گروه سیاسی: محمدباقر قالیباف، شهردار تهران در جمع تعدادی از دانش‌آموختگان دانشگاه‌ تهران نکات قابل توجهی را درباره برخی از رویکردهای دولت یازدهم مطرح کرد. به گزارش «وطن امروز»، قالیباف ضعف مدیریت را موثر‌تر از تحریم‌ها دانست و تاکید کرد: این نحوه مدیریت اقتصاد کشور است که مذاکره‌کنندگان را تضعیف می‌کند. قالیباف تاکید کرد عملکرد برخی مسؤولان به گونه‌ای است که گویی هدف آنها از مذاکرات، پیروزی در انتخابات است نه رفع تحریم‌ها. به گزارش مشرق، محمدباقر قالیباف، شهردار تهران گفت: از امام یاد گرفتیم دستمان را روی زانوی خودمان بگذاریم و بلند شویم. درست است تحریم‌ها اقتصادمان را تحت فشار قرار داده ولی این فقط به خاطر تحریم‌ها نیست. بی‌برنامگی و ضعف مدیریت در این دولت و دولت پیشین از تحریم‌ها هم مؤثرتر است. آمریکا نباید احساس کند ما وابسته به تصمیم و اراده او هستیم. انقلاب و جنگ ثابت کرده ما وابسته به هیچ‌کس نیستیم. قالیباف در این دیدار با اشاره به گسترش سیاست‌زدگی در کشور اظهار داشت: بعضی دلشان می‌خواهد همه‌چیز را دوقطبی کنند. باور کنیم مسائل اصلی کشور دوقطبی نیست. آن‌چنان‌که در زمان انتخابات مسائل کلان نظام را دوقطبی کردند و کاش نمی‌کردند. نباید دوران «بگم‌بگم» به دوران «تقصیر قبلی‌ها بود» تبدیل شود. محمدباقر قالیباف ترکیب «هوشمندی مدیریتی» و «وحدت ملی» را رمز عبور کشور از شرایط حساس فعلی دانست و اظهار داشت: معتقدم با در پیش گرفتن یک راهبرد صحیح اقتصادی، رسانه‌ای و منطقه‌ای، دولت می‌توانست به یکی از بهترین توافق‌های تاریخ ایران دست یابد اما متأسفانه رویکرد مدیریتی دولت در 2 سال گذشته شرایط را به‌گونه‌ای رقم‌زده که جامعه حس می‌کند انرژی مسؤولان به‌جای حل مشکلات آنها صرف مساله‌سازی‌هایی می‌شود که هدف از آن وابسته کردن کشور به مذاکرات هسته‌ای و گریزناپذیر نشان دادن توافق به هر قیمت است. گویی هدف دولت برای دستیابی به توافق، رفع تحریم‌ها نیست بلکه جلب آرای سیاسی برای پیروزی در انتخابات آتی است. ما باید تاریخ را آینه عبرت خود کنیم؛ تاریخی که به ما می‌گوید گره زدن همه امورات کشور به راضی کردن بیگانگان نتیجه‌ای جز سرنگونی دولت ملی مصدق نداشت.
 اگر اقتصاد مبتنی بر توان داخلی در دولت مصدق عملیاتی شده بود و نگاه به خارج از مرزها در کشور حاکم نمی‌شد، ریزش نیروهای اجتماعی به آن حد نمی‌رسید که کودتای انگلیسی علیه دولت ملی موفق شود. شهردار تهران در ادامه اظهار داشت: تردیدی در این نیست که قدرت دفاعی و اقتصادی کشور امکان چانه‌زنی و دستیابی به توافقی باعزت را افزایش می‌دهد و امروز تأسف‌انگیز است که دولت با دست خود، خود را در میز مذاکرات خلع سلاح کرده است.  وی تصریح کرده است: این نحوه مدیریت اقتصادی در داخل کشور است که مذاکره‌کنندگان را تضعیف می‌کند نه منتقدان.
 

بعد از ظهر دیروز سیدحسن نصرالله با ایراد یک سخنرانی ماندگار در بیروت در وصف حضرت آیت‌الله سیدعلی خامنه‌ای، رهبر معظم انقلاب اسلامی، ایشان را مرجع میلیون‌ها مسلمان در جهان دانست. به گزارش تسنیم، در این سخنرانی که به طور زنده توسط شبکه المنار از «کنفرانس اجتهاد و نوآوری در اندیشه امام خامنه‌ای مدظله العالی» پخش شد، دبیرکل حزب‌الله لبنان، امام خامنه‌ای را رهبر و اندیشمندی فقیه خواند که مواضعشان برای منطقه مهم و در جهان فراگیر است. از نگاه او یکی از مهم‌ترین خصوصیات ایشان به عنوان متفکر و اندیشمند و فقیه مساله اصالت و مستقل بودن ایشان است: «متاسفانه بسیاری از فرهیختگان با این امر دچار مشکل می‌شوند و زیر بار فشار، بسیاری از لغات و اصطلاحات خود را تغییر می‌دهند و این امر باعث می‌شود آنها چارچوبی جدید از اسلام ارائه کنند‬. به دلیل فشارها و بویژه انقلاب بزرگی که در عرصه ارتباطات روی داد می‌بینیم بسیاری به این نتیجه رسیدند اصول و اندیشه‌ها را مورد بازنگری قرار دهند به گونه‌ای که بسیاری به مرز انکار اصول اساسی اسلام رسیده‌اند».
او در حضور علمایی از سراسر جهان اسلام به شروط مرجعیت و وجود آن در حضرت امام خامنه‌ای اشاره کرد‬‎ و گفت: «موقعیت و جایگاه دیگری که حضرت امام خامنه‌ای از آن برخوردار است موقعیت و جایگاه رهبری است، ایشان رهبر و ولی امر هستند‬. ایشان علاوه بر اینکه شرایط لازم برای اجتهاد را دارا هستند، شرایط مربوط به شایستگی رهبری را نیز دارند.‬‎ این امر نشان می‌دهد ایشان از معرفت بالای سیاسی و شناخت بسیار بالای اجتماعی برخوردار هستند و درک بالایی از شناخت فساد و تهدیدها و فرصت‌ها دارند و می‌دانند چگونه می‌توان تهدیدها را به فرصت تبدیل کرد». نصرالله با سنگین و همه‌جانبه خواندن مسؤولیت‌های مقام معظم رهبری اذعان کرد: «همه این مسؤولیت‌ها را در سایه تهدیدهایی برعهده گرفتند که ایران همواره با توطئه‌ها، دشواری‌ها و تحریم‌ها روبه‌رو بوده است.‬ امام خامنه‌ای تمام این تهدیدها را به فرصت تبدیل کردند تا اینکه ایران را به قدرت منطقه‌ای تبدیل کردند به گونه‌ای که جهان اکنون به این قدرت اذعان دارد و ایران در جهت پیشرفت و شکوفایی در تمام زمینه‌ها پیش می‌رود».
رهبر مقاومت لبنان همچنین گفت: مرجع تقلید باید اعلم فقهای زمان خود باشد یا یکی از علمای اعلم محتمل میان حاضران باشد و با وجود اینکه درجه علمی ایشان از نظر فقاهت بالاست این امر بر اشراف کامل ایشان بر مسائل علمی هم تاکید دارد. این بخش از شخصیت ایشان را ما از طریق فتواهای شرعی منتشرشده و درس‌های فقهی ایشان که از 20 سال قبل تا به امروز به طلاب تدریس می‌کنند، می‌توانیم درک کنیم و ایشان قادر هستند مسائل مربوط به دولت و مسائل نوین دینی را بررسی کنند. سیدحسن نصرالله افزود: «امام خامنه‌ای دارای شایستگی و شجاعت، هوشیاری تاریخی و شناخت سیاسی وسیع و تجربه اجتماعی و سیاسی در بخش‌های مختلف زندگی» و در نتیجه صاحب«قدرت بالای مدیریتی و تشخیص دوست و دشمن هستند».
او موقعیت سوم امام خامنه‌ای را اندیشه بزرگ اسلامی ایشان دانست و افزود: «ایشان یکی از بزرگ‌ترین مراجع تقلید و رهبری هستند که مواضعشان برای منطقه مهم و در جهان فراگیر شده است.» و سپس آشنایی وسیع ایشان را حتی در زمینه علمای اهل سنت و کتاب‌هایشان نیز ستود.
دبیرکل حزب‌الله لبنان همچنین حضرت آیت‌الله خامنه‌ای را رهبر و فرماندهی توصیف کرد که «هرگز مطالعات و توجهات ایشان در این امور قطع نشده است» به طوری که «هیچ رهبری در جهان تا به این اندازه وقت خود را در امور مختلف صرف نمی‌کند». در ادامه رهبر مقاومت تشریح کرد چگونه رهبر ایران نگرانی‌های امت را به‌صورت مستقیم می‌شنوند تا «به‌صورت گسترده و وسیع از امور مطلع شده و بر مسائل فرهنگی جامعه به صورت عمیق اشراف داشته باشند و از مشکلات جوانان باخبر شوند».
او در پایان با اشاره به اینکه در موقعیت دشوار کنونی برای مقابله با تهدیدها و توطئه‌های بین‌المللی و رفتارهای منحرفانه و وحشیانه، ما به مرجع تقلید زنده نیاز داریم، گفت: «ما نیازمند شناخت و شناساندن امام خامنه‌ای هستیم». سیدحسن نصرالله در پایان از مسلمانان و غیر مسلمانان خواست اندیشه‌های رهبر ایران را مطالعه کنند و به کار بندند.
 

ابوذر خوش‌بیان: «تحریم‌های ظالمانه باید از بین برود تا سرمایه بیاید و مشکل محیط‌زیست، اشتغال، صنعت و آب خوردن مردم حل شود». این بخشی از سخنانی بود که حسن روحانی در دهمین دوره اعطای جایزه ملی محیط‌زیست بیان داشت. این جملات با هر نیتی که بیان ‌شده باشد حکایت از داستانی عجیب دارد. واقعاً چه می‌شود که رئیس‌جمهور یک کشور «آب خوردن» مردم مملکت خود را به مسائل بیرون از کشور گره می‌زند؟! این جمله برون داد یک دستگاه محاسباتی است که فرد با توجه به تجزیه ‌و تحلیل‌های خاصی به این نتیجه رسیده است.
اول: اگر محاسبات ما وضعیت کنونی دنیا را یک دهکده جهانی بداند و این را قبول کند که هر دهکده‌ای یک کدخدا دارد آن‌وقت نتیجه می‌گیرد که برای داشتن بعضی چیزها باید دم کدخدا را ببیند، باید حواسش باشد خدایی نکرده کدخدا از او ناراضی نشود. حتی اگر پسرش را فلک کرد، خانه‌اش را ویران کرد و هر بلای دیگری سرش آورد باز هم بالاخره کدخداست دیگر! این دیدگاه به جهان، باعث می‌شود از خواسته‌ها، نیاز و رفاه خانواده خود برای تأمین خواسته‌های نامشروع کدخدا بگذرد و حتی برای آب خوردن نیز منتظر اجازه او باشد. در جهان امروز آنهایی که خود را کدخدا می‌خوانند، از اینکه ما این دیدگاه را داشته باشیم، بسیار استقبال می‌کنند.
دوم: اگر ما در محاسباتمان به این نتیجه برسیم که سیستم کدخدامنشانه سال‌هاست که دیگر قابل‌پذیرش نیست و بی‌عدالتی در آن موج می‌زند؛ به سمتی می‌رویم که نقشه راه آینده کشورمان را طوری طراحی کنیم که لازم نباشد منت مدعیان کدخدایی جهان را بکشیم. این نوع دیدگاه به جهان چیزی است که باعث وحشت کشورهای قلدر جهان شده و سعی دارند با فشار بر کشورهایی که این نوع دیدگاه را دارند مابقی کشورها را از رسیدن به این محاسبات برحذر دارند. این سیستم محاسباتی نتیجه‌اش استقلال کشورها و لازمه آن توجه به ظرفیت‌های درونی هر کشور است.
سوم: توجه به ظرفیت‌های درونی کشور باعث ایجاد اقتداری پایدار و بلندمدت می‌شود که به آن اقتدار درون‌زا می‌گویند. ریشه‌های اقتدار درونی یک کشور را می‌توان در مؤلفه‌های درونی آن ملت بررسی کرد. مؤلفه‌هایی چون فرهنگ، سیاست، اقتصاد و تولید، همبستگی اجتماعی، علم و فناوری و.... از این‌رو کشورهای دنیا سعی می‌کنند برای این مؤلفه‌ها برنامه‌ریزی کرده تا بهره لازم از هرکدام را برای رسیدن به اقتدار در جامعه جهانی ببرند. از طرفی کشورهای متخاصم و استعمارگر به دنبال تضعیف این مؤلفه‌ها در کشورهای مستقل جهان هستند تا از به قدرت رسیدن آنها و استقلالشان جلوگیری کنند. این اندیشه که اگر درختی تنومند از داخل پوسیده باشد با بادی ضعیف نیز خواهد شکست و این درخت برای سرپا ماندن نیاز به تکیه‌گاهی از بیرون  دارد، راهبرد اصلی آنها در این ماجراست.
چهارم: اهمیت دادن به فرهنگ کشور و توجه به عناصر فرهنگی انقلابی و تقویت فرهنگ جهاد، ایثار، تلاش و کوشش بویژه در نسل جوان، یکی از راه‌های تقویت اقتدار درون‌زاست. شاید دلیل تهاجم همه‌جانبه فرهنگی غرب نسبت به فرهنگ اصیل ایرانی- اسلامی ما نیز همین نقشی که فرهنگ هر کشور در اقتدار آن کشور دارد باشد. به‌گونه‌ای که در سال‌های اخیر این هجمه‌ها بسیار شدید شده و با استفاده از پیشرفته‌ترین امکانات صورت می‌گیرد.
در کنار فرهنگ باید به مساله اقتصاد و تولید، توجه ویژه‌ای داشت. نگاه درونی به ما می‌گوید که باید از تمام ظرفیت‌های داخلی، از نیروی انسانی جوان و خلاق و بااستعداد، از ذخایر و منابع طبیعی و خدادادی، از تجربه‌های موفق گذشته و... در راستای تقویت اقتصادی بهره ببریم. قبل از آنکه امیدمان به خارج از مرزها باشد و چشم‌مان در انتظار دستان بیگانگان، امیدمان به جوان‌های همین مرزوبوم و چشم‌مان به دستان توانای کارگران و متخصصان داخلی باشد.
اگر پایه و اساس اقتصاد یک کشور بر خارج از مرزها شکل‌گرفته باشد، آن اقتصاد بسیار ضعیف و شکننده و بسیار تحت تأثیر بیگانگان و قدرت‌های استعمارگر خواهد بود. این مساله باعث وابستگی کشور به بیرون از مرزها می‌شود در این صورت است که باید دم کدخدا را دید و هوایش را داشت. این مساله در بلندمدت باعث سستی و رخوت در سیاست خارجی کشورها می‌شود، یعنی همان چیزی که امروزه در رفتار بسیاری از کشورهای جهان شاهد آن هستیم اما اگر پایه و اساس اقتصاد کشور بر داخل مرزها بنا نهاده شده باشد، به دولت و ملت آن کشور اجازه می‌دهد استقلال و اقتدار خود را حفظ و در معادلات سیاسی نقش خاص خود را ایفا کند. دوری از خام‌فروشی، کاهش بروکراسی اداری در روند تولید، ایجاد مشاغل دانش‌بنیان، دستیابی به فناوری‌های نوین، ارتباط مناسب میان صنعت و دانشگاه، اجرای سیاست‌های اقتصاد مقاومتی و... مسائلی است که می‌توان اقتصاد کشور را در داخل تقویت کرد سپس با یک اقتصاد قوی به سراغ تعامل و برقراری ارتباط با اقتصاد بین‌الملل رفت.
در غیر این صورت اگر اقتصاد داخل ضعیف باشد، تعامل با اقتصاد جهانی بیش از آنکه به کمک شرایط داخل بیاید، باعث وابستگی بیشتر می‌شود، زیرا در دنیای کنونی هیچ کشوری برای دیگری دلسوزی نخواهد کرد و ازخودگذشتگی در اقتصاد جهانی فعلی هیچ جایگاهی ندارد.
از سوی دیگر مساله همبستگی اجتماعی، همدلی و همزبانی میان ملت و دولت یک جامعه از عوامل مهم برقراری اقتدار درون‌زاست. اهمیت این مساله را می‌توان در اقدامات کشورهای متخاصم برای ایجاد اختلاف میان مردم و مسؤولان و القای حس بی‌اعتمادی و ناامیدی در جامعه دید. آشوب‌های برنامه‌ریزی‌شده پس از انتخابات 1388 نمونه بارزی از دخالت بیگانگان در از بین بردن همبستگی اجتماعی مردم ایران عزیز بود که دشمنان را برای انجام تحریم‌ها و ایجاد فشار بیشتر ترغیب کرد. نامگذاری امسال نشانی از اهمیت این مساله دارد و مسؤولان و مردم باید به سمتی حرکت کنند که بتوان از این عنصر به نحو احسن برای افزایش اقتدار درونی ایران اسلامی
استفاده کرد.
پنجم: در ماجرای اقتدار درون‌زا مؤلفه‌های مختلفی دخیل هستند. از عوامل مادی گرفته تا عوامل معنوی که بسیار اثرگذار هستند و هرکدام اهمیت خاصی دارند که خود یک بحث مفصل را می‌طلبد اما به‌طورکلی باید دانست کشورهای متخاصم و بیگانه سعی می‌کنند با اختلال در سیستم محاسباتی مسؤولان کشورهای مستقل، اهمیت اقتدار درون‌زا را کم جلوه داده و توجه آنها را به سمت بیرون از مرزها منحرف کنند. لیکن باید توجه داشت اقتدار برون‌زا بسیار وابسته به قدرت درونی هر کشور است. اگر یک کشور از ظرفیت‌های درونی خود به نحو احسن استفاده نکند و به مساله اقتدار درون‌زا اهمیت ندهد، نمی‌تواند از تمام ظرفیت‌هایی که در خارج از مرزها قرارگرفته است آن‌طور که می‌خواهد بهره ببرد و همیشه باید چشم‌انتظار التفات و توجه کدخدا باشد. همان خطری که مقام معظم رهبری بارها به آن گوشزد کرده‌اند: «من آن روز اینجا به مجموعه‌‌ دست‌‌اندرکاران، مجریان و کارگزاران کشور گفتم،  هدف اساسى دشمن این است که در دستگاه محاسباتى ما اختلال ایجاد بکند. دستگاه محاسباتى وقتى دچار اختلال شد، از داده‌‌هاى درست، خروجى‌‌هاى غلط به‌‌دست خواهد آورد یعنى تجربه‌‌ها هم دیگر به درد او نخواهد خورد. وقتى دستگاه محاسباتى خوب کار نکرد، درست کار نکرد و محاسبه درست انجام نگرفت، تجربه‌‌ها هم دیگر به کار نمى‌‌آید». (1/5/93)
در پایان با توجه به سخنان برخی مسؤولان کشور و تأکید چندباره آنها در باب اینکه باید تحریم‌ها برداشته شود تا تمام مشکلات کشور برطرف شود(!) این پرسش مطرح می‌شود که آیا دستگاه محاسباتی این مسؤولان دچار اختلال شده است و از ورودی‌های صحیحی که در جامعه وجود دارد به نتایج غلط دست پیدا می‌کنند؟! آیا وقت آن نرسیده است که این افراد در اجزای دستگاه محاسباتی خود تجدیدنظر کنند؟!

 

مهدی محمدی: آقای رئیس‌جمهور با سخنان چند روز قبل خود درباره گره زدن «آب خوردن» مردم به رفع تحریم‌ها، آخرین شانس‌های یک توافق خوب را از بین برد. حدود 3 هفته مانده به ضرب‌الاجل 10تیر، رئیس‌جمهور به آمریکایی‌ها اطمینان داد مطلقا لازم نیست کوتاه بیایند و زحمت اصلاح چارچوب لوزان را به خود بدهند؛ حتی اگر بدترش هم کردند مهم نیست، چرا؟ چون آب خوردن ما هم لنگ کاغذی است که آمریکا پای آن را مهر کند بنابراین «هر توافقی بهتر از توافق نکردن است».
من نه از منظر عزت ملی و نه حتی از منظر مذاکراتی به مساله نگاه نمی‌کنم. بیایید کاملا معامله‌گرانه به مساله بنگریم. آیا دوستان عزیز و خدوم ما در تیم مذاکره‌کننده، معامله‌گران خوبی هستند؟
از حیث سابقه مذاکراتی، تا امروز، همه مبانی‌‌ای که می‌توانست زیرساخت یک توافق خوب – بخوانید معامله شیرین- را فراهم کند از سوی دوستان مذاکره‌کننده نقض شده است.
به این فهرست دقت کنید:
1- نگرانی‌های بی‌جا و ساختگی آمریکا، هم به رسمیت شناخته شده و مبنای مذاکرات قرار گرفته و هم روش دیکته شده از سوی آمریکا برای رفع آن نگرانی‌ها عینا پذیرفته شده است.
2- ایران درگیر شدن در یک فرآیند طولانی و بی‌ضابطه اعتمادسازی را پذیرفته است.
3- دولت آقای روحانی صرفا با هدف ایجاد فشار داخلی برای توافق، وضعیت اقتصادی و معیشتی کشور را به اشد وجه سیاه و اضطراری نشان داده در حالی که خود بهتر از هر کس می‌داند واقعیت غیر از این است.
4- توافق به مثابه نوعی ابزار برای تضمین آینده سیاسی یک تیم خاص درون دولت ترسیم شده است.
5- بدعهدی‌ها، تهدیدها و توطئه‌های پی در پی آمریکا نه تنها بی‌پاسخ مانده بلکه توجیه شده است.
6- انتظارات از توافق نهایی به نحو کاملا غیرمنطقی افزایش یافته است.
7- ارزش استراتژیک و غیرقابل قیمتگذاری برنامه غنی‌سازی (به طور کلی‌تر برنامه هسته‌ای) در مذاکرات و از سوی مذاکره‌کنندگان تقریبا به طور کامل، نادیده گرفته شده است.
8- جریان انتقادی در داخل، به جای آنکه به مثابه سرمایه‌ای برای مذاکرات در نظر گرفته شود، سرکوب و تحقیر شده است.
9- هیچ علامتی از اینکه می‌توان کشور را بدون توافق و حتی با فرض تشدید تحریم‌ها هم به خوبی اداره کرد به دشمن داده نشده است.
10- در حوزه‌های ژئوپلیتیک –که منشا نگرانی‌های اصلی آمریکاست- به جای افزایش توان کشور، چوب لای چرخ گذاشته شده است.
11- مهم‌ترین ابزارهای چانه‌زنی ایران در روز اول توافق و در ازای هیچ، به طرف مقابل واگذار شده است.
12- این طمع در غرب به‌وجود آمده است که ایران هر توافقی را بهتر از توافق نکردن می‌داند.
13- با خطوط قرمز به مثابه ابزارهای چانه‌زنی برخورد شده است.
14- حتی از حیث شکلی هم عجله برای توافق به هر قیمت، جانشین آرامش و طمأنینه‌ای شده که یک معامله‌گر خوب باید از آن برخوردار باشد.
15- ...
من می‌توانم این فهرست را لااقل تا 3برابر میزان فعلی بسط بدهم. همه این موارد هم، نه یک دریافت شخصی، بلکه گزیده‌ای از ارزیابی‌های مکرری است که منابع غربی از استراتژی مذاکراتی دولت ارائه کرده‌اند. با این مفروضات مدت‌هاست که یک توافق خوب منتفی است و حتی موافقان آن در بسیاری محافل درباره «کاهش بدی‌های غیرقابل اجتناب توافق» سخن می‌گویند، به جای اینکه نوید در پیش بودن یک توافق خوب را بدهند.
اکنون که کار در حال نزدیک شدن به مرحله انتهایی است، به جای اینکه تمرکز مذاکره‌کنندگان بر طراحی تاکتیک‌های سیاسی، دیپلماتیک، اقتصادی و روانی برای اثرگذاری بر محاسبات آمریکا با هدف گرفتن حداکثر امتیاز ممکن و

 کم کردن امتیازهای واگذار شده – ولو به میزان یک واحد – باشد، می‌بینیم که نوعی پوپولیسم حیرت‌انگیز در دستور کار دولت قرار گرفته است که هدف آن تحمیل یک توافق بد به جامعه و بی‌اثر کردن هشدارهایی است که نسبت به آن داده می‌شود. پس از لوزان، فرصتی برای جامعه ایرانی ایجاد شد تا از ورای دیوار بلند داغ و درفشی که دولت بر سر راه فهم عمومی از مذاکرات هسته‌ای ایجاد کرده بود، به پس پشت قضیه بنگرد و میزان نفع و ضرر آن را ارزیابی کند.
در همین مدت کوتاه، چند نتیجه‌گیری اساسی نزد طیف‌های وسیعی از افکار عمومی شکل گرفته است که ثابت می‌کند توافق خوب هسته‌ای نه ممکن است و نه اساسا در دستور کار دولت قرار دارد!
یکم- افکار عمومی بیش و کم دریافته است که لغو تحریم، نه آنچنان که دوستان مذاکره‌کننده وعده می‌دهند و نه حتی با فرسنگ‌ها فاصله نسبت به آن، در توافقی که آقایان در پی نهایی کردن آن هستند رخ نخواهد داد. همه آنچه در اینجا وجود دارد – تازه اگر چیزی وجود داشته باشد- تعلیق مشروط، مبهم، اندک و بشدت بازگشت‌پذیر بخش کوچکی از تحریم‌هاست. اگر تمام تحریم‌ها هم به طور یکجا و یکپارچه لغو می‌شد، باز هم نمی‌توانست حتی بخش کوچکی از مشکلات اقتصادی کشور را که عمدتا ریشه در ناکارآمدی مدیریتی دستگاه‌های اجرایی دارد رفع کند، چه رسد به اینکه حتی رایحه‌ای از این موضوع هم به مشام نمی‌رسد.
دوم- افکار عمومی اکنون در این باره کاملا روشن شده است که رژیم دسترسی و بازرسی توافق شده در چارچوب لوزان یک رژیم بازرسی ویژه است که هدف از آن به چالش کشیدن جدی و بنیادین امنیت ملی کشور است نه نظارت بر ماهیت صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران و عاقبت چنین بازرسی‌ها و دسترسی‌هایی هم فرو رفتن کشور در کام بحرانی بس بزرگ‌تر – مانند جنگ خواهد بود- نه حل و فصل مشکلات با طرف‌هایی که اساسا حیاتشان در مشکل‌آفرینی برای کشوری مانند ایران است.
سوم- افکار عمومی ایران اکنون نشانه‌های قاطعی در دست دارد که ایران پس از یک توافق بد وارد یک مسیر بازگشت‌ناپذیر و بی‌انتها از «تحمیل پی‌درپی توافق‌های بد در سایر حوزه‌های امنیت ملی» خواهد شد. توافق هسته‌ای چنانکه آمریکایی‌ها به صراحت گفته‌اند آنها را شگفت‌زده کرده لذا می‌خواهند آن را بدل به توافقی برای همیشه کنند. این بدان معناست که نه فقط در حوزه هسته‌ای، ایران تبدیل به یک استثنا در جامعه بین‌المللی خواهد شد- که حقوقش کمتر از دیگران و تکالیفش بیش از آنهاست- بلکه غرب به مدلی دست خواهد یافت که همین معامله را با دیگر برنامه‌های امنیت ملی ایران انجام دهد. دقیقا به همین دلیل است که آمریکایی‌ها از همین حالا زمزمه ایجاد دوقطبی اقتصاد-ژئوپلیتیک را آغاز کرده‌اند و اوباما می‌گوید وقت آن رسیده است که ایران دریابد معیشت مردمانش در گرو پایان دادن به جنگ‌های نیابتی در منطقه است!
چهارم- و در نهایت، افکار عمومی جامعه ایرانی اکنون به خوبی می‌داند که در توافق هسته‌ای احتمالی، مفهوم تحقیق و توسعه به معنای رشد دانش هسته‌ای در ایران هم ضربه جدی خواهد خورد و نه صنعت، بلکه دانش هسته‌ای هم تا آستانه تعطیلی محدود خواهد شد.
کاری که اکنون همکاران آقای روحانی باید انجام دهند گشتن و پیدا کردن اعمال حیاتی آدمیان و گره زدن آنها به توافق هسته‌ای نیست، بلکه کار آنها این است که در این 4 مورد جلوی نهایی شدن توافق بدی که در لوزان پایه‌های آن را استوار کرده‌اند، بگیرند. ما درباره چند ماه و چند سال آینده صحبت نمی‌کنیم. بحث بر سر اتفاقی است که تا 3 هفته دیگر رخ خواهد داد. 2 سال است تقریبا همه امور کلیدی کشور به مذاکرات هسته‌ای گره خورده است. اکنون زمان آن است که دولت یک بار برای همیشه روشن کند که می‌تواند به یک توافق خوب برسد یا نه؟ همه بحث‌های دیگر به کنار، می‌تواند تحریم‌ها را بردارد یا خیر؟ پارامترهای یک توافق خوب نه قابل جابه‌جایی است، نه قابل تحریف و نه با عملیات روانی تغییر خواهد کرد. مردم ایران همانقدر که آماده استقبال شادمانه از یک توافق خوبند، با قدرت به توافق بد –ولو امضا شده باشد- نه خواهند گفت. هیچ‌کس فراموش نکرده است که تیم مذاکره‌کننده روز نخست با چه هدفی به این ماموریت فرستاده شد. آنچه از سوی مردم، از آقایان خواسته شده بود این بود که تحریم‌ها را بردارند. حالا می‌بینیم که این هدف‌گذاری به تدریج در طول مسیر تحریف شده و به «استثناسازی رسمی ایران از نرم‌های بین‌المللی» و «استقرار رژیم بازرسی ویژه در ایران در عین حفظ زیرساخت تحریم‌ها» و «تعطیلی همیشگی غنی‌سازی صنعتی در ایران» تبدیل شده است. پس از 2 سال دوستان عزیز ما ـ حتی اگر نخواهند ـ مجبور خواهند بود با مردم صادق باشند.
 

وزارت دفاع عربستان اعلام کرد محمد بن‌احمدالشعلان، فرمانده نیروی هوایی سلطنتی این کشور درگذشته است. براساس بیانیه وزارت دفاع عربستان الشعلان در یک سفر کاری دچار ایست قلبی شده و جان خود را از دست داده است. عربستان سعودی از ششم فروردین‌ماه گذشته به بهانه بازگرداندن رئیس‌جمهور فراری و مستعفی یمن، مناطق مختلف این کشور را بمباران کرده است که در این میان نیروی هوایی عربستان بیشترین نقش را در تخریب زیرساخت‌ها و به شهادت رساندن مردم مظلوم و بی‌دفاع یمن ایفا کرده است.
 

بعد از ظهر دیروز سیدحسن نصرالله با ایراد یک سخنرانی ماندگار در بیروت در وصف حضرت آیت‌الله سیدعلی خامنه‌ای، رهبر معظم انقلاب اسلامی، ایشان را مرجع میلیون‌ها مسلمان در جهان دانست. به گزارش تسنیم، در این سخنرانی که به طور زنده توسط شبکه المنار از «کنفرانس اجتهاد و نوآوری در اندیشه امام خامنه‌ای مدظله العالی» پخش شد، دبیرکل حزب‌الله لبنان، امام خامنه‌ای را رهبر و اندیشمندی فقیه خواند که مواضعشان برای منطقه مهم و در جهان فراگیر است. از نگاه او یکی از مهم‌ترین خصوصیات ایشان به عنوان متفکر و اندیشمند و فقیه مساله اصالت و مستقل بودن ایشان است: «متاسفانه بسیاری از فرهیختگان با این امر دچار مشکل می‌شوند و زیر بار فشار، بسیاری از لغات و اصطلاحات خود را تغییر می‌دهند و این امر باعث می‌شود آنها چارچوبی جدید از اسلام ارائه کنند‬. به دلیل فشارها و بویژه انقلاب بزرگی که در عرصه ارتباطات روی داد می‌بینیم بسیاری به این نتیجه رسیدند اصول و اندیشه‌ها را مورد بازنگری قرار دهند به گونه‌ای که بسیاری به مرز انکار اصول اساسی اسلام رسیده‌اند».
او در حضور علمایی از سراسر جهان اسلام به شروط مرجعیت و وجود آن در حضرت امام خامنه‌ای اشاره کرد‬‎ و گفت: «موقعیت و جایگاه دیگری که حضرت امام خامنه‌ای از آن برخوردار است موقعیت و جایگاه رهبری است، ایشان رهبر و ولی امر هستند‬. ایشان علاوه بر اینکه شرایط لازم برای اجتهاد را دارا هستند، شرایط مربوط به شایستگی رهبری را نیز دارند.‬‎ این امر نشان می‌دهد ایشان از معرفت بالای سیاسی و شناخت بسیار بالای اجتماعی برخوردار هستند و درک بالایی از شناخت فساد و تهدیدها و فرصت‌ها دارند و می‌دانند چگونه می‌توان تهدیدها را به فرصت تبدیل کرد». نصرالله با سنگین و همه‌جانبه خواندن مسؤولیت‌های مقام معظم رهبری اذعان کرد: «همه این مسؤولیت‌ها را در سایه تهدیدهایی برعهده گرفتند که ایران همواره با توطئه‌ها، دشواری‌ها و تحریم‌ها روبه‌رو بوده است.‬ امام خامنه‌ای تمام این تهدیدها را به فرصت تبدیل کردند تا اینکه ایران را به قدرت منطقه‌ای تبدیل کردند به گونه‌ای که جهان اکنون به این قدرت اذعان دارد و ایران در جهت پیشرفت و شکوفایی در تمام زمینه‌ها پیش می‌رود».
رهبر مقاومت لبنان همچنین گفت: مرجع تقلید باید اعلم فقهای زمان خود باشد یا یکی از علمای اعلم محتمل میان حاضران باشد و با وجود اینکه درجه علمی ایشان از نظر فقاهت بالاست این امر بر اشراف کامل ایشان بر مسائل علمی هم تاکید دارد. این بخش از شخصیت ایشان را ما از طریق فتواهای شرعی منتشرشده و درس‌های فقهی ایشان که از 20 سال قبل تا به امروز به طلاب تدریس می‌کنند، می‌توانیم درک کنیم و ایشان قادر هستند مسائل مربوط به دولت و مسائل نوین دینی را بررسی کنند. سیدحسن نصرالله افزود: «امام خامنه‌ای دارای شایستگی و شجاعت، هوشیاری تاریخی و شناخت سیاسی وسیع و تجربه اجتماعی و سیاسی در بخش‌های مختلف زندگی» و در نتیجه صاحب«قدرت بالای مدیریتی و تشخیص دوست و دشمن هستند».
او موقعیت سوم امام خامنه‌ای را اندیشه بزرگ اسلامی ایشان دانست و افزود: «ایشان یکی از بزرگ‌ترین مراجع تقلید و رهبری هستند که مواضعشان برای منطقه مهم و در جهان فراگیر شده است.» و سپس آشنایی وسیع ایشان را حتی در زمینه علمای اهل سنت و کتاب‌هایشان نیز ستود.
دبیرکل حزب‌الله لبنان همچنین حضرت آیت‌الله خامنه‌ای را رهبر و فرماندهی توصیف کرد که «هرگز مطالعات و توجهات ایشان در این امور قطع نشده است» به طوری که «هیچ رهبری در جهان تا به این اندازه وقت خود را در امور مختلف صرف نمی‌کند». در ادامه رهبر مقاومت تشریح کرد چگونه رهبر ایران نگرانی‌های امت را به‌صورت مستقیم می‌شنوند تا «به‌صورت گسترده و وسیع از امور مطلع شده و بر مسائل فرهنگی جامعه به صورت عمیق اشراف داشته باشند و از مشکلات جوانان باخبر شوند».
او در پایان با اشاره به اینکه در موقعیت دشوار کنونی برای مقابله با تهدیدها و توطئه‌های بین‌المللی و رفتارهای منحرفانه و وحشیانه، ما به مرجع تقلید زنده نیاز داریم، گفت: «ما نیازمند شناخت و شناساندن امام خامنه‌ای هستیم». سیدحسن نصرالله در پایان از مسلمانان و غیر مسلمانان خواست اندیشه‌های رهبر ایران را مطالعه کنند و به کار بندند.
 

گروه اقتصادی: گزارش‌های رسمی نشان می‌دهد دولت در ساماندهی بازار میوه و محصولات کشاورزی ناکام بوده است. به‌گزارش «وطن‌امروز» در حالی که  دولت گزارش‌هایی مبنی بر کاهش شدید نرخ تورم منتشر می‌کند، واقعیت‌ها از آن حکایت دارد که این کاهش شدید نرخ تورم نه تنها مانع افزایش قیمت محصولات کشاورزی نشده بلکه روند افزایش قیمت هم شدت یافته است. یکی از دلایل آشفته‌بازار محصولات کشاورزی درگیری بین 2 وزارتخانه صنعت به عنوان متولی واردات و تهیه کالاهای کشاورزی و وزارت جهاد کشاورزی به عنوان متولی تنظیم بازار بود. این دو وزارتخانه بر سر اجرای قانون انتزاع و تنظیم بازار محصولات کشاورزی با هم درگیر بودند و دولت به هشدار رسانه‌ها مبنی بر اینکه ادامه این وضعیت موجب خواهد شد بازار آشفته‌شود و سودجویان تا می‌توانند سوءاستفاده کنند، توجه نکردند. پیش‌بینی‌ها درست بود و در سال 1393 میوه و سایر محصولات کشاورزی بیش از 100 درصد گران شد. جالب اینکه گرانی میوه هنوز ادامه دارد و مشخص نیست این افزایش قیمت‌های عجیب و غریب تا چه زمانی ادامه خواهد داشت. قطعا نرخ‌های رسمی فقط از اطلاعات مراجع رسمی به دست می‌آید و مثلا در موضوع میوه نرخ‌های بازار میوه و تره‌بار ملاک است و زمانی که خریدار از میوه‌فروشی‌ها خرید می‌کند با قیمت‌های به مراتب بیشتر از نرخ‌های رسمی مواجه می‌شود. در این میان گزارش مرکز آمار از نرخ‌ میوه و سایر محصولات کشاورزی بسیار جالب است.  گزارش مرکز آمار از قیمت محصولات کشاورزی در سال گذشته نشان می‌دهد پرتقال با افزایش 144 درصدی قیمت، بیشترین افزایش قیمت را در بین محصولات کشاورزی داشته است. طبق گزارش مرکز آمار، هر کیلوگرم پرتقال در سال گذشته در کشور به طور متوسط با قیمت 1700 تومان فروخته شده که به این ترتیب قیمت این محصول نسبت به سال 1392، رشد 144 درصدی را تجربه کرده‌ است. پس از آن بیشترین رشد قیمت مربوط به نارنگی است که در سال گذشته با قیمت متوسط کیلویی 1400 تومان به فروش رفته و نسبت به مدت مشابه سال قبلش به میزان 128 درصد رشد قیمتی داشت. همچنین این گزارش نشان می‌دهد در این مدت قیمت متوسط هر کیلوگرم سیب درختی با 5/3 درصد رشد معادل 1500 تومان بوده‌ است و قیمت هر کیلوگرم انگور نیز با رشد 11 درصدی به طور متوسط نزدیک به 1140 تومان قیمت‌گذاری شده‌ است. همچنین طی 12 ماهه سال گذشته هر کیلوگرم زردآلو با قیمت 5300 تومان فروخته شده که نسبت به سال 1392 دوبرابر رشد داشته است.  هر کیلوگرم هلو نیز با قیمت متوسط 2700 تومان به فروش رفته که نسبت به مدت مشابه سال قبلش 45 درصد رشد قیمت را تجربه کرده‌ است. گزارش مرکز آمار نشان می‌دهد در سال گذشته قیمت هر کیلوگرم هندوانه به طور متوسط در کشور معادل 380 تومان بوده‌ است که نسبت به مدت مشابه سال 1392، کاهش 6 درصدی داشت. همچنین در این مدت هر کیلوگرم خربزه با قیمت 640 تومان به طور متوسط فروخته شده که کمتر از 12 درصد رشد قیمت داشته‌ است. قیمت خیار نیز در این مدت به طور متوسط برابر با کیلویی هزارتومان به فروش رفته‌ که نسبت به سال قبل از این، کمتر از 8 درصد افت قیمت داشته‌ است. براساس این گزارش، در 12 ماه سال گذشته هر کیلوگرم سیب‌زمینی با 34‌درصد افت قیمت، معادل 800 تومان، گوجه‌فرنگی با 30 درصد کاهش حدود 500 تومان، بادنجان با کمتر از 12 درصد رشد معادل 680 تومان و پیاز با 16 درصد رشد 700 تومان قیمت‌گذاری شده‌ است.
میوه و تخم‌مرغ در صدر افزایش قیمت‌ها
بانک مرکزی نیز تقریبا گزارش مرکز آمار را تایید کرده و در گزارشی اعلام کرد: در یک‌سال گذشته نرخ لبنیات 7/4، تخم مرغ 7/25، برنج ۹، حبوب ۵، میوه‌های تازه ۶۹، سبزی‌های تازه 2/8، گوشت قرمز 3/7، قند و شکر 5/4و چای 2/8 درصد رشد کرد. بانک مرکزی همچنین گزارش هفتگی متوسط قیمت خرده‌فروشی برخی از مواد خوراکی در تهران را برای هفته منتهی به ۱۵/3/۹۴ اعلام کرد که بر این اساس نرخ 4 گروه مواد خوراکی نسبت به هفته قبل از آن افزایش و قیمت 3 گروه دیگر کاهش یافته است و نرخ 4 گروه ثابت ماند. در هفته یاد شده در حالی که قیمت لبنیات 6/0 درصد، تخم مرغ 3/8 درصد، برنج 2/0درصد و حبوب 7/0 درصد رشد یافت، نرخ میوه‌های تازه 5/2 درصد، سبزی‌های تازه 5/4 درصد و گوشت مرغ 9/7درصد با افت مواجه شده است. نرخ گوشت قرمز، قند و شکر، چای و روغن نباتی ثابت ماند. در هفته مورد گزارش، در گروه لبنیات قیمت ماست پاستوریزه معادل 3/1درصد و پنیر پاستوریزه 8/0درصد نسبت به هفته قبل افزایش داشت. بهای سایر اقلام این گروه بدون تغییر بود. قیمت تخم مرغ معادل 3/8درصد افزایش یافت و شانه‌ای ۸۵ تا ۱۱۳ هزار ریال فروش می‌رفت. در این هفته در گروه برنج بهای برنج داخله درجه یک و درجه 2 به ترتیب معادل 2/0و 4/0 درصد افزایش داشت. در گروه حبوب، قیمت لوبیا سفید معادل 6/0 درصد و لوبیا قرمز 1/0درصد کاهش ولی بهای سایر اقلام این گروه بین 3/0 تا ۲ درصد افزایش یافت.
میوه‌ها و سبزی‌های تازه
در هفته مورد بررسی، در میادین زیر نظر شهرداری سیب زرد تخم لبنان، پرتقال درجه یک و گلابی عرضه نمی‌شد و انگور عرضه کمی داشت ولی سایر اقلام میوه و سبزی تازه که تعدادی از آنها از نظر کیفی درمقایسه با سایر میوه فروشی‌ها متفاوت بودند، به نرخ مصوب سازمان میادین میوه و تره‌بار عرضه می‌شد. میوه فروشی‌های سطح شهر اقلام میوه و سبزی تازه را عرضه می‌کردند که در گروه میوه‌های تازه قیمت گلابی معادل 2/2 درصد، گیلاس 7/33 درصد، هلو 6/26 درصد، طالبی 5/6 درصد، خربزه 4/10 درصد و موز ۴ درصد کاهش ولی بهای سایر اقلام این گروه بین 5/2 تا 3/17 درصد افزایش داشت. در گروه سبزی‌های تازه قیمت سبزی‌های برگی ثابت بود. بهای لوبیا سبز معادل 5/0درصد افزایش ولی قیمت سایراقلام این گروه بین 3/1 تا 3/9 درصد کاهش داشته است. در این هفته بهای قند، شکر، چای خارجی و انواع روغن نباتی ثابت بود.
تغییرات یک‌ساله نرخ‌ها
همچنین در یک سال گذشته نرخ لبنیات 7/14، تخم‌مرغ 7/25، برنج ۹، حبوب ۱۵، میوه‌های تازه ۶۹، سبزی‌های تازه 2/8، گوشت قرمز 3/7، قند و شکر 5/4 و چای 2/8 درصد رشد کرد. براساس اعلام بانک مرکزی در این دوره نرخ گوشت مرغ 8/12درصد کاهش و روغن نباتی بدون تغییر ماند.

گروه بین‌الملل: «احمد داووداوغلو» نخست‌وزیر ترکیه پس از عدم کسب اکثریت آرای پارلمانی توسط حزب عدالت و توسعه، روز سه‌شنبه به کاخ ریاست‌جمهوری اردوغان رفت و از سمت خود استعفا داد، اگرچه رهبر آک‌پارتی تا روی کار آمدن دولت جدید بر سر کار باقی می‌ماند اما حتی این احتمال منتفی نیست که او از روند مذاکره برای ائتلاف کنار گذاشته شود، چرا که اردوغان با توجه به نفوذ معنوی‌اش بر حزب و روحیه دیکتاتورمآبانه‌اش، داووداوغلو را به چشم رقیبی مزاحم برای آینده خود نگریسته و بعید نیست با توافقات پشت پرده با دیگر احزاب بزرگ برای تشکیل دولت ائتلافی، او را از جایگاه نخست‌وزیری یا حتی وزارتخانه‌ای مهم در دولت محروم کرده و از صحنه سیاسی حذف کند. اردوغان به خوبی می‌داند حزب حاکم عدالت و توسعه با کسب 41 درصد کرسی‌ها برای ماندن در قدرت مجبور به تشکیل ائتلاف با دومین حزب قدرتمند پارلمان یعنی خلق حزب جمهوریخواه با 25 درصد کرسی‌ها یا حزب سوم یعنی ملی‌گرایان با حدود 16 درصد کرسی‌هاست. در نتیجه چنین ائتلافی دیکتاتور نوعثمانی و حزبش ناچارند در سیاست‌های داخلی و خارجی‌شان تجدید نظر کرده یا این سیاست‌ها را تعدیل کنند. آن هم در روزهایی که به نظر می‌رسد حزب دچار شکاف داخلی شده است و طبعا در بسیاری عرصه‌ها ممکن است سیاست‌های دوگانه‌ای داشته باشد که این جمع‌بندی با احزاب مخالف برای ائتلاف را دشوار می‌کند.  اما روزنامه حریت خبر می‌دهد در شرایطی که سناریوهای مختلفی درباره دولت جدید ترکیه مطرح است، 2 حزب اصلی عدالت و توسعه و خلق جمهوری‌خواه حتی پیش از استعفای نخست‌وزیر، مشورت‌ها و گفت‌وگوهایی غیررسمی را برای بررسی امکان تشکیل یک دولت ائتلافی آغاز کرده‌اند.  گفت‌وگوها از سوی گروهی از سیاستمداران این دو حزب هدایت می‌شود که باور دارند دولت ائتلافی «عدالت و توسعه- خلق جمهوری‌خواه» بهترین جایگزین برای عادی‌سازی و بازگشت ثبات به ترکیه است؛ سیاستمدارانی که به رؤسای 2 حزب نزدیک هستند و تلاش دارند مبنایی برای مذاکرات رسمی ایجاد کنند، مذاکراتی که قرار است پس از اعطای حکم تشکیل کابینه به احمد داووداوغلو آغاز شود.  روزنامه حریت همچنین به نقل از منابع رسمی نوشت: «رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه دیداری غیرمنتظره با دنیز بایکال، رئیس پیشین حزب خلق جمهوری‌خواه داشت. این دیدار قرار بود دیروز و پیش از آغاز تلاش احمد داووداوغلو برای تشکیل یک دولت جدید انجام شود. اردوغان با ارسال پیامی به بایکال که در آنتالیا، حوزه انتخابی‌اش، به سر می‌برد، خواهان گفت‌وگو درباره کارهای پارلمانی شد. بایکال پس از مشورت با کمال قلیچداراوغلو، رئیس حزب خلق جمهوری‌خواه، دعوت برای دیدار با اردوغان در اقامتگاه وزارت خارجه در آنکارا را پذیرفت. انتظار می‌رود که بایکال به عنوان ارشد‌ترین نماینده در پارلمان جدید ریاست موقت آن را برعهده داشته باشد. اولین وظیفه پارلمان انتخاب سخنگوی جدی است و بسته به نتایج دیدار اردوغان و بایکال ممکن است وی برای این سمت نامزد شود؛ نشانه‌ای احتمالی از ائتلافی بزرگ بین حزب عدالت و توسعه و خلق جمهوری‌خواه».  مهم‌ترین موضوعات مشترک مورد بحث 2 طرف به تقویت اقتصاد در حال افول کشور و روند صلح با کردها مربوط می‌شود با این حال، برخی موضوعات مشکل‌آفرین وجود دارد که به علت شروط حزب خلق جمهوری‌خواه می‌تواند مانع از تشکیل یک دولت ائتلافی شود، چرا که حزب خلق جمهوری‌خواه احتمالا خواستار این می‌شود که ۴ وزیر سابق عدالت و توسعه که درگیر ماجرای فساد سال ۲۰۱۳ بوده‌اند به دادگاه فرستاده شوند و همچنین خواهان در پیش گرفتن اقداماتی مؤثر در مبارزه با فساد می‌شوند.  غیر از برخی دیگر موضوعات سیاسی که می‌تواند این فرآیند را پیچیده‌تر کند، خودکامگی اردوغان نیز محل مناقشه خواهد بود، چرا که یکی از شروط اصلی حزب خلق جمهوری‌خواه شامل محدود کردن اردوغان به وظایف وی در چارچوب قانون اساسی است که به معنای این است که وی در امور دولت دخالت نخواهد کرد. کاری که در حال حاضر در بالاترین حد انجام می‌دهد.
وحشت اردوغان از دور خوردن
اگرچه نمایندگان اردوغان هنوز مذاکرات مشابه پشت پرده را با حزب دیگر یعنی ملی‌گرایان آغاز نکرده‌اند اما کرسی‌های کمتر و سابقه ذهنی بد رهبران ملی‌گرا از ائتلاف 13 سال پیش با عدالت و توسعه باعث شده تکرار ائتلاف رنگ ببازد. از طرف دیگر جمهوری‌خواهان که به خوبی از نیرنگ‌بازی اردوغان آگاهند به‌رغم آغاز گفت‌وگوهای غیررسمی از علنی کردن مواضع خود درباره تشکیل یک دولت ائتلافی خودداری می‌کنند. هالوک کوچ، سخنگوی حزب خلق جمهوری‌خواه به خبرنگاران گفت: «رئیس ما چیزی در این باره نگفته است که پیام مردم ترکیه تشکیل یک دولت ائتلافی با حزب عدالت و توسعه است». از طرف دیگر این حزب با سیاستی هوشمندانه در حال زیر فشار قرار دادن اردوغان است و در دو محور تبلیغاتی موازی، نخست با مطرح کردن مخالفتش با سرکوب رسانه‌ها و منتقدان و حکومت قانون اقدامات گذشته دولت عدالت و توسعه را زیر سوال می‌برد و دوم اینکه احتمال ائتلاف با دو حزب کوچک‌تر ملی‌گرا و دموکراتیک خلق (کردها و چپ‌ها) را پیش می‌کشد، موضوعی که اردوغان از آن وحشت دارد. در همین راستا سزگین تانرگولو، معاون حزب خلق جمهوری‌خواه اعلام کرد این حزب می‌تواند یک دولت ائتلافی را با حزب حرکت ملی و حزب دموکراتیک خلق‌ها تشکیل دهد: «ما درباره گزینه‌ای که شامل حزب عدالت و توسعه نمی‌شود فکر می‌کنیم. ما به آسانی می‌توانیم یک دولت را با این دو حزب تشکیل دهیم که می‌تواند دورانی از ثبات و استقرار را آغاز کند».  به نوشته خبرگزاری ترک‌پرس، معمای قدرت در ترکیه آنجاست که در شرایط کنونی فرق میان حزبی که می‌تواند به حاکمیت برسد و حزبی که به حاکمیت رسیده، وجود ندارد. ترکیه تاکنون چنین مساله‌ای را غیر از سال‌های 1950 تا 1960 در تاریخ خود تجربه نکرده است به همین دلیل نیز برخی از این مساله نگرانند و از عواقب آن می‌ترسند.

گروه بین‌الملل:  وزارت خارجه آمریکا سه‌شنبه‌شب پس از ۱۰ روز از زمان بروز سانحه برای وزیر خارجه این کشور، تصویری از وی در بیمارستان منتشر کرد. جف راتکه، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا گفت: جان کری، وزیر خارجه این کشور کاملا حالش خوب است و به صورت تلفنی از بیمارستان ماساچوست کارهای خود را انجام می‌دهد. در کنفرانس خبری روزانه‌ راتکه پرسیده شد که چرا جان کری از زمان حادثه دوچرخه‌سواری در ژنو در ملأعام دیده نشده یا چرا هیچ تصویری از او منتشر نشده است؟ در واکنش به این سوالات جان کری 71 ساله تصویری را از خودش در بیمارستان در حالی که با تلفن صحبت می‌کرد و لباس بیمارستان را به تن داشت، در توئیتر منتشر کرد. کری در توئیتر نوشت: با گذشت یک هفته از زمان عمل جراحی‌ام حالم خوب است. امروز مکالمه بسیار مفیدی با سوزان رایس، نماینده پیشین آمریکا در سازمان ملل و تیم ارشد وزارت خارجه داشتم. کارها طبق روال ادامه دارد.

گروه اجتماعی: تکلیف رؤسای دانشگاه‌ها پس از 2سال به جای شورایعالی انقلاب فرهنگی در کمیته‌ای تعیین شد که بسیاری از اعضای شورا با تشکیل آن کمیته‌ مخالف بودند و حتی اعلام رای همین کمیته هم منوط به نظر اجماع هر ۵ عضو بود در حالی که در جلسه اول کمیته تنها ۴ عضو حضور داشتند. تعیین رؤسای دانشگاه‌ها در دولت یازدهم از همان ابتدا با جنجال‌ها و پیچ و خم‌هایی روبه‌رو بود به طوری که پس از گذشت 2 سال از کار دولت، بیشتر دانشگاه‌ها بدون رئیس و بلاتکلیف بودند حتی حالا که پرونده تعیین تکلیف رؤسای دانشگاه‌ها رو به بسته شدن است باز هم حاشیه‌هایی به گوش می‌رسد به طوری که برخی حکم ریاست 21 رئیس دانشگاه را که به تازگی صادر شده است غیرقانونی می‌دانند.
جریان پر پیچ و خم تعیین ریاست دانشگاه‌ها
به گزارش فارس، قصه پرپیچ و خم و البته عجیب تعیین رؤسای دانشگاه‌ها در دولت یازدهم در زمان فرجی‌دانا به اوج رسید به طوری که در سال 92 فرجی‌دانا 30 رئیس دانشگاه را تغییر داد و پس از آن نیز از ابتدای سال 93 دوباره روند تغییرات و عزل و نصب‌ها در دانشگاه‌ها آغاز شد به شکلی که وزیر علوم در مدت 24 روز 7 رئیس دانشگاه را تغییر داد. وزارت علوم دولت یازدهم علاوه بر اینکه در تعداد تغییرات رکوردی را برجای گذاشت نوع تغییراتش نیز مورد توجه بود و روش‌های جدیدی را برای عزل و نصب به کار گرفت. از برکناری 30 ثانیه‌ای رئیس دانشگاه صنعتی اصفهان تا اعزام گروه‌های 3 نفره برای ارزیابی کار رؤسای دانشگاه‌ها و تعیین کمیته 50 نفره برای ریاست دانشگاه تهران؛ هر کدام حاشیه‌ها و حرف و حدیث‌هایی را به قدمت چند ماه به دنبال داشت. روش دیگر فرجی‌دانا برای تعیین وزیر علوم در دانشگاه تهران انجام شد به طوری که پس از اتمام زمان حکم فرهاد رهبر و در زمان سرپرستی محمدحسین امید، شورایی متشکل از 50 نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه تشکیل شد تا برای تعیین رئیس دانشگاه تصمیم‌گیری کنند. به هر حال با اعتراضات وسیع اعضای شورایعالی انقلاب فرهنگی و نمایندگان مجلس شورای اسلامی و دانشگاهیان و بی‌تفاوتی وزیر علوم نسبت به اعتراضات، رؤسای پیشین دانشگاه‌ها به همین منوال تغییر کرده و سرپرست‌های جدید انتخاب شدند.
اصرار رئیس‌جمهور و انکار اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی
بحث تعیین رؤسای دانشگاه‌ در شورایعالی انقلاب فرهنگی حاشیه‌های زیادی به همراه داشت، زیرا اعضای شورایعالی انقلاب فرهنگی برخی افراد را برای ریاست دانشگاه‌ها فاقد صلاحیت لازم می‌دانستند در حالی که رئیس‌جمهور بر همان افراد تاکید داشت و این موضوع باعث شده بود تعیین چند رئیس در نهادی به بزرگی شورایعالی انقلاب فرهنگی ماه‌ها به طول بینجامد. زیرا هر بار همین روند طی شده است و هر بار برای تعیین رؤسای چند دانشگاه که سرپرست‌های آنها مورد تایید اعضای شورا نبودند از رئیس‌جمهور اصرار بود و از اعضای شورا انکار. این روند باعث شد بین اعضای شورا هم حاشیه‌هایی پیش بیاید تا اینکه رئیس شورایعالی انقلاب فرهنگی که همان رئیس‌جمهور است تصمیم گرفت تا مدتی به طور کلی بحث رؤسای دانشگاه را در شورا مطرح نکند و به همین دلیل این موضوع در دستور جلسات شورا قرار نمی‌گرفت. چند ماه گذشت و در نهایت به فکر تعیین تکلیف رؤسای دانشگاه افتادند، گفتند تعیین تکلیف رؤسای دانشگاه وقت شورایعالی انقلاب فرهنگی را می‌گیرد و اعضای شورا فرصتی برای بررسی پرونده رؤسای دانشگاه ندارند، تصمیم بر آن شد که کمیته‌ای متشکل از 5 نفر از اعضای شورا این وظیفه را برعهده بگیرند.
 اعتراض جامعه دانشگاهی به تصمیم تازه
البته این تصمیم با اعتراض جمعی از اعضای شورا و دانشگاهیان مواجه شد به طوری که کچویان، عضو شورایعالی انقلاب فرهنگی انجام این تصمیم را بعید دانسته و اعلام کرد کاهش اختیار شورایعالی انقلاب فرهنگی به نفع دانشگاه‌ها نیست، زیرا با توجه به تاکیدات امام خمینی(ره) نسبت به وظایف شورایعالی انقلاب فرهنگی و حساسیت مقام معظم رهبری به این موضوع، باید همه مدیران فرهنگی کشور از سوی شورایعالی انقلاب فرهنگی تعیین شوند و حتی در قانون مدیریت خدمات کشوری هم این موضوع آمده است بنابراین تغییر این روند دارای مشکل است. یادگاری، عضو هیأت علمی دانشگاه تربیت مدرس و عضو سابق شورایعالی انقلاب فرهنگی هم با واگذاری رأی اعضای شورا برای انتخاب رؤسای دانشگاه‌ها به یک کمیته چند نفره مخالف است و حتی این کار را از نظر قانونی غیرقابل اجرا دانسته و معتقد است با تشکیل این کمیته نمی‌توان مطمئن بود رای نهایی، رأی درستی است. قاسم جعفری، عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی هم با بیان اینکه همه اعضای شورایعالی انقلاب فرهنگی باید در تعیین رؤسای دانشگاه دخیل باشند، گفت: کاهش اختیارات شورا می‌تواند به معنای مسامحه باشد. جعفری اظهار داشت: اگر اختیارات شورایعالی انقلاب فرهنگی در تعیین ریاست دانشگاه‌ها کاهش یابد در طولانی‌مدت سبب می‌شود افرادی در دانشگاه‌ها به ریاست برسند که وجاهت و توانمندی لازم را نداشته باشند در صورتی که اگر کسی از فیلتر کل اعضای شورا بگذرد در توانمندی آن فرد شکی نیست و خود آن فرد هم از پشتوانه قوی برخوردار است، زیرا از طریق تضارب آرا و بررسی تمام ابعاد به ریاست دانشگاه دست یافته است.
 ابهام در کمیته 5نفره
از اینکه برخی یا بهتر بگوییم بیشتر اعضای شورا و حتی دانشگاهیان یعنی اساتید و دانشجویان نیز با این روند مخالف بودند و می‌گفتند دانشگاه‌ها نهاد مهمی هستند که ریاست آنها باید با نظر تمام اعضای شورایعالی انقلاب فرهنگی تعیین شود بگذریم اما چرا با وجود اعتراض بسیاری از دانشگاهیان بازهم کار دلخواه خود را انجام داده و کمیته‌ای 5 نفره برای تعیین رؤسای دانشگاه تشکیل دادند که در همان کمیته هم ابهام صورت گرفت؟ کبری خزعلی، یکی از اعضای شورایعالی انقلاب فرهنگی نیز معتقد است هنوز یک عضو کمیته انتخاب رؤسای دانشگاه‌ها معرفی نشده است و این کمیته به صورت قانونی نمی‌تواند تشکیل شود. وی گفت: شورایعالی انقلاب فرهنگی مصوب کرد کمیته‌ای تشکیل و جایگزین حدود 40 نفر از مسؤولان فرهنگی نظام، رؤسای 3 قوه و صاحبنظران شورایعالی انقلاب فرهنگی شود، کمیته‌ای که 5 نفر مسؤولیت آن را قبول کرده و صلاحیت رؤسای دانشگاه‌ها را در آن بررسی می‌کنند.
تشکیل کمیته 5نفره با 4عضو!
مگر نه اینکه کمیته‌ای متشکل از دبیرشورایعالی انقلاب فرهنگی، رئیس نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری، وزیر علوم، وزیر بهداشت و مسؤول بازرسی و نظارت شورایعالی انقلاب فرهنگی تشکیل شد و نحوه تعیین تکلیف رؤسا به صورتی بود که در صورت مخالفت یکی از این اعضا با فرد مورد نظر برای ریاست دانشگاه، بررسی پرونده باید به صحن شورایعالی انقلاب فرهنگی ارجاع شود؟ پس چگونه است که کمیته 5 نفره با حضور 4نفر و بدون حضور مسؤول بازرسی و نظارت شورایعالی انقلاب فرهنگی تشکیل شد و چگونه می‌توان رای اعلام شده از سوی این کمیته را قانونی دانست؟ تکلیف رؤسای دانشگاه که دانشگاهیان 2 سال منتظرش بودند به صورتی مشخص شد که بسیاری از اعضای شورا و بسیاری از دانشگاهیان مخالف آن هستند اما نظر شخصی رئیس‌جمهور که به گفته فرهادی، انتصاب نیلی‌احمدآبادی در پست ریاست دانشگاه تهران بود، حاصل شد.

# تحریمیم ـ می‌فهمی؟!
محمدرضا کردلو: این هشتگ‌های شبکه‌های اجتماعی برای خودش به یک دایره مفهومی و نظام معنایی تبدیل شده است. این را همین دیروز فهمیدم وقتی داخل تاکسی دو تا دانشجوی ترم چهار و پنجی (ازشان پرسیدم) داشتند با هم درباره هشتگ‌(#) حرف می‌زدند. هنوز 2 روز از صحبت‌های حسن روحانی درباره آب خوردن مردم و ربط منطقی آن به تحریم‌ها نمی‌گذرد که همه توی این شبکه‌های اجتماعی انواع و اقسام طنزهایی که بلد هستند را به کار می‌بندند تا مثلا کنایه‌ای به حرف روحانی زده باشند. البته نه از روی جدی گرفتن موضوع، به خاطر سرگرمی و شوخی و این جور حرف‌ها. اما یکی از همین پست‌ها توی شبکه‌های اجتماعی باعث شد توی تاکسی دعوایی بین یکی از همین دانشجویان با خانم جوانی که در صندلی جلو نشسته بود، اتفاق بیفتد. ماجرا از این قرار بود که در یکی از مطالب منتشر شده لیست بلندبالایی از اختلالات و مشکلات داخل کشور را فهرست کرده بودند و پایینش نوشته بودند: همه این مشکلات بعد از برداشته شدن تحریم حل می‌شود. در میانه‌های این لیست بلندبالا فکر می‌کنم شماره 60یا 61 یا 62‌اش بود که به موضوع «رانندگی خانم‌ها» پرداخته بود. منظورش این بود که اگر تحریم‌ها برداشته شود رانندگی خانم‌ها هم درست می‌شود. جوان دانشجو همین را که داشت برای راننده می‌خواند و راننده قهقهه می‌زد، خانم جوانی که داخل تاکسی بود اعتراض کرد و با حالتی که انگار اهمیت نمی‌دهد، گفت:«اصلا هم خنده‌دار نبود!» اما راننده داشت قاه‌قاه می‌خندید. همین باعث شد که یک پرش عمیق در بحث اتفاق بیفتد و موضوع از «#تحریمیم، می‌فهمی؟!» به رانندگی خانم‌ها شیفت داده شد.
خانم جوان منتقدانه می‌گفت که «هیچ هم رانندگی خانم‌ها بد نیست، اتفاقا از همه آقایون هم بیشتر قوانین رو رعایت می‌کنند». راننده گفت: «دخترم، موضوع دست فرمونه اگرنه من هم چند ساله که از ترس جریمه اصلا خلاف نکردم. همه قوانین رو هم رعایت می‌کنم». دانشجویی که کنار من نشسته بود خواست مزه بریزد به بغل دستی‌اش طوری که بقیه هم بشنوند، گفت: «من که همیشه باید به خواهرم وقتی پشت فرمون می‌شینه بگم که «ترمز وسطیه‌اس! خانم‌ها همشون اینطوری‌اند».

این را که گفت، خانم جوان برگشت نگاهی کرد و گفت: «هیچ هم اینطور نیست، آمار تصادف‌ها نشون داده همش مردا هستند که تصادف می‌کنند. اصلا تا حالا شنیدید راننده خودرویی زن باشه و تصادفش جرح و فوت داشته باشه؟!»
راننده حرفش را تایید کرد و گفت: «راس میگه. وجدانا من اگه نشنیده باشم، کم شنیدم. چرا تصادف می‌کنن طوری که پدر ماشین دربیاد، اما با در و دیوار نه جرحی و فوتی!»
خانم جوان تایید کرد که خب! اساسا رانندگی کاری مردانه است اما از اینکه دقت خانم‌ها در رانندگی بیشتر است کوتاه نمی‌آمد. حتی چند تا فحش و بد و بیراه مجاز هم نثار عربستان کرد که چرا به خانم‌ها اجازه رانندگی نمی‌دهند!
این بحث تمام شد. راننده موقعی که دو دانشجو داشتند پیاده می‌شدند به آنها گفت: «راستی جکت خیلی باحال بود». منظورش همین «تحریمیم می‌فهمی؟!» بود. گوشی خود را درآوردم ببینم دیگر چه ابتکارهایی برای موضوع ربط دادن آب خوردن مردم به تحریم زده‌اند در این گروه‌های تلگرام و اینستاگرام و بقیه. دیدم یکی پست گذاشته و تصویری از مقام مسوول را در کنار نقشه هواشناسی ایران را با فوتوشاپ درست کرده و بالایش نوشته: «همانطور که می‌بینید هرچقدر به 10 تیر نزدیک می‌شیم، ابرها به آسمان ایران نزدیک‌تر می‌شوند». من گوشی را نگاه می‌کردم و برای اینکه نمی‌توانستم بلند بخندم، لبخند می‌زدم، راننده که از آینه عقب را نگاه می‌کرد، گفت: «چیه می‌خندی؟ بگو ماهم بخندیم.» من هم به ناچار نشستم و هرچه لطیفه در این گروه‌ها بود خواندم و راننده خندید. خدا قبول کند. می‌گویند شاد کردن مردم عبادت است.