محسن جندقی: «یارانهها حق ملت است و باید در جیب آنها باشد. مرحله دوم این طرح با کمک ملت و همراهی الهی آنها انجام میشود که یک گام به سمت عدالت و افتخار برای ملت محسوب میشود. البته در گام دوم برنامههایی داریم. از اقشار مرفه درخواست میکنیم از دریافت یارانهها انصراف دهند. اجازه دهید این پول در طبقات درآمدی پایینتر توزیع شود و اگر دو دهک انصراف دهند، کمک زیادی به عدالت میکند تا این پول به کسانی که نیازمند هستند، برسد. عزم دولت برای رفع بیکاری و ایجاد اشتغال جوانان است». اینها سخنان رئیسجمهور پیشین است و بسیار شبیه به اظهارات امروز
رئیسجمهور فعلی.
احمدینژاد این اظهارات را 7 دیماه90 در جمع مردم ایلام عنوان کرد و حالا دو سال و دو ماه بعد از آن اظهارات، نوبت به حسن روحانی رسیده که این بار در بندرعباس سخنانی مشابه سلف خود بزند: «همه باید دولت را در اصلاح شیوه اجرای قانون هدفمند کردن یارانهها کمک کنند. خواست دولت از مردم این است که وقتی فرمهای دریافت یارانه توزیع میشود، کسانی که به یارانه نیاز ندارند از پر کردن این فرمها خودداری کنند. حتی کسانی که بهرغم نیاز میتوانند به ترتیبی از دریافت آن صرفنظر کنند، بگویند من یارانه نمیگیرم تا دولت سیستم بهداشت و درمان، وضعیت حمل و نقل، انرژی و محیط زیست کشور را بهبود بخشد».
این روزها «انصراف» کلمه «کلیدی» دولتمردان است و آنها حتی از نیازمندان هم میخواهند انصراف دهند. چند ماه پیش مسؤولان دولتی کمپین یا همان نهضت انصراف راه انداختند و حتی گفته شد رئیسجمهور از دریافت یارانه انصراف داده است. این در حالی بود که اصلا حسن روحانی یارانهای نمیگرفته و دوستان وی برای مهم جلوه دادن این کمپین از انصراف سخن گفتند. دولت میخواهد عدم پرکردن فرم خوداظهاری و انصراف از دریافت یارانه را کار ارزشمندی جلوه دهد و این موضوع را به مردم القا کند که انصراف تکتک آنها میتواند اقتصاد ایران را نجات دهد. البته دولتمردان تنها به کمپینسازی روی نیاوردهاند بلکه تهدید هم میکنند. مسؤولان مدام جریمه 3 برابری آنهایی که نیاز ندارند اما یارانه میگیرند را یادآوری میکنند. آیا کمپینسازی و تهدید کارساز است و مردم از دریافت یارانه انصراف میدهند؟ تجربه نشان داده اکثر مردم نه تنها هیچ شکی برای پر کردن خوداظهاری یارانهای ندارند بلکه انتظار دارند دولت کمک بیشتری به آنها بکند. نرخ برق از اول اسفند همین امسال گران شد و قرار است بزودی نرخ دیگر حاملهای انرژی افزایش یابد و این یعنی گرانی همه چیز. حتی اگر دولت بتواند رشد تورم را متوقف کند تاثیرگذاری افزایش نرخ بنزین و دیگر حاملهای انرژی بر رشد قیمتها اجتنابناپذیر خواهد بود مگر اینکه مسؤولان برنامهریزی جامعی مانند حمایت از تولید و افزایش نظارت بر بازار داشته باشند. ملت با خود حساب میکند که با انصراف از یارانه و اجرای فاز دوم هدفمندی، درآمد کم و هزینهها بیشتر میشود. قطعا کسی دوست ندارد یارانهاش حتی اگر بعد از 3 سال 45500 باقیمانده باشد، قطع شود. پس دولت باید چه کند؟
قطعا با قطع یارانهها دولت میتواند کارهای زیربنایی و حمایتی بسیاری انجام دهد و مثلا با همین درآمد در بهداشت و حمل و نقل تحول ایجاد کند. اما آیا مسؤولان در تبیین این موضوع موفق عمل کردهاند؟ آیا دولتیها توانستهاند مردم را قانع کنند که اگر یارانه دریافت نکنند، میتوانند خدمات بهتری در حوزه سلامت دریافت کنند؟ آیا دولت توانسته این موضوع را به مردم بقبولاند که اگر 45500 تومان را دریافت نکنند دیگر اتوبوسها در جادهها آتش نمیگیرد و رتبه اول را در زمینه تعداد کشتههای تصادفات نخواهیم داشت؟ آیا دولتمردان توانستهاند مردم را مطمئن کنند که با پول یارانه نقدی انصرافی آنها معیشت ملت بهتر خواهد شد و با گرانی خداحافظی خواهند کرد؟
پاسخ به این سوالات سخت نیست چون مردم قانع نشدهاند. آنها به جای اینکه به کمپین بپیوندند سوال میکنند فرم خوداظهاری چه موقع و کجا منتشر میشود. اظهارات مسؤولان فعلی نشان میدهد دولت یازدهم نیز مانند دولت دهم بهترین راهکار را افزایش قیمت میداند و انصراف. قطعا مردم وقتی تلاش و کوشش و برنامه دولت برای آینده اقتصاد و ایجاد یک حماسه اقتصادی را ببینند دولتمردان خود را تنها نمیگذارند اما آنها از آینده اطلاع ندارند و دولتیها برنامههای خود را با مردم در میان نمیگذارند. مسؤولان میخواهند حتی افزایش قیمتها و گرانیهای احتمالی را گردن مسؤولان سابق یا مجلس بیندازند.
اگر کمی به اظهارات وزیر اقتصاد و سخنگوی دولت و حتی رئیسجمهور دقت کنید آنها مدام از مصوبه مجلس و تکلیف مجلس سخن میگویند و عباراتی مانند «طبق تصمیم مجلس»، «طبق مصوبه مجلس»، «طبق تکلیف مجلس» را به کار میبرند اما نمیگویند لایحه بودجه را خود دادهاند و مجلسیها هم با کمترین تغییر همان تبصره هدفمندی دولت را تصویب کردهاند تا شائبه عدمهمکاری با دولتمردان پیش نیاید. دولتیها نمیگویند که خود لایحه و تبصره دادهاند و درآمد هدفمندی را چند هزار میلیارد افزایش دادهاند اما از تکلیف و تصمیم مجلس حرف میزنند. خب آقایان مسؤول! همین موجب میشود که مردم کمپین و نهضت انصراف را جدی نگیرند. اگر دولتیها از پنهانکاری انصراف(!) دهند و راست و حسینی با ملت رفتار کنند و وضعیت اقتصاد را تشریح کنند و صادقانه بگویند که ملت کمک کنند بعد از مدتی تحمل سختی به رفاه خواهند رسید، مردم نیز راست و حسینی پای کار میآیند و از یارانه انصراف میدهند.
کاش میشد که بشود.