گروه بین‌الملل: شهید مصطفی بدرالدین، فرمانده شاخه نظامی حزب‌الله روز جمعه در حالی به سوی جایگاه ابدی خویش در الغبیری در ضاحیه جنوب لبنان تشییع شد  که مشخص شد حملات توپخانه‌ای تکفیری‌ها عامل شهادت وی بوده است. براین اساس، حزب‌الله شنبه اعلام کرد: تحقیقات ما نشان می‌دهد انفجاری که به شهادت مصطفی بدرالدین در نزدیکی فرودگاه دمشق منجر شد به دلیل حمله توپخانه‌ای گروه‌های تکفیری به یکی از مقرهای حزب‌الله بود. حزب‌الله لبنان همچنین تاکید کرد: مشخص شدن نتیجه تحقیقات درباره ترور بدرالدین بر عزم و اراده ما برای ادامه جنگ علیه این گروه‌های جنایتکار و شکست آنها خواهد افزود که یکی از خواسته‌ها و آرزوهای شهید بدرالدین بود. در بیانیه حزب‌الله لبنان آمده است: در هر حال جنگ ما یک جنگ واحد علیه طرح آمریکایی- صهیونیستی است که تروریست‌های تکفیری به مثابه نوک پیکان این طرح و خط مقدم آن در تجاوز علیه امت و مقاومت هستند. گمانه‌زنی‌های اولیه از حمله هوایی رژیم صهیونیستی به نزدیکی فرودگاه دمشق حکایت داشت.
ضربات سخت شهید بدرالدین به صهیونیست‌ها
در حاشیه مراسم تشییع پیکر بدرالدین که روز جمعه برگزار شد، شیخ نعیم قاسم، معاون دبیرکل حزب‌الله لبنان خطاب به آن شهید گفت:‌ ای فرمانده شهید! به جایگاهی که تو به دست آوردی افتخار می‌کنیم و هر روز آرزو می‌کنیم با شهادت از دنیا برویم. وی افزود: ما هرگز نمی‌پذیریم در کشور خود خوار شویم و کفر بر ایمان پیروز شود. ما اهل شهادت و پیروزی هستیم و بنده هیچ کسی در دنیا نخواهیم شد. شیخ قاسم تاکید کرد: ذوالفقار به گروه‌های تکفیری و تروریستی و حامیان آنها در میدان جنگ ضربه‌های سنگینی وارد آورد و راه این شهید در رویارویی با اشغالگری و تکفیر با استقامت و مقاومت ادامه خواهد داشت. شیخ قاسم در ادامه گفت: ما در مکان و زمان و روش پابرجاییم و اندیشه مقاومت را تا زمان پیروزی حمایت می‌کنیم.
ذوالفقار در کنار رضوان آرام گرفت
مراسم تشییع پیکر شهید بدرالدین، ذوالفقار حزب‌الله عصر جمعه از تالار الحوراء زینب (س) در منطقه الغبیری ضاحیه جنوبی با حضور جمع کثیری از مردم و مقامات مذهبی، سیاسی و اجتماعی برگزار شد. تشییع‌کنندگان با فریاد لبیک یا زینب، لبیک یا حسین، لبیک یا نصرالله و یا شهید الله و مرگ بر اسرائیل، پیکر شهید ذوالفقار فرمانده و مجاهد بزرگ حزب‌الله را به سوی ماوای همیشگی‌اش در روضه الشهیدین و محفل شهدای مقاومت اسلامی در ضاحیه جنوبی بیروت همراهی و مشایعت کردند. بدین ترتیب این شهید در روضه‌الشهیدین درکنار دیگر شهدای مقاومت اسلامی بویژه دوست، برادر و همرزم خود، شهید عماد مغنیه، معروف به حاج رضوان آرام گرفت. نام شهید مصطفی بدرالدین مشهور به «ذوالفقار» از فرماندهان ارشد حزب‌الله لبنان از همان آغاز با مقاومت و مبارزه با رژیم صهیونیستی پیوند خورده بود. وی در سال 1961 میلادی به دنیا آمد. از سال 1983 میلادی تا اوایل دهه 90، بدرالدین در کویت زندانی شد و بعد از آن به لبنان بازگشت تا در فرماندهی مقاومت نظامی در مبارزه برای آزادسازی جنوب لبنان از اشغالگری رژیم صهیونیست سهیم شود که عقب‌نشینی نیروهای اشغالگر در 25 ماه مه سال 2000 میلادی محقق شد. برای سال‌های طولانی، بدرالدین به عنوان شخصیتی پر رمز و راز باقی ماند و داستان‌های زیادی درباره وی نقل می‌شد؛ بدون اینکه هرگونه حضور علنی داشته باشد. در آوریل سال 2011 میلادی، دادگاه ویژه بین‌المللی لبنان مصطفی بدرالدین را با افراد دیگری به دست داشتن در ترور رفیق حریری، نخست وزیر لبنان متهم کرد که حزب‌الله لبنان به طور قاطع این اتهام را رد کرد. اطلاعات زیادی درباره «جانشین عماد مغنیه» وجود ندارد و اندک اطلاعات حاکی است که شهید بدرالدین، برادر همسر شهید عماد مغنیه است که به طور دائم به سوریه تردد می‌کرد و مسؤولیت‌هایی در ارتباط با پرونده جنگ در آنجا داشت.
سخنرانی سیدحسن نصرالله در روز جمعه
از سوی دیگر، منابع لبنانی گزارش دادند  سیدحسن نصرالله، دبیرکل حزب‌الله لبنان جمعه آتی به مناسبت شهادت بدرالدین در مراسمی در ضاحیه جنوبی بیروت سخنرانی خواهد کرد.

محمد  واعظی: آیا می‌دانید بسیاری از اعراب مسلمان امروز ترجیح می‌دهند به جای پیگیری دقیق اخبار و تحولات مهم جهان اسلام، تسلط بیشتری بر رویدادهای تعریف شده در عالم مشاهیر اعم از خوانندگان و مجریان و ثروتمندان داشته باشند؟! افزایش عجیب و غریب تعداد خوانندگان عرب و تعریف مسابقات سطحی همچون «عرب آیدل»، «صدا» و «اعراب بااستعداد می‌شوند» با سرمایه‌گذاری مالی ثروتمندان عرب آمریکایی همچون ولید بن طلال سعودی در مجموعه شبکه‌های ماهواره‌ای LBC، گروه روتانا، خلیجیه، فاکس و باقی اعضای خانواده سلطنتی سعودی در مجموعه MBC (مرکز پخش خاورمیانه) نقش مهمی در جهت‌دهی به جریانات اجتماعی جهان عرب داشته است. شبکه‌ها و رسانه‌های وابسته نوشتاری این گروه، چیزی جز تماشای 24 ساعته فیلم‌های هالیوودی، شو و کلیپ با مضمون تحریک غرایز جنسی، دعوت مکرر و مداوم به «خوردن» در قالب آگهی‌های فست‌فود‌های آمریکایی و تبدیل شدن به مصرف‌کننده کور برندهای غربی و در یک کلام «زندگی در حاشیه» با پیگیری دائمی اخبار سطحی و بی‌اهمیت سلبریتی‌ها نمی‌خواهند.
 در اغلب رسانه‌های گروه سلطنتی که تسلط بسیار بر جامعه مخاطبان عرب دارند، اخبار جهان اسلام به ندرت و به صورت گزینشی پخش می‌شود و روشنفکران معدود عرب نیز راهی به صحنه چنین شبکه‌های پرمخاطبی ندارند. در چنین شرایطی فرصتی برای پیگیری مطالبات اجتماعی مهم دست نمی‌دهد و «غفلت» فضای ذهنی جوانان و میانسالان را پر می‌کند.
  مهندسی مطالبات اجتماعی
یکی از روش‌های مهندسی جوامع با هدف شکست اهداف و آرمان‌های درونی ایجاد احساس ناامیدی و ناتوانی در بین مردم در میانه راه برای دلسرد شدن از پیگیری مطالبات صحیح با «انصراف آرمانی» است. بزرگنمایی حوادث اجتماعی هیجانی و در عین حال ارائه مکرر اخبار سیاه و منفی از حوزه‌های آرمانی، بتدریج به «سطحی‌نگری عمومی»، «شکست جنبش‌های روشنفکری» و پرهیز از پیگیری مطالبات مهم بر زمین مانده می‌انجامد. این همان پروسه‌ای است که در جوامع عربی که سابقه مبارزه‌طلبی روشنفکران و مردم آنها برای تحقق اهدافی همچون «عدالت اجتماعی»، «خودکفایی ملی» و «استکبارستیزی» چند دهه زودتر از مردم ایران در دوره معاصر شروع شد، به سادگی قابل ردیابی است.
به  دلایل مختلف به نظر می‌رسد نسخه استعمار برای جامعه ایرانی نیز منطبق بر همین نقشه قدیمی است. در طول 2 سال اخیر شاهد تمرکز شدید مطالبات اجتماعی در فضای مجازی بر مسائل سطحی و غیر مهم هستیم. جوسازی پیرامون سرفصل‌های خبری که در زندگی اغلب مردم نقش مهمی ندارد همچون بزرگنمایی مسائل زندگی یک زوج مجری، ماجراهای عشقی یک خواننده زیرزمینی، پرونده یک حیوان‌آزار، دوقطبی‌سازی پیرامون برنامه‌های طنز و وادار کردن روشنفکران و رسانه‌ها و حتی صدا و سیما به نقش‌آفرینی در همین پازل، بخشی از این پروژه می‌تواند باشد.
  سطحی نگری ملی
مردم در برخورد با معضلات اجتماعی حقیقی همچون اختلاف طبقاتی، ورشکستگی تولیدکنندگان با افزایش سرسام‌آور واردات، فساد اداری، خصوصی‌سازی حوزه‌های عمومی همچون آموزش‌وپرورش و بهداشت و درمان و به کل تغییر اهداف و آرمان‌های جامعه انقلابی به تدریج «بی‌حس» شده و زمین حضور خود را تعویض می‌کنند. در چنین شرایطی مطالعه روزانه و شبانه صفحات مد و فشن به جای تاریخ و سیاست و تمرکز بر مهارت‌های زندگی، و مرور صدباره آگهی‌های تجاری- تبلیغاتی  برندهای خوراکی و کامنت‌گذاری میلیونی ذیل صفحات اخبار هالیوود و نظرسازی درباره جریان‌سازی‌های مشکوک پیرامون زندگی افرادی که یک شبه در راس هرم شهرت تعریف می‌شوند، تبدیل به اولویت زیست مردم در فضای مجازی و زندگی حقیقی می‌شود. اگر تا دیروز به حماقت اجتماعی مردم سودان در دنباله‌روی از «جورج کلونی» بازیگر آمریکایی به عنوان رهبر تقسیم این کشور به 2 بخش جنوبی و شمالی می‌خندیدیم و پاکستانی‌ها را به علت در آغوش گرفتن آنجلینا جولی که به خرج لابی جنگ آمریکایی با ماموریت صلح راهی این کشور شد، سرزنش می‌کردیم، باید از کامنت‌گذاری 50 هزار ایرانی ذیل صفحه لئوناردو دی‌کاپریوی عیاش که با یک جمله پیرامون «دریاچه ارومیه» به توصیه گری لوئیس، نماینده ضدایرانی UNDP، خود را به مقام پیگیری مطالبات اجتماعی ایرانیان منصوب کرد، نگران شویم. اما این روند به نفع چه جریانی است؟  
  حاشیه امنیت مفسدان
با یک مثال به تعمیق بحث می‌پردازیم. مجموعه‌ای از شرکت‌های مشهور برگزارکننده میهمانی‌ها و سمینارها و کنفرانس‌های شرکت‌های بزرگ و نهادهای پولی- مالی در اروپا، فهرست لیست خوراکی‌ها و نوشیدنی‌های خود را از سال 2008 تغییر دادند. به این ترتیب که ارائه وعده‌های لوکس تک نفره اعم از خاویار و خرچنگ و نوشیدنی‌های گران‌قیمت را حذف کرده و حتی خدمت گل‌آرایی فضاها را نیز بشدت محدود کردند. مدیران کترینگ‌های غربی هدف از این اقدام خود را بی‌میلی مشتریان اعم از صاحبان شرکت‌های شهیر تجاری و مدیران بانک‌ها و مراکز مالی صاحبنام به ارائه نمایه‌ای مملو از اسراف و ولخرجی در دوره بروز «بحران اقتصادی» اعلام کردند. در حقیقت غربی‌ها بسیار دقت دارند که به اصول «اقتصاد مقاومتی» حتی پس از دوره توسعه یافتگی مقید بوده و ثروت شخصی خود را در حوزه «کسب و کار» خرج ایجاد بحران‌های اجتماعی و ایجاد حساسیت مردمی نکنند. این روند خود نشانه‌ای از اهمیت جدیت رصدگری مردم و رسانه‌ها در حوزه مسائل کلان دارد. این دقیقا خلاف رویه حکام و سلاطین عرب است که بریز و بپاش و حیف و میل بیت‌المال را از حقوق حاکم برمی‌شمارند و اصرار بر نمایش جت شخصی مطلا و کاخ و اشرافی‌گری دارند. مردم در یک جمهوری معتقد به «حقوق مردم»، به اقتصاد مقاومتی و نمایه صیانت از بیت‌المال اهمیت می‌دهند و در یک کشور عقب‌مانده بی‌اعتنا به دموکراسی، با «سطحی‌نگری اجتماعی» به حکم همان سلاطین جور و ظلم خو می‌گیرند.
  مطالبه‌گری صحیح
پس بزرگنمایی مسائل سطحی خواه‌ناخواه وقت و انرژی جامعه را برای تمرکز بر مسائل مهم ضایع کرده و در بحبوحه بی‌هدف و بی‌آرمانی اجتماعی، می‌توان در ذیل شعاردهی پیرامون عمل به نسخه «اقتصاد مقاومتی»، فیش حقوقی میلیونی مدیران دولتی را توجیه کرد. دقیقا به همین دلیل است که کارشناس - مجری بی‌بی‌سی با دفاع از تخلف آشکار، حقوق و مزایای 80 میلیونی مدیران بیمه مرکزی را در دوره «بی‌پولی» و «ورشکستگی احتمالی بیمه‌ها» و اجرای سیاست «ریاضت اقتصادی» دولت روحانی، کاملا منطقی و در رقابت با بخش خصوصی عنوان می‌کند تا جنبش اعتراضی ایجاد شده در جامعه ایرانی با هدف مبارزه با «بی‌عدالتی اجتماعی» و «بریز و بپاش اقتصادی»، هر چه سریع‌تر پایان یابد. در مقابل پرونده «اهمیت برگزاری کنسرت‌های موسیقی» در ایران را به عنوان خط خبری برگزیده، روزها و ماه‌ها ادامه می‌دهد و هرگز به تزئین سالن برگزاری کنفرانس‌های نفتی ایران با دسته‌های گل گران‌قیمت «ارکیده»،  بندهای ضدملی قراردادهای جدید نفتی و مطالبه اجتماعی مهم مردم برای ساماندهی فضای آلوده سایبر نمی‌پردازد.
  مماشات با خائن
در برابر چنین موج تبلیغاتی، بروز جنبش‌هایی همچون مقابله با کانال‌های تلگرامی و اینستاگرامی مروج فحشا توسط مردم، پویش مردمی مطالبه انتشار فیش حقوقی مدیران دولتی برای نظارت بر اجرای قانون مدیریت خدمات کشوری یا تلاش مدنی دانشجویان و نخبگان و روشنفکران در اعمال فشار اجتماعی بر وزارت نفت برای انتشار متن کامل قراردادهای جدید نفتی و اصلاح موارد ضدملی افشا شده، حقیقتا ارزشمند و شایسته تقدیر است اما حقیقت این است که مماشات با جریان ضداجتماعی موازی، به تضعیف بدنه سالم جریان روشنفکری ملی می‌انجامد و با جدایی بخش مهمی از مردم از آرمان‌ها و اهداف مهم اقتصادی و سیاسی در مسیر پیشرفت و تحقق خواسته‌های اساسی جامعه انقلابی، اقلیت محکوم به شکست خواهد بود.  در چنین شرایطی تساهل و تسامح با جریان سازی مشکوک بخشی از دولتمردان غربگرا با «تروریسم فرهنگی» حاکم بر فضای مجازی و تلاش برای تعریف جدید از مطالبات اجتماعی سخیف و سطحی نیز قابل تامل و نیازمند پیگرد جدی اجتماعی است.
  استعداد انقلابی ماندن
رهبر انقلاب پروسه خطرناک «تهی شدن جامعه از آرمان‌ها و اهداف انقلابی» را اینگونه توصیف می‌کنند: «بعضی درخت‌ها سرحالند، بانشاطند، شادابند؛ 10 سال، 20 سال، 30 سال بیشتر عمر نمی‌کنند، بعد پوک می‌شوند! پوک که شدند، احتیاج ندارد که کسی زحمت بکشد برای انداختن آنها، یک باد تندی که بیاید، سرنگون می‌شوند، از کمر می‌شکنند اما درختی که استعداد ماندن دارد، دارای این قدرت و ظرفیت هست که بماند، شما می‌بینید 2 قرن، 3 قرن از عمر این درخت می‌گذرد، سرسبزی او از روز اولی که برگ کرده، بیشتر است و کمتر نیست، نشاط او در بهار، درخت‌های دیگر را هم تحت تأثیر قرار می‌دهد... هیچ وقت نباید خسته بشویم؛ «فاذا فرغت فانصب»، وقتی از کار فراغت پیدا کردی، یعنی کارت تمام شد، تازه قامت راست کن، یعنی شروع کن به کار بعدی؛ توقف وجود ندارد. در راه پیشرفت، توقف ممنوع است؛ خودشگفتی ممنوع است؛ غفلت ممنوع است؛ اشرافی‌گری ممنوع است؛ لذت‌جویی ممنوع است؛ به فکر جمع کردن زخارف دنیا افتادن، برای مسؤولان ممنوع است. با این ممنوعیت‌هاست که می‌توانیم به قله برسیم. ما داریم در دامنه حرکت می‌کنیم. ما هنوز به قله نرسیده‌ایم، با آن فاصله داریم. آن روزی که ملت ایران به قله برسد، دشمنی‌ها تمام خواهد شد. آن روزی که ملت ایران به قله برسد، معارضه‌های خباثت‌آلود به پایان خواهد رسید. ما تا آن روز فاصله داریم. حرکت را باید بی‌وقفه ادامه دهیم».
 

مهدی محمدی: آیا مذاکره همیشه یک ابزار کارآمد در دیپلماسی است؟ ظرف 3-2 سال گذشته یک دیدگاه پرنفوذ در حوزه سیاست‌گذاری دیپلماتیک در ایران این بوده که مذاکره ابزاری است که اگر مفید نباشد لااقل بی‌ضرر است بنابراین حتی در مقابل دشمن، بهتر این است که شما همواره با او در حال مذاکره باشید تا اینکه فرآیند دیپلماتیک به کلی قطع شود. به طور مشخص درباره آمریکا، هواداران این دیدگاه عقیده دارند مذاکره با آمریکا در هر حال بهتر از عدم مذاکره است، چرا که درون مذاکره است که:
اولا- دیدگاه‌ها شفاف و سوءتفاهم‌ها رفع می‌شود
ثانیا- اشتباهات محاسباتی طرف مقابل به حداقل می‌رسد
ثالثا- امکان برخورد‌های تصادفی و پیش‌بینی‌نشده از میان می‌رود
رابعا- نوعی عادت به تبادل‌نظر و همکاری شکل می‌گیرد
خامسا- زمینه‌های مشترک برای همکاری خود را بتدریج نشان می‌دهد
و سادسا- در مجموع از غلظت وضعیت خصمانه میان دو طرف کاسته می‌شود.
براساس همین منطق بوده است که کسانی در میان هواداران این دیدگاه عقیده داشته‌اند «ایجاد و حفظ زیرساخت تماس با آمریکا» مهم‌تر از برجام است و فرآیند 5/2 ساله مذاکرات اگر یک دستاورد داشته باشد همین است که کانال ظریف-کری شکل گرفته و به طور مستمر فعال است. پدیده‌های به ظاهر غریبی مانند قدم زدن در خیابان‌های ژنو به همراه وزیر خارجه آمریکا یا حتی نشاندن دستگاه‌های امنیتی دو طرف پای میز مذاکره را دقیقا باید از همین دیدگاه تحلیل کرد که بخش‌هایی از دولت عقیده دارند مذاکره با آمریکا دارای مطلوبیت ذاتی است ولو اینکه از دل آن چیزی بیرون نیاید. در یک جمله، این پدیده‌ای است که «آنتونی بلینکن»، معاون وزیر خارجه آمریکا آن را «عادت به همکاری» میان دولت‌های روحانی و اوباما خوانده است.
احتمالا براساس همین پیش‌فرض‌هاست که پروژه مذاکرات منطقه‌ای با عربستان و آمریکا هم روی میز برخی محافل دیپلماتیک قرار گرفته است. آمریکایی‌ها اراده خود را در این باره که مایلند چنین مذاکراتی آغاز شود، مدت‌هاست شفاف کرده‌اند. به طور مشخص اظهارات «بن رودز»، معاون مشاور امنیت ملی آمریکا پس از اجلاس اخیر میان اوباما و سران کشورهای حاشیه خلیج‌فارس همچنین سخنان ماه گذشته «جو بایدن»، معاون وزیر خارجه آمریکا در اجلاس آیپک، حاوی نشانه‌های روشنی است از اینکه «توانمندسازی اعراب برای ورود به مذاکره از موضع قدرت با ایران» یکی از ستون‌های استراتژی جدید منطقه‌ای آمریکاست. اینکه چرا آمریکا به این فکر افتاده و آیا اساسا چنین سناریویی امکان تحقق دارد یا نه، موضوع این نوشته نیست، بلکه در این نوشته، هدف طرح این سوال است: آیا حقیقتا آنگونه که هواداران مذاکره در داخل ادعا می‌کنند، گفت‌وگو و دیپلماسی، حتی با دشمنی مانند آمریکا همواره یک ابزار مفید یا لااقل بی‌ضرر است؟
واقعیت این است که حداقل 8 وضعیت خاص را می‌توان فهرست کرد که در آنها مذاکره نه‌تنها مفید نیست و به گرفتن هیچ امتیاز مهم یا حل هیچ مساله غامضی منتهی نخواهد شد بلکه به خودی خود مضر هم هست. این حالت‌ها چنین است:
1- وقتی تیمی ضعیف دارید: نخستین حالتی که در آن ورود به مذاکره خطرناک است، وقتی است که تیم مذاکره‌کننده شما ضعیف است. ضعیف در اینجا، چیزی فراتر از معنای عرفی آن و به معنای باور نداشتن به مولفه‌های قدرت ملی، قدرتمند‌تر دانستن دشمن از آنچه واقعا هست، تبعیت از منطق و پیش‌فرض‌های مذاکراتی دشمن و همچنین به رسمیت شناختن نگرانی‌های ساختگی دشمن است.
2- وقتی درک درستی از قدرت خود ندارید: حالت دیگری که در آن مذاکره خطرناک است زمانی رخ می‌دهد که مذاکره‌کننده نسبت به ابعاد قدرت ملی خود دچار سوءتفاهم باشد و آن را بسیار بیشتر یا بسیار کمتر از آنچه واقعا هست در نظر بگیرد.
در این صورت، مذاکره‌کننده نه خطرات شکست مذاکرات را درست ارزیابی خواهد کرد و نه فواید پیروزی و توفیق آن را. مهم‌تر از این، در محاسبه سود و زیان سناریو‌های مختلف، از الگوی محاسباتی‌ای استفاده خواهد کرد که به طور سیستماتیک پاسخ‌های نادرست تولید می‌کند. اتفاق دیگری که در این وضعیت می‌تواند رخ بدهد این است که توان مذاکره‌کننده برای مقاومت در مقابل فشارهای طرف مقابل یا ابتکار عمل آن برای وارد کردن فشار به طرف مقابل بشدت افت می‌کند. مذاکره‌کننده زود خسته و سریع متقاعد می‌شود و گاه کار به جایی خواهد رسید که در استراتژی منعطف و در تاکتیک متصلب باشد.
3- وقتی یک سنت مذاکراتی منفی شکل گرفته است: حالت دیگری که در آن باید از هرگونه ورود به مذاکره- بویژه با دشمن- خودداری کرد زمانی است که سنت مذاکراتی وجود دارد که در آن طرف مقابل احساس پیروزی می‌کند. در حالی که چنین سنتی وجود دارد، طرف مقابل گرایش خواهد داشت هرگونه مذاکره درباره هر موضوع دیگری را هم در چارچوب آن قرار بدهد و نتیجه‌ای مشابه با آن تولید کند. به‌عنوان نمونه، آمریکا بشدت مایل است برجام یک مدل برای بحث درباره هر مساله دیگری با ایران باشد، ولو اینکه آن مساله با موضوع هسته‌ای تفاوت‌های عمده داشته باشد. اگر بخواهیم عملگرایانه صحبت کنیم، در شرایطی که الگوی برجام روی میز است و آمریکا مطابق معیارهای خود در آن احساس پیروزی می‌کند، درگیر شدن در یک فرآیند مذاکراتی دیگر-مذاکرات منطقه‌ای یا غیر آن- بشدت برای ایران خطرناک است.
4- وقتی مذاکره ابزار جبران ضعف‌های میدانی دشمن است: وضعیت دیگری که در آن مذاکره می‌تواند بسیار پرضرر باشد وقتی است که طرف مقابل به مذاکره به‌عنوان فرصتی برای خرید زمان و جبران ضعف‌های میدانی خود می‌نگرد. این مساله به طور خاص درباره سوریه مصداق دارد. تجربه آتش‌بس حدودا یک ماهه و مذاکرات ژنو نشان می‌دهد در این مورد آتش‌بس و مذاکره در واقع تاکتیکی برای تجهیز تروریست‌های تکفیری، وارد کردن تروریست‌های جدید به معرکه و گرفتن زمانی برای بازسازماندهی آنها پس از ضربات مهلکی بود که در عملیات نبل و الزهرا دریافت کردند. اساسا و در حالت کلی می‌توان ادعا کرد مذاکرات ژئوپلیتیک با آمریکا مجموعا دارای همین وضعیت است و هدف از آن بیش از آنکه رسیدن به راه‌حل‌های واقعی درباره مسائل واقعی باشد، درگیر کردن ایران در فرآیندی است که از قدرت عمل میدانی آن کاسته و بر ابتکار عمل دشمنانش افزوده می‌شود.
5- وقتی مذاکره قرار نیست به نتیجه برسد: حالت دیگر بدل شدن مذاکره به یک ابزار پرخطر زمانی رخ می‌دهد که شما وارد مذاکره شوید در حالی که می‌دانید مذاکرات قرار نیست به نتیجه برسد. این حالت بیشتر زمانی رخ می‌دهد که هدف واقعی طرف مقابل از مذاکرات، چیزی غیر از آن مساله‌ای باشد که پای میز طرح می‌شود. در این حالت، موضوع مذاکره در واقع «سرکاری» است و هدف اصلی چیزی است که بیان نمی‌شود. یکی از بهترین نمونه‌ها در این باره مذاکرات سازش اعراب و اسرائیل است. هدف واقعی آمریکا و صهیونیست‌ها از طراحی چنین مذاکراتی نه پیدا کردن یک راه‌حل واقعی برای مساله-که می‌دانند ممکن نیست- بلکه گرفتن انرژی مقاومت، قبح‌زدایی از نشست و برخاست با اسرائیل، عادی‌سازی مساله غصب و در نهایت ایجاد زیرساختی از روابط شخصی میان رهبران دنیای عرب با صهیونیست‌هاست که در خلال آن مساله فلسطین بالکل منتفی شود.
6- وقتی شیفتگی وجود دارد: حالت بعدی که در آن باید از مذاکره اجتناب کرد زمانی است که یک طرف میز نسبت به طرف دیگر نوعی شیفتگی دارد. وقتی نوعی روابط شخصی شکل گرفته باشد یا منافع تجاری- اقتصادی وجود داشته باشد که به نتیجه رسیدن مذاکرات را صرف‌نظر از آنکه به نفع کشور هست یا نه، الزامی کند یا وقتی «حصول نتیجه» مهم‌تر از «محتوای نتیجه» قلمداد شود و تیم مذاکره‌کننده از این ایدئولوژی تبعیت کند که «هیچ توافقی بدتر از توافق نکردن نیست» مذاکرات می‌تواند بسیار پرآسیب باشد.
7- وقتی هدف افکار عمومی داخلی‌تان است. یکی از خطرناک‌ترین وضعیت‌ها زمانی است که طرف مقابل وقتی پای میز مذاکره نشسته، در پی به کنترل درآوردن افکار عمومی کشور از طریق عملیات‌های روانی «مذاکره‌پایه» باشد. استفاده از روش‌های شرطی‌سازی افکار عمومی نسبت به مذاکرات و به وجود آوردن وضعیتی که در آن افکار عمومی بخش‌های مهمی از فعالیت‌های ضروری اجتماعی- اقتصادی خود را به نتیجه مذاکرات پیوند بزند، امکان تعقیب منافع ملی در مذاکرات را به حداقل مقدار ممکن می‌رساند. در این حالت، طرف مقابل سعی می‌کند افکار عمومی شما را به پشتوانه خود در مذاکرات بدل کرده و نوعی حالت «اجبار به امتیازدهی» را به مذاکره تحمیل کند. در این وضعیت مذاکرات از دست رفته‌تر از آن چیزی خواهد بود که بتوان از دل آن یک نتیجه معقول بیرون آورد.
8- وقتی طرف‌های متناقضی آن سوی میز نشسته‌اند: آخرین حالت، زمانی است که طرف مقابل شما درون خود فاقد انسجام کافی انجام یک مذاکره منصفانه و عمل به تعهداتش در صورت حصول نتیجه باشد. وقتی طرف‌های مذاکراتی اهداف متناقضی دارند یا وقتی منافع آنها به حدی متفاوت است که یکسان از عمل به توافق سود نمی‌برند یا وقتی برخی از آنها اساسا به مذاکره اعتقاد ندارند و به اجبار پای میز نشسته‌اند، مذاکره نه‌تنها یک ابزار مفید نیست بلکه می‌تواند به شکل‌گیری توافقی منجر شود که پیشاپیش معلوم است طرف مقابل به آن عمل نخواهد کرد.

 

برای تیمی که از 6 بازی نخست لیگ 4 بازی را با شکست پشت سر گذاشته است، بازگشت به کورس قهرمانی خودش یک قهرمانی است. اما شاگردان برانکو موفق به انجام این کار مهم شدند. با این وجود تنها به واسطه قانون تفاضل گل جام را از دست دادند. درست برعکس اسپانیا که بازی رودررو قهرمان را تعیین می‌کند در اینجا تفاضل گل تعیین‌کننده است یعنی اگر قانون ایران و اسپانیا یکی بود در لیگ پانزدهم پرسپولیس قهرمان محسوب می‌شد و در لیگ سال 2006- 2007 این بارسا بود که بالاتر از رئال فاتح جام می‌شد. اما قوانین متفاوت دو کشور باعث شده در طول سال‌های اخیر قهرمانان آنها تنها به خاطر تفاوت قانون تعیین شوند.  اما حالا که در لیگ ایران تفاضل گل ارزش محسوب می‌شود و حتی می‌شود از آن به‌عنوان یک امتیاز سرنوشت‌ساز یاد کرد ارزش گلرها نمود زیادی پیدا می‌کند. چرا استقلال خوزستان به‌رغم اینکه هم‌امتیاز پرسپولیس بود و از قضا بسیار کمتر هم از پرسپولیس گل زده بود جام گرفت اما شاگردان برانکو نه؟ جواب به عملکرد سوشا مکانی مربوط می‌شود. البته ایمان صادقی و لوبانف هم در وهله بعدی دیگر مجرمان این فاجعه هستند.  استقلال خوزستان با میانگین 46/0 گل خورده در هر بازی نشان داد قانون «تیم بدون دروازه‌بان خوب، قهرمان نمی‌شود» هنوز پابرجاست و پرسپولیس و برانکو نباید روی سوشا دوباره سرمایه‌گذاری می‌کردند. قانون نانوشته‌ای وجود داشت که می‌گوید برای قهرمان شدن حتما باید دروازه‌بان خوبی داشته باشید. این قانون اگرچه با عملکرد خوب برانکو و شاگردانش می‌رفت تا برای همیشه حذف شود اما واقعیت این است که نه‌تنها تایید نهایی شد، بلکه محکم‌تر از قبل نوشته شد.  به استقلال خوزستان نگاه کنید، این تیم تنها ۱۴ گل در همه بازی‌های لیگ دریافت کرده است و خسوس و البته خط دفاعی این تیم کاری بسیار بزرگ را انجام دادند که خیلی‌ها فکر می‌کردند امکانش وجود ندارد. استقلال خوزستان با میانگین دریافت گل 46/0 عددی فوق‌العاده را در فوتبال ایران به جا گذاشت تا تیم برانکو حتی با ۵۰ گل زده هم نتواند قهرمانی را از شاگردان ویسی بگیرد.  در واقع پرسپولیس آنجا لیگ را داد که سوشا را به درون دروازه‌اش بازگرداند، همان اشتباه کافی بود تا سوشا باز هم همان عملکرد غیرمسؤولانه را ادامه بدهد و اشتباهات را تکرار کند. پوشیدن شلوار باب‌اسفنجی در واقع نمادی از بی‌مسؤولیتی این بازیکن نسبت به پرسپولیس و هواداران این تیم بود که در اوج حساسیت‌های مسابقات به فکر تیپ عجیب زدن بود.  به هر حال پرسپولیس با ۳۴ گل خورده میانگین 13/1 گل در هر دیدار را از خود به جا گذاشت که با توجه به گل‌های زده زیاد می‌توانست تنها با چند صدم میانگین گل کمتر قهرمان لیگ بشود اما نه تنها سوشا را در آن مقطع کنار نگذاشت، بلکه با او ادامه داد و وی را به لوبانف ترجیح داد.  شاید کافی بود پرسپولیس به جای لوبانف بیرانوند را می‌خرید، سوشا را هم کنار می‌گذاشت و جریمه می‌کرد که در این صورت امروز این پرسپولیس بود که جام را بالای سر می‌برد. با وجود عملکرد خیره‌کننده برانکو که تحسین همگان را برانگیخت باید تاکید کرد که تفاوت برانکو با کی‌روش در همین یک تصمیم مشخص شد. کی‌روش، رحمتی را کنار گذاشت اما برانکو، سوشا را به دروازه بازگرداند.
پرسپولیس با این بازیکن قهرمان می‌شد
سرخپوشان پایتخت با وجود شایستگی‌ای که داشتند و با وجود بازی‌های درخشانی که به نمایش گذاشتند اما در نهایت نتوانستند جام قهرمانی را بالای سر برند. پرسپولیس یک بازیکن در ترکیب خود کم داشت که اگر او بود براحتی می‌توانست جشن قهرمانی بگیرد.  پرسپولیس فصل بسیار خوبی را پشت سر گذاشت. شاگردان برانکو هر چند شروع بسیار بدی داشتند اما در ادامه عملکرد درخشانی از خود به نمایش گذاشتند. آنها بهترین خط حمله را به نام خود به ثبت رساندند و در 30 بازی 50 گل وارد دروازه حریفان کردند.  بهترین گلزن و بهترین پاسور از تیم پرسپولیس بود و آنها تنها با تفاضل گل کمتر نسبت به حریف خوزستانی جام قهرمانی را از دست دادند. شاگردان برانکو به اذعان بسیاری از کارشناسان بهترین بازی‌ها را به نمایش گذاشتند. آنها روان و هجومی بازی می‌کردند و هواداران پرسپولیس بعد از سال‌ها شاهد ارائه یک بازی باکیفیت و زیبا از تیم خود بودند جالب اینکه با وجود آنکه آنها در هفته پایانی جام قهرمانی را از دست دادند اما حاضران در ورزشگاه در اتفاقی نادر و زیبا بازیکنان را تشویق کردند تا نشان دهند عملکرد زیبا برای آنها مهم‌تر از کسب عنوان قهرمانی و نتیجه گرفتن است. اما پرسپولیس یک ضعف آشکار داشت و آن نبود یک رهبر در خط دفاعی تیم بود و باید به این خاطر برانکو ایوانکوویچ را سرزنش کرد، چرا که او به راحتی می‌توانست از سیدجلال حسینی در خط دفاعی تیمش بهره گیرد اما اقدام خودسر سرپرست باشگاه پرسپولیس باعث شد برانکو قید سیدجلال را بزند و در پایان فصل حسرت و اندوه را به هواداران سرخپوش هدیه دهد.  بدون شک اگر پرسپولیس بازیکن باتجربه و مدافع مستحکمی چون سیدجلال را داشت الان براحتی می‌توانست جام قهرمانی را بالای سر برد و نگران تفاضل گل نبود. سیدجلال حسینی در فصلی که پیراهن پرسپولیس را برعهده داشت بهترین بازی‌ها را به نمایش گذاشت و دیگر خبری از سوتی‌های وحشتناک مدافعانی چون شیث رضایی و رضا نورمحمدی نبود.  خط دفاعی کلیدی‌ترین پست برای هر تیمی به شمار می‌آید و در فوتبال مدرن تیم‌هایی که می‌خواهند پیروز شوند باید در درجه نخست به دنبال بسته نگه داشتن دروازه خود باشند و بعد از آن به گلزنی فکر کنند.  بدون شک هواداران پرسپولیس و شاید برانکو بخوبی پی بردند که اگر مدافعی مانند سیدجلال در تیم آنها بازی می‌کرد الان با خیال راحت جام قهرمانی را بالای سر می‌بردند.
علامت سوال بزرگ برای هواداران پرسپولیس
نایب قهرمانی با 50 گل زده اما به خاطر تفاضل گل کمتر؟ این سوال بزرگی است که ذهن سرخپوشان را به خود مشغول کرده است و از عملکرد بسیار ضعیف خط دفاعی این تیم پرده برمی‌دارد.  پرسپولیس در فصلی که به پایان رسید شروع کابوس‌واری داشت اما در ادامه بازی‌های درخشانی را به نمایش گذاشت و یکی از شانس‌های اصلی کسب عنوان قهرمانی بود ولی در نهایت در ایستگاه پایانی کم آورد و این تیم استقلال خوزستان بود که جام قهرمانی را بالای سر برد تا حسرت و اندوه برای هواداران سرخپوش بماند.  پرسپولیس در حالی نتوانست جام قهرمانی را بالای سر برد که بهترین خط حمله را به خود اختصاص داد تا جایی که شاگردان برانکو در 30 بازی 50 گل به ثمر رسانند؛ این در حالی بود که استقلال خوزستان تنها 33 گل وارد دروازه حریفان کرد اما این تیم قهرمان شد، چرا که در خط دفاعی بسیار خوب کار کرد و در 30 بازی تنها 14 گل دریافت کرد.  خط دفاعی پرسپولیس فصل کابوس‌واری را پشت‌سر گذاشت و در 30 بازی 34 بار دروازه این تیم باز شد تا برانکو ثابت کند پاشنه آشیل تیم او خط دفاعی بود و اگر می‌خواهد در فصل پیش‌رو خوب ظاهر شود باید به دنبال جذب بازیکنان جدیدی باشد.  علامت سوال بزرگی که پیش روی هواداران پرسپولیس قرار دارد این است تیمی که تا هفته پایانی جزو شانس‌های اصلی کسب عنوان قهرمانی بود باید در 30 بازی 34 گل دریافت کند؟
 

گروه سیاسی: حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای، رهبر حکیم انقلاب صبح دیروز (شنبه) در دیدار جمعی از مدیران، مدرسان و طلاب حوزه‌های علمیه تهران، «هدایت فکری و دینی»، «هدایت سیاسی و بصیرت افزایی» و «راهنمایی و حضور در عرصه خدمات اجتماعی» را 3 وظیفه عمده روحانیت برشمردند و تأکید کردند: طلاب باید با کسب صلاحیت‌ها و آگاهی‌های لازم، در دنیای متفاوت امروز خود را برای ایفای مسؤولیت‌های تعیین‌کننده در جامعه آماده کنند. به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری، حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای با توصیه به طلاب برای قدر دانستن ارزش‌ها و مسؤولیت‌های طلبگی افزودند: اگر همه تخصص‌های مورد نیاز یک جامعه به بهترین شکل وجود داشته باشد اما جامعه، دینی نباشد، آن ملت در دنیا و آخرت دچار خسران و مشکلات واقعی خواهد بود و این مسؤولیت عظیم یعنی تبدیل جامعه به جامعه‌ای دینی، بر عهده علما، روحانیت و طلاب است. ایشان مفهوم هدایت دینی را «تبیین اندیشه‌های ناب اسلامی» خواندند و با اشاره به تأثیر فضای مجازی بر افزایش شبهات دینی و وجود انگیزه‌های سیاسی برای تزریق افکار منحرف و غلط در ذهن جوانان تأکید کردند: این میدان، میدان واقعی جنگ است و روحانیون و طلاب باید مسلح و آماده، وارد عرصه مقابله با شبهات و تفکرات غلط و انحرافی شوند. رهبر انقلاب، «اسلام ارتجاعی، متعصب، بدون فهم حقایق معنوی و دچار جمود در ظواهر» را، نمود واقعی تفکرات انحرافی برشمردند و افزودند: در لبه دیگر این قیچی، «اسلام التقاطی» و «اسلام آمریکایی» مشغول مقابله با «اسلام ناب» هستند. رهبر انقلاب، «درک اسلام ناب و متکی بر کتاب و سنت» را با ابزار خرد و اندیشه اسلامی، وظیفه مهم روحانیون برشمردند و افزودند: راه انبیا، ترویج این تفکر اصیل است و روحانیون نیز ادامه‌دهنده‌ همین راه
سعادت بخش یعنی هدایت دینی مردم هستند. ایشان، هدایت عملی مردم را مکمل هدایت اندیشه‌ای آنان دانستند و افزودند: با بهترین روش‌ها، مردم را به عبادات و ظواهر و مصادیق دینی از جمله صدق، امانت، تقوا، ترک منکر، امر به معروف و سبک زندگی صحیح، هدایت کنید. ایشان در همین زمینه عمق بخشیدن به اعتقادات موروثی مردم را مهم برشمردند و خاطرنشان کردند: باید با استدلال صحیح، اعتقادات موروثی را که ممکن است در گذر زمان دچار زوال شده باشند، عمق ببخشید و به مسیر صحیح بکشانید. حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای، «هدایت سیاسی» را دیگر وظیفه مهم علما و روحانیون خواندند و افزودند: علت تأکید مکرر بر ضرورت انقلابی بودن حوزه‌های علمیه این است که استمرار حرکت صحیح و انقلابی کشور و جامعه، بدون حضور مستمر روحانیت امکان‌پذیر نیست. رهبر انقلاب با اشاره به قضایای «تنباکو، مشروطیت و نهضت ملی شدن صنعت نفت» افزودند: مشروطیت و نهضت ملی به علت استمرار نیافتن حضور روحانیت به اهداف خود نرسید، اما هنر امام خمینی(ره) این بود که نگذاشت دشمن، حضور روحانیت را در حرکت عظیم انقلاب و پس از آن متوقف کند چرا که در غیر این‌ صورت، نه انقلاب پیروز می‌شد و نه جمهوری اسلامی به حرکت خود ادامه می‌داد. حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای خاطرنشان کردند: آمریکایی‌ها از اول انقلاب نیز مانند امروز در صدد حذف روحانیت از حرکت عمومی ملت ایران بوده‌اند تا در مرحله بعد، حضور مردم در صحنه از بین برود و سپس انقلاب به شکست بینجامد اما تاکنون موفق به تحقق این هدف نشده‌اند و به فضل الهی نخواهند شد. رهبر حکیم انقلاب افزودند: در زلزله بیداری اسلامی هم، «دین»، مردم را به میدان کشاند اما چون دستگاه‌های دینی در آن کشورها متفرق هستند، این کار استمرار نیافت و بیداری به نتیجه لازم نرسید، اما در جمهوری اسلامی، تداوم حضور علما و روحانیون و در نتیجه حضور مردم در عرصه‌ها، استمرار حرکت انقلاب را ممکن کرده است. حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای پس از تبیین هدایت دینی و هدایت سیاسی، به سومین وظیفه مهم روحانیت یعنی «حضور هدایتگر و نیز میدانی در عرصه خدمات اجتماعی» پرداختند. ایشان افزودند: حضور طلاب در خدمات‌رسانی به مردم، مدرسه‌سازی، بیمارستان‌سازی، کمک به مردم هنگام حوادث و دیگر عرصه‌ها، نیروهای مردمی را نیز به صحنه می‌آورد و منشأ خدمات خواهد شد. رهبر انقلاب با توصیه به طلاب برای «درس خواندن خوب و تهذیب نفس»، خاطرنشان کردند: همت خود را برای ایفای مسؤولیت‌های روحانیت که هیچ تخصص دیگری نمی‌تواند جایگزین آن شود، به‌کار گیرید؛ البته این کار نباید به معنای هدف‌گیری مناصب و مقامات و عناوین باشد بلکه در همه اوقات باید کسب رضایت پروردگار و امام عصر(عج)، هدف اصلی قرار گیرد. حضرت‌ آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای در بخش دیگری از سخنانشان با اشاره به مطالب برخی اساتید و طلاب حوزه‌های علمیه تهران، گفتند: «مراقبت از اینکه حوزه‌های علمیه از شیوه‌ طلبگی به شیوه‌ دانشگاهی گرایش پیدا نکنند»، «طرح آموزش اخلاق در حوزه‌ها» و «منطقه‌ای کردن گزینش و جذب طلاب»، از مسؤولیت مدیران حوزه‌ها است که باید پس از بررسی‌های لازم در خصوص این موضوعات تصمیم‌گیری کنند. رهبر انقلاب همچنین با اشاره به قدمت و اهمیت حوزه علمیه تهران و علما و فضلای برجسته‌ای که در این حوزه حضور داشته‌اند، خاطرنشان کردند: حوزه علمیه تهران اکنون دارای هویت است و این هویت نیز باید قدر دانسته شود تا برجستگانی در فقه و علوم عقلی و تفسیر و حدیث، در این حوزه پرورش یابند.
پیش از سخنان رهبر انقلاب اسلامی، حجت‌الاسلام والمسلمین صادقی‌رشاد رئیس شورای حوزه‌های علمیه استان تهران با اشاره به سابقه حوزه علمیه تهران و نقش آن در تحولات سیاسی و اجتماعی، گفت: این حوزه با ۱۳۳ مدرسه، 6 مرکز تخصصی و ۱۵ هزار طلبه و ۱۶۰۰ استاد در سطح استان تهران، فعال است. حجت‌الاسلام والمسلمین رشاد با بیان اینکه حوزه‌های علمیه استان تهران ۳۶۰ شهید تقدیم انقلاب اسلامی کرده‌اند، برخی از فعالیت‌ها و موفقیت‌های این حوزه را برشمرد و افزود: البته یکی از نگرانی‌هایی که امروز حوزه‌های علمیه با آن مواجه هستند، فاصله گرفتن از هویت اصلی و تبدیل هویت آنها به هویت دانشگاهی است. همچنین حجج اسلام والمسلمین آقایان صدیقی، حسینی، پناهی، روحانی، تحصیلی، رستمی، بیرانوند، رفیعی، پناهیان و خانم‌ها راستی و میرمؤمنی، دیدگاه‌های خود را درباره موضوعات مختلف طلاب و حوزه‌های علمیه بیان کردند.
برخی نکات مهمی که اساتید و طلاب در سخنان خود به آنها اشاره کردند، عبارت بود از:
-  لزوم معنویت‌محوری در حوزه‎های علمیه، اهتمام به اخلاق، معرفی الگوهای موفق و شناساندن سبک زندگی آنها
-  تاکید بر پایبندی به زیّ طلبگی، برخورداری از روحیه و عمل انقلابی، نگاه حداکثری به دین و شناخت مقتضیات زمان
-  اهمیت تعامل حوزه و دانشگاه در قالب کرسی‌های آزاداندیشی
-  تقویت ارتباط مستقیم طلاب و روحانیون با مردم
- معرفی طرح جامع «بنیان مرصوص» با هدف تقویت و به‌روزرسانی توانایی‌ها و آمادگی‌های علمی، اخلاقی و اجتماعی طلاب
- مشکلات معیشتی طلاب و پیشنهاد تقویت حوزه‌های علمیه در مناطق غیرمرکزی با هدف کاهش مهاجرت طلاب برای تحصیل علوم حوزوی
- ضرورت تحول در نظام آموزشی حوزه‌های علمیه با هدف افزایش بهره‌وری علمی و جلوگیری از فرسایش انگیزه‌های طلاب جوان
- حضور موفق بانوان طلبه در تحصیل و تبلیغ معارف دینی و پیشنهاد تشکیل «قرارگاه زن جهادی مسلمان» به منظور مقابله با آسیب‌های اجتماعی و خانوادگی
- لزوم پاسخگویی دقیق و حکیمانه حوزه‌های علمیه به شبهات و مسائل مورد نیاز جامعه و بهره‌گیری از مبانی استنباطی و قویِ فقه جواهری
- ضرورت ایجاد مراکز تخصصی تبلیغ و آموزش مهارت‌های خطابه و اقناع
در انتهای این دیدار، نماز ظهر و عصر به امامت رهبر انقلاب اسلامی اقامه شد.
 

گروه اقتصادی: مدیران و افرادی که قصد دارند دریافتی‌های ناحق خود را به بیت‌المال بازگردانند می‌توانند از طریق شماره حساب خزانه‌داری این کار را بکنند. به گزارش «وطن‌امروز»، حقوق نجومی مدیران بیمه مرکزی و تغییر و تحولات در راس این نهاد نظارتی حقایق تلخی را روشن کرد‎؛ حقایقی که می‌تواند تلنگری به دولتی‌ها بویژه مدیران ارشد آن باشد. فیش‌های حقوقی مدیران بیمه مرکزی و بازگرداندن حقوق آنها نشان می‌دهد امکان پرداخت پول‌های شبهه‌دار و مشکل‌دار در سازمان‌ها و ادارات دولتی بسیار است. نکته تلخ ماجرا آنجاست که اگر این فیش‌ها رسانه‌ای نمی‌شدند قطعا این پول‌ها به بیت‌المال بازگردانده نمی‌شد پس می‌توان براحتی نتیجه گرفت چنین اشتباهات یا سوءاستفاده‌‌هایی در سازمان‌ها براحتی امکان‌پذیر است. مدیران کشور به علت مشغله‌های فراوان کاری شاید به این مساله بی‌توجه شده‌اند که بابت دریافت حتی یک ریال پول ناحق از بیت‌المال باید به 80 میلیون ایرانی جواب پس دهند.  بسیاری از مدیران بدون توجه به این مساله تمام تلاش خود را برای استفاده از مزایای دولتی به کار می‌برند و در حالی که صدها هزار نفر در صف وام 3 میلیون تومانی ازدواج هستند، وام‌های قرض‌الحسنه 400 میلیون تومانی می‌گیرند! در فیش‌های حقوقی مدیران بیمه مرکزی عناوین عجیب و غریب زیادی وجود داشت که حقیقت تلخ «استفاده از همه ابزارها برای درآمدزایی» را عیان می‌کرد،‎ عناوینی چون وام ضروری، وام خودرو، وام خودروی مدیران، وام تعمیرات، طلب اضافه‌کاری فوق‌العاده، اضافه‌کاری و....
از دیگر ادارات و سازمان‌ها چه خبر؟
بیمه مرکزی نمونه‌ای از خروار بود. اگر بپذیریم که چنین تخلفاتی در سایر مراکز و شرکت‌های دولتی هم وجود دارد باید با تاسف فراوان بگوییم بخشی از مدیران سازمان‌های دولتی یا شرکت‌های وابسته به دولت دریافت‌های به ناحق فراوان دارند. در اینجا بحث «وجدان کاری» مطرح می‌شود و مدیران باید با خود حساب و کتاب کنند آیا پولی که دریافت می‌کنند واقعا «حق» آنهاست؟ شاید خیلی از مدیران در گذشته پول‌هایی که را دریافت می‌کرده‌اند شبهه‌ناک بوده و اکنون پشیمان شده‌اند و قصد دارند پول‌های شبهه‌دار را به بیت‌المال بازگردانند‎؛ برای این کار قانون حساب ویژه‌ای در نظر گرفته تا بتوان خسارتی که به بیت‌المال زده شده را جبران کرد.
شماره حساب بیت‌المال چند است؟
روزنامه «وطن‌امروز» فراخوانی به مدیران دولتی‌ای می‌دهد که اگر قصد دارند حقوق‌هایی که فکر می‌کنند حق آنها نبوده را به بیت‌المال بازگردانند. مدیران می‌توانند بدون اینکه شناخته شوند به این شماره حساب پول نقد واریز کنند. برای این کار شماره حساب 4001000901001082 خزانه‌داری کل به نام «درآمدهای متفرقه» نزد بانک ملی و قابل واریز از طریق همه شعب این بانک در نظر گرفته شده است. همچنین کسانی که قصد دارند از طریق اینترنت دیون خود را واریز کنند می‌توانند با شناسه شبای 540100004001000901001082 IR مبلغ مورد نظر خود را پرداخت کنند. این شماره حساب مخصوص درآمدهای دولتی است و کسانی که به صورت داوطلبانه می‌خواهند خسارتی که به بیت‌المال زده‌اند را جبران کنند می‌توانند مبلغ مورد نظر خود را در این حساب واریز کنند.
بیت‌المال غیر خزانه هم داریم!
در جریان رویدادهای بیمه مرکزی یکی از مسؤولان این نهاد نظارتی اظهارنظر عجیبی عنوان کرد. وی گفت بودجه بیمه مرکزی از خزانه نیست و این شرکت دولتی بودجه مستقل دارد. قطعا این سخن عذر بدتر از گناه است چراکه بودجه بیمه مرکزی قطعا و حتما با پول و حق بیمه مردم تامین می‌شود و این جدا از بیت‌المال و اموال عمومی نیست. شاید خیلی از مدیران دولتی که بودجه شرکت و اداره آنها غیر از خزانه است با همین دیدگاه، تصور می‌کنند پولی که از خزانه دریافت نمی‌شود را می‌توانند هر طور که بخواهند هزینه کنند در حالی که این پول هم برای بیت‌المال است. مدیران می‌توانند با استفاده از شماره حسابی که گفته شد دیون خود را به مردم بپردازند و مدیون بیت‌المال نباشند. این شماره حساب از سال 1386 و به درخواست مردم به وجود آمده است و مدیران می‌توانند به راحتی از آن استفاده کنند. یک منبع آگاه در وزارت اقتصاد با تایید این موضوع گفت حساب درآمدهای متفرقه برای جبران خسارت‌های احتمالی به بیت‌المال است که به آن رسیدگی نمی‌شود و همه مردم می‌توانند از آن استفاده کنند.
ریشه تخلفات بیمه
محمدعلی پورمختار، رئیس کمیسیون اصل ۹۰ در توضیح دلیل تخلفات صورت گرفته مدیران بیمه مرکزی گفت: در قانون پنجم توسعه اشاره شده است که در موارد خاص و فوق‌العاده و با تایید کارگروه از سازمان مدیریت و وزارت اقتصاد و دارایی و چند دستگاه دیگر برخی دستگاه‌ها مانند بانک‌ها و بیمه‌ها و تعدادی از شرکت‌های دولتی که دسترسی به منابع مالی دارند می‌توانند به مدیران خود پرداخت‌های خاص داشته باشند. وی ادامه داد: در این ماده تصریح شده که پرداختی‌ها نباید به‌صورت مستمر باشد و افزایش‌ها شامل اضافه‌کاری نخواهد شد. رئیس کمیسیون اصل ۹۰ مجلس شورای اسلامی افزود: در مواردی که اخیرا مطرح شد، طی جلساتی که با حضور ستاد مبارزه با مفاسد اقتصادی، دیوان محاسبات و وزارت اقتصاد برگزار شد، عنوان شد عمده این تخلفات در حوزه اضافه‌کاری و استمرار افزایش پاداش‌ها بوده است که این مساله در احتساب افزایش حقوق بازنشستگی هم سهم بسزایی خواهد داشت.   وی درباره رسیدگی به این تخلفات گفت: طی بررسی‌های به‌عمل آمده اضافه‌کاری‌ها مسترد شده و درباره مابقی دریافتی‌ها هنوز اقدامی صورت نگرفته است. پورمختار در مصاحبه با رادیو اقتصاد افزود: با وجود ادعای مطرح شده از سوی مسؤولان ذی‌ربط که تمام پاداش‌ها و پرداخت‌ها در یک فیش تجمیع شده است، ولی این پرداخت‌ها غیرقانونی بوده و باید ریشه‌کن شود.
وی به مورد مشابه در سیستم بانکی اشاره کرد و گفت: برخی گزارشات مبنی بر پرداخت‌های خارج از عرف و میلیاردی در حوزه برخی بانک‌ها بوده و این پرداخت‌ها برخلاف قانون است زیرا براساس قانون مدیریت خدمات کشوری و نظام هماهنگ پرداخت‌ها حداکثر حقوق ۷ برابر حداقل حقوق محاسبه می‌شود و با این حساب بیشترین حقوق دریافتی یک مسؤول نمی‌تواند بیشتر از ۵ میلیون و 600 هزار تومان باشد. رئیس کمیسیون اصل ۹۰ مجلس شورای اسلامی با اشاره به وام‌های ۴۰۰ میلیونی گفت: وام‌های مورد اشاره با اقساط پایین و بدون سود اصلا قانونی نیست. دستگاه‌های درآمدزا همچون بانک‌ها و بیمه‌ها، با پرداخت‌های غیرقانونی موجب ضایع شدن حقوق سهامداران و مردم می‌شوند و این دست‌درازی به بیت‌المال است و ما تا استرداد پرداخت‌ها موضوع را پیگیری خواهیم کرد.

مالک شیخی‌زازرانی*: «زبان» تجلی‌گاه فرهنگ است و به وسیله آن می‌توان ارزش‌ها و مسائل فرهنگی را منتقل کرد. (استارکی، 1999) و به تبع در یادگیری هر زبان خارجی، زبان‌آموزان علاوه بر زبان، فرهنگ ملتی را که به آن زبان تکلم می‌کنند نیز فرامی‌گیرند (نونان، 1999). در فرآیند آموزش زبان یک کشور دیگر، یادگیری فرهنگ بر یادگیری زبان احاطه دارد در حالی که یادگیری زبان، نقطه آغازین (کانونی) است و یادگیری فرهنگ، هدف است. (سویدرسکی، 1993)
رهبر حکیم انقلاب چندی پیش در جمع فرهنگیان و معلمان به موضوع مهمی اشاره کردند که مانند گذشته نشان از دغدغه ایشان در امر فرهنگ دارد. ایشان با اشاره به ترویج فرهنگ غرب و نفوذ نرم فرهنگی استعمار در بین نخبگان فرمودند: «براى همین دانش‌آموزى که زیر دست شماست همین برنامه را دارند. حالا چقدر بتوانند یا نتوانند بحث دیگرى است اما این برنامه هست. فکر خودشان را ترویج می‌کنند، فرهنگ خودشان را ترویج می‌کنند، زبان خودشان را ترویج می‌کنند» و در ادامه با هشدار نسبت به ترویج فرهنگ استعمار از طریق آموزش زبان انگلیسی، آسیب‌هایی را مطرح کرده و در پایان افزودند: «البته نمی‌گویم فردا برویم زبان انگلیسى را در مدارس تعطیل کنیم؛ نه! حرف من این نیست؛ حرف این است که بدانیم چه‌کار داریم می‌کنیم؛ بدانیم طرف می‌خواهد چگونه نسلى در این کشور پرورش بیابد و با چه خصوصیاتى». ایشان با بیان کلیدواژه «پرورش» نسبت به بعد فرهنگی این سخنان تاکید بیشتری می‌کنند. این سخنان از دغدغه مقام معظم رهبری در نفوذ فرهنگی به واسطه آموزش زبان خبر می‌دهد لیکن متاسفانه 2 روز پس از این سخنان در یک اظهارنظر تعجب‌برانگیز و البته کاملاً سطحی، آقای روحانی (رئیس قوه اجرایی جمهوری اسلامی ایران) در جمع معلمان دیدگاه خود را درباره آموزش زبان انگلیسی در مدارس اینگونه بیان کرد: « امروز شما ببینید در شبه‌قاره هند به خاطر اینکه این جمعیت عظیم به زبان انگلیسی تقریباً مسلط هستند شما ببینید که در IT چه کارهایی انجام داده‌اند و چه شغل بزرگی را این شبه‌قاره به دست آورده است. ما باید زبانی را یاد دهیم که در کنارش علم، راحت‌تر به دست‌ آید و شغل بیشتر برای نسل جوان آینده به وجود بیاورد». گذشته از اینکه کشور هند بر اثر استعمار انگلیس به طور اجباری زبان انگلیسی را پذیرفت، شایسته است رئیس‌جمهور محترم به چند نکته دقت داشته باشند. اول آنکه به طور خاص درباره کشور هند، پژوهشگری به نام «باتیا» در تحقیقی روی زبان‌آموزان هندی بیان می‌دارد مصرف‌زدگی و تبلیغات سرسام‌آوری که از طریق آموزش و ترویج زبان انگلیسی القا می‌شود تاثیرات چشمگیری بر فرهنگ عمومی در هند داشته (باتیا، 2000) و در ادامه محققی به نام «کوبتا» در مقاله خود بیان می‌دارد رسالت آموزشی زبان انگلیسی ترویج ابتذال فرهنگی و به وجود آوردن چارچوب‌های اجتماعی، ارزشی و فرهنگی طبق فرهنگ غرب است (کوبتا، 1998). اما از آنجا که نگارنده معتقد است مسؤولان دولت تدبیر و امید به گزارش‌های غیرخودی توجه بیشتری دارند، در اولین گام توجه رئیس‌جمهور محترم را به آمار تحقیق مفصل سازمان «English First» درباره‌ میزان تسلط به زبان انگلیسی در کشورهای مختلف جهان که سال ۲۰۱۲ انجام و در پایگاه «دویچه وله» منتشر شده، جلب می‌کند. این تحقیق تلاش کرده تمام کشورهای غیرانگلیسی‌زبان را پوشش داده و میزان تسلط افراد بر زبان انگلیسی را با توجه به سن، جنسیت، تحصیلات و میزان اشتغال بررسی کند.  نتایج این تحقیق نشان می‌دهد در خاورمیانه وضعیت ایران از سایر کشورها بهتر است و با کسب رتبه نخست در منطقه غرب آسیا، در ایران نزدیک به ۵۳ درصد مردم قادرند در سطح قابل قبولی به انگلیسی ارتباط برقرار کنند. با توجه به اینکه در پارادایم دولت اعتدال، «همواره مرغ همسایه، غاز است» و حلقه مشاوران و خطابه‌نویسان رئیس‌جمهور محترم ارادت ویژه‌ای به پژوهش‌های غربی و سخنان آنان دارند، لازم است نظرات و پژوهش‌های چند صاحب‌نظر و پژوهشگر غربی را نیز درباره نفوذ فرهنگی از طریق آموزش زبان انگلیسی بازخوانی کنیم.
امپریالیسم زبانی
یکی از جنبه‌های بحث‌برانگیز آموزش و یادگیری زبان انگلیسی که در هزاره سوم میلادی توجه بسیاری از صاحبنظران را معطوف به خود کرده است، جنبه‌های هژمونیک (استیلای فرهنگی) زبان انگلیسی است.  «فلیپ سان» در واکنش به رویکرد نواستعماری کشورهای انگلیسی‌زبان برای احیای سلطه خود از طریق گسترش و ترویج مدل‌های آموزش زبان انگلیسی، نظریه «امپریالیسم زبانی» را تبیین کرد. (فیلیپ سان، 1992) «پنی کوک» با رویکردی مشابه، مدل‌های آموزش زبان انگلیسی را انعکاس خاستگاه شبه‌سیاسی طرفداران آنها برمی‌شمارد. (پنی‌کوک، 1994)
«براون» درباره تدریس زبان انگلیسی به نکته مهمی اشاره می‌کند و بیان می‌دارد: بیش از یکصد سال است حرفه آموزش زبان در تعقیب ناموفق مدلی واحد و جهانشمول برای آموزش زبان است. گزارش‌های تاریخی مملو از مدل‌های آموزش زبان است که یکی پس از دیگری جانشین یکدیگر شده‌اند.(براون، 2002)
«ریچاردز» با اشاره به نظریه امپریالیسم زبانی اظهار می‌کند، استدلال طرفداران نظریه امپریالیسم زبانی این است که آموزش‌وپرورش و خصوصاً زبان انگلیسی فعالیت‌های خنثای سیاسی نیستند. (ریچاردز، 2002)
«سورش کاناگاراج» نویسنده سریلانکایی در کتاب «مقاومت در برابر امپریالیسم زبانی در آموزش زبان» تلاش کرده است معلم‌های زبان را نسبت به جنبه‌های سیاسی و زوایای پنهان آموزش زبان آگاهی دهد. (کاناگاراج، 1999) «شوهامی» نویسنده دیگر این عرصه، درباره زوایای پنهان امپریالیسم زبانی می‌گوید «روشی است که به موجب آن زبان، با ماهیت شفاف، پویا و سیال برای مقاصد عقیدتی و سیاسی مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرد». (شوهامی، 2006)
«هیمن» ضمن‏ بحث درباره آموزش زبان در آفریقا، چنین می‏گوید: «منظور از تدریس ادبیات منحصر به اروپا... در مدارس‏ ما جز این نیست که دانش‏آموزان ما هر روز نقش فرنگیان را در آینه تاریخ آنان ببینند. فرزندان ما را وامی‏دارند دنیا را آنگونه‏ که فرنگیان ساخته‏اند و دیده‏اند، ببینند و تحلیل و ارزیابی‏ کنند. تازه! از این هم بدتر، فرزندان ما با تصور واژگونه‏ای از خود و تاریخ خود چنانکه در ادبیات امپریالیستی اروپا جلوه‏ یافته و تفسیر شده است، روبه‏رو می‏شوند».
فرهنگ‏زدایی از طریق آموزش زبان انگلیسی در بسیاری از کشورها به قدری حاد است که‏ برخی در تشریح اوضاع آفریقای غربی می‏گویند: به نظر بسیاری از افراد، آموزش‌وپرورش به معنی تکلم و نگارش‏ به زبان انگلیسی است. (راتناواتی، 1380)
«کرامش» افزایش درک دیگر فرهنگ‌ها در آموزش زبان را جریانی می‌داند که زبان‌آموز را با خود به سفری اکتشافی و همراه با تفکر می‌برد به طوری که این اکتشاف گاه مغایر با فرهنگ اول و تفکر راجع به ارزش‌های فرهنگی و مقایسه با یکدیگر است. (کرامش، 2001)
آموزش زبان انگلیسی در ایران
اما طی سال‌های اخیر همگام با رشد روزافزون آموزش زبان انگلیسی در ایران، برخی پژوهشگران دغدغه‌مند، به بررسی آسیب‌های آموزش زبان انگلیسی در ایران پرداختند. یکی از تحقیقات ارزشمندی که در این حوزه وجود دارد، پژوهش خانم «نسرین بحرینی»(استادیار دانشگاه تهران) درباره «ارزش‌های فرهنگی موجود در کتب آموزشی زبان انگلیسی» است. وی در تحلیل محتوای این کتب، ارزش‌های منفی منتشرشده را شامل اختلاف با والدین، روابط نامشروع، مد و توجه افراطی به ظواهر، مشروب‌خواری، روابط جنسی محیط کار، مصرف‌زدگی و... معرفی می‌کند و در نتایج اعلام می‌دارد ارزش‌های مثبت، نسبت به ارزش‌های منفی در این کتب از فراوانی کمتری برخوردارند. (بحرینی، 1392)
همچنین «مشکات» در رساله دکترای خود در بررسی کتب آموزش زبان انگلیسی به این نتیجه رسیده که ارزش‌های فرهنگی متعددی در این کتب وجود دارد که مهم‌ترین آنها مصرف‌گرایی، استیلا و تفوق فرهنگ انگلیسی بر فرهنگ‌های دیگر است.(مشکات، 2002)
در تحقیق دیگری نیز «عبدالله‌زاده» و «بنی‌اسد» خاطرنشان کرده‌اند کتب آموزش زبان انگلیسی نمایانگر ارزش‌های خاصی هستند که رایج‌ترین آنها جنسیت‌گرایی، کلیشه‌های فرهنگی و مصرف‌گرایی است.(عبدالله‌زاده و بنی‌اسد، 2010)
اما نتیجه همه این تحقیقات به این جمله ختم شده است که این کتب آموزشی، فرهنگ زبان مقصد را به زبان‌آموزان منتقل می‌کنند و تا حد قابل توجهی به شکل‌گیری هویت‌های خاص اجتماعی می‌انجامند. (زارعی، 2011)
اما نکته آخری که همچون آفتاب روشنگر مقاصد شوم استعمار در این مقوله است سندی است که 12 مهر 58 توسط سفارت آمریکا در ایران تنظیم شده و بخوبی به نقش CIA در بسط سیاست‌های استعماری آمریکا در ایران که شکل نو به خود گرفته است، اشاره می‌کند و از موسسات تدریس زبان به‌عنوان پنجره‌های ارتباط‌گیری دوباره با مردم ایران نام می‌برد. در این سند اطلاعاتی آمده است:
«آمریکا حدود 50 سال است از طریق انجمن ایران و آمریکا با ایران مشارکت دارد و جو تشنه جهت آموزش زبان انگلیسی و همچنین شهرت این انجمن موقعیت بسیار خوبی را برای فعالیت در این زمینه ایجاد کرد. ضمن اینکه این مؤسسات جزو معدود پنجره‌های باز جهت حضور ما در ایران است. نظر ما این است که این مؤسسات را هرچه بیشتر توسعه دهیم و برنامه را به شکلی هدایت کنیم که به طرف منظورهای خودمان پیش رود».
آموزش زبان انگلیسی در کشورهای مسلمان
از آنجا که جامعه مسلمانان همواره یکی از جوامع هدف استعمار بوده، عموم مسلمانان همواره نگران وجود یا احتمال وجود عوارض فرهنگی در آموزش زبان انگلیسی‏ بوده‏اند. برای مثال، «هاید» به آن دسته از کارشناسان‏ آموزش‌وپرورش در مراکش اشاره می‏کند که بر تفکیک زبان‏ انگلیسی از فرهنگ کشورهای انگلیسی‏زبان اصرار دارند و معتقدند: این زبان باید صرفاً به صورت ابزار، آن هم در حد وسیله زبانی برای رسیدن به اهداف خاص تدریس شود. (تاج‌آبادی و آقاگل‌زاده، 1390)
همچنین «حاجی‌رستملو» در مقاله‌ای تحت عنوان «ردپای تهاجم فرهنگی در کتاب‌های آموزش زبان انگلیسی» ابراز می‌دارد در چند دهه گذشته به دلیل گسترش تقاضا برای یادگیری انگلیسی در کشورهای توسعه‌یافته و توسعه‌نیافته، غربی‌ها تلاش کرده‌اند از کتب آموزشی زبان انگلیسی نیز که تقریبا تولید و توزیع آنها انحصاراً در اختیار خودشان قرار دارد، به عنوان ابزاری برای خدمت به اهداف تهاجم فرهنگی خود استفاده کنند. وی ترویج فرهنگ بی‌بند و باری و ضداخلاقی، تخطئه دین و دینداری، برجسته‌نمایی موفقیت‌های غرب و بی‌توجهی به جایگاه خانواده را بخشی از مشخصه‌های این هجمه فرهنگی در این کتاب‌ها دانسته است.(حاجی‌رستملو، 1386)
اما چاره چیست؟
قطعاً نمی‌توان کتمان کرد که زبان انگلیسی زبان رسمی اخبار و اطلاعات مبادله‌شده جهان است. حدود نیمی از روزنامه‌های منتشر‌شده جهان به انگلیسی است. ۷۵درصد تله‌تکس‌های دنیا به انگلیسی فرستاده می‌شود و بیش از ۸۰ درصد صفحه‌های اصلی سایت‌ها به انگلیسی‌ هستند. همچنین حدود ۷۰ درصد ایمیل‌های دنیا به انگلیسی فرستاده می‌شوند و حدود ۸۰ درصد اطلاعات کامپیوتر‌ها به انگلیسی پردازش می‌شوند. یادگیری فنون کامپیوتر برای افرادی که به انگلیسی تسلط دارند فوق‌العاده راحت است. سیاستمداران کشورهای مختلف از زبان انگلیسی برای برقراری ارتباط با یکدیگر استفاده می‌کنند. انگلیسی، زبـان اصلی سازمان‌هایی از قبیـل سازمـان ملل متـحد (UN)، نـاتـو (NATO) و... است. بنابراین وقتی تعداد مسلمانان متبحر در زبان انگلیسی کافی نباشد، در آن صورت نمی‏توان از معلومات‏ مفیدتری که ناقل آن زبان انگلیسی است، بهره‏مند شد همچنین دیگر قادر نخواهیم بود در عرصه جهانی به رقابت با سایر کشورها بپردازیم. (هوشیار، 1392)
ناگفته پیداست هیچ کس با علم‌اندوزی و دانش مخالفتی ندارد اما اینکه فرآیند یادگیری به نفوذ فرهنگی منجر نشود باید مورد مداقه قرار گیرد.
اینکه آیا مدرسان و معلمان زبان انگلیسی بر این ارزش‌های پنهان در آموزش زبان احاطه دارند یا خیر، نکته مهمی است که باید مورد توجه قرار گیرد. از دیگر سو متولیان امر آموزش در کشور باید تلاش کنند با رعایت اصول و استانداردهای جهانی به تدوین کتب آموزشی دیگر زبان‌های خارجی طبق ارزش‌های دینی و ملی ایران اسلامی بپردازند تا آموزش زبان‌های خارجی نه تنها ابزار نفوذ نباشد بلکه به‌عنوان ابزاری برای آموزش ارزش‌های دینی و ملی به فراگیران قرار گیرد.
*دانشجوی دکترای مدیریت فرهنگی
 

گروه اجتماعی: وزیر علوم دولت دهم از 4 رتبه پسرفت رشد علمی کشور خبر داد و تأکید کرد حاشیه‌سازی جای خدمت‌رسانی را گرفته است و عده‌ای با سیاهنمایی می‌خواهند برای خودشان آبرو جمع کنند. کامران دانشجو، وزیر علوم دولت دهم در واکنش به اظهارات چندی پیش وزیر علوم که اعلام کرد ایران از نظر رشد علمی توانسته در جهان مقام چهارم را کسب کند، اظهار داشت: این یک پسرفت است و نه پیشرفت، چرا که ما در سال تحصیلی
 92-91 با درصد رشد علمی بی‌نظیر و چشمگیر یعنی 32/3 و نرخ رشدی بین 11 تا 13 برابر متوسط رشد علمی جهان، از نظر رشد علمی در دنیا رتبه اول را داشتیم. وی خاطرنشان کرد: به این ترتیب دولت یازدهم توانسته رتبه علمی ایران در جهان را در طول 3 سال گذشته 4 رتبه تنزل بدهد! اینکه افتخار ندارد بلکه مایه تأسف است.
دانشجو درباره دلایل این افت علمی یادآور شد: از همان ابتدا قبل از اینکه فرهادی وزیر شود تیمی که در وزارت علوم مشغول به کار شد دنبال حاشیه بود و متن را رها کرد و به حاشیه‌سازی پرداخت.
وزیر علوم دولت دهم به فارس عنوان کرد: گویا تصمیم گرفته بودند به جای کارآمدی خودشان همه چیز و همه کارهای دولت‌های نهم و دهم را سیاهنمایی کنند.  وی با اشاره به حاشیه‌سازی‌های دولت تصریح کرد: نتیجه دولتی که به جای پرداختن به متن یعنی خدمت‌رسانی به مردم، تمام مدت دنبال حاشیه‌سازی برای دولت قبل از خودش و سیاهنمایی آن باشد همین می‌شود. نه‌تنها در زمینه رشد علمی بلکه در زمینه اقتصادی، رکود، گرانی، وضعیت معیشتی، عزت ملت و اقتدار کشور و ارزش پاسپورت ایرانی  دچار اشکال خواهد شد. دانشجو در پاسخ به این پرسش که آیا زبان انگلیسی تنها زبان علمی دنیاست، بیان داشت: واقعیت این است که بیشتر مقالات و مستندات علمی به زبان انگلیسی منتشر می‌شود اما موضوع این نیست. به نظر من موضوع این است که یک موقع زبان یک کشور ابزاری برای نفوذ در فرهنگ و آداب و رسوم یک ملت می‌شود.
به گفته وی، اگر تشخیص این شد که یک زبان خارجی ابزاری است برای نفوذ به فرهنگ آن ملت، برای ایجاد انحراف در فرهنگ یا بدتر از آن تغییر فرهنگ آن جامعه، باید فکری برای آن کرد.
 وزیر علوم دولت دهم تصریح کرد: تغییر فرهنگ یک جامعه یعنی تغییر هویت آن جامعه. اگر قرار باشد در مؤسسه‌های زبان خارجی به بهانه تدریس زبان انگلیسی، سبک زندگی آمریکایی، فرهنگ خانواده انگلیسی و آداب و رسوم آنها را در کتاب‌ها و منابع درسی بیاورند و به این ترتیب آنها را ترویج کنند، باید فکری به حال آن کرد.
دانشجو افزود: موضوع بعدی این است که همه ملت‌ها نسبت به زبان مادری خودشان حساسیت و تعصب دارند. این تعصب هم از آن تعصب‌هایی است که باارزش و مفید است.

گروه سیاسی: دیدار فائزه هاشمی‌رفسنجانی با یکی از اعضای ارشد فرقه بهاییت، در افکار عمومی انتقاداتی را نسبت به عملکرد خانواده هاشمی‌رفسنجانی به دنبال داشته است. دختر حجت‌الاسلام هاشمی‌رفسنجانی هفته گذشته به دیدار فریبا کمال‌آبادی یکی از 7 عضو شورای رهبری بهاییان در ایران رفت. کمال‌آبادی سال 87 دستگیر و به 20 سال زندان محکوم شد. جاسوسی برای رژیم صهیونیستی یکی از انبوه اتهاماتی است که در کیفرخواست او آمده بود. به گزارش «وطن امروز»، فائزه هاشمی پس از این دیدار نیز در اظهارنظری عجیب بهاییت را یک دین خواند و جمهوری اسلامی ایران را متهم به نقض حقوق پیروان این دین(!) کرد.  معاشرت دوستانه دختر هاشمی‌رفسنجانی با رهبران بهایی باعث شده انتقادها به خانواده جنجالی هاشمی، از مسائل فساد اقتصادی و سیاسی، اکنون معطوف به انحراف عقیدتی شود. فرقه بهاییت در فقه اسلامی نفی شده و پیروان این فرقه انحرافی که خاتمیت پیامبر اسلام (ص) را نفی می‌کنند، کافر و نجس دانسته شده‌اند. همه علما و مراجع تقلید شیعه طی یکصد سال اخیر، این حکم فقهی را برای پیروان این فرقه منحرف فتوا داده‌اند. الازهر مصر نیز طرفداران این فرقه انحرافی را کافر و نجس دانسته است. البته در بعد سیاسی نیز اسناد فراوان طی دهه‌های اخیر نشان داده است بهاییت یک فرقه دست‌ساز انگلیسی‌ها برای انحراف در عقاید اسلامی بویژه عقاید شیعی است. شورای رهبری بهاییان اکنون در حیفا در سرزمین‌های اشغالی است و آنها اکنون تحت حمایت رژیم صهیونیستی قرار دارند. اما درباره ارتباط دختر رفسنجانی با این فرقه ضاله، بررسی‌ها نشان می‌دهد آغاز این ارتباط به محکومیت وی به حبس در زندان اوین بازمی‌گردد. پس از پایان محکومیت 6 ماهه فرزند هاشمی‌رفسنجانی، وی در مصاحبه با روزنامه بهار با مرور خاطرات دوره بازداشت خود، از بهایی‌ها و منافقین به‌عنوان دوستان خود یاد کرده و گفت: «در میان هم‌بندی‌ها و دوستانم بهایی‌ها، تعدادی از سازمان مجاهدین و... چند نفر لائیک و چپ بودند...» تقویت ارتباط با بهاییان به قدری برای فائزه هاشمی پراهمیت بوده که وی، در دورانی که بهاییان روزه می‌گیرند، همراه با آنان روزه گرفته است.  به گزارش پارس، یکی از زندانیان فرقه صهیونیستی بهاییت به‌نام «مهوش - ش» که از دوستان و نزدیکان فائزه هاشمی در زندان اوین بوده است، در یادداشت‌های روزانه خود که بعدها در رسانه‌های بهایی منتشر شد، نوشته است: «امروز فائزه خانم اعلان‌ کرد مایل ‌است همراه ما روزه بگیرد [11 تا 29 اسفند دوران روزه بهاییان است] با او افطار کردیم. محبت او فوق‌العاده است». «مهوش - ش» 28 اسفند نیز می‌نویسد: «امشب افطار میهمان فائزه خانم بودیم. همه را دعوت کرده بودند به فسنجان با پسته رفسنجان، سالاد الویه و سوپ عالی، بعد هم چند دقیقه‌ای صحبت‌ کرد. قرار است 30 اسفند بعد از سال تحویل آزاد شود اما اعلان‌ کرده مایل‌ است سال تحویل را در زندان بگذراند». فائزه هاشمی در دوران زندان، ارتباطات وسیعی با زنان زندانی بهایی پیدا کرد، این در حالی است که در زندان ویژه آقایان، بند زندانیان بهایی از سایرین جداست و هنوز معلوم نیست چرا وی با زندانیان زن بهایی، هم‌بند بوده است. گفته می‌شود لوا خانجانی، نوه جمال‌الدین خانجانی- یکی از اعضای محفل 7 نفره یاران- در برخی محافل ابراز کرده که فرزند رئیس مجمع تشخیص مصلحت را جذب کرده است. در عین حال وی به دلیل ارتباطات با فرقه بهاییت، بعد از زندان، شدیدا از پدرش درخواست کرده به نفع بهایی‌ها اقدام کند و رایزنی برای آزادی زندانیان بهایی داشته باشد. در هر صورت، جذب وی به عنوان یک نمونه موفق و بزرگ در محافل بهاییت معروف است. لازم به یادآوری است فایلی صوتی نیز از دیدار مهدی هاشمی‌رفسنجانی با بیژن فرهودی از  افراد نزدیک به فرقه بهاییت در یکی از رستوران‌های لندن وجود دارد. فرهودی مدعی است مهدی به دنبال ارتباط با رضا پهلوی بوده است.
واکنش علما و دانشجویان
دیدار با سران فرقه ضاله بهاییت و اظهارات جنجالی فائزه هاشمی علیه نظام که در رسانه‌های معاند همچون صدای آمریکا بازتاب گسترده‌ای داشت، در داخل با واکنش‌هایی همراه شد.  آیت‌الله محسن مجتهدشبستری، نماینده مردم آذربایجان‌شرقی در مجلس خبرگان رهبری، فرقه ضاله بهاییت را تراشیده و ساخته و پرداخته استعمار دانست و گفت: افرادی با تطمیع، مرید این فرقه انحرافی شدند اما باید گفته شود مریدان این فرقه جزو مسلمانان نیستند و کفار و مرتد هستند و حکم نجاست را دارند. وی درباره دیدار فائزه هاشمی با فریبا کمال‌آبادی، به تسنیم گفت: معاشرت، رفاقت و دوستی با بهاییان خلاف آموزه‌های اسلامی است، چون دین ما این اجازه را به ما نداده است.  نماینده مردم آذربایجان‌شرقی در مجلس خبرگان با تاکید بر اینکه تنها در مقام ضرورت باید با کفار و مرتدان معاشرت کرد، تصریح کرد: حمایت از اعضای فرقه‌ای که آموزه‌های آنها خلاف رویه اسلام است و باعث تقویت آنها شود، درست و جایز نیست. آیت‌الله عباس کعبی، نماینده مردم استان خوزستان در مجلس خبرگان رهبری نیز در گفت‌وگو با فارس، با تاکید بر اینکه بهایی‌ها فرقه ضاله و مضله هستند، گفت: این فرقه بدعت‌گذار است و جزو اهل بدعت حساب می‌شوند و در احکام دینی آمده که باید با «اهل بدع» تند برخورد کرد تا موجبات ایجاد فساد در اسلام فراهم نشود. وی افزود: بهاییت فرقه‌ای استعماری است و نوکر آمریکا و رژیم صهیونیستی است کمااینکه پایگاه مرکزی آنها در حیفای رژیم صهیونیستی است. نماینده مردم استان خوزستان در مجلس خبرگان با بیان اینکه نباید به فرقه‌های انحرافی میدان داده شود، تصریح کرد: فرقه‌های انحرافی مجرمان امنیتی هستند و نباید به مثابه یک مذهب با آنها برخورد شود. آیت‌الله کعبی افزود: هرگونه مدارا، سازش، نرمخویی و همراهی و حتی تشویق و تشجیع این فرقه‌های انحرافی حرکت
ضد مکتبی و ضد‌انقلابی است. وی تاکید کرد: حضور در جلسه رهبران فرقه ضاله بهایی آن هم به بهانه آزادی یکی از نیروهای آنها از زندان نیز حرکتی ضد مکتبی و ضد انقلابی قلمداد می‌شود. اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل نیز در بیانیه‌ای خطاب به هاشمی‌رفسنجانی از وی خواستند «برای دفاع از کیان اسلام و حفظ خود از آتشی که بر دامن دارد موضع‌گیری کند».  در این بیانیه دانشجویان با اشاره به انتقادشان نسبت به رفتارها و گفتارهای هاشمی‌رفسنجانی آورده‌اند: شما تلاش دارید هم از مشروعیت جمهوری اسلامی استفاده کنید و هم از مواهب اپوزیسیون بودن بهره‌مند شوید، در این بین رفتار خانواده شما و سکوت شما در برابر انحرافات آنها، ابزاری است برای جذب اپوزیسیون به ‌سمت شما! شما که در دهه 60 تندترین اظهارات را علیه لیبرال‌ها داشته‌اید امروز نقطه مشترک و امید همه لیبرال‌های داخلی و خارجی هستید و همه ذیل جریان نومحافظه‌کاری اطراف شما هستند. در ادامه این نامه با اشاره به دیدار فائزه هاشمی با جمعی از اعضای فرقه ضاله بهاییت آمده است: شما کسی هستید که به‌ پشتوانه اجتهاد وارد مجلس خبرگان رهبری شدید، اما آیا در خانواده یک مجتهد دینی بهاییت به‌عنوان دین شناخته می‌شود؟ آیا شما نمی‌دانید بهاییت یک فرقه ضاله است که به‌پشتوانه انگلیس خبیث شکل گرفته است؟ آیا شما با این انحراف آشنا نیستید؟ پس چطور اجازه می‌دهید در خانواده شما از حقوق بشری بهاییت دفاع شود؟ خدای بهاییت کیست؟ کدام پیامبری این دین را برای بشریت آورده است؟
در پایان این نامه که رونوشتی از آن به حضرات آیات عظام وحید خراسانی، صافی‌گلپایگانی، مکارم‌شیرازی، نوری‌همدانی، جوادی‌آملی، شبیری‌زنجانی و علوی‌گرگانی ارسال شده است، تأکید شده است: باید به همه مراجع تقلید و علمای اسلام این جفا را تسلیت بگوییم و بگوییم که‌ ای مردان دین و ‌ای دردمندان میراث پیامبر(ص) و امیرالمومنین(ع)، ما اعلام کردیم که جناب هاشمی برای دفاع از کیان اسلام و حفظ خود از آتشی که بر دامن دارد باید موضع‌گیری کند و در جهت اصلاح آنچه افتاده، برآید.

نهاوندیان در جمع سفیران ایران در خارج از کشور:
برجام قرار نیست برای ما رشد اقتصادی بیاورد
رئیس دفتر رئیس‌جمهور گفت:‌ برجام قرار نیست برای ما رشد اقتصادی به همراه بیاورد، بلکه یکی از عمده‌ترین موانع بر سر راه رشد اقتصادی را برطرف کرد. به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی ریاست‌جمهوری، محمد نهاوندیان رئیس دفتر رئیس‌جمهور در جمع سفیران و روسای نمایندگی‌های جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور؛ برجام را یک حرکت هماهنگ، عالمانه، مدبرانه و صبورانه برای برداشتن مانع تحریم‌ها از مسیر رشد اقتصادی ایران اسلامی دانست و تاکید کرد: تحریم‌ها نه تنها مانع تحقق ویژگی برون‌گرایی سیاست‌های اقتصاد مقاومتی بودند، بلکه برای تحقق ویژگی درون‌زایی اقتصاد نیز مانع بزرگی به حساب می‌آمدند. وی در این نشست که با عنوان «برجام و اقتصاد مقاومتی، فرصت‌ها و ظرفیت‌ها»، و در محل وزارت امور خارجه برگزار شد، گفت: برجام قرار نیست برای ما رشد اقتصادی به همراه بیاورد، بلکه یکی از عمده‌ترین موانع بر سر راه رشد اقتصادی را برطرف کرد تا با تکیه بر توان درونی و بهره‌گیری از ظرفیت‌های بیرونی بتوان رونق اقتصادی ایجاد کرد. رئیس دفتر رئیس‌جمهور اظهارداشت: اهمیت پسابرجام به ویژه در عرصه اقتصادی مهم‌تر از برجام است، اما باید این نکته مهم را در نظر داشت که تحقق انتظاراتی که از پسابرجام می‌رود نیازمند همدلی در بهره‌گیری از فرصت‌ها و زمان‌بر است.

سخنگوی ناجا خبر داد
دستگیری یکی از عوامل انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی
سردار سعید منتظر المهدی سخنگوی نیروی انتظامی روز گذشته از دستگیری یکی از عناصر منافق در کشور آلبانی که در انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی نقش آفرین بود خبر داد و گفت: این دستگیری با همکاری پلیس اینترپل به وقوع پیوسته است و وی به زودی به ایران منتقل خواهد شد.