گروه سیاسی: هنوز رسانه‌ها مشغول انعکاس و انتشار خبر اتهامات دستگاه امنیتی ترکیه به او بودند. هنوز چند ساعتی از مصاحبه‌اش که گفته بود تحت نظر است و هیچ کاری خارج از ضوابط رسانه‌ای انجام نداده؛ نگذشته بود که ناگهان خبر مرگ او را آوردند. سرنا شیم، خبرنگار پرس تی وی که گزارشات مستند او درباره حمایت آنکارا از تروریست‌های داعش بویژه در ماجرای کوبانی باعث رسوایی دولت اردوغان شده بود؛ روز یکشنبه هنگام بازگشت از حوزه خبری خود کشته شد! به گزارش «وطن‌امروز»‌، سرنا شیم در حالی در نزدیکی مرز ترکیه و سوریه کشته شد که از پوشش اخبار مربوط به جنگ کوبانی بازمی‌گشت. وی از صحنه‌ گزارشی در شهر سوروچ، واقع در استان اورفا در حال بازگشت به هتل محل اقامت خود بود که یک ماشین سنگین خودروی او را زیر گرفت. این درحالی است که هویت و موقعیت راننده این ماشین سنگین مشخص نیست. شیم شهروندی آمریکایی با اصالت لبنانی است که در کشورهای لبنان، عراق و اوکراین برای پرس تی‌وی گزارش تهیه می‌کرد. او 2 کودک دارد که هر 2 ساکن لبنان هستند. خانواده این خبرنگار اعلام کرده‌اند مرگ سرنا مشکوک است و دولت ترکیه باید درباره آن پاسخگو باشد. سرنا شیم دقیقا 2 روز پس از آن کشته شد که به تهران خبر داد در ترکیه با مشکلاتی مواجه شده است. وی روز جمعه ضمن ابراز نگرانی از دستگیر شدن خود به پرس‌تی‌وی گفت آژانس اطلاعاتی ترکیه وی را احتمالا به دلیل تهیه گزارش‌هایی درباره موضع ترکیه در قبال تروریست‌های مشغول جنگ در سوریه در کوبانی و اطراف آن، به جاسوسی متهم کرده است. شیم گفت وی از معدود خبرنگارانی بوده که به دنبال داستان‌های ورود تروریست‌ها به سوریه از طریق خاک ترکیه بوده است. وی افزود تصاویری دریافت کرده که تروریست‌ها در کامیون‌های متعلق به سازمان جهانی غذا و دیگر سازمان‌های غیردولتی از ترکیه وارد سوریه می‌شده‌اند. خبرنگار شبکه پرس‌تی‌وی با اشاره به گزارش‌های خود درباره «ورود گروه موسوم به ارتش آزاد سوریه (به این کشور) و... رویت مهر گذرنامه تروریست‌های تکفیری و کسب اطلاعات دست اول مبنی بر اینکه پیکارجویان در حقیقت در این کشور (ترکیه) بوده‌اند در حالی که ترکیه همچنان سعی در کتمان این مطلب داشت،» تصریح کرد: دلیل این اتهام به طور حتم ارائه گزارش درباره سوریه بوده است. وی تصریح کرد: دولت ترکیه «مرا به جاسوسی متهم می‌کند و می‌گوید من با مخالفان ترکیه همکاری می‌کنم اما منطق حکم می‌کند همانگونه که با دیگر احزاب صحبت می‌کنم با مخالفان ترکیه نیز صحبت کنم چرا که این شغل من است.» شیم اتهامات وارده به خود را به صراحت رد کرد و گفت: از این اتهامات «شگفت‌زده» شده‌ام «زیرا چیزی برای پنهان کردن ندارم و غیر از وظایف شغلی خود کار دیگری انجام نداده‌ام».
اردوغان متهم اول
خبرنگار پرس‌تی‌وی در مناطق مرزی ترکیه و سوریه، اطلاعات و اخبار مستندی از نقش ترکیه در تجهیز و ارسال تروریست‌ها به خاک سوریه تهیه کرده بود. او به خاطر این گزارشات بلافاصله با تهدید دولت ترکیه مواجه شد. دستگاه امنیتی اردوغان به او تهمت جاسوسی زد تا از این طریق به این خبرنگار هشدار داده و فعالیت‌های رسانه‌ای او را محدود کند اما گویا این اتهام دستگاه امنیتی اردوغان را آرام نمی‌کرد. 2 روز پس از آنکه دستگاه امنیتی اردوغان این اتهام را مطرح کرد؛ سرنا شیم در یک حادثه رانندگی کشته شد. حمیدرضا عمادی، مدیر اتاق خبر پرس‌تی‌وی گفته است دولت اردوغان باید درباره مرگ سرنا شیم پاسخگو باشد. عمادی می‌گوید «مرگ مشکوک» خبرنگار این شبکه در ترکیه حادثه‌ای غم‌انگیز «برای همه‌ کسانی است که به دنبال حقیقت هستند.» عمادی با اشاره به نقش ترکیه در بحران منطقه، گفت: «سرنا در گزارش زنده خود به پرس‌تی‌وی گفته بود به جاسوسی برای مخالفان دولت آنکارا متهم شده است تنها به این دلیل که به جهان گفت چگونه آنکارا با تروریست‌ها در سوریه و عراق همکاری می‌کند و مانع ورود مبارزان کرد به کوبانی و کمک به مبارزان این منطقه برای نبرد علیه داعش می‌شود.» عمادی مرگ سرنا شیم در یک حادثه رانندگی را استدلالی کودکانه دانست و تصریح کرد: «سازمان اطلاعات ترکیه سرنا را برای این گزارش تهدید و او را به جاسوسی متهم کرد و 2 روز بعد سرنا در یک حادثه رانندگی کشته می‌شود. اکنون قرن بیست‌ویکم است و کسی این استدلال‌های کودکانه ترکیه را نمی‌پذیرد که خبرنگار منتقد سیاست‌های آنکارا در یک حادثه رانندگی کشته شده است.» مدیر اتاق خبر پرس‌تی‌وی تاکید کرد: «به اعتقاد ما دولت ترکیه باید برای این حادثه در برابر جامعه بین‌المللی پاسخگو باشد و باید علت آن را به طور دقیق بررسی کند.» عمادی با اشاره به تابعیت آمریکایی سرنا شیم افزود: او در خاک ترکیه «در یک حادثه بسیار مشکوک کشته شد. ما منتظر واکنش دولت آمریکا و درخواست این کشور از ترکیه برای شفاف‌سازی علت این حادثه هستیم.» وی گفت سرنا شیم تنها به دلیل «انتقاد از کشوری خاص که با حمایت از تروریست‌ها در سوریه و عراق در حال ایجاد هرج و مرج در منطقه است» هرگز نمی‌توانست به لبنان بازگردد و ۲ کودک خود را ببیند. عمادی تاکید کرد: «پرس تی‌وی حق دارد به لحاظ قانونی این موضوع را پیگیری کند.» عمادی از سازمان‌های «به‌اصطلاح» حقوق بشری به دلیل خودداری از محکوم کردن کشتار خبرنگارانی همچون مایا ناصر بشدت انتقاد کرد. عمادی همچنین از سکوت خبری رسانه‌های جهانی درباره مرگ خبرنگار پرس‌تی‌وی انتقاد کرد و گفت این سکوت رسانه‌ای پیامی برای روزنامه‌نگاران مستقل است.  شبیر حسنعلی، تحلیلگر سیاسی ساکن لندن هم مرگ مشکوک سرنا شیم را اقدام تروریستی از سوی دولت ترکیه دانست. به گزارش پرس‌تی‌وی، او مرگ مشکوک سرنا شیم را به عنوان یک «ترور» از سوی دولت رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور این کشور نام برد. شبیر حسنعلی گفت: «واقعیت این است که رژیم اردوغان، سرنا را ترور کرد.» این تحلیلگر مسائل سیاسی خاطرنشان کرد: «سرنا به شیوه‌ای خاص از سوی سازمان اطلاعات ترکیه تحت تعقیب قرار داشت.» این تحلیلگر سیاسی افزود: «سرنا ترور شد چون وی حقیقت را درباره ماهیت رژیم ترکیه فاش کرد، اینکه این رژیم مردم خود را سرکوب می‌کند، جمعیت کرد را سرکوب کرده است و اینکه بشدت از سازمان تروریستی داعش و عملکرد این گروه حمایت می‌کند البته همانگونه که گفته شد خانواده سرنا شیم نیز معتقدند دولت اردوغان مسؤول مرگ دخترشان در ترکیه است. خانواده سرنا در دیدار با کارکنان دفتر بیروت شبکه پرس‌تی‌وی در لبنان به بیان این اظهارات پرداختند. آنها از آمدن جلوی دوربین خودداری کرده ولی گفتند مقامات ترکیه به نوعی در مرگ فرزندشان مسؤول هستند. والدین سرنا اظهار کردند این مساله را از طریق مجرای قانونی پیگیری می‌کنند.

چرا اردوغان علیه ایران گستاخ شده است؟
 امروز و دیروز نیست که سیاست‌های منطقه‌ای اردوغان با برخی سیاست‌های ایران در تضاد و اصطکاک است. او 3 سال است نسبت به انقلاب‌های منطقه موضع متفاوتی از ما دارد و تلاش آشکارش برای سرنگونی بشار اسد از قدرت هم یک نشانه آشکار از تزاحم سیاست‌های منطقه‌ای او با اهداف ایران است اما طی این مدت ترکیه و ایران ضمن رقابت در تحولات منطقه‌ای، روابط بسیار نزدیکی نیز با یکدیگر داشته‌اند. مناسبات تجاری ایران و ترکیه تقریبا به 30 میلیارد دلار رسیده است. ضمن اینکه اشتراکات منطقه‌ای نیز باعث شده است ایران و ترکیه در برخی مواقع همکاری‌های مهم سیاسی داشته باشند اما چه چیزی باعث شده اردوغان اخیرا بشدت علیه ایران و مقامات کشورمان گستاخی کند؟ چرا او اکنون توانایی جسارت یافته است؟ در واقع او چه واقعیاتی را مشاهده می‌کند که تصور می‌کند می‌تواند علیه ایران یک گام جلوتر بگذارد؟ یک نگاه واقعا ظریف به اتفاق اخیری که برای خبرنگار پرس‌تی‌وی افتاد؛ می‌گوید کشته شدن این خبرنگار می‌تواند یک پیام روشن برای ایران باشد و شاید این واقع‌بینانه نباشد اگر انتظار باشد وزارت امور خارجه ایران واکنش قاطعی به این اقدام بی‌شرمانه اردوغان نشان دهد، وزارت امور خارجه‌ای که پاسخ نمی‌دهد چرا در یک سال گذشته همسایگان ایران هیچ محدودیتی در اقدامات و اظهارات ضدایرانی خود قائل نیستند. هنوز کسی نمی‌داند وزیر خارجه بحرین چه چیزی درباره ایران دیده است که گفت امیدوار شده است!

گروه اقتصادی: از زمان تشکیل دولت یازدهم همواره بحث عدم انسجام تیم مدیریتی کابینه مطرح بود و به طور طبیعی این موضوع از سوی مسؤولان تکذیب شده است. بسیاری از کسانی که موضوع عدم انسجام تیم مدیریتی را مطرح می‌کنند اعتقاد دارند ایده‌ها، برنامه‌ها، اظهارات و عملکرد گذشته اعضای کابینه با یکدیگر همخوانی ندارد و اختلاف نظرها و اختلاف سلیقه‌های‌ بنیادی در این زمینه وجود دارد. به عنوان نمونه سخنان اکبر ترکان، مرد چندین‌کاره این روزهای هیات دولت درباره جهانگیری که در دولت فعلی معاون اول رئیس‌جمهور است نشان می‌دهد اختلافات ریشه‌ای در بین دولتمردان سابق و حال حاضر وجود دارد. متن فایل صوتی گفت‌وگویی که اخیرا به دست «وطن امروز» رسیده نشان می‌دهد اکبر ترکان به‌طور کلی از موضع بسیار بالا به دیگران نگاه کرده و به راحتی دیگران را قضاوت می‌کند. اکبر ترکان که هم اکنون دبیر شورای هماهنگی مناطق آزاد تجاری ایران و مشاور ارشد رئیس‌جمهور است در این گفت‌وگو که مدت‌ها پیش انجام شده درباره موضوع پلت‌فرم در صنعت خودرو در مواضعی متناقض با تیم مدیریتی جهانگیری در صنعت می‌گوید: «ساختن یک پلت‌فرم مشترک و کاری که روی تندر 90 شد به نظر من یک کار غیر فنی بود. یک هیجانی در آن موقع رئیس سازمان گسترش را گرفت. این کار فنی نیست. تندر 90 که 6 سال ساختن آن طول کشید موفق نشد. در حال حاضر ما یک پلت‌فرم مشترک نداریم. معنی پلت‌فرم مشترک برای یک کمپانی است. وقتی ادغام بین پژو - سیتروئن انجام شد. پژو سیتروئن یک پلت‌فرم مشترک را تعریف کردند». وی می‌افزاید: «آقای ویسه این اشتباه را کرد و با پلت‌فرم به سمند خیلی ضررها رساند، چون آقای ویسه خودش مدیرعامل ساپکو بود و کاملا زنجیره قطعه‌سازی ایران را می‌شناخت. به نظر من آقای ویسه اشتباه کرد. درست در اوج شکوفایی صنعت خودرو‌سازی ایران آقای ویسه بحث پلت‌فرم مشترک را مطرح می‌کند».
ترکان اظهار می‌دارد: «سمند افتخار ملی ما است. نخست‌وزیر کره برای فروش خودروی کشورش خودش به کشورهای مختلف سفر می‌کند برای اینکه به خودروی ملی کشورش افتخار می‌کند. وقتی سمند تولید شد باید به آن افتخار می‌کردیم. رئیس‌های کشور به سختی خط تولید این خودرو را افتتاح کردند».
مشاور ارشد رئیس‌جمهور در این گفت‌وگو نظر صریح خود را درباره اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس‌جمهور اینگونه بیان می‌کند: «آقای خاتمی و آقای جهانگیری خیلی بحث خودروی ملی را نمی‌فهمیدند. از آقای جهانگیری که لیسانس فیزیک دارد بیشتر از این نباید انتظار داشت ولی آقای ویسه که باید این موضوع سمند را در اوج افتخار دنبال می‌کرد، دنبال یک خودروی دیگر می‌رود. احساس من این است که یک دلال پشت این داستان است. من می‌دانم دلال پژو یک شخصی است به نام آقای[...] که تمام پورسانت‌های خرید ما را از فرانسه آقای[...]انجام می‌دهد و در فرانسه هم دفتر دارد».
ترکان در این گفت‌وگو مدرک تحصیلی جهانگیری را مسخره می‌کند در حالی که معاون اول رئیس‌جمهور غیر از لیسانس فیزیک از دانشگاه شهید باهنر کرمان، فوق لیسانس مهندسی صنایع از دانشگاه صنعتی شریف و دکترای مدیریت صنایع از دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران دارد. اسحاق جهانگیری پس از انقلاب، در سال ۱۳۵۸ در جهاد سازندگی ریگان بم کار خود را شروع و بعد از مدتی به عنوان مسؤول جهاد سازندگی جیرفت مشغول به کار شد. وی پس از آن به عضویت شورای مرکزی استان کرمان منصوب و تا اواسط ۱۳۶۳ در جهاد سازندگی مشغول بود. اسحاق جهانگیری در سال‌های ۱۳۶۳ تا ۱۳۷۰ در دوره دوم و سوم مجلس نماینده مردم جیرفت بود. او عضو گروه مشاوران مالی فرماندهی جنگ نیز بود. وی در سال ۱۳۷۱ در دولت هاشمی رفسنجانی به سمت استاندار اصفهان منصوب شد. اسحاق جهانگیری در دولت محمد خاتمی در سال ۱۳۷۶ به عنوان وزیر معادن و فلزات انتخاب شد و بعد از ادغام وزارت صنایع و وزارت معادن و فلزات به عنوان وزیر صنایع و معادن انتخاب شد. با وجود این، اکبر ترکان اعتقاد دارد جهانگیری بحث خودروی ملی را نمی‌فهمید و چون لیسانس فیزیک دارد بیشتر از این نباید انتظار داشت.
اکبر ترکان، خود کسی است که در مقام یک همه‌فن حریف، در همه دولت‌ها، سمت‌های اجرایی مختلف داشته است. ترکان تاکنون سمت‌های اجرایی مانند وزیر دفاع، وزیر راه و ترابری و معاونت وزیر نفت را تجربه کرده است. وی از اول تیر ۱۳۶۰ تا ۴ مرداد ۱۳۶۱ استاندار ایلام و از ۱۵ تیر ۱۳۶۲ تا ۱۴ بهمن ۱۳۶۳استاندار هرمزگان بود. او از سال 1364 تا 1368 مدیرعامل و رئیس هیات مدیره سازمان صنایع دفاع بود و در کابینه اول رفسنجانی به عنوان وزیر دفاع انتخاب شد. ترکان رئیس فدراسیون کشتی هم بود(!) او در کابینه دوم رفسنجانی وزیر راه و شهرسازی و در کابینه اول خاتمی به عنوان رئیس هیات عامل سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران انتخاب شد. وی در کابینه دوم خاتمی به عنوان معاون وزیر نفت و مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس انتخاب شد. جالب‌تر اینکه او در دولت احمدی‌نژاد نیز از مدیران ارشد نفتی دولت نهم بوده است! ترکان در دولت روحانی نیز یکی از کلیدی‌ترین مردان کابینه یازدهم محسوب می‌شود و مشاور ارشد رئیس‌جمهور است. وی سمت دبیری شورای هماهنگی مناطق آزاد تجاری ایران را هم بر عهده دارد و علاوه بر این رئیس سازمان نظام مهندسی ساختمان نیز هست. آیا ترکان خود را نیز قضاوت می‌کند؟
 

علیرضا پورصباغ: اگر بگوییم حمید نعمت‌الله در مقام فیلمساز فرزند زمانه خویش است، بیراه نگفته‌ایم. «بوتیک» و «بی‌پولی» که در پیوست با گذشته می‌گذرند همچنان دغدغه‌مند و آثار تازه‌ای به شمار می‌روند. «آرایش غلیظ» آخرین ساخته نعمت‌الله از جنبه‌های مختلفی چون روایتگری و فرم، سنت‌شکنی غیرمتعارفی در سینمای ایران به شمار می‌رود. فیلمی که خلاف حرکت سینوسی سینمای ایران، به سبک و سیاق آثار ناب سینمایی دهه 60 جغرافیانوردی می‌کند. آنچه وجه تمایز اصلی «آرایش غلیظ» به شمار می‌رود این است که فیلمی است لبریز از انرژی در داستانگویی و خیلی زود مخاطب را وادار به پذیرش سرانجام دلخواه کارگردان نمی‌کند.
***
  به هادی مقدم‌دوست گفتم «سر به مهر» سینما نیست و وقتی «آرایش غلیظ» را دیدم به او گفتم: این فیلم خود سینماست! پویایی، عدم ایستایی و جاری بودن داستان در یک جغرافیای بسیار بزرگ که در این فیلم نمود چشمگیری دارد، خود سینماست ولی مخالفان فیلم «آرایش غلیظ» و موافقان «بوتیک» و «بی‌پولی»، در پشت این پویایی بصری، دنبال انتقال یک مفهوم متعالی می‌گردند و شاید مخالفان آرایش غلیظ (یعنی همان موافقان و هواداران بوتیک و بی‌پولی) تصورشان این است که فیلمی صرفا برای سرگرمی ساخته‌اید.
به نظر من هیچ فیلمی خالی از همان مفهومی که شما تحت عنوان «پیام» از آن یاد کردید (یا می‌توان گفت «محتوا» یا «تأثیر بر مخاطب») نیست. یعنی همه فیلم‌ها به هر حال با خود پیامی دارند. به نظرم این موضوع کم و بیش درباره همه فیلم‌ها صادق است. همه کم و بیش پیام خواهند داشت. به‌هر حال نمی‌توان نسبت به جامعه بی‌تفاوت بود و من هم بی‌تفاوت نیستم، اگر بی‌تفاوت بودم که فیلم نمی‌ساختم. نمی‌شود شاپوری (بدمن فیلم بوتیک با نقش‌آفرینی رضا رویگری) و کاراکترهایی مثل او که در شمایل‌های مختلفی درمی‌آیند و عامل خسران اجتماعی می‌شوند، دغدغه ما نباشد یا به آنها فکر نکرد. به‌هر حال این کاراکترها به طریقی در مجموعه فیلم‌های من نمود دارند و من نسبت به این موضوعات حساس هستم.
  آیا مسعود آرایش غلیظ (حامد بهداد) دنباله‌ای بر شخصیت شاپوری در فیلم بوتیک است؟
به‌هر حال اینها کاراکترهای مختلف، در سطوح متفاوت هستند. البته می‌توان خیالبافی کرد و تصور کرد کاراکتری مثل شاپوری در مقاطع مختلف وجود دارد ولی به‌هر حال اینها آدم‌های منفی جامعه و فیلم‌ها هستند و اینکه تعمدا بخواهم ادامه‌ای برای شاپوری بسازم خیر. اما تحلیل شما درباره مجموعه فیلم‌ها و پیوست دغدغه‌های ما آنچنان هم بی‌ربط نیست، الان که فکر می‌کنم می‌بینم این شخصیت‌ها می‌توانند به هم پیوسته هم باشند. من شخصا به مسعود‌های آرایش غلیظ و شاپوری‌های بوتیک حساسیت ویژه‌ای دارم و در آرایش غلیظ بیشتر به آنها پرداختم.
  یکی از نقدهایی که برخی منتقدان از آغاز جشنواره به فیلم وارد دانستند تحلیل درباره وضعیت شاپوری‌ها و بازنمودش به‌زعم آنها در قالب کاراکتر مسعود بود. عده‌ای معتقدند بدمن‌هایی از این جنس، از مناسبات فیلمفارسی‌ها بیرون می‌آیند، در صورتی که بخشی از مشکلات جامعه ما به همین مسعودها و شاپوری‌ها بازمی‌گردد تا جایی که سیاسیون هم با این مسعود‌هایی که در فیلم شما بودند دست به گریبان هستند.
کلا تعداد فیلمفارسی‌هایی که در عمرم دیده‌ام شاید 10 تا بیشتر نبوده است. اصلا نمی‌دانم فیلمفارسی‌ها کاراکترهای منفی‌شان را چگونه می‌ساختند و تحت تأثیر چه بوده‌اند ولی من درباره کاراکترهایی که ساخته‌ام به‌هر حال تحت تأثیر جامعه و آدم‌هایی که در جامعه هستند داستان نوشته و فیلم ساخته‌ام. البته درباره آنها خیالبافی شده و ابعاد دیگری به آنها داده شده اما از آن فیلم‌ها نیامده‌اند. درخصوص انگ فیلمفارسی که به «آرایش غلیظ» بخورد من چیز زیادی نشنیده‌ام اما نگران هم نیستم چون کسانی که این حرف را زده‌اند یا از فیلمفارسی سردرنمی‌آورند یا از این فیلم چیزی سردر نیاورده‌اند. به این فیلم اصلا نمی‌آید که منسوب به فیلمفارسی شود.
  آنچه به طور پیوسته می‌توانیم در فیلم‌های شما پیدا کنیم باز هم همان معترضه اجتماعی و شرایط فراگیر اعتیاد است که در آرایش غلیظ نمود بسیار دارد. ظاهرا اعتیاد دغدغه پیوسته شماست؛ در «بی‌پولی» به چشم می‌آید و در «بوتیک» بسیار برجسته است، گویی اعتیاد مولفه تمام آثار شماست، حتی در «وضعیت سفید» هم با کاراکتر ابوالفضل پورعرب روی این مساله تأکید می‌کنید.
در فیلم‌هایی که ساخته‌ام مساله اعتیاد وجود داشته است حالا باید به این فکر کنم که چرا مدام در فیلم‌های سینمایی من تکرار شده است. اعتیاد دردسر بزرگی برای جامعه است و ما هم خودبه‌خود ذهنمان درگیرش می‌شود. اگر در تعداد زیادی از فیلم‌هایم این مساله تکرار شده است، موضوع قابل تأملی است که باید در این باره فکر کنم ببینم چرا اینطور شده است اما به‌هر حال به اعتیاد به عنوان یک دردسر اجتماعی و گرفتاری بزرگ شخصی که آدم‌ها با آن درگیرند و نابودشان می‌کند نمی‌توان بی‌اعتنا بود. اعتیاد جلوه بارز خودکشی است که به صورت وسیع در جامعه در حال رخ دادن است البته به این موضوعات فکر کرده‌ایم. ما هم روزنامه‌ها و سایت‌ها را مطالعه می‌کنیم، درباره موضوعات فکر می‌کنیم، حرف می‌زنیم، غصه می‌خوریم و در فیلم‌ها سعی می‌کنیم به آنها بپردازیم.
البته مهم است که مثلا اعتیاد را طوری در آثارمان نشان دهیم که مجموعه آثارمان فیلم‌های مقلدانه‌ای نباشد و تأثیرپذیری از جامعه در متن اثر نمود داشته باشد و روایت هر فیلمی که می‌سازیم به گونه‌ای منحصر به فرد و جدا از سایر فیلم‌ها باشد.
  غیر از برداشت‌های متفاوت استعاری، خود فیلم اعتراضی به وضعیت آپارتمانی سینماست. اینکه جغرافیای گوناگون ایران را درنوردیدند در کمتر اثر سینمایی نمود دارد.
بله! این موضوع جزو قرار و مدارهای اولیه‌ای بود که ما با هم گذاشتیم. این مشخصات فیلمی بود که من دوست داشتم بسازم. می‌خواستم فیلم پرکشش و جذابی باشد. فیلمی که برای مردم شگفتی داشته باشد. از این پیش‌فرض و قرار اولیه، فکر کردن به کار شروع شد و تمام چیزهایی که شما گفتید در جهت همین عناصر اولیه به کار گرفته شدند.
  چه عناصری؟
به‌هر حال به عناصری از قبیل داستان، شخصیت، ریتم، تمپو، لوکیشن و... . از همه عناصر در جهت جذاب‌تر کردن فیلم استفاده کردیم. به‌هر حال ما وقتی قرار می‌گذاریم که یک فیلم جذاب و پرکشش بسازیم از خودمان که جدا نمی‌شویم. یعنی این تصمیمی نیست که یک فیلم، خالی از دلمشغولی‌هایمان باشد. ما نسبت به آدم‌های پیرامون خودمان چه در شکل فرد و چه در شکلی که جامعه را می‌سازند، حساس هستیم و برای‌مان مهم هستند. به آنها فکر می‌کنیم، غصه آنها را می‌خوریم، نگرانشان هستیم و این مساله در هر مدل فیلمی که بسازیم کم و بیش متجلی خواهد شد.
  جریانی در سینمای ما وجود دارد که مردم و جامعه ما را خوب نمی‌شناسد، گویی فیلمسازان قشری هستند که از مردم جدا شده‌اند. شما برای نزدیک‌تر شدن به مردم آیا صرفا به خواندن روزنامه‌ها و اخبار اکتفا می‌کنید؟
هیچ‌کس برای فکر کردن به مردم در طول یک روز، برنامه خاصی ندارد. به طور خودکار این اتفاق می‌افتد. این حساسیت خود به خود اتفاق می‌افتد. بخشی از تار و پود من نسبت به آدم‌های جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنم این است که عکس‌العمل داشته باشم، به آنها فکر کنم و به آنها علاقه‌مند باشم. قطعا با روزنامه خواندن این اتفاق نمی‌افتد. براساس میزان وقتی که شما برای فکر کردن به آنها می‌گذارید (البته به صورت ناخودآگاه) این اتفاق می‌افتد. یعنی موضوع بنده، فکر کردن به آدم‌ها، دردسرهای شخصی‌شان و سپس دردسرهای جامعه است. این از مدل زیستی که ما داریم تا مطالعات اجتماعی و تا گفت‌وگو با مردم و نیز از فکر کردن و تجزیه و تحلیل کردن این مسائل تأمین می‌شود اینها خودبه‌خود اتفاق می‌افتد، بدون اینکه قراری برای تبدیل شدن آنها به فیلم وجود داشته باشد. یک آدم از کجا مصالح فیلمش را تأمین می‌کند؟ مسلما به چیزهایی تکیه می‌کند که می‌شناسد و به آنها فکر کرده و به آنها نظر و دیدگاه دارد. مثلا کسی که مشغله ذهنی‌اش تاریخ معاصر یا باستان ایران است خودبه‌خود به سمت این دلمشغولی کشیده می‌شود. من هم به سمت آن مسائلی کشیده می‌شوم که دلمشغولی‌های خودم هست. مگر مصالح فیلم‌ها از چه تأمین می‌شود؟ خارج از چیزهایی که فیلمساز می‌شناسد نخواهد بود و بیشترین چیزی که می‌شناسد و اشراف دارد و بیشتر مطالعه‌اش می‌کند؛ در نهایت خودش است. طبعا خود آدم یکی از منابع اصلی است که روی کار تأثیر می‌گذارد همینطور اقوام، دوستان و اطرافیان و حتی آدم‌هایی که ممکن است برخورد خیلی کوتاهی با آنها داشته باشیم. به‌هر حال دستمایه فیلمساز از همین چیزها تأمین می‌شود. طبعا من هم برای خودم دستمایه‌هایی دارم.
  از نقدهای خیلی تندی که درباره «آرایش غلیظ» پس از اکران در برج میلاد مطرح شد این بود که آقای نعمت‌الله در این فیلم کاری انجام نداده‌اند. یک شخصیت را از جهان یک فیلم دیگر درآورده، پر و بال داده و به فیلم دیگری برده است.
از کدام فیلم؟
  از «سعادت‌آباد». مشخصا ایفای نقش حامد بهداد در قالب شخصیت محسن در سعادت‌آباد و مسعود در «آرایش غلیظ» خیلی به شباهت دو فیلم دامن می‌زند.  
به دین، به پیغمبر، من هنوز فیلم «سعادت‌آباد» را ندیده‌ام. البته فکر می‌کنم یک مرتبه حامد بهداد (چون به نقشش در سعادت‌آباد خیلی علاقه دارد) داشت با احساس از آن فیلم صحبت می‌کرد و به من گفت: این فیلم را دیده‌ای؟ من هم نمی‌دانم چرا از دهنم پرید گفتم: بله! ولی حقیقتش تا الان این فیلم را ندیده‌ام اما قطعا این دو با هم متفاوت هستند. چرا باید یک آدمی از یک فیلم دیگر را بازسازی کنم؟ این همه یادداشت و کاراکتر داریم ولی فکر نمی‌کنم تا این حد شباهت وجود داشته باشد.
  در سعادت‌آباد کاراکتر سر همسرش کلاه می‌گذارد، به او خیانت می‌کند و دروغ می‌گوید. یعنی حامد بهداد همان نسبتی که با طناز طباطبایی در این فیلم دارد، در سعادت‌آباد هم با همسرش دارد. سر افراد مقابلش که در میهمانی جمع شده‌اند و سر همه کلاه می‌گذارد و این نخ تسبیح کلاهگذاری همینطور ادامه می‌یابد، سر پرستار بچه هم کلاه می‌گذارد، با او رابطه دارد و به همسرش خیانت می‌کند.
قضیه شباهت نیست، قضیه این است که این افراد در جامعه فراوانی دارند و اینکه در حال رشد هستند با شما هم‌عقیده‌ام. فیلمسازهای مختلفی به این موضوع عکس‌العمل نشان می‌دهند، این هم یک قضیه طبیعی است که خودبه‌خود اتفاق می‌افتد چون من به این موضوع حساس هستم پس می‌توان گفت به نوعی آلارم داده‌ام، در یک وضعیت نمایشی.
  این حساسیت در پشت یک لحن فانتزی و طنز با چاشنی کمدی از دست نمی‌رود؟
موضوع از این تصور اشتباه می‌آید که می‌گویند اگر فیلمی تعهد اجتماعی دارد باید فضاهای فیلم، غصه‌دار و... باشد و به فانتزی نزدیک نشود و از ابتدا تا آخر عبوس و گرفته باشد. به‌هر حال معتقدم یک فیلم می‌تواند خاصیت هشداردهندگی داشته باشد، دغدغه‌های اجتماعی هم داشته باشد و در عین حال لزوما عبوس نباشد.
  هواداران شما در آثارتان به دنبال همان لحن تلخ «بوتیک» هستند ولی در «بی‌پولی» و «آرایش غلیظ» نشان دادید مختصات تازه‌ای را در فرم و محتوا انتخاب کرده‌اید.  
موضوع این است که می‌خواهید با تماشاگر چه نوع ارتباطی داشته باشید؟ چه تصویری می‌خواهید بسازید؟ راجع به چه موضوعی می‌خواهید با او صحبت کنید؟ در واقع به این شکل نیست که فردی تصمیم بگیرد من دیگر فیلم‌های تلخ نخواهم ساخت. یعنی یک فیلم هست که استعداد دارد در آن رگه‌هایی از طنز به کار برده شود یا مثلا می‌توان آن را فانتزی کرد ولی سوژه‌های دیگری ممکن است این امکان را نداشته باشند و لازم باشد با لحن تلخ و جدی به آن بپردازیم. بستگی دارد با چه سوژه‌ای کار کنیم و تمایل داریم چه تأثیری روی مخاطب داشته باشد. با این پیش‌فرض‌هاست که فیلمساز زبان فیلم را انتخاب و تعیین می‌کند تا چه حد جدی باشد.
  شما با آن لحن تلخ و گزنده «بوتیک» خداحافظی کرده‌اید. این را آثار اخیر شما نشان می‌دهد.
مطمئن نیستم که این اتفاق برای همیشه ادامه یابد. واقعا همه چیز منوط به این است که چه نوع فیلمی بخواهیم بسازیم. به‌هر حال وقتی می‌خواستم مثلا فیلم «آرایش غلیظ» را بسازم، حرف‌هایی که در ابتدا درباره چگونگی ساخت آن با هم می‌زدیم این بود که تمایل داریم این فیلم رگه‌هایی از طنز هم داشته باشد. در واقع قرار من با خودم این بود که چنین فیلمی تولید شود ولی معنای این کار لزوما خداحافظی با لحن فیلم «بوتیک» نیست. چه بسا فیلم دیگری در آینده ساخته شود که نیاز داشته باشد لحن جدی و تلخی داشته باشد تا تأثیری ویژه و متفاوت بر مخاطب داشته باشد بنابراین نمی‌توانم بگویم با این نوع سوژه‌ها خداحافظی کرده‌ام.
  موقع نوشتن آرایش غلیظ، انتخاب اولتان حامد بهداد بود؟
بله!
  چرا؟ چه ویژگی خاصی را در او مد نظر داشتید که مناسب این نقش بود؟
خیلی از مواقع هست که وقتی داستانی را می‌نویسیم، افرادی را هم برای اجرای نقش‌های مختلف در ذهن خود مجسم می‌کنیم. گاهی هم وقتی فیلمنامه تمام می‌شود، شروع به انتخاب بازیگر می‌کنیم اما درباره نقش مسعود، از ابتدا به حامد بهداد فکر کردیم. حالا چرا حامد بهداد؟ به همان دلیل که وقتی بازیگر دیگری را برای نقش دیگری انتخاب می‌کنیم به توانایی‌ها، مشخصات فیزیکی و اکت آن بازیگر فکر می‌کنیم، به اینکه آیا بازی درونگرا به او بیشتر می‌خورد یا برونگرا؟ در کدامیک تبحر بیشتری دارد؟ بین مردم چقدر محبوبیت دارد؟ به تمام این عناصری که در خصوص همه نقش‌ها در نظر گرفته می‌شود در خصوص نقش مسعود و اجرای حامد بهداد هم فکر شد. به نظر من حامد بهداد واقعا برای این نقش مناسب بود.
  درباره نقش آن دکتر پیرمردی که مواد درست می‌کند چطور؟
برای آن نقش در ابتدا به آقای عزت‌الله انتظامی فکر می‌کردیم اگر چه تقریبا مطمئن بودیم این اتفاق نمی‌افتد چون آقای انتظامی شاید دیگر حوصله سفر و حضور طولانی‌مدت سر صحنه و... را نداشته باشند. به هرحال انتخاب اول ما آقای انتظامی بود وقتی این اتفاق نیفتاد، انتخاب بعدی ما همین آقای اجلالی بود.
  او را می‌شناختید؟
خیر! براساس قیافه‌ای که از او در یک سریال تلویزیونی دیده بودم، احساس کردم چهره مناسبی دارند. قبل از آقای اجلالی با آقای ولی‌الله شیراندامی صحبت کردیم که نشد البته همان زمان که با آقای شیراندامی صحبت می‌کردیم، آقای اجلالی به عنوان گزینه بعدی مدنظرمان بودند.
  این تکیه‌کلام‌هایی که در فیلم‌های شما به کار می‌رود و تا مدت‌ها جزو ادبیات ما می‌شود و از آن استفاده می‌کنیم مثل میتینگ، کارشناس مدعو، قلعه‌پرتغالی‌ها و... این کلمات از چه جهانی می‌آید که تا این حد برای ما بامزه و دلپذیر می‌شود و تا مدت‌ها تبدیل به ادبیات گفتاری ما می‌شود. شما برای هر فیلم از همین عبارت‌های مختص به خودتان انتخاب می‌کنید؛ این واژه‌های دوست داشتنی از کجا می‌آید؟
 بیشتر از  مناسبات حرفه‌ای من و هادی مقدم‌دوست می‌آید اما باید دید این کلمات چه مشخصه‌های ثابتی دارد مثلا فرض کنید ما می‌خواهیم حامد بهداد با این شخصیتی که در فیلم دارد، اهل لیچار گفتن هم باشد. یعنی یک حالت متلک‌گویی هم داشته باشد و اگر سر ذوق باشد شر و وری هم بگوید. خیلی از آدم‌ها اینگونه هستند. یعنی خیلی از مردم اهل انواع شوخی‌ها هستند اما به مسعود می‌آید که تا حدی لیچارگو و متلک‌گو باشد. حالا در  فیلم درباره ماده مخدری که استفاده می‌شود این اصطلاح را به کار می‌برند که «وقتی پرتقال بخوری بهتر فاز می‌دهد.» از همین‌جا مسخرگی خودبه‌خود شروع می‌شود. بعد هم اصطلاح قلعه پرتغالی‌ها استعمال می‌شود که آن هم کلمه‌ای است که اذهان مردم آمادگی شنیدنش را دارد چون چنین مکانی وجود دارد و این کلمه را قبلا شنیده‌اند. یا مثلا «میتینگ» از جمله کلماتی است که قبلا برای آدم‌هایی به کار می‌رفت که جو بی‌خودی می‌دادند و اگر این اصطلاح امروز منسوخ شده ما دوباره آن را احیا کردیم! به‌هر حال این کلمات هیچکدام غریب نیست و مردم برای شنیدنشان آمادگی ذهنی دارند منتها کمی متروک واقع شده‌اند. این موضوع به سلیقه و کاراکتر و روابط من و هادی هم مربوط است.
  این فضاها و این کاراکترها از کجا به جهان نویسندگان فیلم ورود می‌کند؟ یعنی بازهم شما و هادی؟
خیلی از این داستان‌ها از تجارب شخصی می‌آیند ولی هیچکدام از این تجارب، عینا به درد بخور نیستند بلکه زمینه‌ای را ایجاد می‌کنند برای خیالبافی و فکر کردن ولی به این صورت نیست که 100 درصد از روی یک واقعیت انتقال پیدا کرده باشد. همه کاراکترها و موقعیت‌ها ریشه‌ای در واقعیت دارند و از آن واقعیت شروع می‌شوند و ما با خیالبافی آن را گسترش می‌دهیم.
  یکی از همکاران شما در هفته‌نامه سینما می‌گفتند که شما همان فضای فیلم «بی‌پولی» را در هفته‌نامه سینما داشته‌اید. به نوعی دورهم می‌نشستید و ساعت‌ها متلک‌گویی، خیالبافی و قصه‌گویی. برخی کاراکترهای شما قصه‌هایی تعریف می‌کنند که ما می‌دانیم چاخان است اما آن را خوب باور می‌کنیم. گفته این همکار سابق شما که او هم فیلمساز شده چقدر صحت دارد؟
کم و بیش بوده و در هفته‌نامه سینما هم همینطور. یادم هست روزگاری دفتری بود که رونقی داشت ولی حالا بیشتر محل جمع شدن رفقا شده است. هنوز هم هست. در زمان تولید فیلم «بی‌پولی» وقتی برای دیدن لوکیشن می‌رفتیم، لوکیشنی با این مشخصات مدنظرمان بود که دفتری است که خیلی رونق ندارد و یک دورهمی بین رفقا وجود دارد. به‌هر حال نطفه همه این مسائل ریشه در یک واقعیت دارد و پشت همه واقعیت‌هایی که به چشم می‌بینم به‌هر حال خیالبافی و محاسبات خاصی وجود دارد. با خیالبافی تصور کردیم که چنین شخصیتی اگر در این جمع وجود داشته باشد فضا را جالب‌تر خواهد کرد. به‌هرحال افکار همینطور پشت سر هم می‌آیند و دخل و تصرف در واقعیت انجام می‌شود. اینکه آدم‌های دنیای واقعی چگونه باشند و چه مشخصاتی داشته باشند تا جالب‌تر شوند.
  درباره سریال «وضعیت سفید» آیا تجربیات خودتان در آن نمود داشت؟ خیلی‌ها می‌گویند کاراکتر اصلی فیلم به‌نوعی خود هادی مقدم‌دوست است، این حرف تا چه حد واقعیت دارد؟
ما زمان موشکباران تقریبا اصلا از تهران خارج نشدیم. هادی هم همینطور. اقوام و فامیل خاصی که در خارج تهران یا روستاهای اطراف آن، باغ و منزلی داشته باشند هم نداشتیم. به‌هر حال تمام این مسائل خیالبافی بود. البته ما تحقیقات میدانی، کتابخانه‌ای و... کردیم. با آدم‌های مختلف حرف زدیم و تجسم اینکه چه موقعیتی وجود داشته خیلی سخت نبود. به‌هر حال با آن فضا بیگانه نبودیم. بچه تهران بودیم و در همان فضا زندگی کردیم ولی فقط زمان موشکباران از تهران خارج نشدیم. هم مطالعه، هم تجسم و هم تحقیقات، در نتیجه نهایی کار تأثیر گذاشته است.
  اطرافیان شما چقدر با مساله آدم‌هایی مثل مسعود درگیرند؟ چقدر مسعود یا شاپوری در طول روز می‌بینید؟
مسلما می‌بینیم. در بازار تهران، این قضیه که شخصی برای مدتی اعتماد آدم‌ها را جلب می‌کند و بعد پول‌های آنها را بالا می‌کشد مساله رایجی است. فراوانی زیادی دارد اما مردم در مواجهه با آنها هوشیارتر شده‌اند. معمولا مردم هرکدام یک نمونه از این خاطرات را دارند که فلان شخص یا فلان اقوامش، چنین حادثه مشابهی برایش رخ داده که پولش را بالا کشیده‌اند. این کاراکترها فراوانی دارد و در جامعه وجود دارند و من و شما هم دیده‌ایم. چون اگر با دقت نگاه کنیم حتما پیدا می‌کنیم و مورد نادری نیست.
  چقدر از مسائلی که روی پرده سینما نمایش داده می‌شود از میان خود مردم برمی‌خیزد؟ به نظرم بخش زیادی از آن، از دل جامعه نیست. مردم خودشان را روی پرده نمی‌بینند. علت اینکه من احساس خوبی درباره «آرایش غلیظ» دارم این است که مردم را روی پرده سینما می‌بینم. مثلا زن مطلقه، آدم معتاد ولنگار، کلاهبردار پشت هم‌انداز. اما در عمده آثار سینمای ایران این دغدغه‌ها نیست.
به نظرم بسیاری از آثار سینمای ایران در واقع از روی فیلم‌های دیگر ساخته می‌شوند حتی انتخاب کاراکترها هم (بدون آنکه خودشان بدانند) به همین صورت است، مثلا یک مرد سنتی مثل کاراکتر فیلم پدرسالار، این کاراکتر مدام از یک فیلم به فیلم دیگر و از سریالی به سریال دیگر منتقل می‌شود. در حالی که لزوما همه افرادی که این آثار را تولید می‌کنند با نمونه واقعی این کاراکتر در جامعه برخورد نداشته‌اند. نمی‌گویم این کاراکتر در جامعه نیست اما در جامعه امروز دیگر تا این حد فراوانی ندارد. یا فرض کنید درباره نوع کاراکترهایی که آقای مسعود کیمیایی می‌نویسد، ناگهان می‌بینید به تقلید از او یک مدل کاراکترهایی در فیلم‌ها و سریال‌ها فراوانی پیدا می‌کنند ولی در جامعه فراوانی زیادی ندارند. من فکر می‌کنم برخی فیلم‌ها بیش از اینکه تحت تأثیر جامعه باشند، تحت تأثیر موفقیت فیلم‌های دیگر هستند یا به طور ناخودآگاه کاراکترها را از فیلم‌ها استخراج می‌کنند بدون آنکه خودشان بدانند. این یکی از منابع‌شان است و منابع دیگرشان، فیلم‌های خارجی است که مطمئنا ارتباط این قبیل فیلم‌ها با فرهنگ ما خیلی کمتر خواهد بود. این است که خودبه‌خود آدم‌های جامعه کمتر در فیلم‌ها دیده می‌شوند. اینکه ما انتظار داریم آدم‌های جامعه را روی پرده ببینیم لزوما تولید یک فیلم اجتماعی تلخ و جدی نیست بلکه هر مدل می‌تواند باشد؛ ملودرام، درام یا کمدی. هر مدل باشد آدم‌های واقعی جامعه در آن کم دیده می‌شوند. دلیلش هم این است که منبع اقتباس این فیلمسازها جامعه و آدم‌های واقعی پیرامون خودشان نیست.
  کم‌کاری شما چه دلیلی دارد؟
یک دلیل کم‌کاری من ، شاید تنبلی باشد اما دنبال قصه‌ای می‌گردم که از جامعه اقتباس شده باشد، اصولا کمی بی‌نظمی و تنبلی دلیل آن است. اما در واقع من خیلی هم کم‌کار نیستم، مثلا در فاصله بین «بوتیک» تا «بی‌پولی» کم‌کار بودم اما از «بی‌پولی» تا «آرایش غلیظ» همیشه درگیر یک پروژه بوده‌ام مثلا یک سریال یا تله‌فیلم و... به‌هر حال آن پروژه‌ها هم برای من به اندازه فیلم سینمایی مهم بوده‌اند. روی آن کارها هم مطالعه می‌کنیم و انرژی و عشق می‌گذاریم تا به بهترین وجه ساخته شوند. منتها در فیلمسازی سینمایی فاصله زیادی وجود داشته که مطمئنم از این به بعد این فاصله کمتر می‌شود چون مصمم هستم کارهای بعدی‌ام فیلم سینمایی باشد و نه یک کار تلویزیونی.
  دیگر نمی‌خواهید کار تلویزیونی انجام دهید؟
چرا ولی الان در این لحظه می‌خواهم یک فیلم سینمایی دیگر بسازم، اگرنه باز هم در تلویزیون کار خواهم کرد.
  باز هم مرجع اقتباس شما از مردم خواهد بود؟
به‌هر حال منبع اصلی همیشه مردم بوده‌اند و نیز وجود خودمان که یکی از همین مردم هستیم. به‌هر حال از چیزهایی که می‌شناسیم‌شان، خودمان، آدم‌های پیرامون مان و از مردم جامعه‌مان.
  آیا به این هم فکر کرده‌اید که فیلم جنگی بسازید؟
بله! به آن فکر کرده‌ام.
  پیشنهادی در این زمینه داشته‌اید؟
بله! یک بار پیشنهاد دادند. بعد از «وضعیت سفید» بود که پیشنهاد دادند. منتها مثل هر پیشنهاد دیگری بررسی کردم و به نظرم جالب نیامد ولی در مجموع خیلی علاقه دارم در این عرصه هم کار کنم.
  پوشه شما برای فیلم جنگی بایگانی شده یا هنوز روی میز است؟
نه! روی میز است. به‌هر حال درباره جنگ، آدم‌هایی که در جنگ بودند و آدم‌هایی که تحت تأثیر جنگ قرار گرفتند باید کار کرد چون از ابراتفاقاتی است که در تاریخ معاصر ایران (حتی می‌توان گفت در کل تاریخ ایران) روی داده است. معلوم است که این موضوع هنوز زنده و پویا در جامعه ما جریان دارد و هرگز نمی‌توانیم نسبت به آن بی‌تفاوت باشیم و فراموشش کنیم. فکر می‌کنم حتما فیلمی درباره جنگ خواهم ساخت.  
  فضای فعالیت در این عرصه برای شما فراهم است؟
هنوز به این گود وارد نشده‌ام. نمی‌دانم. ان‌شاءالله اگر به طرح و فیلمنامه مناسبی رسیدیم و خواستیم در این عرصه فعالیت کنیم، فضای مناسب هم برایمان فراهم شود.
  فیلم‌های شما یک همزمانی ناخواسته با رخدادهای زمان خودش دارد. اینکه می‌گویند فیلمساز باید جلوتر از زمانه خودش باشد یکی از مصداق‌هایش در «بی‌پولی» اتفاق افتاد. اکران «بی‌پولی» مصادف شد با رکود اقتصادی در آمریکا، آن موقع فیلم پروموشن با مختصاتی شبیه فیلم شما ساخته شد و بعد هم فیلم «به سوی خوشبختی» ساخته شد و فیلم‌هایی با مضمون اقتصاد متزلزل اجتماع. این همزمانی فیلم شما با «گرگ وال‌استریت» مارتین اسکورسیزی و سایر اتفاقات مشابه نشانگر یک دغدغه جهانشمول در آثار شماست. با قصه‌های بومی و نگرش‌های جهانی دوست دارید آثارتان در جشنواره‌های جهانی نمایش داده شود؟
چرا نباید به اکران فیلم‌هایم در جشنواره‌های خارجی علاقه‌مند باشم؟ اتفاقا از موفقیت احتمالی آن هم خوشحال خواهم شد اما صاحب فیلم‌ها من نبوده‌ام بلکه تهیه‌کننده‌ها صاحب آن هستند و آنها اختیار اصلی را برای ارسال فیلم به فستیوال‌های جهانی دارند. البته این کار هم نیاز به مهارت‌ها و روابطی دارد و زد و بندهای خاص خودش را می‌طلبد که من از آن مطلع نیستم ولی به‌هر حال دوست دارم نمایش داده شوند اما اینکه بخواهم برای جشنواره‌های خارجی فیلم بسازم، این کار را هرگز نخواهم کرد. اگر هم افرادی هستند که این کار را می‌کنند (که به نظر من تعدادشان زیاد نیست) متأسفانه آنها فیلمسازانی هستند که هنوز از فیلمسازی لذت نمی‌برند یا اصلا چیزی برای گفتن ندارند که این کار را می‌کنند. چون اگر فیلمساز واقعی باشند چنان از این کار لذت می‌برند که به این موضوع تن نمی‌دهند که برای سلیقه افراد محدودی آن هم در آنسوی مرزها بخواهند فیلم بسازند. به‌هر حال من هرگز این نگاه را نداشته‌ام و نخواهم داشت. ولی همچنان باید بگویم که دوست دارم فیلم‌هایم در خارج از کشور اکران شود و موفقیت کسب کند.
  ولی با همین مختصات.
بله! من کار خودم را می‌کنم. کاری برای انطباق فیلمم با سلیقه فستیوال‌های خارجی انجام نمی‌دهم. من کاری را که به نظرم درست است انجام می‌دهم و اگر احیانا فستیوال‌ها مشتری‌اش بشوند که چه بهتر.
  راجع به همزمانی فیلم‌های شما با مسائل جهانی چه صحبتی دارید؟
من فکر می‌کنم لابد شباهت‌هایی بین جامعه ما و مثلا جامعه آمریکا وجود دارد که خودبه‌خود کاراکتری مثل کاراکتر «گرگ وال‌استریت» و کاراکتر فیلم ما (مسعود) شباهت‌هایی با هم پیدا می‌کنند و این شخصیت‌ها در هر دو جامعه فراوانی دارند. به‌هر حال چه در ایران و چه آمریکا همه مردم یکسانند یعنی قدرت‌ها و ضعف‌ها و آرزوها و ترس‌های مشابهی دارند. این است که ممکن است کاراکترهای فیلم در دو جامعه نزدیک به هم ساخته شوند. شاید در جامعه ما هم نگرانی از بی‌پول شدن وجود داشته باشد و در جامعه آمریکا به طور همزمان این نگرانی به شکل دیگری وجود داشته باشد. به‌هر حال فیلم اسکورسیزی هم مثل فیلم ما تحت تأثیر جامعه خودش ساخته شده و خودبه‌خود این نسبت‌ها به وجود خواهد آمد.
  خیلی از مشتاقان «بی‌پولی» با گرایش سیاسی خاص از یک گروه فکری که همه چیز را سیاسی می‌بیند و متاسفانه از نظر ایدئولوژیک با بنده همسانی دارند از «آرایش غلیظ» خوششان نیامد و گفتند این فیلم ما نیست و نعمت‌الله باید برگردد به «بی‌پولی» و «وضعیت سفید» و...، این در حالی است که«مسعودها» واقعا مشکل بزرگی از جامعه ما هستند. چرا آنها این موضوع را درک نمی‌کنند؟
نمی‌دانم. گمان می‌کنم این گروه‌های کوچک به آن معنایی که مدنظر شماست احتمالا زیاد نسبتی با سینما ندارند. آنها محتوا را به شکل لخت و پوست‌کنده می‌پسندند. دوست دارند فیلم‌ها خیلی سرراست با آنچه در ذهنشان است مربوط باشد.
  یعنی جهان نمایشی را درک نمی‌کنند.
حدس می‌زنم که درک نمی‌کنند یا علاقه‌ای به آن ندارند. خیلی آب و دون فیلم را از هم جدا می‌کنند. محتوا را بیرون می‌آورند و با صراحت می‌گویند محتوا را دوست دارم یا ندارم. در حالی که محتوا باید در تار و پود فیلم سنجیده شود و بعد ببینند که آیا کلا فیلم را دوست دارند یا نه. نه اینکه محتوا را جدا کنند و درباره آن اظهارنظر کنند. دیگر اینکه طبیعی است که با تولید هر فیلمی عده‌ای از تماشاگران را به کارهای خودتان علاقه‌مند می‌کنید (که قبلا علاقه‌مند نبودند) و تعدادی را هم از دست می‌دهید. یعنی فیلم به فیلم این تغییرات رخ می‌دهد، این موضوع هم کاملا طبیعی است و مردم حق دارند از فیلم خوششان بیاید یا نه.
  حالا به تله‌فیلم «لب دریا» اشاره می‌کنم که خیلی آن را دوست دارم و فکر می‌کنم بحثی اساسی در آن مطرح می‌شود و این بحث اساسی در قالب کاراکتر لادن مشهود است، آیا ناقوس‌هایی در مجموعه آثار شما به من آلارم می‌دهد که کلونی‌های اجتماعی کوچک یعنی خانواده در حال فروپاشی است؟
فراوانی این موضوع هم در جامعه ما زیاد است اما نمی‌توانم به صورت کلی بگویم این یک اتفاق کاملا فراگیر است. گو اینکه لفظ فراوانی یک تعبیر مربوط به علوم آمار است و فراوانی الزاما به معنای خیلی زیاد بودن نیست.
  چون شما به عنوان فیلمساز و طرف حساب نسل من به هیچ عنوان هنرمند منفعلی نبودید. در جایی که اغلب همتایان سینمایی شما به فکر دغل‌کاری و سیاسی‌کاری جشنواره‌ای بوده‌اند شما درد زنان مطلقه جامعه را با سینما نشان دادید، دور از سیاه‌نمایی مرسوم. لطفا درباره کاراکتر لادن و دغدغه فروپاشی خانواده صراحت بیشتری داشته باشید.
می‌دانید چرا به نظر می‌رسد از صراحت دور می‌شویم؟ بحث دور شدن از صراحت نیست بلکه به نفع نزدیک شدن به واقعیت، پاسخ‌های ما نسبی می‌شود. آن چیزی که صریح است آمارها هستند. آمارها می‌گویند در جامعه ما طلاق نسبت به گذشته در حال افزایش است، پس دیگر بحثی باقی نمی‌ماند. پس این بحران در جامعه ما وجود دارد، ما این موضوع را در میان اطرافیان، اقوام، دوستان و نزدیکان خود حس می‌کنیم. در یک مراسم عروسی دیدیم خانم مسنی به زوج جوانی نگاه کرد و گفت: «چه فایده؟ اینها که بزودی از هم جدا خواهند شد!» یعنی اینقدر این موضوع را در اطرافیان خود دیده بود که می‌گفت دیگر به این جشن‌ها اعتقادی ندارم. من بشدت نگران لادن‌های جامعه خودم هستم. خصوصا زن‌هایی که آسیب جدی از متارکه و تنهایی می‌بینند و گرگ‌هایی مثل مسعود در جامعه ما که آماده قربانی کردن این بره‌ها هستند. این واقعیت تلخی است که وجود دارد. به‌هر حال زن‌ها بسیار آسیب‌پذیر می‌شوند و برای مسعودهای جامعه هم موقعیت مستعدی به وجود می‌آید که از آنها سوءاستفاده کنند. این یک بحران مهم در جامعه ماست. به نظرم واقعا باید افرادی که در سطح جامعه تأثیرگذارند در این باره عکس‌العملی داشته باشند و آن را بررسی کرده و فکری در این باره کنند.
  پوستر فیلمتان شبیه فیلمفارسی‌های گذشته است.
انگ فیلمفارسی زدن کار بسیار راحتی است، چند بار هم حین مصاحبه به نقل یا مستقیم اشاره کردی، اما پوسترهایی که به این سبک و سیاق نقاشی می‌شوند صرفا مختص فیلم‌های سینمایی قبل از انقلاب نبوده و تا همین 15-10 سال قبل هم پوسترها به این شکل کار می‌شد. می‌خواهم بگویم تا 15 سال بعد از انقلاب هم پوسترسازی به این شکل رایج بود. منظورم این است که این 15 سال را هم نادیده نگیرید چون در آن پوسترسازی به همین شکل انجام می‌شد. سنت پوسترسازی سینمایی به این شکل بوده است. اگر بخواهیم به سنت خودمان در این عرصه توجه کنیم این پوسترها به وجود می‌آیند. ضمن اینکه تداعی‌ای که از فیلم در ذهن مخاطب ایجاد می‌کنند این است که فیلم‌هایی هستند که کشش و جذابیت داستانی دارند.  ما فقط با این سنت‌ها و این پوستر یک شوخی ملیح می‌کنیم و در عین حال به تماشاگر امروز می‌گوییم: «ما آدم‌های باذوقی هستیم و همینطور که با سنت پوسترسازی شوخی می‌کنیم، فیلم ما هم استعداد این را دارد که سر شما را گرم کند و از دیدن آن لذت ببرید». به‌هر حال فیلمفارسی موضوع مورد علاقه من برای هرگونه ادای دینی نیست! چه پوستر و چه فیلمش.
  ولی دهه 60 باز هستید؟ مثلا انتخاب ابوالفضل پورعرب و افسانه بایگان در سریال «وضعیت سفید» به اعتقاد عده‌ای ادای دین به بازیگران دهه 60 بوده است.
بله! آن بازیگران را ما به خاطر همان خاصیت‌شان در دهه 60 بود که انتخاب کردیم ولی این انتخاب ذوقی است چون ما داشتیم فیلمی راجع به آن سال‌ها می‌ساختیم و از سوپراستارهای آن زمان استفاده کردیم. اینها فعالیت‌های ذوقی است که ما انجام می‌دهیم و ضمن اینکه آن دوره، آغاز سال‌های جوانی و نوجوانی من بود، آن هم با تمام مشکلاتی که به خاطر جنگ وجود داشت. به دلیل اقتضائات نوجوانی برای ما سال‌های بسیار خوبی بود و قطعا هنوز به آن دوران فکر می‌کنیم و بی‌تفاوت نیستیم.
  اگر سینمای آن دوران را بررسی کنیم، مثلا فیلم‌هایی مثل «گالان»، «ساوالان»، «گمشدگان» را می‌بینیم و حالا «آرایش غلیظ» که با این همه جغرافیای وسیع به مثابه همان فیلم‌ها ساخته شده است. این هم به نوعی ادای دین به سینمای دهه 60 است؟
به اعتقاد من اگر حمایت بیشتری از آن سینما می‌شد و با برنامه با آن رفتار می‌کردند امروز به سینمای بهتری می‌رسیدیم یعنی اگر کسانی که در آن سینما فعالیت می‌کردند مورد حمایت بیشتری قرار می‌گرفتند کم‌کم قصه‌گوها و تکنیسین‌های سینمای ما بهتر می‌شدند و الان سینمای پررونق‌تر و جذاب‌تری داشتیم.
  کدام فیلم‌های دهه 60 را خیلی دوست داشتید؟
یادم نیست. ولی فیلم خوب زیاد بود. «شاید وقتی دیگر»، «باشو غریبه کوچک»، «دونده»، «آنسوی آتش»، «هور در آتش»، «ستارگان خاک» و...
  دوست دارید فیلمی مثل «هور در آتش» بسازید؟
البته اگر موقعیتی برای ساختن اینگونه فیلم‌ها باشد حتما دوست خواهم داشت. کلا سینمای دهه 60 سینمای خوبی بود. هم مردم به آن علاقه‌مند بودند و هم فیلم‌های پرت و پلایی نبودند و نسبت به حالا خیلی بهتر بودند. اگر مسؤولان اینگونه فیلمسازی را تبلیغ کرده و آموزش می‌دادند و روی آن برنامه‌ریزی می‌کردند الان سینمای پررونق‌تر و موفق‌تری داشتیم و مردم رابطه بهتری با فیلم‌ها برقرار می‌کردند.
  احیای جنبش سینمایی دهه 60 نمی‌تواند هدفی برای شما باشد با توجه به مختصات داستانی که از شما می‌بینیم؟
نه! من عمیقا روی این موضوع زوم نکرده‌ام و مساله اصلی من نیست اما به‌هر حال فیلم‌هایی که دوست دارم را می‌سازم، اگر این فیلم‌ها با فیلم‌های دهه 60 نسبتی داشته باشد طبعا به این معناست که من به این سینما علاقه‌مندم.
  فیلم بعدی‌تان درباره چیست؟
ترجیح می‌دهم فعلا درآن باره حرفی نزنم ولی فیلمنامه‌ای است که همسرم (خانم معصومه بیات) در حال نوشتن آن است.

محمد واعظی: یکی از پرونده‌های مهم از پیش طراحی شده در حکم «تله اقتصادی»، با عزم مجلس و وزارت بهداشت و لطف الهی به بهترین شکل اما در فاصله زمانی نسبتا طولانی حل و فصل شد. ماجرای شایعه‌سازی درباره بنزین تولید داخل و خلط بزرگ تبلیغاتی درباره عرضه ریفرمیت سرطانزا در تهران و کلانشهرها در اندک زمانی گزک لازم برای واردات روزانه بیش از 10 میلیون لیتر «بنزین بی‌کیفیت» را به برخی دلالان هدیه کرد تا بدین ترتیب سفره‌ای بزرگ برای ریزه‌خواران نفتی خلیج‌فارس و برخی نان به نرخ روزخواران وطنی گشوده شود. در این میان علاوه بر صدمات مالی هنگفت وارد شده به بیت‌المال و تولید‌کنندگان داخلی در حد چند میلیارد دلار، تیمی خطرناک از رسانه‌های زنجیره‌ای تمرینی آرمانی را در فضای خبری و اطلاعاتی جامعه کشور مقابل چشمان نهادهای مسؤول پشت سر گذاشتند. تمرینی که یک سر آن پینوکیوهای زیست محیطی ایستاده بودند و سر دیگر آن از پردیسان به دلالان نفتی وصل بود. بگذریم که درهیاهوی این فضای مغشوش که مستقیم امنیت روانی جامعه را نشانه رفته بود پرونده همسر یکی از شایعه‌سازان و ماجرای دلالی نفتی‌اش گشوده شد اما هنوز خبری از احکام قضایی آن نیست!
بازگردیم به اصل ماجرا! شایعه‌ای مستقیما از حلقوم یک زن با سابقه غیر‌قابل چشمپوشی در فتنه 88 و تعطیلی چندباره وبلاگ‌هایش در فضای مجازی به جرم تشویش اذهان عمومی و تحریک مردم ضد حاکمیت، به جامعه تزریق شد. تیمی از کنار زمین دولت، به تشویق و تهییج دولتمردان پرداخت و در چشم بر هم زدنی کاسه تولید‌کنندگان داخلی شکسته و باب واردات چند میلیارد دلاری باز شد!
حال بیایید فیلم بازی مذکور را با سرعت کمتر تماشا کنیم. در 6 ماه اخیر کدام مرکز، کنترل عملیات روانی و تهییج پرونده مذکور را در فضای رسانه‌ای کشور تحت نظر داشت؟ چطور برای پرونده‌ای که هنوز حکم آن صادر نشده بود تا این حد فضاسازی خبری در تایید شایعه‌سازان در مطبوعات و سایت‌های مجوزدار کشور صورت گرفت؟ دروازه‌بانی چنین هجمه سنگینی علیه آبروی جمهوری اسلامی، بدون هماهنگی در سطح ملی، ناباورانه به چند سایت و روزنامه اصولگرا محول شد و دیگر هیچ! البته تلاش ستودنی چند تن از نمایندگان مجلس نیز در این پروسه قابل تقدیر است اما حقیقتا وظیفه مجلس ورود زودهنگام به ماجرا پیش از آغاز واردات چند میلیارد دلاری بنزین از حاشیه خیلج‌فارس ذیل عناوین مضحکی چون «استاندارد یورو 4» بود و اکنون محاکمه زن کذایی و عوامل خاطی نفتی نیز جیب عمومی دریده شده ملت را به وضعیت قبل برنخواهد گرداند.
نکته بعدی بی‌توجهی دستگاه قضا در برابر شایعه‌سازی چندین و چند باره زنی است که بازی مذکور را ابتدا از پرونده پارازیت آغاز کرد و پس از 70 روز مطالبه رسانه‌ها از وی برای انتشار اسناد ارتباط «سونامی سرطان» و امواج الکترومغناطیس در محدوده کمتر از 300 مگاهرتز، تنها سکوت پیشه کرد! ادعایی که توسط 3 وزیر بهداشت و 2 ترکیب متفاوت از مجلس رد شد و مهر بی‌اعتباری دریافت کرد اما کماکان در شرایطی که برخی دولتمردان نیاز به فضاسازی رسانه‌ای دارند توسط همان زن همچون نمایشی بی‌پایان روی پرده می‌رود! دست کم «وطن امروز»، کیهان، جهان نیوز، بولتن‌نیوز، خبرگزاری دانشجو، فارس، تسنیم و مجموعه بزرگی از رسانه‌های اصولگرا، بارها خواهان رسیدگی قضایی به پرونده ادعاهای بنزینی و پارازیتی این پینوکیوی محیط‌‌‌ زیست با چاشنی تشویش اذهان عمومی شده‌اند.
واضح است که تلاش برای رسیدگی قضایی به 2 پرونده مهم ادعایی، ارتباطی با گروکشی‌های سیاسی معمول در فضای جامعه ندارد چرا که بنا بر اطلاعات آشکار شده قریب به اتفاق کارخانه‌های پتروشیمی داخلی نیز در ید اختیار تیم سیاسی رقیب است و علاوه بر آن سرطانزا نبودن بنزین داخلی «منافعی ملی» در پی دارد که طبیعتا همگان از آن بهره‌مند خواهند شد. اما در یک شهر شلوغ و بی‌در و پیکر سایرین نیز به فکر کاسبی می‌افتند به طور مثال سازمان هواشناسی نیز با تمسک به ادعای پارازیتی، نمدی برای کلاه بی‌پشم خود در ماجرای توفان تهران دست و پا کرد! علاوه بر آن، گشوده باقی ماندن و بی‌عقابی چنین فضاسازی‌هایی در سطح ملی بزرگ‌ترین کمک به «منظم شدن» دشمنان در حیاط خلوت امنیت روانی جامعه است. فراموش نکنیم آنچه «قتل‌های زنجیره‌ای»، «فتنه 18 تیر 78» و «گمانه تقلب و فتنه 88» را تبدیل به یک پروژه هراسناک کرد جوسازی هماهنگ و کنترل نشده مجموعه‌ای از رسانه‌های داخلی و خارجی بود که درجه حساسیت عمومی حول یک شایعه یا ادعای بررسی نشده را در کمترین زمان به حداکثر اهمیت رساندند.
به طور مثال تیم رسانه‌ای روزنامه‌های زنجیره‌ای دوره اصلاحات از عباراتی همچون «قتل‌های زنجیره ای»، «نقش‌آفرینی تیمی از وزارت اطلاعات» و حتی احتمال «بی‌تحمل شدن دانشجویان در قضایای فتنه 78» پیش از آشکار شدن حداقلی زوایای ماجرا خبر داده بودند!
 ردیابی اطلاعات افشا شده در ماجراهای پیرامونی قتل‌های زنجیره‌ای در روزنامه‌های مذکور به حدی تکان‌دهنده است که برنامه‌ریزی دقیق و تقسیم کار بی‌نظیر حول آن «امروز» به آسانی برای محققان فراهم است اما متاسفانه حتی پس از افشای نقش تیم حرفه‌ای رسانه‌های مذکور در آن دوران نیز در نهایت افرادی همچون عمادالدین باقی به جرم افشای اسناد محرمانه تنها به 2 سال زندان محکوم شدند! برخی متواری شدند و برخی دیگر ناباورانه هم‌اکنون در فضای رسانه‌ای کشور فعالانه عمل می‌کنند و به طور مثال از ماجرای «اسیدپاشی در اصفهان» به دنبال صید ماهی‌های غول پیکر برای پوشش‌دهی فضای رسانه‌ای حول «معامله ضعیف» قریب‌الوقوع با آمریکا هستند. آیا زمان برای هوشیاری نهادهای امنیتی هنوز باقی است؟ آیا نظارتی بر مانور‌های رسانه‌ای برگزار شده در فضای امنیت روانی جامعه ایرانی وجود دارد؟ آیا چشمان بیدار جامعه ایرانی از قدرت پیش‌بینی فتنه بعدی برخوردار است؟ آیا برای درهم شکستن پایه‌های فتنه مذکور ستادهای مقابله با بحران شکل گرفته است؟

گروه سیاسی: حسن روحانی که رئیس‌جمهور شد؛ حزب کارگزاران سازندگی نیز موقعیت را برای افزایش فعالیت‌های خود فراهم دید. کرباسچی شورای مرکزی حزب را تغییر داد و افرادی جدید به این حزب وارد کرد. آنها به دیدار حجت‌الاسلام هاشمی رفسنجانی رفتند و کرباسچی در آنجا گفت کارگزاران هاشمی را پدر معنوی خود می‌داند. البته نیازی به این حرف کرباسچی هم نبود تا مناسبات کارگزاران و هاشمی رفسنجانی آشکار شود. ماجرای تاسیس کارگزاران واقعیت پنهانی ندارد. کارگزاران فرزندان هاشمی رفسنجانی هستند و در روزهایی که دولت وابسته به آقای هاشمی بر سر کار است قاعدتا عرصه برای فعالیت آنها نیز فراهم است. برخلاف تصوراتی که محور فعالیت کارگزاران را فعالیت‌های اقتصادی می‌داند اما گویا در دوره جدید اتفاقاتی رخ داده که مانیفست عقیدتی کارگزاران را به کلی تغییر داده است. تغییراتی که آنقدر مهم بود که باعث شد محمد هاشمی، برادر حجت‌الاسلام هاشمی و رئیس هیات موسس کارگزاران استعفا داده و این استعفا را نیز به همه اعلام کند. محمد هاشمی روز گذشته در گفت‌وگو با روزنامه شرق، درباره دلایل استعفای خود چیزهایی گفت که نشان می‌دهد او از آینده کارگزاران نگران است. او واقعیاتی از کارگزاران جدید دیده است که در واقع با اعلام استعفای خود تلاش می‌کند از کارگزاران «اعلام برائت» کند. محمد هاشمی درباره استعفای خود گفت: «استعفای خود را اوایل شهریور به حزب ارائه کردم و به ترکیب جدید شورای مرکزی حزب اعتراض دارم چراکه با افزایش این تعداد، انسجام حزب کارگزاران دچار خدشه شده است... اشخاصی در شورای مرکزی کارگزاران الان حضور دارند که در برهه‌هایی منتقد کارگزاران بوده‌اند...شخصی نگاه انتقادی به تشکیلاتی داشته‌، حالا این نگاهش تغییر کرده ‌است و گفته می‌خواهد عضو حزب «کارگزاران» شود، خب این می‌شود «جبهه» و این شروع نمی‌تواند پایان خوشی داشته‌ باشد». محمد هاشمی درباره ضرورت مرزبندی‌ها در فعالیت‌های حزبی هم گفت: «ببینید ما با هم تعارفی نداریم، من برای آقای خاتمی و سایر احزاب احترام قائلم اما نه آنها من را برای عضویت در شورای مرکزی احزابشان دعوت می‌کنند و نه من در صورت دعوتشان می‌روم». محمد هاشمی دلیل علنی کردن استعفای خود را هم اینگونه شرح داد: «بعد از استعفا سه، چهار هفته مرتب پیامک دعوت به جلسات می‌آمد من هم جواب می‌دادم که عضو حزب نیستم؛ دعوتنامه نفرستید. بعد پیامک زدم که احتمالا من باید این موضوع را رسانه‌ای کنم. از نظر قانونی من مسؤولیتم در حزب بالا بود؛ هم رئیس و هم عضو هیأت مؤسس بودم و این در کمیسیون ماده 10 هم ثبت شده بود و باید به وزارت کشور اطلاع می‌دادم. بعد از 6 هفته کتباً آن را به وزارت کشور اعلام کردم و رونوشت نامه را خدمت آقای کرباسچی هم فرستادم». اما مهم‌ترین بخش صحبت‌های محمد هاشمی آنجایی است که او درباره تبعات تغییرات جدید در حزب کارگزاران گفت: «حرف من فراتر از کارگزاران است. می‌گویم باید در آرمان‌های حزب، این مسأله وجود داشته‌ باشد. کاری نکنیم در جامعه تشنج ایجاد شود. مثلا روزنامه کارگزاران را تعطیل کردند، ما نیامدیم جنجال کنیم یا اطلاع‌رسانی کنیم چرا آن را تعطیل کردند یا مثلا خواسته باشیم که همایش برگزار کنیم اما اجازه داده نشده که سروصدا نکردیم. من نمی‌خواهم در تشکیلاتی کار کنم که به‌عنوان مثال سرنوشت حزب مشارکت را پیدا کند. من سابقه انقلابی داشتم و از 16 سالگی وارد مبارزه شدم. از 117 روزی که امام در پاریس بود من 114 روز با ایشان بودم. با همان هواپیمایی که امام به ایران آمد همراه ایشان شدم. اینجا مسؤولیت‌هایی داشتم. نظام جمهوری اسلامی برای من نظام مقدسی است. حالا من نمی‌خواهم شاهد این باشم حزبی که من عضوش هستم سرنوشت حزبی مانند مشارکت را پیدا کند». محمد هاشمی همچنین در گفت‌وگو با شبکه آرمان گفت: من با تعریف آقای مرعشی مبنی بر اینکه کارگزاران لیبرال‌ـ‌دموکرات‌های مسلمان هستند مخالفت کردم؛ من همچنین تعریفی از حزب نداشتم زیرا بین لیبرالیسم و اسلام تعارض وجود دارد و هیچ مسلمانی نمی‌تواند بگوید من لیبرال هستم زیرا در لیبرالیسم اخلاق اسلامی وجود ندارد و آزادی در این اندیشه یعنی بی بند و باری. من فکر می‌کنم امروز آن چیزی که می‌خواهد به جنگ اسلام و ایران بیاید همین لیبرالیسم است. آن زمان من گفتم ما به محافظه‌کار بیشتر شبیه هستیم تا لیبرال. هاشمی همچنین گفت: «یک جمله آقای مرعشی در مورد استعفای من گفتند که «از استعفای کسی  هیچ سلمه‌ای به عالم اسلام وارد نشده است»؛ من هم این را قبول دارم و کسی که از حزب خارج می‌شود ضرری به حزب نمی‌زند ولی من بر اساس تجربیات می‌گویم باید مراقب نفوذی‌ها باشیم؛ پاسخم به آقای لیلاز و مرعشی این است که مراقب نفوذی‌ها و ورودی‌ها باشند نه خروجی‌ها». هاشمی همچنین درباره ادبیات حسن روحانی تصریح کرد: «رئیس جمهور باید در مقابل انتقادات سعه صدر داشته باشد و نمی‌شود یکی بیاید انتقاد بکند و مثلا به آن بیسواد بگوییم؛ این نوع سخن گفتن در شأن رئیس‌جمهور که هم روحانی و هم حقوقدان است، نبود و من به این عملکرد رئیس‌جمهور انتقاد دارم».

گروه بین‌الملل: آمریکا که بنیانگــذار داعش و مسؤول جنایات عناصر این گروه تروریستی علیه مردم منطقه است، وقتی منافع خود در کشورهای خاورمیانه را در خطر دید، ســعی کرد برای توجیه حضور نظامی بلندمدت خود در منطقه با تشکیل ائتلاف نظامی، جنگ نمایشی را علیه این گروهک انجام دهــد و بدین ترتیب آنها را به مســیر اصلــی بازگرداند که واشــنگتن برای این تروریست‌ها ترسیم کرده است. بنا بر اطلاعات موجود از ابتدای این حملات نمایشی که 200 حمله هوایی بوده است اساسا یا در مناطق غیر‌مرتبط با حضور داعش بوده است یا در بسیاری از موارد قبل از حملات هوایی، نیروهای داعش منطقه را ترک کرده‌اند! در همین باره مقامات سیاسی و نظامی آمریکا که رهبری این ائتلاف جنگ را بر عهده گرفته، نقص اطلاعات هوایی درباره تروریست‌های داعشی را دلیل شکست خود عنوان و ادعا می‌کنند دسترسی به اطلاعات مورد نیاز درباره تلفات این حملات در عراق و سوریه، نیازمند حضور زمینی نظامیان کشورهای عضو ائتلاف است. رالف جودایس، ژنرال بازنشسته نیروی هوایی آمریکا و فرمانده کمپین هوایی ناتو علیه لیبی در سال 2011 میلادی، گفته است که بدون وجود نیروهای زمینی، تشخیص دوست و دشمن دشوار خواهد بود. وی در مصاحبه با هیل، اینطور پیش‌بینی کرد که اگر آمریکا حمله هوایی علیه داعش در سوریه را آغاز کند، جنگجویان داعش به تقلید از ارتش آزاد سوریه و سایر جنگجویان شورشی در این کشور می‌پردازند تا تشخیص هدف‌گیری جنگنده‌های آمریکایی دشوارتر شود. در همین حال، آیت‌الله العظمی سید‌علی سیستانی، مرجع عالیقدر شیعیان  در دیدار روز دوشنبه حیدر العبادی، نخست‌وزیر عراق با ایشان مخالفت خود را با حضور نیروهای زمینی خارجی در این کشور اعلام کرده است. آیت‌الله سیستانی در دیدار با العبادی بر لزوم ایجاد یک فضای باز برای تمام گروه‌ها، وحدت میان تمام اقشار عراقی و همچنین توجه به داوطلبان مردمی برای جنگ با داعش تاکید کرد. العبادی نیز در کنفرانسی خبری پس از دیدار با مرجع عالیقدر شیعیان  تصریح کرد: نباید نیروهای زمینی خارجی برای مقابله با داعش در عراق حضور داشته باشند و دیدگاه آیت‌الله سیستانی نیز همین است. این اولین دیدار آیت‌الله العظمی سید‌علی سیستانی با مسؤولان سیاسی عراق طی 4 سال گذشته است.
حمله جنگنده‌های آمریکا به مبارزان عراقی
یک منبع امنیتی عراقی تأکید کرد جنگنده‌های آمریکایی پایگاه‌های نیروهای داوطلب را در اطراف شهر محمودیه در جنوب بغداد هدف قرار دادند. در این حمله گروهی از داوطلبان همکاری با ارتش عراق کشته شدند. اهالی شهر محمودیه خود را برای برگزاری تظاهرات ضد حملات هوایی آمریکا آماده می‌کنند. به گزارش العالم، نوال جمعه، نماینده فراکسیون الاحرار در پارلمان عراق، ائتلاف آمریکا را متهم کرد که از یک سو سلاح در اختیار تروریست‌های داعش قرار می‌دهد و از سوی دیگر نیروهای داوطلب عراقی و ارتش را بمباران می‌کند. وی تأکید کرد آمریکا به خاطر حفظ منافع خود نمی‌خواهد داعش از بین برود.
کمک‌های هوایی به کوبانی
پس از مخالفت ترکیه با ارسال ســلاح و دیگر کمک‌ها به کوبانی، آمریکا، عصر یکشنبه از طریق هوایی، ارسال کمک‌های نظامی و پزشکی را به نیروهای کرد در شهر کوبانی (عین‌العرب) سوریه آغاز کرد. بنا به اعلام نیروهای فرماندهی مرکزی آمریکا، برای تحویل اسلحه و کمک‌های پزشکی به شهر کوبانی از هواپیمای 130C استفاده شده است؛ همه این مهمات و کمک‌های پزشکی را نیز مقامات کرد در عراق فراهم کرده‌اند و آمریکا وظیفه انتقال آنها را بر عهده داشته است. این اقدام می‌تواند خشم ترکیه را برانگیزد. جان کری، وزیر خارجه آمریکا اعلام کرده است مقامات ترکیه گفته‌اند ارسال سلاح برای کردها تغییری در سیاست‌های ما ایجاد نخواهد کرد. جان کری همچنین گفته تسلیحاتی که در اختیار کردهای کوبانی گذاشته شده‌ است از نوع سلاح‌های نامتعارف نیست. ترکیه بارها مخالفت خود را با انتقال جنگ‌افزار به کردهای سوریه و اعزام نیروهای پیشمرگ به کوبانی جهت جنگ با داعش، از طریق خاک این کشور اعلام کرده است. رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه در مصاحبه با خبرنگاران گفته است این کشور کردهای کوبانی را متحد حزب کارگران کردستان (پ‌ک‌ک) و تروریست می‌داند. بنابراین دولت ترکیه حاضر نیست سلاح در اختیار کردها در سوریه بگذارد، زیرا از آن بیم دارد که کردها بعداً از همین جنگ‌افزارها علیه ترکیه استفاده کنند. ترکیه اکنون بیش از 30 سال است که با حزب کارگران کردستان مبارزه می‌کند و هم اکنون روند صلح شکننده‌ای بین 2 گروه آغاز شده است. از سوی دیگر،  مولود چاووش اوغلو، وزیر خارجه ترکیه در کنفرانس مطبوعاتی خود گفت: ما به پیشمرگ‌ها برای رفتن به کوبانی کمک می‌کنیم. مذاکرات در این باره در جریان است. اگرچه چاووش اوغلو توضیح زیادی درباره این مذاکرات نداد اما منابع وزارت خارجه ترکیه تایید کردند عبور پیشمرگ‌ها از مرز ترکیه آغاز شده است.
حملات تروریستی خونین به شیعیان
 روز دوشنبه چندین انفجار تروریستی پایتخت عراق و شهر کربلای معلی را لرزاند. منابع عراقی از کشته و زخمی شدن 50 تن در انفجار یک عامل انتحاری در حسینیه‌ای در مرکز بغداد خبر دادند. به گفته یک منبع در پلیس عراق، یک عامل انتحاری که کمربند انفجاری به خود بسته بود، خود را در میان نمازگزاران در داخل حسینیه «الخیرات» در منطقه «السنک» در مرکز بغداد منفجر کرد که موجب کشته شدن 17 تن و زخمی شدن 35 تن دیگر شد. ساعاتی پیش از وقوع این انفجار یک عامل انتحاری دیگر خود را در میان نمازگزاران در داخل حسینیه «عباس العادلی» در منطقه «الحارثبه» در غرب بغداد منفجر کرده بود. همچنین یک منبع امنیتی در استان کربلا اعلام کرد بر اثر انفجار 3 خودروی بمبگذاری شده در این استان 17 تن کشته و 40 تن دیگر زخمی شدند. از سوی دیگر منابع عراقی اعلام کردند خودروی بمبگذاری شده دیگری نیز در نزدیکی ایست بازرسی در کربلا منفجر شد.

عقب‌نشینی داعش در کوبانی
اخبار منتشر شده در روز دوشنبه از داخل شهر کردنشین کوبانی تأکید دارد این شهر با شدیدترین حملات در مقایسه با روزهای گذشته روبه‌رواست به طوری‌که نیروهای داعش از 3 محور به‌ویژه از منطقه شهرداری و السوق به کوبانی حمله کردند. یک مقام کرد در این شهر گفته است داعش تجهیزات بیشتری را به کوبانی ارسال کرده است. همزمان دیده‌بان حقوق بشر سوریه از پیشروی کند داعش به سوی مرکز شهر کوبانی خبر داد در حالی که مبارزان کرد توانستند برخی از مناطق شرقی این شهر را از داعش بازپس گیرند. داعش حمله جدیدی را به کوبانی آغاز کرده است تا ارتباط این شهر با مرزهای ترکیه قطع شود. شرایطی که گفته می‌شود برای ترکیه خوشایند است، چرا که قطع این راه مرزی، تلاش‌های کردهای پ‌ک‌ک را برای ورود به کوبانی به منظور جنگ با تروریست‌های داعشی خنثی خواهد کرد.
 

دبیر ستاد حقوق بشر قوه‌قضائیه به برخی شبهات موجود در پرونده ریحانه جباری پاسخ داد. تسنیم در این باره نوشت: محمدجواد لاریجانی، دبیر ستاد حقوق بشر قوه‌قضائیه درباره حواشی پیش‌آمده در پرونده ریحانه جباری و هجمه‌های داخلی و خارجی علیه قوه‌قضائیه در این زمینه اظهار داشت: بنده این پرونده را هزار بار بالا و پایین کرده‌ام. این بنده خدا (سربندی) را هنگام نماز کشته‌اند و به احتمال فراوان متهم (ریحانه جباری) را کسی همراهی کرده است. وی همچنین درباره برخی اخبار مبنی بر امنیتی‌بودن شغل مرحوم سربندی، گفت: بحث اطلاعاتی بودن این فرد در آن زمان هم اشتباه است زیرا حدود 15 سال بوده که وی از این مجموعه خارج شده بود. دبیر ستاد حقوق‌بشر قوه‌قضائیه با بیان اینکه سیستم دادرسی در این پرونده را می‌توان مورد نقد قرار داد، خاطرنشان کرد: پروسه رسیدگی به این پرونده موضوع محرمانه‌ای نیست و آنها که قصد نقادی حرفه‌ای دارند به جای اتهام باید بگویند در کدام مرحله رسیدگی دارای اشکالاتی بوده است. جلسات محاکمه که با حضور وکلای مدافع بوده است، سایر مراحل مانند استیناف، ارسال پرونده به دیوانعالی و حتی وقتی پرونده برای استیذان ارسال شد، همه اینها مراحلی است که افرادی که می‌خواهند نقد کنند باید بگویند کجای کار اشکال داشته است. رئیس قوه قضائیه نیز توجه ویژه به این پرونده کرده‌اند. وی تصریح کرد: درباره اطلاع‌رسانی هم به طور معمول قضات علاقه‌ای به این کار ندارند و در بسیاری از کشورها قضات اینگونه هستند البته شما به قاضی کاری نداشته باشید و باید پروسه را نشان دهید. اگر این پروسه نشان داده شود یا حتی با یکی از 5 قاضی دیوانعالی که در جریان این پرونده بوده‌ است صحبت کنید، موضوع روشن می‌شود. درباره مرحله استیذان و اجرای احکام صحبت کنید تا بگویند چقدر در این پروسه سعی و تلاش صورت گرفته است.

 این روزها خبر اول تمام صفحات حوادث روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها مربوط به ماجرای اسیدپاشی‌ها در تهران و اصفهان است، خبرهای دردناکی که تا به امروز با واکنش‌های گوناگونی همراه بوده است. این واکنش‌ها روزگذشته همزمان با انتشار خبر دستگیری 4 اسیدپاش در اصفهان توسط نیروهای انتظامی وارد فاز تازه‌ای شده است البته ناگفته نماند که جریانی مشکوک در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی در روزهای گذشته در تلاش بوده است که این حوادث را به یکی از گروه‌های اجتماعی جامعه مرتبط یا قربانیان این حوادث تلخ را با ویژگی‌های خاصی از نظر پوشش توصیف کند. این در حالی است که در تازه‌ترین واکنش‌ها به این حوادث، حجت الاسلام و‌المسلمین احمد سالک، نماینده مردم اصفهان با بیان اینکه در میان قربانیان اسیدپاشی اصفهان یک خانم محجبه چادری وجود داشته است، به ایران خبر گفته است: این خانم با پوشش کامل در ماشین نشسته بوده و با توجه به این موضوع به هیچ عنوان نمی‌توان گفت انگیزه اسیدپاش مبارزه با بدحجابی بوده است. وی بیان داشت: به نظر می‌رسد توطئه‌ای پشت‌پرده این سوءقصدها قرار دارد که اصلی‌ترین انگیزه آن از بین بردن احساس امنیت و آرامش در اصفهان است. به گفته نماینده مردم اصفهان هنوز اطلاعات دقیقی درباره نحوه انجام این اسیدپاشی‌ها و تعداد سوءقصدکننده‌ها نداریم اما از عوامل امنیتی و انتظامی انتظار داریم هر چه سریع‌تر این افراد را شناسایی و به مردم معرفی کنند.
دستگیری 4 مظنون اسیدپاشی در اصفهان
علاوه بر این، دستگیری 4 نفر درباره موضوع اسیدپاشی در اصفهان یکی از موضوعات مطرح شده در شصت و هشتمین جلسه شورای اجتماعی کشور بود. مرتضی باقری، معاون امور اجتماعی و شوراها و تشکل‌های مردم‌نهاد وزارت کشور درباره حوادث اسیدپاشی در اصفهان از تمهیدات وزارت کشور برای بررسی و ارزیابی شرایط این استان خبر داد و افزود: پس از وقوع این حوادث در اصفهان، وزیر کشور در نشستی با استاندار اصفهان مسائل عمومی این استان را مورد بررسی و ارزیابی قرار داد و برای برخورد با عامل یا عوامل این رویداد دستوراتی نیز داده شد که 4 نفر در این ارتباط دستگیر شده‌اند. به گفته معاون امور اجتماعی و شوراهای وزارت کشور فضای استان اصفهان، فضایی آرام، امن و بدون مشکل است و هیچگونه نگرانی در این ارتباط وجود ندارد و آنچه در رسانه‌ها بویژه شبکه‌های اجتماعی بیان می‌شود، مورد تایید ما نیست.
ورود قاطعانه قوه قضائیه
این در حالی است که دادستان کل کشور دستور پیگیری سریع و قاطع در شناسایی و دستگیری عامل یا عاملان اسیدپاشی در اصفهان را صادر کرده است. حجت‌الاسلام والمسلمین سیدابراهیم رئیسی، دادستان کل کشور طی حکمی به دادستان عمومی و انقلاب اصفهان دستور تسریع در شناسایی و دستگیری عامل یا عاملان احتمالی اسیدپاشی در حوزه قضایی اصفهان را با بهره‌گیری از قضات مجرب و بسیج همه امکانات انتظامی و امنیتی صادر کرد.
 

فرمانده نیروی قدس سپاه، اقدامات آمریکا و داعش را محکوم به شکست دانست. سردار سرلشکر قاسم سلیمانی در حاشیه مراسم بزرگداشت شهید شوشتری، با حضور در جمع خبرنگاران، با بیان اینکه هر موضوع عاری از حقیقت در جهان محکوم به شکست است، گفت: چه اقدامات آمریکا و چه اقدامات تروریستی داعش را به دلیل عدم برخورداری از حقیقت، محکوم به شکست می‌دانم. به گزارش فارس، سردار سلیمانی افزود: راهکار آنها پیروز نخواهد بود و در سوریه هم دیدیم چه اقداماتی انجام دادند اما نتیجه نداد. وی تصریح کرد: پیروزی‌های اسلام و جمهوری اسلامی ایران به دلیل همین حقیقت درونی آنهاست. سردار سلیمانی با اشاره به ویژگی‌های شهید شوشتری گفت: این شهدایی که مجلس امروز به یاد آنها برپا شده، بنیانگذاران اخلاقی بودند و قواعد مدیریتی را بر هم زدند و این حقیقت شهید شوشتری بود که در مردم ما اثر گذاشت. وی با بیان اینکه در جنگ هیچ کدام از فرماندهان ما «تو زرد» از کار درنیامدند، علت آن را حقیقت حضرت امام خمینی(ره) دانست که این حقیقت در این فرماندهان و شهدا متبلور شده بود.
 

اسدالله خسروی: بحث دریافت کارمزد از دستگاه‌های کارتخوان توسط بانک مرکزی که مدتی است در محافل اجتماعی مطرح است، با حواشی و اظهارنظرهای متعدد کارشناسان همراه شده است چرا که اصناف و حتی خریداران بر این باورند با اخذ کارمزد از کارتخوان‌ها، فروشندگان اقدام به جمع‌آوری دستگاه‌های کارتخوان کرده و سیستم پول نقد دوباره به چرخه بازار برمی‌گردد. دبیرکل بانک مرکزی در پاسخ به سوالی درباره اخذ کارمزد از دستگاه‌های کارتخوان که قرار است از اول آبان‌ماه اجرایی شود، به باشگاه خبرنگاران گفت: بحث کارمزدها از اردیبهشت ماه امسال مطرح شده بود که قرار بود اول آبان ماه اجرایی شود اما با توجه به حواشی و طرح این موضوع در هیات دولت، مقرر شد موضوع مجدد در شورای پول و اعتبار مطرح و بررسی شود و تا زمانی که در شورا مصوب نشود اجرایی نخواهد شد. وی در پاسخ به سوال دیگری درباره چک‌پول‌های 200 هزار تومانی گفت: ذخایری در بانک مرکزی همانند بسیاری از کشورهای پیشرفته در جهان موجود است که در صورت رخداد یا ایجاد مشکلی بشود به راحتی نیازهای نقدی مردم را رفع کرد که یکی از این ذخایر چک‌پول‌های 200 هزار تومانی است.  دبیرکل بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران در ادامه گفت: تاکنون 17 تا 20 هزار فقره چک برگشتی داریم که با اجرا شدن طرح چکاوک اقدام خوبی در این زمینه صورت خواهد گرفت. محمود احمدی در حاشیه نخستین همایش تخصصی بانک‌ها و شرکت‌های فناوری اطلاعات با رویکرد برنامه ششم توسعه در جمع خبرنگاران درباره سامانه چکاوک (چک الکترونیکی) گفت: بحث متمرکز کردن چک‌های مردم در یک سامانه متمرکز برای بررسی و رصد در سامانه‌ای با عنوان چکاوک از 2 سال پیش در بانک مرکزی مطرح، در شورای پول و اعتبار تایید و مصوبه مورد نیاز اخذ و کارهای لازم و ضروری برای اجرای این طرح آغاز شد. وی افزود: با توجه به پهنه شبکه بانکی از اول مهرماه در 4 استان طرح چکاوک راه‌اندازی شد و کار به صورت آزمایشی و پایلوت پیش برده شد و قرار بود از اول آذرماه هم در کل کشور اجرایی شود اما با توجه به درخواست بانک‌هایی که دارای شعب گسترده‌تری نسبت به دیگر بانک‌ها هستند، تصمیم به تعلیق اجرای این طرح تا 2 ماه آینده گرفته شد و با توجه به تصمیم‌گیری‌های جدید از بهمن ماه، این سامانه با هدف سامان دادن و نظم بخشیدن به چک‌های مردم اجرایی خواهد شد. احمدی در ادامه با بیان اینکه یکی از ویژگی‌های مهم این طرح ایجاد اطمینان میان صادرکننده و دریافت‌کننده چک است، گفت: تاکنون 17 تا 20 هزار فقره چک برگشتی داریم که با اجرا شدن این طرح اقدام خوبی در این زمینه صورت خواهد گرفت.
اخذ کارمزد غیرقانونی است
این در حالی است که عضو کمیسیون اقتصادی مجلس اخذ کارمزد از دارندگان دستگاه‌های پایانه فروش(pos) را غیرقانونی دانسته و می‌گوید: هر چقدر به سمت دولت الکترونیک حرکت کنیم، گردش مالی کشور تقویت و فعالیت‌های اقتصادی شفاف می‌شود. عبدالکریم رجبی با بیان اینکه به منظور ایجاد دولت الکترونیک و تشویق مردم به انجام امور مالی و خریدهای خود به صورت الکترونیک اقدامات خوبی صورت گرفته است، گفت: اخذ کارمزد باعث عقبگرد به سیستم سنتی گذشته و تبادل پول نقد در بازار می‌شود. وی معتقد است گرفتن کارمزد از دارندگان دستگاه‌های پایانه فروش در برخی فروشگاه‌های زنجیره‌ای که زیرنظر اتحادیه اصناف اداره می‌شوند، اقدامی غیرقانونی است.
دریافت  کارمزد تنبیه شهروند دیجیتال است
رئیس سازمان نظام صنفی رایانه‌ای نیز در واکنش به طرح اخذ کارمزد از شهروندان در ازای ارائه خدمات بانکداری الکترونیکی، این طرح را اقدامی تنبیهی برای شهروندان در استفاده از این نوع خدمات قلمداد کرد و خواستار توقف طرح در شورای پول و اعتبار شد. کاظم آیت‌اللهی می‌گوید: اخذ وجه از مصرف‌کننده پایانه‌های فروش، تحمیل هزینه‌های متعارف ارائه‌دهندگان این تجهیزات به دوش مصرف‌کننده است، از طرف دیگر سود حاصل از گردش و رسوب پولی که در اثر استفاده از پایانه‌های فروش نصیب نظام بانکی می‌شود، بسیار بیشتر از هزینه‌های شرکت‌های PSP است و لازم است نظام بانکی هزینه‌های مربوطه را از محل سود حاصله بپردازد.  بنابر این گزارش، شبکه بانکی طی سال‌های گذشته تلاش بسیاری کرد تا مشتریان خود را به استفاده از ابزار و تجهیزات الکترونیک ترغیب و تشویق کند. در آن سال‌ها مردم با احتیاط به روش‌های بانکداری الکترونیک می‌نگریستند و اعتماد چندانی به آن نداشتند اما رفته رفته و با فرهنگسازی و البته محاسن فراوانی که نسل جدید بانکداری به همراه داشت، استفاده از خدمات بانکداری الکترونیک به عنوان گزینه مطلوب در میان مشتریان بانک‌ها جای خود را باز کرد به طوری که اکنون به ازای هر ایرانی بیش از 3 کارت بانکی صادر شده است. از طرفی اکنون در هر فروشگاه کالا و خدمات یک یا چندین دستگاه کارتخوان وجود دارد تا خریداران بدون هیچ دغدغه‌ای با بهره‌گیری از کارت، خرید خود را انجام دهند. بانک‌ها نیز برای تشویق فروشندگان به نصب دستگاه‌های کارتخوان مشوق‌های زیادی در نظر گرفته‌اند به‌طوری که در حال حاضر بیش از 2 میلیون فروشگاه از کارتخوان استفاده می‌کنند اما تصمیم بانک مرکزی در گرفتن کارمزد از دستگاه‌های کارتخوان باعث می‌شود این مزایا از بین برود.
تصمیم‌گیری با شورای پول و اعتبار
البته بانک مرکزی چندی پیش با صدور اطلاعیه‌ای تأکید کرد که دریافت کارمزد از کارتخوان‌های فروشگاهی بعد از مصوبه شورای پول و اعتبار اجرایی  می‌شود. ولی‌الله سیف، رئیس‌کل بانک مرکزی در ارتباط با مساله کارمزدها، توضیح داد: مساله کارمزد خدماتی که از بانکداری الکترونیک ارائه می‌شود، اجتناب‌‌ناپذیر است و اگر بخواهیم سیستم‌های ما به‌روز شود و استمرار پیدا کند، ناگزیر باید هزینه آن را استفاده‌کننده از این خدمات متقبل شود، لذا براساس بحثی که در دولت انجام شد این موضوع منتفی نشده و این کار عملیاتی خواهد شد. نظام بانکی، زیرساخت‌های الکترونیک و ابزارهای سخت‌افزاری و نرم‌افزاری نیاز به استمرار دارد تا بتواند بموقع تأمین هزینه شود، بنابراین این اقدام ناچارا صورت می‌گیرد. هم‌اکنون هزینه تمام‌شده برای هر تراکنش فروشگاهی طبق اعلام بانک مرکزی 250-200 تومان است ولی بانک مرکزی و شورای پول و اعتبار قصد دارند در این طرح 150-100 تومان کارمزد از پذیرنده دریافت کنند، با این وجود تصمیم‌گیری نهایی برای اجرای اخذ کارمزد از کارتخوان‌ها به بررسی شورای پول و اعتبار برمی‌گردد. این درحالی است که چنانچه شورای پول و اعتباردریافت کارمزد از کارتخوان‌ها را تصویب کند بی‌شک بیش از 90 درصد از فروشگاه‌ها دستگاه‌های کارتخوان خود را پس خواهند داد و این موضوع باعث می‌شود تا سیستم پرداخت پول نقد باز به چرخه بازار بازگردد که این روند بنا به اظهارات کارشناسان بازگشت به عقب و خلاف توسعه بانکداری الکترونیکی است.

گروه سیاسی: «بنزین تولید پتروشیمی‌ها سرطانزا نیست.» حالا دیگر نه مقامات سابق در پتروشیمی بلکه مقامات دولتی نیز این را می‌گویند. به گزارش «وطن امروز»‌، کمیسیون بهداشت مجلس چندی پیش نیز اعلام کرد نتیجه بررسی‌های آنها نشان می‌دهد ادعای سرطانزا بودن بنزین تولید پتروشیمی‌ها کذب است. حتی اعلام شد وزارت بهداشت نیز ادعای سرطانزا بودن این بنزین را رد کرده است. هنوز گزارش کمیسیون بهداشت در مجلس قرائت نشده و برخی ادعا می‌کنند دست‌هایی در کار است تا این گزارش منتشر نشود اما اگر این ماجرا، یعنی دروغ بودن ادعای سرطانزا بودن بنزین پتروشیمی‌ها اثبات شود آنگاه یک رسوایی ویران‌کننده دامان معصومه ابتکار، معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان محیط زیست و بیژن نامدار زنگنه، وزیر نفت را خواهد گرفت. این ابتکار بود که سرطانزا بودن بنزین تولید پتروشیمی را مطرح کرد و پس از روی کار آمدن دولت روحانی، بیژن زنگنه دستور توقف تولید بنزین پتروشیمی و واردات بنزین را صادر کرد. تولید بنزین در پتروشیمی‌ها اقدامی بود که برای جلوگیری از تحریم ایران صورت گرفت اما ادعایی که معصومه ابتکار مطرح کرد، بهانه‌ای شد برای ایجاد یک فشار همه‌جانبه برای توقف تولید این بنزین. اکنون با طرح شواهدی که این ادعا را زیر سوال می‌برد، ماجرا بسیار مهم شده است. استدلال‌های کسانی که ادعای ابتکار را زیر سوال بردند آنقدر واضح بود که محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت روحانی نیز اعلام کرد بنزین تولید داخل سرطانزا نبوده است. البته پس از آنکه این اظهارنظر سخنگوی دولت انعکاس وسیعی یافت و ابتکار و زنگنه را زیر منگنه برد، نوبخت اظهارات خود را تکذیب کرد. به هر حال ماجرا آنقدر مهم است که از چندی قبل ضرورت ورود قوه قضائیه به این ماجرا احساس می‌شد چراکه در هر حالت باید به ماجرای بنزین رسیدگی شود. روز گذشته سرانجام این اتفاق افتاد و سخنگوی قوه قضائیه از ورود این قوه به این پرونده خبر داد. به گزارش میزان، سخنگوی دستگاه قضا در پاسخ به سوالی مبنی بر نظراتی درباره تولید بنزین‌های آلوده‌کننده
محیط زیست و نظرات مختلف کارشناسان در این زمینه گفت: با توجه به اینکه در این زمینه 2 ادعا وجود دارد موضوع در حال رسیدگی است و اگر ادعای سرطانزا بودن و آلودگی بنزین‌ها مشخص شود، افراد متخلف باید پاسخگو باشند. در صورتی که بنزین‌ها سرطانزا نباشند هم افرادی که باعث تشویش اذهان عمومی شده‌اند باید پاسخ بدهند اما هنوز پرونده به نتیجه نهایی نرسیده و هنوز کارشناسان اختلاف نظر‌های مختلفی دارند. به اعتقاد کارشناسان، ورود قوه قضائیه به ماجرای بنزین می‌تواند به عنوان یک فصل‌الخطاب، واقعیت این ماجرا را آشکار کند و قطعا نتیجه رسیدگی قوه قضائیه، مجازات دروغگویان خواهد بود. یکی دیگر از موضوعاتی که در نشست خبری دیروز سخنگوی قوه قضائیه مطرح شد؛ موضوع محاکمه چند فتنه‌گر بود. حجت‌الاسلام محسنی‌اژه‌ای درباره محاکمه 3 نفر از اغتشاشگران فتنه سال 88 اظهار کرد: این 3 نفر محاکمه شده و در دادگاه بدوی به مجازات حبس و غیرحبس محکوم شده‌اند ولی آنچه مسلم است این حکم قطعی نیست بنابراین از بیان جزییات آن معذورم. وی افزود: یک نفر دیگر نیز دراین دادگاه به‌صورت غیابی محکوم شده که مربوط به این موضوع نیست.

تظاهرات جنبش موسوم به «اشغال دموکراسی» در لندن  مقابل وست‌مینیستر وارد چهارمین روز خود شد. شعار اصلی این جنبش اعتراض علیه ناکارآمدی روند فعلی دموکراسی در بریتانیا با هدف رسیدن به «دموکراسی حقیقی» است. این معترضان نقاب‌پوش بنرهای بزرگی با عنوان «دموکراسی حقیقی» با خود به همراه دارند و تظاهراتشان را در آستانه راهپیمایی بزرگ یک اتحادیه تجاری برگزار می‌کنند که احتمالا ده‌ها هزار تن در آن شرکت می‌کنند.  این در حالی است که پلیس لندن یکشنبه شب برای متفرق کردن صدها معترض این جنبش که در میدان پارلمان حضور داشتند اقدام به بازداشت تعدادی از این افراد کرده بود اما 50 تا 100 معترض انگلیسی جنبش اشغال دموکراسی پس از بازداشت دیگر معترضان توسط پلیس در میدان پارلمان لندن همچنان به اعتراض خود ادامه دادند. پلیس پس از آنکه به آنها 30 دقیقه فرصت داد تا صحنه را ترک کنند، با پافشاری معترضان برای ادامه حضور در میدان به زور متوسل شده و تعداد زیادی از افراد حاضر را بازداشت کرد. یکی از افراد حاضر در این تحصن نیز به صورت زنده رفتار پلیس با معترضان را در اینترنت منتشر کرد. سخنگوی این جنبش اعتراضی، رفتار پلیس را دیوانه‌وار خواند. از سوی دیگر  جنبش اشغال لندن در صفحه توئیتر خود اعلام کرد: «دیوید کامرون  از  اعتراضات مدافع دموکراسی در هنگ‌کنگ حمایت می‌کند اما قصد سرکوب همین اعتراضات در انگلیس را دارد!». این گروه قصد دارد به مدت یک هفته دیگر در میدان پارلمان حضور داشته باشد. طبق مطلبی که در وب‌سایت این کمپین منتشر شده هدف از کمپین اشغال دموکراسی هدایت تلاش‌های تک بعدی اخیر به سمت موضوعات مهمی است که می‌تواند فساد و یک سیستم غیرمنتخب را تحت تاثیر قرار دهد. جان سینها، یکی از سازمان‌دهندگان این تظاهرات در جمع معترضان گفت: «ما اینجا در مقابل وست‌مینستر جمع شده‌ایم تا بگوییم خواهان دموکراسی حقیقی هستیم و آن را هم‌اکنون می‌خواهیم. یکی دیگر از معترضان که در یک گروه فعال محیط زیست کار می‌کند، گفت: دموکراسی در کل فرسوده شده است در حالی که می‌توانست منافع بیشتری را برای مردم به همراه داشته باشد.
روزنامه انگلیسی گاردین گزارش داد نیروهای پلیس این کشور پس از 2 سال همچنان در حال بررسی حدود 300 پرونده مرتبط به کودک‌آزاری هستند. اطلاعات مرتبط با این موارد کودک‌آزاری حدود 2 سال پیش بود که از سوی پلیس شهر تورنتوی کانادا به همتایان انگلیسی آنها ارائه شد. به گزارش تسنیم به نوشته گاردین، رؤسای پلیس در سراسر انگلیس و ولز به علت ناکامی در انجام اقدامات سریع در مورد اطلاعات منتشر شده شدیدا مورد انتقاد قرار دارند.