بهزاد مهرکش: با نزدیک شدن به روزهای پایانی رسیدگی به پرونده مهدی هاشمی رفسنجانی، موضوع فشار به دستگاه قضا و قاضی پرونده او نیز بیشتر مطرح می‌شود. به گزارش «وطن امروز»، وجود فشار در پرونده مهدی هاشمی را از همان روزهای ابتدایی رسیدگی به این پرونده بارها نمایندگان مجلس شورای اسلامی و بسیاری از فعالان سیاسی مطرح کردند اما براساس شواهد موجود این فشارها وارد فاز تازه‌ای شده است به گونه‌ای که برخی نمایندگان مجلس در گفت‌وگو با «وطن‌امروز»، از فشارهای بی‌سابقه در این پرونده خبر داده‌اند که علاوه بر شخص قاضی پرونده بر خانواده، اقوام و حتی آشنایان و همشهری‌های قاضی نیز وارد می‌شود. «وطن امروز»، در گفت‌وگو‌های جداگانه‌ای با نمایندگان مجلس به بررسی این موضوع پرداخته است. ابوالفضل ابوترابی، عضو کمیسیون قضایی مجلس در گفت‌وگو با
«وطن امروز» با اشاره به پرونده مهدی هاشمی اظهار داشت: انتظار مردم در این پرونده از دستگاه قضا اعمال قانون است. ابوترابی درباره فشارهای موجود بر دستگاه قضا در این پرونده گفت: هم روی دستگاه قضا، هم روی شخص قاضی پرونده، هم روی اطرافیان قاضی پرونده شامل دوستان، اقوام، همشهری‌ها و آشنایان قاضی پرونده مهدی هاشمی‌رفسنجانی فشار وجود دارد. ابوترابی ادامه داد: بر همین اساس انتظار ما از قوه‌قضائیه این است که در این آزمون بزرگ بدون فشارپذیری از این طرف و آن طرف به وظیفه خود عمل کند و مانند پرونده‌های قبلی از این آزمون بسیار مهم نیز سربلند بیرون بیاید. عضو کمیسیون قضایی مجلس اظهار داشت: انتظار این است که همه افراد دلسوز نظام به دستگاه قضا در جهت ایجاد عدالت و اعمال قانون کمک کنند و فشارهای غیر متعارف به قوه‌قضائیه را کاهش دهند. ابوترابی در پاسخ به این سوال «وطن امروز» مبنی بر اینکه این فشارها در پرونده مهدی هاشمی عمدتا از چه ناحیه‌ای صورت می‌گیرد؟ پاسخ داد: این فشارها از ناحیه برخی سیاسیون و احزاب سیاسی وابسته به یک طیف خاص وارد می‌شود. وی درباره وظایف رسانه‌ها درباره پرونده مهدی هاشمی گفت: رسانه‌ها باید در این زمینه اطلاع‌رسانی کنند چرا که آگاهی افکار عمومی بسیار در زمینه اجرای قانون و ایجاد عدالت موثر است.
چه کسی فشار می‌آورد؟
نصرالله پژمان‌فر، نماینده مردم مشهد و عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی هم درباره پرونده مهدی هاشمی به «وطن امروز» گفت: اقتدار هر کشوری وابسته به دستگاه قضایی آن است و اگر دستگاه قضا با تخلفات محکم برخورد کند قاعدتا میزان تخلفات نیز کاهش پیدا می‌کند. اگر گاهی ویژه‌خواری، رانت‌خواری و یکسری حقوق غلط برای برخی افراد ایجاد شود باعث ایجاد بدبینی بین مردم خواهد شد. رئیس کمیته رسانه‌ای مجلس با اشاره به برخی اتهامات که علیه دستگاه قضا مطرح می‌شود و برخی نیز در پی القای واقعی بودن این اتهامات هستند، خاطرنشان کرد: برخی جریانات اتهام می‌زنند به قوه قضائیه که این نهاد در برخورد با مفاسد یکسان عمل نمی‌کند، به تاخیر افتادن پرونده‌ها، حداقل گرفتن مجازات‌ها و از این قسم اتهامات را علیه قوه‌قضائیه مطرح می‌کنند. خب! این اتهامات نیاز به عکس‌العمل مهمی از سوی قوه‌قضائیه دارد. به نظر می‌رسد در پرونده مهدی هاشمی باتوجه به فشارهایی که می‌آورند و سعی می‌کنند یک رانتی را برای او ایجاد کنند، عملکرد قاطع دستگاه قضا به خوبی می‌تواند باطل بودن همه این اتهامات را علیه قوه‌قضائیه به طریق اولی اثبات کند. پژمان‌فر تصریح کرد: اگر قوه‌قضائیه بتواند در برابر این رانت موجود در پرونده مهدی هاشمی مقاومت کند نشان خواهد داد و این برگ سفیدی در برابر تمامی این حرف‌های ناروا که جریانات معاند علیه یک قوه مستقل در جمهوری اسلامی ایران وارد می‌کنند، خواهد بود. وی ادامه داد: امیدواریم قوه‌قضائیه و قاضی پرونده مهدی هاشمی در برابر این موج ناجوانمردانه فشار بر او و خانواده قاضی و اطرافیانش و دستگاه قضا، مقاومت لازم را داشته باشد و بتواند حقانیت خود و تهمت بودن همه این مسائل را اثبات کند. پژمان‌فر در پاسخ به این سوال
«وطن امروز» که این فشارها بر دستگاه قضا معمولا از چه ناحیه‌ای وارد می‌شود، گفت: موضوع مهدی هاشمی یک موضوع فردی نیست که بگوییم تنها پای خود او در میان است یا اینکه یک فردی اشتباهی کرده و مجازات خود را متقبل می‌شود. یک جریان سیاسی که در زمان ریاست جمهوری پدر مهدی هاشمی و همچنین در زمان اصلاحات، سوءاستفاده‌هایی کردند و از رانت‌هایی برخوردار شدند در حال فشار به دستگاه قضا در پرونده مهدی هاشمی است. وی ادامه داد: خب! طبیعتا با محکومیت مهدی هاشمی پای خیلی از افراد و جریان‌های سیاسی باز خواهد شد و طبیعتا آنها برای حفظ بقای خود در حال فشار به قوه‌قضائیه هستند و من مطمئن هستم که آنها خیلی نگران شخص مهدی هاشمی رفسنجانی نیستند. پژمان‌فر درباره نقش اکبر هاشمی رفسنجانی در پرونده پسرش هم گفت: انتظار ما از آقای هاشمی این است که از بزرگانی چون حضرت امام(ره)، آیت‌الله گیلانی، آیت‌الله مشکینی و دیگر عزیزان یاد بگیرد که از پاره‌های تن خود گذشتند و به دلیل اشتباهاتی که داشتند از آنها عبور کردند، آقای هاشمی هم از دستگاه قضایی حمایت می‌کرد و حداقل می‌گفت دستگاه قضایی طبق روال پرونده پسرش را بررسی کند و نتیجه را هم قبول خواهد کرد. وی ادامه داد: امیدوارم آقای هاشمی بتواند این اتهام را علیه خودش که در تاریخ کشور و تاریخ زندگی او خواهد ماند برطرف کند.
قوه‌قضائیه باید فارغ از فشار و با آزادی کامل باشد
از آن جهت که پرونده مهدی هاشمی دارای ابعاد امنیتی است، نظر اعضای کمیسیون امنیت ملی مجلس نیز بسیار می‌تواند در این زمینه مثمرثمر باشد. محمد‌اسماعیل کوثری، نماینده مردم تهران و عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی نیز در گفت‌وگو با «وطن امروز»، با اشاره به پرونده مهدی هاشمی اظهار داشت: در رابطه با این پرونده باید گفت زمان رسیدگی به آن از سوی قوه‌قضائیه خیلی طولانی شده است، در صورتی که خیلی از موارد این پرونده مشخص بوده و باید سریع‌تر مورد رسیدگی قرار می‌گرفت و مانند دیگر پرونده‌ها نتیجه آن به اطلاع مردم می‌رسید که خب باعث ایجاد رضایت و خشنودی مردم می‌شد. وی ادامه داد: الان هم باید این پرونده سریع‌تر تعیین‌تکلیف شود تا همه نسبت به این پرونده خوش‌بین شوند. هر چه قدر زمان رسیدگی به پرونده مهدی هاشمی طولانی‌تر شود نمی‌تواند برای قوه‌قضائیه خوشایند باشد. لذا باید هم با دقت و هم با سرعت و بدون ایجاد تبعیض، این پرونده رسیدگی شود تا این شائبه که در پرونده آقازاده‌ها تفاوت قائل می‌شوند از بین برود. کوثری تصریح کرد: بعضی از رسانه‌ها که در پرونده مهدی هاشمی، به دستگاه قضا فشار می‌آورند نهایتا خودشان ضرر می‌کنند و این موضوع بعد از تعیین تکلیف نهایی پرونده مهدی هاشمی مشخص می‌شود. آنچه مسلم است قاضی و قوه‌قضائیه باید آنقدر آزاد باشد تا بدون اینکه فشاری به آن آورده شود یا مواردی را عده‌ای بخواهند با جنگ روانی علیه قوه‌قضائیه ایجاد کنند، بتواند محکم در این زمینه تصمیم‌گیری کند تا همه نسبت به نتیجه آن مطلع شوند.
خانواده هاشمی هیچ برتری‌ای نسبت به دیگران ندارند
یکی دیگر از اعضای کمیسیون قضایی مجلس نیز تاکید کرد خانواده هاشمی رفسنجانی هیچ برتری‌ای نسبت به سایر خانواده‌های ایرانی ندارند. علی جلیلیان، نماینده مردم اسلام‌آباد غرب در مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با فارس با اشاره به روند رسیدگی به پرونده مهدی هاشمی در قوه‌قضائیه، اظهار داشت: همه در برابر قانون مساوی هستند و هیچ کس نباید نسبت به دیگران برتری داشته باشد و مجریان قانون در قوه‌قضائیه بنا به سوگندی که یاد کرده‌اند باید این موضوع را مد نظر داشته باشند و برتری خانوادگی و طبقاتی نباید هیچ تأثیری در رسیدگی به پرونده داشته باشد. وی افزود: با توجه به شناخت از قوه‌قضائیه، اطمینان داریم در پرونده مهدی هاشمی نیز عدالت اجرا خواهد شد و آنچه حق است و عدالت حکم می‌کند با صدور رأی توسط قاضی پرونده اعلام خواهد شد و دستگاه قضا در روند رسیدگی به این پرونده تحت تأثیر جوسازی‌ها و حاشیه‌سازی‌ها قرار نگرفته و کار خود را به طور مستقل انجام خواهد داد. عضو کمیسیون قضایی مجلس خاطرنشان کرد: در قانون، خانواده هاشمی‌رفسنجانی نیز مانند همه خانواده‌های ایرانی دیگر محسوب می‌شود و هیچ برتری‌ای نسبت به دیگران ندارند و ما به قضات خود اطمینان داریم که تحت تأثیر هیچ فشار و تهدیدی قرار نمی‌گیرند و این استقلال را در صدور رأی خود نشان می‌دهند.

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، نمایندگان اقلیت‌های مذهبی کشور در مجلس شورای اسلامی، روز ششم بهمن با رهبر انقلاب حضرت آیت‌الله خامنه‌ای دیدار کردند. متن بیانات معظم‌له در این دیدار بدین شرح است:
بسم‌الله الرحمن‌الرحیم
ما از اسلام آموخته‌ایم که باید با پیروان ادیان دیگر با انصاف و عدالت برخورد کرد؛ این حکم اسلام به ما است. آنچه امروز در دنیا مشاهده می‌شود، این است که قدرت‌ها و دولت‌های مدعی انصاف و عدالت، هیچ انصاف و عدالتی را جز در دایره‌ سیاست‌های تنگ و محدود و ظالمانه‌ خودشان ملاحظه و مراعات نمی‌کنند. شما امروز می‌بینید در اروپا، در آمریکا، علیه مسلمان‌ها چه تبلیغاتی انجام می‌گیرد. بحث این نیست که چرا مسلمان‌ها آزادی لازم را در بسیاری از این کشورها ندارند؛ بحث بر سر این است که چرا امنیت جانی ندارند! یعنی حقیقتاً این‌جوری است. همین فیلم «تک‌تیرانداز»(۱) که حالا سروصدایش بلند شده و هالیوود آن را درست کرده، تشویق می‌کند یک جوان مثلاً فرض کنید مسیحی یا غیرمسلمان را که تا آنجایی که می‌تواند و از دستش برمی‌آید، مسلمان را اذیت بکند، اصلاً تشویق می‌کند این معنا را؛ آن‌طور که نقل کردند، ما که این فیلم را ندیدیم. این روش، روش موردپسند اسلام نیست؛ اسلام معتقد است به انصاف. امیرالمؤمنین  علیه‌الصلاه.. والسلام در آن قضیه‌ حمله به [شهر انبار(۲)] می‌فرماید: بَلَغَنی اَنَّ الرَّجُلَ منهُم لَیدخُلُ المَرأَهَ المُسلمَه.. وَ الاُخرَی المُعاهدَه..؛ من شنیده‌ام این افرادی که حمله کردند به این شهر، وارد خانه‌ زن مسلمان و زن غیرمسلمان - معاهده یعنی یهود و نصارایی که پیمان دارند و در زیر سایه حکومت اسلامی زندگی می‌کنند - می‌شوند و «یأخُذُ حجلَها» و اذیت می‌کنند اینها را، آزار می‌کنند، ظلم می‌کنند. بعد حضرت می‌فرمایند که اگر مسلمان از این غم بمیرد، مورد ملامت نیست! ملاحظه می‌کنید، این امیرالمؤمنین [است‌]. اگر مسلمان از غصه‌ این بمیرد که سپاهیان دشمن و غارتگران، وارد خانه‌ یک زن غیرمسلمان شدند و او را مورد آزار و اذیت قرار دادند و دستبند او را و حجل(۳) او را گرفتند، ملامت نباید بشود؛ ملامت نمی‌شود. نظر اسلام این است. ما امیدواریم ان‌شاءالله بر همین روال حرکت کنیم و پیش برویم.
و خاطرات خوبی هم داریم. من غالباً به منازل شهدای ارامنه و آشوری که رفته‌ام - که امسال هم خوشبختانه موفق شدم منزل چند شهید ارمنی رفتم - می‌بینم اینها نسبت به کشورشان احساس تعهد می‌کنند؛ یعنی واقعاً متعهدانه رفتار کردند. زمان جنگ هم من یادم است که عده‌ای از همین مسیحیان ارمنی آمدند اهواز؛ من در فرودگاه دیدم یک جماعتی نشسته‌اند، گفتم اینها چه‌کسانی هستند؟ گفتند اینها ارامنه‌اند، دارند می‌آیند جبهه برای کارهای صنعتی - ارامنه در کارهای صنعتی و فنی و ماشین و این چیزها مسلطند - و برای کمک و خدمت. آمدند؛ مرحوم چمران اینها را به کار گرفت. مبالغی اینها زحمت کشیدند، خدمت کردند، کار کردند و کسانی هم شهید شدند.
یکی از [اعضای‌] این خانواده‌های ارمنی که من همین هفته‌ پیش رفتم منزلشان، پسرش سرباز بوده؛ گفت سربازی‌اش تمام شد و ناراحت بود که جنگ هنوز هست؛ [می‌گفت‌] من سربازی‌ام تمام شده و چه کار کنم. بعد گفت اتفاقاً اعلام کردند مثلاً آن کسانی که سربازی رفتند، چند ماه - 3 ماه یا فلان قدر - بیایند مجدداً جبهه. گفت این خوشحال شد؛ خوشحال شد که باز دوباره فراخوانی کردند؛ آمد و رفت جبهه و بعد هم شهید شد، جسدش را آوردند؛ یعنی این‌جور احساساتی را انسان در بین هم‌میهنان غیرمسلمان ما در کشور مشاهده می‌کند. خب، تلاش کردند و امیدواریم که نظام اسلامی بتواند به وظایف خودش در این زمینه‌ها عمل کند؛ آنها هم حقیقتاً نسبت به کشور با تعهد به معنای واقعی کلمه رفتار کنند. این رفتارهای جمهوری اسلامی را هم در خارج منعکس کنید؛ یعنی واقعاً بدانند، بفهمند در دنیا و دنیای مسیحیت بداند که در کشور اسلامی این‌قدر رواداری نسبت به غیرمسلمان‌ها هست؛ این رواداری‌ای که آنجاها وجود ندارد و چقدر شما شنیده‌اید مثلاً در آلمان، جوان‌های نئونازی - که حالا افتخار می‌کنند که نازی‌اند؛ اسمشان را گذاشته‌اند «نئونازی» - حمله می‌کنند به یک مشت مسلمان، به مسجد مسلمان‌ها؛ می‌زنند، می‌کشند، تعقیب درست و حسابی‌ای هم نمی‌شوند؛ ما هم نشنفته‌ایم.
یا آن دخترخانم جوان عرب را که مثلاً فرض کنید که مقنعه داشته یا پوشیه(۴) داشته، به‌خاطر حجابش می‌زنند می‌کشند و هیچ‌کس اصلاً دنبال هم نمی‌کند؛ حالا گفتند یک مجازاتی [کردند]؛ آدم فکر نمی‌کند که خیلی جدی اینها تعقیب می‌شود؛ واقعاً تعقیب هم نمی‌کنند. در جاهای دیگر هم همین‌جور؛ در آمریکا و جاهای دیگر و کشورهای دیگر هم متأسفانه همین‌جور است؛ که خب، اینها مدعی حقوق بشر هم هستند! اینها را مقایسه کنند با آنچه در ایران می‌گذرد. اینچنین چیزی در ایران سابقه ندارد؛ یعنی در دوران اسلامی و جمهوری اسلامی، تعرض به غیرمسلمان از سوی مسلمان‌ها هیچ سابقه‌ای ندارد. همان جوان حزب‌اللهی تند و داغ هم هرگز به خودش اجازه نمی‌دهد که به یک غیرمسلمانی تهاجم و حمله بکند و مانند اینها.
امیدواریم ان‌شاءالله خدای متعال به شماها و به ما توفیق بدهد که بتوانیم وظایفمان
را انجام بدهیم.
پی‌نوشت ...............................................................
۱ـ فیلم «تک‌تیرانداز آمریکایی» از ژانویه‌ سال ۲۰۱۵ اکران شده است. این فیلم براساس کتابی به همین نام نوشته‌ «کریس کایل» ساخته شده و داستان زندگی واقعی نویسنده‌ کتاب است که سرباز نیروی دریایی آمریکا بوده و به مرور تبدیل به ماشین آدمکشی ارتش آمریکا می‌شود و رکورد بیشترین کشتن در جنگ به‌عنوان تک‌تیرانداز را از آن خود می‌کند! این فیلم در چند بخش، نامزد دریافت جایزه‌ اسکار شده است./  ۲ـ نهج‌البلاغه، خطبه ۲۷ (با کمی تفاوت)/ ۳ـ خلخال‌/ ۴ـ روبنده‌

دکتر محمدباقر صدری* : دستورالعمل رهبر معظم انقلاب درباره ایجاد تحول در فرآیند توسعه کشور و اداره بهینه آن بر اساس آنچه خود داریم و ترمیم بخشی از ناتوانی‌های مدیریتی بویژه در برنامه‌های چهارم و پنجم، تحت عنوان اقتصاد مقاومتی- که به صورت قانون درآمده است- اعلام شد. این قانون برای تامین شرایط فعالسازی امکانات، منابع انسانی و طبیعی، مالی و علمی با مشارکت آحاد مردم به‌گونه‌ای تدوین شده تا بتواند کشور را در رسیدن به افق چشم‌انداز 1404 یاری کند. نگاهی به فرآیند توسعه کشور بیانگر آن است که متاسفانه بسیاری از قوانین و حتی برنامه‌های توسعه‌ای کشور-آنگونه که باید- به‌درستی اجرا نشده و علاوه بر آن در مواردی موجب اتلاف منابع مالی و انسانی بویژه منابع طبیعی شده است. نگاهی به وضع محیط زیست، سفره‌های آب‌ زیرزمینی، خشک شدن بسیاری از تالاب‌ها و دریاچه‌ها، وابستگی شدید بودجه‌ به نفت و... بیانگر آن است که مدیریت‌ها آنگونه که باید نتوانسته‌اند به اهداف ملی برنامه‌ها بویژه در رسیدن به اهداف چشم‌انداز 20 ساله به‌درستی دست یابند.
رهبر حکیم انقلاب، طی بیست و اندی سال گذشته جهت تحقق قطع وابستگی اقتصاد به نفت یا اجرای اصل 44 قانون اساسی و در موارد دیگر دستورالعمل‌هایی صادر فرموده‌اند که اگر به درستی عملیاتی می‌شد (صرف‌نظر از تحریم‌ها و فشارهای نظام سلطه) اکنون باید به افق چشم‌انداز نزدیک می‌شدیم اما متاسفانه نشده‌ایم. نگارنده از سال 73 پس از سفر رهبر فرزانه انقلاب به تبریز (1371) در اندیشه عملیاتی کردن فرمایش ایشان در رابطه با کاهش و به‌تدریج قطع وابستگی فروش نفت خام و توجه به اقتصاد ملی در اداره کشور بوده‌ام و در نیمه اول سال 74 با همکاری وزارت وقت بازرگانی و استاندار وقت آذربایجان شرقی، همایش‌های ملی توسعه صادرات غیرنفتی را بنیان نهادیم و برای نقش دادن به اتاق‌ها آن را در اتاق بازرگانی تبریز اجرا کردیم. در طول 20 سال گذشته با محوریت این موضوع مهم 20 همایش برگزار شده که دارای فراخوان و قطعنامه بوده‌اند و اگر بنا به توصیه همایش دوم (اقتصاد بدون نفت) سالانه فقط
5 درصد از وابستگی اقتصاد ملی به نفت کاسته بودیم، اکنون باید جشن قطع وابستگی به نفت را در کشور برپا می‌کردیم ولی متاسفانه نه‌تنها چنین نشد بلکه اتفاقات سال‌های 91 و 92 در پی تحریم نظام سلطه و در کنار آن برخی از خطاهای مدیریتی موجب شد معظم‌له موضوع اقتصاد مقاومتی را مطرح و ابلاغ فرمایند. رهبری در سال‌های گذشته نیز در حوزه‌های مختلف فرمایشاتی داشته‌اند ولی بیان اخیر ایشان که اکنون تبدیل به قانون نیز شده است باید به‌درستی تبیین و عملیاتی شود و در این راه خطیر از هرگونه پرداخت شعارگونه حذر شود چرا که اکنون در شرایطی هستیم که فرصت آزمون و خطا نداریم لذا اقتصاد مقاومتی تنها راه غلبه بر خطاها و کاستی‌های مدیریتی است. استادم پروفسور «تین برگن» برنده جایزه نوبل اقتصاد در سال 1969 که نقش برجسته‌ای در فرآیند توسعه کشورهای جنوب شرقی آسیا از جمله چین و مالزی و کشورهای آمریکای لاتین داشته است، می‌گوید: «در فرآیند توسعه، 2 عامل یعنی زمان و توزیع عادلانه ثروت نقش مهمی ایفا می‌کند، «زمان» از این نظر که برنامه‌ها به‌صورت زمانبندی‌شده عملیاتی شود (متاسفانه بسیاری از واحدهای عمرانی برنامه‌ها به جای 4 سال در 8 تا 12 سال به پایان رسیده‌اند)؛ «توزیع عادلانه ثروت» از این نظر که توسعه باید متوازن و برای احیای همه بخش‌ها بویژه بخش‌های کمترتوسعه‌یافته عملیاتی شود تا بدین طریق تلاش ملی و ثروت ملی، به‌صورت عادلانه بین جمعیت کشور توزیع شود و اگر این 2 اتفاق نیفتد- یعنی زمان در برنامه‌ها به‌درستی مورد توجه نباشد و ثروت نیز عادلانه توزیع نشود- بی‌تردید در‌ فرآیند توسعه نتیجه مطلوب و دلخواه به دست نمی‌آید.
نگاهی ژرف به اقتصاد مقاومتی بیانگر آن است که عملیاتی کردن این قانون می‌تواند ضمن خنثی کردن فشارها، تحریم‌ها و تهدیدهای نظام سلطه، بر سرعت حرکت توسعه‌ای کشور بیفزاید و جاده را برای سریع حرکت کردن جهت رسیدن به افق چشم‌انداز 1404 هموار کند.
قابل ذکر است در عملیاتی کردن قانون اقتصاد مقاومتی باید همه نیروها و جناح‌ها صرف‌نظر از اختلاف سلیقه‌ها فقط به یک هدف و آن هم عملیاتی کردن درست اقتصاد مقاومتی اندیشه کرده و تمام توان و نیروها را جهت رسیدن به اهداف آن بسیج کنند.
اختلافات سلیقه‌ای و رقابت‌های جناحی و اندیشه‌های انتخاباتی می‌تواند موانعی در مسیر تحقق اقتصاد مقاومتی به وجود آورد که باید از آنها برحذر بود.
* عضو انجمن اقتصاددانان ایران

محمد ایرانی: کشته شدن 3 جوان مسلمان در منزل‌شان در چپل‌هیل ایالت کارولینای‌ شمالی رویدادی است که به خودی خود دل هر انسانی را به درد می‌آورد اما دردناک‌تر از فاجعه کشته شدن
 3 انسان بیگناه، رویکرد رسانه‌های به اصطلاح آزاد در چگونگی انعکاس این رویداد بود به گونه‌ای که به جرأت می‌توان گفت پس از
 24 ساعت که از این اقدام تروریستی گذشت، تعداد بسیار معدودی از رسانه‌های غربی به پوشش این اقدام پرداختند. یادمان نرفته چند هفته پیش بود که 12 نفر در دفتر مجله فکاهی شارلی‌ابدو فرانسه توسط 2 مهاجم مسلح کشته شدند و رسانه‌های غربی برای پوشش این اتفاق چه‌ها که نکردند و واکنش رسانه‌های دنیا به این رویداد غیرقابل فراموشی است؛ حادثه شارلی‌ابدو به عنوان «یک حمله تروریستی» در صدر اخبار رسانه‌های دیداری و شنیداری قرار گرفت و جوسازی و سیاهنمایی علیه مسلمانان که همواره متهم شماره یک این حوادث هستند، رویه ثابت رسانه‌های غربی بویژه رسانه‌های آمریکایی قرار گرفت حال آنکه حادثه شارلی‌ابدو در فرانسه روی داده بود. جالب آنکه تفسیرهای متعددی درباره حادثه شارلی‌ابدو صورت گرفته و «آزادی بیان» قربانی نخست قلمداد شد!! چرا؟ به این خاطر که به یک رسانه هتاک به مقدسات اسلامی حمله‌ای صورت گرفته است.
اینگونه بود که «راهپیمایی همبستگی» به عنوان نمایش مورد نیاز طراحان و مجریان سیاست‌های جهانی در پاریس به راه انداخته شد و مجموعه‌ای از رهبران جهان که خود به خاطر نقض حقوق بشر و جنایاتی که علیه بشریت صورت داده‌اند، باید در دادگاهی صالح محاکمه ‌شوند، فریاد «وا اسفا» سر دادند که به بنیان لیبرالیسم غربی یعنی آزادی بیان(شما بخوانید استفاده ابزاری از مفهوم آزادی برای پیشبرد مطامع سیاسی) خدشه وارد شده است اما کدام عقل سلیمی می‌پذیرد به بهانه آزادی، به بالاترین مقدسات دینی یک جامعه عظیم بشری توهین شود و معتقدان و رهروان آن دین، خود در جایگاه متهم و نه مدعی قرار گیرند؟!
اما در همین دنیای به اصطلاح آزاد، 3 جوان مسلمان و آینده‌دار- «ضیاء برکات» و «یسر ابوصلحا» که به‌تازگی ازدواج کرده بودند به همراه «رزان» خواهر یسر ـ با تیراندازی فردی به نام «کریگ استفن هیکس» که سابقه ضدیت با اسلام و مسلمانان را داشته و در فیس‌بوکش، اسلام‌هراسی را ترویج می‌کرده،  از پای درآمدند. ضیاء که دانشجوی دندانپزشکی بود، برای خیریه‌ای کار می‌کرد که به آوارگان و کودکان فلسطینی خدمات مرتبط با دندانپزشکی ارائه می‌کرد؛ انسانی که به دنیای دور از خشونت و عاری از جرم و جنایت اعتقاد داشت به گونه‌ای که در صفحه توئیترش این جمله به چشم می‌خورد: «من این آرزو را دارم که روزی شاهد یک جامعه متحد و نظام‌‌مند باشم. اینکه بتوانم در جامعه‌ حرفی برای گفتن داشته باشم و از پروژه‌های جوانان حمایت کنم».
هنگامی که 2 فرد مسلح 12 نفر را در پاریس از پای درآوردند، این اقدام با محکومیت‌ جهانی و پوشش دقیقه به دقیقه از سوی رسانه‌های بزرگ دنیا روبه‌رو شد، پاریس به حال آماده‌باش کامل درآمد و 10هزار نیروی نظامی برای پیدا کردن ضاربان به کار گرفته شدند. هزاران نفر در اقدامی نمادین برای روشن کردن شمع به یاد قربانیان به خیابان‌های پاریس آمدند و با پیوستن رهبرانی که در سطور پیشین توصیفی از آنها رفت، جهان نمایشی هدفمند و طراحی‌شده را نظاره‌گر شد. در دیگر پایتخت‌های اروپایی نیز شمع‌هایی برای گرامیداشت یاد قربانیان حادثه شارلی ابدو، برافروخته شد؛ در لندن، برلین، مادرید و مسکو اما واکنشی که در قبال تیراندازی در چپل‌هیل صورت گرفت، حتی ذره‌ای از واکنش‌هایی را که درباره شارلی‌ابدو صورت گرفت نمی‌تواند به تصویر بکشد. درست است که کریگ استفن هیکس- فرد ضارب - سریعا دستگیر شد اما هیچ اقدامی از سوی پلیس یا دیگر نیروهای امنیتی به منظور حفاظت از دیگر مسلمانان در این ناحیه صورت نگرفت و حتی پوشش سطحی این فاجعه توسط رسانه‌های سرشناس و بزرگ انجام نشد و اگر هم این حادثه تروریستی پوشش داده شد، به جزئیات امر ـ آنگونه که بایدـ پرداخته نشد.

در پی حادثه شارلی ابدو، مسلمانان فرانسه به کرات مورد حمله افراط‌گرایان قرار گرفتند. گزارش «جان استون» خبرنگار روزنامه ایندیپندنت حاکی از آن است که «26 مسجد در سراسر فرانسه هدف حملات با بمب‌های آتش‌زا، تیراندازی، کله خوک و نارنجک دستی واقع شدند. مسلمانان نیز متعاقب حملات پاریس، هدف خشونت قرار گرفتند.»
حال سوال این است: آیا این جامعه جهانی مدعی همان همبستگی را که پس از حادثه شارلی‌ابدو از خود بروز داد، در حمایت از مسلمانان در حالی که مورد بی‌احترامی و انواع خشونت‌ها قرار گرفتند، بروز داد؟ شبکه‌های اجتماعی ـ که طراحان آن اکنون دیگر شناخته‌شده هستند ـ اینگونه توجیه کرده‌اند که حادثه چپل‌هیل با شارلی‌ابدو متفاوت است چرا که حادثه شارلی‌ابدو از سوی مسلمانان افراطی‌ای صورت گرفته که از کاریکاتورهای این نشریه به خشم آمده بودند. اما واقعیت چیز دیگری است. براساس یافته‌های «آدام ویتنال» خبرنگار روزنامه «ایندیپندنت»، «استفن هیکس» خود را ضدخدا معرفی کرده و در شبکه‌های اجتماعی از همه مذاهب انتقاد می‌کرده است. عکس‌های هیکس شامل متن‌هایی در تمسخر مذهب و حمایت از ضدیت با خدا بوده و وی یک ضدخدای صریح‌اللهجه بوده است. در میان عکس‌ها، عکس رولور 38 وی که در روز تیراندازی از آن استفاده کرده به چشم می‌خورد. به رغم اینکه هیکس خود را ضدخدای صریح‌اللهجه توصیف می‌کند، اما به‌ندرت مدرکی دال بر هدف قرار گرفتن ضدخدایان و جامعه آنها یافت می‌شود تا همفکران وی به خاطر جنایتی که وی صورت داده، مجرم شناخته شوند. اما این همه معیار دوگانه از سوی رسانه‌های غربی برای چه صورت می‌گیرد؟ شاید کشته شدن یک فرد ضدخدا بهره‌برداری لازم را برای توجیه اسلام‌هراسی از سوی رسانه‌های غربی زمینه‌سازی نمی‌کند و یا این افراد از جنبه سیاسی کاربردی در غرب ندارند تا جنگ‌های نیابتی سیاستمداران غربی را در سرزمین‌های اسلامی موجه سازند. امروز اسلام‌هراسی در حال افزایش است و این امر بر کسی پوشیده نیست که رسانه‌های تاثیرگذار و بزرگ غربی در پوشش جنایاتی که علیه مسلمانان صورت می‌گیرد، معیارهای دوگانه دارند اما برعکس هنگامی که دوچرخه یک مسلمان با چرخ خودروی یک غیرمسلمان برخورد کند، جنجال به راه می‌اندازند و آن را جنایتی علیه بشریت به خورد مخاطبان خود می‌دهند.  با توجه به تصویری که رسانه‌های غربی از اسلام و مسلمانان ارائه می‌دهند و نقش و کارآیی‌ای که رسانه‌ها در جریان‌سازی‌ها و انگاره‌سازی‌ها ایفا می‌کنند، غیرمنطقی است که پوشش‌های رسانه‌ای از سوی رسانه‌های بزرگ غربی به عنوان یک عامل مهم در شکل‌گیری احساسات ضداسلامی و خشونت‌هایی که علیه مسلمانان روا داشته می‌شود، نادیده گرفته شود. در واقع، این امر محتمل است که احساسات ضداسلامی و جنایات علیه مسلمانان دست‌کم از جهاتی ناشی از تصویر‌سازی یکطرفه، حساسیت‌برانگیز و متعصبانه رسانه‌های غربی از اسلام و مسلمانان است که در شکل حملات خونباری چون حادثه چپل‌هیل از سوی یک اسلام‌هراس تجلی می‌یابد.
بسیاری از اندیشمندان چون ادوارد سعید، الیزابت پوول، کای حافظ، میلی ویلیامسون، کریم کریم، تیون ون‌دیک و... ، مطالعات آکادمیکی به منظور بررسی پوشش اخبار مرتبط با اسلام و مسلمانان از سوی رسانه‌های غربی صورت داده‌اند و نتایج حاکی از آن است که غالبا مسلمانان از سوی رسانه‌های غربی به عنوان خشونت‌طلب، متحجر، بنیادگرا و تهدیدی علیه تمدن غرب به تصویر کشیده شده‌اند. پوشش رسانه‌های غربی به‌ندرت از اسلام چهره مثبتی نمایش داده است.
دیگر مطالعات، از پوشش گزینشی مناقشات جهانی و منطقه‌ای حکایت دارد. هنگامی که فردی مسیحی، یهودی و غیر مسلمان از سوی مسلمانان کشته می‌شود، اسلام به عنوان موضوعی که نقش مستقیمی ایفا می‌کند، به تصویر کشیده می‌شود. اما اگر مسلمانی از سوی یهودیان، مسیحیان یا دیگر غیرمسلمانان کشته شود هویت مذهبی عاملان این جنایت نادیده گرفته شده یا نامرتبط فرض می‌شود. مناقشه جاری در «میانمار»، مورد مطالعه خوبی است که طی آن رسانه‌های غربی نسبت به خشونت‌ها و تعرضاتی که نسبت به مسلمانان «روهینگیا» روا داشته می‌شود، توجه چندانی ندارند در حالی که دیده‌بان حقوق بشر آنچه علیه این مسلمانان صورت می‌گیرد را «جنایت علیه بشریت»  و «پاکسازی نژادی» اعلام کرده است. در حالی که شبکه‌های تلویزیونی آمریکایی و اروپایی برای مرتبط کردن گروه‌های القاعده و داعش با دکترین مذهبی اسلام دست و پا می‌زنند و تحلیلگرانی که مدعی این امر غیرواقعی هستند که «اسلام مشکل اصلی» است، تریبون‌ها و برنامه‌های زنده را از آن خود کرده‌اند، بسیاری از اندیشمندان، دانشگاه‌ها و سازمان‌های اسلامی که چنین خشونت‌هایی را که از سوی این گروهک‌های افراطی‌ صورت می‌گیرد، محکوم می‌کنند، کمتر فضایی برای ابراز عقیده و روشنگری در اختیار دارند و جالب آنکه متهم می‌شوند در محکومیت چنین اقداماتی، کوتاهی می‌کنند!
برای نشان دادن معیارهای دوگانه غرب در چگونگی پوشش اسلام و مسلمانان همین قدر کفایت می‌کند که به مطالعه جامع و دقیق «جک شاهین» درباره فیلم‌های هالیوودی که تا به امروز صورت گرفته اشاره شود که وی در این مطالعه به تاریخچه چگونگی به تصویر کشیده شدن مسائل اعراب و مسلمانان طی 100 سال گذشته در هالیوود پرداخته است. وی دریافت بیش از 900 فیلمی که وی مورد بررسی قرار داده، اعراب و مسلمانان را به عنوان افرادی خشن، قسی‌القلب، متعصب مذهبی غیرمتمدن و پول‌پرست به تصویر کشیده‌‌اند که به دنبال وحشت‌افکنی در میان غربی‌های متمدن(!) بویژه مسیحیان و یهودیان هستند. کافی است به کشته‌های جنگ‌هایی که این غربی‌های متمدن در طول تاریخ بشریت به راه انداخته‌اند، توجه شود تا روشن شود خشن، قسی‌القلب و متعصب کیست! هنوز آثار محیطی و انسانی انداختن بمب اتم بر سر مردم هیروشیما و ناکازاکی از سوی مدعی شماره یک غرب متمدن باقی است و صدای شیون‌های مادران و پدرانی که فرزندان خردسال خود را در بمباران‌های عراق، پاکستان، یمن و افغانستان از دست داده و می‌دهند، در گوش‌ها می‌پیچد... اگر مفهوم تمدن این است، باید به حال این تمدن گریست که چنگیز و هیتلر نیز از روی آنها خجلند.
نکته آخر آنکه برخی در داخل برای بهبود روابط کشور با این افراد و این منش و تمدن(!) نزدیک به 2 سال است خود را به آب و آتش می‌زنند؛ که البته با تمام عقب‌نشینی‌های‌شان، هنوز هم از جانب آن «متمدنان قسی‌القلب» پذیرفته نشده‌اند.

گروه اجتماعی: طبق گفته‌های رئیس سازمان محیط زیست، نمایندگان منتقد محیط زیست هنگام بررسی بودجه ۹۴ در کمیسیون تلفیق، اعتبار مربوط به مقابله با پدیده گردوغبار را حذف کرده‌اند اما مصوبه کمیسیون تلفیق در رابطه با بودجه ۹۴ از واقعیت دیگری پرده برداشت. آلودگی هوای خوزستان و معضل گردوغبار در این استان، طی هفته‌های گذشته به یکی از خبرسازترین اخبار محیط زیستی کشور تبدیل شده است به‌گونه‌ای که شرایط حاد حاکم بر این منطقه منجر شد تا رهبر معظم انقلاب درباره معضل ریزگردها در مناطق و استان‌های غرب کشور، به‌صورت ویژه به دولت دستور داده و تأکید کردند که با تشکیل جلسه‌ای با حضور تمام مدیران مرتبط با موضوع، تدابیر اجرایی و تصمیمات عاجلی برای رفع این مشکل و حل معضل گردوغبار شدید ناشی از ریزگردها گرفته شود.
واکنش‌ها به سفر وزیر بهداشت به اهواز
به گزارش تسنیم، پس از آن بود که وزیر بهداشت به عنوان نماینده ویژه رئیس‌جمهور به اهواز سفر کرد و این سفر نیز واکنش‌های متفاوتی را به همراه داشت به‌گونه‌ای که اسماعیل کهرم، مشاور سازمان
محیط زیست طی سخنانی اعلام کرد حضور وزیر بهداشت در اهواز موجب شده تا ابتکار از رفتن به خوزستان امتناع کند.
انتقاد تند ابتکار از نمایندگان
معصومه ابتکار رئیس سازمان محیط زیست پیش از این در مصاحبه‌های خود اعلام کرده بود: حل مشکلاتی مانند ریزگردها در خوزستان فقط با برنامه‌های میان‌مدت و بلندمدت میسر می‌شود و تنها اقدام در کوتاه‌مدت واکنش سریع است. وی روز یکشنبه در مصاحبه‌ با یک روزنامه درباره اظهارنظر برخی نمایندگان مبنی بر مقصر دانستن وی در معضل گردوغبار خوزستان عنوان کرد:‌ واقعیت این است که برخی نمایندگان مخالف دولت هستند و در اغلب موارد با دولت مخالفت می‌کنند. این موضوع هم چیزی است که به‌‌راحتی می‌توان گردن فرد خاصی انداخت. من فکر می‌کنم متأسفانه خیلی از مباحثی که این دوستان مطرح می‌کنند احساسی است و با اهدافی بیان می‌شود. ما می‌دانیم که این موضوع برای مردم خوزستان چقدر سخت است و چه ناراحتی‌ها و مشکلاتی را ایجاد کرده است اما اینکه کسانی بخواهند از این موضوع بهره‌برداری سیاسی کنند دون شأن ماست. وی افزود:‌ علاوه‌بر این در قاهره، فلسطین اشغالی و لبنان هم این مشکل گردوغبار رخ داده که از غرب آفریقا شروع شده و تا خاورمیانه هم کشیده شده، به‌طور حتم ابتکار در گردوغبار قاهره و غرب آفریقا هم مقصر است یعنی از منظر کسی که دنبال مقصر است اهمیتی ندارد که منشأ آن کجاست، حتما ما مقصریم.
توپ در زمین کمیسیون تلفیق
رئیس سازمان محیط زیست در بخشی از سخنان خود با اشاره به اینکه تعدادی از همین نمایندگان که در این روزها سرسختانه در حال انتقاد از سازمان محیط‌ زیست هستند، 3 روز قبل از وقوع نخستین موج گردوغبار در کمیسیون تلفیق مجلس در یک نوبت همه اعتبارات پیش‌بینی‌ شده برای مقابله با پدیده گردوغبار در بودجه سال ٩٤ که از سوی سازمان محیط‌ زیست در بودجه گنجانده شده بود را به‌ صورت کامل حذف و آن را به یکی از مصارفی که مد‌نظر خودشان است منتقل کردند،‌گفت: ما فریادمان از این کار درآمد و بشدت اعتراض کردیم، بخشی از آن اعتبار ٦٠ میلیاردی از محل عوارض آلایندگی بود که ما گفتیم برای پایش نظارت و مقابله با گردوغبار اختصاص دهیم، یک مورد هم
٥٥ میلیارد تومان به‌صورت مشخص ویژه بحث گردوغبار و احیای تالاب‌ها بود که این را هم به‌صورت کامل از بودجه حذف کردند.
اعتبار 550میلیاردی مقابله با گردوغبار
اما زمانی که مصوبه کامل کمیسیون تلفیق مجلس درباره بودجه 94 را بررسی می‌کنیم بندی تحت این عنوان به چشم می‌خورد:‌ مبلغ 550 میلیارد ریال به منظور مقابله با روند فزاینده و شدت وقوع پدیده‌هایی نظیر گردوغبار و خشکسالی، حفاظت از تالاب‌ها و دریاچه‌های کشور، احیا و پایش آن به سازمان حفاظت
محیط زیست اختصاص می‌یابد. این در حالی است که رئیس سازمان محیط زیست در سخنان خود مدعی شده است که کمیسیون تلفیق مجلس اعتبارات پیش‌بینی شده برای مقابله با پدیده گردوغبار در بودجه سال 94 که از سوی سازمان محیط زیست در بودجه گنجانده شده بود را به طور کامل حذف کرده است.
مطالبه گزارش هزینه‌کرد از محیط زیست
این در حالی است که سیدشریف حسینی، نماینده مردم اهواز در مجلس شورای اسلامی در واکنش به اظهارات رئیس سازمان محیط زیست درباره حذف اعتبار 60 میلیاردی برای مقابله با ریزگردها از بودجه 94 توسط نمایندگان گفته است:‌ حذف اعتبار 60 میلیارد تومانی از بودجه 94 ارتباطی با موضوع ریزگردها ندارد، این 60 میلیارد تومان برای آموزش و توانمندسازی جوامع محلی و سازمان‌های مردم‌نهاد برای مشارکت در محیط زیست بود یعنی همایش، سمینار و کارهایی از این قبیل. وی ادامه داد: در قانون بودجه سال 93 مبلغ 55 میلیارد تومان برای مقابله با ریزگردها، گردوغبار و احیای تالاب‌ها و مبارزه با خشکسالی اختصاص داده شد که از این میزان یک ریال هم به استان خوزستان اختصاص نیافت و سازمان محیط زیست باید گزارش دهد که این 55 میلیارد تومان را در کجا هزینه کرده است. عضو مجمع نمایندگان استان خوزستان ادامه داد: در بودجه سال 94 نیز همین میزان اعتبار (55 میلیارد تومان) به بحث مقابله با گردوغبار و خشکسالی اختصاص یافته (بند 2 تبصره 19) که امیدواریم از این میزان باز هم چون سال گذشته سهم خوزستان صفر نباشد.
بی‌اطلاعی ابتکار از مصوبات سازمان خود
علاوه بر این یکی از اعضای کمیسیون تلفیق نیز با تایید اعتبار 55میلیارد ریالی برای مقابله با پدیده گردوغبار اذعان داشته است: این کمیسیون اعتباری معادل ۵۵ میلیارد تومان را برای مقابله با پدیده گرد‌وغبار در نظر گرفته است اما متاسفانه رئیس سازمان محیط زیست از مصوبات مربوط به سازمان خود نیز اطلاعی ندارد. شمس‌الله بهمئی افزود:‌ متأسفانه رئیس سازمان محیط زیست حتی از وضعیت بودجه‌ای این سازمان نیز اطلاعی ندارد و بدون اطلاع اقدام به اعلام برخی نظرات می‌کند. بنده طی روزهای گذشته با معاون برنامه‌ریزی استان خوزستان تماس گرفتم تا از میزان اعتبارات اختصاص یافته توسط سازمان حفاظت
محیط زیست برای مقابله با پدیده گرد و غبار مطلع شوم که مشخص شد تاکنون حتی یک ریال در سال 93 به این منظور اختصاص نیافته است.
کم‌کاری رئیس سازمان محیط زیست
وی با اشاره به اینکه برای حل مشکل گرد و غبار استان خوزستان باید به دنبال کارهای اجرایی باشیم نه اقدامات سیاسی، بیان داشت:‌ وزیر آموزش‌وپرورش،‌ وزیر نفت و سایر وزرا برای گرفتن بودجه بارها به کمیسیون تلفیق آمدند اما رئیس سازمان محیط زیست حتی یک بار هم به کمیسیون نیامد با وجود اینکه استان خوزستان در بحران ریزگردها به سر می‌برد.
 

گروه بین‌الملل: داعش در تازه‌ترین فایل تصویری خود تصاویر اعدام 21 مسیحی مصری را در لیبی منتشر کرد که توسط افراد نقاب‌پوش سربریده می‌شوند. پیش‌تر گروه داعش تصاویر این شهروندان مصری را که در لیبی آنها را ربوده بود منتشر کرد. دفتر ریاست‌جمهوری مصر کمی قبل از انتشار این فایل تصویری اعلام کرد عبدالفتاح السیسی، رئیس‌جمهور و ابراهیم محلب، نخست‌وزیر مصر با هم دیدار و درباره مساله 21 مسیحی مصری ربوده شده در لیبی گفت‌وگو کرده‌اند. در همین راستا شوقی علام، مفتی مصر این اقدام داعش را محکوم و آن را جنایتی شنیع دانست. الازهر نیز ضمن محکوم کردن این جنایت اعلام کرد کشتن مسیحیان مصری در لیبی به دست داعش هیچ ارتباطی با دین اسلام ندارد. روحانیون مسیحی و مسلمان در برخی دیگر از کشورها نیز این اقدام غیر انسانی را محکوم کردند. السیسی در واکنش به این حادثه، 7 روز عزای عمومی اعلام کرد و قول داد انتقام قربانیان را از داعش بگیرد. السیسی تصریح کرد: من خواستار برگزاری فوری و دائم نشست شورای دفاع ملی برای پیگیری اوضاع و گفت‌وگو درباره اقدامات احتمالی شده‌ام. وی همچنین به دستگاه‌های مسؤول دستور داده مصری‌ها را از سفر به لیبی منع کنند و تمام امکانات را برای بازگشت مصری‌هایی که در این کشور حضور دارند فراهم آورند. از زمان آغاز قیام مردمی در مصر در سال 2011 تاکنون هزاران مصری در جست‌و‌جوی کار به لیبی سفر کرده‌اند. از سوی دیگر در پی اعدام 21 شهروند مصری به دست داعش در لیبی، جنگنده‌های ارتش مصر بامداد دیروز مواضع این گروه در اطراف شهر درنه در لیبی را بمباران کردند که به گزارش تلویزیون الجزیره، در این حملات 7 غیرنظامی از جمله 3 کودک کشته شدند. گروه‌های تندرو لیبی از جمله گروه فجر لیبی، انصارالشریعه و داعش همواره قاهره را به حمایت نظامی و لجستیکی از جناح‌های لیبرال این کشور متهم می‌کنند. در حالی‌که خلیفه حفتر، فرمانده کل ارتش لیبی از این موضوع حمایت کرده ولی گروه فجر لیبی هرگونه دخالت در این کشور یا نقض حاکمیت آن را تحت هر عنوان و بهانه‌ای که باشد، محکوم کرده و مردم را به برگزاری تظاهرات در محکومیت هرگونه تروریسم و علیه نقض حق حاکمیت لیبی فراخوانده است. نظامیان مصری که اکنون قدرت را در این کشور در دست دارند، روابط بسیار خوبی با خلیفه حفتر، نظامی بانفوذ و فرمانده نیروهای مسلح لیبی دارند و از پارلمان طبرق و دولت لیبرال برخاسته از آن حمایت می‌کنند. لیبی در واقع به صحنه رویارویی قطر و مصر تبدیل شده و هر یک از این دو کشور با حمایت از یکی از جناح‌های متخاصم به جنگی نیابتی در لیبی دامن زده‌اند. قطر از حامیان اصلی گروه فجر لیبی و شبه‌نظامیان تندرو محسوب می‌شود.
پایان ماه عسل مصر و عربستان
یک روزنامه‌نگار  و تحلیلگر مصری نه تنها از سردی روزافزون روابط عربستان  و مصر بعد از مرگ ملک عبدالله  پرده برمی‌دارد بلکه معتقد است همه توافقات پیشین مصر با قطر نیز دفن شده است. به عبارت دیگر مصری‌ها حملات تروریستی داعش به خود را از چشم سعودی‌ها و نوچه‌های خلیجی‌شان می‌بینند. نبیل سیف، سردبیر پایگاه تحلیلی «اخبار حصری» به تسنیم  گفته است که اگرچه روابط عربستان  و مصر  هنوز به حد قطع روابط نرسیده است اما با بالا گرفتن حملات داعش به نظامیان و شهروندان مصری، رسانه‌های جریان اصلی این کشور که  به دولت السیسی نزدیک هستند، به عربستان حمله کردند.ملک سلمان از آنها خواسته که این حملات را متوقف کنند و سفیر عربستان در قاهره از حضور در مراسم‌های رسمی خودداری می‌کند. آخرین مراسمی که سفیر عربستان در آن حضور پیدا نکرد همایش روابط مصر و عربستان بود که هفته گذشته در نمایشگاه کتاب برگزار شد و هم‌اکنون حالتی از سردی روابط غیر رسمی بین 2 کشور وجود دارد. نبیل سیف در بخش دیگری از سخنان خود درباره اعدام 21 قبطی از سوی داعش در لیبی و اینکه این اقدام ممکن است به عنوان بهانه‌ای برای دخالت نظامی مصر در لیبی صورت گرفته باشد با رد این تحلیل‌ها، گفت: «مصر خود دارای برخی مشکلات داخلی است که نمی‌تواند به دخالت در لیبی فکر کند و حدود یک میلیون مصری در لیبی کار می‌کنند و به دلیل شرایط بد اقتصادی و امنیتی کشور نمی‌خواهند به مصر باز گردند. هر آنچه در لیبی، عراق و سوریه شاهد آن هستیم توطئه‌ای است که کشورهای عربی حوزه خلیج فارس و با پشتیبانی آمریکا آن را طراحی کرده‌اند. اغلب مصری‌ها با ارتش ملی سوریه اعلام همبستگی می‌کنند و از عملیات علیه تروریست‌ها حمایت و با حملات ایران و حزب‌الله در سوریه علیه این کفار موافق هستند.» با این حال  نبیل سیف اعتراف می‌کند که اقتصاد مصر در اتاق ریکاوری به سر می‌برد و هنوز با حمایت شیوخ عربی به حیات خود ادامه می‌دهد. وی در این باره گفت: «بحران اقتصادی مصر خفه‌کننده بوده و فساد در همه بخش‌های دولتی شیوع پیدا کرده است.وضع اقتصادی شهروند عادی بحرانی است ولی رسانه‌های وابسته به حکومت تصاویری روشن از اوضاع مصر ارائه می‌دهند که کاملا با واقعیت متفاوت است».

مرتضی اسماعیل‌دوست: در سال‌های اخیر طی برنامه‌ای مشخص از سوی گردانندگان شوی تبلیغاتی غرب، فیلم‌هایی در جهت ضربه زدن به نهاد پویای انقلاب اسلامی تولید شده که گلاب، تازه‌ترین سناریوی مشخصی است که توسط سیاستمداران هالیوودی در این باره عرضه شده است. این فیلم با تجهیز هجمه‌ای از زمان پیش‌تولید تا اکران به دنبال تبلیغاتی علیه مواضع اعتقادی مردمان ایران بوده است تا پس از شکست در عملیات رزم‌جویانه، این بار از طریق موشک رسانه‌ای، مواد کینه‌جویانه خود را پخش کند اما با همه نقشه‌های پروپاگاندای غرب، این پروژه در نطفه خفه شد، چرا که در همان اولین حضور رسمی در جشنواره تورنتو نتوانست حتی چشم‌های منتظر برای توطئه علیه ایران را به خود معطوف کند و چنان به لحاظ ساختار سینمایی به هم ریخته و از لحاظ معنا، تهی از باور بود تا همه نقشه‌های پیش‌بینی شده برای عرضه «آرگو»یی دوباره در اسکار ناکام بماند و تنها اثری در حد کلیپ‌های ناموفق،
ره توشه خیال خام صاحبان این مسیر شود. فیلم گلاب، اقتباسی است از داستان خاطره‌نگارانه «بعد آنها به سراغ من آمدند: داستان یک خانواده از عشق، اسارت و بقا» نوشته مازیار بهاری، روزنامه‌نگار دورگه ایرانی- کانادایی که به جرم جاسوسی در اغتشاشات سال 88 در ایران دستگیر شد و پس از تحمل بیش از 100 روز زندان با قرار وثیقه آزاد شده و سپس به‌طور غیرقانونی از کشور خارج شد.  جان استوارت در اولین ساخته خود در مقام کارگردان سعی کرد هر چه بیشتر فضایی مستندگونه از اتفاقات مطرح‌شده توسط مازیار بهاری بسازد و در این راه با تلفیقی از تصاویر مستند مانند مناظره انتخاباتی، صندوق‌های رای و سخنرانی با داستانی ملودرام سعی کرد هر چه بیشتر در ذهن بیننده خواسته‌های برنامه‌ریزی شده صاحبان کارخانه هالیوود را به اجرا درآورد که این پندار با توجه به فقر بن‌مایه داستانی، عدم پرداخت شخصیت‌ها و مهندسی نکردن داده‌های موجود نتوانست به سرانجام مطلوبی دست یابد. نماهای آماتورگونه استوارت نشان از بی‌تجربه بودن وی در کارگردانی می‌دهد و رنگ فیلتر نیز به اصلاح مناسب نرسیده است. تنها آنچه می‌تواند موجب همراهی مخاطب از پیگیری زمان فیلم شود، سرانجام وضعیت مازیار به‌عنوان شخصیت اصلی است که «گائل گارسیا برنال» آن را بازی می‌کند، هنرپیشه‌ای که از او فیلم‌های مطرحی چون «بابل» ساخته گونزالس ایناریتو، «خاطرات موتوسیکلت» ساخته والتر سالاس و «کوری» به کارگردانی فرناندو میره لس را به یاد داریم. فیلم گلاب، اثری مخدوش و به هم ریخته به لحاظ ساخت روایت است، به نحوی که ضرباهنگ اثر براساس همین اجرای نامناسب و تدوین ناکارآمد به سازه‌ای کسل‌کننده بدل شده است. آنچه در این فیلم به عینه می‌توان دریافت، تلاش برای تصویرسازی بیانیه‌ای سیاسی است و فیلمساز بدون هیچ قریحه خلاقانه‌ای، سکانس‌هایی را به‌طور متوالی قرار داده و در این بین توجه‌ای به شاکله‌مندی فیلم و رسیدن به هسته‌ای واحد در به سرانجام رسیدن روایت نمی‌کند. فیلم گلاب، همچون بسته‌ای پست‌شده از مرکزی سفارشی در آمریکا به قلب واقعه‌ای در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری در ایران رسیده و همه تلاش از آن زاویه دارد که نگره‌های اسلامخواهی، عدالت‌جویی و حق‌مداری حاکمیت ایران را به زیر سوال برده و با ارائه نماهایی احساس‌برانگیز از شکنجه و آزار روحی مازیار توسط ماموران امنیتی به خواسته‌های سیاسی خود جامه عمل بپوشاند. در این میان ادعاهای بسیاری توسط فیلمساز و با مدد گرفتن از نوشته‌های بهاری در فیلم مطرح شده که همچون بنایی نامتقارن با کلیت رویداد سرهم‌بندی می‌شود. همچنین وجود صحنه‌هایی کمیک با کمترین نگره پرداخت، نه‌تنها برخلاف تصور کارگردان از تلخی داستان نکاسته بلکه فیلم را به سمت اجرایی در تاک‌شو کشانده است و از طرفی سکانس‌هایی همچون رقص دیوانه‌وار مازیار در داخل سلول انفرادی با پخش آهنگ نیز، نماهایی کلیپ‌واره را صورت می‌دهد. جان استوارت برای رفع نقیصه فضاسازی در برخی سکانس‌های خارجی، زاویه دوربین را به سمتی هدایت کرده تا از عدم تناسب لوکیشن فیلم با محیط واقعه جلوگیری کند. لوکیشنی که در اردن دایر شده و با همه تلاش صورت یافته از سوی گروه ساخت که عمدتا عرب بودند، باز هم کوچه‌های تهران، هم‌قرینگی با بافت زمان رخداد ندارد و از سویی موسیقی به کار رفته در متن فیلم و در زمان اعتراضات نیز تم موسیقی و قالبی از ریتم عربی گرفته است. در خلال روایت «بهاری» از روزهای زندان با سکانس‌هایی غریبه با این پیرنگ اصلی مواجه‌ایم و نمایش انهدام ماهواره‌ها از پشت‌بام خانه‌ها هیچ تناسبی با سیر روایت ندارد. در این فیلم، تصاویر آرشیوی از تظاهرات در کنار داستان‌سرایی کارگردان از واقعه به کمک دوربینی سیال، حسی واقعی به فیلم می‌دهد و البته در میان آن، اشاراتی صریح به دیکتاتور بودن رئیس‌جمهور وقت و شرایط نابسامان از انتخاب وی صورت می‌گیرد که اوج آن در سکانس سرکشی مازیار به حومه شهر و سوال از جوانان بیکار رقم می‌خورد که همه خود را طرفدار جنبش سبز نشان داده و با طعنه از پول یارانه به‌عنوان منبعی در جهت تامین مواد سخن می‌گویند!
در «گلاب» نمایش تصویری دروغین در داخل زندان توسط سازنده متوهم ادامه می‌یابد تا مامور امنیتی و بازجوی بهاری را افرادی ابله و فاسد معرفی کند که از نگاه آنها، چخوف داستان‌نویس، جاسوس قلمداد شده و از شنیدن حرف‌های جنسی مازیار، روحیه می‌یابند! در این میان مجری کمدینی که یک‌شبه سودای فیلمسازی گرفته، چنان ناآگاه بوده است که تفاوت عطر گلاب را از دیگر عصاره‌های خوشبوکننده نمی‌داند و بازجویی را که به واسطه رایحه گلاب از سوی بهاری به این نام در زندان شناخته می‌شده در حال استفاده از اسپری خوشبوکننده نشان می‌دهد! تا خود به زبانی ناخواسته بیان کند که این گلاب نه از ترنم دامن افشان ایران بلکه از ماده توهم‌زای غرب به پا خاسته است و چه نکته‌ای عیان‌تر از اینکه سازندگان فیلم نیز در پشت پرده سودازده سیاست هستند، چنانکه سازنده گلاب را کمپانی «اود لوت اینترتینمنت» متعلق به خانواده ثروتمند و بانفوذ «پرتیزکر» در برگرفته که تبلیغات مالی اوباما در زمان انتخابات را عهده‌دار بوده و همچنین «اسکات رودین» یکی از تهیه‌کنندگان بانفوذ یهودی نیز در ساخت این فیلم مشارکت داشته است تا با ذهنی به هم ریخته از قدرت جهانی امروز ایران و نفوذ کلام اسلام در چهارگوشه دنیا به سمت فراموشی حقیقت با ساخته‌ای دروغین و خیال‌پردازانه روند. ساخته‌هایی بی‌رنگ از جلوه‌گری که همچنان توسط سلطه‌جویان هالیوودی ادامه خواهد داشت، اگرچه خود در ضمیر باطن خود می‌دانند که سرزمین استوار ایران با نوری تابناک از ربانیت و سیره علوی همچنان در عالم حقیقت خواهد درخشید و نه این گلاب عاریه‌ای و نه زنجیره‌ای از عطرهای گندیده سردمداران غرب، شمیم بهار راستین انقلاب اسلامی را از مشام عاشقان ولایت و عدالت دور نخواهد کرد.
 

گروه اقتصادی: مردم در نظرسنجی پربیننده‌ترین برنامه تلویزیونی اقتصادی به دولت برای مقاوم کردن اقتصاد رای مردودی دادند.  برنامه پایش در سوال نظرسنجی خود از مردم پرسید «به تلاش‌های مسؤولان اقتصادی برای مقاوم کردن اقتصاد ایران چه نمره‌ای می‌دهید؟» و  بینندگان می‌توانستند عدد یک تا 20 را به عنوان نمره به مسؤولان انتخاب کنند. در پایان نظرسنجی این برنامه، اکثر شرکت‌کنندگان نمره یک را به مسؤولان برای مقاوم کردن اقتصاد دادند. 259 هزار و 439 نفر در این نظرسنجی شرکت کردند که 86 هزار و 889 نفر به دولت نمره یک دادند. همچنین 9 هزار و 467 نفر به دولت بهترین نمره را دادند. بدین‌ ترتیب دولت در این نظرسنجی با میانگین نمره 9/8 از 20 نمره، نتوانست به نمره قبولی دست پیدا کند. با توجه به تعداد شرکت‌کنندگان می‌توان این نظرسنجی را به کل جامعه تعمیم داد و نتیجه‌گیری کرد مردم، تلاش مسؤولان برای مقاوم‌سازی را کافی نمی‌دانند و بخش قابل توجهی به دولت کمترین نمره را می‌دهند. جالب اینکه طی نظرسنجی برنامه پایش از کارشناسان، نمایندگان مجلس و خبرنگاران اقتصادی مشخص شد که آنها نیز مانند جامعه نمره خوبی به دولت نمی‌دهند و عملکرد دولت در زمینه مقاوم‌سازی اقتصاد را نپسندیدند.

معاون وزیر خارجه آمریکا گفت ایران به دلیل تحریم‌ها نمی‌تواند در پروژه انتقال گاز طبیعی به اروپا مشارکت کند. به گزارش فارس، «آموس هاچشتاین» معاون وزیر خارجه آمریکا در امور انرژی طی اظهاراتی در باکو گفت: مشارکت ایران در پروژه‌های گاز منطقه و در کریدور گازجنوبی به غیر از سهامی که این کشور در توسعه میدان گازی «شاه‌دنیز» دارد، امکان‌پذیر نیست. این مقام آمریکایی که در نشست شورای مشورتی گاز جنوبی در باکو حضور داشت، گفت: «ایران به دلیل تحریم‌های فعلی نمی‌تواند در سایر پروژه‌ها و از جمله در کریدور گازجنوبی مشارکت کند.» پروژه کریدور گازجنوبی یکی از طرح‌های اتحادیه اروپا برای افزایش امنیت انرژی این اتحادیه است. این پروژه خط لوله گازی فراساحلی دریای آدریاتیک، پروژه جریان سفید و خط لوله گازی ترکیه، یونان و ایتالیا را در بر می‌گیرد. گفتنی است بیژن زنگنه، وزیر نفت پیش از این نسبت به حضور ایران در صادرات گاز به اروپا ابراز تمایل کرده بود. وزیر نفت پیش‌تر گفته بود: ایران همیشه مایل است به‌عنوان کشوری که قابلیت تامین گاز در احجام بسیار بزرگ را دارد در بازار اروپا چه به شکل خط لوله و چه به شکل LNG حضور داشته باشد.

هیات نظارت بر مطبوعات با حضور اکثر اعضا در نشست روز دوشنبه رای به توقیف هفته‌نامه 9دی داد. حجت‌الاسلام حمید رسایی، مدیر مسؤول این هفته‌نامه و نماینده مردم تهران در گفت‌وگو با فارس نسبت به توقیف هفته‌نامه 9 دی واکنش نشان داد.  وی در همین زمینه گفت: توقیف هفته‌نامه 9 دی چیز عجیبی نیست و اتفاقی بود که با توجه به روحیه حاکم بر دولت آقای روحانی توقع آن را داشتیم. وی درباره دلایل توقیف هفته‌نامه 9 دی گفت: هنوز به صورت مکتوب چیزی به ما ابلاغ نشده اما براساس آنچه معاونت مطبوعاتی ارشاد اعلام کرده «شائبه توهین به امام راحل» یکی از دلایل توقیف عنوان شده که البته دلیل مضحکی است آن هم از طرف کسانی که در برابر توهین به ولایت امیرالمومنین یا توهین به رسول خدا خودشان را به ندیدن می‌زدند. گفتنی است هفته‌نامه 9 دی در شماره آخر خود خبری راجع به کمک بابک زنجانی به یکی از ستادهای انتخابات ریاست‌جمهوری منتشر کرده بود.
 

غلامعلی خوشرو در بدو ورود به آمریکا گفت: با توجه به دامنه گسترده اقتدار جمهوری اسلامی ایران، نقش‌های مختلفی در سازمان ملل متحد داریم که باید آنها را به‌خوبی ایفا کنیم. به گزارش ایسنا، نماینده کشورمان در سازمان ملل بر لزوم مقابله با افراطی‌گری و خشونت و همچنین نفی ایران‌هراسی و اسلام‌ستیزی تاکید کرد و گفت: در زمینه تقویت صلح و امنیت منطقه و جهان و نیز رفع تحریم‌های ناروا ضدجمهوری اسلامی ایران، باید از همه امکانات بویژه ظرفیت سازمان ملل استفاده کرد. خوشرو که با واحد مرکزی خبر گفت‌وگو می‌کرد در پایان ابراز امیدواری کرد بتواند تحقق اهداف جمهوری اسلامی ایران را بیش از پیش پیگیری کند. قرار است عصر سه‌شنبه سفیر و نماینده جدید کشورمان در سازمان ملل استوارنامه خود را به بان کی‌مون، دبیرکل این سازمان تقدیم کند. در یک سال گذشته کارشکنی آمریکا و عدم صدور روادید برای حمید ابوطالبی گزینه اول ایران، کرسی جمهوری اسلامی را در سازمان ملل خالی نگه داشته بود. در نهایت در ماه جاری، غلامعلی خوشرو از سوی دولت به‌عنوان نماینده جدید برای اعزام به نیویورک معرفی شد.
 

محمدصادق علیزاده: دکتر غلامرضا کافی، رزمنده معرکه نبرد در سال‌های دور و محقق و شاعر و استاد ادبیات و مولف کتاب در این روزها. از آن دست خانواده‌های فرهنگی که دست روی قلب‌شان گذاشته‌اند و کار خود را می‌کنند. هم‌نفسی با همسری شاعر، دم‌مسیحایی‌اش را با برکت‌تر کرده. شاعره‌ای که ملقب است به بانوی شعر شهدا: «عاقد دوباره گفت: وکیلم؟... پدر نبود/ ‌ای کاش در جهان ره و رسم سفر نبود/‌ ای کاش نامه یا خبری، عطر چفیه‌ای/ رویای دخترانه او بیشتر نبود/ عکس پدر، مقابل آیینه، شمعدان/ آن روز دور سفره، جز چشم ‌تر نبود».
رضا اسماعیلی، مصطفی محدثی خراسانی و فیروز زنوزی جلالی به ردیف نشسته‌اند و در انتظار آغاز مراسم. زنوزی که «قاعده بازی»اش در سال 87 برنده کتاب سال شده است از در مزاح درمی‌آید و با  اشاره به 2 جلدی بودن کتاب با بیش از 2000صفحه می‌گوید: «دیسک کمرم از 15 سال قبل با ملاحظه و مراعاتی که کردم دردش خوابیده بود اما از
 3 روز قبل دوباره عود کرده از بس که کتاب دکتر کافی را با خودمان حمل کردیم!» لبخندی روی چهره کافی می‌نشیند و روی صندلی جابه‌جا می‌شود.
مراسم که شروع می‌شود، مجری یادی می‌کند از قیصر با خواندن یکی از رباعی‌هایش: «در خواب شبی شهاب پیدا کردم/ در رقص سراب، آب پیدا کردم/ این دفتر پر ترانه را هم روزی/ در کوچه آفتاب پیدا کردم.» بیت آخر را یکی ـ دو نفری از جمع همراه مجری زمزمه می‌کنند. مجری ادامه می‌دهد: «از قیصر پرسیدم کوچه آفتاب کجاست؟ گفت انقلاب اسلامی!» در ادامه هم ‌گریزی می‌زند که اگر قیصر بود، یحتمل می‌توانست کار ناتمام خود در زمینه ادبیات انقلاب را انجام و کتابی جامع و مبسوط تحویل دهد. کاری که در نبود او، حالا کافی انجامش داده است! کافی اما دارد یواشکی با تلفن حرف می‌زند و با نفر پشت خط، بلیت برگشت شیراز را هماهنگ می‌کند. طرف را حواله می‌دهد به هماهنگی‌اش با رئیس دانشگاه شیراز که بالاخره زیر بار می‌رود و مکالمه تمام می‌شود. این هم خودش بساطی است که جناب نویسنده در مراسم رونمایی کتابش، دغدغه هماهنگی بلیت برگشت را دارد!
«نطفه جریان ادبیات انقلاب اسلامی از همان 15 خرداد 42 با شعارهای ابتدایی و اولیه و غیرفرماتیک اما با محتوای مردمی شروع شد که خودشان سروده بودند: با خون خود نوشتیم، یا مرگ یا خمینی!» این را رضا اسماعیلی می‌گوید که عجله دارد بعد از سخنرانی مراسم را سریع ترک کند برای حضور در مراسم دیگری که برای تقدیر از یکی از اساتیدش، حسین اسرافیلی گرفته‌اند. بیراه هم نمی‌گوید. امر انسانی که به حقیقت هستی قرابت کرد، در عالم سَیَلان پیدا می‌کند و در زمان جاری می‌شود و جلو می‌رود. اینچنین است که ادبیات و فرهنگ، مجرای انتقال حقیقت می‌‌‍‌شود. با زمان جلو می‌آید و انسان‌‎های دیگر را با خود همراه می‌کند و بر عده و عُده اردوگاه اهل حق می‌افزاید، چنانکه فرهنگ عاشورا این کار را کرده است. ادبیات انقلاب اسلامی و دفاع‌مقدس هم چیزی از این سنخ است.
جریانی که بازتاب افکار و دغدغه‌های شاعران شیعی در طول تاریخ بود و از 15 خرداد 42 نطفه‌اش بسته شد و بعدها در دهه‌های 50 و 60 و 70 و 80 جاری شد و امروز، نهال جوان آن سال‌ها که به یاری مردمش می‌آمد، درختی تنومند شده که دیگر نمی‌شود نادیده‌اش گرفت. بالید و قد کشید و حالا نه با دعوا و بداخلاقی که صرفا با بودن خود، جای همه کسانی را که عرصه و اعیان ادبیات معاصر را ششدانگ به نام خود سند زده بودند، تنگ کرده! حق هم دارد پدرخوانده ادبیات داستانی روشنفکری که عصبانی شود و کنایه حواله کند، وقتی که اثر بعضی از همین نویسنده‌ها که مردم خود را در تمام این سال‌ها تنها نگذاشته بودند، آمد کنار آثار حضرت‌شان و جزو آثار برگزیده ادبیات داستانی سی‌واندی سال داستان‌نویسی معاصر شد: «حالا اگر اینها هم می‌خواهند کنار ما بایستند و با ما عکس بگیرند، خب بگذارید بایستند و بگیرند!»
...و صد البته در کنایه تلخ جناب پدرخوانده، اعترافی شیرین هست. دیگر صبر زنوزی جوش می‌آورد و پشت تریبون دور برمی‌دارد: «من همان موقع جوابیه‌ای برای گلشیری نوشتم که این جماعت، دست‌شان را روی قلب‌شان گذاشته‌اند و کارشان را می‌کنند. صدای پای اینها شنیده می‌شود.» بعد هم می‌زند به صحرای کربلا و شرح خاطرات قدیم و زمانی که با لباس فرم نیروی دریایی در حوزه هنری رفت و آمد داشته اما الان دیگر حتی بعضی نهادهای فرهنگی حاکمیتی هم تحویلش نمی‌گیرند: «نویسنده‌ای هستم که در طیف مقابل معروف شده‌ام به مزدور جمهوری اسلامی. با همه اینها بعضی از همین نهادهای فرهنگی همین الان حتی به اسم من هم افاقه نکرده و عکسم را داده‌اند نگهبانی دم در که اگر فلانی آمد، راهش ندهید!» نیشخندی تلخ می‌زند و ادامه حرف را می‌گیرد: «بگذار بکنند! من چه به کار اینها دارم. وقتی شروع به نوشتن می‌کنم، به هیچ کدام از اینها فکر نمی‌کنم و وظیفه و کارم را انجام می‌دهم!»
دردها و گلایه‌های این جماعت تمامی ندارد. اصلا وقتی سفره دل اهل فرهنگ باز شد، دیگر نمی‌شود جمعش کرد. مهم اما این است که این جریان، مستقل از آدم‌هایش حالا دیگر حیات پیدا کرده و هویت دارد و جاری شده و راه خودش را می‌رود. حالا دیگر آدم‌هایند که در نسبت با این جریان شناخته می‌شوند و هویت می‌یابند نه بالعکس!... و این یعنی جریان یافتن در امتداد زمان و تاریخ. چیزی که نشان‌دهنده زنده بودن این جریان است. اصلا نبض حیات این جریان– عاشورا – هم خود در امتداد زمان و تاریخ جریان پیدا کرده است و مسیر خود را به سمت ابدیت ادامه می‌دهد. این انسان‌هایند که با نفس زدن در این مسیر به خود هویت می‌دهند. ادبیات انقلاب، پویا و زنده، راهش را پیدا کرده و مسیر خود را می‌رود. هم‌قدم و هم‌قلم و هم‌نفس شدن با این مسیر توفیقی است که شاید نصیب هر کسی نشود.