مهدی طاهرخانی: بدون تردید از همین حالا بخش اعظم هواداران پرسپولیس به این نتیجه رسیده‌اند که نه تنها قهرمانی در لیگ چهاردهم امکانش کم است که حتی تکرار عنوان فصل قبل هم به نوعی می‌تواند یک آرزو باشد. پرسپولیس به ملوان باخت و این عادت جدیدی برای قرمزها به شمار نمی‌رود، معضلی که فصل قبل هم وجود داشت اما نتایج تیم دایی در آزادی تا حدودی تلافی کننده آن ناکامی‌ها بود. آنها اگر در هفته بیست و نهم در دقیقه 90 گل مساوی را از راه‌آهن نمی‌خوردند، با توجه به بردشان در هفته سی‌ام قهرمان لیگ می‌شدند اما امسال اوضاع متفاوت است. پرسپولیس در خانه صلابت کافی را ندارد (تساوی با نفت و برد با آژان‌کشی برابر ذوب انتهای جدولی) و اینک در خارج از خانه هم توانایی حتی کسب مساوی را در خود نمی‌بیند. هیچ‌چیز اتفاقی نیست و ربطی هم به شانس و اقبال ندارد. ناکامی را باید در افکار کادر و نوع تیم بستن در فصل نقل‌وانتقالات جست‌وجو کرد. از بین بازیکنان جدا شده تنها سیدجلال حسینی از ارکان اصلی به شمار می‌رفت و سایرین هرگز از جایگاه ثابتی برخوردار نبودند. محمدرضا خلعتبری و محسن مسلمان در اکثر بازی‌های پرسپولیس بازیکنان تعویضی بودند و مهرداد پولادی هم تنها در چند بازی انتهای فصل به جمع تیم اضافه شد. از این رو منصفانه نیست افت چشمگیر قرمزها در لیگ چهاردهم را به جدا شدن آن بازیکنان منوط کنیم. علی دایی برای بازی در زمین‌هایی که همانند آزادی چمن صاف و یکدست ندارد و به مثابه آزادی سکوهایش دربست در اختیار سرخ‌ها نیست، تاکتیک تیم برنده را در جیب ندارد که اگر غیر از این بود تمام باخت‌ها و مساوی‌های فصل قبل در خارج از خانه به وقوع نمی‌پیوست، که اگر اینچنین نبود از 4 بازی امسال 2 بازی را در اهواز و انزلی واگذار نمی‌کرد. این آخرین باخت پرسپولیس نبود و بدون شک روند ناکامی آنها در خارج از خانه کماکان ادامه دارد. علت هم مشخص است؛ دایی تیمش را در ابتدا تنها برای گل نخوردن روانه میدان می‌کند اما فولاد و ملوان خیلی زود به گل می‌رسند. نورمحمدی هرگز نتوانسته جانشین خوبی برای سیدجلال باشد و مضاف بر آن مدافعان کناری پرسپولیس با یک افت وحشتناک روبه‌رو هستند. پرسپولیس که گل را دریافت می‌کند برای جبرانش پلان کارگشایی ندارد. در اهواز گل نزد و تنها گلش در انزلی هم ماحصل یک ضربه پنالتی بود. در بازی با ملوان، دایی اصرار داشت مدافعان کناری‌‌اش توپ‌های بلندی را روی دروازه ارسال کنند اما میثم حسینی و زوج خانزاده و ماهینی حتی یک نفوذ و سانتر درست درمان هم انجام ندادند. عدم توانایی این مدافعان در اجرای این تاکتیک فصل قبل هم کاملا مشهود بود از این رو هر دو در برهه‌ای از فصل نیمکت‌نشین شدند اما دایی که به این ضعف بزرگ آگاه بود برای لیگ چهاردهم باز هم به این مدافعان اعتماد کرد! میثم حسینی در چپ هیچ رقیبی ندارد، در جبهه راست هم حمید علی‌عسگری و محمدرضا خانزاده هیچ تفاوتی با ماهینی ندارند. ثمره این مشکل بزرگ که دایی آن را از فصل قبل به لیگ امسال به سوغات آورد، همین می‌شود که امروز هواداران قرمز می‌بینند. تنها راه رسیدن به دروازه حریف به غیر از ضربات ایستگاهی، نفوذ از عمق است که در بازی با ملوان با ورود محمد نوری، پرسپولیس این راه را هم امتحان کرد اما یک موقعیت نصفه‌ونیمه هم نتوانست از این روش به وجود بیاورد. دلایل باخت‌های خارج از خانه همین است اما دایی به هواداران تیمش آدرس غلط می‌دهد و می‌گوید اشتباه فردی باعث باخت ما شد. او می‌گوید چگونه گل خوردند اما صریحا توضیح نمی‌دهد چرا بازیکنانش از ابتدای لیگ چهاردهم تا امروز روی هم رفته صاحب 8 موقعیت گلزنی نشده‌اند. چرا در زمین‌هایی که کیفیت بالایی ندارد تیم او اصرار به بازی روی زمین دارد آن هم در صورتی که بیشتر پاس‌ها به مقصد نمی‌رسد. با این روند بعید است همای سعادت به این زودی‌ها روی شانه قرمزها بنشیند.