شروین طاهری: با مهندس آرشیتکت خوشروی 66 ساله در دفتر آراسته‌اش در شمال تهران ملاقات کردیم؛ دیوار به دیوار سفارت چین. اما قطعا او فرانسوی، انگلیسی و فارسی را خیلی بهتر از چینی صحبت می‌کند. به اصرار همسرش باید در آستانه عید نوروز به لبنان بازمی‌گشتند یا شاید هم از ایران بار سفر می‌بستند. این مبارز متفکر و هنرمند یکی از آن چهره‌های چندبعدی مقاومت است که حتی در ملیت هم چندوجهی است. کم نیستند کسانی که هنوز پس از مدت‌ها همنشینی با «انیس نقاش» نمی‌دانند رئیس «مرکز پژوهشی امان(امنیت)» و مدیرعامل شرکت توسعه توانمند ارتباطات خاورمیانه که سال‌هاست ساکن ایران شده آنطور که شناسنامه‌اش می‌گوید لبنانی است یا آنطور که نسبش حکم می‌کند سوری یا آنطور که دلش می‌گوید فلسطینی؟ هر چه هست هر وقت لب باز می‌کند خودش را یک جهانشهری مسلمان معرفی می‌کند که باید تک‌تک کلماتش را شنید چون تجربه به ما می‌گوید حرف‌های انیس اغلب آینده را پیش روی‌مان نقاشی می‌کند. او آنقدر جهانشهری است که برگزارکنندگان ششمین اجلاس بین‌المللی حمایت از انتفاضه فلسطین که اوایل اسفند ماه در تهران برپا شد، فراموش کردند مغز متفکر پشت سر این همایش را دعوت کنند. مجلس شورای اسلامی فکر می‌کرد انیس از طرف سفارت لبنان دعوت خواهد شد و سفارت هم تصور می‌کرد او خود جزو ایرانی‌های برگزارکننده اجلاس است.
  آیا نشست حمایت از انتفاضه در تهران موفق شد مساله فلسطین را دوباره به موضوعی جهانی تبدیل کند؟
فلسطین همین حالا هم موضوعی جهانی است اما متاسفانه خود فلسطینی‌ها بیشترین کوتاهی را در این زمینه می‌کنند. ما شاهد هستیم که الان یک رفتار اعتراضی قوی در میان اروپاییان برای تحریم خرید اجناس ساخت فلسطین اشغالی به راه افتاده. این جنبش عمدتا دانشجویی و کاملا خودجوش بوده و خواهان قطع روابط هنری، اجتماعی و اقتصادی با اسرائیل است، چنانکه صهیونیست‌ها را نگران کرده و تل‌آویو هم فشاری قوی بر دولت‌ها و نهادها وارد می‌آورد تا هرکس که به این جنبش می‌پیوندد، تحت عنوان آنتی‌سمیتیست (ضدسامی یا ضدیهودی) محکوم شود. تشکیلاتی در فرانسه، ایتالیا، آلمان، سوئد و انگلیس هستند که حتی برای حمایت از فلسطین نیرو می‌فرستند. من با بعضی از آنها ملاقات کرده‌ام. طوری شده که رژیم صهیونیستی آنها را رصد می‌کند و نمی‌گذارد وارد سرزمین‌های اشغالی شوند حتی اگر روادید آمریکایی داشته باشند ولی آنها باز هم کار خودشان را می‌کنند و به فلسطین می‌آیند؛ کسانی مثل شهید راشل کوری که آمریکایی بود. در آمریکا هم جنبش تحریم تولیدات اسرائیل و جنبش‌های ضداسرائیلی دیگر در حال گسترش هستند و آمدن ترامپ هم نمی‌تواند روند را تغییر دهد. این ذهنیت که اسرائیل یک رژیم ظالم و اشغالگر است به طرز جالبی در میان همه جوامع ریشه دوانده اما درست در چنین شرایطی خود فلسطینی‌ها چند شاخه شده‌اند و کاری برای خودشان نمی‌کنند. محمود عباس می‌خواهد مساله فلسطین را در قالب تشکیلات خودگردان منحصر کند و این باعث شده این موضع فقط در روابط بین تشکیلات و دولت‌های دیگر خلاصه شود و فلسطینی‌ها ارتباط‌شان را با حامیان مردمی‌شان در سراسر جهان از دست بدهند.
  چرا جنبش عربی حمایت از فلسطین تعطیل شده؟
ببینید! نفوذ صهیونیست‌ها در دنیا، در اروپا و آمریکا و حتی آمریکای لاتین به بیش از یک قرن پیش بازمی‌گردد در حالی که حرکت عربی برای فلسطین در سطح جهانی شاید به 5 دهه هم نرسد. هر حرکتی یک ناظم یا محرک می‌خواهد. وقتی این ناظم نباشد، حرکت هرز می‌رود. مبارزه عربی و اسلامی برای آرمان فلسطین با تشکیلات منظم یهودیان کاملا فرق دارد بویژه که اعراب دائما بین خودشان دعوا دارند. مثلا یک تونسی و یک مصری نمی‌توانند درباره مسائل خودشان نیز با هم به توافق برسند، چه رسد به مساله فلسطین. نکته دیگر این است که وقتی جنبش آزادیبخش فلسطین آغاز به کار کرد، سرمایه‌اش روابط مردمی با آزادیخواهان جهان بود ولی بعد از کنفرانس اسلو، مساله فلسطین حکومتی شد. یکی از شرایط اسلو برای جنبش آزادیبخش فلسطین این بود که آنها در مذاکرات‌شان با دیگر دولت‌ها بگویند اسرائیل هم یک دولت مشروع است. این خدعه‌ای بود از جانب صهیونیست‌ها که به بهانه اعطای ویزای مستقل فلسطینی و تشکیلات خودگردان به عرفات و جنبش فتح کاری کردند تا مبارزان فلسطینی که حالا به‌اصطلاح دولتمرد شده بودند با دولت‌های دیگر رایزنی کنند تا برای رژیم اسرائیل مشروعیت بخرند و در مقابل مشروعیت جنبش‌های مردمی حامی فلسطین را در مذاکرات بین‌حکومتی ضایع کنند.
  در چنین شرایطی، آیا ما مساله فلسطین را بیش از اندازه حول محور ایران تبلیغ نمی‌کنیم؟
رسانه‌های ایران حتی دیگر شاید نتوانند در سطح جهانی برای خودشان هم تبلیغ کنند چه رسد برای فلسطین. این به خاطر محدود شدن رویکرد مقاومت به حماس بود. اما حالا جمهوری اسلامی تصمیم گرفته که با تمام گروه‌های مقاومت زبان مشترکی تعریف و تلاش کند با همه طیف‌ها ارتباط برقرار کند. دیگر به مساله فلسطین فقط به عنوان مساله‌ای صرفا اطلاعاتی، نظامی و مذهبی نگاه نمی‌شود بلکه مثل همان چیزی که آقا در داخل ایران درباره جذب حداکثری گفتند، در عرصه مقاومت هم جذب حداکثری همه گروه‌ها حتی چپگرایانی که ممکن است در برخورد اول با اسلام همخوانی نداشته باشند مطرح می‌شود، چون آنها نهایتا دارند به اسلام خدمت می‌کنند.
الان مگر شبکه المیادین به ایران و مقاومت خدمت نمی‌کند؟ مگر برای آنها تبلیغ نمی‌کند؟ مگر همه مجریان و کارکنان المیادین هم‌شکل و هم‌مذهب هستند؟ مگر همه محجبه‌اند؟
  فکر می‌کنید پیام اصلی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای برای ششمین کنفرانس بین‌المللی حمایت از انتفاضه فلسطین در تهران چه بود؟
پیام ایشان جدید بود و خیلی چیزها را تغییر خواهد داد. این حرف رهبری که همه‌ جریان‌های اسلامی و ملی موظفند در خدمت آرمان فلسطین باشند و عمق رابطه‌ جمهوری اسلامی با گروه‌های مقاومت با هر مرام و مذهبی فقط به میزان پایبندی آنان به اصل مقاومت است، جبهه جهانی مبارزه با صهیونیسم را تعریف می‌کند.
اینکه ایشان مستقیما از سلحشوری مردم غزه تمجید می‌کنند و نه تشکیلات حماس و نام حماس را هم به واسطه بازوی جهادی‌اش کتائب عزالدین قسام می‌آورند و بر نام دیگر گروه‌های مقاومت فلسطینی مثل سرایا القدس (جنبش جهاد اسلامی)، کتائب شهداءالاقصی(فتح) و کتائب ابوعلی‌ مصطفی (جبهه‌ خلق برای آزادی فلسطین) اولویت نمی‌دهند یعنی یک تحول بزرگ در رویکرد ایران به مقاومت. شما ببینید ما در سال‌های 1969 تا 1971 بزرگ‌ترین عملیات علیه اشغالگران اسرائیل را از سوی جنبش جورج حبش و یارانش شاهد بودیم که ترکیبی بودند از ملی‌گرایان فلسطینی مسیحی و چپگرایان.
  شما امیدوارید با رویکرد جدید، مساله فلسطین دوباره در دنیا اولویت پیدا کند؟
حتی فراتر از فلسطین. پیام رهبری به نشست انتفاضه حتی الگوی تبلیغات اسلامی را متحول می‌کند که البته کار خیلی سختی است. الگوی جدید این است که ملاک تبلیغ اسلام دیگر حرف من و ظاهر من نیست بلکه عمل من است. ملاک اسلام اعتقاد عملی به توحید، عبودیت، خلافت بنی‌آدم بر زمین و برادری نوع بشر است. حالا مساله فلسطین هم بخشی از این الگوی اسلامی جهانی است که همان‌طور که آقا گفتند شرط اول آن مقاومت است. مثلا هنوز هم بسیاری از مسیحیان لبنان شیفته امام موسی صدر هستند که در اوج بحران لبنان به کلیسا رفت و جلوی صلیبی بزرگ از برادری مسلمان و مسیحی سخن گفت. اوضاع امروز با این همه جنگی که مسلمانان در درون خود دارند می‌طلبید که یک نفر به همه مسلمین برای اتحاد دوباره نهیب بزند. آن شخص آقای خامنه‌ای بودند و آن عامل اتحاد مقاومت برای آزادی فلسطین است. ورای آن این به منزله تعریف فصل جدیدی از روابط بین‌المللی ایران و محور مقاومت با جهان است.  ما چقدر باید تبلیغ کنیم در دنیا که اسلام به همه ادیان دیگر معترف است؟ در حالی که با رفتار برادرانه‌مان می‌توانیم این را به همه ثابت کنیم. امیرالمومنین (ع) در نهج‌البلاغه می‌آورند: «إما أخ لک فی الدین أو نظیر لک فی الخلق» یعنی دسته‌ای از مردم برادر دینی تو و دسته دیگر همنوع تو در آفرینش هستند، پس با آنها مهربانی کن.
خداوند می‌فرماید: «برای همه امت‌ها یک پیامبر فرستادم» یعنی هر دین حقیقی در دنیا هست ریشه‌اش از خدا آمده.
  نزدیک‌ترین دولت بعد از ایران به مقاومت فلسطین کدام است؟
قطعا لبنان. لبنان ارتباطی تاریخی با فلسطین دارد. در واقع تا پیش از انقلاب اسلامی مرکز حمایت از جنبش‌های فلسطینی، لبنان بود.
  اما آیا امروز غیر از حزب‌الله در لبنان کسی حاضر است کاری برای فلسطین بکند؟
چرا که نه اما ارتباط‌گیری‌ها زمان می‌برد.
  پس از لبنان روی کدام کشورها می‌توانیم برای پیگیری مساله فلسطین بیشتر حساب باز کنیم؟
در حال حاضر کشورهای آمریکای لاتین و در آینده نزدیک نیز کشورهای بزرگ عضو پیمان شانگهای (سازمان همکاری‌های شانگهای که حالا هند و ایران هم در آن به چین و روسیه می‌پیوندند) مساله‌ای مشترک به نام فلسطین خواهند داشت. خاورمیانه یک منطقه محوری در جهانی است که درگیر تروریسم و ناامنی است. کشورهایی که می‌خواهند سهمی از آینده کنترل جهان داشته باشند دریافته‌اند اسرائیل است که باعث عدم امنیت منطقه و کل جهان شده. ترامپ هم اشتباه نکرد و با تاکید مجدد روی حمایت آمریکا از اسرائیل در واقع از زاویه نگاه خود بر اهمیت مساله فلسطین به عنوان معضلی جهانی صحه گذاشت.
  حتی هند که با اسرائیل رابطه خوبی دارد؟
من هنوز به یاد دارم که ایندیرا گاندی، نخست‌وزیر فقید هند از یاسر عرفات، وقتی که هنوز مبارز بود، مثل یک رئیس‌جمهور استقبال کرد. تازه سیک‌ها را فراموش نکنید چون عقاید آنها تلفیقی از اسلام و هندو است و جایگاه ویژه‌ای برای بیت‌المقدس قائلند.
  و چین چطور؟
متاسفانه فلسطینی‌ها خودشان چین را بعد از اجلاس اسلو از دست دادند. چین تا پیش از آن حتی با رژیم صهیونیستی ارتباط دیپلماتیک نداشت و حزب کمونیست حامی مطلق فلسطین بود. طبعا الان خیلی از روابط چین تجاری و سود متقابل جایگزین آرمان‌های خلق شده‌ است اما در هر صورت فلسطین بهانه‌ای است برای پکن که در رقابت با آمریکا در خاورمیانه برای خود جای پایی پیدا کند.
  سال گذشته روس‌ها در مسکو جشنواره فلسطین روسی برگزار کردند که نشانه احیای ادعاهای کلیسای ارتدوکس درباره قیمومیتش در عصر تزار بر مناطق مسیحی‌نشین فلسطین بود؛ این چالشی تازه برای اسرائیل نخواهد بود؟
 حتما! کلیسای ارتدوکس در مجموع نفوذ زیادی در فلسطین، لبنان و سوریه دارد و پوتین این موضوع را بخوبی می‌داند و از آن به عنوان یک اهرم سیاسی استفاده می‌کند. البته کلیسای ارتدوکس شرقی پایگاهش در لبنان است اما روابط خوبی با کلیسای مسکو دارد. این وسط فقط کلیسای ارتدوکس یونان است که قابل اعتماد نیست. آنها نه تنها زمین‌های مسیحیان فلسطینی را به صهیونیست‌ها فروخته‌اند بلکه خودشان را هم در اختیار اسرائیل قرار می‌دهند.
  از طرف دیگر می‌دانیم که یک‌چهارم جمعیت اسرائیلی‌ها روس‌تبار یا اسلاوزبان هستند و مسکو هم روابط تنگاتنگی با تل‌آویو دارد. یهودی‌های طرفدار اسرائیل در تمام بدنه روسیه از کارتل‌های مالی تا خود دولت و شخص نخست وزیر رسوخ کرده‌اند.
من می‌دانم که در ایران هنوز بدبینی‌های تاریخی نسبت به روسیه وجود دارد اما 5 بار به مسکو رفته‌ام و آنها را خوب می‌شناسم؛ به شما قول می‌دهم که این کشور نه آن روسیه تزاری اشغالگر است، نه اتحاد امپریالیستی شوروی. آنها یک کشور جدید هستند که می‌خواهند جلوی آمریکا قد علم کنند. اما در مورد روابط روسیه با اسرائیل باید بگویم که روس‌ها همچنان به این رژیم به چشم دست‌نشانده آمریکا در خاورمیانه نگاه می‌کنند و هنوز موشک‌های دو طرف به سمت یکدیگر نشانه رفته‌ است. اتفاقا ورود روسیه به مساله فلسطین به پوتین این امکان را می‌دهد تا قدرت الیگارش‌های یهودی و طرفداران غرب در روسیه را کنترل کند.
  درباره آمریکای لاتین نیز ابهام‌هایی وجود دارد. یک اقلیت ثروتمند و بانفوذ از سوری، لبنانی و فلسطینی‌تبارها در کشورهای لاتین هستند مثل کارلوس اسلیم، میلیاردر مکزیکی و یکی از ثروتمندترین افراد جهان اما آیا فلسطین برای‌شان اهمیت دارد؟
نه فقط برای آنها بلکه برای چپگرایان آمریکای لاتین این موضوع مهمی است. از شما می‌پرسم که در سال‌های اخیر آیا حسن‌البشیر، دیکتاتور به ظاهر مسلمان سودان که مدام در حال چرخش است بیشتر جلوی اسرائیل موضع گرفته است یا هوگو چاوز، رئیس‌جمهور فقید ونزوئلا؟ ونزوئلا و بولیوی حتی روابط
دیپلماتیک‌شان را با رژیم صهیونیستی قطع کردند. اینجاست که اهمیت جدی گرفتن همه طیف‌های مقاومت حتی چپگرایان و ملی‌گرایان کشورهای دیگر مشخص می‌شود.

مسؤولان بحرینی با موکول کردن صدور حکم آیت‌الله عیسی قاسم به زمانی دیگر، دنبال‌کنندگان این پرونده را غافلگیر کردند و در این میان صحبت‌هایی پیرامون نقش گسترده مراجع دینی در نجف و قم جهت حل این مساله مطرح است.  این امر همزمان با فتوای برخی مراجع مبنی بر لزوم دفاع از آیت‌الله عیسی قاسم تا پای جان است. در طول چند روز گذشته، برخی مراجع مواضع خود را تشدید کرده و بر لزوم دفاع تا پای جان از آیت‌الله عیسی قاسم تاکید کرده و عنوان داشته‌اند هرکس که در راستای دفاع از وی کشته شود، شهید از دنیا رفته است. در حالی که هیچ مواضع رسمی از سوی مراجع نجف درباره این مساله مطرح نشده است، روزنامه الاخبار از منابع نزدیک به آیت‌الله عیسی قاسم اعلام کرد تحرکات و تماس‌هایی از سوی آیت‌الله سیستانی و به رهبری ایشان برای حل این مساله صورت گرفته است و این امر به تاخیر در صدور حکم به 2 ماه دیگر انجامید. عبدالله الدقاق، نماینده آیت‌الله عیسی قاسم در ایران در بیانیه‌ای با اعلام اینکه مراجع دینی در نجف و قم اوضاع را لحظه به لحظه دنبال می‌کنند، تاکید کرد آنها به دفاع از آیت‌الله قاسم تا آخرین رمق ادامه می‌دهند. الدقاق در مصاحبه با رسانه‌های عراقی گفت: آیت‌الله سیستانی برای جلوگیری از لطمه زدن نظام بحرین به آیت‌الله عیسی قاسم، دست به تحرکاتی می‌زند. وی ماهیت این تحرکات را مشخص نکرد ولی آنچه را که برخی رسانه‌ها از زبان وی مطرح کردند، تکذیب کرده و گفت آیت‌الله سیستانی، مرجع عالیقدر شیعیان عراق با حاکم بحرین و دولت وی در تماس نبوده است. این تحرکات شخصیت‌های برجسته دینی در حالی صورت می‌گیرد که طرفداران شیخ قاسم در بحرین نیز بر تداوم تظاهرات و تحصن‌های خود در حمایت از این رهبر برجسته شیعه تأکید کرده‌اند. فعالان بحرینی گزارش دادند  شماری از جوانان بحرینی، روز چهارشنبه بعد از گذشت 268 روز از محاصره منطقه الدراز همچنان در اطراف منزل شیخ عیسی قاسم تحصن اعتراضی برگزار کردند. مشارکت کنندگان تاکید کردند تا لغو کامل محاکمه شیخ قاسم به تحصن‌های خود ادامه خواهند داد.

عبدالباری عطوان*: دلایلی را که باعث شد دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا تصمیم گرفت دیدارش با شاهزاده محمد بن‌سلمان، جانشین ولیعهد سعودی را 2 روز پیش از موعد مقرر یعنی در روز سه‌شنبه برگزار کند همچنین دعوت از وی برای شام را، نمی‌دانیم ولی می‌توان این نتیجه را گرفت که این استقبال گرم ترامپ از بن‌سلمان بیانگر تکیه آمریکا یا دست‌کم دولت کنونی آمریکا به میهمان سعودی خود به‌عنوان شاه آینده عربستان و مهره قوی آمریکا در جهان عرب و چه‌بسا در کل منطقه خاورمیانه باشد. ترامپ یک تاجر است و منطقه خلیج‌فارس را بخوبی می‌شناسد و شاهزاده بن‌سلمان را مسؤول اول همه پرونده‌های اقتصادی در عربستان می‌داند، افزون بر آن، بن‌سلمان خود نیز یک تاجر است و مالک شرکت‌های بزرگی در عربستان قبل و بعد از به‌عهده گرفتن پست‌‌های کنونی‌اش بوده است و به دنبال تاسیس صندوق سرمایه‌گذاری حاکمیتی در چارچوب چشم‌انداز 2030 است که می‌تواند قوی‌ترین صندوق در جهان باشد و بر فروش
5 درصد از سهام شرکت نفتی آرامکو تکیه کند؛ قیمت این شرکت 2 تریلیون دلار تخمین زده شده است. این تکیه کردن ناگهانی آمریکا به شاهزاده محمد بن‌سلمان، غیرمنتظره  بوده و تصحیح تصوری است مبنی بر اینکه دولت ترامپ به «دشمن یا رقیبش» یعنی محمد بن نایف، ولیعهد تکیه و او را به مردی قوی تبدیل می‌کند تا بتواند در عربستان و منطقه خلیج‌فارس از او بهره گیرد. این تصور زمانی تقویت شد که مایکل پومپیدو، رئیس سازمان سیا که در چارچوب سفر دوره‌ای‌اش به خاورمیانه، به ریاض سفر کرده بود، اصرار داشت فقط با شاهزاده بن‌نایف دیدار کند و نه با فرد دیگری از جمله خود ملک سلمان بن‌عبدالعزیز، پادشاه. وی حتی شاهزاده محمد بن سلمان را در جریان این سفرش به ریاض نادیده گرفت و مدال «جورج تنت» را به بن‌نایف برای تقدیر از تلاش‌های وی در کار اطلاعاتی و سابقه طولانی وی در مبارزه با تروریسم اعطا کرد. ترامپ همه این تصورات را با دعوت شاهزاده بن‌سلمان به طور مشخص برای سفر به واشنگتن و درکش از این مساله که این مرد همه اختیارات اقتصادی، سیاسی، امنیتی و نظامی را از پدرش تحویل گرفته است و به رغم کم‌سن و سال بودنش(31 سال) حرف اول و آخر را در عربستان می‌زند، از بین برد.  این خود بن‌سلمان بود که تصمیم جنگ علیه یمن را اتخاذ کرد و همچنین تصمیم فروش سهام آرامکو، گاو مقدس و شیرده سعودی‌ها را اتخاذ کرد و خودش بود که گروه به‌اصطلاح «ائتلاف اسلامی- نظامی» را تاسیس کرد.
بی‌تردید پرونده‌های داغ دیگری نیز هستند که در صدر جدول رایزنی‌های ترامپ و میهمان سعودی‌اش قرار دارند، مانند جنگ در سوریه، دخالت نظامی در یمن و چگونگی تعامل با گسترش نفوذ سیاسی و نظامی ایران در منطقه، لیکن به نظر ما، مهم‌ترین پرونده مورد بحث محمد بن سلمان و ترامپ در وهله اول می‌تواند دریافت میلیاردها دلار پول از عربستان به طور مستقیم یا غیرمستقیم از سوی ترامپ در مقابل محافظت این کشور و در وهله بعد انداختن بار سنگین سیاست آمریکا در خاورمیانه نظیر هزینه‌های دخالت نظامی در سوریه برای ایجاد مناطق امن و آزادسازی شهر رقه و پرداخت فاکتور مقابله مسالمت‌آمیز یا جنگی با ایران یا جنگ آمریکا علیه القاعده در یمن بر دوش عربستان باشد. تصور ترامپ از کشورهای عربی حوزه خلیج‌فارس این است که این کشورها فقط «خزانه‌هایی» از دلار بوده و وجودشان را مدیون ایالات متحده آمریکا هستند و اگر آمریکا نبود این کشورها تاکنون دوام نمی‌آوردند. برخی منابع مطلع اعلام کردند ترامپ در گفت‌و‌گوی تلفنی با امیر کویت که یک ماه پیش انجام داد از وی خواست حتما مبلغی به مقدار 9میلیارد دلار که از زمان آزادی کویت در سال 1991  باقی‌مانده را بپردازد. خالد الفالح، وزیر نفت عربستان که از افراد نزدیک به محمد بن‌سلمان است، اخیرا در سخنانی مطبوعاتی و چه‌بسا به دستور محمد بن‌سلمان، گفته که عربستان ممکن است در طرح‌های «نفتی» آمریکا سرمایه‌گذاری کند. گویی وی با بیان این سخنان برای خواسته‌های آمریکا دراین‌باره زمینه‌سازی می‌کند زیرا ترامپ در وعده‌های انتخاباتی خود خواستار سرمایه‌گذاری در پروژه‌های زیرساختی آمریکا برای تحرک بخشیدن به اقتصاد آن و ایجاد فرصت‌های شغلی جدید شده بود.
*تحلیلگر برجسته جهان عرب

تهدید آمریکا به کناره‌گیری از شورای حقوق بشر
وزیر خارجه آمریکا اعلام کرد در صورتی که شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد اقدام به اعمال اصلاحات نکند، ممکن است کشورش از این شورا خارج شود. رکس تیلرسون اعلام کرد در حال حاضر کشورش در جلسات شورای حقوق بشر شرکت می‌کند تا بر اعتراض قاطع خود نسبت به «رویکرد جانبدارانه این شورا در قبال اسرائیل» تأکید کند.

پاکستان حضور نظامی‌‌اش در عربستان را رد کرد
وزیر دفاع پاکستان در جریان سخنرانی در مجمع ملی این کشور خبرهای منتشر شده درباره اعزام نیروی نظامی به مرز جنوبی عربستان را رد کرد. خواجه محمد آصف گفت: تمام گزارش‌ها مبنی بر اعزام یگان ارتش پاکستان به مرزهای جنوبی عربستان «جعلی و ساختگی» است. وی گفت که دولت اسلام‌آباد برای حل مسائل میان کشورهای مسلمان تنها اقدامات «میانجی‌گرانه» انجام می‌دهد. ما خود را وارد درگیری‌های یک کشور دیگر نمی‌کنیم.

هشدار چین درباره جنگ در شبه‌جزیره کره
نخست‌وزیر چین با هشدار درباره اینکه تنش‌های فزاینده در شبه‌جزیره کره ممکن است به درگیری مسلحانه بینجامد، خواستار اقدام جهت کاهش تنش‌ها برای پرهیز از جنگ شده است. لی کچیانگ از طرف‌های ذی‌نفع خواست برای کاهش تنش‌ها گفت‌وگوها را آغاز کنند. این اظهارات در حالی مطرح شده که شرایط در شرق آسیا بسیار ملتهب شده است. آمریکا نظامیان خود را برای تدارک رزمایش‌هایی با کره جنوبی و ژاپن در منطقه مستقر کرده است و کره شمالی نیز در حال پیشبرد برنامه موشکی و نظامی هسته‌ای خود است.

جهان عرب اسرائیل را بزرگ‌ترین تهدید  می‌داند
نظرسنجی مرکز عربی مطالعات سیاسی و تحقیقاتی (ACRPS) نشان می‌دهد 89 درصد از جمعیت کشورهای عربی، رژیم جعلی اسرائیل را تهدیدی برای ثبات منطقه دانسته و همچنان این نگرش منفی به رژیم صهیونیستی در جهان عرب وجود دارد. طبق این نظرسنجی که توسط 840 محقق و  از جمعیت 12 کشور عربی انجام شده است،
 81 درصد شرکت کنندگان سیاست‌های آمریکا را عامل اصلی بی‌ثباتی منطقه دانسته و 86 درصد از آنها نیز دولت‌های خود را به‌خاطر به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی، تقبیح کردند.


بیش از 90 شهید و زخمی در انفجارهای دمشق
پایتخت سوریه طی هفته جاری شاهد خونین‌ترین انفجارهای تروریستی بوده است، چرا که گروه‌های شورشی تندرو با هدف انتقام‌گیری از شکست‌های‌شان در حلب و تدمر، تلاش می‌کنند جنگ را به پایتخت سوریه که امن‌تر و باثبات‌تر است، منتقل کنند. به گزارش  منابع رسانه‌ای در سوریه، ظهر دیروز یک انفجار تروریستی در یکی از ساختمان‌های اصلی وزارت دادگستری و انفجاری دیگر در منطقه الربوه در دمشق به‌وقوع پیوست. بنا بر اعلام تلویزیون سوریه، انفجار در ساختمان موسوم به «کاخ العدلی» در منطقه الحمیدیه به شهادت دست‌کم 31 تن و زخمی شدن 65 تن منجر شد. گفته شده یک عامل انتحاری دیگر نیز وارد این ساختمان شده اما پیش از اینکه بتواند بمب همراه خود را منفجر کند، کشته شده و بسته انفجاری همراه او خنثی شده است. کاخ العدلی سال‌ها مقر اصلی وزارت دادگستری سوریه بوده است اما امروز از آن به‌‌عنوان بزرگ‌ترین مجتمع قضایی سوریه برای برگزاری جلسات دادگاه‌های مختلف استفاده می‌شود. طبق اعلام منابع سوری، در انفجار انتحاری در منطقه الربوه در غرب دمشق نیز چندین تن کشته و زخمی شدند. شنبه گذشته نیز در پی انفجار تروریستی در یکی از محله‌های بخش قدیمی دمشق که جبهه النصره مسؤولیت آن را بر عهده گرفت، دست‌کم 74 زائر عراقی و شماری شهروند سوری شهید شدند.