«امروز محافل انگلیسی می‌نشینند برای منطقه و برای ایران اسلامی تصمیم‌گیری می‌کنند؛ یکی از تصمیم‌های‌شان تجزیه کشورهای منطقه است. این چیزی که عرض می‌کنم، تحلیل نیست، حدس نیست، اینها اطلاعات است. می‌گویند دوران یک عراق، یک سوریه، یک یمن، یک لیبی گذشته، یعنی عراق تجزیه بشود، سوریه تجزیه بشود، لیبی تجزیه بشود، یمن تجزیه بشود، اسم ایران را نمی‌آورند، چون جرأت نمی‌کنند، می‌ترسند». (بیانات رهبر انقلاب در دیدار مردم قم- 19/10/95) جنگ اول جهانی  را می‌توان یکی از مهم‌ترین نقاط عطف تاریخ در عصر حاضر دانست. یکی از مهم‌ترین تحولات بعد از این جنگ، انعقاد قرارداد «سایس پیکو» بود که به موجب آن، امپراتوری عثمانی به چندین کشور کوچک، تحت زعامت 2 کشور فرانسه و انگلیس تجزیه می‌شد. همین دوران مصادف است با قدرت یافتن ایالات متحده در عرصه بین‌الملل. آمریکا نیز این طرح را پذیرفت و پس از آن، سیاست حفظ ثبات و وجود خطر شوروی سابق باعث شد در طول سال‌های جنگ سرد، آمریکا در تلاش باشد تا وضع موجود مرزها در منطقه حفظ شود.(۱) در واقع منافع آمریکا ایجاب  می‌کرد التهاب‌های مرزی میان کشورهای منطقه هیچ‌گاه به یک شرایط بحرانی نزدیک نشود. پس از فروپاشی شوروی، سیاست ثبات در منطقه‌ غرب آسیا بخش اعظمی از توجیه خود را از دست داد و اگرچه آمریکا و غرب با دشمن جدیدی به نام اسلام‌گرایی مواجه شده بودند اما به اعتقاد کارشناسان، محدودیت‌های این دشمن جدید نسبت به اتحاد جماهیر شوروی و تحول اساسی ساختار نظام بین‌الملل، به بلوک غرب این اجازه را می‌داد تا مبتنی بر شرایط جدید دست به تغییر و تحول در منطقه بزند. حمله‌ آمریکا و متحدانش به عراق در آغاز رویکرد جدید این کشور به منطقه محسوب می‌شد. اتفاقی که به حضور گسترده‌ نیروهای آمریکایی در خلیج‌فارس و پیمان‌های گوناگون سیاسی و امنیتی با کشورهای عربی انجامید. در آغاز قرن جدید، سیاست تغییر در منطقه متأثر از حادثه‌ ۱۱سپتامبر جانی تازه گرفت. آمریکا در سال‌های اولیه‌ دهه‌ گذشته با توجه به اهمیت 2 کشور افغانستان و عراق سیاست تغییر را با حمله‌ نظامی به اجرا درآورد.  اما این تنها عملیاتی نبود که نیروهای آمریکایی آغاز کرده بودند. سال ۲۰۰۳ ستیزه‌جویان قبایل «دارفور» در سودان با حمله به تأسیسات دولتی و کشاورزان عرب این کشور، یکی از خونبارترین بحران‌های قرن ۲۱ را رقم زدند. بحرانی که با واکنش شتاب‌زده‌ دولت مرکزی روز به روز عمیق‌تر و وخیم‌تر از گذشته به حیات خود ادامه داد و در نهایت به تجزیه‌ این کشور انجامید.(۲) در واقع بحران  سودان و در نهایت تجزیه‌ این کشور، صحنه‌ای دیگر از حضور آمریکا در منطقه به حساب می‌آید. صحنه‌ای که در کنار آنچه درباره ایران، افغانستان، عراق، لبنان و فلسطین رخ داده، قرار می‌گیرد و تفاوت عمده‌ آن با دیگر موارد مداخله‌ آمریکا، دستیابی این کشور به اهداف از پیش تعیین‌شده است. این مساله به عنوان یک طرح استعماری مرحله‌ اول خود را با موفقیت طی کرد و آمریکا بدون آنکه هزینه‌ چندانی پرداخت کند یا حتی یک مداخله‌ بحث‌برانگیز در منطقه داشته باشد، منطقه‌ غنی جنوب سودان را از استیلای دولت اسلام‌گرای خارطوم خارج کرد.
طرح سنای آمریکا برای تجزیه غرب آسیا
از سوی دیگر سنای آمریکا در سال ۲۰۰۷ طرحی را به تصویب رساند که در آن کشور عراق به ۳ منطقه‌ سنی، شیعه و کردنشین تقسیم و به این مناطق خودمختاری اعطا می‌شد. این طرح که توسط «جوزف بایدن» ارائه شد و یک طرح پیشنهادی برای برون‌رفت از بحران‌های ناشی از اشغال این کشور در سال ۲۰۰۳ است، نشان می‌دهد تجزیه‌طلبی در منطقه حتی در نهادهای غیرامنیتی ایالات متحده نیز مورد پذیرش قرار گرفته است.(۳) تصویب این طرح در سنا، نشانگر اهمیت یافتن تجزیه‌ کشورهای منطقه در نگاه مقام‌های آمریکایی طی سال‌های آغازین قرن جاری است و باعث می‌شود مجموعه اسناد موجود در این رابطه از حساسیتی دوچندان برخوردار شود. از جمله‌ این اسناد طرح «برنارد لوئیس» برای تجزیه‌ منطقه‌ غرب آسیا و شمال آفریقاست که در دهه‌ ۱۹۸۰ تنظیم شده است. ماجرا از این قرار است که در ماه‌های آغازین جنگ عراق علیه ایران، «برژینسکی» مشاور وقت امنیت ملی آمریکا از ضرورت اصلاح قرارداد «سایکس پیکو» خبر داد و به دنبال آن و همچنین به دستور وزارت دفاع آمریکا، «برنارد لوئیس» مأمور شد طرح مشهور خود درباره‌ از بین بردن وحدت قانونی مجموعه کشورهای اسلامی و عربی را  وضع کند. در این میان موظف شد برای هر یک از این کشورهای اسلامی و عربی طرح مجزا و مشخصی را تنظیم کند. این طرح کشورهایی چون عراق، سوریه، لبنان، مصر، سودان، ایران، ترکیه، افغانستان، پاکستان، عربستان‌سعودی و کشورهای حوزه‌ خلیج‌فارس و شمال آفریقا را دربر می‌گرفت. برنارد لوئیس برای نخستین بار در نشست سال ۱۹۷۹ اعضای بیلدربرگ در اتریش درباره طرح خود سخن گفت. او طرح خود را که شامل تجزیه کشورهای غرب آسیا از جمله ایران به کشورهای کوچک قابل مدیریت بود برای سران اقتصادی و سیاسی شرکت‌کننده در بیلدربرگ ارائه داد. در این طرح کشورهای غرب آسیا بر اساس بنیان‌های زبانی، نژادی و منطقه‌ای تکه‌پاره می‌شوند. بر اساس این طرح انگلیس باید از شورش‌های قومی اقلیت‌هایی مانند دروزی‌ها در لبنان، بلوچ‌ها، ترک‌ها و کردها در ایران، علوی‌ها در سوریه، عیسویان در اتیوپی، فرقه‌های مذهبی در سودان، قبایل عرب در کشورهای مختلف عربی، کردها در ترکیه و... حمایت کند. هدف این طرح تکه‌تکه کردن منطقه غرب آسیا و تبدیل آن به موزاییکی از کشورهای کوچک و ضعیف در حال رقابت با یکدیگر است تا از این طریق قدرت جمهوری‌ها و پادشاهی‌های فعلی تضعیف شود. برنارد لوئیس همچنین مقاله‌ای را در فارین‌افرز با عنوان «بازاندیشی خاورمیانه» منتشر کرد. او ظرفیت تجزیه این منطقه و تبدیل آن «به هرج و مرجی آکنده از نزاع‌ها، دشمنی‌ها، فرقه‌ها، مناطق و قبایل در حال جنگ» را پیش‌بینی
کرد.(۴) در سال ۱۹۸۳۳ کنگره آمریکا نیز با برگزاری نشستی با حضور برنارد لوئیس طرح او را تصویب کرد و دستور داد این طرح در سیاست استراتژیک آمریکا برای سال‌‌های آینده گنجانده شود.  بعد از اینکه برنارد لوئیس کلیات تجزیه و تفکیک کشورهای غرب آسیا را طراحی و ارائه کرد، رالف پیترز، سرهنگ بازنشسته‌ ارتش آمریکا مسؤول آن شد نقشه جغرافیای تجزیه کشورهای این منطقه را ترسیم کند. طبق نقشه ترسیم شده پیترز، کشورهای سوریه و عراق به ۳ کشور، لبنان به ۸ کشور، کشورهای شمال آفریقا به ۶ کشور، مصر و سودان به ۹ کشور مجزا، ایران، پاکستان و افغانستان در مجموع به ۱۰ کشور و کشورهای عربی حوزه خلیج‌فارس نیز به ۳ کشور تجزیه می‌شدند. فلسطین نیز طبق خواسته رژیم صهیونیستی برای همیشه از روی نقشه جغرافیایی محو می‌شد و کشورهای اردن و یمن نیز به سرنوشت کشور فلسطین دچار می‌شدند. نقشه بالا توسط ژنرال رالف پیترز طراحی شده که در مجله نیروهای مسلح در ژوئن ۲۰۰۶ به چاپ رسید. وی معتقد بود چنین نقشه‌ای براساس قومیت‌ها و مذاهب می‌تواند تنش‌ها را کاهش دهد.(۵)
طرح خاورمیانه بزرگ در زمان دولت جورج بوش
پس از آن، در زمان دولت جورج دبلیو بوش نیز طرحی برای تجزیه منطقه ارائه شد. در این طرح یکی از کشورهایی که بر تجزیه آن تاکید شده بود عراق بود. این طرح «نگرشی تازه؛ استراتژی جدید برای حفظ قلمرو» نام داشت.(۶) طرح خاورمیانه بزرگ یا خاورمیانه جدید را که در دولت جورج بوش و توسط وزیر خارجه وی، کاندولیزا رایس در سال  ۲۰۰۵ مطرح و وارد فرهنگ سیاسی جهانی شد نیز باید یکی از طرح‌های نواستعماری دانست که به دنبال ایجاد جنگ‌های جدید در شرق و حضور نظامی استعمارگران غربی در این منطقه بود. جدایی بخش‌هایی از ایران، ترکیه، عراق و سوریه برای تشکیل کشور کردستان پیامد بارز این طرح بود. تقسیم کشور عراق به 3 بخش قومی، عربستان به 3 بخش، ایران به 3 بخش و... از جمله اهداف طرح خاورمیانه جدید است. در ماه مه سال ۲۰۱۵ نیز جان بولتون [یکی از معماران اصلی جنگ عراق] اعلام کرد: کشورهای عرب بین سنی‌ها و شیعیان تقسیم شده است. من فکر می‌کنم عرب‌های سنی هرگز راضی نمی‌شوند در کشوری باشند که تعداد شیعیان نسبت به آنها ۳ به ۱ باشد. به‌همین دلیل است که داعش قادر به استفاده از این مساله است. من فکر می‌کنم هدف ما باید ایجاد یک دولت جدید سنی، خارج از بخش غربی عراق و در بخش شرقی سوریه باشد؛ دولتی که توسط میانه‌روها یا دست‌کم اقتدارگرایانی که اسلامگرایان رادیکال نیستند، اداره شود.(۷) جان بولتون همچنین در نوامبر ۲۰۱۵ اعلام کرد: «واقعیت این است که عراق و سوریه‌ای که ما می‌شناسیم مرده‌اند... اگر داعش شکست بخورد به معنای بازگشت قدرت به اسد و دست‌نشاندگان ایران در عراق است که نتیجه آن مطلوب نیست. به جای تلاش برای از نو ساختن نقشه پس از جنگ اول جهانی، واشنگتن باید ژئوپلیتیک جدید را به رسمیت بشناسد. بهترین جایگزین برای داعش در شمال شرق سوریه و غرب عراق، یک دولت سنی مستقل و جدید است».(۸) اینها البته گوشه‌ای از اسناد ایالات متحده درباره طرح تجزیه منطقه غرب آسیا است و اسناد به مراتب بیشتری در این زمینه وجود دارد. آنچنانکه الکساندر کنیازف، پژوهشگر ارشد انستیتوی شرق‌شناسی آکادمی علوم روسیه معتقد است تجزیه‌ کشورهای بزرگ با دامن زدن به اختلاف‌های قومیتی و ایجاد جنگ‌های داخلی در طول ۶۰ سال گذشته همواره در استراتژی کلان ایالات متحده مطرح بوده و در شرایط کنونی جایگاه ویژه‌ای یافته است. وی بر این باور است که بدون استثنا همه، هدف تجزیه هستند. از تونس گرفته تا مصر، لیبی و سوریه، کشورهای دیگری هم مدنظر هستند. آمریکایی‌ها با این شعار که بحران‌های منطقه‌ای از راه اعطای خودمختاری به گروه‌های قومی حل می‌شود، دست به حمایت گسترده از گروه‌های تجزیه‌طلب زده‌اند.(۹)
------------------------------
پی‌نوشت‌
1- http://www.borhan.ir/NSite/FullStory/News/?Id=3914
۲- جباری، منصور و جلیل حاضر وظیفه قره‌باغ (۱۳۸۹۹) «ارزیابی دکترین مسؤولیت در بحران دارفور سودان»، فصلنامه راهبرد، سال بیستم، بهار، شماره ۵۸
3- دیلمی معزی، امین و مرتضی شجاع (۱۳۸۷۷) «آمریکا و راهبرد بازنگری در مرزهای سرزمینی در خاورمیانه»، فصلنامه اطلاعات سیاسی و اقتصادی، فروردین و اردیبهشت، شماره‌های ۲۴۷ و ۲۴۸
4- https://electronicintifada.net/content/review-bernard-lewis-what-went-wrong-western-impact-and-middle-eastern-response/3441
5-Kurt Nimmo, ISIS AND THE PLAN TO BALKANIZE THE MIDDLE EAST, JUNE 15, 2014, available at:
http://www.infowars.com/isis-and-the-plan-to-balkanize-the-middle-east/
6 -Kurt Nimmo, ISIS AND THE PLAN TO BALKANIZE THE MIDDLE EAST, JUNE 15, 2014, available at:
http://www.infowars.com/isis-and-the-plan-to-balkanize-the-middle-east/
  7-Alastair Crooke, If Syria and Iraq Become Fractured, So Too Will Tripoli and North Lebanon, Jun 01, 2016, new hoffington post, available at: http://www.huffingtonpost.com/alastair-crooke/syria-iraq-fractured_b_7471540.html
  8-John Bolton, To Defeat ISIS, Create a Sunni State, NOV. 24, 2015,  nytimes, available at: http://www.nytimes.com/2015/11/25/opinion/john-bolton-to-defeat-isis-create-a-sunni-state.html
9-کنیازف الکساندر «پروژه آمریکا برای تجزیه کشورهای منطقه»، پایگاه اینترنتی خبر آنلاین، نمایه در http://www.khabaronline.ir/detail/212826/
منبع: khamenei.ir

وحید اصغری‌ینگجه*: از نظر روان‌شناختی خودآرایی یکی از نیازهای اصیل و فطری به شمار می‌رود و باید مورد احترام قرار گیرد. عدم پاسخگویی به این نیاز فطری، آسیب‌های روحی و روانی را در پی خواهد شد. زیبایی صورت تا آنجا که تجربه و تحقیقات علمی نشان می‌دهد نماد و نشانه قدرت است. نادیده گرفتن صورت از نظر اجتماعی امری بسیار مشکل به نظر می‌رسد. صورت نشان‌دهنده سن، جنسیت، موقعیت اقتصادی- اجتماعی، سلامتی و شخصیت افراد است. صورت منبع ارتباطات شفاهی و نیز روابط غیر کلامی است. از نظر گافمن، صورت در تعامل چهره به چهره و نیز در عملکردهای اجتماعی از اهمیت زیادی برخوردار است. صورت اجتماعی یک صورت عمومی است و نیازمند تغییرات دائمی نقاب موجود بر آن است. آرایش وسیله‌ای برای به دست آوردن این نقاب است. تنها در شرایط احساسی شدید، تنهایی یا در حضور دوستان است که نقاب و آرایش صورت کنار می‌رود و صورت خصوصی یا همان شخص واقعی ظاهر می‌شود. اما اشکال کار در افراط و تفریط در آرایش است که همه اصول تاریخی و طبیعی را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. زمانی که این موضوع شکل افراطی به خود می‌گیرد و موجب آرایش‌های زننده که در سطح جامعه شاهد آن هستیم می‌شود، موضوع فرق می‌کند.
وقتی در یک جامعه مواد آرایشی به شکل فزاینده‌ای رشد می‌یابد نشان از اهمیت یافتن زیبایی ظاهری در آن جامعه دارد. وقتی صورت زیبا اصل می‌شود و سیرت زیبا فرع، خود به خود جامعه با معضلات گوناگون مواجه خواهد شد و کار به جایی خواهد رسید که پرداختن به صورت زیبا از تعادل خارج شده و شکل افراطی به خود می‌گیرد و در نهایت منجر به آن می‌شود که جامعه ما در زمینه مصرف مواد آرایشی رکورددار و آرایش کردن بخش جدایی‌ناپذیر زندگی خیلی از زنان و دختران ایرانی می‌شود و گاهی چنان حالت افراطی به خود می‌گیرد که از میان رنگ‌های مختلف آرایش به سختی می‌توان چهره واقعی فرد را در ذهن ترسیم کرد. چنانکه یک طراح لباس در این باره گفته است: غالب زنان ایرانی هر روز صبح به محض برخاستن از خواب مشغول آرایش می‌شوند، حتی اگر بیمار هم باشند به‌طوری که بدون استفاده از آن حاضر نیستند وارد جمع شوند و استفاده نکردن از آن را به عنوان نقص و عیبی بر خود می‌بینند. این تمایل باعث شده ایران از لحاظ واردات محصولات آرایشی دارای مقام هفتم جهان و در مصرف، در میان کشورهای خاورمیانه بعد از هند و پاکستان دارای مقام سوم باشد. اهمیت این موضوع هنگامی برجسته می‌شود که بافت مذهبی و رهنمودهای دینی مبنی بر ساده بودن زنان در اجتماع ایران را در نظر بگیریم. این در حالی است که زنان و دختران کشور فرانسه که بزرگ‌ترین قطب تولید لوازم آرایش در جهان است، کمترین مصرف این لوازم را در دنیا دارند. باید اعتراف کرد میزان آمار استفاده زنان از لوازم آرایشی روزانه رو به افزایش است و این اتفاق ناهنجار در جامعه ایران بتدریج در حال تبدیل شدن به یک رفتار و ارزش اجتماعی است.
در تبیین عوامل موثر بر آرایش زنان، یکی از دلایل بیش از حد آرایش کردن بعضی از خانم‌ها، یادگیری رفتاری است. یعنی این رفتار و این روش را از ابتدای کودکی و نوجوانی و به دلیل الگوبرداری از خانواده و محیط زندگی خود یاد گرفته‌اند. در نتیجه آرایش کردن بخش تفکیک‌ناپذیر زندگی آنان شده و ممکن است تنها برای جلب توجه دیگران هم نباشد. از این رو استفاده از لوازم آرایشی در جامعه ایران به دوره راهنمایی رسیده است در حالی که در بسیاری از کشورهای دیگر آرایش کردن بیشتر در میان زنان مسن دیده می‌شود و دختران و بویژه دانشجویان اصلا خود را آرایش نمی‌کنند.
در این بین عدم برخورداری از اعتماد به‌نفس کافی و توهم خود زشت‌پنداری یکی دیگر از دلایل آرایش بیش از حد است. طبیعی است کسی که خود را زیبا بداند، نیازی به این آرایش‌های مصنوعی در خود نمی‌بیند. گاهی نیز برخی زنان تصور می‌کنند با زیباتر کردن خود از طریق لوازم آرایشی بیشتر به چشم می‌آیند و کارهای‌شان در جامعه آسان‌تر پیش می‌رود. لذا لوازم آرایشی کارکرد تسهیل‌سازی در روابط اجتماعی را نیز دارد. با این حال  نمی‌توان نقش تبلیغات و رسانه‌های جمعی را نادیده گرفت. رسانه‌ها نگرش‌ها و بینش مردم را عمیقا تحت تاثیر قرار می‌دهند. آنها انواع گوناگون اطلاعات را که افراد از طریق دیگر نمی‌توانند کسب کنند، انتقال می‌دهند. روزنامه‌ها، کتاب‌ها،
رادیو- تلویزیون، فیلم‌ها و مجلات عمومی، ما را در ارتباط نزدیک با تجارتی قرار می‌دهند که به گونه‌ای دیگر نمی‌توانستیم آگاهی چندانی درباره آن داشته باشیم. فشارهای بیرونی برای انطباق یافتن با گونه‌های مشخص قیافه مطلوب دارای ارتباط مستقیم با توسعه تبلیغات و مجلات زنانه که زنان را به عنوان بخش عظیمی از جامعه هدف مصرف و سودجویی خود قرار داده‌اند است. در اینگونه مجلات با تبلیغ مصرف توده‌ای، زنان به تلاش در جهت اکتساب چهره‌ای خاص و مشخص تشویق می‌شوند. در دوره و زمانه‌ای که ماهواره‌ حتی به زندگی عشایر و روستاییان کشور رسوخ پیدا کرده است، فرهنگ القایی موجب می‌شود زن ایده‌‌آل همان هنرپیشه و خواننده‌ای باشد که ساعت‌ها زمان صرف آرایش خود کرده است.
توجه به این نکته لازم است که جامعه ایران، در معرض تغییرات حاصل از مدرنیته بوده و در دهه‌های اخیر، دستخوش دگرگونی‌های ارزشی و رفتاری بسیاری شده است، به موازات این تغییرات زنان ضمن یافتن فرصت بیشتر برای حضور در عرصه‌های شغلی و تحصیلی بر اثر تغییر سبک زندگی، غالبا مسؤولیت خرید و تهیه اقلام مصرفی خانواده‌ها را نیز در جامعه بر عهده گرفته‌اند‌‌ و از این رو بیشتر مخاطب مدها و تبلیغات مصرفی شده و نحوه حضور و الگوهای ارزشی و نگرشی و رفتاری آنها، تأثیرات فردی و اجتماعی مهم‌تری بر جای ‌گذارده است. از سوی دیگر نظام سرمایه‌داری با تمام قوا ‌کوشیده است با جهانی‌سازی فرهنگی و اقتصادی، با ایجاد احساس نیاز به آرایش بیشتر برای به دست آوردن زیبایی استاندارد و گسترش و ایجاد مدهای گوناگون، انسان‌ها را از سرمایه‌های وجودی‌شان تهی کرده و از مقاومت باز دارد و باقیمانده منابع اقتصادی آنها را تصاحب کند. مقابله با این جریان نیازمند کار فرهنگی گسترده و سیاست‌گذاری‌های حساب شده فرهنگی است که در این مسیر لازم است برای شناخت عمیق‌تر عوامل و ریشه‌های تغییرات نگرشی و رفتاری زنان و دختران در زمینه مد و آرایش و نیز درباره چا‌لش‌های هویتی آنان، مطالعات و بررسی‌های منظمی از سوی جامعه‌شناسان و روانشناسان انجام شود.
*کارشناس ارشد جامعه‌شناسی
 

با این حال این خلبان هم هواپیما را به نقطه‌ای حساس‌تر از پیش و در ارتفاع پایین‌تر و در وسط برج دوم کوبید. در نظرخواهی از خلبانان پرتجربه درباره کیفیت و دقت عمل هواپیماربایان در این ماجرا، اغلب معتقد بودند در این حرفه کمتر کسی پیدا می‌شود که بتواند مدعی چنین پرواز دقیقی باشد؛ چه رسد به خلبان‌های تازه کار و آماتور. البته برای انجام چنین پرواز دقیقی، روش مطمئنی وجود دارد: استفاده از امواج رادیویی هدایتگر هواپیما؛ امواجی که از محل هدف منتشر شده و هواپیما را به‌صورت خودکار به سمت خود هدایت می‌کند. به منظور جلوگیری از کشف محل استقرار فرستنده هدایتگر امواج، این امکان وجود دارد که فرستنده‌ها فقط در لحظه مورد نیاز روشن و فعال شده باشند. به هر حال از گروه هواپیماربایان، باید کسی یا کسانی هم از روی زمین، بخشی از عملیات را هدایت می‌کردند. اگر چنین باشد و بخشی از هدایت از طریق فرستنده‌های رادیویی انجام شده باشد، دیگر چه نیازی است به افراد متعددی از خلبانان کارآموز در داخل هواپیما؟ فقط کافی است یک الی 2 نفر از هواپیماربایان پس از در دست گرفتن کنترل هواپیما، آن را به‌حالت پرواز اتوماتیک درآوردند. در واقع برای هدایت چنین پرواز دقیقی در اصل، هیچ نیازی به ربودن هواپیما و گروگانگیری نیست. کافی است، قبل از پرواز با دستکاری سیستم کامپیوتری هواپیما، قصد طراحان عملیات عملی شود و حتی با تکنولوژی جدید گلوبال هاوس نیازی به عملیات نامطمئن دستکاری کامپیوتری هواپیما روی زمین هم نیست! این سلاح جدید وزارت دفاع آمریکا قادر است هواپیمای در حال پرواز را تحت کنترل مرکز هدایتگر زمینی یا هوایی خود درآورد. هواپیمای بوئینگ نیز احتمالا تحت چنین شرایطی به‌صورت کنترل از راه دور و شبیه هواپیماهای بدون خلبان به سمت هدف هدایت شده است.
شاهکار خطوط هوایی آمریکا
پس از فروریختن برج‌ها، آژانس مدیریت حوادث غیرمترقبه آمریکا (FEMA) هیاتی مرکب از اعضای انجمن مهندسان عمران آمریکا را مامور تحقیق و تفحص پیرامون حادثه کرد. در گزارش اولیه این انجمن، چنین آمده بود که حرارت بسیار شدید حاصل از انفجار سوخت هواپیما، ساختار فلزی مرکز ساختمان را تا جایی تضعیف کرد که قادر به تحمل بار فوقانی طبقات بالا نبود اما این فرضیه، از طرف انجمن آتش‌نشانان نیویورک بشدت مورد انتقاد قرار گرفت و نشریه
Fire Engineeing با ارائه جداول و محاسبات نشان داد، ستون‌های مرکزی برج پس از آن حرارت هنوز مقاوم بوده و قادر بودند مدت‌های طولانی دوام بیاورند. ماموران آتش‌نشانی که زودتر از بقیه در محل حاضر شده بودند، کاملا مطمئن بودند لحظاتی قبل از فروریختن برج، صدای انفجاری از طبقات زیرین ساختمان شنیده‌اند. آنها حتی خواستار بررسی این موضوع توسط مراکز تحقیقاتی مستقل شدند. سازمان آتش‌‌نشانی نیویورک درصدد بود نوع ماده انفجاری در انفجار زیرزمین را بیابد اما هیچ جوابی به‌دست نیامد، همچنین درباره انفجاری که منجر به کشته شدن گروهی از ماموران نجات در طبقه همکف برج شد هم سوال‌ها بی‌پاسخ ماند. وان رومرو، چهره سرشناس موسسه تحقیقات و فناوری معدن واقع در نیومکزیکو هم معتقد بود که این کار فقط در قالب انفجار می‌توانست صورت گرفته باشد. مرکز تجارت جهانی که ظاهرا کاربری غیرنظامی داشته، جایگاهی نظامی را هم در دل خود پنهان داشته بود و به این ترتیب از هزاران قربانی این حادثه، بدون آنکه بدانند، به عنوان دیوار دفاعی استفاده می‌شده است. مخفیگاه‌های CIA نه‌تنها در برج شماره 7 که در دیگر ساختمان‌ها و در طبقات زیرین گسترده بود. پایگاه اطلاعاتی CIA در برج شماره 7، از سال 1950 ماموریت داشت تردد هیات‌های خارجی در سازمان ملل را زیرنظر بگیرد اما در زمان ریاست‌جمهوری  بیل کلینتون به طور غیرقانونی، دامنه فعالیت‌هایش را به جاسوسی الکترونیکی در سطح منطقه منهتن گسترش داد و در عمل، تمام ساز و برگ‌ها و مکانیزم‌های ضدشوروی در زمان جنگ سرد، یکجا در خدمت جاسوسی اقتصادی قرار گرفت. به این ترتیب، پایگاه اطلاعاتی CIA واقع در نیویورک به مهم‌ترین پایگاه اطلاعات جاسوسی اقتصادی تبدیل شد.
این تجدید ساختار غیرقانونی و خودسرانه، زمینه‌ساز درگیری‌های شدیدی بین این مرکز و دیگر شاخه‌های ساختار سنتی CIA شد.
ادامه دارد