درحالی که هنوز مسابقات ورزشکاران المپیکی ما در جریان است، وزیر ورزش و جوانان در اظهارنظری عجیب در ارزیابی‌اش از عملکرد کاروان ورزش ایران در سی‌ویکمین دوره بازی‌های المپیک گفت: بنده قبلا هم اعلام کردم که میانگین کسب مدال ورزش ایران در المپیک ۴ مدال است و نباید انتظاری بیش از این داشت. ورزش ایران تاکنون در ۱۵ دوره المپیک شرکت کرده که ۶۰ مدال کسب کرده است. یعنی برای هر دوره 4 مدال. المپیک لندن یک استثنا بود. بنده قبلا هم این موضوع را گفتم اما رسانه‌ها ایراد گرفتند. به گزارش مهر، محمود گودرزی که در تمرین تیم فوتبال استقلال حضور پیدا کرده بود، خاطرنشان کرد: البته امیدوارم این شرایط بهتر شود اما باید بپذیریم که جایگاه ورزش ما در دنیا فعلا همین است. امیدواریم که در تکواندو و کشتی آزاد بتوانیم مدال‌های بیشتری کسب کنیم. وی با تاکید بر اینکه پیش‌بینی‌اش را براساس شرایط موجود ورزش ارائه کرده است، گفت: حضور ورزش ایران در المپیک نوسان زیادی داشته است. توقع هم نباید بالاتر از این باشد. حد ما در ورزش دنیا همین است و باید زحمت بیشتری بکشیم. مدیران ورزشی باید بپذیرند که براساس علوم جدید مدیریتی حرکت کنند. مربیان هم باید یاد بگیرند که از تجربیات دیگران استفاده کنند. نباید مربی تیم را فقط متعلق به خودش بداند و حصار دور خودش بکشد و اجازه ندهد بقیه ببینند. سخنان وزیر ورزش درباره حد انتظارات از کاروان ایران در المپیک انتقادات بسیاری را در جامعه ورزشی و رسانه‌ای کشور برانگیخته است؛ منتقدان معتقدند این سخنان وزیر به دور از تدبیر بوده و پایین آوردن حد انتظارات از کاروان ورزش کشور می‌تواند به افت روحیه ورزشکاران و نزول نتایج نسبت به گذشته منجر شود.

رضا  مشتاقی: فرموده بودید حد و اندازه‌ ورزش ایران 4 مدال المپیک است نه بیشتر! فرموده بودید المپیک لندن یک اتفاق بود و نباید بیشتر از این انتظار داشت! جایگاه ورزش ایران در جهان همین است؛ نباید توقع‌مان بیشتر شود. در 15 المپیک قبلی 60 مدال گرفته‌ایم و میانگین‌مان 4 مدال است و توقع‌مان «نباید» بالاتر از این باشد.
خواستم بگویم کیمیا علیزاده از حد ایران تجاوز کرد. مجموع مدال‌های المپیک ایران را رساند به 5 مدال. پایش را از گلیم‌مان درازتر کرد. ببخشید که رعایت جایگاه ‌ما را در دنیا نکرد. ببخشید که بیش از حد توقع داشت. ببخشید که رویایی داشت و بلد بود رویایش را به واقعیت تبدیل کند!
جناب آقای گودرزی! مدال برنز خانم علیزاده را بر ما ببخشید اگر فرصت نداد جمعه روزی، روبه‌روی دوربین قرار بگیرید و افاضه کنید «حد ورزش بانوان ما همین است. در 15 دوره قبلی صفر مدال داشته‌ایم که میانگینش می‌شود صفر! اندازه‌‌ بانوان ما همین مقدار است. نباید توقع بیشتر داشته باشیم.» ببخشید اگر کیمیای ایران پیشدستی و نطق‌های بعدی‌تان را خراب کرد. عفو کنید اگر یک روزی جلوی ناامیدی‌تان ایستاد و امیدوارمان کرد. فردا هم روز خداست. فردا روز شماست. همه‌ تریبون‌ها هم برای شماست. باز هم بیایید و بگویید: «حد ما همین است. توقع نداشته باشید. رویا نداشته باشید. بلندپرواز و جاه‌طلب و ترقی‌خواه نباشید».
اگر کشتی‌گیرها و تکواندوکارها در روز‌های آینده مدال‌های دیگری آوردند و ثابت کردند حد ما در جهان آن نیست که شما فکر می‌کنید، ببخشیدشان. اگر ثابت کردند موفقیت در لندن اتفاقی نبوده، اگر ثابت کردند هیچ موفقیتی اتفاقی نیست، عفوشان کنید. این جوان‌ها مال دنیای دیگری هستند. دنیایی متفاوت از دنیای شما. اینها رویا دیدن را فراموش نکرده‌اند. یاد گرفته‌اند برای آرزوهای‌شان تلاش کنند. اینها بلد نیستند به جایگاه 60 ساله‌‌مان راضی باشند. پرتوقعند و پرتلاش. آرمان دارند و آرمانشهری. مسؤولان آن آرمانشهر البته شما نیستید. مسؤولان آن آرمانشهر هیچ‌گاه به جایگاه فعلی‌شان راضی نیستند.
وزرا و رؤسا و مسؤولان و مدیران دولت جمهوری اسلامی ایران! جوان‌های ایران‌زمین را ببخشید اگر حد خودشان را نمی‌دانند. اگر می‌روند و ماشین الکترونیکی می‌سازند و از بی‌مهری شما کارشان زار زدن در برابر دوربین‌هاست. ببخشیدشان اگر هنوز نمی‌دانند مزیت رقابتی ما در «آبگوشت بزباش و قورمه‌سبزی» است نه هیچ صنعت و تکنولوژی دیگر. ببخشیدشان اگر می‌روند و صنعتی را بومی می‌کنند و جان بر سر این راه می‌گذارند تا فردا بتوان پای میز مذاکره حرفی زد. ببخشیدشان اگر دنبال تولیدند و از سود دلالی بی‌خبرند. ببخشیدشان اگر شب و روز با اقل امکانات تمرین می‌کنند و عرق می‌ریزند و مصدوم می‌شوند تا شما بیایید و به‌ آنها بگویید «ما نمی‌توانیم».  ببخشیدشان اگر از لذت دلار نفتی دادن و جنس بنجل وارد کردن و پول دلالی را به جیب زدن و بچه پولداری ملی بی‌خبرند. این جوان‌ها متوقعند. اشتباه نکنید البته. توقع ندارند حقوق‌های نجومی بگیرند. آن حوزه ملک طلق «ذخایر و امانتداران(!) نظام» است. این جوان‌ها که سکونشینان نظام هم نیستند، توقع دارند کشوری داشته باشند سربلند، باعزت، ثروتمند و قدرتمند...
شاید اگر وزیر و مدیر و رئیسی بر مسند نباشد که فرمان به «ما نمی‌توانیم» بدهد، وضع از اینی که هست خیلی بهتر باشد! آن موقع این جوان پرتوقع که دوست دارد ایران بر بلندای افتخار باشد هم می‌فهمد مسؤولی هست که بفهمد «ما می‌توانیم» و آن موقع پشتش گرم باشد و بیشتر از این هم عرق بریزد و جان بر کف بگذارد!
آقایان وزیر و وکیل و رئیس! بیایید و حالی‌شان کنید که چه توقعات بیجایی دارند که ما باید به جایگاه 60 سال پیش‌مان در دنیا قانع باشیم. حد خودمان را بدانیم. ما رعیتی هستیم در این عالم که حق بلندپروازی هم نداریم. حالی‌مان کنید که ما نمی‌توانیم. بیایید و یادمان بدهید سپهبد رزم‌آرا، نخست‌وزیر محمدرضا پهلوی، درست می‌گفت «این ملت توان ساختن یک لولهنگ -آفتابه‌ گلی- را هم ندارد. 50 سال است آن را می‌سازیم ولی ترقی نکرده‌ایم. آن وقت می‌خواهد صنعت نفت را ملی کند؟»
آقای وزیر! دست به کار شوید. تا دیر نشده مطمئن‌مان کنید که نه خانی آمده و نه خانی رفته. همان ما نمی‌توانیم‌ها رئیسند و ما می‌توانیم‌ها– در بهترین حالت– مرئوس. «یِس! وی کَنت».
 

گروه اقتصادی: مدیرعامل سازمان مردم‌نهاد شبکه دیده‌بان شفافیت و عدالت در نامه سرگشاده‌ای درباره جلسه غیرعلنی یکشنبه درباره قراردادهای نفتی هشدار داد و گفت: «جلسه را علنی و رسمی کنید. از کودتای ۲۸ مرداد عبرت بگیرید. این موضوع با سرنوشت یکایک ایرانیان پیوند خورده است». به گزارش تسنیم، احمد توکلی در نامه سرگشاده‌ای درباره جلسه غیرعلنی یکشنبه درباره قراردادهای نفتی هشدار داد و گفت: جلسه یکشنبه را علنی کنید.
متن این نامه به‌شرح زیر است:
چند ماهی است که بحث جدی بین وزارت نفت و بسیاری از صاحب‌نظران اقتصادی، حقوقی، امنیتی و فنی بر سر الگوی جدید نفتی جریان دارد. متأسفانه به‌اندازه اهمیت خطیر این موضوع، مردم در این بحث وارد نشده‌اند.
سازمان مردم‌نهاد دیده‌بان شفافیت و عدالت و جمع قابل اعتنایی از دانشگاهیان و کثیری از متخصصان نفتی، از همان آغاز با حساسیت نقد را آغاز کردند که با استقبال اولیه وزارت و دولت روبه‌رو شد. حرف منتقدان این بود که مصوبه دولت الگوی کاملاً نامناسبی است که اگر اجرایی شود، سود بسیار زیاد و غیرمتعارفی را نصیب بیگانگان می‌کند که از منابع مالی دولت می‌کاهد؛ به‌جای جوانان تحصیلکرده ما، جوانان فرانسه، انگلیس، هلند و ایتالیا را از بیکاری نجات می‌دهد؛ به‌سرعت ظرفیت‌های فنی و تخصصی صنعت نفت موجود در داخل را از کار می‌اندازد؛ با دوره طولانی حضور خارجی (20 تا 57 سال!) بیگانگان به یارسازی و یارگیری از بین وادادگان و وطن‌فروشان دست می‌زنند؛ و بالاخره هر وقت نپسندیدند، با کودتا دولت را ساقط می‌کنند و دیکتاتوری جدیدی را حاکم می‌سازند. با این همه، اگر 13 محور مشکلدار IPC اصلاح بشود، منتقدان آن را برای میادینی که در ارتباط با آنها فاقد تجربه هستیم (مانند میادین مشترک آب‌های عمیق دریای خزر و دریای عمان) قابل قبول می‌دانند. علاوه بر این، منتقدان مدعی بودند و هستند که درباره مخازن و میادین دیگر با تجزیه نیازهای هر کدام، هرچه را در داخل قابل تأمین است همینجا و بقیه را در بازارهای خاص هر کدام می‌شود تهیه کرد و به هیچ وجه محتاج دادن امتیازهای موجود در IPC نیستیم.
وزارت نفت می‌گوید: ما باید کار را به خارجی بسپاریم چون ایرانی ‌بموقع تمام نمی‌کند؛ سرمایه ندارد؛ گران تمام می‌کند؛ فناوری ندارد. علاوه بر اینها، ما مدیریت  عمومی را بلد نیستیم.
برای راستی‌آزمایی این نگرانی‌های وزارت، به این دو نمونه توجه بفرمایید:
1- هم‌اکنون شرکت ایرانی پرشیا، میدان یاران بین آزادگان و مرز عراق را در دست اتمام دارد. هزینه پروژه 570 میلیون دلار می‌شود که 15 درصد کمتر از برآورد اولیه قرارداد (650 میلیون دلار) است. تا الآن یک روز هم از برنامه عقب نبوده و سر وقت ان‌شاءالله در اوایل پاییز تحویل می‌دهد. این شرکت ایرانی 71 درصد کار را در داخل انجام داده است. در مقابل، وزارت نفت از شورای اقتصاد اجازه گرفته است که شرکت‌های خارجی مجاز باشند 30 درصد نیازشان را از داخل تهیه کنند، یعنی اگر ساده‌سازی کنیم، می‌توانیم از نظر ایجاد اشتغال بگوییم پرشیا 71، و شرکت‌های چندملیتی 30 درصد اشتغال خود را از نیروی انسانی ایرانی می‌گیرند. حالا پرشیا، با تضمین تأمین 14 میلیون یورو سرمایه از خارج، خواهان پروژه جدید است، ظاهراً توتال عزیزتر است!
2- در میدان آزادگان،  ژاپن 5 سال و چین 4 سال ما را معطل کردند. بعد از آن، به شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب اعتماد شد که تولید 50 هزار بشکه را به ثمر رساند. بعد، به شرکت مهندسی و توسعه نفت دادند که 60 هزار بشکه به تولید اضافه کرد. حالا این شرکت‌های ایرانی، پیشنهاد 170 و 300 هزار دارند، ولی می‌گویند «یکی از آن امتیازات گوناگونی را که به بیگانه می‌دهید به ما بدهید؛ بگذارید ما هم 50 درصد تولید را برداریم و آن را سرمایه ادامه توسعه قرار دهیم».
الان کجاییم؟
دولت برخلاف ادعا، اولاً به تغییر رویکرد که ضامن ایجاد اشتغال برای ایرانیان و ارتقای فناوری شرکت‌های ایرانی است توجهی نکرده و از 13 محور اشکالات جمع‌بندی شده خودشان، 4-3 تا را اعمال کردند و در 13 مرداد مصوبه جدیدی دادند. در عین حال، سعی کردند با مصوبه گرفتن از جلسه سران قوا، مجلس و شورای نگهبان را دور بزنند، ولی رهبری در حاشیه نامه آقای رئیس‌جمهور نوشتند این موضوع باید تمام مسیر قانونی‌اش را طی کند. هیأت تطبیق آیین‌نامه‌های دولت با قوانین، مصوبه جدید را در 7-6 مورد مغایر قوانین شناخته که علی‌القاعده نظرش را اعلام می‌کند. روز یکشنبه هم قرار است در جلسه غیرعلنی غیررسمی مجلس، آقای مهندس زنگنه برای نمایندگان صحبت کنند. این موضوع بسیار مهم‌تر از آن است که جلسه غیررسمی برای آن گرفته شود. جلسه را علنی و رسمی کنید. از کودتای 28 مرداد عبرت بگیرید. آگاه باشید! این موضوع با سرنوشت یکایک ایرانیان برای نیم قرن آینده و شاید هم بیشتر پیوند خورده است! برادرانه به نمایندگان محترم مجلس هشدار می‌دهم نگذارند چنین امر خطیری پنهان از مردم رقم بخورد.

همه «دیپلمات‌ها» وارد فاز نظریه‌پردازی و تئوری‌سازی نمی‌شوند، چرا که این مقوله نیازمند پیشگویی آینده و تا حدی تضمین موفقیت استراتژی است. شرایطی که می‌تواند بر سرنوشت ملت یا تمدن‌ها تاثیر گذاشته و موفقیت و شکست دولت‌ها را رقم بزند. اما بلاشک، همه سیاستمدارانی که وارد فاز آینده‌پژوهی و ارائه دکترین می‌شوند، به این مساله غیرقابل انکار واقفند که حساب و کتاب «بهترین‌ها» نیز در برخی شرایط درست از آب درنمی‌آید. از اینجا به بعد است که تفاوت رفتار استراتژیست‌ها در مواجهه با واقعیات، کلاس یا رتبه کاری آنها را در ساختار جهانی مشخص می‌کند. ضعیف‌ترها زمین و زمان را به هم متصل می‌کنند تا شکست نظریه خود را در مرحله اجرا توجیه کنند و با تاکید بر ادامه پیمایش مسیر اشتباه، پای سیاست‌ورزی‌های غلط اندر غلط را به اتاق فکر سیستم خودی باز می‌کنند.
اما عاقل‌ها با اعتراف به شکست، درصدد اصلاح محاسبات نامتناسب و بیگانه با واقعیات برمی‌آیند و به واسطه فرصت‌سازی‌های جدید، «تاریخ مصرف» و «ماندگاری» سیستم فکری خود را ارتقا می‌دهند. به عبارت ساده‌تر، هوشیاری در مواجهه با واقعیات و «عبرت گرفتن» از آینده‌ای که به سرعت به گذشته‌ای تاریخی تبدیل می‌شود، نشانه «تکامل عقل» است.  به قول صحیح امیرالمومنین علی(ع) تجارب آدمی پایان ندارد و معلومات انسان عاقل به وسیله تجربه همواره در افزایش و فزونی است.
  نسخه انزوای داوطلبانه
اما در موضوع مهم «معامله با استکبار»، به نظر می‌رسد مرحله تجربه‌گری جامعه به خط پایان نزدیک می‌شود و اکنون تنها از جانب گروهی از نظریه‌پردازان که خود را در آفرینش تجربه مذکور موثر ارزیابی می‌کنند، شاهد اصرار بر ادامه پیمایش مسیر غلط هستیم. آنها تاکید می‌کنند برای هماهنگ شدن با «نظم آمریکایی» باید در مسیر اصلاحات مورد علاقه غرب قدم‌های بلندتری برداریم تا فرصت برای تغییر و دگردیسی در «تجربه تلخ برجام» ساخته و پرداخته شود. صحبت از اقداماتی همچون بایگانی مولفه‌های قدرت نرم نظام جمهوری اسلامی در منطقه و تن دادن به انزوایی خودخواسته است. مبدعان این به اصطلاح «تدبیر» معتقدند در پایان فاز مذکور، کدخدا «احتمالا» نقشی شایسته در نظم جدید خاورمیانه، به ایران اعطا خواهد کرد!
استراتژی آنها آشکارا بر فرضیات پیش از تجربه برجام استوار است و مطلع آن استفاده از اختلافات بروز یافته میان «آمریکا» و «عربستان» و «رژیم غاصب صهیونیستی» به عنوان فرصتی برای نزدیک‌تر شدن به نقاط عطف نقشه «خاورمیانه جدید» است. اما چرا نظریه مذکور به اصلاح تجربه تلخ قبلی و تقویت دکترین «اعتماد بر آمریکا» منجر نمی‌شود؟
  دکترین دشمن ساخته
اتاق فکر «وطن امروز» از همان زمان که زمزمه مذاکرات بی‌واسطه با آمریکایی‌ها در دولت قبل، در رسانه‌های غربی پیچید، «دکترین جدید تیم راکفلر» با هدف بازسازماندهی وجهه هژمونیک آمریکا به واسطه تعامل با تنها قدرت آینده‌دار منطقه- ایران- را غیرقابل اعتماد و استوار بر پایه‌های دروغین ارزیابی کرد. صحبت از طرحی است که باند سیاستمداران نیویورکی ایران آن را ساخته و پرداخته اتاق فکر داخلی برمی‌شمردند اما حقیقت چیز دیگری بود!
نیویورکی‌ها دروغ نمی‌گفتند اما از بازگو کردن همه حقایق نیز اکراه داشتند. برخی سیاستمداران و دیپلمات‌های حامی پروژه «آشتی با آمریکا» که در برابر مردم با نامگذاری شیک و سیاست‌ورزانه «تعامل صحیح ایران با جامعه جهانی» رونمایی شد، حقیقتا در هنگامه چکش‌کاری دکترین نئولیبرال‌ها در اتاق فکر تشکیل‌شده در «ساختمان برادران راکفلر» رفت و آمد داشتند. اما اطلاع از بخشی از واقعیت به جای تمام آن، به واسطه مهندسی محاسبات، به نظریه‌پردازی و پیشگویی‌های پرغلط می‌انجامد.
پیشگویی‌ای که بر این پایه استوار بود که اختلاف در هیات حاکمه آمریکا، میان گروه‌های شدیدا صهیونیست و کمتر صهیونیست، به تشکیل 2 جبهه کاملا مستقل حامی «صلح با ایران» و خواهان «جنگ با ایران» منجر شده است.  اصرار می‌ورزیدند ریاست صلح‌طلبان با اوبامای «مودب و باهوش» است و پشت‌پرده نیز قطعا ساز و برگ جنگی بزرگ و احیانا «اتمی» ضد ایران، حاضر و آماده شده است! گمانه‌زنی‌ها استوار بر این تحلیل بود که از ترس آنچه در زیر دستکش مخملی پنهان شده «باید» امتیاز بدهیم و به بایگانی ابزارهای قدرت خودی تا آنجا که دشمن «بی‌خیال» شود، ادامه دهیم.
پروژه ارتباط موثر
البته فی‌الواقع نباید پروژه «ارتباط موثر» دشمن برای ایجاد تغییر در تفکرات و مهندسی محاسبات گروه‌های در معرض دیپلماسی عمومی را سبک شمرد. کمااینکه رهبر حکیم انقلاب در توصیف این پروسه
14 بهمن 90 فرمودند: «در این 30 سال، تجربه هم پیدا کرده‌ایم. گاهی به روی ما لبخند زدند. اوایل گاهی بعضی از ما باور می‌کردیم. یواش‌یواش فهمیدیم پشت صحنه چیست. فریب لبخند دشمن را، فریب وعده‌های دروغ دشمن را نخوریم. جبهه‌ قدرت مادی‌ای که امروز بر دنیا مسلط است، راحت عهد می‌شکند. زیر قول‌شان می‌زنند، نه از خدا خجالت می‌کشند، نه از خلق خجالت می‌کشند، نه از طرف مذاکره خجالت می‌کشند؛ راحت دروغ می‌گویند! من نمونه‌های زنده
دارم- که شاید آن وقتی که لازم باشد، عرض کنم- همین اظهاراتی که آمریکایی‌ها کردند، رئیس‌جمهور آمریکا کرد؛ نامه‌ای که به ما نوشت، جوابی که ما دادیم؛ بعد عکس‌العمل و اقدامی که آنها با مضمون آن نامه‌ها کردند. اینها یک روزی در اختیار افکار عمومی دنیا قرار خواهد گرفت؛ خواهند دید که اینها چه جوری‌اند، حرف‌شان چقدر اهمیت و ارزش دارد، وعده‌شان چقدر ارزش دارد. بنابراین یکی از کارهای اساسی ما این است که فریب لبخند و وعده‌ دروغ اینها را نخوریم».
نسخه فروپاشی شوروی
بعد از این افشاگری رهبر انقلاب درباره 2 نامه ارسالی توسط شخص باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا دست‌کم 3 نامه رسمی دیگر به امام خامنه‌ای با مضمون تحریک نظام به شراکت ظاهری با ایالات متحده در «مدیریت جهان» و حل‌وفصل «سوءتفاهم‌ها» نوشت. استراتژیست‌های واقع‌بین جهان در اهمیت هجمه جدی دستگاه فکری سیاست خارجی آمریکا برای تاثیرگذاری بر رقیب خوش‌آتیه- ایران- پروژه مذکور را با آنچه آمریکا براساس استراتژی برژینسکی در برابر شوروی اجرایی کرد، مقایسه کرده‌اند.
با این مفهوم  که چه‌بسا اگر مطابق محاسبه‌گری غلط رهبران شوروی سابق، جمهوری اسلامی نیز در پازل «دیپلماسی عمومی» آمریکا، اسیر تئوری‌های غلوآمیز اقلیت مذکور مبنی بر «پذیرش حق ابرقدرتی» با عقب‌نشینی داوطلبانه از مولفه‌های قدرت می‌شد، امروز به جای صحبت از «عبرت‌های برجام» از تجربه تاریخی فروپاشی ایران و عوامل آن بحث در جهان در گرفته بود!
رهبر حکیم انقلاب در کل این مدت هرگز به سیاست‌ورزی «محرمانه» با ملت رضایت ندادند و مرحله به مرحله دروغ‌های مکتوب هیات حاکمه آمریکا را یادآور شدند. ایشان در سخنرانی بسیار مهم 11 مرداد سال جاری در دیدار با اقشار مختلف مردم، مجددا به نامه‌نگاری آمریکایی‌ها با ایشان اشاره کردند و فرمودند: «...در ظاهر وعده می‌دهند، با زبان چرب و نرم حرف می‌زنند اما در عمل توطئه می‌کنند، تخریب می‌کنند، مانع پیشرفت کارها می‌شوند؛ این شد آمریکا؛ این شد تجربه. حالا آمریکایی‌ها می‌گویند بیایید درباره‌ مسائل منطقه با شما صحبت کنیم! خب! این تجربه به ما می‌گوید این کار برای ما سمّ مهلک است».
آشتی با واقعیات
پس، استراتژیست عاقل فارغ از اینکه «دیپلمات» باشد یا «انقلابی»، ایرانی باشد یا آمریکایی، به جای تمرکز بر شنیده‌ها، واقعیات را مبنای ارائه تحلیل قرار می‌دهد. واقعیت این است که اخبار و اقوالی که پیش از برجام و در دوره پسابرجام از اتاق فکر آمریکایی‌ها به جامعه ایرانی تحت عنوان «علاقه دشمن به رفع تخاصم» ارائه شد، حقیقی نبوده و هدف از بیان آنها صرفا فراهم‌سازی مقدمات ضروری نقشه‌های آینده ایالات متحده بوده است.
 نقشه «خاورمیانه جدید» به عنوان پروژه مشترک آمریکا و اسرائیل تنها در صورتی موفق اجرا می‌شود که ایران، به عنوان بزرگ‌ترین مانع پیش رو، به صورت داوطلبانه از مواضع انقلابی در منطقه عقب‌نشینی کند. یمن، سوریه، عراق و سایر فرامرزهای امنیتی را به خواست و اراده کدخدا واگذار کرده و گروه‌های مقاومت را بدون حمایت تاکتیکی تنها رها کند تا گرگ‌های صهیونیست تسویه حسابی تاریخی را در منطقه رقم بزنند.  رهبر عالیقدر جمهوری اسلامی ایران، سال 83 در توصیف طرح مذکور می‌گویند: «مساله خاورمیانه بزرگ، یک آرزوی آمریکایی است. خاورمیانه بزرگی که آنها می‌گویند، یعنی کشوری بزرگ در خاورمیانه به مرکزیت اسرائیل. البته منظور آنها این نیست که یک دولت واحد تشکیل شود؛ نه! همین دولت‌هایی که در مرزهای جغرافیایى کنونی قرار دارند، باشند؛ منتها دولت‌هایی که توی مشت آمریکایی‌ها باشند؛ مردم به‌ظاهر آنها را انتخاب کرده باشند، اما آمریکایی‌ها خواسته باشند».
اکنون در سال 95 عملیات دشمن برای تحقق نقشه مذکور به وضوح در منطقه قابل مشاهده است. اما در بحبوحه درگیری همه کشورهای صاحب قدرت منطقه اعم از روسیه و ایران و ترکیه و عراق و حتی نگاه نگران چین و هند، بخشی از دیپلمات‌های آفریننده تجربه برجام، ناباورانه بر رویای مدیریت اشتراکی خاورمیانه جدید با مستکبران صهیونیست اصرار می‌ورزند! سوال اصلی این است: چند بار تجربه «معاهده سعدآباد» برای عقب‌نشینی از تزهای پرغلط سیاست خارجی کفایت می‌کند؟ آیا در چنین شرایطی می‌توان به صحت آینده‌نگری و دکترین تقلیدی چنین اقلیتی اعتماد کرد؟ آیا عاقلانه است که از نظام بخواهیم برای رتق و فتق تجربه تمام‌شده برجام، امنیت و اقتصاد و آینده ایرانیان را بر سر میز قمار «بازی آمریکایی- صهیونیستی» به معامله بگذارد؟!

گروه ورزشی: کیمیا علیزاده با پیروزی بر یک سوئدی در دیدار رده‌بندی رقابت‌های تکواندوی سی‌ویکمین دوره بازی‌های المپیک موفق شد به عنوان نخستین بانوی مدال‌آور المپیکی در تاریخ ورزش کشور نام خود را ثبت کند. کیمیا علیزاده، تکواندوکار وزن ۵۸- کیلوگرم تیم بانوان کشورمان که با 2 پیروزی و یک شکست به دیدار رده‌بندی این وزن راه پیدا کرده بود در جدال برای کسب مدال برنز به مصاف «نیکیتا گلاسنوویک» از سوئد رفت و در پایان ۵ بر یک صاحب پیروزی و نشان برنز شد. این بانوی تکواندوکار کشورمان با کسب این نشان برنز نام خود را برای همیشه در تاریخ ورزش کشورمان به عنوان نخستین بانوی مدال‌آور المپیکی ثبت کرد و ماندگار شد. کیمیا علیزاده کار خود در این رقابت‌ها را با برتری ۷ بر ۶ مقابل «آنا زانینویچ» از کرواسی آغاز کرد و به مرحله یک‌هشتم نهایی راه یافت. وی در این مرحله  مقابل «اوا گومز» از اسپانیا  ۸ بر ۷ نتیجه را واگذار کرد. با صعود تکواندوکار اسپانیایی به دیدار نهایی، علیزاده به جدول مسابقات بازگشت و برای کسب مدال برنز راهی گروه شانس مجدد شد. وی در نخستین دیدار خود در این مرحله به مصاف «هارنسوجین فاناپا» از تایلند رفت و در حالی که تا پایان وقت دوم ۷ بر ۴ مبارزه را واگذار کرده بود در وقت سوم عالی کرد و با جبران امتیازات از دست داده در نهایت ۱۴ بر ۱۰ پیروز شده و به دیدار رده‌بندی راه پیدا کرد. علیزاده در نبرد برای کسب مدال برنز حریف سوئدی را از پیش رو برداشت و نخستین مدال بانوان ایرانی در المپیک را کسب کرد.
شاهکاری برای بانوان محجبه ایرانی
کیمیا ماده‌ای است که به هر چه بزنی طلا می‌شود، اگر دانشمندان و شیمیدانان پس از قرن‌ها تلاش به آن دست نیافتند ورزش امروز به کیمیایی دست یافته که به هر چیز دست می‌زند مدال می‌شود و چه کیمیایی بهتر از این؟! کیمیا علیزاده که عادت کرده عنوان اولین‌ها را همیشه یدک بکشد یک نخستین دیگر و مهم‌ترین آن را به قبلی‌ها اضافه کرد؛ نخستین مدال‌آور بانوی ایران در تاریخ المپیک و اولین 18 ساله تاریخ ورزش ایران که صاحب مدال المپیک می‌شود اما اولی بسیار مهم‌تر از دومی است. کیمیا علیزاده به اذعان تمام اطرافیانش از هم‌رزم و مربی و دوست گرفته تا رقیبانش تمام فاکتورهای لازم برای موفقیت را دارد؛ مهم‌ترین آن اراده است که در پس نگاه مصممش موج می‌زند. او حالا تنها مدال بانوان در المپیک را دارد و البته بیشترین شانس برای گرفتن دومین آن. دختر 18 ساله ورزش ایران برای رسیدن به مدال با ارزش المپیک از خیلی چیزها زد. از خیلی چیزها که دختران هم‌سن و سال او نمی‌توانند از آنها بگذرند. همین جملات او قبل از المپیک نشان می‌دهد او چرا و چگونه به مدال رسیده است: «هر چه می‌خواهم به مبارزه‌هایم و به استرس و جو المپیک فکر کنم نمی‌شود، فقط صحنه سکوی اهدای مدال و بالا رفتنم جلوی چشمانم می‌آید و به هیچ چیز دیگر نمی‌توانم فکر کنم». کیمیای ورزش ایران می‌گوید: «برای پنجمین‌بار تاریخ ساز شدم و برای پنجمین‌بار اولین مدال را گرفتم». شاید این دختر خوش‌اخلاق و در عین حال جنگنده تکواندو هنوز خودش هم نمی‌داند چه کرده است. این پنجمی با همه قبلی‌ها فرق می‌کند. کیمیا علیزاده از سکوی المپیک بالا رفت و اشک ریخت. اشکی به نمایندگی از تمام بانوانی که سال‌ها گفته بودند ما می‌توانیم و پاسخ شنیده بودند شما نمی‌توانید. پای کیمیا به سکوی المپیک رسید تا پای بسیاری از «نتوانستن»‌ها از ورزش بانوان بریده شود. در سیستم «مشاهده‌ای» ورزش ایران هیچ‌گاه پیش از کسب موفقیت چیزی باور نمی‌شود. تا نبینند کسی توانسته یک بار کاری را انجام دهد باور نمی‌کنند که می‌تواند. اگر باور کرده بودند حداقل یک نفر از مسؤولان به سالن مسابقه کیمیا آمده بود. شانسش از دوچرخه‌سواری و پینگ‌پنگ که کمتر نبود، بود؟! علیزاده در رقابت‌های تکواندوی المپیک به نشان برنز دست یافت. مدالی که اصل وجودی‌اش از رنگش اهمیت بسیار زیادتری دارد. کیست که نداند برنزش به راحتی قابلیت تبدیل شدن به طلا را دارد. اصلا کار «کیمیا» همین است؛ تبدیل هر فلز به طلا! هر چند او با همین مدال نقش کیمیاگری‌اش را ایفا  و خیلی چیزها را به چیزهای دیگر تبدیل کرد. کیمیا «صرفا حضور» را به «موفقیت»، «صفر» را به  «یک»، «هرگز» را به «ممکن» و «حذف» را به «سکو» تبدیل کرد و چه کیمیایی با ارزش‌تر از این؟
دوست داشتم با طلا تاریخ‌ساز می‌شدم
نخستین بانوی مدال‌آور تاریخ ورزش ایران در المپیک گفت دوست داشت با کسب مدال طلا به این موفقیت دست پیدا می‌کرد. کیمیا علیزاده پس از کسب پیروزی برابر حریف سوئدی و رسیدن به  مدال برنز مسابقات تکواندوی المپیک ریو اظهار داشت: آرزویم بود با مدال طلا نخستین مدال تاریخ ورزش بانوان در المپیک را به دست بیاورم اما نشد. وی ادامه داد: شرمنده شدم، البته  قبل از این آسیب‌دیدگی جدی داشتم، کادر پزشکی و استادم تلاش کردند به این مسابقات برسم و با وجود همه این تلاش‌ها به لطف خدا به مسابقات رسیدم و موفق به کسب مدال شدم. خدا را شاکرم که تاریخ‌ساز شدم و راهی باز شد برای دختران ایرانی تا شاهد مدال‌های بیشتر باشیم. این مدال‌آور ایران گفت: اگر در دیدار قبل رده‌بندی ضربه‌ای که به صورت رقیب اسپانیایی زدم را قبول کرده بودند و 3 امتیاز به آن تعلق می‌گرفت، راهی فینال می‌شدم. بازهم شرمنده فدراسیون، خانواده و استادم شدم.
پیام رئیس‌جمهور به کیمیا علیزاده
رئیس‌جمهوری در پیامی به کیمیا علیزاده به مناسبت کسب مدال برنز مسابقات تکواندو در المپیک ریو، نوشت: دخترم کیمیا، همه مردم بویژه بانوان ایران زمین را شاد کردی؛ شادی همیشگی را برایت آرزومندم.
این پیام در صفحه حسن روحانی در توئیتر منتشر شده است.
 

گروه اقتصادی: محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت سرانجام حرف دل دولتمردان را با صراحت بیان کرد و از ارزان بودن واردات سخن گفت. محمدباقر نوبخت روز گذشته قرار بود به کشاورزان خبر خوش خریدهای تضمینی بدهد اما نتوانست خود را کنترل کند و گفت واردات ارزان‌تر از تولید است و کشاورزان ما را درک کنند! به گزارش «وطن‌امروز» مطالبات کشاورزان به علت تغییر بانک‌ عامل و همچنین تخصیص نیافتن بودجه چندین ماه عقب افتاده بود و کشاورزان انتقاد بسیاری درباره خریدهای تضمینی دولت مطرح کردند. سرانجام دولت منابع خریدهای تضمینی گندم و برخی محصولات کشاورزی را تامین کرد و محمدباقر نوبخت قرار شد این خبرخوش را اعلام کند اما سخنگوی دولت اظهارات دیگری را هم عنوان کرد. محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت با تأکید بر اینکه مهار قیمت کالاهای اساسی در جریان است، گفت: درباره برنج در حال برداشت این محصول هستیم و حداکثر تا ماه آینده برنج‌های داخلی وارد بازار خواهد شد و عرضه فراوان برنج از سوی برنجکاران قیمت را در بازار تعدیل خواهد کرد.
وی ادامه داد: البته خیلی تلاش داریم که دست به واردات برنج نزنیم ولی در صورت لزوم برای تنظیم بازار با رعایت حقوق کشاورزان به رعایت حقوق مصرف‌کنندگان نیز خواهیم پرداخت و با واردات کالاهای اساسی تنظیم بازار را به دست خواهیم گرفت. سخنگوی دولت همچنین با اشاره به اینکه خرید 10 میلیون و 500 هزار تن گندم با اعتبار 12 هزار و 800 میلیارد تومان در دستور کار دولت است، گفت: منابع دولت به صورت تدریجی در طول سال به دست می‌آید ولی مطالبات گندمکاران در همین چند ماه اول است بنابر این تلاش کردیم بخشی از مطالبات گندمکاران را از طریق خزانه عمومی پرداخت کنیم. نوبخت تصریح کرد: بخش دیگری نیز از یک خط اعتباری که طبق قانون از بانک مرکزی گرفتیم به صورت کوتاه‌مدت از محل تسهیلات بانک مرکزی پرداخت خواهیم کرد تا به جای اینکه گندمکاران منتظر باشند، ما به بانک‌ها بدهکار شویم و مطالبات آنها را پرداخت کنیم و تا پایان سال که پول‌های ما می‌رسد بدهی خود به بانک‌ها را پرداخت کنیم. وی اظهار داشت: خوشبختانه مصوبه‌ای هم در بررسی اصلاح قانون بودجه 95 در کمیسیون برنامه و بودجه تصویب شد و به ما اجازه داد تا بتوانیم از محل 40 هزار میلیارد تومان مصوبه‌ای که از مجلس گرفتیم مطالبات گندمکاران را بپردازیم. رئیس سازمان برنامه و بودجه گفت: ان‌شاءالله ظرف یکی، دو ماه آینده همه مطالبات گندمکاران را می‌توانیم به صفر برسانیم. وی ضمن قدردانی از کشاورزان افزود: واردات به مراتب برای ما ارزان‌تر تمام می‌شود ولی ما هیچ وقت راضی نمی‌شویم کالای راهبردی گندم را از طریق واردات تأمین کنیم و ما حاضریم این کالا را به صورت گران‌تر ولی از کشاورزان بخریم، هر چند این رقم گران نیست و زحمات کشاورزان بیشتر از اینها برای ما ارزش دارد. نوبخت تأکید کرد: انتظار داریم کشاورزان عزیز ما را درک کنند و ان‌شاءالله تمام مطالبات آنها را ظرف یکی، دو ماه آینده پرداخت خواهیم کرد. سخنگوی دولت با اشاره به تصویب لایحه برنامه ششم توسعه در کمیسیون تلفیق مجلس، گفت: مطالبات گندمکاران و بازنشستگان کشور بزودی پرداخت خواهد شد.
کشاورزان: دولت ما را درک کند
اظهارات نوبخت درباره خرید تضمینی گندم این سوال را برای برنجکاران ایجاد کرد که موضوع خرید تضمینی برنج چرا مطرح نمی‌شود. برنجکاران اعتقاد دارند اگر دولت خواهان خرید تضمینی برنج است نباید فرصت را از دست بدهد و باید به سرعت اقدام به این کار کند چرا که با گذشت زمان و ورود به ماه پاییز فصل خرید برنج به اتمام می‌رسد. نایب‌رئیس انجمن برنج کشور در گفت‌وگو با «وطن‌امروز» با بیان اینکه انتظار داریم دولت ما را درک کند، گفت: دولت هم‌اکنون در حمایت از شالیکاران و مدیریت بازار باید برنج کشاورزان را به صورت توافقی خریداری کند، چراکه قیمت برنج قبل از برداشت این محصول در سال جاری افزایش می‌یابد. این مساله از دغدغه‌های مهم انجمن برنج و کشاورزان بوده که برای جلوگیری از تکرار دوباره آن باید بازار برنج از هم‌اکنون مدیریت شود.  وی ادامه داد: اگر خریداران هم‌اکنون نسبت به خرید برنج از کشاورزان و شالیکوبی‌ها اقدام کنند چندماه بعد تعیین‌کننده نهایی قیمت برنج این خریداران خواهند بود. وی تأکید کرد: متأسفانه هیچ کشاورزی راضی نیست برنج خود را به مباشران دولتی تحویل دهد چراکه دولت در آبان‌ماه برنج را از کشاورزان خریداری می‌کند آن هم در شرایطی که هیچ برنجی در اختیار آنها نیست. اکبریان با بیان اینکه متاسفانه تاکنون شرکت‌های مباشر دولت هیچکدام نسبت به خرید تضمینی برنج از کشاورزان اقدام نکرده‌اند، تصریح کرد: محصول در 2 تا 3 ماه آینده از شالیکوبی‌ها و انبارهای کشاورزان خارج خواهد شد. با وجود این می‌توان انتظار داشت که تصمیم‌گیرندگان بازار و تعیین‌کنندگان قیمت برنج دلالان یا دپوکنندگان این محصول استراتژیک خواهند بود. اکبریان گفت: سال‌های اخیر گرایش مردم به سمت مصرف برنج ایرانی پیش رفته است اما باید با مدیریت صحیح، برنج با قیمت مناسبی در شب عید و روزهای پایانی سال عرضه شود. افزایش قیمت در تیرماه معقول است اما اگر در بهمن‌ماه و شب عید هر کیلوگرم برنج با قیمت
12 هزار تومان در بازار عرضه شود اجحاف در حق کشاورز و مصرف‌کننده است. وی با اشاره به اینکه دولت برای حمایت از کشاورز باید هم‌اکنون نسبت به خرید برنج اقدام کند نه آبان‌ماه که دیگر هیچ برنجی در اختیار کشاورز و شالیکوبی‌ها نیست، ادامه داد: هم‌اکنون بیش از 65 درصد اراضی شالیکاری مازندران برداشت مکانیزه شده و قیمت این محصول استراتژیک در شالیکوبی‌ها طی یک ماهه اخیر ثابت مانده است. اکبریان با اعلام اینکه مازندران یکهزار و 200 واحد شالیکوبی دارد که بازار عمده‌فروشی انواع برنج در این واحدهاست، بیان کرد: درصد شکستگی یکی از مهم‌ترین علت‌های تفاوت قیمت برنج به شمار می‌رود. وی درباره میزان برداشت برنج در سال جاری افزود: با توجه به نزولات آسمانی مطلوب در ماه‌های اردیبهشت و خرداد پیش‌بینی می‌شود امسال نسبت به سال گذشته 10 درصد افزایش برداشت برنج صورت گیرد. نایب‌رئیس انجمن برنج ایران اظهار داشت: کیفیت برنج تولیدی امسال با توجه به نزولات مناسب جوی مطلوب بوده و درصد شکستگی برنج نیز با کاهش چشمگیری روبه‌رو بوده است. وی ادامه داد: علاوه بر این با توجه به اصلاح ساختاری که در شالیکوبی‌ها انجام شده و برداشت نیز در اکثر مواقع مکانیزه با کمباین‌های شالیتراش صورت گرفته درصد شکستگی‌ها در کارخانه‌های شالیکوبی تا حد زیادی کاهش یافته است. اکبریان تصریح کرد: برداشت شالی با کمباین‌های گندمکوب همواره از اعتراضات و دغدغه‌های انجمن برنج ایران بوده که خوشبختانه طی چندسال اخیر نسبت به برداشت با کمباین‌های شالیتراش اقدام‌های موثری صورت گرفته است.
 

گروه سیاسی: هنوز ماجرای فیلمبرداری مشکوک 2 دیپلمات انگلیسی و فرانسوی از پادگان‌های نظامی در استان کردستان تمام نشده، خبر رسیده 2 تبعه فرانسوی نیز اخیرا به جرم حمل اسکناس‌های تقلبی، در کردستان دستگیر شده بودند.
به گزارش «وطن امروز»، اوایل مردادماه 2 تبعه فرانسوی به نام‌های جان کالوین و روستاند مادیبا توسط نیروهای امنیتی استان کردستان بازداشت و برای انجام مراحل بعدی قانونی به تهران اعزام شدند. اتهام این 2 تبعه فرانسوی که گفته می‌شود به دعوت دانشگاه علوم پزشکی کردستان به این استان سفر کرده‌ بودند حمل و نگهداری اسکناس‌های تقلبی است. این افراد بعد از دستگیری توسط نیروهای امنیتی به مراجع قضایی معرفی می‌شوند و در نهایت 17 مرداد با حکم مرجع قضایی استان کردستان به 30 روز بازداشت محکوم می‌شوند. البته همانگونه که گفته شد؛ این افراد با پیگیری‌های صورت گرفته  5 روز بعد از محکومیت یعنی در تاریخ 21 مرداد به  تهران منتقل شدند. موضوع تحرکات مشکوک سفارتخانه‌ها و برخی اتباع کشورهای اروپایی در ایران طی یک ماه اخیر مورد توجه نهادهای امنیتی قرار گرفته است. در یک ماه گذشته موارد متعددی از رفتارهای خلاف قانون و همچنین ساختارشکنی‌های سفارتخانه‌ها و دیپلمات‌های سفارتخانه‌های اروپایی در ایران منتشر شده است؛ اتفاقاتی که نشان می‌دهد عوامل سفارتخانه‌های اروپایی در تهران گویا نوعی مصونیت قانونی برای خود متصور شده‌اند.
دیپلمات‌های فاسد!
سال گذشته برخی گزارشات منتشرنشده از راه‌اندازی برخی خانه‌های فساد مختص دیپلمات‌های اروپایی در تهران خبر می‌داد. با این حال چندی پیش ماجرای کشف دومین خانه فساد دیپلمات‌ها رسما اعلام شد. این خبر را جعفری دولت‌آبادی، دادستان تهران اعلام کرد.  دادستان تهران 12 مردادماه از کشف خانه‌ای برای فساد دیپلمات‌ها در تهران خبر داد. جعفری دولت‌آبادی با اعلام اینکه از منزل مذکور 4 هزار لیتر مشروب الکلی کشف شده است، اظهار داشت: در این رابطه 2 ایرانی با تابعیت مضاعف دستگیر شدند. دادستان تهران افزود: طی 2 ماه گذشته این دومین خانه‌‌ای است که برخی دیپلمات‌های خارجی در تهران و عوامل ایرانی با آن در ارتباط بودند و در تهران کشف شده و این شیوه پیشگیرانه باید ادامه یابد تا تمام مراکز مهیا برای فساد شامل باغ‌ها، تالارها و اماکن فساد در اشراف اطلاعاتی ضابطان قرار گیرد.
توهین بی‌شرم‌ها!
اما آنچه طی یک ماه اخیر بیش از همه باعث رنجش خاطر مردم از سفارتخانه‌های اروپایی در تهران شد؛ رفتارهای زننده و زشت آنها با مردم و نیز کاسبی‌هایی است که با حمایت‌ها و هماهنگی‌های عوامل سفارت، اطراف سفارتخانه‌ها به راه افتاده است. براساس گزارش‌ها، با هماهنگی عوامل سفارت، ورود عادی به درون سفارت برای طرح موضوع، بعضا با پرداخت رقم‌هایی مانند 500 هزار تومان صورت می‌گیرد و در صورت عدم پرداخت این مبالغ، متقاضیان و ارباب رجوع باید مدت‌ها در صف انتظار باشند. از سوی دیگر رفتار زشت عوامل سفارت آلمان با اساتید و نخبگان ایرانی باعث آزردگی این قشر از جامعه ایرانی شد. ماجرا از این قرار بود که برخی اساتید ایرانی برای شرکت در کنفرانس‌های علمی با رفتار توهین‌آمیز سفارت آلمان روبه‌رو شدند. مهدی گلشنی، عضو شورایعالی انقلاب فرهنگی با اشاره به اهانت به پاسپورت ایرانی در سفارت آلمان و اعتراض وی در این‌باره در جلسه شورایعالی انقلاب فرهنگی اظهار داشت: برخی اساتید و همکاران بنده که قصد شرکت در کنفرانس‌های مختلف علمی در کشور آلمان را داشتند از رفتار توهین‌آمیز سفارت آلمان گلایه‌مند بودند. وی افزود: به گفته این اساتید، رفتارهای کارکنان سفارت آلمان در فرآیند اداری با ایرانیان بسیار توهین‌آمیز بوده است. عضو شورایعالی انقلاب فرهنگی با اشاره به اینکه همکاران و دوستان این مساله را به بنده منتقل کردند، گفت: در جلسه اخیر شورایعالی انقلاب فرهنگی برخورد توهین‌آمیز سفارتخانه آلمان با اساتید و ایرانیان را به دکتر روحانی متذکر شدم و ایشان هم قول داد موضوع را به آقای ظریف منتقل کند. گلشنی با اشاره به اینکه رفتار سفارتخانه آلمان با اساتید کشورمان به نوعی تلافی‌جویانه ‌است، تصریح کرد: آنها با رفتار خود به دنبال سبک کردن شخصیت ایرانیان هستند، از یک طرف ادعای دوستی می‌کنند و  از طرف دیگر توهین‌آمیز رفتار می‌کنند لذا ما خود باید مراقب این رفتارها باشیم. وی در همین زمینه گفت: یکی از این اساتید سرشناس برای یک اجلاس علمی نزدیک به چند هفته از سوی آلمانی‌ها معطل شد و در نهایت نتوانست در اجلاس علمی هامبورگ شرکت کند.
این ماجرا در نهایت با بیانیه وزارت امور خارجه روبه‌رو شد. وزارت امور خارجه که انتظار می‌رفت با این رفتارهای توهین‌آمیز و کاسبی‌های غیرقانونی برخورد کند؛ بیانیه‌ای صادر کرد و از مردم خواست سفارتخانه‌ها را تحریم کنند! با این حال اما این بیانیه وزارت امور خارجه به معنای تایید رفتارهای زشت و کاسبی‌های غیرقانونی سفارتخانه‌ها بوده است.
همایش زشت انگلیسی!
ماجرای همایش انگلیسی‌ها در یکی از هتل‌های تهران و شروط آنها برای مدعوین و میهمانان نیز یکی از جنجال‌های سفارتخانه‌ها طی هفته‌های اخیر بود. همایش «ایران کانکت 2016» به میزبانی سفارت انگلیس قرار است 16 و 17 شهریور در تهران برگزار شود.
نام نیکولاس هاپتون، کاردار سفارت انگلستان در ایران در کنار نام محمود واعظی، وزیر ارتباطات به‌عنوان سخنرانان همایش عنوان شده است و در اطلاعیه فارسی آن بدون ذکر نام آمده است یکی از سفرای خارجی سخنران این همایش است.
آنچه این همایش انگلیسی‌ها را جنجالی کرد، یکی از شروط آنها برای شرکت‌کنندگان بود. گویا برگزاری این همایش با توجه به قوانین و اعمال تحریم‌های غربی در فضای پساتحریم در قلب ایران یعنی تهران تدارک دیده شده است. در سطری از اطلاعیه سایت این همایش آمده است: «علاوه بر ضوابط شرکت برگزارکننده این همایش شرایط الحاقی بر این سمینار حاکم است. شرکت
 Euromoney  حضور افراد حقیقی و حقوقی که برابر مقررات بین‌المللی اتحادیه اروپایی و دولت انگلستان در لیست تحریم قرار دارند را به هیچ‌وجه مجاز نمی‌داند و این شرکت مجاز است امکان شرکت افراد را براساس این ضوابط بررسی کند». ‌
با این اوصاف بسیاری از مسؤولان ایرانی که طی بهانه‌های مختلف از سوی آمریکا و کشورهای غربی در لیست تحریم قرار گرفته‌اند اجازه حضور در این سمینار را در کشور خودشان نداشتند. این ماجرا با واکنش شدید نمایندگان و رسانه‌های منتقد دولت مواجه شد و سرانجام یک روز بعد وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات از برداشته شدن این شرط استعماری خبر داد.
دیده‌بانان داعش در کردستان!
ماجرای همایش شبه‌استعماری انگلیسی‌ها در تهران هنوز بر سر زبان‌ها بود که خبر رسید 2 دیپلمات انگلیسی و فرانسوی در استان کردستان هنگام فیلمبرداری از پادگان‌های نظامی دستگیر شده‌اند. البته بلافاصله وزارت امور خارجه با دستپاچگی اعلام کرد این دیپلمات‌ها دستگیر نشده بلکه در ایست بازرسی مورد بررسی قرار گرفتند و بلافاصله به راه خود ادامه دادند.
ماجرا را یک روز بعد سپاه استان کردستان طی بیانیه‌ای اعلام کرد. براساس این اطلاعیه، در پی متوقف کردن خودرویی مشکوک توسط نیروهای اطلاعات سپاه کردستان در شهرستان سقز، مشخص شد سرنشینان آن 2 تبعه و دیپلمات برجسته فرانسوی و انگلیسی در ایران هستند.  یک مقام اطلاعات سپاه کردستان با اعلام این خبر گفت: 23 مرداد نیروهای امنیتی سپاه کردستان رفتار مشکوک یک خودروی پاجرو با پلاک سیاسی را در شهرستان سقز زیر نظر گرفتند که در نهایت این خودرو در نزدیکی روستای «ایرانخواه» سقز متوقف شد.  وی در تشریح این خبر افزود: نیروهای سپاه سقز فیلمبرداری‌های مشکوک این خودرو از مجموعه‌های نظامی را زیر نظر گرفته بودند و هنگامی که دستور ایست به خودرو دادند، از محل فیلمبرداری متواری شدند.  مقام اطلاعات سپاه ادامه داد: در طول مسیر، این خودرو 3 ایست بازرسی را بدون توقف رد کرد که در نهایت در نزدیکی روستای ایرانخواه سقز در تور امنیتی اطلاعات سپاه گرفتار شد و سرنشینان مجبور به متوقف کردن خودرو شدند. وی تصریح کرد: پس از بررسی‌های اولیه مشخص می‌شود سرنشینان خودروی توقیف شده یک مرد به نام «سباستین سورن» و یک زن به نام «شارلوت لوپز وارونه والر» هستند که به ترتیب رایزن سیاسی فرانسه و دبیر دوم سفارت انگلیس در تهران هستند که بدون هماهنگی و مجوز به صورت غیرقانونی در برخی مناطق استان کردستان تردد می‌کنند.  وی افزود: پس از انجام استعلامات از استان و تهران مشخص شد این خودرو و افراد تنها مجوز اقامت در هتل آذربایجان و هتل شادی سنندج را داشته‌اند و انجام فیلمبرداری از مجموعه‌های نظامی ارتش، سپاه و رودخانه‌های مرزی غیرقانونی و نامحسوس بوده است که پس از متوقف کردن خودروی آنها توسط نیروهای امنیتی سپاه، دوربین آنها ضبط شد.  
ساکنان سفارتخانه‌ها چه دیده‌اند؟
این موارد عجیب درباره سفارتخانه‌ها و عوامل آنها در ایران آن هم در یک بازه زمانی کمتر از یک ماهه حکایت از برآورد جدید مسؤولان سفارتخانه‌های اروپایی در تهران از وضعیت جدید ایران دارد. پس از اتفاقات سال 88 و دخالت برخی سفارتخانه‌ها در بیشتر کردن آتش فتنه، برخورد قاطعانه‌ای با عوامل این سفارتخانه‌ها صورت گرفت و حتی برخی عوامل آنها که در کودتای مخملین سبز علیه جمهوریت نظام  دست داشتند؛ دستگیر و سپس از کشور اخراج شدند. با این حال اما به نظر می‌رسد شرایط در حال تغییر است و دست سفارتخانه‌ها برای اقدامات خلاف قانون و خلاف شرع در کشور باز گذاشته شده است!
 

خسرو معتضد گفت: 3 سال پیش ده‌ها مقاله درباره ظریف نوشتم اما الان از همه این مقالاتم تبری می‌جویم. به گزارش تسنیم، کارشناس مسائل تاریخی در میزگرد بازخوانی کودتای 28 مرداد، درباره مشابهت‌سازی برخی رسانه‌ها بین محمدجواد ظریف و دکتر مصدق و مشابهت‌سازی میان برجام و ملی شدن صنعت نفت می‌گوید: من 3 سال پیش ده‌ها مقاله درباره ظریف نوشتم اما الان از همه این مقالاتم تبری می‌جویم. آقای ظریف به‌نظر من فریب خورد. من قبلاً می‌نوشتم که او چقدر عالی انگلیسی صحبت می‌کند و چقدر خوب جواب مطبوعات آمریکا را می‌دهد، اما آخرش به‌نظر من اشتباه عمل کرد. معتضد افزود: درباره برجام باید منتظر باشیم و به مردم امید بدهیم، ولی به‌نظر من خیلی بد جلو رفتیم و [برای رفع تحریم‌ها و عمل طرف مقابل به تعهداتش] هیچ تضمینی نگرفتیم. ما همه کاری کردیم، بتن ریختیم، سیمان ریختیم ولی حقیقت این است که من با دیدن این وضعیت افسرده شدم، فعلاً که چیزی دست ما نیامده است.

گروه فرهنگ و هنر :پس از نزدیک به 2سال از زمان انتشار خبرهایی درباره ساخت کلیپی در قالب یک پروژه بزرگ در فضای ملی و حماسی، بالاخره «ایستاده‌ایم2» با نام دقیق « ایستاده‌ایم تا آخرین قطره خون» رونمایی و اکران شد. این نماهنگ که در قالب سینمایی ساخته شده است، جلوه‌های ویژه پرحجمی دارد که بخش اصلی کار را تشکیل می‌دهد. سازندگان این نماهنگ آن را اتفاقی تجربه‌نشده در کشور می‌دانند. به بهانه آغاز توزیع سراسری این نماهنگ با محمدرضا شفاه و حسین حقیقی، تهیه‌کننده و خواننده این کار گفت‌وگو کرده‌ایم. متن این گفت‌وگو را در زیر می‌خوانید.
***
  نماهنگ «ایستاده‌ایم1» یکی از تجربیات خوب در حوزه نماهنگ و سرود بود. کاری که بسیار هم دیده شد و زمینه را برای اثر بعدی فراهم کرد. درباره آن کار و شرایط رسیدن به نماهنگ «ایستاده‌ایم 2» توضیح ‌دهید.
محمدرضا شفاه: یکی از دغدغه‌های مهم ما در ایام فتنه که دشمن به شکل یکپارچه فضای تبلیغاتی با سرود و نماهنگ ایجاد کرده بود این بود که چرا ما در زمینه موسیقی و سرود کاری قوی و تاثیرگذار که متناسب با این فضا ساخته شده باشد، نداریم. در میان جلسات‌مان در آن روزها، همسر بنده، خانم شادمهری که نام‌شان به عنوان شاعر در کار «ایستاده‌ایم1» هست، یک موسیقی بی‌کلام از تئودور آکیس را برای من پخش کردند. متوجه شدم چقدر فضا و حس خوبی دارد. استفاده از موسیقی‌هایی با فضای انقلابی در کشورهای مختلف که فضای انقلابی دارند یکی از کارهای رایج در حوزه تبلیغات برای انقلاب‌هاست و این کار هم به کرات اتفاق افتاده است. در همان فضا ما موسیقی ایستاده‌ایم را ساختیم که کاملا فعالیت پارتیزانی و دغدغه مندانه بود. محمدباقر مفیدی‌کیا طرح خوبی نوشت و پایش ایستاد. خیلی کار سختی بود. همه آنهایی که باید کمک‌مان می‌آمدند ما را تهدید کردند که چرا هزینه می‌کنید. ما زمانی که در میدان آزادی فیلمبرداری می‌کردیم، گروه‌های مختلف انواع پیامک‌ها را می‌دادند، ریسک زیادی داشت. اما بعد که دیده شد در فضای رسانه خیلی‌ها استقبال کردند و حتی خیلی‌ها گفتند این کار ماست.  
  قبل از آن مورد مشابهی در حوزه سرود نداشتیم!
محمدرضا شفاه: خانه سرود اوج فعالیت‌هایی می‌کرد، اما آن طور که باید با استقبال مواجه نمی‌شد. چون می‌دانید موسیقی برای شنیده شدن خیلی نیاز به تصویر دارد. ما این کار را انجام دادیم و تصویر و فضای خوبی ایجاد کردیم. تحسین رهبری در دیدار شعرای سال 93 ما را برای ساخت کار جدید راغب‌تر کرد. ایشان به بنده گفتند: این کار خیلی خوب بود، سعی کنید متوقف نشود.
  2سال زمان زیادی برای تولید یک نماهنگ نیست؟ خودتان درباره کم و کیف اثر توضیح دهید.
محمدرضا شفاه: «ایستاده‌ایم2» تجربه‌ای است که قبلا هیچکس در ایران نداشته است. ما با بهترین متخصص جلوه‌های ویژه کشور کار را پیش بردیم. حجم سنگین جلوه‌های ویژه کار باعث شد زمانی طولانی صرف این کار شود. تصور اولیه ما این بود که این کار در نهایت در 4-5 ماه تمام می‌شود اما اینطور نشد. سال گذشته به خاطر مسائل بودجه‌ای به صورت مقطعی کار تعطیل می‌شد چون پولی نبود که هزینه‌ها را بدهیم. در واقع اگر مدیران حوزه صبور نبودند و اینقدر منطقی رفتار نمی‌کردند، کار موفق نمی‌شد، چرا که هزینه جلوه‌های ویژه برای باشگاه فیلم سوره کمرشکن بود.
  اتفاقا موضوع هزینه پروژه یکی از مباحثی است که درباره‌ این اثر و در واقع درباره شما زیاد مطرح می‌شود؛ اینکه شاید کمی زیاد هزینه شده است.
محمدرضا شفاه: ببینید! ابعاد این پروژه ملی است. مدیران، ملی بودنش را زمانی که می‌بینند می‌فهمند. تجربه‌نشدنش خیلی موضوع مهمی است. امروز ماحصل کار ما تجربه‌ای است که در اختیار سینمای ایران است و هرکس می‌تواند از این تجربه استفاده کند. این یک اتفاق بزرگ در حوزه ساخت یک کلیپ با ابعاد بیگ‌پروداکشن است و از این جهت می‌گویم قبلا اتفاق نیفتاده است. در واقع ما نمی‌خواستیم بیگ‌پروداکشن شود، آنچه در این کلیپ بود این اقتضا را ایجاب می‌کرد که یک پروژه بزرگ باشد. این کار نگاه مخاطب را ارتقا می‌دهد. ما وقتی «ایستاده‌ایم1» را ساختیم بعد از استقبال و پخش آمدند گفتند این را با 20میلیون می‌شود ساخت. حتی یک نفر ادعا کرد با 5 میلیون تومان می‌تواند بسازد! سر همان پروژه «ایستاده‌ایم1» خیلی به ما فشار وارد شد که زیاد هزینه کردید. وقتی شما کاری را انجام دادید و صاحب تجربه شدید، نفر بعدی حتما روی تجربه شما می‌ایستد و ادعا می‌کند چون این تجربه تسری پیدا کرده است. تجربه‌های اول هزینه‌های تحقیق و پژوهش دارد که کارهای مشابه بعدی به خاطر استفاده از همین تجربیات این هزینه‌ها را ندارند. ما وقتی کاری را انجام می‌دهیم که کسی تجربه نکرده، در واقع داریم پروتو تایپش را طراحی می‌کنیم.
  پس به نظر شما برای کار حرفه‌ای و تجربه‌ای که کسب شده، هزینه زیادی صرف نشده است.
محمدرضا شفاه: من درباره پروژه‌های مختلف نظرم این است که قبل از هر هزینه‌ای بیاییم فکر کنیم و ببینیم آیا این پروژه خوبی هست یا خیر؟ نیاز ما را جواب می‌دهد یا نه؟ نکته دوم این است که اگر این کار خوبی هست، آیا افرادی بوده‌اند که با همین قدرت نفوذ در مخاطبان، جدی و جسورانه چنین کارهایی کرده باشند؟ یعنی آیا نمونه‌های پیشینی داریم که این جنس کار را با هزینه کمتری انجام داده باشند؟ این دو مساله خیلی مهم است. چون وقتی کار تمام می‌شود، خیلی‌ها ادعا می‌کنند می‌شد هزینه کمتری صرف آن کرد. بهترین جواب ما این است که کسانی که مدعی هستند، بروند و شبیه به این کارها را بسازند.
  آقای حقیقی! شما به عنوان خواننده و در واقع نقش اول «ایستاده‌ایم 2»، نظرتان درباره کلیت کار چیست؟ چون به نظر می‌رسد در نماهنگ‌هایی که تصویر بر موسیقی و صدا غلبه دارد، کار برای خواننده سخت‌تر است.
حسین حقیقی: این پروژه به لحاظ هماهنگی موسیقی و تصویر نیز ویژه است. هم تصویر، هم موسیقی و هم شعر با آقایان روشن‌بین و رضوانی به همراه فیلمنامه آقای مفیدی‌کیا پیش می‌رفت. یعنی ما تصویر را می‌دیدیم و در استودیو می‌خواندیم و آقای مفیدی‌کیا می‌دید و فیلمنامه می‌نوشت. به عنوان مثال درباره یک ترکیب کلامی «کشتی جنگی» در کار استفاده کردیم و از آن استقبال هم شد، این نمود داشت. شما اگر به کسی بگویید درباره ایستادگی و مقاومت شعر بگوید، شاید کسی از ترکیب «کشتی جنگی» استفاده نکند ولی اینجا جایی بود که باقر مفیدی‌کیا می‌گفت چون می‌خواهم در تصویر باشد، حتما کشتی جنگی در شعر هم باید بیاید.
  در واقع شعر در فرآیند گفته می‌شد.
حسین حقیقی: بله! ما فقط می‌دانستیم یک شعر برای «ایستاده‌ایم2» می‌خواهیم.
  آقای شفاه! شما در این فرآیند از افراد موثر جبهه فرهنگی انقلاب مشورت می‌گرفتید؟
محمدرضا شفاه: جنس پروژه‌های ما طوری نیست که بتوانیم در میان کار تغییر ایجاد کنیم. درباره کلیت کار خیلی مشورت می‌گرفتیم و می‌گیریم اما چون پروژه‌ها تیم هنری دارند، در جلسات مختلف شرکت می‌کنند، طرح را ارائه می‌دهند و سرمایه‌گذار برای حمایت اقناع می‌شود، بنابراین نمی‌شود نظراتی را که در میانه کار اضافه می‌شوند وارد کرد، حداقل من بلد نیستم چطور می‌شود تغییر داد اما تعامل داریم.
  در «ایستاده‌ایم1» فضایی که ایجاد کرده بودید، تفاوت مدل‌ها و آدم‌ها و مشترک بودن در هدف کمی مشخص بود. در این کار تلاش کردید ملی بودن کار و حضور همه طیف‌ها در قصه و اجرا شکل بگیرد.
محمدرضا شفاه: بله! همانطور که در کار می‌بینید آدم‌های مختلفی در فضا تعریف شده است چون لوکیشن در جنوب هم بود اتفاقا این فضا بیشتر بود. ما 400مترمربع دکور استفاده کردیم و این فضاها را گنجاندیم.
  نظر برخی این است که کار «ایستاده‌ایم1» مهیج‌تر است یعنی تحرک و کششی که «ایستاده‌ایم2» در مخاطب ایجاد می‌کند با این حجم از جلوه‌های ویژه نسبت به کار قبلی پایین‌تر است.
محمدرضا شفاه: این اظهارنظر خیلی سلیقه‌ای است. این کار در مراسم رونمایی 3-2 دقیقه با تشویق ممتد حاضران روبه‌رو شد. این خیلی نکته مهمی است. نکته مهم‌تر اینکه ما این کلیپ را به صورت سینمایی ساختیم که در سینماها و همایش‌ها اکران خواهد شد. قطعا نسخه تلویزیونی تاثیرش از نسخه سینمایی کمتر و همین‌طور نسخه موبایلی تاثیرش از نسخه تلویزیونی کمتر است. این کلیپ با توجه به گستره‌ نمایشی که خواهد داشت اصلی‌ترین موج تاثیرگذاری خودش را در همایش‌ها خواهد داشت. مهم‌ترین نوع ارتباط مخاطب هم آنجا خواهد بود. من نمی‌گویم اگر آنجا نباشد دیده نمی‌شود اما این کار چون برای پخش در سالن، کارگردانی و آماده شده است، اصلی‌ترین محل ارائه‌اش سالن است. هرچند مخاطب‌های عام هم در تلویزیون با دیدنش اشک ریختند اما ارزیابی‌ای درباره نسخه موبایل ندارم.
  فکر می‌کنم یکی از موارد مورد نقد شما، توزیع «ایستاده‌ایم1»و پخش‌ نامناسبی بود که در سیما اتفاق می‌افتاد.
محمدرضا شفاه: بله! اینکه ایستاده‌ایم را فقط در روز انتخابات پخش می‌کنند یا در روز راهپیمایی میان تصاویر پرشور جمعیت بخش‌هایی از آن را کات و پخش می‌کنند مورد پسند ما نیست چون آن کار مناسبتی نبود و «ایستاده‌ایم2» هم مناسبتی نیست. ما به خاطر سطح منازعه‌ای که برای همیشه با دشمن داریم نیاز به این مدل نماهنگ‌ها داریم. امیدواریم نگاه‌ها در تلویزیون تخصصی‌تر باشد تا کار بجا و بموقع دیده شود.
  آقای حقیقی! درباره کارهایی که طی این سال‌ها داشتید، توضیح می‌دهید.
حسین حقیقی: من به شکل حرفه‌ای از سال 89 وارد عرصه شدم و بیشتر کارهایم را با تم آیینی و مذهبی و با امید روشن‌بین کار کردم.  مثل کارهای «اشتیاق» و «بارانی شو» که محصول باشگاه سوره است و به مناسبت نیمه شعبان و ایام فاطمیه ساخته شده است. کارهای زیادی با امید روشن‌بین در قالب همین نگاه ویژه داشتم.
محمدرضا شفاه: آقای حقیقی از فیلمنامه‌نویسان خوب باشگاه فیلم سوره هستند که متن‌های زیادی برای کارهای ما می‌نویسند.
  آقای شفاه! مطلبی اگر هست بفرمایید.
محمدرضا شفاه: گفتن این حرف برایم تلخ است اما چون می‌شنوم در این باره صحبت می‌شود، می‌گویم. هیچ کس هیچ پولی جیبش نگذاشته. هزینه زیادی برای کار شده چون حرفه‌ای است. من اعتقاد دارم اگر کار را به کاربلد حرفه‌ای سپرده باشید، چه اشکالی دارد که بودجه مناسب خرج کنید. بویژه وقتی می‌دانید مساله اصلی کمبود بودجه نیست چون طی همین زمان که ما «ایستاده‌ایم 2» را ساختیم تعداد زیادی کار دیگر هم ساخته شد و ما از این بابت خوشحالیم، اما اگر این کار از بقیه بهتر بود کسی نباید بگوید چرا هزینه کردید، چون با تماشای کار جوابش را می‌گیرد.
 

حسین علوی: فایل صوتی منتشر شده از منتظری درباره اعدام تعدادی از منافقین در سال 67 نشان داد این بار و پس از خط تحریف امام(ره)، جریان ضدانقلاب قداست و مشروعیت خدشه‌ناپذیر بنیانگذار کبیر جمهوری اسلامی را نشانه رفته است.  خط تحریف اندیشه و گفتمان امام خمینی(ره) به سد محکم رهبر معظم انقلاب برخورد کرد و ایشان در مناسبت‌های مختلف به تبیین رؤوس و محورهای اندیشه و گفتمان امام خمینی(ره) پرداختند اما پس از ناکامی تحریف، حمله مستقیم به قداست بی‌نظیر امام(ره) در دستور کار قرار گرفت به‌گونه‌ای که رسانه سلطنتی انگلیس، یعنی بی‌بی‌سی، ماجرای بی‌پشتوانه و فاقد استناد پیام امام به آمریکایی‌ها در دوران مبارزه را مطرح کرد. پس از آن، حالا بیت منتظری که به گفته یکی از بزرگان، همچنان رد پای منافقین در آن مشهود است، فایل صوتی اظهارات او در حمایت از منافقین را منتشر کرد. اقدامی که هم تداوم کینه از امام خمینی(ره) را نشان می‌دهد و هم نقش آنها در تلاش برای تطهیر سازمان آلوده منافقین را لو داد.
با این حال اما آنچه در ماجرای انتشار فایل صوتی منتظری در حمایت از منافقین بیش از همه به چشم می‌خورد، رفتار برخی دوستان و نزدیکان سیاسی فرزندان مرحوم حاج احمد آقای خمینی در قبال این ماجراست.
یکی از انتقاداتی که جریان انقلابی همواره نسبت به رفتار و مواضع سیاسی سیدحسن خمینی داشته است، نزدیکی و رفاقت او با جریان ضدانقلاب رخنه‌کرده در اردوگاه اصلاحات است. اگرچه جریان موسوم به اصلاحات، بارها و بارها نسبت خود با اندیشه‌های امام خمینی(ره) و مبانی انقلاب و جمهوری اسلامی را فاش کرده است اما رفاقت‌های برخی فرزندان مرحوم سید احمد خمینی(ره) با این قبیل اصلاح‌طلبان به مرور تبدیل به نوعی شراکت سیاسی شد. یکی از مهم‌ترین دلسوزی‌هایی که مطرح شده و می‌شود، موضوع سوءاستفاده جریان ضدانقلاب از نام امام(ره) از طریق دوستی و رفاقت با نوه امام(ره) است. یعنی همان سناریویی که سال‌ها قبل توسط منافقین به کار گرفته شد و از قضا نتایج ویژه‌ای را نیز برای گروهک نفاق به همراه داشت. با این حال اما هیچگاه دلسوزی‌های جریان انقلابی از سوی سیدحسن خمینی شنیده نشد. در جریان انتشار فایل صوتی منتظری در حمایت از منافقین، این واقعیت یعنی ماهیت اصلی جریان اصلاحات در قبال حضرت امام خمینی(ره) تا حدودی آشکار شد.  فرزندان مرحوم سیداحمد آقای خمینی خودشان هم می‌دانند که فایل منتشر شده، مشروعیت
امام خمینی(ره) را نشانه گرفته است- که البته با توجه به عشق و ارادت قلبی و همیشگی مردم ایران به بنیانگذار انقلاب، این قبیل شیطنت‌ها ره به جایی نمی‌برد- یعنی در واقع به دنبال از بین بردن قداست حضرت امام و مخدوش کردن نام «خمینی» است. در واقع این یک توطئه علیه امام و بیت امام بوده است.
اما دوستان و نزدیکان سیاسی سیدحسن خمینی در قبال این ماجرا چه کردند؟ رسانه‌های اصلاح‌طلب آیا از بیت امام دفاع کردند یا همنوا با بی‌بی‌سی فارسی، ماجرای فایل صوتی را چاق کردند؟
البته ماجرا مشخص است. از قبل هم مشخص بود. اصلاح‌طلبان در دفاع از مشروعیت و قداست امام(ره)، کلامی بر لب نمی‌آورند و قلمی بر کاغذ نمی‌برند. نه‌تنها این کار را نمی‌کنند، بلکه عناصر کلیدی و محوری آنها با مواضع شیطنت‌آمیز، به دفاع از منافقین و حمایت از منتظری پرداختند.  مصطفی تاج‌زاده، از عناصر میدانی اصلاح‌طلبان که سیدیاسر خمینی هم در دوران زندان و هم پس از اتمام دوران مجازات، به عیادت او رفت تا دوستی با این جماعت را یک بار دیگر یادآوری کند؛ در واکنش به فایل صوتی منتشر شده منتظری، رسما از منافقین عذرخواهی و نظام اسلامی را نیز دعوت به عذرخواهی از جریان داعشی نفاق کرد! تاج‌زاده، یعنی دوست نزدیک برخی فرزندان سیداحمد خمینی(ره) رسما گفته است در اعدام انقلابی سال 67 بعضا خلاف موازین حقوقی و قانونی عمل شده است! او به منافقین گفته است اعدام سال 67 را «فراموش نکنند!» البته تاج‌زاده پیش‌تر در زندان نیز درباره اعدام‌های دهه 60 جنجال به پا کرده بود.
ماهیت اصلاح‌طلبان و نسبت آنها با امام و نام «خمینی» هرگز پنهان نبوده است. با این حال اما شاید در جریان توطئه اخیر بیت منتظری علیه بیت امام، وجوه بیشتری از این ماهیت برای فرزندان مرحوم سیداحمد خمینی آشکار شده باشد. شاید بیت امام‌(ره) با این بی‌صفتی اصلاح‌طلبان تجاربی به دست بیاورند. تجاربی که مهم‌ترین آنها درباره مشروعیت سیاسی آنها نزد اصلاح‌طلبان است. و اینکه با توجه به مواضع شعبان جعفری‌های اصلاحات در قبال فایل منتظری، در فضای سیاسی مطبوع اصلاحات، «خمینی‌ها» چه جایگاهی دارند!

عباس اکبری: 1- این را مکرر شنیده‌ایم که روز عاشورا در کربلا آنگاه که حضرت علی‌اکبر فرزند عزیز امام حسین(ع) وارد میدان نبرد با دشمن سفاک شد، دشمنان تا فهمیدند او نامش «علی» است، با غیظ و کینه بیشتری به او حمله‌ور شدند. در واقع یادآوری نام «علی» برای دشمن به مثابه تازه شدن کینه‌هایی بود که از آن بزرگمرد داشتند؛ کینه‌هایی که به خاطر اصرار حضرت علی(ع) بر اجرای عدالت در دوران حکومتش و به خاطر دلاوری‌های آن حضرت در کنار پیامبر(ص) در جنگ‌ها بود. حتی اصل جنگ آنها با امام حسین(ع) هم بی‌ارتباط نبود با کینه‌هایی که از امیرالمومنین(ع) داشتند. دافعه حضرت علی(ع) و قاطعیت ایشان در اجرای عدالت و دلاوری حضرت در مقابله با دشمن، عاملی بود که موجب دشمنی‌های زیادی نسبت به او شده بود. علی(ع) همان کسی بود که شبانه برای یتیمان آذوقه می‌برد، همان بود که سر در تنور آن پیرزن کرد و خطاب به خویش فرمود: «بچش حرارت آتش را، این سزای کسی است که از وضع یتیمان بی‌خبر است!» اما در همین حال علی(ع) همان بود که سپاه او در جنگ صفین نزدیک به 50 هزار نفر از لشکریان دشمن را به هلاکت رساند. همان بود که «در دوران خلافت خود شلاق به دوش در کوچه و بازار حرکت و خلافکاران و بزهکاران را تعزیر می‌کرد».
آری! حضرت علی(ع) هم جاذبه داشت، هم دافعه. جاذبه و دافعه‌ای که شهید مطهری درباره آن می‌گوید: «علی مردی دشمن‌ساز و ناراضی‌ساز بود. این یکی دیگر از افتخارات بزرگ او است. هر آدم مسلکی، هدفدار و مبارز بویژه انقلابی که در پی عملی کردن هدف‌های مقدس خویش است و مصداق قول خداست: «یجاهدون فی سبیل‌الله و لایخافون لومه لائم؛ در راه خدا می‌کوشند و از سرزنش سرزنشگری بیم نمی‌کنند» (مائده/ آیه 54) دشمن‌ساز و ناراضی درست‌کن است. لهذا دشمنانش، مخصوصا در زمان خودش، اگر از دوستانش بیشتر نبوده‌اند کمتر هم نبوده و نیستند. اگر شخصیت علی(ع) امروز تحریف نشود و همچنان که بوده ارائه داده شود، بسیاری از مدعیان دوستی‌اش در ردیف دشمنانش قرار خواهند گرفت. در میان اصحاب پیغمبر هیچ‌کس مانند علی دوستانی فداکار نداشت، همچنان که هیچ‌کس مانند او دشمنانی اینچنین جسور و خطرناک نداشت.
مردی بود که حتی بعد از مرگ، جنازه‌اش مورد هجوم دشمنان واقع گشت».
هرچند امیرالمومنین(ع) به دلیل فرصتی که برای تشکیل حکومت برایش پیش آمد، بیشتر مورد توجه است اما این خصلت فقط مختص حضرت علی(ع) نیست، بلکه همه ائمه اطهار اینچنین بودند و در اجرای احکام الهی قاطعیت داشتند. لازمه معصوم بودن و کامل بودن، پذیرش و عمل به تمام اسلام است. دلیل عشق و ارادت‌ها از یک سو و کینه‌ها و خصومت‌ها از سوی دیگر به ائمه‌ اطهار علیهم‌السلام هم همین اهتمام آنها به اسلام کامل بود.  
2- این ویژگی اسلام است که دینی جامع و یکپارچه است. نمی‌توان بخشی از آن را قبول کرد و بخشی دیگر را نفی. این رویه توسط قرآن بشدت نفی شده است: «إِنَّ الَّذینَ یَکفُرونَ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَیُریدونَ أَن یُفَرِّقوا بَینَ اللَّهِ وَرُسُلِهِ وَیَقولونَ نُؤمِنُ بِبَعضٍ وَنَکفُرُ بِبَعضٍ وَیُریدونَ أَن یَتَّخِذوا بَینَ ذلِکَ سَبیلًا (آیه 150 سوره مبارکه نساء)». نقد رهبر معظم انقلاب به شعار تصنعی اسلام رحمانی هم همین است: «گاهی یک شعارهایی داده می‌شود، شعارهای به‌ظاهر اسلامی که باطناً اسلامی نیست، از جمله چیزهایی که اخیراً خیلی رایج شده و انسان می‌شنود در نوشته‌ها و در گفته‌ها، «اسلام رحمانی» [است]، خب! کلمه قشنگی است، هم اسلامش قشنگ است، هم رحمانی‌اش قشنگ است، اما یعنی چه؟ تعریف اسلام رحمانی چیست؟ خب! خدای متعال، هم رحمان و رحیم است، هم «اشدّالمعاقبین» است، هم دارای بهشت است، هم دارای جهنم است. خدای متعال، مؤمنین و غیرمؤمنین را یک‌جور به حساب نیاورده، اَفَمَن کانَ مُؤمِنًا کَمَن کانَ فاسِقًا لا یَستَوون. اسلام رحمانی که گفته می‌شود، قضاوتش درباره مؤمن، غیرمؤمن، کافر دشمن و کافر غیردشمن چیست؟ همین‌طور پرتاب کردن یک کلمه بدون عمق‌یابی، کاری است غلط و احیاناً گمراه‌کننده. بعضی‌ها که در حرف‌ها و نوشتجات و اظهارات این تعبیر «اسلام رحمانی» را به کار می‌برند، انسان مشاهده می‌کند و خب احساس می‌کند این اسلام رحمانی یک کلیدواژه‌ای است برای معارف نشأت‌ گرفته از لیبرالیسم، یعنی آن چیزی که در غرب به آن لیبرالیسم گفته می‌شود. البته تعبیر لیبرالیسم و عنوان لیبرالیسم برای تمدن غربی و فرهنگ غربی و ایدئولوژی غربی هم تعبیر غلطی است، چون واقعاً آنها نه لیبرالند، نه اعتقاد به لیبرالیسم به معنای واقعی کلمه دارند ولی خب! حالا یک اصطلاحی است لیبرالیسم. اگر اسلام رحمانی اشاره به این است، این، نه اسلام است، نه رحمانی است، مطلقا».
3- انتشار فایل صوتی شیخ حسینعلی منتظری که در آن نظام جمهوری‌‌اسلامی را به خاطر سرکوب منافقین مورد هجمه قرار داده، از نظر محتوایی چیز جدیدی ندارد و در واقع بیشتر حالت بازخوانی مواضع گذشته وی در قبال منافقین است. ذوق‌زدگی رسانه‌هایی چون بی‌بی‌سی از این مساله و اینکه باز بهانه‌ای پیدا کرده‌اند برای حمله به امام عزیز و نظام اسلامی هم چیز عجیبی نیست، چرا که فلسفه وجود این رسانه‌ها همین است اما آنچه محل تامل است اینکه چه چیزی موجب شده دشمنان امام و رسانه‌هایی چون بی‌بی‌سی امیدوار باشند بتوانند با تمسک به یک فایل صوتی از فردی که خصومت او نسبت به امام مبرهن است و همچنین با حمایت از گروهکی که جنایت‌های مکررش در قبال مردم ایران کمترین جای دفاع ندارد، اهداف‌شان را پیش ببرند. چه چیزی موجب شده آنها احساس کنند مقابله قاطع حضرت امام و جمهوری‌اسلامی با منافقین تروریست- که تکلیفشان مشخص است و جنایات آنها کم‌نظیر است- می‌تواند بهانه‌ای برای حمله به امام باشد و امیدوار باشند به اینکه این حمله‌ها بتواند روی عده‌ای هم تاثیر بگذارد؟!
افزون بر خصومت‌ها و کینه‌های دیرین آنها نسبت به حضرت امام که به آن اشاره شد، پاسخ این سوال را باید در نوع مواجهه‌‌ برخی گروه‌های سیاسی داخلی و برخی کسانی که مسؤولیت تبیین اندیشه‌های حضرت امام را دارند، جست‌وجو کرد. در اینکه حضرت امام(ره) مظهر وحدت و یکپارچگی مردم و گروه‌های مختلف کشور هستند، شکی نیست و در عشق و ارادت مردم به آن پیر سفرکرده کمترین تردیدی وجود ندارد اما این را نمی‌توان انکار کرد که برخی‌ نسبت به امام کینه‌هایی دارند و برخی هم که علی‌الظاهر خود را حامی امام می‌دانند و مدام از امام دم می‌زنند، بیش از آنکه به دنبال پیروی واقعی از امام باشند، به دنبال سوءاستفاده از نام امام هستند. این واقعیتی است که مغایرت مبانی و دیدگاه‌ها و مواضع و اقدامات آنها با مبانی مبرهن امام، آن را ثابت کرده است.
اینها همان کسانی هستند که در طول سال‌های اخیر با امام و اندیشه‌های ایشان طبق قاعده «نُؤمِنُ بِبَعضٍ وَ نَکفُرُ بِبَعضٍ» برخورد کردند. همان‌هایی که با دیدگاه‌های امام گزینشی برخورد کردند و آن بخشی را که برای اغراض و اهداف سیاسی‌شان لازم دیدند برجسته کردند و بخش‌‌های دیگر اندیشه‌های امام را  –که اتفاقا بخش اصلی دیدگاه‌های ایشان را تشکیل می‌دهد- سعی کردند سانسور و تحریف کنند. کسانی که حتی ابایی از این ندارند که بگویند ما این بخش از دیدگاه‌های امام را می‌پذیریم اما در کنار آن دیدگاه‌های کسانی را که در مغایرت آشکار با اندیشه‌های امام هستند هم می‌پذیریم. یعنی نوعی التقاط؛ التقاطی که منافقین هم انحراف‌شان از همان شروع شد.
امیدواری رسانه‌های معاند به تاثیر تخریب‌های‌شان نسبت به امام، ماحصل سوءاستفاده سیاسی از امام توسط کسانی است که اتفاقا بیشترین تکلیف را در قبال حضرت امام دارند. کسانی که در همین مدتی که امام عزیز و فرزند بزرگوارش مورد هجمه شدید کینه‌توزان بودند، در حالی که انتظار می‌رفت در خط مقدم دفاع از ایشان باشند، سکوت کردند و برخی‌ هم ترجیح دادند موضعی نسبی و کلی بگیرند. کسانی که به سهولت بارزترین و برجسته‌ترین دیدگاه‌های امام را با برچسب «افراطی‌گری» و تندروی مورد هجمه قرار می‌دهند. همان‌هایی که در تبلیغات و شعارهای‌شان از امام و خط امام دم می‌زنند اما در عمل قهرمان‌شان همو است که در رابطه با منافقین می‌نویسد: «آنچه پس از عملیات مرصاد انجام شد غیرقانونی بود. به باور من جمهوری‌اسلامی یک پوزش‌خواهی و حلالیت‌طلبی به خانواده‌های آنان بدهکار است. اشتباه از سوی هر کس که سر زند اشتباه است. معیار سنجش ما در مورد هر موضوع و اقدامی حقیقت و عدالت است نه شخصیت افراد، هر قدر هم که بزرگ و تاریخ‌ساز باشند».
به موجب همین برخوردهای گزینشی با امام بود که سال گذشته رهبر حکیم انقلاب در مراسم رحلت حضرت امام در حرم مطهر، خطر «تحریف امام» را گوشزد کردند و برای مقابله با چنین خطری توجه به منظومه فکری امام و «امام را جامع و یکپارچه دیدن» را مورد تاکید قرار دادند. مرور آرا و اندیشه‌های امام آشکارا به ما نشان می‌دهد آن بزرگمرد نیز همچون جد خود هم جاذبه داشت، هم دافعه. در حالی که با مردم و مستضعفان و پابرهنگان مهربان و دلسوز بوده و آنها را ولی‌نعمتان و صاحبان اصلی انقلاب می‌دانست، با دشمنان و منافقین و مستکبرین و زورگویان قاطع و تند برخورد می‌کرد و از این مساله ابایی هم نداشت.