گروه اقتصادی: اعلام شبانه افزایش قیمت نان در حالی‌که مصوبه چنین افزایشی حدود 25 روز قبل از این اعلام و در 14 آبان به تصویب هیأت وزیران رسیده بود نه‌تنها برای مردم بلکه برای نانوایانی که مجریان اصلی این مصوبه هستند نیز پر از ابهام بود. علاوه‌بر این تصویب شد میزان افزایش قیمت نان تا 30 درصد باشد اما در تهران 34 درصد و در برخی از استان‌ها از جمله اردبیل تا 60 درصد گران شد. این یعنی آنکه دولت برای این منظور وحدت رویه‌‌ای نداشته و نظارتی هم در زمان اجرا صورت نگرفته است. این در حالی است که مسؤولان دولتی با تکرار گفته‌های توجیهی خود، نه‌تنها درباره اصل داستان پاسخگو نیستند بلکه برای این مهم نیز در دسترس نیستند که اگر بودند اطلاع‌رسانی درباره این مصوبه آن هم از سوی محسن بهرامی‌ارض‌اقدس، مشاور معاون اجرایی رئیس‌جمهوری و البته در پاسخ به پرسش خبرگزاری تسنیم صورت نمی‌گرفت بلکه دولت باید به‌طور رسمی به ابلاغ و اطلاع‌رسانی درباره افزایش قیمت نان می‌پرداخت. همراستای این ابهام، سخنان بهت‌‌برانگیز محمدباقر نوبخت، معاون برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی و سرپرست معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رئیس‌جمهوری بود که شامگاه یکشنبه 9 آذر روی پایگاه اطلاع‌رسانی دولت قرار گرفت. نوبخت با اشاره به موضوع افزایش قیمت نان در کشور گفت: «دولت هیچ تصمیمی برای افزایش قیمت نان ندارد و یارانه خرید گندم را همانند سابق پرداخت خواهد کرد». نوبخت اما ادامه داد: دولت همچنان پرداخت یارانه گندم به قیمت هر کیلو 665 تومان را در اختیار کارخانه‌های آردسازی و نانوایی‌ها قرار خواهد داد اما این اجازه را به نانوایی‌ها در استان‌های مختلف خواهد داد تا براساس اقتضائات هر استان به‌منظور جبران مابه‌التفاوت افزایش هزینه‌های جانبی، قیمت نان را تا حداکثر 30 درصد افزایش دهند.
چنین تناقضی حتی صدای رسانه‌های اصلاح‌طلب را هم درآورد به طوری‌که یکی از روزنامه‌های حامی دولت، تیتر صفحه یک چاپ سه‌شنبه خود را اینگونه نوشت که« نان را گران کنید اما توهین نکنید». این روزنامه در مطلبی زیر این تیتر نوشت: اگر خاطر شریف مقامات دولتی باشد یکی از شعارهای انتخاباتی‌شان «راستگویی» بوده است، آنان می‌بالیدند که «دولت راستگویان» را تشکیل داده‌اند اما اکنون این نحوه گران کردن نان در تناقض آشکار با این شعار است. روزنامه در ادامه مطلب خود آورده که به نظر می‌رسد بیش از «گران شدن قیمت نان» تناقض میان مسؤولان درباره این گرانی مهم است. درواقع باید ‏گفت شاید بتوان این گرانی را به نوعی پذیرفت اما آن تناقضش را خیر!‏ به هرحال دولت طبق محاسبات و درخواست‌های نانوایان ترجیح داده قیمت نان را بین 20 تا 30 درصد افزایش دهد اما نکته و پرسش اینجاست به چه دلیل و توجیهی پیش از این گرانی، مقامات مختلف دولتی و در رأس آن سخنگوی دولت هرگونه افزایش قیمت تا پایان سال را رد می‌کنند؟ شاید عنوان شود این نحوه گران کردن نان از سوی دولت حربه‌ای برای کنترل جو عمومی بوده است که باید گفت مقامات دولتی در این‌باره سخت در اشتباه هستند. اگر آقایان پاستورنشین نمی‌دانند باید بدانند که حداقل بخشی از مردم پس از این روش گران کردن نان به این نتیجه رسیدند که این دولت نیز با دولت قبلی تفاوتی ندارد و در بر همان پاشنه قبلی می‌چرخد!
این بود شیب ملایم؟!
همچنین یکی از پایگاه‌های خبری حامی دولت در مطلبی با عنوان « افزایش 30 درصدی قیمت نان؛ این بود شیب ملایم؟!» آورده است که اگرچه افزایش 30 درصدی قیمت نان برای دهک‌های بالا کوچک‌ترین اثری ندارد ولی برای مردمانی که در دهک‌های پایین روزگار می‌گذرانند، افزایش 50 تومانی نان لواش، می‌تواند اقتصاد خانواده را تکان دهد و محاسبات سرپرست خانواده را به هم بریزد. در ادامه این مطلب آمده است در شرایطی که طبق اعلام بانک مرکزی، نرخ تورم به حدود 20 درصد رسیده است، چرا باید قیمت نان 30 درصد افزایش پیدا کند؟ مگر حقوق کارمندان بالاتر از نرخ تورم افزایش می‌یابد که نان‌شان بیش از این نرخ گران‌تر شود؟! به علاوه، نان در سبد غذایی اقشار آسیب‌پذیر، سهم بیشتری نسبت به دهک‌های مرفه دارد. بنابراین، اگرچه افزایش 30 درصدی نان، برای دهک‌های بالا کوچک‌ترین اثری ندارد ولی برای مردمانی که در دهک‌های پایین روزگار می‌گذرانند، افزایش 50 تومانی نان لواش، می‌تواند اقتصاد خانواده را تکان دهد و محاسبات سرپرست خانواده را به هم بریزد. در ادامه این مطلب آمده است، اینکه بگویند چون چند سالی نان گران نشده بود، بنابراین ناگهان گرانش کردیم هم منطبق با تدبیر نیست زیرا‌ «تثبیت طولانی‌مدت و افزایش ناگهانی»، ایجاد شوک روانی می‌کند. بنابراین افزایش اندک سالانه، رویکردی مدبرانه‌تر است؛ با نان مردم نمی‌توان بازی کرد. به هرحال قرار بود جز بنزین که حکایت خاص خود را دارد، افزایش قیمت‌ها با شیب ملایم صورت بگیرد. دولت توضیح دهد که اگر افزایش 30 درصدی قیمت نان در یک شب، شیب آرام است، پس شیب تند چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟
افزایش قیمت تا آستانه تحمل
البته سیدجواد تقوی، رئیس سازمان حمایت مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان در این‌باره اظهار کرده است که ضوابط محاسبه قیمت برای همه استان‌ها یکی است و کافی است اطلاعات و آمار استانی دقیق خود را در این ضوابط یا ظرف محاسبه قیمت بریزند و با توجه به شرایط استان قیمت نهایی را تعیین کنند. تقوی افزود: با همه این ملاحظات دولت تصمیم گرفت این طرح را تدریجی انجام دهد همانطور که در قانون هدفمندی یارانه‌ها هم می‌شد قیمت انرژی را واقعی کرد اما چرا این اتفاق نیفتاد چون آستانه تحمل مردم برای بار این هزینه‌ها و افزایش قیمت نیز حدی دارد بنابراین دولت این ملاحظه را به دقت انجام داد و با توجه به نظر رئیس‌جمهوری این اصلاح قیمت نان حداکثر تا 30 درصد انجام شد. همچنین مجتبی خسروتاج، قائم‌مقام وزیر صنعت، معدن و تجارت در این‌باره معتقد است مصرف‌کنندگان در بخش کیفیت نان در واقع رضایت آنچنانی ندارند، یعنی برخی افراد به‌دلیل اینکه اندازه نان‌ها کوچک شده و یک مقدار کیفیت نان مطلوب آن چیزی که می‌خواهند نیست، ناراحت هستند. به‌گفته وی دولت به‌طور متوسط سالی 11 هزار میلیارد تومان یارانه بابت مابه‌التفاوت خرید گندم و آنچه به کارخانه آرد می‌فروشد را پرداخت می‌کند.خسروتاج افزود: در حال حاضر دولت 7000 میلیارد تومان فقط مابه‌التفاوت خرید قیمت گندم و آن قیمتی که به کارخانجات می‌فروشد را پرداخت می‌کند. همچنین حدود 4000 میلیارد تومان هم یارانه‌ای است که به‌صورت مستقیم به مردم پرداخت می‌شود. معاون وزیر صنعت، معدن و تجارت اضافه‌ کرد: کل صنعت نان به‌همراه ذی‌نفعان از شرایط موجود ناراضی هستند. این صنعت نیاز به یک جراحی اساسی دارد تا شرایط رقابتی ایجاد کنیم و در آن شرایط، نان مورد نظر مردم با آرد با کیفیت
تولید ‌شود.
افزایش قیمت نان بیش از 30 درصد  
دراین میان عضو کمیسیون اقتصادی مجلس نسبت به افزایش بی‌رویه‌ قیمت نان تذکر داد. محمود شکری در تذکری شفاهی در جلسه علنی دیروز مجلس، گفت: آقای نوبخت مصاحبه‌ای کرده که دولت تصمیمی برای افزایش قیمت‌ نان ندارد، اما به نانوایان اجازه دادیم که قیمت نان را 30 درصد افزایش دهند. شکری ادامه داد: حالا دولت موافق است یا مخالف؟! خیلی شفاف برای نمایندگان و مردم مشخص کنید که این افزایش قیمت توسط دولت صورت گرفته یا خیر؟ اگر نه دستور این افزایش قیمت را چه شخص یا مرجعی صادر کرده است. نماینده مردم تالش و ماسال در مجلس خاطرنشان کرد: در برخی استان‌ها 50 یا 60 درصد افزایش قیمت نان داشته‌ایم و باید یک نهاد مشخص تکلیف این قیمت را مشخص کند. شکری یادآور شد: زمانی که این افزایش قیمت صورت می‌گیرد با 45هزار تومان یارانه دهک‌های پایین چطور باید زندگی کنند؟ چه کسی مسؤول و پاسخگو است. در همین حال عضو کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی مجلس در گفت‌وگو با فارس با بیان اینکه قیمت آرد تحویلی به نانوایی‌ها افزایش نداشته است، گفت: افزایش قیمت نان برای جبران هزینه‌های تولید است ولی نرخ ۱۱۵۵ تومانی خرید تضمینی گندم متناسب با تورم افزایش نیافته است. بهرام بیرانوند درباره اینکه چرا قیمت نان را 30 درصد افزایش داده‌اند، اما قیمت گندم که ماده اولیه نان است فقط 10 درصد افزایش یافته، افزود: نانوایی‌ها به‌دلیل افزایش تورم، توان تأمین هزینه‌های تولید را ندارند و به همین دلیل برخی از آنها برای جبران هزینه‌ها وزن نان تحویلی به مردم را کم کرده‌اند. بیرانوند اظهار داشت: با توجه به هزینه‌های تولید در بخش کشاورزی نرخ تعیین شده برای خرید تضمینی گندم جوابگوی هزینه‌های تولید نیست به‌طوری‌که با محاسبه هزینه‌ها قیمت خرید تضمینی تعیین شده(1155 تومان) کمتر از قیمت سال گذشته برای کشاورز است. از سوی دیگر عباس پاپی‌زاده، عضو کمیسیون کشاورزی مجلس با بیان اینکه بین افزایش 30 درصدی قیمت نان و افزایش 10 درصدی نرخ خرید تضمینی گندم تناقض آشکار وجود دارد، گفت: دولت حق کشاورزان را ادا نمی‌کند، نانوا باید حمایت شود و کشاورز به طریق اولی باید حمایت شود. وی با بیان اینکه امسال قیمت خرید تضمینی گندم متناسب با نرخ تورم افزایش نیافت، گفت: این موضوع نشان می‌دهد دولت حق کشاورز را ادا نمی‌کند درحالی که در قانون تاکید شده قیمت خرید تضمینی محصولات کشاورزی باید براساس نرخ تورم تعیین شود. پاپی‌زاده افزود: در هنگام تعیین قیمت نان، دولت به گونه‌ای دیگر عمل می‌کند و با بیان اینکه افزایش هزینه‌های مختلف از جمله هزینه کارگری در نانوایی‌ها 30 درصد بوده قیمت نان را 30 درصد افزایش می‌دهد. وی با بیان اینکه این کار یک تناقض آشکار است و مظلومیت کشاورز را به اثبات می‌رساند، تصریح کرد: اگر دولت اعتقاد به 30 درصد تورم دارد و معتقد است هزینه‌های تولید نان به اندازه 30 درصد افزایش یافته این تورم را کشاورز و تولید‌کننده گندم هم دارد و کشاورز هم باید نان را با 30 درصد افزایش قیمت خریداری کند. وی هشدار داد سیاست غلط دولت درباره تعیین نرخ تضمینی گندم، موجب کاهش تولید گندم می‌شود و سال آینده هزینه‌ هنگفتی باید صرف واردات گندم شود، در حالی که این پول می‌تواند صرف افزایش تولید گندم داخلی شود.

انتقاد آیت‌الله علوی‌گرگانی از افزایش قیمت نان
حضرت آیت‌الله سیدمحمدعلی علوی‌گرگانی با انتقاد از افزایش 30درصدی قیمت نان، این افزایش را تاثیرگذار در دیگر اجناس و کالاها دانست و گفت: برخی افراد به بهانه افزایش قیمت نان قیمت دیگر کالاها را نیز افزایش می‌دهند. استاد برجسته حوزه علمیه قم در دیدار جمعی از مدیران اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان قم تأکید کرد: در یک اداره تنها باید به دنبال پیاده کردن فرامین خدا باشیم؛ نباید ضوابط حاکم بر روابط شود، به گونه‌ای نباشد که به سبب سفارش دیگران حق فردی ضایع شود، این مطلب ممکن است در اداره‌های مختلف به چشم بخورد. وی یادآور شد: قرآن می‌فرماید: «انجام فرامین الهی سبب سعادت خود فرد و تثبیت پایه‌های جامعه و نظام می‌شود» پس باید مراقب بود سفارش‌ها خلاف ضوابط انجام نگیرد. البته انجام سفارشی که با ضوابط مخالف نیست مشکلی ندارد. وی تأکید کرد: مردم درباره مسائل مختلف به ما مراجعه می‌کنند و مطالبی را بیان می‌کنند، بنده نسبت به عملکرد برخی وزارتخانه‌ها بسیار ناراحت هستم، چراکه بیشتر روابط بر آن حاکم است، حتی گاهی یک رئیس بالادستی به صورت تهدیدآمیز بر رئیس پایان‌دستی کاری را تحمیل می‌کند. حضرت آیت‌الله علوی‌گرگانی نتیجه روابط غیرقانونی سازمان‌ها را اختلاس میلیاردی خواند و عنوان کرد: مملکت ما مملکت امام زمان(عج) بوده و افتخار ما اسلامی بودن کشور است؛ ولی گاهی متأسفانه به سبب روابط می‌بینیم میلیاردها تومان جابه جا می‌شود و یک دفعه صدای آن در مملکت در می‌‌آید. وی خاطرنشان کرد: برای نمونه اکنون قیمت نان بالا رفته است، این قیمت تنها در نان اثر نمی‌گذارد، اینها اثرگذار بوده و به مسائل دیگر نیز تأثیر می‌گذارد، چرا که تمام مسائل در جامعه با هم مرتبط است، به گونه‌ای که برخی افراد به بهانه افزایش قیمت اجناس قیمت دیگر کالاها را نیز افزایش می‌دهند.
 

سیدعابدین نورالدینی: آقای جواد ظریف، وزیر محترم خارجه روز گذشته در همایش دیپلماسی هسته‌ای علیه منتقدان و بویژه روزنامه «وطن امروز» موضع گرفت و اظهاراتی را مطرح کرد که نشان می‌دهد متاسفانه ایشان کماکان نگاه مناسبی نسبت به انتقادات ندارد! در کنار این مسائل، به نظر می‌رسد آقای ظریف به جای پرداختن به نتایج مذاکرات و شرح «آنچه گذشت» برای مردم، تلاش دارد مسائل دیگری را برجسته کند. درباره اظهارات دیروز آقای ظریف، این نکات قابل بیان است.
1- وزیر محترم امور خارجه به جای حمله به منتقدان، باید بداند اکنون نوبت پاسخگویی است. آقای ظریف باید پاسخ دهد حالا که بیش از 15 ماه از مذاکره با طرف آمریکایی گذشته و پس از دادن امتیازات مهم به طرف مقابل، چه برای مردم ایران آورده است؟!   
با یک ملاک و معیار ملموس می‌توان درباره میزان اثرگذار بودن مذاکرات آقای ظریف اظهارنظر کرد و آن محاسبه شرایط طرفین، قبل و پس از مذاکرات هسته‌ای است. این مقایسه با توجه به این واقعیت صورت می‌گیرد که هدف ایران از مذاکرات، «لغو تحریم‌ها» ضمن حفظ «حقوق هسته‌ای» خود ـ مصرح در ان‌پی‌تی ـ بود و طرف مقابل نیز در ظاهر به دنبال رفع نگرانی‌های خود از گرایش ایران به سوی بمب اتم. در اینجا توافق ژنو به عنوان نقطه عطف مذاکرات در نظر گرفته می‌شود. براساس توافق ژنو، ایران 27 نمونه تعهد درباره فعالیت‌های هسته‌ای خود به طرف مقابل داد. مهم‌ترین تعهدات ایران عبارت است از: «خنثی‌سازی 196 کیلوگرم ذخایر اورانیوم 20 درصد، توقف غنی‌سازی بالای 5 درصد، تعلیق توسعه رآکتور آب سنگین اراک، تعلیق استفاده از سانتریفیوژهای نسل‌های پیشرفته، عدم نصب سانتریفیوژهای جدید به غیر از جایگزینی سانتریفیوژهای مستهلک، توسعه وسیع بازرسی‌ها حتی در سطح دسترسی به بایگانی دوربین‌های آفلاین! و نیز موضوعات دیگری درباره دسترسی‌ به روتورها و نیز تحدید گسترده غنی‌سازی 5 درصد و فرآیندهای منجر به غنی‌سازی 5 درصد.» در میان این تعهدات نابودی اورانیوم 20 درصد، تعهد برای عدم راه‌اندازی رآکتور آب سنگین اراک و نیز تحدید فنی سانتریفیوژها در کنار بازرسی‌های گسترده اقداماتی بود که می‌توانست بخش زیادی از ادعای نگرانی طرف مقابل درباره ماهیت برنامه هسته‌ای ایران را از بین ببرد. کما اینکه بعد از این توافق طرف آمریکایی چه در سطح رئیس‌جمهور و چه در سطح وزیر خارجه صراحتا اعلام کردند: «با توافق ژنو، اسرائیل امن‌تر شد.» ریشه این ادعاها باطل و غیرقابل پذیرش است اما در واقع، آنچه اتفاق افتاد، شفاف‌سازی و اعتماد‌سازی طرف ایرانی در مقیاسی بسیار وسیع بود. ایران تقریبا پس از قریب به 3سال توانسته بود 196 کیلوگرم اورانیوم 20 درصد برای تامین سوخت رآکتور تهران ذخیره کند که براساس توافق ژنو نیمی از آن را خنثی و نیم دیگر را اکسید کرد! رآکتور آب سنگین اراک امسال باید افتتاح می‌شد اما برای آنکه نگرانی ادعایی آمریکا از پسماندهای سوخت این رآکتور برطرف شود، متوقف شده است. سانتریفیوژهای نسل‌های پیشرفته ایران برای رفع نگرانی‌های ادعایی آمریکا درباره سرعت غنی‌سازی، بلااستفاده مانده است و به اذعان آژانس ایران طی یک سال اخیر فراتر از تعهدات خود در توافق ژنو، درها را برای بازرسان آژانس باز کرده است. اما آیا در مقابل، طرف غربی هم در همین سطح، اهداف ایران را از این مذاکرات و توافق ژنو محقق کرد؟ طرف مقابل در توافق ژنو 11 مورد تعهد به ایران داد که 2مورد از تعهدات قابل توجه بوده است. پرداخت ماهانه 700 میلیون دلار از پول‌های بلوکه شده ایران که ماحصل فروش نفت بوده است و دومی عدم تصویب تحریم‌های بیشتر! که متاسفانه همین 2 مورد یا نقض و یا بی‌اثر شد! به شواهد اسناد، پس از مذاکرات ژنو، تحریم‌های جدید علیه ایران تصویب و اعمال شد. به عبارتی که نمی‌توان آن را رد کرد؛ پس از توافق ژنو نه تنها روند تحریم‌ها متوقف نشد بلکه تحریم‌ها «بیشتر» هم شد! آیا آقای ظریف می‌تواند این واقعیت را رد کند؟ درباره 700 میلیون دلار ماهانه نیز متاسفانه به گونه‌ای پول مردم پرداخت شد که امکان وارد کردن آن به داخل کشور نبوده و نیست و حتی یک دلار از این اموال ملی نیز به داخل ایران آورده نشد! درباره موضوع تحریم‌های صنعت خودرو و صنایع هواپیمایی هم که مدیران همین دولت اذعان کرده‌اند در این حوزه‌ها اتفاق خاصی نیفتاده است.
اکنون می‌توان با یک دید کلی قضاوت کرد که آیا نسبت داده‌ها و ستانده‌های ایران و آمریکا در توافق ژنو، متوازن و عادلانه بوده است؟ سوال دقیق‌تر اینکه آیا تعهدات طرف مقابل در توافق ژنو تاثیری بر کاهش فشار تحریم‌ها داشته است؟ وظیفه وزیر محترم امور خارجه است که این روزها و پس از 15 ماه مذاکره هسته‌ای به جای پنهانکاری، اطلاعات واقعی و دقیق از مذاکرات و روند آن به مردم ارائه دهد. آنچه آقای ظریف باید توضیح دهد، وضعیت مذاکرات و تاثیر آن بر 2 مقوله «معیشت» و «حقوق هسته‌ای» مردم است. یعنی براساس وعده آقای روحانی، مذاکرات چه تاثیری بر وعده «چرخش همزمان سانتریفیوژها و چرخ اقتصاد» داشته است؟ بنابراین آنچه مذاکرات را با آن می‌سنجند؛ وضعیت معیشت مردم و حقوق هسته‌ای است. سایر موارد حاشیه و فرعیات است.
2- همانگونه که انتظار می‌رفت وزیر محترم امور خارجه روز گذشته درباره اصل ماجرا اظهارنظر صریح نکرد و با طرح موضوعات فرعی و حاشیه‌ای تلاش کرد برای این مذاکرات و توافق ژنو، اعتبار جور کند! یعنی به جای پرداختن به وضعیت حقوق هسته‌ای ملت، نتیجه مذاکرات را در حاشیه‌ها جست‌وجو کرد اما ما معتقدیم همین موضوعات فرعی هم نمی‌تواند خلأ ناکارآمدی شیوه مذاکرات فعلی هسته‌ای را پر کند! به عنوان نمونه آقای ظریف برای آنکه ثابت کند مذاکرات او کارآمد بوده است به موضوع امنیت اشاره کرد و گفت: «من ادعا می‌کنم به دنبال این مذاکرات جمهوری اسلامی ایران امن‌تر شده است هیچ کس دیگر نمی‌تواند علیه مردم ما بر طبل جنگ بکوبد و تمام فضاسازی‌های خصمانه علیه ایران فروریخته است.» خب! درباره این اظهارنظر آقای ظریف حرف بسیار است. اینکه امنیت ایران افزایش یافته و گزینه نظامی دیگر روی میز نیست؛ یک واقعیت است اما آیا این موضوع طی 15 ماه اخیر و به‌واسطه مذاکرات آقای ظریف حاصل شده است؟ نه؛ به هیچ عنوان! آنچه ایران را در منطقه پرآشوب خاورمیانه به جزیره ثبات تبدیل کرده، انسجام ملی و نگرش استراتژیک دفاعی بوده است. قطعا تدابیر ویژه حکومت در تامین امنیت و افزایش عمق استراتژیک ایران به مرزهای دشمن منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای یکی از 2 شق اصلی تامین امنیت فعلی در ایران است. اما درباره این اظهارنظر آقای ظریف باید 2 نکته را یادآوری کرد.
الف - گره زدن امنیت به مقوله مذاکرات، یک اقدام خطرناک است! اینکه با مذاکره، امنیت ایران تامین می‌شود در واقع برجسته‌سازی خطر گزینه نظامی در صورت قطع مذاکرات است! این ادعا در واقع در راستای همان اظهارات ظریف در دانشگاه تهران است که مدعی شد توان دفاعی ایران با یک بمب آمریکایی از بین خواهد رفت! ادعای تامین امنیت کشور با مذاکره در راستای اعتبار بخشیدن به قمپز‌های بنیامین نتانیاهو در طرح گزینه نظامی برای افزایش قدرت چانه‌زنی آمریکا در مذاکرات هسته‌ای است. وقتی ظریف مدعی است مذاکرات او امنیت ایران را افزایش می‌دهد؛ فضا برای تهدیدهای پوچ نتانیاهو درباره حمله نظامی به ایران  فراهم می‌شود و قطعا کسی که فکر می‌کند مذاکره یعنی امنیت، گزینه خوبی است تا او را از شکست مذاکرات ترساند! این یک فرمول اشتباه است. نمی‌توان به صراحت به برخی هزینه‌های این قبیل اظهارنظرها اشاره کرد اما بیم آن می‌رود که این قبیل باورها، تهدیدات امنیتی جدی به همراه داشته باشد. کما اینکه از سال گذشته تاکنون برخی خطوط قرمز امنیتی ایران در منطقه جابه‌جا شده است و متاسفانه برخی همسایگان نیز علنا علیه امنیت ایران وارد شده‌اند. انفجار سفارت ایران در بیروت توسط عوامل عربستان‌سعودی تنها یک مورد رسانه‌ای شده از افزایش جسارت و گستاخی برخی حکام عرب طی یک سال اخیر است. این نتیجه مخابره و ارسال پیام‌ها و آدرس‌های اشتباه است.
ب - متاسفانه رفتار دیپلماتیک دولت در موضوع هسته‌ای، محاسبات طرف آمریکایی درباره الگوی رفتاری ایران را تقویت کرد! آمریکایی‌ها معتقد به فشار بیشتر برای امتیازگیری بیشتر از ایران بوده و هستند. این الگوی محاسبه آنهاست. آقای ظریف لابد اظهارات سال گذشته باراک اوباما در سابان را مطالعه کرده است! چرا آقای اوباما این ادعای گزاف را مطرح کرد که دولت آقای روحانی برآمده از تحریم‌هاست؟ چرا او دائما این ادعای گزاف را مطرح کرده و می‌کند که تحریم‌ها ایران را پای میز مذاکره آورد؟ آیا دلیل آن غیر از مشاهده گزاره‌هایی در داخل ایران است که بر تاثیرگذاری تحریم‌ها صحه می‌گذارد؟ وقتی در آستانه مذاکرات از زبان عالی‌ترین مقام اجرایی کشور شنیده می‌شود «خزانه خالی است» یا وضعیت کشاورزی «دهشتناک» است؛ آیا این موضوع در تثبیت الگوی محاسباتی طرف مقابل تاثیرگذار نیست؟ از همه تاسف‌انگیز‌تر رفتار خود آقای ظریف در تثبیت محاسبات آمریکایی‌ها علیه ایران است. اظهارات او در شورای روابط خارجی آمریکا و اینکه در صورت شکست مذاکرات او و همفکرانش، انتخابات را به جریان غرب‌ستیز خواهند باخت؛ در واقع ترجمان دیگری از ادعاهای گزاف اوباماست. در واقع اوباما در راستای نقض حاکمیت ملی و استقلال مردم ایران، مدعی بود دولت روحانی نتیجه تحریم‌های او علیه ایران است اما آقای ظریف در شورای روابط خارجی آمریکا براساس کدام مولفه امنیت‌آفرین ادعا می‌کند بقا یا زوال قدرت او و دوستانش در آمریکا وابسته به تصمیم کاخ سفید است؟ آیا این شلیک به استقلال کشور نیست؟ چگونه مذاکراتی که آقای ظریف را نسبت به آینده سیاسی خود و دوستانش نگران کرده، می‌تواند برای مردم ایران امنیت‌آفرین باشد؟ البته نتیجه این قبیل اشتباهات محاسباتی را می‌توان در نتیجه مذاکرات جست. آنجایی که نوبت آمریکاست اما آمریکا تحریم‌ها را لغو نمی‌کند! چراکه وزیر خارجه آمریکا معتقد است «عدم توافق بهتر از توافق بد است» اما وزیر خارجه ایران کمپین «هیچ توافقی از عدم توافق بدتر نیست» راه ‌می‌اندازد! نتیجه چنین محاسباتی، ایجاد امنیت است؟ قطعا این شیوه محاسبه برای تیم مذاکره‌کننده هزینه‌ساز خواهد بود. تاسف‌انگیزتر اینکه این واقعیت در حالی است که طرف مذاکره‌کننده آمریکایی در ضعیف‌ترین شرایط خود در سال‌های اخیر به سر می‌برد و حتی دموکرات‌ها هم عملیات عبور علیه اوباما را آغاز کرده‌اند! 3- در این میان حمایت‌های رهبر انقلاب از تیم مذاکره‌کننده یک حکایت دیگر است.آیا تیم مذاکرات هسته‌ای، قدر این حمایت‌ها را خواهد دانست؟ آقای ظریف در قبال این مجوزها و حمایت‌ها، «مسؤولیت» سنگینی بر عهده دارد! و آن اینکه نتیجه این مجوزها و حمایت‌های بی‌سابقه که تاکنون در اختیار هیچ دیپلمات ایرانی قرار نداشته، چه خواهد شد! آیا ظریف می‌تواند آنها را برای مردم ایران تبدیل به فرصت کند؟ به عبارت دیگر، ظریف از این فرصت به دنبال چیست؟ اینکه مذاکرات در هر حالتی برای ایران دستاوردهایی خواهد داشت؛ یک موضوع بدیهی است اما «تجربه» فرصت‌هایی که در اختیار ظریف قرار گرفت؛ تجربه‌ای است «گران»!

مهدی محمدی: یکم- بحث درباره شیوه صحیح مواجهه با مذاکرات هسته‌ای چندان پیچیده نیست. برای کسانی که هدفشان توافق به هر قیمت است و اصل توافق را مهم‌تر از محتوای آن می‌دانند، طبعا بهترین حالت این است که هیچ‌کس جز آنچه آنها می‌خواهند، چیزی نگوید یا شاید بهتر باشد اصلا هیچ کس هیچ چیز نگوید و آنها خود ببرند، بدوزند و بر تن خویش و ملت کنند اما برای آنها که منطق رهبر معظم انقلاب اسلامی را ملاک عمل خویش می‌دانند، 2 نکته بی‌هیچ ابهامی مبنای عمل است:
1- خطوط قرمزی وجود دارد که تعیین می‌کند کدام توافق خوب و کدام بد است و این خطوط قرمز نیازمند تبیین، تذکر و نگهبانی است.
2- هدف نهایی و راهبردی، توافق به هر قیمت نیست بلکه هدف این است که جامعه و دولت به درجه‌ای از آگاهی برسند که دریابند کار کشور با امید بستن به آمریکا و توقع معجزه داشتن از مذاکرات پیش نخواهد رفت و حتی اگر می‌خواهیم مذاکرات موفق باشد، گام اول قطع امید کردن از آمریکا به عنوان مهم‌ترین طرف مذاکره است.
بر همین اساس، رهبر معظم انقلاب هرگز نقد استدلالی و خیرخواهانه به روند مذاکرات را نفی و نهی نکرده‌اند. مسدود کردن بابی که رهبری آن را باز گذاشته‌اند به این معناست که کسانی چیزهایی برای نگران بودن دارند و می‌خواهند به جای بحث درباره آنها، از طریق همه‌گیرسازی سکوت پیش ببرند.
دوم- بیایید اصولمان را مرور کنیم. وقتی این اصول را پیش چشم داشته باشیم، روشن خواهد شد که بحث بر سر چیست و اختلاف کجاست.
اصل اول این است که هیچ‌کس نه با مذاکره و نه با توافق مخالف نیست. نه مذاکره ابداع دولت حسن روحانی است و نه توافق کردن امری است که پیشینیان از آن گریزان بودند.
اصل دوم این است که توافق نکردن بهتر از توافق بد است و شاخص اینکه توافقی خوب است یا بد، میزان پایبندی صریح و قابل راستی‌آزمایی آن به خطوط قرمزی است که برای تیم مذاکره‌کننده معین شده است.
اصل سوم این است که بدون شک یک توافق خوب یا حتی تلاش برای دستیابی  به آن، همه از جمله منتقدان را پشت سر تیم مذاکره‌کننده بسیج خواهد کرد اما نباید توقع داشته باشند تا زمانی که چنین توافقی حاصل نشده، پرسشگری در این باره بالکل تعطیل شود! نگرانی از محتوای مذاکرات نه به معنای زیر سوال بردن جدیت تیم مذاکره‌کننده است و نه دلسوزی آنها را نفی می‌کند، اگرچه آنها هم جدیت و هم دلسوزی اسلاف خود را نامهربانانه و مکررا نفی کرده‌اند.
اصل چهارم این است که توافق ژنو، یک توافق خوب نیست. همین که اکنون صهیونیست‌ها به مدافعان تمدید توافق ژنو تبدیل شده‌اند نشان‌دهنده آن است که روندی که براساس این توافق استوار شده، منافع ضروری آنها را تامین می‌کند و به همین دلیل
– به‌رغم مخالفت‌های ظاهرسازانه‌ای که تاکنون با این توافق می‌کردند- تمدید این توافق را بهتر از به هم خوردن مذاکراتی می‌دانند که آنها را مجبور خواهد کرد یا بلوف‌هایشان را عملی کنند یا بپذیرند تا امروز بزرگ‌تر از دهانشان حرف زده‌اند.
و پنجمین اصل این است که حتی پس از یک توافق، آنچه باید در افکار عمومی جامعه ایرانی رسوب کند، افزایش حس ستیز و مقاومت در مقابل آمریکا، تشدید اتکا به ظرفیت‌های درونی و جدی‌تر و علنی‌تر شدن رویارویی راهبردی با آمریکاست. آدرس‌هایی که اکنون دولت آقای روحانی به مردم می‌دهد به هیچ‌وجه با این اصل راهبردی منطبق نیست. در ماه‌های گذشته، درون و بیرون مذاکرات، هیچ تلاشی از ناحیه دولت برای افزایش بی‌اعتمادی عمومی به آمریکا مشاهده نشده است. برعکس، دولتی‌ها زیاده‌خواهی‌های پی‌درپی آمریکا در مذاکرات را به طور سیستماتیک سانسور کرده‌اند و بدتر از آن، حتی وقتی منتقدان یا صدا و سیما تلاش کرده‌اند به مردم بگویند که نه‌تنها ماهیت و ادبیات آمریکا عوض نشده بلکه جسارت‌آمیزتر هم شده، زبان به گلایه و در مواردی هم تهدید گشوده‌اند تا به هر قیمت ممکن این روند را متوقف کنند.  مساله بسیار مهم در اینجا این است که آیا دولت براساس خط‌مشی کلان «افزایش تقابل راهبردی با آمریکا در عین مذاکره و – در صورت امکان- توافق خوب هسته‌ای» عمل می‌کند یا اینکه همزمان با پیشبرد مذاکرات، در حال اعتبارزدایی عملی از منطق راهبردی است که می‌گوید قدرتمند شدن ایران در گرو نرفتن زیر بار استانداردهای آمریکایی است؟ این یک اصل ایدئولوژیک نیست که تبعیت از آن از بالا ابلاغ شده باشد. این حقیقتی است که بیش از هر کس دولتی‌ها خود را درون مذاکرات و در تعامل فشرده و بسیار نزدیک با آمریکا در یک سال گذشته دریافته‌اند. سوال این است که چرا حقیقت رفتار آمریکا به افکار عمومی منتقل نمی‌شود و چرا در مواردی دولت ترجیح می‌دهد بایستد و رفتار آمریکا را توجیه کند به جای اینکه در مقابل آن موضع بگیرد یا پاسخ جسارت‌ها و زیاده‌گویی‌های آنها را بدهد. چه چیز دولت را ملزم می‌کند از آمریکا تصویری بسازد جز آنچه واقعا هست؟
سوم - تیم مذاکره‌کننده و شخص آقای دکتر ظریف به تناوب گفته‌اند مهم‌ترین هنر آنها در یک سال گذشته این بوده که تصویر امنیتی ساخته شده از ایران را از ذهن جهانیان زدوده‌اند. بیایید ابتدا فرض را بر این بگذاریم که واقعا چنین تصویری وجود داشته و اکنون بر اثر زحمات دکتر ظریف و تیمش از میان رفته یا تعدیل شده است. مهم‌ترین سوالی که دائما دور زده می‌شود این است که هدف غربی‌ها از امنیتی‌سازی پرونده ایران در جهان چه بوده است؟ چرا آمریکا و اسرائیل چنین تصویری از ایران ساخته‌اند؟ بعید است پاسخ آقای ظریف هم چیزی جز این باشد که هدف از این تصویرسازی، اعمال فشار بر ایران به منظور تغییر محاسبات و امتیازگیری از ایران در حوزه‌های امنیت ملی بوده است. تصویر امنیتی از ایران ساخته شده تا به ایران فشار آورده شود و هدف فشار هم این است که ایران در حوزه‌هایی که غرب از آن نگرانی جدی دارد، امتیاز بدهد. دولت آقای روحانی چه کرده؟ حتی اگر از مذاکرات اخیر بگذریم و فقط روی توافق ژنو تمرکز کنیم، آمریکایی‌ها خود به صراحت گفته‌اند فوری‌ترین امتیازهایی را که سال‌ها بود از ایران می‌خواستند در این توافق گرفته‌اند (و راز اشتیاق آنها به تمدید توافق ژنو هم چیزی جز این نیست) بنابراین حتی اگر تصویر امنیتی از ایران تعدیل شده باشد علت این نیست که دولت روحانی معجزه کرده بلکه علت این است که پروژه امنیتی‌سازی به هدف خود که تغییر محاسبات و وادار کردن دولت ایران به امتیازدهی بوده، رسیده بنابراین در حال فروکش کردن است. در واقع با این روشی که دوستان عمل کرده‌اند، اساسا زدودن تصویر امنیتی ایران از ذهن و زبان غربی‌ها چندان هنری نمی‌خواهد؛ غربی‌ها به میزانی که امتیاز بگیرند، بیشتر لبخند خواهند زد.
اما نکته مهم این است که فرض بنیادین این بحث عمیقا مخدوش است. ملاک قضاوت در این باره که امروز پرونده ایران امنیتی‌تر است یا سال گذشته، چیست؟ اگر ملاک سخنان غربی‌ها باشد که هیچ از شدت و حدت آن کاسته نشده است. اگر ملاک رفتار آنها باشد، آیا آقای ظریف می‌تواند ادعا کند رفتار عملی آمریکا با ایران در صحنه‌های متنوع رویارویی که میان دو کشور وجود دارد اکنون کمتر توطئه‌گرانه است؟ اگر ملاک، برنامه‌ریزی‌های آینده آنها درباره ایران باشد، این برنامه‌ریزی‌ها هیچ تغییر راهبردی نکرده بلکه در مواردی غربی‌ها علائمی نشان داده‌اند که با رفتار دولت یازدهم آنها بیشتر امیدوارند بتوانند در ایران به هدف‌هایشان برسند. حتی اگر میزان اجماع‌سازی آمریکا در جهان علیه ایران را ملاک بگیریم، امروز دولت ایران زیر بار تعهداتی رفته است که کوچک‌ترین عدول از آنها به موجی از فشارهای بین‌المللی علیه آن منجر خواهد شد ضمن اینکه در صحنه نیز - هم چنانکه مقام‌های دولتی خود معترفند- چیزی از فشارها بر کشور کاسته نشده است. بنابراین اگر آقای ظریف ملاکی، اندکی عمیق‌تر از لبخند و مصافحه آمریکایی‌ها داشته باشد، نمی‌تواند به سادگی ادعا کند که تصویر امنیتی از ایران در جهان تعدیل شده است. این تصویر تنها زمانی تعدیل خواهد شد- همچنانکه تحریم‌ها زمانی حقیقتا برچیده می‌شود- که آمریکا ایران را آنقدر قدرتمند ببیند که چاره‌ای جز رفتار مبتنی بر احترام متقابل با آن نداشته باشد یعنی دقیقا همان اتفاقی که در منطقه رخ داده و در نامه اوباما به رهبر انقلاب ظاهر شده است.

گروه اجتماعی: یکی از برنامه‌هایی که در حال حاضر در وزارت آموزش و پرورش در حال انجام است، واگذاری مدارس دولتی به بخش خصوصی است؛ موضوعی که تا این زمان با انتقادات فراوانی از سوی برخی نمایندگان مجلس و کارشناسان این حوزه روبه‌رو شده است. یک‌بار نگرانی از پولی شدن آموزش در کشور به عنوان دغدغه اصلی برخی اعضای کمیسیون آموزش درباره این طرح مطرح و بار دیگر اقدام شتابزده وزارت
آموزش و پرورش در انجام این طرح و نبود نظارت‌های لازم درباره آن خبرساز می‌شود. اما این بار  وزیر آموزش و پرورش در دولت نهم با به میان کشیدن موضوع ابهامات قانونی در این بسته خبر از غیرقانونی بودن اعطای مجوز‌ها در این طرح داده است. این در حالی است که یکی از اعضای کمیسیون آموزش مجلس نیز با انتقاد از عملکرد وزیر آموزش و پرورش از ناکارآمدی این طرح و مخالفت با اجرای آن گفته است.
اعطای غیرقانونی مجوزها
هرچند پیش از این نیز گمانه‌هایی درباره غیرقانونی بودن واگذاری مدارس به بخش خصوصی مطرح شده بود اما محمود فرشیدی، وزیر اسبق آموزش و پرورش در تازه‌ترین اظهارات خود از غیرقانونی بودن این نقل و انتقالات پرده برداشت. محمود فرشیدی، وزیر آموزش و پرورش در دولت نهم، درباره مشکلات و حواشی موضوع واگذاری مدارس به بخش خصوصی به دیار آفتاب گفته است: موضوع تعلیم و تربیت بار سنگینی بر دوش آموزش و پرورش است و همه دولت‌ها همواره تدبیری می‌اندیشند تا مشکلات این بخش را از میان بردارند. وی با اشاره به اینکه یکی از ابزارهای کاهش مشکلات طبق فرمایش رهبر انقلاب افزایش مشارکت‌های مردمی است، افزود: در این راستا بسته حمایتی در وزارت آموزش و پرورش مبنی بر واگذار کردن مدارس به بخش خصوصی ارائه شده است که این طرح با ابهاماتی مواجه است. به گفته فرشیدی در رابطه با استفاده از ظرفیت مردم در این حوزه تردیدی نیست اما در چگونگی انجام مراحل آن باید دقت کافی داشت و تمام اهداف و مراحل آن را شفاف‌سازی کرد تا محل اختلاف واقع نشود. وی با بیان اینکه این بسته ابهامات قانونی دارد، افزود: برخی نمایندگان مجلس معتقدند اعطای مجوزها قانونی نیست، بنابراین چنانچه قرار باشد این طرح اجرا شود باید بر مبنای قانون باشد تا استمرار آن را شاهد باشیم.
ورود افراد غیرمتخصص به حوزه آموزش
یکی دیگر از مواردی که به عنوان آسیب جدی در واگذاری مدارس به بخش خصوصی مطرح است باز شدن پای افراد غیرمتخصص و تازه‌کار به کلاس‌های درس
به عنوان معلم است. در حال حاضر با واگذاری مدارس به بخش خصوصی طبیعی است که مدیران این مراکز برای افزایش درآمد، هزینه‌های جاری را کاهش دهند و در این مسیر به طور حتم از نیروهای تازه‌کار و ارزانقیمت استفاده خواهند کرد که این موضوع بشدت در تعلیم  و تربیت دانش‌آموزان اثرگذار خواهد بود. این موضوعی است که هم وزیر اسبق آموزش و پرورش و هم عبدالوحید فیاضی، از اعضای کمیسیون آموزش نیز آن را تایید کرده‌اند.
فرشیدی با دشوار توصیف کردن تصمیم‌گیری در این بخش یادآور شد: با وارد کردن افراد غیرمتخصص علاوه بر اینکه ضربه‌ای جبران‌ناپذیر به نظام آموزشی وارد می‌کنیم و موجب شکستن حریم معلم و مدرسه می‌شویم، حقی را ایجاد می‌کنیم که جوابگوی آن نخواهیم بود. همچنین فیاضی با اشاره به بازدیدی که از مدارس واگذار شده به بخش خصوصی داشته است، بیان داشت: در حال حاضر معلمانی را برای این مدارس گرفته‌اند که از صفر شروع کرده‌اند و به کلاس درس رفته‌اند و مجرب نیستند؛ بازدیدی از این مدارس انجام دادم و دیدم معلم آموزش ندیده است و تازه به کلاس رفته و از طرفی هم می‌خواهد پنجشنبه و جمعه برود و در دوره ضمن خدمت شرکت کند؛ این کار یک‌سال را برای دانش‌آموزان هدر می‌دهد.
ابهام در واگذاری مدارس
این در حالی است که نبود نظارت یا تدوین دستورالعمل شفاف برای واگذاری مدارس به بخش خصوصی همواره به عنوان یکی از نقاط ضعف‌ این طرح مطرح شده و تاکنون انتقادات فراوانی را به دنبال داشته است. در این باره وزیر اسبق آموزش و پرورش با تأکید بر اینکه افراد خواهان مشارکت در آموزش و پرورش اقشار خاصی هستند، خاطرنشان کرد: در واگذاری مدارس نیز ابهاماتی وجود دارد بنابراین پس از تبیین اهداف باید اصول این مشارکت‌ها و شیوه اجرای آن مشخص باشد لیکن در این طرح مشخص نشده که کدام مدرسه و براساس چه ضابطه‌هایی واگذار می‌شود. متأسفانه واگذاری مدارس را برعهده مدیران مناطق گذاشته‌اند که این کافی نیست. وزیر اسبق آموزش و پرورش با اشاره به اینکه آموزش و پرورش امری حاکمیتی است، ادامه داد: نحوه اداره این مهم در سیاست‌های ابلاغی شفاف شده اما اگر در چارچوب سیاست‌های حاکمیتی بخواهیم بخشی از خدمات را به افراد واگذار کنیم، منعی ندارد  بلکه می‌تواند کمکی به این سیستم باشد.
انتقاد از سیاسی‌بازی در آموزش و پرورش
البته این تمام ماجرا نیست و فرشیدی از ورود افراد سیاسی به این ماجرا انتقاد کرده است. وی در این باره خاطرنشان کرد: این طرح  جناحی نیست اما در اجرای آن بیشتر کسانی ورود پیدا می‌کنند که با تفکر و سلیقه سیاسی حاکم بر دولت سازگاری بیشتری دارند. هرچند که در محتوای بسته حمایتی و واگذاری چنین موضوعی پیش‌بینی نشده است. وزیر آموزش و پرورش در دولت نهم با بیان اینکه باید دقت کرد که این واگذاری با سلیقه سیاسی به مرحله اجرا نرسد، افزود: این واگذاری بی‌شک پیامد‌ها و تغییراتی را برای خانواده‌ها به دنبال دارد، زیرا اگر این طرح قبل از شروع سال تحصیلی اجرا شده بود، خانواده‌ها می‌توانستند درباره ثبت‌نام فرزندانشان در این مدارس براساس اختیار عمل کنند.
نگاه مالی به حوزه تعلیم و تربیت
از دیگر انتقاداتی که به دنبال واگذاری مدارس به بخش خصوصی مطرح شده ایجاد نگاه اقتصادی و صرفه مالی در آموزش و پرورش است. در حال حاضر مدیران این وزارتخانه موضوع صرفه اقتصادی در واگذاری مدارس را به عنوان یکی از مهم‌ترین دلایل انجام آن عنوان می‌کنند که به باور عبدالوحید فیاضی این طرز تفکر فهم نادرستی از موضوع تعلیم و تربیت است. این عضو کمیسیون آموزش مجلس با بیان اینکه با اجرای این طرح مخالف است به فارس بیان داشت: به تازگی گزارشی از دولت دیدم که گفته شده است آن بخشی از مدارس که به بخش خصوصی واگذار شده خیلی خوب است، زیرا می‌گویند هزینه هر دانش‌آموز در مدرسه غیرانتفاعی به عنوان نمونه 600 هزار تومان است اما در دولت یک میلیون و نیم برای یک مدرسه پرداخت می‌کنیم که این فهم نادرستی از تعلیم و تربیت است. به باور فیاضی این نگاه به آموزش و پرورش وجود دارد و این نگاه قشنگی نیست و بسته‌های حمایتی و طرح‌های اینچنینی طرح‌های ناکارآمدی هستند که آموزش و پرورش به آنها دامن زده است؛ آموزش و پرورش آمده مباحثی مانند حمایت از بخش غیردولتی را مطرح کرده است و حالا مدارس دولتی را غیرانتفاعی کرده است.
عملکرد ضعیف آموزش و پرورش
وزارت آموزش و پرورش هم در توجیه این طرح مواردی مانند جبران کمبود نیروی انسانی و کاهش هزینه‌ها را عنوان کرده است که این موضوع نیز خود جای بررسی دارد، چراکه با انجام اقداماتی جدی‌تر می‌توان ضمن جلوگیری از واگذاری مدارس به بخش خصوصی مشکلات موجود در آموزش و پرورش را نیز مدیریت کرد. فیاضی در این باره اظهار داشت: آموزش و پرورش برای اینکه بتواند مشکل کمبود نیروی انسانی را حل کند و هزینه‌ها را کاهش دهد این کار را انجام داد؛ از فانی، وزیر آموزش و پرورش توقع داشتیم که قوی‌تر عمل کند.
به هر روی به نظر می‌رسد باید با نگاهی دغدغه‌مند به وزارت آموزش و پرورش نگاه کرد، چرا که این وزارتخانه به عنوان یکی از مهم‌ترین دستگاه‌هایی است که در تقویت زیربنای کشور اثرگذار است و واگذاری مدارس به بخش خصوصی می‌تواند تعلیم و تربیت دانش‌آموزان را به افرادی واگذار کند که تخصص لازم را ندارند و اگر نظارت کافی در این کار صورت نگیرد می‌تواند به تهدید برای نظام آموزش تبدیل شود اما در این زمان که با توجه به اظهارت فیاضی، عضو کمیسیون آموزش مجلس هزار مدرسه به بخش خصوصی واگذار شده، آیا می‌توان مانع از ادامه آن شد؟

سایپا اسفند ماه سال گذشته از 3 محصول خود به نام‌های سایپا 232، رنو ساندرو و  S300  رونمایی کرد و حتی این محصولات را پیش‌فروش کرد. در همان جلسه رونمایی، قیمت پیش‌فروش خودروی ساندرو 40 میلیون تومان، S300 به مبلغ 72 میلیون تومان و سایپا 232 معادل 26 تا 28 میلیون تومان اعلام شد اما 9 ماه پس از آن مراسم سایپایی‌ها اطلاعات خود را برای تعیین قیمت به شورای رقابت ارسال نکرده‌اند. به عبارت بهتر سایپایی‌ها سرخود محصولاتشان را قیمتگذاری کرده‌اند و علاقه‌ای به شفاف‌سازی در زمینه تعیین قیمت ندارند. همین عملکرد سایپایی‌ها موجب شد رئیس شورای رقابت از این رویه انتقاد کند. رضا شیوا درباره جزئیات آخرین جلسه شورای رقابت که با موضوع قیمتگذاری 3 خودروی جدید سایپا برگزار شده بود، اظهار کرد: شرکت سایپا هنوز اطلاعات خودروهای جدید خود را به شورای رقابت ارسال نکرده است البته به نظر می‌رسد سایپا عجله‌ای هم برای ارسال اطلاعات خودروهای جدید خود به شورای رقابت ندارد! هنوز دلیل واقعی پنهانکاری‌های سایپا مشخص نیست اما به نظر می‌رسد سود فروش محصولات بدون قیمتگذاری شورای رقابت بیشتر از زمان قیمتگذاری باشد. نادر قاضی‌پور، عضو ناظر شورای رقابت در این باره به «وطن امروز» گفت: هر محصول جدیدی که به بازار می‌آید باید توسط شورای رقابت قیمتگذاری شود چراکه امکان دارد حق و حقوق مردم ضایع شود. ما مواردی در شورای رقابت داشتیم که خودروساز محصول جدیدی را معرفی کرده بود اما بررسی‌ها نشان می‌داد آن خودرو دقیقا شبیه مدل‌های قدیمی است و فقط سپر و برخی از ظواهر را تغییر داده بود و  قصد داشت 13 میلیون تومان گران‌تر بفروشد! قاضی‌پور افزود: ما به‌عنوان نماینده مجلس در شورای رقابت و بسیاری از اعضای دیگر هم با این درخواست مخالفت کردیم. اگر بررسی‌های کارشناسان نبود آن خودروساز قصد داشت سوءاستفاده کرده و حقوق مردم را ضایع کند. به همین علت باید هر محصول جدید که به بازار می‌آید اطلاعات تولید و قیمت آن به دست ما برسد تا بتوانیم درباره نرخ نهایی آن تصمیم بگیریم. سایپا یا هر خودروساز دیگر موظف است این کار را بکند.
تعهد روی هوا!
سایپایی‌ها غیر از موضوع قیمتگذاری محصولات جدید خود اقدام عجیب دیگری را هم انجام می‌دهند و آن ادامه فروش محصولاتی است که موفق نشده‌اند به تعهدات آن عمل کنند. سایپا از مدت‌ها پیش تندر90 را پیش‌فروش کرده اما خریداران تندر90 ماه‌هاست با بدقولی این خودروساز مواجه می‌شوند. جالب اینکه اگر به سایت سایپا مراجعه کنید می‌بینید این خودروساز هنوز تندر90 خود را پیش‌فروش می‌کند البته تاریخ تحویل آن تیر 1394 است! عدم انجام تعهدات مربوط به تندر90 صدای رئیس شورای رقابت را درآورده است. وی در این باره گفت: شرکت‌های خودروساز موظف هستند تا پایان سال تمام تعهدات خود درباره خودروی تندر ۹۰ را نسبت به مشتریان خود انجام دهند. تا زمانی که قرارداد محکمی با رنو پارس نماینده شرکت رنو در ایران منعقد نشده است نباید تعهدات جدیدی در فروش این خودرو در قبال مشتریان ایجاد کرد. وی در پاسخ به این پرسش که برخی فعالان بازار معتقدند در انبار شرکت‌های زیرمجموعه سایپا تندر90 به تعداد زیادی وجود دارد اما این شرکت حاضر به عرضه این خودروها در سطح بازار نیست، گفت: شورای رقابت به جد این موضوع را پیگیری و بازرسی‌هایی را از شرکت‌های خودروساز انجام می‌دهد. هیچ شرکتی نباید اقدام به نگهداری این خودرو در انبارها کند و باید با راه‌اندازی خطوط تولید تعهدات خود را نسبت به مشتریان انجام دهد.  قاضی‌پور، عضو شورای رقابت نیز با انتقاد شدید از عدم انجام تعهدات خودروسازان گفت: خودروسازان موظفند تا زمانی که به تعهدات خود عمل نکرده‌اند دیگر اقدام به پیش‌فروش خودروها نکنند. این یک تخلف است که خودروسازان تعهدات خود را انجام نمی‌دهند و محصولات خود را پیش‌فروش می‌کنند. آنها باید اول برادری خود را به مردم ثابت کنند بعد به پیش‌فروش‌های آینده فکر کنند. با این وجود سایپایی‌ها هنوز اقدام به پیش‌فروش تندر90 می‌کنند و کاری به اظهارات اعضای شورای رقابت هم ندارند. معلوم نیست چه کسی باید درباره پنهانکاری‌ها و عدم اجرای تعهدات سایپا پاسخگو باشد.
 

گروه سیاسی: حجت‌الاسلام حسن روحانی، رئیس‌جمهور روز گذشته در ادامه سفرهای استانی خود به گلستان رفت. به گزارش «وطن امروز»، رئیس‌جمهور ‌در این سفر علاوه بر سخنرانی در جمع مردم استان، در نشستی با حضور علما و روحانیون، نخبگان و برگزیدگان، نشست توسعه سرمایه‌گذاری و جلسه شورای اداری در استان گلستان شرکت می‌کند. همچنین در دومین روز سفر استانی هیات دولت راه‌آهن ایران - ترکمنستان - قزاقستان با حضور رؤسای جمهوری سه کشور به بهره‌برداری می‌رسد. نشست خبری با خبرنگاران از دیگر برنامه‌های اعلام‌شده در دهمین سفر استانی روحانی است. رئیس‌جمهور پیش از این به استان‌های خوزستان، هرمزگان، سیستان و بلوچستان، ایلام، لرستان، چهارمحال و بختیاری، اردبیل، خراسان رضوی و زنجان سفر کرده است. انتقاد از دست‌های توطئه‌گر در منطقه و جهان برای کاهش قیمت نفت از جمله مهم‌ترین موضوعاتی بود که روحانی در اولین سخنرانی خود در جمع مردم گلستان در محل ورزشگاه آزادی گرگان به آن اشاره کرد. رئیس‌جمهور در این‌باره گفت: به‌رغم اینکه دست‌های توطئه‌گر در منطقه و جهان قیمت نفت را کاهش داده‌اند و فکر می‌کنند برای ایران اسلامی، اقتصاد کشور و مسیر توسعه مشکلی فراهم کرده‌اند، ملت بزرگوار بداند ما هفته آینده لایحه بودجه 94 را بدون کسری بودجه تقدیم مجلس شورای اسلامی خواهیم کرد. به گزارش تسنیم، حجت‌الاسلام روحانی در ورزشگاه آزادی گرگان با اشاره به وعده‌های پیش از انتخابات ریاست‌جمهوری گفت: به وعده‌هایی که پیش از انتخابات داده‌ام وفادار هستیم و وفادار خواهیم ماند. آنچه من به شما وعده دادم «نجات اقتصاد کشور»، «احیای اخلاق در جامعه» و «تعامل سازنده با جهان» بود؛ پای وعده خود تا لحظه آخر و با همه توانم ایستاده‌ام.
اگر لازم بود 50 وزیر علوم معرفی می‌کردم
رئیس‌جمهور در بخش دیگری از سخنان خود به موضوع معرفی وزیر علوم اشاره و تاکید کرد اگر لازم بود 50 وزیر را معرفی می‌کردم اما از راه خود و وعده‌ سال گذشته خود بازنخواهم ایستاد. رئیس‌جمهور تصریح کرد: من به نسل جوان کشورم و بویژه دانشجویان وعده می‌دهم پای قول‌های خودم خواهم ایستاد؛ اینکه 5 وزیر بود به مجلس معرفی کردم، اگر لازم بود 50 وزیر را معرفی می‌کردم اما از راه خود و وعده‌ سال گذشته خود باز نخواهم ایستاد. دوران افراط و فضای امنیتی به سر آمده است، ما در دوران وحدت و اتحاد و اعتدال و فضای باز برای کمک به یکدیگر و اعتلای فرهنگ راه خود را ادامه می‌دهیم. وی ادامه داد: فرهنگ اعتدال، فرهنگ توسعه، فرهنگ دوستی و برادری و اتحاد و فرهنگ تعامل با جهان به‌عنوان مسیر و راهی است که اسلام برای ما تعیین کرده و مردم عزیز و بزرگوار ما پای پرچم وحدت و اتحاد و تعامل ایستاده‌اند.
عبور چندباره از رکود
عبور از رکود از دیگر موضوعات مورد اشاره رئیس‌جمهور در جمع مردم گلستان بود. موضوعی که این روزها منتقدان زیادی پیدا کرده است و برخی از دولتی‌ها نیز این اظهارنظر را قبول ندارند. رئیس‌جمهور اظهار داشت: به‌رغم اینکه دست‌های توطئه‌گر در منطقه و جهان قیمت نفت را کاهش داده‌اند و فکر می‌کنند برای ایران اسلامی، اقتصاد کشور و مسیر توسعه مشکلی فراهم کرده‌اند، ملت بزرگوار بداند ما در هفته آینده لایحه بودجه 94 را بدون کسری بودجه تقدیم مجلس شورای اسلامی خواهیم کرد. رئیس‌جمهور با بیان اینکه «امروز کشور در مسیری قرار گرفته که باید توسعه را به‌وجود بیاوریم و از رکود باید عبور کنیم»، گفت: نخستین‌ قدم‌ها را برداشته و از رکود عبور کرده‌ایم. باید رونق اقتصادی به‌وجود بیاوریم. در رونق اقتصادی همه مردم، بخش خصوصی، بخش عمومی غیردولتی، بخش دولتی و همه باید دست به دست هم دهند تا بتوانیم کشور را در مسیر توسعه و رونق قرار دهیم. وی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: در طول این 15 ماه گذشته حداقل 15 قدم بسیار مهم برای توافق در مساله هسته‌ای دو طرف برداشته‌ایم. امروز در نقطه‌ای هستیم که دنیا مسائل اساسی ما را در هسته‌ای پذیرفته و قبول کرده است. دنیا امروز قبول دارد که در خاک ایران غنی‌سازی انجام خواهد شد. حجت‌الاسلام روحانی تأکید کرد: امروز دنیا قبول دارد که ما در اراک رآکتور آب سنگین خواهیم داشت و نیز تحقیق و توسعه را ادامه خواهیم داد؛ همچنین دنیا قبول دارد فعالیت خود را در فردو ادامه خواهیم داد.
 

گروه سیاسی: محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه روز گذشته در  نشست دیپلماسی هسته‌ای، در کنار همه توضیحاتش درباره اقدامات دستگاه تحت امرش در جریان مذاکرات اشاره‌ای هم به منتقدان توافق هسته‌ای داشت و گفت آنها متوجه مذاکره نیستند. به گزارش «وطن امروز»، ظریف در این نشست که در دانشکده حقوق و علوم انسانی دانشگاه علامه برگزار شد، گفت: «کسی نباید نگران شود که مذاکرات ما فرازونشیب داشته باشد و کسی هم نباید زیادی خوشحال شود و ننویسند «هیچ»، اینها طبیعت مذاکرات است، کسی که این چیزها را می‌گوید مذاکره را متوجه نیست». این اظهارنظر وزیر امور خارجه که صراحتا به تیتر روزنامه «وطن امروز» یک روز بعد از مذاکرات اشاره داشت در حالی بود که به اعتقاد برخی کارشناسان برجسته مسائل بین‌الملل تیتر «هیچ» «وطن امروز» با تخفیف برای تمدید مذاکرات هسته‌ای به کار برده شده است. همچنین اگرچه این اظهارنظر ظریف در کنار اولین حمله وی به منتقدان هسته‌ای و آرزویش برای عدم همراهی آنها با اسرائیل قابل تامل‌تر به نظر می‌رسد اما نکته قابل توجه این صحبت ظریف عقل کل دانستن خود در جریان مذاکرات هسته‌ای است. در صورتی که منتقدان توافق هسته‌ای طیف گسترده‌ای را در میان نخبگان و اساتید دانشگاه و عموم مردم در حوزه‌های مختلف شامل می‌شود. به نظر می‌رسد وزیر امور خارجه بهتر بود در کنار غیر متوجه خواندن کسانی که خروجی مذاکرات هسته‌ای را «هیچ» می‌دانند، گزارشی از دستاوردهای یک‌سال مذاکره با 1+5 را تشریح می‌کرد.  وزیر امور خارجه در ادامه در اظهارنظری غیرمعمول حمله‌ای هم به تیم مذاکره‌کننده قبلی داشت و با کنایه معروف علی‌اکبر ولایتی با عنوان «بیانیه خواندن» آن را مطرح کرد. ناگفته نماند که چندی پیش هاشمی رفسنجانی محمدجواد ظریف را دست‌پرورده علی‌اکبر ولایتی خوانده بود و از همین رو  این اتفاق‌نظر استراتژیک در نگاه به مذاکرات هسته‌ای چندان هم عجیب به نظر نمی‌رسد. ظریف گفت: بله، اگر قرار باشد یا بروید بیانیه بخوانید یا بیانیه طرف مقابل را قبول کنید، مذاکره یکروزه یا به نتیجه می‌رسد یا نمی‌رسد».  به گزارش تسنیم، محمدجواد ظریف در «همایش دیپلماسی هسته‌ای» که با حضور اساتید و کارشناسان سیاست خارجی ایران در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه تهران برگزار شد، گفت: «مذاکرات هسته‌ای به پایان موفقیت‌آمیز خود بسیار نزدیک شده است». ظریف اظهار داشت: «شاید برای اولین بار در تاریخ اخیر باشد که همزمان 3 مقام ارشد وزارت خارجه در واشنگتن نیستند. اگر تاریخ روابط خارجی آمریکا را نگاه کنید کمتر سراغ دارید که 3 مقام ارشد وزارت خارجه آمریکا، وزیر، قائم‌مقام و معاون سیاسی وزیر خارجه آمریکا همزمان در واشنگتن نباشند چه رسد به اینکه در مذاکره حضور داشته باشند و این نشان‌دهنده اهمیت نقش جمهوری اسلامی ایران در صحنه بین‌المللی و هم اهمیت مذاکرات است». وزیر امور خارجه تصریح کرد: «ما نیاز به تمدید داشتیم تا بتوانیم جزئیات را بنویسیم؛ چون بعد از 24 نوامبر ما به شرایط قبل از توافق ژنو برمی‌گشتیم و نیاز داشتیم فرصتی فراهم کنیم که جزئیات را بنویسیم؛ لذا نیاز بود این جزئیات در یک زمانی که نیاز است تمدید شود». وزیر امور خارجه همچنین گفت: «مردم خوب ما در همه لحظات این مذاکرات همراه ما بودند، من یقین دارم حتی منتقدان برای ما دعا کردند و در این شک ندارم».
هیچ عقبگردی نداشتیم!
وزیر امور خارجه در ادامه این نشست به بررسی دستاوردهای هسته‌ای در یک‌سال گذشته پرداخت. ظریف تاکید کرد ما دستاوردهای خود را حفظ کرده‌ایم هیچ عقبگردی نیز نداشته‌ایم. اظهاراتی که تنها در لفظ قابل بیان است. وزیر امور خارجه گفت: ما دستاوردهای‌مان را حفظ کردیم، هیچ عقبگردی تاکنون نداشته‌ایم، ساختار برنامه هسته‌ای ایران در هر تفاهمی همه می‌دانند که حفظ می‌شود، دیگر این فقط شعار ما نیست، این تفاهم کلی است که ساختار برنامه هسته‌ای ایران حفظ می‌شود، حرکت رو به جلوی برنامه هسته‌ای ایران تا رسیدن به برنامه صنعتی ادامه خواهد داشت، غنی‌سازی ما ادامه می‌یابد، برنامه‌های ما در اراک به‌صورت جد‌ی و با اختیار جمهوری اسلامی ایران و ان‌شاء‌الله با همکاری جامعه بین‌المللی و با دسترسی به جدیدترین فناوری‌های روز پیگیری خواهد شد. رئیس هیات مذاکره‌کننده هسته‌ای کشورمان گفت: «همزمان ما برای کشور تولید احترام کردیم، مردم دنیا امروز به ایران احترام می‌گذارند، به روش ما احترام می‌گذارند و محاسبات دشمنان ما به هم ریخته است، محاسبات بدخواهان این مردم و این کشور و این نظام به هم ریخته است، دیگر تیغ‌شان برش ندارد، تأکید می‌کنم، 84 درصد جامعه یهودی آمریکا به آقای نتانیاهو یک «نه» بزرگ گفتند و این نشان می‌دهد با همه تبلیغات، با همه بازی‌های سیاسی، چنین روشی (مذاکره) پاسخ خواهد داد».
مذاکرات هسته‌ای ایران را امن‌تر کرده است!
امن‌تر شدن جمهوری اسلامی ایران، از دیگر دستاوردهایی بود که وزیر امور خارجه به آن اشاره کرد و آن را حاصل مذاکرات هسته‌ای در دولت یازدهم دانست. البته این اظهارنظر در حالی است که بعد از توافق ژنو، جمهوری اسلامی بارها از زبان دیپلمات‌های آمریکایی و نه نظامیان آن تهدید به حمله نظامی شد. ظریف ائتلاف پوچ ضد داعش را نیز حاصل مذاکرات یک‌سال‌ اخیر عنوان کرد و گفت دیگر کسی نمی‌تواند علیه منافع ایران در منطقه وارد عمل شود. این اظهارنظر در حالی است که جناب ظریف در جریان سفرش به لبنان و در بدو ورود به فرودگاه بیروت و در جریان حمله تروریست‌های تحت حمایت عربستان به سفارت ایران ترجیح داد نسبت به این موضع نه‌تنها سکوت کند بلکه بگوید: برای گفت‌وگو و مذاکره با برادران عربستانی در هر سطحی آمادگی داریم. موضوع گروگان گرفتن سربازان ایرانی و انتقاد فرمانده ناجا از عدم ورود دستگاه دیپلماسی به موضوع امنیت مرزهای شرقی کشور هم تنها بخش‌هایی از دستاوردهای سیاست خارجی آقای ظریف در مسائل منطقه است. وزیر امور خارجه اظهار داشت: «نکته دیگری که من خدمت دوستان مطرح کردم، تولید امنیت، اقتدار، نفوذ و کاهش آسیب‌پذیری جمهوری اسلامی ایران بر اثر این مذاکرات و تغییر فضای بین‌المللی به‌نفع جمهوری اسلامی ایران است». وی افزود: «بنده خدمت شما عزیزان ادعا می‌کنم که بر اثر این مذاکرات، جمهوری اسلامی ایران امن‌تر شده است و دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند بر طبل جنگ علیه این مردم بکوبد؛ تمام فضاسازی‌های خصمانه علیه این مردم فرو ریخته، دنیا فهمیده که می‌شود با این مردم براساس منطق، احترام، گفت‌وگو، درک متقابل و منافع مشترک به تفاهم رسید». ظریف گفت: «برای رسیدن به تفاهم، کسی دیگر نمی‌تواند بهانه‌تراشی کند، برای توهین به مردم ایران، کسی مبنای منطقی ندارد و نمی‌تواند ادعا کند. امروز تصور چنین ادعایی در جامعه بین‌المللی بی‌معنا و بی‌محتواست. ظریف اظهار داشت: امروز شما می‌بینید که قدرت منطقه‌ای ایران افزایش یافته است، در منطقه دیگر نمی‌توانند علیه منافع ایران وارد شوند، تحولاتی که در یک سال گذشته، در کشورهای مختلف منطقه اتفاق افتاد و دیدید که سیاست‌های جهانی دنباله‌روی سیاست‌های ضد‌ایرانی به آن شکل که برخی تلاش می‌کردند آن سیاست‌ها را جهت‌دهی کنند موفق نشدند، نه در سوریه و نه در عراق». وزیر امور خارجه افزود: «دیدید که جبهه داعش و جبهه تکفیری‌ها به‌‌رغم حمایت‌هایی که داشتند به‌عنوان یک تهدید جهانی شناخته شد. این همان جبهه‌ای بود که تا سال گذشته در سوریه از آن حمایت می‌کردند، مگر داعش فرقی کرده، مگر در ماهیت داعش تحولی ایجاد شده است؟». ظریف افزود: آینده به‌سمت بهتر شدن است و هیچ‌گاه به شرایط گذشته بازنخواهیم گشت، شرایط قابل بازگشت به گذشته نیست. ساختار مفهومی که در دنیا علیه ایران در پروژه ایران‌هراسی ساخته بودند درهم شکسته است، ساختمان تحریم‌ها به هم ریخته است و این شرایط قابل تکرار نیست، نمی‌شود این شرایط را به وضعیت قبل بازگرداند». وی اضافه کرد: «ضمن اینکه ما اعتقاد داریم طرف‌های مذاکره ما به این درک رسیده‌اند که باید با ایران مذاکره کنند و رفتارشان هم همین را نشان می‌دهد، مذاکراتی که 5 روز 3 مقام عالی وزارت خارجه آمریکا، 3 روز وزیر خارجه آلمان، 2 بار وزرای خارجه انگلیس و فرانسه در عرض 2 روز به وین آمدند برای اینکه به نتیجه برسند، حتماً این شرایط شرایطی است که بازگشت به گذشته را غیرممکن کند». ظریف گفت: «البته هر مذاکره‌ای مخصوصاً مذاکره‌ای که طرف مقابل نخواهد امتیازی بدهد، نخواهد از اصولش کوتاه بیاید، البته مذاکره یعنی بده بستان، به‌معنای یک گفت‌وگوی یک‌طرفه نیست، به‌معنی تحمیل همه نظرات نیست اما روی اصول‌مان ایستاده‌ایم و چون روی اصول‌مان ایستاده‌ایم، مذاکره فراز و نشیب دارد و طبیعی است». ظریف خطاب به دانشجویان گفت: «دوستان! آمریکا قدرقدرت نیست، هیچ‌کسی، هیچ کشوری در دنیا قدرقدرت نیست، یک قدرقدرت لایزال داریم و آن خداوند خالق متعال است. با توکل به خدا و استعانت از ارواح طیبه ائمه هداه‌00‌المهدیین و شهدای عزیز و با اتکای به قدرت مردم ایران ان‌شاءالله حتماً با موفقیت این کار را به پایان خواهیم برد».

حسین قدیانی: چه می‌گوید آقای ظریف؟! آیا «مذاکرات یک سال اخیر احترام ایران و ایرانی را در جهان بیشتر کرده است»؟!‌  یعنی احترام ایران و ایرانی لنگ مذاکره بود؟! دنیا آنجا به نشانه احترام سرتعظیم در برابر ایران و ایرانی فرود می‌آورد که حاج‌قاسم سلیمانی کیلومتر‌ها آن سوی مرزها به قهرمان‌ جهانی مبارزه با تروریسم بدل می‌شود در خط مقدم مبارزه با تکفیری‌های اجیر شده توسط آمریکا و حکام منطقه، بدون جلیقه ضدگلوله! «بیستون را عشق کند و شهرتش فرهاد برد» مال قصه‌هاست! همیشه اینگونه نخواهد بود! فی‌الحال در شبکه‌های مجازی و البته واقعی و نه‌تنها در ایران، بلکه در عراق و سوریه و یمن و لبنان و بحرین و... چه می‌نویسم که حتی در بین ژنرال‌های پنتاگون، آن که برای ایران و ایرانی تولید احترام می‌کند، فرمانده سپاه قدس ایران است. کجاست ژنرال پترائوس؟!  می‌گفتند رقیب قدر قدرت حاج‌قاسم است! براستی کجاست ژنرال چندستاره جناب پرزیدنت؟! اگر من جای حاج‌قاسم بودم به منشی هادی العامری می‌سپردم که همین امروز تلفن را بردارد و یک احوالی از این رقیب بخت‌برگشته بپرسد! عمر سلیمان که به درک واصل شد! هیچ!
جمهوری اسلامی می‌گفت «غزه»، آمریکا می‌گفت «اسرائیل»! مردم جهان با کدام جبهه بودند، کدام جبهه را پیروز دانستند و به کدام احترام گذاشتند؟!
حقیقت را چه وارونه فهمیده‌اند بعضی‌ها! اتفاقا اگر خیال کنیم دنیا یعنی اوباما و جان‌کری،  بعضی‌ها بگویند که در این یک سال اخیر، این دو بعد از کدام مذاکره، مولد کدام احترام برای ایران و ایرانی بوده‌اند؟! شگفتا! این دو و رسانه‌های‌شان هرچه بعد از مذاکرات یک سال و نیم اخیر، زبان به تحقیر و ناسزا علیه ملت ما دراز می‌کنند، لیکن مابه‌ازای دلاورمردی‌های سردار سلیمانی، جز به احترام، هم احترام به شخص حاج قاسم، هم احترام به ملت ایران یاد نمی‌کنند! دشمنی‌شان سرجای خودش هست اما به نیکی می‌دانند درباره مالک‌اشتر جمهوری اسلامی چگونه سخن برانند! تولید احترام... نه جانم! عکس گرفتن با جان کری تولید احترام نمی‌کند که اگر می‌کرد، هیچ‌کس اندازه نتانیاهوی نقاش با جان کری و امثالهم عکس یادگاری ندارد! تولید احترام... احترام ایران و ایرانی محصول مذاکره نیست، بلکه ریشه در خون دانشمند شهیری همچون شهید شهریاری دارد که با شاهکار غنی‌سازی 20 درصد به بعضی‌ها این مجال را داد که در مذاکره با دشمن، امتیازی برای عرض‌اندام داشته باشند! تولید احترام... آنجا بود که خمینی گفت: «آمریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند» و آنجا بود که مردم یمن به تأسی از انقلاب اسلامی، کاخ علی عبدالله صالح را... آن‌هم کمی آن ورتر از شارع «ندی سلطان» فتح کردند!
تولید احترام... آنجا بود که حضرت روح‌الله فرمود: «هر چه فریاد دارید بر سر آمریکا بکشید». من به گمانم روز سه‌شنبه‌ای، جناب وزیر خارجه می‌خواست عاقبت جواب اراجیف همتای آمریکایی خود را بدهد اما در کمال تعجب، متوجه شدیم که ایشان فرمود: «به‌واسطه مذاکرات، ایران در یک سال اخیر امن‌تر شده است»! جان کری هم که گفت: «در یک سال اخیر اسرائیل امن‌تر شده است»! نکند این وسط گوشت قربانی، «منافع ملی» باشد! جل‌الخالق! امنیت این مرز و بوم را موشک‌های حی و حاضر شهید طهرانی‌مقدم افزایش داده یا «هیچ توافقی بدتر از عدم توافق نیست»؟! مردم خود بهترین قاضی‌اند!
تولید احترام... نگاه من به دست آن مجاهد فلسطینی در کرانه باختری است که عن‌قریب با سلاح ایرانی، اسرائیل را ناامن‌تر از همیشه خواهد کرد.
***
«هیچ» همه تیتر ما بود بعد از تمدید کذا. بعضی‌ها اگر نفهمند احترام ایران و ایرانی در گرو چیست، «هیچ» هم برایشان زیاد است! آن روز، چه روادارانه تیتر زدیم ما!