حسین موسویان، سخنگوی تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای حسن روحانی در دولت اصلاحات که به واسطه اتهام جاسوسی و حضور غریبش در آمریکا در افکار عمومی به عنوان یک چهره مشکوک شناخته می‌شود، مقاله‌ای برای یکی از روزنامه‌های طرفدار رابطه با آمریکا نوشته و در آن توصیه کرده است مذاکرات منطقه‌ای با اروپا آغاز شود!
به گزارش «وطن امروز»، موسویان که سال گذشته «وطن‌امروز» گزارشی درباره کمک
70 هزار دلاری کاخ سفید به او برای حمایت از برجام منتشر کرده بود، در سرمقاله روز گذشته روزنامه اعتماد از مذاکرات منطقه‌ای ایران با اروپا استقبال کرد.
موسویان در این‌باره نوشت: «اروپا خاکریز اول آمریکاست برای ایجاد اجماع جهانی علیه ایران در مورد منطقه. لذا آغاز کار ما با اروپا جهت گفت‌وگوی هدفمند درباره بحران‌های منطقه با تشکیل کارگروه‌های مشترک در مورد مقابله با تروریسم تکفیری و بحران‌های عراق، سوریه، افغانستان و یمن، از اهمیت مضاعف برخوردار است. چنین سیاستی می‌تواند فشارهای آمریکا روی اروپا را کم‌اثر کرده، همکاری‌های متقابل قدرت‌های آسیایی با ایران را تقویت کرده، از تشنجات احتمالی جدید در روابط خارجی پیشگیری کرده، ضمن اینکه روند تخریب برجام را مهار کند». نکته قابل تامل این است که این دیپلمات مشکوک نزدیک به حسن روحانی، در این مقاله اذعان کرده است مواضع اروپایی‌ها علیه سیاست‌های منطقه‌ای ایران و فشار آنها برای عقب‌نشینی ایران از منطقه، در راستای سیاست‌های ترامپ علیه ایران است. دیپلمات مشکوک در این‌باره نوشته است: «به نظر می‌رسد حداقل تا یک سال آینده، جدال برجام در واشنگتن ادامه خواهد یافت. این احتمال وجود دارد ترامپ از برجام خارج شود اما احتمال قوی‌تر این است که او حداکثر تلاش خود را به خرج خواهد داد که بدون نقض ظاهری و شکلی برجام، آن را از حیز انتفاع خارج کند تا بدون اینکه متهم به نقض برجام شود، عملا منافع اقتصادی ایران را از برجام به حداقل برساند. علاوه بر آن، شمشیر تهدید لغو برجام را بالای سر اروپایی‌ها نگه دارد تا آنها را در اقدامات بعدی آمریکا در مورد مقابله با ایران در منطقه، همراه کند».
اما نکته قابل تامل دیگر این است که این دیپلمات مشکوک که در ایام مذاکرات هسته‌ای مشخص شد برای حسن روحانی مهره بانفوذی در آمریکاست، این توصیه به پذیرش شروط اروپا را در قالب برجسته کردن خطر همسایگان و عربستان و رژیم صهیونیستی مطرح کرده است.
او همچنین ترامپ را یک معامله‌گر دانسته و گفته است می‌توان با ترامپ معامله کرد.
او که در جریان مذاکرات هسته‌ای در یک نوبت یک کمک 70 هزار دلاری از موسسه پلاشرز دریافت کرده بود، در ادامه این یادداشت تلاش کرده است نقش لابی‌های نزدیک به ایران در آمریکا را برای همراه کردن کاخ سفید با ایران پررنگ جلوه بدهد.
موسویان در همین راستا نوشت: در عین حال نباید او (ترامپ) را در دست لابی ضد ایران رها کرد، ضمن اینکه ترامپ را هم نباید کاملا سیاه دید. باید به فکر اصلاح ذهن و رفتار مشوش او بود و در کنار سایر موارد مطروحه در این نوشته، از موضع قدرت، با ایجاد مشوق‌هایی، ترامپ را نیز برای تجدیدنظر در سیاست‌های ضد ایرانی آزمایش کرد... جامعه آمریکا درباره ایران، دچار شکافی بزرگ شده به طوری که در دوران بعد از انقلاب اسلامی، بی‌سابقه است. بخش عظیمی از سیاستمداران، رسانه‌ها، مراکز علمی و آکادمیک و فکری در مقابل سیاست‌های ضد ایرانی ترامپ، قد علم کرده‌اند. تهران درباره بهره‌برداری از این پتانسیل عظیم و استثنایی غافل است... دشمنان ایران، واشنگتن را خط مقدم مقابله با ایران قرار داده‌اند. لذا تهران نباید از لابی تل‌آویو-ریاض- ابوظبی- نئوکان‌ها- منافقین بویژه در آمریکا غافل بماند». این مواضع حسین موسویان و انتشار آن به عنوان سرمقاله روزنامه حامی حسن روحانی این شائبه را ایجاد می‌کند که برخلاف سیاست‌ها و مواضع اعلامی رسمی جمهوری اسلامی ایران درباره بازی مشترک آمریکا و اروپا علیه ایران و با وجود تجربه شکست‌خورده برجام اما برخی همچنان به دنبال زمینه سازی برای دادن امتیازهای منطقه‌ای و پس از آن محدود کردن برنامه دفاع موشکی ایران هستند.
حسین موسویان که پس از افشای ماجرای کمک موسسه پلاشرز (به سفارش بن رودز و از طریق حمایت از دانشگاه پرینستون) توسط کاربران شبکه‌های مجازی به عنوان یکی از کاسبان مذاکره معرفی شده، ابتدا باید درباره وضعیت فعلی برجام و هزینه غیرقابل جبرانی که او و دوستانش در تیم مذاکره‌کننده به کشور تحمیل کردند توضیح بدهد. به عبارتی عوامل اصلی و جانبی به بار آمدن وضعیت فعلی فعلا در وضعیت مواخذه قرار دارند و تا تعیین تکلیف‌شان، نمی‌توانند و نباید یک نسخه هزینه‌ساز دیگر را علیه ایران توصیه کنند.
در این میان جالب‌تر از همه، این است که در دوره اول اعتمادسازی در دولت اصلاحات، موسویان از اعضای ارشد تیم مذاکره‌کننده حسن روحانی و سخنگوی این تیم بود. در آن زمان آنها متوجه شدند بدون آمریکا امکان اجرای توافق با اروپا وجود ندارد، حالا حسین موسویان از آنجا که خود از نمونه‌های تاریخی عبرت «آقا اجازه بودن اروپا» در ایران است، معتقد است باید به اروپا تکیه کرد!
موسویان که توسط حجت‌الاسلام اژه‌ای، سخنگوی فعلی قوه‌قضائیه و وزیر اطلاعات دولت نهم، متهم به جاسوسی شده است، چه نقشی در مناسبات خارجی دولت حسن روحانی بویژه در نحوه دیالوگ این دولت با کاخ سفید دارد؟
بر اساس گزارشات منابع آمریکایی، موسویان در جریان مذاکرات هسته‌ای چندین بار به کاخ‌سفید رفته و آنجا مشورت‌هایی به برخی مشاوران داده است.
اینها موارد مشکوکی است که درباره نقش و فعالیت‌های این دیپلمات وجود دارد. این دیپلمات پرونده‌دار که وزیر اطلاعات در دولت نهم جاسوسی او را محرز دانسته است، چه نقشی در وضعیت فعلی برجام داشته است؟ چرا نهادهای اطلاعاتی و امنیتی رفت‌وآمد‌های مشکوک او به کاخ سفید را پیگیری نمی‌کنند تا مشخص شود او در آنجا چه گفته و چه کرده است؟
حالا که مشخص شده موسویان در جریان مذاکرات هسته‌ای برای حمایت از برجام، مورد حمایت مالی کاخ‌سفید قرار گرفته، باید مشخص شود آیا او برای تقویت ایده مذاکرات منطقه‌ای با اروپا نیز در آمریکا مورد عنایت کاخ‌سفید قرار گرفته است یا خیر؟!
حالا که جاسوسی یکی از اعضای تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای فعلی محرز شده، چرا نباید نسبت به تحرکات یک متهم به جاسوسی در تیم مذاکره‌کننده قبلی حسن روحانی
حساس بود؟

گروه اقتصادی: با آغاز طرح رجیستری، برخی سودجویان در بازار به دنبال افزایش قیمت گوشی‌های موبایل هستند و در این بین وزیر ارتباطات پیشنهاد داده مردم فعلا موبایل نخرند. به گزارش «وطن‌امروز»، بررسی‌ها در بازار موبایل نشان می‌دهد با آغاز اجرای طرح رجیستری و آغاز حذف گوشی‌های قاچاق، فقط 5 درصد به قیمت گوشی‌ها افزوده شده و پیش‌بینی افزایش 20 درصدی نرخ موبایل درست نبوده است. این طرح برای مقابله با قاچاق گوشی‌های تلفن همراه اجرایی شده و قرار است از این پس تنها محموله‌هایی که از طریق مبادی رسمی (گمرکی) وارد کشور می‌شوند، سریال‌شان در مرکز داده تعبیه شده توسط حاکمیت ثبت شود تا زمانی که مشترکان سیمکارت خود را در آن قرار می‌دهند، امکان استفاده از آن گوشی‌ها وجود داشته باشد. طبیعی است که در چنین شرایطی اگر گوشی خارج از مسیر رسمی وارد کشور شده باشد، به دلیل آنکه سریال آنها در سامانه یادشده ثبت نشده، امکان استفاده از آن در شبکه اپراتورها وجود نخواهد داشت. با توجه به اینکه براساس آمار ارائه شده توسط مسؤولان اجرایی کشور، در حال حاضر حدود 95 درصد واردات گوشی از طریق مبادی غیررسمی انجام می‌شود، رجیستری به دنبال ساماندهی این بخش و به نوعی تأمین حقوق گمرکی و درآمدهای مالیاتی دولت است. مسؤولان درگیر در اجرای این طرح اعم از وزارت ارتباطات، ستاد مبارزه با قاچاق کالا و وزارت صنعت یکی دو سالی می‌شود به شکل جدی پیگیر اجرای رجیستری شده‌اند اما تاکنون به دلیل برخی بی‌برنامگی‌ها و البته بی‌میلی‌ها موفق به اجرای این طرح با رسالت مبارزه با قاچاق نشده بودند.
رجیستری تنها دنبال ایجاد شرایط و الزاماتی برای واردات محصولات جدید و اجناسی است که تاکنون در شبکه اپراتورهای ارتباطی فعال نشده است، بنابراین مشخص است جای نگرانی برای گوشی‌های فعال شده قاچاق (گوشی‌هایی که دست مردم فعال هستند) وجود ندارد اما کسانی که گوشی خریداری کرده و هنوز آن را فعال نکرده‌اند، باید به سرعت سیمکارت خود را در آن قرار داده و با فعال کردن آن، شماره سریال گوشی خود را به مرکز داده شبکه اپراتورها بشناسانند. همین موضوع عاملی شده تا اغلب فروشندگان بازار موبایل اجناس خود را از حالت آکبند خارج کرده و با قرار دادن سیمکارت در آن اقدام به رجیستری گوشی‌های خود کنند؛ نکته عجیب‌تر آنکه وقتی گوشی فعال می‌شود، مجددا آن را در جعبه خود قرار داده و گران‌تر از آکبند می‌فروشند.
راهکار وزیر: گوشی نخرید
محمدجواد آذری‌جهرمی در صفحه شخصی خود در شبکه‌های اجتماعی نوشت: همزمان با اجرای فاز نخست طرح رجیستری که صرفا به پایش تلفن‌های همراه موجود در شبکه می‌پردازد، شاهد سوءاستفاده و فضاسازی عده‌ای از فرصت‌طلبان در بازار تلفن همراه بودیم. وی تاکید کرد: طرح رجیستری تاکنون هیچ هزینه‌ای برای بازار تلفن همراه نداشته و نباید ریال اضافه‌ای بیش از ارزش واقعی گوشی به فرصت‌طلبان پرداخت شود. از سویی نظام عرضه و تقاضا نیز تغییری نکرده است.  وزیر ارتباطات گفت: هر چند در این‌باره نقش دستگاه‌های نظارتی در کنترل و نظارت بر بازار بسیار حائز اهمیت است اما بهترین پاسخ به این موضوع، عدم خرید گوشی برای تنظیم بازار عرضه و تقاضا به نفع مشتری است. وی گفت: تاکید می‌کنم اجرای طرح رجیستری نباید باعث افزایش قیمت برای مصرف‌کننده نهایی شود.  جهرمی گفت: انتظار می‌رفت رسانه‌ها با انعکاس اشکال به وجود آمده، به اینکه این موضوع حباب بی‌جاست اشاره می‌کردند. نحوه پخش گزارش‌ها، توزیع شک حباب قیمتی در جامعه را رقم خواهد زد. اگر قاچاق بد است و قاچاقچی دزد و این شرایط ضد اقتصاد مقاومتی است، باید همه با هم برابر آنها یکپارچه عمل کنیم.
اطلاع‌رسانی دقیق کجاست؟
 طرح رجیستری موبایل‌ از دیروز تنها برای مانیتورینگ موبایل‌ها شروع شد اما  برخلاف پیش‌بینی‌ها، موبایل در بازار فقط 5  درصد گران شد.  یکی از اساسی‌ترین نقدهایی که در روزهای گذشته هم بارها از آن سخن گفتیم عدم اطلاع‌رسانی دقیق درباره ابعاد طرح رجیستری است؛ مشخص نبودن دستگاه متولی و پشتیبان این طرح در کنار مدعی بودن گمرک، ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز و وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در متولی بودن این طرح باعث شده سوداگران از این بلبشو کمال استفاده را بکنند.
در حال حاضر سخنگوی طرح رجیستری حمیدرضا دهقانی‌نیا از ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز است و وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات مسؤول اجرای طرح است اما گمرک هم در نقش متولی شماره‌ای را اعلام کرده تا مردم با ارسال پیامک، قاچاق بودن یا نبودن گوشی‌های خود را تشخیص دهند. مشخص است در این شرایط فروشندگان موبایل از بی‌اطلاعی مردم سوء‌استفاده کرده و قیمت موبایل را بالا می‌برند؛ جالب اینجاست که طبق گزارشات مردمی، فروشندگان موبایل در 2 روز اخیر بر اساس مدل موبایل بین 20 تا 100 هزار تومان بابت رجیستر کردن موبایل‌ها دریافت کرده‌اند. رجیستری که هنوز شروع نشده است!
گمرک: تمام اطلاعات را به مخابرات داده‌ایم
فرود عسگری، رئیس‌کل گمرک ایران در گفت‌وگو با «وطن امروز» در پاسخ به این سوال که واکنش شما نسبت به اختلاف‌نظرها بین گمرک و مسؤولان اجرای رجیستری  چیست، گفت: ما تمام زیرساخت‌های مورد نیاز برای شروع رجیستری را در گمرک‌های ایران آماده کرده‌ایم، در حال حاضر هم تمام اطلاعات را در اختیار مخابرات قرار داده‌ایم و مشکلی نیست. وی درباره اختلافات سابقه‌دار سامانه جامع تجارت و پنجره واحد گمرکی در سال‌های اخیر و نمود تازه آن در رجیستری، گفت: نمی‌دانم چنین صحبت‌هایی از کجا درمی‌آید اما اختلافی وجود ندارد و ما آماده هستیم اطلاعاتی را که در پنجره واحد گمرک به آن می‌رسیم طبق قانون در اختیار دستگاه‌های ذی‌ربط و وزارت صنعت، معدن و تجارت قرار دهیم. بنا بر این گزارش، گمرک هفته گذشته با انتشار خبری اعلام کرده بود کاربران تلفن همراه برای تشخیص قاچاق یا قاچاق نبودن موبایل‌های خود باید به سامانه 30008887 پیامک بزنند تا بدین وسیله ضمن دریافت مدل گوشی، شرکت سازنده و کشور سازنده، در شبکه‌های مخابراتی نیز ثبت شوند اما شرکت پیمانکار اجرای رجیستری پس از این خبر موضع گرفته و ضمن غیرمعتبر دانستن سامانه پیامکی گمرک، این سازمان را بدون اطلاع از گوشی‌هایی که در اختیار مصرف‌کنندگان است خوانده و اعلام کرده است شماره اصلی استعلام‌‌‌گیری موبایل‌های قاچاق متعاقبا توسط وزارت صنعت، معدن و تجارت اعلام خواهد شد.
فعالسازی گوشی‌های در انبار مانده
فروشندگان موبایل با علم به اینکه موبایل‌های موجود آنها قاچاق است، در روزهای اخیر اقدام به فعالسازی آنها کرده‌اند؛ به دلیل اینکه طبق توافق صورت گرفته موبایل‌هایی که پیش از آبان یک تماس با آنها گرفته شده باشد مورد تایید و فعال شده تلقی می‌شوند و موبایل‌هایی که از این تاریخ به بعد خریداری شوند و اولین تماس‌ با آنها گرفته شود باید مشمول فرآیند رجیستری شوند موبایل‌فروشی‌ها در حال حاضر پلمب موبایل‌‌های قاچاق خود را باز کرده و اقدام به یک تماس با آن می‌کنند که به عنوان موبایل فعال شده در سیستم شناخته شود، غافل از اینکه اگر مشتری بعد از آبان موبایل را بخرد متوجه می‌شود پیش از این با این موبایل یک تماس صورت گرفته و مصداق موبایل دسته دوم است.

میثم مهرپور*: طی سال‌های گذشته بویژه بعد از اجرای برجام، جذب سرمایه‌گذاری خارجی و افزایش مشارکت اقتصادی قدرت‌های جهانی در اقتصاد ایران به عنوان یکی از اهداف اقتصادی دولت حسن روحانی مطرح بوده است به نحوی که روحانی و یارانش در نطق‌های مکرر خود موفقیت در جذب سرمایه‌گذاری خارجی را به عنوان نشانه‌ای از فرجام برجام مطرح می‌کردند اما با ورود به پنجمین پاییز حضور حسن روحانی در خیابان پاستور و گذشت بیش از 16 فصل از وعده‌های وی، میدان عمل تهی است و آمارهای سازمان‌های بین‌المللی تمام ادعاهای دولت یازدهم در زمینه جذب سرمایه‌گذاری خارجی و افزایش مشارکت اقتصادی سایر کشورها در ایران را نفی می‌کند به طوری که طبق آمار رسمی «آنکتاد» میزان جذب سرمایه‌گذاری خارجی در 4 سال دولت یازدهم روندی نزولی داشته و هرگز به میزان این رقم در سال‌های 91 و92 (آخرین سال حضور دولت دهم) حتی نزدیک هم نشده است.
تیم اقتصادی دولت بعد از اینکه در پروژه آمارسازی و قالب کردن جذب سرمایه‌گذاری خارجی  مصوب  به جای سرمایه‌گذاری جذب شده به مردم و رسانه‌ها شکست خورد، حالا با گذشت 2 سال از اجرای برجام و شکست مطلق در جذب FDI، این بار قرار است از قراردادهای فاینانس تحت عنوان میوه برجام رونمایی کند. موضوعی که آنقدر نخ‌نما و تهی از مبانی علمی است که حتی با انتقاد شدید برخی جریانات و کارشناسان حامی دولت نیز مواجه شد.
دولتی‌ها چنان از قراردادهای فاینانس با چین و کره تا ترکیه و کشورهای اروپایی یاد کرده و به آن می‌بالند که گویی قراردادهای فاینانس همان FDI یا چیزی شبیه آن بوده و طرف‌های خارجی قصد مشارکت اقتصادی همراه با پذیرش ریسک در اقتصاد ایران را دارند. سوال اینجاست: آیا واقعا قراردادهای فاینانس را که در هفته‌های گذشته نقل محافل و جلسات رسانه‌ای و کارشناسی کشور شده، می‌توان میوه برجام دانست؟
برای پاسخ به این سوال ابتدا باید دانست فاینانس یک خط اعتباری است که کشور دریافت‌کننده آن، با استفاده از تامین مالی کشور یا بانک خارجی تجهیزات و خدمات مورد نیاز خود را از کشور هدف وارد کرده و به جهت اینکه نقدینگی لازم را برای پرداخت منابع این واردات ندارد از قراردادی تحت عنوان فاینانس (تامین اعتبار) استفاده می‌کند. در واقع گشایش این خط اعتباری مشروط بر خرید از آن کشور و در راستای توسعه صادرات همان کشورها و نوعی واردات برای کشور پذیرنده فاینانس است. موضوعی که پشت پرده‌های آن در کنار تبعاتش برای اقتصاد ایران  از چند حیث قابل بررسی است.
1- راهی برای حل مشکل نقل‌وانتقال پول: به نظر می‌رسد ارقام مورد اشاره در هفته‌های اخیر که از آن تحت عنوان قرارداد فاینانس یاد می‌شود حتی فاینانس واقعی به معنای وجود ریسک سرمایه‌گذاری یا اعطای وام به کشور نیز نبوده و صرفا قرار است مشکلات و مسائل نقل‌وانتقال پول به کشور (ناشی از تداوم تحریم‌های غرب علیه ایران) از این طریق رفع و رجوع شود. به بیان بهتر بعد از نافرجامی برجام در حل مشکلات بانکی و تبادلات بانکی ایران با بانک‌های بزرگ دنیا، دولت دوازدهم قصد دارد با مطرح کردن قرارداد‌های فاینانس آن هم با ارقام کلان با یک تیر 2 نشان زده و هم فاینانس را به عنوان بدیلی برای سرمایه‌گذاری خارجی مطرح و هم از این طریق، درآمدهای نفتی بلوکه ایران در این کشورها را که به دلیل ادامه مشکلات بانکی همچنان امکان انتقال آن به کشور وجود ندارد نقد کند. در تشریح این موضوع باید گفت قراردادهای فاینانس ایران با این کشورها مانند این است که شخصی در بانکی 500 میلیون تومان پول داشته باشد و بانک مورد نظر به اعتبار آن 500 میلیون تومان به آن شخص 200 میلیون تومان وام داده و در موعد سررسید اقساط، با محاسبه سود و بر اساس قرارداد منعقد شده، اقساط خود را از 500 میلیون تومان موجود آن شخص نزد خودش کسر کند! از دلایل عمده صحت این فرضیه می‌توان به نقش پررنگ بخش دولتی در این قراردادها، دریافت فاینانس از کشورهای خریدار نفت ایران و عدم تناسب ظرفیت‌های کشور با ارقام و نحوه این قراردادها اشاره کرد.
2- فاینانس‌های گران: اگر چه در روزهای گذشته برخی مسؤولان دولتی از نرخ سود 5 تا 6 درصدی این فاینانس‌ها خبر داده و سودهای بالای 12 درصدی این وام‌ها را تکذیب کردند اما با توجه به هزینه‌های موجود چون نرخ سود، هزینه‌های بیمه‌ای و عدم ثبات نرخ ارز در کشور، سود بالای این وام‌ها در زمان بازپرداخت آن موضوعی قطعی است. ضمن اینکه چنین تسهیلاتی برای اقتصاد ایران بالاخص بخش غیردولتی اقتصاد که طبق قوانین کشور می‌تواند از منابع ارزی صندوق توسعه ملی، آن هم با بهره‌ای بسیار کمتر از فاینانس‌های عنوان شده استفاده کند، صرفه اقتصادی چندانی نداشته و موضوعی غیرعقلایی به حساب می‌آید. حتی به فرض استفاده از این وام‌ها نیز به دلیل عدم بازدهی ارزی، عدم توانایی در بازپرداخت این تسهیلات از سوی بخش خصوصی بسیار محتمل است.
3- واردات خدمات: طبیعتا بازپرداخت این فاینانس‌ها با بهره‌هایی همراه بوده و چه دولت و چه بخش خصوصی در آینده باید این ارقام را با سود مشخصی به فاینانس‌دهنده بازپرداخت کنند. دریافت فاینانس زمانی جنبه عقلانی و اقتصادی دارد که این منابع پس از ورود به کشور بتوانند بازده ارزی داشته باشند تا از قِبل این درآمدهای ارزی اقساط آن بازپرداخت شود، این در حالی است که شواهد امر نشان‌دهنده واردات ماشین‌آلات و خدمات فنی به کشور در ازای این فاینانس‌هاست، در حالی که واردات، آن هم واردات ماشین‌آلاتی که امکان ساخت آن در داخل کشور وجود دارد نه‌تنها ثمری برای اقتصاد ایران نخواهد داشت، بلکه به افزایش نرخ بیکاری و بدهکار شدن کشور به دلیل عدم بازدهی ارزی آن منجر می‌شود. باید توجه داشت شواهد امر نشان‌دهنده این است که هیچ برنامه‌ریزی‌ای برای جذب ده‌ها میلیارد دلار فاینانس گران در اقتصاد ایران وجود ندارد و با توجه به این موضوع که این منابع به صورت ارزی دریافت می‌شود و باید در موعد مقرر به صورت ارزی بازپرداخت شود و با توجه به احتمال  افزایش نرخ ارز در ایران، این موضوع علاوه بر بدهکار کردن دولت، موجب بزرگ‌تر شدن دولت در آینده خواهد شد.
*کارشناس ارشد اقتصاد
 

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح روز یکشنبه در دیدار دست‌اندرکاران همایش بزرگداشت مرحوم آیت‌الله حاج سیدمصطفی خمینی در آستانه چهلمین سالگرد رحلت ایشان، ضمن قدردانی از برگزاری چنین کنگره‌ای، مرحوم حاج آقا مصطفی را از ابعاد مختلف دارای شخصیتی برجسته‌ دانستند و گفتند: ایشان از لحاظ استعداد و جرأت علمی، تهذیب نفس، شجاعت و منش مبارزاتی، انسانی ممتاز بود و معرفی جایگاه علمی و افکار ایشان به جامعه و نسل امروز، کار بسیار خوب و لازمی است.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای به جایگاه تأثیرگذار مرحوم حاج سیدمصطفی خمینی در حادثه مهم دستگیری امام(ره) در سال ۴۲ اشاره کردند و افزودند: آن مرحوم در آن زمان با حضور در صحن حرم حضرت معصومه سلام‌الله علیها و گرد آمدن مبارزین در کنار ایشان، کار بزرگ و شجاعانه‌ای انجام داد و توانست حرکت مردم را هدایت کند. رهبر انقلاب اسلامی درگذشت مرموز و بهت‌آور مرحوم حاج سیدمصطفی خمینی در اول آبان سال ۵۶ را نیز، زمینه‌ساز ایجاد موج مردمی بیان کردند و گفتند: نحوه مواجهه امام(ره) با این فقدان سنگین که آن را از الطاف خفیه الهی دانستند، بخشی از شخصیت عظیم امام بزرگوار را در تحمل این مصیبت و صبر بر آن نشان داد.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با اشاره به تهذیب نفس و گرایش سلوکی مرحوم حاج سیدمصطفی خمینی و ساده‌زیستی و زهد ایشان، خاطرنشان کردند: آن مرحوم با اینکه فرزند شخصیت و مرجع بزرگی همچون امام خمینی(ره) بود اما ذره‌ای از نشانه‌های آقازادگی در وی نبود.
ایشان افزودند: مرحوم حاج سیدمصطفی خمینی بشدت علاقه‌مند و عاشق امام بود و کوچک‌ترین تعرض به شخصیت امام را بر نمی‌تابید.
پیش از سخنان رهبر انقلاب اسلامی، حجت‌الاسلام والمسلمین رشاد، رئیس شورای سیاست‌گذاری همایش بزرگداشت مرحوم آیت‌الله حاج سیدمصطفی خمینی و آقای محمدعلی انصاری دبیر همایش، گزارشی از برنامه‌های کنگره بزرگداشت مرحوم آیت‌الله حاج سیدمصطفی خمینی و اقدامات انجام‌شده را بیان کردند.

محسن شهمیرزادی: «باغبان در حال آبپاشی باغ است که کودک روی شلنگ می‌ایستد و جریان آب را قطع می‌کند. مرد بینوا چشم را در درون شلنگ می‌اندازد تا مگر در جست‌وجوی آب قطع شده باشد. کودک پا را از شلنگ برداشته و آب در چشمان باغبان فوران می‌کند...» این داستان فیلم «خیس کردن باغبان»، نخستین فیلم سینمایی  جهان در ژانر کودک است که از قضا جزو نخستین فیلم‌های سینمای داستانی جهان بوده و برادران لومیر آن را کارگردانی کرده‌اند. سینمای کودک در غرب همواره بر این نکته واقف بوده که فیلم سینمایی بیش از تمام مخاطبانش بر کودکان اثر گذاشته و حتی ژانر کودک آن نیز خانواده‌ها را با خود همراه می‌کند و به همین دلیل همواره سیری رو به رشد داشته است. علاوه بر فیلم برادران لومیر، «پسربچه» چارلی چاپلین نیز در ابتدای قرن 20 از جمله نخستین فیلم‌های برجسته در سینمای کودک محسوب می‌شود اما اگر امروز بخواهیم تعداد فیلم‌های تولید شده از سینمای کودک را نام ببریم بی‌شک به واسطه تعدد این آثار برخی از آنها از قلم خواهد افتاد ولی می‌توان نگاهی به فهرست پرفروش‌ترین فیلم‌ها و انیمیشن‌های جهان کرد که بی‌شک عمده  آنها در ژانر کودک تولید شده‌اند.  
به گزارش «وطن امروز»، سینمای کودک اگرچه قدمتی به اندازه هنر سینما در ایران و جهان دارد اما هیچ‌گاه فراز و نشیب‌های این ژانر سینمایی پایان نداشته و در هر دوره‌ای بالاخص در کشور ما فراز و فرود‌های بسیاری را تجربه کرده است. اوج سینمای کودک در ایران در دهه 60 و 70 بود که در آن دوره آثار ارزشمندی نظیر «باشو غریبه کوچک»، «بچه‌های آسمان»، «کلاه قرمزی و پسرخاله»، «شهر موش‌ها»، «بدوک»، «قصه‌های مجید» و «خواهران غریب» تولید شد اما بتدریج سینمای کودک با افول شدیدی مواجه شد تا اینکه در این روزها حضور فیلمی مانند «قهرمانان کوچک» بر پرده سینما با فروش نسبتا مناسب و در رقابت با فیلم‌های اجتماعی پرسلبریتی، بار دیگر امیدواری را برای سینمای سالم خانوادگی رقم زده است. به همین بهانه نگاهی خواهیم داشت به فراز و فرودهای جریان سینمای کودک در ایران.
طلیعه کم‌فروغ سینمای کودک در پیشاانقلاب
پیشینه  سینمای کودک در ایران چندان غنی نبوده و می‌توان ردپای این ژانر را در فیلم «کینه» پرویز خطیبی در سال 1333 یافت، البته در این فیلم یکی از نقش‌های اصلی فیلم به کودکی خردسال سپرده شده و به همین جهت بسیاری معتقدند فیلم ناموفق کینه را که تنها 4 روز روی پرده سینماها دوام آورد نمی‌توان در ژانر فیلم کودک ثبت کرد اما «بیم و امید» ساخته شده در سال 1339 را می‌توان به عنوان نخستین فیلم تاریخ سینمای کودک ایران نامید. شخصیت محوری این فیلم کودکی خردسال است که در غیاب مادری که از خانه قهر کرده، جهت تهیه داروی حیاتی برای پدر بیمارش، از خانه بیرون می‌آید و به داروخانه‌ای می‌رود که از خانه‌اش بسیار دور است. دکتر داروساز به اشتباه دارویی سمی را به دخترک می‌دهد و زمانی متوجه اشتباه خود می‌شود که دخترک از داروخانه دور شده است. دکتر برای یافتن دختر و جلوگیری از مصرف دارو تلاش می‌کند و از آن سو دخترک در راه بازگشت به خانه‌اش، مسیر خود را گم می‌کند. بالاخره در آخرین دقایق تلاش‌ها به سرانجام می‌رسد و پدر دختر از مرگ نجات می‌یابد. اگر چه سینمای کودک در ایران به قوت چندانی دست پیدا نکرده بود اما نخستین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان در تاریخ ۱۸ آبان ۱۳۴۵ به میزبانی ایران برگزار شد. در این جشنواره 111 فیلم از ۲۵ کشور به نمایش درآمد و در پایان 17 جایزه به فیلم‌هایی از کشورهای لهستان، هلند، ایتالیا، بلغارستان، اسرائیل، آلمان، شوروی، کانادا، رومانی، آمریکا و چین تعلق گرفت و نامی از ایران در میان برندگان برده نشد. از جمله مهم‌ترین فیلم‌های ژانر کودک در سال‌های پایانی سینمای قبل از انقلاب می‌توان به  «سازدهنی» ساخته امیر نادری، «شهر قصه» ساخته منوچهر انور، «یک اتفاق ساده» ساخته سهراب شهیدثالث و «مسافر» ساخته عباس کیارستمی اشاره کرد. همچنین تاسیس کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در دهه 40 نیز از روزنه‌های امیدی محسوب می‌شد که بیانگر اهمیت یافتن نقش کودک در جامعه و نسل آینده بود.
کانون و اوج سینمای کودک
بعد از انقلاب اسلامی مسائل بسیاری پیرامون سینما و رابطه‌اش با انقلاب و اسلام به وجود آمد تا آنکه حضرت امام خمینی(ره)  پس از بازگشت به کشور با بیان اینکه «ما با سینما مخالف نیستیم، با فحشا مخالفیم» خط قرمز سینمای پساانقلاب را مشخص کردند. سینمای کودک پس از انقلاب حول محور «کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان» شکل گرفت و گسترش یافت. این کانون پس از انقلاب با حمایت و تولید آثار درخشانی تا دهه 80 توانست تحولی عظیم به سینمای کودک داده و اثرگذاری شگرفی در سینمای ایران ایجاد کند. به هرترتیب با آغاز دهه 60 سینمای کودک توانست با هویت‌بخشی به خود رونق چشمگیری به این ژانر داده و تحولی بزرگ در سینمای ایران را رقم زند به گونه‌ای که سینمای کودک به عنوان عنصری جدی و البته پرمخاطب و پولساز در سینمای ایران شناخته شد. این رشد در ابتدا آنچنان مشهود نبود، با این وجود در اولین دوره جشنواره فجر بخشی مجزا به سینمای کودک اختصاص پیدا کرد که تنها یک فیلم «ابراهیم در گلستان» اثر ایرج امامی در آن نامزد شد؛ فیلمی که تنها یک روز روی پرده ماند و با فروش کمتر از هزار تومان پرونده خود را بست اما سینمای کودک در آینده نه‌چندان دور خود توانست موفقیت‌های بسیار چشمگیری را رقم بزند. در میانه دهه 60 فیلم‌هایی نظیر «شهر موش‌ها» اثر مرضیه برومند، «باشو غریبه کوچک» اثر بهرام بیضایی، «خانه دوست کجاست» اثر عباس کیارستمی، «پرنده کوچک خوشبختی» اثر پوران درخشنده  و...  خلق شدند. این فیلم‌ها و آثار مشابه آن در سومین، چهارمین و پنجمین جشنواره فیلم فجر توانستند جوایز بسیاری را نصیب خود کنند. هر چند دراین میان فیلمی مانند «دونده» امیر نادری با بی‌مهری منتقدان مواجه شد و حتی برخی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان را برای تولید این فیلم، زیر سوال می‌برند اما اقبال خانواده‌ها به این فیلم و همچنین تمجید جشنواره فیلم ونیز از اثر امیر نادری باعث شد نظر منتقدان نسبت به این اثر در گذر زمان تغییر کند. با وجود همه موفقیت‌ها بسیاری سینمای کودک را مدیون حمایت‌های دولتی می‌دانستند و معتقد بودند این سینما سوددهی ندارد تا تهیه‌کنندگان خصوصی وارد آن شوند اما «گلنار» اثر کامپوزیا پرتوی، رونق چشمگیری را به گیشه‌ها هدیه داد و حیرت تهیه‌کنندگان خصوصی را برانگیخت. این فیلم در نمایش نخست خود 16 میلیون تومان در سال 1368 فروش داشت.
تنگ‌نظری‌‌های دهه شصتی
البته در این دوران  بسیاری از این فیلم‌ها با تنگ‌نظری مدیران سینمایی دهه 60 مواجه شد و برخی از آنها بعدا مجوز پخش گرفتند و علاوه بر اقبال مخاطبان به آنها، این سوال در ذهن همگان پدید آمد که چرا این فیلم‌ها مجوز اکران نگرفتند؟ «حیاط پشتی مدرسه عدل آفاق» به کارگردانی داریوش مهرجویی نخستین فیلمی بود که کانون آن را در ژانر سینمای کودک تولید کرد  اما به فیلم تا سال ۱۳۶۷ اجازه نمایش داده نشد و پس از آن، نسخه جرح و تعدیل شده‌ای از آن با نام «مدرسه‌ای که می‌رفتیم» اکران شد. همچنین «باشو، غریبه کوچک» اثر بهرام بیضایی که سال ۱۳۶۴ ساخته شده بود بر اساس نظر مدیران سینمایی وقت علیه صلاح مملکت تشخیص داده و پخش آن به بعد از قطعنامه موکول شد. اما به دلیل شرایط نامناسبی که در آن «باشو، غریبه کوچک» روی پرده می‌رود، این فیلم به توفیقی در گیشه دست نمی‌یابد، اگرچه بارها از تلویزیون ایران به نمایش در می‌آید و بدل به یکی از فیلم‌های محبوب و ماندگار سینمای ایران می‌شود.  مجیدی نیز  با فیلم سینمایی «بدوک» تجربه جدیدی از مواجهه با مدیران وقت را پیدا کرد. «بدوک» سوژه‌ای جسورانه را مورد پرداخت قرار داده و محرومیت‌های جنوب شرق کشور را به نمایش درآورده بود. این فیلم توسط رئیس دولت وقت (هاشمی‌رفسنجانی) به اتهام سیاهنمایی دچار مشکلات فراوان شد و تقریبا از پرده‌ها پایین کشیده شد. هاشمی‌رفسنجانی در واکنش به این فیلم گفته بود: «ما این همه سد و سیلو در کشور ساختیم، این همه آبادانی، چرا راجع به اینها فیلم نساختید؟» اما در مقابل رهبر انقلاب بعد از تماشای فیلم و انتقاد از مسؤولان بابت عدم بازنمایی این محرومیت‌ها دستور پیگیری مشکلات منطقه را داده و علاوه بر تجلیلی از فیلمسازان از آنها درخواست کرده بودند تا گزارش‌‌های تفصیلی از جانب خودشان را به ایشان تقدیم کنند.
بازگشت به تقریباً هیچ!
اواخر دهه 60 و اوایل دهه 70 کانون پرورش فکری از دوران اوج فیلمسازی خود فاصله گرفته بود و با تولید چند انیمیشن و فیلم کوتاه تلاش داشت با سرعت کمتری به سمت رکود حرکت کند. اما بنیاد فارابی که اوایل دهه 60 تشکیل شده بود تلاش داشت با رونق دادن به سینمای کودک بتواند از پیوستن این ژانر به رکود کانون پرورش فکری جلوگیری کند. باید گفت دیگر نمی‌توان براحتی دوره‌ای را پویاتر و بانشاط‌‌‌‌‌‌تر از دهه 60 برای سینمای کودک متصور شد. با این وجود در دهه 70 نیز تلاش‌‌‌هایی برای حفظ رونق دهه 60 صورت گرفت. آثار درخشان و ماندگار دهه 70 اگرچه ماندگار شدند اما استثنایی بر قاعده سینما و تلویزیون ایران محسوب می‌شدند. در این دهه  شاهد معدود آثار درخشانی نظیر «قصه‌‌های مجید»، «مریم و میتیل»، «الو الو من جوجوام»، «کلاه قرمزی و پسرخاله» و «خواهران غریب» بودیم؛ آثاری که در دهه 80 انگشت‌شمار شدند و شاید پرفروش‌‌‌‌‌ترین آنها را بتوان «کلاه قرمزی و سروناز» دانست که آن هم از شهرت کلاه قرمزی و پسرخاله ارتزاق می‌کرد. در ابتدای دهه 90 نیز «شهر موش‌ها 2» را می‌توان جزو آثار پرفروش سینمای کودک دانست که آن هم به تبع کلاه قرمزی از شهرت دهه شصتی خود بهره گرفت. اما در چند سال اخیر سینمای کودک و اثر رسانه‌ها بر این قشر موجب شد تا دغدغه اهالی فرهنگ نسبت به رکود این جریان برانگیخته شود. تاسیس شبکه‌‌های کودک و نوجوان؛ پویا، نهال و امید که در طول زمان دچار تغییراتی شدند از جمله این دغدغه‌ها بود. دغدغه‌‌‌هایی که به سینما نیز کشیده شد و توانست «شاهزاده روم»و «بیست‌ویک روز بعد» را با اقبال مواجه کند. «قهرمانان کوچک» که هم‌اکنون روی پرده‌‌های سینماست نیز با استقبال مخاطبان مواجه شده و حتی تحسین وزیر ارشاد را نیز برانگیخته است. با این وجود نمی‌توان این استقبال‌ها را ذیل رونق سینمای کودک تعریف کرد، چرا که نه در جشنواره فجر و نه در نظرگاه مدیران فرهنگی دغدغه عملی حمایت از این ژانر دیده نمی‌شود. از معدود اتفاقات مبارک برای سینمای کودک در سطح کلان و سیاستگذاری راه‌اندازی جشنواره فیلم کودک است که بسیاری از کارگردان‌ها را ترغیب به حضور در این جشنواره می‌کند.
همه ما مقصریم!
اما در تبیین این مساله که چرا سینمای کودک در 2 دهه اخیر دچار افول و رکود شدیدی شده است نقطه‌نظرهای بسیاری وجود دارد. سینماگران مطرح ایران در دهه 60 بسیاری از فیلم‌‌های خود را در ژانر کودک می‌ساختند در حالی که در سال‌های پسین هیچ خبری از آنها نبود و این ژانر با فقدان کارگردان‌‌های برجسته مواجه شد. آنها به سمت ملودرام رفتند و مسائل اجتماعی و بعضا سیاسی را موضوع اصلی فیلم‌‌های خود کردند. از سوی دیگر تغییر مدیران و سیاست‌‌های مدیریتی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان  در کنار تعویض اولویت‌‌های کانون موجب شد این نهاد از فعالیت سینمایی خود بکاهد و به سمت تولید انیمیشن و ویدئوهای کوتاه قدم بردارد. پس از آن بود که سینمای کودک که وابسته به کانون محسوب می‌شد نیز رو به افول گرایید. منتقدان و بسیاری از اهالی فرهنگ و رسانه هیچگاه سینمای کودک را جدی تلقی نکرده و نگاه حرفه‌ای به آن نداشته‌اند. این دلیل موجب شد این قشر به رکود و از بین رفتن سینمای کودک واکنشی نداشته باشند به‌گونه‌ای که وجود یا عدم وجود آن  غیرقابل اهمیت باشد. در رده مدیران فرهنگی نیز اهمیت به سینمای کودک در درجه چندم قرار دارد. به‌رغم اقدام مبارک جشنواره اول فجر در اختصاص یک بخش به فیلم‌‌های کودک، این اقدام در سال‌‌های بعد تکرار نشده و علاوه بر آن در جشنواره اخیر فجر تنها فیلم کودک و نوجوان جشنواره یعنی«بیست‌و‌یک روز بعد» در بدترین زمان ممکن یعنی روز آخر اکران شد. اما همه عوامل بالا شرط لازم برای رونق سینمای کودک است. سینماگران از درک و فهم نسل جدید عاجز آمده‌‌اند و به سختی امکان گفت‌وگو با کودکان با زبان خودشان را دارند. اینکه هم‌اکنون در هالیوود، پروفروش‌ترین‌ها به سینمای کودک تعلق یافته‌‌‌‌ است، به حضور دانشمندان و اساتید دانشگاه و حلقه اندیشه‌ای پیرامون فیلم‌ها بازمی‌گردد که همه بار نویسندگی و کارگردانی را از دوش یک الی 2 نفر برداشته و به یک تیم حرفه‌ای و متخصص واگذار می‌کنند، اتفاقی که در ایران هنوز به صورت ساختاری رخ نداده و عمده مصائب مبتلابه سینما عدم درک صحیح از وضع موجود است که آن را می‌توان ناشی از بحران اندیشه‌ای در سینما دانست.

احمد طالقانی: سرانجام و پس از مدت‌ها کش و قوس گزینه دولت برای تصدی وزارت علوم مشخص شد. وزیر علوم پیشنهادی که با تاخیر زیاد و البته خسارت‌بار معرفی شد در حالی خود را آماده ارائه برنامه‌هایش به نمایندگان مردم می‌کند  که این وزارتخانه روزهای متلاطمی را تجربه می‌کند. کاهش رشد علمی کشور، رواج مدرک‌گرایی و پولی شدن دانشگاه‌ها، مبهم بودن وضعیت دانشجویان تحصیلات تکمیلی،  ورشکستگی برخی دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی به علت عدم تخصیص اعتبارات لازم، معضل کپی‌کاری در مستندات علمی بویژه پایان‌نامه‌های دانشجویی و مشخص نبودن مکانیسم ارتقای اساتید از جمله مشکلاتی است که مدیریت وزارت علوم را با دشواری‌های خاص و منحصربه‌فردی مواجه کرده است.
گزینه پیشنهادی وزارت علوم کیست؟
«منصور غلامی» متولد 1332 خورشیدی در همدان است. وی سال 1355 در رشته ترویج و آموزش کشاورزی لیسانس گرفت. با پیروزی انقلاب اسلامی به جهاد سازندگی پیوست. در سال 64 با موفقیت از پایان‌نامه  کارشناسی ارشد خود در رشته علوم باغبانی دفاع کرد و سپس ریاست دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینای همدان را بر عهده گرفت. چندی بعد معاونت اداری‌ - مالی دانشگاه بوعلی سینا را عهده‌دار شد و سپس به ریاست دانشگاه رسید. غلامی در سال 70 برای تحصیل در مقطع دکترا به دانشگاه آدلاید استرالیا رفت و سال 74 از این دانشگاه فارغ‌التحصیل شد. دکتر غلامی پس از بازگشت به ایران مجددا عهده‌دار پست معاونت اداری - مالی دانشگاه همدان شد و سپس به ریاست این دانشگاه رسید. او هم اکنون نیز ریاست دانشگاه همدان را بر عهده دارد.
توجه به منویات رهبر انقلاب
گزینه پیشنهادی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری پس از معرفی به مجلس شورای اسلامی برخی رویکردها و برنامه‌های کاری خود را تشریح کرد که عمل به منویات و دغدغه‌های مقام معظم رهبری درباره رشد علمی کشور از اهم آنها بود. دکتر منصور غلامی که استاد تمام دانشگاه است با اشاره به برخی اولویت‌های کاری خود در وزارت علوم می‌گوید: موضوعات گوناگون در مجموعه وزارت علوم قابل بررسی و پیگیری است که می‌توان به مواردی همچون توسعه روابط علمی با کشورهای جهان، معرفی ظرفیت‌های علمی جمهوری اسلامی به سایر مجامع علمی جهان، اشتراک گذاردن دستاوردهای علمی کشور با سایر کشورها، توجه به رشته‌های جدید علمی و نوآوری‌های علوم‌، توجه ویژه به علوم انسانی و مباحث مربوط به ارتقای جایگاه آن در کشور، توسعه پژوهش‌های علوم انسانی، استاندارسازی رشته‌های دانشگاهی و توجه به کارآفرینی برای فارغ‌التحصیلان و به روز کردن سرفصل‌های دروس آموزشی و... اشاره کرد. گزینه وزارت علوم در دولت دوازدهم با تاکید بر اهمیت فرمایشات مقام معظم رهبری در خصوص پیشرفت علمی کشور اظهار داشت: از جمله محورهای کاری ما در وزارت علوم توجه به رهنمودهای رهبری در بخش‌های مختلف و گنجاندن آن در اسناد بالادستی است که تلاش می‌کنیم این موارد اجرایی شود. وی درباره نقش نخبگان در دوره جدید وزارت علوم هم گفت: وزارت علوم خانه نخبگان است و همان‌گونه که حوزه‌های علمیه و دانشگاه‌ها محل پرورش نخبگان در جامعه هستند وزارت علوم نیز از ظرفیت نخبگان استفاده می‌کند.
روایت نمایندگان مجلس
به طور معمول در بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی نظر کمیسیون‌های تخصصی سرنوشت‌ساز است. اعضای کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی از ابتدای معرفی منصور غلامی جهت تصدی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری رایزنی و بررسی‌های خود را آغاز کرده‌اند. حجت‌الاسلام علیرضا سلیمی، عضو کمیسیون آموزش مجلس در همین رابطه به گزارشگر «وطن امروز» می‌گوید: مشغول بررسی و تحقیق درباره گزینه پیشنهادی وزارت علوم است و هرگونه ارزیابی درباره وی را به آینده موکول کرد. این نماینده اصولگرای مجلس با رد جوسازی‌های برخی درباره گزینه وزارت علوم خاطرنشان کرد که ارزیابی‌های شتابزده و احساسی مانع بررسی‌های دقیق مجلس نخواهد شد و کمیسیون آموزش بدون توجه به مطامع گروه‌های سیاسی به وظیفه خود عمل می‌کند. نماینده مردم محلات به «وطن‌امروز» افزود: در سال‌های گذشته وزارت علوم دستخوش سیاست‌زدگی شده و به همین دلیل بازدهی وزارتخانه کاهش یافته است. وی افزود: هم‌اکنون حمایت جدی از نخبگان و تولیدات علمی به چشم نمی‌خورد و دستاوردهای علمی نخبگان  بیشتر از تلاش‌های خودشان نشأت می‌گیرد تا حمایت دستگاه‌های مسؤول و همین موضوع از دلایل اصلی مهاجرت نخبگان است. وی برخوردهای متفاوت و تبعیض‌آمیز با دانشگاه‌های کشور را حاصل  نگاه سیاسی به آموزش عالی دانست و گفت: نیازمند وزیر علومی هستیم که  با بهره‌گیری از اختیارات قانونی همکارانش را انتخاب کند و وامدار جریان‌های سیاسی خاص نباشد تا مجبور شود در چینش رؤسای دانشگاه‌ها و معاون خود به تصمیمات حزبی خارج از دانشگاه گردن نهد. سلیمی کاهش رشد علمی کشور، معضل کپی‌برداری در مقالات علمی و پایان‌نامه‌ها، مشخص نبودن نظام ارتقای استادان، نحوه تعامل با دانشگاه آزاد و شرکت‌های دانش‌بنیان و بیکاری فارغ‌التحصیلان دانشگاهی بویژه دوره‌های تحصیلات تکمیلی را از مهم‌ترین چالش‌های پیش روی وزیر علوم ارزیابی کرد.
ضرورت ارتباط دانشگاه با صنعت برای خلق ثروت
در همین باره، فرهاد فلاحتی دیگر عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس نیز به «وطن امروز» می‌افزاید: با توجه به اینکه مبنای توسعه و پیشرفت کشور، رشد علمی است نقش وزارت علوم تعیین‌کننده است و بر این اساس همه دلسوزان کشور بر تقویت و رسیدن این وزارتخانه به جایگاه اصلی خود همداستان هستند. وی افزود: مهم‌ترین چالش کنونی، حاکمیت نگاه‌های سیاسی در دانشگاه‌هاست که همین عامل کندی رشد علمی کشور را در پی داشته است، بنابراین یکی از کلیدی‌ترین اقدامات وزیر جدید می‌تواند جلوگیری از یارگیری احزاب و جناح‌ها در دانشگاه‌ها باشد زیرا رقابت سیاسی، جناح‌بازی و  بگومگوهای باندی با وظیفه ذاتی آموزش عالی که همانا اشاعه و تولید علم است منافات دارد.  نماینده مردم قائن و زیرکوه در مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: تا زمانی که وابستگی‌های سیاسی و جناحی زمینه‌ساز ارتقا و کسب مدارج و مسؤولیت‌ها باشد دانشگاه‌های ما روی خوش نخواهند دید از این رو  وزیر علوم باید بتواند نظام شایسته‌سالاری را در دانشگاه‌ها حاکم کند و افراد براساس شایستگی‌ها و تلاش‌های علمی خود به کسب مدارج و موقعیت‌ها نائل شوند. این عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی با اشاره به ضرورت ارتباط تنگاتنگ دانشگاه با بخش صنعت افزود: مراکز دانشگاهی باید ضمن اشاعه مهارت‌آموزی با بخش صنعت ارتباط برقرار کنند تا زمینه خلق ثروت و کاستن از معضلاتی مثل بیکاری فراهم  شود.
فلاحتی در پایان کسب جایگاه برتر علمی در منطقه و جهان را که از اهداف سند چشم‌انداز توسعه کشور است منوط به کیفیت‌بخشی به آموزش عالی، گسترش رشته‌های کاربردی، حمایت از دانشجویان تحصیلات تکمیلی و پشتیبانی از شرکت‌های دانش‌بنیان، همکاری و تعامل با دانشگاه آزاد و نظارت بر تولیدات علمی، تعامل با مرکز علمی و دانشگاهی دنیا و... دانست و حضور یک شخصیت علمی، جامع و متعهد در راس وزارت علوم را زمینه‌ساز دستیابی به اهداف مورد نظر ارزیابی کرد. 

روز گذشته وزیر صنعت، معدن و تجارت با حضور در جلسه هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی ایران پس از شنیدن صحبت‌ها و درددل‌های تعداد زیادی از اعضای این اتاق گفت: با توجه به سوابقی که دارم من خودم را جزو اتاق می‌دانم و خیلی متأسفم بسیاری از حرف‌هایی که شما امروز گفتید درست بود زیرا شما در صحنه عمل هستید، تجارت می‌کنید، تولید می‌کنید و طبیعتاً بیش از همه با مشکلات آشنا هستید. به گزارش فارس، محمد شریعتمداری افزود: من قول می‌دهم با عقل سلیم و بدون حب و بغض مطالب شما را بشنویم حتی اگر در مواردی هم که اعتراض وارد نباشد، باز هم صحبت‌های شما را می‌شنوم. وی ادامه داد: حضور من در اینجا یعنی دولت به سوی این مرجع مهم (اتاق بازرگانی ایران) دست دراز کرده و با روی گشاده آماده شنیدن مطالب و مشکلات شما هستیم. شریعتمداری یادآور شد: حدود 34 پله وضعیت کسب و کار را به بهبود بخشیده‌ایم اما هنوز وضعیت خیلی بد است.  وی با اشاره به مدیریت واردات اظهار داشت: برای مدیریت واردات، اتاق وارد عمل شود، کمیسیون تشکیل دهد و ما هم قول می‌دهیم به جمع‌بندی نظرات اتاق عمل کنیم. وی به ابلاغیه رئیس‌جمهور اشاره‌ کرد و گفت: رئیس‌جمهور اعلام کردند طی 2 سال آینده واگذاری خصولتی‌ها به بخش خصوصی باید آغاز شود و البته باید بخش خصوصی واقعی پای کار بیاید. وی تصریح کرد: باید استراتژی توسعه صنعتی قبل از پایان سال 97 تهیه شود.  شریعتمداری با بیان اینکه آیا فقط سایپا و ایران‌خودرو باید باشند و اتاق بازرگانی توانایی راه‌اندازی یک خودروسازی دیگر را ندارد؟ گفت: انتظار داریم بخش خصوصی یک خودروسازی راه بیندازد. وی همچنین به موضوع صدور کارت‌های بازرگانی اشاره‌ کرد و گفت: اتاق بازرگانی نباید کارت بازرگانی برای هر فردی صادر کند، بلکه دارنده کارت بازرگانی باید اهلیت داشته باشد و وقتی این کارت از سوی اتاق بازرگانی برای هر فردی حتی یک کشاورز که مورد احترام هم هست صادر می‌شود، من چه باید بکنم؟  در ادامه این نشست رئیس کمیسیون صنایع اتاق بازرگانی ایران خطاب به وزیر صنعت گفت: درباره خروج از رکود در کشور صحبت می‌شود اما بازار عملا شاهد خروج از رکود نیست. ابوالفضل روغنی افزود: میان 3 ضلع مثلث تامین اجتماعی، مالیات و بانک، صنعت کشور وضعیت مناسبی ندارد که باید برای رفع این مشکلات اقدامی صورت گیرد. وی با اشاره به اینکه امسال رقم 30 هزار میلیارد تومان برای تولید پیش‌بینی شده است که با توجه به شرایط زمانی نمی‌توان از آن به درستی استفاده کرد هر چند به بنگاه‌های بزرگ اقتصادی اختصاص یافته است. همچنین رئیس کمیسیون صادرات اتاق بازرگانی ایران گفت: این وزارتخانه مبلغ 360 میلیارد تومان به صادرکنندگان بدهکار است. عدنان موسی‌پور با بیان اینکه ظرفیت صادرات خدمات فنی و مهندسی کشور 34 میلیارد دلار است، گفت: چند سال پیش به صادرکنندگان این بخش گفته شد در مناقصه‌های بین‌المللی شرکت کنند و 4 تا 5 درصد تخفیف دهند تا مناقصه‌ها را ببرند اما دولت به تعهداتش عمل نکرد.

پاتریک پویانه، مدیرعامل توتال هفته گذشته درباره احتمال بازگشت تحریم‌ها در کنگره آمریکا طی 2 ماه آینده گفت توتال درباره قرارداد پارس جنوبی با ایران هنوز سرمایه‌گذاری نکرده است و تا آخر سال میلادی جاری در این‌باره تصمیم خواهد گرفت. پویانه تصریح کرد در صورت تصمیم آمریکا مبنی بر خروج شرکت‌های سرمایه‌گذاری، حتی اگر ایران و فرانسه نیز به این توافق وفادار بمانند، توتال از ایران خارج خواهد شد. اظهارات غیرمسؤولانه مدیرعامل توتال با اظهارات شگفت‌انگیز بیژن زنگنه همراه شد و گویا وزیر جنجالی نفت در اظهاراتی عجیب گفته است مواضع مدیرعامل توتال مواضع خوبی است. در حالی که مدیرعامل توتال گفته است در ارتباط با قرارداد اخیر هنوز در ایران سرمایه‌گذاری نکرده اما بیژن زنگنه مدعی شده توتال کار را در ایران آغاز کرده است! سیدحسین نقوی‌حسینی، سخنگوی فراکسیون نمایندگان ولایی دیروز درباره جلسه این فراکسیون با زنگنه گزارش داد. به گزارش ایسنا، نقوی‌حسینی درباره صحبت‌های وزیر نفت مطالبی به شرح زیر عنوان کرد: بیژن زنگنه در جلسه صبح امروز فراکسیون نمایندگان ولایی با بیان اینکه قراردادهای نفتی تابعی از تحولات سیاسی است، گفت: بستر اقتصادی باید برای طرفین مفید و سودمند باشد. ما با همه کشورهای دارای قابلیت نفتی اعم از اینکه تکنولوژیکی بوده یا بازار داشته باشند مذاکره می‌کنیم و برای‌مان اروپایی‌ها، چین، روسیه و سایر کشورها فرق نمی‌کند چون هدف ما میدان‌های مشترک است. وزیر نفت با تاکید بر لزوم عقد قراردادهای مختلف برای توسعه میدان‌های مشترک درباره قرارداد توتال گفت: توتال نگفته اگر آمریکایی‌ها اقدامی کنند، ادامه کار نمی‌دهیم بلکه گفته اگر نظام بین‌الملل تصمیمی گرفت،‌ از آن تبعیت می‌کنیم که این موضع خوبی است. لذا توتال اجرای قراردادهای خود را شروع کرده و قراردادهای دیگر نیز در دستور کار است.
بیژن راست می‌گوید یا پاتریک؟
اظهارات زنگنه در حالی است که پاتریک پویانه، مدیرعامل توتال هفته گذشته مواضع متفاوتی را مطرح کرد. بر اساس گزارش رویترز، مدیرعامل شرکت توتال فرانسه اعلام کرده است این شرکت در حال بررسی عواقب تصمیمات ترامپ است و در صورتی که راهی قانونی برای ماندن در ایران پیش روی این شرکت نباشد، به طور قطع از ایران خارج خواهد شد. به گزارش پایگاه اقتصاد مقاومتی، مدیرعامل توتال همچنین گفت حتی در صورتی که ایران به برجام پایبند بماند و اتحادیه اروپایی، چین و روسیه نیز تصمیم بگیرند برجام بدون حضور آمریکا به کار خود ادامه دهد، باز هم آمریکا تحریم‌‌های یکجانبه‌ای علیه ایران وضع خواهد کرد که در این صورت توتال از ایران خارج خواهد شد. پاتریک پویانه همچنین گفته است: «اگر قانونی وضع شود که این شرکت را از ادامه فعالیت در ایران منع کند، از ایران خارج خواهیم شد». مدیرعامل توتال تصریح کرده است این شرکت در حال بررسی گزینه‌های موجود است و همه چیز به تصمیم کنگره آمریکا درباره تحریم مجدد ایران و نوع تحریم‌‌های احتمالی که از سوی آمریکا علیه ایران وضع خواهد شد، بستگی دارد. پویانه همچنین گفته است: «ما قراردادی در ایران امضا کرده‌ایم. اگر بتوانیم پیش برویم، پیش خواهیم رفت و اگر نتوانیم، توقف خواهیم کرد. راه و رسم کسب‌وکار همین است». مدیرعامل توتال همچنین گفته است: «خروج از قرارداد با ایران در شرایط فعلی ریسک مالی اندکی برای توتال خواهد داشت چراکه تا به حال سرمایه‌گذاری صورت نگرفته و در پایان سال جاری میلادی (2 ماه آینده) این تصمیم‌‌‌گیری انجام خواهد گرفت».
 

حسین قدیانی: «این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است» از جملات حقیقتا ماندگار امام خمینی است که 400 سال هم بگذرد و ما هم نباشیم، باز هستند خوش‌حافظه‌های غیور انقلابی که تکرارش کنند! لیکن من این را برای همان نسل‌های آینده می‌نویسم تا بدانند و از یاد نبرند که «این انقلاب اسلامی بود که محرم و صفر را رونق مضاعف بخشید!» القصه! جز سالیان آخر رژیم عاری از مهر که واقعا حساب کار از دست سران نابخرد و تا خرخره وابسته‌اش در رفته بود، مگر به همین راحتی‌ها می‌شد برای امام عاشورا اقامه عزا کرد؟! میرپنج بی‌سواد اولی که اساسا با همه شعائر دینی مخالف بود! آن نابکار حتی چادر را بر سر زن ایرانی، قدغن کرد؛ وای به حال چادر عزاداری محرم و صفر! خداوند منان امید است کم‌کاری ما اصحاب قلم را ببخشاید اما واقعیت آن است که جملگی ما در شرح دین‌ستیزی و حتی میهن‌ستیزی خاندان مفلوک میرپنج، کم گذاشته‌ایم! آنی درنگ کنید که چرا مردم مظلوم بحرین، سالیانی است نمی‌توانند بدون مزاحمت و دردسر از ناحیه بشکه‌های آل‌خلیفه، یک محرم و صفر در سایه امن و آسایش عزاداری کنند؟! الا اینکه شاهک زپرتی، بی‌آنکه حتی جنگی باشد، باعث جدایی آن نگین ممتاز از خاک مقدس ایران عزیز شد؟! پس لعنت خدا بر او و بر پدرش که هر دو با کودتا و دوز و کلک اجانب، سر کار آمدند! و از شاه بودن فقط تاج گذاشتن آن را آموخته بودند! و از فرط بی‌غیرتی، عین خیال‌شان نبود که درّ گرانقدر جزایر خلیج‌فارس دارد به تاراج می‌رود! بنابراین سخن درباره زمانی است که زمامداران آن، نه حب وطن داشتند و نه صدالبته ایمان!
و اگر چه قپی تمدن می‌آمدند لیکن تمدن را فی‌المثل برای زن ایرانی، خلاصه می‌کردند در بی‌بند و باری او! زن ایرانی یا باید در خانه حبس می‌شد یا اگر می‌خواست مثلا به مدارج علمی برسد، طبق دستورات همایونی اول، باید کشف حجاب کند و الا در همان کوی و برزن، چادر از سرش می‌کشیدند و بلکه کتکش می‌زدند! پیش‌لرزه آن  در «مسجد گوهرشاد» رخ داد که فقط یک نمونه از مظاهر ستم دودمان ستم‌شاهی است! جز اینها، رژیم بی‌خرد بی‌رحم بی‌هویت میرپنج‌ها، شدیدا سرکوب می‌کرد عزاداری در محرم و صفر را! الان را نگاه نکنید که خود حکومت، رسما و علنا و با افتخار، پروبال به «عزای حسینی» ملت می‌دهد! روزگاری بود که برای بلند کردن یک پرچم اباعبدالله باید سیلی‌ها خورده می‌شد! کشور شیعه و مردم شیعه، برای بلند کردن نام آتاتورک، آزاد بودند اما از فارس و لر و عرب و کرد و بلوچ و ترکمن بگیر تا ایرانی ترک، تن‌شان باید می‌لرزید اگر می‌خواستند در مسجدی برای ارباب بی‌کفن خود، ساعتی مرثیه‌خوانی کنند! چرا؟! چون رژیم به عاشورا حساس بود! چرا؟! چون عاشورا، درس مبارزه بود! چرا؟! چون حسین بن علی علیه‌السلام، قیام علیه ظلم و ستم کرد و زیر بار سازش با مظاهر باطل نرفت! خوب است بخوانیم خاطرات مردان انقلاب را! جرم مشترک اغلب ایشان، سخن گفتن از کربلا بود! اشاره اگر به «غربت مسلم» می‌کردند، به شاه برمی‌خورد! و اگر به «آزادگی حر» هکذا! و اگر به «نپذیرفتن امان‌نامه شمر ملعون توسط مظهر وفاداری به حسین» هکذا! و اگر به «هل من معین امام عاشورا» هکذا! و اگر به «دین ندارید لااقل آزاده باشید» هکذا! و اگر به «نرسیدن عمرسعد به ملک ری» هکذا! و اگر به «احلی من العسل قاسم بن الحسن» هکذا! و اگر به «خطابه‌های دشمن‌شکن عقیله بنی‌هاشم» هکذا! و اگر به «ظلم و ستم یزید» هکذا! و اگر به «خون بر شمشیر، پیروز است» هکذا! و اگر به «هیهات مناالذله» هکذا! کافی بود تو یک کلمه فرزند بوزینه‌باز معاویه را لعن کنی؛ تا کاخ‌نشین گوربه‌گوری احساس کند او را لعنت کرده‌ای! کافی بود تو یک کلمه در مدح دلاوری‌های «علی‌اکبر» سخن بگویی؛ تا کاخ‌نشین گوربه‌گوری احساس کند داری دلاوران را علیه او بسیج می‌کنی! کافی بود تو یک کلمه درباره ساده‌لوحی بعضی رجال صدر اسلام، حرف بزنی؛ تا کاخ‌نشین گوربه‌گوری احساس کند منظورت از «ساده‌لوح» شخص خودش است! کافی بود تو یک کلمه بگویی که از گندم ری نخوردن عمرسعد، یک قاعده تاریخی است؛ تا کاخ‌نشین گوربه‌گوری احساس کند داری به او «عمرسعد» می‌گویی! کافی بود یک کلمه در جزوه‌ای بنویسی که رقصیدن به ساز یزید، مسبب روی خوش نشان دادن دشمن به تو نمی‌شود؛ تا کاخ‌نشین گوربه‌گوری احساس کند داری به او کنایه می‌زنی! کافی بود تو یک کلمه شعار سرشار از شعور دهی که راه رسیدن به دنیای بهتر، ذلت در برابر خصم نیست و هرگز اینگونه نیست که اگر تو از آرمانت کوتاه بیایی، اجنبی در باغ سبز نشانت دهد؛ تا کاخ‌نشین گوربه‌گوری احساس کند آهان! این دیگر حتما حتما حتما می‌خواست خود خود خود مرا بزند! من البته نیمه‌شبی است که نشسته‌ام پای این نوشته و اصلا هم خوابم نمی‌آید و این متن را قادرم همین اندازه که تا الان نوشته‌ام ادامه دهم و گریزی هم به مسائل روز بزنم و سری هم به کاخ‌نشین‌ها و گوربه‌گوری‌های امروز بزنم و اینکه چرا «کاخ‌نشین‌های گوربه‌گوری» در هر عصری که باشند و در هر لباسی که باشند، این همه احساسات‌شان یکی است و تو هنوز ساده‌لوحان صدر اسلام را «ساده‌لوح» نخوانده، حضرات به خود می‌گیرند که «هان! با ما بود» اما چه کنم که مخاطب باهوش، کار آدمی را سبک می‌کند! فقط یک نکته و خلاص! هم من بی‌گناهم و هم
مخاطب باهوشم! چرا؟! چون این محرم و صفر است که هنوز هم بر صورت «عمرسعد» سیلی می‌زند! آری! مقصر بناگوش سرخ ساده‌لوحان، همین «محرم و صفر» است!

 آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در جریان بازی اخیر ترامپ علیه ایران، اگرچه بارها بر همکاری و تایید اجرای تعهدات ایران تاکید کرد اما درباره مورد ادعایی دولت آمریکا، نه‌تنها سکوت نکرد بلکه همواره مواضعی در تقویت ادعای کاخ سفید مبنی بر ضرورت بازرسی از مراکز نظامی ایران اتخاذ کرد.  
به گزارش «وطن‌امروز»، یوکیا آمانو پس از دیدار با نیکی هیلی، سفیر آمریکا در سازمان ملل، در 2 نوبت بازرسی از مراکز نظامی ایران را از مجوزهایی دانست که توافق هسته‌ای ایران و 1+5 به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی داده است. استناد او به یکی از بندهای مربوط به یکی از ضمائم برجام موسوم به بند «T» است. او حتی اخیرا خواستار آن شد تا روسیه و آمریکا نظر نهایی خود را درباره ماهیت حقوقی این بند ارائه دهند. روز گذشته سرگئی ریابکوف‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، معاون وزیر خارجه روسیه گفت اساسا این موضوع یعنی بند T در حوزه اختیارات آژانس نیست. اظهارنظر ریابکوف به معنای آن است که روس‌ها آژانس را درباره این مورد از متن برجام، مسؤول نمی‌دانند و طبیعتا گزارش یا نظر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی درباره آن نیز فاقد وجاهت قانونی خواهد بود. دیروز معاون وزیر خارجه روسیه با دستاویز قرار دادن بند «T» متن برجام به منظور بازرسی از مراکز نظامی ایران مخالفت کرد. سرگئی ریابکوف پس از نشستی که به منظور بررسی تحولات پیرامون برجام در مسکو برگزار شده بود، تأکید کرد، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مجاز به انجام بازرسی از مراکز نظامی ایران نیست و نباید غرب از بند «T» متن برجام برای انجام چنین بازرسی‌هایی سوءاستفاده کند. به گزارش فارس، ریابکوف در گفت‌وگو با خبرگزاری «تاس» تأکید کرد: «من مایلم به صورت کاملا شفاف و مستقیم اعلام کنم که رسیدن به برخی موضوعات جعلی با مضمون فعالیت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی روی بند «T» برجام که مربوط به تأسیسات نظامی ایران می‌شود، اصلا برای ما موضوعیت ندارد، هر چند جزو موضوعات مورد بحث در حال حاضر است». وی افزود: «مسکو به طور خاص تأکید دارد آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مجاز به انجام چنین بازرسی‌هایی نیست و نمی‌تواند چنین مسؤولیتی را عهده‌دار شود چرا که بند T به مسائل خارج از محدوده صلاحیت آژانس می‌پردازد». دیپلمات ارشد روسیه ادامه داد: «با این وجود، درباره برنامه موشکی ایران، برخی همتایان ما ترجیح می‌دهند مسائل خلاف واقعیت را عنوان کنند. ما نمی‌توانیم آنها را وادار به درک این منطق روشن و حقایق مشخص کنیم». ریابکوف همچنین گفت: «از آنجایی که آنها اصرار بر این قضیه دارند، ما نیز می‌گوییم اگر شما نمی‌توانید بدون بحث در این رابطه جلو بروید، بهتر است آن را در جلسات آینده نشست کمیسیون مشترک مطرح کنید و اگر دیگر طرف‌های برجام مایل به بحث در این رابطه هستند، مسکو نیز آمادگی دارد تا موضع خود را به بحث بگذارد».
آمانو دقت نکرد!
مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پس از دیدار چندی پیش با نیکی هیلی، سفیر آمریکا در سازمان ملل، درباره خواسته آمریکایی‌ها مبنی بر بازرسی از مراکز نظامی ایران به گونه‌ای اظهارنظر کرد که گویا این خواسته آمریکایی‌ها یکی از مفاد توافق میان ایران و 1+5 و از اختیارات و مسؤولیت‌‌های آژانس است.
استناد کاخ سفید و آمانو به بند T مندرج در ضمیمه اول برجام است. این بند که می‌تواند یک مکمل برای بخش Q باشد، با عنوان اصلی «فعالیت‌هایی که می‌تواند در طراحی و توسعه یک وسیله انفجاری هسته‌ای نقش داشته باشد» قید شده است. ذیل این عنوان، مواردی که شامل فعالیت‌‌های ممنوع می‌شوند عبارتند از:
- طراحی، توسعه، ساخت، دستیابی یا استفاده از مدل‌های کامپیوتری برای شبیه‌سازی وسایل انفجاری هسته‌ای
- طراحی، توسعه، ساخت، دستیابی یا استفاده از چاشنی‌های انفجاری چند نقطه که برای توسعه یک وسیله انفجاری هسته‌ای مناسب هستند، مگر اینکه مقاصد غیرهسته‌ای بودن آن توسط کمیسیون مشترک تأیید شده و موضوع پایش باشد.
- طراحی، توسعه، ساخت، دستیابی یا استفاده از سیستم‌های تشخیص انفجار (دوربین‌های Streak، دوربین‌های سرعت بالا یا دوربین‌های Flash X-Ray) مناسب برای توسعه تجهیزات انفجار هسته‌ای، مگر اینکه مقاصد غیرهسته‌ای بودن آن توسط کمیسیون مشترک تأیید شده و موضوع پایش باشد.
- طراحی، توسعه، ساخت، دستیابی یا استفاده از چشمه‌های نوترونی هدایت‌کننده انفجارات یا مواد خاص برای چشمه‌های نوترونی هدایت‌کننده انفجارات. درباره این ممنوعیت‌ها هیچ اشاره‌ای به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نشده است. یعنی طرفین درباره اینکه آژانس مسؤول این راستی‌‌‌‌‌‌‌آزمایی باشد، توافقی نکرده‌اند.
اما نکته مهم‌تر این است که روسیه با اشاره به اینکه در متن بخش T نام کمیسیون مشترک برجام قید شده، معتقد است مرجع رسیدگی‌کننده به این موارد و تکالیف ایران، کمیسیون مشترک برجام است، نه آژانس.  4 مهرماه امسال آمانو از آمریکا و روسیه خواست تفسیر واحدی از این بند برجام ارائه دهند. یوکیا آمانو در گفت‌وگو با رویترز ابزارهای آژانس برای راستی‌‌‌‌‌‌‌آزمایی بند T را محدود توصیف کرد و گفت: ایران در دیگر بندها متعهد به شفاف‌‌سازی و ایجاد زمینه برای نظارت و دسترسی آژانس شده است، اما در این بند چنین چیزی نمی‌بینم. وی همچنین با ابراز امیدواری درباره مذاکره طرف‌‌های توافق هسته‌ای در کمیسیون مشترک پیرامون این موضوع، گفت: حتی شفاف‌‌سازی درباره اصطلاحی مثل «فناوری» نیز گامی رو به جلو است.