گروه سیاسی: اهالی رسانه این روزها شایعه برخی روزنامه‌های آمریکایی درباره احتمال برکناری
جان کری را منتشر می‌کنند. موضوع برکناری چاک هیگل، وزیر دفاع هم مطرح است. شکست‌های مکرر اوباما در سیاست خارجی و نیز آبروریزی آنها در برخی چالش‌های نظامی بویژه سوریه باعث شده این شایعات قوت بگیرد. سه‌شنبه آینده انتخابات کنگره برگزار می‌شود و تحلیلگران معتقدند در صورت شکست دموکرات‌ها از جمهوریخواهان، اوباما ناچار به تغییر جان کری و چاک هیگل خواهد بود. شاید در صورت شکست دموکرات‌ها در انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره، اوباما ناچار به اتخاذ سیاست‌های متفاوت در حوزه‌های خارجی و دفاعی باشد. به اعتقاد کارشناسان، باخت دموکرات‌ها می‌تواند اوباما را مقداری شبیه بوش کند. این یک شایعه است و هنوز هیچ گزاره‌ای برای تایید آن نیست.  به گزارش «وطن امروز‌»، در روزهایی که برخی رسانه‌های آمریکایی از تغییرات کابینه اوباما پس از انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره می‌گویند؛ جان کری همانند سابق حرف می‌زند و تغییری در مواضع او دیده نمی‌شود. این عدم تغییر حداقل در موضوع مذاکرات هسته‌ای و نسبت به راهبرد دولت اوباما درباره این مذاکرات مشاهده می‌شود. جان کری در اوج فشارهایی که به او وارد می‌شود، باز هم درباره نگاه دولت اوباما به مذاکرات هسته‌ای تاکید کرد: عدم توافق بهتر از توافق بد است. وزیر خارجه آمریکا در نشستی که روز پنجشنبه به میزبانی مجله آتلانتیک در واشنگتن داشت درباره مذاکرات هسته‌ای با ایران گفت: در صورتی که ما بتوانیم از این برهه زمانی استفاده کنیم و فعالیت هسته‌ای ایران را تغییر دهیم جهان بسیار امن‌تر خواهد شد. کری در ادامه، توپ را به زمین ایران انداخت و مدعی شد این ایران است که باید «تصمیم سخت» را درباره فعالیت‌های هسته‌ای خود اتخاذ کند. او گفت: این تصمیم یک تصمیم سیاسی یا ایدئولوژیک نیست. طی هفته‌های آینده مشخص خواهد شد که آیا ایران این تصمیم سخت را خواهد گرفت یا نه.  اما وزیر خارجه آمریکا در ادامه باز هم تاکید کرد از نگاه آمریکایی‌ها صرفا انجام یک توافق هسته‌ای با ایران ملاک نیست بلکه آنچه از نظر آنها اهمیت دارد محتوای مذاکرات است. کری تاکید کرد: آمریکا متعهد شده است تمام راه‌های دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای را مسدود کند و کافی است بدانیم حداقل یک سال فرصت برای واکنش به تلاش احتمالی ایران برای دستیابی به این هدف (سلاح هسته‌ای) داریم. کری پس از این اظهارنظر خاطرنشان کرد: عدم توافق بهتر از یک توافق بد است. به گزارش «وطن امروز»، وزیر خارجه آمریکا البته تنها به بیان این جمله بسنده نکرد بلکه در ادامه با اشاراتی درباره فعالیت‌های هسته‌ای ایران تقریبا مطالبات کلان خود را بار دیگر مورد اشاره قرار داد. کری ادعا می‌کند هدف از مذاکره با ایران ممانعت از دستیابی تهران به بمب اتم است. آنگاه در قالب این ادعا، اهداف دولت آمریکا برای عقیم کردن برنامه هسته‌ای ایران را پیگیری می‌کند. او در همین راستا گفت: ایران ۴ مسیر برای دستیابی به یک بمب اتم در پیش رو دارد؛ تاسیسات مخفی به نام فردو که در کوهستان پنهان شده است، تاسیسات غنی‌سازی نطنز که آشکار و غیرپنهان است، رآکتور آب سنگین پلوتونیوم اراک و البته «فعالیت‌های پنهان». وی سپس افزود: «ما تعهد داده‌ایم هدفمان بستن تمام این مسیرهاست. چنانچه ایران تلاش کند به سلاح هسته‌ای دست یابد، ما باید مهلتی یک ساله برای ممانعت از آن داشته باشیم». این اظهارات کری به معنای آن است که آمریکایی‌ها با طرح 3 موضوع فردو، اراک و نطنز هرگونه عدم همراهی ایران در این 3 حوزه را به معنای حرکت ایران به سمت ساخت بمب اتم القا می‌کنند و از سوی دیگر با طرح گزاره «فعالیت‌های پنهان» همواره تلاش می‌کنند بهانه‌های جدیدی علیه ایران مطرح کنند و به همین منظور «بازرسی» و «رصد» دائمی و همیشگی برنامه هسته‌ای ایران را مطالبه می‌کنند. در آستانه دور جدید مذاکرات هسته‌ای، کری نشان داده است همچنان در بر پاشنه سابق می‌چرخد و هیچ تغییری در ادبیات و رفتار آمریکایی‌ها نسبت به فعالیت‌های هسته‌ای ایران ایجاد نشده است. کری با تکرار اصطلاح «امنیت جهان» در واقع موضوع هسته‌ای ایران را به‌عنوان یک تهدید جهانی القا می‌کند و در این پوشش، مطالبات آمریکا از برنامه هسته‌ای ایران را دنبال می‌کند. این استراتژی ثابت آمریکایی‌ها در مواجهه با ایران در موضوع هسته‌ای بوده است و طی سال‌های اخیر همین استراتژی دنبال شده است.
 کری و مذاکرات
همانگونه که گفته شد انتقادات از سیاست خارجی اوباما در آمریکا به عنوان یک واقعیت موجود مطرح است. حتی اگر این موضوع نیز ساخته رسانه‌ها باشد؛ باز هم مواردی وجود دارد که با استناد به آن موارد، انتقاد از سیاست خارجی اوباما موجه جلوه کند. منتقدان به عملکرد جان کری می‌گویند انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره سرنوشت او را تعیین می‌کند اما این موضوع باعث نشده تا جان کری در مواضع خود نسبت به ایران تغییری بدهد. او همان مواضعی را اتخاذ کرده که پیش از این نیز مطرح کرده بود و این درحالی است که دولت اوباما بشدت به یک توافق هسته‌ای با ایران نیاز دارد. سیاست خارجی دولت اوباما طی سال‌های اخیر با شکست‌های متعددی مواجه شده است. 2 موضوع سوریه و اوکراین ملموس‌ترین شکست‌های آمریکا در حوزه سیاست خارجی در 2 سال اخیر هستند. اوباما در این سال‌ها در حوزه سیاست خارجی توفیقی نداشته است. به همین دلیل برخی تحلیلگران نزدیک به اوباما معتقدند پیروزی او در مذاکرات هسته‌ای با ایران می‌تواند تمام شکست‌های خارجی آنها را تحت‌الشعاع قرار دهد. اوباما بشدت به مذاکرات هسته‌ای با ایران نیاز دارد و قاعدتا کری نیز بیش از اوباما این نیاز را می‌داند. افکار عمومی در آمریکا نیز به سود رقبای اوباماست. مدت‌هاست محبوبیت اوباما در آمریکا روی یک شیب نزولی قرار دارد. با این حال راهبرد آمریکایی‌ها در مذاکرات هسته‌ای همچنان پابرجاست. آنها به‌رغم نیاز شدید به یک توافق هسته‌ای با ایران اما به هیچ‌وجه از مواضع هسته‌ای خود کوتاه نیامده‌اند و همچنان می‌گویند: عدم توافق بهتر از توافق بد است.
ظریف و مذاکرات
این اولین‌بار نیست که جان کری عبارت کلیدی «عدم توافق بهتر از توافق بد است» را مطرح می‌کند اما این‌بار تکرار این عبارت در ایران بیشتر از دفعات قبل شنیده می‌شود. در ایران منتقدان عملکرد تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای بشدت از اقدامات و رفتار این تیم نگران هستند. آرایش تیم مذاکره‌کننده دولت روحانی به ریاست جواد ظریف، در ایران موجب نگرانی و بعضا خشم افکار عمومی شده است. پس از آنکه رودست خوردن تیم ایرانی در نگارش متن توافق ژنو اثبات شد و همزمان با توقف و تعطیلی فعالیت‌های هسته‌ای ایران، آمریکایی‌ها همچنان تحریم‌ها را بیشتر کردند؛ یک نوع نگاه مردد نسبت به کارآمدی تیم مذاکره‌کننده ایجاد شد اما آنچه اعتراض افکار عمومی را منجر شد، پیگیری اهداف حزبی و جناحی در قالب مذاکرات هسته‌ای بود. به عبارتی از مذاکراتی که محل بحث و چانه‌زنی بر سر منافع ملی است، صدای دغدغه‌های حزبی و باندی بلند شد. کنایه‌های ظریف درباره تکرار فضای سیاسی داخلی ایران در صورت شکست مذاکرات، در ابتدا اعتراض‌هایی را در ایران به‌دنبال داشت اما این اعتراض‌ها مانع طرح دغدغه‌های او در شورای روابط خارجی آمریکا نشد و ظریف به هاله اسفندیاری (از همکاران جورج سورس، بنیانگذار انقلاب‌های رنگی و مخملی در دنیا) گفت در صورت شکست مذاکرات، او و دوستانش انتخابات آتی پارلمانی در ایران را به رقیب غرب‌ستیز خواهند باخت. به اشتراک‌گذاری اهداف انتخاباتی در مذاکرات هسته‌ای، خشم افکار عمومی را موجب شد اما ظریف به این اقدام بسنده نکرد و چند روز بعد کمپینی را به اسم کارگردانان راه‌اندازی کرد. کمپینی که البته زود پشت پرده آن افشا شد و مجید مجیدی فاش کرد طراح کمپین نه کارگردانان بلکه جواد ظریف بوده است اما آنچه در این کمپین عجیب و غیرعقلانی بود؛ شعار کمپین بود. شعار کمپین آقای ظریف این بود: «هیچ توافقی بدتر از عدم توافق نیست!» این عبارت وقتی کنار دغدغه‌های حزبی آقای ظریف در شورای روابط خارجی آمریکا قرار می‌گیرد، نشان می‌دهد آیا مذاکرات هسته‌ای برای تامین منافع ملی است یا چیز دیگر.  در واقع نسخه‌ای که کمپین آقای ظریف تجویز می‌کرد، می‌گفت: هر توافقی بدتر از عدم توافق نیست. این عبارت دقیقا در مقابل و مغایر عبارت جان کری مبنی بر «عدم توافق بهتر از توافق بد است» قرار می‌گیرد. می‌توان رفتار کری و ظریف نسبت به مذاکرات هسته‌ای را در قالب همین 2 عبارت کلیدی تفسیر کرد.
به نظر شما کدام دیپلماسی عاقلانه‌تر و مبتنی بر منافع ملی است؟!

حسین بابازاده‌مقدم: مدت‌هاست جریان فتنه و خصوصا عده‌ای که خود را متعلق به این جریان نمی‌دانند و اصطلاحا می‌کوشند «فراجناحی» و به مثابه یک «پدربزرگ» سیاسی و جناحی برای کشور ایفای نقش کنند، در صدد هستند القا کنند روزهای فتنه دیگر گذشته است و نباید آن را برای تصمیم‌های مهم سیاسی ملاک قرار داد. اما رویه دولت در پیشنهاد گزینه‌های مساله‌دار با سابقه‌هایی بسیار تاسف‌برانگیز در دفاع جدی از حادثه فتنه عمیق 88 خود گویای این مهم است که فتنه به پایان راه نرسیده و فتنه‌گران حاضر نیستند به این سادگی‌ها از لقمه چرب و نرم وزارت علوم چشم‌پوشی کنند. چه کسی می‌داند، شاید هم این سهمی از شرکت سهامی است که بالاخره از قبل درباره داشتنش تا انتهای دولت 4 ساله روحانی، توافق قطعی صورت پذیرفته است! در هرحال آنچه اهمیت دارد این مهم است که انقلابی‌ها از یاد نبرده‌اند که در روزهای فتنه و آن 8 ماه شرم‌آور چه بر سر این کشور و دلسوزان نظام آوردند. فتنه‌گران باید از گام برداشتن به سمت و سوی دستگاه‌های اجرایی کشور من‌جمله وزارت علوم و کسب کرسی‌های مجلس شورای اسلامی دست شسته و این سودای خام را از سر بیرون کنند، چرا که کسانی که یک‌بار در چنین آزمونی نزد ملت ایران سرافکنده و شرمنده شده‌اند دیگر امکان حضور در هیچ عرصه خطیری را نخواهند یافت. مجلس اما خوب درک کرده است که در برابر گزینه‌های معرفی شده حتی اگر 20-10 نفر از همین جنس باشد باید ایستادگی کرد و این وزارتخانه کلیدی را به‌دست افراد فاقد صلاحیتی که ممکن است از آن وسیله‌ای برای سودجویی‌های جناحی بسازند، نداد. البته بدیهی است نمایندگان مردم با جنگ‌های روانی تازه، فشارهای سیاسی و لابی‌های گسترده‌ای از این پس و در قبال گزینه بعدی روبه‌رو خواهند شد اما تمام جریان‌های سیاسی و اجتماعی کشور که از مشی سالم و در چارچوب قانون و شرع تبعیت می‌کنند، باید نمایندگان را در ادامه این مسیر یاری کنند. طبیعی است در گزینه‌های دیگر نیز احتمالا افرادی با همین ویژگی‌ها معرفی خواهند شد چون ظاهرا طبق توافق‌های صورت پذیرفته وزارت علوم و دستگاه‌های فرهنگی و تربیتی دولت سهم مشارکتی‌ها و تندروهاست. البته اهالی فتنه امیدوارند با طراحی شیب آرام به مشکلی که در دوره‌های قبل یعنی از دست دادن مشروعیت نزد عموم مردم مبتلا شدند، دچار نشوند اما باید شاکر خداوند متعال بود که مجلس در این باره بسیار خوب عمل کرده و نقش بصیرتی بالایی را ایفا کرده است.
صرف‌نظر از اینکه بزرگ‌ترین مجرمان سیاسی تاریخ معاصر ایران یعنی عوامل فتنه 88 هیچگاه حسب جرائمی که مرتکب شده‌اند حق ندارند به پست‌های کلیدی کشور دست پیدا کنند، مساله مهم تاثیرات بعدی است که فکرهای بیمار آنان بر جامعه علمی ایران خواهد گذاشت و اگر مشارکتی‌های دولت صد بار دیگر هم از مجلس سیلی بخورند حاضر به واگذاری این پست به دیگری نیستند اما تنها راه، ادامه روند ایستادگی مجلس است و تسلیم نشدن در برابر فشارهای سیاسی. بدیهی است رئیس‌جمهور همانطور که تمام رسانه‌های مستقل کشور، همه دستگاه‌های انقلابی و همینطور بخش‌های گوناگون تصمیم‌سازی را برای تجویز رویکرد‌های خودش مورد حمله و فشار قرار داده است، این‌بار به سراغ کانون‌هایی برای افزایش فشار علیه مجلس برود اما باید گروهی از خیرخواهان به وی توصیه کنند چاره کار دست کشیدن از مشارکتی‌ها و عوامل فتنه و بخشیدن چیز دیگری به این گدایان سمج است.
به هرحال نه مردم فراموش کرده‌اند و نه دانشگاهیان از یاد برده‌اند که در آن ماه‌های تلخ و پرتنش همین اشخاص بدنام و بدچهره چه خسارت‌هایی به کشور زدند، چه دل‌هایی را شکسته و چقدر هزینه‌های بی‌مورد و گزاف را به نظام اسلامی تحمیل کردند، طبیعتا این افراد مصداق سلیقه سیاسی محسوب نشده و استفاده از آنان مصداق اعتدال نیست بلکه قربانی کردن حقیقت نزد دروغگویانی است که هیچگاه مصالح ایران برای‌شان از اهمیت برخوردار نبوده است. جامعه وقتی به تصمیم‌های سیاسی زعیمان قوم احترام می‌گذارد که از آنها بوی بد جناح‌گرایی، برخورد‌های طیفی و ناعادلانه با مجرمان و از سوی دیگر مصلحان صورت نپذیرد و الا مردم در عهدی دائم با کسی من‌جمله رئیس‌جمهور نبوده و نیستند.
اصرار بر استفاده از بدنامان فتنه در دولت روحانی موضوعی مانند لج‌بازی‌های نابخشودنی احمدی‌نژاد برای باقی نگه داشتن انحرافی‌ها در دولت قبل است.
ملت ایران هیچگاه نه فتنه 88 را فراموش می‌کند و نه هیچ‌یک از اشخاص دخیل در آن رسوایی عظیم را خواهد بخشید.

سیداحمدرضا دستغیب*: اسیدپاشی یک اقدام غیرانسانی است. دین مبین اسلام شفاف و روشن است و این اجازه را به هیچ کس نمی‌دهد آسیبی به دیگران برساند؛ بنابراین، این فرض که برخی رسانه‌ها ایجاد کرده‌اند، غلط است که یک پیرو راستین و واقعی اسلام، دست به چنین اقدامی بزند. این شیوه رفتاری، یک شیوه مطرود و غیرانسانی است و هیچ عقل سلیمی پذیرای آن نیست؛ بنابراین کسی نمی‌تواند ادعا کند وقوع چنین حادثه شنیعی وابسته به یک فریضه مؤکد و پسندیده دینی و یک واجب شرعی مانند امر به معروف و نهی از منکر بوده است. اتفاق ناگوار رخ داده، بسیاری را دل‌نگران می‌کند اما فرصتی خاص را برای رسانه‌های خارجی و برخی رسانه‌های داخلی فراهم کرده که به مسائلی بپردازند که واقعیت ندارد و مسیری که آنها می‌روند، غیرمنصفانه است.  این مساله از زوایای مختلف قابل بررسی است. نخست اینکه جریانی خاص در کشور قبل از آنکه عاملان این ماجرا شناسایی و از اهداف آنها پرده‌برداری شود، اقدام به طراحی پیش‌فرض، قضاوت عجولانه و اتهام زدن کرده و این حرکت را به یک جریان خاص نسبت داد. البته رفتارشناسی سیاسی نشان می‌دهد این اقدام مسبوق به سابقه است. در فتنه 88 شاهد بودیم یکی از عواملی که موجب بحران‌آفرینی در کشور شد، همین قضاوت عجولانه بود که کلید خورده و توهمی از سوی یکی از کاندیداها درباره پیروزی در انتخابات به وجود آمد و دروغ بزرگ تقلب را در کشور پایه‌ریزی کرد. آنچه بیش از همه در شرایط فعلی مورد توجه قرار گرفته این است که به نظر می‌رسد چنین سناریوهایی همچنان به شکل دنباله‌دار در کشور وجود دارد و برخی به دنبال استفاده از این سناریوها هستند. این بار، دروغ دیگری به گروه‌های سیاسی و مذهبی از سوی رسانه‌های خارجی نسبت داده شده و متاسفانه در داخل کشور نیز به آن دامن زده می‌شود؛ در حالی که جریانات انقلابی و اسلامی راستین فعال در کشور ضمن اینکه این موضوع را تایید نمی‌کنند، همه به طور هماهنگ در برابر این اقدام موضع گرفته و واکنش نشان داده‌اند. به نظر می‌رسد فارغ از زشتی و پلیدی مساله اسیدپاشی، زشت‌تر و پلیدتر، فضاسازی و بداخلاقی‌های سیاسی‌ای است که در فضای مجازی در حال شکل‌گیری است و جریانی که از این فضا بهره‌برداری کرده و بر موج ایجادشده به نفع اغراض خود بهره‌برداری حداکثری دارند نیز مبدا این بد‌اخلاقی هستند. باید ضمن دعوت مردم به آرامش، منتظر ماند تا تدابیر لازم در این باره اتخاذ شود. امیدواریم بزودی گزارش مسؤولان ذی‌ربط و ناجا و دستگاه قضا و همچنین گزارش مجلس در این باره آماده شود و بدون شک اعمال مجازات، بدون اغماض صورت خواهد گرفت. تصمیم و اقدام قاطع نظام جمهوری اسلامی ایران در اعمال مجازات و محاکمه عاملان این رفتار شنیع می‌تواند پاسخ محکم و قاطعی به جریانات و رسانه‌هایی باشد که در این رابطه به شایعه‌پراکنی و دروغگویی می‌پردازند. تجارب قبلی ثابت کرده نظام اسلامی با هیچ فرد یا جریانی که این قبیل اقدامات ساختارشکنانه را انجام می‌دهند، بنای تعارف و خویشتنداری ندارد. پرونده‌های موجود نشان‌دهنده آن است که همه در برابر قانون یکسان هستند و در این مورد هم قاطعانه اقدام خواهد شد. در سال‌های قبل نیز هر وقت در بدنه دستگاه‌های کشور فسادی رخ داده است، جمهوری اسلامی ایران بر خلاف رفتار کشورهای غربی که اقدام به کتمان ماجرا کرده یا صورت مساله را پاک می‌کنند، بدون اغماض و چشم‌پوشی با شجاعت تمام، موضوع را اعلام و مجازات قانونی را فارغ از جایگاه افراد یا جناح سیاسی‌شان، اعمال کرده است. به نظر می‌رسد طرح حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر به حساسیت برخی گروه‌های خاص موجود در کشور دامن زده است؛ به طوری که برخی جریانات سیاسی و رسانه‌های خاص، در راستای مخالفت با این طرح و حساسیت‌هایی که نسبت به‌تصویب این طرح مهم در کشور ایجاد کردند، اقدام به حاشیه‌سازی و حاشیه‌پراکنی نسبت به حادثه اسیدپاشی کردند. از سوی دیگر به نظر می‌رسد این مساله در فضای سیاسی خاصی در حال مطرح شدن است و برخی تلاش می‌کنند تسویه‌حساب‌های سیاسی خود را در فضای به‌وجودآمده انجام دهند؛ از این رو از ماجرای اسیدپاشی، با بی‌تقوایی بهره‌برداری می‌کنند. رویکردی که نسبت به طرح حمایت از امر به معروف و نهی از منکر در حال اعمال است و نیز فضاسازی‌هایی که در برخی رسانه‌ها و بین برخی جریانات سیاسی در حال شکل‌گیری است، دارد از حالت متعارف خود خارج می‌شود. به هر حال مردم درباره ماجرای اسیدپاشی قضاوت خواهند کرد و قطعا ملت به دستگاه قضایی، انتظامی و امنیتی کشور اطمینان کامل دارد.
* نماینده مردم شیراز در مجلس
و عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی

ناصر نوبری*: علی و محمود دو دوست بودند که علی به دلیل حرف‌ها و کارهای اشتباه زیاد محمود، مرتب او را مورد انتقاد قرار می‌داد و سرزنش می‌کرد. هر دو به حج مشرف شدند و علی موقع احرام با خود عهد بست که از این به بعد دیگر دست از سرزنش محمودآقا بردارد. پس از پایان طواف در خانه کعبه محمودآقا دست به شانه علی‌آقا زد و پرسید: «حاجی! قبله کدام طرف است؟» علی‌آقا روکرد به خدا و گفت خدایا شاهدی هرچه من تلاش می‌کنم که دست از انتقاد و سرزنش محمودآقا بردارم اما خودش نمی‌گذارد و باعث می‌شود من دوباره سرزنشش کنم!
حالا قصه ما و دولتمردان قصه علی‌آقا و محمودآقا شده است. با توجه به اینکه می‌خواست محرم آغاز شود دیگر با خود عهد بستیم که این ایام محرم به عزاداری اباعبدالله در هیات‌ها و تکیه‌ها بپردازیم و مدتی از این غوغاهای سیاسی و بگومگوها و انتقادات پرهیز کنیم و به خودسازی بپردازیم اما یک روز به آغاز محرم مانده بود که جناب آقای روحانی در زنجان طی یک سخنرانی فرمودند: «درس کربلا هم درس تعامل سازنده و مذاکره در چارچوب منطق و موازین است... امروز در سایه تعامل سازنده با قدرت‌های بزرگ در حال مذاکره هستیم و در اولین گام‌هایی که در این مسیر برداشتیم، پیروزی‌هایی نیز کسب کردیم.» من هم مثل علی‌آقا رو کردم به خدا و گفتم ببین خدا ما هرچه می‌خواهیم سکوت کنیم اما دوستانمان نمی‌گذارند و وادارمان می‌کنند دوباره لب به سخن بگشاییم.
بر این اساس دوباره مجبور شدم و این مقاله را نوشتم.
1- در طول یک‌سال اخیر وقتی ما با دوستان و حامیان سیاست خارجی رئیس‌جمهور و توافقنامه ژنو مباحثه و مناظره می‌کردیم عموماً آنها هیچوقت حاضر نمی‌شدند از متن موافقتنامه دفاع کنند و فقط تصریح می‌کردند مشکل سیاست خارجی ما بعد از انقلاب، ایدئولوژیک شدن آن بود و سیاست خارجی آقای روحانی تلاش می‌کند ایدئولوژی‌زدایی از سیاست خارجی کند و موافقتنامه ژنو آغاز این روند است. البته آقای رئیس‌جمهور در سخنرانی‌ها نیز مکرر بر جدایی علم از دین تصریح فرمودند و در کل نگاه سکولار دولت هم در سیاست، هم در اقتصاد و هم در فرهنگ (هنرمند ارزشی، غیرارزشی نداریم و...) آشکار و واضح است. می‌گویند اکثریت مردم رأی داده‌اند بنابراین اکثریت مردم، دولت با نگاه سکولار را برگزیده‌اند و دولت با نگاه ایدئولوژیک را ترجیح نداده‌اند. البته اینکه همه رأی‌دهندگان به آقای روحانی، نگاه سکولاریستی را برگزیده‌اند خود جای بحث دارد اما در هرحال این روند در همه ابعاد گرایشات دولت آشکار و واضح است. حالا این سوال مطرح می‌شود که اگر نگاه سکولار، سیاست دولت است، از چه منظری آقای رئیس‌جمهور می‌خواهند سیاست خارجی خود را از مبانی ایدئولوژیک و واقعه کربلا مشروعیت بخشیده و توجیه کنند. دوستانی که در مباحثه‌ها و مناظره‌ها با بنده همواره از سیاست خارجی دولت به‌لحاظ ایدئولوژی‌زدایی و روند سکولار و پراگماتیستی آن حمایت کرده‌اند باید پاسخ دهند که آیا این توجیه‌گری و شبیه‌سازی سیاست خارجی دولت با ایدئولوژی، آن هم واقعه کربلا در تناقض با نگاه سکولار نیست؟ اینکه ما بپذیریم به‌خاطر رأی مردم، روند سکولار اولویت شود خود جای مداقه دارد، اما حالا دولت گام را فراتر گذاشته می‌خواهد اصرار کند که روش‌های پراگماتیستی و سکولاریستی دولت براساس ایدئولوژی اسلام آن هم از نوع شیعه و آن هم از نوع امام حسینی و کربلایی در دولت نشأت گرفته و انجام می‌پذیرد. این رویکرد اولا در تناقض با ایدئولوژی‌زدایی سیاست خارجی است ثانیاً یک انحراف افراطی و زیاده‌روی در توجیه‌گری از دین و ایدئولوژی است که حکومت با روش‌های سکولار را همان حکومت دینی، کربلایی و حسینی اطلاق کرد.
2- اگر مبنا بودن ایدئولوژی و دین و کربلای حسینی در رویکرد دولت مورد قبول دولت است آنگاه باید دولت از بسیاری از سیاست‌هایش در ابعاد گوناگون از جمله در سیاست خارجی دست بردارد. اینکه آقای رئیس‌جمهور فرمودند: «کربلا درس مذاکره است» درست است اما جمله کامل نیست.
در واقع وجه تمایز نوع مذاکره امام حسین(ع) در کربلا که او را در تاریخ و جهان برجسته کرده است در جمله آقای رئیس‌جمهور حذف شده و جمله کامل این است: «کربلا درس مذاکره با پایمردی بر خطوط قرمز تا شهادت است.» اگرنه در عالم کسانی که معامله کردند و می‌کنند و براساس روش‌های پراگماتیستی چیزی می‌دهند و چیزی می‌گیرند فراوان بوده و هستند و خواهند بود اما امام حسین در کربلا با همه نابرابری‌ها در امکانات و عده لشکر و مهیا بودن هر نوع توجیه کاملاً شرافتمندانه بر نوعی انعطاف نسبت به خط قرمز برای حفظ جان زن و فرزند و یاران خود و به‌رغم قطعی بودن مرگ و نابودی (به‌زبان معمول) حاضر به کمترین انعطاف از خط قرمز نشدند و خود و همه یاران‌شان را (به‌اصطلاح امروزی‌ها) به کشتن دادند و زن و بچه‌ها را هم به آوارگی و اسارت کشاندند. چگونه چنین اقدامی می‌تواند با روش‌های پراگماتیستی، سکولار و تاجرمآبانه همسان باشد؟! اما خط قرمز امام چه بود؛ اینکه امام حسین با یزید، حاکم زمان بیعت کند و به اصطلاح امروز، وی را به کدخدایی بپذیرد. امام حسین(ع) در تمام انواع مذاکرات کربلا با هر یک از طرف‌ها بر پایمردی بر این خط قرمز تا شهادت ایستادگی کرد و همواره تأکید کرد «هیهات منا الذله». براین اساس حسین، حسین شد و کربلا، کربلا! و قرن‌ها مردم لحظه لحظه وقایع، گفت‌وگوها و مذاکرات کربلا را به‌صورت نوحه‌ها، روضه‌ها و مرثیه‌ها سرودند و می‌سرایند و تا ابد خواهند سرود.
3- اگر این وجیزه احیاناً موجب تکدر‌خاطر جناب آقای روحانی شود باید این تکدر را متوجه اطرافیانی بفرمایند که چنین دیدگاه‌هایی را برای‌شان تدوین می‌کنند. تکدر خاطر اصلی برای ملت مؤمن و عاشورایی و عاشق حسینی آنگاه حاصل شد که کاملاً نامربوط مذاکرات ژنو به مذاکرات کربلا آن هم در طلیعه ماه محرم تشبیه شد!
خب! حالا دارید یک مذاکره‌ای می‌کنید، یک معامله‌ای می‌کنید، به‌قول خودتان یک معامله برد- برد، یعنی چیزی می‌دهید و چیزی می‌گیرید که اگر اشتباه و غفلت نکرده باشید تازه می‌شود مثل همه معاملات در دنیا، دیگر چرا کربلا و عاشورا و امام حسین(ع) این ناب‌ترین اعتقاد تاریخی و ایمانی، شهادت انقلابی و مقدسات یک ملت را به پایش می‌ریزید؟! در طول تاریخ بزرگانی همچون امام خمینی(ره) به‌رغم کارهای بزرگ و انقلابی و جسورانه‌ای که انجام داده‌اند هیچگاه ذره‌ای از کار خود را به کار بزرگ و الهی امام حسین(ع) در کربلا شباهت نداده‌اند، زبان حال همه بزرگان این بوده است که کارشان حتی در حد گردپای امام حسین هم نبوده است.
جناب آقای روحانی! به‌عنوان یک مشاوره دوستانه و خیرخواهانه خدمتتان عرض می‌کنم که اطرافیان جنابعالی با اشتباهات مکرر در مشاوره‌های‌شان گفتمان بین جنابعالی و اپوزیسیون را در سال اول ریاستتان به وضعیتی رسانده‌اند که معمولاً رؤسای جمهوری در آخر 8 سال به این موقعیت می‌رسند.
4- حالا اگر همچنان اصرار دارند مذاکرات ژنو و وین شبیه مذاکرات کربلاست پس می‌توان تصور کرد که اگر بخواهند روضه مذاکرات را بخوانند به‌طور استعاره‌ای اینچنین تعزیه‌سرایی می‌تواند باشد: «آی مردم! من درس اصلی‌ای که واقعه امام حسین در کربلا به ما آموخت را در کتابم نوشته‌ام، بگیرید و بخوانید. در آنجا نوشته‌ام که درس کربلا به ما آموخت برای «تأمین امنیت» و برای جلوگیری از کشته شدن خود و یارانمان و برای جلوگیری از اسارت زنان و بچه‌هایمان باید بالاخره به نحوی دم کدخدا را با پذیرش آیین و رسم و رسومی که راه انداخته، دید و در چارچوب این موازین و آداب و رسوم کدخدا باهاش تعامل سازنده و مذاکره کرد تا بالاخره ازش «امان‌نامه» گرفت (حضار گفتند خدا لعنتش کنه). اما ‌ای مردم با اینکه ما کدخدایی این آقا را قبول کردیم و حتی گفتیم کدخدامون باادب و باهوشه اما این نانجیب هنوز حاضر نشده ما را سوار بنزش بکنه (گریه حضار)، میگه هنوز به ما اعتماد نداره، اولش گفت اگر هرچی اضافی داری و ما بگیم و تو هم بدی، شش ماه اول، ماهی یک مشک از آب‌های خودت می‌ذاریم برداری، بعد از شش ماه دیگه بهت اعتماد پیدا می‌کنیم و محاصره را برمی‌داریم می‌ذاریم خودت هر چقدر خواستی از آب‌های خودت بخوری، ما هم گفتیم باشه چشم، ما که چیز زیادی نداریم ولی اگه تو بگی زیادیه و الان لازم نداریم می‌دیم اما هر چی که برای رزق و روزیمون لازم داریم خط قرمز ماست و دیگه به اونا گیر نده! گفت باید 6 ماه دیگه ببینیم چقدر رزق و روزی لازم دارید، اون موقع معلوم می‌کنیم، گفتیم باشه تو کدخدایی قولت قوله، می‌سپاریم به انصافت که ان‌شاءالله دیگه اذیت نکنی و ما را به‌جاش تکریم کنی! بعدش هر چی خواستند دادیم، آدمای کدخدا تایید کردند که از هر چی که گفتند زیادیه همه را دادیم، رفت و ماهی هم فقط یک مشک از آب‌های خودمون گرفتیم که به هیچ جامون هم نرسید (گریه حضار). اما حالا نه شش ماه، یک‌سال از اون موقع می‌گذره ولی این نانجیب زده زیرش میگه هنوز اعتماد پیدا نکرده و باید از رزق و روزی و نون شبمون هم بگذریم و بدیم، میگه اصلاً تو رو چه به این جور نون‌ها، برای تو همون نون خشک‌های کپک‌زده قدیمی کافیه! (گریه شدید حضار) میگم آخه پس خط قرمز ما چی میشه؟ میگه خط قرمز چیه، ما که گفته بودیم درمورد مقدار نیازتون به رزق و روزی باید نظر ما رو لحاظ کنی! تازه اگه نظر ما رو هم لحاظ کنی باز محاصره را لغو نمی‌کنیم و نمی‌ذاریم هر چی خواستی از آب‌های خودت برداری! (شیون حضار) باید چند سال به ما تمکین کنی و تمکین‌تو به‌عینه ببینیم که کامله، اون‌وقت تازه بازم مشک مشک می‌ذاریم از آب‌های خودت برداری! (گریه شدید حضار). با اینکه خودم پارسال با کدخدا صحبت کرده بودم و قول داده بود ولی حالا زده زیرش، برای همین سفیرمو فرستادم ده بالایی خدمت کدخدا تا اصرار و التماس کنه شاید به رحم بیاد (گریه حضار)،سفیرم رفت و با درباریان کدخدا صحبت کرد و بهشون گفت 10 سال پیشم که همین وضع پیش اومده بود؛ ما دو ـ سه سال هر چه گفتین اطاعت کردیم اما باز سر آخر دست مارو نگرفتین و ما رو تنها گذاشتین با این ایرانی‌های افراطی تندرو. اونا مارو گوشتاگوش سرمون رو بریدند تیکه تیکه مون کردند (گریه و فریاد حضار در حالی که شدیداً بر سروسینه خود می‌کوبیدند). سفیرم بهشون گفت حالا معجزه شده، ما دوباره زنده شدیم! که با خنده و مسخره کردن درباریان کدخدا مواجه شد. بهشون گفت نذارید ذلیل بشیم به ما عزت بدید مارو تکریم کنید. اگر این‌بار هم مارو دست خالی و تنها بذارین، این ایرانیان افراطی و تندرو بدتر از بلایی که شمر و یزیدیان بر سر امام حسین و یارانش آوردند سر ما خواهند آورد و عاشورایی دیگر به‌پا خواهند کرد (گریه شدید با زدن بر سر و سینه). دیگه این قسمت روضه به عاشورا و روضه امام حسین و کربلا وصل شد و معلوم شد که درست گفته‌اند مذاکرات ژنو و وین و نیویورک به‌درستی با مذاکرات کربلا همسان است! و آخر روضه خود را با لعن و نفرین آن گروه ظالم و خشن ایرانی به‌پایان رساندند: برید به جهنم ‌ای کفار،‌ ای مزدوران، ‌ای ناقص‌الخلقه‌ها، ‌ای جاهلان، ‌ای ترسوها، ‌ای دل‌لرزان‌ها، ‌ای بزدل‌ها،‌ ای...
 الا لعنه.. الله علی القوم الظالمین.
یا حسین مظلوم  
* دیپلمات باسابقه وزارت امور خارجه

صبح روز جمعه مصادف با ششمین روز عزای حسینی، دوازدهمین همایش شیرخواران حسینی همزمان در 2هزار و 500 نقطه ایران و 40کشور جهان برگزار شد. به گزارش«وطن امروز»، دوازدهمین همایش شیرخوارگان حسینی در نخستین جمعه ماه محرم سال 1436هجری در ششمین روز از ماه عزای حسینی (جمعه 9 آبان ماه) در پایتخت در حالی برگزار شد که شبستان مصلای امام خمینی تهران مملو از شیرخوارگان سبزپوش با سربند قرمز رنگ «یا صاحب الزمان» بود که همراه با مادرانشان به یاد کوچک‌ترین شهید دشت کربلا آمده بودند تا بگویند راه علی‌اصغر(ع) با گذشت قرن‌ها همچنان ادامه دارد. این مراسم همزمان در بیش از 2500 نقطه دیگر در کشور برگزار شد و دیگر شیرخوارگان حسینی در 40 کشور جهان در 5 قاره همنوا با شیرخوارگان ایرانی خود را نذر قیام جهانی مصلح امم کردند.
 

گروه اقتصادی: پس از گزارش پرحاشیه اخیر مرکز آمار ایران درباره بیکاری در کشور و تاکید معاون برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی رئیس‌جمهور درباره ایجاد 400هزار اشتغال جدید، حالا رئیس‌جمهور نیز وعده داده تا پایان سال 97 هزار شغل صنعتی ایجاد خواهد شد. همچنین به دستور وی، شورایعالی اشتغال طرحی را بررسی می‌کند که قرار است طی آن دانشگاه‌ها براساس نیاز بازار کار دانشجو بپذیرند. به گزارش مهر، محمدباقر نوبخت به تازگی با ارائه گزارش عملکرد 6 ماه اول دولت در زمینه اشتغالزایی از ایجاد 400 هزار شغل جدید در کشور خبر داده است. وی همچنین آخرین آمار جمعیت فعال کشور را نیز 23 میلیون و 750 هزار نفر اعلام کرده است. معاون برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی رئیس‌جمهور با یادآوری تک‌رقمی شدن نرخ بیکاری در فصل تابستان، کاهش نرخ بیکاری به زیر 10 درصد را حاصل سرمایه‌گذاری‌های انجام شده توسط بخش دولتی و خصوصی در 6 ماه نخست امسال دانسته است. در عین حال، برخی دیگر از مقامات دولت تدبیر و امید مانند وزیر کار نیز ایجاد 400 هزار فرصت جدید شغلی دیگر تا پایان سال جاری را دور از دسترس ندانستند و تحقق آن را منوط به انجام سرمایه‌گذاری‌های کافی و همچنین بهبود وضعیت اقتصادی کردند. با اینکه دیگر از آن گزارش‌های اشتغالزایی میلیونی دولت سابق خبری نیست و دولت جدید سعی در ارائه آمارهای واقعی و ملموس کردن آن برای مردم دارد اما گزارش جدید مرکز آمار ایران که حاکی از تک‌نرخی شدن بیکاری در کشور است، بشدت مورد انتقادات کارشناسی قرار گرفته است همچنین با وجود اینکه مقامات ارشد دولتی بر دقیق بودن آمارها اعلام شده تاکید دارند و اظهارنظرکنندگان را از تردید در آمارهای بیکاری برحذر می‌دارند اما نگاه‌های همراه با تردید و ابهام حتی در واکنش‌های نمایندگان مجلس شورای اسلامی درباره بهبود بیکاری نیز مشاهده می‌شود. یکی از ابهام برانگیزترین مباحث مطرح شده درباره آمارهای اشتغالزایی و بیکاری، ارتباط بین کاهش نرخ مشارکت اقتصادی و از سویی بهبود وضعیت بیکاری در کشور است. برخی مقامات دولت تدبیر و امید بر نامطلوب بودن وضعیت نرخ مشارکت اقتصادی در دولت سابق و درنتیجه عدم تحقق اشتغالزایی میلیونی تاکید داشتند و حال می‌گویند ارتباط موثری بین کاهش نرخ مشارکت و نرخ بیکاری در کوتاه‌مدت وجود ندارد. حسن روحانی، رئیس‌جمهوری یکی از مهم‌ترین وعده‌ها و رویکردهای خود را در بحث داخلی اشتغالزایی و مبارزه با بیکاری عنوان کرده بود. وی همچنین مقابله با بیکاری را یکی از چالش برانگیزترین و جدی‌ترین موضوعات پیش روی دولت تدبیر و امید دانسته بود. حالا رئیس‌جمهوری در تازه‌ترین اظهاراتش درباره اشتغالزایی و برنامه‌های دولت در این بخش به برنامه‌ریزی برای ایجاد 97 هزار شغل جدید تا پایان سال‌جاری اشاره کرده و گفته است: کشور ما به سمت صنعتی شدن در حال حرکت است و طرح‌های صنعتی که تا پایان امسال راه‌اندازی خواهد شد، می‌تواند در تولید و اشتغالزایی بسیار مؤثر واقع شوند. حسن روحانی معتقد است: با طرح‌هایی که در بخش صنعت تا پایان امسال راه‌اندازی خواهد شد،
97 هزار شغل در کشورایجاد می‌شود که رقم بسیار قابل ملاحظه‌ای است و امیدواریم با همین سرعت این روند ادامه داشته باشد. روحانی با اشاره به اینکه کشور ما از مزیت‌ها و شرایط بسیار خوبی در عرصه‌های انرژی، صنعتی و همچنین توسعه انسانی برخوردار است، گفته است: در بخش صنعتی زمانی می‌توانیم با سایر رقبا، رقابت مناسبی داشته باشیم که صنعت ما بتواند دانش‌بنیان باشد و این موضوعی است که مقام معظم رهبری هم بر آن تأکید دارند و اقدامات خوبی در این زمینه انجام شده است. رئیس‌جمهوری همچنین بر استفاده از ظرفیت‌های خالی و ارتقای بهره‌وری تأکید داشته و می‌گوید برای موفقیت در این زمینه باید بخش خصوصی و بانک‌ها فعال شوند و امیدواریم لایحه خروج از رکود که به مجلس تقدیم شده به تصویب برسد و بتوانیم طرح‌های نیمه‌تمام را تکمیل و ظرفیت‌های خالی را پر کرده و از سوی دیگر استان‌های محروم را مورد توجه قرار داده و شاهد تعادل و توازن در کشور باشیم. با وجود وعده‌های پی‌درپی از سوی مسؤولان درباره ایجاد اشتغال اما کشور اکنون با بیکاری گسترده نیروی جوان بیکار و تحصیلکرده مواجه است. بیکاری کارجویان و بویژه فارغ‌التحصیلان دانشگاهی همچنان به‌عنوان یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های خانواده‌ها مطرح است و هنوز این احساس که واقعا نرخ بیکاری در حال کاهش و اوضاع اشتغال رو به بهبود است، به‌خوبی در جامعه قابل لمس نیست. علی ربیعی، وزیر کار، تعاون و رفاه اجتماعی به‌تازگی اعلام کرده است طرحی در دستور کار شورایعالی اشتغال قرار دارد که طی آن، بر لزوم ارتباط بین رشته‌های دانشگاهی با نیاز بازار کارتاکید شده است. وی عنوان کرده است: در این زمینه رئیس‌جمهور دست‌کم طی 4 مرحله مباحثی را در این زمینه مطرح کرده است. وزیر کار، تعاون و رفاه اجتماعی تاکید دارد: در حال مذاکره با وزارت علوم، تحقیقات و فناوری برای افزایش تناسب بین آموزش و تقاضای بازار کار هستیم که در این رابطه طرحی آماده شده و در شورایعالی اشتغال به بحث گذاشته می‌شود.
 

گروه اجتماعی: بسته حمایتی از مدارس غیردولتی ابهاماتی دارد و تا زمانی که ابهامات برطرف نشود کار به صورت سلیقه‌ای پیش می‌رود. آیا تشخیص رئیس منطقه به تنهایی کافی است که براساس آن بتوان مدرسه را به بخش غیردولتی واگذار کرد. محمود فرشیدی، وزیر اسبق آموزش و پرورش با اشاره به اینکه مدیریت کلان از مسؤولیت‌هایی است که حاکمیت بر عهده دارد و مشارکت باید براساس این اصل مورد توجه باشد، گفت: ‌بسته حمایتی از مدارس غیردولتی با هدف برداشتن باری از دوش آموزش و پرورش در 7 راهکار طراحی شده است. فرشیدی با اشاره به اینکه نخستین راهکار این بسته حمایتی تسریع در صدور مجوز تاسیس مدارس غیردولتی است، ادامه داد: خرید خدمات آموزشی و تکمیل ظرفیت خالی مدارس غیردولتی، واگذاری بخشی از امور مورد تصدی آموزش و پرورش به بخش غیردولتی، حمایت از خیران،‌ ارتقای کیفیت آموزشی و پرورشی مدارس غیردولتی و ارائه تسهیلات کم‌بهره بانکی و ارائه کمک‌های بلاعوض، 7 محور بسته حمایتی از مدارس غیردولتی است. وی به تسنیم اعلام کرد: در بند سوم این بسته حمایتی که واگذاری بخشی از امور مورد تصدی آموزش و پرورش به بخش غیردولتی است، ابهاماتی وجود دارد که این ابهامات باید برطرف شود. سازمان مدارس غیردولتی قبل از اینکه آیین‌نامه‌های اجرایی و شفافیت‌های لازم صورت گیرد این طرح را به استان‌ها اعلام کرده است،‌ در حقیقت شاهد نوعی شتابزدگی در اجرا بودیم و این موضوع باعث شده است به اصل طرح که استفاده از ظرفیت مردم است توجهی نشود و تا زمانی که ابهامات برطرف نشود کار به صورت سلیقه‌ای پیش می‌رود. وزیر اسبق آموزش و پرورش با اشاره به برخی ابهامات، بیان داشت: در موضوع مدارسی که قابل واگذاری هستند و شرایط واگذاری آنها به بخش غیردولتی ابهاماتی مطرح است. این سوال پیش می‌آید که ضوابط واگذاری چیست؟ آیا تشخیص رئیس منطقه به تنهایی کافی است که براساس آن اعلام شود مدرسه را می‌توان واگذار کرد؟ به گفته فرشیدی، وقتی ابهامات شفاف نشود ماجرای سوءاستفاده پیش می‌آید و این شایعات به نفع طرح واگذاری مدارس دولتی به بخش خصوصی نیست. هم‌اکنون برخی شایعات درباره رانت سیاسی و اقتصادی در واگذاری مدارس ایجاد شده است.  وی با اشاره به ابهام دیگر این طرح عنوان کرد:‌ ابهام دیگر در رابطه با شرایط واگذاری است که به خوبی تعریف نشده است،‌ قرار است مدارس با چه شرایطی واگذار شود و تعهدات دولت و موسس چیست؟ به دلیل برخی ابهامات این نگرانی وجود دارد که  نیروهایی که توسط موسس غیردولتی در این مدارس جذب می‌شوند بعدها مدعی استخدام در آموزش و پرورش شوند.  فرشیدی بیان داشت:‌ خانواده‌ها فرزند خود را در مدرسه دولتی‌ای ثبت‌نام کرده‌اند که حداقل استانداردها را دارد و معلمان این مدرسه نیروهای آموزش و پرورش هستند و دوره‌های گوناگونی را گذرانده‌اند اما پس از ثبت‌نام دانش‌آموزان در مدرسه اعلام شده مدرسه به بخش خصوصی واگذار شده‌ است. وی با اشاره به اینکه ممکن است برخی از موسسان استانداردهای لازم را برای جذب معلم رعایت نکنند، بیان کرد:‌ در سال‌های گذشته شاهد بودیم برخی مدارس غیردولتی به دلیل مسائل اقتصادی برخی مسائل اخلاقی را رعایت نکرده‌‌اند و به حداقل‌ها اکتفا کرده‌‌اند. واگذاری مدرسه با دانش‌آموز به بخش خصوصی صحیح نیست و باید راهکارهای دیگری را برای حل مشکلات
آموزش و پرورش طراحی کنیم. اینکه گفته می‌شود آموزش و پرورش برای حل مشکل کمبود نیرو در برخی مناطق اقدام به واگذاری مدرسه به بخش خصوصی کرده است برای حل مشکلات به صورت کوتاه‌مدت مناسب است و برای درازمدت
کارگشا نیست.

گروه فرهنگ و هنر: موسیقی‌ مذهبی- آیینی‌ ریشه بسیار کهن در فرهنگ پارسی دارد. طلیعه قابل توجه موسیقی مذهبی - آیینی حتی عبادی در میان ایرانیان ریشه در فرهنگ موسیقی‌ عاشورایی‌ دارد.نقش پررنگ موسیقی‌ در اجرای‌ آیین‌های عاشورایی را می‌توان در اجرای تعزیه در فرهنگ اسلامی ایرانی جست‌وجو کرد. در بررسی‌ این‌ موسیقی‌، توجه‌ به‌ سایر شاخه‌های‌ فرهنگی‌ ـ هنری‌ مانند ادبیات‌، درام‌، حماسه‌، اسطوره‌، نمایش‌، آرایش‌ صحنه‌، لباس‌، نگارگری‌، زبان‌، لهجه‌ و گویش‌ و... اجتناب‌ ناپذیر است‌.
موسیقی‌ آیینی‌- مذهبی اسلامی‌ را می‌توان‌ با توجه‌ به‌ محتوا و عملکرد آن‌ به‌ چند دسته‌ اصلی‌ تقسیم‌ کرد: 1- عاشورایی 2‌- عبادی‌3 - تعزیه‌4 - صوفیانه‌، عارفانه‌ و خانقاهی. ‌از میان‌ 4 گروه‌ فوق‌، موسیقی‌ عاشورایی‌ و تعزیه‌ فقط‌ به‌ مذهب‌ شیعه‌ تعلق‌ دارد. در عین‌ حال‌ موسیقی‌ عبادی‌ و تا حدودی‌ خانقاهی‌ نیز در مذهب‌ شیعه‌ رواج‌ داشته‌ و دارد. ام‍ا موسیقی‌ مذهبی‌ سایر فرق‌ اسلامی‌ ـ جز در مذهب شیعه‌ ـ تنها به‌ موسیقی‌ عبادی‌ و صوفیانه‌ و خانقاهی‌ محدود است‌.
موسیقی‌ عاشورایی‌
موسیقی‌ عاشورایی‌ یکی‌ از شاخص‌ترین‌ نمونه‌های‌ موسیقی‌ مذهبی‌ ایران‌ به‌ شمار می‌رود. نوحه‌ در انواع‌ مختلف‌، شاخص‌ترین‌ نوع موسیقی‌ عاشورایی‌ است‌. تأثیر و حضور نغمه‌های‌ بومی‌ در نوحه‌ها و مرثیه‌ها و حضور قدیمی‌ترین‌ آهنگ‌های‌ ایرانی در میان‌ نوحه‌ها و مرثیه‌ها از جمله‌ ویژگی‌های‌ این‌ بخش‌ از موسیقی‌ مذهبی‌ اسلامی‌ در ایران‌ است‌. اگر چه‌ موسیقی‌ عاشورایی‌ در شکل‌ غالب‌ دارای‌ متن‌ بوده‌ و با کلام‌ است، اما در این‌ بخش‌ از موسیقی‌ از سازهای‌ مختلفی‌ که‌ بیشتر در گروه‌های‌ خود صدا (ایدیوفون‌)، پوست‌‌صدا (ممبرانوفون‌) و هواصدا (آیروفون‌) قرار می‌گیرند نیز استفاده‌ می‌شود. از  جمله‌: سنج‌، کرب‌، زنجیر و... از گروه‌ خود صداها. نقاره‌، دهل‌، طبل‌، دمام‌ و... از گروه‌ پوست‌ صداها. کرنا، سرنا، بوق‌ صدفی‌، بوق‌ برنجی‌، نی‌ لبک‌ و... از گروه‌ هواصداها. براساس‌ مشاهدات‌، سازهای‌ زهی‌ نقش‌ مستقیمی‌ در همراهی‌ یا اجرای‌ موسیقی‌ عاشورایی‌ ندارند. شاخص‌ترین موسیقیدان‌های عاشورایی ابوالحسن‌خان اقبال آذر است.وی نواهای عاشورایی خود را از تعزیه آغاز کرد و صفحات به جا مانده از وی درآخر عمر با  قدرت حنجره طلایی  او در 104 سالگی ضبط شدند.در تعزیه فقط بازیگرانی که در نقش معصومان ویاران امام ظاهر می‌شوند حق دارند آواز بخوانند و به اصطلاح امروزی دیالوگ‌های خود را با موسیقی ادا کنند.در تعزیه شبیه‌خوان حضرت عباس چهارگاه می‌خواند. چهارگاه یکی از 7 دستگاه موسیقی ایرانی است که ماهیتی حماسی دارد.  اهمیت موسیقی آوازی در تعزیه به‌گونه‌ای است که ایفاگران نقش‌ها باید از دستگاه‌های موسیقی مطلع باشند تا اگر نقش آنها تغییر یافت، بتوانند در آواز معین بخوانند. آنان با تشخیص بجا و صحیح کاربرد نغمه‌ها و جایگاه آنها در تعزیه جهت تأثیر‌گذاری بیشتر آن در قلوب مردم، سود جستند. این هنرمندان در اثر سال‌ها ممارست دریافتند چه دستگاه‌ها و گوشه‌هایی را در هر یک از مجالس مختلف به‌کار گیرند تا بازتاب حسی مطلوبی داشته باشد.
میراث‌داران موسیقی عاشورایی
پایبندی به مناسک و سنن دینی و مذهبی یکی از بارزترین خصایص ایرانیان است،  با درنظر گرفتن چنین مهمی، حفظ و بقای  سنت‌ موسیقی عاشورایی سال‌هاست در تولیدات موسیقایی ایرانی رنگ باخته است. موسیقی عاشورایی هیچگاه در عرصه موسیقی سنتی و کلاسیک ایرانی به‌صورت شایسته تجلی نداشته است و عمدتا موسیقی خانقاهی است که با صورت‌های گوناگون در جریان اصلی موسیقی کلاسیک متجلی می‌شود.با توسعه موسیقی پاپ ایرانی در دهه 70 تلاش‌هایی برای اعتلای موسیقی عاشورایی با اجراهای پاپ صورت پذیرفت اما تلاش‌های مذکور صورت جریان‌سازی نداشته و ندارند و تک‌آهنگ‌های منتشر شده مبتنی بر تلاش فردی شکل گرفته‌اند  و پیوسته از انواع بدایع ذوقی و هنری و مقطعی  سود برده‌اند.البته آلبوم‌های عاشورایی غریبانه یک و دو با صدای غلام کویتی‌پور تنها رویداد موسیقایی حماسی - آیینی به شمار می‌رود اما در عرصه موسیقی پاپ آنچه مسلم است انگیزشی برای اعتلای موسیقی عاشورایی وجود نداشت.
یکی از آلبوم‌هایی موسیقایی عاشورایی که به صورت مدرن و اتکا به پاپ‌خوانی بدل به اثر ماندگاری شده آلبوم مولای عشق با صدای علیرضا عصار است  با طلوع ماه محرم می‌توان به بررسی دوباره آلبوم عاشورایی علیرضا عصار پرداخت. علیرضا عصار در اسفند سال 82 درست در میانه محرم آلبوم مولای عشق را منتشر کرد. این آلبوم که از 7 قطعه تشکیل شده کاملا حال و هوای محرمی دارد و هرچند در مورد محرم کمتر آلبوم موسیقی منتشر شده اما از بهترین آثار در زمان خودش بود. دکلمه‌های این آلبوم را عصار به همراه مهدی شریفی خوانده و آهنگ‌های این آلبوم عبارتند از: ورود کاروان به کربلا،خاک خونین،جنگ حضرت عباس(ع)، حسرت دینار، سجاده عشق، جنگ امام‌حسین(ع)، مولای عشق.
در آن دوران در آغاز دهه 80 آلبوم عشق الهی را منتشر کرد. در این‌آلبوم قطعه‌ای اعتراضی گنجانده شده بود با موضوع وضعیت موجود سیاسی آن سال‌ها  با عنوان خیابان‌خواب‌ها.خیابان‌خواب‌ها در آن شرایط جسورانه خوانده و در میان مردم فراگیر شد و طبیعتا دردسر‌های مربوط به خواندن این قطعه سال‌ها دامنگیر علیرضا عصار بود اما در آلبوم مولای عشق که متن اغلب قطعات به توصیف روز عاشورا می‌پردازد به وضعیت موجود سیاسی سال انتشار طعنه می‌زند. با این توصیف آلبوم مولای عشق با توصیف واقعه عاشورا به شرایط تحلیلی با رویکرد معترضانه به فضای سیاسی اوایل دهه هشتاد می‌پردازد و این لحن معترض شیعی عصار در دوره‌های مدیریتی فرهنگی پس از انتشار آلبوم مولای عشق برایش دردساز می‌شود.
 متن اشعار زیبای مهدی شریفی  در پیوست با رویداد عاشورا به دوران اوایل دهه 80 نقب می‌زند و اعتراض کلانی را نسبت با رویدادهای آن مقطع تاریخی  مطرح می‌کند. البته پیامد گوش سپردن به این آلبوم عاشورایی این است که مهتران و کهتران خواهند فهمید که کربلا هیچگاه آوردگاه مذاکره نبود. اگر کسی بنا به مصلحت چنین پیامی را سعی می‌کند به صورت استنباطی از واقعه کربلا و عاشورا برداشت و عرضه کند کافی است او را هدایت کنیم به قطعه خاک خونین. در این قطعه با شور و حزنی حماسی عصار می‌خواند:
قبله تو عشق و مستی، قتلگاه
این قبایل قبله‌هاشان بر گناه
 ما خدایان زیادی ساختیم
مال مردم را به خود پرداختیم
یکی از ویژگی‌های آلبوم مولای عشق این است که شیوه نوحه‌خوانی که آکنده از اقتباس‌ها و نوآوری‌هاست به‌عنوان گونه‌ مهم و پر‌طرفداری از میراثِ موسیقی عزا در ایران در نوع تنظیم قطعه خاک خون به خوبی شنیده می‌شود. در این میان، شورخوانی یکی از ارکان اصلی موسیقی سوگ در ماه محرم است و پیوند تازه‌ای با عناصر پیچیده‌تر موسیقایی دارد که در آلبوم سجاده عشق شنیده می‌شود. آلبوم مولای عشق به دلیل متن جاری در کلیت اثر هیچگاه بوی کهنگی نخواهد گرفت. سازندگان اثر   از لحاظ مضمون، نوحه  و شعرخوانی را در پیوند با  فرم‌موسیقی مذهبی  عاشورایی ترکیب کرده‌اند  با این تفاوت که ریتم نقش مهم‌تری از شعر در آن ایفا می‌کند و تنظیم قطعاتی مثل خاک خون،مولای عشق و سجاده عشق   از لحاظ فرم بر ریتم عاشورایی  استوار است و در بین انواع موسیقی دستگاهی بیشترین شباهت را به تصنیف موسیقی ایرانی - عاشورایی  دارد و سازندگان به علت داشتن اشراف به موسیقی ردیف دستگاهی، کیفیت ریتمیک آلبوم را ارتقا داده‌اند.  ریتم مهم‌ترین نقش را در این آلبوم دارد، زیرا این فرم از موسیقی برای سینه‌زنی و زنجیرزنی مورد توجه است و برای این نوع از عزاداری وجود ضرباهنگ امری مهم است. نوحه‌خوانی از لحاظ فرم بر پایه ریتم استوار است و در بین مکاتب موسیقی دستگاهی بیشترین شباهت را به تصنیف موسیقی ایرانی دارد. در این آلبوم علاوه بر قطعات موسیقایی مهدی شریفی و علیرضا عصار اشعار شریفی را به صورت دکلمه با نوای ملایم عاشورایی می‌خوانند و صدای شریفی به همراه قالب حماسی‌خوان عصار ترکیب هارمونیک خوبی را در این آلبوم به‌وجود آورده است. مولای عشق از معدود تلاش‌های گونه موسیقی پاپ برای زنده نگاه داشتن موسیقی عاشورایی است.

مهدی طاهرخانی: مهم‌ترین اتفاقی که در طول ۲ هفته اخیر رخ داده و مسؤولان باید نسبت به آن حساس باشند این است؛ فوتبال از تلویزیون پخش نمی‌شود اما باز هم خبری از حضور تماشاگران در ورزشگاه‌ها نیست. این در حالی رخ می‌دهد که مربیانی مثل قلعه‌نویی در فصول قبل مدعی بودند کیفیت تیم‌های آنان ربطی به این گریز ندارد و هواداران به خاطر مشکلات مختلف ترجیح می‌دهند از پای تلویزیون بازی‌ها را ببینند. وقتی ناباورانه ویروس گریز تماشاگر از سکوی ورزشگاه به جان فوتبال ما افتاد، تجویزها از سوی اهالی این رشته مختلف بود چون هر یک دلیل خاصی را بر خلق این پدیده موثر می‎دانستند. یکی از رایج‌ترین آنها که همواره تکرار می‌شد به نقش پخش مستقیم بازی‌های لیگ از تلویزیون اشاره می‌کرد. این دسته از افراد اعتقاد داشتند چون برخلاف دهه 60 و اواسط دهه 70 خورشیدی همه مسابقات به صورت مستقیم از تلویزیون پوشش داده می‌شود از این رو تماشاگران ترجیح می‌دهند مسابقه را از پای گیرنده‌های خود تماشا کنند اما همین برهان با آنتی‌تز موثری روبه‌رو بود؛ مگر بازی‌های بارسا و رئال و دیگر تیم‌های بزرگ جهان پخش مستقیم نمی‌شود؟ ۲ فصل قبل حتی برای نخستین بار به صورت آزمایشی یک بازی لیگ سری A بین یووه و رم به صورت سه‌بعدی پخش شد اما هیچ‌یک از اینها هرگز تاثیری در حضور هواداران در ورزشگاه نداشت. آنهایی که تنها یک بار یک بازی فوتبال را از نزدیک دیده باشند می‌دانند آنچه از تلویزیون پخش می‌شود هرگز به اندازه حضور در ورزشگاه، جذابیت و هیجان ندارد. اینک با وقوع اتفاق اخیر اصل داستان و حقیقت گریز تماشاگر از ورزشگاه‌های ایران مشخص شده است. از روزی که به علت جنگ فدراسیون و رسانه ملی حتی یک فریم از بازی‌ها از تلویزیون پخش نشد، ۳ مصاف تقریبا حساس در ورزشگاه آزادی برگزار شد اما در کمال تعجب تعداد هواداران ۲ تیم استقلال و پرسپولیس در این ۳ بازی روی هم رفته به 10 هزار نفر هم نرسید. آنهایی که مدعی‌اند پخش زنده بازی‌ها موجب شده تا تماشاگر به ورزشگاه نیاید حالا چه توجیهی برای کچل شدن سکوها دارند؟ پرسپولیس یک بازی حساس با سایپا داشت اما هوادار این تیم با علم به اینکه مطمئن بود نه از تلویزیون بازی را می‌بیند و نه رادیو ثانیه‌ای از آن را گزارش می‌کند خیلی راحت به تیم محبوبش پشت کرد و شاید تنها پیگیر نتیجه نهایی بود. این اتفاق دقیقا در بازی با راه‌آهن در جام حذفی هم تکرار شد و مصاف استقلال و پارسه هم چنین حکایت تلخی داشت. از این پس آنهایی که می‌خواهند برای معضل خالی شدن سکوها نسخه شفابخش تجویز کنند علت‌یابی ساده‌تر است. دلیل قهر تماشاگر، پخش زنده مسابقات نیست که اگر بود تا نیم ساعت قبل از بازی حساس استقلال و پارسه تنها 10 استقلالی روی سکوهای آزادی نبودند. مشغله کاری هم بهانه‌ای بیش نیست چرا که در بهترین زمان یعنی عصر پنجشنبه و شامگاه جمعه هم تعداد حضور هواداران به بیش از 10 هزار نفر نمی‌رسد و این برای فوتبالی که روزگار نه‌چندان دوری از بازی‌های میان هفته‌اش 80 هزار هوادار دیدن می‌کردند یعنی یک مرگ تدریجی. دلیل هرچه باشد آنچنان قوی و محکم به پخش زنده مرتبط نیست. دیر یا زود فدراسیون و رسانه ملی صلح می‌کنند و شاهد از سرگیری پخش مستقیم پیکارها خواهیم بود اما این سکته (قطع شدن پخش مستقیم مسابقات از رادیو و تلویزیون) زنگ هشداری بود برای آنهایی که بی‌کیفیت شدن فوتبال ایران را سهوا یا عمدا فراموش کردند و تنها دلیل فرار هواداران را به مسائلی از قبیل مشغله زندگی و سهولت دیدن بازی‌ها از پای تلویزیون ربط دادند. استدلال آنها غلط از آب در آمد. این فوتبال روز به روز بیشتر در حال از دست دادن مخاطبان اصلی‌اش است و شاید تنها خروجی مثبت پخش نشدن بازی‌های لیگ، پی بردن به این واقعیت تلخ بود. چگونه مدیران ۲ تیم فوتبال پرسپولیس و استقلال ادعا می‌کنند هر کدام 30 میلیون هوادار دارند اما 1/0 درصد این جمعیت هم با علم به اینکه ایمان دارند بازی از تلویزیون نمایش داده نمی‌شود باز هم حاضر به تماشای محبوب خود از نزدیک نیستند؟ قصد و نیت ادامه خودفریبی نباشد وقت تامل است و مهم‌تر از آن اندیشیدن چاره.

گروه بین الملل: بیش از 100 مورد  تعرض، مزاحمت و متلک به یک زن جوان  ظرف نصف روز پیاده‌روی در خیابان‌های قلب اقتصاد جهان! نیویورک جایی است که صاحبان آسمانخراش‌های بلندش مدعی برپایی نظم نوین جهانی هستند اما آن پایین در پیاده‌روهای مهد آزادی و دموکراسی یک زن رهگذر آماج همه گونه رفتارهای غیراخلاقی قرار می‌گیرد. گویی در سطح بالاترین منطقه آمریکا هیچ  نظمی در کار نیست و هیچ جایی برای زنان نیست. «شوشانا رابرتس» دختر جوان آمریکایی با ظاهری معمولی و یک پیراهن و شلوار ساده سیاه رنگ با 10 ساعت قدم زدن در نیویورک و ثبت 108 مورد تعرض، از پدیده آزار و تعرض زنان در خیابان‌های آمریکا پرده برداشت. او برای ضبط کردن «متلک پرانی‌های» رهگذران، دستگاه ضبط صوت بر دست‌های خود نصب کرد و سپس بدون هرگونه توجه به حرف‌هایی که رهگذران به او می‌زدند، به قدم زدن در خیابان‌های نیویورک پرداخت. در این میان، «راب بلیس» همراه شوشانا که پیشاپیشِ او قدم می‌زد، در کوله‌پشتی خود دوربینی تعبیه کرد تا از موارد تعرض به شوشانا فیلمبرداری کند.
نکته اینجاست که به‌رغم وجود یک همراه مرد پیشاپیش شوشانا رابرتس و حضور نامحسوس عوامل گروه در حوالی او، دلیل انتخاب این بازیگر داشتن کمربند سیاه تکواندو بوده تا در صورت حمله فیزیکی به او که در خیابان‌های نیویورک مساله‌ای محتمل برای یک زن تنهاست بتواند از خود دفاع کند. با این همه او پس از پیاده‌روی 10 ساعته اعتراف کرد در لحظاتی استرس تمام وجودش را فرا گرفته بود چرا که مزاحمت‌های خیابانی تنها به متلک‌هایی مثل «لعنتی»، «صبح بخیر» یا «برنامه امروزت چیست...؟» خلاصه نمی‌شدند بلکه اهانت‌های جنسی و حتی تعقیب او را هم در بر می‌گرفتند که در یک مورد توسط پسری شبیه به رئیس‌جمهور آمریکا به مزاحمتی 5 دقیقه‌ای تبدیل می‌شود. فیلم خلاصه شده 2 دقیقه‌ای این «زن آزاری آمریکایی» روی یوتیوب تنها ظرف 2 روز بیش 10 میلیون بازدید داشته است. این ویدئو، در چارچوب برنامه‌های یک سازمان غیرانتفاعی مبارزه با تعرض و آزارجنسی زنان در آمریکا تحت عنوان «هولابک» تهیه شده است. این سازمان را «امیلی می»  پایه‌گذاری کرده است.  امیلی می، همواره در ترجمه تعرض و آزار جنسی زنان، از مفهوم هندی این اصطلاح استفاده می‌کند که به معنی «خشمگین کردن زنان» است. مقایسه دردسرهای این دختر جوان آمریکایی در پیاده‌روهای منهتن که نخبه‌ترین اقشار ایالات متحده در آنها تردد می‌کنند بویژه از آن رو می‌تواند برای زنان ما مرجعی برای مقایسه باشد  که شوشانا یک رگ آسیایی هم دارد و به مردان آمریکایی التماس کرده است که این رفتار زننده‌شان با زنان را متوقف کنند. شاید روی او با باراک اوباما هم بوده است.
 

گروه بین‌الملل: رژیم صهیونیستی، صبح پنجشنبه صحن مسجدالاقصی را برای اولین بار از تاریخ اشغال شهر بیت‌المقدس از سال 1967 به روی نمازگزاران و زائران بست. علت بسته شدن مسجدالاقصی بروز درگیری میان جوانان فلسطینی و پلیس رژیم صهیونیستی از چهارشنبه به خاطر سوءقصد به جان خاخام یهودا گلیک  (48 ساله) از رهبران راستگرای تندروی صهیونیست و پس از آن شهادت معتز حجازی (32 ساله) از اسرای آزاد شده جنبش جهاد اسلامی فلسطین توسط پلیس صهیونیستی بود که گفته می‌شود در این عملیات سهیم بوده است. مسؤولان اسرائیلی گفتند که این مرد به نام یهودا گلیک، یک فعال متولد آمریکا و وابسته به جنبشی است که از یهودیان می‌خواست در مکانی که آن را جبل‌المعبد می‌نامند، نماز به جای بیاورند. وضعیت مسجدالاقصی یکی از خطوط قرمز فلسطینیان است؛ یهودیان اجازه بازدید از این مکان را دارند اما اجازه ندارند در آن مراسم مذهبی خود را برگزار کنند. گفته می‌شود کابینه بنیامین نتانیاهو قصد دارد به یهودیان اجازه دهد در مسجدالاقصی به
راز و نیاز بپردازند اما مسلمانان فلسطینی به مقامات اسرائیل درباره پیامدهای چنین تصمیمی هشدار داده‌اند. حتی گاهی اوقات یهودیانی که تحت عنوان بازدید به صحن مسجدالاقصی وارد می‌شوند در این مکان به نیایش می‌پردازند و با این کار خشم فلسطینیان را برمی‌انگیزند.
استقبال از ترور طراح یورش به مسجدالاقصی
یهودا گلیک، چهارشنبه‌شب هنگام ترک کنفرانسی خبری در مرکز بگین در قدس اشغالی از سوی فردی موتورسوار از فاصله نزدیک هدف تیراندازی قرار گرفت و مرد. گلیک از مسؤولان گروهک «هیات امنای جبل‌الهیکل» بود که تلاش می‌کرد با تحریک یهودیان به حمله به مسجدالاقصی مقدمات تخریب این مسجد را فراهم کند. وی همچنین طراح حملات اخیر صهیونیست‌ها به مسجدالاقصی بود. جنبش حماس، روز پنجشنبه با استقبال از عملیات تیراندازی به گلیک، گسترش این نوع عملیات مقاومت را خواستار شد. جنبش جهاد اسلامی فلسطین نیز با انتشار بیانیه‌ای کوتاه، اعلام کرد که معتز حجازی وابسته به این جنبش است و عملیات او را اقدامی انقلابی اعلام کرد.
استقرار گسترده پلیس صهیونیستی در قدس
پس از انتشار خبر شهادت معتز حجازی در بیت‌المقدس، محله‌های مختلف این شهر شاهد اعتراضات فلسطینی‌ها بود و نظامیان اشغالگر آن را به یک پادگان نظامی تبدیل کردند. شهرک‌نشینان هم تلاش کردند از شرایط جدید برای یورش به مسجدالاقصی استفاده کنند. رژیم صهیونیستی نیز به دنبال نگرانی از تشدید ناآرامی‌ها، پنجشنبه‌شب تصمیم به بازگشایی مجدد مسجدالاقصی گرفت و در عین حال صدها نیروی پلیس را در قدس مستقر کرده است. رژیم اشغالگر قدس، روز گذشته هم فقط به مردان با سن بالای 50 سال اجازه داد که برای اقامه نماز وارد مسجدالاقصی شوند. همزمان یک مقام ارشد امنیتی رژیم صهیونیستی گفت که اعتراضات و بی‌ثباتی در بیت‌المقدس ممکن است هفته‌ها و ماه‌ها به درازا بکشد. این مقام امنیتی اسرائیل به شبکه 10 رژیم صهیونیستی گفت که تخمین‌ها و بررسی‌های ما نشان می‌دهد که هیچ سازمان یا دستور سازمان‌یافته‌ای پشت ناآرامی‌ها و اعتراضات اخیر در شرق بیت‌المقدس وجود ندارد. براساس این گزارش، بخش شرقی بیت‌المقدس از چند ماه پیش و بویژه از چند هفته پیش با تنش‌ها و خشونت‌های شدیدی روبه‌رو است که نگرانی‌ها را درباره شکل گرفتن سومین انتفاضه افزایش داده است. انتفاضه، قیام فلسطینیان بر ضد اشغالگری اسرائیل در سرزمین‌های فلسطینی است که تاکنون هزاران قربانی در میان فلسطینیان برجا گذاشته است.
واکنش‌ها به بسته شدن مسجدالاقصی
بستن مسجدالاقصی با اعتراض‌های گسترده‌ای در داخل و خارج فلسطین اشغالی همراه شده است. گروه‌های مبارز فلسطینی دیروز را در سرزمین‌های اشغالی «جمعه خشم» اعلام کردند و فلسطینی‌ها را به حرکت به سوی مسجدالاقصی در این روز فراخواندند. فلسطینی‌ها نگران طرح‌های اسرائیل درباره مسجدالاقصی هستند. یوسف ادعیس، وزیر اوقاف و امور دینی قدس در واکنش به بستن مسجدالاقصی برای اولین بار پس از سال 1967 گفت که این اقدام توطئه‌ای جدید برای تقسیم زمانی و مکانی مسجدالاقصی است. وی به رژیم صهیونیستی هشدار داد که ادامه این اقدامات باعث بروز جنگی دینی در منطقه خواهد شد و همه جهان را درگیر خواهد کرد. نبیل ابو ردینه، سخنگوی ریاست تشکیلات فلسطین گفت، ادامه این تجاوزات به مثابه اعلام جنگ علیه مردم  فلسطین و مقدساتش و امت عربی و اسلامی بوده و رفتاری خطرناک است که به تنش و بی‌ثباتی بیشتر و ایجاد فضای منفی می‌انجامد. حماس نیز در بیانیه‌ای از همه فلسطینی‌های کرانه باختری رود اردن خواست که فلسطینی‌های قدس را در میدان مبارزه با رژیم صهیونیستی تنها نگذارند و انتقام خون شهدا بویژه «معتز حجازی» را بگیرند. حزب‌الله لبنان پنجشنبه‌شب در بیانیه‌ای اقدام نیروهای رژیم اشغالگر قدس در بستن مسجدالاقصی به روی نمازگزاران و سایر اقدامات مداوم آنها علیه این مسجد و قدس شریف را محکوم کرد و از ملت‌های عربی و اسلامی خواست تا به‌طور منسجم از ملت فلسطین و مقاومت دلاورانه آنها حمایت کنند. جنبش انصارالله یمن روز پنجشنبه اقدام رژیم اسرائیل در بستن مسجدالاقصی و تحریک احساسات همه مسلمانان جهان را محکوم کرد. این جنبش تاکید کرد که ملت‌های عربی و اسلامی این مسؤولیت بزرگ را دارند که دشمنی خود را به سمت دشمن واقعی امت اسلامی (رژیم اسرائیل) معطوف کنند. همچنین اردن بستن مسجدالاقصی را اقدامی خطرناک از سوی رژیم صهیونیستی و تروریسم دولتی دانست که نمی‌توان آن را پذیرفت یا در برابر آن سکوت کرد.
بستن الاقصی یعنی انتقاضه جدید
یکی از رهبران حماس تاکید کرده است که  بسته شدن مسجدالاقصی به دست صهیونیست‌ها، اقدام بسیار خطر‌ناکی است که هیچگاه در تاریخ معاصر این مکان مقدس روی نداده است. این اقدام بازی با احساسات مسلمانان و یک جنایت است که تنها ملت فلسطین را به سوی یک انتقاضه جدید سوق خواهد داد.«مشیر المصری» در گفت‌وگو با تسنیم ادامه داد: گزینه استراتژیک مقاومت به تنهایی می‌تواند برای مقابله با اقدامات رژیم صهیونیستی مفید واقع شود. همچنین گزینه وحدت از گزینه‌های مهم فلسطینیان است، زیرا مساله قدس باید در اولویت‌ همه گروه‌های فعال و مبارز قرار داشته باشد. وی به راه افتادن انتفاضه سوم را برای مقابله با اقدامات تجاوزکارانه این رژیم در مسجدالاقصی ضروری دانست.
 سکوت اعراب در برابر تعرضات صهیونیست‌ها
یکی از رهبران بلندپایه جنبش حماس تاکیدکرد مقاومت تنها گزینه برای مقابله با اقدامات خصمانه رژیم صهیونیستی در شهر بیت‌المقدس و مسجدالاقصی است. موسی ابومرزوق، نایب‌رئیس دفتر سیاسی حماس از مواضع کشورهای عربی درباره تشدید اقدامات خصمانه و موهن رژیم صهیونیستی بر ضد مسجدالاقصی بشدت انتقاد کرد و گفت: «ما هر روز شاهد تعرض و بی‌حرمتی اسرائیل به مسجدالاقصی هستیم و این مسجد کشورهای عربی را ندا می‌دهد از خواب بیدار شوید و از این مکان مقدس دفاع کنید.» ابومرزوق افزود: با توجه به تداوم اقدامات خصمانه و توسعه‌طلبانه اسرائیل، کشورهای عربی و اسلامی باید از مقاومت و جهاد برای دفاع از مسجدالاقصی حمایت کنند.

سوئد کشور مستقل فلسطین را به‌رسمیت شناخت
دولت سوئد، روز پنجشنبه به عنوان اولین کشور اروپایی، فلسطین را به رسمیت شناخت. دولت سوئد معتقد است براساس قوانین بین‌المللی، فلسطین باید کشوری مستقل باشد به این معنا که باید دولتی شناخته شده برای سرزمینی مشخص و اشغال شده وجود داشته باشد. سوئد با این کار به جمع 135 کشوری ملحق شده است که فلسطین را به رسمیت شناخته‌اند. پس از این اقدام سوئد، اسرائیل سفیر خود را از سوئد فراخواند. این درحالی است که محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین این اقدام را ستوده است. به‌هرحال، دولت چپگرای جدید سوئد این گام را در مسیر سیاست‌های خود درباره منطقه خاورمیانه برداشته است، حال آنکه این اقدام، عواقب ناشناخته‌ای به همراه دارد. به هرحال، دولت جدید سوئد گردن خود را فراز کرده است باآنکه منتقدان آن می‌گویند این کار سبب مخدوش شدن وجهه سوئد در جایگاه میانجی صادق در مسائل بین‌المللی می‌شود. این نشانه‌ها موید افزایش خشم و ناراحتی بین‌المللی از عملکرد اسرائیل است. سازمان ملل متحد نیز از اقدامات اسرائیل در توسعه شهرک‌هایش بشدت انتقاد کرده است.

 

در حالی که موج بزدل خواندن نخست‌وزیر اسرائیل توسط مقامات و رسانه‌های آمریکایی شتاب می‌گیرد، کاریکاتوری جدید  که بنیامین نتانیاهو را عامل حملات 11 سپتامبر نشان می‌دهد، تنش‌های اخیر بین واشنگتن و تل‌آویو  را تشدید کرده است. نکته اینجاست که این طرح جنجالی افشاگری از درون محسوب می‌شود و آموس بیدرمن، کاریکاتوریست اسرائیلی آن را کشیده است. او  در این کاریکاتور  نتانیاهو را   خلبان  هواپیمایی که ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ به مرکز تجارت جهانی در نیویورک اصابت کرد، به تصویر کشیده است. روزنامه اسرائیلی هاآرتص روز پنجشنبه این کاریکاتور جنجالی را منتشر کرد. بیدرمن در پیامی در پایگاه توئیتر به زبان عبری می‌گوید: «پیام این کاریکاتور این است که  نتانیاهو خودخواهانه فقط به دنبال تخریب روابط بین اسرائیل و آمریکاست و ما را به سمت فاجعه‌ای در مقیاس واقعه 11 سپتامبر سوق می‌دهد». او به هاآرتص گفت: «قصد من به هیچ عنوان ناراحت کردن یا توهین به هیچکس نبود. من به  اندازه کافی از حساسیتی که ۱۱ سپتامبر برای مردم آمریکا دارد، مطلع نبودم». انتشار این کاریکاتور چند روز پس از آن صورت می‌گیرد که یک مقام ارشد دولت اوباما، نتانیاهو را شخصی «بزدل» توصیف کرد. این مقام آمریکایی که خواست نامش فاش نشود در پاسخ به سوال نشریه آتلانتیک  که از وی پرسیده بود کدام رهبر خارجی باراک اوباما را بیش از همه مایوس می‌کند، گفت: «مشکل نتانیاهو این است که او فردی بزدل است».  در همین حال، آبراهام فاکسمن، مدیر یک گروه طرفدار اسرائیل موسوم به  «اتحادیه ضد افترا» در واکنش به این کاریکاتور  گفت:  این کاریکاتور از بسیاری جهات  توهین‌آمیز بود. او در بیانیه‌ای اظهار داشت: «این کاریکاتور نه‌تنها تصویر نادرستی از تنش‌های احتمالی موجود بین دولت آمریکا و نتانیاهو ارائه داده است، بلکه به یاد و خاطره  هزاران آمریکایی بی‌گناه و دیگر افرادی  که به طرزی غم‌انگیز در حادثه 11 سپتامبر جان باختند، بی‌حرمتی کرده است». فاکسمن همچنین استدلال کرد این کاریکاتور تئوری‌های توطئه درباره حملات 11 سپتامبر را تقویت می‌کند و تصریح کرد که هنوز بخش‌های بزرگی از جهان اسلام این موضوع را باور دارند. طنز سیاسی در یک روزنامه اسرائیلی، آن هم روزنامه‌ای که از استانداردهای مطبوعاتی بالایی برخوردار است، امری بسیار نامطلوب و غیرمسؤولانه‌ بوده است».