نوام چامسکی، زبان‌شناس و نظریه‌پرداز آمریکایی در گفت‌وگو با پایگاه اینترنتی «تروث اوت» به مشکلاتی پرداخت که آمریکا در حال حاضر با آنها رو‌به‌رو است. او تمرکز ثروت و قدرت را در دستان نخبگان حاکم عامل اصلی مشکلات کنونی آمریکا برشمرد. وی معتقد است آمریکا از چندین جنبه در حال زوال است و این کشور در حال تبدیل شدن به تنها کشور در جهان پیشرفته است که یک نظام بهداشت و درمان کارآمد ندارد. از این رو، موضوع مربوط به ماهیت اقتصاد آمریکا و ناکارآمدی نظام سیاسی آن بیش از هر زمان دیگری اهمیت دارد از جمله موضوع «رویای آمریکایی» که همواره الهام‌بخش آمریکایی‌ها و مهاجران بوده است. نوام چامسکی در مصاحبه اخیر خود از پایان یافتن «رویای آمریکایی» سخن گفته است.
***
  شما در چندین مقاله خود رویکرد عادی در این باره را زیر سوال بردید که آمریکا یک اقتصاد سرمایه‌داری است.
این موضوع را در نظر بگیرید که در هر زمانی یک بحران وجود دارد. از مالیات‌دهندگان خواسته می‌شود بانک‌ها و موسسات مالی مهم را نجات دهند. اگر در واقع یک اقتصاد سرمایه‌داری وجود داشته باشد چنین اتفاقی رخ نخواهد داد. سرمایه‌گذارانی که سرمایه‌گذاری‌های خطرناک انجام می‌دهند و ناکام می‌مانند، در نهایت از بین خواهند رفت اما افراد ثروتمند و قدرتمند خواهان نظام سرمایه‌داری نیستند. آنها می‌خواهند زمانی که دچار مشکل می‌شوند، مالیات‌دهندگان به کمکشان بیایند. صندوق بین‌المللی پول چند سال پیش یک بررسی در ارتباط با سود بانک‌های بزرگ آمریکایی انجام داد. در این بررسی مشخص شد بیشتر سود آنها مبتنی بر سیاست بیمه دولت است.
  مطالب زیادی درباره نابرابری اقتصادی گفته و نوشته شده است؛ آیا نابرابری اقتصادی در دوره کاپیتالیستی معاصر با نابرابری اقتصادی در دوره‌های پس از برده‌داری در تاریخ آمریکا تفاوت زیادی دارد؟
بی‌عدالتی در دوره معاصر تقریبا بی‌سابقه است. اگر به این روند نگاهی کلی بیندازیم درمی‌یابیم این دوره جزو بدترین دوره‌ها در تاریخ آمریکاست. با این حال اگر با دقت بیشتری این روند نابرابری را بررسی کنیم درمی‌یابیم این روند از ثروتی نشأت می‌گیرد که در اختیار بخش کوچکی از مردم قرار دارد. دوره‌هایی در تاریخ آمریکا وجود دارد که شبیه به دوران کنونی است اما در دوره کنونی این بی‌عدالتی بسیار شدید است، زیرا این نابرابری از ثروت  نشأت می‌گیرد.
  این موضوعات چه تأثیری بر رویای آمریکایی دارد؟ آیا رویای آمریکایی از بین رفته است؟
«رویای آمریکایی» در ارتباط با طبقه کارگری بود. شما فقیر به دنیا می‌آمدید اما با سخت کار کردن می‌توانستید از فقر خلاصی یابید و آینده‌ای بهتر را برای فرزندان خود ایجاد کنید. امکان خرید خانه، ماشین و پرداخت هزینه تحصیل فرزندان وجود داشت. همه این موضوعات از بین رفته است.
  آیا تنها نام دموکراسی برای آمریکا باقی مانده است؟
آمریکا می‌گوید یک دموکراسی است اما این کشور به کشور سرمایه‌داران تبدیل شده است. با توجه به استانداردها همچنان جامعه‌ای باز و آزاد است اما باید درباره معنای دموکراسی صریح باشیم. در یک دموکراسی، افکار عمومی بر سیاست تأثیر می‌گذارد و سپس دولت اقدامات تعیین شده از سوی مردم را اجرایی می‌کند. در بیشتر موارد، دولت آمریکا اقداماتی را انجام می‌دهد که به نفع شرکت‌ها و موسسات مالی است. مهم است این موضوع را درک کنیم که بخش‌های مسلط و قدرتمند در جامعه تمایلی به دموکراسی ندارند. دموکراسی سبب می‌شود قدرت در دستان مردم قرار گیرد و قدرت از افراد ثروتمند گرفته می‌شود. در حقیقت، طبقه‌های قدرتمند این کشور همواره در تلاش برای یافتن راهی برای محدود کردن قدرت مردم بوده‌اند.
  تمرکز ثروت به معنای تمرکز قدرت است؛ به نظر من این یک حقیقت غیرقابل انکار است و از آنجا که سرمایه همواره به تمرکز ثروت منجر می‌شود، آیا این بدان معنا نیست که کاپیتالیسم نقطه مقابل دموکراسی است؟
تمرکز ثروت طبیعتاً به تمرکز قدرت منجر می‌شود و این موضوع به نوبه خود سبب می‌شود قانون به نفع ثروتمندان و افراد قدرتمند باشد و بدین ترتیب، تمرکز ثروت و قدرت بیش از پیش افزایش می‌یابد. اقدامات سیاسی مختلف از قبیل سیاست مالی، قوانین مرتبط با مدیریت شرکت‌ها به منظور افزایش تمرکز ثروت و قدرت طراحی شده‌اند و این همان چیزی است که ما طی دوره نو‌لیبرال شاهد آن هستیم. این یک چرخه معیوب طی روند پیشرفت دائمی محسوب می‌شود. دولت در اینجا امنیت را برای بخش‌های قدرتمند جامعه تأمین و از آنها حمایت می‌کند و دیگر بخش‌های جامعه تجربه واقعیت ظالمانه کاپیتالیسم را دارند. از این رو، در واقع کاپیتالیسم برای تضعیف دموکراسی تلاش می‌کند.
  اجازه دهید به ایده رویای آمریکایی بازگردیم و درباره ریشه‌های نظام سیاسی آمریکا صحبت کنیم. منظورم این است که همواره بین آزادی و دموکراسی جدال وجود داشته و این روند تا امروز ادامه داشته است. از این رو، آیا رویای آمریکایی یک افسانه نیست؟
مطمئناً اینگونه است. طی تاریخ آمریکا همواره بین فشار برای آزادی و دموکراسی از پایین و تلاش‌های نخبگان و استیلا از بالا تنش وجود داشته است. این موضوع به زمان تأسیس کشور بازمی‌گردد. بنیانگذاران کشور فکر می‌کردند نظام سیاسی آمریکا باید در دستان افراد پیش روی سیاسی قرار داشته باشد و آنها احساس می‌کردند نظام سیاسی آمریکا باید در دستان افراد ثروتمند باشد، زیرا ثروت بسیار مهم است و بدین ترتیب، ساختار نظام سازمانی آمریکا قدرت را هر چه بیشتر در اختیار سنا قرار داد که در آن روزها نهادی منتخب نبود. اعضای این نهاد را مردان قدرتمندی انتخاب می‌کردند که به مالکان ثروت و اموال خصوصی نزدیک بودند. هم‌اکنون بخشی از رویای آمریکایی براساس افسانه و بخشی از آن براساس واقعیت است. از اوایل قرن نوزدهم به بعد و تا همین اواخر، افراد طبقه کارگری از جمله مهاجران انتظار داشته‌اند با سختکوشی شرایط زندگی‌شان در جامعه آمریکا بهبود خواهد یافت و این موضوع تا حدی صحت داشت اما این موضوع در ارتباط با همه افراد جامعه آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار و زنان صدق نمی‌کند. درآمدهای پایین، افول استانداردهای زندگی، افزایش سطح بدهی‌های دانشجویان و دشوار شدن شرایط کاریابی  سبب ایجاد حس ناامیدی در میان بسیاری از آمریکایی‌هایی شده است که در ارتباط با گذشته نوعی حس نوستالژی دارند. این موضوع تا حدود زیاد می‌تواند نشان دهد چرا فردی همانند دونالد ترامپ ظهور می‌کند.
  هم‌اکنون ترامپ رئیس‌جمهور منتخب آمریکاست؛ آیا انقلاب سیاسی برنی سندرز به پایان رسیده است؟
این موضوع به ما و دیگران بستگی دارد. «انقلاب سیاسی» سندرز یک پدیده نسبتاً قابل توجه بود. من تا حدودی تعجب کردم و خوشحال بودم اما باید به خاطر داشته باشیم که واژه «انقلاب» تا حدودی گمراه‌کننده است. سندرز فردی صادق و متعهد است. سیاست‌های او سبب تعجب آیزنهاور نخواهد شد. این حقیقت که او فردی «افراطی» تلقی می‌شود نشان می‌دهد طیف نخبگان سیاسی طی دوره نولیبرالیسم به سمت راست گرایش پیدا کرده‌اند. از این رو باید تلاش شود یک حزب چپ مستقل و واقعی در آمریکا نه به عنوان حزبی که صرفا هر 4 سال یکبار سر و کله‌اش ظاهر شود بلکه یک حزبی که مداوم برای نفع عموم مردم هم در سطح انتخاباتی و هم در سطوح دیگر کار کند، به وجود‌ آید.
 

رئیس‌جمهور منتخب آمریکا اعلام کرد تعهد کشورش به سیاست «چین واحد» که عملا استقلال تایوان را به رسمیت نمی‌شناسد، در صورت عدم همکاری پکن در دیگر زمینه‌ها، از بین رفتنی است. دونالد ترامپ روز یکشنبه در مصاحبه با شبکه خبری فاکس گفت: «من نمی‌خواهم چین به من امر و نهی کند. اشاره ترامپ به گفت‌وگوی تلفنی خود با «اینگ‌وان» رئیس‌جمهوری تایوان بود؛ گفت‌وگویی که طی دهه‌های گذشته، میان یک رئیس‌جمهوری یا رئیس‌جمهوری منتخب آمریکا و رئیس‌جمهوری تایوان، سابقه نداشته و با اعتراض رسمی چین همراه شده است. ایالات متحده از سال ۱۹۷۹ روابط خود با تایوان را آغاز کرده است و این در حالی است که چین، تایوان را بخشی از خاک خود می‌داند و هرگونه اشاره به استقلال تایوان را توهین به تمامیت ارضی خود تلقی می‌کند. دونالد ترامپ در این ارتباط عنوان داشت: «من نمی‌دانم چرا ما باید به سیاست چین یکپارچه پایبند باشیم، مگر اینکه با چین بر سر مسائل دیگر از جمله تجارت، به توافق برسیم». وزارت خارجه چین در واکنش به این اظهارات ترامپ اعلام کرد پایبند نبودن دولت آینده آمریکا به اصل چین واحد و بی‌توجهی این کشور به بیانیه‌های مشترک طرفین در باره تایوان، روابط پکن - واشنگتن را به طور جدی به خطر خواهد انداخت.

به دنبال انفجار شنبه گذشته در شهر گردشگری استانبول، پلیس این کشور حدود 118 نفر از مسؤولان در حزب دموکراتیک خلق‌ها‌، بزرگ‌ترین حزب حامی کردها در ترکیه را بازداشت کرد. خبرگزاری آناتولی، ارگان نزدیک به حکومت ترکیه گزارش کرد: حزب کارگران کردستان (پ‌ک‌ک) مسؤولیت انفجار تروریستی استانبول را برعهده گرفت. طبق این گزارش، گروه موسوم به «بازهای آزادی کردستان» نزدیک به «پ‌ک‌ک»، روز یکشنبه مسؤولیت انفجارهای استانبول را به عهده گرفت. در انفجارهای روز شنبه استانبول، حدود 44 تن کشته و دست‌کم 170 تن دیگر زخمی شده‌اند که بیشتر قربانیان را نیروهای پلیس شامل می‌شوند. به گفته خبرگزاری آناتولی، بیش از 20 نفر از رهبران حزب دموکراتیک خلق‌ها در استانبول از جمله ایسال گوزال و حدود 17 نفر دیگر از جمله ابراهیم بینجی، مدیر این حزب در آنکارا، پایتخت ترکیه دستگیر شدند. ماه گذشته صلاح‌الدین دمیرتاش و فیگن یوکسکداغ، رهبران حزب دموکراتیک خلق به همراه چندین نفر از اعضای این حزب بازداشت شدند که این بازداشت‌ها با واکنش شدید داخلی و خارجی مواجه شد. دولت ترکیه حزب اتحاد دموکراتیک را به داشتن ارتباط با «پ‌ک‌ک» متهم می‌کند.
 

ویلیام بلوم*: تکراری‌ترین اظهارنظرها در رسانه‌های غالب (آمریکا) درباره درگذشت فیدل کاسترو این است که او «دیکتاتور» بود، این کلمه تقریباً در همه عنوان‌های خبری گنجانده شده است. از انقلاب 1959 تاکنون رسانه‌های آمریکایی غالب، به روال معمول، کوبا را دیکتاتوری می‌نامند اما کوبا چه کرده یا فاقد چه چیزی بوده است که آن را دیکتاتوری می‌نامند؟
فقدان «مطبوعات آزاد»؟ فارغ از این سوال که رسانه‌های غربی چقدر آزاد هستند، اگر آزادی را ملاک بگیریم، چنانچه کوبا اعلام می‌کرد از حالا به بعد همه می‌توانند هر رسانه‌ای مایلند داشته باشند، چه اتفاقی می‌افتاد؟ چقدر طول می‌کشید تا پول سیا- پول مخفی و نامحدود سیا برای تأمین مالی تشکیل انواع جبهه‌ها در کوبا- تقریباً همه رسانه‌هایی را که ارزش مالکیت و کنترل داشته باشند تحت مالکیت و کنترل خود درآورد؟
آیا کوبا فاقد «انتخابات آزاد» است؟ کوبایی‌ها به‌ طور منظم در سطوح شهرداری، منطقه‌ای و ملی انتخابات برگزار می‌کنند. آنها انتخابات مستقیم برای ریاست‌جمهوری ندارند اما آلمان، انگلستان و بسیاری کشورهای دیگر هم انتخابات مستقیم ندارند. در کوبا رئیس‌جمهور توسط پارلمان- مجمع ملی اقتدار مردم- انتخاب می‌شود. عملاً پول هیچ نقشی در انتخابات ندارد، همچنین سیاست‌های حزبی، از جمله حزب کمونیست، زیرا هر نامزدی به‌ عنوان فرد در کارزار انتخاباتی شرکت می‌کند.
به‌علاوه معیاری که با آن ‌باید انتخابات کوبا را قضاوت کرد چیست؟ آیا این است که آنها شرکت‌های خصوصی عظیم ندارند تا یک‌میلیارد دلار به پای انتخابات بریزند؟ برای اغلب آمریکایی‌ها غیرقابل تصور است که انتخابات آزاد و دموکراتیک بدون تمرکز پول شرکت‌های بزرگ امکان‌پذیر یا عملی باشد. آیا رالف نادر می‌توانست وارد فهرست نامزدهای انتخاباتی همه
50 ایالت شود، در مناظره‌های انتخاباتی شرکت کند و رقیب دو حزب انحصاری در تبلیغات رسانه‌ای باشد؟ در این‌ صورت به نظر من او برنده انتخابات می‌بود. انگار آنچه نظام انتخاباتی کوبا کم دارد نظام محشر الکترال‌کالج است که در آن کاندیدای با رأی بیشتر لزوماً برنده انتخابات نیست. آیا این آخرین نمونه مضحک دموکراسی لازم نبود تا ما را متقاعد کند بالاخره باید از شر این نظام خلاص شویم؟ اگر نظام الکترال‌کالج نمونه دموکراسی است، چرا نباید آن را در انتخابات محلی و ایالتی به‌کار گیریم؟
آیا کوبا به‌دلیل دستگیری مخالفانش دیکتاتوری نامیده می‌شود؟ در سال‌های اخیر، همچون همه دوران‌های تاریخ آمریکا، چند ده‌ هزار فعال ضدجنگ و دیگر تظاهرکنندگان در آمریکا دستگیر شده‌اند. 5 سال پیش در زمان جنبش اشغال وال‌استریت 7‌هزار نفر دستگیر شدند و بسیاری مورد ضرب و جرح و بدرفتاری پلیس قرار گرفتند. یادتان باشد ایالات متحده برای کوبا مثل القاعده است برای واشنگتن؛ فقط بسیار قدرتمندتر و نزدیک‌تر و عملاً بدون استثنا، کوبایی‌های ناراضی را مورد حمایت‌های مالی و... قرار داده است. آیا واشنگتن ملاقات‌های متعدد گروهی از آمریکایی‌ها با اعضای شناخته‌شده القاعده و دریافت پول از آنها را نادیده می‌گیرد؟ در سال‌های اخیر آمریکا افراد بسیاری را در آمریکا و خارج از آن تنها با ادعای تماس‌ داشتن با القاعده براساس شواهدی بسیار کمتر از آنچه ناراضیان کوبایی را به آمریکا مرتبط می‌کند، دستگیر کرده است. تقریباً همه «زندانیان سیاسی» کوبا از این‌دست ناراضیان هستند. اگرچه دیگران سیاست تدابیر امنیتی کوبا را دیکتاتوری قلمداد می‌کنند اما من آن را دفاع از خود می‌نامم.
* منتقد کهنه‌کار سیاست خارجی آمریکا
ترجمه: محمد قربانی

عبدالباری عطوان: در صورتی ‌که گزارش‌های رسیده از شمال عراق و شمال سوریه صحت داشته باشد، به نظر می‌رسد گروه تروریستی داعش در حالتی از فروپاشی به‌سر می‌برد؛ از آنجایی‌که قدرت‌های منطقه‌ای و جهانی، به‌رغم همه اختلاف‌های‌شان، با هم بر سر یک هدف یعنی از بین بردن این گروه تروریستی به طور کامل متحد شده‌اند. ولی اخباری که بعد از ظهر روز یکشنبه منتشر شد کاملا عکس این را می‌گوید و بر این تأکید می‌کند که این گروه تروریستی پس از درگیری‌های شدید با یگان‌های ارتش سوریه، وارد شهر تدمر شده و بر انبارهای سلاح و مهمات سیطره پیدا کرده است. ارتش سوریه با پشتیبانی هوایی روسیه 8 ماه گذشته توانست تدمر را از اشغال گروه تروریستی داعش خارج کند و این شهر را بازپس گیرد و منابعی در معارضان سوری در آن زمان گفتند که «تحویل و تسلیم» صورت گرفته است، یعنی عناصر گروه تروریستی داعش از خود در شهر دفاع نکردند و داوطلبانه و بدون جنگیدن از شهر عقب‌نشینی کردند اما واقعیت‌های روی زمین این سناریو را کاملا رد می‌کند. شاخص‌های مهمی وجود دارد که نشان می‌دهد این گروه تروریستی همچنان اسباب قدرت را در اختیار دارد و از «حمایت خاصی» برخوردار است و در برابر قدرت‌هایی که می‌خواهند در 2 طرف مرزهای عراق و سوریه ریشه‌کنش کنند، مقاومت می‌کند؛  نخست: حمله‌ای که نیروهای مبارزه با تروریسم عراق برای بازپس‌گیری شهر موصل و شکست داعش، طی 2 ماه اخیر آغاز کرده‌اند با مقاومت شدید عناصر داعش مواجه شده و به دلیل همین مقاومت، این نبرد وارد مرحله پیشروی کند شده است. دوم: اظهارات اشتون کارتر، وزیر دفاع آمریکا مبنی بر اینکه کشورش 200 نظامی به عراق و سوریه برای مشارکت در جنگ علیه داعش اعزام می‌کند. سوم: تاکید بیانیه صادر شده توسط نیروهای سوریه دموکراتیک مورد حمایت آمریکا بر اینکه مرحله دوم از حمله «خشم فرات» به منظور محاصره شهر الرقه، پایتخت خودخوانده داعش را برای سیطره بر آن، آغاز می‌کند.
چهارم: صدور لایحه‌ای توسط کنگره آمریکا برای حمایت مسلحانه از گروه‌های معارض سوری و نیروهای عراقی که از جنگ آمریکا علیه داعش حمایت می‌کنند و برخی تفسیرهای اولیه درباره این لایحه می‌گوید که نیروهای کرد بزرگ‌ترین استفاده‌کننده از آن هستند. ورود عناصر داعش به شهر باستانی تدمر و اشغال میدان نفتی المهر همزمان با نزدیک شدن به بازپس‌گیری حلب شرقی توسط ارتش سوریه و ورود نیروهای «سپر فرات» و نیروهای ترکیه به شهر الباب در شمال حلب، تحولاتی است که در واکنش به بازپس‌گیری مناطق شرقی حلب توسط ارتش سوریه و خراب کردن جشن‌هایی رخ می‌دهد که دولت سوریه برای برگزاری آنها به مناسبت بازپس‌گیری شهر حلب در قلعه این شهر مقدمه‌چینی می‌کند. به نظر می‌رسد که تحولات بزرگی در صحنه سوریه رخ داده است به طوری که آمریکا و همپیمانان عربش به دلیل پیشروی ائتلاف سوریه، روسیه و ایران در شمال سوریه و بازپس‌گیری تقریبا کامل شهر حلب توسط این ائتلاف، احساس فشار و عصبانیت شدید می‌کنند تا جایی‌که وزرای خارجه عربستان و امارات از عکس دسته‌جمعی کنفرانس به اصطلاح دوستان سوریه که روز شنبه در پاریس برگزار شد در حرکتی «لجوجانه» غایب شدند و گفته می‌شود آنها در اصل در کنفرانس شرکت نکردند. تصویر هنوز کاملا روشن نشده است اما تحولات سریعی که در صحنه سوریه رخ می‌دهد به‌نوعی پاتک ترکیه است برای بر هم زدن برگ‌های برنده‌ و «تحریک» 2 طرف سوری و روسی و تلاش برای بالا بردن روحیه معارضان مسلح سوری که از هم پاشیده و دچار اختلاف شده‌اند. به باور برخی کارشناسان، ورود نیروهای ترکیه به شهر الباب در کنار گروه‌های مسلح وابسته به گروه شورشی «ارتش آزاد سوریه» نقض خطوط قرمز زیادی است و چالشی برای دولت سوریه و نیز کردهاست. این شهر نزدیک به 50 کیلومتر از مناطق شرقی حلب فاصله دارد و مرکز اصلی امدادرسانی گروه‌های تندرو و همپیمانانش در ریف حلب به شمار می‌رود. این پرسش مطرح می‌شود که روسیه به این انقلاب ناگهانی در موازنه‌های قدرت بویژه نقض تفاهم‌های مسکو و آنکارا در سوریه و به طور خاص در شهر الباب چگونه پاسخ می‌‌دهد؟ روسیه رسما به تصمیم آمریکا برای دادن سلاح‌های پیشرفته به معارضان سوری مسلح که شامل موشک‌های «من‌پاد» دوش‌پرتاب و دیگر تجهیزات نظامی که دارای کارایی بیشتری هستند به دلیل احتمال افتادن آنها به دست گروه‌های تروریستی اعتراض کرد، حالا چگونه این اعتراض خود را در عمل نشان می‌دهد؟
 

نامه پاپ به  بشار
کاردینال «ماریو زیناری» فرستاده پاپ فرانسیس به دمشق نامه رهبر کاتولیک‌های جهان را به بشار اسد تسلیم کرد. رهبر کاتولیک‌های جهان در این نامه از بشار اسد درخواست کرده است با تشریک مساعی در جهت پایان جنگ و بازگشت آرامش به سوریه تلاش کنند تا اینکه سوریه تا همیشه الگویی برای همزیستی مشترک باقی بماند؛ همچنان‌که همیشه اینگونه بوده است. در این نامه همچنین بر مخالفت واتیکان با همه اشکال خشونت و تروریسم تاکید شده است.

رد پای قطر در انفجار قاهره
معاون کمیته دفاع و امنیت پارلمان مصر، قطر را به حمایت از عوامل انفجار کلیسای قاهره متهم کرده و گفته است برنامه‌های فتنه‌انگیزی که شبکه تلویزیونی الجزیره قطر پخش می‌کند و تلاش این شبکه برای ایجاد تفرقه بین دولت مصر و مسیحیان قبطی با انفجار کلیسا در منطقه عباسیه ارتباط دارد. روز یکشنبه بر اثر انفجار بمب در کلیسای المقرسیه، بزرگ‌ترین کلیسای قاهره، دست‌کم 25 نفر کشته و ده‌ها تن زخمی شدند.

جنتیلونی، نخست‌وزیر جدید ایتالیا
سرجیو ماتارلا، رئیس‌جمهور ایتالیا در پی کناره‌گیری ماتئو رنتسی، نخست‌وزیر مستعفی این کشور، پائولو جنتیلونی را به نخست‌وزیری ایتالیا منصوب کرد. رنتسی پس از شکست در همه‌پرسی قانون اساسی، استعفای خود را از این مقام اعلام کرده بود. جنتیلونی60 ساله پیش‌تر سمت وزیر خارجه کابینه رنتسی را برعهده داشت.  احزاب معارض با انتصاب جنتیلونی در این منصب مخالفند. آنان خواستار برگزاری انتخابات زودهنگام بودند ولی رئیس‌جمهور این درخواست را نپذیرفت.

تشدید حملات ائتلاف متجاوز
در صنعا
ائتلاف متجاوز سعودی، بامداد دیروز صنعا، پایتخت یمن را آماج حملات گسترده جنگنده‌های خود قرار داد. رسانه‌های خبری حملات دیروز را شدیدترین نوع طی 2 هفته گذشته خواندند. منابع یمنی گزارش دادند جنگنده‌های عربستان بامداد یکشنبه دست‌کم 25 بار به صورت جنون‌آمیز به صنعا و حومه‌اش یورش برده‌اند که در پی آن دست‌کم 4 غیرنظامی کشته و ده‌ها تن دیگر زخمی شدند. همزمان با حملات هوایی عربستان، صدای چند انفجار مهیب در صنعا هم به گوش رسیده و ستون‌های دود در پایتخت یمن مشاهده شده است.

9 سال زندان برای شیخ سلمان
دادگاه استیناف بحرین دیروز حکم 9 سال زندان شیخ علی سلمان، دبیرکل جمعیت الوفاق را تایید کرد. دادگاه آل‌خلیفه، شیخ سلمان را در ژوئیه 2015 به 4 سال زندان محکوم کرده بود. در 30 مه 2016 نیز دادگاه استیناف حکم وی را به 9 سال زندان افزایش داد و او را به «تبلیغ برای تغییر نظام حاکم با استفاده از زور» محکوم کرد. الوفاق تا پیش از انقلاب 14 فوریه 2011 بزرگ‌ترین فراکسیون پارلمان بحرین بود. نمایندگان الوفاق در پارلمان پس از آن در اعتراض به سرکوب خونبار انقلابیون استعفا کردند.

خنثی شدن یک حمله تروریستی در یونان
پلیس یونان یک بسته حاوی مواد منفجره را در مقابل وزارت کار در مرکز آتن کشف و خنثی کرد. هنوز هیچ گروهی مسؤولیت این سوءقصد را برعهده نگرفته است. اینگونه حملات در تاریخ سیاسی یونان غیرمعمول نبوده و در برخی موارد خشونت‌ها و درگیری‌های مشابهی مشاهده شده است. در همین راستا حملات در مقیاس کوچک‌تر از سال 2010 افزایش یافته است.

کره‌شمالی رابطه با آمریکا را مشروط کرد
موسسه مطالعات آمریکا در وزارت خارجه کره‌شمالی اعلام کرد، برقراری روابط با رئیس‌جمهوری منتخب آمریکا منوط به نوع سیاست‌های آمریکا و دست برداشتن از سیاست‌های خصمانه در قبال پیونگ‌یانگ است.  دونالد ترامپ در جریان کمپین‌های انتخاباتی‌اش گفته بود تمایل دارد با کیم جونگ اون، رهبری کره‌شمالی به گفت‌وگو بپردازد اما کارشناسان می‌گویند رئیس‌جمهوری آمریکا به اعمال فشارها و تحریم‌ها علیه کره‌شمالی ادامه می‌دهد.