کد خبر: 120760تاریخ: 1392/9/10 00:00
تصمیمات شتابزده دبیر جشنواره، صدای سینماداران را هم درآورد
سینمای دیجیتال آری یا نه؟
گروه فرهنگ و هنر: سینمای ایران به دلیل کمبود نگاتیو به سمت سینمای دیجیتال و استفاده از این فناوری روز دنیا رفت. برای نخستین بار سینمای ایران با تجهیز شدن سینماهای اصفهان حرکت به سمت دیجیتال را تجربه کرد و در جشنواره فجر این حرکت ادامه یافت. سیستم دی سینما، سیستم نرمالیزه برای اکران فیلم‌هاست که در کشورهای غربی و آمریکایی از آن استفاده می‌شود. برای اکران فیلم در سینمای دیجیتال با فرمت D_cinema از پروژکتور‌های حرفه‌ای استفاده می‌شود که قادر به پخش فیلم‌های 3بعدی هم هستند. در تهران سالن‌های معدودی از جمله آزادی و ایوان شمس دارای سیستم
D_cinema بوده و تمام سینماهای دیگر به سیستم e_cinema مجهز هستند. سینماهای مجهز به
D_cinema تنها از این سیستم برای پخش فیلم‌های سه بعدی بهره می‌برند. در فرمت
D_cinema سرور گران است و پروژکتورها آن نیز به همان میزان از قیمت بالایی برخودار است. 4 کمپانی در دنیا این تجهیزات را ساخته و ارائه می‌کنند که به دلیل تحریم به ایران فروخته نمی‌شود. از سوی دیگر هزینه تجهیز سالن سینما به این سیستم بسیار گران است و تعمیر و نگهداری پروژکتور دی سینما مقرون به صرفه نیست. لامپ‌های این دستگاه 900 ساعت عمر مفید دارد که با تعداد نمایش سالن‌ها در روز سه ماه یکبار باید تعویض شود که هزینه میلیونی برای سینما دربردارد. اما در سیستم
e_ Cinema هزینه‌ها به مراتب پایین‌تر است و کیفیت فیلم هم تغییر چندانی با سیستم
D_ cinema نمی‌کند زیرا تغییر کیفیت در پرده‌های عریض خود را به نمایش می‌گذارد که ما به جز یک یا دو سالن سینما پرده عریض نداریم. در این شرایط ایوبی از تجهیز سینماها به سیستم دیجیتال خبر داد. همچنین رضا داد شرایط حضور سینماهای متقاضی شرکت در جشنواره را اینگونه اعلام کرد: سینماهای متقاضی باید مجهز به سیستم نمایش دیجیتال باشند. مجهز بودن به سیستم صدای دالبی دیجیتال، دارا بودن سیستم مکانیزه فروش بلیت، داشتن حداقل ظرفیت هارد و سرورهای نمایشی ۸ ترابایتی از دیگر ضوابط فنی اعلام شده است. اما نکته در اینجاست که اگر سیستم سینماها قرار است به صورت دیجیتال و
e_cinema باشد که طبعا سرورهای نمایشی این حجم برایشان تعبیه نشده است و از سوی دیگر نیازی هم به این حجم ندارند، حتی اگر در ایام جشنواره هر روز 34 فیلم به نمایش گذاشته شود، حجمی که برای مسترینگ فیلم نیاز است کمتر از2 ترابایت است. جالب است که این موضوع صدای رئیس سالن‌داران سینما را هم درآورده است و او هم از آقای رضا داد در این باره سوال می‌کند. محمدقاصد اشرفی در گفت‌وگو با ایسنا تاکید کرد: گذاشتن چنین شرطی، چطور کارشناسی شده است؟! برایم کمی عجیب بود زیرا حجم فیلم‌ها بیشتر از یک یا 2 ترابایت نیست و باید از دبیر جشنواره فیلم فجرپرسید که موضوع چیست؟! این درحالی است که سازمان سینمایی تصمیم گرفته است که کل سینماها را به سیستم دیجیتال مجهز کند البته اولویت با سینماهایی است که در جشنواره فیلم فجر امسال شرکت می‌کنند. با تجهیز سالن‌های سینما به دیجیتال، تجهیزات در این سالن‌ها باقی می‌ماند و برخلاف سال گذشته جمع‌آوری نمی‌شود که همین امر دقت و توجه بیشتری را می‌طلبد. با توجه به حجم 8 ترابایتی که دبیر جشنواره برای سرورها مشخص کرده‌اند، باید هزینه اضافه در تجهیز سالن‌ها صورت گیرد زیرا اضافه شدن هارد به سیستم‌ها کاری آسان و قابل اجراست اما هزینه هر 2 ترابایت هارد حدود 300 هزار تومان است و با این اوصاف باید مبلغی حدود یک میلیون تومان اضافه بر هزینه‌های صورت گرفته برای تجهیز سینمای دیجیتال هزینه شود که معقول و منطقی به نظر نمی‌آید و هزینه اضافی است که از بیت‌المال مصرف خواهد شد. مزیت سینمای دیجیتال بر هیچ کس پوشیده نیست؛ نمایش فیلم‌ها در سینماهای مختلف با سیستم دیجیتال زمان کمتر و نیروی انسانی محدودتر نیاز دارد که هر دو به نفع سینمای ایران است. از سوی دیگر صرفه‌جویی قابل توجهی در بخش چاپ و ظهور پزتیو نیز صورت می‌گیرد. همچنین از لحاظ ارائه و پخش فیلم سهولت بیشتری دارد اما باید در مجهز شدن سینماها به سیستم دیجیتال دقت لازم صورت گیرد و با تصمیمات شتابزده این حرکت درست و مؤثر را تبدیل به معضل و مشکل نکنیم و با کارشناسی درست و استفاده از تجهیزات مناسب که توانایی لازم و کافی برای پخش مناسب را دارند، گامی رو به جلو برداریم نه آنکه با تصمیمات غلط و شتابزده و عدم استفاده از تجربیات و نظر کارشناسان سیستم دیجیتال شدن سینماها را به مساله‌ای تنها برای اثبات خود و استفاده از تجهیزات و امکانات خاص بدل کنیم.
D_cinema بوده و تمام سینماهای دیگر به سیستم e_cinema مجهز هستند. سینماهای مجهز به
D_cinema تنها از این سیستم برای پخش فیلم‌های سه بعدی بهره می‌برند. در فرمت
D_cinema سرور گران است و پروژکتورها آن نیز به همان میزان از قیمت بالایی برخودار است. 4 کمپانی در دنیا این تجهیزات را ساخته و ارائه می‌کنند که به دلیل تحریم به ایران فروخته نمی‌شود. از سوی دیگر هزینه تجهیز سالن سینما به این سیستم بسیار گران است و تعمیر و نگهداری پروژکتور دی سینما مقرون به صرفه نیست. لامپ‌های این دستگاه 900 ساعت عمر مفید دارد که با تعداد نمایش سالن‌ها در روز سه ماه یکبار باید تعویض شود که هزینه میلیونی برای سینما دربردارد. اما در سیستم
e_ Cinema هزینه‌ها به مراتب پایین‌تر است و کیفیت فیلم هم تغییر چندانی با سیستم
D_ cinema نمی‌کند زیرا تغییر کیفیت در پرده‌های عریض خود را به نمایش می‌گذارد که ما به جز یک یا دو سالن سینما پرده عریض نداریم. در این شرایط ایوبی از تجهیز سینماها به سیستم دیجیتال خبر داد. همچنین رضا داد شرایط حضور سینماهای متقاضی شرکت در جشنواره را اینگونه اعلام کرد: سینماهای متقاضی باید مجهز به سیستم نمایش دیجیتال باشند. مجهز بودن به سیستم صدای دالبی دیجیتال، دارا بودن سیستم مکانیزه فروش بلیت، داشتن حداقل ظرفیت هارد و سرورهای نمایشی ۸ ترابایتی از دیگر ضوابط فنی اعلام شده است. اما نکته در اینجاست که اگر سیستم سینماها قرار است به صورت دیجیتال و
e_cinema باشد که طبعا سرورهای نمایشی این حجم برایشان تعبیه نشده است و از سوی دیگر نیازی هم به این حجم ندارند، حتی اگر در ایام جشنواره هر روز 34 فیلم به نمایش گذاشته شود، حجمی که برای مسترینگ فیلم نیاز است کمتر از2 ترابایت است. جالب است که این موضوع صدای رئیس سالن‌داران سینما را هم درآورده است و او هم از آقای رضا داد در این باره سوال می‌کند. محمدقاصد اشرفی در گفت‌وگو با ایسنا تاکید کرد: گذاشتن چنین شرطی، چطور کارشناسی شده است؟! برایم کمی عجیب بود زیرا حجم فیلم‌ها بیشتر از یک یا 2 ترابایت نیست و باید از دبیر جشنواره فیلم فجرپرسید که موضوع چیست؟! این درحالی است که سازمان سینمایی تصمیم گرفته است که کل سینماها را به سیستم دیجیتال مجهز کند البته اولویت با سینماهایی است که در جشنواره فیلم فجر امسال شرکت می‌کنند. با تجهیز سالن‌های سینما به دیجیتال، تجهیزات در این سالن‌ها باقی می‌ماند و برخلاف سال گذشته جمع‌آوری نمی‌شود که همین امر دقت و توجه بیشتری را می‌طلبد. با توجه به حجم 8 ترابایتی که دبیر جشنواره برای سرورها مشخص کرده‌اند، باید هزینه اضافه در تجهیز سالن‌ها صورت گیرد زیرا اضافه شدن هارد به سیستم‌ها کاری آسان و قابل اجراست اما هزینه هر 2 ترابایت هارد حدود 300 هزار تومان است و با این اوصاف باید مبلغی حدود یک میلیون تومان اضافه بر هزینه‌های صورت گرفته برای تجهیز سینمای دیجیتال هزینه شود که معقول و منطقی به نظر نمی‌آید و هزینه اضافی است که از بیت‌المال مصرف خواهد شد. مزیت سینمای دیجیتال بر هیچ کس پوشیده نیست؛ نمایش فیلم‌ها در سینماهای مختلف با سیستم دیجیتال زمان کمتر و نیروی انسانی محدودتر نیاز دارد که هر دو به نفع سینمای ایران است. از سوی دیگر صرفه‌جویی قابل توجهی در بخش چاپ و ظهور پزتیو نیز صورت می‌گیرد. همچنین از لحاظ ارائه و پخش فیلم سهولت بیشتری دارد اما باید در مجهز شدن سینماها به سیستم دیجیتال دقت لازم صورت گیرد و با تصمیمات شتابزده این حرکت درست و مؤثر را تبدیل به معضل و مشکل نکنیم و با کارشناسی درست و استفاده از تجهیزات مناسب که توانایی لازم و کافی برای پخش مناسب را دارند، گامی رو به جلو برداریم نه آنکه با تصمیمات غلط و شتابزده و عدم استفاده از تجربیات و نظر کارشناسان سیستم دیجیتال شدن سینماها را به مساله‌ای تنها برای اثبات خود و استفاده از تجهیزات و امکانات خاص بدل کنیم.