گروه سیاسی: وقتی قرار باشد حاج‌قاسم سلیمانی، فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درباره سردار شهید حاج‌حسین همدانی روایت کند، باید منتظر روایت‌های زیبا و دلنشین و البته قابل تامل بود. روایت یک فرمانده از فرمانده دیگر حتما شنیدنی است بویژه اینکه این روایت‌ها درباره دلاوری همرزم‌ها در فراتر از مرزهاست. روایت درباره ماجرای 2 سردار سپاه ایران در نبردهای سوریه است. در نبردی خارج از ایران برای اسلام و ایران. حالا سردار دلاور ایرانی که این روزها نشانه فخر و غیرت ایرانیان در دنیاست، از سردار شهید حاج‌حسین‌ همدانی دیگر دلاور ایرانی معرکه‌های سوریه می‌گوید. سردار سرلشکر حاج‌قاسم سلیمانی، فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که شامگاه چهارشنبه در مراسم سالگرد شهادت سردار حسین همدانی حضور یافت، از دلاوری‌های همرزم شهیدش گفت و از عکس یادگاری با او در آخرین ساعات حضور حاج‌حسین در عالم خاک. به گزارش «وطن امروز»، حاج قاسم اما درباره تحولات منطقه هم گفت؛ گفت که اسد‌ها در سوریه تاوان ایران‌دوستی خود را می‌دهند. گفت که عبدالله سعودی، شاه سابق عربستان، لبنان را یکجا به بشار بخشید در ازای پایان رفاقت خود با ایران اما او نپذیرفت. از همین بن سلمان، صدامک سعودی‌ها گفت که در روسیه به دولتمردان سوریه پیشنهاد داد همپیمانی با ایران را تمام کنند تا او در مقابل، شر تروریست‌ها را از سر مردم سوریه کم کند. و از همین صدامک گفت که آنقدر عجول است که برای رسیدن به قدرت در عربستان، بعید نیست پدر خود را هم به قتل برساند.  در روزهایی که حامیان دولت و برخی اصلاح‌طلبان زمزمه‌های مخالفت با دفاع ایران از سوریه را مطرح می‌کنند، در روزهایی که حتی آتش‌بس، یعنی آخرین حربه آمریکا برای جلوگیری از پیشروی‌های مقاومت در سوریه، رسوا شده و آمریکا دیگر هیچ برنامه‌ای برای تضعیف دولت قانونی اسد در سوریه ندارد، در روزهایی که بهانه‌گیرهای هسته‌ای تلاش می‌کنند بهانه‌ای دیگر بسازند و معجزه کردن برجام را مشروط به «برشام» کنند؛ در این روزها، حاج‌قاسم در مراسم سالگرد همرزم شهیدش، از حضورش در سوریه گفت و اینکه حضور ما در سوریه برای دفاع از اسلام و ایران است. سردارگفت: داعش برای مقابله با ایران تشکیل شد و وای به حال دنیا اگر ما جلوی تشکیل حکومت آنها بر سوریه و عراق را نمی‌گرفتیم! او گفت که در تمام دنیا، افتخار مقابله با تروریست‌های داعش، برای ایران است و این افتخار به خاطر درایت و حکمت رهبر است و آنچه دشمنان ما را متحیر کرده، همین درایت و حکمت است.
آخرین لحظه با همسنگر
فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در ابتدای سخنان خود در مراسم سالگرد شهید همدانی، درباره این شهید دلاور جبهه مقاومت گفت: آخرین لحظه‌ای که شهید همدانی را دیدم، چند ساعت قبل از شهادتش بود، یک حالت جوانی در او دیدم، او انسان صبوری بود و اهل شلوغ‌کاری به تعبیر ما نبود. سرلشکر سلیمانی تصریح کرد: در حادثه سوریه توفیق شد از نزدیک با این چهره آشنا شوم. بعدا متوجه شدم سردار همدانی از چند روز قبل از شهادتش مطمئن بود. در لحظه آخر خیلی بشاش بود و با خنده به من گفت بیا یک عکس بگیریم شاید آخرین عکس من باشد. وی اضافه کرد: وقتی این حرف را زد یک شعر به ذهنم آمد؛ این بود «رقص و جولان بر سر میدان کنند/ رقص اندر خون خود مردان کنند/ چون رهند از دست خود دستی زنند/ چون جهند از نقص خود رقصی کنند». فرمانده نیروی قدس سپاه افزود: وقتی شهدا را از دست می‌دهیم، آن وقت به ارزش آنها پی می‌بریم. شهدایی چون همدانی، باقری، کاظمی، علی هاشمی و بسیاری دیگر شاید هر صد سال مثل‌شان بیاید. وقتی این شهدا را از دست می‌دهیم یک خلأ است، مثل مالک اشتر برای امیرالمومنین. سرلشکر سلیمانی خاطرنشان کرد: سردار همدانی فقط یک شهید نبود؛ همدانی یک لشکر و استان بود، مثل شهید بهشتی که امام(ره) فرمودند یک ملت بود. وی با بیان اینکه همدانی 3 کارکرد مهم در دفاع مقدس داشت، گفت: یکی از آنان تأسیس شمشیر برنده لشکر انصارالحسین بود که هرجا نظام تهدیدی داشته باشد آن را اعزام می‌کند. اقدام دیگر او نقش ارزنده از ابتدای دفاع مقدس تا انتهای آن در همه عملیات‌ها و پیروزی‌های مهم در سمت فرماندهی بود. کار سوم از 2 کار اول مهم‌تر بود و آن همان چیزی بود که دفاع مقدس را در دل‌ها و مغزها جا انداخت و آن تأسیس مدرسه فکری حسین همدانی بود. ده‌ها هزار جوان دنبال این مرد راه افتادند و او مثل مادری از این فرزندان حمایت و آنها را تربیت کرد. فرمانده نیروی قدس سپاه با بیان اینکه بخش دوم زندگی شهید همدانی هم برای ما پرعبرت است، گفت: جنگ تمام شد و او به همین جامعه آمد. در ظاهر سردار و سرتیپ بود و خانواده و نوه آمد و اینها قفل‌هایی است که انسان را بر زمین میخکوب می‌کند. این عاطفه را خدا قرار داده اما آنچه مهم است این است که این عاطفه‌ها هدف انسان نشود. سرلشکر سلیمانی با تأکید بر اینکه همدانی نگذاشت این تعلقات برای او هدف شود، گفت: به جای اسم سردار حسین همدانی شد «ابو وهب» و به جای لشکر انصارالحسین نام شیرین مدافعان حرم را تأسیس کرد. وی ادامه داد: او در قریب ٦٠ سال عمر، زیباترین ثمره را دریافت کرد. او تاثیر اساسی در صحنه مقاومت سوریه گذاشت. چرا اینقدر دنیا حول جغرافیای سوریه بسیج شده؟ موضوع پیرامون یک شخص و بحث دیکتاتوری است؟ موضوع چیز دیگری است.
روایت حاج قاسم از اسد‌های عرب
فرمانده نیروی قدس سپاه در ادامه از سابقه حضور سوریه در جبهه مقاومت و پایداری آنها گفت. سردار سلیمانی اظهار داشت: در این عالم عربی کشورهای گوناگونی هستند که ثروت فراوانی دارند. در یک مقطع کوتاهی، شاهد قرارداد ننگین کمپ‌دیوید بودیم که انور سادات شمشیر را از پشت به کمر مسلمانان فرو کرد. سرلشکر سلیمانی خاطرنشان کرد: همه این کشورها یا سری یا علنی با رژیم صهیونیستی ارتباط برقرار کردند جز یک کشور که حاضر شد امنیت و تمامیت ارضی خودش را فدای مسلمانان کند. در زمان دولت کلینتون قرار بود صلح سوریه و رژیم صهیونیستی در پاریس تمام شود، حافظ اسد به پاریس رفت اما صبح حاضر نشد به آن جلسه برود، چون می‌دانست اثر سازش سوریه بر پایداری جبهه مقاومت علیه رژیم صهیونیستی چیست و همه آن را به هم زد. وی خاطرنشان کرد: در زمان بشار اسد، ملک عبدالله به سوریه آمد و دست بشار اسد را گرفت و به لبنان برد که ارتش سوریه را بیرون کرده بود و مجسمه حافظ اسد را پایین آورده بود. گفت پسرم این لبنان برای تو. اما چه می‌خواست؟ می‌خواست اسد از ایران دست بکشد اما او نپذیرفت، همان چیزی که برخی آن را آورده مهم و بزرگ و منافع ملی می‌نامند. فرمانده نیروی سپاه قدس ادامه داد: ولیعهد دوم عربستان که خیلی هم عجول است و شاید شاه خود را هم بکشد، به روسیه رفت تا در مورد سوریه وساطت کنند که جلسه‌ای با حضور روس‌ها و فردی از سوریه گذاشتند. این ولیعهد عربستان از حال اسد پرسید و این فرد سوری گفت مشکل داعش است و ولیعهد گفت داعش که خطر ندارد و همه اینها تمام می‌شود اما مشکل ارتباط شما با ایران است، شما ارتباط نداشته باشید همه تمام می‌شود. سرلشکر سلیمانی با تاکید بر اینکه مشکل دشمنان، محوریت سوریه در جبهه مقاومت و ارتباط با جمهوری اسلامی است، گفت: ما در آنجا فقط از سوریه دفاع نمی‌کنیم، از اسلام و جمهوری اسلامی دفاع می‌کنیم. داعش و گروه‌های تکفیری برای سوریه تأسیس نشدند، اینها برای ایران درست شدند. وی افزود: اگر این ایستادگی صورت نمی‌گرفت و برخی که این توهم را داشتند که نماز را در مسجد اموی می‌خوانیم و امپراتوری راه می‌اندازیم، موفق می‌شدند و داعش حکومت تشکیل می‌داد، با وجود جنایاتی که از آنها دیدیم، نتیجه چه می‌شد؟ فکر گسترده‌ای که از همه دنیا سربازگیری می‌کند و در همه دنیا حاکم مشخص کرده، اگر موفق به تأسیس حکومت می‌شد، خدا می‌داند چه فاجعه‌ای در جهان اسلام رخ می‌داد. جمهوری اسلامی با افتخار مقابل این فاجعه ایستاد. سرلشکر سلیمانی خاطرنشان کرد: نظام سوریه با کمک ایران امروز توانسته پس از ٥ سال، فشار و محاصره را تحمل کند تا دنیا اعتراف کند این گروه‌ها، تروریستی هستند. ما رزمنده نبردیم، بلکه به نظام سوریه کمک کردیم. اگر در سوریه جلوی این گروها گرفته نمی‌شد امروز همه این مناطق درگیر داعش بود. وی تصریح کرد: تکفیری‌ها امروز در همه جبهه‌ها یا شکست خورده‌اند یا در حال شکست خوردن هستند. من معتقدم مردم سوریه با پشتیبانی از دولت خود شکست‌ناپذیر هستند. امروز اروپا هزینه سنگین امنیتی می‌دهد و دلیلش حمایت از همین گروه‌های تروریستی است. شهید همدانی تأثیر ارزنده‌ای در این پیروزی‌ها داشت. فرمانده نیروی قدس سپاه در پایان گفت: باید به درایت و حکمت رهبر خودمان اطمینان داشته باشیم و قدر آن را بدانیم. امروز اگر انقلاب اسلامی دشمنان را متحیر کرده است به‌دلیل درایت رهبری است.
 

در پی موافقت پارلمان ترکیه با تمدید یک‌ساله حضور حدود 2 هزار نظامی این کشور در خاک عراق و اصرار دولت آنکارا بر مشارکت این نیروها در عملیات آزادسازی موصل، روابط طرفین به سرعت در حال وخیم‌‌‌تر شدن است؛ دولت عراق این نظامیان را اشغالگر دانسته و خروج سریع آنها را خواستار شده است. این  بحران زمانی آغاز شد که رئیس‌جمهوری ترکیه به مشارکت در عملیات بازپس‌گیری موصل ابراز تمایل کرد؛ رجب طیب اردوغان در ادامه مخالفت خود را با حضور نیروهای الحشدالشعبی عراق که غالبا شیعه هستند در عملیات آزادسازی موصل اعلام کرد.  سالار محمود از نمایندگان پارلمان اقلیم کردستان عراق هشدار داد ترکیه سعی دارد به بهانه مشارکت در عملیات آزادسازی موصل، این منطقه را دوباره اشغال کند. سالار محمود تصریح کرد: «ترکیه تلاش می‌کند ارتفاعات سنجار و منطقه واقع بین اقلیم کردستان عراق و کردستان سوریه را اشغال کند... این کشور می‌کوشد با حمایت از گروه‌های خاصی، آینده قومیت کرد را به خطر بیندازد». وی با یادآوری این مطلب که پارلمان اقلیم کردستان در سال 2003 رأی به اخراج نیروهای ترک از کردستان داده است، خواستار مقابله جدی با ورود ارتش ترکیه به اقلیم کردستان و عراق شد. گفتنی است، نعمان کورتولموش، معاون نخست وزیر ترکیه گفته بود تا وقتی که عراق دچار چنددستگی و تقسیم است هیچ‌کس حق ندارد مانع حضور و استقرار نیروهای ترکیه در نزدیکی موصل شود. وی اعلام کرد حضور نیروهای ترکیه به درخواست مسعود بارزانی، رئیس اقلیم کردستان عراق است. در مقابل این اصرار مقام‌های آنکارا به مداخله نظامی در عراق، بغداد خواستار تشکیل جلسه اضطراری شورای امنیت سازمان ملل شده است. وزارت خارجه عراق در بیانیه‌ای اعلام کرد، این نهاد «درخواستی را برای نشست اضطراری شورای امنیت سازمان ملل ارائه کرده تا درباره نقض تمامیت ارضی عراق و دخالت در امور داخلی آن گفت‌وگو شود».  برخی مقامات امنیتی عراقی که خواستند نام‌شان فاش نشود به پایگاه خبری تحلیلی «میدل‌ایست آی» (چشم خاورمیانه) گفتند امکان دارد نیروهای عراقی در صورت مداخله ترکیه در موصل، به نیروهای متجاوز این کشور در شمال عراق حمله کنند. یک مقام ارشد امنیتی در بغداد به این تارنما گفته است «مطلقا هیچ نقشی برای ترکیه در قلمرو عراق قائل نیستیم». او افزوده هر حرکتی یا دخالتی از سوی ترکیه در جریان عملیات ارتش عراق برای بازپس‌گیری موصل با واکنشی قوی روبه‌رو خواهد شد.
 

گروه اقتصادی: محرمانه‌های دولت به صنعت خودرو رسید تا اروپایی‌ها سهم خود از برجام را از بازار خودروی ایران بردارند. به گزارش «وطن‌امروز» بعد از قراردادهای هواپیما، قراردادهای نفتی و طرح‌هایی چون یارانه نقدی که از سوی دولتی‌ها محرمانه اعلام شده، حالا نوبت به قراردادهای خودرویی رسیده تا با سفر فرانسوی‌ها به کشور و نمایش چند رونمایی تبلیغاتی، قراردادهای محرمانه‌ای امضا شود که خلاف سیاست‌های کلی کشور مثل اقتصاد مقاومتی باشد.  قرار بود بعد از برجام تکنولوژی را به کشور وارد کنیم اما گویا فرانسوی‌ها تکنولوژی را با مدیران خود وارد کشور کرده‌اند و اجازه خودنمایی به بخش خصوصی داخلی نخواهند داد.  قراردادهای محرمانه یکی پس از دیگری امضا می‌شود؛ این بار تاوارس مدیرعامل پژوی فرانسه ۵۰ درصد کارخانه سایپای کاشان را که به قول خودشان پیشرفته‌ترین کارخانه خودرویی ایران است در اختیار گرفت تا دست پُر به فرانسه بازگردد. فرانسوی‌ها بعد از برجام با ذوق‌زدگی فراوان تحرکات اقتصادی خود را آغاز کردند اما پشت پرده این بوسه فرانسوی منافع فراوانی است که اروپایی‌ها از این قراردادهای اقتصادی می‌برند. یک هفته از امضای قرارداد ایدرو و شرکت رنو می‌گذرد و دولت با انعقاد این قرارداد قطب سوم خودروسازی کشور را کلید زد تا به عنوان یک رقیب با بخش خصوصی رقابت کند. هر چند گفته می‌شود ایدرو به مرور سهام خود را در این شراکت واگذار خواهد کرد اما در شرایط فعلی سهام 60 درصدی قرارداد جدید از آن فرانسوی‌ها و 40 درصد در اختیار ایدرو است. در این باره خبرگزاری تسنیم نوشت این قرارداد که یک برد شیرین برای رنو محسوب می‌شود شرایطی را مهیا می‌کند تا این شرکت به صورت مستقل در بازار ایران فعالیت و اقدام به عرضه محصولات مورد دلخواه خود کند. نکته قابل تأمل در این قرارداد غیبت نمایندگان 2 شرکت بزرگ خودروسازی بود به نحوی که وزیر صنعت خود به این موضوع ورود و به همراه معاونان در حاشیه نمایشگاه خودروی پاریس این قرارداد را نهایی کرد. جالب اینکه شراکت 40 درصدی وزارت صنعت هیچ‌گونه ابزار مدیریتی در نحوه کار شرکت، سیاست‌گذاری صادرات، قیمت‌گذاری و... در اختیار وزارت صنعت قرار نمی‌دهد و تنها سرمایه این وزارتخانه به کمک این خودروساز فرانسوی می‌آید.
جنب‌وجوش پژو برای عقب نماندن از رنو
چند روز بعد از امضای این قرارداد، مدیرعامل پژو سیتروئن به ایران سفر کرد تا از شرکت رنو عقب نماند و فاز جدید شراکت خود با خودروسازان ایرانی را محکم‌تر کند. تاوارس در مراسم آغاز فعالیت رسمی شرکت ایکاپ مدعی شد برای جبران گذشته آمده و می‌خواهد حضور پررنگی در بازار ایران داشته باشد اما وقتی صحبت از چگونگی پرداخت غرامت شد، آن را محرمانه دانست و با این استدلال که نباید جزئیات قرارداد را منتشر کنیم از خبرنگاران خواست درباره گذشته صحبت نکنند. تاوارس درباره روند داخلی‌سازی محصولات جدید نیز با اعلام اینکه قطعاً چند سالی طول می‌کشد تا داخلی‌سازی‌ها انجام شود، گفته که یکی- دو نسل داخلی‌سازی محصولات جدید طول می‌کشد اما می‌توان با  گسترش همکاری‌ها این زمان را کاهش داد. «ما می‌خواهیم ایران در خاورمیانه تأمین‌کننده شماره یک شده و گذشته را جبران کنیم». صحبت‌های تاوارس در داخلی‌سازی محصولات جدید در حالی اعلام می‌شود که قرار است در ابتدا داخلی‌سازی قطعات محصولات با 20 درصد آغاز و بعد از یک سال به 40 درصد برسد اما در این میان استراتژی روشنی برای ارتقای توانمندی قطعه‌ساز داخلی  دیده نمی‌شود؛ گویا این موضوع هم محرمانه بوده و پژو در ابتدای همکاری بیشتر تمایل به مونتاژکاری محصولات خود دارد. امروز قطعه‌سازان ایرانی با مشکلات متعددی روبه‌رو هستند که در این قرارداد نحوه همکاری آنها به‌روشنی بیان نشده و باید دید ایکاپ با چه برنامه‌ای می‌خواهد از قطعه‌سازان در همکاری با پژو استفاده کند و آیا پژو با توجه به شعارهای خود حاضر است در انتقال دانش فنی هم گام‌های مؤثری را بردارد یا در سال‌های اول همکاری متمرکز بر مونتاژکاری شده و بعد از آن هم رویکرد جدیدی را برای تولید محصولات خود در بازار ایران پیش خواهد گرفت.
قرارداد محرمانه دیگری امضا شد
تاوارس در سفر چند روزه خود علاوه بر حضور در مراسم آغاز رسمی فعالیت شرکت ایکاپ، سری هم به شریک سایپا زد و تفاهمنامه تیرماه خود را با این شرکت به امضا رساند. حضور تاوارس در سایپا بدون حضور خبرنگاران بود و مسؤولان این شرکت در روند محرمانه عمل کردن امضای قراردادها بدون اعلام جزئیاتی از این همکاری فقط به اعلام خبر آن اکتفا کردند. در این قرارداد جدید وزارت صنعت یکی دیگر از 4 کارخانه سایپا را به طرف خارجی واگذار کرد که این مورد می‌تواند تاثیر جدی بر توسعه داخلی سایپا در آینده بگذارد، چرا که ساخت و تجهیز چنین کارخانه‌ای علاوه بر نیاز به سرمایه فراوان، بسیار زمانبر است. میزان سرمایه‌گذاری در قرارداد مشترک سایپا با شرکت سیتروئن 300 میلیون یورو برای شروع کارتعریف شده و محصولات تولیدی شرکت سایپای کاشان شامل «تیبا2» و «پراید» طی 5 سال آینده توسط خودروهای مشترک تولیدشده جایگزین خواهد شد و نخستین خودروی مشترک سایپا و پژو سیتروئن اوایل سال 2018 میلادی وارد بازار خواهد شد. به این ترتیب کارخانه داخلی به کام محصولات فرانسوی شده و آنها با آزادی عمل بیشتری نسبت به گذشته به تصاحب بازار ایران خواهند پرداخت. فرانسوی‌ها در این دو قرارداد به بهانه محرمانه بودن، چگونگی جبران گذشته را اعلام نکردند و این بار با حضور در 2 کارخانه مجهز ایرانی خواستار تولید محصولات خود در بازار کشورمان شده‌اند. این در حالی است که با توجه به اهداف سند چشم‌انداز 1404 صنایع خودروسازی، 50درصد از تولیدات خودروهای سبک کشور باید داخلی تولید شده باشد از همین رو وزارت صنعت باید پاسخگو باشد که با توجه به قراردادهای اخیر خودروسازان و برنامه تیراژ 500 هزار خودروی رنو در فاز دوم تولید و همچنین قراردادهای ایران‌خودرو و سایپا با پژو، چه برنامه و سیاستی برای رسیدن به این هدف دارد و باید به این سوال پاسخ دهد که آیا توسعه داخلی در ایران قرار است تنها به صورت حرف در اسناد باقی بماند؟
قرارداد فقط برای ایرانی‌ها محرمانه است
در حالی مسؤولان سایپا به بهانه محرمانه بودن این قرارداد حاضر به اعلام جزئیات آن نشدند که ظاهرا این قرارداد فقط برای ایرانی‌ها محرمانه است و رسانه‌های خارجی منعی در دسترسی به جزئیات این قرارداد ندارند. پایگاه تخصصی «جاست اوتو» با اشاره به امضای قرارداد جدید خودرویی بین شرکت پژو سیتروئن فرانسه و سایپا در بیان جزئیات این قرارداد نوشت: گروه خودروسازی پژو و سایپا که شریک تاریخی سیتروئن در ایران از سال 1966 بوده است موافقتنامه سرمایه‌گذاری مشترک برای تولید و فروش خودروهای سیتروئن در ایران را امضا کردند. قرار است تولیدات این قرارداد در سال 2018 آغاز شود. مقامات پژو سرمایه‌گذاری مشترک با سایپا را شراکتی استراتژیک بین 2 شرکت عنوان کرده‌اند که تمام مراحل تولید از طراحی گرفته تا بازاریابی و فروش را شامل می‌شود. تولیدات مشترک قرار است در کارخانه‌ای در کاشان انجام شود و شرکت پژو مالکیت 50 درصدی این کارخانه را در اختیار خواهد داشت. مقامات پژو این کارخانه را مدرن‌ترین کارخانه تولید خودروی ایران و دارای بالاترین سطح استانداردهای زیست‌محیطی می‌دانند. براساس توافق 2 شرکت قرار است 300 میلیون یورو در بخش تحقیقات و تولید طی 5 سال آینده سرمایه‌گذاری شود. انتقال تکنولوژی و استفاده قابل توجه از توانایی‌های داخلی از جمله مفاد قرارداد است. انتظار می‌رود تولید 3 محصول سیتروئن در کارخانه کاشان از سال 2018 آغاز شود. مقرر شده است از اوایل سال 2017 خودروهای وارداتی تولید سیتروئن آغازگر بازگشت این شرکت فرانسوی به ایران باشند. خودروهای تولیدی در کاشان در سراسر ایران از طریق شبکه‌ای که اختصاصا به این برند مربوط می‌شود توزیع خواهد شد. قرار است حداقل 150 دفتر فروش سیتروئن در ایران طی 5 سال آینده تاسیس شود. پژو، پرفروش‌ترین برند خودروسازی اروپایی در ایران قبل از تحریم‌ها، در سال 2012 همزمان با تشدید تحریم‌های غرب فروش محصولات خود در این کشور را به حالت تعلیق درآورد. اکنون اکثر تحریم‌ها علیه ایران برداشته شده است. میزان فروش خودروهای پژو قبل از خروج این شرکت از بازار ایران به 458 هزار دستگاه رسیده بود که حدود 30 درصد از بازار ایران را تشکیل می‌داد اما این شرکت اکنون برای بازپس‌گیری سهم گذشته خود از بازار باید با شرکت‌های چینی‌‌ای رقابت کند که در زمان تحریم‌ حضور خود در ایران را افزایش داده‌اند. پژو همچنین باید با شرکت‌های غربی نظیر رنو که در حال ارائه مدل‌های جدید به بازار ایران است رقابت کند.
 

برخلاف پیش‌بینی اغلب رسانه‌های غربی جایزه صلح نوبل به جان کری وزیر خارجه آمریکا و همتای ایرانی‌اش نرسید. در حالی که خبرگزاری رویترز پنجشنبه شب اعلام کرده بود به احتمال زیاد محمدجواد ظریف و جان کری تا ساعاتی دیگر مشترکاً جوایز صلح نوبل را کسب می‌کنند اما دیروز این جایزه رسما به «خوآن مانوئل سانتوس»، رئیس‌جمهوری کلمبیا به نمایندگی از مردم این کشور رسید.  تحلیلگران معتقدند با توجه به نفوذ فوق‌العاده محافل صهیونیستی بر کمیته نروژی آلفرد نوبل، عدم اهدای جایزه صلح نوبل به کری و ظریف به معنای اعلان پوچ و بی‌اعتبار بودن توافق برجام از نگاه سردمداران آمریکایی و اروپایی و آماده‌سازی افکار عمومی‌شان برای انجام اقداماتی در جهت نقض یکطرفه برجام است. کمیته صلح نوبل مستقر در اسلو دیروز صبح در برنامه‌ای که مستقیما از رسانه‌های شرکتی غربی پخش شد اعلام کرد رئیس‌جمهور این کشور آمریکای‌جنوبی را به علت تلاش‌هایش برای پایان دادن به درگیری با شورشیان فارک و برقراری صلح در کلمبیا برنده جایزه صلح نوبل 2016 اعلام می‌کند. البته به گفته اهداکنندگان، اهدای این جایزه سیاسی  به سانتوس به نیابت از مردم کلمبیا به‌خاطر پایان دادن به جنگ داخلی 50 ساله‌شان تعلق می‌گیرد.
اما نکته طنزآمیز اینجاست که در همه‌پرسی هفته گذشته، اکثر مردم کلمبیا به توافق صلح میان دولت به رهبری خوزه مانوئل سانتوس و نمایندگان شورشیان فارک نه گفتند و معلوم نیست چرا کمیته نوبل از مردم این کشور به خاطر حمایت از صلح تقدیر کرده است. در نتیجه می‌توان گفت با توجه به شهرت بد  و حتی گاه ضد حقوق بشری دریافت‌کنندگان جایزه صلح نوبل - نظیر شیمون پرز، جلاد اسرائیلی فلسطینیان اردوگاه قانا، هنری کیسینجر، طراح کودتای خونین پینوشه در شیلی یا باراک اوباما، حامی داعش و گروه‌های تروریستی در سوریه و عراق – می‌توان گفت این بار هم سنت سیاسی‌کاری نوبل حفظ شده است.
مذاکرات صلح ‌بین دولت کلمبیا و فارک از ۲۶ آگوست ۲۰۱۲ در هاوانا آغاز شد و در
 ۲۵ آگوست ۲۰۱۶ به پایان رسید. موافقتنامه‌ها حاوی اصلاحات روستایی، مشارکت سیاسی، آتش‌بس دوجانبه، راه‌حل مشکل مواد مخدر و سازوکار اجرا و ارزیابی صلح هستند. ۵ مهر ۱۳۹۵(۲۶ سپتامبر)، رئیس‌جمهوری کلمبیا و رهبر گروه فارک «رودریگو لوندونیو»(تیموشنکو)، با امضای یک توافقنامه صلح به بیش از نیم‌قرن رویارویی خونین پایان دادند. حال بوگوتا به فارک به چشم یک حزب سیاسی می‌نگرد.

همزمان با نخستین جمعه از ماه محرم، همایش شیرخوارگان حسینی به صورت همزمان در شهرهای گوناگون ایران و
41 کشور جهان برگزار شد. به گزارش «وطن امروز» روز گذشته همایش شیرخوارگان حسینی در شهر تهران با حضور آیت‌الله کاظم صدیقی، خطیب نماز جمعه تهران برگزار شد. آیت‌الله صدیقی در این همایش عنوان کرد: در اسلام مساله نذر جایگاه خاصی دارد. افرادی که به شهدا اعتقاد دارند، در مشکلات زندگی ناامید نمی‌شوند و  در مواردی که از خودشان و همچنین دیگران، کاری ساخته نیست، نذر می‌کنند تا کلید حل مشکل‌شان را از خدا بگیرند. وی یادآور شد: حضرت علی‌اصغر (ع) بیدارگر و پرچمدار جبهه جنگ نرم است. این حضرت در جامعه ما نیاز به برهان ندارد، بلکه مردم ما سالانه از نذرهایی که برای ایشان می‌کنند، حاجت می‌گیرند. خطیب نماز جمعه تهران خطاب به مادران حاضر در مراسم گفت: اینکه شما فرزندان‌تان را نذر حضرت علی‌اصغر (ع) کرده‌اید، ثواب قرآنی دارد. امروز ایرانیان در این محل گرد آمده‌اند تا با حضرت زینب (س) بیعت کنند که در مسیر دفاع از حجاب، عفاف و ارزش‌های اسلامی حرکت کنند.
 

در حالی که هنوز مباحث مربوط به انتخابات ریاست جمهوری یازدهم به صورت جدی مطرح نشده است؛ رئیس مجلس شورای اسلامی از عدم کاندیداتوری‌اش در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده گفت. به گزارش تسنیم، علی لاریجانی دیروز در گچساران در جمع خبرنگاران اظهار داشت: در انتخابات ریاست جمهوری سال 96 کاندیدا نمی‌شوم. گفتنی است، طی چند هفته اخیر برخی رسانه‌های اصلاح‌طلب و نزدیک به دولت از احتمال کاندیداتوری لاریجانی در انتخابات ریاست جمهوری خبر داده بودند.
 

مجتبی اصغری: اظهارنظر صریح، حجت‌الاسلام علوی وزیر اطلاعات در کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی پیرامون مساله «تابعیت دوگانه» مدیران و مسؤولان کشور، امیدها برای به سرانجام رسیدن طرح نمایندگان برای بررسی پرونده مدیران دوتابعیتی و استعلامات بعضا مغشوش را بیشتر کرد.
 ایشان تاکید کردند: «مسؤولان بین تابعیت و گرین‌کارت با مسؤولیت باید یکی را انتخاب کنند.» اما ناباورانه شاهد بودیم این طرح بلافاصله پس از سخنرانی علوی در کمیسیون رد شد!
  کشف تابعیت
جست‌وجویی کوتاه در لیست مسؤولان دولتی از معاونان فلان وزارتخانه تا خود نهاد ریاست‌جمهوری، سیستم بانکی و مراکز اقتصادی وابسته به دولت، نشان از آن دارد که یا استعلامی صورت نگرفته یا وزارت اطلاعات و سایر مراکز صاحب مسؤولیت در موضوع، سازوکار لازم برای کشف تابعیت دوم این مدیران را فراهم نیاورده‌اند! موضوع «کشف تابعیت دوم» از آن جهت جدی است که هیچ مدیر یا فرد آینده‌داری در بدو ورود به کشور از مقصدی خارجی، تابعیت دوم خود را اعلام نمی‌کند که این موضوع به سرعت برای دستگاه‌های اطلاعاتی کشور «محرز» شود اما دستگاه‌های مسؤول بسادگی می‌توانند با تمرکز بر مسیرها و اطلاعات سفارتخانه‌ها و برخی داده‌های پیرامونی یا «اخذ تعهد قانونی» از نامزدهای تصاحب مشاغل حساس، اغلب موارد را کشف و ضبط کنند.
عقب‌نشینی دستوری؟!
این چندمین بار است که نمایندگان مجلس، وزارت کشور، وزارت اطلاعات و وزارت امور خارجه ظاهرا «یکصدا» خواستار مشخص شدن افراد و مسؤولان دوتابعیتی می‌شوند، چرا که طبق قانون کشورمان تابعیت یک کشور بیگانه قابل قبول نیست و ایران تابعیت مضاعف را به رسمیت نمی‌شناسد. با این وجود از سال 90 تاکنون، بارها طرح «تحقیق و تفحص مجلس از دوتابعیتی‌ها و مسؤولان دارای گرین‌کارت» در دستور کار کمیسیون امنیت ملی و کمیسیون حقوقی مجلس شورای اسلامی قرار گرفته اما چندی بعد مطابق آنچه در این دور رخ داد، از دستور کار رسمی مجلس خارج شده است!
تاخیر چند ساله در تفحص از این موضوع مهم را به جد می‌توان دلیلی بر این مدعا دانست که دوتابعیتی‌ها در پست‌های مهم کشور مشغول کارند و اتفاقا از «قدرت» قابل تاملی نیز برخوردارند؛ قدرتی که برای حفظ پروژه حضور مدیران دوتابعیتی در راس کار، از مسیرهای گوناگون لابی می‌کند و دستور به «سکوت» می‌دهد. اما چرا موضوع شناسایی دوتابعیتی‌ها، مسؤولان دارای گرین‌کارت آمریکا و رفع خلأهای قانونی پیرامون این موضوع تا این اندازه مهم است؟
تعهد به خدمت
اعطای تابعیت در کشورهای غربی از مسیرهای «تربیت نخبگان» و تبدیل عوامل حریف به «عامل خودی» انجام می‌شود. از زمان پایان «استعمار» به شیوه «مستعمره‌گزینی»، استعمار نوین با همین سازوکار پیش می‌رود تا هزینه‌ها را کنترل و از وجهه ملی خود نیز سلب مسؤولیت کند.
 به همین دلیل است که کسب عنوان «شهروندی» کشورهای مورد علاقه مسؤولان ایرانی از جمله آمریکا، انگلیس، کانادا و آلمان از منظر حقوقی سخت و پیچیده قلمداد می‌شود، چراکه براساس آن معین می‌شود «متقاضی کسب تابعیت» برای ساختار سیاسی، اقتصادی یا اجتماعی کشور مقصد، «کارآمد» است و منافع آن را تامین می‌کند یا نه!  در مرحله پایانی پذیرش نیز فرد متقاضی موظف است زیر پرچم کشور هدف قسم یاد کند و متعهد به خدمت به ساختار آن شود. با این احتساب اولین اشکال در واگذاری مسؤولیت مهم در ساختار نظام جمهوری اسلامی ایران بروز می‌کند. آیا فردی که مطابق پروسه «اعتبارسنجی» کشور اروپایی یا آمریکایی، «خادم» به ساختار لیبرال ـ سرمایه‌داری شناسایی شده می‌تواند همزمان در ساختار کشور ما به مردم و نظام خدمت کند؟
جاسوس یا رهبر تغییر؟
در سال‌های ابتدایی پیروزی انقلاب با توجه به ضعف ساختار علمی کشور و موقعیت جهان سومی، ناگزیر از پذیرش مقوله دوتابعیتی‌ها در ساختار نظام بودیم اما اکنون دیگر چنین مساله‌ای پیش روی انقلاب وجود ندارد و در دوره «خودکفایی علمی» به سر می‌بریم. کما اینکه رهبر حکیم انقلاب در همین مورد می‌فرمایند: اینکه استاد ما دانشجوی نخبه را تشویق کند که «آقا! اینجا مانده‌ای چه‌کار کنی؟ بلند شو برو خارج‌ استفاده کن!» خیانت است.
حال فرض کنید دانشجویانی را که براساس چنین خیانت سیستماتیکی، تابعیت اروپایی یا آمریکایی را پذیرفته‌اند، همان جریان غربگرا با «حلوا حلوا» بخواهد بر کرسی وزارت و وکالت ملت نیز بنشاند!
البته برای خدمت به کشور بیگانه لزوما نیازی به تبدیل شدن به «جاسوس» نیست که مطابق آن فرض کنیم در صورت افزایش نظارت دستگاه‌های امنیتی بر همه مدیران دارای تابعیت دوم، مشکل حل خواهد شد.  در سایت وزارت خارجه آلمان هدف از دیپلماسی عمومی در قبال شهروندان کشورهای دیگر و اعطای تابعیت به آنها مطابق مفهوم «استعمار نوین»، «تبدیل شدن به رهبران در زمینه‌های علم، فرهنگ، اقتصاد و سیاست و همچنین دوستان و شرکای آلمان» بیان شده است. به همین دلیل است که «اصل خدمتکاری» در تعامل با بیگانه مهم می‌شود.  رهبران دوتابعیتی، مدیران برنامه‌های اقتصادی و سیاسی و اجتماعی نظامات بیگانه در خاک خودی هستند. بر همین اساس تعاملات و توافقات و معاهدات کشور خود را به جهتی حرکت می‌دهند که خدمت‌رسانی به سیستم بیگانه را با قید «حداکثری» تضمین کند.
وزارت خارجه آمریکا در دوره هیلاری کلینتون نیز رسما اعلام کرد: «دوره جداسازی نخبگان سایر کشورها برای دوام در خاک آمریکا به پایان رسیده و وقت تغییر سیاست‌ها در جهت رهبری جوامع با استفاده از پتانسیل نخبگان فراملی است» یعنی نخبه سیاسی، اقتصادی یا علمی کشورها و جوامع هدف را ابتدا شناسایی کرده، سپس تابع سیستم خود می‌کنند و به واسطه ارائه امکانات و خدمات، شرایط پذیرش «تربیت» ساختار جدید را در فرد ایجاد می‌کنند. این تن دادن اختیاری به اهداف ساختار جدید بدون فشار و هزینه، فرد را تبدیل به «عامل» می‌کند. با این مفهوم «عوامل دوتابعیتی» از جاسوسی که به صورت مستقیم برای تحقق هدفی مشخص عملیات و در ازای آن «پول» دریافت می‌کند، ریسک بیشتری به منافع ملی، استقلال، آزادی و ارزش‌های جامعه ایرانی تحمیل می‌کنند، چرا که هدف آنها تغییر «اهداف» ایران و ایرانیان در مسیر «رشد و پیشرفت» است.
یک نمونه انگلیسی
به عنوان نمونه چند سال پیش از این «دیوید لیدینگتون» وزیر امور اروپای دولت انگلیس سفری به تهران داشت. در جریان این سفر رسمی ملاقاتی خصوصی با برخی عوامل دوتابعیتی عالیرتبه همچون خانم «ن- الف» و یکی از دیپلمات‌های قدیمی ایران در بریتانیا نیز صورت گرفت. مطابق اسناد ویکی‌لیکس در جریان این دیدار دیپلمات ایرانی که فرزندان وی نیز تابعیت خارجی دارند، درباره روابط دستگاه‌های امنیتی کشورمان با یکدیگر گزارشی مفصل به لیدینگتون می‌دهد که احتمالا مفاد آن «سری» نبوده ولی در رشد تحلیل وزیر انگلیسی و سیستم متبوعش تاثیر بسزایی داشته است. وی همچنین به وزیر انگلیسی پیشنهاد می‌دهد غرب یک «معامله بزرگ» با گنجاندن قیود «حقوق بشری» برای تاثیرگذاری بر نظام (رژیم) مطابق «مدل هلسینکی» در دستور کار قرار دهد!
لیدینگتون از اظهارات خانم «ن- الف» نیز چنین برداشت کرده که «پلورالیسم» یا «تکثرگرایی» در ایران بیشتر از آنچه غرب محاسبه می‌کرد، رشد پیدا کرده است و «برنامه تغییر» به پیش می‌رود.
تهدید شهروندان
شناسایی سایر عوامل علاقه‌مند به ساختار بیگانه و تطمیع و تهدید آنها با استفاده از موقعیت‌سازی‌های سیاسی و اقتصادی و حتی علمی از دیگر نتایج حضور دوتابعیتی‌ها در ساختار قدرت می‌تواند باشد، چرا که شناختی که از حضور در درون سیستم و نشست و برخاست با مدیران میانی و عالی کشور حاصل می‌شود در مهندسی فضا به سمتی که تامین‌کننده بیشترین اهداف دشمن یا بیگانگان باشد، موثر است. با این احتساب، حفظ حضور بی‌دغدغه و بی‌مشکل عوامل متعهد به نظامات دشمن در ساختار کشور، سهل‌انگاری پیرامون «آینده» شهروندان و مدیران ایرانی نیز به شمار می‌رود. این طبیعی نیست که عوامل خودی را داخل ساختار رسمی کشور در معرض ریسک «جاسوسی»، «جمع‌آوری اطلاعات» و «تطمیع» و «تهدید» قرار دهیم و از آنها انتظار «مقاومت» و «ایستادگی» حین بروز درگیری‌های سیاسی و اقتصادی و احیانا پرونده‌سازی‌های ضدامنیتی داشته باشیم.
اهمیت خلع دوتابعیتی‌ها
پس هر چه سطح دسترسی شهروندان ایرانی دارای تابعیت دوگانه به اطلاعات حساس کشور و ساختار اداری و حاکمیتی کمتر شود، دریافتی دشمن از تحولات داخلی ایران نیز محدود خواهد شد. در چنین فضایی نحوه تعامل دستگاه‌های مسؤول در موضوع «تابعیت دوگانه»، آینده مسیر بهره‌کشی دشمن را مشخص می‌کند. خلع چند مدیر عالیرتبه دارای «تابعیت دوم» از کرسی قدرت، جریان تلاش مدیران برای کسب تابعیت دوم را بسیار محدود خواهد کرد، چرا که هیچ ایرانی‌ای علاقه ندارد به واسطه چنین عنوانی، آینده شغلی خود در حاکمیت را نابود کند.  در مقابل، تلاش دولت یا فلان وزیر و وکیل عالیرتبه برای حفظ موقعیت دوتابعیتی‌ها در ساختار قدرت، به ادامه پروژه «بهره‌کشی نوین» غربی‌ها از این مسیر می‌انجامد و امنیت عوامل نفوذی دشمن و بیگانگان را تضمین خواهد کرد. انتظار این است که کمیسیون امنیت ملی مجلس که برای چهارمین بار در 5 سال اخیر، طرح تحقیق و تفحص از دوتابعیتی‌ها را «بایگانی» کرده، از پشت پرده خبری به ملت برساند.
 

محمد زعیم‌زاده: 1- احتمالا همه ما کم و بیش در دوره تحصیل در دبیرستان رفقایی داشته‌ایم که برای خودشان مناسبات خاصی داشتند و از اساس در عوالم خودشان بودند، در ریاضی، هندسه، جبر و احتمال، فیزیک، شیمی و درس‌هایی از این جنس خیلی حوصله تمرین حل کردن را نداشتند و اهل تلاش سر کلاس هم نبودند، خلاصه اینکه کلا حال روبه‌رو شدن با کارهای سخت را نداشتند. معمولا هنگام تلاش و کار در کلاس غایب یا تماشاچی کار دیگران بودند، اما نزدیک آزمون که می‌شد اول مسیر تلاش برای تعویق آزمون را پی می‌گرفتند، بعد به سمت تمارض و مظلوم‌نمایی برای فرار از امتحان می‌رفتند و آخر سر اگر این راه‌ها جواب نمی‌داد سراغ راه‌حل‌های تستی یک‌شبه را از معلم می‌گرفتند، راه‌حل‌های تستی هم که متاسفانه برای همه مسائل موجود نبود در ضمن سر کلاس و در صحن علنی عرضه نمی‌شد و برای حصول آنها نیاز به هزینه کردن بود. حالا اگر طرف آقازاده‌ای چیزی بود یا پدر پولداری داشت که هزینه‌های کلاس‌های خصوصی را از جیب مبارک ابوی پرداخت می‌کرد اما اگر وضع مالی خوبی نداشت و به قول معروف زنده بودنش به خاطر بی‌کفنی بود مجبور بود به هرشکلی شده ولو با فروش وسائل منزل و... پول کلاس خصوصی را بدهد و هزینه یک ترم عشق و حال را یکجا پرداخت کند.
2- اینکه جناب نوبخت سخنگوی دولت با صداقت می‌گوید: «برنامه توسعه نوشتن برای دولت مشکل است، مجلس بنویسد»، برای اهل فن نباید خیلی محل تعجب باشد یعنی اهل فن با بصیرت بعد از گذشت 3 سال از عمر دولت نباید از خود بپرسد چرا دولت از سیاست‌گذاری و برنامه‌نویسی در حوزه اقتصاد شانه خالی می‌کند! چون از 2 حال خارج نیست؛ حالت اول این است که دولت می‌خواهد ریل‌گذاری اقتصادی کشور مبهم باشد و با همان چند عنوان کلی که تحت عنوان برنامه به مجلس تحویل داده با دستی باز کار را پیش ببرد و برنامه آنقدر منعطف باشد که فردا روز هر نوع اقدامی از جنس FATF یا امثالهم خواست انجام بدهد با همان چند خط مبهم قابل توجیه باشد یا مانند دولت اصلاحات به درد سر خمیر کردن مبانی برنامه دچار نشود.
نگارنده سعی می‌کند اینقدر منفی به دولت یازدهم و رویکردهایش نگاه نکند و آمار‌هایی برای خود دست و پا کند که بشود از این اعلام عجز سخنگوی دولت یازدهم با آن همه دبدبه و کبکبه و ژست کارشناسی،  در نگارش برنامه توسعه و واگذاری آن به مجلس برداشت‌های مثبت‌تری هم کرد. اگر فرمایش جناب نوبخت را کنار این جمله مبارک آقای هاشمی‌رفسنجانی، پدر معنوی دولت که چند روز قبل فرموده بودند: «شغل‌آفرینی کار دولت نیست» و این فرمایش جناب روحانی که گفته بودند: «ساخت فرودگاه، راه‌آهن، ‌مسکن و اتوبان به ‌عهده دولت نیست» و فرمایش صریح‌تر جناب آخوندی که فرموده بودند: «تنظیم بازار و کار‌هایی از این جنس اصولا کار کمونیست‌هاست» قرار دهیم، می‌توانیم به یک برداشت دقیق‌تر از مانیفست فکری دولت یازدهم برسیم. اینکه زعمای تدبیر و توسعه معتقدند دولت به شکل مبنایی در هیچ یک از شؤون سیاست‌گذاری، اجرا یا نظارت وظیفه‌ای در امر اقتصاد برعهده ندارد.
3- در خوشبینانه‌ترین حالت حکایت دولت جناب روحانی حکایت همان کلونی تماشاچی در کلاس است، کلونی‌ای که نه اشتغال، نه ساخت‌وساز، نه رونق اقتصادی، نه نظارت و نه حتی سیاست‌گذاری و برنامه‌نویسی را جزو وظایف خود نمی‌داند، تازه! معتقد است مدیر خوب هم در ایران ‌یافت می‌نشود و خوب است از خارج وارد شود، البته این دولت انصافا یک فرق جدی با آن کلونی دارد و آن هم این است که از همان روز اول به دنبال راه‌حل تستی رفته است، راه‌حل تستی هم به زعم دولت چیزی نبوده است  جز بستن با کدخدا و برجام و برای تامین هزینه کلاس خصوصی هر چه در فردو و اراک هم داشته داده، حالا اینکه چقدر کدخدا در ارائه راه‌حل تستی صادق بوده است، خود از فریاد‌های چرا گوش نمی‌کنید، چرا شکر نمی‌کنید و چرا حقایق را نمی‌گویید، پیداست.
4- دولتی که خود را تماشاچی امر اقتصاد و معیشت می‌داند،  به تبع یک فرمول ثابت که قبلا درباره‌اش و درباره دولت اقتدارگرای بروکراتیک بحث کرده بودیم معمولا 2 مسیر را در پیش می‌گیرد؛ اول «انسداد سیاسی در داخل» به اسم همگرایی ملی برای پیش‌برد پروژه وابسته غرب شدن و دوم «ذلت در دیپلماسی» به اسم بازسازی چهره کشور و خروج از انزوا، مسیری که از بستن دهان منتقد و به جهنم فرستادن آن تا پیشنهاد حذف رقبای سیاسی و تا پذیرش لابی‌های صهیونیستی ـ آلمانی در طی آن مجاز است.  راستی! یادمان نرود فساد مالی و نجومی هم به تعبیر وبر «روغن چرخ توسعه در بروکراسی اقتدارگراست»، 400 فقره حقوق بالای 20 میلیون، پول نارنگی دولت تماشاچی هم نیست!
 

حسین قدیانی: یا جون! حسب و نسب ما هم ناچیز است! و ما نیز چون تو، پدر و مادری داریم که هیچ نامی از ایشان در هیچ صفحه‌ای از تاریخ نیست! تاریخ، قرن‌هاست که ما را به هیچ گرفته! گمانم بوی بد ما، جوهر قلم مورخان را آزار می‌دهد!
الا ‌ای غلام آفتاب! اگر تو، جز اربابت «حسین» هیچ نداشتی، ما نیز جز ارباب‌مان «حسین» هیچ نداریم... خودت نگاه کن دیگر!
ای سیاه روسپید! ممنون که همه غلامان تاریخ را روسفید کردی! ان‌شاءالله نسبت ما به تو برگردد! و راستش «عبدالله» نام تو بود، نه فرزند زبیر! اگر فرزند زبیر هنوز هم از حکومت دین، فراری است، بگذار همه این چند صفحه سررسید، پر باشد از خاطرات پدرش!
یا جون! می‌بینی عاقبت غلامی برای «حسین» را؟ اربابی شده‌ای برای خود! اینک همه احرار دوست دارند ریشه خود را در خون تو جست‌وجو کنند!
ای سیاه روسپید! روز عاشورا، یادت هست که گله داشتی از بوی ناخوشایندت، از حسب ناچیزت و از چهره سیاهت؟! اینک نسل ‌اندر نسل، دوست داریم معطر به همان عطر تو شویم، حتی حسب‌مان برگردد به تو... و حتی‌تر، چون تو روسفید شویم!