حملات هوایی آمریکا به سوریه

حملات گسترده به پایگاه‌ها و تاسیسات نظامی سوریه بلافاصله پس از سقوط دولت بشار اسد به رژیم صهیونیستی محدود نشده و آمریکایی‌ها نیز شامگاه یکشنبه حملات بسیاری در خاک این کشور انجام دادند. سنتکام، فرماندهی تروریستی مرکزی پنتاگون در خاورمیانه یکشنبه شب گذشته خبر داد روز 8 دسامبر و  پس از سقوط دولت بشار اسد بیش از 75 نقطه در سوریه را هدف قرار داده است. آمریکایی‌ها مدعی شدند این حملات هوایی به اردوگاه‌ها و عوامل داعش در مرکز سوریه صورت گرفته است. در بیانیه سنتکام آمده است: «حملات علیه رهبران داعش، عوامل و اردوگاه‌ها به عنوان بخشی از مأموریت در جریان با هدف مختل کردن، انحطاط و شکست داعش انجام شده و به منظور ممانعت از انجام عملیات‌های خارجی توسط گروه تروریستی و تضمین آن که داعش به دنبال سوءاستفاده از شرایط فعلی برای بازسازی خود در مرکز سوریه نباشد». بر این اساس در حملات اخیر حتی از بمب‌افکن‌های راهبردی بی52 در کنار جنگنده‌های چندکاره F-15 و هواپیماهای نبرد هوا به زمین A-10 استفاده شده است.

***

محمد بشیر رئیس دولت انتقالی سوریه شد

محمد بشیر، نخست‌وزیر دولت نجات معارضان مسلح در ادلب اعلام کرد مسؤولیت پیشبرد دولت انتقالی سوریه را تا آغاز مارس ۲۰۲۵ برعهده گرفته است. این تصمیم پس از نشست مشترک اعضای دولت سوریه با وزرای مخالفان سوری در دمشق به طور علنی اعلام شد. روز دوشنبه نشست مشترکی بین «محمد جولانی» فرمانده گروه تروریست مسلح «هیات تحریر‌الشام» که خود را فرمانده اداره عملیات نظامی سوریه معرفی می‌کند و «محمد جلالی» نخست‌وزیر این کشور و محمد بشیر برگزار شد. این نشست با هدف تعیین سازوکار انتقال قدرت و جلوگیری از کشیده شدن سوریه به هرج و مرج برگزار شد و در آن بشیر مکلف به تشکیل دولت برای مدیریت دوره انتقالی در سوریه شد. محمد بشیر در گفت‌وگو با رسانه‌ها اعلام کرد مکلف به پیشبرد اقدامات دولت تا ابتدای مارس ۲۰۲۵ شده است. پیش از این در پی سیطره مخالفان سوری بر دمشق، محمد بشیر مأمور تشکیل کابینه جدید سوریه برای مدیریت مرحله انتقالی شده بود. محمد بشیر ۴۱ ساله متولد استان ادلب است. او دارای مدرک مهندسی برق از دانشگاه حلب و مدرک علوم شریعت و حقوق از دانشگاه ادلب است. بشیر مدتی پست مدیر امور جمعیت‌ها در وزارت توسعه را در به اصطلاح «دولت نجات سوریه» در استان ادلب بر عهده داشت. گروه‌های معارض مسلح از جمله «هیات تحریرالشام» که بخش‌هایی از استان ادلب و ریف شمالی حماه و ریف غربی حلب را در تصرف خود داشتند، این دولت را برای خودشان در سال ۲۰۱۷ به موازات فعالیت دولت رسمی و قانونی سوریه تشکیل داده بودند. او همچنین به مدت 2 سال و نیم به عنوان مدیر معارف شرعی در وزارت اوقاف، دعوت و ارشاد دولت نجات کار کرد. بشیر در سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ پست وزیر توسعه و امور انسانی را در دولت نجات برعهده داشت. بشیر ۱۳ ژانویه ۲۰۲۴ نیز به عنوان پنجمین نخست‌وزیر دولت نجات معارضان مسلح در ادلب انتخاب شد.

***

رسیدگی به اتهام خیانت رئیس‌جمهور کره‌جنوبی

 پس از فروکش کردن نسبی تنش سیاسی در کره‌جنوبی به ‌دنبال اعلام حکومت نظامی نافرجام از سوی یون سون‌یول، رئیس‌جمهور این کشور، اکنون پارلمان کره‌جنوبی لایحه رسیدگی و تحقیقات درباره اتهام خیانت علیه وی را تصویب کرده است. در جلسه رای‌گیری قانونگذاران مجمع ملی کره جنوبی، از ۲۸۷ عضو، ۲۱۰ نفر به این لایحه رای موافق دادند، ۶۳ نفر مخالفت کرده و ۱۴ نفر نیز رای ممتنع دادند. این لایحه هفته گذشته و در پی ناآرامی‌ها در کره‌جنوبی پس از اعلام حکومت‌نظامی ناموفق در این کشور، به پارلمان ۳۰۰ عضوی سئول تقدیم شد تا درباره «اعلام حکومت نظامی مغایر با قانون اساسی» از سوی «یون سوک‌یول» تحقیقات جامعی انجام شود. وزارت دادگستری کره‌جنوبی اخیرا  در حکمی رئیس‌جمهور این کشور را به منظور تحقیقات درباره اعلام حکومت نظامی ناکام، ممنوع‌الخروج کرد. 

***

هشدار کارشناس عراقی: عراق مقصد بعدی حملات اسرائیل

«محمد التمیمی» کارشناس مسائل راهبردی عراق روز گذشته نسبت به توطئه رژیم صهیونیستی برای تشکیل آنچه «اسرائیل بزرگ» نامیده می‌شود، هشدار داد. التمیمی به وبسایت بغداد الیوم گفت: رژیم صهیونیستی طرح خطرناکی به نام اسرائیل بزرگ دارد و به همین دلیل در حال حاضر مشغول گسترش نفوذ خود در سوریه و ورود به عمق این کشور است. وی با اشاره به اینکه رژیم صهیونیستی از سقوط دولت بشار اسد نهایت استفاده را برده است، تصریح کرد: این اقدامات در راستای طرح رژیم صهیونیستی برای تحقق این رویاست. اسرائیل حتی تلاش خواهد کرد خود را به مرزهای عراق نیز برساند. التمیمی همچنین تصریح کرد: گسترش نفوذ اسرائیل در داخل اراضی سوریه، پیامدهای خطرناکی برای امنیت ملی همه کشورها بویژه عراق در پی خواهد داشت. به همین دلیل باید اقداماتی در سطح بین‌المللی و توسط سازمان ملل انجام شود تا هرچه سریع‌تر گسترش این رژیم در خاک سوریه متوقف شود. وی در پایان گفت که طرح ادعایی اسرائیل بزرگ شامل بخشی از خاک عراق نیز می‌شود. بر اساس ادعای صهیونیست‌ها، این رژیم ادعایی شامل اراضی اشغالی سال ۱۹۴۸ کرانه باختری، نوار غزه و جولان نیز خواهد شد. سال ۲۰۱۶ بزالل اسموتریچ، وزیر کنونی دارایی رژیم صهیونیستی که آن زمان عضو پارلمان این رژیم بود، گفت: مرزهای ما باید تا پایتخت سوریه دمشق گسترش یابد. اسرائیل همچنین باید بر اردن نیز مسلط شود. اسموتریچ همچنین در مارس ۲۰۲۳ نقشه ادعایی اسرائیل بزرگ را ارائه کرد که شامل فلسطین و اردن نیز می‌شود که آن زمان با موجی از خشم روبه‌رو شد.

گروه بین‌الملل: در طول تاریخ معاصر دولت - ملت‌های بسیاری از چنگ استعمار غربی و شرقی رهایی یافته و کشورهای پسااستعماری بسیاری در چند دهه گذشته با مرزهای جدید و پرچم‌های رنگارنگ ایجاد شدند. در این میان و در عصر حاضر با مقایسه جمهوری‌های جدا شده از شوروی سابق در آسیای مرکزی و شرق اروپا با کشورهای منطقه غرب آسیا و شمال آفریقا که پس از فروپاشی امپراتوری عثمانی  تحت استعمار قدرت‌های اروپایی درآمدند و همچنین کشورهای شرقی همچون شبه‌قاره هند و برخی دیگر در شرق قاره کهن که آنها نیز تحت استعمار دولت‌های غربی قرار داشتند، بیشترین مشکلات و بحران‌های ملی و امنیتی شامل حال کشورهای عربی غرب آسیا و شمال آفریقا شده است؛ بحران‌هایی که طی چند دهه گذشته میلیون‌ها کشته و ده‌ها میلیون آواره و پناهنده برجا گذاشته و تعداد زیادی را به فقر و فلاکت کشانده است. قرارداد استعماری سایکس - پیکو، جنگ سرد، شکست ناسیونالیسم عربی، به اصطلاح اسلامگرایی افراطی سلفی و اخوانی، اختلافات قومی و مذهبی، مشکلات ژئوپلیتیک و اختلاف‌افکنی بین مسلمانان منطقه از جمله عوامل این بحران‌ها نام برده می‌شود اما هیچ‌کدام از عوامل ذکر شده به اندازه دخالت خارجی بویژه از سوی قدرت‌های جهانی و منطقه‌ای تاثیر منفی بر وضعیت دولت‌ها و ملت‌های این بخش از جهان نگذاشته است. 

سرانجام با گذشت بیش از یک دهه از پدیده‌ای به نام «بهار عربی» که بدون نقش و تاثیر کشورهای غربی وقوع آن امکان‌پذیر نبود، یکی دیگر از کشورهای عرب منطقه که شاهد سال‌ها جنگ داخلی و دخالت خارجی بود، به مرحله فروپاشی در مقابل گروه‌های تکفیری و تروریستی مسلح رسید و یکی دیگر از کشورهایی که پرچم آن یادگار و نماد ناسیونالیسم عرب بود، تغییر کرد و شکلی جدید به خود گرفت اما این تنها تغییر این روزهای سوریه پس از سقوط اسد نیست. نخستین تغییرات در سوریه پس از غلبه مخالفان دولت عربی سوریه بر این کشور نه بر اثر تصمیمات داخلی، بلکه بر اثر اقدامات خارجی رخ داده است. 

رژیم صهیونیستی در نخستین ساعات سقوط دولت سوریه و ترک موضع از سوی سربازان ارتش این کشور، تهاجمی وسیع و خرابکارانه را علیه زیرساخت‌های نظامی، علمی و حتی اداری سوریه آغاز کرده است؛ تهاجمی که به گفته مقامات سیاسی و نظامی رژیم صهیونیستی شامل بزرگ‌ترین عملیات هوایی ارتش رژیم صهیونیستی علیه مواضع ارتش سوریه و تجهیزات آن می‌شود. هدف قرار دادن صدها سامانه راداری و پدافند هوایی و باتری‌های آنها در کنار نابودی جنگنده‌ها و هلیکوپترهای نظامی ارتش سوریه، همچنین نابودی فرودگاه‌های نظامی و مقرهای فرماندهی نظامی ارتش سوریه پس از سقوط دولت این کشور از سوی ارتش رژیم صهیونیستی در دستور کار قرار گرفت. در کنار این تجاوزات هدف قرار دادن ذخایر موشکی و راکتی ارتش سوریه و حمله به بندرهای این کشور و شلیک به ادوات نیروی دریایی ارتش سوریه مانند ناوهای نیروی دریایی ارتش این کشور از جمله اقدامات رژیم صهیونیستی بوده است؛ اقداماتی که همچنان ادامه دارد و دامنه آنها به شکل مشکوکی به ترورهای هدفمند در خاک سوریه کشیده شده است. 

ترور چندین دانشمند و شخصیت علمی سوریه، همچنین هدف قرار دادن ساختمان گذرنامه این کشور در کنار حمله به مراکز علمی و تحقیقاتی سوریه از جمله اقدامات ارتش اشغالگر رژیم صهیونیستی بوده است. ترور دکتر حمدی اسماعیل ندی، دانشمند برجسته شیمی در منزل خود به دست افراد ناشناس، همچنین ترور شیخ توفیق البوطی که از عالمان دینی مطرح سوریه به حساب می‌آمد، از جمله اقدامات مشکوک این روزها در سوریه است؛ اقداماتی که مشابه آن پس از سقوط صدام حسین، همچنین معمر قذافی در عراق و لیبی به اشکال مختلف آشکار و پنهان از سوی دولت‌های غربی انجام شده بود و اکنون رژیم صهیونیستی این اقدامات را هم به شکلی علنی و هم‌ پنهانی در سوریه انجام می‌دهد. 

ترور دانشمندان و نیروهای انسانی نخبه، تخریب زیرساخت‌های نظامی مانند جنگنده‌های میگ 29 و قوای موشکی سوریه، هدف قرار دادن مراکز علمی و نظامی سوریه، حمله به زیرساخت‌های اطلاعاتی و اداری در دمشق و سایر استان‌های نزدیک به سرزمین‌های اشغالی و اشغال عمق بیشتری از خاک سوریه در جولان اشغالی از جمله اقداماتی است که رژیم صهیونیستی طی چند روز نخست سقوط دولت عربی سوریه در دستور کار خود قرار داده است؛ اقداماتی که اگر در حضور دولت بشار اسد قرار به انجام آنها بود، قطعا با عواقب جدی و باز شدن جبهه جولان علیه رژیم صهیونیستی همراه بود اما اکنون و در سکوت گروه‌های تکفیری، این تجاوزات به دمشق و سایر نقاط سوریه ادامه دارد و آمار آن به بیش از 300 عملیات تجاوزکارانه رسیده است. در این شرایط رهبران گروه‌های تکفیری بویژه ابومحمد الجولانی واکنشی نسبت به این اقدامات نشان نمی‌دهند و تنها با آثار تجاوزات هوایی رژیم صهیونیستی بر دمشق عکس یادگاری فتح دمشق می‌گیرند.

* آزمون استقلال و تمامیت ارضی

ابومحمد الجولانی، رهبر گروه تکفیری و سلفی تحریرالشام پیش از این مدعی اجرای شریعت اسلام در سوریه و پاکسازی این کشور از کفر، فساد و ظلم بود و با این شعارها نیز بر سوریه تسلط یافت. ادعای حمایت از فلسطین، دشمنی با رژیم صهیونیستی، همچنین مقابله با قدرت‌های اشغالگر و استعمارگر در سوریه نیز از جمله شعارهای وی و مسلحان تحت کنترلش به حساب می‌آمد. در کنار سابقه این شخصیت که اخیرا از تروریست به شخصیتی سیاسی و میانه‌رو تغییر چهره داده است، ادعای او مبنی بر استقلال از قدرت‌های منطقه‌ای و جهانی، با آزمونی جدی مواجه شده است. ارتش رژیم صهیونیستی طی روزهای هرج و مرج سوریه حملات بسیاری را به زیرساخت‌های نظامی و اداری سوریه انجام داده است اما مهم‌ترین اقدام نظامی اشغالگرانه رژیم صهیونیستی حمله زمینی و اشغال بخش‌های مهمی از خاک سوریه است. ارتش رژیم صهیونیستی پس از ترک مواضع از سوی سربازان ارتش سوریه در جولان اشغالی از 3 محور به جنوب سوریه تجاوز کرده و مناطقی را تحت اشغال خود درآورده است. مهم‌ترین محور تحت اشغال سوریه بلندترین کوه سوریه یعنی جبل‌الشیخ است که موقعیت مناسبی را به ارتش رژیم اشغالگر برای تسلط توپخانه‌ای بر غرب بقاع و جاده دمشق به بیروت می‌دهد. 

در این شرایط نیز به رغم تجاوز و پیشروی ارتش صهیونیستی به نزدیکی دمشق و اشغال بخش باقیمانده جولان در سوریه، اتاق عملیات تکفیری‌ها در ادلب حتی یک گلوله نیز به سوی ارتش اشغالگر صهیونیستی شلیک نکرده‌ است. اکنون در شرایطی که دیگر دولتی در سوریه وجود ندارد که تکفیری‌ها جنگ با آن را در اولویت خود قرار دهند، این چالش برای تکفیری‌ها و رهبران آنها وجود دارد که چرا در برابر اقدامات خرابکارانه و اشغالگرانه رژیم صهیونیستی واکنشی نشان نمی‌دهند؟

تاکنون به بهانه وجود دولت سوریه و از این پس نیز تا مدتی به بهانه برپایی دولت و تثبیت حکومت در سوریه دور از ذهن است که اقدامی را علیه رژیم صهیونیستی انجام بدهند اما سرانجام سوالات و ابهامات درباره عملکرد آنها در قبال تمامیت ارضی سوریه و همچنین مساله فلسطین و نحوه برخورد با رژیم صهیونیستی، آمریکا و ترکیه که خاک این کشور را اشغال کرده‌اند، مورد توجه قرار خواهد گرفت. در این مرحله ادعای ملی‌گرایی جولانی و سایر گروه‌های مسلح موسوم به اسلامگرا و مقابله با قدرت‌هایی که خاک سوریه را اشغال کرده‌اند، با آزمونی جدی مواجه خواهد شد و دیگر بهانه جنگ با بشار اسد، حزب‌الله و جمهوری اسلامی ایران برای آنها وجود نخواهد داشت. هر گونه اقدام آنها علیه تمامیت ارضی عراق و لبنان بر خلاف ادعاها و وعده‌های آنها خواهد بود و در شرایطی که نوار غزه و لبنان 14 ماه تحت حملات و تجاوزات وحشیانه رژیم صهیونیستی قرار دارند، هر گونه اقدام آنها علیه محور مقاومت در عراق و لبنان تمام ادعاهای آنها را زیر سوال می‌برد. در این میان اما مهم‌ترین آزمون جولانی در بلندی‌های جولان است. وی که هم‌اکنون با تعیین نخست‌وزیر برای دولت موقت خود تلاش برای تثبیت قدرت را آغاز کرده است، در ادامه بهانه‌ای برای عدم مقابله با تجاوزات و اشغالگری رژیم صهیونیستی در این بخش از خاک سوریه ندارد. در اصل لقب وی که از بلندی‌های جولان تحت اشغال رژیم صهیونیستی وام گرفته شده است، اصلی‌ترین محک بر ادعای ملی‌گرایی وی و تلاش برای خروج سوریه از وضعیت اشغال است؛ اشغالی که با توجه به حضور کردهای تحت حمایت دولت آمریکا در شمال این کشور در کنار حضور دولت ترکیه در این منطقه، همچنین پیشروی ارتش رژیم صهیونیستی تا نزدیکی دمشق، این کشور را به سوی خطر تجزیه و نابودی کشانده است.

علی‌محمد هنرمند: زمانی‌ تولستوی‌، خالق‌ شاهکار جنگ‌ و صلح‌، از عاملی‌ به‌ نام‌ عامل‌ ایکس نام ‌برده‌ بود که‌ «موجب‌ می‌شود تا ارتشی‌ با نفرات‌ و تجهیزات‌ کمتر بر ارتشی‌ با نفرات‌ بیشتر و تجهیزات‌ مدرن‌تر غلبه‌ کند». این روزها این ضرب‌المثل بیشتر کاربرد پیدا کرده است. گروهی چند هزارنفره از ادلب با امکانات حداقلی جنگ، البته مجهزتر از سال‌های قبل شروع به پیشروی در شمال سوریه، میانه تا دمشق می‌کنند. ارتش سوریه هم در مقابل تحریرالشام نمی‌تواند مقاومت کند و در انتها سقوط حتمی می‌شود. این تجربه بار نخست در منطقه نیست که کشوری با ارتشی کلاسیک و پرتوان در استعداد نیروی انسانی و تجهیزات شکست می‌خورد. روزی که رامسفلد صحبت از ایجاد نظم جدید در خاورمیانه کرد، همه می‌دانستند مقصد دوم آنها عراق خواهد بود. سال 2003 آمریکا همین کاری را با ارتش عراق کرد که تروریست‌های ادلب و اسرائیل اکنون با ارتش سوریه می‌کنند. هنوز در اخبار می‌توان جست‌وجو کرد که شبکه خبری CNN در آن سال‌ها اعلام کرد بغداد سقوط کرده است، در حالی که تصاویر نشان می‌داد هنوز آمریکایی‌ها 100 کیلومتر از پایتخت عراق فاصله دارند. این روش اما یکی از مهم‌ترین بدل‌های جنگ روانی و رسانه‌ای در جنگ است. این مدل در سوریه هم پیاده شد و هر روز و هر ساعت خبری منتشر شد که منطقه‌ای دیگر سقوط کرده است. اکنون این هراس پس از بشار اسد بیشتر شده است. اسرائیل از چند روز قبل عملیات هوایی و زمینی گسترده‌ای را در سوریه آغاز کرده است. از حلب تا دمشق، از حمص تا لاذقیه و طرطوس زیر شدیدترین بمباران‌های اسرائیلی‌ها قرار دارد. شبکه 12 اسرائیل هم در گزارشی اعلام کرد ارتش رژیم صهیونیستی بزرگ‌ترین عملیات هوایی کوتاه‌مدت تاریخ اسرائیل را انجام داده و تمام ناوگان هوایی اعم از جنگنده، هلیکوپتر و نیروی هوایی سوریه را نابود کرده است؛ نیرویی که میراث حافظ اسد بود. حافظ زمانی که انقلاب سوریه رخ داد فرمانده نیروی هوایی ارتش بود و توانست بعدها سوریه را به یکی از مجهزترین نیروهای رزمی خاورمیانه بدل کند.

ناگفته نماند بعد از انقلاب‌های پان‌عربیستی در مصر، سوریه و عراق بود که این کشورها به متحدان بلوک سوسیالیستی شوروی تبدیل شدند و روس‌ها بشدت از نظر نظامی آنها را مجهز کردند. همین موضوع باعث شد این ۳ کشور در طول سال‌های 1948 تا 1973، 4 جنگ بزرگ و چند جنگ کوچک با اسرائیل داشته باشند و ضرباتی هم به تل‌آویو زدند. مهم‌ترین دغدغه امنیتی و نظامی اسرائیلی‌ها آن زمان این بود که چگونه می‌توان ارتش این کشور را نابود کرد. اسرائیلی‌ها برای مصر به روند سیاسی دل بستند و با بستن توافق کمپ دیوید توانستند مصر را از چرخه مبارزه خارج کنند. نوبت بعدی به ارتش بعثی عراق رسید و بعد از ۲ جنگ اول و دوم خلیج‌فارس بود که آمریکا ارتش عراق را منحل کرد و بعدها قصد داشت یک ارتش دست‌نشانده در بغداد روی کار بیاورد؛ ارتشی که حتی نتوانسته بود چند روز مقابل داعش در موصل دوام بیاورد. اکنون اسرائیل در آنارشی کامل در سوریه به دنبال طرحی مانند طرح آمریکا در دمشق است. 

ابتدا درصدد ایجاد منطقه حائل در جولان اشغالی و مرز لبنان است و به همین علت منطقه جبل‌الشیخ را تصرف کرد. حتی نتانیاهو پا را از این هم فراتر نهاد و آتش‌بس سال 1974 را ملغی اعلام و شروع به ایجاد منطقه بزرگ حائل در سوریه کرد.

قدم بعدی اسرائیل در ابتر کردن مقاومت و تجهیزات ارتش در سوریه، حمله به امکانات در سوریه بود. حتی روندی که اسرائیل در سوریه شروع کرده است بارها مورد نقد نشریات غربی قرار گرفت. فارن افرز درباره همین سیاست نوشت؛ آمریکا از نابودی و انحلال ارتش عراق درس نگرفت و به دنبال نابودی ارتش سوریه بود. بدیهی است که تل‌آویو در شرایط فعلی سیاست نابودی امکانات نظامی در سوریه را دنبال کند. یک بار آنها به تاسیسات هسته‌ای سوریه حمله کردند و اکنون می‌دانند بهترین زمان است تا عقبه لجستیکی مقاومت در سوریه را از بین ببرند. همچنین اسرائیل دیروز یکی از دانشمندان سوری را هم ترور کرد؛ همان کاری که آمریکایی‌ها با آلمان و عراق کردند و اسرائیل با دانشمندان مصر، پاکستان و لیبی انجام داد.  

از طرف دیگر این حملات اسرائیل و سابقه آن در عراق توسط آمریکا نشان می‌دهد در وضعیت آنارشی حاکم در کشورهاست که دشمنان خارجی می‌خواهند تمام توان نظامی کشور رقیب یا دشمن را از بین ببرند. همه این موارد نشان می‌دهد مفهوم خودیاری در روابط بین‌الملل بسیار با اهمیت است. اگر امروز سوریه مورد هجمه اسرائیل قرار گرفته به این دلیل است که دیگر نظامی حاکم بر کشور برای نشان دادن اقتدار وجود ندارد. سوریه در یک سال اخیر سعی کرد خودش را از جنگ در غزه دور نگه دارد اما اسرائیل نشان داد هدف اصلی آن نظام بشار اسد نبوده، بلکه تضعیف کشورهای قوی منطقه است. امروز شاید هدف سوریه بوده است، ‌فردا عربستان، عراق یا کشورهای دیگر مانند مصر باشد. هدف اصلی آن است که هر کشوری در منطقه از هر نظر قدی کوتاه‌تر از اسرائیل داشته باشد.