شیطنت‌های نظامیان آمریکایی برای نظامیان ایران در خلیج‌فارس ادامه دارد. طی یک هفته اخیر نیروهای دریایی آمریکا در خلیج‌فارس با ورود به آب‌های سرزمینی ایران برای نیروهای دفاعی سپاه پاسداران ایجاد مزاحمت کردند. در همین راستا روز گذشته روابط عمومی منطقه چهارم دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بیانیه‌ای صادر کرد و از مزاحمت جدید آمریکایی‌ها برای ناو تیپ ذوالفقار خبر داد. بر این اساس، روابط عمومی ناوتیپ ذوالفقار منطقه‌ چهارم نیروی دریایی سپاه از تکرار اقدام تحریک‌آمیز و غیرحرفه‌ای آمریکایی‌ها طی یک هفته گذشته در خلیج‌فارس خبر داد. روابط عمومی ناوتیپ ذوالفقار منطقه‌ چهارم نیروی دریایی سپاه دیروز شنبه با صدور اطلاعیه‌ای اعلام کرد: با گذشت چند روز از اقدام تحریک‌آمیز یک رزم‌ناو آمریکایی در شمال خلیج‌فارس که با شلیک 2 گلوله‌ هوایی برابر شناور گشتی نیروی دریایی سپاه صورت پذیرفت، شناورهای آمریکایی این‌بار در منطقه‌ میانی خلیج‌فارس اقدام مشابهی را مرتکب شدند. این اطلاعیه می‌افزاید: ساعت ۴ بعدازظهر جمعه (۶ مرداد) ناو هواپیمابر «نیمیتز» و رزم‌ناو همراهش در حالی که تحت رصد و رهگیری ناوچه‌های موشک‌انداز «ناوتیپ ذوالفقار منطقه‌ چهارم نیروی دریایی سپاه» قرار داشتند، در محدوده‌ نفتی-گازی «رسالت» اقدام به پرواز «بالگرد» و نزدیک شدن به شناورهای سپاه کردند. در این اطلاعیه با اشاره به هوشمندی و هوشیاری رزمندگان نیروی دریایی سپاه تصریح شده است: آمریکایی‌ها با حرکتی تحریک‌آمیز و غیرحرفه‌ای با اخطار به شناورهای ناوتیپ ذوالفقار مبادرت به پرتاب منور کردند که رزمندگان اسلام بدون اعتنا به رفتار نامتعارف و غیرمعمول شناورهای آمریکایی، ماموریت خود را در منطقه دنبال کردند و ناو هواپیمابر و رزم‌ناو همراه منطقه را ترک کردند.

حسن رضایی : ما در جهان پیچیده‌ای زندگی می‌کنیم؛ جهانی که هر روز بر پیچیدگی‌های آن افزوده می‌شود! آدم‌ها اما به دلیل تغییر سبک ارتباط و دریافت اطلاعات‌شان، روز به روز سطحی‌تر می‌شوند. کنار هم قرار دادن این دو واقعیت متناقض می‌تواند معانی قابل‌تاملی داشته باشد. کتاب‌ها و منابع تحقیقی پر و پیمان، متاسفانه این روزها غریب‌ترین موجودات اطراف ما هستند. در جهانی که تغییر مدل موی لیونل مسی می‌تواند توجه نیمی از جمعیت جهان را به خود جلب کند، تقاضای کنکاش پیرامون زدوبندهای سیاسی- اقتصادی پدرخوانده‌های احتمالی فوتبال، می‌تواند موجبات خنده عمده طرفداران این ورزش مهیج باشد: «دریبل‌های مسی رو دریاب؛ زیاد سخت نگیر!» ساده‌سازی وقایع پیچیده و مهم اما همیشه می‌تواند شک‌برانگیز باشد، علی‌الخصوص اینکه استشمام بوی پول و نفت، مهم‌ترین وجه آن رویداد را شکل داده باشد.
بیژن زنگنه چندی پیش ضمن حضور در صحن علنی مجلس در پاسخ به سوال نماینده‌ای پیرامون بدعهدی تجربه شده شرکت فرانسوی و امکان تکرار آن در قرارداد جدید، خروج توتال از قرارداد در صورت اعمال تحریم‌های شورای امنیت علیه کشورمان را بدیهی دانسته و گفت: «این قراردادها باعث می‌شود ان‌شاءالله تحریم‌ها اتفاق نیفتد». سابقاً استادی داشتیم که در انتقاد از روحیه کاری ایرانیان می‌گفت: «ما ملت ان‌شاءالله، ماشاءالله هستیم». حالا جناب زنگنه اما چند پله از استاد شوخ‌طبع ما فراتر رفته، همزمان با سیل طرح‌های تحریمی نو به نو هم می‌گوید «ان‌شاءالله گربه است!» جناب زنگنه پیش از این شهریور 92 گفته بود: «با اصلاح ساختار قراردادها، امکان جذابیت بیشتر برای مشارکت خارجی‌ها در توسعه میادین نفت و گاز فراهم می‌شود».
حالا اما منطق جدیدی برای چرب‌تر کردن سبیل توتال و واگذاری خارج از مناقصه میدان آزادگان به این شرکت فرانسوی مطرح می‌شود. گشودن چنین میدان‌های جدیدی در عرصه دیپلماسی اقتصادی(!) البته اختراع جناب زنگنه و دوستان نیست. غور و تفحص در تاریخ معاصر کشور عزیزمان به ما می‌گوید سابقه تاریخی چنان تدبیری به اواسط دوره فتحعلی‌شاه بازمی‌گردد. ما البته در خلال یک بحث منطقی، قصد لن‌ترانی‌خوانی و کنایه‌زدن نداریم. بگذارید راحت‌تر حرف بزنم. مسؤولان محترم وزارت نفت می‌گویند ما نباید در پروسه استخراج گاز در میدان مشترک پارس‌جنوبی از قطر عقب بیفتیم و این تنها توتال است که می‌تواند ما را در انجام این مهم یاری کند. جناب زنگنه در صحن مجلس گفته است: «مگر با چند شرکت می‌شود قرارداد درجه یک بست؟» توتال پیش از این هم قراردادهای درجه یکی با ما در همین میدان گازی پارس‌جنوبی داشته است.
 ما  سال 79 توسعه فاز 11 پارس‌جنوبی را به همراه اطلاعات محرمانه میدان به توتال دادیم. شرکت فرانسوی اما 8 سال ما را سر کار گذاشت و عملیات را شروع نکرد تا اینکه سال 87 به بهانه ریسک بسیار زیاد سرمایه‌گذاری در ایران، یکطرفه عطای ما را به لقای ایفل بخشید و در رفت. در همان مقطع زمانی، فازهای 2 و 3 پارس‌جنوبی را نیز به توتال داده بودیم. توتال در اینجا عملیات را شروع کرد، البته به سبک خودش! سبک موسوم به توتالیتی این بود که برداشت از لایه‌های مشترک ایران و قطر ممنوع است، چرا که این شرکت، همزمان به دلیل بیش‌فعال بودن، با قطر هم در همان میدان مشترک قرارداد داشت! حالا اجازه دهید به بحث شیرین فوتبال و لزوم شکرگزاری بابت زندگی در زمان حیات مسی(!) بازگردیم. قطر چه جایگاهی در فوتبال جهان دارد که میزبان جام جهانی 2022 شده است؟ شاید بد نباشد به تلاش‌های قطر برای تصاحب میزبانی مسابقات دوومیدانی سال 2017 هم نگاهی بیندازیم.
بگذریم! نیازی به پیچیده کردن مساله نیست. بگذارید به برخی بدیهیات دیگر اشاره کنم. مطابق بیانیه وزارت دادگستری آمریکا در 29 مه‌2013 / 8 خرداد 92، توتال برای حل‌وفصل موضوع پرداخت رشوه به یک مقام ‌دولت ایران، با پرداخت بیش از 398 میلیون دلار جریمه موافقت کرده است.
طبق این بیانیه، توتال بین سال‌های 1995 تا 2004 میلادی (1373 تا 1383) از طریق واسطه‌هایش، به مقام ایرانی حدود 60 میلیون دلار رشوه پرداخت کرده تا قرارداد توسعه چند میدان نفت و گاز را به دست آورد. 16 میلیون دلار از این مبلغ در سال 1995 برای «تضمین امضای قرارداد میدان‌های نفتی سیری A و E به وسیله شرکت ملی نفت ایران» پرداخت شده است. توتال همچنین 44 میلیون دلار رشوه به همان مقام ایرانی که رئیس یک شرکت مهندسی دولتی بود، پرداخته است. توتال البته در طول این سال‌ها عوض شده و دیگر آن توتال قدیم نیست. برخی دیگر که او را از نزدیک‌تر معاینه کرده‌اند البته می‌گویند توتال هنوز هم گرگ است ولی گرگی که دندان‌هایش ریخته است!
مردم همین فرضیه ثانوی را باور کرده‌اند، لذا دولت به نیت خیرخواهی و برای در امان ماندن مردم از خطرات احتمالی، متن قرارداد با این شرکت شریف فرانسوی را حتی به نمایندگان آنها در مجلس نیز نشان نمی‌دهد. تمام این اتفاقات پیچیده، تنها بخش بسیار کوچکی از واقعیات رابطه ما و توتال است. بخش مهم‌تر، چارچوب کلی قراردادهای جدید نفتی است که می‌تواند ما را درگیر چندین قرارداد 30-20 ساله جدید کند. مساله اما به نهایت، ساده شده است: مخالفان قرارداد با توتال، مخالف سرمایه‌گذاری خارجی هستند، آن هم چه سرمایه‌گذاری پربرکتی! کرسنت را یادتان هست؟ اعداد و ارقام هزار میلیاردی را در جوک‌های تلگرامی‌تان بالا و پایین نکنید. کرسنت، بزرگ‌ترین پرونده فساد اقتصادی تاریخ معاصر و بلکه باستان است. دست‌اندرکاران انعقاد کرسنت، اکنون سرگرم چفت و بست کردن توتال بی‌دندان هستند. ساده‌سازی اما ظاهراً درباره چنین گزینه‌های چربی به تنهایی جواب نمی‌دهد.
راه‌حل موثرتر از افتادن تکنیک ساده‌سازی در عملیات روانی، سرگرم کردن افکار عمومی به موضوعات ظاهراً یا واقعاً مهم دیگر است. مردم در شرایط بحرانی یا فرضاً در دل جنگ، زودتر به تکنیک ساده‌سازی مفاهیم، پاسخ مثبت می‌دهند، چرا که در این شرایط، جز جنگ یا آن بحران کذایی، اساساً همه چیز سهل و ساده تلقی می‌شود. قراردادهای دارسی و 1312 از مهم‌ترین قراردادهای نفتی تاریخ ایران هستند که در بحبوحه غوغای کشف حجاب منعقد شده است. ما 17 سال بعد، پس از طی مرارت‌های بسیار، در فرآیندی پرهزینه و پیچ در پیچ، در لایحه ملی شدن صنعت نفت نوشتیم: «به ‌نام سعادت ملت ایران و به‌منظور کمک به تأمین صلح جهانی، امضاکنندگان ذیل پیشنهاد می‌نماییم که صنعت نفت ایران در تمام مناطق کشور بدون استثنا ملی اعلام شود یعنی تمام عملیات اکتشاف، استخراج و بهره‌برداری در دست دولت قرار گیرد». حالا اما در سایه حاشیه‌سازی و تنش‌آفرینی مباشران توتال طی چند ماه گذشته، ما داریم خیلی ساده عزای ملی شدن  نفت‌مان را تماشا می‌کنیم. تاریخ شاهد باش؛ ما گفتیم اینها ساده نیست!

گروه سیاسی: یک روز پس از تصویب طرح تحریم‌های جدید علیه ایران، روسیه و کره شمالی، کاخ سفید اعلام کرد دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا مخالفتی با این تحریم ندارد و آن را امضا خواهد کرد.
سارا هاکبی سندرز، سخنگوی کاخ سفید در بیانیه‌ای از قرائت پیش‌نویس اولیه طرح تحریم توسط دونالد ترامپ خبر داده و گفته ترامپ مذاکراتی نیز درباره عناصر مهم این طرح انجام داده است و بر همین اساس قصد دارد این طرح را امضا کند. به گزارش «وطن امروز»، طرح تحریم ایران سه‌شنبه هفته گذشته به وقت آمریکا در کنگره مورد بررسی قرار گرفت و با 419 رای موافق و تنها 3 رای مخالف به تصویب رسید. روز پنجشنبه نیز مجلس سنای آمریکا با 98 رای موافق و 2 رای مخالف به این طرح رای مثبت داد. اکنون برای تبدیل این طرح به قانون لازم‌الاجرا، نیاز به امضای دونالد ترامپ است. با توجه به تحریم روسیه در این طرح و محدودیت ترامپ برای کاستن از تحریم‌های مسکو، برخی مطلعان از بی‌میلی وی برای امضای این طرح خبر می‌دادند اما روز جمعه به فاصله یک روز از تصویب این تحریم‌ها در سنا، سخنگوی کاخ سفید از امضای این طرح توسط ترامپ خبر داد. به گزارش تسنیم به نقل از رویترز، سارا هاکبی سندرز، سخنگوی کاخ سفید جمعه اعلام کرد «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهوری آمریکا طرح تحریم‌های ایران، روسیه و کره‌شمالی را امضا خواهد کرد. هاکبی سندرز در بیانیه‌ای تصریح کرد دونالد ترامپ پیش‌نویس اولیه این طرح تحریم را خوانده و مذاکراتی نیز درباره عناصر مهم این طرح انجام داده است. در این بیانیه آمده است: رئیس‌جمهوری براساس مذاکراتی که انجام داده است، قصد دارد این طرح را امضا کند.
تحریم 6 نهاد ایرانی به خاطر سیمرغ
یک روز پس از تصویب طرح تحریم‌های ایران در مجلس نمایندگان آمریکا، ایران یک پایگاه ملی فضایی را با پرتاب ماهواره‌بر سیمرغ به شکل رسمی افتتاح کرد. پایگاه ملی فضایی امام‌خمینی(ره) که نخستین پایگاه سکوی ثابت جمهوری اسلامی ایران به شمار می‌رود، مجموعه عظیمی است که همه مراحل آماده‌سازی، پرتاب، کنترل و هدایت ماهواره‌برها را بر عهده دارد. پس از اعلام خبر پرتاب ماهواره‌بر سیمرغ که بازتاب وسیعی در رسانه‌های غربی داشت، «هیثر نوئرت» سخنگوی وزارت خارجه آمریکا به آن واکنش نشان داد و گفت اگر خبر پرتاب این ماهواره‌بر درست باشد «آن را نقض قطعنامه 2231 در نظر می‌گیریم». سخنگوی وزارت خارجه آمریکا با گره زدن پرتاب یک موشک ماهواره‌بر به روح توافق هسته‌ای گفت: «ما اعتقاد داریم با این کار، روح برجام نقض شده است». واکنش آمریکا به پرتاب ماهواره‌بر سیمرغ البته بدینجا محدود نشد و روز گذشته وزارت خزانه‌داری آمریکا در واکنش به آزمایش موشک ماهواره‌بر سیمرغ، 6 نهاد ایرانی تابع گروه صنعتی شهید همت را در فهرست تحریم قرار داد. در بیانیه وزارت خزانه‌داری آمریکا آمده است که همه اموال و دارایی‌های این 6 نهاد در قلمرو حاکمیتی آمریکا مسدود شده و افراد آمریکایی از تعامل با آنها منع شدند. اسامی شرکت‌های فعال در برنامه موشکی یادشده در این لیست تحریمی جدید به شرح زیر است:
صنایع شهید کریمی
صنایع شهید رستگار
صنایع شهید چراغی
صنایع شهید ورامینی
صنایع شهید کلهر
صنایع امیرالمؤمنین(ع)
به علاوه موسسات مالی خارجی که اقدام به تسهیل تراکنش‌های عمده مالی برای نهادهای مزبور کنند یا افرادی که مواد یا کمک برای این نهادها تامین کنند در خطر تحریم قرار گرفته و ممکن است دسترسی آنها به سیستم مالی آمریکا قطع شده یا اموال و دارایی‌هایشان در قلمرو حاکمیتی آمریکا مسدود شود.
همراهی تروئیکای اروپا با آمریکا
پس از واکنش آمریکا به پرتاب موشک ماهواره‌بر سیمرغ، آمریکا به همراه 3 کشور فرانسه، انگلیس و آلمان در بیانیه‌ای آزمایش موشک ماهواره‌بر ایران را محکوم کردند و آن را با قطعنامه شماره ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد «ناهمخوان» دانستند. در این بیانیه آمده است: «ایران با پرتاب جدید ماهواره‌بر سیمرغ در تاریخ ۲۷ جولای، یک بار دیگر فعالیتی را به نمایش گذاشته که با قطعنامه شماره ۲۲۳۱ شورای امنیت ناسازگار است. ما این اقدام را محکوم می‌کنیم». «این قطعنامه از ایران می‌خواهد هیچ فعالیت مرتبط با موشک‌های بالستیک طراحی‌شده با قابلیت حمل تسلیحات هسته‌ای، از جمله شلیک هرگونه موشک با استفاده از فناوری‌هایی مربوط به این پرتاب، صورت ندهد.»
آمریکا و 3 کشور تروئیکای اروپا ادعا کرده‌اند: «وسیله‌های ماهواره‌بر از فناوری‌هایی که بسیار با فناوری‌های توسعه موشک‌های بالستیک مرتبط هستند استفاده می‌کند».  این بیانیه یادآوری کرده که شلیک موشک ماهواره‌بر ایران پس از «شلیک موشک به داخل سوریه» در روز ۱۸ ژوئن و آزمایش یک موشک میان‌برد در روز ۴ جولای انجام شده است.  آمریکا و کشورهای اروپایی مدعی شده‌اند برنامه ایران برای توسعه موشک‌های بالستیک با قطعنامه ۲۲۳۱ مغایر است و در منطقه آثار بی‌ثبات‌کننده دارد. در پایان این بیانیه تأکید شده است: «ما از ایران می‌خواهیم اقدام به شلیک بیشتر موشک‌های بالستیک و انجام سایر فعالیت‌های مرتبط نکند». نیکی هیلی، نماینده آمریکا در سازمان ملل متحد علاوه بر این بیانیه، یک بیانیه جداگانه دیگر هم صادر کرده است.   وی نوشته است: «آمریکا دست ایران برای انجام اقداماتی که منافع ما و متحدان ما را تهدید می‌کند را باز نخواهد گذاشت.» وی اضافه کرد: «آمریکا تحمیل تبعات علیه ایران را تا زمانی که این کشور فعالیت‌های تحریک‌آمیز را متوقف کند و کاملاً به قطعنامه‌های شورای امنیت پایبند باشد، ادامه خواهد داد».
محکومیت ایران به پرداخت ۲۰۹ میلیون دلار غرامت
قانونگذاران آمریکا در تلاش برای اعمال شدیدترین تحریم‌ها علیه ایران به‌گونه‌ای هستند که ساختار و ماهیت برجام همچنان به قوت خود باقی مانده باشد. در سوی دیگر دونالد ترامپ نیز در تلاش است با مذاکره مجدد درباره برجام، محدودیت‌های ایران در فناوری هسته‌ای را دائمی کند. او به شرکای اروپایی خود این پیام را داده که اگر در این مسیر با آمریکا همراهی نکنند، واشنگتن به تنهایی برجام را کنار خواهد گذاشت. دولت ترامپ علاوه بر این طرح، فشار بر ایران با اعمال تحریم‌ها را نیز دنبال می‌کند. علاوه بر اقدامات دولت و قانونگذاران آمریکایی علیه ایران، دادگاه‌های این کشور نیز به دنبال مصادره اموال و دارایی‌های کشورمان هستند. سال گذشته دستگاه قضایی آمریکا با مصادره غیرقانونی 2 میلیارد دلار از دارایی‌های ایران، روند مصادره اموال ایران را آغاز کرد. در همین راستا، یک قاضی فدرال در ایالت واشنگتن روز جمعه ایران را به پرداخت نزدیک به 209 میلیون دلار غرامت به قربانیان یک حمله ادعایی در بیت‌المقدس محکوم کرد. به گزارش فارس به نقل از پایگاه «Law360» این دادگاه با متهم کردن حماس به انجام حمله به یک اتوبوس در بیت‌المقدس در سال 2003 مدعی شده نهادهای مرتبط با ایران از این اقدام حمایت کرده‌اند. «کریستوفر کوپر»، قاضی فدرال آمریکایی حکم داد «اورا کوهن»، همسر سابقش «شالوم» و 5 فرزند آنها به دلیل جراحت‌های ناشی از بمب‌گذاری در یک اتوبوس در بیت‌المقدس مجاز به دریافت غرامت از دولت ایران هستند. این قاضی همچنین دولت ایران را به پرداخت غرامت‌هایی از 75/15 میلیون تا 39 میلیون دلار به  4 نفر از اعضای خانواده «اورا کوهن» محکوم کرد. مجموع غرامت‌های تعیین‌شده برای قربانیان ادعایی این حمله 95/208 میلیون دلار است.
 

عراقچی: بندهای 26، 28 و 29 برجام نقض شد
 در شرایطی که حسن روحانی تحریم‌های جدید آمریکا را در تعارض با برجام دانسته و گفته اگر دشمن بخشی از عهد را زیر پا گذاشت ما هم بخشی را زیر پا می‌گذاریم، عباس عراقچی ضمن تاکید بر اینکه تحریم‌های جدید آمریکا نقض بندهای 26، 28 و 29 برجام است، گفته هنوز تا نقض فاحش برجام فاصله داریم! به گزارش مهر، عباس  عراقچی، معاون وزیر امور خارجه با اشاره به تحریم‌های جدید آمریکا، گفت: این اقدام آمریکا نقض مواد ۲۶، ۲۸ و ۲۹ برجام است. بنابراین حتما نیاز به یک اقدام متقابل از طرف ایران وجود دارد و ما خوشحال هستیم که اجماع کاملی در اعضای کمیسیون و همین طور در مجلس شورای اسلامی پیرامون این مساله وجود دارد. وی تصریح کرد: ما موارد نقض عهد آمریکا در قالب برجام را به شورایعالی نظارت بر اجرای برجام گزارش داده‌ایم، اینکه نقض عهدی صورت گرفته است در آن شکی نیست اما هنوز تا نقض فاحش برجام فاصله داریم و درباره پاسخ مقتضی ایران نسبت به این موارد هیات عالی نظارت بر برجام تصمیم‌می گیرد.

اسماعیل فضلی‌زاده: مقام معظم رهبری در دیدار سالانه با شاعران در ماه رمضان امسال بر استفاده از ژانر هجو در شعر تأکید داشتند و با اشاره به صدر اسلام که حسان بن ثابت با تشویق پیامبر به هجو یکی از سران کفار پرداخته بود، شاعران را تشویق کردند به هجو جاهلیت مدرن که مصداق بارز آن رفتارها و عملکرد آمریکا و آل‌سعود است بپردازند. پس از ایراد این سخنان توسط ایشان، بحثی در بین شاعران شکل گرفت که منظور از هجو چیست و شیوه درست استفاده از آن چگونه است. در این یادداشت سعی می‌شود به طور خلاصه در باب چیستی هجو و چگونگی استفاده از آن مطالبی بیان شود.
هجو و هجا از مصدر «هجا، یهجو، هجواً» عربی گرفته شده و در لغت به معنی برشمردن عیب‌های کسی، نکوهیدن و سرزنش کردن، مذمت و بدگویی از کسی و لعن و نفرین است.
هجو در اصطلاح ادبی به نوعی شعر غنایی اطلاق می‌شود که بر پایه نقد گزنده بنا می‌شود و گاهی به سر حد دشنام یا ریشخند مسخره‌آمیز و دردآور می‌انجامد. به بیان دیگر، هرگونه تکیه و تأکید بر زشتی‌های وجود یک چیز، خواه به ادعا و خواه به حقیقت، هجو است. در این شیوه، هدف اصلی، استهزا و مسخره کردن یک نفر است.
تفاوت «هجو» با دشنام دادن این است که در هجو، از امکانات بیانی و زبانی استفاده می‌شود. با توجه به این تعریف و تفاوتی که منتقدان ادبیات، بین هجو و فحاشی قائلند، می‌توان تمام هرزه‌درایی‌ها و ناسزاگویی‌های رکیک را که به لکه‌دار شدن حیثیت و آبروی افراد منجر می‌شود، از قلمرو هجو خارج کرد.
این نوع سخنوری در ایران، توسط بزرگ‌ترین گویندگان فارسی چون رودکی، منوچهری، فردوسی، مولانا، سعدی، عبید زاکانی و حافظ به کار برده شده است. اشعار هیچ یک از بزرگ‌ترین گویندگان عرب نیز از هجو یا استهزا و تمسخر خالی نیست.
یکی از شاعران معروف صدر اسلام، حَسّان بن ثابت بوده که از برترین شاعران عرب قبل از اسلام و اوایل اسلام محسوب می‌شود. حَسّان، شاعر چیره‌دستی در مدح و هجو بوده و بسیارى از دشمنان پیغمبر(ص) را به زبان هجو مورد انتقاد قرار داده است. نقل است ابوسفیان شعری هجو علیه پیغمبر گفته بود که حسان نیز شعر هجو بلند و کوبنده‌ای درباره ابوسفیان می‌گوید و پاسخی درخور به گزافه‌گویی‌ها و اهانت‌های وی به پیغمبر می‌دهد. در جنگ‌های مسلمانان شعر و هجو نقش اساسی ایفا می‌کرد.
با بررسی‌ها می‌توان دریافت شعر در بین اعراب و در دوران گذشته بویژه دوران پیغمبر از مهم‌ترین ابزار تبلیغاتی برای کارهای فرهنگی محسوب می‌شد. بعد از شاعرانی چون حسان، شاعران دیگری مانند فرزدق، کمیت و... هم بوده‌اند که اشعار هجو داشته‌اند و به بیان عیب‌های دشمنان اهل بیت می‌پرداختند. این نوع سخنوری در اروپا نیز به وسیله نویسندگان و اندیشمندان برجسته‌ای چون ولتر، رابله، پوپ، هراس و گهگاه به وسیله گوته و شکسپیر به کار رفته است.
البته هجو را نباید با هزل و هزلیات شعرى اشتباه گرفت، زیرا هزل در ادبیات سخنی رکیک است. معمولا در هزل مسائل جنسی نیز مطرح می‌شود اما همان‌گونه که از تعریف هجو برمى‌آید، این نوع شعر اینگونه نیست. هجو از ناسزا، اهانت و فحاشی به دور است و می‌خواهد کاستی‌ها و بدی‌های طاغوت را بیان و جامعه را هدایت کند. در هجو، خنده نقش اساسی دارد ولی هدف نیست، بلکه خنده، وسیله‌ای است برای انتقام گرفتن از کسی که مورد تهاجم نویسنده است.
هجو از صراحت در معنی یا پوشیدگی به دو نوع هجو مستقیم یا صریح و هجو غیرمستقیم تقسیم می‌شود.
هجو صریح که در آن دشنام‌های سخت و واژه‌های رکیک و زننده به کار رفته است و در واقع با هزل آمیخته است، برخلاف ظاهر گستاخانه خود از تأثیر کمتری برخوردار است. اما در نوع هجو خفی یا غیرمستقیم، شاعر به وضوح و صراحت، نارضایتی خود را از وضع موجود ابراز نمی‌کند و سخنان او با دشنام‌های صریح همراه نیست، اما از مضمون و معنی بسیار مؤثری برخوردار است. سرودن این نوع هجو به مهارت و استادی بیشتری نیاز دارد. اگرچه در آثار هجو، صراحت و حتی در بسیاری از موارد رکیک نوشتن، رایج است اما از میان آثار هجوآمیز، آنهایی که پوشیده‌تر و گزنده‌تر است، ماندگارتر است.
در ادامه به نمونه‌ای از هجو عبید اشاره می‌شود.
شیطان را پرسیدند: «کدام طایفه را دوست‌تر داری؟» گفت «دلالان!»، گفتند چرا؟ گفت: «از بهر آنکه من به سخن دروغ از ایشان خرسند بودم، ایشان سوگند دروغ را نیز بدان افزودند».
در آثار هجو، بیان انتقاد بسیار اهمیت دارد. نقض حریم در هجو مربوط به حریم شخصی و حساسیت‌ها و خط قرمزهایی است که برای شخص مورد تهاجم اهمیت دارد. اما در هجو، اندیشه نقش چندانی ندارد، مگر آنکه اثر هجوآمیز از حالت شخصی خارج شود و هدف تهاجم نویسنده، گستردگی اجتماعی و تاریخی پیدا کند.
مانند آنکه هجو یک امیر ستمگر، به گونه‌ای باشد که به موارد مشابه نیز دلالت کند. برخی از بزرگان ادب، متوجه این نکته بوده‌اند و برای هجو اشخاص مورد نظرشان، به جای اشاره به نام و مشخصات فردی آن شخص، جایگاه اجتماعی او را بیان کرده‌اند. در این شیوه، حافظ سرآمد دیگران است  و هجو‌های اجتماعی نیز دارد.
البته آثار حافظ به لحاظ اینکه از حالت شخصی بیرون آمده و گسترش اجتماعی یافته است، دیگر هجو محسوب نمی‌شود و نمونه‌ای است از طنزی که تکنیک‌های هجو در آن به کار رفته است.
با توجه به ویژگی‌های هجو که در بالا بیان شد به نظر می‌رسد توصیه رهبری به شاعران مبنی بر استفاده از هجو در شعرهایشان نسبت به مستکبران و مدعیان دروغین دموکراسی و حقوق بشر بویژه حکام آل‌سعود و آمریکا بیشتر معطوف به نقد عملکرد آنها در زمینه‌های اجتماعی باشد، نه هجو قومیت‌های آنها.
 

اشغالگران صهیونیست در مقابل خواسته‌های هزاران فلسطینی متحصن در اطراف مسجدالاقصی سر تسلیم فرود آورده و همه دروازه‌های آن را به روی نمازگزاران فلسطینی باز کردند. براین اساس، عصر جمعه به دنبال گشوده شدن این دروازه‌ها فلسطینیان از همه رده‌های سنی وارد مسجدالاقصی شدند و به راز و نیاز با معبود جهانیان پرداختند. تلویزیون المیادین گزارش داد، هزاران ساکن بیت‌المقدس به رغم تدابیر اسرائیل برای برگزاری جشن و خوشحالی به منظور برداشتن گیت‌ها در محوطه‌های مسجد‌الاقصی حضور یافتند. هزاران نمازگزار در پی گشودن دروازه‌های مسجدالاقصی و توقف تعیین سنین نمازگزاران، عصر جمعه نماز مغرب را در مسجدالاقصی اقامه کردند. اداره اوقاف اسلامی قدس اعلام کرد، دروازه‌های مسجدالاقصی به روی نمازگزاران از تمام سنین بدون هیچ قید و شرطی بازگشایی شده‌ است. این در حالی است که دشمن صهیونیستی روز جمعه مردان فلسطینی زیر 50 سال را از اقامه نماز جمعه در داخل مسجدالاقصی محروم کرد و به مردان بالای 50 سال و زنان اجازه ورود به این مکان مقدس را داد. در پی ممانعت اسرائیل از ورود مردان زیر 50 سال به مسجدالاقصی، آنان نماز جمعه را در خیابان‌های مجاور این مسجد و قدس اقامه کردند. از سوی دیگر، رادیو ارتش اسرائیل گزارش داد، رونی شیخ، رئیس پلیس این رژیم به طور غیرمنتظره ارییه عمیت، معاونش را برکنار کرد. رسانه‌های عبری‌زبان گزارش دادند این تصمیم در پی درگیری‌های اخیر فلسطینی‌ها با نظامیان صهیونیست در اطراف قدس اتخاذ شد که از 2 هفته پیش همچنان در جریان است. درگیری‌ها در قدس اشغالی پس از نماز جمعه در قدس و کرانه باختری شدت گرفت و علت آن تصمیم نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی برای اعمال محدودیت سنی بود. پلیس رژیم صهیونیستی برای اجرایی کردن این تصمیم بنیامین نتانیاهو ناچار شد 3000 تن از عناصر خود را در مناطق درگیری مستقر و ده‌ها مانع ایجاد کند و تا پیش از برگزاری نماز جمعه در مسجدالاقصی، به نیروهای خود آماده‌باش اعلام کرد. این اقدام در حالی صورت می‌گیرد که ارتش اسرائیل بیش از 25 تن از متولیان مسجدالاقصی را از این مکان مقدس تبعید کرد.
قدرت بازدارندگی اسرائیل کاهش یافته است
رئیس مرکز مطالعات امنیت قومی رژیم صهیونیستی تاکید کرد که قدرت بازدارندگی اسرائیل به دنبال برچیده شدن گیت‌های امنیتی از دروازه‌های مسجد‌الاقصی کاهش یافت. ژنرال آموس یدلین در صفحه خود در توئیتر نوشت که باید بحران مسجدالاقصی را با درایت مدیریت کرد و جلوی تشدید رویارویی نظامیان اسرائیلی با فلسطینیان را گرفت و ائتلاف اسرائیل با اردن و مصر را تقویت کرد. وی تصریح کرد که جهان عرب به 2 بلوک تقسیم شده است، یک بلوک شامل مصر و اردن و کشورهای حوزه خلیج‌فارس و بلوک دیگر شامل قطر، ترکیه، جنبش مقاومت اسلامی حماس و جنبش اسلامی در سرزمین‌های اشغالی 48 است، فعالیت‌های جنبش اسلامی در فلسطین اشغالی بنا به دستور موشه یعلون، وزیر سابق جنگ اسرائیل ممنوع اعلام شد، زیرا امنیت اسرائیل را به خطر می‌انداخت.
افزایش شمار شهدای انتفاضه
آمارها و گزارش‌ها حاکی از آن است که از آغاز رخدادها و درگیری‌ها در قدس و مسجدالاقصی در 14 جولای تا روز شنبه 15 فلسطینی در اراضی اشغالی فلسطین به شهادت رسیده و حدود 1400 نفر دیگر نیز زخمی شده‌اند. بدین گونه شمار شهدای انتفاضه قدس از اکتبر سال 2015 تاکنون به 345 نفر افزایش یافت. از این تعداد
 83 نفر کودک و نوجوان زیر 18 سال هستند. از آغاز سال جاری تاکنون نیز 66 فلسطینی به شهادت رسیده‌اند.
 

تظاهرات ضداسرائیلی در واشنگتن
صدها شهروند مسلمان، یهودی و مسیحی با برپایی تظاهراتی مقابل سفارت اسرائیل در واشنگتن تجاوزات رژیم صهیونیستی علیه مسجدالاقصی را محکوم کردند. مسلمانان پس از برپایی این تظاهرات، نماز جمعه را مقابل سفارت رژیم صهیونیستی در واشنگتن اقامه کردند. آنها با سردادن شعارهایی تجاوزات و جنایت‌های دشمن صهیونیستی علیه قدس مسجدالاقصی و ملت فلسطین را محکوم کردند. همزمان که مسلمانان مشغول برگزاری نماز جمعه مقابل سفارت رژیم صهیونیستی بودند، شماری از یهودیان ارتدوکس نیز اطراف آن ایستاده و پلاکاردهایی به دست گرفتند که روی آن نوشته شده بود: «همه سرزمین فلسطین باید به فلسطینیان بازگردانده شود». به گزارش مرکز اطلاع‌رسانی فلسطین، روی برخی پلاکاردها نوشته شده بود: «تورات حقیقی و یهودیان در قدس و اقصی نقاط جهان تجاوزات رژیم صهیونیستی در مسجدالاقصی و اشغال فلسطین را محکوم می‌کنند و مخالف صهیونیسم و دولت رژیم صهیونیستی هستند».

زهرا طباخی: پسابرجام است اما دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان در اجماعی کم‌نظیر با مجموع 517 رای موافق نمایندگان مجلسین آمریکا برابر تنها 5 رای مخالف، طرح «مادر تحریم‌ها» را علیه کشورمان به تصویب رساندند. واقعه‌ای جالب توجه که دقیقا یک هفته پس از گواهی دادن دوباره وزارت خارجه آمریکا به پایبندی ایران به قول و قرارهای برجامی، به وقوع پیوست و تحلیل‌های پس‌زمینه منجر به توافقات هسته‌ای را برای ثبت در تاریخ مجددا باطل کرد.
این اجماع کم‌نظیر در هیات حاکمه آمریکا علیه ایران، با 3 پیش‌فرض مهم توافق ژنو، لوزان و نتیجه نهایی مذاکرات که در قالب «برنامه جامع اقدام مشترک» یا «برجام» به‌دست آمد، در تضاد است. تیم مبدع و مجری دیپلماسی دولت حسن روحانی در سال 92 سه پایه تحلیلی در دفاع از برنامه خود ارائه کرد:
الف- اختلافات میان هیات حاکمه آمریکا در موضوع ایران جدی است.
ب- آمریکا و اسرائیل درباره پرونده ایران با یکدیگر متحد نیستند.
پ- دموکرات‌ها خواهان عادی‌سازی روابط و صلح با ایران هستند.
امروز هر سه فرض مذکور بنا بر واقعیات بروزیافته در 2 سالگی توافق هسته‌ای، رد شده و جمهوری اسلامی ایران در آستانه روی کار آمدن دولت دوازدهم با شک و تردید به ادامه برنامه سیاست خارجی می‌نگرد، چرا که تغییر جهت دیپلماسی به سمت «مدارا با آمریکا و غرب» مطابق فرضیات ادعایی ظریف و همکاران نه‌تنها منافع ملی ایرانیان را تامین نکرد، بلکه به رشد و گسترش دامنه تحریم‌ها و تضییع زمان و منابع کشور نیز در بحبوحه توقف قطار رشد و توسعه درون‌زا منجر شد. اکنون بسیار مهم است در مسیر تثبیت عبرت‌گیری از تجربه اعتماد به دیپلماسی ادعایی غربگرایان، به مرحله مسؤولیت‌پذیری در حوزه تحلیل کلان سیاست خارجی و امنیت ملی قدم گذاشته و با مرور فرضیات غلط، فضا را برای اصلاح جهت دیپلماسی کشور مهیا کنیم.
  دوگانه نمایشی
غربگرایان مدعی بودند توافق با آمریکا بر بستر مذاکرات دوجانبه و چندجانبه، منجر به تقویت به اصطلاح «صلح‌طلبان» عمدتا دموکرات در داخل آمریکا شده و با تضعیف جنگ‌طلبان، در هیات حاکمه این کشور اختلافات جدی ایجاد خواهد شد. آنها انتظار داشتند بر بستر این فضای اختلافی با موج‌سواری دیپلماتیک در عرصه بین‌الملل، هم تحریم‌ها لغو و هم مسائل منطقه‌ای ما حل‌وفصل شود.
محمدجواد ظریف در تبیین استراتژی مذکور، 14 مهر 92 در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی گفته بود: سیاست وزارت  امور خارجه بهره‌گیری از اختلاف در بین هیات حاکمه آمریکاست. کنگره آمریکا نظر مثبتی به دیپلماسی پارلمانی با ایران دارد اما تحقق این اتفاق نیازمند نظر مثبت رهبری است.
غربی‌ها مطابق برنامه به خطوط میانی این تحلیل عمل کردند و با بهره‌گیری از میل شدید غربگرایان در ایران به «عادی‌سازی روابط» با آمریکا، منافع خود را در مسیر دیپلماسی جدید تضمین کردند. پروژه‌ای که به سرعت از سوی رهبر حکیم انقلاب رصد شد و «نفوذ جریانی» با هدف تاثیرگذاری بر اهداف مسؤولان و نخبگان کشور نام گرفت.
«وطن امروز» از ابتدای روی کار آمدن دولت حسن روحانی و پس از پخش اولین گفت‌وگوی تلویزیونی ظریف در صداوسیما که در آن به تبیین اختلافات موجود میان احزاب و گروه‌های مختلف آمریکایی و تمرکز بر آن حتی برای مهندسی ترکیب مجلسین ایالات متحده پرداخت(!) بازی دوگانه «صلح‌طلبان و جنگ‌طلبان» را تاکتیک ویژه شورای روابط خارجی آمریکا برای اداره پرونده ایران و نوعی بازی «تروایی» حرفه‌ای ارزیابی کرد.
بر همین اساس اسناد بودجه‌ریزی هنگفت «صندوق برادران راکفلر» و بنیادهای تابعه آنها تحت عنوان «صلح‌سازی» در موضوع ایران را فاش کردیم.
جلسات و کنفرانس‌های برگزارشده پیرامون روابط آمریکا و ایران و ... با حضور مشترک دیپلمات‌ها و مقامات نظامی صهیونیست و انگلیسی و اروپایی با موضوع اهمیت اجرای یک نمایش دقیق «اختلافی»، میان گروه‌های مختلف داخل واشنگتن را شرح دادیم و صمیمانه از دیپلمات‌ها و مسؤولان دولتی خواستیم درگیر این نمایش کذب نشوند.
به خرج راکفلر!
آن دوره برخلاف امروز ظریف و دیپلمات‌های همکار همه تریبون‌های ارتباطی را اشغال کرده بودند اما هرگز در مقام پاسخگویی به تحلیل منتقدان برنیامدند. به عنوان نمونه توضیح ندادند چطور حساب «بنیاد برادران راکفلر» به عنوان نهاد تغذیه‌کننده شورای روابط خارجی آمریکا را از صهیونیست‌ها جدا کرده‌اند و چه چیز جز قول و قرارهای پنهانی بی‌اعتبار در عرصه حقوق بین‌الملل منجر به این شده که باور کنند «باراک اوباما» که با رای 70 درصدی یهودیان صهیونیست آمریکا با عنوان «آخرین ناجی یهود» رئیس‌جمهور شده، با «صهیونیسم» مخالف است! فرصت گفت‌وگوهای انتقادی به‌رغم تاکید رهبر انقلاب، از تحلیلگران داخلی سلب شد و به‌جای استدلال و منطق، سیاست برچسب‌زنی و تحقیر و تکفیر منتقدان دیپلماسی غربگرایان، در دستور کار قرار گرفت.
زمان گذشت و در نخستین سالگرد برجام، بنیادهای رند، نایاک، پلوشرز و نیوآمریکا اعلام کردند به هزینه صندوق برادران راکفلر مخارج حصول توافق هسته‌ای با ایران را پرداخت کرده‌اند؛ آنها مدعی شدند 10 سال برای تغییر افکار و گفتمان برخی دیپلمات‌های ایرانی وقت صرف کرده‌اند!
همه بنیادها و اندیشکده‌های مذکور تحت مدیریت همان تیمی از نمایندگان کنگره و اعضای شورای روابط خارجی آمریکا بودند که در طول 2 سال اخیر پسابرجام، مکرر از وضع تحریم‌های جدید علیه ایران حمایت کردند و ناگهان برخلاف پیش‌بینی غربگرایان ایرانی، بر سر همه مسائل با صهیونیست‌ها به تفاهم رسیدند!
بازی آمریکا و اسرائیل
این وقایع در حالی بروز یافت که دیپلمات‌های ایرانی اعتبار حرفه‌ای خود را برای اثبات فرضیه ایجاد اختلاف میان «آمریکا و اسرائیل» به واسطه توافق هسته‌ای، گرو گذاشته بودند و افراط‌گرایانه منتقدان برجام را «همپیمان رژیم غاصب صهیونیستی» خطاب می‌کردند! تحلیلی که صرفا بر پایه لرزان واکنش‌های گاه و بیگاه بنیامین نتانیاهو در دیدار با مقامات آمریکایی در ایام مذاکرات هسته‌ای استوار بود و به سرعت مشخص شد هدف از این جنگ زرگری چیزی جز حداکثری بستن متن توافق به نفع آمریکا و رژیم غاصب صهیونیستی نبوده است!
ظریف و همکاران و مشاوران دولت به قدری در تقویت این تئوری ناصحیح جدی بودند که بارها در توجیه تناقضات رفتاری دولت اوباما اعلام کردند فشارها بر اوباما بویژه از سوی صهیونیست‌ها قابل پیش‌بینی بوده و می‌دانسته‌اند که نتانیاهو، اوباما را تحت فشار قرار می‌دهد! آنها تاکید داشتند باراک اوباما رئیس‌جمهوری متفاوت از هیات حاکمه آمریکاست و ایران باید فرصت توافق با تیم صلح‌طلب و خیرخواه وی را با درک شرایط دشمن، قدر بداند!
جالب اینجاست که ظریف پس از این مدعا، بارها از انزوای اسرائیل در جهان به‌واسطه توافق هسته‌ای سخن می‌گوید، در حالی که بلافاصله پس از نیت‌خوانی وی در حمایت از اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا در دیدار با نتانیاهو تاکید می‌کند آمریکا با چشمان باز وارد مذاکره هسته‌ای با ایران شده و از نزدیک با تل‌آویو در این‌باره مشورت می‌کند!
اوباما هرگز در گفت‌وگو پیرامون غربگرایان در ایران، از ادبیات تهدیدآمیز جنگی چشم‌پوشی نکرد و پس از برجام نیز ضمن امضای تحریم‌های جدید علیه کشورمان با اتکا به «همه گزینه‌های روی میز» به شرکای صهیونیست خود قول داد با وجود برجام و شروط آن، جهان امنی را برای اسرائیل فراهم کرده است.
پاسخگو  باشید!
اینها نشانه‌هایی واضح و غیرقابل انکار برای مواجهه با واقعیاتی بزرگ است. تحلیل آقای ظریف، به عنوان تئوریسین برنامه سیاست خارجی دولت یازدهم و احتمالا دوازدهم در پیش‌بینی نیات و نقشه‌ها و اهداف گروه دموکرات‌های به‌اصطلاح حامی «توافق با ایران» بسیار با حقیقت فاصله داشت و هزینه این استراتژی ناصحیح امروز با وضع تحریم‌های متنوع علیه کشورمان پرداخت می‌شود!
اکنون مسؤولیت با کیست؟ مهم است که ظریف و همکارانش در دولت حسن روحانی به مردم و منتقدان روند مذکور، توضیح دهند چرا هیچ چیز پس از برجام مطابق نقشه پیش نرفت؟ آن اختلافات ایجاد‌شده میان هیات حاکمه آمریکا چطور از روز اول انعقاد برجام بی‌اعتبار شد؟! تکلیف سیاست خارجی دولت که بر مبنای «بهره‌گیری از اختلاف در بین هیات حاکمه آمریکا» استوار شده بود، چه شد؟! مهم‌تر از همه اینکه چه کسی پاسخ مردمی را می‌دهد که امروز نه انرژی هسته‌ای دارند و نه رونق و گشایش اقتصادی وعده شده در چشم‌انداز پسابرجام! ریال‌شان تومان شده و تومان‌شان نیز اعتباری برابر دلار ندارد! بانک‌های‌شان در معرض خطرند و بیکاری فرزندان‌شان را با خون دل به تماشا نشسته‌اند. چرا امروز در دفاع از تئوری‌پردازی‌های راکفلری، در معرکه حاضر نمی‌شوید آقایان؟