گروه سیاسی: اظهارات حسن روحانی درباره فساد و اتهام او علیه برخی نهاد‌ها کافی بود تا صبر جریان اصولگرایی لبریز شده و برخی موارد را به رئیس‌جمهور گوشزد کنند.
به گزارش خبرگزاری‌ها، روز گذشته علیرضا زاکانی، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی با برگزاری یک نشست خبری اظهارات و اطلاعاتی تکان‌دهنده از فساد اقتصادی برخی مدیران دولت یازدهم مطرح کرد. او با برشمردن موارد این فساد و اشاره به جزئیات فسادهای صورت گرفته، از حسن روحانی خواست برای مبارزه با فساد سازمان‌یافته، از برادر خود حسین فریدون، دفتر خود به ریاست محمد نهاوندیان و نیز بیژن زنگنه پیگیری‌هایی را انجام دهد.
زاکانی همچنین نام محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت روحانی را نیز به میان کشید و گفت او باید به خاطر دریافت مبالغ کلانی پول از فردی به نام ترقی‌جاه، پاسخگو باشد. سیروس ناصری، دلال بزرگ نفتی نیز از اسم‌هایی بود که زاکانی به آن اشاره کرد و درباره مراودات مالی و دلالی او با انگلیسی‌ها اطلاعاتی ارائه کرد! در ادامه و با توجه به محدودیت‌هایی که علیه رسانه‌ها بویژه «وطن امروز» اعمال می‌شود، بخش‌هایی از افشاگری زاکانی می‌آید. علیرضا زاکانی عصر دیروز (سه‌شنبه) طی سخنانی در نشست خبری با عنوان «گزارش یک فاجعه» که در محل دانشکده رسانه فارس برگزار شد، اظهار داشت: امروز نوعی غارت و چپاول ثروت ملی در ابعاد گسترده ملی در حال انجام است که بخش‌های وسیعی از دولت را هم آلوده کرده است. یک جریان خاص و مشکوک که سوابقش برای ما روشن است، برجام و توافق هسته‌ای را به عنوان ابزار تجارت غیرقانونی خودش مورد استفاده قرار می‌دهد و برجام را در واقع یک ابزار برای این فعالیت‌های اقتصادی غیرقانونی خودش می‌داند. وی افزود: یک شبکه دلالی خطرناک و مخوف با مشارکت برخی دولتی‌ها توانسته است با خارج از کشور ارتباط برقرار کند و در حال فروختن کشور با ثمن پایین است.
وی در توضیح ابعاد موج کشورفروشی در پسابرجام گفت: متأسفانه این ابعاد فراتر از شرایط گذشته سایر ارکان را هم دربرگرفته است، آقای رئیس‌جمهور به جای اینکه به دنبال فساد و سازمان فساد بگردند، بهتر است به برادر خودشان، دفتر خودشان و وزارت نفت توجه کنند. باید پرسید آقای زنگنه در قراردادهای جدید نفتی چه خیالی در سر می‌پروراند. وزارتخانه‌های راه، امور خارجه، ارتباطات، تعاون و رفاه اجتماعی و برخی وزارتخانه‌های دیگر، مورد نظر این گروه فاسد قرار گرفته‌اند و اسناد متقنی از این موضوع در دست ماست.
جزئیاتی از کرسنت
زاکانی در ادامه اظهاراتش درباره فساد
سازمان یافته در دوران پسابرجام گفت: امروز با یک شبکه بزرگ فساد مواجه هستیم که به بهانه شرایط پسابرجام و پساتحریم به دنبال تصاحب قدرت برای کسب ثروت افزون هستند. آقای روحانی به عنوان رئیس‌جمهور ایران امروز مسؤول کشور هستند و باید از اطرافیان خود صیانت کنند. نمی‌شود
دو و نیم سال هر هفته روزهای دوشنبه جلساتی در تهران برگزار شود و آقای سیروس ناصری هر هفته از اروپا حرکت کند تا به این جلسات برسد و در این جلسات هم به دنبال عقیم کردن تولید داخلی و وابستگی به خارج باشند. عده‌ای فقط به پورسانت‌های خودشان فکر می‌کنند و به بهانه ورود سرمایه‌گذار‌های خارجی، به دنبال پر کردن جیب‌های خودشان هستند. نماینده تهران در مجلس یادآور شد: مسیری که در قرارداد کرسنت دنبال کردیم که البته آقای زنگنه و تیم‌شان و کسانی که در دادگاه حکم انفصال‌شان از خدمت صادر شده بود، هنرنمایی‌هایی داشتند، شفاف بود. در این مسیر، حداقل 2 گروه دلالی کردند. در سال 80 «مهدی هاشمی» و «عباس یزدان‌پناه یزدی» دلالی کردند و در سال 83 «علی ترقی‌جاه» دلالی کرده است. آن حزبی که امروز داعیه لیست دادن در کشور را در آستانه انتخابات دارد و البته آقای رئیس‌جمهور هم اهتمام دارد، باید بدانید این حزب از «علی ترقی‌جاه» پول گرفته و اسناد آن وجود دارد. آقای نوبخت باید به این سوالات پاسخ دهد. احترام و رفاقت سرجایش اما آقای نوبخت باید به این پرسش‌های اساسی ملت پاسخ دهند. زاکانی یادآور شد: ما در خلال رسیدگی به این پرونده، به سندی دست یافتیم که این سند قراردادی بین «حمیدضیاءجعفر» مدیرعامل سابق کرسنت و شخص «مهدی هاشمی» است که در 5 هفته دادگاه لاهه «حمید جعفر» و «عباس یزدان‌پناه یزدی» به صراحت گفته‌اند طرف این قرارداد «مهدی هاشمی» است و تعهداتی را در قبال خارجی‌ها برعهده گرفته است. زاکانی همچنین خاطرنشان کرد: آقای هاشمی‌رفسنجانی به جای فرار از پاسخگویی، جنایات برخی فرزندانش را توضیح دهد، از قوه‌قضائیه هم می‌خواهم بپرسم چرا این اسناد را به سمع و نظر مردم نمی‌رساند و چرا هنوز «مهدی هاشمی» بابت این اسناد محاکمه نشده است؟ نماینده تهران در مجلس همچنین گفت: در این بررسی‌ها دریافتم 2 گروه دیگر دلال هم در داخل کشور هستند. در متن قراردادی که بین «مهدی هاشمی» و «حمید جعفر» بسته شده در بند «س» اعلام می‌کند 8 سنت به ازای هر 50 سنت فردی دریافت می‌کند، گروه دیگری هم طبق این قرارداد در ایران هستند که یک تا 5/1 درصد از «حمید جعفر» دریافت می‌کنند. مابه‌ازای همین 50 سنت، 8 سنت به کسی در داخل ایران داده می‌شود که در این قرارداد مطرح شده، اتفاقاً آقای مهدی هاشمی نباید کنکاش کند که این فرد چه کسی است.
زاکانی در ادامه این نشست اظهار داشت: باید از آقای زنگنه پرسید که چرا در دوران صدارت شما فردی به ازای هر 50 سنت که این شرکت به ملت ایران پرداخت می‌کرد 8 سنت دریافت می‌کرده است. نماینده مردم تهران در مجلس اظهار داشت: گروه دومی در این پرونده وجود دارد که
ما به ازای اصل قرارداد و کل سود یک تا 5/1 درصد پورسانت دریافت می‌کنند. وی ادامه داد: دستگاه‌های اطلاعاتی پیرامون این مساله که برخی اسناد توسط پلیس ضد فساد انگلیس به واسطه درخواست پلیس نروژ از اسناد دفتر عباس یزدان‌پناه‌یزدی استخراج شده و بنا به درخواست سازمان بازرسی کل کشور به داخل منتقل شده است، بررسی کنند؛ متاسفانه سازمان بازرسی کل کشور یک کلمه درباره این مساله با ما که نمایندگان ملت هستیم صحبت نکرده است.
نماینده مردم تهران در مجلس با طرح این سوال که آقای زنگنه باید معلوم کند که چه کسی در برابر هر 50 سنت مبلغ 8 سنت پورسانت می‌گرفته است، اظهار داشت: یک گروه فساد متاسفانه در مقابل سهم 50سنتی 60 میلیون ایرانی 8 سنت پورسانت دریافت می‌کرده است و باید این توضیح ارائه شود که چه کسی یک تا 5/1 درصد از این معامله پرسود برای خارجی‌ها که سرتاسر آن فساد است دریافت می‌کرده است. زاکانی با تاکید بر اینکه دولت باید براساس حکم دادگاه و تایید جرم افرادی مانند آقای جوادی (مدیرعامل شرکت ملی نفت) اقدام کند، گفت: متاسفانه دولت یازدهم در زمینه ابطال این قرارداد و احقاق حق مردم ایران کاهلی می‌کند.
سیروس، بیژن و رفقای انگلیسی!
نماینده مردم تهران در مجلس در نشست خبری سه‌شنبه به مافیای کاسبان برجام اشاره کرد و گفت: اما امروز به بهانه عبور از تحریم‌ها با یک مقدمه‌چینی انجام شده در سال‌های گذشته شاهد ظهور و بروز گروهی هستیم که با حضور افرادی مانند سیروس ناصری که علی‌الظاهر دیپلمات بوده و در واقع یک دلال بزرگ نفتی است اقداماتی در حال انجام است. وی ادامه داد: سیروس ناصری در مذاکرات 598 و مسیر مذاکرات هسته‌ای در دهه 80 نقش فعالی داشت و در سال 84 به دنبال دریافت 500 هزار دلار رشوه تحت پیگرد قرار گرفت و از کشور فرار کرد و در ادامه به عنوان مشاور حقوقی یکی از کارتل‌های بزرگ نفتی به عنوان شرکت «هندوجا» که وابسته به سرویس‌های خارجی است به عنوان کسی که سرپنجه‌های جدا شده از اقتصاد این کشور را می‌خواهد به ایران بازگرداند؛ فعالیت می‌کند. ناصری با دنبال کردن پرونده این شرکت [هندوجا] در داخل و گرفتن زمین‌های آنها، در فرمانیه شرکتی با عنوان شرکت «آشودا کیش» ایجاد کرد. نماینده مردم تهران در مجلس تصریح کرد: دوشنبه‌ها در دفتر ریاست محترم جمهوری جلسه‌ای تشکیل می‌شود که هدف آن جذب سرمایه‌گذاری خارجی است و آقای ناصری که معمولا در خارج از کشور به سر می‌برد عضو ثابت این جلسات بوده و نقش اساسی را در حوزه نفت ایفا می‌کند. اولین اقدام این افراد ایجاد قراردادهای نسل سوم بیع متقابل بود. وی اضافه کرد: گروهی به سرپرستی آقای ابراهیمی از حقوقدان‌های بزرگ کشور کارگروهی را برای بازبینی این قراردادها تشکیل دادند و با این نظر که قراردادها باید به تصویب مجلس برسد مشغول تصحیح این قراردادها شدند. وی ادامه داد: ولی همزمان در دوبی و با مسیری که آقای ناصری طی می‌کرد کارگروه دیگری با حضور کارشناسان حقوقی شرکت «هندوجا» برای قراردادهای نفتی ایران اقدام به تنظیم سند کردند.
زاکانی تصریح کرد:یک سند سندی بود که کارگروه آقای ابراهیمی آن‌ را انجام داد و سند دوم نیز سندی بود که کارشناسان شرکت هندوجا آن را نوشتند و سند سوم هم همان سندی است که بعد از اعتراض به سند هندوجا با یک سند تلفیقی از سوی آقای حسینی تنظیم شد و در آبان ماه امسال خلاصه 11 صفحه‌ای آن از سوی هیات دولت تصویب شد. وی اظهار داشت: بعد از تنظیم این قرارداد ما با صحنه‌ای مواجه شدیم که در همه مراحل نفت ما، نسبت به واگذاری بزرگ‌ترین دارایی خود اقدام به دست و دل بازی کردیم. زاکانی با بیان اینکه طرفداران این قرارداد ادعا می‌کنند ما نیاز به سرمایه‌گذاری، تجربه و تخصص خارجی داریم، تصریح کرد: وقتی در سال 84 دست این گروه‌ها از صنعت نفت ایران جدا شد آنها با تشکیل شرکت‌های خصوصی امکانی را فراهم کردند که در سال 92 بتوانند 50 درصد سهم داخلی قرارداد را نیز به شرکت‌های متعلق به آقای زنگنه و برخی اعضای دولت واگذار کنند. نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی با اشاره به تاکید ایران بر بهره‌گیری از میادین مشترک، گفت: ولی در این قراردادها هم میادین مشترک و هم میادین داخلی مدنظر است و متاسفانه بهره‌برداری از میادین داخلی به جای تاکید بر بهره‌گیری از میادین مشترک دارای اولویت است. زاکانی با بیان اینکه آیا این نمی‌تواند سوال باشد که چرا ما در خلیج فارس از میادین مشترک کمترین برداشت را داریم، تصریح کرد: سوال ما این است که آقای ناصری چه نسبتی با شرکت‌هایی در راس‌الخیمه و رقیبان ما در بهره‌برداری از میادین مشترک دارد و آقای زنگنه نباید پاسخگوی عدم اولویت دادن به بهره‌برداری از میادین مشترک و اینکه چه کسانی پورسانت می‌گیرند که نگذارند سیاست ما درباره برداشت از میادین مشترک عملی شود، باشد؟ وی ادامه داد: هدفگذاری این گروه این است که در بخش نفت شرکت‌های خصوصی همین افراد با شرکت‌های خارجی مشارکت کنند و برخلاف قرارداد به این شرکت‌ها مجوز داده شده که می‌تواند در خارج تاسیس شوند و در نهایت همه این شرکت‌ها در باشگاه نفت و نیرو، دارایی ملت ایران را به غارت ببرند.
فریدون در کشور چه می‌کند؟
زاکانی در ادامه به حسین فریدون، برادر حسن روحانی اشاره کرد و گفت: من تعجب می‌کنم چرا آقای روحانی که تاکید بر مبارزه با فساد دارد از برادر خود غفلت دارد؛ یک عده بیایند و بگویند برادر رئیس‌جمهور در این کشور چه کار می‌کند. وی با اشاره به سابقه مقابله برخی دلسوزان با فساد در دولت‌ها، گفت: وقتی ما به معاون اولی آقای رحیمی در دولت قبل معترض بودیم عده‌ای به ما می‌گفتند این مسائل را نگوییم ولی ما روی حرف خود تاکید کردیم و در نهایت دیدیم که این فرد محکوم شد و به زندان افتاد.  وی ادامه داد: امروز افرادی تحت قالب شرکت‌های تاسیس شده در خارج از کشور با دستورالعمل‌هایی که بیگانگان برای ما نوشته‌اند می‌خواهند سرمایه‌های کشور را نابود کنند و امثال گروه هندوجا در این راستا به منافع خود رسیده‌اند. زاکانی ادامه داد: چرا مردم ما باید از حقوق یک تا 2 میلیونی محروم باشند ولی خانواده عده‌ای در سوییس و انگلیس زندگی کرده و به عنوان نابغه اقتصادی اموال ملت را به یغما ببرند. وی با بیان اینکه امروز نیازمند پالایش جدی در بخش‌های مختلف کشور هستیم و هر مجموعه‌ای حتی مجلس باید این پالایش را از خود شروع کند، اظهار داشت: دولت باید از خود و آقای روحانی از برادر و دفترش این پالایش را شروع کند. زاکانی با اشاره به دوره رای اعتماد به وزرای دولت اظهار داشت: رئیس‌جمهور در زمان رای اعتماد آقای زنگنه گفت من 2 ماه هم نمی‌توانم وزارت نفت را با سرپرست اداره کنم و در آن روز من شک نداشتم که ما در کرسنت محکوم می‌شویم و در نهایت نیز دیدیم که با تبانی داور کانادایی و بی‌مسؤولیتی وزارت نفت ما محکوم شدیم. نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی با اشاره به اهمال وزارت نفت در دفاع از حق ایران در پرونده کرسنت، گفت: من از دفتر حقوقی درخواست می‌کنم لایحه دفاعیه ایران در دادگاه لاهه را ترجمه کنند تا مردم ببینند چه چیزی در این لایحه نوشته شده است؛ آقای محبی که سال‌هاست بر اریکه حقوقی کشور تکیه زده چرا این لایحه را ترجمه نمی‌کند. وی ادامه داد: ما امروز وظیفه داشتیم در حد کلیات و سرنخ‌ها صحبت کنیم و به آقای روحانی نیز می‌گویم راه پیشرفت ملت تکیه بر توان داخلی و استعدادهای جوانان ایران است نه راهی که عناصر رانتخوار و جاسوس در مقابل شما قرار می‌دهند. زاکانی با بیان اینکه آقای رئیس‌جمهور در مبارزه با فساد ابتدا باید از اطراف خود شروع کند، تصریح کرد: پس از اینکه آقای روحانی مبارزه با فساد را از نزدیکانش شروع کرد، هر فساد دیگری که در کشور می‌داند افشا کند؛ اما به  آقای رئیس‌جمهور می‌گویم زمانی حرف شما در مبارزه با فساد قابل توجه است که چشم بر همراهان خود نبندید.
پورسانت ملاقات عجیب را چه کسی خورد؟
زاکانی در ادامه این نشست خبری با بیان اینکه سه گروه در خارج از سازمان‌های فساد حمایت می‌کنند، اظهار داشت: گروه اول کشورهای مختلف به وسیله سرویس‌های اطلاعاتی‌شان و گروه دوم کارتل‌های اقتصادی مانند شرکت هندوجا و گروه سوم شرکت‌های خاص هدفگذاری شده هستند که از این سازمان‌ها حمایت می‌کنند.زاکانی با اشاره به دیدار رئیس‌جمهور با رئیس شرکت ایرباس و پژو گفت: چه زمانی سابقه داشته که رئیس‌جمهور کشور با مسؤول یک شرکت خارجی مانند ایرباس جلسه بگذارد؟ سوال این است پورسانت جوش دادن این معامله به جیب چه کسی واریز خواهد شد و چرا باید همه چیز در این دولت محرمانه باشد؟
استیضاح زنگنه آماده است
 زاکانی در ادامه با طرح این سوال که چرا قوه‌قضائیه به پرونده مفتوح آقای زنگنه وزیر نفت رسیدگی نمی‌کند، تصریح کرد: باید دستگاه قضایی به این پرونده هم رسیدگی کند. مجلس به این موضوعات حساس است و مسائل را پیگیری می‌کند. همین الان استیضاح آقای زنگنه آماده است ولی ما می‌خواهیم دولت خودش اصلاح امور را آغاز کند، هرچند اعتراض ما پابرجاست اما متأسفانه گوش شنوایی وجود ندارد. وی با بیان اینکه وجود افرادی مانند آقای زنگنه در وزارت نفت سم مهلکی برای بخش انرژی کشور است، گفت: شرایط به سمتی پیش رفته که باید نفت را امروز به یک‌پنجم قیمت واقعی آن بفروشیم. امروز با قراردادهای IPC که اشکالات متنوعی دارد و در تناقض آشکار با سیاست‌های نظام و مغایر قانون اساسی است، مواجه هستیم؛ این قاعده متأسفانه شکل گرفته و جالب اینجاست که وقتی معترض می‌شویم، می‌گویند این چند قرارداد است و هنوز به قرارداد واحد نرسیده‌ایم، باید گفت اگر صدای نمایندگان ملت درنمی‌آمد، با همان
 11 صفحه قرارداد، کل ذخایر کشور را می‌فروختند و دارایی ملت را به یغما می‌بردند.

نهضت انصراف کاندیداهای اصولگرا به نفع لیست واحد اصولگرایان ادامه دارد.
به گزارش «وطن امروز»، روز گذشته نیز ابراهیم کارخانه‌ای، وحید یامین‌پور و بیژن رنجبر به سود ائتلاف اصولگرایان از کاندیداتوری انصراف دادند. ابراهیم کارخانه‌ای، نماینده مردم همدان در مجلس نهم که رئیس کمیته هسته‌ای مجلس شورای اسلامی نیز بود؛ دیروز به نفع فهرست ائتلاف اصولگرایان از نامزدی در انتخابات مجلس دهم انصراف داد. در یادداشت کارخانه‌ای آمده است: اکنون که شورای ائتلاف اصولگرایان تشخیص داده است که عزیزان دیگری برای ورود به مجلس شورای اسلامی از این حقیر سزاوارتر و اثرگذارتر هستند اینجانب به منظور حفظ وحدت کلمه و رعایت مصالح ملی و پایبندی به میثاق‌نامه انصراف خود را از داوطلبی دهمین دوره مجلس شورای اسلامی از حوزه انتخابیه تهران به وزارت کشور اعلام خواهم کرد. وحید یامین‌پور، کاندیدای اصولگرا از حوزه انتخابیه قم نیز دیروز انصراف خود از کاندیداتوری را اعلام کرد. یامین‌پور در اطلاعیه انصراف خود گفت به منظور انسجام نیروهای جریان انقلاب، به نفع لیست اصولگرایان قم انصراف داده است. از سوی دیگر بیژن رنجبر، رئیس سابق دانشگاه تربیت مدرس نیز طی بیانیه‌ای ضمن اعلام حمایت از لیست واحد ائتلاف اصولگرایان در تهران از نامزدی انتخابات مجلس شورای اسلامی انصراف داد.
 

گروه اقتصادی: با وجودی که کارشناسان اقتصادی در یکی، دو سال اخیر بارها بر جلوگیری از وقوع سیل‌آسای رشد نقدینگی و مدیریت آن در کشور تاکید ویژه داشتند اما متاسفانه کم‌توجهی‌ها به این موضوع مهم باعث شد تا رشد نقدینگی طی 2 سال 2 برابر شود چرا که حجم نقدینگی با رشد ۹۳ درصدی از رقم ۴۹۲ هزار میلیارد تومان در پایان مردادماه سال ۹۲ اکنون به ۹۵۰ هزار میلیارد تومان در پایان دی‌ماه امسال رسیده است. هشدار صاحبنظران اقتصادی نسبت به موج بزرگ نقدینگی و اینکه هر آن احتمال هجوم پول سرگردان به بخشی از اقتصاد وجود دارد اما دولتمردان همچنان توجهی به آن ندارند و نگران پایه پولی هستند. به گزارش مهر، ولی‌الله سیف شنبه هفته جاری در مجمع عمومی بانک مرکزی گزارشی را به رئیس‌جمهور ارائه کرد که در بخشی از این گزارش جزئیات وضعیت نقدینگی کشور اعلام شده است. براساس گزارش رئیس کل بانک مرکزی، نرخ رشد نقدینگی روندی فزاینده داشته و این همان اتفاقی است که پیش از این کارشناسان اقتصادی نسبت به وقوع آن هشدار داده بودند. تحلیلگران اقتصادی مطرح کرده بودند که یک سونامی جدید نقدینگی در راه است و پیش‌بینی می‌شود که این رقم تا بهمن‌ماه امسال به هزار هزار میلیارد تومان برسد. اگرچه این روند یعنی افزایش و رشد نقدینگی به خودی خود و فی‌نفسه مضموم و منفی نیست اما نکته این است که این نقدینگی به سمت تولید و فعالیت‌های مولد حرکت نمی‌کند و این موضوع جنبه‌های منفی خود را خواهد داشت، این در حالی است که اقتصاد کشورمان با وجود این میزان نقدینگی همچنان در رکود شدید به سر می‌برد. براساس آخرین آمارهای اعلام شده از سوی بانک مرکزی، حجم نقدینگی در پایان دی‌ماه سال ۱۳۹۴ به رقم ۹۵۰ هزار میلیارد تومان رسیده که نسبت به اسفند ۱۳۹۳ و ماه مشابه سال قبل به ترتیب معادل 3/21و 2/27  درصد رشد نشان می‌دهد. همچنین پایه پولی با رشدی معادل 9/11 درصد نسبت به اسفند ۱۳۹۳ به ۱۴۸ هزار میلیارد تومان در پایان دی‌ماه سال ۱۳۹۴ رسیده است. ضریب فزاینده نقدینگی نیز در پایان دی‌ماه سال ۱۳۹۴ به 468/6 بالغ شده که نسبت به پایان سال ۱۳۹۳ معادل 4/8  درصد افزایش داشته است. رشد نقدینگی در سال ۱۳۹۳ به 3/22 درصد رسیده که نسبت به رشد نقدینگی سال ۱۳۹۲ به میزان 7/3 واحد درصد کاهش داشته است. رشد
3/22 درصدی نقدینگی در سال ۱۳۹۳ از رشد 7/10 درصدی پایه پولی و
5/10 درصدی ضریب فزاینده نقدینگی حاصل شده است. آمارهای بانک مرکزی حاکی از این مطلب است که میزان نقدینگی در حدود 2 سال و نیم فعالیت دولت یازدهم با رشد ۹۳ درصدی مواجه شده و حدود ۴۵۸ هزار میلیارد تومان افزایش یافته است. به عبارت دیگر، میزان نقدینگی که در پایان مردادماه سال ۹۲ یعنی همزمان با آغاز کار دولت تدبیر و امید از سوی بانک مرکزی اعلام شده حدود ۴۹۲ هزار میلیارد تومان بوده که در پایان دی‌ماه امسال به ۹۵۰ هزار میلیارد تومان رسیده است.   آمارهای بانک مرکزی نشان می‌دهد که بیشترین افزایش رشد نقدینگی در یک سال و نیم اخیر اتفاق افتاده است. نرخ رشد پایه پولی با ثبت رقم
5/21 درصدی نسبت به انتهای سال قبل، افزایش ۸ واحد درصدی را پشت‌سر گذاشته است. بررسی آمارهای قبلی بانک مرکزی نیز نشان می‌دهد که حجم کل نقدینگی با رشد ۱۶ درصدی در ۸ ماهه ابتدای امسال به رقم ۹۰۷ هزار میلیارد تومان رسیده است. میزان نقدینگی در پایان شهریور امسال ۸۷۳ هزار میلیارد تومان بود. براساس آمارهای بانک مرکزی میزان نقدینگی در شهریورماه سال ۹۲ معادل ۵۰۶ هزار میلیارد تومان بود که این رقم در شهریورماه امسال به ۸۷۳ هزار میلیارد تومان و در پایان دی‌ماه به ۹۵۰ هزار میلیارد تومان رسیده است. بانک مرکزی پیش از این درباره روند افزایش نرخ تورم در پایان شهریورماه سال جاری اعلام کرده بود که ۹۶ هزار میلیارد تومان از رشد نقدینگی در این مدت مربوط به افزایش پوشش آمار بوده است. مسؤولان بانک مرکزی اعلام کردند که آمار نقدینگی 4 موسسه و ۶ بانک از دلایل اصلی این رشد بوده است. حال با نزدیک شدن به ایام پایانی سال و اجرای طرح‌های جدید برای تسریع رونق تولید و تزریق منابع از طریق آنها که به اعتقاد کارشناسان بدون بررسی‌های لازم اقتصادی صورت گرفته است، احتمال رشد نقدینگی بار دیگر قوت گرفته و اقتصاددانان نسبت به این موج جدید نقدینگی هشدار می‌دهند.
نقدینگی این‌بار از کدام بازار سر درمی‌آورد؟
با وجود این آمارها، اما به نظر می‌رسد که دولت هیچ نگرانی نسبت به افزایش و رشد شدید نقدینگی ندارد و نسبت به این موجی که در راه است، حس منفی ندارد، به عبارتی دولتمردان می‌گویند که مراقب رشد پایه پولی هستند و نیازی به مراقبت از نقدینگی نیست اما کارشناسان اقتصادی نظر دیگری دارند و اعتقاد دارند که تزریق این نقدینگی وقتی به سمت تولید نباشد، حتی اگر پایه پولی هم تغییری نکند اما ویران‌کننده خواهد بود. این در حالی است که همواره در 2 ماه پایانی سال موج نقدینگی فشارهای خود را نشان می‌دهد و به اوج می‌رسد و بر این اساس انتظار می‌رود که تا پایان اسفندماه با ادامه همین روند نقدینگی فراتر از هزار هزار میلیارد تومان برود و مانند موجی خروشان و سرگردان می‌تواند هر آن وارد بخشی از اقتصاد مانند مسکن، ارز، سکه، خودرو و غیره شود و تبعات جبران‌ناپذیری برای اقتصاد داشته باشد و باید هر چه سریع‌تر تدابیر و برنامه‌ریزی منسجمی برای هدایت این موج عظیم از سوی دولت تدارک شود.  رشد نقدینگی در ماه‌های اخیر روندی صعودی داشته است و البته مقامات بانک مرکزی بخشی از آن را ناشی از ساماندهی آمارهای تعدادی از موسسات مالی اعلام کرده‌اند اما پس از این ساماندهی و پوشش آماری هم روند همچنان صعودی بوده است. به هر حال نقدینگی شاخصی است که آثار خود را در بسیاری جنبه‌های اقتصادی مانند تورم و رکود به جا می‌گذارد. میزان نقدینگی در کشور باید با عرضه و تقاضا هماهنگی داشته باشد، افزایش بیش از حد لازم نقدینگی به سبب به هم ریختن بالانس عرضه و تقاضا باعث بالا بردن نرخ تورم خواهد شد و کاهش بیش از حد آن نیز مشکلات بسیاری را به همراه خواهد داشت.

گروه اقتصادی: قیمت‌های نجومی انواع میوه‌های قاچاق شده به بازار از کیلویی 20 هزار تا 90 هزار تومان که از پاکستان و مصر گرفته تا اکوادور و نیوزلند و شیلی وارد شده‌اند، این روزها دولتی‌ها را بر آن داشته تا با این پدیده برخورد کنند. پرتقال‌های وارداتی تولید کشور مصر، نارنگی تولید پاکستان، انگور تولید شیلی و پیتایا (میوه اژدها)، آلو زرد و قرمز، انگور، گیلاس، آلبالو، انبه، آووکادو، هلو و شلیل مربوط به کشورهای آمریکای جنوبی همچون شیلی و اکوادور و همچنین نیوزلند و استرالیاست. اکنون در میوه‌فروشی‌های شهر هر کیلوگرم شبرنگ و هلو 20 تا 25 هزار تومان، هر کیلوگرم گیلاس از 60 تا 90 هزار تومان، هر کیلوگرم انگور از 15 تا 18 هزار تومان، هر کیلوگرم انبه از 14 تا 20 هزار تومان، آووکادو کیلویی 7500 تومان، هر کیلو آلو زرد و قرمز از 15 هزار تا 19 هزار تومان و هر کیلوگرم نارنگی پاکستانی 4 تا 7 هزار تومان به فروش می‌رسد. در همین باره حسین مهاجران، رئیس اتحادیه فروشندگان میوه و تره‌بار از قاچاق میوه از بازارچه‌های مرزی و با تخلف برخی ماموران خبر داد و گفت: پرونده‌های قاچاق کمتر از یک میلیون تومان تشکیل نشده و فرد زمانی که سود قاچاقش را می‌بیند،‌ دوباره دست به این کار می‌زند. مهاجران در گفت‌وگو با تسنیم افزود: بازارچه‌های مرزی سهمیه‌ای برای ورود میوه دارند و باید در همان استان مصرف شود اما به صورت تریلی به میدان بار وارد و از میدان در مغازه‌ها توزیع می‌شود. وی با بیان اینکه به وزارت صنعت اطلاع‌رسانی کرده‌ایم و گفتیم میوه‌های قاچاق دوباره در حال ورود به کشور است، تصریح کرد: برخورد با میوه‌های قاچاق در میادین میوه و تره‌بار بر عهده بازرسان اصناف است. مهاجران افزود: کدو حلوایی، شاه‌بلوط، آلو، شبرنگ و آووکادوی ترکیه، پوملوی چینی، انگور شیلی، پرتغال مصری و سیر چینی از جمله میوه‌هایی بوده که به صورت قاچاق وارد شده و مصرف‌شان ضروری نیست. به ‌گفته وی اکنون شاه بلوط کیلویی16 هزار تومان، انگور شیلی 22 هزار تومان، نارنگی 4هزار تومان، پرتغال 6 هزار تومان، کدوحلوایی ترکیه 10 هزار تومان، لیمو ترش پاکستان 10 هزار تومان و آووکادوی ترکیه دانه‌ای 10 هزار تومان در بازار عرضه می‌شود. وی تأکید کرد: در حالی میوه‌های قاچاق وارد می‌شود که انواع پرتغال و نارنگی بندرعباس، سیرهمدان و لیموترش دزفول در بازار موجود است. از سوی دیگر محمدرضا نعمت‌زاده، وزیر صنعت، معدن و تجارت از تهیه فیلمی درباره قاچاق میوه خبر داد که قرار است در هیأت دولت به نمایش درآید. نعمت‌زاده با بیان اینکه همه اختیارات در حوزه بازرگانی، خرید، فروش، صادرات و واردات میوه از سال 91 از وزارت صنعت، معدن و تجارت جدا شده و به وزارت جهاد کشاورزی واگذار شده است، بنابراین برخورد با قاچاق میوه نیز به‌عهده وزارت جهاد کشاورزی است، افزود: بر مبنای آمار گمرک، ‌جز میوه‌های گرمسیری به‌صورت رسمی چیزی وارد کشور نشده است و آنچه در بازار وجود دارد غیررسمی است. وی ادامه داد: اطلاع داریم که از غرب و جنوب شرق کشور میوه قاچاق در قالب کوله‌بری وارد کشور می‌شود، بنابراین مأموران مرزبانی باید در این زمینه جدی باشند و جلوی آنها را بگیرند. در پاسخ به این اظهارات نعمت‌زاده، سیدمحمود نوابی،  رئیس سازمان حمایت مصرف‌کنندگان و تولید‌کنندگان گفت: میوه، محصولی نیست که بتوان به صورت کوله‌بری یا ته‌لنجی وارد کشور کرد. مگر می‌شود میوه از شیلی، فرانسه یا مصر به صورت کوله‌بری وارد کشور شود و بدون کوچک‌ترین لک و آسیبی در مغازه‌ها فروخته شود؟! وی ادامه داد: بدون شک میوه‌ با کانتینر به کشور وارد می‌شود و حالا ممکن است این کانتینر‌ها حامل اجناس دیگری غیر از میوه باشند که با خوداظهاری کاذب به کشور وارد شده‌اند.  وی با بیان اینکه از مرزهای شرقی اقلامی مثل نارنگی وارد شده و از مرزهای غربی نیز شاهد واردات میوه هستیم، عنوان کرد: با ورود این میوه‌ها یکسری آفت‌ها و بیمار‌ی‌ها نیز وارد کشور می‌شود که ممکن است باغات میوه و کشاورزی ما را با مشکلات روبه‌رو کند. نوابی تصریح کرد: نقش همکاران من این است که در سطح شهر، میوه‌فروشی‌ها یا میادین میوه و تره‌بار با میوه‌های قاچاق برخورد کنند و اقدام قانونی لازم را انجام دهند و وظیفه حفاظت از مرز یا قبل از مرز برای جلوگیری از واردات این میوه‌ها را ندارند و همکاران مرزبانی و ناجا باید در این زمینه کنترل لازم را داشته باشند.
 

هر چند سران فدراسیون فوتبال امارات همراهی خود را با فدراسیون و باشگاه‌های سعودی برای بازی نکردن در خاک ایران اعلام کردند اما به نظر می‌رسد آنها کمی از سخنان تند خود عقب‌نشینی کرده‌اند و الان به طریق دیگری به دنبال حاشیه‌سازی و جنجال‌سازی هستند. امارات از کشورهایی است که از همان ابتدا همدردی و همراهی خود با سعودی‌ها را اعلام کرد. بعد از آنکه باشگاه‌های سعودی در اقدامی هماهنگ اعلام کردند حاضر نیستند در خاک ایران برابر نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان آسیا به میدان روند نخستین کشوری که حمایت خود را از ادعای سست و پوشالی فدراسیون فوتبال عربستان اعلام کرد همین کشور امارات بود. محمد بن هزام، مدیر کل فدراسیون فوتبال امارات در نامه‌ای که به کنفدراسیون فوتبال آسیا و فدراسیون فوتبال ایران نوشت اعلام کرد ایران باید برنامه‌های خود برای تامین امنیت تیم‌های اماراتی را به صورت کتبی به AFC و فدراسیون فوتبال امارات ارسال کند تا مطمئن شوند بخوبی از کاروان‌های اماراتی حفاظت می‌شود و در تهران و دیگر شهرهای ایران با مشکلی روبه‌رو نخواهند شد. از سوی دیگر کنفدراسیون فوتبال آسیا درخواست اماراتی‌ها برای همراهی نیروهای مسلح با کاروان این تیم را رد کرد. پس از اینکه فدراسیون‌های فوتبال ایران و عربستان بر سر برخی مسائل دچار مناقشاتی شدند، در این بین اماراتی‌ها نیز سعی کردند از آب گل‌‌آلود ماهی گرفته و درخواست‌های خود را با سعودی‌ها همراه کنند که البته کنفدراسیون فوتبال آسیا این درخواست را از سوی اماراتی‌ها نپذیرفت تا این اختلافات همچنان فقط بین دو کشور ایران و عربستان باقی باشد. با این حال اماراتی‌ها در آخرین نامه خود از AFC درخواست کرده‌اند تا برای دیدارهای خود در ایران، همراه با کاروان این کشور 2 نیروی مسلح اعزام شود که این موضوع واکنش شدید فدراسیون فوتبال ایران را به همراه داشت و در نهایت این درخواست نیز مورد موافقت کنفدراسیون فوتبال آسیا قرار نگرفت. در نهایت مقرر شد از سوی AFC 2 نیروی امنیتی مشخص شده و برای دیدارهای 2 تیم ایرانی و اماراتی در 2 کشور همراه با کاروان تیم‌های باشگاهی ایران و امارات اعزام شوند.
 

گروه بین‌الملل: دونالد ترامپ در ادامه کمپین انتخاباتی جنجالی خود همچنان خط قرمزهای آمریکایی را در می‌نوردد و هر چه بیشتر آبروی حاکمیت سایه ایالات متحده را پیش خود یانکی‌ها می‌برد. ورود هر چند دیر هنگام جورج دبلیو بوش به کارزار انتخاباتی برادرش جب، کافی بود تا نامزد پیشتاز جمهوری‌خواهان خانواده بوش را با افشاگری‌های بی‌سابقه‌اش بمباران کند تا عملا همان اندک بخت جب برای پا گذاشتن جای پای برادر و پدرش هم بر باد رود.
رئیس‌جمهور سابق آمریکا در تلاشی مذبوحانه برای نجات دادن بردار کوچکش از قعر جدول نامزدهای جمهوری‌خواه در تجمع انتخاباتی او در کارولینای جنوبی حضور یافت و سخنرانی کرد و از صلاحیت‌های او برای ریاست جمهوری آمریکا سخن گفت. اقدام جورج بوش از آن جهت قابل توجه است که او از ترس منفور بودن خود در افکار عمومی آمریکا تاکنون حضور علنی و چشمگیری در کمپین جب بوش نداشت.
اما پس از این اتفاق ترامپ در مناظره انتخاباتی خود با جب بوش، برادر او جورج را عامل اصلی وقوع حادثه ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ دانست و جنگ عراق را بشدت مورد انتقاد قرار داد. این در حالی است که مقصر دانستن رئیس‌جمهور سابق و دستگاه‌های حاکمیتی آمریکایی در واقعه ۱۱ سپتامبر به هیچ وجه گفتمان رسمی سیاستمداران احزاب اصلی ایالات متحده محسوب نمی‌شود و کسانی که چنین دیدگاهی داشته باشند به نظریه‌پردازی توطئه متهم می‌شوند. در عین حال افشاگری ترامپ نه تنها خط مشی مشترک سیاسی 2 حزب دموکرات و جمهوری‌خواه درباره جنگ‌افروزی‌های اخیر آمریکا را زیر سوال برده است بلکه به  نوعی زیر پا گذاشتن خط قرمز امنیتی سازمان سیا و حاکمیت سایه صهیونیستی واشنگتن  محسوب می‌شود.
نامزد جنجالی اما پیشتاز جمهوری‌خواه در آستانه سومین انتخابات درون حزبی جمهوری‌خواهان در ایالت کارولینای جنوبی  تاکید کرده است که بوش پسر  از حملات 11 سپتامبر اطلاع داشته است البته ترامپ بلافاصله پس از مناظره با جب بوش و در مصاحبه‌ای دیگر با شبکه سی بی‌اس، در صدد تعدیل مواضع خود بر آمد و  تاکید کرد که منظورش  از مقصر قلمداد کردن دولت بوش در حادثه 11 سپتامبر، آگاهی دقیق او از این حادثه نبوده و  بوش صرفا باید هشدار سازمان‌های امنیتی آمریکا در وقوع این حادثه را جدی‌تر می‌گرفته است.اما  نه دولت بوش و نه دولت اوباما  در همین حد هم به هیچ یک از سوالات و ابهامات موجود درباره این واقعه مشکوک که زمینه لشکرکشی آمریکا به افغانستان و عراق و بحران فعلی خاورمیانه را تشکیل می‌دهد پاسخ نداده‌اند.
در حقیقت ترامپ به عنوان میلیاردر خودساخته‌ای فاقد عقبه سیاسی مشخص و وابستگی مالی به نهاد‌های صهیونیستی است  کارزار انتخابات ریاست جمهوری 2016 ایالات متحده را به عرصه‌ای برای خودتخریبی آمریکایی بدل کرده است.
 کلیت اظهارات ترامپ درباره دخیل بودن دولت بوش در حملات 11 سپتامبر به نوعی تایید اسناد و مدارک و ادعاهای کشورهای قطب مخالف آمریکاست که از عامدانه بودن آن حادثه به عنوان بهانه‌ای برای اشغال افغانستان و عراق از سوی واشنگتن دم می‌زنند.
اسناد و مدارک زیادی درباره خودساخته بودن حمله به برج‌های تجارت جهانی نیویورک در واقعه 11 سپتامبر وجود دارد؛ از نحوه عملیات تمرین شده این حادثه گرفته تا انفجار ساختمان برج‌ها در هنگام فرو ریختن آن و پیدا شدن پاسپورت خلبان سعودی هواپیما پس از وقوع حادثه.
تا پیش از این تصور می‌شد حتی اگر کسانی مثل ترامپ ظاهرا جمهوری‌خواه و برنی سندرز ظاهرا دموکرات هم به کاخ سفید راه یابند خطوط قرمز بالا به عنوان رازهای امنیتی این کشور باقی خواهند ماند، اما حال به نظر می‌رسد ساختار 2 حزب سیاسی اصلی چنان دچار اغتشاش و تضاد منافع داخلی شده که دیگر هیچ حریمی بر جای نمانده است که این می‌تواند یکی از نشانه‌های آشکار قریب‌الوقوع بودن فروپاشی نظام سیاسی
 فعلی ایالات متحده باشد.

حسین قدیانی: در روزهای اخیر تعدادی از سایت‌های وابسته به یک جریان خاص از آنجا که جواب شایسته‌ای به نکته اول یادداشت «ملت ایران سمت خدا ایستاده» مورخ 24 بهمن 94 درباره محل اطلاق صفت «علامه» نداشته‌اند، با انتخاب تنها چند خط از آن نکته با نیت تحریف، این نتیجه مضحک را برای مخاطبان خود منعکس کرده اند که از نظر «وطن امروز»، عکس انداختن با فلان بازیکن، دلیل علامه نبودن فلانی است! در همین زمینه خبرگزاری دانشگاه آزاد تیتر زده است: «روزنامه وطن امروز: سید حسن علامه نیست چون با همه فوتبالیست‌ها حتی آرش برهانی هم عکس یادگاری دارد!» و نوشته است: «نویسنده روزنامه «وطن امروز» در یادداشت امروز خود در توجیهی عجیب در رد علامه خواندن یادگار امام(ره)، گرفتن عکس یادگاری با آرش برهانی، فوتبالیست استقلال و ابراز علاقه نسبت به بازی «فلان بازیگر» را دلیلی بر علامه ندانستن سیدحسن خمینی دانست!» سایت انتخاب وابسته به هاشمی رفسنجانی نیز تیتر زده: «علت علامه نبودن سید حسن خمینی مشخص شد: گرفتن عکس یادگاری با آرش برهانی!» و آفتاب‌نیوز دیگر سایت وابسته به همین ترتیب همان بخش تقطیع شده توسط خبرگزاری دانشگاه آزاد را با نتیجه مضحک باب میل خود آورده است.  در ادامه برای روشن شدن میزان تقطیع و تحریف صورت گرفته توسط این سایت‌ها، نکته اول یادداشت مورد اشاره «وطن‌امروز» را بخوانید:
«دوشنبه هفته گذشته در برنامه خوب «سمت خدا» موضوع بحث، اهمیت وقت بود. کارشناس که از شاگردان علامه طباطبایی بود، خاطره‌ای از ایشان تعریف کرد؛ علامه دستنویس یک کتاب را که شاید نزدیک 1000 صفحه می‌شد، برای تایپ به ما دادند لیکن وقتی به کلمات و جملات نگاه کردیم، دیدیم هیچ نقطه‌ای در کار نیست! مثلا همین «نقطه» را بدون نقطه‌های «نون» و «قاف» نوشته بودند! علت را از ایشان جویا شدیم که فرمودند: «من حساب کردم دیدم اگر بخواهم نقطه کلمات را هم بگذارم، برای هر صفحه باید حدود 2 یا 3 دقیقه وقت بیشتر صرف کنم لذا ترجیح دادم این زحمت را شما بکشید!»
آری! دگر بار باید دقت کرد که «علامه» به چه کسی گفته می‌شود! رسم است در حوزه و چه رسم خوبی است که عناوین و صفاتی از این دست را همین‌طور بی‌خود و بی‌جهت به افراد نمی‌دهند. اگر به هرکسی بنا به میل شخصی بخواهیم علامه بگوییم، تخطی از رسم و رسوم دقیق حوزه‌های علمیه کرده‌ایم. علامه یعنی عالمی که در اغلب علوم حوزوی صاحبنظر و در علوم مختلف و بعضا بی‌نسبت با هم، حقیقتا عالم باشد. سال‌ها صاحب کرسی تدریس در این علوم بوده و آثار و تالیفات متعدد و مطرح داشته باشد.
منتهای مراتب در حوزه به صرف اینکه یک عالم چندین علم را در حد جامعی فراگرفته و تدریس کند، به او علامه نمی‌گویند. یعنی علاوه بر عالم بودن به علوم مختلف، علامه باید واجد خصوصیاتی خاص و منحصربه‌فرد نیز باشد تا واقعا علامه خوانده شود. به‌عنوان نمونه علامه جلیل‌القدر آیت‌الله حسن‌زاده‌آملی، فقط از آن جهت علامه خوانده نمی‌شوند که در علوم فراوانی صاحب رأی و نظر هستند، بلکه به لحاظ شخصی و شخصیتی هم آنقدری از ویژگی‌های ممتاز را دارا هستند که متفق‌القول «علامه» خوانده شوند، آن هم «علامه ذوالفنون». از همین زاویه است که بزرگواری مثل علامه طباطبایی می‌فرمایند: «من حساب کردم دیدم اگر بخواهم نقطه کلمات را هم بگذارم، برای هر صفحه باید حدود 2 یا 3 دقیقه وقت بیشتر صرف کنم لذا ترجیح دادم این زحمت را شما بکشید!» علامه یعنی همین! که به عنوان مثال، آنقدر وقت برایش مغتنم باشد که حتی وقت نکند نقطه کلمات مکتوباتش را بگذارد! با این حساب، آیا شخصی که تقریبا با همه فوتبالیست‌های لیگ برتری حتی آرش برهانی عکس یادگاری جدا جدا دارد و بنا به اعتراف خودش، نه تنها اغلب بازی‌های لیگ خودمان را می‌بیند که اغلب بازی‌های لیگ‌های خارجی را هم دنبال می‌کند «علامه» است؟! حضرات علامه از کی تا به حال این همه وقت آزاد و اوقات مازاد داشته‌اند؟ اگر علامه شدن این همه راحت است، چرا خود عالیجناب، علامه نباشند؟!»
***
تحریف خنده‌دار و در عین حال غیراخلاقی ایجاد‌شده درباره این نکته، مثل این می‌ماند که بگویی خداوند در قرآن فرموده؛ «وای بر نمازگزاران» لذا از نظر خداوند نباید نماز خواند!
و باز این تحریف مثل این می‌ماند که مدعی شوی از نظر حسین قدیانی، هر علامه‌ای که نقطه کلمات مکتوباتش را بگذارد، هرگز علامه محسوب نمی‌شود!
و باز این تحریف مثل این می‌ماند که ادعا کنی چون فلان روحانی هیچ عکسی با آرش برهانی ندارد، اصلا هیچ عکسی با هیچ فوتبالیستی ندارد، حتما از نظر نویسنده «وطن امروز»، علامه محسوب می‌شود!
و باز این تحریف مثل این می‌ماند که برداری بگویی چون حضرت امام با فلان فوتبالیست عکس دارد، وقت برای ایشان، هرگز چیز مغتنمی نیست آنطور که حسین قدیانی استدلال می‌کند!
… و هر چند به نیکی گفته شده «در مثل مناقشه نیست» اما از «قلب مریض» بیش از این نمی‌توان توقع داشت!
صدالبته از «شارلاتانیسم رسانه‌ای» که به مقدسات عالم هم رحم ندارد، نمی‌توان متقاضی این بود که همه نکته این یادداشت را منتشر کند، نه بخشی از آن را! آن هم کاملا با غرض و مرض!
برای جماعتی که روی رأی مردم در سال ۸۸ - اعم از کلیت آرا و رأی اکثریت- تیغ فتنه و شمشیر دروغ کشیدند، کار سختی نباید باشد دبه درآوردن‌های اینچنینی!

محمدرضا کردلو: گاهی در میان مکالمات در شبکه‌های اجتماعی حرف‌هایی رد و بدل می‌شود که بی‌«حکمت» نیست. یکی پرسید: اوباما بدتر است یا «آمریکادوستان داخلی»؟ و دیگری جواب داد: «اینطور نمی‌شود نظر داد اما می‌شود گفت تا «آمریکادوستان داخلی» نباشند، اوباما سیری چند است که بخواهد برای ایران نقشه بکشد. اگر کسی از داخل گرا ندهد، دشمن نمی‌تواند دشمنی کند. می‌خواهد اما نمی‌تواند. با این تحلیل باید بیشتر از آمریکایی‌های داخلی خوف داشت!»
دارم فکر می‌کنم اگر رسانه‌های وهابیت و آل‌سعود که این روزها به خاطر شکست‌های پیاپی در سوریه، عراق، لبنان و یمن، کینه سپاه در سینه دارند، بخواهند به فرزندان انقلاب توهین کنند، اینطور که «روزنامه یارانه‌بگیر از دولت» توهین کرده، هتاکی می‌کنند؟ اگر حامیان داعش بخواهند توهین کنند، اینطور که روزنامه اصلاح‌طلب توهین کرده می‌کنند؟ اگر رادیو آمریکا و رادیو اسرائیل بخواهند توهین کنند، مانند این نشریه می‌نویسند؟
توهین جریان اصلاح‌طلب به فرزندان انقلاب بی‌سابقه نیست. مگر نبود سایت منتسب به معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد که تا توانست به سپاه پاسداران حمله کرد؟ مگر عالیجناب همزمان و همصدا با رادیو اسرائیل علیه بشار اسد و خط مقاومت در سوریه سخنرانی نکرد؟ مگر روزنامه فتنه همین چندی پیش تیتر بی‌بی‌سی را برای شهادت سردار حسین همدانی انتخاب نکرد؟
نمی‌خواهم همه چیز را به سال 88 بازگردانم اما به سال 88 بازمی‌گردد. «نه غزه، نه لبنان» را اگر بخواهند نسخه نودوچهارش را رونمایی کنند، جز مقاله توهین‌آمیز روزنامه هتاک است؟ آدمخوارهای فتنه‌گر که لباس سرباز نیروی انتظامی را از تن درآوردند، با میلگرد بر سر جوان بسیجی کوبیدند، جانباز دفاع‌مقدس را که سال‌ها برای این آب و خاک در جبهه جهاد کرده بود، با مشت و لگد تا سر حد شهادت پیش بردند، در روز عاشورا به امام حسین(ع) و اولاد زهرا(س) بی‌حرمتی کردند و خیمه عزای اباعبدالله(ع) را به آتش کشیدند، داعشی‌اند یا فرزندان انقلاب که داعش را زمینگیر کرده‌اند؟
دین به کنار، انقلابی‌گری به کنار، کسی اگر وطن‌پرست هم باشد می‌فهمد فرزندان سپاهی انقلاب اگر در سوریه و عراق جهاد نکنند باید در پشت دروازه تهران در مقابل داعشی‌ها ایستاد! که البته مردم «مرگ بر آمریکا» و مردم روز تشییع شهدای غواص که به «آمریکایی‌ها» نه گفتند حواس‌شان هست. خدا کند الباقی که خواب آمریکا را می‌بینند، بیدار شوند. مردم حواس‌شان هست که یک خط در میان تصویر حاج‌قاسم را برای هم می‌فرستند. مردم حواسشان هست که در اولین 22بهمن پسابرجام «مرگ بر آمریکا» را بلندتر از همیشه فریاد کردند. ضدانقلاب دید و شنید این شعارها را اما همین روزنامه‌هایی که اول کلام مرزشان با اوباما را شرح دادم، ندیدند و نشنیدند. ندیدند و نشنیدند که بعد از 22 بهمن «مرگ بر آمریکا» طرف استکبار را گرفتند!
جریان مقابل امام(ره) که در روزنامه یارانه‌بگیر از دولت، علیه سپاه- این یادگار امام عزیز- مطلب می‌نویسد و حرف‌های داعش را به روز رسانی می‌کند، یادش بیاورد که سیدمهدی هاشمی معدوم، امین آیت‌الله مرجع اصلاح‌طلبان، مگر روی داعش را سفید نکرد؟ به یاد روزنامه مبلغ مصدق و بازرگان می‌آورم: مگر منافقین- فرزندان عزیز آقای بازرگان- در همین خیابان‌های تهران روی داعش را سفید نکردند؟ تفاله جریان «نه غزه، نه لبنان» را که به سپاه حمله می‌کند، که حامی داعشی‌های دهه 60 را تبلیغ می‌کند، که فتنه‌گران- این تکفیری‌های بدتر از داعش که مادر باردار را در خیابان‌های تهران در همین 88چادر از سرکشیدند- را تمجید می‌کند به چه عنوانی باید خواند که حق مطلب ادا شود؟
«داعش» این روزها مهم‌ترین دشمن واقعی و فعالش را «سپاه پاسداران انقلاب اسلامی» می‌داند. الحمدلله. روح خمینی عزیز شاد از این بغض تکفیری‌ها از سپاه. رهبر حکیم، سرحال از اقتدار سپاه عزیز. تا کور شود هر آن که نتواند دید. این روزها هر که علیه سپاه و اقتداری که در خلیج‌فارس از خود نشان داد و تاییدی که از امام امت گرفت، بایستد، جز این است که «صدای داعش» است؟ مردم‌نشناس‌ها که نه روز تشییع شهدای غواص را دیدند، نه روز قدس را و نه 22بهمن را، اینقدر هم نمی‌فهمند که «صدای ملت»، «صدای داعش» نیست. حتی مدیران مطبوعاتی نمی‌دانند انگار که «روزنامه داعش» در میان مردم جایی ندارد که با سکوت و تشویق هر روز این روزنامه را روی دکه روزنامه‌فروشی‌ها می‌فرستند!
چند روز است حرف از قلم‌طلایی‌ها و شفافیت است. با این مقاله توهین‌آمیز روزنامه مورد علاقه دولت شفاف شد که داعشی کیست و وطنی کیست! قلم‌طلایی‌ها شفاف کردند ماجرا را! شفاف شد که چرا «وطن امروز» به خاطر عدم درج نام مدیرمسؤول در چند شماره روزنامه به دادگاه می‌رود اما دولت برای توهین به سپاه که ضامن امنیت کشور است، خم به ابرو نمی‌آورد! همه چیز شفاف شد. شفاف بود، شفاف‌تر شد.

سیدمحسن میرشمسی: سخن گفتن مکرر رئیس‌جمهور محترم از «برجام 2» تنها یک جنجال جدید در زمره جنجال‌های قبلی مانند جنجال ردصلاحیت‌ها و حربه‌ای تازه برای سرگرم کردن اذهان ملت و منحرف کردن افکار مردم از آثار اقتصادی «برجام 1» به شمار می‌آید. «برجام 2» صرفاً سیاسی‌سازی افکار عمومی برای فرار از پاسخگویی درباره وضعیت اقتصادی کشور است و هیچ‌گونه کاربرد دیگری ندارد!
جناب آقای روحانی و دولتمردانش بهتر و بیشتر از هرکسی می‌دانند «برجام 1» با آن همه هزینه‌های سنگینی که ملت و مملکت به‌خاطر آن پرداخت کرد، از جمله پر کردن قلب رآکتور اراک با سیمان و برچیدن هزاران سانتریفیوژ و تعلیق غنی‌سازی 20 درصد و محدود کردن تحقیق و توسعه و هزینه‌های سنگین دیگری از این دست، کوچک‌ترین و کمترین تأثیری در اقتصاد کشور و رفع مشکلات معیشتی مردم ندارد! به همین دلیل است که دولتی‌ها خود را به فراموشی و آلزایمر سیاسی زده‌اند و دغدغه هر مساله‌ای را دارند غیر از معیشت مردم!
به همین جهت است که روحانی و همکارانش در دولت یازدهم که قبل از برجام، همه مشکلات عالم بشریت از جمله «مشکل جیب مردم، اشتغال، رونق اقتصادی، رفاه اجتماعی، معضل محیط ‌زیست، صنعت، مشکل بانک‌ها، خرید گندم و مواد غذایی، مشکل سرمایه‌گذاری، ساخت سد، تأمین آب کشاورزی، دارو، مشکل تجهیزات پزشکی بیمارستان‌ها و حتی آب خوردن و نان مردم» را به تحریم‌ها گره زدند و رفع و حل همه این مشکلات را به توافق هسته‌ای و برجام موکول و مشروط کردند، امروز پس از برجام، به روی مبارک خود هم نمی‌آورند که چه وعده‌هایی به مردم داده‌اند و مردم چه توقعات و مطالباتی از دولت دارند!
در همین راستاست که روحانی در پاسخ به مطالبه به حق مردم برای تأمین رفاه ملت در پسابرجام می‌گوید: «مگر ما برجام را آوردیم؟ برجام را خدا آورد!!» و با این حرف سعی می‌کند از زیر بار مسؤولیت تأمین رفاه اقتصادی و اجتماعی ملت در دوران پسابرجام و پساتحریم که اگر وظیفه ذاتی دولت نباشد- که هست- حداقل وعده‌ای است که به مردم داده است، شانه خالی کند و با زبان بی‌زبانی به همگان می‌گوید رفاه را از دولت نخواهید، از خدا بخواهید(!) در واقع این نگاه توحیدی آقای روحانی نه از باب توحید که به‌واسطه ناکارآمدی دولتش است! این جمله جناب دکتر عراقچی که «نباید از برجام توقع شکوفایی اقتصاد داشته باشیم» و همچنین این سخن آقای بعیدی‌نژاد که گفت «قرار نیست برجام توسعه صنعتی و اقتصادی ایجاد کند» نیز در همین راستا ارزیابی می‌شود!
روحانی بسیار تمایل دارد مردم برجام را مساله‌ای پایان‌یافته و تمام‌شده قلمداد کنند تا تبعات حاصل از آن برای کشور در کانون توجهات قرار نگیرد و کسی سراغی از نتایج اقتصادی برجام که وعده داده می‌شد، نگیرد! عبور سریع‌السیر روحانی از
«برجام 1» و تلاش بی‌وقفه برای طرح و تبدیل «برجام 2» به مساله اصلی کشور آن‌هم در دورانی که دغدغه اصلی مردم، مسائل اقتصادی و مشکلات معیشتی و بیکاری و رکود بی‌سابقه و تاریخی است، نشان از همین تمایل آقای روحانی دارد! حال آنکه برجام به گواه خود برجام آغاز یک راه ‌حداقل 10 ساله و به عقیده کارشناسان شروع مسیری چندده ساله و شاید هم بدون پایان است و به عبارتی کشور سال‌های بسیار طولانی درگیر تبعات «برجام 1» است!
روحانی بشدت علاقه‌مند است «صرف برجام» را به عنوان سقف مطالبات ملت از دولت جا بیندازد! اینکه او مدام از «فرجام برجام» سخن می‌گوید، به همین دلیل است که می‌خواهد اینگونه به افکار عمومی القا کند و بقبولاند که دولت به وعده خود عمل کرده است! به عبارت بهتر روحانی دوست دارد مردم را به خود برجام قانع و راضی کند! حال آنکه مردم هیچ‌گاه از دولت برجام را مطالبه نمی‌کردند! بلکه مطالبه اصلی ملت از دولت در مذاکرات هسته‌ای نه برجام که حل مشکلات اقتصادی بوده و هست! برجام صرفاً به عنوان مقدمه‌ای به‌منظور رفع بهانه‌ها برای رفع و رجوع مشکلات معیشتی در نزد ملت دارای اهمیت بوده و هست!
علی‌ایحال دولتی که 2 سال تمام، صدر تا ذیل کشور را معطل مذاکرات هسته‌ای نگه داشت! دولتی که هر زمان با مطالبات اقتصادی و درخواست تحقق وعده‌های اقتصادی مواجه می‌شد، امروز و فردا می‌کرد و بهانه توافق هسته‌ای و رفع تحریم‌ها را می‌آورد! دولتی که سیاست‌هایش باعث رکود عمیقی شد که هزاران بنگاه تولیدی را به تعطیلی کشانده و هنوز هم قربانی می‌گیرد! دولتی که حتی آب آشامیدنی مردم و نان و غذای روزمره مردم را به تحریم‌ها و توافق هسته‌ای گره زد! دولتی که ناکارآمدی و سوءمدیریت خود و نیز رکود و رشد منفی اقتصاد و بیکاری و گرانی و مشکلات معیشتی و نچرخیدن چرخ زندگی مردم را با تحریم توجیه می‌کرد و... امروز در شرایطی قرار گرفته که بهانه‌ای برای ناکارآمدی ندارد!
چراکه بنا بر «ادعا»ی دولت، تحریم‌ها که بهانه همیشگی دولت بود، رفع شده و الان نوبت دولت است که وعده‌های اقتصادی را محقق کند!
دولت اما با عنایت به اینکه می‌داند برجام تأثیری در اقتصاد کشور نخواهد گذاشت و همچنین از آنجا که می‌داند عدم تغییر در اوضاع اقتصادی کشور و عدم تحقق وعده‌های اقتصادی دولت و برآورده نشدن انتظارات و توقعات اقتصادی ملت از برجام، دولت را بشدت در انتخابات با مشکل مواجه و مسیر ورود حامیان دولت را به مجلسین خبرگان و شورای اسلامی صعب‌العبور خواهد کرد و این مشکل در انتخابات ریاست‌جمهوری آینده نیز دوچندان خواهد شد، به سیاست‌هایی از جمله تغییر یا حداقل تعدیل توقعات و انتظارات اقتصادی از دولت در ایام پسابرجام و پساتحریم روی آورده است تا مشکل مذکور را به کمترین حد ممکن برساند!
با این تفاسیر، آنچه به نظر قطعی می‌رسد این است که سیاست روحانی و تئوریسین‌های جنگ روانی دولت برای تغییر یا تعدیل مطالبات اقتصادی مردم و سرگرم کردن ملت به مسائل حاشیه‌ای و پیش‌پاافتاده سیاسی و جنجال‌های بی‌اهمیتی مانند ردصلاحیت‌ها و
«برجام 2» و امثالهم، سیاستی از پیش شکست‌خورده است! چراکه اوضاع اقتصادی کشور و وضعیت معیشت مردم در دولت روحانی به حدی نا‌بسامان شده که هیچ لطایف‌الحیلی از جمله «برجام 2» برای انحراف اذهان عمومی از مساله اقتصاد کارساز نخواهد بود!
باید به دولت و جناب آقای روحانی گفت «برجام 1» برای مردم آب و نان نشده است چه برسد به «برجام 2»! آقای رئیس‌جمهور بهتر است به جای «برجام 2» به فکر نان مردم باشد که خربزه آب است!

مهدی محمدی: به پرسش از اینکه چرا معامله هسته‌ای در سیاست خارجی نه نقدا وضع مردم را بهتر کرده و نه دستکم دورنمایی از بهبود پیش روی آنها قرار داده، طیفی از پاسخ‌ها می‌توان داد.
پاسخ استاندارد در دولت آقای روحانی این است که اساسا توافق هسته‌ای قرار نبوده بهبود اقتصادی ایجاد کند و در بهترین حالت، این توافق غل و زنجیرهایی را که به دست و پای اقتصاد کشور بسته شده بود، باز کرده است. این موضع بدان معناست که نه فقط باید اظهارات گذشته دولت درباره مسائلی همچون «وابسته بودن آب خوردن مردم به رفع تحریم‌ها» و  «ایجاد گشایش فوری و عظیم اقتصادی پس از توافق» را غیرصادقانه بدانیم، بلکه علاوه بر آن، باید درباره ارزش‌های واقعی یک توافق با غرب، از حیث تاثیری که می‌توانسته بر اقتصاد کشور بگذارد نیز تردید کنیم. ضمن اینکه متاسفانه دولت خود را در موضعی قرار داده است که اگر هم غربی‌ها غل و زنجیری از دست و پای اقتصاد ایران باز نکنند و عملا تحریمی هم تعلیق نشود، مجالی برای اعتراض نخواهد داشت و به دلیل گره زدن سرنوشت سیاسی خویش به این توافق، خود به خود به سمت نوعی «لاپوشانی اتوماتیک» سوق داده خواهد شد.
پاسخ دوم به این سوال از منظر راهبرد آمریکا درباره ایران، به مساله می‌نگرد. آمریکایی‌ها از مدت‌ها قبل از نهایی شدن توافق این موضوع را شفاف کردند که از نظر آنها توافق هسته‌ای قرار نیست به گشایش چشمگیر اقتصادی در ایران منجر شود، چرا که اولا این توافق یک توافق کامل نیست و بخش‌های بزرگی از تحریم‌ها همچنان نه فقط باقی می‌ماند بلکه با جدیت بیشتری هم اجرا خواهد شد و ثانیا، اساسا از دید آمریکا گشایش اقتصادی برای ایران بیش از یک حد معین خطرناک است، چرا که می‌تواند منجر به شکل‌گیری احساس بی‌نیازی از توافق در ایران شده و انگیزه‌های پایبندی به توافق آن را تضعیف کند. بنابراین از دید آمریکایی‌ها و از منظر راهبردی، رفاه اقتصادی در ایران گروگان توافق هسته‌ای است تا هم ایران بدان متعهد بماند و هم اینکه امکان امتیازگیری از ایران در سایر حوزه‌ها فراهم شود. درست به همین دلیل است که آمریکایی‌ها نه از رفاه و گشایش، بلکه از «شیرین‌سازی» اقتصادی در ایران سخن می‌گویند. شیرین‌سازی سایه و نمایشی از گشایش است که بدون آنکه کارکرد واقعی و ماندگاری داشته باشد صرفا محاسبات مسؤولان را کنترل کرده و ذهن مردم را شرطی می‌کند تا گام‌های بعدی آنطور که غربی‌ها می‌خواهند برداشته شود.
پاسخ دیگر به آن سوال، کمی داخلی‌تر است. در اینجا بحث بر سر این است که تعلیق نصفه و نیمه تحریم‌ها می‌تواند به بهبود در وضعیت اقتصادی و معیشتی کشور منجر شود یا لااقل به آن کمک کند به شرط اینکه اولا برنامه‌ای برای تبدیل توافق به رفاه وجود داشته باشد و ثانیا تیمی در کار باشد که بتواند آن برنامه را اجرا کرده و در بازه‌های زمانی مناسب از آن نتایج ملموس بگیرد.
در حالی که حتی آمریکایی‌ها هم می‌گویند که در این مقطع خاص که گشایش‌های نسبی حاصل شده، بهترین استراتژی برای ایران اقتصاد مقاومتی است و تنها این استراتژی است که می‌تواند تولید را رونق داده و اشتغال را بهبود ببخشد، غربگرایان چندان علاقه‌ای به اجرای یک برنامه مقاومتی از خود نشان نمی‌دهند. امروز به اذعان کسانی چون «پاتریک کلاوسون» که خود از طراحان استراتژی تحریم بوده، تنها راه تولید رفاه در ایران تزریق تفکر مقاومتی به ارکان تصمیم‌گیری اقتصادی است اما می‌بینیم غربگرایان همچنان از طراحی و اجرای برنامه‌ای که هدف اول آن استفاده از فرصت برای بیمه کردن کشور در مقابل فشارهایی باشد که بزودی از راه خواهد رسید، بشدت پرهیز می‌کنند.
طرد بی‌منطق اقتصاد مقاومتی و اصرار بر وابسته‌سازی هر چه بیشتر کشور در حوزه‌های اقتصادی در واقع 2 دلیل بیشتر نمی‌تواند داشته باشد: نخست اینکه کسانی حس می‌کنند با این کار «فرصت‌های معاملات آتی» با غرب را از دست خواهند داد و بنابراین به آن بی‌میل هستند و دوم اینکه اساسا در دولت آقای روحانی کسی یا تیمی وجود ندارد که از مهارت‌های لازم برای بهبود وضعیت اقتصادی کشور- حتی وقتی مشکل منابع وجود ندارد – بهره‌مند باشد.

همه این پاسخ‌ها اما در مقابل یک پاسخ محتمل دیگر که می‌توان به آن سوال داد، فرعی و بی‌اهمیت است. شاید راز اینکه گشایشی ایجاد نمی‌شود این باشد که این گشایش در جای دیگری ایجاد شده است و ما آدرس را اشتباه آمده‌ایم! ما وقتی از گشایش اقتصادی سخن می‌گوییم مقصودمان تسهیل امر معیشت برای مردم عادی است که نه دسترسی به رانت دارند و نه آنها را به محافل ویژه تجاری راه می‌دهند. یکی از پاسخ‌ها به این پرسش که چرا توافق هسته‌ای و تعلیق تحریم‌ها منجر به گشایش اقتصادی نشده این است که این گشایش رخ داده اما نه برای توده‌های مردم، بلکه برای یک حلقه بسته «رانتخوار»، «پورسانت‌گیر» و «بشدت وابسته». برخی اطلاعات نشان‌دهنده این است که یک طبقه جدید در کشور به سرعت در حال شکل‌گیری است که توافق هسته‌ای و گشایش‌های ناشی از آن را بدل به ابزار تولید رانت و کسب درآمد نجومی برای خود کرده و با سرعتی باور نکردنی در حال انباشتن جیب خود از مواهب ناشی از توافق است بی‌آنکه اساسا اهمیتی برای باز کردن گره کور معیشت از زندگی مردم قائل باشد.
این نوع نگاه به مساله، ما را به سمت یک مساله عمیق‌تر هدایت می‌کند و آن هم این است که چه‌بسا اساسا این جریان مایل است زیرساختی از بده بستان اقتصادی با غرب ایجاد کند که این زیرساخت تضمینی باشد برای اینکه نه فقط توافق هسته‌ای بلکه موجودیت سیاسی جریان غربگرا در ایران حفظ شود. وقتی به این نقطه می‌رسیم دیگر درک این مساله سخت نخواهد بود که چرا کسانی می‌گویند قراردادهای اقتصادی با غربی‌ها تضمین پایدار ماندن توافق است. اگر یک پروژه بزرگ برای تبدیل دوران پسابرجام به دورانی از زد و بند بر سر منافع و سرمایه‌های کشور با سرمایه‌داران غربی وجود داشته و نسلی از تاجران برجام در حال شکل‌گیری باشد، هیچ نباید تعجب کرد که چرا توافق هسته‌ای رفاه تولید نمی‌کند و برنامه‌ای هم برای سوق دادن اوضاع به آن سمت وجود ندارد. آنها که باید نفع ببرند، غرق در نعمت هستند و مطالبه رفاه برای مردم عادی در این اوضاع نیز «طلب روزی ننهاده کردن» است.
برجام بیچاره مقصر نیست، رفاه هم ایجاد کرده اما نه برای مردم بلکه برای آن اقلیتی که از روز اول که کل این بازی آغاز شد، نگاهی جز پهن کردن یک بساط گسترده کشورفروشی نداشتند.    
 

گروه اقتصادی: دولت برای عبور از بحران اقتصادی به جای ارائه طرح‌های جامع و عملی، 2 بسته تبلیغاتی را رونمایی کرد؛ بسته‌هایی که نتوانسته گرهی از اقتصاد باز کند. رکود بزرگ‌ترین مشکل اقتصادی کشور است اما تدابیر دولت نتوانسته حتی ذره‌ای از این بحران‌ بکاهد. مسؤولان دولت یازدهم بارها و بارها درباره کاهش تورم سخن گفته‌اند اما کمتر درباره راهکاری‌های عبور از رکود اظهارنظر می‌کنند. سیاست‌های غلط دولت در مواجهه با رکود موجب شده بسیاری از تولیدکنندگان داخلی زیان ببینند و وضعیت معیشت مردم نیز تحت تاثیر آن قرار بگیرد. با این وجود دولتی‌ها هنوز نتوانسته‌اند بسته‌های کارآمد را رونمایی کنند و حتی در قبال توصیه‌های اعضای دولت مانند وزرای اقتصاد، صنعت، رفاه و دفاع نیز بی‌توجه هستند و تصمیم عاجلی نمی‌گیرند. ادامه این وضعیت موجب شده احمد توکلی، عضو کمیسیون برنامه و بودجه در نامه‌ای به جهانگیری معاون اول رئیس‌جمهور با تشریح بی‌اثر بودن بسته‌های دولت از دولتی‌ها توضیح بخواهد. توکلی در این نامه آورده است:
همه اذعان داریم که شفافیت رفتار مسؤولان امری ضروری و انتشار به‌موقع شاخص‌های اقتصادی، براساس قانون آزادی دسترسی و انتشار اطلاعات، قانون مرکز آمار ایران و قانون برنامه پنجم، وظیفه قطعی دولت است، بر این اساس عدم انتشار به‌موقع نرخ رشد فصلی را بخل در دادن اطلاعات خواندم و اضافه کردم: «اینکه دولت اکنون نرخ رشد را اعلام نمی‌کند نمی‌خواهد پیش مردم شرمنده شود.» این سخن من ظاهراً شما را عصبانی کرد و با ردیف کردن سوء‌سیاست‌ها و سوءعملکردهایی از دولت پیشین آنها را به همه سیاستمداران غیر از خودتان و جناح اصلاح‌طلب نسبت دادید و آنان را مستحق شرمندگی شناختید. توجه جنابعالی را به نکات زیر جلب می‌کنم:
1- اگرچه به‌دلایلی که عرض خواهم کرد، حرف درست و بجایی زده‌ام ولی اگر شما قضاوتی غیر از این داشتید نباید این همه برآشفته می‌شدید و می‌توانستید با استدلال و منطق پاسخ اینجانب را بدهید و در صورت اثبات درستی عملکرد دولت، موجبات خرسندی جامعه و البته شرمندگی بنده را فراهم می‌کردید، چرا که مردم در این قبیل مسائل رفتار و گفتار ما و شما را با ادعاهای‌مان محک می‌زنند.
2- خواهش می‌کنم به این پرسش خوب فکر کنید: اگر دولتی به مردم خویش وعده‌هایی داد ولی در عمل آن وعده‌ها لباس تحقق نپوشید، باید احساس سرافرازی کند یا احساس شرم به وی دست دهد و ابراز شرمندگی نماید؟ فکر نمی‌کنم پاسخ‌تان با جواب من که احساس شرمندگی را حق و ابراز آن را وظیفه می‌دانم، تفاوتی داشته باشد، زیرا جنابعالی نیز در مصاحبه خود دولت گذشته را به‌دلیل خلف وعده‌ها و اتلاف منابع و عدم تحقق دعاوی نجات‌بخشش مستحق شرمندگی در برابر خلق خدا دانسته‌اید و بنده را نیز در سلک آنان شمرده‌اید؛ اولاً همه می‌دانند که لااقل از حیث مخالفت با کجروی‌ها و هنجارشکنی‌های آن زمان بنده پیشگام و میدان‌دار بوده‌ام و از این بابت شرمندگی احساس نمی‌کنم، ثانیاً متأسفانه شما و اکثر دوستان‌تان به‌عنوان اقلیت، همچنین برخی دوستان من به وظیفه نهی از منکر در برابر دولت وقت عمل نکردید و از این حیث شریک در وقوع آن منکرات هستید و باید به‌اقتضای حیا و آزرم عمل کنید و ثالثاً که از همه مهم‌تر است، بنده به‌سهم خودم از اینکه برخی دوستانم به آن وظیفه عمل نکردند شرمنده هستم. بالاخره حاصل کار ما نمایندگان مجالس اخیر و دولت قبل و دولت فعلی که دولت ما هم هست، این شده که ما اکنون 11میلیون حاشیه‌نشین داریم! فقر ناشی از رکود آغاز شده در گذشته و تشدید شده در دولت تدبیر و امید کارتنخوابی را به زنان تعمیم داده، سن ازدواج را بالا برده و نرخ طلاق را افزوده و...  و 2 بسته سیاستی ضدرکود شما نیز دردی را دوا نکرده است. من با برخی دوستانم چه در دولت پیشین و چه در دولت فعلی همواره دلسوزانه انتقاد همراه با راه‌حل داشته‌ایم، با وجود این، از این وضعیت شرمنده هستیم. شما را نمی‌دانم!
3- بنده همواره سعی کرده‌ام انصاف را درباره رفیق و رقیب رعایت کنم، شاهد مطلب در همین مصاحبه وجود دارد که گفته‌ام: «آقای روحانی زمانی دولت را در دست گرفت که کشور با اعمال تحریم‌های بین‌المللی در شرایط سخت اقتصادی قرار گرفته است. افزایش نقدینگی و عدم مدیریت ارز حاصل از فروش نفت باعث شده بود نتوانیم اقدامی را برای بهبود اوضاع انجام دهیم اما درحال حاضر باید از 2 اقدام مثبت دولت نیز یاد کنیم که یکی از آنها ثبات بازار ارز و دیگری کاهش نرخ تورم است».در پایان مصاحبه نیز به‌خاطر برخورد مثبت آقای زنگنه با منتقدان الگوی قراردادهای نفتی شکرگزاری کرده‌ام.
4- بنده به این نکته واقفم و بارها به آن تصریح کرده‌ام که وقتی پس از 8 سال که کشور با ارز نفتی به‌ارزش متوسط سالانه 80 میلیارد دلار اداره شده، دولتی کار را به دست بگیرد که بخواهد سالانه با  متوسط 45 میلیارد دلار (متوسط درآمد نفت و گاز 2 سال 92 و 93) درآمد نفتی کشور را اداره کند، چقدر دشوار است. ولی برادر عزیز! شما آمده‌اید که تحولی در رفتار و سیاست و عملکردهای گذشته ایجاد کنید، نه آن که به‌بهانه اینکه عده‌ای در دولت گذشته کارهای آن دولت را تحمل می‌کردند، اولاً به کسی حق ندهید اگر دولت شما کار مشابهی کرد، انتقادی بکند، ثانیاً فقط لطمات دولت پیشین را ذکر کنید و خدماتش را به‌کلی ناگفته بگذارید و ثالثاً کاری را از آنان بد بدانید و مستوجب شرمندگی و اعتذار ولی اگر خودتان مبتلا شدید سرفرازی کنید، فقط به یک نمونه از گزارشی اشاره می‌کنم که مشروح آن در رسانه‌ها منتشر شده است.
آقای  مسعود نیلی، مشاور اقتصادی فعلی رئیس‌جمهور، در 25 فروردین 1392 با حضور در برنامه پایش، ضمن مقایسه آمار مشابه تعداد شاغلان سال‌های 1385 تا 1390 نشان داد در طول سال‌های میانی دولت سابق، هر سال فقط 14هزار شغل ایجاد شده است. رسانه‌های منسوب به اصلاح‌طلبی، فردای پخش آن برنامه پایش، آمار ارائه شده توسط نیلی را تکان‌دهنده خوانده و با تمسخر، تعداد اشتغال ایجاد شده در دوره آن دولت را حدود صفر اعلام کردند. حالا گزارش مذکور با همان روش آقای نیلی و به‌اتکای همان منابع آماری رسمی نشان می‌دهد که طی 27 ماه (2 سال و 3 ماه از تابستان 1392 تا پاییز 1394) از عملکرد این دولت، نه‌تنها به‌طور خالص شغلی ایجاد نشده، بلکه هر ماه 5352 ایرانی شغل‌شان را از دست داده‌اند! با توجه به وعده‌های مکرر رونق و ناکامی بسته‌های سیاستی دولت که این وضعیت تلخ نشانی از آن است، شرمندگی شایسته است، نه فراافکنی. برادر جهانگیری! صادقانه عرض می‌کنم چه در مجلس آینده به رأی مردم بار مسؤولیت نمایندگی بر دوشم بماند و چه به‌خواست مردم از تعهد نمایندگی معاف شوم، برای آنکه خدمات‌تان به این مردم نجیب و باوفا افزون شود از هیچ کوششی فروگذار نخواهم کرد تا شما و ما نزد خدا و خلق خدا به‌جای شرمندگی، سربلند باشیم.

همسر شهید دکتر حاتمی از شهدای حوادث حج اخیر در عربستان با انتقاد از صحبت‌های وزیر امور خارجه مبنی ‌بر برادر خواندن سعودی‌ها، گفت: برادر خطاب کردن سعودی‌ها از سوی وزیر امور خارجه کشورمان چه معنایی دارد؟ بنده نمی‌دانم دیپلماسی کشور چیست؟ ولی نسبت به صحبت‌هایی که می‌شود اعتراض جدی داریم، کسی حق ندارد سعودی‌ها را برادر ما خطاب کند. دکتر فرشته روح‌افزا در گفت‌وگو با فارس با انتقاد از اظهارات جواد ظریف در نشست امنیتی مونیخ گفت: آقای ظریف در سخنان خود گفته‌ عربستان سعودی برادر ما است، بنده به عنوان خانواده کسانی که عزیزان خود را در فاجعه مکه و منا از دست دادند از وزیر امور خارجه درخواست دارم نگرش صحیح‌تری به این مساله داشته باشد چون موضع‌گیری حضرت آقا درباره عربستان سعودی اینگونه نبود و ایشان آنها را تهدید کردند و آنها را به عنوان برادر خطاب نکردند و ما هم چون کاملا پشتیبان مقام معظم رهبری هستیم با موضع‌گیری وزیر امور خارجه کشورمان مخالف هستیم، چون اینها نمی‌توانند حکم برادر برای ما داشته باشند. روح‌افزا خاطرنشان کرد: معنی اظهار دوستی وزیر امور خارجه کشورمان با عربستان سعودی چیست؟ با این اظهارنظر بشدت مخالف هستیم، ما نزدیک 500 نفر را در فاجعه حج امسال از دست دادیم بعد وزیر امور خارجه می‌گوید ما با عربستان قطع رابطه نکردیم؛ آیا این هنر است که حق این همه خانواده و خون‌های ریخته شده را نادیده می‌گیرند؟! بنده می‌خواهم به آقای ظریف بگویم شما نه تنها قطع رابطه نکردید بلکه یک تذکر هم ندادید و حتی یک سوال هم نپرسیدید که چرا این اتفاق افتاده و از خانواده‌هایی که عزیزان‌شان را از دست دادند پشتیبانی نکردید. روح‌افزا اظهار داشت: بنده نمی‌دانم دیپلماسی کشور چیست ولی نسبت به صحبت‌هایی که می‌شود اعتراض جدی داریم، کسی حق ندارد سعودی‌ها را برادر ما خطاب کند. افتخار ما در جمهوری اسلامی این است که با ظالمان مقابله کردیم و هیچگاه با آنها برادر نبودیم و باید وزیر امور خارجه نسبت به صحبت‌های خود پاسخگو باشد.