون یمن به  فراخوان رهبر جنبش انصارالله یمن پاسخ مثبت دادند و در تظاهرات عظیم روز جمعه، خیابان‌های «صنعا» را به اشغال خود درآورند و یکصدا خواهان برکناری دولت مورد حمایت غرب و سعودی‌ها شدند. دیروز با پایان مهلت انقلابیون به دولت «عبد ربه منصور هادی» رئیس‌جمهور یمن مبنی بر استعفا یا پاسخگویی به مشکلات معیشتی و امنیتی کشور، سرانجام قول عبدالملک الحوثی، شاخص‌ترین رهبر مخالف دولت عملی شد و پس از آنکه شیعیان و سنی‌ها در کنار هم نماز جمعه وحدت را به جا آوردند، همگی تظاهراتی بی‌سابقه را برای محقق شدن خواسته‌هایشان آغاز کردند. اما در تقابل آشکار با اراده مردم یمن، دولت آمریکا از اعلام آمادگی برای جلوگیری از سقوط دولت ناکارآمد و دست‌نشانده غرب و عربستان در صنعا خبر داد و همزمان سفرای آمریکا، انگلیس و فرانسه در صنعا بیانیه‌ای علیه مبارزان حوثی صادر کردند که البته تظاهرات عظیم روز جمعه پاسخ قاطعی بود به این دخالت‌های خارجی. البته این پایان رسوایی قدرت‌های مداخله‌گر غربی در یمن نبود؛ روز پنجشنبه اعلام حمایت شاخه  القاعده یمن که کاملا تحت حمایت دولت مرکزی قرار گرفته است از گروه داعش و جنایاتش در عراق و سوریه، با اعلان جنگ رسمی تکفیری‌های یمن به مبارزان حوثی  همراه شد. این در حالی است که سران تکفیری  حزب دولتی «الاصلاح» و روسای آل‌الاحمر که مزدوران آل سعود هستند از جمله حمید الاحمر، محسن الاحمر و عبدالله الیدومی با بالا گرفتن خشم مردم از یکشنبه‌شب منزل خود را ترک کرده و در سفارت آمریکا در صنعا پناهنده شده‌اند. با اینکه در ابتدای هفته  اعتراضات از سوی حوثی‌ها آغاز شده بود اما در طول هفته طیف‌های دیگر مردم پایتخت نیز به تظاهرات پیوستند به گونه‌ای که یک روز پیش از تظاهرات عظیم جمعه، روز پنجشنبه صنعا و چند شهر دیگر شاهد بزرگ‌ترین تظاهرات سراسری از زمان انقلاب اول یمن در سال 2011 بودند، انقلابی که به سقوط دیکتاتوری علی عبدالله صالح و فرار او به آمریکا منجر شد اما متاسفانه دولتی که متعاقب آن در صنعا روی کار آمد نیز آلت دست آمریکا و عربستان شده است و در کنار بی‌کفایتی محض در اداره کشور، سیاست حمایت از القاعده و تکفیری‌ها علیه سایر اقلیت‌ها را ادامه می‌دهد. روز پنجشنبه تنها در صنعا حدود 30 هزار نفر در اعتراض به دولت کنونی و ناتوانی آن در اداره کشور و بروز اختلالات امنیتی و اقتصادی و سیاسی به خیابان‌ها آمده بودند. اعتراض مسالمت‌آمیز با ابعادی گسترده‌تر دیروز در حالی برگزار شد که از حدود صد هزار معترض، 10 هزار نفر انقلاب حوثی مسلح بودند اما با وجود صف‌آرایی ارتش یمن برخوردی نظامی در پایتخت رخ نداد. به دنبال افزایش خشم عمومی در شهرهای مختلف یمن، معترضان تهدید کرده بودند در صورت محقق نشدن خواسته‌هایشان، روز جمعه، اعتراضات خود را گسترش خواهند داد که این مهم رخ داد.
 عبدالملک الحوثی: دشمن ما آمریکا و اسرائیل است
عصر دیروز شبکه المسیره، ارگان رسمی جنبش «انصار‌الله» سخنرانی رهبر حوثی‌ها به مناسبت تظاهرات بزرگ روز جمعه را به طور زنده پخش کرد. او از آغاز مرحله دوم اعتراضات مردمی یمن خبر داد و اعلام کرد: تا زمان تحقق خواسته‌های مردم در خیابان‌ها می‌مانیم. به گزارش تسنیم، سید‌الحوثی  در این خطابه نخست اعلام کرد: «دشمن اصلی ما اسرائیل و آمریکا هستند» و سپس داعش را ساخته و پرداخته اسرائیل و آمریکا دانست. او این پرسش را مطرح کرد که چرا داعش با توجه به اینکه مدعی این است که برای دفاع از امت اسلامی به سوریه و عراق حمله کرده، به اسرائیل حمله نمی‌کند؟ همچنین عبدالملک الحوثی تاکید کرد: نه آمریکا و نه هیچ کشور دیگری نمی‌توانند به یمن حمله کنند. او اعلام کرد مردم برای خواسته‌های مشخصی قیام کرده‌اند و خواستار سرنگونی دولت و تغییر آن هستند و به انقلابشان ادامه خواهند داد. به نوشته پایگاه «البدیل»، عبدالملک الحوثی گفت: « مردم یمن از علمکرد دولت به تنگ آمده‌اند و اقدامات انقلابی‌شان را راه‌حل این می‌دانند که دولت در مسیر از بین بردن خواسته‌ها و حقوق مردم حرکت نکند. هدف ما فتح صنعا نیست بلکه سرنگونی دولت و تغییر آن است». این تظاهرات بی‌سابقه عملا  رئیس‌جمهور یمن را که در ابتدا تهدید به برخورد با مردم کرده بود و حرکت آنها را شورش خوانده بود از مواضع خود عقب نشاند و او کمیته‌ای را برای مذاکره با عبدالملک الحوثی، رهبر جنبش انصار‌الله درباره خواسته‌های معترضان تشکیل داد. گفته می‌شود قرار است هادی از استان صعده، مرکز شیعیان حوثی در شمال یمن دیدن کند. البته به نوشته روزنامه اماراتی البیان، جنبش انصارالله شکست مذاکرات شب پنجشنبه با کمیته ریاست جمهوری را اعلام کرد اما تاکید کرد مذاکرات روز جمعه ادامه یافته است.  یک عضو کمیته ریاست‌جمهوری یمن به روزنامه البیان گفت: «اختلاف حول محور درخواست کمیته از الحوثی‌ها برای تشکیل یک حزب سیاسی و ورود به دولتی جدید و عدم بحث درباره موضوع افزایش قیمت فرآورده‌های نفتی بود که الحوثی‌ها آن را رد کردند و سپس مذاکرات شکست خورد اما توافق شد تا این مذاکرات امروز جمعه ادامه یابد.»  از طرف دیگر دیروز رئیس‌جمهور«عبد ربه منصور هادی» به نیروهای امنیتی برای مقابله با طرفداران جنبش انصار‌الله و دیگر انقلابیون دستور آماده‌باش داد و در نشستی اضطراری و فوق‌العاده با اعضای این کمیته و شورای دفاع ملی از آنها خواست آمادگی رزمی خود را به طور کامل بالا ببرند.  در مقابل، جنبش انصار‌الله بر مسالمت‌آمیز بودن اعتراضات و تظاهرات مردمی تاکید کرده و درباره تعرض به آن هشدار داد.
دولت فاسد یمن شکست خورده است
در همین حال پس از برگزاری تظاهرات بزرگ روز پنجشنبه در پایتخت و دیگر استان‌ها  بود که سخنگوی جنبش انصار‌الله یمن، دولت این کشور را دولتی گرفتار فساد و شکست امنیتی و اقتصادی دانست که تکفیری‌ها بر آن چیره شده‌اند. «محمد عبدالسلام» به شبکه العالم گفت اگرچه  از تعیین کمیته مذاکره‌کننده رئیس‌جمهور این کشور با جنبش انصار‌الله استقبال می‌کند اما دولت هادی را دولتی شکست خورده می‌داند. او در ادامه دلیل اصرار جنبش انصار‌الله یمن برای تغییر  حکومت ناپایدار مرکزی فعلی صنعا را چنین شرح داد: «دولت یمن در شرایط استثنایی به منظور نمایندگی چند جریان محدود سیاسی بر سر کار آمد اما به محض روی کار آمدن، سیاست تک‌روی و به حاشیه راندن دیگر جریان‌های سیاسی را در دستور کار قرار داد و حتی سعی کرد دستاوردهای کنگره گفت‌وگوی ملی را پایمال و در جهت خواسته‌های تنگ‌نظرانه و غیرقانونی خود، خرج کند». سخنگوی انقلابیون حوثی‌ها طرح دولت را به تعویق انداختن افزایش قیمت‌ها به مدت 6 ماه، آغاز تشکیل کابینه و جست‌وجوی راه‌های برون‌رفت از بحران اقتصادی برای جلوگیری از فروپاشی اقتصاد کشور دانست و تأکید کرد: اگر مردم مشکلی نداشته باشند، ما هیچ مانعی نمی‌بینیم که این طرح اجرا شود. به گفته او  شکل‌گیری شراکت ملی، به نفع رئیس‌جمهور و کشور است و این مساله در متن کنگره گفت‌وگوی ملی نیز مندرج است. عبدالسلام با تاکید بر شکست دولت در زمینه‌های امنیتی خاطر نشان کرد: «دولت حتی نتوانست امنیت ساختمان‌های نهادها و موسسه‌های رسمی دولتی را تامین کند. در زمینه اقتصاد نیز شکست خورد و به جای اینکه در کشور شراکت ملی حاکم کند، افرادی از اخوان‌المسلمین و تکفیری‌ها را به کار گرفت و امتیازات ویژه‌ای برای افراد خود در نظر گرفت و تحت فشار برخی طرف‌ها برای حمله به جریان‌های دیگر و جنگ با آنان قرار گرفت». او همچنین نقش شیعیان حوثی را در تحولات اخیر مهم برشمرد و گفت: «گروه حوثی از تلاش رئیس‌جمهور برای نجات کشور قدردانی می‌کند اما مساله این است که هیچ کس و هیچ نهادی از رئیس‌جمهور حرف‌شنوی ندارد، تا جایی که حتی افراد ما در کنگره که به دستور رئیس‌جمهور باید مورد حمایت قرار می‌گرفتند، امنیت نداشتند بنابراین اگر منصفانه بنگریم به این نتیجه می‌رسیم که این دولت، شکستی مفتضحانه خورده است». محمدعبدالسلام  سرانجام درباره فرجام بن‌بست سیاسی موجود در یمن گفت: «گزینه‌هایی که در دستور کار قرار خواهیم داد، مسالمت‌آمیز خواهد بود. ما طرح‌هایی مسالمت‌جویانه و متمدنانه و قابل قبول ارائه خواهیم کرد و از رئیس‌جمهور درخواست خواهیم کرد شجاعت به خرج دهد و جانب مردم را بگیرد و به مطالبات تحصن‌کنندگان در میدان‌ها و تظاهر‌کنندگان گوش فرا دهد، زیرا این افراد تضمین پشتگرمی واقعی در پشتیبانی از تشکیل دولت خواهند بود».
دست متجاوزان به مردم را قطع می‌کنیم
 سخنگوی دفتر سیاسی جنبش «انصار‌الله»  در مصاحبه با پایگاه خبری العهد درباره مرحله دوم اعتراض‌های مردمی گفت: «این مرحله خواست ملت را با آرامش و از طریق مسالمت‌آمیز دنبال کردیم اما اگر تظاهرکنندگان و معترضان از سوی دولت مورد خشونت قرار گیرند، دستان متجاوز دولت را قطع خواهیم کرد، این حرف آخر ماست و در زمان مناسب اقدام خواهیم کرد.»ضیف‌الله الشامی سپس درباره تظاهرات روز جمعه توضیح داد: «تظاهراتی که در مسیر فرودگاه آغاز شده است به مثابه قطع کردن مسیر روی مسافرانی که قصد خروج از یمن را دارند تلقی نمی‌شود، بلکه این عزیزان هر زمان که بخواهند می‌توانند از یمن خارج یا هر زمان که بخواهند می‌توانند به خاک یمن وارد شوند.» او به جزئیات دیدار نمایندگان رسمی دولت با رهبران الحوثی در استان صعده اشاره کرد و گفت: «این نمایندگان دولت با سید‌عبدالملک الحوثی دیدار داشتند و برای مذاکره به صعده نیامده بود، بلکه حامل پیامی بود و قصد داشت از این طریق پاسخ ما را به این پیام بداند.» این سخنگوی جنبش «انصار‌الله» در ادامه به نقل از سید‌عبدالملک الحوثی گفت: «دولت کنونی به‌درستی نمی‌تواند درک کند افزایش بهای سوخت به چه اندازه می‌تواند فشار بر جامعه یمنی وارد کند از این رو حوثی‌ها از نادیده گرفتن خواست ملت یمن ناراضی هستند. باید گفت افزایش بهای سوخت موجب ناگوار‌تر شدن اوضاع معیشتی ملت می‌شود و ما با این تصمیم مخالف هستیم، از این رو هرگز با دولت یمن درباره حقوق ملت وارد معامله نمی‌شویم».
 

گروه سیاسی: حسن روحانی در اظهارنظری صریح، از صدا و سیما انتقاد کرد. او روز پنجشنبه و در جلسه شورای اداری استان اردبیل گفت: «رسانه ملی حاضر نیست خدمات دولت را برای مردم تبیین کند و دولت از لحاظ تبلیغاتی دست‌تنهاست». روحانی همچنین صدا و سیما را تهدید کرد و گفت: «درباره اینکه چرا نمی‌گذارند همه خدمات دولت برای مردم تبیین شود، بموقع سخن خواهم گفت.» او در ادامه از پوشش اقدامات دولت یازدهم در رسانه‌های خارجی گفت و اظهار داشت: «چرا صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی و رسانه‌های خارجی باید بگویند کار دولت ایران در عرصه اقتصاد در تاریخ کشورهای در حال توسعه کم‌نظیر بوده و چرا صداوسیما نگوید؟»  به گزارش «وطن امروز»‌، این انتقادات صریح روحانی درحالی است که حامیان اصلاح‌طلب دولت به دلیل غیبت روحانی در جلسه استیضاح فرجی‌دانا بشدت اعتراض دارند و اکنون با این اظهارات آقای روحانی شاید موضوع محافل آنان از اعتراض به رئیس‌جمهور، به حمایت از انتقادات او علیه صدا و سیما تغییر کند. از سوی دیگر انتقادات روحانی به صدا و سیما در حالی است که طی یک سال گذشته انتقادات گسترده‌ای علیه صدا و سیما به خاطر قرق رسانه ملی توسط دولتمردان مطرح شده است. «وطن امروز»‌ چندی پیش در گزارشی از آمار حضور دولتمردان در رسانه ملی تا ابتدای خردادماه سال جاری را منتشر کرد که نشان می‌داد در این مدت رسانه ملی بیش از 4 هزار ساعت در قرق مدیران دولتی بوده است. از سوی دیگر سانسورهای گسترده در رسانه ملی نسبت به برخی اشتباهات دولت باعث شد اعتراضات گسترده‌ای در میان طیف‌های مختلف منتقد دولت ایجاد شود. در کنار این موضوعات اما نکته ظریفی نیز درباره این حمله روحانی به صدا و سیما وجود دارد. درحالی که در دولت‌های گذشته، رؤسای جمهور معمولا در سال‌های پایانی و برای مهار اعتراضات عمومی نسبت به عملکرد خود، سعی در مقصر جلوه دادن دیگران و القای مانع تراشی بر سر کار خود می‌کردند اما حسن روحانی در پایان یکسالگی دولت به رویه «نمی‌گذارند» متوسل شده است.
مجلس: روحانی درست نمی‌گوید
در هر حال در شرایطی که آقای رئیس‌جمهور صدا و سیما را متهم به سانسور خدمات او می‌کند؛ نظر افراد مسؤول و مرتبط در حوزه نظارت بر رسانه ملی، دیدگاه دیگری دارند و اظهارات رئیس‌جمهور را رد می‌کنند. در این میان واکنش هیات نظارت بر صدا و سیما که چندی پیش به موضوع دخالت‌های دفتر رئیس‌جمهور در حوزه اختیارات صدا و سیما در موضوع چگونگی برگزاری گفت‌وگوهای زنده تلویزیونی، ورود کردند و حق انتخاب مجری را به رسانه ملی دادند؛ قابل تامل است. سیدرمضان شجاعی‌کیاسری، نماینده ناظر قوه مقننه در شورای نظارت بر عملکرد صداوسیما در گفت‌وگو با تسنیم، با بیان اینکه عملکرد رسانه ملی در پوشش خدمات دولت در سطح قابل قبولی بوده است، گفت: صدا و سیما تمام خدمات دولت را به درستی و در سطح کمی و کیفی بالا پوشش می‌دهد. وی با اشاره به اظهارات رئیس‌جمهور که گفته است صدا و سیما خدمات دولت را به خوبی تشریح نمی‌کند، گفت: این اظهارات رئیس‌جمهور درست نیست، چرا که صداوسیما در سطح مطلوب و قابل دفاعی اقدام به پوشش خدمات دولت می‌کند. شجاعی‌کیاسری با بیان اینکه سطح پوشش خدمات قوه مجریه به نسبت قوای دیگر بسیار بالاست، تاکید کرد: شاید یکی از نقدهای وارد به صدا و سیما این باشد که خدمات قوه مقننه و قضائیه به اندازه قوه مجریه پوشش داده نمی‌شود، چرا که صداوسیما در مواجهه با قوای سه‌گانه به قوه مجریه بیشتر توجه می‌کند تا ۲ قوه دیگر. نماینده ناظر قوه مقننه در شورای نظارت بر عملکرد صداوسیما در پایان گفت: اگر برخی دولتی‌ها قبول ندارند که رسانه ملی خدمات آنان را به خوبی پوشش می‌دهد، بهتر است قضاوت را به مردم بسپاریم.
بی‌انصاف نباشیم!
حجت‌الاسلام سیدعلی طاهری، سخنگوی کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی  هم  در این‌باره گفت: با توجه به حجم اقدامات و فعالیت‌هایی که در دولت انجام می‌شود، تاکنون عملکرد رسانه ملی در پوشش رسانه‌ای و خبری این اقدامات در سطح قابل قبولی بوده است. وی با بیان اینکه سهم دولت در بین سایر قوا در تولید برنامه‌های رسانه ملی سهم بیشتری است، افزود: بنده معتقدم بی‌انصافی است اگر گفته شود، رسانه ملی نسبت به اقدامات و فعالیت‌های دولت که اغلب در راستای پیشرفت و توسعه کشور نیز بوده، بی‌تفاوت عمل می‌کند یا اصلا توجهی ندارد. سخنگوی کمیسیون فرهنگی مجلس با تأکید بر اینکه رسانه ملی در همه دولت‌‌ها حمایت‌های لازم را براساس قانون اساسی از آنها داشته است، گفت: اگر نگاهی گذرا به سطح تولید محتوای برنامه‌های صداوسیما بیندازیم، به راحتی می‌توان دریافت که دولت جایگاه ویژه‌ای در شبکه‌های مختلف رادیو و تلویزیون دارد و اقدامات بدنه دولت در سطح رئیس‌جمهور و وزرا برای مردم تشریح و تبیین می‌شود. حجت‌الاسلام طاهری در پایان خاطرنشان کرد: در حال حاضر به طور متناوب و گاها برنامه‌ریزی شده، وزرای دولت به تفکیک موضوع یا در مناسبت‌های مختلف در برنامه‌های زنده رادیو و تلویزیون حضور یافته و اقداماتشان را تشریح می‌کنند که این هم به رشد و توسعه کشور کمک کرده و هم به شناخت بهتر نقایص منجر می‌شود، از طرفی مردم نیز می‌توانند با این اقدامات و فعالیت‌ها آشنا شده و در صورت وجود کاستی‌ها، آن را نقد کنند که این مطلوب است. پس از انتقادات تند روحانی به رسانه ملی، در برخی شبکه‌های اجتماعی نیز انتقاداتی نسبت به عملکرد رسانه ملی مطرح شد. در این شبکه‌ها با اشاره به خدمات گسترده رسانه ملی به دولتی‌ها و سانسور برخی اشتباهات مهلک دولت در رسانه ملی، رفتار دولت را ناشی از خدمات صدا و سیما دانسته‌اند. در یکی از این شبکه‌ها، کاربری در انتقاد از عملکرد رسانه ملی، به نحوه پوشش معنادار جمعیت استقبال‌کننده از رئیس‌جمهور در سفرهای استانی توسط رسانه ملی اشاره کرده و از صدا و سیما خواست به جای نمایش نماهای بسته از جمعیت، واقعیت را به مردم نشان دهند.
 

عصر دیروز خبرگزاری ایرنا  از اصفهان گزارش داد که آب آشامیدنی این شهر و بعضی مناطق اطراف آن قطع شده است. به گزارش ایرنا، عصر جمعه آب در مناطق شمالی، شرقی و جنوبی اصفهان قطع شده یا بسیار کم فشار بوده است. علاوه بر اصفهان، در شاهین‌شهر، در ۲۰ کیلومتری شمال اصفهان هم آب قطع بوده است. منصور شیشه‌فروش، مدیر مدیریت بحران استانداری اصفهان با تایید این موضوع گفت که جلسه‌ای با حضور مسؤولان در استانداری اصفهان برگزار شده است که بزودی درباره این موضوع اطلاع‌رسانی خواهد شد.

شروین طاهری: شاید این نخستین بار باشد که در رسانه‌ها از عبارت فوتبال «آمریکایی- انگلیسی» استفاده می‌شود چون  فوتبال متعارف انگلیسی بسیار متفاوت است از آنچه «فوتبال آمریکایی » خوانده می‌شود که در نظر اروپایی‌ها نوعی راگبی است اما از نظر امپریالیسم آنگلو- آمریکایی فوتبال، فوتبال است و ورزش اول انگلیسی‌ها و آمریکایی‌ها. اگر منافع جنگ‌سالاران واشنگتن و لندن ایجاب کند با هر چیزی می‌توان یک بازی فوتبال
«آمریکایی-انگلیسی» به راه انداخت تا افکار عمومی دو سوی اقیانوس اطلس برای یک لشکرکشی دیگر به خاورمیانه برانگیخته شود. البته قطعا هیچ بازی و نمایشی به پای جلوه‌های ویژه واقعی واقعه یازدهم سپتامبر نخواهد رسید اما در سال جام جهانی، این سر «جیمز فولی»، خبرنگار مقتول است که توپ فوتبال منافع امپریالیسم شده است. داعش که مستقیما توسط فیصل، وزیر خارجه عربستان و برادرش «ترکی» هدایت می‌شود، در بهترین زمان ممکن  سر روزنامه‌نگار انگلیسی روزنامه گلوبال‌پست و خبرگزاری فرانسه را به مثابه پاس گلی برای اوباما و کامرون فرستاد تا آنها گل بزنند. چه گل‌هایی؟ رئیس‌جمهور آمریکا و نخست‌وزیر انگلیس مطابق آخرین نظرسنجی‌های ملی (ماه ژوئن) به پایین‌ترین میزان مقبولیت‌شان از زمان روی کار آمدن سقوط کرده‌اند. دولت‌های آنها  طی ماه گذشته زیر بی‌سابقه‌ترین فشارها بابت حمایت‌شان از جنایات اسرائیل در غزه از یک طرف و بی‌عملی‌شان در قبال سلاخی‌های داعش از طرف دیگر بوده است. در همان حال که بی‌سابقه‌ترین تظاهرات ضدصهیونیستی لندن را شلوغ کرده است، تظاهرات ضدنژادپرستی به دنبال قتل «مایکل براون»، نوجوان سیاهپوست در حال سرایت از فرگوسن به سراسر ایالات متحده است. در این سوی جهان مذاکرات صلح حماس و اسرائیل که جان کری و تونی بلر بانیانش بودند در قاهره شکست خورده و جنگ فلسطین مزمن‌تر از هر زمان دیگری شده است. آن سو‌تر در جنوب دریای سرخ سرنوشت تنگه استراتژیک باب‌المندب و آینده مرزهای جنوبی بزرگ‌ترین متحد عربی غرب، عربستان  به سقوط دولت یمن در صنعا  گره خورده است. همچنین آمریکا و انگلیس در وضعیت بازگشت جنگ سرد و تقابل با قدرت‌های شرقی (روسیه و چین) مترصد بهانه‌ای برای حضور نظامی مجدد در مخزن نفتی‌شان، خاورمیانه هستند. قطعا در چنین شرایطی سر «جیمز فولی» مرحوم از آسمان جلوی پای اوباما و کامرون نیفتاده تا گل بزنند بلکه این ماحصل سانتر استادانه یار تکفیری‌شان است که خود در ابتدای  فصل  استخدامش کرده‌اند.
باراک اوباما هم که می‌داند چه پاس مغتنمی در دهانه دروازه بازگشت به عراق و حتی حمله به سوریه دریافت کرده، فراخوان «جراحی سرطان داعش» از منطقه را صادر می‌کند تا شرکا برای تشکیل اردوی حمله‌ای دیگر آماده شوند. ژنرال مارتین دمپسی، رئیس ستاد مشترک نیروهای نظامی آمریکا هم بلافاصله از امکان شکست داعش صحبت می‌کند و احتمال حمله به سوریه را هم مطرح می‌کند. یعنی همان هدفی که سال پیش در چنین روزهایی تمام اردوگاه امپریالیسم برای تحقق آن به بهانه حمله شیمیایی قوطه پشت سرش بسیج شده بودند. بمب‌های شیمیایی سارین که بعدها فاش شد ناتو از طریق مرز ترکیه در اختیار شورشیان سوری از جمله تروریست‌های امارت خلیفه‌گری عراق و شام قرار داده است نیز در نوع خود پاس گل هوشمندانه‌ای بودند اما نه در موقع مقتضی، مثل سر بریدن یک چهره رسانه‌ای غربی جلوی دوربین که حکم فراخوان حمله غرب به سوریه را دارد. این بار هم درست مثل حمله به عراق در سال ۲۰۰۳ همه چیز ناگهانی و بی‌ربط به نظر می‌رسد. آمریکا  و متحدانش تا دو سال پیش از گروه تروریستی داعش تحت عنوان بخشی از «آزادیخواهان سوری» مخالف بشار اسد  رسما حمایت مالی و تسلیحاتی می‌کردند و حالا می‌خواهند غولی را که خودشان ساخته‌اند از پا درآورند. مسخره‌تر اینکه عربستان که رسانه‌ها و مفتی‌هایش تا 2، 3 هفته پیش سگ‌های هار داعش را انقلابی می‌خواندند، قرار است با چرخشی ناگهانی از این پس آنها را دشمن اسلام وهابی بنامند.  قطعا سر بریدن یک انسان هولناک است اما هولناک‌تر از قتل‌عام‌هایی که در هفته‌های اخیر توسط متحدان رسمی و غیر‌رسمی  آمریکا و انگلیس در مقابل چشم جهانیان صورت می‌گیرد، نیست. در 45 روز گذشته رژیم کودک‌کش تل‌آویو 2100 غیر‌نظامی را در غزه با بمباران مناطق مسکونی، مدارس و بیمارستان‌ها تکه‌تکه کرده است و آمریکا رسما از این روند دفاع می‌کند و حتی تجهیزات کشتار پیشرفته‌تری را به اسرائیل ارسال می‌کند. کمی آن طرف‌تر روی نقشه خونین خاورمیانه بزرگ مطلوب صهیونیسم، داعشی‌ها مردم سوریه و عراق را قتل‌عام می‌کنند. پرسش اخلاقی این است که چرا غرب تا پیش از مرگ «جیمز فولی» احساس تکلیف نکرده بود که جلوی آدمکش‌های تکفیری را بگیرد؟ فولی تنها یک تن از پشته انبوه بدن‌هایی است که در این 3 سال توسط تکفیری‌های تحت هدایت سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا، انگلیس، فرانسه، اسرائیل، عربستان، ترکیه و قطر در عراق و شام بی‌سر شده‌اند. همین هفته پیش همزمان با سر بریدن خبرنگار انگلیسی، داعش در 2 سوی مرز عراق و سوریه ظرف یک روز حدود 1000 تن از کردهای ایزدی و عشایر دیرالزور را قتل‌عام کرد. برای این بود که «جیمز فولی» نگون‌بخت هفته گذشته توسط یک هموطن داعشی‌اش که انگلیسی سلیسی صحبت می‌کرد سر بریده شد تا شهروندان برابر‌تر غربی را تکان دهد و مجابشان کند مالیات بدهند تا اوبامای ضد جنگ و صلح‌طلب هم ماشین جنگی پنتاگون را استارت بزند.  چه کسی است که نداند این قصابان وهابی درس آدمکشی را در پایگاه‌های ناتو و پنتاگون در ترکیه، قطر، لیبی، اردن، مونته‌نگرو و اسرائیل آموخته‌اند. چه کسی است که نداند شبکه عظیم جذب نیروهای تکفیری برای داعش از اروپا و سراسر جهان توسط خود سازمان‌های اطلاعاتی غربی اداره می‌شود. آنها ارتش حشاشین غیر‌رسمی امپریالیسم هستند. ماری هارف، سخنگوی کاخ سفید در اظهارنظری رسمی تنها شمار مزدورانی را که این شبکه به سوریه فرستاده 12 هزار نفر از 50 کشور برآورد کرد درحالی که برآورد حقیقی تقریبا 10 برابر این است، آن هم فقط در سوریه. داعش تهدید می‌کند  اگر خواسته‌های آنها تامین نشود، یک گروگان آمریکایی دیگر به نام استیون ساتلاف، خبرنگار آزاد نشریه تایمز را خواهند کشت. در پایان ویدئوی بریدن سر جیمز فولی، قصاب تکفیری انگلیسی در حالی که در کنار ساتلاف که دستانش بسته است، ایستاده، خطاب به رئیس‌جمهور آمریکا می‌گوید: «اوباما، زندگی این شهروند آمریکا به تصمیم بعدی تو بستگی دارد.» بلافاصله  هم فرماندار تگزاس از احتمال ورود «لولو»‌های داعشی از مرزهای جنوبی آمریکا خبر می‌دهد تا افکار عمومی را هر چه وحشت‌زده‌تر کند. خودتان قضاوت کنید: روزنامه نیویورک تایمز گزارش می‌دهد  داعش برای آزادی فولی ۱۰۰ میلیون دلار باج خواسته اما دولت آمریکا از پرداخت آن خودداری کرده است. حال آنکه که حداقل هزینه لشکرکشی فرضی به عراق برای مالیات‌دهندگان آمریکایی، با استانداردهای سال ۲۰۰۳ روزی یک میلیارد دلار است!