گروه سیاسی: علی‌اکبر صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی اگرچه در واپسین روزهای سال 94 و پس از عتاب و تشر حسن روحانی، کمتر درباره بدعهدی‌های آمریکا در پسابرجام گفت اما گویا او این روزها شرایط برجام و وضعیت پسابرجام را چنان دیده است که به‌رغم اطلاع از آزرده‌خاطر شدن روحانی، مجددا زبان گشوده و از بهتر بودن برخی مسائل در دوران پیشابرجام می‌گوید.
به گزارش «وطن امروز»، علی‌اکبر صالحی می‌گوید وضعیت همکاری‌های دانشگاهیان ایران با همتایان خود در خارج از کشور در دوران پسابرجام نامساعد شده است. رئیس سازمان انرژی اتمی کشور به عدم تمایل اساتید دانشگاه‌های خارجی برای سفر به ایران اشاره و تصریح کرد قانون منع روادید برای سفر به آمریکا باعث این معضل شده است. به اعتقاد صالحی، وضعیت همکاری‌های علمی میان دانشگاهیان ایران و خارج از ایران در دوران پیشابرجام مطلوب‌تر از وضعیت فعلی بوده است. او همچنین از محدودیت‌های اعمال شده در حوزه مقالات نیز گلایه کرد. اما صالحی در سخنان خود که در گفت‌وگو با خبرگزاری صدا و سیما مطرح شد؛ کنایه‌هایی نیز به حسن روحانی زد. او درباره بدعهدی‌های آمریکا در برجام، تلویحا به گلایه و عتاب حسن روحانی نسبت به خود اشاره کرد اما گفت اگر وزیر اقتصاد یا رئیس کل بانک مرکزی نیست اما یک استاد دانشگاه است و حق دارد از این منظر درباره این مسائل صحبت کند. رئیس سازمان انرژی اتمی که اصلی‌ترین نقش را در جوش دادن مسائل فنی برجام داشت و تعطیلی بخش وسیعی از برنامه هسته‌ای ایران با تصمیم‌گیری وی صورت گرفت؛ در ادامه نسبت به ادعاهای اخیر آنگلا مرکل درباره تلاش سازمان انرژی اتمی ایران برای دستیابی به مواد غیرقانونی در آلمان نیز واکنش نشان داد. صالحی گفت این ادعاهای مرکل که همزمان با اظهارات بان‌کی‌مون، دبیرکل سازمان ملل مطرح شده، از تلاش آنها برای ایجاد یک توطئه جدید علیه ایران خبر می‌دهد. صالحی گفت آنها در حال پخت و پز یک توطئه جدید علیه ایران هستند و وزارت خارجه باید قاطعانه مقابل این توطئه‌چینی ایستادگی کند. صالحی در این‌باره گفت: احساس می‌کنم در حال زمینه‌چینی و پخت و پز علیه ما هستند و باید گوش به زنگ باشیم. علی‌اکبر صالحی در این گفت‌وگو، بار دیگر همزمانی ادعاهای آنگلا مرکل صدراعظم آلمان و اظهارات بان‌کی‌مون دبیرکل سازمان ملل علیه جمهوری اسلامی ایران را حاکی از ایجاد توطئه‌ای جدید علیه کشورمان دانست و بر جلوگیری بهنگام از آن تاکید کرد.وی تصریح کرد: البته بنده برای صحبت کردن در این باره احتیاط می‌کنم و نگرانم که بگویند بحث سیاسی است، اما احساس می‌کنم اتفاقاتی در حال روی دادن است زیرا آقای بان‌کی‌مون و خانم مرکل حرف‌های عجیبی زده‌اند. رئیس سازمان انرژی اتمی با اشاره به ادعاهای مقامات آلمانی مبنی بر تلاش ایران برای خرید تجهیزات مرتبط با سلاح‌های هسته‌ای گفت: اول چنین ادعاهایی مطرح کردند و بعد گفتند سازمان انرژی اتمی چنین خریدی نکرده بلکه بیشتر برای وزارت دفاع ایران بوده است. صالحی در گفت‌وگو با خبرگزاری صدا و سیما هشدار داد:‌ احساس می‌کنم در حال زمینه‌چینی و پخت و پز علیه ما هستند و ما باید گوش به زنگ باشیم. معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان انرژی اتمی در پاسخ به این ادعاها افزود: به طور منطقی وقتی یک کانال خرید در برجام تعبیه کرده‌ایم دیگر ضرورتی ندارد سازمان انرژی اتمی بخواهد دستگاهی را به طور غیرمستقیم از بازار سیاه خریداری کند که هم هزینه بیشتری دارد و هم خطر آلودگی احتمالی خواهد داشت. به گزارش فارس، وی گفت: می‌توانیم تجهیزات لازم را از منشأ اصلی‌اش بخریم، به کانال خرید اعلام کنیم و آنان شرایطش را مهیا می‌کنند تا با قیمت ارزان‌تر در زمان سریع‌تر با کیفیت بهتر و با اطمینان بیشتر تجهیزات لازم را بخریم.
پاسخ فنی به ادعای مرکل
«آنگلا مرکل» صدراعظم آلمان روز جمعه در سخنانی در پارلمان این کشور با استناد به اطلاعات سالانه دفتر فدرال حفاظت از قانون اساسی آلمان (BFV) مدعی شد ایران برای دستیابی به مواد غیرقانونی در آلمان مبادرت کرده و این اقدام بویژه به موادی که در فناوری هسته‌ای به کار می‌روند، مربوط می‌شود. صالحی در رد این ادعای مرکل گفت: ضرورتی ندارد سازمان انرژی اتمی بخواهد خرید غیررسمی انجام دهد، ما این همه زحمت کشیدیم و برجام را به اینجا رساندیم که یک کانال خرید هم داشته باشیم و خرید را هم از این کانال انجام دهیم، اکنون چگونه ممکن است خودمان را به دردسر بیندازیم؟ رئیس سازمان انرژی اتمی گفت: البته این به ما مربوط نیست به وزارت امور خارجه مربوط است و دوستان حتماً رصد می‌کنند، متوجه هستند و قطعاً با پیش‌بینی‌های لازم اقدامات لازم را خواهند کرد تا این را در نطفه خفه کنند. وی همچنین نسبت به ادعای بان‌کی‌مون درباره مغایرت آزمایش‌های موشکی ایران با برجام انتقاد و تاکید کرد: باید به آقای بان‌کی‌مون بابت سخنان دوپهلویش و به خانم مرکل اعتراض جدی شود البته من نظر شخصی‌ام را به عنوان یک هموطن می‌گویم و این موضوع ربطی به سازمان انرژی اتمی ندارد، اما امیدوارم زودتر جلوی این توطئه گرفته شود. صالحی با اشاره به همزمانی اظهارات بان‌کی‌مون و مرکل بار دیگر افزود: به نظر بنده توطئه‌ای در حال ایجاد است اگرنه دلیلی ندارد آقای بان‌کی‌مون و خانم مرکل داد و بیداد و فریاد راه بیندازند.
تصمیم گرفتم صحبت نکنم اما...
صالحی در ادامه اظهاراتش درباره بدعهدی آمریکایی‌ها و نکات منفی  ابعاد سیاسی، حقوقی، اقتصادی و بانکی برجام گفت: چند ماه پیش بنده گفتم مسائل بانکی مقداری کند پیش می‌رود که خب حرف ما مقداری مطلوب واقع نشد.  صالحی ادامه داد: لذا از آن موقع تصمیم گرفتم نه در بعد سیاسی، نه در بعد بانکی و نه در بعد حقوقی صحبت نکنم چرا که بنده مسؤول فنی برجام هستم.  وی تاکید کرد: خوشبختانه مقام معظم رهبری کاملاً در جریان امور هستند و من نیز این اطمینان را به مردم عزیزمان می‌دهم جای هیچ نگرانی در بعد فنی وجود ندارد.  رئیس سازمان انرژی اتمی در پاسخ به این پرسش که مقام معظم رهبری طرف مقابل را بدعهد و بدذات خواندند که دبه درمی‌آورد و زیر قول خود می‌زند، این موضوعی است که شما در حین فرآیند مذاکرات نیز به صراحت گفته بودید، لذا مهم‌ترین دبه یا بدعهدی‌های آمریکا در عرصه فنی تاکنون چه بوده است؟ گفت: زمانی که من موضوع دبه را مطرح کردم هنوز ما به نتیجه نهایی نرسیده بودیم.  وی ادامه داد: در آن زمان ما در حین مذاکره بودیم که هرگاه به نتیجه مشترکی در مذاکره‌ای می‌رسیدیم پس از مدتی که بار دیگر وارد مذاکره می‌شدیم، مشاهده می‌کردیم مذاکرات قبلی همچنان بی‌اثر بوده است.  صالحی با بیان اینکه من بر این اساس گفتم طرف مقابل دبه می‌کند، افزود: مذاکره می‌کردیم و پس از گرفتن نتیجه وقتی می‌خواستیم به موضوع بعدی وارد شویم طرف مقابل به موضوع قبلی باز می‌گشت و می‌گفتند از اول مذاکره کنیم.  رئیس سازمان انرژی اتمی خاطر‌نشان کرد: من یک بار به آقای مونیز که طرف مذاکره‌کننده بود گفتم این روش مذاکره نیست و برگشت بر روی موضوعاتی که تصمیم مشترک گرفته شده است امر منطقی و منصفانه‌ای نیست، البته این را من در بعد فنی عرض می‌کنم. صالحی سپس با اشاره به پیش رفتن مذاکرات و عملکرد طرف مقابل در تعهدات خود به برجام تصریح کرد: من نباید وارد این موضوع شوم، حالا دوباره ممکن است عزیزی ناراحت شود اما در برجام طرف مقابل متعهد شده است کاری نکند که با روح برجام در تضاد باشد.  رئیس سازمان انرژی اتمی به وضع قانون روادید در کنگره آمریکا پس از برجام اشاره کرد و گفت: حالا من این را می‌توانم بگویم و دوستی نمی‌تواند به من اعتراض کند که مثلاً آقا شما وزیر اقتصاد یا رئیس بانک مرکزی یا وزیر امور خارجه نیستید چرا که حداقل از نظر علمی 40 سال استاد دانشگاه هستم، لذا این را می‌توانم بگویم‌.  اشاره صالحی به اظهارات عتاب‌آلود حسن روحانی نسبت به او در نشست خبری 16 اسفند سال گذشته است. پس از آنکه علی‌اکبر صالحی درباره بدعهدی آمریکا نسبت به اجرای تعهدات خود بویژه در حوزه از سرگیری تجارت بانک‌ها با ایران انتقاداتی را مطرح کرد، حسن روحانی در نشست خبری درباره این اظهارات او گفت:  در زمینه مسائل اتمی آقای صالحی هرچه بگوید درست است و ایشان وزیر اقتصاد و رئیس کل بانک مرکزی نیست، وزیر امور خارجه هم الآن نیست، ایشان مسؤول سازمان انرژی اتمی است.
اوضاع، قبل از برجام بهتر بود
رئیس سازمان انرژی اتمی در ادامه اظهارات خود به برخی بدعهدی‌های آمریکا در حوزه‌های علمی اشاره کرد. او گفت: پیش از این دانشگاه‌های ما با دانشگاه‌های خارج در تماس بودند و تزهای مشترک داشتند و بویژه دانشمندان اروپایی به راحتی به ایران می‌آمدند و در کارگاه‌های فنی، آموزشی و تحقیقاتی مشارکت داشتند و این در حالی بود که هیچ مساله‌ای در رفت و آمد آنها وجود نداشت. صالحی گفت‌: هم‌اکنون و پس از پیش آمدن قضایای روادید، تعداد زیادی از دانشمندان اروپایی که مقداری احتیاط می‌کنند از آمدن به ایران استنکاف دارند‌. وی تصریح کرد: به قول دانشگاهی‌ها این یعنی وضعیت آنها پیش از برجام بهتر از پس از برجام بوده است. رئیس سازمان انرژی اتمی همچنین درباره مقالات علمی دانشگاهی نیز گفت: پیش از برجام کشورهای دیگر در انتشار مقالات دانشمندان ایرانی به دلیل تحریم‌ها و مشکلات نقل و انتقالات مالی مقداری مشکل آفرینی می‌کردند؛ قرار بود پس از برجام این موضوع حل شود اما همان وضعیت کماکان پابرجاست. صالحی با اشاره به مذاکره چندی پیش خود با مونیز تصریح کرد: بنده نمونه‌ای از این مشکل ایجاد شده را با خود بردم و به آنها اعلام کردم اینطور نمی‌شود که دیگر تعداد قابل‌توجهی از مقالات دانشمندان کشور ما نه به خاطر اصل ماهیت علمی آنها بلکه به خاطر قوانین اوفک که به صراحت به آن اشاره کرده‌اند، چاپ نشود. رئیس سازمان انرژی اتمی افزود: آقای مونیز با مشاهده این نمونه با به کار بردن کلمه‌ای این اقدام را بسیار غیرمنطقی خواند و گفت‌ این موضوع را پیگیری خواهد کرد که البته واقعا نیز پیگیری و این موضوع را به وزارت خارجه آمریکا منعکس کرد.  صالحی گفت: آمریکا بدعهدی می‌کند که حداقل در یکی، دو قسمت که اشاره کردم این نوع بدعهدی وجود دارد‌. وی خطاب به طرف مقابل خاطرنشان کرد: یعنی چه که شما قانون روادید را می‌گذارید؟ یعنی چه که مقالات دانشمندان ما را چاپ نمی‌کنید؟ یعنی چه که برخی محدودیت‌ها را در فضای تبادلات علمی برقرار کرده‌اید؟ صالحی همچنین تاکید کرد: این اقدامات با روح برجام در تناقض است چرا که عیناً در برجام آمده است نباید هیچ قدمی در تضاد با اصل برجام برداشته شود.

محمد  علی‌بیگی: بی‌بی‌سی فارسی سی‌ویکم ماه مه(11 خرداد سال جاری) برنامه‌ای از «کامبیز فتاحی» پخش کرد با موضوع «تماس‌های پشت پرده، وعده‌های توخالی و دوستی‌های مصلحتی [امام خمینی(ره)] با 2 رئیس‌جمهور دموکرات آمریکا، کارتر و کندی».
بی‌بی‌سی فارسی در این گزارش، قصد داشت ناگفته‌های غریبی را از کارنامه سیاسی امام آشکار کند، امامی که به گفته بی‌بی‌سی: «طرفدارانش سازش‌ناپذیرش می‌خوانند. او[=امام] می‌گفت: آمریکا شیطان بزرگ و خبیث است و تمام گرفتاری‌های ایران از آمریکاست».
این برنامه واکنش‌هایی برانگیخت ولی مهم‌تر از واکنش‌ها، خط خبری و تحلیلی بی‌بی‌سی بود. بی‌بی‌سی ابتدا تلاش کرد برای ارتباط امام و آمریکا سابقه‌ای دیرین بتراشد و در نهایت دوباره بحث را به ارتباط انقلابیون با آمریکا در دی و بهمن 57 کشاند.
سر «ریدر بولارد» سفیر وقت انگلیس (1946-1942 مقارن جنگ دوم جهانی‌) در ایران، راجع به نظر عمومی مردم ایران نسبت به انگلستان و نقش بی‌بی‌سی در تغییر آن می‌نویسد:
«این واقعا تاسف‌آور بود که درست زمانی که ما احتیاج به همراهی و مساعدت مردم ایران داشتیم[آستانه اشغال ایران توسط قوای متفقین] آنها به سرزنش ما بپردازند و از اینکه حامی شاه مورد تنفرشان[رضاشاه] بودیم، اظهار گله‌مندی بنمایند. ولی این وضع دیری نپایید، زیرا ما توانستیم با آغاز پخش برنامه‌های فارسی از لندن و دهلی تا حدود زیادی بر این مشکل فائق آییم و با تکذیب شایعات بی‌اساس و مطرح نمودن و پاسخ گفتن به بسیاری سوالات مربوط به رضاشاه، ذهن مردم را نسبت به حقایق روشن کنیم». (بولارد: 1362، ص55 و56)
پس احتمالاً هدف بی‌بی‌سی فارسی از پخش چنین گزارش‌ها و کشف(!) چنین اسنادی، صرفاً روشن کردن ذهن مردم نسبت به حقایق(!) است. پس کمی به بررسی حقایق می‌پردازیم.
«کامبیز فتاحی» که بنیامین نتانیاهو مهرماه 92 در گفت‌وگو با او از ممنوعیت پوشیدن شلوار جین در ایران گفته بود،
13 آبان سال گذشته (4 نوامبر 2015) نیز طی گزارشی، با استناد به اسنادی که- به ادعای او- تازه از طبقه‌بندی ایالات متحده خارج شده، چنین می‌آورد:
«بنا بر اسنادی که بتازگی در آمریکا از حالت طبقه‌بندی خارج شده است، رهبر انقلاب[امام خمینی] چند روز پیش از آنکه از نوفل‌لوشاتو به تهران بازگردد [۲۷ ژانویه ۱۹۷۹/ 7 بهمن ۱۳۵۷] به دولت کارتر پیام شخصی محرمانه‌ای می‌فرستد که در آن از یک طرف به طور تلویحی تهدید به اعلان جهاد و از طرف دیگر دست دوستی و همکاری به‌سوی کارتر دراز می‌کند».
البته این اسنادی که فتاحی به آنها اشاره کرده، به هیچ‌وجه نویافته نبودند و «گری سیک»(مشاور ارشد کاخ سفید در امور ایران و همکار برژینسکی) گزارشی از آنها را در کتاب خود:
Sick Gary, All Fall Down: America’s Fateful Encounter With Iran, 1985, I.B.Tauris Publishing Company.
آورده است و البته کتاب مهجوری هم نیست و 10 سال پیش از گزارش فتاحی، به فارسی ترجمه و توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی به چاپ رسیده: سیک، گری، همه‌چیز فرومی‌ریزد، ترجمه علی بختیاری‌زاده، 1384.
علاوه بر آن «ویلیام سولیوان» آخرین سفیر ایالات متحده در ایران، که اصرار او بر «لزوم ارتباط آمریکا با انقلابیون» باعث اعلام عدم اعتماد کاخ سفید به وی شد نیز گزارش‌های ملاقات «یزدی» با «زیمرمن» را در فصلی به‌نام «مأموریت الیوت» نقل کرده. این کتاب هم قبل از کتاب گری سیک، در 1981 با نام: Mission To Iran, The Last U.S Ambassador به چاپ رسیده و با 2 ترجمه، چه به‌صورت مستقل چه همراه با خاطرات پارسونز(سفیر وقت انگلیس در ایران) مجموعاً 8 بار در ایران تجدید چاپ شده که نخستین چاپ آن1361 و آخرین آن 1393 بوده است.
علاوه بر اینها دکتر یزدی هم در جلد سوم کتاب خاطراتش گزارشی مفصل از دیدارهایی که با نماینده آمریکا داشته، به دست می‌دهد(صص274 تا 290) که قبل از انتشار خاطرات دکتر یزدی هم در کتاب معروف سرهنگ نجاتی «تاریخ مبارزات و تحولات ۲۵ساله از مرداد ۳۲ تا بهمن ۵۷» به چاپ رسیده بود.
پس کامبیز فتاحی در یافتن اسناد قدیمی و مشهور و جا زدن آنها به‌جای اسناد نویافته، مهارت و سابقه جالبی دارد ولی این سند جدید حتی «سند» هم نبود، یعنی هیچ سندی از مکاتبه امام با سفارت آمریکا یا هیچ سندی از پیغام‌رسانی مرحوم آیت‌الله کمره‌ای به سفارت آمریکا در دست بی‌بی‌سی نبود. ادعای بی‌بی‌سی آن بود که هم‌‌درس قدیمی امام[آیت‌الله کمره‌ای] آبان‌ماه 42 پیغامی از جانب امام برای سفارت آمریکا می‌برد به این مضمون که «ما با منافع آمریکا در ایران مخالفتی نداریم». آنچه بی‌بی‌سی فارسی به عنوان سند درج کرده، یک بولتن مورخ مارس ۱۹۸۰ است[18سال بعد از سند فرضی] که سیا به عنوان «تحلیلی درباره مخالفت علما با رژیم شاه و علل وقوع انقلاب» منتشر کرده است، نه یک سند.
اما پس از این برنامه، بی‌بی‌سی فارسی به صرافت سندسازی و مستند کردن این ادعا افتاد و با خلط ادعاهای مربوط به سال42 و 57 باهم، تلاش کرد ارتباط امام و انقلابیون با آمریکا را به «هزاران برگه سند وزارت خارجه آمریکا، سازمان سیا و برخی سازمان‌های اطلاعاتی دیگر آمریکا» مستند کند. البته جای سوال باقی ا‌ست که اگر هزاران سند از چنین ارتباطاتی در دست بوده، اساساً «کشف!» یک سند جدید یا برنامه‌سازی بر مبنای یک سند کشف نشده، چه محلی از اعراب داشته؟ بهتر نبود از همان هزاران سند پیشین برای چنین برنامه‌ای استفاده می‌شد؟
وقتی سندی دال بر ادعای مربوط به سال 42 موجود نبود، بی‌بی‌سی سعی کرد به سال 57 بپردازد و با صدای بلندتری از مذاکرات سال 57 حرف بزند و در برنامه «صفحه2 آخر هفته» با دعوت از «فتاحی»، «بروجردی»، «میلانی» و «گری‌سیک»، چنین کرد.
اما ماجرای ملاقات‌های انقلابیون با آمریکا در سال 57 چیست؟ آیا انقلابیون به کمک آمریکا برای پیروزی انقلاب چشم داشتند؟ گزارش‌هایی که تاکنون از این دیدارها منتشر شده، مساله را روشن می‌کند. همان‌طور که آمد، مفصل‌ترین صورت این ملاقات‌ها در جلد سوم خاطرات دکتر یزدی منتشر شده ‌است. این گزارش‌ها نشان می‌دهد علاوه بر پیام رسمی کارتر که توسط نمایندگان «ژیسکاردستن»(رئیس‌جمهور وقت فرانسه) به امام رسانده شد و پاسخ امام به آن در جلد 5 صحیفه امام آمده است، 5 ملاقات نیز بین «یزدی» و «وارن زیمرمن»، رایزن سیاسی سفارت آمریکا در پاریس، صورت گرفته است. در این ملاقات‌ها نکته جدیدی نسبت به آنچه طرفین از یکدیگر می‌دانسته‌اند یا در اظهارنظرهای رسمی گفته‌اند، مطرح نشده، همانطور که «سولیوان» و «یزدی» هر دو اذعان کرده‌اند:
مطالبی که از آنها[این تماس‌ها] دریافت شد، قبلاً از طریق پیگیری مطالب روزنامه‌ها و مطبوعات بین‌المللی، کم و بیش به‌دست آمده بود.(یزدی، ص290) همچنین جواب‌های داده شده به نماینده دولت آمریکا چیزی بیشتر از آنچه در مصاحبه‌ها و بیانیه‌های علنی مطرح شده بودند، نبود.(همان)
چون دستور العمل وی[زیمرمن] محدود بود و به علاوه از اوضاع داخلی ایران هم اطلاعات زیادی نداشت، این تماس‌ها چندان مفید واقع نشد. با وجود این برداشت کلی با نتایجی که ما در تهران به‌دست آورده بودیم یکسان بود و اطرافیان آیت‌الله هم از احتمال برخورد بین مردم و نظامیان نگران بوده و علاقه‌مند به جلوگیری از چنین برخوردی بودند(سولیوان، ص231).
به علاوه مشخص نیست دکتر یزدی رأسا طرف ملاقات بوده یا نمایندگی امام را بر عهده داشته است. آنطور که یزدی نوشته است: «هارولد ساندرز»(معاون وزیر خارجه آمریکا) طی تماس با او، تقاضای «ملاقات بین نماینده رسمی دولت آمریکا با نماینده‌ای از جانب آقای خمینی» را مطرح می‌کند و امام «فقط» شخص یزدی را به این کار مأمور می‌کنند و در مقابل درخواست دکتر یزدی مبنی بر همراه بردن شخص دیگری در این تماس‌ها، مطلب را غیرضروری دانسته‌اند.(یزدی، ص274)
گری‌سیک و سولیوان هم چیزی مبنی بر ارتباط با «نماینده رسمی امام» ننوشته‌اند بلکه: «کارتر در 14 ژانویه، وارن زیمرمن رایزن سیاسی ایالات متحده در پاریس را مأمور کرد تا با «ابراهیم یزدی»دیدار و مذاکره کند».(سیک، ص215)
در پاسخ به پیشنهاد من برای تماس با اطرافیان آیت‌الله خمینی در پاریس، وزارت خارجه آمریکا از سفارت ما در پاریس خواست با ابراهیم یزدی تماس برقرار کند.(سولیوان، ص230)
به‌رغم اینکه مشخص نیست آیا دکتر یزدی نمایندگی امام را بر عهده داشته یا نه، آنچه مسلم است، محتوای این تماس‌ها به‌هیچ‌وجه جنبه مذاکره یا مصالحه نداشته، چه رسد به ادعای «دست دوستی دراز کردن».
البته سال 57 افراد متعددی به نمایندگی از گروه و دسته خود یا به نمایندگی از انقلابیون مذاکراتی کرده‌اند. ژنرال هایزر، مامور آمریکا برای کودتا در تهران، در یادداشت‌های مربوط به 21 دی‌ماه 57(11ژانویه 1979) می‌نویسد: «لازم بود بدانیم جایگاه خمینی کجاست. برای ما مسئله اصلی در انتهای زنجیره حوادث ایران همین بود. باید می‌فهمیدیم، زیرا سولیوان(آخرین سفیر آمریکا در ایران) و افرادش کارهای زیادی با اپوزیسیون انجام داده بودند».(هایزر، ص80)
سولیوان هم در مواردی برقراری ارتباط با گروه‌ها و اشخاص را تایید صریح یا ضمنی می‌کند، از جمله دیدار با بازرگان، که خود را نه نماینده انقلابیون، بلکه نماینده نهضت آزادی معرفی می‌کرد. یا آیت‌الله «موسوی‌اردبیلی» که بازرگان او را نماینده عناصر مذهبی انقلاب معرفی می‌کند.(سالیوان، ص251)
به‌علاوه دکتر یزدی می‌نویسد در ملاقات پنجم بین او و زیمرمن، زیمرمن چنین گفته: اشخاصی مدعی هستند نماینده آیت‌الله خمینی‌اند و به بعضی اشخاص در دولت یا بعضی تجار آمریکایی مراجعه کرده‌اند. ما می‌خواهیم بدانیم آیا چنین امری صحت دارد؟(یزدی، ص288)
نتیجه اینکه افراد متعددی، خود را نماینده انقلاب معرفی می‌کرده‌اند و این البته در شلوغی انقلاب، امر عجیبی هم نیست.
به‌هرحال اگر هم مذاکره رسمی بین ایالات متحده و نماینده‌ای از طرف امام صحت داشته باشد، احتمالاً همین مذاکره
«یزدی- زیمرمن» بوده. چنانکه سیک می‌نویسد: دیدار زیمرمن با یزدی، نخستین تماس رسمی ایالات متحده با یکی از یاران آیت‌الله خمینی بود.(سیک، ص218)
در این مذاکره نیز هیچ پیشنهادی در جهت بده‌بستان‌های سیاسی نشده و هیچ نشانی از تفاهم دیده نمی‌شود الا در یک مورد که از قول سولیوان، پیش‌تر نقل شد: توقف کشتارها.
نکته جالب این است که شاه تا زمانی که در ایران بوده از تمام خطوط تماس بین آمریکا و مخالفان مطلع بوده و حتی پیش از انجام طرح «الیوت»[ملاقات فرستاده ویژه آمریکا با امام در پاریس] شاه توسط سفیر آمریکا از ماجرا مطلع بوده و آن را راه نفوذ در انقلابیون می‌دانسته و با لغو ماموریت الیوت در آخرین لحظه، شاه از شنیدن خبر لغو ماموریت برمی‌آشوبد و از سفیر [سولیوان] می‌پرسد: «آمریکا چطور می‌خواهد در این اشخاص نفوذ کند بی‌آنکه حاضر به صحبت و تماس با آنها باشد؟»(سولیوان، ص239)
چیزی که در نهایت کار انقلاب را پیش می‌برد، نه مذاکره با طرف آمریکایی بلکه تأثیر اعلامیه‌های امام و عملکرد انقلابیون در جلوگیری از کودتا و بیرون کردن «هایزر» از ایران است. آنچه مسلم است و از نوشته‌های آمریکایی‌ها(هایزر، سولیوان، سیک و...) برمی‌آید، این است که آمریکا به‌رغم تلاش در جهت مذاکره و ایجاد خط ارتباطی مستقیم، بشدت به دنبال ایجاد کودتا برای حفظ منافعش در ایران بوده. تا جایی‌که برژینسکی حتی پس از خروج هایزر از ایران و اعلام بی‌طرفی ارتش هم ناامید نشده به دنبال اجرای کودتای نظامیان بود ولی پس از شنیدن گزارشات متعدد از عدم امکان آن «برژینسکی با بی‌میلی تمام نظر سایر اعضا را مبنی بر عدم امکان کودتا توسط ارتش ایران پذیرفت و دیگر سخنی در این زمینه به میان نیاورد».(سیک، ص240)

گروه فرهنگ و هنر: آیین رونمایی از تیزر سینمایی «رویای نیمه شب» با حضور عوامل فیلم امروز برگزار می‌شود.  «رویای نیمه شب» به کارگردانی اصغر عباسی با بازی عباس غزالی، مهدی فقیه، سیما خضرآبادی، ثریا قاسمی، متین ستوده و ماه چهره خلیلی، تیزری سینمایی برای معرفی و تبلیغ کتاب «رویای نیمه شب» است. رمان «رویای نیمه ‌شب» اثر مظفر سالاری، از انتشارات کتابستان معرفت است که به‌ عنوان کتاب چهارمین دوره مسابقه کتابخوانی کتاب‌ و زندگی معرفی شده است. به این بهانه با تهیه‌کننده و بازیگر تیزر سینمایی «رویای نیمه‌شب» گفت‌وگویی کوتاه درباره فرآیند تولید این اثر داشته‌ایم. گفت‌وگویی با احمد ذوعلم تهیه‌کننده و گفتاری از عباس غزالی را درباره این اثر در زیر می‌خوانید.
 ایده تولید تیزر سینمایی برای معرفی کتاب برای نخستین بار توسط شما اجرایی شد؟
درباره استفاده از ظرفیت سینما در جهت معرفی کتاب‌های خوب، نمی‌توانم ادعا کنم ایده ایده ماست اما اینکه بخشی از یک کتاب را در قالب فیلم سینمایی تولید کنیم، فکر نمی‌کنم کسی پیش از ما این را عملیاتی کرده باشد. در کشورهای دیگر هم نمونه مشابهی را سراغ ندارم.
 «رویای نیمه‌شب» دومین کاری است که به این شکل ساخته می‌شود؟
در مجموعه شیرازه کارهای کوچک در این حوزه زیاد انجام شده اما در قالب تیزر سینمایی «رویای نیمه‌شب» دومین کار ماست.
 بازیگران و هنرمندان از این ایده استقبال می‌کنند؟
ما به شکلی حرفه‌ای در این حیطه فعالیت می‌کنیم. وقتی با بازیگران مذاکره می‌کنیم استقبال می‌کنند بعد که متوجه می‌شوند برای تبلیغ و ترویج یک کالای فرهنگی مثل کتاب هست، با نگاه متفاوت و متعهدانه‌ای نسبت به کار مواجهه می‌کنند و برایشان اهمیت دارد. هم متن و هم خود کار و ایده اینکه برای تبلیغ کتاب تیزر سینمایی تولید شود، برای آنها جذاب است، چرا که اگرچه عنوان کار تیزر سینمایی است اما جنبه تبلیغاتی برای کالای فرهنگی دارد.
 آمار مشخصی از تأثیر تولید و توزیع این تیزرها و درباره فروش کتاب‌ها دارید؟
درباره «دختر شینا» تا قبل از ساخت تیزر سینمایی در قالب مسابقه کتاب و زندگی، 70هزار نسخه فروش رفته بود اما بعد از پخش تیزر 80هزار نسخه دیگر فروش رفت، این اثر محسوس است بویژه برای کتابی که چند سال از انتشار آن می‌گذرد. البته دختر شینا به خودی خود اثر خوبی بود و موضوع، مخاطب را ترغیب می‌کرد.
 برای آینده این حوزه کاری را در نظر دارید؟
کتاب و زندگی تاکنون 4دوره‌اش برگزار شده و ان‌شاءالله باز هم برگزار خواهیم کرد. بنا داریم از امکانات، ابتکارات و ظرفیت‌های جدید استفاده می‌کنیم تا مخاطب نیز ترغیب شود. ممکن است بعد از ایده تیزر، ایده مستند را پیگیری کنیم. ممکن است مستندی را با محوریت یک کتاب بسازیم. کار دیگری که در حد ایده مطرح است تولید فیلم سینمایی با محوریت کتاب هست یعنی کتاب در یک فیلم سینمایی طوری محور باشد که مخاطب بعد از تماشای فیلم، سراغ خریدن و مطالعه کتاب نیز برود.
 می‌شود اینطور گفت که این ایده‌ها در پازل تولید «پیوست فرهنگی» برای آثار فرهنگی است؟
بله! قالب‌های مختلف هنری باید هم‌افزایی کنند چون این فعالیت علاوه بر ترویج کالای فرهنگی، به اقتصاد فرهنگ هم کمک می‌کند. در سینما، فروشگاه‌های فرهنگی، هنرهای تجسمی و موارد دیگر می‌توانند به اقتصاد یکدیگر کمک کنند. مثلا وقتی یک فیلمی پرفروش می‌شود از المان‌ها، بازیگرها و عوامل آن می‌توان در جهت تبلیغ کالاهای فرهنگی دیگر استفاده کرد. این مستلزم این است که تهیه‌کننده‌ها و ناشرها، پای کار بیایند و هم‌افزایی کنند تا بتوان کارهای بزرگی را رقم زد.

مهدی محمدی: حملات و انفجارهای پی در پی تروریستی در روزهای اخیر به پدیده‌ای آشنا در کشورهای مختلف منطقه و حتی در غرب بدل شده است. سرعت بالا، قدرت تخریب زیاد، پنهانکاری موفق اطلاعاتی، بازتاب رسانه‌ای گسترده و سرچشمه گرفتن از تروریسم وهابی ویژگی عمده همه این حملات است.
شواهد نشان می‌دهد سرویس‌های امنیتی و نهادهای مجری قانون در کشورهای غربی، و دولت‌ها در منطقه خاورمیانه، گرفتار نوعی عجز دسته‌جمعی در مقابل امواج جدید تروریسم شده‌اند و دورنمایی از اینکه راهی برای برون‌رفت از این وضعیت پیدا کرده باشند هم دیده نمی‌شود.
حملات روز 8 تیر در فرودگاه استانبول با 45 کشته نشان داد در حالی که دولت اردوغان خیال می‌کرده مشغول تضعیف اسد است، داعش در سرزمین ترکیه رشد کرده است. حمله به رستوران محل تردد خارجیان در داکا، پایتخت بنگلادش با 20 کشته که از مدلی مشابه حملات در پاریس، سن برناردینو و اورلاندو تبعیت می‌کرد، به نوعی از بی‌معنا شدن مرزهای جغرافیایی در مقابله با پدیده  تروریسم حکایت می‌کند. انفجار انتحاری کامیون در منطقه شیعه‌نشین در حومه بغداد با دست‌کم 200 کشته، و حملات به مرقد فرزند امام هادی‌(ع) در سامرا، مستقیما از افزایش وزن حملات انتحاری در سبد تحرکات تروریستی حکایت می‌کند و حملات در عربستان سعودی به دیپلمات‌های آمریکایی، نمازگزاران شیعه و یک پست امنیتی در شهر مدینه نشان‌دهنده آن است که پدیده «بازگشت به مبدا» از این پس به اصلی‌ترین چشمه تولید بحران‌های امنیتی در کشورهایی بدل خواهد شد که تا پیش از این محل تربیت یا کریدور انتقال تروریست‌ها به کشورهای دیگر بوده‌اند.
اطلاعات مربوط به این حملات هنوز به طور کامل منتشر نشده و شاید تا سال‌ها نشود. بخش کوچک‌تر مساله به فرهنگ رازداری سرویس‌های امنیتی یا ملاحظات حفاظتی مربوط می‌شود اما بخش بزرگ‌تر در واقع ناشی از این است که دولت‌ها و جوامع مورد هجوم خودشان هم نمی‌دانند دقیقا چه اتفاقی افتاده است.
ارزیابی‌های امنیتی که کارشناسان مختلف با رویکردهای گوناگون – وگاه متعارض با هم - به عمل آورده‌اند نشان می‌دهد روی هم رفته، عوامل زیر در بازگشت تهاجمی پدیده تروریسم به محیط امنیتی جهان موثر بوده است:
1- روندهای رادیکال شدن  – که یک شهروند ظاهرا معمولی را بدل به تروریست می‌کند - بویژه تحت تاثیر فساد، تبعیض، نارضایتی‌های فزاینده اجتماعی، شکاف میان خرده‌فرهنگ‌ها و فاصله عمیق میان دولت‌ها و ملت‌ها، سرعت گرفته است.
2- ارتباطات جهانی در بستر اینترنت و شبکه‌های اجتماعی روندهای رادیکال شدن را متکثر، مرتبط، تشدیدشونده و امن کرده است. دسترسی آسان به سلاح نیز بر خشونت آن افزوده است.
3- گروه‌های تروریستی در سرزمین‌های تحت سیطره خود تحت فشار قرار گرفته‌اند و این امر هم آنها را انتقامجو‌تر کرده و هم پدیده «بازگشت به مبدا» را در میان آنها رواج داده است. اگر فقط یک‌دهم 30 هزار تروریست خارجی که اکنون در عراق و سوریه به سر می‌برند تصمیم به بازگشت به سرزمین‌های اصلی خود بگیرند، سیلی از تروریسم در منطقه خاورمیانه به راه خواهد افتاد. ضمن اینکه این گروه‌ها اکنون نیاز غیرقابل مهاری به قدرتنمایی با هدف انکار اضمحلال خود دارند.
4- دولت‌های منطقه همچنان به نحو فزاینده‌ای از گروه‌های تروریستی به عنوان ابزار پیشبرد سیاست‌های منطقه‌ای خود استفاده می‌کنند. این روند رو به افزایش بوده و ائتلاف میان سعودی و اسرائیل با هدایت و اشراف آمریکا آن را به مرحله خطرناکی رسانده است. اما کنترل و حتی اشراف اطلاعاتی این دولت‌ها بر تروریست‌ها نیز به هیچ وجه کامل نیست و در موارد متعدد می‌توان گفت تروریسم وهابی «از دست در رفته است».
5- و مهم‌تر از همه، ایدئولوژی وهابی- تکفیری که می‌تواند به سرعت شهروندان عادی را به تروریست‌هایی خطرناک بدل کند، نه فقط مهار نشده بلکه خزانه‌های انباشته از دلار برخی کشورهای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای و ابزارهای اطلاعاتی - نظامی آنها را هم در اختیار گرفته است.
این عوامل بیش از آنکه خود به خود ایجاد شده باشد، برنامه‌ریزی‌شده است و قبل از آنکه دولت‌ها را هدف بگیرد، ملت‌ها را نشانه گرفته است. این روند محصول فقدان استراتژی نیست بلکه علامت درهم فرورفتگی حجم بزرگی از راهبردهای گاه متناقض از سوی دولت‌های مختلف درباره موضوعات و مناطق جغرافیایی واحد است که همه آنها در این جمع‌بندی مشترکند که تروریسم وقتی دیگران را هدف بگیرد خوب و تنها وقتی بد است که به جانب خودشان بیاید. با این وضعیت، می‌توان پیش‌بینی کرد در آینده نزدیک، این وضعیت وخیم‌تر خواهد شد و اصلاحات سیاسی- امنیتی- اجتماعی لازم برای پیشگیری از آن همچنان دشوار و در مواردی پیچیده است که امیدی به آغاز و تکمیل آن در میان‌مدت نیست.
پدیده بسیار مهم و جالب توجه در این میان اما این است که ایران از این سیل ویرانگر تقریبا به طور کامل مصون مانده است. تروریست‌ها در همه جای منطقه و حتی در غرب پیروز می‌شوند اما در ایران شکست می‌خورند. در تمام مدت 6 سال گذشته که منطقه در آتش تروریسم می‌سوزد حتی یک حمله موفق در ایران وجود نداشته، آن هم در حالی که ایران بیش از هر کشور دیگری در منطقه درگیر مبارزه مستقیم با تروریست‌هاست. این سوال مهم و بسیار جدی است: چرا ایران امن باقی مانده و تروریست‌ها حتی به آن دست نیز نیافته‌اند، چه رسد به آنکه بر آن غلبه کرده باشند؟
داده‌های رسانه‌ای برای تحلیل موضوع کافی نیست و داده‌های غیررسانه‌ای نیز به کار تحلیل‌های علنی نمی‌آید. فراتر از داده‌های خرد اما، علت‌های راهبردی وجود دارد که امنیت راهبردی ایران در شرایط ناپایداری فزاینده امنیتی در منطقه و جهان را می‌توان از آنها نتیجه گرفت.
1- حضور پیشگیرانه نظامی - اطلاعاتی ایران در مقابله با تروریست‌ها فراتر از مرزها، هم موجب اشراف در مبدأ به تحرکات تروریست‌ها شده و هم امکان برخورد در مبدأ با آنها را فراهم آورده است. استقرار در عراق و سوریه یک شبکه اشراف و پیشگیری تقریبا کامل ایجاد کرده است که به ایران امکان می‌دهد با سرعت بسیار بالا دریابد تروریست‌ها چه طراحی‌ای علیه آن انجام داده‌اند و این طراحی را هزاران کیلومتر فراتر از مرزهای خود خنثی کند. ضمن اینکه آشنایی از نزدیک به سبک کار و شگردهای گروه‌های تکفیری- وهابی در سوریه و عراق، شیوه کشف و برخورد ایران را کاملا کارآمد کرده است.
2- ایران تنها کشوری است که در نبرد واقعی با تروریسم قرار دارد، بنابراین تروریست‌ها می‌دانند توان پاسخ‌دهی ایران به هر نوع تعرض تروریستی تا چه حد بالاست. ریسک عملیات در ایران در حالی که نیروهای ایرانی دسترسی تقریبا مستقیم به همه مراکز تجمع تروریست‌ها دارند، برای گروه‌هایی که هدف آنها صرفا قدرتنمایی و گرفتن زهر چشم است، می‌تواند تبعاتی ویرانگر داشته باشد.
3- توانمندی امنیتی ایران در اثر پیچیده و کارآمد شدن فزاینده جامعه اطلاعاتی- امنیتی در مواجهه با دشمنانی پای کار و بسیار خطرناک طی بیش از 3 دهه بشدت رشد کرده است. شبکه در هم تنیده روابط امنیتی میان بازوهای محور مقاومت به مرکزیت ایران باعث شده برخی از مهم‌ترین مشکلاتی که اکنون جهان در مقابله موثر با پدیده تروریسم گرفتار آن است، در اینجا عملا حل شده باشد. ایران به دلیل حضور مستقیم زمینی در صحنه‌های نبرد با تروریست‌ها، به هیچ وجه مشکل جمع‌آوری اطلاعات ندارد. به دلیل همپیمانی قدرتمند و اتحاد تاریخی با دیگر اجزای محور مقاومت، مشکلات حفاظتی مربوط به تبادل و به اشتراک‌گذاری اطلاعات را مدت‌هاست پشت سر گذاشته است و از همه مهم‌تر، در قلب مجموعه بسیار نیرومندی از بازوهای عملیاتی قرار دارد که در مقابل تروریسم کاملا یکپارچه عمل می‌کنند. الگوی همکاری‌های امنیتی که اکنون درون‌ محور مقاومت وجود دارد، یکی از بهترین مدل‌ها برای نوسازی سیستم امنیتی جهان است که البته می‌دانیم به این زودی‌ها امکان آن فراهم نخواهد شد.
4- جامعه ایرانی دارای حساسیت ویژه، همبستگی پایدار و اجماع قوی ملی در صیانت از امنیتی است که اکنون از آن برخوردار است. زمینه‌های اجتماعی تبدیل خود به خودی شهروندان به تروریست در ایران تقریبا به طور کامل وجود ندارد. تعداد ایرانی‌هایی که به منظور پیوستن به گروه‌های تروریستی از ایران خارج شده‌اند بسیار کم و تعداد آنهایی که درون ایران تحت تاثیر گروه‌ها یا دولت‌های تروریستی قرار گرفته‌اند از آن هم کمتر است. نوعی فرهنگ «قدرشناسی ملی از امنیت راهبردی» موجود در کشور در حال شکل گرفتن است که بدون نیاز به پلیسی شدن جامعه، همکاری دسته‌جمعی در مقابله با تروریسم – یا حتی خشونت‌های اجتماعی سطح پایین‌تر - را بشدت تقویت کرده است؛ گویی مردم خود بشدت مراقبند کشور آرام بماند. فرهنگ شیعی جامعه ایرانی توسل به خشونت علیه بیگناهان را بشدت تقبیح می‌کند و درون آن ابزارهایی نیرومند برای مهار هرگونه گرایش به سمت کشتار بیگناهان تعبیه شده است. گروه‌های تروریست سنتی دشمن ملت ایران نظیر منافقین تقریبا به طور کامل نابود شده‌اند و هیچ گروه تروریستی خارجی وجود ندارد که بتواند ادعا کند حتی یک سرمایه اجتماعی حداقلی در ایران دارد. شکاف‌های قومی- مذهبی در ایران همه در چارچوب ملیت ایرانی جایگیر و مدیریت شده و هیچ قومیت یا مذهبی در میان ایرانیان دعوت به تروریسم علیه ملت خود نمی‌کند. ابزارهای تولید خشونت نیز به‌سادگی در دسترس هیچ فرد یا گروهی نیست و از این حیث جامعه ایرانی در قیاس با کشورهای منطقه و حتی کشوری مانند آمریکا کاملا «پاک و امن» محسوب می‌شود.
5- از حیث استراتژی‌های امنیت ملی ایران هرگز به تروریسم به عنوان یک ابزار که می‌توان از آن برای پیشبرد برخی اهداف استفاده کرد نگاه نکرده است. ایران هرگز یک کریدور برای ترانزیت تروریسم نبوده،  بنابراین فضای داخلی ایران برای تروریست‌ها کاملا ناامن باقی مانده است. ایران نه به لحاظ ایدئولوژیک تروریست تولید می‌کند، نه به لحاظ امنیتی آنها را صادر می‌کند و نه از حیث سیاسی- ژئوپلیتیک هرگز دالانی برای عبور تروریست‌ها بوده است، بنابراین کل ایران برای تروریست‌ها به نوعی منطقه سرخ محسوب می‌شود که نه آن را می‌شناسند، نه پیوندی با آن داشته‌اند و نه حتی به لحاظ تاکتیکی به آن دسترسی پیدا کرده‌اند. این دقیقا باعث شده وضعیتی که کشورهایی نظیر ترکیه با آن مواجه شده‌اند در ایران کاملا بلاموضوع شود.    
6- و از همه مهم‌تر، ایران هرگز روابط خوبی با آمریکا نداشته و با رژیم صهیونیستی هم کاملا قطع ارتباط بوده است. شاید تعجب کنید اما پیوند سیاسی- اطلاعاتی با آمریکا و اسرائیل (و اکنون می‌توان اضافه کرد انگلیس و عربستان سعودی) یکی از اصلی‌ترین ریشه‌های آسیب‌پذیری امنیتی کشورهای منطقه است. تروریسم ابزار آمریکا و اسرائیل برای پیشبرد سیاست‌های منطقه‌ای‌شان است و وقتی تصمیم به استفاده از آن گرفته شود کشورهایی که درهای خود را به روی آنها باز کرده و به نفوذ آنها به عنوان فرصت نگاه کرده‌اند نخستین قربانیان خواهند بود. امروز سرویس‌های اطلاعاتی بسیاری از کشورهای منطقه نمی‌توانند با تروریسم مبارزه کنند از جمله به این دلیل که تقریبا همه آنها شعبه‌ای از سازمان سیا هستند. ارتش‌های منطقه هم در مقابل تروریست‌ها عاجز شده‌اند چرا که ساختار اغلب آنها آمریکایی است و همه اسرار آنها نزد صهیونیست‌ها فاش شده است. وقتی رئیس سرویس امنیت داخلی اسرائیل به صراحت اعلام می‌کند ما نمی‌خواهیم داعش شکست بخورد، طفیلی‌های موساد نباید از خود توقع متوقف کردن سربازان موساد را داشته باشند. اینکه پدرخوانده‌های تروریسم به ایران دسترسی ندارند، یکی از رازهای اصلی امنیت راهبردی ایران است.

 

مهدی جابری: صغری، کبری، نتیجه! یک مکان تا آنجا در آتش می‌سوزد که موادی برای سوختن موجود باشد؛ هر پتروشیمی یک مکان است؛ بنابراین پتروشیمی بوعلی بالاخره خودش خاموش می‌شود! این تنها منطق، امید و تدبیر دولت برای مهار آتش‌سوزی در پتروشیمی بوعلی بود و البته آتش با همین منطق پس از 3 روز خاموش شد!
به گزارش «وطن امروز»، یکی از واحدهای پتروشیمی بوعلی سینا در بندر ماهشهر که عصر چهارشنبه دچار حریق شده بود، پس از 3 روز و البته با اذعان مقامات ارشد وزارت نفت به ناتوانی در مهار آتش، خود به خود خاموش شد تا فضا را برای ارسال نامه‌های تشکر و قدردانی دولتی‌ها از یکدیگر مهیا کند! رسانه‌های دولتی در حالی از عادی بودن شرایط و طبیعی بودن این حادثه سخن می‌گفتند که در مصاحبه‌های مدیران استانی و منطقه‌ای هیچ نشانه‌ای از امید و بهبود شرایط نبود. براساس همین نگرانی‌ها بود که بیژن نامدارزنگنه که در شهر دماوند حضور داشت، شبانه عزم سفر کرد و خود را از نزدیکی‌های آتشفشان خاموش دماوند به جهنم پتروشیمی بوعلی رساند تا شاید حضور او تاثیری در فروکش کردن زودهنگام شعله‌های آتش داشته باشد اما واقعیت این بود که آتش‌سوزی مهیب پتروشیمی ماهشهر با دستور وزیر نفت و مصاحبه‌های او خاموش نمی‌شد و اینجا شعار و ژست به کار نمی‌آمد و مهار آتش در انتظار تدبیر بود. این‌بار حتی «باد» هم به کمک دولت نیامد و مطابق اذعان مقامات محلی و آتش‌نشانان، شدت و جهت وزش باد موجب می‌شد بخش زیادی از 10  تن فومی که با هلیکوپترها روی آتش ریخته می‌شد به دلیل وزش باد به اطراف آتش برسد تا خود آتش!
زنگنه که لقب و عنوان «وزیر نفت مفت» را با خود همراه دارد، این‌بار از نزدیک شاهد دود شدن فرآورده‌های ارزشمند و کمیاب نفتی بود تا با چشم خود ببیند که ارزش واقعی نفت در این دولت چیست؟ در این میان، تنها مزیت و فایده حضور وزیر نفت در محل آتش‌سوزی این بود که او به برتری توان آتش بر تدبیر دولت پی برد و به این نتیجه رسید که وزارت نفت برای کنترل و مدیریت بحران ناتوان است؛ چه بحران اقتصادی و قیمت نفت و چه بحران آتش گرفتن فرآورده‌های کمیاب و استراتژیک نفتی! در هر دو بحران، این نفت است که می‌سوزد و تمام می‌شود!
 دیروز سیل، امروز آتش، فردا...
درماندگی وزارت نفت در پیروزی بر آتش پتروشیمی بوعلی، حامل این پیام نگران‌کننده است که دولت برای مقابله با بحران‌های سخت‌تر و حوادث گسترده‌تر چه برنامه‌ای دارد؟ ناتوانی دولت در مقابله با حوادثی که «غیرمترقبه» نام دارند، امروز دیگر بر کسی پوشیده نیست. در 3 سال گذشته شاهد وقوع چندین سیلاب بودیم که دولت در تمام آنها تقریبا ناکارآمد بود و تنها راه خلاص شدن و فرار برای دولت، این بود که سیلاب‌ها آنقدر مردم و خودروها را با خود ببرند تا خود به خود تمام شوند! در همین‌باره می‌توان به اظهارات عجیب مدیران دولتی در حوادث سیلاب اشاره کرد: «صداهایی از رودخانه برای درخواست کمک می‌شنویم اما به دلیل نبود سیستم روشنایی، امدادرسانی با کندی پیش می‌رود... برخی اعضای ستاد مدیریت بحران در مرخصی هستند... امدادرسانی با 2 ساعت تاخیر آغاز شد!» واقعیت این است که مدیریت بحران‌هایی همچون سیلاب، مستلزم مغتنم دانستن لحظه‌هاست و آغاز امدادرسانی با 2 ساعت تاخیر، یعنی مرگ ده‌ها و شاید صدها نفر! در همین‌باره می‌توان به بحران آلودگی هوا اشاره کرد که دولت برای مهار آن فقط دست به دامان «باد» شد و اگر وزش باد نبود، دولتی‌ها نمی‌توانستند به خاطر «پایان موقت آلودگی هوا در برهه‌ای از زمان» برای یکدیگر نامه تشکر و قدردانی ارسال کنند! امروز نیز ناتوانی و درماندگی دولت برای مدیریت آتش‌سوزی در یک واحد پتروشیمی، نشان می‌دهد که آتش هم مانند سیلاب و آلودگی هوا باید خود به خود خاموش شود و تا آنجا بسوزد و به آتش بکشاند که دیگر چیزی برای سوختن باقی نماند. در این حادثه نیز مانند یکی از حوادث سیلاب (که اعضای مدیریت بحران در مرخصی بودند)، مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی که به‌تازگی از سوی زنگنه منصوب شده، تا 2 روز بعد از حادثه در منطقه حضور نداشته است. شباهت دیگر این حادثه با سیلاب‌ها این بود که تأخیر در رسیدن امکانات و هماهنگ شدن نیروها و تجهیزات موجب گسترش بحران شد. مطابق تصاویر منتشر شده در وبگاه‌های وابسته به شرکت صنایع پتروشیمی، شروع آتش‌سوزی با یک انفجار و آتش‌سوزی محدود بود اما به خاطر ضعف مدیریتی و غیبت مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی ابعاد آن گسترده‌تر شد. بنابراین دولت از ریشه و اساس برای مدیریت بحران دچار مشکل و ضعف است؛ ضعفی که زنگنه به صراحت (و احتمالا ناخواسته) به آن اشاره کرده است: «عملیات مهار آتش فرمانده ندارد و باید هرچه سریع‌تر فرمانده‌ای متخصص و کاردان برای این عملیات انتخاب شود».
ژنرال به دنبال فرمانده!
«عملیات مهار آتش فرمانده ندارد»؛ این شاید واقعی‌ترین و پذیرفتنی‌ترین اظهارات زنگنه در  چند سال اخیر است! وزیر نفت در حالی بر ناتوانی در مهار آتش و نداشتن فرمانده در این عملیات اقرار می‌کند که تیرماه 1392 برای موجه نشان دادن تغییرات مدیریتی در مجموعه وزارت نفت گفته بود: «گروهبان‌ها باید جای خود را به ژنرال‌ها در صنعت نفت بدهند و افرادی باید وارد وزارت نفت شوند که حرفه‌ای و کاربلد باشند، بنابراین باید گروهبان‌هایی که الان سر کار هستند بروند کار گروهبانی کنند تا ژنرال‌ها کارها را انجام دهند!... در حال حاضر برخی افراد که برای سمت وزارت نفت مطرح می‌شوند به درد این کار نمی‌خورند و تعداد خیلی خیلی اندکی هستند که می‌توانند این کار را انجام دهند!» 3 سال از نیش و کنایه زنگنه به مدیران وقت وزارت نفت می‌گذرد؛ او به قول خود، ژنرال‌های نفتی را وارد وزارت نفت کرده است و اکنون انتظار می‌رود که ژنرال‌ها مشکلی در مدیریت بحران‌های کوچک نداشته باشند و بتوانند از گسترش بحران جلوگیری کنند اما حادثه‌ای که در سطح محدود در یکی از مخازن پتروشیمی بوعلی ماهشهر ایجاد شده بود خیلی زود تبدیل به یک نگرانی ملی شد. مهر در همین‌باره نوشته است: «در 3 سال گذشته بیش از ۷۰ مدیرعامل، معاون وزیر و مدیران ارشد صنعت نفت برکنار شده‌اند و همزمان با برکناری این مدیران، نه‌تنها مدیران معتبر و باتجربه صنعت نفت حاضر به بازگشت نشده‌اند که در طول چند ماه گذشته تعدادی از مدیران به دلیل اختلاف نظر با وزیر نفت برکنار شده یا استعفا داده‌اند. برهمین اساس، مدیرانی که جانشین شده‌اند، نام و نشانی از یک مدیر تمام‌عیار را نداشته و حتی از نظر سوابق کاری در رده‌های پایین‌تری قرار دارند. از سوی دیگر تاکنون وزارت نفت هیچ گزارش جامعی درباره تربیت مدیران نخبه و جوان ارائه نکرده است و در اکثر انتصابات انجام گرفته بویژه در طول ۶ ماه گذشته مدیران بازنشسته یا در آستانه بازنشستگی جایگزین مدیران قبلی شده‌اند».
پیام‌های تشکر و یک تضاد درونی!
در حالی که بحران آتش‌سوزی پتروشیمی بوعلی به اذعان مقامات محلی و شخص وزیر نفت، تقریبا بدون مدیر و فرمانده بود و نیز در شرایطی که اقدامات انجام شده برای مهار آتش بی‌فایده و کم‌اثر  بود، مدیران ارشد دولتی به تقدیر و تشکر از یکدیگر پرداخته‌اند. در همین باره حسن روحانی رئیس‌جمهور از وزیر نفت و عوامل دخیل در مهار آتش تشکر کرده است! احتمالا زنگنه اکنون با یک تضاد درونی مواجه است: چگونه می‌شود کنترل آتش و مدیریت بحران بدون فرمانده باشد اما در نهایت، همه از یکدیگر تشکر کنند! اما شاید وزیر نفت طبق یک سنت و روال اداری، موظف است که پیام تشکر را ابلاغ کند! ایرنا نوشته است: بیژن نامدارزنگنه روز شنبه در جمع عوامل شرکت‌کننده در مهار و خاموش کردن آتش در پتروشیمی بوعلی سینا، مراتب قدردانی دکتر حسن روحانی، رئیس‌جمهوری را ابلاغ کرد.

گروه بین‌الملل: کهنه‌سرباز آمریکایی مظنون واقعه هفتم جولای دالاس با هدف قرار دادن 5 پلیس به نشانه اعتراض به نژادپرستی حاکم بر ایالات متحده، موجی تازه از اعتراضات مسلحانه به سیاه‌کشی‌های حاکمان سفید راه انداخته است به طوری که فردای آن گزارش‌هایی از سوءقصد مهاجمان سیاه به جان پلیس‌های آمریکایی در ایالت‌های جورجیا، میسوری و تنسی منتشر شد.  روزنامه «یو‌اس‌ای‌ تودی» دیروز نوشت اداره‌های پلیس سراسر آمریکا به حالت آماده‌باش درآمده است. همچنین پس از تیراندازی‌های «دالاس»، اداره پلیس نیویورک، تدابیر امنیتی را افزایش داده و از افسران پلیس خواسته از انجام مأموریت‌های گشت‌زنی تک‌نفره خودداری کنند. این سلسله حوادث به قدری از نظر رئیس‌جمهور آمریکا مهم تلقی شده‌اند که او سفر مهم خود برای شرکت در اجلاس حیاتی ناتو و نشست‌های چاره‌اندیشی با رهبران اروپایی پس از بریگزیت را در ورشو نیمه‌کاره گذاشت و زود‌تر از موعد به کشور بازگشت و قرار است امروز در مراسم یادبود پلیس‌های کشته شده دالاس شرکت کند.  همچنین او دستور داده تمام پرچم‌های ساختمان‌های دولتی به مدت 5 روز به حالت نیمه افراشته درآیند که معنایی جز عزای عمومی ندارد. اما با آنکه مقامات فدرال تلاش دارند طغیان «میکا خاویر جانسون» 25 ساله- سرباز پیشین ارتش آمریکا در افغانستان- را در انتقام از پلیس‌های سفید به خونخواهی از قتل سیاهان بی‌گناه، اقدامی انفرادی توصیف کنند، به نظر می‌رسد بزرگ‌ترین حمله به پلیس در آمریکا طی 99 سال اخیر، تنها قله کوه یخی باشد که در اعماق جوامع تحت تبعیض سیاهان و رنگین‌پوستان ینگه دنیا جای دارد. طبق آمار بنیاد یادبود افسران پلیس ایالات متحده، حمله‌ای که پنجشنبه‌شب هفتم جولای در دالاس موجب مرگ 5 افسر و زخمی‌شدن 6 پلیس دیگر توسط تک‌تیرانداز تیره‌پوست شد، مرگبارترین حمله داخلی به نیروهای برقراری نظم و امنیت در این کشور از سال 1917 بوده است، یعنی از زمانی که انفجاری در پاسگاه پلیس میلواگی در شهر وسکانسین منجر به قتل 9 افسر شد و هیچ‌گاه عاملان آن دستگیر نشدند.  او و احتمالا یک تک‌تیرانداز دیگر که دستگیر شده ولی هویتش فاش نشده است، در حالی که تظاهرات اعتراضی سراسری در ایالات متحده علیه موج جدید کشتار سیاهان بی‌گناه توسط پلیس در مرکز شهر دالاس تگزاس و نزدیک ساختمان دادگستری در جریان بود، از فراز ساختمان یک پارکینگ طبقاتی 12 نیروی پلیس را در خیابان مجاور هدف قرار دادند که در نهایت 5 تن از آنان کشته شدند و 7 نفر به‌رغم جراحات وارده زنده ماندند. در حالی که سخنگوی پلیس دالاس در ابتدا از وجود 4 یا 5 مجرم در این حمله و حتی مونث بودن یکی از مهاجمان خبر داده بود اما از میان آنها تنها جانسون به دلیل ممانعت از تسلیم شدن با بمب کنترل از راه دور کشته شده است و بقیه زنده دستگیر شده‌اند اما کماکان جزئیاتی از آنها منتشر نمی‌شود. همزمان مقامات امنیتی سعی می‌کنند که اقدام کهنه‌سرباز سیاه را انفرادی معرفی کنند، مشابه داستانی که 2 سال پیش درباره یک مهاجم سیاه که 2 افسر پلیس را کشته بود بافته شد.  «جه جانسون» دبیر امنیت میهنی آمریکا، « گرگ ابوت» فرماندار ایالت تگزاس و «دیوید براون» رئیس پلیس شهر دالاس، همگی در اظهارنظرهای‌شان به فاصله 2 روز پس از حادثه تلاش کرده‌اند جانسون را یک مجرم تنها جلوه دهند.  با وجود گزارش دست‌کم 3 حمله مسلحانه به نیروهای پلیس توسط مهاجمان تیره‌پوست در 3 ایالت آمریکا تنها به فاصله یک روز از تیراندازی‌های دالاس، مقامات یادشده به شکلی مضحک از رفع خطر صحبت کرده و دامنه‌دار بودن حمله دالاس را رد کرده‌اند، حال آنکه باراک اوباما هزاران کیلومتر آن‌سو‌تر در ورشوی لهستان در نخستین مواجهه‌اش با این حمله آن را برنامه‌ریزی‌شده دانسته بود. این در حالی است که نیروهای امنیتی در تفتیش خانه پدری محل سکونت جانسون در مسکیت تگزاس، به مقادیری مواد ساخت بمب، جلیقه‌های ضدگلوله، اسلحه کمری، فشنگ و یک راهنمای مهارت‌های دفاع شخصی دست یافتند. در عین حال بررسی محتوای صفحه فیسبوک میکا نشان می‌دهد اگرچه او به مسائل سیاسی بی‌علاقه بوده اما با جدیت صفحات مربوط به جنبش‌های مسلحانه سیاهان را دنبال می‌کرده است. یکی از ریشه‌دارترین این گروه‌ها «مقاومت سیاه علیه برده‌داری» نام دارد که دست‌کم 2 قرن قدمت دارد.  یکی از گروه‌هایی که جانسون آنها را لایک کرده بود «لیگ دفاعی آفریقایی‌های آمریکا» بود که واکنشی خصمانه به کشته شدن اشتون استرلینگ، جوان سیاه در لوییزیانا داشت.  در این پست پلیس‌های آمریکایی «خوک» خطاب شده‌اند و جوانان سیاه تشویق شده‌اند تا به لوییزیانا لشکرکشی کرده و خوک‌ها را کباب کنند. در حقیقت می‌توان گفت میکا جانسون نیز مانند میلیون‌ها همنوع آفریقایی‌تبار و به خشم آمده از تبعیض همیشگی آمریکا علیه رنگین‌پوستان، خود را یک ترمیناتور سیاهپوست به عنوان نسخه بدل آرنولد فرض می‌کرد. این سرباز ذخیره 25 ساله به گفته همسایه‌ها زندگی آرام و بی‌سرو صدایی داشته و سابقه جنایی نیز ندارد. همچنین پدر سیاه و نامادری سپید‌پوستش از حامیان کمک به پلیس فدرال بوده‌اند. اما پنتاگون برای او در ارتش سابقه‌سازی کرده است.  طبق گزارش وزارت دفاع آمریکا، میکا جانسون، سال 2015 به دنبال تعرض جنسی به یک همکار زن ارتشی از محل خدمتش در افغانستان به آمریکا عودت داده شده و در فهرست نیروهای ذخیره ارتش قرار گرفته بود.
نژادپرستی ساختاری در آمریکا
به دنبال خشونت‌های نژادی اخیر در آمریکا، رئیس هیات کارشناسان سازمان ملل درباره مردم با نژاد آفریقایی در بیانیه‌ای که در تارنمای رسمی سازمان ملل منتشر شد، نسبت به نژادپرستی «ساختاری» در آمریکا هشدار داد.  ریکاردو سونگا نوشت: «کارگروه کارشناسان درباره مردم نژاد آفریقایی بشدت از پلیس آمریکا به خاطر کشتار 2 مرد آفریقایی- آمریکایی عصبانی شده و این اقدام آنها را شدیدا محکوم می‌کند.  در ادامه این بیانیه آمده است: کشته شدن «فیلاندو کاستیل» در مینه‌سوتا و «آلتون استرلینگ» در ایالت لوییزیانا به دست افسران پلیس مساله‌ای نیست که بتوان آن را نادیده گرفت. ما خواستار انجام تحقیقات مستقل فوری هستیم تا مطمئن شویم مجرمان تحت پیگرد و مجازات قرار می‌گیرند.» در گزارش این کارگروه سازمان ملل همچنین تاکید شده استفاده بیش از حد از زور توسط پلیس علیه آمریکایی- آفریقایی‌ها به یک اتفاق معمول و عادی در آمریکا تبدیل شده که در آن احتمال هدف قرار گرفتن سیاهپوستان دو برابر سفید‌پوستان است.
جامعه دوپاره
اما با ادامه سریال حمله به پلیس‌ها، جامعه آمریکایی بشدت دو دوسته شده است اگرچه هنوز اکثریت با معترضان به نژادپرستی پلیس است. این حقیقتی است که برخی مقامات آمریکایی نیز به آن اشاره داشته‌اند.  به گزارش رویترز، هزاران آمریکایی عصر جمعه در شهرهای مختلف این کشور علیه اقدام خشونت‌بار هفته گذشته پلیس در تیراندازی مرگبار به 2 جوان سیاهپوست تظاهرات کردند. این تظاهرات در مقیاسی گسترده در شهرهای نیویورک، آتلانتا و فیلادلفیا قابل مشاهده بود. همچنین مردم شهرهای سانفرانسیسکو و فینیکس نیز دیروز تظاهرات مشابهی برگزار کردند. در مقابل تجمعاتی محدود نیز به نشانه همبستگی با پلیس برگزار شد که از نظر مقیاس به هیچ‌وجه با تظاهرات اعتراضی قابل قیاس نبود.

کارشناس مسائل هسته‌ای می‌گوید طرح اخیر کنگره آمریکا برای عدم فروش هواپیماهای مسافری بوئینگ به ایران، نقض بند ۲۲ متن برجام است. او اینکه گفته می‌شود اوباما این طرح را وتو خواهد کرد را نیز نادرست خواند. فؤاد ایزدی که با خبرگزاری دانشجو گفت‌وگو کرده، ممنوعیت فروش هواپیمای مسافری به ایران را مانند قانون ویزا که بخشی از یک قانون بزرگ‌تر بود دانست و افزود: این امکان وجود دارد که قوانین مختلف در قالب یک قانون بزرگ‌تر ارائه شود که برای عموم در قالب نقض برجام محسوب نشود و همان طور که قانون ویزا به تصویب رسید این قانون نیز ممکن است دیر یا زود در سنا به تصویب برسد.کارشناس مسائل هسته‌ای بحث بوئینگ را جدای از این روال ندانست و تاکید کرد بعد از تصویب قانون دولت آمریکا اعلام نکرده است که این قانون را وتو خواهد کرد از این جهت بحث وتو تا این لحظه منتفی است اما در صورتی که این قانون توسط اوباما هم وتو شود، چند ماه دیگر بیشتر از عمر دولت اوباما در آمریکا باقی نمانده است.  وی از تشدید قانون‌ها و تحریم‌های ضدایرانی در آمریکا گفت و پیش‌بینی کرد این اتفاق دیر یا زود عملی شود، چرا که عده‌ای معتقدند مرحله تصویب اصلی تحریم‌های ضدایرانی پس از تحویل دولت توسط اوباما عملی خواهد شد. اشاره ایزدی به اظهارات سناتورهای آمریکایی است که تاکید کرده‌اند روند اعمال تحریم علیه ایران را پس از دولت اوباما تشدید خواهند کرد.  ایزدی با اشاره به اینکه قانون عدم فروش هواپیمای مسافری به ایران در سنا نیز باید رای بیاورد، تصریح کرد: انتظار داریم این قانون در سنا متوقف شود. بحث ما قبل از برجام این بود که طرف مقابل امتیازهایی که روی کاغذ می‌دهد مطابق با آنچه عملا عنوان می‌کند نیست و اینکه اوباما گفت برجام الزام حقوقی ندارد عملا در حال انجام است.

گروه اجتماعی: جبهه‌گیری‌هایی میان مدیران وزارت‌ آموزش‌وپرورش با پذیرفته‌شدگان آزمون استخدامی این دانشگاه درباره شرایط دوره‌های آموزشی به وجود آمده است که باعث نارضایتی و ناامیدی معلمان آینده کشور شده است؛ این در حالی است که استخدام در این وزارتخانه این‌بار با شیوه‌ای متفاوت و با برگزاری آزمون جامع نیز همراه شده است! مشکلات پذیرفته‌شدگان آزمون استخدامی سال ۹۴ وزارت‌آموزش‌وپرورش همچنان پابرجاست، پذیرفته‌شدگان تاکید دارند نسبت به آنها بی‌عدالتی شده است و دانشجو معلمان دانشگاه فرهنگیان و شهید رجایی از این وزارتخانه حقوق دریافت می‌کنند اما آنها نه‌تنها حقوقی ندارند بلکه باید برای دوره‌های تربیت حرفه‌ای که دل خوشی از کیفیت آن ندارند، شهریه پرداخت کنند. علاوه بر این به دلیل مسافت طولانی که بیشتر پذیرفته‌شدگان برای گذراندن دوره‌ها طی می‌کنند هزینه رفت و آمد، اسکان و تغذیه نیز بر آنها تحمیل شده است.
انعکاس مشکلات به ریاست‌جمهوری
به دلیل همین مشکلات؛ بیش از هزار پذیرفته‌شده آزمون استخدامی در نامه‌ای به رئیس‌جمهور و رئیس مجلس شورای اسلامی خواستار رسیدگی به مشکلات خود شدند. اما وزیر آموزش‌وپرورش در واکنش به نامه گلایه‌آمیز پذیرفته‌شدگان آزمون استخدامی وزارت‌ آموزش‌وپرورش به رئیس‌جمهور و بیان برخی انتقادات عنوان کرد: من هم از طریق سایت این نامه را دیدم. فانی با بیان اینکه ما از همان روزی که می‌خواستیم این آزمون را برگزار کنیم، شرایط را اعلام کرده‌ایم، یادآور شد: این افراد، زمان ثبت‌نام به این شرایط توجهی نمی‌کنند و وقتی ما می‌خواهیم مقررات خود را اجرا کنیم، ابراز ناراحتی می‌کنند.
نه وزیر آموزش‌وپرورش به درخواست‌ها
وزیر آموزش‌وپرورش درباره اینکه آیا تغییری در وضعیت این افراد ایجاد می‌شود یا خیر؟ پاسخ منفی داد و افزود: هنوز این افراد به استخدام وزارت ‌آموزش‌وپرورش در نیامده‌اند و تعهدی به ما نداده‌اند و ما نیز تعهدی از آنها نگرفته‌ایم؛ همانند یک نیروی آزاد هستند و هنگامی که پذیرش شدند، آن زمان کارمند وزارت ‌آموزش‌وپرورش به حساب می‌آیند. این اظهارات فانی درحالی است که پذیرفته‌شدگان آزمون استخدامی تاکید دارند سخنی از شهریه و گذراندن دوره در شهرهای دیگر که بیشترین مشکلات را برای آنها فراهم کرده است در دفترچه قید نشده بود و آنها از این شرایط اطلاعی نداشتند. بر این اساس جبهه‌گیری‌هایی میان مدیران وزارت ‌آموزش‌وپرورش با پذیرفته‌شدگان آزمون استخدامی این دانشگاه به وجود آمده است که با توجه به صحبت‌های وزیر آموزش‌وپرورش، آنها فانی را مقابل خود می‌بینند.
استخدام به خان آزمون جامع رسید
در همین حال باید به این نکته هم درباره شیوه استخدام و به کارگیری نیرو در وزارت ‌آموزش‌وپرورش توجه داشت که پذیرفته‌شدگان آزمون استخدامی آموزش‌وپرورش به مرحله آزمون جامع رسیده‌اند و باید خود را در آزمون سنجش صلاحیت‌های حرفه‌ای محک بزنند. پذیرفته‌شدگان آزمون استخدامی سال 1394 آموزش‌وپرورش فکرش را نمی‌کردند که آزمون آنها و نحوه ورودشان به این وزارتخانه متفاوت از آزمون‌های استخدامی گذشته باشد. این روزها پذیرفته‌شدگان آزمون استخدامی آموزش‌وپرورش به روزهای پایانی کلاس‌های درس نزدیک می‌شوند و قرار است خان آزمون جامع را از سر راه بردارند؛ آزمونی که سرنوشت آنها را برای ورود به مدارس تعیین می‌کند. البته محمدحسین سلیمی‌جهرمی، رئیس مرکز برنامه‌ریزی، منابع انسانی و فناوری اطلاعات وزارت‌ آموزش‌وپرورش در پاسخ به نگرانی پذیرفته‌شدگان آزمون استخدامی درباره آزمون جامع گفته است: «این ارزیابی به صورت کتبی، عملکردی و فعالیت‌هایی که دانشجو در طول دوره تحصیل و آموزش داشته است انجام می‌شود و خیلی مشکل نیست و دانشجویان می‌توانند از سد آن بگذرند.
آزمونی برای سنجش 3 حیطه گوناگون
این در حالی است که برگزاری آزمون سنجش حرفه‌ای معلمان، موضوعی جدید در نظام تعلیم و تربیت است و طراحی و اجرای آن نیز توسط دانشگاه فرهنگیان صورت می‌گیرد. در این راستا، پذیرفته‌شدگان آزمون استخدامی سال 94 باید در 3 حیطه دانشی، عملکردی و بررسی سوابق از سد این ارزشیابی بگذرند تا بتوانند در مدارس در کسوت معلم شروع به فعالیت کنند. بنا بر اعلام مدیران دانشگاه فرهنگیان، ارزشیابی صلاحیت‌های حرفه‌ای با هدف سنجش دستیابی دانش‌آموختگان دانشگاه به شایستگی‌های لازم جهت ایفای نقش معلمی طراحی شده است. در برنامه درسی این دوره 3 نوع ارزشیابی تکوینی، تراکمی و جامع در نظر گرفته شده است که پس از اتمام دوره، گواهی شایستگی حرفه‌ای معلمی برای افراد موفق صادر می‌شود که اعتبار آن 5 سال است.

علی‌اکبر عباسی: 1- تردیدی نیست که انتشار فیش‌های حقوقی غیرمتعارف مدیران دولت یازدهم هزینه‌های سنگینی را بر دولت تحمیل و آن را در افکار عمومی با چالش جدی مواجه کرده است. دولتی که تمام تلاشش در این 3 سال حمله به دولت قبل و فاسد خواندن آن بوده، حالا فیش‌های حقوقی 10 رقمی از مدیرانش منتشر شده که افکار عمومی را به این نتیجه رسانده که آدرس فساد را باید جایی غیر از آنچه تاکنون دولت به مردم می‌گفته، جست‌وجو کرد؛ فیش‌هایی که البته جایی هم برای انکار آنها وجود ندارد.
2- در چنین شرایطی منطقی‌ترین راه این است که دولت با قاطعیت و بشدت با مدیران متخلف برخورد کند و به افکار عمومی نشان دهد این تخلفات و فسادها در دولت یازدهم تصادفی بوده و بدون اینکه مقامات ارشد دولتی در جریان آن باشند رخ داده است. بویژه آنکه دولت مدعی است تعداد مدیران دولتی با فیش‌های حقوقی نجومی، کم و ناچیز است. اما سوال اساسی این است: چرا دولت در برخورد با متخلفان اکراه دارد و حتی همین تعداد مدیران متخلفی هم که تاکنون جابه‌جا شده‌اند، اصرارش این است که آن را به عنوان استعفا عنوان کند تا برکناری رسمی؟
3- در پاسخ به سوال مذکور و چرایی این سبک مواجهه دولت با مدیران متخلف، باید گفت تفاوت فاحشی وجود دارد بین دیدگاه دولت در قبال مساله فیش‌های حقوقی نجومی و دیدگاه مردم و منتقدان. از دیدگاه دولتی با مختصات دولت یازدهم، اینکه یک مدیر معادل 50 ـ 40 برابر افراد عادی جامعه حقوق دریافت کند، نه‌تنها امری مذموم نیست که از منظر آنها اتفاقا این، لازمه‌ مدیریت موفق است و این تفکر، چنین حقوقی را حق مدیران حرفه‌ای می‌داند. این دیدگاه علاوه بر اینکه در نوع مواجهه دولت با مدیران متخلفش متبلور است، رسانه‌های حامی دولت هم ابایی از اعلام رسمی آن ندارند. روزنامه شرق، وجود مدیران اینچنینی در دولت را نقطه قوت دولت عنوان می‌کند و می‌نویسد: «این نگرانی وجود دارد که شتاب‌زدگی ناشی از فضاسازی رسانه ملی و رسانه‌های مکتوب، دولت را به سمت و سویی سوق دهد که بدنه دولت را از مدیران حرفه‌ای تهی کند و امری که هم‌اکنون یکی از نقاط قوت دولت یازدهم به شمار می‌آید به نقطه ضعف تبدیل شود همچنین این روند می‌تواند اقتدار و اعتماد به نفس مدیران دولت را نیز تضعیف کند». محمدعلی وکیلی، مدیرمسؤول روزنامه ابتکار و نماینده اصلاح‌طلب مجلس نیز برخورد دولت با صاحبان فیش‌های نجومی را سرمایه‌سوزی و افتادن در دام مغالطات می‌داند و می‌نویسد: «دولت در بد مخمصه‌ای گرفتار آمده است. صحنه را طوری چیده‌اند که اگر دولت برخورد نکند اعتمادسوزی می‌شود و اگر آستین برخورد بالا زند و به جنگ مدیران خود رود و در دام مغالطات افتد سرمایه‌سوزی است. نیروهایی که سال‌ها تجربه اندوخته‌اند و اکنون وقت ثمرهای پخته آنان است. این مدیران مجرب، سرمایه‌های انسانی نظامند. قربانی کردن آنها، نوعی سرمایه‌سوزی است». همچنین خبرگزاری ایلنا با ابراز تاسف از اینکه انتشار فیش‌های حقوقی نجومی مدیران موجب شده برخی از آنها استعفا کنند، این اقدام را نتیجه فداکاری و مردانگی آنها عنوان کرده و می‌نویسد: «افکار عمومی از دولت روحانی می‌پرسند چرا در کشوری که حقوق کارگران نزدیک یک میلیون تومان است و بسیاری از مردم از همین حقوق اولیه بهره‌مند نیستند، باید بعضی مدیران حقوق چندده میلیونی دریافت کنند؟ مدیران دولتی البته نسبت به این انتقادها پاسخ روشنی دارند. آنها به اهمیت برخی مشاغل خاص اشاره می‌کنند... در انتخابات مجلس دهم، بسیاری از نامزدهای جریان اصلی اصلاح‌طلبان در انتخابات رد صلاحیت شدند. بعد از این رد صلاحیت‌ها این افراد قهر نکردند. در صحنه باقی ماندند و کمک کردند نیروهای گمنام و شاید با توانایی کمتر وارد مجلس شوند. البته این استراتژی جواب داد و لیست اصلاح‌طلبان نامزدهای خود را به خانه ملت فرستاد. شاید حالا مدیران روحانی که حقوق نامتعارف می‌گیرند همین رویه را در پیش بگیرند. استعفا کنند و از مدیریت بگذرند و جا را به چهره‌های جوان‌تر و گمنام‌تر، ولو با تجربه کمتر بدهند و سعی کنند مشاوران خوبی برای مدیران جدید باشند. توسعه کشور نیاز به فداکاری دارد و این مدیران تا اینجا نشان داده‌اند برای اعتلای ایران حاضر به فداکاری هستند».
4- افزون بر آنچه گفته شد، نوع استدلال رسانه‌های حامی دولت در حمایت از حقوق‌های 10 رقمی مدیران که در بالا به بخشی از آنها اشاره شد، واقعیت دیگری را هم روشن می‌کند و آن اینکه؛ همین مقدار برخورد با فیش‌های حقوقی نجومی از سوی دولت هم به خاطر در پیش بودن انتخابات و رها شدن از فشار افکار عمومی است و اگر این فیش‌های حقوقی، رسانه‌ای نمی‌شد، بدون شک هیچ‌گونه اراده‌ای در دولت برای برخورد با آنها وجود نداشت.