گروه سیاسی: جواد ظریف در حاشیه آخرین دور گفت‌و‌گوهای هسته‌ای با آمریکا و متحدان اروپایی‌اش به تراس هتل محل اقامتش رفته و با تلفن و بعد با عراقچی گفت‌و‌گو می‌کند. جان کری به پارکی در نزدیکی هتل رفته و در حالی که ماموران امنیتی زیادی او را احاطه کرده‌اند، با تلفن در حال صحبت با کاخ سفید است. اینها تصاویری است که به بهترین وجه، اوج نگرانی‌ها و استرس‌های موجود در فضای گفت‌وگوهای هسته‌ای در وین را نشان می‌دهد. بعد از تعلیق موقت گفت‌وگو‌ها در روز جمعه، قرار شده بود جان کری به پاریس رفته و با سایر متحدانش به گفت‌و‌گو بنشیند و از طرف ایرانی نیز قرار بود عراقچی یا ظریف به تهران بازگشته و آخرین نظرات را نیز به مقام‌های عالی کشور انتقال دهند. هیچ کدام از طرفین با این حال وین را ترک نکردند زیرا آنطور که تیم هسته‌ای ایران بیان کرده بود مساله جدیدی وجود نداشت که بتوان درباره آن با تهران مشورت کرد. آنها روز شنبه بشدت سرگرم مطالعه راهکارهای نوین و همچنین مشورت گرفتن از سایر دیپلمات‌ها و متحدانشان بودند و دوباره روز گذشته در حالی پنجمین دور از گفت‌و‌گوهای سه‌جانبه‌شان را برگزار کردند که رسانه‌ها عنوان می‌کردند خوش‌بینان به توافق نهایی نیز سعی می‌کنند پیش‌بینی‌های خود را محتاطانه‌تر
بیان کنند.
جان کری در مدت دوره بسیار کوتاه و یک‌روزه تعلیق مذاکرات، در وین بیکار نبود. او دائما در حال صحبت با متحدانش در نقاط مختلف دنیا بود. او ضمن دیدار با مقامات ترکیه، قطر، امارات، بحرین و کویت روز گذشته نیز به یکباره میزبان سعود الفیصل، وزیر خارجه عربستان‌سعودی بود تا درباره این مذاکرات با او نیز گفت‌و‌گو کند. تعدادی از خبرنگاران مستقر در وین این اقدامات را نشاندهنده تلاش کری برای اقناع متحدانش به قبول کردن توافقی دانستند که او با همکاری کا‌ترین اشتون در حال امضا با تهران بوده است. تا قبل از این ملاقات‌ها بیان می‌شد احتمال رسیدن به توافق بسیار پایین است اما بعد از این دیدار‌ها به نظر می‌رسید باید منتظر خبر مهمی از هتل کوبورک در روز دوشنبه باشیم.  تا چند هفته گذشته برخی منابع خبری از خوش‌بینی‌های خود از رسیدن به نتیجه نهایی آمریکا در این دور از گفت‌و‌گو‌ها می‌گفتند اما بعد از مذاکرات مسقط بود که دوران خوش‌بینی به وعده‌های آمریکا نیز به پایان رسید. جان کری در عمان حرف آخر را بیان کرده بود: رئیس‌جمهور آمریکا هیچ تضمینی برای برداشته شدن کامل تحریم‌ها به ایران نمی‌دهد. درباره نحوه برخورد کنگره با توافق هسته‌ای نیز تضمینی ارائه نخواهد شد و در مقابل ایران باید تصمیم سخت نهایی را گرفته و از بسیاری از مواضع قبلی خود کوتاه بیاید. همین مسائل بود که باعث شد میزان خوش‌بینی به مذاکرات هسته‌ای به صورت قابل توجهی پایین بیاید. در اولین دور از گفت‌و‌گوهای نهایی در وین نیز چیزی تغییر نکرد. آنطور که مقامات آمریکایی به شرط نا‌شناس ماندن به خبرنگاران بیان کرده‌اند، هیچ طرح جدیدی روی میز نیست. کارهای کار‌شناسی انجام شده و تنها
به «توافقی سیاسی» نیاز است.
شلیک اوباما به توافق جامع
مذاکرات هسته‌ای ایران و 1+5 اگرچه از مسقط به بن‌بست خورد اما از 18 نوامبر (27 آبان) که دور نهایی مذاکرات در وین آغاز شد؛ باز هم امیدهایی نسبت به انجام توافق جامع وجود داشت. با این حال تا بعدازظهر دیروز سناریوهای مختلفی درباره این مذاکرات قابل طرح بود؛ از انجام یک توافق کلی درباره توافق جامع تا یک دوره تمدید جدید تحت عنوان یک توافق جدید یا انجام یک «توافق سیاسی» که در واقع فقط عنوانی برای جلوگیری از شکست علنی بود. در این میان اما اظهارات باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا به معنای تیر خلاصی به گمانه‌زنی‌ها بود. اوباما در گفت‌وگو با شبکه ای‌بی‌سی‌نیوز صراحتا گفت «موضع آمریکا در قبال تحریم‌ها با موضع ایران متفاوت است. ایران به دنبال لغو فوری تحریم‌ها بلافاصله پس از امضای توافق جامع است اما این موضع آمریکا نیست و آمریکا درباره این موضع خود مذاکره نمی‌کند.» این جمله اوباما در واقع مهر تاییدی بر بن‌بست مذاکرات از مسقط تا وین است و نشان می‌دهد مذاکرات وین هم منجر به توافق جامع هسته‌ای نخواهد شد.
اما اظهارات اوباما در گفت‌وگو با‌ ای‌بی‌سی نیوز، تا حدود زیادی نشان داد مذاکرات برای رسیدن به توافق جامع در وین به شکست انجامیده است. به گزارش نسیم، اوباما درباره این مذاکرات گفت: «خبر خوب در این‌باره این است که توافق موقت هسته‌ای که انجام شد، باعث شده است ایران از پیشرفت در برنامه هسته‌ای خود باز بماند پس می‌توان گفت توافق موفق بوده است. در عین حال اکنون سوالی که پیش می‌آید این است که آیا می‌توان توافقی دائمی و همیشگی را به دست آورد با وجود اینکه هنوز شکاف باقیمانده میان دو طرف بسیار زیاد است؟ اگر توافق به دست آید، مطمئنا من توان این را دارم که به کنگره‌ای که به این توافق مشکوک است، در این باره که توافق مزبور می‌تواند ایران را از دستیابی به سلاح هسته‌ای باز دارد، اطمینان دهم، حتی با وجود اینکه اکثریت جمهوریخواهان در کنگره بر این مساله که اگر با توافق هسته‌ای موافق نباشند، علیه ایران تحریم‌های بیشتری وضع خواهند کرد، تاکید دارند. مطمئن هستم اگر توافق قابل تایید و اطمینان‌بخش درباره اینکه ایران فرصت خود برای ساخت بمب هسته‌ای را از دست می‌دهد به دست آید، من نه فقط می‌توانم اعضای کنگره بلکه می‌توانم مردم آمریکا را نیز در این‌باره که شرایط به خوبی و درست در حال پیشروی است، راضی سازم». اوباما ادامه داد: «ما می‌خواهیم یک مشکل مهم و اساسی را حل کنیم به طوری که درباره اینکه ایران خواهان آغاز کردن یک رقابت تسلیحاتی اتمی نیست و توان تهدید بودن برای ما و متحدان‌مان مانند اسرائیل را ندارد، اطمینان به دست آید. مساله‌ای که از تحقق یک توافق خوب حاصل می‌شود، یک تکه بزرگ از یک تجارت است و شاید این مساله آغازی باشد بر روند ایجاد تغییر در روابط، نه تنها در روابط میان ایران و آمریکا بلکه تغییر در روابط تهران با تمام دنیا و کشورهای منطقه. موضعی که در قبال تحریم‌ها وجود دارد، غیرقابل مذاکره است، به نظر من ایران خواهان برداشته شدن سریع تحریم‌هاست، پس از آن نیز آنها می‌خواهند برخی راه‌ها را برای خود باز نگاه دارند، راه‌هایی که شاید دیگر هرگز بسته نشود، با این وجود ما نمی‌توانیم این را بپذیریم و انجام دهیم».
به هر حال همانطور که گفته شد به نظر می‌رسد با این اظهارات اوباما، گزینه توافق جامع به صورت کامل از روی میز برداشته شده است و اکنون با توجه به سایر شواهد، به نظر می‌رسد طرفین امروز به دنبال اعلام یک «توافق سیاسی» باشند. اما این «توافق سیاسی» چیست و محتوای آن چه تعهداتی را برای طرفین ایجاد خواهد کرد؟ شاید طرفین به دنبال یک توافق صرفا شفاهی باشند اما در این میان این سوال اساسی مطرح است که در صورت شفاهی بودن «توافق سیاسی» آیا همه تعهدات طرفین در گام نخست توافق ژنو و توافق 4 ماهه نیز مشروعیت دارد؟ اگر اینگونه نباشد قطعا ایران می‌تواند از فردای روز 3 آذر به از سرگیری غنی‌سازی 20درصد اقدام کرده و سایر تعهدات خود در توافقات گذشته را ملغی کندکه البته بعید است این «توافق سیاسی»، بدون متن باشد و قطعا تعهداتی را برای هردو طرف مشخص خواهد کرد. در هر صورت آنچه واضح است این است که توافق سیاسی نیز هرچه باشد منجر به مطالبه و هدف اصلی ایران از مذاکرات یعنی «لغو تحریم‌ها» نخواهد شد و این در حالی است که به نظر می‌رسد در مدت زمان این «توافق سیاسی» نیز ایران همچنان از حقوق مصرح هسته‌ای خود محروم می‌ماند.

مهدی جابری: واردات ماهانه 11 میلیون دلار سیگار در دولت یازدهم! این آماری است که از جدول‌ها و نمودارهای گمرک استخراج می‌شود.
به گزارش «وطن امروز» در ردیف 71 جدول شماره 3 اقلام عمده واردات که مهرماه امسال از سوی گمرک تهیه و تدوین شده است عنوان «سیگار حاوی توتون» به چشم می‌خورد که واردات آن در مقایسه با سال گذشته و در دوران فعالیت دولت تدبیر و امید، حدود 37 درصد از نظر وزنی افزایش داشته است.  ارزش  سیگار وارداتی در مهرماه 1393 بیش از 11میلیون دلار و وزن آن هزار و 500 تن بوده است. همچنین در ردیف 64 این جدول عنوان «توتون و تنباکو» مشاهده می‌شود که واردات آن از نظر وزنی نسبت به سال گذشته 130 درصد رشد داشته و از نظر ارزش در مهرماه امسال به بیش از 11 میلیون دلار رسیده است.
جدول شماره 4 نیز که شامل آمار «فروردین تا مهرماه 1393» است نشان می‌دهد «وزن» و «ارزش» واردات سیگار در مقایسه با مدت مشابه 7‌ماهه در سال 1392 به ترتیب 30 و 20 درصد افزایش یافته است. از نگاه جامعه‌شناسی، افزایش مصرف و واردات سیگار به هر معنا که باشد اما نمی‌تواند خبر از افزایش تدبیر و امید در اداره جامعه بدهد، چراکه «امید» با شعار و حرف به جامعه تزریق نمی‌شود. آنچه در دهه‌های اخیر همواره جامعه را در مسیر تعالی و پیشرفت نگاه داشته، روحیه امید به آینده و افق‌های روشن بوده است و حال اگر می‌گوییم «امید محقق نشد» منظورمان امید مردم نیست بلکه امید مضاعفی است که وعده آن به مردم داده شد اما نه‌تنها این امید مضاعف از سوی مدیران اجرایی به مردم تزریق نشد بلکه بیم آن می‌رود آنها مقداری از امید پس‌انداز شده مردم در سال‌های قبل را نیز برداشت کنند! افزایش واردات و مصرف سیگار حکایت از آن دارد که بخشی از جامعه، مقداری از ذخیره امید خود را به دود کردن اختصاص داده ‌است.
در این باره دکتر مجید ابهری، متخصص علوم رفتاری و آسیب‌شناسی اجتماعی به «وطن امروز» می‌گوید: «افزایش واردات سیگار در این دولت نشان می‌دهد امید تعداد قابل توجهی از مردم نه‌تنها افزایش نیافته بلکه در آن سطح قبلی نیز باقی نمانده است. این اتفاق ناگوار به این معنا است که فعالیت قشر رانتخوار و ویژه‌خوار نه‌تنها تضعیف نشده بلکه تقویت شده است و آنها سلامت روانی و جسمی مردم را به خطر انداخته‌اند».
وی با تاکید بر وجود ارتباط عجیب بین «افزایش واردات سیگار» و «شعار تدبیر و امید» می‌گوید: «این یک تضاد و تناقض است. افزایش مصرف و واردات سیگار نشان‌دهنده و ثابت‌کننده تدبیر و امید نیست، چراکه بخشی از جامعه با مصرف سیگار این پیام را مخابره می‌کند که امیدی به برخی مدیران ندارد».
ابهری تصریح می‌کند: «البته تدبیر و امید فقط یک شعار بود و بررسی‌های ما نشان می‌دهد امید و رضایت از زندگی بویژه در تهران در مقایسه با سال‌های قبل کاهش محسوسی یافته است».
16 ماه از آغاز فعالیت مدیرانی که امید را شعار و سرلوحه کار خود قرار داده‌اند می‌گذرد اما بررسی‌های رسانه‌ای و کارشناسی مشخص خواهد کرد «آن» امید تا چه اندازه به جامعه راه یافته است.
فعالان رسانه‌ای می‌دانند یکی از تکنیک‌های پروپاگاندا «تعمیم جذابیت» است؛ یعنی تعمیم صفات نیک یک موضوع به موضوع دیگر. در مباحث مدیریت رسانه و در تشریح این تکنیک، مثالی از تبلیغات سیگار عنوان می‌شود؛ سیگاری با نام «زندگی طولانی»! همچنین تبلیغات یک شرکت هواپیمایی مدنظر قرار می‌گیرد که از مردم می‌خواهد «با آسمان‌های دوستانه یونایتد پرواز کنید» و این در حالی است که شواهدی مبنی بر دوستانه‌‌تر بودن آسمان‌های یونایتد نسبت به سایر آسمان‌ها وجود ندارد.
تعمیم جذابیت از طریق وا‌ژه‌سازی تا آنجا پیش می‌رود که بازرگانان و گروه‌های ورشکسته و خسارت‌دیده به جای عبارت «ضرر و زیان» از اصطلاح «درآمد منفی» استفاده می‌کنند.
«تدبیر و امید» نیز همین تکنیک پروپاگاندا را به ذهن می‌رساند، چراکه در حال حاضر نمی‌توان دلایل قانع‌کننده‌ای برای حاکم بودن این واژه‌ها در عملکرد مدیران اجرایی مرتبط با دولت برشمرد و البته می‌توان این اصطلاح را از نظر رسانه‌ای در ردیف «سیگار زندگی طولانی» قرار داد!
 

مجتبی اصغری: همانطور که پیش از این در مسقط مشخص شده بود، غربی‌ها در تشکیکی عجیب و بی‌موقع در اصلی‌ترین بخش از داستان طولانی مذاکرات ایران و 1+5 دبه کرده‌اند! مذاکره‌ای که از ابتدا به بهانه ارتباط مستقیم «تحریم‌ها» و «برنامه هسته‌ای نظامی» ایران آغاز شد اکنون با مانور متقلبانه آمریکا به نام تقسیم مسؤولیت تحریم‌ها میان اروپا و شورای امنیت و کنگره در حال تثبیت آرمان «مذاکره برای مذاکره» با شرط «تعطیل ماندن برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز» کشورمان، پس از تلاش مجدانه دولت برای اعتمادسازی و رفع همه بهانه‌هاست! هر چند در محدوده «بهانه‌ها» نیز به نظر می‌رسد با تلاش‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پروسه «بهانه‌تراشی» و «عدم رضایت» بدون ارائه حتی یک دلیل منطقی و مستند کماکان همچون سریالی زرد ادامه دارد.
مجموعه دستگاه‌های رسانه‌ای غرب نیز در طول چند روز گذشته با چرخشی تمام و کمال به تقسیم‌بندی محتوایی تحریم‌ها ضد ایران پرداخته‌اند و در تبیین موضع رسمی مسؤولان ارشد نظام درباره بی‌ارتباط بودن تحریم‌های غرب ضد ایران و پرونده‌سازی علیه برنامه هسته‌ای کشورمان، فیلم و مستند تصویری و گزارش روی آنتن می‌برند! شاید بتوان گفت این بزرگ‌ترین برد رسانه‌ای ایران در منظر افکار عمومی جهانیان و بهترین مدعا بر بی‌تقصیری حاکمیت در وضع تحریم‌ها ضدایران به بهانه‌های واهی است.
شبکه‌های فارسی‌زبانی همچون بی‌بی‌سی، من و تو و حتی سیمای نفاق در هماهنگی بی‌نظیر با یکدیگر تلاش می‌کنند به مردم ایران این موضوع را بفهمانند که تلاش برای «لغو تحریم‌ها» حتی پس از تن دادن به همه مفاد توافق یکجانبه ژنو از جمله تعطیلی غنی‌سازی در سطح صنعتی و اکسید کردن 300 کیلوگرم از ذخایر ارزشمند اورانیوم غنی شده کشور و ده‌ها دور مذاکره مستقیم با آمریکا و شرکایش هیچ فایده‌ای ندارد! کارشناسان بی‌بی‌سی با توصیه به مذاکره‌کنندگان ایرانی، وقیحانه اشاره کردند ایران اگر عاقل باشد به «توافق با غرب» در هر شرایطی تن خواهد داد اگرنه دوباره پرونده ایران به شورای امنیت ارسال خواهد شد و تحریم‌های بیشتری وضع می‌شود! همچنین با تعمیم و تقسیم تحریم‌ها به ادعاهایی همچون «حمایت ایران از گروه‌های تروریستی» تلاش کردند پای «برنامه موشکی ایران» و پرونده ادعایی حقوق بشری علیه کشورمان را نیز با موضوع تلاش مذاکره‌کنندگان کشورمان برای اولین و آخرین هدف مهم از آغاز مذاکرات تاکنون یعنی «لغو تحریم‌ها» مرتبط کنند.
همان‌طور که رهبر حکیم انقلاب بارها تاکید فرموده‌اند، در صورتی که ایران برنامه هسته‌ای خود را ادامه ندهد نیز همچون گذشته تحریم‌ها به دلایل گوناگون ادامه خواهد داشت. حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای، سرافرازی، روحیه‌ استقلال‌طلبی، عدم تسلیم ملت ایران و اسلام‌خواهی را عمده دلیل مخالفت و دشمنی غربی‌ها با ملت ایران عنوان کردند و در اولین سخنرانی خود در میان مردم خراسان شمالی با اشاره مستقیم به تحریم‌های غرب علیه ایران ضمن رد سخنان مقامات غربی که لغو تحریم‌ها را منوط به دست‌کشیدن ایران از برنامه هسته‌ای خوانده بودند، اذعان داشتند: «تحریم‌های غرب علیه ایران به مسائل هسته‌ای ارتباطی ندارد و تحریم، مساله‌ای است که از ابتدا علیه جمهوری اسلامی وجود داشته است».
خلاصه گزارش‌های خبری منتشر شده در رسانه‌های غربی دقیقا همین جملات رهبر انقلاب است که همچون یک پیش‌بینی تکان‌دهنده پیش از این بارها در میان مردم و مسؤولان مطرح شده بود. اکنون به صورت قطعی می‌توان مدعی شد همه ادعاهای ایران درباره رفتار غرب با ملت‌ها و دولت‌هایی که حاضر به معامله داشته‌های درونی و مولفه‌های قدرت نرم و سخت خود در عرصه بین‌الملل نیستند، کاملا صحیح بوده است. علاوه بر راستی‌آزمایی ادعاهای غرب در فضای داخلی جامعه ایرانی، با پیمایش کامل مسیر مذاکره مستقیم و طولانی‌مدت با مدعیان، تجربه‌ای تاریخی و قابل اتکا را در عرصه جهانی به سایر ملت‌های آزاده درباره صحت ادعاهای چند کشور مدعی «سلطه بر جهان» ثبت خواهیم کرد. جالب اینجاست که بیش از یک سال پیش از آغاز دور جدید مذاکرات ایران و غرب بر سر برنامه هسته‌ای، مجموعه‌ای از عناصر خودباخته در داخل کشور با ارائه طرح‌های ضد ملی همچون تعطیلی داوطلبانه کل برنامه هسته‌ای کشورمان به بهانه تحریم‌ها، چنین تصمیمی را مبنایی برای برطرف شدن کامل دشمنی‌های آمریکا ضد ایران معرفی می‌کردند.
تحلیل‌های ساده‌اندیشانه‌ای که با «تمسخر برنامه اتمی صلح‌آمیز ایرانی» با تمسک به انگاره‌های غلطی همچون پایان دوره اتمی شدن و پرهزینه بودن ادامه مسیر، از پیش‌بینی یک روز پس از توافق با غرب، حتی به‌واسطه مرور تجربیات تلخ دوره توافق سعدآباد و پلمب کل تاسیسات هسته‌ای کشور نیز عاجز بودند.
حال همان اقلیت غربزده که مذاکره‌کنندگان متکثر ایرانی در طول 20 سال گفت‌وگوی ایران و غرب را ناباورانه «بیگانه با زبان بین‌الملل» و «نابلد» خطاب می‌کردند در تحلیل رفتار کدخدایی که لغو تحریم‌ها را به مفاهیم گنگ و عجیبی همچون «عدم همراهی جامعه جهانی» و «بی‌تاثیری تایید آمریکا برای لغو تحریم‌های شورای امنیت و اتحادیه اروپایی» و حتی «تحریم‌های کنگره آمریکا ضد ایران» گره زده است، هاج و واج مانده‌اند. قرار بود با شکستن «تابوی مذاکره مستقیم با آمریکا» همه مشکلات به یکباره حل شود و رئیس‌جمهور مودب و باهوش آمریکا همچون کدخدایی بنده‌نواز باقی ماجرا را حل کند. اما چنین نشد. باور کنیم تحریم‌ها ضد ایران نه هسته‌ای است و نه موشکی و نه حقوق بشری! به قول پیرمرد روستایی، دعوا بر سر این است که ما روی پای خودمان نایستیم! مثل زمان شاه! غیر از این است؟ دست‌کم بی‌بی‌سی  و سی‌ان‌ان و فاکس که آشکارا بر همین نظریه پافشاری می‌کنند!
جالب اینجاست که به‌رغم اعتراف سنگین غرب به بی‌نتیجه بودن مسیر مذاکره برای برچیدن برنامه هسته‌ای ایران، صهیونیست‌ها به‌عنوان اقلیتی که هم‌اکنون از پس اداره فرزندان نامشروع داعشی خود در منطقه نیز برنمی‌آیند بیش از پیش خواهان ادامه مسیر امیدساز مذاکره آمریکا با ایران هستند. از همین رو است که واشنگتن‌پست در اعلام نظری صریح می‌گوید: «تمدید مذاکرات بهترین گزینه ما است زیرا تحریم‌ها و تعلیق برنامه هسته‌ای ایران را حفظ می‌کند».
تلاش برای دستیابی به توافقی کلی بدون حل جزئیات مهمی همچون شرایط و زمان لغو تحریم‌ها ضد ایران که ظاهرا از ابتدا هم در برنامه مذاکره‌کنندگان آمریکا و اروپا نبوده علاوه بر اینکه «عقبگردی  غیر قابل توجیه» پس از یک سال مذاکره بی‌نتیجه با از دست رفتن فرصت یک‌ساله پیشرفت در برنامه اتمی ایران به‌شمار می‌رود، حقیقتا یک «کلاهبرداری تاریخی» به حساب می‌آید. کلاهبرداری‌ای که براساس آن یک طرف مذاکره داشته‌های حریف را مسدود، متوقف یا تعلیق کرده است و در مقابل «هیچ» برای معامله روی میز نمی‌گذارد! آیا معنای حقیقی «دیپلماسی برد- برد» به زبان بین‌الملل «کلاهبرداری» یکطرفه است؟! «تمدید مذاکره به شرط استمرار کلاهبرداری» نوعی امیدسازی برای نتانیاهو است و برای طرف ایرانی جز ضرر آورده‌ای ندارد.

 

روز گذشته  دانشجویان و نخبگان دانشگاه‌های تهران با عنوان «توقف ممنوع» و در راستای حمایت از پیشرفت هسته‌ای کشورمان مقابل رآکتور تهران تجمع کردند.  براساس این گزارش، تجمع‌کنندگان با در دست داشتن پلاکاردهایی به زبان فارسی و انگلیسی با مضامینی چون «امیدواریم پشت در‌های بسته هتل کوبورگ عزت ایرانی حفظ شود»، «مساله موشکی کشور غیرقابل مذاکره است» همچنین بیانات رهبر انقلاب در زمینه مذاکرات هسته‌ای، حمایت خود را از پیشرفت هسته‌ای کشور اعلام کردند. به گفته دانشجویان حاضر در این تجمع، هدف از برگزاری این تجمع حمایت از تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای ایران در مذاکره با 1+5 و رساندن مطالبات دانشجویی به تیم هسته‌ای کشورمان است. این تجمع با صدور بیانیه‌ای پایان یافت.  در بخشی از بیانیه پایانی دانشجویان در این تجمع آمده است: دانشجویان ایران اسلامی ضمن حمایت از تیم مذاکره‌کننده و تقدیر از مواضع معقول در مقابل زیاده‌خواهی‌های آمریکا انتظار دارد تیم مذاکره‌کننده به پشتوانه هدایت‌های مقام معظم رهبری و حمایت ملت صبور و انقلابی متکی بر دستاوردهای هسته‌ای کشورمان در مقابل زیاده‌خواهی‌های طرف مقابل به خصوص شیطان بزرگ آمریکا ایستادگی کرده و روز سوم آذر 93 را به عنوان روز استقامت ملی و نقطه روشنی در تاریخ ایران اسلامی رقم زند.
 

گروه ورزشی: سرانجام طلسم تساوی در داربی و شکست‌ناپذیری قلعه‌نوعی مقابل پرسپولیس شکسته شد. شهرآورد تهران که همیشه اسیر تساوی‌های کسل‌‌کننده بود این بار در هفتاد و نهمین داربی در یکشنبه سرد پاییزی با برد پرسپولیس به پایان رسید؛ بازی‌ای که از ابتدا با هیجان آغاز نشد و یخ دیدار در دقیقه 44 باز شد و شهباززاده روی ارسال خسرو حیدری دروازه پرسپولیس را باز کرد. پرسپولیسی‌ها در نیمه دوم با تعویض حقیقی کار را آغاز کردند و درخشان ترجیح داد کمی احتیاط را کنار گذاشته و به شاگردانش دستور حمله بدهد. استقلال نیز مثل همیشه از تاکتیک سانتر از جناحین استفاده می‌کرد ولی به نتیجه‌ای نمی‌رسید. نوع بازی استقلال نشان می‌داد شاگردان قلعه‌نویی میلی به گل زدن ندارند و بیشتر می‌خواهند از کناره‌ها به پرسپولیس فشار بیاورند. از سوی دیگر پرسپولیسی‌ها نیز بی‌کار ننشستند و با آوردن طارمی وزن خط حمله خود را بیشتر کردند. آمدن طارمی بلندقامت سبب شد تا موج حملات پرسپولیس روی دروازه استقلال بیشتر شود تا اینکه محمد نوری روی پاس طارمی توانست دروازه فروزان را باز کند. کاپیتان پرسپولیس آنقدر از زدن این گل مسرور بود که پیراهن خود را بیرون کشید  و سجده شکر روی چمن پشت دروازه به جا آورد. گویی فشار چند ساله‌ای که روی این هافبک سرخ‌ها بود با این گل از روی شانه‌هایش کم شد. پرسپولیسی‌ها بعد از گل بی‌محابا حمله کردند و استقلال در لاک دفاعی فرو رفت و همین مساله سبب شد تا هجوم سرخ‌ها روی دروازه استقلال یک بار دیگر ثمر دهد و بازیکنان پرسپولیس از کندی خط دفاع شاگردان قلعه‌نویی کمال استفاده را ببرند و با ضربه سر عالیشاه گل دوم را به ثمر برسانند. امید عالیشاه نیز مثل نوری اسیر جو ورزشگاه شد و با بیرون آوردن پیراهنش با گرفتن کارت زرد دوم از بازی اخراج شد. (‌او در درگیری با بازیکنان استقلال یک کارت زرد دریافت کرده بود)‌. اخراج عالیشاه و حملات استقلال در دقایق پایانی هم سبب نشد تا شاگردان قلعه‌نویی بتوانند شکست را با تساوی تغییر دهند و این بار سکه شانس به نفع درخشان بود و او در اولین داربی مربیگری‌اش در این فصل توانست تا حدودی با هواداران آشتی کند. شاید قبل از اینکه پرسپولیسی‌ها حتی گل تساوی را به ثمر برسانند صدای اعتراض هواداران بلند شده بود و شعار «علی دایی،‌ علی دایی» که تقریبا نمادی از اعتراض در ورزشگاه‌های ایران شده از روی سکوها شنیده می‌شد ولی گل عالیشاه همه چیز را به نفع درخشان و شاگردانش تغییر داد تا در یک بعدازظهر سرد پاییزی این پرسپولیسی‌ها باشند که خوشحال ورزشگاه را ترک می‌کردند. استقلال با این شکست در مکان پنجم جا خوش کرد و پرسپولیس نیز در جای هفتم جدول قرار گرفت. حمید درخشان در این فصل با اینکه تیم را در میانه نیم فصل اول دریافت کرد ولی توانست با بازیکنان نصفه و نیمه‌ای که داشت نتیجه خوبی کسب کند. پیروزی مقابل استقلال در داربی پایتخت درخشان را تا پایان فصل بیمه کرد.
احتمال محرومیت بازیکنان 2 تیم وجود دارد
اسماعیل حسن‌زاده، رئیس کمیته انضباطی پس از بازی تیم‌های پرسپولیس و استقلال گفت: تمام حرکات غیرمتعارف بازیکنان، مربیان و تماشاگران را یادداشت کردیم و درباره آن تصمیم می‌گیریم. از دید ما احتمال محرومیت بازیکنان خاطی 2 تیم وجود دارد و اگر قرار باشد رأیی را صادر کنیم در آن محرومیت هم وجود خواهد داشت. رئیس کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال درباره درگیری‌هایی که بین امید عالیشاه و میلاد فخرالدینی پیش آمد و اینکه آیا احتمال محرومیت این دو بازیکن وجود خواهد داشت، تاکید کرد: من اسم کسی را نمی‌آورم و الان هم حضور ذهن ندارم اما همانطور که اعلام کردم احتمال محرومیت بازیکنان 2 تیم وجود دارد.
مظفری: جهانبازی 2 پنالتی را نگرفت!
نوید مظفری‌ در گفت‌وگویی درباره قضاوت یدالله جهانبازی در نیمه اول داربی 79 اظهار داشت: در 6 دقیقه ابتدایی بازی در یکی، دو صحنه مشاجره لفظی بین بعضی از بازیکنان به‌وجود آمد که بیشتر به خاطر هیجان بازی بود اما داور هر بار با توقف مسابقه سعی کرد جو را آرام کند که در این کار موفق بود. مهم‌ترین صحنه بازی در نیمه اول خطایی بود که بنگر در درون محوطه جریمه روی هاشم بیک‌زاده مرتکب شد اما داور به راحتی از کنار این صحنه گذشت. در آن صحنه بنگر با تکل محکم خود توپ و بازیکن حریف را با هم درو کرد و صددرصد مرتکب خطا شد. وی درباره قضاوت داور مسابقه در 45 دقیقه دوم تاکید کرد: در دقیقه 46 بازی داور به درستی آوانتاژ داد اما در دقیقه 55 او می‌توانست به محسن بنگر به خاطر خطای شدید روی آرش برهانی اخطار دهد که از این کار صرف‌نظر کرد. هر چند به این بازیکن یک دقیقه بعد به خاطر خطای شدید دیگری کارت زرد نشان داد. در دقیقه 63 اخطاری که داور به آندرانیک داد تصمیم درستی بود. ضمن اینکه هر دو گل پرسپولیس در نیمه دوم کاملا صحیح و اخراج عالیشاه به خاطر درآوردن پیراهنش تصمیم درستی بود. این بازیکن در صحنه درگیری‌اش با میلاد فخرالدینی نیز اخطار اول را دریافت کرده بود که آن هم اشکالی نداشت. وی با تاکید بر اینکه گل دوم استقلال به درستی از سوی کمک داور آفساید اعلام شد، خاطرنشان کرد: بازی در دقایق پایانی بسیار حساس شده بود و داور در تمام صحنه‌هایی که به بازیکن 2 تیم اخطار داد به درستی عمل کرد. در دقیقه 95 بازی او باید برای پرسپولیس اعلام پنالتی می‌کرد که مرتکب اشتباه شد. قضاوت داور در کل بد نبود اما او در 2 صحنه که می‌توانست خطای پنالتی برای 2 تیم بگیرد به راحتی از کنار آن صحنه‌ها گذشت تا در این زمینه 2 امتیاز منفی گرفته باشد.
افشارزاده: تیم جریمه می‌شود
مدیرعامل باشگاه استقلال می‌گوید با قاطعیت از کادر فنی حمایت می‌کند. بهرام افشارزاده پس از شکست 2 بر یک استقلال در جمع خبرنگاران حاضر شد و گفت:‌ در اولین جلسه‌ای که هیات‌مدیره تشکیل می‌دهد، درباره علت این شکست و جریمه احتمالی تصمیم‌گیری خواهد شد. او در پاسخ به سوالی درباره اینکه آیا تصمیمی برای تغییر در کادر فنی در نظر گرفته شده یا خیر نیز گفت: به هیچ عنوان ما قصد تغییر امیر قلعه‌نویی را نداریم. در نیمه دوم بازی، استقلال بازی خوبی را ارائه نداد و ما در این باره به کادر فنی تذکر خواهیم داد. مدیرعامل باشگاه استقلال با بیان اینکه از دقیقه 64 به بعد بازیکنان تیمش خوب بازی نکردند، گفت: اگر بخواهم برای شکست مقصری را عنوان کنم، مجموعه استقلال شامل بازیکنان و کادر فنی است. استقلال در نیمه اول بازی خوبی را از خود به نمایش گذاشت اما متاسفانه از دقایق 60 به بعد جریان بازی عوض شد. بازیکنان ما در این دیدار خوب بودند ولی متاسفانه ما تن به شکست دادیم.

سایه فلاحیان : پیر نیست و سنی ندارد اما سختی روزگار پیرش کرده. صورت مهربانش چین و چروک‌هایی دارد که معلوم است گذر عمر آنها را بر چهره‌اش نقاشی نکرده بلکه جای پنجه‌های بی‌رحم مشقت و سختی است. چادر سیاهش را کیپ گرفته، قوز کرده و خجلت‌زده نشسته است. دستانش راز زندگی‌اش را فاش می‌کند، دستانی چروکیده، سرخ و پر از رگ که صدها نفر را روی سنگ‌های سرد برای آخرین بار استحمام داده و لباس آخرت را بر تن آنها کرده، در آخرین منزل همه؛ غسالخانه گورستان.
کفن می‌دوخته، آخرین لباس ما از بین انگشتان او بیرون آمده. بعد غسال شده؛ پس از مدتی ترفیع گرفته و سرپرست غسالخانه شده. بچه‌ها را می‌شسته، نوزادان را، در همان حال دلش پیش بچه‌های خودش بوده، بچه‌هایی که از شغل مادر شرمگین بوده‌اند و او همه زندگی‌اش را وقف آنها کرده، وقف یک لقمه نان و آبرو.
اینجا بهشت‌زهراست، دیار رفتگان، اینجا جزیره دورافتاده‌ای است که ایستگاه آخر انسان‌هاست.
***
غسال، دفن‌کننده، نجار، خدماتی، باغبان، راننده نعش‌کش، برقکار و سنگ‌تراش از جمله مشاغل بهشت‌زهراست. در اینجا تطهیرکنندگان، دفن‌کنندگان و بسیاری دیگر دچار مشکلات روحی- روانی هستند. تا حالا شده فرزندت با بغض نگاهت کند و بگوید گناه من چیست که بچه یک غسالم؟
تا حالا شده روز اول مهر فرزندت با چشم گریان به خانه بیاید و بگوید دیگر به مدرسه نمی‌روم، چون معلم گفته شغل والدینتان چیست و در ذهن تصور می‌کنی که فرزندت مِن‌‌مِن‌کنان طفره می‌رود و خودش را از نگاه همکلاسی‌هایش قایم می‌کند؟ تا به حال شده بچه‌های محل، فرزندت را به خاطر شغل والدینش مسخره کنند، او از آنها فراری باشد و حتی یک دوست نداشته باشد؟ تا به حال شده بچه‌های فامیل به فرزندت فخر‌فروشی کنند، همه با انگشت تو و فرزندت را نشان دهند و در گوشی صحبت کنند؟ دیگر نگاه سنگین مردم آزارت می‌دهد، تا صبح کابوس می‌بینی و کارهای روزمره در خواب برایت تکرار می‌شود.
در میهمانی‌ و مجالس نگرانی نکند کسی حرفی بزند. بهترین دوران زندگی‌ات را که دوران جوانی و خوشی‌هایت است، باید کفن بدوزی. وقتی بچه‌های همسایه تو را می‌بینند، قایم می‌شوند، جیغ می‌زنند. صاحبخانه به خاطر شغلت جوابت می‌کند.
همسرت می‌گوید از تو چندشم می‌شود. خانه اقوام استکانت را جداگانه می‌شویند و فقط مختص توست. بچه‌ها در مدرسه به فرزندت می‌گویند مادرت مرده‌شوی است. فرزندت می‌گوید تا تو در این شغلی، من ازدواج نمی‌کنم. شاید درک نکنی اما بارها و بارها به خاطر شغلم خجالت کشیدم اما هرگز خسته نشدم، چون امید داشتم.
25 ساله بودم. شوهرم در وزارت راه کار می‌کرد. شرکت وابسته به محل کارش منحل شد، بیکار شد و من جویای کار. دوست داشتم در مکان‌های مذهبی کار کنم تا لطمه و آسیبی نبینم.
 13 رجب بود. در خانه نشسته بودم که خانمی آمد و گفت بلدی با چرخ راسته‌دوز کار کنی؟ بهشت‌زهرا کفن‌دوز می‌خواهد. گفتم اصلا به بهشت‌زهرا نرفته‌ام، نمی‌دانم کجاست. تا صبح فکر کردم کفن چیست، شوهرم راضی می‌شود یا نه؟ آدرس دادند، پرسان‌پرسان به باغ شهر رسیدم از آنها پرسیدم، گفتند برو پیش فلانی. به مسؤول کفن‌دوزی گفتم دو بچه دارم، مشکلاتم زیاد است. از من پرسید بلدی با چرخ کار کنی؟ سالن بزرگی با طاقه‌های بزرگ پارچه و یک میز بزرگ بود. پارچه‌ها دو متر در 10 سانت تا 2 متر در 20 سانت، برای خانم‌ها کمتر و برای آقایان بیشتر. همین! باید برش بزنید و بغل هم وصل کنید.
این‌طور بود که کفن‌دوز شدم و سرتاسری برای مرده‌ها می‌دوختم. در بسته‌های 20 تایی می‌گذاشتم برای غسال‌ها. 18 ماه کار کردم. با پسر کوچکم که هنوز به مدرسه نمی‌رفت، سر کار می‌رفتم. فرزندم سر پارچه‌ها را می‌گرفت، باز  می‌کرد و من قیچی می‌زدم.
پسرم می‌گفت مادر اینها چیست؟ می‌گفتم لباس، می‌گفت وقتی پیر می‌شویم، می‌گذارندمان داخل این لباس‌ها؟ می‌گفتم آره.
کار کردم و کار کردم. فرزندم از من یک رٌبات خواسته بود، پول نداشتم. مدتی کار کردم تا توانستم برایش یک اسباب‌بازی بخرم.
یک روز یکی از مسؤولان بهشت‌زهرا مرا صدا کرد و گفت می‌خواهم سرپرست غسالخانه شوی. پیرزنی که مسؤول غسالخانه بود، بازنشسته می‌شد. برای اولین بار مرده دیدم، پشت آکواریوم، سر ظهر. دختربچه‌ای 6-5 ساله بود، داشتند او را می‌شستند، هیچ‌کس هم پیشش نبود. ناشناس بود و صاحب نداشت، در بیمارستان فوت کرده بود.
احساس بدی به من دست داد. همه‌اش فکر می‌کردم دور از جان، بچه خودم روی سنگ غسالخانه است و دارند او را می‌شویند. فردای آن روز دوباره به غسالخانه رفتم. یک غسال سیاه و چاق آمد و روبه‌روی شیشه ایستاد. ترسیدم. گفت از من ترسیدی؟ من صغری‌خانم هستم. گفتم حاج‌آقا به من گفته بیام اینجا. وقتی پا به داخل غسالخانه گذاشتم، بوی کافور به قدری تند بود که حالم را به هم زد. با خود فکر می‌کردم چه جوری می‌خواهم نان بچه‌هایم را از این مرده‌شوی‌خانه دربیاورم.
زن‌ها تقریباً همسن و سال هم بودند و جوان‌ترین غسال من بودم. همه عجیب نگاهم می‌کردند. لحظه‌شماری می‌کردم که ساعت کاری به پایان برسد. بعد از اتمام ساعت کاری به خانه رفتم. هر چقدر غذا درست می‌کردم، احساس می‌کردم بوی تعفن می‌دهد. وسواس پیدا کرده بودم. مرده‌شویی برایم عذاب‌آور بود. فقط نگاه می‌کردم؛ جنازه تصادفی، کودک، جنازه‌ای که قطار از رویش رد شده بود، واقعا تحمل نداشتم. تا صبح کابوس می‌دیدم. مغزم استراحت نمی‌کرد. شوهرم رضایت نداشت. بالاخره مسؤول غسالخانه شدم. کم‌سن و سال بودم و کسی حرفم را گوش نمی‌کرد. یک روز دیدم رفتند سراغ کیف من. به من گفتند نمی‌توانی پماد داشته باشی. وسایلت را داخل یک بقچه بگذار روی زمین. وقتی حمام می‌کردم، اتاق استراحت نداشتم. سر کیفم آمده بودند تا وسایلم را بردارند. اما کم‌کم با آنها دوست شدم، زندگی هر کدام داستانی داشت.
سخت‌ترین حادثه، مرگ یک کودک بود. مادرش ضجه می‌زد که بچه یک سال و دو ماهه مرا نشویید، تازه راه رفتن یاد گرفته. نمی‌گذاشت او را بشویند. بچه را خون‌آلود بغل کرده بود و می‌گفت بگذارید به او شیر بدهم. بچه‌اش از بالکن افتاده. زیر چشم زن سیاه و کبود بود. گفت شوهرش او را زده که چرا بچه از بالکن افتاده. به مرده‌شوی‌ها گفتم بچه را از او نگیرید، بگذارید با بچه‌اش تنها باشد. بعد از مدتی بچه را داد تا بشوییم و کفن کنیم.
یک روز بچه‌ای را به بهشت‌زهرا آورده بودند که داخل حوض افتاده بود. حال بدی به من دست داد. استرس داشتم چون بچه‌های من در خانه تنها بودند. چاره‌ای نداشتم، آنها را به خدا سپرده بودم. دختربچه‌های 8-7 ماهه به بالا مال من بود. بدون دستکش می‌شستم، خلعت می‌انداختم تا ثواب جمع کنم. اینجا می‌توانم برای آخرتم کاری کنم، شاید وقت دیگری نداشته باشم.
مادرم به خانه‌ام نمی‌آمد. یک روز به پدرم گفتم چرا مادر به خانه‌ام نمی‌آید؟ گفت مادرت فکر می‌کند تو نجسی. وقتی این را شنیدم، حالم بد شد. چند سالی طول کشید تا مادرم با من رفت و ‌آمد کرد. جاری‌هایم با من رفت و آمد نمی‌کردند. دست‌پختم تک بود ولی چون می‌دانستند مرده‌شویم، به خانه‌ام نمی‌آمدند. پسر بزرگم از مشق نوشتن بدش می‌آمد، یک روز او را با خودم سر کار بردم. یک بچه آورده بودند. نوزاد بود، دست و پا نداشت. توی دستم گرفتم و به او نشان دادم و به او گفتم باید شکر نعمت کنی که خدا به تو دست و پا داده است. از آن زمان به بعد فرزندم دیگر دل به درس داد. متولد 1371 است، 19 ساله بود که برایش زن گرفتم. خودم تک‌دختر بودم، نور چشم پدر بودم. پدرم کشاورز بود. 5 برادر داشتم. خودم نخواستم هیچ‌وقت دست جلوی آنها دراز کنم.
اوایل که به بهشت‌زهرا می‌آمدم، شوهرم غرغر می‌کرد چون فامیل‌ها مراوده‌شان را با ما قطع کرده بودند. دخلمان به خرجمان نمی‌رسید. زندگی سخت بود. با مرده‌ شستن به جایی نمی‌رسیدیم. او هم بیکار شده بود، کار مرا درک نمی‌کرد. یک روز به او گفتم بیا در بهشت‌زهرا کار کن. گفت نمی‌آیم. گفتم چرا؟ گفت از مرده شستن بدم می‌آید. به او گفتم اگر نیایی، از تو جدا می‌شوم. خلاصه! او را هم آوردم سر کار و راننده آمبولانس شد. تازه فهمید که من چه می‌کشم. حالا خودش تا صبح در خواب نعش‌کشی می‌کند و حال مرا درک می‌کند. پسرم هنوز با کار من کنار نیامده است اما چه کنم، چاره‌ای نیست. حقوق و مزایایم کفاف زندگی و شهریه دانشگاه بچه‌ها را نمی‌دهد. فقط عشق به بچه‌هاست که باعث شده این همه سال دوام بیاورم. به هیچ‌کس رو نزدم. همسرم یک بار که از خیابان رد می‌شد، چند دختر بدحجاب داد زده بودند نعش‌کش بیا ما را ببر. این چیزها اذیتش می‌کرد. دوست ندارم فرزندانم کار مرا تکرار کنند. آنها باید به جایی برسند.
آرزویم این است که مزرعه‌ای برای خودم داشته باشم تا بتوانم در آنجا کار کنم. می‌خواهم درس بخوانم. یک وصیتنامه هم نوشته‌ام. دوست ندارم بچه‌هایم یک ریال مال حرام بخورند. وقتی در غسالخانه کار می‌کردم، فکر عذاب قیامت را باور کرده بودم. مرگ را در صورت انسان‌ها می‌دیدم. یک صورت ترسناک بود، یک صورت زیبا. یک روز جنازه‌ها زیاد بود، یک روز کم. برخی جنازه‌ها پا نداشتند، دل و روده‌‌شان بیرون بود و... .

گروه اقتصادی: ارائه گزارش‌های پی‌درپی از سوی دولت با اعلام آمار و ارقامی چون رشد اقتصادی کشور، خروج از رکود و در نهایت کاهش نرخ تورم، فعالان اقتصادی و مردم را که در شرایط سخت اقتصادی قرار دارند نسبت به آمارهای دولت کم‌اعتماد کرده است چرا که اعلام این آمارها با وضعیت اقتصاد کشور که در رکود شدید بسر می‌برد، قابل لمس نیست. عضو هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی ایران با بیان اینکه مردم خروج از رکود را باور نکرده‌اند، گفت: سفره مردم کوچک‌تر شده است و یکی از راه‌های خروج از رکود، تامین نقدینگی ارزان برای تولید است. مسعود دانشمند در گفت‌و‌گو با فارس به این نکته اشاره کرد که به‌رغم اعلام آمار و ارقام از سوی دولتمردان و اینکه از رکود خارج شده‌ایم، این مساله هنوز در زندگی روزمره مردم ملموس نیست. وی معتقد است، زمانی می‌توان ادعا کرد رونق اتفاق افتاده که میزان داد و ستد کالا در بازار افزایش یابد و مردم حتما باید قدرت خرید داشته باشند تا در پی آن تولیدکننده هم برای تامین نیاز بازار کالا تولید کند، عده‌ای در راستای رونق تولید مشغول به کار شوند و مواد اولیه موردنیاز تولید از صنف دیگری تامین شود تا چرخه به حرکت درآید. عضو هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی ایران تصریح کرد: ولی در عمل این اتفاق نیفتاده و مردم سطح درآمدشان به حدی است که فقط زنده هستند، نه اینکه زندگی کنند و قدرت خرید ندارند. اکنون اکثریت مردم قانع نشده‌اند که ما از رکود خارج شده‌ایم. وی همخوان نبودن درآمد مردم با نیازهای اساسی‌شان را از دیگر نکاتی عنوان کرد که قابل چشم‌پوشی نیست و افزود: آنهایی که می‌گویند ما از رکود خارج شده‌ایم مبنای‌شان چیست؟ آیا بر مبنای اقتصاد کلان عنوان می‌شود! اگر این طور است کی قرار است بر اقتصاد کل اثر بگذارد؟ اگر می‌گویند تورم کاهش یافته مبنایش چیست؟ دولت باید بگوید چه عواملی برای خروج از رکود و رونق زندگی مردم لازم است. دانشمند این را هم گفت که حداکثر افزایش دستمزدها 15 درصد بوده و در نتیجه سفره مردم با تورم 25 درصدی
10 درصد کوچک‌تر شده است. به اعتقاد او وقتی تولید نداریم و کاری انجام نمی‌دهیم، طبیعی است که شاخص تورم هم پایین بیاید و دولت باید به زبان ساده این مفاهیم را به مردم توضیح دهد. دانشمند یکی از مشکلات تولید را تامین نقدینگی و سرمایه در گردش عنوان کرد و اینکه نظام بانکی بین‌المللی کار نمی‌کند و نمی‌توانیم از آن استفاده کنیم. حتی تحلیل‌ها می‌گوید به عنوان مثال حدود یک‌سوم هزینه در صنعت خودروسازی ما هزینه‌های تامین مالی است و اگر تامین نقدینگی صورت گیرد قیمت خودرو در بدترین حالت یک‌چهارم کاهش می‌یابد. وی افزود: زمانی یک واحد تولیدی صدمیلیون تومان سرمایه در گردش داشته و قیمت دلار هزار تومان بود. امروز دلار 3هزار تومان شده، ولی سرمایه تولید فرد 300 میلیون تومان نشده است و توان تولید کاهش یافته است. از طرفی هزینه تولید ثابت است و این امر سبب می‌شود قیمت تمام‌شده بیشتر شود. عضو اتاق بازرگانی تهران خاطرنشان کرد: از آن طرف قدرت خریدی وجود ندارد و تبدیل می‌شود به رکود و خواب سرمایه. اگر قرار است مجموعه مشکلات حل شود باید ابتدا نقدینگی واحدهای تولیدی را با قیمت ارزان تامین کنیم. ما نمی‌توانیم به بانک‌ها تکلیف کنیم که سودشان را پایین بیاورند، اما می‌توانیم بگوییم برای واحدهای تولیدی که کار صادرات انجام می‌دهند تامین نقدینگی ارزان باشد و دولت بخشی از سود تسهیلات را در قالب یارانه به بانک‌ها بپردازد. عضو هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی ایران گفت:  اگر نظام بانکی به دلیل تحریم‌ها بلوکه نبود می‌توانستیم مواد اولیه را به صورت یوزانس (نسیه) 6ماهه بخریم. قیمت بهره در بانکداری بین‌المللی برای بهره یوزانس 5 تا 6 درصد است. در نتیجه قیمت مواد اولیه یا قطعات یدکی کارخانجات پایین آمده و قیمت رقابتی‌تر می‌شود. وی در پاسخ به اینکه امسال چقدر در راستای اقتصاد مقاومتی حرکت کرده‌ایم، گفت: همه تولید ما به نفت وصل است. چون حتی نانی که می‌خوریم یارانه ناشی از فروش نفت می‌گیرد. اگر می‌خواهیم بدانیم اقتصاد ما کجاست باید دید اگر یارانه نفتی از برق، آب و گاز و مسائل شبیه به آن حذف شود ما چقدر بدهکاریم.
رونق اقتصادی لمس نمی‌شود
دبیرکل خانه کارگر نیز با بیان اینکه رونق اقتصادی که دولت ادعا می‌کند جایی اتفاق افتاده که ما نتوانستیم آن را درک کنیم، گفت: رونق اقتصادی را باید در کسب و کار، دم در مغازه‌ و بازار دید. علیرضا محجوب، نماینده مردم تهران در مجلس در گفت‌وگو با نسیم گفت: مساله مهمی که ما با آن دست به گربیان هستیم و دولت به آن رسیدگی نکرده رکود اقتصادی است؛ رکود یک امر عام است. متأسفانه هیچ بخشی از اقتصاد توسعه پیدا نکرده است که راجع به آن حرف بزنیم. وی گفت: جابه‌جایی درآمدهای نفتی باید در رشد و توسعه اقتصادی خودش را نشان دهد. وی با بیان اینکه درست است که رشد اقتصادی افزایش یافته اما رونق رخ نداده، گفت: «رونق اقتصادی را باید در کسب و کار، دم در مغازه‌ و بازار و سر چهارراه ببینیم». دبیرکل خانه کارگر در ادامه گفت‌وگوی خود با نسیم، افزود: «ما رونقی در کشور نمی‌بینیم؛ متاسفانه این روزها دولتی‌ها می‌گویند کشور در مسیر رونق قرار گرفته، رونق اقتصادی که دولت ادعا می‌کند جایی اتفاق افتاده که ما نتوانستیم آن را درک کنیم». وی افزود: تا توسعه در اقتصاد کشور اتفاق نیفتد نمی‌توانیم رشد کنیم. عضو کمیسیون اجتماعی مجلس افزود: حرف‌هایی که درباره شکستن رکود از سوی مسؤولان زده می‌شود بسیار شتاب‌زده است؛ از مسؤولان می‌خواهیم در حوزه اقتصاد با دقت اظهارنظر کنند. محجوب متذکر شد: اگر با لایحه می‌خواستیم از رکود خارج شویم ما روزی 10 تا لایحه می‌دادیم. مسائل مربوط به رکود با قانون تنظیم نمی‌شود، باید با تدبیر تنظیم شود. وی درباره اوضاع بیکاری و وضعیت بحرانی اشتغال در کشور نیز گفت: تحقق نیافتن مقدار شغلی که در جامعه نیاز است به این دلیل است که جهت تقاضا جهت غلطی است؛ هر کسی می‌خواهد شغلی داشته باشد می‌رود به سمت گرفتن لیسانس و فوق‌لیسانس!
 

سیاوش رسولی: این روزها سر آقای وزیر ورزش آنقدر گرم فوتبال است که شاید بتوان با توجه به همین مشغله‌های فوتبالی، حتی نام این وزارتخانه را تغییر داد. آنچنان حاشیه‌های ورزشی گودرزی را درگیر کرده که فرصت فکر کردن به امور دیگر وزارتخانه را از وزیر ورزش و جوانان گرفته است. حالا برخی‌ها از جمله جوانان براین باورند که وزارتخانه‌ای که باید به مشکلات آنها می‌پرداخت این روزها به محلی برای شکایت از فلان بازیکن یا شورای حل اختلاف فوتبالی‌ها تبدیل شده است. وزیر هم هرگاه در تلویزیون ظاهر می‌شود از بی‌پولی ورزش گلایه می‌کند و همیشه صحبت از والیبال و فوتبال را به گفتن از مشکلات جوانان و بودجه‌های لازم برای حل مشکل آنها ترجیح می‌دهد!
جایی برای جوانان نیست
در شرایطی که موج جوانی در ایران در شرایط امروز، در طول تاریخ بی‌سابقه است و زمانی که با این نسل جوان و به نوعی نیروی کار تحصیلکرده پرانرژی روبه‌رو هستیم باید سازمان یا وزارتخانه‌ای مشخص برای آن وجود داشته باشد. در دولت قبل سازمان ملی جوانان با هرگونه عملکردی که داشت، در هر صورت متولی امور جوانان بود.  در این میان شاهد این موضوع بودیم که این سازمان در حد بضاعت و بودجه خود طرح‌هایی را به اجرا گذاشت اما امروز امور جوانان زیرچتر ورزش و بویژه فوتبال گم شده است و دیگر خبری از دغدغه‌ای برای سامان دادن امور جوانان نیست! از طرف دیگر 16 میلیون جوان مجرد که بخش قابل توجهی از آنها بیکار هم هستند این سوال را همواره مطرح می‌کنند که سهم‌شان از وزارتخانه‌ای که نام آنها را بردوش می‌کشد و البته بابت این نام و به اسم ساماندهی به امور جوانان، ردیف بودجه می‌گیرد، چیست؟
وزارت ورزش قهرمانی، همین و بس!
پیمان احمدی، یکی از جوانان دانشجوی دانشگاه تهران در این باره به «وطن امروز» می‌گوید: تا زمانی که موضوع حق پخش فوتبال و درگیری‌های بی‌انتها در وزارتخانه ورزش و جوانان وجود دارد وقتی برای اختصاص دادن به جوانان باقی نمی‌ماند. از آغاز دولت یازدهم تا به امروز هیچ طرح کلان و درست و حسابی برای جوانان اجرا نشده، حتی وزیر ورزش یک صدم اظهاراتی که درباره فوتبال بیان می‌کند را درباره جوانان انجام نداده است. احمد یارنظری، دانشجوی دانشگاه امیرکبیر هم در همین باره به «وطن امروز» یادآور می‌شود: من به عنوان یک جوان پس از فارغ‌التحصیلی می‌خواهم زندگی تشکیل دهم، به‌طور قطع و با توجه به وضعیت امروز باید نهادی از من حمایت کند. این نهاد، چه نهادی است؟ اگر منظور از این نهاد وزارت ورزش و جوانان فعلی است که باید نام آن را فقط وزارت ورزش گذاشت، همین و بس!
مدیران ورزشی، تصمیم‌گیران حوزه جوانان!
اما از سوی دیگر احاطه وزیر ورزش و جوانان توسط مدیران ورزشی، بسیاری را برآن داشته که به این ماجرا اعتراض‌های جدی داشته باشند و از این بگویند که مدیران وزارت ورزش و جوانان همه فوتبالی و والیبالی و حتی ورزش‌هایی مانند دو و میدانی و کشتی هستند. از سوی دیگر به نظر می‌رسد زمانی که همه افراد یک وزارتخانه از یک نوع نگاه برخوردارند و به صورت تک بعدی تنها به هزینه کردن پول و بودجه برای ورزش حرفه‌ای می‌اندیشند دیگر  ایده و بودجه‌ای برای پژوهش در حوزه جوانان نمی‌ماند، چراکه بیشتر همکاران وزیر ورزش و جوانان، از اصحاب ورزش هستند. طبق شواهد آشکار و پنهان این وزارتخانه در شرایط فعلی، به صورت عجیبی به مصرف بودجه در ورزش حرفه‌ای و بستن قراردادهای میلیاردی می‌پردازد. همچنین هر مدیر فوتبالی  و مربی که به کمبود مالی باشگاه‌ها اعتراض می‌کند، این وزارتخانه در نهایت با بودجه خود، وی را راضی خواهد کرد. آنچنانکه  تمام زیرمجموعه‌های وزارت ورزش و جوانان به امر ورزش اختصاص یافته و البته تنها ورزش قهرمانی در این وزارتخانه یکه‌تاز است و خبری از ورزش پایه و توجه به سلامت و ورزش جوانان نیست. در حقیقت تمام هم و غم وزارت ورزش و جوانان مباحث ورزشی به ویژه
فوتبال است!
آیا سازمان ملی جوانان احیا  می‌شود؟
در همین باره فاطمه آلیا، نماینده مجلس شورای اسلامی، چندی پیش از مقدماتی بودن طرح پیشنهادی وزارت  ازدواج گفت و تاکید کرد که این طرح نیاز به کار کارشناسی بیشتری دارد. هر چند به باور برخی وزارت ازدواج نمی‌تواند پاسخگوی نیاز جوانان باشد اما به هر صورت تکاپوی نمایندگان برای ایجاد تغییر در رویه فعلی نشان از وجود مشکل در حوزه جوانان و همچنین ناکارآمدی وزارت ورزش و جوانان در رفع دغدغه‌های آنها دارد. این در حالی است که چندی پیش محمد دامادی، نماینده مجلس نیز با  اشاره به لزوم احیای سازمان جوانان گفته است که نیاز به بازسازی این سازمان به طور کامل احساس می‌شود. همچنین رحمت‌الله نوروزی، عضو فراکسیون جوانان مجلس هم به تازگی اشاره داشته که جوانان از ادغام وزارتخانه‌های ورزش و جوانان ضرر کرده‌اند. این در حالی است که رضا صالحی امیری، عضو شورای راهبردی امور جوانان هم تاکید دارد که این سازمان باید احیا شود. انگار همه مدیران متوجه شده‌اند که همان سازمان جوانان دولت قبل، حداقل به بهانه‌های گوناگون نامی از جوانان مطرح می‌کرد؛ موضوعی که در وزارت ورزش دولت یازدهم زیر لایه‌های رانت‌بازی و لابی‌بازی‌های ورزشی مدفون شده است.
 

گروه سیاسی: کنگره جهانی جریان‌های افراطی و تکفیری از دیدگاه علمای اسلام روز گذشته با حضور علمای شیعه و سنی در شهر مقدس قم کار خود را آغاز کرد. به‌گزارش «وطن امروز»، این کنگره با حضور علمای مسلمان83 کشور جهان در سالن همایش‌های موسسه امام کاظم(ع) قم در حال برگزاری است و تا پایان امروز ادامه دارد. حضور بیش از 400 تن از علمای اهل سنت در این نشست جهانی از ویژگی‌های قابل توجه آن به شمار می‌رود. حجت‌الاسلام سیدمحمود وزیری، معاون بین‌الملل کنگره جهانی جریان‌های افراطی و تکفیری درباره چرایی تشکیل این نشست جهانی گفت: این کنگره با توجه به حوادث مهم و فوق‌العاده‌ای که در 40 ماه گذشته در منطقه خاورمیانه و بویژه در محدوده کشورهای عربی و به‌طور خاص در سوریه، عراق و یمن اتفاق افتاد، در دستور کار قرار گرفت. به گزارش ستاد خبری کنگره جهانی جریان‌های افراطی و تکفیری از دیدگاه علمای اسلام، معاون بین‌الملل کنگره همچنین با اشاره به فاکتورهایی که این کنگره جهانی را متمایز از دیگر همایش‌های فرهنگی برگزار شده در نقاط مختلف جهان می‌کند، گفت: از نظر مذهبی تعدد در این کنگره لحاظ شده و از مذاهب مختلف اسلامی نمایندگان و شخصیت‌هایی حضور دارند، در حالی که در همایش‌هایی که در دنیا برگزار می‌شود، یک یا 2 یا 4 مذهب اهل تسنن حضور دارند، ولی در این همایش از مذاهب مختلف حضور دارند و اکتفا به مذاهب چهار یا شش‌گانه نشده است.
 درخواست آیت‌الله‌العظمی مکارم شیرازی از علمای اسلام
کنگره خطر جریان‌های تکفیری مراسم افتتاحیه خود را روز گذشته با سخنان آیت‌الله‌العظمی مکارم‌شیرازی آغاز کرد. این مرجع تقلید در سخنان خود بر ضرورت شناسایی ریشه‌های جریان تکفیری توسط علمای جهان اسلام تاکید کرد. آیت‌الله مکارم‌شیرازی گفت: علمای جهان اسلام باید ریشه‌های جریان تکفیری را بشناسند و آنها را خنثی کنند و جوانان را از دست این آفت نجات دهند. مرجع تقلید شیعیان افزود: وظیفه ما این است که ریشه‌های این عقیده خطرناک را بررسی کنیم و آن را بشناسیم و کوشش کنیم آنها را بخشکانیم زیرا تا چه‌زمانی می‌توانیم شاهد ریختن خون مسلمین و غارت اموال آنها باشیم؟ وی تصریح کرد: اسلام دین محبت است و حتی نسبت به غیرمسلمانان نیز دستور محبت دارد، باید ریشه‌های این جریان خطرناک را بخشکانیم و جوانان را از دست آنها نجات دهیم. مبارزه نظامی با جریان‌های تکفیری لازم است و در ضمن آن باید ریشه‌های آن خشکانده شود. آیت‌الله احمد جنتی، دبیر شورای نگهبان نیز طی سخنانی در این نشست اظهار کرد: اسلام انقلابی که 36 سال قبل در جمهوری اسلامی پا گرفت و با همه مشکلات درگیر شده است، امروز در قالب بیداری اسلامی در سراسر جهان در حال شیوع است، از همین رو صهیونیست‌ها و آمریکایی‌ها احساس خطر کرده‌اند. وی خاطرنشان کرد: دشمن برنامه‌ریزی مفصلی کرده تا مسلمانان را به خود مشغول کند و به جان هم بیندازد تا از این طریق بیداری اسلامی به نتیجه نرسد و کشورهای در معرض بیداری اسلامی را از اسلام فراری دهند.
 اهل سنت علیه تکفیری‌ها
وحدت جامع علمای اهل سنت و شیعه برای مقابله با جریان‌های تکفیری را می‌توان از مهم‌ترین ویژگی‌های کنگره ‌جریان‌های افراطی و تکفیری عنوان کرد. حضور گسترده علمای اهل سنت داخل و خارج از کشور در کنار علمای شیعه در این کنگره گواه این موضوع است. تاج‌الدین هلالی، عالم برجسته اهل سنت مصر از جمله سخنرانان این نشست جهانی بود. این عالم برجسته اهل سنت ضمن تقدیر از ابتکار عمل آیت‌الله مکارم‌شیرازی در برپایی این کنگره، بر لزوم ایستادگی علمای جهان اسلام برای مقابله با تکفیری‌ها تاکید کرد. تاج‌الدین هلالی در بخشی از سخنان خود اظهار داشت: ما علمای جهان اسلام با حضور در این جلسه اعلام می‌کنیم با تمام توان در برابر تکفیری‌ها ایستاده‌ایم و در برابر کسانی که با شعار الله‌اکبر به جنگ با مقدسات اسلامی آمده‌اند، مقاومت می‌کنیم و ریشه تفکر تکفیری را خشک می‌کنیم. هلالی تاکید کرد: تکفیری‌ها برای از بین بردن سوریه، عراق، لیبی، یمن و سایر کشورهای اسلامی وارد عمل شده‌اند و فرزندان ما نیاز به امنیت واقعی دارند. وی تصریح کرد: علمای جهان اسلام باید با اتحاد و اجماع در برابر تکفیری‌ها ایستاده و ریشه این نوع تفکر را خشک کنند و در این راه جز وحدت، عامل دیگری به این کار کمک نمی‌کند. مولوی عبدالرحمن سربازی، امام‌جمعه اهل سنت چابهار نیز در سخنانی در این نشست اظهار کرد: پدیده تکفیر ثمره تلخ نفی تقلید است، با احیای تفکر تقلید فردی از مجتهد و مرجع تقلید واجدالشرایط با حرکت تدریجی می‌توان ریشه‌های تفکر تکفیری افراطی را خشکاند. امام جمعه اهل سنت چابهار افزود: از بستر حب ریاست و شهوت و ثروت، این تفکر بر می‌خیزد و فرقه تکفیری، ثمره سال‌ها فعالیت استکبار جهانی بویژه آمریکا و انگلیس است.
وعده آتش امام جمعه نیویورک برای تکفیری‌ها
حضور علمای شیعه و سنی در ‌کنگره جریان‌های افراطی و تکفیری از دیدگاه علمای اسلام منحصر به کشورهای اسلامی نبوده و علمای مسلمان دیگر کشورها نیز در این کنگره جهانی حضور داشتند. محمد العاصی، امام جمعه نیویورک در بخشی از سخنان خود با تاکید بر اینکه کار تکفیری‌ها مقابله با مستضعفان است، افزود: خدا در قرآن وعده داده است که این افراد را هلاک می‌کند و امیدوارم به متن مسائلی که تکفیری‌ها به آن اشاره دارند توجه بیشتری شود تا مقابله با چنین گروه‌هایی جدی باشد. وی با تاکید براینکه تکفیر مترادف کفر است، تصریح کرد: بین تکفیر و ظلم تفاوت وجود دارد و تکفیری‌ها که حرکت عملی برای ظلمشان انجام می‌دهند در واقع در تکفیر یا همان ستمکاری هستند. العاصی با تاکید براینکه هدف تکفیری‌ها تکفیر کردن واقعیت جامعه اسلامی است، خاطرنشان کرد: خداوند درباره چنین افرادی در قرآن وعده داده است که برای چنین افرادی آتش فراهم کردیم.
 

عیسی سحرخیز از عناصر باسابقه جریان دوم خرداد در گفت‌وگویی اعتراف کرد بسیاری از اصلاح‌طلبان برخلاف اول انقلاب دیگر علاقه‌ای به امام خمینی ندارند. وی در گفت‌وگو با یک سایت ضدانقلاب ضمن بیان این مطلب با یادآوری نحوه آشنایی‌اش با محمد خاتمی و همکاری‌هایش با وی، گریزی هم به ماجرای «خروج از حاکمیت» که توسط تعدادی از اصلاح‌طلبان در دوران دولت دوم ‌خرداد مطرح شد، زده و یادآور شده است: بحث‌هایی مانند خروج از حاکمیت مباحث داخلی اصلاح‌طلبان بود. از لحاظ تئوریک هم روی آنها کار می‌شد. دیدگاه‌ها هم بسیار متفاوت بود. اصلا تعبیر «جبهه» اصلاحات به همین دلیل بود. به گزارش تسنیم، این بازداشتی فتنه ۸۸ در بخش دیگری از این مصاحبه با تصریح بر «نگاه منتقدانه» خود به امام خمینی می‌گوید: من نگاه منتقدانه‌ای به ایشان دارم و فکر می‌کنم خیلی از کار‌ها خطا بود. مدیرکل مطبوعات داخلی وزارت ارشاد دولت خاتمی همچنین «تغییر قانون اساسی»، «تغییر ساختاری قوه قضائیه» و «حذف نهاد ولایت فقیه» را جزئی از اصلاحات می‌داند و اضافه می‌کند: ما در اول انقلاب اشتباه کردیم که با خوش‌بینی بسیار و اولیه به آیت‌الله خمینی، به ولایت فقیه هم باور داشتیم. گفتنی است اذعان سحرخیز به عدم اعتقاد اصلاح‌طلبان به اندیشه‌های امام خمینی (ره) درحالی است که پیش از این نیز این جریان سیاسی بارها در رفتارهای سیاسی خود این موضوع را نشان داده است. از حمله و توهین به افکار و آرای بنیانگذار انقلاب در دوره اصلاحات که یک نمونه آن اظهارات اکبر گنجی مبنی بر به موزه سپردن افکار امام خمینی بود؛ گرفته تا فتنه 88 که عملا تلاش برای براندازی میراث امام خمینی بود، نشان داده است این جریان سیاسی در عمل نه تنها اعتقادی به اندیشه‌های امام ندارند بلکه در مقابل آن نیز فتنه می‌کنند. به گزارش «وطن امروز»، با این حال اما متاسفانه همین عناصر فتنه‌گر در سال 88 از غفلت برخی متولیان استفاده کرده و زیر لوای «خط امام» تحرکات فتنه‌گرانه خود را پوشش می‌دادند. یکی از رئوس فتنه یعنی میرحسین موسوی را تحت عنوان «نخست‌وزیر امام» تبلیغ می‌کردند اما در عمل آنچه اتفاق افتاد وحدت و اجماع همین نخست‌وزیر  جریان مدعی خط امام با همه عناصر ضدانقلاب و اپوزیسیون جمهوری اسلامی زیر پرچم فتنه 88 بود. سکوت و بعضا برخی همراهی‌های متولیان باعث شد دلسوزان و علاقه‌مندان به امام خمینی‌(ره) به این صحنه‌آرایی‌ها واکنش نشان دهند به‌گونه‌ای که رهبر حکیم انقلاب، حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای در مراسم سالگرد ارتحال امام خمینی‌(ره) به بیان و تشریح مختصات فکری و عملی امام خمینی پرداختند و خط روشنی از خط امام را تبیین کردند.
 

محمد آخوندی:  رئیس جدید رسانه ملی در یکی از نخستین احکام خود، علی‌اصغر پورمحمدی را به سمت معاون سیما منصوب کرد. انتصابی که نشان از تیزهوشی و دقت سرافراز دارد. پورمحمدی از باتجربه‌ترین  نیروهای صدا و سیماست و سرافراز که خود از قدیمی‌های رسانه است می‌داند حضور فردی چون پورمحمدی در راس معاونت سیما می‌تواند وی را در دستیابی به اهداف تعیین شده برای رسانه ملی در دوره جدید یاری کند. در این باره چند نکته قابل بیان است:
1- معاون جدید سیما از نیروهای اصیل و انقلابی است که از پیش از پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون، در همه عرصه‌ها به عنوان سرباز مخلص انقلاب، امام و رهبری همواره در صف مقدم مبارزه بوده است. وی از خانواده معظم روحانیت و نیز خانواده بزرگوار شهداست و این از ویژگی‌هایی است که در طول سالیان گذشته و در مسؤولیت‌های مختلف همواره موجب شده است وی با درک عمیق از معارف اسلامی و آرمان‌های انقلابی، در راستای اهداف نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران گام بردارد.
2-  سابقه طولانی‌مدت رئیس سابق شبکه‌های  سوم و پنجم سیما در رسانه،  می‌تواند از دیگر عوامل موفقیت وی باشد. پورمحمدی از پایین‌ترین سطوح در سازمان صدا و سیما کار خود را آغاز کرده و تا بالاترین رده در تلویزیون رسیده است که این آشنایی با همه زوایای کار در سیما و تولید محصول تلویزیونی می‌تواند نویدبخش روزهای خوبی برای تلویزیون و اهالی آن باشد. همچنین روابط بسیار خوب و صمیمانه با اهالی هنر، سینما و تلویزیون از دیگر عواملی است که ما را به جاری شدن خونی تازه در رگ‌های تولید صدا و سیما امیدوار می‌کند.
3- پورمحمدی برای دستیابی به اهدافی که در دوره جدید برای رسانه ملی تعیین شده است،‌کار سختی در پیش خواهد داشت. تحولات سال‌های گذشته در تلویزیون اگرچه با رشد کمی قابل ملاحظه‌ای همراه بوده است اما قطعا رشد کیفی تولیدات تلویزیون به همان میزان نبوده و مدیریت جدید تلویزیون باید با استفاده از همه ابزارها و بویژه  استفاده از  نیروهای متعهد و متخصص بالاخص  جوانانی که در سال‌های گذشته در صدا و سیما تربیت و برای این روزها آماده شده‌اند و نیز استفاده از اتاق فکری مجرب و همین طور  تغییر در ساختار شبکه‌ها و فرآیند تولید در تلویزیون، گام بلندی برای افزایش کیفیت تولیدات و نیز افزایش رضایت مخاطبان شبکه‌های مختلف سیما بردارد.
4- مدیریت جدید تلویزیون برای دستیابی به اهداف مورد اشاره باید از مشاوره و همراهی اهالی فن، دانشگاهیان و  نیز همکاران رسانه‌ای در همه بخش‌ها  استفاده کند و با مروری بر نقاط ضعف تلویزیون در سال‌های قبل و نیز مطالعه بیشتر درباره سلیقه مخاطبان جوان شده تلویزیون، تمام تلاش خود را به کار بندد تا به اهداف بسیار مهم ترسیم‌شده دست یابد.