حیدر العبادی دیروز با ورود به موصل پیروزی مردم عراق بر تروریست‌ها در این شهر را تبریک گفت. همزمان تلویزیون دولتی عراق نیز آزادسازی کامل دومین شهر بزرگ کشور را پس از 3 سال اشغال تکفیری‌ها در حالی که بیشتر بخش‌های آن ویران شده، اعلام کرد. عصر روز یکشنبه شبکه دولتی العراقیه در خبری فوری اعلام کرد نخست‌وزیر عراق و فرمانده کل نیروهای مسلح برای آگاهی از گزارش عملیات آزادسازی موصل در مقر فرماندهی عملیات با فرماندهان امنیتی جلسه تشکیل داده است. سپس او که به منظور اعلام پیروزی کامل وارد این شهر تازه آزادشده در شمال این کشور شده بود در سخنانی محقق شدن پیروزی بزرگ را به شهروندان و نیروهای عراقی تبریک گفت. عملیات آزادسازی موصل، پایتخت خودخوانده گروه تروریستی داعش در عراق، از 26 مهر 1395 و با مشارکت ده‌ها هزار تن از نیروهای ارتش و پلیس عراق و با همراهی نیروهای حشدالشعبی و پیشمرگ آغاز شد. نیروهای عراقی مرحله نهایی آزادسازی را از اول اسفندماه سال گذشته آغاز کرده و بعد از حدود 100 روز بخش شرقی شهر و سپس شنبه گذشته محله‌های تحت اشغال داعش در موصل قدیم در غرب دجله را آزاد کردند. مرکز استان نینوا و دومین شهر بزرگ عراق در 500 کیلومتری شمال‌غرب بغداد، اواخر بهار 1393  با خیانت مشترک فرماندهان بعثی، فرماندار وقت که برادر رهبر اقلیت پارلمان بود و همچنین مسعود بارزانی، رئیس اقلیم کردستان به سرعت و ظرف چند ساعت به دست تروریست‌های داعش که با چراغ سبز پیشمرگ‌ها براحتی از مناطق تحت حفظ آنها در شرق شهر عبور کرده بودند سقوط کرد. تکفیری‌ها طی 8 ماه عملیات آزادی تا پای جان جنگیدند و باعث آوارگی دوسوم جمعیت یک میلیون نفری شهر شدند. ژنرال یحیی رسول، فرمانده عملیات مشترک آزادی موصل صبح دیروز به شبکه العراقیه گفت آخرین داعشی‌های موصل قدیم در حالی که با شنا کردن عرض دجله در حال فرار بودند به هلاکت رسیده‌اند. سرانجام بعدازظهر دیروز دفتر نخست‌وزیری عراق ورود عبادی به موصل را اعلام کرد و از سوی او به مبارزان قهرمان و ملت عراق به مناسبت این پیروزی بزرگ تبریک گفت. به این مناسبت قرار است جشن‌های عمومی به مدت یک هفته در سراسر عراق برگزار شود.
بغداد، کردستان عراق را تهدید کرد
دولت عراق اقلیم کردستان را تهدید کرد، در صورت برگزاری همه‌پرسی استقلال به اعمال زور و قدرت نظامی دست می‌زند. این اظهارات پس از اعلام رسمی اربیل از آمادگی‌هایش جهت برگزاری این همه‌پرسی در ۲۵ سپتامبر آینده ایراد شد. دولت عراق به مسعود بارزانی، رئیس اقلیم کردستان اعلام کرد که مانع برگزاری همه‌پرسی از طریق روش‌های قانونی می‌شود که در قانون اساسی عراق آمده است.
 

زهرا طباخی:  حسن روحانی، نامزد منتخب انتخابات ریاست‌جمهوری 96، در همایش ناموفق مقابله با گرد و غبار که صرفا منجر به صدور بیانیه‌ای بی‌اثر و فاقد برنامه عمل شد، در اظهاراتی قابل تامل گفت: «بنده قبلا هم در بحث دیگری گفته‌ام، بحث بر اینکه کدام کشور در منطقه ما قوی‌تر باشد باید کنار گذاشته شود(!) قوی‌ترین کشور در منطقه نباید به عنوان هدف اول دنبال شود، منطقه قوی‌تر باید مدنظر ما باشد».
  عطوفت منطقه‌ای!
اگر منصف باشیم صحبت روحانی 2 وجه دارد؛ اول اینکه همکاری‌های منطقه‌ای برای حل مشکلات مشترک لازم و بدیهی است. احتمالا او قصد داشته با بیان چنین جملاتی برای حل معضل گرد و غبار همدلی سایر کشورها را تحریک کند اما حقیقت این است که برای حل مشکلات بزرگ فراملی نیز «اعمال قدرت» در مسیر همگرایی حرف اول را در روابط بین‌الملل می‌زند. غیر از این اگر باشد با توجه به اولویت‌های مختلف نظامات کشورهای منطقه، نقش‌آفرینی در پازل زیست محیطی طراحی شده برای تسلط غرب بر خاورمیانه، بر خواست ایران و اندک کشورهای مستقل خواهد چربید! کما اینکه ترکیه اهمیتی به خشکسالی در عراق پس از احداث سدهای ملی خود نمی‌دهد و رژیم غاصب صهیونیستی نیز با افتخار به بازیافت 90 درصدی فاضلاب و تسلط بر منابع آبی غزه و فلسطین، عملا برای اعمال سیاست‌های زیست‌محیطی علیه مسلمانان آماده شده است. حتی افغانستان از بستن آب هیرمند بر هامون سیستان دریغ نکرده است! پس تمرکز بر سیاست «عطوفت منطقه‌ای» برای حل مشکلات کافی نیست!
  هدف گذاری ضدملی
اما گفته‌های حسن روحانی با توجه به عملکرد دولت در 4 سال اخیر وجه دیگری هم می‌تواند داشته باشد... هدفگذاری تبدیل ایران به قدرت اول منطقه در حوزه‌های علمی، اقتصادی، سیاسی،  نظامی و فرهنگی منطبق بر اسناد بالادستی مصوب کشور است و با تکرار ادعای متناقض حسن روحانی این مهم تغییر نمی‌یابد اما با کمال تاسف باید بگوییم آنچه برداشت دوم از صحبت‌های رئیس‌جمهور را پررنگ و مهم می‌کند، بررسی عملکرد وی و کابینه‌اش در تحقق اهداف نظام است.
این واقعیتی غیرقابل چشم‌پوشی است که ایران در مسیر تحقق اهداف سند چشم‌انداز 1404 در حوزه‌هایی که دولت عهده‌دار آن بوده، عقب مانده است. شاید به این دلیل که مطابق ادعای روحانی، حقیقتا هدفگذاری دولت با افق نگاه نظام متفاوت و متناقض است.
تا پیش از توافقات هسته‌ای ادعا این بود که کمبود بودجه موجب توقف رشد علمی کشور در علوم نانو، بیو، فضا، ژنتیک و... شده است. این در حالی است که نگاه درون‌نگر دولت نهم و دهم موجب شد حتی در اوج تحریم‌های به اصطلاح فلج‌کننده آمریکا، رشد علمی کشور صعودی و رتبه‌های تک‌رقمی جهانی دست‌یافتنی شود.
  نابودی برنامه فضایی
به این گلایه‌ها توجه کنید:
کمی پیش از این رئیس پژوهشگاه هوافضا با تاکید بر اینکه کمتر از 10درصد از اهداف سند جامع توسعه هوافضای کشور محقق شده و این 10درصد مربوط به 8 پرتاب انجام شده است، گفت:‌ در حال حاضر محققان این پژوهشگاه به ارائه مقالات ISI و «طراحی در فضای مجازی» مشغولند و ما از طریق سیستم‌های کامپیوتری به مدار زمین می‌رویم و بازمی‌گردیم ولی در عمل اقدامی صورت نمی‌گیرد چون اعتبار نداریم!
براساس اسناد بالادسـتی نظام، هوافضا از اهمیت ویـژه‌ای برخوردار و در نقشـه جامع علمی کشـور، هوافضـا دارای اولویت «الف» است. تخمین بازار بیش از 3 هزار میلیارد دلاری هواپیماهای تجاری تا 20 سـال آینده و افزایش تقاضا برای استفاده از پیشرفت‌های متکی به ماهواره‌ها موجب شد در سند هوافضا در 2 بخش هوایی و فضایی، اهداف کلانی در نظر گرفته شود. دسـتیابی بـه جایـگاه اول منطقه در تسـخیر فضا و تسـلط بـر آن از طریق علـوم و فناوری‌های مربوط یکی از این موارد است.
  درآمد هنگفت هوافضا
جالب اینجاست که همزمان با بیکار شدن دانشمندان فضایی کشور به دنبال بایگانی برنامه بالادستی نظام و اوج مهاجرت نخبگان این حوزه به اروپا و آمریکا، شاهد تخریب آشکار «برنامه فضایی ایران» در داخل کشور نیز هستیم. غربگرایان تلاش کردند به عنوان توجیه عملکرد انفعالی و ضدحاکمیتی دولت، برنامه فضایی ملی کشور را پرخرج و بی‌فایده جلوه دهند. در حالی که همین کشورهای منطقه خودمان برای بهره‌مندی از ملزومات حوزه ارتباطات بودجه کلانی برای دریافت خدمات به جیب اروپایی‌ها واریز می‌کنند. پس برخلاف آنچه در ایران علیه استقلال فضایی کشور تبلیغ می‌شود، برنامه فضایی ملی به توانگری اقتصادی ایران منجر می‌شود و هدف رقابت و هزینه‌کرد کشورهای جهان اول برای فتح فضا، صرفا تفریح و سرگرمی و قمار مالی نبوده است! خلاصه اینکه دانش فضایی و درآمد حاصل از آن، در دوره روحانی برخلاف اسناد بالادستی تقریبا بایگانی شد!
  تخریب زیست‌فناوری
در حوزه نانو و بیوتکنولوژی نیز برخلاف آنچه انتظار می‌رفت مسیر طی شده در دولت‌های گذشته در دولت روحانی رشد و توسعه نیافت و عملا دانشمندان کشورمان به علت تبلیغات منفی به راه افتاده علیه پروژه‌های تولیدی و توقف حمایت دولت، در حوزه تولید مقاله و کار پژوهشی درجا می‌زنند. کشوری که متخصصانش برای تحقق اهداف سند چشم‌انداز در حوزه «استقلال غذایی» و «کشاورزی» آماده می‌شدند، امروز 60 درصد محصولات مورد نیاز خود را وارد می‌کند و در ساده‌ترین بخش‌ها همچون «نهاده‌های دامی» و «بذر» مفتخر به واردات از فرانسه و هلند است!
از طرفی به واسطه بی‌اعتنایی عامدانه برخی سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها به موضوع «مدیریت آب» به دلیل تمرکز کشور بر کشت سنتی، استفاده از بذور اختصاصی مناطق پرآب اروپایی و فرمانبری صد درصدی دولت از سازمان‌های بین‌المللی در حوزه محیط زیست، کشور عملا به سمت حذف کشاورزی و دامداری در حرکت است. یعنی نه تنها موفق نمی‌شویم تا 1404 به تولیدکننده اول غذای منطقه تبدیل شویم، بلکه سطح وابستگی‌مان به واردات نیز به علت بی‌توجهی مشکوک به مدیریت منابع آبی، سال به سال بیشتر می‌شود!
  پولی که نیست!
پس در بیوتکنولوژی و نانوفناوری هم فقط افتخار و هزینه نیست... پول هست، امنیت و استقلال و اشتغال هم هست! با این احتساب سوال اصلی این است که اگر بناست از علوم نانو و بیو و ژنتیک و فضایی در مسیر حل مشکلات زیست‌محیطی در حوزه گرم و خشک غرب آسیا، اشتغالزایی، ارز آوری و تثبیت کشاورزی و دامداری با ارائه بذور مقاوم به کم‌آبی و تحمل خشکی و کشت محصولات پربازده و اجرای پروژه بارورسازی ابرها و... استفاده نکنیم، پس هدف از تحقیق و پژوهش و هدفگذاری بالادستی در این حوزه‌ها چه بوده است؟ تثبیت واردات باواسطه بذر و کنجاله سویا از امارات؟!
  فقط خام‌فروشی و واردات؟
نمایه اعلامی دولت روحانی این بود که «ایران جز در پخت قرمه و آبگوشت بزباش در هیچ تکنولوژی صنعتی برتری ندارد!» آیا به فرض محال رئیس‌جمهور برای اثبات این فرضیه حتی به شرط متوقف کردن رشد علمی و صنعتی کشور پاشنه ور کشیده است؟! در منطقه ما آنچه موجب تمایز ایران بوده و هست، رشد و توسعه علم و فناوری کشور در حوزه‌های مختلف از خودکفایی نظامی گرفته تا هسته‌ای و پزشکی و ... است.
 با توانمندی هسته‌ای در حد آزمایشگاهی، برنامه فضایی تعطیل، حمله به سپاه به عنوان ناظم اول منطقه در حل بحران‌های بزرگ جهانی، قرارداد با پورسانت عالی با توتال به جای برگزاری مناقصه میان شرکت‌های داخلی و خارجی، واردات کالاهای مصرفی و صادرات نفت و رقابت در خام‌فروشی با عربستان‌سعودی، ایران فاقد مزیت نسبی برای نظم‌گذاری و اعمال قدرت در جهت مطلوب است. بدیهی‌ترین نتیجه این سیاست‌گذاری غیرملی، استقلال‌ستیز و غیرعالمانه،  پذیرش قدرت غرب و تن دادن به سیاست‌ها و خواسته‌های کسانی است که قرن‌هاست مایل به تسلط کامل بر منطقه ما هستند. پرواضح است در مسیر ابرقدرتی ایران، حاکمان مرتجع منطقه غرب و جنوب غرب آسیا در کنار ما نخواهند ایستاد و اشتراک‌گیری منطقه‌ای برای تحقق چنین هدفی مضحک و دور از واقعیات است.
 

صادق فرامرزی: «من به عنوان یک هوادار از آقای طارمی خواهش می‌کنم در پرسپولیس بماند؛ به هر حال ایشان خودش را خوب در موقعیت گلزنی قرار می‌دهد، البته در آن ضربه آخر یک مقدار آدم را حرص می‌دهد»، «من از بچگی خیلی علاقه‌مند به فوتبال بودم و اتفاقا تا همین چند وقت پیش نیز با بروبچه‌های فامیل یک سالن گرفته بودیم و جمعه‌ها فوتبال بازی می‌کردیم»، «خاطرم هست در ایام جام‌جهانی وقتی تیم‌ملی آلمان یک بازی حساس داشت ما در جلسه مذاکرات هسته‌ای بودیم که وسط آن جلسه متوجه شدیم خانم اشمیت از تیم مذاکره‌کننده آلمان از طریق لپ‌تاپی که جلویش بود مشغول دیدن بازی تیم‌ملی آلمان بود». [خنده گوینده و خبرنگار] این سخنان، مهم‌ترین بخش‌های آخرین مصاحبه جناب عراقچی از اعضای ارشد و اصلی مذاکره‌کننده هسته‌ای کشورمان بود که مدت‌ها بود در سایه تصویب چند تحریم جدید و نقض آشکار و چندباره برجام توسط طرفین غربی کم‌پیدا شده بود و سعی می‌کرد کمتر در معرض دید عمومی قرار بگیرد. ارتباط برقرار کردن میان سخن از علاقه‌های ورزشی و رخدادهای بین‌المللی یا حتی خنده نسبت به آنکه در حین مذاکره طرفی مشغول به تماشای فوتبال بوده شاید از همان قیاس‌ها باشد که بتوان «ایراد بنی‌اسرائیلی»‌اش خواند اما آنچه در این میان ارتباطی به قوم بنی‌اسرائیل ندارد پوپولیسم مستتر در این دست واکنش‌های مسؤولان امر در قبال امور اصلی با انداختن به جاده خاکی امور فرعی است.
هر چند میان تعریف علمی و عرفی «پوپولیسم» تفاوت‌های عمده‌ای وجود دارد (اولی اشاره به نوعی از زمامداری است که میل به بسیج عمومی دارد تا مردم را در همه امور شریک کند و دومی بیشتر روی سخنش با عنصر مردم‌فریبی حکام است) اما آنچه می‌تواند حلقه وصل و اشتراکی میان هر دو تعریف فارغ از قضاوت‌های ارزشی متعدد نسبت به آنان باشد، مساله «استفاده از هیجانات مردم برای تحت‌الشعاع قرار دادن امور اصلی حکمرانی» است و این تطابق چندانی با نظرات جریان نئولیبرال وطنی که هر اقدام در جهت عدالت اجتماعی و توزیع عادلانه ثروت را مساوی «پوپولیسم» می‌خواند ندارد. حالا بر اساس منطق حاکم بر رفتار پوپولیستی، آنچه محل بحث قرار می‌گیرد دیگر «من قال» نیست، بلکه روی اصلی صحبت این بار به سمت «ما قال» و بررسی موقعیت فعلی بین‌المللی با شکستن سکوت از جانب معاون امور حقوقی و بین‌المللی وزارت امور خارجه است. حالا دیگر اهمیتی ندارد که عباس عراقچی قرمز است یا آبی؛ آخر هفته والیبال بازی می‌کند یا فوتبال. چرا که او هم مثل هر شهروندی علاقه‌ای دارد و سلیقه‌ای ولی آنچه مهم است استفاده از هیجانات عمومی مردم در گرایش به امور و اخبار ورزشی است که می‌تواند بهانه‌ای برای فرار از پاسخگویی و غیبت این روزهای عباس عراقچی در تبیین رخداد‌های مستحدثه باشد.
پوپولیسم همان چیزی ‌است که به عراقچی اجازه می‌دهد بر انفعال غیرقابل پذیرش دستگاه دیپلماسی برابر ذبح کودک برجام در کنگره ایالات متحده و اتحادیه اروپایی با موج‌سواری بر هیجانات ورزشی مردم سایه بیندازد و به جبران کم‌پیدایی چند ماهه اخیر در پاسخگویی به نقض مکرر برجام (که نقض بیانات خود او درباره وجود تضمین اجرایی تعهدات برجام نیز هست) عکس از حضور در فدراسیون نابینایان منتشر کند و از طارمی خواهش کند در پرسپولیس بماند! پوپولیسم همان چیزی‌است که باعث می‌شود یک روز ادبیات «لبوفروش» و «راننده تاکسی» در جواب مطالبات مردم ظهور کند و روز دیگر برای تحت فشار قرار دادن سایر دستگاه‌ها متن تایید نشده را بهانه‌ای برای کارناوال‌کشی در خیابان‌ها کند تا هر نقدی محکوم به ایستادن برابر مردم شود. پوپولیسم همان توئیت تاسف برای ناقضان خارجی و فریاد بر سر منتقد بی‌سواد خطاب شده داخلی است.
پوپولیسم سیاسی که کلیدواژه یک دهه اخیر برای حمله جریان حامی دولت نسبت به رقبا بوده است حالا به‌عنوان عینی‌ترین مصداق استراتژی دولت برای به حاشیه‌راندن مطالبات اصلی در فضای اجتماعی پیگیری می‌شود.
پوپولیسم امور اصلی را به وادی «هیجانات عمومی» می‌کشاند تا یک مقام پاسخگو چند ماه از نزدیکی به هر تریبون و پرسش‌کننده‌ای دوری کند اما به یکباره برای بازنمایی یک چهره متناسب با امیال مردم ظهور و بروز کند. مساله مصاحبه اخیر جناب عراقچی تنها محدود به یک امر غیرمعمول نیست، بلکه «مشت نمونه خوار» از مسلکی است که دولت یازدهم در این 4 سال و به بهانه‌های متعدد آن را پیگیری کرده است و امروز کمترین مساله‌ای از وظایف دولت را می‌توان پیدا کرد که سعی بر گره زدن آن با هیجانات اجتماعی نشده باشد و در این میان مساله هسته‌ای و مدیریت افکار عمومی برای آن نمونه اصلی و پررنگ چنین راهکاری برای ایجاد فضاسازی کاذب بر پایه گره‌زدن امور حقوقی با نیازهای عمومی بوده است، چنانکه برابر نقدهای حقوقی در این زمینه دولت همواره سعی کرده است پاسخ‌های سلبی به این مضمون دهد که میان نقد آنچه توافق شده ارتباطی مستقیم با نفی شنیدن مشکلات مردم وجود دارد.
فضای فعلی حکایت از روزهای سخت برجام به‌عنوان مهم‌ترین میوه درخت دیپلماسی دولت دارد و شاید بتوان میان حال خوب و بد برجام با حضور‌های شبانه‌روزی عراقچی در صداوسیما و غیبت‌های عجیبش از فضای رسانه‌ای رابطه‌ای پیدا کرد. پوپولیسم سیاسی حکم می‌کند مسببان و مسؤولان امر هر روز نقش اصلی خود را گره به مسائلی نامربوط بزنند تا بازنمایی رسانه‌ای از چهره‌های آنان فضا را به مراد مطلوب‌شان در فرار از پاسخگویی نسبت به اعمال انجام نشده در برخورد با نقض مکرر برجام نزدیک کند. گل مردود برجام که آفساید اعلام شده با خواهش برای ماندن مارادونا هم صحیح اعلام نمی‌شود پس شاید تمکین به صداقت راه بهتری برای توضیح سکوت بی‌مصلحت دولت در چنین امری باشد. قطعا مسؤولی که نتوانسته در حوزه خود پاسخگوی خوبی باشد با رجوع به هیجانات مردمی در نهایت می‌تواند تصویر خود را برای کوتاه‌مدت اصلاح کند و این حکم نانوشته پوپولیسم در همه عرصه‌هاست.
 

گروه اقتصادی: هر روز بر تعداد نماینده‌هایی که خواهان رسیدگی به مشکلات سپرده‌گذاران و طرح سوال از رئیس‌جمهور هستند افزوده می‌شود. به گزارش «وطن‌امروز»، علی وقف‌چی، طراح سوال از رئیس‌جمهور در گفت‌وگو با «وطن‌امروز» اعلام کرد 10 نماینده دیگر مجلس طرح سوال از رئیس‌جمهور را امضا کردند. بدین ترتیب تعداد امضاهای نمایندگان مجلس برای طرح سوال از روحانی به 132 رسیده است. این عدد با کسر تعداد امضاهایی است که برخی نمایندگان پس گرفته بودند. نماینده مردم زنجان در مجلس شورای اسلامی گفت: چند تن از نمایندگانی که امضای خود را باز پس گرفته بودند امروز بار دیگر طرح سوال از رئیس‌جمهور را امضا کردند. طرح سوال از روحانی به این علت انجام خواهد شد که مشکلات فراوانی گریبان سپرده‌گذاران موسسات اعتباری مجاز و غیرمجاز را گرفته و به گفته نمایندگان مشکلات اجتماعی، اقتصادی و امنیتی را به وجود آورده است. مجلس انتظار داشت مسؤولان بانک مرکزی بتوانند به سرعت این موضوع را حل کنند اما چندین سال است که این مشکلات پا برجاست و دولت موفق نشده تعداد مالباختگان را کم کند بلکه هر ماه بر تعداد مالباخته‌ها افزوده می‌شود. البته بانک مرکزی در حال رسیدگی به مشکلات موسسات و سپرده‌گذاران است و هر از چند گاهی تعدادی از سپرده‌گذاران تعیین‌تکلیف می‌شوند اما با توجه به اینکه موسسات مالی به طور سریالی دچار مشکل می‌شوند هر ماه تعداد زیادی به آمار مالباختگان افزوده می‌شود.  با توجه به ادعای بانک مرکزی مبنی بر عدم وجود مشکل برای بانک‌ها و همچنین حل شدن مشکل غیرمجازها و موسسات مجاز، علی وقف‌چی نماینده مجلس و طراح سوال از رئیس‌جمهور خواستار مناظره با ولی‌الله سیف، رئیس‌کل بانک مرکزی شد. علی وقف‌چی، نماینده مردم زنجان و عضو کمیسیون کشاورزی مجلس که طرح سوال از رئیس‌مجهور را به علت وجود مشکلات فراوان سپرده‌گذاران موسسات اعتباری آماده ارائه به هیات‌رئیس مجلس کرده است به «وطن‌امروز» گفت: ۸ ماه مسؤولان یکطرفه در رسانه ملی درباره موسسات اعتباری سخن گفتند. من از مسؤولان رسانه ملی می‌خواهم نه ۸ ماه بلکه فقط ۲ ساعت اجازه سخن گفتن به مردم بدهند. وقف‌چی افزود: طرح سوال از رئیس‌جمهور به علت ایجاد مشکلات فراوان موسسات اعتباری آماده ارائه به هیات‌رئیسه است و از نماینده‌های مردم می‌خواهم مدرس‌وار این طرح را امضا کنند. ما قسم خورده‌ایم بدون در نظر گرفتن جناح و حزب به مشکلات مردم توجه کنیم. من بیشتر از نماینده‌های اصلاح‌طلب مجلس که شعار قانون‌مداری و اجرای قانون می‌دهند توقع دارم از طرح سوال از رئیس‌جمهور استقبال کنند. البته بسیاری از نماینده‌های اصلاح‌طلب نگران وضعیت سپرده‌گذاران هستند و خواهش می‌کنم برای تسریع در رفع مشکلات سپرده‌گذاران بسیار موسسات اعتباری از رئیس‌جمهور توضیح بخواهند. نماینده مجلس دهم با اشاره به تکذیب موضوع سوال از رئیس‌جمهور توسط برخی نماینده‌های مجلس گفت: آنهایی که می‌گویند طرح سوال از رئیس‌جمهور شایعه است اصلا این طرح را امضا نکرده‌اند و نام امضاکنندگان مشخص است. ما با کسی دعوا نداریم و می‌خواهیم قانون اجرا شود. باید به این سوال پاسخ داده شود که چرا اصل و سود سپرده مردم کم شده است و چرا سپرده‌گذاران کاسپین سرگردان هستند؟ من آقای سیف، رئیس‌کل بانک مرکزی را به مناظره دعوت می‌کنم و بعد از این مناظره مردم قضاوت خواهند کرد که درباره موضوع ساماندهی موسسات اعتباری و روش آن آیا کم‌کاری و اهمالی صورت گرفته یا خیر؟ به گزارش بانک مردم، اظهارات نماینده زنجان درباره کسر اصل و سود سپرده‌گذاران در حالی است که مسؤولان بانک مرکزی و موسسه اعتباری کاسپین اعلام کرده‌اند پرداخت بخشی از پول مردم علی‌الحساب بوده و به معنای تسویه نیست.
 سؤال از رئیس‌جمهور به معنای مخالفت با دولت نیست
نماینده مردم زنجان در مجلس گفت: امروز به نمایندگی از 120 نفر از نمایندگان از رئیس مجلس استدعا دارم هرچه زودتر موضوع طرح سوال از رئیس‌جمهور را به کمیسیون اقتصادی ارجاع دهد.
به گزارش فارس، علی وقف‌چی در نطق میان دستور خود در جلسه علنی دیروز مجلس (18 تیر 96) گفت: نمایندگان مجلس تمام وجود خود را برای سربلندی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران در طبق اخلاص گذاشته و بدون نگرش حزبی و گروهی و جناحی از حقوق مردم براساس سوگندی که خورده‌اند، دفاع خواهند کرد. وی افزود: قطعا سوال از رئیس‌جمهور به معنای مخالفت با دولت نیست بلکه کمکی به رئیس‌جمهور و دولت است و تجربه 28 سال گذشته نشان داده است با تساهل و تسامح نمی‌توان کشورداری کرد. نماینده مردم زنجان در مجلس شورای اسلامی، خطاب به رئیس‌جمهور اظهار داشت: اعتماد ملی به بانک‌ها و مؤسسات مالی بزرگ‌ترین سرمایه یک ملت و دولت پویاست و هیچ دولتی حق ندارد این اعتماد را لکه‌دار کند بویژه دولتی که در یک جامعه با حاکمیت اسلامی کشور را مدیریت می‌کند. دولت باید به صورت شبانه‌روزی در دفاع از اعتماد ملی تلاش کند. وقف‌چی خاطرنشان کرد: تمام نمایندگان سوگند دفاع از حقوق مردم را خورده‌اند نه دفاع از حقوق  یک حزب، گروه یا دولت و رئیس‌جمهور؛ هر چند مجلس در تمام دوره‌ها بویژه مجلس فعلی همیشه برای کمک به دولت اعلام آمادگی کرده و در یک سال گذشته ثابت کرده است که مدافع دولت است. وی افزود: سوال از رئیس‌جمهور آخرین تصمیم برای توجه به خواسته‌های بیش از 2 میلیون سپرده‌گذار است که به عنوان یک خواسته ملی تلقی می‌شود و قطعا امضاکنندگان طرح سوال از رئیس‌جمهور دلسوزترین افراد و مدافع عملی و نه شعاری دولت بدون هیچ نگرش سیاسی به موضوع هستند که نمی‌خواهند وضعیت پولی و مالی کشور بدتر از این باشد.نماینده مردم زنجان در مجلس شورای اسلامی اظهار داشت: امروز به نمایندگی از 120 نفر از نمایندگان از رئیس مجلس استدعا دارم سریعا موضوع طرح سوال از رئیس‌جمهور را به کمیسیون اقتصادی ارجاع دهد. وقف‌چی خاطرنشان کرد: با وجود سپری شدن بیش از 10 ماه از نابسامانی موسسات پولی و مالی هیچ‌گونه اقدام عملی انجام نشده بویژه رئیس بانک مرکزی در یک هفته گذشته 3 مرتبه به صورت مکتوب تعهد حل مشکل سپرده‌گذاران را داده است که هیچ‌گونه اقدام عملی در این راستا صورت نگرفته است و شاید توان این کار را ندارد.  وی افزود: ابهامات زیادی در پرونده‌های مؤسسات مالی و اعتباری وجود دارد که با وجود سوال مکتوب از بانک مرکزی بعد از گذشت 20 روز تاکنون پاسخی در این باره دریافت نشده است.  نماینده مردم زنجان در مجلس شورای اسلامی در پایان گفت: بعد از گذشت حدود 10 ماه از توضیحات یکطرفه بانک مرکزی و مسؤولان مربوط، صداوسیما 2 ساعت به سپرده‌گذاران وقت دفاع از خود را نمی‌دهد و به صورت یکسویه مواردی را بانک مرکزی اعلام می‌کند که علاوه بر اینکه درد سرمایه‌گذاران را التیام نمی‌بخشد بلکه نمکی بر زخم آنان می‌پاشد.
 

معاون نخست‌وزیر قطر ضمن ابراز امیدواری نسبت به موفقیت‌آمیز بودن میانجیگری‌ کویت که با رهبری صباح الاحمد الجابر الصباح، امیر این کشور انجام می‌شود، تاکید کرد که دوحه برای همزیستی و مواجهه با تمام احتمالات بحران خلیج‌فارس و محاصره اعمال‌شده بر آن آماده است.
به گزارش رای‌الیوم، عبدالله بن حمد العطیه گفت:‌ «دوحه از بحران کنونی منطقه درسی سخت اما مفید گرفت و فهمید چگونه با اقتصاد و بازار خود تعامل کند و اینکه اعتماد ما به خودمان بیشتر از اعتمادمان به دیگران است. قطر هرگز به گذشته باز نخواهد گشت و یاد گرفته که به برادران خودش که این محاصره را تحمیل کرده‌اند، تکیه نکند». معاون نخست‌وزیر و وزیر سابق انرژی و صنعت قطر درباره تاثیر این بحران بر شورای همکاری خلیج‌فارس گفت:‌ ما شورای همکاری را در سال ۱۹۸۱ میلادی تاسیس کردیم و از نظر من اعتبار این شورا به پایان رسیده است. او گفت:‌ «کشورهای محاصره‌کننده قطر اقدامات غیرعقلانی را علیه قطر انجام دادند و نشست اخیر قاهره در نطفه خفه شد. آنها در این کنفرانس درباره اقدامات آتی خود صحبت کردند و عجیب بود که یکی از وزرا در این نشست گفت، کل جهان مخالف قطر است و تمام کشورهای جهان می‌دانند که قطر کشوری تروریستی است. سوال این است که منظور او از جهان چیست؟ آیا جیبوتی، مالدیو،‌ جمهوری سیشل و کشورهایی که رشوه بر موضع‌گیری‌های‌شان تاثیر دارد، جهان مورد نظر او است؟ مسؤولانی عالی‌رتبه در این کشورها با من تماس گرفته و مخالفت خود را با قطعنامه‌های تحریم اعلام کردند و خواستار بخشش شدند و ما نیز نمی‌خواهیم آنها به دردسر بیفتند». العطیه در ادامه  گفت:‌ «امارات تا الان گاز قطر را تحریم نکرده است، چرا... زیرا ۳۰ درصد از تولید برقش بر پایه گاز قطر است، آنها براساس گرایش و میل خودشان و آنچه برای‌شان اهمیت دارد، تحریم می‌کنند. اگر ما کشوری تروریستی بودیم، چرا از ما گاز می‌خرید و صدها میلیون دلار به ما می‌پردازید؟» او همچنین در واکنش به سخنان عبدالله بن زاید، وزیر خارجه امارات ‌خواسته‌های تحریم‌کنندگان را که غرب و وزارت خارجه آمریکا از آنها سخن می‌گویند،  غیرقابل اجرا دانست و سپس جایگاه عادل الجبیر، وزیر خارجه سعودی در کنفرانس قاهره را به عنوان نفر آخر صف تحقیر کرد.
 

گروه سیاسی: وزارت نفت دولت حسن روحانی نخستین قرارداد جدید گازی خود را با استفاده از مدل جدید قراردادهای نفتی (IPC) هفته گذشته با کنسرسیومی به رهبری شرکت توتال فرانسه منعقد کرد. در این قرارداد 8/4 میلیارد دلاری، شرکت توتال سهم 1/50 درصدی و شرکت‌های CNPC چین و پتروپارس ایران هم به ترتیب سهمی 30 و 9/19 درصدی دارند. وزارت نفت در شرایطی از انتشار جزئیات این قرارداد 25 ساله به دلیل آنچه محرمانه بودن قراردادهای نفتی می‌خواند، خودداری می‌کند که برخی کارشناسان و مسؤولان حوزه انرژی با اشاره به سوابق توتال فرانسه در ایجاد وقفه در صنعت نفت ایران، از دسیسه‌ها و نقشه‌های پشت پرده در این قرارداد ابراز نگرانی کرده‌اند. اما آنجه موجب انتشار این گزارش شده، اظهارات و اطلاعات جدیدی است که متخصصان و مدیران ارشد حوزه انرژی درباره حزئیات خطرناک و هزینه‌ساز این قرارداد مطرح کرده‌اند. اصغر ابراهیمی‌اصل 3 دوره معاون وزیر نفت بوده و دارای دکترای مهندسی مخازن نفتی است. او می‌گوید سال‌ها قبل و در شرایطی که ایران در حال توسعه پارس‌جنوبی بود، توتال با مجوز آمریکا قراردادی را برای ساخت فاز 11 با ایران منعقد کرد تا از این طریق اطلاعات مخزن پارس‌جنوبی را در سمت ایران به‌دست بیاورد و منافع شرکت‌های آمریکایی، انگلیسی و فرانسوی در طرف قطری را حداکثر کند. او بر همین اساس می‌گوید که حضور مجدد توتال در ایران برای هموارکردن مسیر برای حداکثرکردن بهره‌برداری قطری‌هاست. براساس این گزارش، اصغر ابراهیمی‌اصل در نشست تخصصی بررسی قرارداد توتال از منظر اقتصاد مقاومتی با اشاره به امضای قرارداد توسعه فاز 11 پارس‌جنوبی در سال 79 با شرکت توتال فرانسه، گفت: توتال قراردادی در سال 79 برای توسعه همین فازی که امروز دوباره قرارداد توسعه آن را با ایران امضا کرده، با ایران امضا کرده بود که سال 87 آن را لغو و در عمل 16 سال توسعه فاز 11 پارس‌جنوبی را متوقف کرد. وی افزود: ما حدود 50 میلیارد دلار قرارداد با بیع متقابل بستیم و امکان اینکه قرارداد فاز 11 را هم به‌ صورت بیع متقابل و با برگزاری مناقصه بین شرکت‌های داخلی و خارجی منعقد می‌کردیم وجود داشت و باید این کار انجام می‌شد.
معاون سابق وزیر نفت اظهار داشت: در جلسه‌ای در تهران که با حضور نخست‌وزیر اسبق ایتالیا که خودش وزیر خارجه و وزیر اقتصاد و دارایی و وزیر دادگستری ایتالیا بوده و به‌اتفاق یکی از وزرای سابق و چند تن از مدیران صنعت نفت برگزار شد، به ایشان گفتیم «چرا توتال حاضر شده در ایران سرمایه‌گذاری کند، در حالی که ما هم رابطه خوبی با ایتالیا داریم و انی ایتالیا پیش از این پروژه‌هایی چون فازهای 4 و 5 پارس‌جنوبی و دارخوین را در ایران اجرا کرده، چرا شما نمی‌آیید؟» این جلسه 27 روز بعد از امضای HOA با شرکت توتال فرانسه در تهران بود. وی ادامه داد: نخست‌وزیر اسبق ایتالیا گفت: «من 3 هفته در آمریکا بودم، خیلی تلاش کردم مجوز بگیرم که ما هم بیاییم ولی آنها گفتند «به توتال مأموریتی دادیم که 16 سال بخوبی انجام داد». ابراهیمی تصریح کرد: توتال به آمریکا گفته «با 2 میلیارد دلاری که من می‌برم، اجازه دهید فاز 11 پارس‌جنوبی را بگیرم، چون ایرانی‌ها فازهای مختلف را انجام داده‌اند و از سال 2018 تولیدشان بیشتر از قطر می‌شود، مهاجرت میعانات گازی و گاز به‌سمت قطر متوقف و در برخی نقاط معکوس می‌شود». به گزارش تسنیم، وی افزود: توتال به سران آمریکایی گفته که «ایرانی‌ها خیلی مشتاق حضور ما هستند، ما برویم این قرارداد را از ایران بگیریم و با استفاده از آن اطلاعات مخزن پارس‌جنوبی را در سمت ایران به‌عنوان مشاور و با اسم تولید بهینه به‌دست آوریم تا منافع شرکت‌های آمریکایی، انگلیسی و فرانسوی در طرف قطری حداکثر شود»، از این ‌رو استثناً به توتال اجازه دادند بیاید تا 2 میلیارد دلار سرمایه‌گذاری کند.
معاون سابق وزیر نفت خاطرنشان کرد:‌ از این ‌رو مدیریت کار توسط آمریکایی‌ها و با استفاده از توتال انجام می‌شود. معاون سابق وزیر نفت با بیان اینکه «درباره قرارداد بلندمدت با توتال فرانسه 3 مطلب را می‌توان عنوان کرد»، گفت: اول اینکه توتال با مأموریت به ایران آمده، برای اینکه منافع خودشان را در سمت قطر که به‌صورت مشارکت در تولید هست حداکثر کنند و افزایش دهند.
وی افزود: دوم اینکه کاری که می‌خواهد انجام شود در بخش اول کاملاً شرکت‌های ایرانی می‌توانند انجام دهند؛ سوم اینکه کسانی قرارداد IPC را امضا کرده‌اند که قرارداد کرسنت را هم امضا کرده بودند. کارشناس صنعت نفت خاطرنشان کرد: نیروهای صنعت نفت ایران پس از پیروزی انقلاب در خشکی و دریا پروژه‌ها را توسعه دادند و تولید کردند و صادرات انجام دادند، این خیلی بی‌انصافی است که ما بگوییم کاری که در پارس‌جنوبی توسط ایرانی‌ها انجام شده با مشارکت خارجی‌ها بوده، این‌طور نیست.
وی ادامه داد: در فازهای 2 و 3 توتال آمد کار را انجام داد اما به 398 میلیون دلار فساد متهم شد و جریمه را پذیرفت و پرداخت کرد اما کاری که انجام داد این بود که آمد شروع کار ایران را در پارس‌جنوبی از مرز دور کرد و برداشت ایران را در فازهای 2 و 3 و در ادامه آن فازهای دیگر را از لایه‌های مستقل شروع کرد، به‌نظر من نقش توتال در پارس‌جنوبی هموار کردن مسیر برای حداکثر کردن بهره‌برداری قطری‌ها بوده و الآن هم به همین صورت است.
علاوه بر ابراهیمی‌اصل، بسیاری دیگر از کارشناسان و صاحب‌نظران حوزه انرژی نسبت به قرارداد نفتی با توتال فرانسه انتقاداتی را مطرح کرده‌اند. دکتر مسعود درخشان، اقتصاددان و مؤسس رشته قراردادهای نفتی و دکتر شمس اردکانی، اقتصاددان و رئیس کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی ایران 2 چهره‌ای بودند که شنبه شب در برنامه تلویزیونی جهان‌آرا به «ارزیابی قرارداد با توتال از منظر اقتصاد مقاومتی» پرداختند. در این برنامه، درخشان در توضیح توجیه محرمانه بودن این قراردادها با نفی این موضوع از نظر علمی، با اشاره به این مطلب که در بسیاری از کشورهای جهان و حتی در بسیاری از کشورهای در حال توسعه نفتی هم اصل قرارداد محرمانه نیست، اضافه کرد: در توضیح این موضوع می‌گویند شرکت‌های خارجی نباید در جریان ارقام قرار بگیرند که ما با فلان شرکت چه قراردادی بستیم، در حالی‌که معمولاً این اطلاعات در بین شرکت‌های نفتی خارجی وجود دارد و آنها از احوال هم مطلع هستند، ولی موضوع مهم، ساختار کلی قراردادهاست که باید توجه داشت شرکت ملی نفت و آینده این صنعت را با چه مسائلی مواجه خواهد کرد. استاد دانشگاه با تأکید بر این نکته که مخازن نفتی و گازی، حقوق نفت و گاز و قراردادهای نفتی و گازی جزو مقولات تخصصی است و در کشور ما با منافع ملی بسیار ارتباط دارد، افزود: این موضوع‌ها را نباید سیاسی کنیم. همین قراردادی که با توتال منعقد شد، به‌جای اینکه این مساله را از زاویه علمی بررسی کنیم، شرکت ملی نفت این را یک پیروزی تلقی و حتی صحبت از این می‌کند که دلواپسان زیاد دلواپس نباشند که این قرارداد امضا شد، یعنی بحث کاملاً کارشناسی را در سطح مباحث روزمره تنزل دادیم.
این اقتصاددان با تأکید بر نظارت بر قراردادهای نفتی اذعان کرد: در قرارداد اخیر شرکت‌هایی حضور دارند که ما قبلاً سابقه انعقاد قرارداد با آنها را داشته‌ایم. اگر نظارت بر کار اینها صورت نگیرد هیچ اتفاقی نمی‌افتد. اینها دنبال منافع ملی ما نیستند و ‌دنبال منافع سهامداران خودشان هستند که البته بدرستی هم این کار را انجام می‌دهند.
در ادامه درخشان با یادآوری این نکته که موضوع قراردادها نباید سیاسی شود، تأکید کرد: در فضای گل‌آلود سیاست‌های نفتی که الان در کشور به‌وجود آمده، شرکت‌های خارجی خیلی خوب در حال ماهیگیری هستند. در این فضا منتقدان را ساکت کردند و طراحان قراردادها هم گفتند بهتر از ما هیچ‌کس چیزی نمی‌داند. نهادی باید تشکیل می‌شد که به این مساله به‌طور کارشناسی رسیدگی می‌کرد. استاد دانشگاه با بیان اینکه کسانی که فکر می‌کنند می‌توانند از قراردادهای نفتی در مسائل سیاسی استفاده کنند، نه نفت را می‌فهمند و نه بازار جهانی نفت را، ادامه داد: مگر می‌شود از شرکت‌های نفتی خارجی که زاده استعمارگران بزرگ هستند در مقابله با سیاست همان استعمارگران و سلطه‌گران بزرگ استفاده کرد؟ وزیر خارجه آمریکا رئیس یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های نفتی آمریکاست. این شرکت‌های نفتی جهان همه دست‌نشانده و در راستای اهداف سلطه‌گران بزرگ هستند، حالا می‌خواهند از این کار برای مقابله با خودشان استفاده کنند؟ این یعنی الفبای موضوع را نفهمیده‌اند.
قرارداد در شأن ایران نیست
هرچند مسؤولان دولتی به رسم هر قرارداد خارجی منعقد شده در این دولت مشغول شادی هستند اما کارشناسان معتقدند این قرارداد در شأن جمهوری اسلامی ایران با سابقه 100 صنعت ساله نفت نیست.
مسعود درخشان ضمن انتقاد از سیاسی‌کاری در موضوع قراردادهای جدید نفتی با بیان این موضوع که به‌جای اینکه یک جلسه کارشناسی قبل از انعقاد چنین قراردادی برگزار شود، مشغول شادی کردن برای بستن چنین قراردادی هستند، ابراز داشت: این قرارداد در شأن جمهوری اسلامی نیست که صنعت نفت آن ۱۰۰ سال سابقه دارد و مهندسان ما به‌طور مؤثر فعال هستند و بعد از انقلاب تا الان نزدیک به ۴۰ سال مقدرات صنعت نفت با مشاوره و استفاده از خدمات شرکت‌های فنی و مهندسی خارجی دست مهندسان ایرانی است. آنها باید کارشان را انجام دهند و بروند، نه اینکه برای ۲۵ سال بساط خود را پهن کنند و کاری را که خودمان می‌توانیم انجام دهیم با ۱۰ برابر قیمت‌ انجام دهند.
درخشان با بیان اینکه در حوزه قراردادهای نفتی و بهره‌برداری بهینه از ذخایر هیدروکربنیک باید واقع‌بین بود، ابراز تأسف کرد: جوی به‌وجود آمده که فکر می‌کنیم کلید حل مشکلات ما شرکت‌های بزرگ نفتی خارجی هستند، بدون اینکه بفهمیم ساختار در دنیا تغییر کرده است. این شرکت‌های بزرگ نفتی هم از شرکت‌های دیگر استفاده می‌کنند که ما می‌توانیم مستقیماً با آن شرکت‌ها قرارداد ببندیم.
وی ادامه داد: اگر شرکت‌های بزرگ می‌توانند مشکلات ما را حل کنند که در فاز ۱۱ حل کرده بودند، توتال و شرکت ملی نفت چین که چندین سال پیش در این فاز آمدند و رفتند! چرا گذاشتند قطر از ذخایر مشترک بهره‌برداری کند؟ دلیلش این است که در قرارداد با توتال پیش‌بینی شده که سکوی تقویت فشار بعد از 4 سال نصب شود، یعنی اینکه قطر حجم عظیمی از ذخایر گازی سمت ما را تخلیه کرده است.
استاد دانشگاه در پایان گفت: مراکز اصلی سیاست‌گذاری کشور در موضوع قراردادهای جدید نفتی سکوت کردند. مرکز پژوهش‌های مجلس اظهارنظر نکرد، مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام اعلام موضع نکرد، مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست‌جمهوری سکوت کرد. چرا جلسات کارشناسی در این موضوع برقرار نکردند؟ شورایعالی انرژی که بالاترین مقام سیاست‌گذاری انرژی در کشور است در زمان آقای احمدی‌نژاد 2 بار و در زمان آقای روحانی هم 2 بار تشکیل شد، یعنی به بالاترین نهادی که باید درباره مسائل کلان انرژی کشور اظهارنظر کند کمترین توجه می‌شود. دکتر شمس‌اردکانی نیز در این برنامه با بیان اینکه قرار شد هیات نظارتی بر اجرای این نوع قراردادها نظارت کنند با انتقاد از این موضوع که بنده هنوز خبر ندارم هیات نظارت چه کسانی هستند، گفت: معلوم نیست این کارشناسان کجا درس خوانده اند.
مگر اینکه روح‌القدس به اینها الهاماتی کند. اینجا ما باید حواس‌مان را جمع کنیم. کسی که یک واحد اقتصاد انرژی و بین‌الملل نخوانده است چگونه می‌تواند بر یک قرارداد بین‌المللی بسیار مهم نظارت کند. یادمان باشد طرف‌های مقابل مثل عمروعاص می‌مانند و دنبال ابوموسی می‌گردند که سرش کلاه بگذارند. چرا بعضی دوستان ابوموسی‌اشعری می‌شوند؟
قرارداد کرسنت با مأمور مخابرات صدام
اردکانی در ادامه به قرارداد کرسنت و فساد آن اشاره کرد. وی با بیان این مطلب که در ایران کسانی هستند که قیافه توانا به خود گرفته‌اند ولی رانتخوار هستند، افزود: رانت یعنی فساد. هرکسی در هر مقامی با هر سابقه‌ای اگر با رانت وارد دنیای تجارت ‌شود مطمئن باشید هم فساد می‌آفریند و هم فساد را گسترش می‌دهد. در قضیه نظارت، رهبر معظم انقلاب هم بعد از اینکه درباره ایرادات و اشکالات بحث شد دستور فرمودند نظارت را جدی بگیرید. من معتقدم همین الان نظارت جدی نیست، چون نظارت را خود آنهایی که کار را جلو می‌برند انجام می‌دهند که این کلاً غلط است و موجب فساد می‌شود. وی با یادآوری قرارداد کرسنت به‌عنوان یکی از قراردادهایی که در آن رانتخواهی وجود داشت، گفت: اگر از من روز اول می‌پرسیدند، می‌گفتم کسی که قرارداد کرسنت را منعقد کرد می‌دانستم که مأمور مخابرات صدام در کویت بود و به بعضی از دوستان گفتم با او معامله نکنید ولی ایادی رانت چشم خود را بستند و معامله کردند. این فردی که این فساد را آفرید کسی است که در مقام مدیرعاملی شرکت متحده کشتیرانی عربی، گرای کشتی‌های نفتکش ما را به عراقی‌ها می‌داد که با موشک آنها را بزنند.

اگرچه اجلاس گروه 20 در هامبورگ به پایان رسید اما کابوس آشوب‌های خیابانی، این شهر را که طی 3 روز فلج شده بود رها نکرد. شامگاه شنبه تظاهرات مخالفان جهانی‌سازی و گروه‌های معترض چپ برای سومین شب متوالی و در حالی ادامه یافت که رهبران 20 کشور حاضر در نشست این بندر شمالی آلمان را ترک می‌کردند و پشت‌سرشان یک شهر شبه‌جنگ‌زده را جا می‌گذاشتند. معترضان ضدکاپیتالیسم با پلیس و نیروهای امنیتی درگیر شده و چندین خودرو را آتش زدند و به سوی پلیس بطری و اشیا دیگر پرتاب می‌کردند. در مقابل باز هم مثل 2 شب پیش از آن نیروهای پلیس در مقابل برای متفرق کردن معترضان از گاز اشک‌آور و ماشین‌های آبپاش استفاده کردند. علاوه بر ماشین‌ها برخی مغازه‌ها نیز به آتش کشیده شده و در مرکز شهر بسیاری از مغازه‌ها تعطیل شد. شهر در این 3 روز عملا به حالت تعطیل درآمده و رسانه‌های اصلی آلمان با انتشار تصاویر دود بلند شده از بخش‌های مختلف این بندر بزرگ، راهبرد آنگلا مرکل، صدراعظم این کشور برای برگزاری نشست گروه 20 در یک شهر کارگری و مرتبط با دیگر نقاط اروپا را زیرسوال بردند. مرکل که سپتامبر آتی با انتخابات سراسری مواجه می‌شود مدعی شد دولتش تلاش کرده  تا به‌رغم تظاهرات گسترده تعهد خود را به آزادی بیان نشان دهد اما او در دومین روز اجلاس عملا معترضان را تهدید کرده بود با تظاهرات جان خود را به خطر می‌اندازند. همچنین وزیر کشور آلمان ژست دموکراتیک مرکل را نقض کرده و گفت: «آنها نه معترض بلکه مجرم هستند». او با قدردانی از عملکرد نیروهای امنیتی، خشونت‌های چند روز گذشته را محکوم کرد و با این حال مدعی شد بیشتر اعتراضات صلح‌آمیز بوده و معترضان به شکل مشروع تظاهرات کرده‌اند. همچنین خانم صدراعظم قول داد زیانی که به قربانیان خشونت‌های اخیر وارد آمده، جبران خواهد شد اما برخی ساکنان هامبورگ، بویژه در محلاتی که مورد چپاول قرار گرفتند از عملکرد پلیس ناخشنود هستند. آنها بویژه از اولاف شولتس، شهردار هامبورگ انتقاد می‌کنند که بدون دوراندیشی کافی اجلاس را به هامبورگ کشاند، بی‌آنکه برای برقراری امنیت آن چاره‌اندیشی کند. سرانجام شنبه در آخرین دور از تظاهرات موسوم به «گروه ۲۰ خوش نیامده‌اید» بیش از ۵۰ هزار تن در هامبورگ گردهم آمدند. همچنین گروهی متشکل از ۱۲۰ تن که برخی از آنها صورت خود را پوشانده بودند با میله‌های پرچم به پلیس حمله کردند. حتی رئیس پلیس هامبورگ از میزان خشونت‌ها و تخریب‌ها در طول تظاهرات همزمان با اجلاس جی ۲۰ اظهار تعجب کرد. بر اساس اعلام مقامات امنیتی آلمان از روز پنجشنبه که موج آشوب در هامبورگ آغاز شد ۲۱۳ نفر از نیروهای انتظامی در درگیری‌ها مجروح شده و 143 نفر  دستگیر شده‌‌اند.
تحقیر رهبران جهانی توسط ترامپ‌ها
ترامپ در نشست جی 20 ثابت کرد هیچ احترامی برای رهبران کشورهای حاضر و اجماع جهانی قائل نیست. او ظرف 2 روز همه تابوهای دیپلماتیک و حتی عرف‌های رایج در نشست بزرگی چون گروه 20 را شکست. این فقط به مخالفت او با پیوستن به معاهده آب و هوایی که سران 19 کشور حاضر دیگر امضا کرده بودند محدود نمی‌شد، بلکه رئیس‌جمهور آمریکا همچنین بحران بدهی‌های ایالات متحده را هم به گردن آنها انداخت.
اما شاید بزرگ‌ترین تابوشکنی و توهین ترامپ به گروه 20 نشاندن دخترش ایوانکا به‌جای خود در همایش اصلی رهبران حاضر در روز دوم بود. هنگامی که او برای شرکت در یک دیدار دوجانبه موقتا میزگرد سران جی 20 را ترک کرد، ایوانکا روی صندلی او در کمترین فاصله با آنگلا مرکل، رئیس جلسه نشست. اسوتلانا لوکاش، از اعضای هیات همراه پوتین در این نشست تصویری از دختر ترامپ منتشر کرده که میان رئیس‌جمهوری چین و نخست‌وزیر بریتانیا نشسته است. این در حالی بود که او جز مقام مشاورت پدرش در کاخ سفید هیچ مقام اجرایی در دولت آمریکا ندارد. ایوانکا که گویی نشستن بدون سلسله مراتب بر جایگاه ریاست‌جمهوری آمریکا به مذاقش خوش آمده بود، حتی در عکس‌های  یادگاری دست جمعی رهبران گروه 20  در پایان روز دوم نیز جای پدرش را در صف اول گرفت طوری که خود ترامپ در صف دوم ایستاد. این بی‌احترامی دیپلماتیک انتقاد بسیاری از خبرنگاران و کاربران شبکه‌های اجتماعی را برانگیخت. اما رفتار تحقیرآمیز رئیس‌جمهور تاجرمسلک یانکی‌ها سر دراز داشت؛ او در عکس پایانی اجلاس بر خلاف 19 رهبر دیگر از نصب آرم جی 20 روی کتش طفره رفته و به جای آن سنجاق سینه پرچم آمریکا را نصب کرد. همچنین پس از این نشست 2 روزه برخلاف دیگر همتایان خود، بدون برگزاری کنفرانس خبری، هامبورگ را به مقصد واشنگتن ترک کرد.
در این میان به گفته «تونیا ریمان» نویسنده کتاب «قدرت زبان بدن»، ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه تنها کسی بود که ترامپ در این 3 روز حضور خود در هامبورگ برای او احترام ویژه‌ای قائل شد. به گزارش رویترز، این روانشناس معتقد است طبق تصاویر 2 دیدار نخست این دو در اجلاس جی 20 که به گرمی با هم دست دادند، ترامپ به شکلی دوستانه پشت بازوی پوتین را گرفت در حالی که درباره سایر رهبران او معمولا از روش تکان دادن طولانی‌مدت دست استفاده می‌کند. او که مشخصا جسارت مشهورش را در مقابل پوتین از دست داده بود برخلاف دیدارهای سابقش با رهبران جهان به سمت او خم نشد یا اینکه پس از دست دادن به پشتی صندلی‌اش تکیه داد و از کشاندن پوتین به سمت خودش خودداری کرد.
 

اردوغان اجرای توافق پاریس را مشروط کرد
نشست سران گروه 20؛ دیداری میان خشونت‌های افراطی و خواسته‌ها و توافق‌های متناقض. در پایان نشست گروه 20 در روز شنبه به نظر می‌رسید 19 عضو به صورت یکپارچه مخالفت خود با خروج آمریکا از توافق اقلیمی پاریس را به نمایش گذاشته‌اند. ولی اظهارات رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهوری ترکیه به تردیدها در این زمینه دامن زده است. اردوغان پس از نشست سران گروه 20 در هامبورگ گفت که به صدراعظم آلمان و رئیس‌جمهور فرانسه اطلاع داده که پارلمان ترکیه پیمان اقلیمی پاریس را تصویب نخواهد کرد، «مگر اینکه وعده‌هایی که به ما داده شده‌است، عملی شود.» اردوغان تصریح کرد، فرانسه هنگام امضای پیمان اقلیمی پاریس به ترکیه وعده داده هزینه‌های آنکارا برای اجرای این پیمان را جبران کند. موضع‌گیری جدید اردوغان در تضاد با بیانیه پایانی نشست گروه 20 در هامبورگ است؛ بیانیه‌ای که در آن 19 اقتصاد بزرگ جهان- اعضای گروه 20 ‌جز آمریکا- از جمله ترکیه تعهد کردند پیمان اقلیمی پاریس را «به سرعت» اجرایی کنند. با این حساب مشخص نیست 18 کشور دیگر هم در عمل به تعهدات خود در قبال توافقنامه پاریس پایبند باشند. اردوغان می‌گوید برخی از دیگر کشورهای عضو گروه 20 هم با پیمان اقلیمی پاریس مشکل دارند و «حمایت همه‌جانبه‌ خود از آن را تکرار نخواهند کرد». در بیانیه‌ پایانی نشست گروه 20 در هامبورگ همچنین به صراحت اعلام شد که آمریکا در دولت دونالد ترامپ از پیمان یادشده خارج شده است.
 

حسین قدیانی: سلام آقای روحانی! امید دارم برخلاف اقتصاد کشور و معیشت مردم، حال شما خوب باشد! و اما بی‌هیچ اطاله کلامی، بروم سر اصل سخن! یادتان هست هنگام مذاکره با کشورهای غربی بویژه آمریکا، جهت نیل به توافقی که لغوکننده تحریم‌ها باشد، ما چه می‌گفتیم و حضرتعالی و سایر همکاران، چه جواب می‌دادید؟! یادتان هست ما می‌گفتیم با این شعار آقای ظریف که «هیچ توافقی بدتر از عدم توافق نیست» خوش‌خیالی محض است امید بستن به قول و قرار سران کاخ سفید و  لغو تحریم‌ها؟! یادتان هست ما می‌گفتیم اتفاقا ناظر بر درّ گرانقدر هسته‌ای که محصول خون شهدای هسته‌ای است، می‌توان به شرط مذاکره درست با آن طرف میز، امیدوار بود به کسب نتایج خوب؟! یادتان هست ما می‌گفتیم اما هر چه هم خوب و اصولی و دقیق و عمیق و ناظر بر استیفای حقوق ملت مذاکره کنیم، باز هم طرف یانکی، بدعهد و غیرقابل اعتماد است؟! یادتان هست ما می‌گفتیم حالا که دشمن تا این حد خبیث است، اصلا و اساسا بهتر است به جای نگاه صرف به خارج، اندکی هم با سرمایه‌ها و استعدادهای داخل مهربان باشیم؟! یادتان هست ما می‌گفتیم برابر امتیازات بزرگی که دارید به دشمن می‌دهید، از او متقابلا امتیاز بزرگ بگیرید، نه وعده نسیه؟! یادتان هست ما می‌گفتیم صرف کوتاه آمدن از هسته‌ای، دشمن را با ما نرم نمی‌کند؟! یادتان هست ما می‌گفتیم هسته‌ای برای اوباما و جان‌ کری بهانه است؟! یادتان هست ما می‌گفتیم این مردمان دیپلمات، دقیقا باید مثل طرف مذاکره خود، نقد منتقد را اهرمی برای امتیازگیری بیشتر تفسیر کنند؟! یادتان هست ما می‌گفتیم تمنای ما از حضرات دیپلمات که مواجهه محکم‌تری با مردان آن سوی میز داشته باشند، با نیت خیرخواهی و جلوگیری از همان چیزهایی است که امروز داریم مع‌الاسف مشاهده می‌کنیم که حتی شخص آقای ظریف هم اذعان کند به نقض روح و جسم برجام با هم؟! یادتان هست ما می‌گفتیم با این دست‌فرمان، دشمن علی‌الدوام امتیاز بیشتری می‌گیرد و نفع کمتری می‌رساند؟! یادتان هست ما می‌گفتیم این «نفع کم» در صورت ادامه این رویه، منجر به «خسارت محض» می‌شود؟! یادتان هست ما می‌گفتیم از قضا من‌باب نفع دنیوی و عقل معاش هم، باید قوی‌تر وارد مذاکره شد؟! یادتان هست ما می‌گفتیم «گندم ری» لزوما با «سازش» و «دوری از ارزش‌ها» به دست نخواهد آمد؟! یادتان هست ما می‌گفتیم راه فشار بر دشمن و جواب به بدعهدی او، بسنده کردن به 4 تا سخن در گوش 4 تا نماینده در جلسه خصوصی مجلس نیست؟! یادتان هست ما می‌گفتیم ارسال 2 تا ایمیل برای وزیر خارجه آمریکا، هرگز پاسخ 2 میلیارد دلار حق‌خوری ملت ایران نخواهد بود؟! یادتان هست ما می‌گفتیم در مصاف با دشمنی که به کرات، بدقول بودن بلکه بدذات بودن خود را ثابت کرده، نباید خوش‌باور بود و الا نتیجه‌ای بهتر از «هیچ» یا «تقریبا هیچ» حاصل نخواهد شد؟!
شما اما چه جواب ما را دادید؟! وااسفا! با وجود آنکه شعارتان «اعتدال» بود و جمله قصارتان «پناه می‌برم به خدا از بستن دهان منتقد»، منتقد خیرخواه را حواله دادید به جهنم! و به ده‌ها تهمت نازیبای دیگر! فقط شخص این حقیر را و خود این روزنامه «وطن‌امروز» را چند بار روانه محکمه کردید! با دیگران هم همین رفتار را کردید! چه بود اما جرم ما؟! الا آنکه زودتر از آقای ظریف، دقیقا همین حال و روز امروز را پیش‌بینی کرده بودیم؟! طرفه حکایت اینجاست که دورنمای ماجرا، از فرط وضوح، حتی برای عادی‌ترین و عامی‌ترین مردم هم روشن بود! و خیلی هم لازم نبود توی نوعی، حقوق خوانده باشی یا دیپلماسی بلد باشی! آری! بسیار واضح بود که با دست‌فرمان «هر توافقی بهتر از عدم توافق است» تو در مصاف با هیچ طرف مذاکره‌ای، موفق نخواهی شد؛ چه رسد که طرف مذاکره تو جان ‌کری مکار باشد! با این همه، شما تهمت بدتری هم به ما زدید آقای روحانی! اولا ما را همصدا با دشمن خواندید! و ثانیا منبعث از انتقادات ما، بیان داشتید هیچ چیز بدتر از خیانت پشت جبهه نیست! گو آنکه به زعم شما، دیپلمات‌ها مشغول مبارزه با دشمن هستند و ما هم ستون پنجم آمریکا و اسرائیل! اما خوب است روشن کنید وقتی الساعه، وزیر امور خارجه خودتان هم همان حرف دیروز ما را می‌زند، آیا ایشان هم مشغول خیانت در پشت جبهه است؟! یا احیانا همصدا با استکبار جهانی است؟! نه آقای روحانی! ما آن روز، خیر سیاست خارجه دولت شما را می‌خواستیم، بلکه اجلاس منافقین جلاد بی‌آبرو، با روزهای سفر آقای ظریف به فرانسه، همزمان نشود! و اینگونه نشود که برجام باشد اما تحریم‌ها هم باشد! و تازه! با وجود این «آفتاب تابان» بیشتر هم بشود! کاش آن روزها، شما و همکاران، لحن تندتان با منتقد خیرخواه را مصروف دشمن آن سوی میز می‌کردید تا این همه با برجام‌تان بد تا نکند! و این همه تا کمر، آن را خم نکند! پس ما نه مشغول همصدایی با دشمن بودیم و نه مشغول خیانت از پشت جبهه! جرم ما دیدن درست «جبهه» بود! جرم ما این بود که اسیر شارلاتان‌بازی قلم به مزدهای دولت موسوم به اعتدال نشدیم! و «صبح بدون تحریم» را باور نکردیم! و «خداحافظ تحریم‌ها» را شعر و شعاری بیش نخواندیم! بله! اگر فریب‌نخوردن جرم است، ما معترفیم به مجرم بودن خود! و اعتراف می‌کنیم هرگز باور نکردیم این جمله را که «به محض امضای برجام، همه تحریم‌ها بالمره لغو می‌شود»! معلوم بود نمی‌شود! با دست‌فرمان تیم سیاست ‌خارجه شما، معلوم بود به برجامی می‌رسیم اما به لغو تحریم‌ها، باش تا برسیم! در نهایت، رونمایی کنم از همصدا با دشمن! نیز خائن پشت جبهه! همصدا با دشمن، کسی است که «سپاه عزیز» را درست عین داعش و تکفیری‌ها و یانکی‌ها و اسرائیلی‌ها چنان مورد تخریب قرار دهد که «حاج‌قاسم» با آن همه تحفظ در سخن، دست آخر مجبور شود به گلایه، که «مرا بزنید، نه سپاه را!» خائن به رزمنده مشغول در جنگ با اجنبی هم از قضا همین ناکس است که به موازات تیر حرامیان بر سینه رزمنده مدافع حرم امنیت، ضمن تحریم مالی پاسداران غیور، از پشت به او خنجر می‌زند! و لاف می‌زند که داعش را با مذاکره می‌توان مهار کرد! در نهایت، از خدا برای شما عنایت خدمت مسالت دارم و از کدخدا اما «هیچ» هم نمی‌توان خواست! هر چند کمی دیر اما خب! رسیدید به حرف ما که آمریکا حتی به کدخداشمارندگانش هم بی‌عهد است! از توجه‌تان ممنون!