|
درباره دفاع مقدس، جنگ تحمیلی و نابرابر یک دنیا علیه ایران
دشمن مردم
گروه یادآور: طولانیترین جنگ قرن گذشته پس از جنگ ویتنام، جنگ تحمیلی عراق علیه ایران بود. این جنگ که 8 سال به طول انجامید تنها نبرد در تاریخ 200 ساله اخیر ایران بود که در نتیجه آن وجبی از خاک این مرز پرگهر از دست نرفت. ایران در تاریخ معاصر در پی هر جنگی، زمینی از دست داده و متحمل خسارتهای فراوان شده است تا آنجا که از زمان روی کار آمدن قاجار به این سو نزدیک به یک میلیون کیلومتر از خاک ایران جدا شده است. اگرچه در آغاز جنگ به دلایل متعدد از جمله ناهماهنگیهای موجود در رأس مدیریت جنگ بویژه رئیسجمهور وقت (بنیصدر) دشمن توانست با ورود به خرمشهر و حصر آبادان مناطقی از خوزستان را به اشغال درآورد اما پس از فتح خرمشهر در سال 1361، بتدریج موازنه جنگ به سود ایران تغییر کرد و متعاقب عملیاتهای بزرگ خیبر و بدر بخشهایی از خاک عراق به تصرف نیروهای ایران درآمد. در این مرحله رژیم بعثی عراق با استفاده از سلاحهای شیمیایی که از اروپاییها گرفته بود، حملاتی را علیه نیروهای ایرانی ترتیب داد تا آنجا که بیش از 3 هزار بار با بمبهای شیمیایی خاک ایران را هدف قرار داد. در نتیجه حملات شیمیایی رژیم بعث تعداد زیادی از مردم به شهادت رسیدند و قربانی این تجاوز وحشیانه شدند. جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، با قبول قطعنامه 598، در ظاهر به پایان رسید اما همانطور که امام پیشبینی کرده بود، قبول قطعنامه به معنای حل مسأله جنگ نبود. عراق پس از قبول قطعنامه مجددا به کشور حمله کرد. عراق از ابتدای تصویب قطعنامه ۵۹۸ آن را پذیرفته بود و بارها به دنیا گفته بود ایران با نپذیرفتن قطعنامه آتش جنگ را شعلهورتر کرده است. اما وقتی ایران قطعنامه را پذیرفت، ۳ روز پس از آن ارتش عراق از مرزهای ایران گذشت و به سمت خرمشهر و اهواز پیشروی کرد. پیام امام به فرماندهان سپاه قابل تامل است: «این نقطه حیاتی کفر و اسلام است. یعنی نقطه شکست یا پیروزی اسلام یا کفر است و باید متر به متر جنگید و هیچی از هیچکس پذیرفته نیست». شبیه روزهای شروع جنگ، رزمندگان و نیروهای مردمی به بعثیها حمله کردند و آنها را عقب زدند. در ادامه منافقین فرصت پیش آمده را زمان مناسبی دانسته و بهرغم آنکه طرح حمله به ایران برای سالگرد جنگ تدارک دیده شده بود، زمان آن 2 ماه به جلو انداخته شد. هدف منافقین از حمله در عمق خاک ایران، تسخیر چندین شهر و در پایان رسیدن به تهران و به دست گرفتن قدرت بود اما در مسیر اسلامآباد- کرمانشاه در گردنه حسنآباد، از پیشروی آنها جلوگیری و در روز ۵ مردادماه منطقه از وجود منافقان پاکسازی شد.
آخرین گزارشی که خاویر پرز دکوئیار، دبیرکل وقت سازمان ملل متحد پیرامون جنگ تحمیلی عراق علیه ایران ارائه کرد، تکلیف آیندگان را با این جنگ روشن کرد؛ عراق به عنوان متجاوز اعلام شد. ارسال به دوستان
ما از آن قدرتهای بزرگ نترسیدیم، اینکه قدرتی ندارد
عراق در مقطعی از جنگ برای تضعیف روحیه ایرانیها شایعه کرد که امام خمینی(ره) «کشته شده است» و در رسانههایشان گفتند: «رژیم با جعل بیانیه از او سعی در پنهان کردن مرگ [امام] خمینی دارد. اگر رادیو- تلویزیون ایران راست میگوید که [امام] خمینی نمرده است چرا او را نشان نمیدهد؟ حال بگذار بهشتی برای گول زدن مردم صدای [امام] خمینی را تقلید کند!» در واکنش به این جوسازی رسانهای اما خیلی زود امام(ره) پیامی رادیو- تلویزیونی منتشر کردند و گفتند: «دو، سه ساعت قبل یک صدایی در بالای آسمان پیدا شد و از راههای مختلف اظهار نگرانی کردند(!) در صورتی که مسالهای نبود که نگرانی داشته باشد. ما قوی هستیم و قدرتمند هستیم و بر آنها غلبه خواهیم کرد. ملت ایران باید از این طور مسائل هیچ نترسد... من از ملت بزرگ ایران خواهانم که در هر مسالهای که پیش میآید قوی باشند، قدرتمند باشند. متکی به خدای تبارک و تعالی باشند و از هیچ چیز باک نداشته باشند. ما از آن قدرتهای بزرگ نترسیدیم، اینکه قدرتی ندارد. عراق که چیزی نیست... ما متکی به خدا هستیم و با اتکا به خدا از هیچ چیز ترسی نداریم و شما ملت عزیز مجتمع باشید، مصمم باشید و از هیچ چیز هراس نداشته باشید؛ که هراسی هم نیست». (صحیفه امام، جلد ۱۳، ص ۲۳۲) ارسال به دوستان
بهانه حمله
در قرارداد 1975 الجزایر، مرز 2 کشور ایران و عراق در «اروند رود» براساس خط تالوگ تعیین شد و صدام حسین، رئیسجمهور عراق هم قبلاً اعلام کرده بود عراق حاکمیت مشترک ایران و عراق را بر اروند رود، محرز و پذیرفته شده میداند ولی ظهور انقلاب اسلامی در ایران و ارزیابی غلط حزب بعث عراق و حامیانش از اوضاع داخلی ایران موجب شد آنها مجدداً درصدد دستیابی به کل این آبراه برآیند و از این رو عمده سخنان حکام عراق حول حاکمیت بر این رودخانه دور میزد. صدام در سال 1359 اعلام داشت «قرارداد مرزی یا مرزبندی مزبور در آبهای شطالعرب به نفع ایرانیان بوده است». وی فروردین سال 1359 مطابق آوریل 1980، طی مصاحبهای که به وسیله خبرگزاریها مخابره شد، برای توافق خروج از حالت خصمانه ایران و عراق 3 شرط اعلام کرد: ارسال به دوستان
ایستادی به جنگ رودررو
خنجر از پشت میزند دشمن
ایران با رژیم بعث در جنگ بود و بخشی از خاک ایران و خرمشهر در تجاوز و اشغال عراق بود. همزمان مجاهدین در خرداد 60 علیه انقلاب و مردم وارد فاز مسلحانه شدند. امام خمینى(ره) خرداد 60، بنیصدر را از فرماندهى کل قوا خلع کردند و مجلس هم راى به عدم کفایت سیاسى او داد. سرانجام وى به اتفاق مسعود رجوى با خلبان پیشین شاه به فرانسه متوارى شد و در پى آن نیز سازمان منافقین موجى از ترور و انفجار را به امید براندازى جمهورى اسلامى در سراسر کشور به راه انداخت. بنىصدر و رجوى در پاریس با همراهى تعدادى از گروههاى ضد انقلاب گروهى به نام شوراى ملى مقاومت را تشکیل دادند. رجوى در سال دوم عمر شوراى خودساخته، درباره تعیین دوره سرنگونى جمهورى اسلامى پاسخ داد: «تا پایان سال آینده نمىتوانم به این سوال جواب بدهم، چون مشغول ارزیابى نیروهاى خود هستیم و در میان نیروهایمان حلقه مفقودهاى داریم که مشغول یافتن و وصل آن به سازمان هستیم». ارسال به دوستان
پرهزینه ترین طرح مشترک آمریکا- عربستان
مجله «ژورنال استریت» در 8 فوریه1980 (19 بهمن1358) یکی از سفرهای محرمانه برژینسکی را فاش کرد و تایمز لندن در 17ژوئن1980 (27خرداد1359) به ملاقات برژینسکی و صدام اشاره کرد. در یکی از این گزارشها آمده است: «برژینسکی پس از سفر محرمانه خود به بغداد در اوایل سال جاری (1980) در یک مصاحبه تلویزیونی گفت: ما تضاد قابل ملاحظهای بین ایالات متحده و عراق نمیبینیم. ما معتقدیم عراق تصمیم به استقلال دارد و در آرزوی امنیت خلیج عربی است و تصور نمیکنیم روابط آمریکا و عراق سست شود». ارسال به دوستان
پیام بختیار به صدام
بهترین وقت برای حمله است
چند سال پیش و در ایام انتشار اسناد سال 1980 آرشیو ملی بریتانیا مطالبی پیرامون جزئیات آغاز جنگ عراق علیه ایران منتشر کرد. در همین ارتباط، یک گزارش بایگانی شده که در نوامبر 1980 نوشته شده است، تاکید میکند: «یکی از دلایل یورش بیمحابای حکومت عراق به خاک ایران، اطلاعات گمراهکننده ایرانیان تبعیدی از جمله شاپور بختیار، مبنی بر این بود که احتمالا به دلیل وجود اغتشاش در ارتش و بیثباتی رژیم به دلیل مخالفت مردم، بویژه در خوزستان، ایران قادر به جنگ نخواهد بود و مخالفت مردم موجب برافراشته شدن پرچم نیروهای آزادیبخش خواهد شد». بر پایه این گزارش درباره نخستین روزهای آغاز جنگ ایران و عراق، در این دوره، شماری از کشورهای عربی و اپوزیسیون ایرانی خارج از کشور، بویژه اویسی و بختیار، بر این باور بودند که با حمله عراق به ایران ظرف یک هفته ارتش ایران شکست خواهد خورد و در یک ماه حکومت اسلامی سرنگون شده و دولت جدید تحت حمایت عراق در تهران یا دستکم مناطق اشغالی مستقر خواهد شد. این پیشبینی هرگز به وقوع نپیوست و موجب آغاز یک بازی بدون برنده و دو سر باخت برای مردمان هر دو کشور ایران و عراق شد. ۲۵ جولای ۲۰۰۸ (۵ تیر ۱۳۸۷) حامد الجبوری، وزیر امور ریاستجمهوری و امور خارجی و فرهنگ عراق در زمان حسن البکر و صدام در مصاحبه با تلویزیون الجزیره نیز تصریح میکند که جرج براون، وزیر وقت خارجه انگلستان، شاهپور بختیار و یک ژنرال ایرانی (نامش را دقیق به خاطر ندارد) در جلسهای این پیام را به صدام دادند که بهترین وقت برای حمله به ایران است. در این جلسات همه کسانی که با صدام دیدار میکردند، تأکید داشتند ایران در آستانه فروپاشی است و ارتش این کشور متلاشی شده و نیروی هوایی این کشور به علت اعدام افسرانش زمینگیر شده است. همه آنها به گونهای صحبت میکردند که گویا عملیات نظامی در ایران صرفا تفریح است و همین مساله صدام را به آغاز جنگ با ایران تشویق میکرد. گزارش سری «دیوید میرز» مسؤول بخش خاورمیانه وزارت خارجه انگلیس به تاریخ 25سپتامبر/سوم مهر، خبر از سفر بختیار به عراق در آستانه حمله نظامی عراق به ایران (22سپتامبر/31شهریور) میدهد. در پایان این گزارش درباره بازتاب چنین اقدامی اینگونه هشدار داده شده است: «من معتقدم ایجاد دولت جایگزین تبعیدی مثلا در خوزستان، بشدت میتواند بخت آنان را برای اینکه توسط مردم ایران پذیرفته شوند کاهش دهد، مگر آنکه عراقیها خود را آماده فتح کل ایران کنند تا تبعیدیها را به قدرت برسانند». روند این رایزنیها در دیدارهای بعدی لرد جرج براون با مقامات عراقی، بختیار و اویسی در پاریس و مقامات وزارت خارجه انگلیس ادامه یافت. معاون سابق وزیر خارجه انگلیس، در آخرین روزهای اکتبر 1980 با صدام و طارق عزیز معاون نخستوزیر عراق دیدار کرد. جورج براون معتقد بود با توجه به مواضع ضدغربی [امام] خمینی و معتدلتر بودن صدام از این جهت، به صلاح حکومت بریتانیاست که به اپوزیسیون ایرانی برای سرنگونی حکومت تهران کمک کند. ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|