رئیس ستاد کل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران می‌گوید اعمال تحریم‌های در نظر گرفته شده برای افراد و گروه‌های تروریستی علیه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از سوی دولت آمریکا، ریسک نیروها و پایگاه‌های آمریکایی را بالا می‌برد.
سردار سرلشکر باقری این موضوع را در واکنش به اقدام جدید سنای آمریکا در تصویب تحریم‌های جدید S722 علیه ایران بیان کرد. در بخشی از این تحریم که به تحریم CIDA موسوم است، غیر از تحریم‌های تسلیحاتی و موشکی، تاکید شده است تمام تحریم‌های مربوط به افراد و گروه‌های تروریستی، باید درباره سپاه پاسداران انقلاب اسلامی اعمال شود. این اقدام سنای آمریکا البته واکنش‌های بسیار زیادی داشت و در خود آمریکا نیز تحلیلگران، این اقدام علیه سپاه را یک اقدام غیرعقلانی دانستند. این تحلیلگران می‌گویند سپاه نقش مهمی در تامین امنیت منطقه دارد و تلاش آمریکا برای تضعیف این نیروی مسلح جمهوری اسلامی ایران، تلاشی برای بی‌ثبات‌سازی منطقه است.
هشدار سرلشکر باقری به آمریکایی‌ها را نیز می‌توان در همین قالب ارزیابی کرد، چرا که در صورت اعمال تحریم‌های در نظر گرفته شده برای گروه‌های تروریستی علیه سپاه پاسداران و تضعیف این نیروی مسلح ایرانی، احتمال ناامنی در منطقه افزایش یافته و ریسک آسیب‌پذیری آمریکایی‌ها و پایگاه‌های آمریکایی در منطقه نیز بالا خواهد رفت.
از سوی دیگر این هشدار سرلشکر باقری در واقع نخستین و جدی‌ترین واکنشی است که ایران نسبت به تحریم‌های جدید سنای آمریکا اتخاذ کرده است. در حالی که مقامات دولتی در حال برآورد میزان خسارت برجام در نتیجه اصابت این تحریم‌ها هستند و از سوی دیگر حسن روحانی نیز یک هفته پس از تصویب این تحریم‌ها در سنا، سپاه را مورد حمله قرار داده، این تنها سرلشکر باقری، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح است که به این موضوع واکنش نشان داده تا روند تصویب این قانون در کنگره و اجرای آن را تحت تاثیر قرار دهد. او به طرف آمریکایی یادآوری کرده است در فرآیند تصویب این قانون، به وضعیت نیروهای آمریکایی در منطقه نیز فکر کنند.
به گزارش روابط عمومی حوزه ریاست ستادکل نیروهای  مسلح، سرلشکر پاسدار محمد باقری، رئیس ستادکل نیروهای مسلح در همایش فرماندهان نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که در مشهد مقدس برگزار شد، با ارائه تحلیلی از وضعیت و شرایط منطقه و جهان اظهار کرد: جمهوری اسلامی ایران با تمرکز بر راهبرد ظرفیت‌سازی پیش‌رونده و متراکم دفاعی توانسته است با دفاع جانانه از مرزهای کشور و جانفشانی مدافعان حرم و کمک به کشورهای محور مقاومت در مقابله با تروریست‌های تکفیری، صحنه نبرد را به مناطق دوردست منتقل کند و امنیتی مثال‌زدنی را برای مردم خود به ارمغان بیاورد. سرلشکر باقری اقتدار و امنیت ممتاز امروز کشور را تجلی اراده الهی و عنایت ائمه اطهار(ع) به ملت ایران و ثمره خون شهدا دانست و افزود: این یک واقعیت مسلم و انکارناپذیر است که اگر رهبری حکیمانه و دوراندیشانه مقام معظم رهبری و فرماندهی کل قوا و مجاهدت بی‌نظیر رزمندگان و فرماندهان نیروهای مسلح و همراهی و وحدت ملت شریف ایران نبود، امروز شاهد وضعیت متفاوتی در کشور بودیم.
استقلال بارزانی‌ها قابل پذیرش نیست
رئیس ستادکل نیروهای مسلح در ادامه سخنان خود به وضعیت منطقه جنوب‌غرب آسیا نیز اشاره و خاطرنشان کرد: این منطقه محور تحولات جهان است و به‌دلیل دخالت قدرت‌های استکباری، شیطنت صهیونیست‌ها و حماقت و خیانت سران برخی حکومت‌های غیرمردمی و جائر منطقه امروز با حوادث و توطئه‌های جدید نیز روبه‌رو شده است که نباید نسبت به این موضوع ساده‌اندیشی و سهل‌انگاری کرد. وی متذکر شد: اینکه در بخشی از سرزمین عراق، با شکست داعش و تروریست‌های تکفیری پس از 3 سال جنگ و آوارگی مردم عزیز و تقدیم شهدای فراوان و موفقیت ملت و مرجعیت دینی و پیروزی ارتش و نیروهای بسیج مردمی این کشور؛ بی‌درنگ سخن از همه‌پرسی در کردستان عراق و جداسازی بخشی از پیکره عراق گفته می‌شود؛ امری عادی به نظر نمی‌رسد. سرلشکر باقری طرح موضوع برگزاری همه‌پرسی در کردستان عراق را سرآغازی بر پدید آمدن مشکلات و چالش‌های جدید در این منطقه دانست و تأکید کرد: این موضوع به هیچ‌وجه قابل پذیرش همسایگان عراق نبوده و حفظ استقلال و یکپارچگی عراق به‌نفع تمام اقوام، مذاهب و بخش‌های مختلف این سرزمین است. عضو شورایعالی امنیت ملی با اشاره به بروز اختلاف و تنش بین برخی کشورهای منطقه و ایجاد صف‌بندی و جبهه‌بندی‌های جدید میان کشورهای عربی گفت: توصیه جمهوری اسلامی ایران چه برای عراق و چه برخی اختلافات دیگر در حاشیه خلیج‌فارس مفاهمه و گفت‌وگو در فضایی به‌دور از خشونت و دودستگی است. وی تأکید کرد: منطقه کشش جنگ‌ها و تنش‌های دیگر را ندارد و قطعا بروز هر درگیری جدید پای بدخواهان و متجاوزان را به منطقه باز خواهد کرد و این در حالی است که کشورهای منطقه خود بخوبی ظرفیت لازم برای حل معضلات و اختلافات را دارا هستند و نیاز به دخالت قدرت‌های سلطه‌گر فرامنطقه‌ای ندارند.
به فکر سربازان خودتان باشید
رئیس ستادکل نیروهای مسلح با اشاره به تهدیدات و سخنان اخیر مقامات نظامی آمریکایی که با دخالت آشکار در امور داخلی کشورمان از ضرورت تغییر نظام در ایران سخن گفته‌اند، تصریح کرد: بحمدالله ملت ایران که متحد و یکپارچه در سایه امنیت مثال‌زدنی، انتخاباتی باشور و عظمت را برگزار کرد در یک امنیت، در یک نظام مردمسالار بر تصمیم خود در دفاع از انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی محکم ایستاده است و اجازه دخالت در سرنوشت و امنیت کشورمان را به دیگران نمی‌دهد. سرلشکر باقری تأکید کرد: مقامات آمریکایی قدری عاقلانه‌تر، سنجیده‌تر و پخته‌تر نسبت به دیگر کشورها آن‌هم کشور مقتدری مانند ایران که با سربلندی و صلابت برابر تمام توطئه‌ها ایستادگی کرده صحبت کنند و بیش از این با آبروی نداشته خود بازی نکنند. عضو شورایعالی امنیت ملی طرح در دست اقدام مجامع قانونی آمریکا برای اعمال تحریم‌های جدید علیه ایران بویژه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را در زمره محاسبات غلط آمریکایی‌ها نسبت به جمهوری اسلامی محسوب کرد و یادآور شد: ملت ایران همواره در برابر نظام سلطه و استکبار بویژه آمریکا ایستادگی کرده و روز به روز مقاوم‌تر شده است؛ لذا تحریم‌های بعدی نیز به فرصتی برای رشد و بالندگی و خوداتکایی و توجه به ظرفیت‌های بومی و درونی کشور بدل خواهد شد. وی هشدار داد: هم‌ردیف شمردن سپاه با گروه‌های تروریستی و جاری کردن تحریم‌های مشابه آنان برای سپاه ریسک بزرگی برای آمریکا و پایگاه‌ها و نیروهای مستقر آنها در منطقه است. رئیس ستادکل نیروهای مسلح با اشاره به توصیه مجامع قانونگذاری آمریکا برای در نظر گرفتن احتیاط و عمق بیشتر نسبت به تصمیم‌گیری درباره اعمال تحریم‌های جدید علیه ایران تأکید کرد: قدرت موشکی جمهوری اسلامی ایران دفاعی است و هرگز قابل معامله و مذاکره در هیچ سطحی نیست.
تقدیر از نیروی زمینی سپاه
سرلشکر باقری در ادامه سخنان خود از نقش نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در مقابله با تهدیدات و برقراری امنیت در مناطق مرزی قدردانی کرد. وی گفت: در شرایطی که کشور با تهدیدات فرامنطقه‌ای، جنگ‌های نیابتی منطقه‌ای و کوتاهی برخی همسایگان در کنترل وضعیت امنیتی مرزهای مشترک مواجه است؛ نیروی زمینی نقش ممتازی را عهده‌دار شده است و با استقبال از مأموریت‌ها، در کمال شجاعت، ابداع و ابتکار و خلاقیت، مجاهدانه نقش بی‌بدیلی را در برقراری امنیت در شمال غرب و جنوب شرق و شمال‌شرق و جنوب‌غرب کشور ایفا کرده است. وی ابراز کرد: نیروی زمینی سپاه که با دفاع‌مقدس متولد شده و بلوغ یافته، به‌فضل الهی در دوره فرماندهی سردار پاکپور توانسته است با تجربه بالا و سختکوشی کم‌نظیر، امنیت مناطق مورد طمع و تهدید را در سطح سایر مناطق کشور تأمین کند. سرلشکر باقری همچنین اقدامات قابل تحسین نیروی زمینی سپاه را بخش اندکی از نقش‌آفرینی‌های سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در امر توجه به سازندگی، عمران و آبادانی کشور دانست و تأکید کرد: سپاه کنار نقش‌آفرینی در حوزه دفاعی و امنیتی کشور در عرصه سازندگی، محرومیت‌زدایی و مردم‌یاری تأثیرات راهبردی داشته است و نقش بی‌بدیلی با اتکا به توانمندی‌های بومی و ایرانی ایفا کرده است. رئیس ستادکل نیروهای مسلح در پایان با اشاره به رضایت فرمانده معظم کل قوا از نیروی زمینی سپاه و فرمانده مقتدر و رزمندگان مخلص آن، با تأکید بر مجاهدت خستگی‌ناپذیر برای پاسخ به انتظارات و انجام سخت‌ترین مأموریت‌های امنیتی در مناطق راهبردی مرزی کشور تصریح کرد: آمادگی برای پیش‌کنشگری برابر عوامل تهدید، از جمله مهم‌ترین انتظارات فراروی نیروی زمینی سپاه است که به‌مدد هوشمندی، هوشیاری و توانمندی‌های سرشار، وضعیت اطمینان‌بخشی را نوید می‌دهد.

با تامین وثیقه مقرر، حسین فریدون، برادر حسن روحانی آزاد شد. به گزارش «وطن امروز» حسین فریدون روز شنبه و به دلیل اتهامات مالی مورد پیگرد قرار گرفت. قاضی مربوط برای این متهم دانه‌درشت، قرار وثیقه تعیین کرد که به دلیل عدم تامین وثیقه، او شنبه و یکشنبه را در بازداشت به سر برد. در نهایت حسین فریدون بعدازظهر دیروز دوشنبه با تامین وثیقه‌های لازم، آزاد شد. یکی از خبرگزاری‌ها میزان این وثیقه را 50 میلیارد تومان اعلام کرد. خبر دستگیری فریدون را سخنگوی قوه قضائیه روز یکشنبه اعلام کرد. به گفته حجت‌الاسلام محسنی‌اژه‌ای اتهامات فریدون مالی است.
 

گروه اقتصادی: حدود 2 سال پیش، طرحی با عنوان «خرید کالای ایرانی» با هماهنگی وزارت صنعت، معدن و تجارت و بانک مرکزی در کشور به اجرا درآمد اما در ادامه دوام نیاورد و به‌گونه‌ای از چرخه اجرا خارج شد که نشان می‌داد از ابتدا هم انگیزه‌ای برای اجرای آن وجود نداشته است. در آن زمان هم فعالان اتحادیه‌ها، انجمن‌ها و تشکل‌های تولیدی و فروش لوازم خانگی نقدهای خود را در این‌باره به وزارت صنعت و بانک مرکزی انتقال دادند اما جدی گرفته نشد. هم‌اکنون نیز این فعالان بخش لوازم خانگی بار دیگر با ابراز نگرانی از تکرار همان ماجرای بی‌سرانجام، خواستار کار کارشناسی و هماهنگی لازم با تولیدکنندگان و فروشندگان لوازم خانگی هستند تا از یک‌سو مصرف‌کنندگان و از سوی دیگر عرضه‌کنندگان واقعی اینگونه محصولات، از مزایای آن بهره‌مند شوند. قرارگیری تولیدکنندگان و کارخانجات در دوران رکود و ماندن کالاهای تولیدی در انبارها و فروش نرفتن‌شان به‌دلیل کاهش قدرت خرید مردم از جمله واقعیت‌هایی است که باید در زمان اجرای این طرح به آن توجه شود، همان‌گونه که اجرای طرح فروش خودروهای داخلی با وام 25 میلیون تومانی توانست خودروسازان را با ورود منابع مالی زیادی روبه‌رو کند که به‌دنبال آن بازار خودرو از رکود خارج شد و تولیدات کارخانجات رشد قابل توجهی داشت. حال پرسش این است که چرا چنین طرحی در بخش تولیدات دیگر بویژه لوازم خانگی که مورد نیاز خانواده‌ها و زوج‌های جوان به‌عنوان جهیزیه است، اجرا نمی‌شود؟ به نظر می‌رسد کم‌کاری در این زمینه نشان از این دارد که حضور کمتر دولت در این بخش بر عدم اجرای آن تأثیر گذاشته است. در واقع تولیدات لوازم خانگی در اختیار بخش خصوصی است و اجرای این طرح، بخش خصوصی تولیدکننده را می‌تواند از رکود نجات دهد اما دولت در این زمینه کاری انجام نمی‌دهد. بنابراین زمانی که وزیر صنعت، معدن و تجارت و رئیس کل بانک مرکزی از حمایت بخش خصوصی واقعی دم می‌زنند باید در عمل نیز آن را نشان دهند.  هم‌اکنون علاوه‌بر واردات انواع لوازم خانگی، کارخانجات مطرحی با برند ایرانی به تولید کالاهای مختلف مشغول هستند و برخی کارخانجات نیز با بهره‌گیری از برندهای خارجی در داخل کشور خط تولید راه‌اندازی کرده و کالاهای تولیدی را به بازار مصرف عرضه می‌کنند.
بانک مرکزی زیر بار نمی‌رود
رئیس انجمن تولیدکنندگان لوازم خانگی در گفت‌وگو با «وطن‌امروز» با اشاره به جزئیات بازنگری در طرح کارت اعتباری خرید کالای ایرانی در ستاد اقتصاد مقاومتی گفت: بانک مرکزی پس از 3 سال دوندگی ما، زیر بار اجرای طرح فروش کالای ایرانی و پرداخت تسهیلات در این زمینه نرفت و آن را اجرا نمی‌کند. محمدرضا دیانی خاطرنشان کرد: پیشنهاداتی درباره کاهش این تسهیلات از 10 میلیون به 5 میلیون تومان و همچنین استفاده از یک منبع دیگر برای تأمین اعتبار مطرح است. علاوه بر این، اگر دامنه افرادی که مشمول این طرح می‌شوند حل نشود، اجرای آن به ضرر بخش صنعت است. وی تأکید کرد: اگر دامنه پوشش کارت اعتباری کالا افزایش یابد و هر کارمند یا فعال دولتی و خصوصی که تحت پوشش یکی از بیمه‌هاست و همچنین بازنشستگان، تحت پوشش این طرح قرار گیرند، به بخش صنعت کمک خواهد شد. دیانی درباره سود تسهیلات کارت اعتباری کالا نیز گفت: پرداخت سود 12 درصدی برای خریداران مطرح است و 6 درصد سود نیز از طرف تولیدکننده باید پرداخت شود.  وی با تأکید بر اینکه کارت اعتباری کالا نباید بابت خرید محصول خارجی اختصاص یابد، تصریح کرد: سعه‌صدر و تعامل و جدیت را برای اجرای این طرح از سوی بانک مرکزی، سازمان برنامه و بودجه و بانک‌ها ندیده‌ایم و هنوز به این نتیجه نرسیده‌ایم که این طرح ارزش افزوده‌ای برای رونق بدون تورم در کشور ایجاد خواهد کرد. به‌گفته وی، بهترین روش برای ایجاد رونق این است که خرید کالای داخلی صورت گیرد. دیانی با طرح این پرسش که چرا سامسونگ و ال‌جی در ایران کمپرسور تولید نمی‌کنند و چرا خودروسازان خارجی در ایران موتور و قطعات اصلی تولید نمی‌کنند؟ گفت: دولت نباید اجازه دهد تولیدکنندگان خارجی با استفاده از فضای کشور رقیب تولیدکنندگان داخلی شوند و همچنین صادرات باید به عنوان یک پیش‌شرط برای حضور خارجی‌ها در ایران لحاظ شود.
بی‌اعتمادی  به کارت خرید کالای ایرانی
در این میان دبیرکل انجمن صنایع لوازم خانگی ایران با بیان اینکه نباید واقعیت تلخ کارت اعتباری خرید کالای ایرانی دوباره تکرار شود، گفت: بانک مرکزی به روشنی اعلام کند در طرح جدید چه میزان اعتبار را برای کارت اعتباری در نظر گرفته است. حبیب‌الله انصاری در گفت‌وگو با تسنیم، درباره طرح وزارت صنعت، معدن و تجارت مبنی بر اجرای دوباره کارت اعتباری خرید کالای ایرانی اظهار داشت: در زمان بحث کارت اعتباری خرید کالای ایرانی توافق شد اعتبار این کارت 10 میلیون تومان و دارای سود 12 درصد با مدت بازپرداخت 2 ساله باشد اما متأسفانه این موضوع به نحو مناسبی اجرایی نشد. وی با بیان اینکه جلسات مختلفی میان بانک مرکزی و وزارت صنعت برای اجرای کارت اعتباری برگزار شد، افزود: به خاطر دارم بانک مرکزی یک هفته پس از آخرین جلسه مشترک خود با وزارت صنعت که حدود 2 سال پیش بود اعلام کرد کالاهای خارجی نیز مشمول این طرح هستند که این امر بشدت مورد مخالفت قرار گرفت.
دبیرکل انجمن صنایع لوازم خانگی ایران با اعلام اینکه قرار بود در کارت اعتباری 3 شرط اجرایی شود، گفت: براساس توافقات به عمل آمده باید این کارت مشمول همه افراد جامعه شده و فقط صرف خرید کالای ایرانی شود. همچنین قرار بود فقط کارخانجاتی که مجوز رسمی تولید دارند امکان فروش محصولات خود را پیدا کنند ولی این موضوع هم اجرایی نشد، به نحوی که بانک مرکزی محدودیت‌هایی را برای مشمولان کارت اعتباری درنظر گرفته و حتی سقف  آن را از 10 میلیون به 6 میلیون کاهش داد. انصاری با اشاره به اینکه وزارت صنعت در اعمال تغییرات بانک مرکزی نقشی نداشت، اضافه کرد: تغییرات زیاد در کارت اعتباری باعث شد نه‌تنها این طرح اجرای مناسبی نداشته باشد بلکه به نتایج مطلوب در افزایش تقاضا در سطح بازار نیز دست پیدا نکنیم. وی با تأکید بر اینکه کارت اعتباری خرید کالای ایرانی برپایه یک سیستم اصولی اجرایی نشد، اظهار داشت: در آن دوره برخی واحدها امکان فروش کالای خود را پیدا کردند که اصلا مجوز رسمی تولید نداشتند همین موضوع باعث شد بی‌اعتمادی در میان تولیدکنندگان برای شرکت در این طرح ایجاد شود. وی با اعلام اینکه این یک واقعیت تلخ بود که همه تولیدکنندگان نتوانستند در طرح کارت اعتباری خرید کالای ایرانی حضور داشته باشند، اضافه کرد: اگر قرار است این طرح باز اجرایی شود باید یک اصلاح اساسی در آن صورت گیرد. امروز این پرسش مطرح است که این کارت تا چه میزان اعتبار داشته و آیا تضمینی در عدم تغییر‌ آن وجود دارد یا خیر؟ آیا مسؤولان برای این طرح اراده دارند یا اینکه همانند طرح قبلی درگیر اختلاف نظرها خواهد شد؟ انصاری تصریح کرد: امروز همچنان درگیر رکود هستیم و باید به فکر افزایش قدرت خرید مردم باشیم. در این‌باره مسؤولان باید سیاست روشن خود را اعلام کنند.

سیدیاسر جبرائیلی: در هفته‌های اخیر برخی تحلیل‌ها و اظهارنظرها، تعلل کنگره آمریکا در تصویب تحریم CIDA موسوم به722‌S علیه ایران و روسیه را به برخی اختلاف نظرها میان 2 حزب دموکرات و جمهوری‌خواه نسبت داده‌اند. این نگاه تقلیل‌گرایانه اما از این واقعیت غفلت می‌کند که وقتی در مجلس سنای متشکل از 52 جمهوری‌خواه، 46 دموکرات و 2 سناتور مستقل، طرح CIDA با 98 رای موافق برابر 2 رای مخالف به تصویب رسیده است، چگونه ممکن است علت تعلل مجلس نمایندگان (دیگر بخش کنگره)، در تصویب این تحریم، اختلاف حزبی باشد؟ لذا برای ریشه‌یابی این تعلل، دلیل معتبرتری باید جست.
واقعیت این است که آمریکایی‌ها نظر به نتیجه‌ای که از برجام گرفته‌اند، در پی تکرار آن در سایر حوزه‌های قدرت ایران هستند و این بار، قدرت دفاعی ایران را نشانه گرفته‌اند. مقامات دولت اوباما از جمله جان کری، وزیر سابق خارجه آمریکا بارها تصریح کردند از تحریم‌ها نتیجه گرفته‌اند و واشنگتن باید فشار بر ایران در سایر حوزه‌ها را ادامه دهد. تحریم CIDA  در واقع آغازگر پروژه‌ای است که طی آن آمریکا قصد جایگزین کردن قدرت دفاعی و تسلیحاتی ایران با برنامه هسته‌ای و آغاز فصل جدیدی از تحریم‌ها با هدف رسیدن به برجام نظامی را دارد. اما اینکه چرا کنگره آمریکا تاکنون در تصویب نهایی این قانون و ارسال آن روی میز دونالد ترامپ تعلل کرده و برنامه روشنی برای بررسی آن در مجلس نمایندگان نیز ارائه نمی‌شود، بیشتر به این مساله بازمی‌گردد که با توجه به اهمیت و گستره این تحریم، آمریکا در حال سنجش واکنش ایران است.
تا روز گذشته، آمریکایی‌ها 2 نوع واکنش از داخل ایران به این تحریم دریافت کرده بودند که یکی نوعی اعلام همراهی با این پروژه جدید تحریم و دیگری یک اقدام نمایشی و فاقد حداقلی از قدرت بازدارندگی بود. واکنش نخست از جانب کسانی بود که همزمان با قرار گرفتن تحریم CIDA در دستور کار کنگره آمریکا و بویژه پس از تصویب آن در سنا، حملات تندی علیه سپاه آغاز کردند که در رسانه‌های بین‌المللی به همراهی با ترامپ علیه سپاه تفسیر شد. واکنش دیگر، آماده‌سازی یک طرح در مجلس شورای اسلامی برای پاسخ به تحریم‌های آمریکا بود که نویسندگان طرح، تقریبا عین همان متن تحریم آمریکا علیه ایران را ترجمه کرده و با جایگزین کردن کلمه آمریکا با ایران، می‌خواهند آن را به تصویب برسانند. این طرح 2 ایراد اساسی دارد؛ نخست اینکه به‌رغم تصریح خود آمریکایی‌ها از جمله ریچارد نفیو (عضو سابق تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای آمریکا) بر نقض برجام توسط تحریم CIDA، مجلس شورای اسلامی به جای پیگیری بند 3 مصوبه مهر 94 که مقرر کرده است در صورت وضع تحریم، همکاری‌های داوطلبانه خود در قالب برجام را متوقف کند، با روی آوردن به یک طرح جدید، عملا پیام می‌دهد که سر برجام سلامت خواهد بود و آمریکا نگران توقف اجرای برجام از سوی ایران در صورت تصویب تحریم CIDA نباشد. ایراد مهم دیگر طرح مجلس این است که حتی اگر در فضایی بدون وجود برجام، بنا بر تدوین طرحی برای پاسخ‌دهی به تحریم بود، آن طرح باید در حوزه مزیت‌های جمهوری اسلامی تعریف می‌شد. آمریکا بر شبکه مالی بین‌المللی سلطه دارد و از این مزیت خود برای اعمال فشار بر ایران استفاده می‌کند. آیا مضحک نیست اقدام متقابل ما علیه آمریکا از همین جنس باشد؟! خلاصه اینکه واکنش‌هایی که آمریکایی‌ها تاکنون از سوی دولت و مجلس ما در قبال تحریم CIDA دریافت کرده‌اند، به هیچ‌وجه آنها را از اعمال این تحریم‌ها منصرف نخواهد کرد.
اظهارات روز گذشته سرلشکر باقری، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح اما معادلات را به صورت جدی تغییر داده است. سرلشکر باقری هشدار داد: «همردیف شمردن سپاه با گروه‌های تروریستی و جاری کردن تحریم‌های مشابه آنان برای سپاه ریسک بزرگی برای آمریکا و پایگاه‌ها و نیروهای مستقر آنها در منطقه است». این اظهارات از این رو بسیار حائز اهمیت است که محاسبات گذشته آمریکایی‌ها درباره واکنش ایران به تحریم را کاملا تغییر داده و دقیق می‌کند.
آمریکایی‌ها تا زمانی که حس کنند اقدامات تهاجمی‌شان برای‌شان هزینه‌ای ندارد و بلکه می‌توانند تحریم را ابزار اعمال فشار علیه ایران قرار دهند، به فشار و تحریم ادامه خواهند داد اما آنجا که ببینند اقدام علیه ایران در حوزه مزیت آمریکا، یک پاسخ متقابل در حوزه مزیت ایران را در پی خواهد داشت، قطعا عقب خواهند نشست.
همانطور که در طلیعه این نوشتار اشاره شد، تعلل آمریکایی‌ها در تصویب تحریم CIDA به این دلیل است که در حال سنجش و ارزیابی واکنش ایران هستند. متاسفانه برخی اظهارات، در بیرون، چراغ سبز به این تحریم‌ها تعبیر شده و مجلس هم که چراغ زرد نشان داده بود. سرلشکر باقری این چراغ را قرمز کرد؛ دولت و مجلس هم باید این رویکرد را پی بگیرند. دولت آقای روحانی برای اجرای توافقی که با آمریکایی‌ها انجام داده بود، از رهبر حکیم انقلاب یک مجوز کسب کرده است که این مجوز مشروط به عدم اعمال هرگونه تحریم جدید تحت هر بهانه‌ای است. روز امضای تحریم CIDA توسط ترامپ، روز ابطال مجوز آقای روحانی برای اجرای برجام نیز هست. آقای روحانی اگر می‌خواهد این تحریم وضع نشود، به جای همنوایی با آمریکا، ابطال مجوز اجرای برجام را علنا و صراحتا به آمریکایی‌ها هشدار دهد.
 

صادق فرامرزی: مرگ غیرمنتظره «مریم میرزاخانی» نخبه ریاضیات ایران، آنقدر شوک‌آور بود که در زمانی کمتر از چندساعت تبدیل به یکی از مهم‌ترین سوژه‌های بحث و خبر فضای رسانه‌های رسمی و عمومی کشور شود. مرگ یک دانشمند آنقدر غم‌انگیز است که در هرکجای این گیتی هم که باشد می‌شود برای آن افسوس خورد و حال اگر این دانشمند ریشه‌اش در خاک همان وطن باشد که آدمی زندگی می‌کند و مطلع باشد از هجرتش به خاک دیگر برای ادامه مطالعه، تلخی این خبر چند برابر بیشتر می‌شود. نامش را حسن شبکه‌های اجتماعی بگذاریم یا آفت آن، فرق چندانی نمی‌کند، چرا که سوژه مرگ این نخبه جهانی باعث شد چهره‌های مختلف در تسلیت گفتن، موضع گرفتن و حتی رونمایی کردن از عکس یادگاری با او از یکدیگر سبقت بگیرند و به طریقی آن را وسیله‌ای برای ارتباط‌گیری با بدنه جامعه بکنند.
شاید اگر تقدیر مرگ «مریم میرزاخانی» به برهه دیگری از ظرف زمان محول می‌شد بهانه برای نوشتن این چند خط به ذهن‌مان نمی‌رسید اما مرگ او درست در روزهایی مقدر شد که در پس و پیش آن خاطره‌ها و خبرهای زیادی ذهن تاریخی یک ایرانی را اشغال می‌کند؛ درست در همان روزها که خبر دستگیری دکتر سیدمحسن دهنوی، متخصص برجسته کشورمان در حوزه سرطان در فرودگاه بوستون مخابره می‌شد شنیدن خبر درگذشت یک دانشمند ایرانی دیگر آن هم به‌علت سرطان می‌توانست روان هر شنونده‌ای را از وجود این نسبت‌ها مکدر کند اما آنچه این قلم را وادار به نوشتن کرد نسبت زمانی دیگری بود میان این مرگ با یک سالمرگ دیگر. «مریم میرزاخانی» درست در همان لحظاتی دارفانی را وداع گفت که به تقویم 2 سال قبل‌ترش تبدیل به یک جشن دولتی برای به خاک سپردن نبوغ هزاران دانشمند ایرانی شده بود و هر چند خبر از فال نیکی برای این تقارن زمانی وجود ندارد اما می‌تواند تلنگر خوبی نسبت به رفتار متناقض و تبلیغاتی با دانشمندان ایرانی باشد.
آنها که برای مرگ میرزاخانی پیام تسلیت صادر می‌کنند همان‌هایی هستند که دستاوردهای هزاران میرزاخانی را زیر بتن دفن کرده و شادی کردند. جشن گرفتن از بتن‌ریزی به قلب رآکتوری که حاصل هزاران و حتی میلیون‌ها ساعت اندیشه نخبگان این خاک بود از یکسو و ژست حزن گرفتن برای نخبه‌ای که سال‌ها پیش و به‌علت ضعف نهادهای علمی- آموزشی کشور از این خاک مهاجرت کرده بود از سوی دیگر، گویای یک شکاف میان رفتار و گفتار دولتی است. فتح‌الفتوح خواندن خنثی شدن قدرت و فناوری ملی یک کشور و به خود گرفتن چهره‌ای اشک‌آلود برای از دست دادن یک نخبه می‌تواند گویای این باشد که تصمیم برای استفاده تبلیغاتی از هر امری دست یک جریان و حامیانش را حتی برای عکس یادگاری گرفتن با جنازه یک نخبه از دست رفته باز می‌گذارد.
دانشگاه شریف همان مکانی بود که «مریم میرزاخانی» را پرورش داد اما این پرورش محدود به او نبود و نماند، چرا که دانشگاه شریف علاوه بر او هزاران دانشمند نخبه در زمینه‌های دیگر نیز پرورش داده بود، بخشی از آنان در حوزه هسته‌ای بودند، بخشی در حوزه هوافضا و بخش قابل‌توجهی نیز در سایر حوزه‌ها و درست در همان لحظات که توئیت زدن برای مرگ «مریم میرزاخانی» تبدیل به یک مد دولتی شده است، حال و روز خیلی از نخبگان این دانشگاه چندان روبه‌راه نیست. علم و فناوری گروهی از آنان به یک کارکرد تبلیغاتی در مقابل «تقریبا هیچ» تقلیل پیدا کرده است و گروه دیگری پرتاب موشک‌شان با روح برجام سازگاری ندارد، البته داستان به همین چند مصداق محدود نمی‌شود، چرا که همه آمارها خبر از کاهش قابل توجه سرعت رشد علمی کشورمان و رکود فضای علمی - پژوهشی دارد. کمتر چهره دانشگاهی‌ای پیدا می‌شود که از خوابیدن پروژه‌های تحقیقاتی گلایه نکند و نسبت به امکان شکل‌گیری موج جدیدی از مهاجرت نخبگان دانشگاهی به کشورهای خارجی هشدار ندهد.
زنده نگه داشتن یاد «مریم میرزاخانی» امری است شایسته و لازم اما با انداختن عکس یادگاری با او و امثال او نمی‌شود مانع دلسردی نخبگانی شد که دولت به راحتی میوه پژوهش‌های هسته‌ای‌شان را برچید یا اجازه پرتاب موشک فضاپیمای‌شان را صادر نکرد. نخبگان زیادی از این خاک بودند که قربانی بازی تبلیغاتی دولت در امر بورسیه‌ها شدند و آبرو و انگیزه خود را برای رشد بیشتر از دست دادند ولی امروز هیچکسی را برابر خود برای قبول جرم صورت گرفته در نسبت دروغ دادن به «غیرقانونی» بودن بورسیه‌شان نمی‌بینند و در این میان آنچه به گوش می‌رسد نیز خبر از رانت‌های غیرقانونی دولتی برای «دکترسازی» از برادران مقامات عالیرتبه دارد.
توئیت تسلیت برای «مریم میرزاخانی» می‌تواند برای چند روز یاد او را زنده نگه‌دارد اما نمی‌تواند نسخه شفابخشی برای خبرهای تلخ این روزها باشد، تحقیقات پلمب شده دانشمندان هسته‌ای، عدم اجازه فعالیت به نخبگان هوافضا، روحیه صدها نخبه قربانی در بازی تبلیغاتی بورسیه‌ها، حرمت صدها استاد علوم انسانی که هر روز بابت نقد شیوه‌های مدیریتی و اجرایی کشور در زمینه اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و مهم‌تر از همه دیپلماتیک با شنیدن فحش و ناسزای جدیدی شکسته می‌شود و رکود حاکم بر فضای پژوهشی دانشگاه‌ها به عنوان ماحصل سیاسی‌کاری‌های دولتی هیچکدام با توئیت و عکس یادگاری درست نمی‌شود. شاید بهتر باشد فضای نخبگانی و سرمایه‌های علمی خط قرمزی برای بازی‌های تبلیغاتی شود تا از یکسو توقف فناوری و علم بومی دانشمندان ایرانی «پیروزی» لقب نگیرد و از سوی دیگر برای پیام تسلیت مرگ یک نخبه، مسابقه توئیت‌زنی برگزار نشود.
 

حسین قدیانی: غصه ریزش‌ها تلخ است اما قصه رویش‌ها شیرین! و این قصه، شیرین‌تر هم می‌شود، اگر به فصل شهادت برسد که هنوز هم «در باغ شهادت، باز باز است!» یادش به خیر روزگار خوش ابتدایی! حتی به «حسین فهمیده» 13 ساله هم به چشم برادر بزرگ‌تر نگاه می‌کردیم! رهبر ما این طفل 13 ساله بود یا «بهنام محمدی» چه فرقی می‌کند؟! هر دو شهید ما بودند و هر دو افتخار ما بودند و هر دو بزرگ ما بودند، حتی به لحاظ سن و سال! الان را نگاه نکن که چند سال مانده تا 40 سالگی، اغلب شهدای مدافع حرم را در سن و سالی کوچک‌تر از خود می‌بینم! حتی سال 88 شهدایی چون «حسین غلام‌کبیری» و «امیرحسام ذوالعلی» که فی‌الواقع شهدای دفاع از 40 میلیون رأی مردم بودند و شهدای راه پاسداری از انتخابات بودند و شهدای دفاع از حریم جمهوریت بودند و شهدای مبارزه با فتنه علیه صندوق آرا بودند و شهدای مقابله با توحش متوهمینی بودند که وسط رأی‌گیری، چونان مجانین بی‌خرد، اعلام پیروزی کردند، سالیانی از ما کوچک‌تر بودند! آری! گذشت روزگاری که به هر شهیدی برمی‌خوردیم، او را هم‌سن پدر خود می‌دیدیم یا حداقل در سن و سالی بیشتر از خود! همین شهدای مدافع حرم! بعضا 5 سال و بلکه هم بیشتر، کمتر از راقم این سطور در این دنیا زندگی کردند! البته که برای امثال من، هم جای حسرت است و هم جای حسادت اما برای انقلاب اسلامی و رهبر آن، گمان نکنم چیزی شیرین‌تر از این قصه خوش رویش‌ها باشد! که ما شهیدی داشته باشیم و افتخاری داشته باشیم که نه روزگار انقلاب را و نه روزگار امام را و نه روزگار جنگ را درک کرد، لیکن به کوری چشم بدخواهان، هم انقلاب را و هم امام را و هم جنگ را درک کرد! فرمانده کل قوا اگر ولی‌فقیه باشد و همه توجه او اگر به خدا باشد، هر نسلی و هر فصلی، مصطفای شهید خود را پیدا خواهد کرد! دیروز چمران و امروز احمدی‌روشن و فردا هم شهید دیگری! برداشتند برای خود شعار درست کردند که «بسیجی واقعی، همت بود و باکری»! اما یادشان رفت که شهدایی چون «غلام‌کبیری» و «ذوالعلی» واقعی‌ترین شاگردان مکتب شهدای دوران دفاع مقدس بودند که در برابر تیر فتنه علیه آرای مردم، سینه سپر کردند تا «22 خرداد 88» تحت امامت حکیمانه رهبر انقلاب، هرگز آخرین انتخابات این نظام مقدس و البته مظلوم نباشد! قدر مسلم، من و امثال من که در آستانه 40 سالگی به سر می‌بریم، اگر دهه 60 مفتخر به شهدایی بودیم بزرگ‌تر از سن خود، اینک سالیانی است مفتخر به شهدایی هستیم کوچک‌تر از سال خود! و البته به عاقبت سرخ سراسر بهشتی این عزیزان، غبطه‌ها می‌خوریم! و از خدای بزرگ، با علم به اینکه برای این آرزو، اصلا و اساسا لیاقت نداریم لیکن تمنا داریم مرگ ما را هم، شهادت قرار دهد! تا خدای متعال چه کند با این دعا، به اختصار، الباقی متن را بنویسم و خلاص!
براساس یک مصلحت، مجموعه نظام، خیلی بنا نداشت به شکل امروز، رسانه‌ای کند قصه مدافعان حرم و شهدایش را! دقت شود! دارم درباره حدود 5 سال پیش سخن می‌گویم که لابد قبول می‌کنید با این کم و کیف، رسانه‌ای نمی‌شد کار این عزیزان! اصل قصه البته از همان اول هم واضح بود! و واضح بود که در عراق و سوریه، ما در اصل داریم برای خودمان می‌جنگیم! این مهم، بله! هم «دفاع از حرم اهل بیت» بود و هم «برخاسته از روح تعالیم اسلامی» لیکن لعین تکفیری اگر در موصل و حلب متوقف نمی‌ماند، لاجرم ما باید در همین ایران خودمان به مصاف زبان‌نفهم‌ترین حرامیان می‌رفتیم! پس پشت قصه حضور ما در خط مقدم مقاومت، اتفاقا یک محاسبه عاقلانه هم وجود دارد! با این همه، خیلی صلاح بر این دیده نمی‌شد که موضوع، به این شکلی که امروز رسانه‌ای شده، رسانه‌ای شود! سد این مصلحت را اما چه کسی شکست؟! خود مردم! شگفتا! مجموعه نظام از قضا یکی هم ناظر بر عواطف و احساسات مردم، خیلی بنای بر پر و بال دادن به مدافعان حرم و شهدایش را نداشت اما خود مردم به انحای مختلف، آرام آرام به مجموعه نظام نشان دادند هرگز بیمی از قصه شیرین شهادت ندارند، بلکه کاملا هم آماده‌اند! ناگهان دیدیم فوتبالیستی، بعد از زدن گل، پیراهن خود را می‌دهد بالا، تا همه دوربین‌ها، عکس شهید مدافع حرم را نشان دهند! ناگهان دیدیم بازیگری که خیلی هم از او موضع‌گیری‌های این‌چنینی متوقع نبود، به صحنه آمده و دارد تبیین حقیقت می‌کند و ابراز وفاداری می‌کند به شیربچه‌های سپاه قدس! ناگهان دیدیم همه جا سخن از «حاج‌قاسم سلیمانی» است! و شگفتا! با آن همه تلاش در دیده نشدن و با آن همه تحفظ در سخن، در هر کوی و برزنی، سخن از محبوبیت ویژه او بود! از این دست نمونه‌ها، البته زیاد است! الغرض! مردم خوب و قدرشناسی داریم ما که حتی آنجا که مصلحتی ناظر بر آرامش بیشتر خودشان توسط نظام سنجیده می‌شود، به اشکال مختلف، تجلی این مهم می‌شوند که «ما زنده به‌آنیم که آرام نگیریم، موجیم که آسودگی ما عدم ماست!»
پس برای این مردم، فرقی نمی‌کند که شهید، شهید دهه 60 باشد یا شهید دهه خودشان! شهید دهلاویه باشد یا شهید هسته‌ای! شاهرخ ضرغام باشد یا داریوش رضایی‌نژاد! برای این مردم، شهید، «شهید» است! و همیشه هم شهید است! بسی اشتباه بزرگی است که مردم رأی‌دهنده به یک عنصر سیاسی را، لزوما همان‌گونه تصور و تصویر کنیم که آن عنصر سیاسی را! نه! مردم، پیچیدگی مردان سیاست را ندارند! و ما هم کاش به صرف یک رأی متفاوت، مردم را نه اهل کوفه بخوانیم و نه لزوما با همان چوب برانیم که اصحاب سیاست را! به‌رغم میل طراحان شعار «بسیجی واقعی، همت بود و باکری» اینک در هر گلزار شهدایی، مزار شهدای مدافع حرم، همان‌قدر زائر دارد که مزار شهدای دوران دفاع‌مقدس! آنکه امروز شعار «بسیجی واقعی، همت بود و باکری» را طراحی می‌کند، همان است که زمان جنگ، همین همت و همین باکری را خشونت‌طلب و متحجر و افراطی و تندرو و لابد بی‌شناسنامه و تازه‌ به دوران رسیده می‌خواند! و چند صباح دیگر، من نویسنده مرده و شمای خواننده زنده! اگر همین شهدای امروز مدافع حرم را بر سر بسیجیان آن روزگار نکوفتند! اما باکی نیست! فردا هم این رهبر نورانی و این راه آسمانی، رویش‌های سرخ خود را خواهند داشت! و خمینی هم از قبل، این را گفته بود که دفتر و کتاب شهادت، هرگز برای این ملت، بسته نخواهد شد! جمله آخر! «مرده» آن انقلابی است که نسل شهدایش نوبه‌نو نشود! و تازه نشود!
 

زهرا طباخی: برجام در سکوت 2 ساله شد. نه جشنی برپا شد و نه سهمی از کیک وعده‌های آنچنانی که هر سال به سال بعد موکول می‌شود، میان ملت توزیع شد. مرز میان سوالات و توقعات  افکارعمومی و حامیان توافق با آمریکا تنها با پرده‌ای از توهمات صیانت می‌شود که با دقت و وسواس مکرر ترمیمش می‌کنند. همه چیز در حد ادعا و تخیل است. موهوماتی که با عبارت «اگر برجام نبود...» شروع می‌شود و هدفش ترساندن مردم از مواجهه با واقعیت منافع «تقریبا هیچ» توافق غیرحقوقی بی‌اعتبار شده با تیم باجگیر باراک اوباماست. باجگیری دنباله‌داری که همچون میراثی ملی از اوباما به ترامپ رسید و بر شاخ و برگ آن تحریم‌های نو همچون تزئینات درخت کریسمس استوار می‌شود؛ آب هم از آب تکان نمی‌خورد! وزارت امور خارجه با فشار ایمیلی و واکنش‌های فاقد اعتبار دیپلماتیک سخنگو، سعی می‌کند به ما بباوراند که «آمریکا منزوی شده» اما سکوت اروپایی‌ها در کنار باجگیری نفتی و فتح بازار ایران با کالاهای تولید بیگانه و دشمن، حکایت از آن دارد که همه چیز تحت کنترل وزارت خزانه‌داری آمریکاست!
  توهم یا واقعیت؟
انتظار این بود که در دومین سالگرد توافقی که با سروصدای بسیار در ابعاد ملی و فراملی به تصویب رسید، حرکت به سمت واقع‌گرایی در کشور بروز و ظهور یابد. مثلا محمدجواد ظریف به جای حضور در «نیویورک» برای برگزاری اجلاس «توسعه پایدار» سازمان ملل، در کمیسیون نظارت بر برجام حاضر شود، از واقعیت‌ها بگوید و صداوسیما نیز بخشی از مذاکرات این جلسات را به مردم ارائه کند تا فضا برای تصمیم‌سازی درخصوص منافع ملی آماده شود. همچنین کرسی‌های محاسبه‌گری پیرامون تجربه اعتماد به قول‌های آشکار و پنهان دشمن در اندیشکده‌ها و مساجد و رسانه‌ها برگزار شود تا فرصت تاریخی یادشده به رشد فکری و تحلیلی اقشار مختلف جامعه منجر شود.
فارغ از اینکه برجام منقضی شده یا اندکی تا بی‌اعتباری کامل آن باقی مانده، موضوع آماده‌سازی مردم برای مواجهه با اهمیت «درون‌گرایی» در بعد ساختارسازی اقتصادی و پرهیز از تخیل‌محوری در مورد توسعه بدون تلاش و کوشش کشورهای پیشرفته، بسیار مهم است.
این واقعیتی غیرقابل انکار است که بخشی از اقشار جامعه ایرانی باور کردند که برای ثروتمند شدن و حل همه مشکلات اقتصادی جامعه یک رای به حسن روحانی کافی است. فردی که مدعی بود با یک توافق با «کدخدا» می‌تواند «چنان رونقی در جامعه ایجاد کند که اصلا کسی نیاز به یارانه نداشته باشد!» تصور بخشی از جامعه این بود که یک «امضا» میان خوشبختی همگانی و برابری «دلار» آمریکا و «تومان» ایران باقی‌مانده که آن هم احتمالا با شرط‌گذاری‌های بیهوده و غیرلازم به تعویق افتاده است!
البته تبلیغات رسانه‌ای غربی‌ها و غربگرایان داخلی نیز در جا افتادن این گمانه‌های تخیلی بی‌تاثیر نبود. رسانه‌هایی که دست کم در بعد داخلی انتظار می‌رفت سطح مطالبه‌سازی آنها برای مردم از «برجام آرزوها» کنترل شود اما به جای دعوت جامعه به واقعیت‌گرایی مرتب از سوی مراجع ذی‌صلاح بخشنامه صادر می‌شد که از ترجمه و انتشار تحلیل‌های خارجی منتقد روند مذاکرات خودداری شود! کسی علیه توافق و متون و اسناد نگارش شده مطلبی ننویسد و از جشن ملی توافق هسته‌ای استقبال شود!
  امتیازدهی یکجانبه
2 سال و اندی پیش، دقیقا زمانی که دولت روحانی، مذاکره برای دستیابی به توافق هسته‌ای را آغاز کرد، «ناصر هادیان» از اعضای باند نیویورکی‌ها در وزارت امور خارجه با صداقتی مثال‌زدنی نوشت: «تاکنون موضوع هسته‌ای، عمدتا تمرکز بر معامله (بده‌بستان) بوده است اما سیاست «ابتکار یکجانبه» خروج از این چارچوب را پیشنهاد و یک اقدام اعتمادساز یکطرفه را توصیه می‌کند. در واقع در موضوع هسته‌ای، دستگاه دیپلماسی ایران باید دست به یک «ابتکار یکجانبه» اعتمادساز بزند. بدون آنکه بخواهد ما‌به‌ازا و امتیازی در قبال آن دریافت کند.

این «ابتکار‌یکجانبه»اعتمادساز می‌تواند در هر یک از حوزه‌های شفاف‌سازی در برنامه هسته‌ای(transparency)، اقدامی در راستای ارتقای نظام راستی‌آزمایی (Verification) یا عدم ‌اعمال حقی از حقوق‌مان باشد». او همچنین خواستار مذاکره مستقیم «ایران و آمریکا» شد.
بلافاصله پس از انتشار این یادداشت، علاءالدین بروجردی، رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس گفت: «تاریخ مصرف اینگونه موضع‌گیری‌ها مدت‌هاست در جمهوری اسلامی ایران سپری شده است. امتیاز‌دهی یکجانبه در بحث روابط بین‌الملل هیچ مفهومی ندارد و اساس کار روابط بین‌الملل عمل متقابل، احترام متقابل و منافع متقابل است».
بسیاری از مقامات دیگر نیز برابر طرح ناصر هادیان، هم‌تیمی قدیمی محمدجواد ظریف واکنش نشان دادند و یادآور شدند نام روند امتیازدهی یکجانبه، مذاکره نیست، وادادگی و معامله بر سر منافع ملی است. با این حال با عدول مجلس و دولت از نظارت بر اجرای شروط نه‌گانه رهبر حکیم انقلاب در صیانت از منافع ملی و قانون خود مجلس در نظارت بر حسن اجرای برجام، آنچه همه از آن اعلام برائت می‌کردند، عملا اتفاق افتاد؛ تحریم‌های اقتصادی بیشتر شد، فهرست سیاه افراد، نهادها، شرکت‌ها، دانشگاه‌ها و سازمان‌های ایرانی که از ارتباط با غرب و شرق به حکم وزارت خزانه‌داری و خارجه آمریکا منع شده بودند، طولانی و طولانی‌تر شد، اختلافات روز به روز بیشتر شد و تلاش‌های مشترک اروپا و آمریکا برای «تغییر رفتار» و «براندازی نرم ایران» از درون با بهانه‌سازی‌های حقوق بشری و موشکی و نظامی و حتی هسته‌ای جدید، ساختارمند شد.
بترسید و بلرزید!
اگر «تجربه برجام» با واقع‌گرایی تحلیلی تکمیل نشود، رویه «امتیازدهی یکجانبه» به آمریکا با ایجاد ترس و وحشت میان مردم از استفاده نظام از گزینه «ترک توافق بی‌فایده» به سادگی با ایجاد شوک‌های اقتصادی در بازار طلا، ارز، مسکن و بورس صیانت خواهد شد. به عبارتی هرگاه کشور تصمیم بگیرد مسیر ضررده سیاست خارجی را اصلاح کند و حرکت به سمت «خودکفایی» را برای بازگرداندن نظم و انضباط اقتصادی در پیش بگیرد، مهندسی افکار عمومی از نو آغاز خواهد شد، چرا که تغییر جهت سیاست خارجی ایران مطابق پیش‌بینی‌ها و تجربیات گذشته چند نتیجه به همراه دارد:
1- نفت گران خواهد شد و با تغییر دیپلماسی انرژی، مزیت نسبی بازار ایران احیا شده و اروپایی‌ها و شرق آسیایی‌ها به جای سکوت برابر تحریم‌های آمریکا علیه ایران در پسابرجام، به رویه گذشته یعنی دور زدن تحریم‌ها و تقابل با آمریکا شیفت خواهند کرد. همان مسیری که به اعتراف اوباما به بی‌اثر شدن تحریم‌ها و فروپاشی سازوکار آن در روز توافق برجام منجر شد. اوباما خطاب به خبرنگاری که نظر جمهوری‌خواهان پیرامون قطعی بودن شکست ایران به دنبال دوام تحریم‌های فلج‌کننده را مورد تاکید قرار می‌داد، گفته بود: این تحلیل حقیقت ندارد. متحدان ما دیگر حاضر به ادامه روند تحریم‌ها نبودند.
این یعنی سیاست‌های آمریکا در دوره اعمال تحریم نفت و اقتصاد ایران دیگر جواب نمی‌داد، نه امروز که همه از تحریم مضاعف پسابرجامی ایران و باجگیری مکرر از ایران راضی هستند!
2- با اصلاح سیاست مصرف‌زدگی و واردات کنترل شده، تولید در داخل کشور جانی دوباره خواهد گرفت و روند ورشکستگی زیرساخت مقاوم کشور متوقف خواهد شد. طبیعتا این مسیری است که به واسطه کنترل بازار جدید فتح شده توسط اروپا و چین می‌تواند به عصبانیت «کاسبان برجام» و شبکه دلالان داخلی آنها بینجامد اما اگر روند واردات مصرفی را با مدیریت صحیح مطابق اسناد بالادستی به سمت همکاری اقتصادی برای واردات تکنولوژی و حفظ قراردادهای مفید پیش ببریم، به‌رغم کنترل پروسه «باج‌خواهی مضاعف» غربی‌ها در پسابرجام، می‌توانیم عوارض پایان دادن به عادت‌های استعماری را به حداقل برسانیم.
هزینه‌های سازش
مردم باید بدانند که ادامه مسیر برجام هزینه‌ساز است. همین چند روز قبل رئیس مجلس از حسن روحانی خواست واقعیت‌ها را به مردم بگوید. اگر از وضعیت بانک‌ها، ورشکستگی صنایع تولیدی، بیکاری جوانان، قراردادهای نفتی غیرصیانتی، تحریم‌های بانکی، محدودیت‌های اقتصادی و کسری بودجه در پسابرجام آرزوها به مردم نگوییم، فردا روز هر تصمیم نظام پیرامون تغییر جهت سیاست خارجی با فرافکنی غربگرایان پاسخ داده خواهد شد. در حالی که واقعیت این است که برجام، ایران را عقب‌تر از روزهای پیش از توافق برده و بروز تورم جدی و زمین خوردن بانک‌ها و کلان‌شرکت‌ها همچون صندوق‌های بازنشستگی و بیمه‌ها محتمل است. همه عقلا نگرانند و برای برون‌رفت از وضعیت فعلی ناگزیر از اصلاح سیاست‌ها هستیم.
«توافق قرن» اقتصاد ایران را نساخت کما اینکه هیچ کشور توسعه‌یافته‌ای در جهان توسط «خارجی‌ها» اعم از دوست و دشمن ساخته نشده است! دیگران هر چه دارند حاصل استعمارگری، غارت منابع دیگر ملت‌ها، برنامه‌ریزی دقیق سیاسی، کار و تلاش ملی، بستن درهای کشورشان در دوره تقویت زیرساخت تولید و مصرف طولانی‌مدت کالاهای تولید داخل، صادرات‌محوری، برندسازی، کنترل میزان مصرف و مدیریت منابع ارزی و درآمدهای ملی است. هیچ ملت و دولتی در جهان با لوکس‌اندیشی و عقد قراردادهای تجاری یکطرفه با دولت‌های متخاصم و عقب‌نشینی مکرر از ارزش‌ها و اسناد ملی و مصرف‌گرایی به جایی نرسیده است و در باشگاه قدرتمندان جهان سهیم نشده است. تجربه مردم از اعتماد پینوکیویی به دشمن  را با واقعیت‌گرایی تکمیل کنیم.