محسن جندقی: اسیدپاشی اصفهان چند روزی است امنیت این شهر را تحت تاثیر قرار داده و اصفهانی‌ها در خیابان نامطمئن قدم می‌زنند. موضوع اسیدپاشی نه از مهر 1393 که سال‌ها قبل امنیت را از بین برده بود و تلنگری به نام آمنه بهرامی می‌توانست این مساله را ریشه‌کن کند اما دخالت‌های بیجا و دلسوزی‌های مصنوعی با ژست حقوق بشری مانع از این شد که به اسیدپاش‌ها هشدار داده شود، هشداری مثل اینکه اگر اسیدپاشی کنی و زندگی‌ای را تباه کنی، قانون نیز با تو همان کار را خواهد کرد.
جالب اینکه اسیدپاشی روی صورت آمنه در چنین روزهایی رخ داد؛ 10 سال پیش یعنی در آبان 1383 مجید موحدی، خواستگار سمج آمنه بهرامی اسید روی صورت وی می‌ریزد و یک زندگی را می‌کُشد. اگر آنهایی که داعیه حقوق بشری دارند و دم از بخشش و گذشت در این باره می‌زنند یک روز، فقط یک روز جای خانواده آمنه بودند آیا سخنان خود را تکرار می‌کردند؟ روزهایی که صورت آمنه سوخته بود و حتی پزشکان نمی‌توانستند به صورت او نگاه کنند و اشک می‌ریختند، روزهایی که پوست و گوشت صورت آمنه همراه پانسمان در می‌آمد و او از درد به خود می‌پیچید، روزهایی که پلک چشم او درآمد و برای اینکه چشم عفونت نکند با دستگاه‌های ویژه از وی مراقبت می‌شد، روزهایی که یک چشم او را بعد از 17 بار عمل جراحی تخلیه کردند و چشم دیگرش فقط چند درصد بینایی داشت، روزهایی که صورت او گوشت اضافی آورد و کمتر کسی دوست داشت نگاهش کند!
آمنه از همان 12 آبان 1383 مرده بود و قاتلش ژست یک مرد عاشق گرفت و پدر این قاتل هم دست به دامن رسانه‌های بیگانه شد تا سناریوی تازه حقوق بشری کلید بخورد. رأی دادگاه عادلانه بود، قصاص؛ چشم در برابر چشم! آنقدر خلأ قانونی بود که دادگاه حکم به ریختن اسید روی صورت ندهد اما همین هم می‌توانست بازدارنده باشد، کور شدن با اسید. آمنه تصمیم خود را گرفته بود، او می‌خواست برای یک بار هم شده بقیه او را درک کنند، بدانند که زندگی‌اش تباه شده اما او در یک لحظه احساس کرد گویا همه علیه‌اش هستند و با نفرت نگاهش می‌کنند. «دولت نروژ حکم دادگاه اسیدپاشی را محکوم کرد و اجرای چنین حکمی را به اعمال دوران بربریت تشبیه کرد و آن را غیرانسانی خواند. دولت بلژیک نیز از دولت ایران خواسته بود این مجازات غیرانسانی را متوقف سازد و دولت انگلستان نیز خواستار توقف مجازات غیرانسانی کور کردن با اسید شد» اینها از جمله خبرهایی بود که خوراک رسانه‌های بیگانه را جور کرده بود و در داخل نیز ژست «گذشت» گرفته شد. گویا آمنه می‌خواهد جنایتی مرتکب شود! آمنه در چنین شرایطی قاتل زندگی خود را بخشید تا همه از شادی منفجر شوند؛ تا تیتر بزنند: «آمنه: بخشیدم تا مردم خوشحال شوند». او آنقدر تحت فشار بود که فکر می‌کرد اگر یک اسیدپاش را ببخشد، مردم خوشحال می‌شوند و هیچ‌کس جملات دیگر او را نشنید. آمنه قبل از بخشش جمله‌ای گفت که الان به کار می‌آید: «من کینه‌ای نیستم، در این مدت به این باور رسیدم که اجرای این حکم را برای خودم نمی‌خواهم».
هیچ‌کس حرف‌های آمنه را نشنیده بود و نمی‌فهمید که منظورش چیست. اجرای این حکم را برای خودم نمی‌خواهم یعنی اینکه اجرای این حکم موجب خواهد شد هر کسی که قصد اسیدپاشی دارد عبرت بگیرد از داستان آمنه و مجید، نه اینکه به راحتی اقدام به این کار کند. درک این موضوع سخت نبود اما کسی نشنید و همه از بخشش و گذشت سخن می‌گفتند. جالب اینکه بعد از بخشش آمنه مدعیان حقوق بشری و آنهایی که گزارش‌های رسانه‌های بیگانه را تایید می‌کردند، یکی‌یکی خود را نشان دادند. محمد خاتمی بعد از این موضوع در 10 مرداد 1390 یادداشتی در سایت شخصی خود نوشت که در این برهه زمانی قابل تامل است: «سال‌ها پیش، در دوران ریاست‌جمهوری که همواره دغدغه امنیت عمومی و نگاه‌داشت حق و حرمت مردم را داشتیم (هر چند در این باب آنگونه که دلخواه بود، موفق نبودیم) و مشکلات و مسائل اجتماعی و پرخاشگری‌ها و آسیب‌ها هرگز قابل مقایسه با امروز نبود، هنگامی که خبر رسید که سنگدل منحرف و بی‌انصافی بر چهره دختر جوانی که شادابی و زیبایی از جمله سرمایه‌های زندگی او است اسید پاشیده و حاصل جنایت، محرومیت آن دختر جوان از نعمت بینایی و آسیب جدی به همه صورت و چهره او بوده است، بر خود لرزیدم، نه تنها براساس یک احساس شخصی که به خاطر مسؤولیت بزرگ اجتماعی که ملت بزرگ بر عهده ما گذاشته بود؛ و مگر از مهم‌ترین مسؤولیت‌های دولت حفظ و بسط امنیت اجتماعی در کنار حفظ و بسط امنیت سیاسی و اقتصادی و فرهنگی نیست؟ هر چند که نمی‌توان جامعه‌ای را در نظر آورد که هیچ نقطه نا‌امنی در آن نباشد ولی نگرانی از اینکه ناامنی‌ها گسترده شود امری بجاست. آن روز این داستان غم‌انگیز پیگیری شد ولی مگر می‌شد آنچه را آمنه خانم بهرامی عزیز از دست داده است به او برگرداند و تنها نقطه امید، شکیبایی و بالا بودن توان تحمل این خانم بزرگوار و خانواده شریف او بود و آن سوی داستان جوان نگون‌بختی که شکوه زندگی خود و دیگری را نگون‌سار کرده بود و بدترین روزهای خود را می‌گذراند تا از یک سو حکم دادگرانه دادگاه او را به کیفر عمل زشت خود برساند و از سوی دیگر تازیانه تابسوز ملامت وجدان.
امروز وقتی در خبرها آمد که «آمنه» در کمال بزرگواری، آموزگاری کرد و از حق قصاص خود گذشت بر همه ثابت شد که در برابر سنگدلی و بی‌آزرمی و نفرت‌پراکنی و خودخواهی و کینه‌توزی هنوز می‌توان از مهربانی، شرافت و احترام به زندگی، دیگرخواهی و بزرگ‌منشی هم سراغ گرفت و زیبایی را در اوج آن به تماشا نشست. آنچه آمنه از خود نشان داد حکایتگر آن است که جان زیبا و شکوهمند را هیچ عاملی جز نفرت و نابردباری و خشونت نمی‌تواند زشت کند یا زشت بنمایاند».
خاتمی از این موضوع بهره‌برداری سیاسی هم می‌کند و در جمله پایانی خود می‌نویسد: «آیا در عرصه زندگی سیاسی و اجتماعی نیز نمی‌توان از آمنه آموخت و بحران را با آرامش و تنش را با احترام به یکدیگر و پاسداشت حق و حرمت انسان و دوری از غرور - بویژه آنان که قدرت بیشتری دارند - سودا کرد؟»
در ستایش این مهربانی، خیلی چیزها نوشتند و «گذشت» را ستودند اما «قصاص» فراموش شد. آمنه برای کینه نمی‌خواست اسیدپاش را کور کند و می‌خواست اسیدپاش‌های احتمالی آینده بترسند، مانند موضوع قصاص قتل که هیات‌های فرهنگی و هنری و سیاسی راه می‌افتند تا برای بخشش یک قاتل کاری کرده باشند و ژست صلح و دوستی بگیرند!
اینها خواسته و ناخواسته درد خانواده مقتول را فراموش می‌کنند، درد کسانی که جوان خود را به خاطر خودخواهی و غرور دیگری از دست داده‌اند و حالا همه توقع دارند که ببخشند. همه از حق و حقوق قاتل و زندانی سخن می‌گویند و هیچ‌کس به جنبه اجتماعی جرم توجه نمی‌کند، هیچ کس نمی‌فهمد قصاص خشونت نیست، حقی است برای خانواده مقتول و کسی که زیان دیده است. هیچ‌کس از حق و حقوق آمنه‌ها سخن نمی‌گوید. اینکه هزینه زندگی از دست رفته او چقدر می‌شود، پول دردهایی که کشیده و نگاه‌هایی که از او روی برمی‌گردانند چقدر است؟ خنده‌دار اینکه مدعیان حقوق بشر اجرای حکم اسیدپاش را موجب توزیع خشونت در جامعه می‌دانند اما هیچ‌کس درباره اینکه اگر این حکم اجرا نشود چه اتفاقی رخ می‌دهد، سخنی بر زبان نراند. انعکاس سخنان مادر و پدر اسیدپاش که خود را به مظلومیت زده و قربانی می‌دانستند آنقدر عجیب بود که به سختی می‌شد باور کرد اما در رسانه‌های داخلی به راحتی منتشر می‌شد. مثلا مادر مجید که روی آمنه اسیدپاشی کرده بود در گفت‌وگویی گفته بود: «اگر قصاص مجید اتفاق بیفتد، من باید خودم را بکشم. خون را که با خون جواب نمی‌دهند. یک کودک نابینا تحویل جامعه داده بشود؟ سربار جامعه شود؟! بعد از مردن من تکلیف این بچه چه می‌شود؟ تاوان اشتباه جوان‌ها را باید خانواده‌ها بدهند؟!» حالا سال 1393 است و دیوانه و دیوانه‌هایی مانند مجید در اصفهان بر صورت دختران اسید می‌پاشند، حالا همه دم از ناامنی می‌زنند، حالا همه می‌گویند اسیدپاش‌ها باید اعدام شوند و حالا می‌گویند اشد مجازات برای آنها کم است. چه تفاوتی بین اسیدپاشی 93 و اسیدپاشی 83 است؟ آیا شایعه «احمقانه» اینکه اسیدپاش‌ها قصد داشتند با این اقدام امر به معروف و نهی از منکر کنند، موجب شد مدعیان حقوق بشر این بار از حق و حقوق قربانیان اسیدپاشی سخن بگویند؟ آمنه بعد از بخشش گفته بود: «هیچ حقوق بشری که کشور‌های دیگر از آن دم می‌زنند نیست که بتواند به من کمک کند».   حالا چرا کسی از لایحه دفاعی مجید اسیدپاش با عنوان «اسید‌پاش؛ مجرم یا قربانی» چیزی نمی‌گوید؟ چرا سخنان مجید الان خریدار ندارد؟ اینکه گفته بود: «این روزنامه‌ها بودند که جنجال کردند، من کار بدی نکردم. کارم بدتر از اسیدپاشی به صورت ۱۵ دختر در افغانستان نیست که این طور پرونده‌ام را درشت کرده و هر روز با یک تیتر چاپ می‌کنند. حالا جامعه زیر بار قصاص چشمان من می‌رود اما اگر آمنه این کار را کرده بود طور دیگری با او برخورد می‌شد». قطعا اسیدپاش و اسیدپاش‌های دیوانه اصفهان نیز از این حرف‌ها، بسیار خواهند زد اما آیا روزهای سیاه قربانیان اسیدپاشی را کسی درک می‌کند؟ اگر آمنه قصاص می‌کرد دیگر سارا و ندا و مریم در اصفهان قربانی نمی‌شدند. کسانی که اقدام به اسیدپاشی کرده‌اند فقط صورت مردم را نشانه نگرفته‌اند و روی امنیت نیز اسید می‌پاشند. یعنی باید 10 سال طول می‌کشید تا روزهای زجرآور آمنه را به یاد بیاوریم؟ آیا فهم این موضوع که اجرای حکم مجید اسیدپاش مانع بزرگی برای سایر اسیدپاش‌ها خواهد بود برای کسانی ‌که عملا مدافع مجید اسیدپاش بودند سخت بود؟ موضوع این است که خیلی‌ها این را می‌فهمیدند اما الان منافع جای دیگری است، گویا منفعت بعضی‌ها بعد از حمایت از اسیدپاش و گذشت آمنه این است که علیه اسیدپاش‌ها سر و صدا راه بیندازند. منفعت بعضی‌ها در افزایش «حس ناامنی» در جامعه است و به علت حساسیت بالای مردم، جامعه در این مورد شکننده است. به همین علت پیام‌هایی مانند در هند جشن رنگ‌پاشی و در اسپانیا گوجه‌پاشی داریم و در ایران جشن اسیدپاشی به سرعت می‌چرخد و همه هم تاسف می‌خورند، به همین علت شایعه ارتباط اسیدپاشی با امر به معروف و نهی از منکر به سرعت منتشر می‌شود و جالب اینکه بعد از تکذیب اصلا استقبالی از آن نمی‌شود! و راحت‌تر از همه اینها تجمعی برپا می‌شود. بدین ترتیب موضوع فقط اسیدپاشی نیست و مساله فراتر از اینهاست. گویا با این اسیدپاشی برخی‌ها دارند احیا می‌شوند! راستی! می‌دانید آمنه بهرامی‌ پس از اسیدپاشی‌های اصفهان پشیمان شده است. آمنه گفته است: «مردم! پشیمانم که اسیدپاش را بخشیدم. هر بار که خبری درباره اسیدپاشی‌ها بویژه اسیدپاشی اصفهان می‌شنوم، خودم را مسؤول می‌دانم و حس می‌کنم شاید درست‌تر آن بود که اسیدپاش را نمی‌بخشیدم. اگر فرصت دوباره‌ای به من داده شود تا درباره اسیدپاش تصمیم بگیرم دیگر از قصاصش نمی‌گذرم بخصوص که حالا او بدون پرداخت دیه من که شرط بخشش او بوده ، آزاد شده است. از لحظه‌ای که گفتم مجید را به شرط پرداخت کامل دیه‌ام می‌بخشم و او در لحظه عفوش به من فحاشی کرد، فهمیدم اشتباه بزرگی مرتکب شده‌ام و گرگی را در جامعه رها کرده‌ام. خوشحالم که سخنگوی قوه قضائیه، بر پیگیری سریع پرونده و حکم اشد مجازات برای عامل اسیدپاشی‌های اصفهان تاکید می‌کند و اعتقاد دارم این نوع احکام باید برای همه اسیدپاش‌های دیگر در کشور هم صادر شود».

سیده‌آزاده امامی: باید «وجعلنا» بخوانیم و از خانه بیرون برویم، از ترس یک دیوانه که زنجیر پاره کرده است یا از ترس یک فتنه گر که با آن طرف آب هماهنگ است...
باید 4 طرف را بپاییم مبادا از گوشه‎ای، کناری، یک روانی حقیر رد بشود و عقده‌های روانی‎اش را بر سرمان خالی کند...
حالا چند روزی است که هوای نصف‎جهان ما اسیدی و مسموم شده است؛ مسموم از اسیدی که از دستان یک نامرد روانی این روزها بر سر و صورت بانوان نجیب شهر من پاشیده شده است و اسیدی‎تر از آن مسموم از سم دروغ‎های کثیف رسانه‎های هوچی‎گر و غوغاسالاری که با شایعات کثیف‎شان هم فضای ناامنی را دامن زده‎اند، هم اتهاماتی واهی به جریان‎های انقلابی و مذهبی نسبت داده‎اند.
روز چهارشنبه آقای روحانی در جمع مردم زنجان گفت: «مبادا که منکر را تنها به یک مسأله خلاصه کنیم و دروغ و تهمت، رشوه‌خواری و بورسیه تقلبی را منکر نپنداریم».
درود بر این کلام ایشان. اصلاً می‎خواهم بگویم «مرگ بر دروغ»! مرگ بر دروغی که بی هیچ سند و مدرکی انگشت آلوده اتهامش را به نیروهای مذهبی و حزب‎اللهی شهر اشاره رفته است! مرگ بر تهمتی که ندیده و نشناخته حکم به ارتباط این جنایت وحشیانه با آمران به معروف و ناهیان از منکر داده است!
این ماجرای اسیدپاشی برای خیلی‎ها نان داشت! هوا اسیدی بود و آب گل‎آلود و فرصت مهیا برای کفتارانی که مترصدند از آب گل‎آلود صید برگیرند و هرآنچه عقده که از احکام شریعت و پاسداران دیانت داشته‎اند، به این بهانه بیرون بریزند و هم به صورت اسلام و هم به صورت پاسداران اسلام چنگ بزنند. و عجیب که این زنجیره‎ای‎های دست‎آموز چه خوب در برابر اربابان رسوای خویش درس پس می‎دهند. از آن 11 سپتامبر لعنتی که آن گاوچران هفت‎تیرکش در خیمه‎شب‎بازی مسخره‎اش انگشت اتهام را به سمت مسلمانان گرفت- ولو به بهانه القاعده نامسلمان- و موج «اسلام‎هراسی» به راه انداخت، تا امروز هر گلوله‎ای که در یکی از بلاد مغرب‎زمین شلیک می‎شود دشمنان کینه‎توز اسلام بی‌هیچ سند و مدرکی و بی‌هیچ حکم محکمه‎ای نخست پای مسلمانان را به معرکه می‎کشند. نمونه‎اش همین تیراندازی اخیر در پارلمان کانادا که از راه نرسیده و ابتدا به ساکن پای یک مسلمان را به میان کشیده‎اند. مسلمان هم که نباشد، می‎گردند تا در شجره‎نامه‎اش یک عمه‎زاده مسلمان پیدا کنند، اگر آن هم نبود، همین‎که این فرد یک‎بار جواب سلام مسلمانی را داده باشد یا از مقابل یک محله مسلمان‎نشین رد شده باشد، کفایت می‎کند برای اثبات فرضیه‎های از پیش معلوم آنها! هرچند زمستان‎ها که رفته‎اند روسیاهی به زغال مانده است و معلوم شده کار، کار خودشان بوده تا افکار عمومی بی‎خبر و کم‎اطلاع خود را مثلا برای راه‎اندازی ائتلاف مضحک مبارزه با تروریسم یا مبارزه با داعش توجیه کنند!
حالا حکایت همین زنجیره‎ای‎های وطنی است که ورژن ایرانی این سرمشق را ناشیانه پیاده می‎کنند و اصلاً منتظرند چنین ماجرایی پیش بیاید تا اینها بی‌هیچ درنگی دستان آلوده‎شان را به سمت بچه‎های انقلاب نشانه روند و «حزب‎الله‎هراسی» و «بسیج‎هراسی» راه بیندازند و برای رفقای آن‎ور آبی‎شان سوژه و خوراک درست کنند! برای ما اصلاً عجیب نیست که چرا هر اتفاقی در این مملکت می‎افتد تیترها و تحلیل‎ها و گزارش‎های رسانه‎های یک جریان خاص به نحو کاملاً اتفاقی(!) و تصادفی(!) دقیقا شبیه همان خبرها و گزارش‎ها و تحلیل‎های آن‎ور آبی‎ها می‎شود! اصلا اینها را که بخوانی نیازی نیست BBC و  VOAببینی! نشد محض رضای خدا و محض خاطر دل ما یک موضوعی پیش بیاید و عده‎ای اینجا حرف‎های آنها را تکرار نکنند یا سرخط‎ها و کدهای آنها را دنبال نکنند! بعد هم اعتراض دارند که چرا به آنها به چشم عوامل آمریکا و انگلیس نگاه می‎کنیم(!) شاکی‎‎اند که چرا می‎گوییم بعضی رسانه‎ها با پول چرک و کثیف و نجس CIA و موساد و MI6 اداره می‎شوند! محض رضای خدا یک نمونه خلاف، یک مثال نقض نشان بدهند تا ما حرفمان را پس بگیریم! یک نمونه که این زنجیره‎ای‎ها حرف نظام و انقلاب را بیان کرده‎اند، نه اباطیل آن‎ور آبی‎ها را نشخوار!
بریده باد این دست‎ها و شکسته باد این قلم‎ها! قلم‎ها و دست‎هایی که از امکانات این انقلاب نوش می‎کنند و به جان حافظان این انقلاب نیش می‎زنند.
حافظانی که بارها بسان طلبه شهید علی خلیلی جان بر سر احیای فرایض دین نهاده‎اند و از همین جماعت هوچی‌گر مزدور ندایی برنخاسته است، درعوض بارها شهید تهمت‎های ناجوانمردانه آنها شده‎اند در چنین وقایعی! همان بانوی انقلابی و محجبه‎ای که متأسفانه قربانی این جنایت شد، کافی است برای روسیاهی این جماعت مزدور. مرگ بر این‎همه دروغ، مرگ بر این‎همه تهمت!
 اما از دستگاه قضا انتظار می‎رود در کنار اشد مجازاتی که بر عامل این جنایت وحشیانه اعمال خواهد کرد، تا دیگر کسی هوس چنین اقدامات جنون‎آمیزی به سرش نزند، عقابی سخت هم بر دروغگویانی مقرر کند که ضمن ایجاد شایعه و دامن زدن به فضای ناامنی در جامعه، ناجوانمردانه به جوانمردانی بهتان زدند که اگر تا به امروز دین و ناموس این ملت و مملکت از تعرض بدخواهان کینه‎توز مصون و در امان مانده، به یمن وجود ایشان بوده است، اگرنه تا به حال بر سر این ملت همان می‎رفت که بر سر همسایگان شرقی و غربی‎مان رفته است، تا دیگر کسی جرأت موج‎سواری بر این فضاهای مسموم و چنگ‎اندازی به صورت اسلام و انقلاب و پاسداران انقلاب را پیدا نکند.

 

حسین قدیانی: به یک عبارت، فهم آنچه سال 61 هجری قمری در کربلا گذشت، خیلی هم نیازمند مطالعات عمیق و پیچیده نیست؛ «مردی به نام حسین بن‌علی(ع) در راه هدفی والا، نه فقط از قطعه قطعه جان گرامی خود، بلکه حتی از خون طفل 6 ماهه‌اش هم گذشت، آنچنان غریبانه و مظلومانه، لیکن آنچنان باشکوه و زیبا که الی‌الابد تجلی ایثار شد. مبارزه با بطالین آنقدر برای این مرد، موضوعیت داشت که در نهایت، این رخصت را به تقدیر داد تا عصر عاشورا سر از بدنش جدا کنند و... تازه! از اینجا به بعد شاهد قصه اسارت اهل بیتش باشد». گمانم واضح‌تر از این، هیچ قیامی در تاریخ پیدا نمی‌شود. از همین زاویه است که می‌بینیم فلان رمان‌نویس برجسته دنیا، با آنکه اساسا و اصولا اعتقادی به خدا ندارد، از «خون خدا» سخن به نیکی می‌گوید، جمله‌اش را که درباره سیدالشهدا می‌خوانی، حتم می‌کنی او هدف حسین(ع) را فهمیده! باری 2 پاراگراف از بهمان سیاستمدار برجسته غربی درباره قیام عاشورا آنقدر با دل تو بازی می‌کند که یک آن فکر می‌کنی با یک عالم شیعه طرفی اما بعد در می‌یابی که او از قضا قائل به هیچ دینی نیست! علت چیست که حسین(ع) از همگان دل برده؟ گمانم وضوح کارش! و اینکه خیلی واضح و روشن، در راه هدفی که داشت، مبارزه کرد و جنگید، بی‌هیچ هراسی از هیچ زخمی و بی‌هیچ ترسی از هیچ تیری ولو آنکه تیر سه‌شعبه باشد و جز گلوی علی‌اصغرش هدفی نداشته باشد. حرف‌های مختصر و مفید مشاهیر عالم درباره کربلا که عمدتا از یک یا 2 پاراگراف تجاوز نمی‌کند، مکرر در مجموعه‌هایی منتشر شده است. می‌خوانی می‌بینی هر کدام از یک زاویه به قیام عاشورا و مدح حسین(ع) پرداخته‌اند اما همه درست، همه رسا، همه دقیق و همه منطبق بر واقعیت. من واقعا در این نوشتار بنا ندارم اسامی این مشاهیر را فهرست کنم اما از این نامداران بگیر تا علمای آگاه، خلاصه همه سخن‌شان درباره حضرت حسین(ع) این بوده و بس که «عاشورا درس مبارزه و ایستادگی در برابر دشمن؛ در یک کلام درس مقاومت است». برای من، اشخاص موضوعیتی ندارند، بیم از منزلت گرانقدر جمهوری اسلامی دارم؛ هنگام قیاس سخن رئیس‌جمهور درباره کربلا و سخن چارلز دیکنز درباره عاشورا!‌ خنده‌دار نیست؟ گریه‌دار نیست؟ راستی که کاش می‌شد بعضی جملات را مخفیانه نوشت... و نوشت: «آیا باید درباره کربلا هم امیدوار به سخن رئیس‌جمهور زن کشور آرژانتین باشیم؟!» من واقعا نمی‌دانم چه توافقی قرار است با دشمن بسته شود، فرض هم می‌کنم توافق نکرده‌اند، لیکن عالیجنابان! چکار به کربلا دارید دیگر؟! آن هم در شرایطی که کربلا، درس یک چیز نباشد، همانا «درس مذاکره» است! برای توافقی که نه حتی زیرمجموعه صلح، بلکه فی‌الواقع ذیل ضعف تعریف می‌شود، پشت سنگر عاشورا مخفی نمی‌شوند! «هر که دارد هوس کرب و بلا...» زیبنده آن سرباز و سرهنگ اسلحه به دوش است، نه ملتمسان کدخدا! آن روز که بعضی‌ها در مناظره، سرهنگ‌ها را بدل از جنگ و خون و مبارزه نشانه گرفتند، می‌شد فرض کرد نگاه امروزشان را به کربلا!
وقتی وزیر امور خارجه‌شان هر توافقی را بهتر از عدم توافق می‌داند، چه استبعاد که خودشان هم اینگونه به واقعه کربلا نگاه کنند؟! وقتی کدخدایی که دیگر نیست را، همچنان کدخدا می‌دانند و از این بدتر، او را «مودب و باهوش» می‌خوانند و باز هم از این بدتر، با دشمن مهربان‌ترند تا دوست، قابل فرض است که تحریف کنند کربلا را! هر چند این وجیزه آخری که صادر نمودند، بیش از «تحریف» به «لطیفه» می‌مانست! کربلا اگر واقعا درس مذاکره بود، «باز این چه شورش است که در خلق عالم است» رخ نمی‌داد! کربلا اما درس مبارزه بود، آن هم تا آخرین قطره خون طفل 6 ماهه! عجبا! گاندی هندو بعد از آزادی کشورش از چنگ استعمار انگلیس،‌الگوی مبارزاتی خود را واقعه کربلا و مبارزه جانانه حضرت اباعبدالله الحسین‌(ع) می‌خواند؛ آن‌وقت بعضی‌ها در ام‌القرای عزای‌حسینی، هنگام امتیاز دادن به دشمن، یاد کربلا می‌افتند!
حقا که جای حیرت دارد! کربلا از آنجا که فراتر از خط قرمز، «خط سرخ» ماست، مدعی‌العموم نباید این نوشته را تند بخواند، بلکه باید من‌باب رعایت شأن والای جمهوری اسلامی، ‌متذکر عده‌ای دیگر شود.
از جمله شهدای دشت خونین کربلا «حضرت حر بن یزید ریاحی» بود. بعضی‌ها چگونه این آزاده در خدمت امام حسین(ع) را با سران فتنه‌ای قیاس می‌کنند که در خدمت شمر و یزید زمانه‌اند؟! سران فتنه فقط قابل قیاس با «اشقیای تاریخ»اند نه «احرار عالم». کسانی هم که با دشمن، توافق ضعیف می‌‌بندند، بهتر است به جای وارونه‌نمایی کربلا، درس عبرت از ابوموسی اشعری بگیرند!
آغاز محرم است؛ این وسط باید ناز کربلا را کشید! ناز این خاک، آنقدر خریدنی است که حتی عشاق کدخدا هم هنگام تلاش برای بستن توافق - ولو به اشتباه! - مایه از خون خدا می‌گذارند!
قصدی برای روضه خواندن ندارم اما چه بد مذاکره‌ای بود مذاکره تیر سه شعبه با گلوی علی‌اصغر(ع). عالیجنابان! حواستان هست چه می‌گویید؟!

بهزاد مهرکش: این روزها که در آستانه فرا رسیدن ماه محرم‌الحرام که به گفته امام راحل ضامن حفظ اسلام است قرار داریم، هجمه‌های مختلفی به مفاهیم عاشورا شده و برخی با تحریف این واقعه عظیم و وارونه جلوه دادن پیام عاشورا و تخریب فریضه امر به معروف و نهی از منکر در پی مشروعیت‌بخشی به اقدامات خود هستند، نشستن پای سخن عالمان دینی به‌خوبی می‌تواند میزانی برای تشخیص حق از باطل و تبیین پیام‌های قیام امام حسین‌(ع) باشد. در همین رابطه «وطن‌امروز»، گفت‌وگویی با آیت‌الله سیدمحمد قائم‌مقامی، از اساتید برجسته حوزه و دانشگاه انجام داده است. آیت‌الله قائم‌مقامی در این گفت‌وگو بر مساله عزت تاکید ویژه‌ای کرد و ضمن اشاره به اینکه عزت مهم‌ترین پیام کربلا است، تاکید ‌کرد عاشورا عین عزت است و توافق به هر قیمتی دقیقا بر خلاف آموزه‌های عاشورا است.
***
  با سلام و تشکر از شما به خاطر فرصتی که در اختیار ما قرار دادید. با توجه به فرا رسیدن ماه محرم‌الحرام و اینکه حال و هوای کشور به صورت یکدست حسینی شده است، مهم‌ترین پیام واقعه عاشورا را چه می‌دانید؟
برنامه‌های مربوط به محرم امسال به صورت ویژه‌تری نسبت به سال‌های گذشته در حال انجام است. مهم‌ترین دلیل آن هم شرایط حاکم در منطقه و جهان به شمار می‌رود. پیام عاشورا همان لبیک یا حسین است. لبیکی که به انسان کامل گفته می‌شود. حفظ این پیام نیاز به ناصر و یاور دارد. البته اگر امام‌(ع) می‌خواستند به اراده الهی همه دشمنان را می‌توانستند نابود کنند ولی هدف این بود که مشخص شود چه تعدادی از انسان‌ها به راه می‌آیند و در این مسیر با امام همراه می‌شوند. «هل من ناصر ینصرنی» در حقیقت همین است. امسال با توجه به حوادث جهان و منطقه و خیزش جریان تکفیری اموی و شرایطی که بر کشور عراق حاکم است، عزاداری حضرت امام حسین (ع) پیام ویژه‌ای با خود به همراه دارد. یکی از مهم‌ترین اهداف جریان تکفیری و حامیان آن تسخیر مجدد کربلا است. همانطور که می‌دانید از بعد از شهادت امام حسین (ع) تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی همواره عتبات اسیر  جریان غیرشیعی و غیرولایی بوده است. همین اسارت باعث می‌شده تا پتانسیل این حرم و قدرتی که می‌تواند داشته باشد آشکار نشود. اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی و خصوصا بعد از جنگ، کربلا آزاد شده است لذا هدف اصلی جریان تکفیری و حامیان آن تسخیر مجدد کربلا است. از همین رو می‌توان یکی از مهم‌ترین پیام‌های عاشورا را ایستادگی در مقابل جریان استکبار دانست. این موضوع هم در کفر خفی مطرح است و هم در کفر جلی. از همین رو امسال محرم باید خیلی باشکوه‌تر و خیلی دقیق‌تر ارائه شود. بویژه باید بعد سیاسی پیام عاشورا در همه جا مطرح شود. تمام مجالس عزاداری بدون استثنا لازم است محوریت بحث سیاسی را داشته باشند؛ سیاسی به معنای بعد اصلی کلمه نه مسائل حزبی و جناحی. مراد از سیاسی بودن جلسات امام حسین(ع) هم این است، کسانی که در این جلسات شرکت می‌کنند مصادیق حسینی و یزیدی زمان را درک کرده باشند و حسین زمان و یزید زمان خود را بشناسند.
  یکی از موضوعات خیلی مهمی که درباره وقایع مرتبط با عاشورا و قیام امام حسین(ع) مطرح می‌شود مساله «عزت» است. اساسا «عزت» چه جایگاهی در مفاهیم واقعه کربلا دارد؟
عزت عظیم‌ترین جایگاه را در مفاهیم کربلا دارد. عزت چیزی است که خداوند برای مومن قرار داده است. مومن شاید هر چیزی را از دست بدهد اما عزت خود را نباید از دست بدهد. خب، نمونه همین موضوع در شرایط امروز درباره تعامل ایران با برخی کشورهای جهان وجود دارد و اصراری که آنها دارند حقیقتش بیعت گرفتن از نظام اسلامی است.
  یعنی به دنبال نتیجه‌گیری نیستند؟
خیر! این کشورها در مقابل جمهوری اسلامی تنها به دنبال بیعت گرفتن از ایران هستند و موضوعات هسته‌ای و امثال آن همه بهانه‌ای بیش نیست. مراد اصلی غرب از بیعت گرفتن با جمهوری اسلامی ایران هم خدشه‌دار کردن عزت ایران است. غرب می‌خواهد بگوید کسی با ما بیعت کرده است که اسرائیل را بپذیرد چرا که بیعت حقیقی را در این  می‌داند. تا جایی که طرف مقابل غرب، گوساله سامری را تایید کند. غرب در حقیقت دنبال این است که از ما حرکتی ببیند که نشان دهیم در باطن هم غرب را تایید می‌کنیم. ببینید! شما این موضوع را در وقایع مربوط به کربلا هم به‌عینه می‌بینید. دشمن از امام حسین(ع) صرفا این را نمی‌خواست که در ظاهر با او دست دهد و بیعت کند بلکه به دنبال نشانه‌ای بود تا حضرت اباعبدالله به مفهوم واقعی او را بپذیرد و موضع ذلت را قبول کند. البته استکبار در این باره روند مشخصی دارد. در زمان معاویه کسی از امام(ع) بیعت نمی‌خواست و تنها به این موضوع که قیامی صورت نگیرد بسنده می‌کرد. اما در زمان یزید که تفکرات ارتجاعی به اوج خود رسید یک پله بالاتر می‌رود و کار به اینجا می‌رسد که عدم قیام امام(ع) را کافی نمی‌داند بلکه یزید از امام(ع) بیعت باطنی می‌خواهد، یعنی بیعتی که نشان دهد امام(ع) در باطن هم مخالفتی با یزید ندارد. جریان باطل در قدم اول اکتفا می‌کند به عدم مخالفت ظاهری و فیزیکی اما در قدم بعدی پیش‌تر می‌رود و بیعت باطنی می‌خواهد و در پی این است که مخالفت بالقوه شما را هم به عنوان یک خطر درونی از بین ببرد. بیعت یعنی شما باید یک عمل ذلیلانه‌ای انجام دهید تا قبول کردن باطنی دشمن مشخص شود. ببینید! توجه به این نکته خیلی مهم است که البته مغفول هم مانده است؛ اینکه جریان کفر که نمونه بارز آن امروز آمریکا و اسرائیل لعنت‌الله علیهما هستند تنها به بیعت ظاهری اکتفا نمی‌کنند بلکه به دنبال نشانه‌ای هستند که شما ذلتی را بپذیرید تا یقین کنند شما در باطن هم با آنها همراه شده‌اید و مخالفت نمی‌کنید. اما عاشورا به ما می‌گوید حتی در گرو از دست دادن جان هم نباید این عزت از بین برود.
  حضرت امام حسین (ع) چه چیزی در عزت می‌دیدند که صراحتا مردم را از ذلت نهی می‌کردند؟ تا جایی که حتی حضرت اباعبدالله خودش و خانواده‌اش را نیز فدای از دست نرفتن عزت می‌کند.
ببینید! عزت در آموزه‌های اسلامی از مفاهیمی است که مومن اصلا اجازه تفویض آن را ندارد و نمی‌تواند تحت هیچ شرایطی آن را نقض کند. این موضوع ربطی هم به شکست و پیروزی ظاهری ندارد. عزت این نیست که شما مثلا در ظاهر حتما پیروز باشید. شما در واقعه عاشورا ببینید بدن حضرت اباعبدالله(ع) زیر سم اسبان قرار می‌گیرد اما در اوج عزت است. به عبارت دقیق‌تر برای حفظ عزت هیچ راهی جز مقاومت و استقامت وجود ندارد.
  بعد از واقعه کربلا جریان ذلت بشدت به دنبال تحریف این حادثه عظیم بوده است. به نظر شما مهم‌ترین اقدامی که جریان ذلت برای به انحراف کشاندن پیام کربلا کردند و می‌کنند چیست؟
این نکته بسیار مهمی است که به آن اشاره کردید. جریان کفر و طاغوت در مقابل جریان حق از چند طریق مبارزه می‌کند. یکی از این طرق، مبارزه فیزیکی، عینی و آشکار است. اما مبارزه دیگری نیز وجود دارد و آن تحریف است. نمونه این اقدام را می‌توانید درباره حضرت مسیح(ع) مشاهده کنید که الان تحریف‌های مختلفی درباره آن حضرت صورت گرفته است. اما درباره ماجرای حضرت اباعبدالله (ع) جریانی که مستقیم و غیرمستقیم در وقوع این حادثه و جرم بزرگ درباره امام حسین(ع) نقش داشته سعی دارد تصویری انحرافی از واقعه عاشورا نشان دهد. مهم‌ترین اقدام انحرافی در این زمینه نشان دادن تصویری ذلیلانه از قیام عاشورا است. شما اگر رگه‌های انحراف را در نقل‌های عاشورایی ببینید در تمام موارد ذلت و بیچارگی را می‌بینید که البته علما متوجه این مسائل هستند و در این‌باره روشنگری می‌کنند.
  برخی این سوال را مطرح می‌کنند که آیا امام حسین(ع) نمی‌توانستند به طریق دیگری در کربلا عمل کنند؟ به عنوان مثال می‌گویند مذاکره می‌کردند و برای حفظ جان خود و اهل بیتشان «به هرقیمتی توافق» می‌کردند. این دیدگاه را چطور ارزیابی می‌کنید؟
کل حقیقت و روح کربلا نفی این شبهه است. کربلا یعنی مخالفت با توافق به هر قیمتی. اصلا این چه معنی دارد که بگوییم توافق به هر قیمتی؟ کسانی که شعار توافق به هر قیمتی را مطرح می‌کنند دقیقا برعکس پیام اصلی عاشورا سخن می‌گویند. اگر قرار بود توافق به هر قیمتی درست باشد که هرگز عظمتی به نام عاشورا خلق نمی‌شد. شما در همان واقعه عاشورا به امان‌نامه‌ها توجه کنید. اگر قرار بود به هر قیمتی توافق شود شاید هیچ خونی هم ریخته نمی‌شد اما آن امان‌نامه‌ها صددرصد بر خلاف عزت و عین ذلت بود. این را هم بگویم که صلح حدیبیه هم قابل مقایسه با این موضوع نیست و فرق می‌کند. آن یک عقب‌نشینی موقت و با حفظ تمام اصول الهی و اسلامی بود برای پیشروی بیشتر و با این موضوع فرق می‌کند. مساله‌ای رهبر حکیم انقلاب هم با عنوان نرمش قهرمانانه از آن یاد کردند اما موضوع عاشورا متفاوت است.
 

گروه سیاسی: حادثه اسیدپاشی در اصفهان با واکنش قاطع تعدادی از علما و روحانیون مطرح کشور مواجه شد. به گزارش خبرگزاری‌ها، این علما خواستار اعمال اشد مجازات و قصاص برای عامل این اقدام غیرانسانی شدند. روز گذشته آیت‌الله موحدی‌کرمانی، خطیب موقت نماز جمعه تهران، بخشی از خطبه دوم را به موضوع اسیدپاشی در اصفهان اختصاص داد. آیت‌الله موحدی‌کرمانی ضمن محکوم کردن حادثه اسیدپاشی در اصفهان، تاکید کرد: حادثه اسیدپاشی در اصفهان بسیار دلخراش، زشت و غیرانسانی بود و همه را متاثر کرد، ما این عمل قبیح را شدیداً محکوم کرده و از مسؤولان می‌خواهیم سریعا عوامل آن را به اشد مجازات برسانند. عضو هیأت رئیسه مجلس خبرگان نیز با اشاره به این ماجرای غیرانسانی، خواستار قصاص عامل این اسیدپاشی شد. آیت‌الله سیداحمد خاتمی با اشاره به حادثه اسیدپاشی در اصفهان، گفت: جنایت اسیدپاشی که این ایام مطرح شده، جنایتی است که جانیان آن را باید از 2 جنبه مجازات کرد. وی گفت: مجازات اول اینکه، جانیان باید قصاص شوند و این حق شخصی کسانی است که در این حادثه مورد صدمه قرار گرفته‌اند و دوم اینکه جانیان باید به جرم خدشه‌دار کردن حیثیت نظام اسلامی مورد مجازات قرار بگیرند. خاتمی با تاکید بر اینکه جنایت اسیدپاشی به هیچ عنوان قابل گذشت نیست، به تسنیم گفت: حتی اگر، مجروحان اسیدپاشی از حق خودشان بگذرند، نظام اسلامی باید حق خود را استیفا کرده و با جانیان برخوردی عبرت‌آموز داشته باشد چرا که این جنایت هیچ جایی برای بخشش و گذشت ندارد. امام جمعه موقت تهران با بیان اینکه برخی با سوءاستفاده از جنایت اسیدپاشی، اتهاماتی را علیه فریضه امر به معروف و نهی از منکر مطرح کرده‌اند، تاکید کرد: این سایت‌ها و روزنامه‌هایی که نظام اسلامی و نیروهای مومن را مورد اتهام قرار داده‌اند باید حتما تحت تعقیب قرار بگیرند؛ صاحبان و مدیران این رسانه‌ها هم باید مورد مجازات قرار بگیرند و پاسخگوی دروغ بزرگ خود باشند. وی گفت: سخن اصلی این است، چطور در زمانی که مجلس شورای اسلامی طرح امر به معروف و نهی از منکر را با  بیش از 30 سال تاخیر به صحنه آورده است، این جنایت صورت گرفته است؟ این طرح که در مجلس مطرح است باید با رای بالای نمایندگان تصویب شود چرا که طرح، شایسته تایید است.حتی کسانی که ابراز نگرانی ‌می‌کنند هم باید از این طرح حمایت کنند چرا که این طرح، چارچوب‌های امر به معروف و نهی از منکر را مشخص کرده است. خاتمی گفت: طرح ساماندهی امر به معروف و نهی از منکر می‌گوید کجا با حکم قاضی عمل شود، کجا حریم خصوصی و کجا حریم عمومی است و امثال این موارد. اکنون که به هنگام بررسی این طرح در مجلس شورای اسلامی برخی دست به جنایت اسیدپاشی زده‌اند باید بگویم این اقدام زشت و بسیار بسیار مشکوک است. امام جمعه موقت تهران در پایان گفت: سخن بنده، 2 کلمه است، اول اینکه مسؤولان باید جانیان را به اشد مجازات و قصاص برسانند و دوم اینکه سوءاستفاده کنندگان از این جنایت هم باید مورد مجازات قرار بگیرند؛ اکنون که مسؤولان مربوط خودشان به صراحت می‌گویند ماجرای اسیدپاشی ارتباطی به امر به معروف و نهی از منکر نداشته، اقدام برخی در مرتبط دانستن این جنایت با فریضه بزرگ امر به معروف و نهی از منکر ظلم است. حجت‌الاسلام سالک، نماینده مردم اصفهان و رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی نیز با اشاره به این ماجرا، خواستار قصاص عامل اسیدپاشی شد.رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس با درخواست از وزارت اطلاعات و ناجا برای شناسایی فوری عاملان اسیدپاشی در اصفهان، گفت: حتی اگر قاضی‌ مربوط تشخیص بدهد ما از قصاص این افراد در ملأعام هم حمایت می‌کنیم. حجت‌الاسلام احمد سالک، نماینده مردم اصفهان و رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه، بازداشت فوری و برخورد قاطع با عاملان اسیدپاشی در اصفهان مطالبه جدی مجلس از وزارت اطلاعات و ناجا است، تصریح کرد: 3 فرد متهم در بحث اسیدپاشی بازداشت شده‌اند اما ما از دستگاه اطلاعاتی و امنیتی می‌خواهیم برای ریشه‌یابی این موضوع، تمام عوامل بازداشت شوند. وی افزود: اسیدپاشی عملی زشت و غیر انسانی است و تنها از سوی کسانی می‌تواند انجام شود که در مکتب اسلام و انقلاب اسلامی بزرگ نشده باشند؛ کار کسانی است که تربیت شده مکتب امام‌حسین نبوده‌اند و می‌خواهند با این اقدام، مومنان و نیروهای انقلاب را در جامعه مخدوش کنند که بر همین اساس باید گفت، اسیدپاشی حرکتی ضدانقلابی بوده است. سالک با بیان اینکه نیروهای ارزشی و انقلابی در اصفهان برای بازداشت عاملان اسیدپاشی آماده همراهی با ناجا و اطلاعات هستند، تاکید کرد: برخی رسانه‌های ضدانقلاب که قصد دارند اسیدپاشی را به بحث حجاب ربط بدهند، در حقیقت اسیدپاشان را در رسیدن به اهداف شوم‌شان یاری می‌کنند؛ اسیدپاشی هیچ ارتباطی به بحث حجاب نداشته و ندارد. رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس در پایان با تاکید بر اینکه عاملان اسیدپاشی باید به شدیدترین حالت ممکن مجازات شوند، تاکید کرد: حتی اگر قاضی‌ مربوط تشخیص بدهد ما از قصاص این افراد در ملأعام هم حمایت می‌کنیم. حسن رحیم‌پورازغدی نیز که روز گذشته سخنران پیش از خطبه‌های نماز جمعه تهران بود، کسانی را که امنیت اجتماعی را به مخاطره می‌اندازند؛ محارب دانست. رحیم‌پور گفت: «خداوند دو گروه را محارب نامیده و 2 دشمن برای خود تعریف کرده است؛ یکی کسانی که امنیت اجتماعی مردم را به هم می‌زنند و مزاحم ناموس و جان و مال مردم می‌شوند و دیگری ربا و رباخواری است که امنیت اقتصادی مردم را به هم می‌ریزد».
دادستان با رسانه‌های اسیدپاش برخورد کند
عضو کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس شورای اسلامی از دادستان کل و دادستانی‌های محل خواست با رسانه‌هایی که در ماجرای اسیدپاشی همسو با دشمن فعالیت می‌کنند، برخورد کند. محمدعلی موسوی به فارس گفت: با توجه به اینکه امر به معروف و نهی از منکر از سوی خداوند مقرر شده در مجلس هم مطرح شده است که قانونی برای حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر تصویب شود تا بازار این واجب الهی گرم‌تر شود. وی افزود: از سویی ضد انقلاب‌ها که دوست ندارند این اتفاق بیفتد سعی می‌کنند این مسائل را وارونه جلوه دهند و بگویند اسیدپاشی در زمینه امر به معروف بوده است. عضو کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس شورای اسلامی ادامه داد: در صورتی که امر به معروف و نهی از منکر برای مقابله با ناهنجاری است و اسیدپاشی یک ناهنجاری محسوب می‌شود. بنابراین نمی‌شود مقابله با ناهنجاری را با ناهنجاری مقایسه کرد. موسوی اظهار داشت: همچنین باید دادستانی کل و دادستان‌های محل وقوع بزه، با کمک معاونان و ضابطان خود این افراد را بیابند و به اشد مجازات محکوم کنند. وی گفت: از نظر تبلیغاتی هم باید از طریق قوانین و نهادهای بین‌المللی ورود کنند و بگویند این موضوع در اسلام نهی شده است. عضو کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس شورای اسلامی اذعان کرد: همچنین برخورد با جرایدی که آب در آسیاب دشمن می‌ریزند و با رسانه‌های بیگانه همسو می‌شوند تکلیف دادستانی کل است و باید به عنوان مدعی‌العموم ورود و از آنها شکایت کند. یکی از موضوعاتی که در جریان ماجرای اسیدپاشی اصفهان مشاهده شده و اکنون اعتراضات زیادی را نیز به همراه داشته، رفتار رسانه‌های حامی فتنه و حامی دولت در این ماجراست. این رسانه‌ها به شکل هدفمندی تلاش کرده و می‌کنند با جهت‌دهی سیاسی به این ماجرا، اهداف خود را دنبال کنند. نکته جالب اینکه این رسانه‌ها که بودجه‌های چند صد میلیونی معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد در اختیار آنها قرار گرفته، با رسانه‌های انگلیسی و آمریکایی  کاملا هماهنگ هستند. این موضوع باعث شده، نمایندگان مجلس، کارشناسان رسانه و کارشناسان امور زنان خواستار برخورد جدی با «رسانه‌های اسیدپاش» شوند.  بیژن مقدم، مدیرمسؤول روزنامه جام‌جم با بیان اینکه فاصله ادعاهای این رسانه‌ها با حقیقت زیاد است، گفت: سوال اینجاست که مسؤولان رسانه‌های غربی بر چه اساسی به انگیزه عامل یا عاملان بروز حادثه اسیدپاشی در اصفهان پیش از آنکه دستگیر شوند، پی برده‌اند؟ ابراهیم فیاض، عضو هیأت علمی دانشگاه تهران هم با انتقاد از عملکرد ضعیف رسانه‌ها در انتشار اخبار صحیح از حوادث، گفت: متأسفانه انتشار اخبار‌ متعدد از زبان‌های متفاوت تنها به ناامنی در جامعه دامن می‌زند و رسانه‌‌ها را به یک ضد رسانه تبدیل می‌کند. حتی هم‌اکنون نیز با وجود انتشار خبرهای متعدد هنوز مردم نمی‌دانند واقعیت چه بوده و تنها اضطراب حاصل از خبرهای ناقص نصیب مردم شده است. محمدتقی روغنی‌ها، سرپرست مؤسسه ایران نیز با بیان اینکه عدم انتشار جزئیات اخبار حوادث موجب می‌شود فضای شایعه‌پراکنی در جامعه ایجاد شود،‌ گفت: برخلاف ادعای رسانه‌های غربی، کسانی که قربانی حادثه اسیدپاشی در استان اصفهان شده‌اند، افراد محجبه‌ بوده‌اند. زهرا سجادی یک کارشناس امور زنان هم در این باره معتقد است مانور روی ماجرای اسیدپاشی یکی دیگر از برنامه‌های دشمن برای گسترش لاابالی‌گری در جامعه است و رسانه‌ها با پرداختن به لایه‌های پنهان این حوادث باید کید دشمنان را برملا کنند تا امنیت روانی جامعه به مخاطره نیفتد.
 

سرانجام گزارش رسمی وزارت علوم درباره جنجال بورسیه‌ها اعلام شد. در گزارشی که روز گذشته منتشر شد صراحتا اعلام شد در مجموع و از 3772 داوطلبی که طی سال‌های 1388 تا 1392 بدون کنکور بورسیه شده‌اند؛ بورسیه 840 نفر لغو شده است. به گزارش «وطن امروز»، این 840 نفر نیز شامل 4 گروه شده‌اند به‌گونه‌ای که 508 نفر از این گروه فاقد یک یا چند شرط از معدل کارشناسی، کارشناسی ارشد یا سن بوده‌اند و بورسیه آنها لغو شده و باید هزینه‌های صرف شده را بازگردانند و نیز با هزینه شخصی ادامه تحصیل دهند. تعداد 36 نفر دیگر از این گروه به علت ارائه اطلاعات نادرست مؤثر در پذیرش (از قبیل اعلام معدل بیش از معدل واقعی) مشمول لغو بورس، قطع تحصیل و بازگرداندن هزینه‌های پرداختی وزارت می‌شوند. 270 نفر به دلیل همزمانی اشتغال با تحصیل بورسیه آنها لغو شده است و نیز پرونده 26 نفر نیز به علل مختلف ازجمله عدم شروع تحصیل، انصراف و... مختومه شد، یعنی در واقع این 26 نفر اساسا از بورسیه استفاده نکرده بودند. نکته قابل توجه در گزارش وزارت علوم آن است که این وزارتخانه حتی آمار انصرافی‌ها را نیز به عنوان بورسیه‌های غیرقانونی آورده است با این حال و به‌رغم این سیاست واضح دولت نسبت به بورسیه‌ها، دروغگویی باند محمد خاتمی نسبت به بهانه بورسیه‌ها آشکار شد. ماجرای دروغین 3 هزار بورسیه غیرقانونی در اوج ماجرای استیضاح فرجی‌دانا مطرح شد و در واقع تلاشی بود تا ناکارآمدی و نیز رفتار‌های مشکوک تیم محمد خاتمی در آن وزارتخانه تحت‌الشعاع فضاسازی حول بهانه بورسیه‌ها قرار گیرد. با این حال اکنون و براساس گزارش رسمی وزارت علوم دولت حسن روحانی، مشخص شده است ماجرای 3 هزار بورسیه واقعیت نداشته است. به‌گونه‌ای که تقریبا 20 درصد بورسیه‌ها لغو شده است و 80 درصد آن غیرقانونی تشخیص داده نشد.  موضوع بورسیه‌ها در واقع یک عملیات روانی برای حفظ عامل فتنه در وزارت علوم بود. به همین دلیل دستگاه رسانه‌ای فتنه در داخل و خارج، متاسفانه با همراهی عوامل دولتی این شایعه را تقویت کردند. این درحالی است که نمایندگان مجلس اعلام کرده‌اند همواره و در همه دوره‌ها بوده‌اند بورسیه‌هایی که با رانت دولتی انجام می‌شده است و عدد 3 هزار بورسیه غیرواقعی است. به همین دلیل نمایندگان طرحی در دستور کار دارند تا همه بورسیه‌ها در دولت‌های گذشته را نیز بررسی و موارد غیرقانونی آن را اعلام کنند. با این حال، انتشار رسمی گزارش بورسیه‌ها بار دیگر دروغگویی باند محمد خاتمی در وزارت علوم را نشان داد.
وزارت علوم رسماً عذرخواهی کند
سخنگوی کمیسیون آموزش مجلس با اشاره به اطلاعیه وزارت علوم درباره بورسیه‌ها به تسنیم گفت: وزارت علوم بهتر بود از 3‌هزار نفری که به آبروی‌شان تعرض شده رسماً عذرخواهی می‌کرد. همین تعداد افرادی که می‌گویند بورسیه‌هایشان غیرقانونی است باید مورد راستی‌ آزمایی مجلس قرار بگیرند؛ اگر ادعایشان درست باشد حتما باید مطابق قانون برخورد شود اما اگر ادعایشان مثل ادعا‌های نخست باشد، مجلس مردم را در جریان امور و بازی کردن وزارت علوم با آبروی مردم قرار خواهد داد.
 

کاروان ایران با دو مدال طلای سپهوند و رحمان و مجموع 120 مدال به کار خود در بازی‌های پارا آسیایی اینچئون پایان داد. در روز آخر بازی‌های پاراآسیایی اینچئون، ایران صاحب 2 مدال طلا، 4 نقره و 3 برنز شد. در وزنه برداری و در وزن 107+ کیلوگرم سیامند رحمان وزنه 287 کیلویی را زد و ضمن شکستن رکورد جهان به میزان 2 کیلوگرم، قهرمان شد. منصور پورمیرزایی در همین دسته با 255 کیلوگرم نقره گرفت. در دوومیدانی، فرزاد سپهوند به مدال طلای پرتاب دیسک در کلاس F44 رسید. سیدحبیب حسینی در دوی 400 متر، علی الهی در دوی 1500 متر و مهرداد کرم‌زاده در پرتاب دیسک کلاس F42 نقره گرفتند و حسین سعیدی در دوی 400 متر کلاس T12 و پیمان نصیری در دوی 400 متر کلاس T20 به همراه مرضیه صدقی در پرتاب وزنه کلاس F53/54 صاحب مدال برنز شدند. با این حساب ایران با 37 طلا، 52 نقره و 31 برنز با مجموع 120 مدال در جایگاه چهارم بازی‌های پارا آسیایی ایستاد. ایران اگر یک طلای دیگر می‌گرفت، بالاتر از ژاپن در مکان سوم قرار می‌گرفت.در این رقابت‌ها چین با 174 مدال طلا، 95نقره و 48برنز و مجموع 317 مدال قهرمان این دوره از بازی‌ها شد، کره‌جنوبی با 71 مدال طلا، 62نقره و 77برنز و با مجموع 210 مدال در جایگاه دوم ایستاد و ژاپن با 38مدال طلا، 48نقره و 56برنز و با مجموع 142 مدال جایگاه سومی را به خود اختصاص داد. همچنین ازبکستان با 22طلا، 5نقره و 4 برنز و با مجموع 31 مدال در جایگاه پنجم قرار گرفت.به گزارش ایسنا، ایران در بازی‌های پاراآسیایی 2010 گوانگجو با 80 مدال که شامل 27 طلا، 24نقره و 29برنز بود در رده چهارم قرار گرفته بود.
 

با توجه به 70پله صعود در شاخص کیفیت، هوای تهران در مرز هشدار قرار گرفته است.  حشمت‌الله بسطامی، سخنگوی شرکت کنترل کیفیت هوا درباره شرایط کیفی هوای تهران، اظهار داشت: با توجه به اطلاعات به دست آمده از دستگاه‌های سنجش آلودگی هوا مشخص شد روزجمعه غلظت آلاینده ذرات معلق کمتر از 5/2 میکرون در مقایسه با روزهای گذشته افزایش چشمگیری یافته است و بر همین اساس هوای تهران برای گروه‌های حساس در شرایط ناسالم قرار دارد. سخنگوی شرکت کنترل کیفیت هوا با اشاره به پیش‌بینی سازمان هواشناسی مبنی بر پایداری هوا طی 2 روز آینده، به فارس ابراز داشت: بر همین اساس انتظار می‌رود با آغاز هفته و افزایش ترددها و پایداری هوا شاهد تشدید آلودگی هوا باشیم. به گفته بسطامی بر همین اساس به شرایط هشدار رسیدن هوای تهران طی 2 روز آینده دور از انتظار نخواهد بود. سخنگوی شرکت کنترل کیفیت هوا گفت: طی 48 ساعت گذشته شاهد افزایش 70 واحد شاخص کیفیت هوا بودیم که پیش‌بینی می‌شود این شرایط در روزهای آینده ادامه یابد.

رئیس‌جمهور به وزارتخانه‌های اطلاعات، کشور و دادگستری دستور داد در شناسایی عاملان اسیدپاشی در اصفهان تسریع کنند. به گزارش تسنیم، حجت‌الاسلام حسن روحانی، رئیس‌جمهور پس از استماع گزارش دستگاه‌های مسؤول درباره موضوع اسیدپاشی در اصفهان، با ابراز تاسف شدید از وقوع این اعمال غیرانسانی و ابراز همدردی با مصدومان و مردم شریف، متدین و غیور اصفهان، خواهان تسریع در پیگیری ماموریت محوله به 3 وزارتخانه کشور، اطلاعات و دادگستری در این زمینه شد. وی پیش از این در دستورالعملی 3 وزارتخانه کشور، اطلاعات و دادگستری را برای پیگیری مجدانه موضوع اسیدپاشی در اصفهان و شناسایی عامل یا عاملان و تامین امنیت شهروندان به عنوان مهم‌ترین نیاز جامعه، مامور کرده بود. رئیس‌جمهور همچنین هیأت وزیران را مامور کرد در جلسه یکشنبه بررسی گزارش دستگاه‌های مسؤول را در دستور کار خود قرار دهد.
 

گروه سیاسی: رئیس هیات کارشناسی ایران برای مذاکره با طرف غربی  بعد از 10 ساعت مذاکره فشرده و بحث کارشناسی تنها به گفتن این نکته بسنده کرده است که مذاکرات درباره برخی موارد اختلافی خیلی صریح و جدی بود و به اذعان همه اعضا  بحث‌های انجام شده برای اخذ تصمیمات سیاسی مفید بوده است. در حالی که کارشناسان هسته‌ای ایران و کشورهای عضو گروه 1+5 بحث‌های صریح و جدی خود را دنبال می‌کردند وندی شرمن نیز در حال ارائه گزارشی صریح و جدی به مقامات و رسانه‌های آمریکایی بوده است. بحث‌هایی آنقدر صریح که گفته می‌شود از هم اینک نتیجه مذاکرات نهایی ایران و آمریکا را تا حدودی معین کرده است.  شرمن با حضور در نشستی که در مرکز مطالعات راهبردی و بین‌الملل در واشنگتن برگزار شد، به این مساله اذعان کرد که تمام تلاش کاخ سفید برای پایین آوردن میزان غنی‌سازی در ایران است. از نظر رسانه‌های آمریکایی و از جمله وال‌استریت ژورنال  صحبت‌های شرمن در این جلسه  در واقع تلاش برای اقناع افکار عمومی آمریکا بویژه اعضای کنگره جهت قبول کردن توافق نهایی اوباما با ایران است. او با این حال مسائلی را طرح کرده که تاکنون هم مورد موافقت ایران قرار نگرفته است. او بیان کرده است وضعیت ظرفیت غنی‌سازی فعلی ایران قابل قبول نیست چرا که (به ادعای وی) ایران در گذشته معاهده «ان‌پی‌تی» را نقض کرده است. وندی شرمن همچنین با اشاره به اجازه بی‌سابقه ایران برای دسترسی روزانه به تاسیسات هسته‌ای به عنوان بخشی از طرح (توافق ژنو) و نیز موافقت ایران برای عدم گسترش بیشتر برنامه هسته‌ای خود، افزود: ایران تولید اورانیوم با غنای 20 درصد را متوقف کرد و ذخیره اورانیوم با غنای پایین را محدود کرد؛ پیشرفت قابل توجهی که فرضیه یک ایران با قابلیت سلاح هسته‌ای را تضعیف کرد. به گفته شرمن در مقابل آمریکا و اروپا به تعهداتشان برای تعدیل تحریم‌ها عمل کردند. شرمن به این اقدامات انجام شده از سوی ایران به وضوح اشاره کرده است اما باز هم تعدادی از نمایندگان کنگره بر این باورند که اوباما قرار است در این توافق بیش از حد به ایران امتیاز بدهد و کنگره با این کار موافقت نخواهد کرد و در نهایت همین مساله به موضوعی تبدیل خواهد شد که عمر این توافق را به بیشتر از 2 سال نمی‌کشاند!  جنیفر روبین، تحلیلگر آمریکایی حامی اسرائیل، در مقاله‌ای که در روزنامه واشنگتن‌پست منتشر شده است با اشاره به برخی اخبار مبنی بر اینکه رئیس‌جمهور آمریکا می‌تواند بدون رجوع به کنگره تحریم‌های ایران را تعلیق کند، درباره پیامدهای چنین رویکردی نوشت: «اگر وی چنین کاری انجام دهد پیامدهای آن در توافق هسته‌ای ایران چگونه خواهد بود؟ جواب، توافقی شکننده است. در حقیقت هیچ‌کس - نه کنگره و نه جانشین بعدی وی - ملزم به رعایت آن نخواهند بود. این حقیقت که رئیس‌جمهور فکر نمی‌کند بتواند کنگره را برای توافق با خود همراه سازد به ایران پیام می‌دهد که هر نوع توافق تنها با رئیس‌جمهور بوده و تنها تا زمانی که وی در اقتدار است، یعنی 2 سال، اعتبار خواهد داشت».
از سعدی ایرانی تا تحریم‌های آمریکایی
وندی شرمن در ادامه صحبت‌های خود در این جلسه  به یکی دیگر از موارد اختلافی ایران و آمریکا در مذاکرات نیز اشاره کرده و تاکید کرده است رفع گسترده تحریم‌ها زمانی و تنها زمانی اعمال خواهد شد که ما بتوانیم به توافق جامع دست یابیم. شرمن تاکید کرد جهان تنها زمانی برای تعلیق و سپس لغو تحریم‌های مربوط به موضوع هسته‌ای تصمیم می‌گیرد که ایران گام‌های قانع‌کننده و قابل اثباتی بردارد که نشان دهد برنامه هسته‌ای‌اش منحصرا صلح‌آمیز است و صلح‌آمیز باقی می‌ماند. روی شرمن در این سخنرانی بیشتر با ایران بود، چرا که با اشاره به یک بیت از شعرهای سعدی ایرانیان را به صبر در این مساله دعوت و بیان کرده است: «حدود 8 قرن قبل شاعر ایرانی، سعدی توصیه می‌کند: پس از دشواری آسانیست ناچار، ولیکن آدمی را صبر باید؛ طرفین اکنون در شرایط دشوار مذاکرات قرار دارند».
ایران مسؤول شکست مذاکرات خواهد بود
معاون وزیر خارجه آمریکا با این حال مسؤولیت شکست مذاکرات را متوجه ایران دانست و افزود: رهبران ایران امیدوار هستند وضعیت کنونی برنامه هسته‌ای آنها از سوی جهان پذیرفته شود اما اینطور نیست، چراکه اگر بود، وارد چنین مذاکرات دشواری نمی‌شدیم.  شرمن اذعان کرد: شک و تردید در همه طرف‌ها نسبت به امکان موفقیت مذاکرات وجود دارد بویژه از طرف متحد آمریکا، اسرائیل. مقامات اسرائیلی این گفت‌وگوها را تایید نمی‌کنند، چرا که از این واهمه دارند که آمریکا به جای فرار از گزینه جایگزین عدم توافق،‌ یک توافق سست با ایران امضا کند. وی افزود: با پیگیری مذاکرات، آمریکا به طور منظم با کنگره و متحدان منطقه‌ای خود از جمله اسرائیل و کشورهای حاشیه خلیج فارس مشورت می‌کرده است.
غلبه حاشیه بر متن در توافق نهایی
 از زمانی که مساله گفت‌وگوهای هسته‌ای ایران و آمریکا شکل گرفته  همیشه مسائل مربوط به حقوق بشر یا زندانیان سیاسی به یکی از محورهای این گفت‌وگوها تبدیل می‌شده است. مذاکره‌کنندگان ایرانی بر این باورند که اجازه نداده‌اند مسائلی غیر از هسته‌ای در دستور کار قرار گیرد اما شرمن در این جلسه گفته است: به توافق دست یابیم یا خیر، آمریکا نگرانی خود را در قبال سیاست‌های ایران از جمله حقوق بشر و نیز سیاست‌های منطقه‌ای ایران ابراز خواهد کرد، همچنان که سیاست آمریکا درباره هر کشور دیگری نیز همین است. شرمن در ادامه تصریح کرده است  در گفت‌وگوهای‌مان با مقامات ایرانی همواره خواهان آزادی حکمتی  عابدینی و رضاییان خبرنگار روزنامه واشنگتن پست بوده‌ایم. او تاکید کرده است مساله سرنوشت رابرت لوینسون کسی که گفته می‌شود برای سازمان سیا در ایران فعالیت می‌کرده نیز یکی از محورهای اصلی گفت‌وگوها بوده است.
اما آیا با وجود همه این بحث‌ها هنوز هم می‌توان امید داشت که توافق نهایی صورت گیرد؟ شرمن در این باره هنوز هم نمی‌تواند پاسخ قطعی بدهد و توپ را به زمین ایران می‌اندازد. وی در این جلسه گفت: اگر ایران واقعا می‌خواهد روابطش با جامعه بین‌المللی را بهبود ببخشد، باید از فرصت رسیدن به توافق تا قبل از 24 نوامبر استفاده کند. این زمان تمام کردن کار است. اما آیا این اتفاق خواهد افتاد؟ نمی‌دانم.

مراسم تشییع آیت‌الله مهدوی‌کنی، صبح پنجشنبه با حضور ده‌ها هزار نفر از مردم از دانشگاه تهران به سمت حرم مطهر حضرت عبدالعظیم حسنی برگزار شد. به گزارش فارس، حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای، رهبر حکیم انقلاب پس از ورود به دانشگاه تهران بر پیکر آیت‌الله محمدرضا مهدوی‌کنی، رئیس فقید مجلس خبرگان رهبری نماز اقامه کردند. پس از اقامه نماز رهبر معظم انقلاب بر پیکر مرحوم آیت‌الله محمدرضا مهدوی‌کنی، پیکر این عالم مجاهد بر دوش مردم تهران با شعار «یا حسین» و «عزا عزاست امروز، روز عزاست امروز» تشییع شد. تشییع‌کنندگان پرچم‌های «یا حسین»، «یا زهرا» و تصاویری از آیت‌الله مهدوی‌کنی را دست داشتند و ضمن عزاداری برای رئیس فقید مجلس خبرگان رهبری، فاتحه قرائت کردند.  پیکر این عالم ربانی در تهران، از دانشگاه تهران تا پل حافظ تشییع و سپس به شهرری منتقل شد. پیکر مرحوم آیت‌الله محمدرضا مهدوی‌کنی با تشییع هزاران نفر از مردم عزادار وارد حرم حضرت عبدالعظیم حسنی شد. پیکر رئیس فقید مجلس خبرگان رهبری پس از تشییع روی دستان مردم در حرم حضرت عبدالعظیم به خاک سپرده شد.
 

محمد واعظی: هنوز زمان زیادی از تئوری‌پردازی‌های برخی مشاوران رسمی و غیررسمی و حتی تکذیب شده رئیس‌جمهور درباره لزوم تغییر رویه دولت در فضای روابط بین‌الملل به سمت «دیپلماسی غیر ایدئولوژیک» نمی‌گذرد. دیپلماسی‌ای که به اسم همصدایی با «زبان جهانی» کوشید «آمریکا» را شریک استراتژیک و طبیعی ایران جلوه دهد. جالب‌تر اینکه برخی از این به اصطلاح متخصصان در توصیف آنچه خود میل ذاتی و شیفتگی تاریخی ایرانیان به غرب نامیده‌اند دلایل جالب توجهی نیز مطرح کردند. به عنوان نمونه سریع‌القلم در این باره گفت: «به عنوان یک واقعیت، جامعه ایرانی تمایل به غرب دارد، نه شرق. من صد‌ها فرد بشدت مذهبی و حتی انقلابی می‌شناسم که ترجیح داده‌اند فرزندانشان در یک کشور اروپایی یا شمال آمریکا تحصیل کنند تا در یک کشور آسیایی. کسانی که این واقعیت را نفی می‌کنند، بیشتر دلایل روانی دارد تا عقلی و علمی. اینکه ایرانی‌ها تمایل به غرب دارند، دلایل صرفاً سیاسی یا ایدئولوژیک ندارد، بلکه به خاطر علاقه همه ایرانی‌ها به کیفیت است؛ ایرانی‌ها یخچال خوب می‌خواهند، هواپیمای خوب می‌خواهند، مواد غذایی خوب می‌خواهند، خدمات خوب می‌خواهند و این ویژگی‌ها را در مغرب‌زمین پیدا می‌کنند بنابراین حتی اگر به لحاظ سیاسی، کشور ما در مقطعی تمایل شرقی پیدا کند، به لحاظ اقتصادی و در نهایت در صنایع کلیدی مانند نفت، گاز و پتروشیمی تمایل دستگاه اجرایی و بخش خصوصی ما به کالا و خدمات غربی است. ارتباطات علمی و فناوری ما عمدتاً با غرب است. سیاست خارجی یک کشور تحت تأثیر بافت اجتماعی و فرهنگ عمومی است». وی سپس پشت‌بند این نتیجه‌گیری تکان‌دهنده درباره میل شدید ایرانیان به رفاه‌طلبی بدون کار و تلاش و اتکا به نسخه درون‌زا که شباهت زیادی به نسخه پادشاهی سعودی دارد، می‌گوید: « امروز در دور افتاده‌ترین روستاهای کشور، شهروندان ایرانی می‌دانند تغییر در سیاست خارجی، مهم‌ترین مبنای بهبود وضع اقتصادی است»! همه این شعارهای رمانتیک درباره درجه شیفتگی ایرانیان به غرب و آمریکا در شرایطی مطرح شد که سیاستمداران یک جبهه خاص «حیات و ممات» جامعه ایرانی را در «آشتی با آمریکا» خلاصه کرده بودند. البته بخشی از سیاستمداران نیز همزمان کوشیدند با توکل به فضای ساخته و پرداخته دستگاه رسانه‌ای مشاوران، معاونان و منتسبان، «کلید» رفع بن‌بست و گشایش اقتصادی را از جیب سیاست خارجی غیرایدئولوژیک ایرانی بیرون بکشند.
این صدای خود دکتر روحانی بود که در 26 مرداد 1392 طنین‌انداز شد: «سیاست خارجی جای شعار نیست و اگر خیلی دوست داریم تکبیر یا کف بگیریم راه‌های دیگری وجود دارد، سیاست خارجی را حق نداریم صرف تکبیر و کف کنیم چون سیاست خارجی بسیار حساس است؛ کلید حل مشکلات ما در دوره شرایط کنونی سیاست خارجی است…».
هرچند تنها قفلی که به واسطه این کلید گشوده شد باب «واردات» بی‌رویه به کشور بود که طبیعتا مسیر تحصیل فرزندان همان مذهبی‌نمایان و سیاست‌پیشگان اقتصادی مدنظر سریع‌القلم و امثالهم را در غرب تضمین کرد و جیب رانت‌خواران ریزه‌خوار سفره واردات دولتی را رونقی ویژه بخشید اما دست‌کم در حوزه سیاست خارجی نه تنها منافعی برای ایرانیان به همراه نیاورد بلکه روند «ورشکستگی تولیدکنندگان داخلی» را تسریع نیز کرد!
پایان ارائه نظریات «شاه‌سلطان حسینی» و‌ تئوری‌پردازی‌های قجری درباره میزان شیفتگی آمریکا به صلح و دوستی با ایران را حقیقتا باید در سطور توافقنامه غیرملی «ژنو» جست‌وجو کرد. توافقی که اگر چه بنا بر دستور برخی نقدش ممنوع شد و ناقدان رسانه‌ای و دانشگاهی‌اش با داغ و درفش تهدید و مجازات شدند اما در پایان امضاکنندگانش از پس توجیه لبوفروشان و تاکسیرانان نیز برنیامدند و موفق به کسب رضایت اقلیت 10 نفره از اساتید دانشگاه‌ها نیز نشدند.
اکنون که دوره لاف‌زنی‌ها درباره ارتباط بی‌نظیر و تکان‌دهنده توافق با غرب و بهبود وضع معیشتی مردم افشا شده و تشت رسوایی تئوری‌پردازان سیاست خارجی غیرایدئولوژیک به واسطه اظهارنظر خودی‌هایی همچون سعید لیلاز درباره بی‌اثری چنین رویه‌ای بر وضع اقتصادی کشور، از بام بر زمین افتاده است، دوباره شاهد تمسک دولت به مانیفستی سراسر ایدئولوژیک هستیم! توجیه رفتار عجیب رئیس‌جمهور در سفر استانی زنجان که در آستانه ماه «پیروزی خون بر شمشیر» از مذاکره‌طلبی امام حسین در برابر عمر سعد به عنوان نسخه آرمانی دولت برای مصالحه با غرب نام می‌برد حقیقتا با اصول سیاست خارجی غیرایدئولوژیک مقدور نیست!
گاهی تن دادن به فضاسازی‌های «مشاوران اشتباهی» هزینه‌های سنگینی روی دست دولتمردان می‌گذارد؛ از دلیل‌تراشی برای پرهیز از گفتمان ایدئولوژیک در فضای سیاست خارجی تا توصیه به رئیس‌جمهور برای تمسک به وقایع کربلای حسینی برای توجیه توافق پیش رو با غرب و لفظ مذاکره!
ظاهرا دولت متوجه شده بدون توجیه همه اقشار جامعه درباره رویه فشل و بی‌نتیجه فعلی در حوزه سیاست خارجی قادر به ادامه ماجرا نیست بویژه اینکه پنهان‌کاری‌های طرف ایرانی درباره میزان توافقات و بده بستان‌های انجام شده در حوزه منافع ملی نیز تا اینجای کار موفقیت‌آمیز نبوده است. متاسفانه به‌رغم جبران بخشی از اشتباهات گذشته، دولت محترم این بار نیز مردم را «ساده» فرض کرده است! مردمی که به فرمان پیر و مرادشان امام خمینی با شعار «لبیک یا حسین» عزیز‌ترین داشته‌های مادی و معنوی‌شان را پای انقلاب اسلامی فدا کرده‌اند آیا تناقضات تئوری‌سازی جدید مشاوران دکتر روحانی را درک نخواهند کرد؟ گمان مشاوران رئیس‌جمهور چیست که با مشابهت‌سازی رفتار دولت در فضای سیاست خارجی با واقعه کربلا به دنبال مشروعیت‌بخشی به «توافق» پیش رو هستند؟
بیایید غیرایدئولوژیک فکر کنیم آقایان! بنا بر صحت اقوال مطرح شده از جانب رئیس‌جمهور روحانی توافق با غرب نهایی است. ما نیز قول می‌دهیم این توافق را «کاملا غیرایدئولوژیک» بنگریم و سنجه‌مان نیز میزان تامین منافع ملی باشد. انتظارمان از دولتمردان محترم نیز چنین است که در گزارش‌دهی بعدی به مردم بدون تمسک به مفاهیم ایدئولوژیک، از صحرای کربلا و صلح حدیبیه فاصله گرفته و از داده‌ها و ستانده‌ها بر سر میز مذاکره بگویند و راستی‌آزمایی گفته‌هایشان را به هوش و درایت رای‌دهندگان واگذار کنند.