تحلیلی بر شرایط نابسامان منچستریونایتد

سقوط شیاطین

توماس برتون: خیلی عجیب نیست وقتی ریو فردیناند، فرگی را به بادی تشبیه می‌کند که به بادبان تیم می‌وزید. حالا این باد تبدیل به نسیمی شده که هر از گاهی شیاطین را به حرکت درمی‌آورد. شاید فرگی بازگردد، او تنها کسی است که می‌تواند دیوانگان من‌یو را نجات دهد. با آن افتضاح دیوید مویس و سقوط به اواسط جدول تا تاکتیک‌های کسل‌کننده فان خال دیگر چیزی از منچستریونایتد باقی نمانده. تکه‌های من‌یو در بازی با لسترسیتی خیلی راحت پاشیده شد تا باز هم صدای سوت و هو کردن از روی سکوها شنیده شود. منچستر یونایتد از روزهای اوج خود فاصله گرفته و از همه مهم‌تر برای هواداران منچستر این است که بازیکن لوده‌ای مثل بالوتلی که پیراهن لیورپول را به تن کرده بعد از شکست تلخ من‌یو مقابل لسترسیتی روی صفحه توئیتر خود دست به تمسخر شیاطین زده است! همین مساله خشم هواداران یونایتد را شعله‌ور کرده و به نظر می‌رسد اگر گذر لیورپول با بالوتلی به اولدترافورد برسد آنجا برای این بازیکن رنگین‌پوست جهنم خواهد بود. واقعا هواداران منچستر تا چه زمانی می‌توانند این شرایط را تحمل کنند البته این ضرر تنها معطوف هواداران نمی‌شود چون شکست‌های مکرر سبب می‌شود تا سهام آنها در بازار بورس نیز روند رو به کاهشی را داشته باشد؛ این مساله به مصداق کامل شکست برای صاحبان یونایتد به حساب می‌آید.

منچستریونایتد در نیمه دوم طی 21 دقیقه 4 گل دریافت کرد تا به شکلی فاجعه‌بار بازی را واگذار کند اما سقوط آنها در این بازی چیزی نبود که باعث بیشترین نگرانی برای من شود، بلکه این موضوع که آنها در سراسر بازی بسیار آسیب‌پذیر به نظر می‌رسیدند، من را نگران کرد. کجای کار اشتباه بود؟ خب، دفاع منچستریونایتد رهبری، تجربه و کیفیت نداشت اما اگر بخواهم از آنها انتقاد کنم، باید به این نکته هم اشاره کنم که هیچ حمایتی از آنها نشد. خبری از تعادل نبود. همه می‌دانستیم تیم لوئیس فان‌خال به معنی واقعی کلمه یک ماشین تخریب تهاجمی است اما این بازی اولین باری بود که دیدیم اگر نتوانند دفاع کنند، مهم نیست در خط حمله چقدر خطرناک هستند. برای لحظاتی آنها واقعاً بی‌نظم و پخش بودند. نمی‌توانید به من بگویید که بازیکنان یونایتد بهتر نبودند، اگر دو تیم را روی کاغذ مقایسه کنیم، شیاطین باید این بازی را می‌بردند اما از نظر تاکتیکی، یونایتد خام بود. این به علاوه بی‌تجربگی بعضی از بازیکنان‌شان باعث شد هر حمله لستر در نیمه دوم بوی گل بدهد.
الماس از دفاع یونایتد حمایت نکرد
لستر به هیچ‌وجه نباید برای گل دوم صاحب آن پنالتی می‌شد و این گل به وضوح روحیه بازیکنان این تیم را بالا برد اما حتی با این وجود، یونایتد هیچ بهانه‌ای برای دریافت 3 گل بعدی ندارد. آنها همچنان 3 بر 2 جلو بودند و کمتر از نیم‌ساعت به پایان بازی باقی مانده بود و اگرچه تحت فشار بودند، بازی باید تحت کنترل‌شان می‌بود. به جای آن، آنها نگران بودند. وقتی در این وضعیت هستید، رهبری اهمیت پیدا می‌کند. من دارم در مورد کسی در خط دفاعی صحبت می‌کنم که شرایط را سازماندهی می‌کند، به بعضی از هافبک‌ها می‌گوید که جلوی دفاع قرار بگیرند و می‌گوید «اینجا بمانید و تکان نخورید». در گذشته، ریو فردیناند و نمانیا ویدیچ همصدا بودند اما آنها رفته‌اند و جایگزین نشده‌اند. به جای آن، تایلر بلکت 20 ساله در قلب خط دفاعی قرار داشت. او جوانی است که در حال آموختن فن دفاع است و به هیچ‌وجه یک چنین اتوریته‌ای را نمی‌تواند داشته باشد. وقتی شما یک جوان در یک خط دفاعی 4 نفره هستید، به کمک از همه جا نیاز دارید اما به خاطر اینکه ذهنیت بسیاری از بازیکنان یونایتد تهاجمی بود، این اتفاق رخ نداد. بازیکنان لستر فضای بسیار زیادی به دست آوردند. می‌توانم دلیل این موضوع را درک کنم؛ زیرا برای بازیکنانی که ذهنیت تهاجمی دارند، تغییر آن و چسبیدن به دفاع کار دشواری است. بسیاری از بازیکنان یونایتد این ذهنیت را دارند. اگر به ترکیب این تیم نگاه کنید، آنها مانند هفته گذشته در برابر کیوپی آر از الماس استفاده کردند. دالی بلیند جلوی دفاع می‌ماند اما واقعاً فقط او از آن حمایت می‌کرد. چرا؟ چون سمت چپ او آنخل دی‌ماریا بود که به سمت جلو پرواز می‌کرد و سمت راست او هم آندر هررا بود که ذهنیتی تهاجمی دارد. در مقابل او نیز وین رونی پشت سر مهاجمان بود. بلیند هفته گذشته به خاطر نحوه کنترل تمپوی بازی در برابر کیو پی آر و حمایت از دفاع بسیار ستایش شد اما آن بازی با این بازی زمین تا آسمان فرق دارد زیرا کیو پی ‌آر واقعاً حمله‌ای انجام نداد و توپ را هم آنچنان در اختیار نداشت، پس نیاز نبود این بازیکن هلندی زیاد دفاع کند. این بار با انرژی و سرعت لستر و تعداد بالای بازیکنان تهاجمی این تیم، بلیند تا حدودی از بازی عقب ماند. بلیند سعی می‌کرد بهترین تلاش خود را بکند و واقعاً بازیکن خوبی است اما وقتی تنها رها شوید، بازی به عنوان هافبک دفاعی بسیار دشوار می‌شود. نمی‌توانید به تنهایی کل عرض زمین را پوشش دهید. یونایتد همچنین به خاطر پیشروی روخو و رافائل بیشتر تهدید شد. روخو هنوز در حال خو گرفتن با بازی انگلیسی است و احساس کردم در برابر روباه‌ها به چالش افتاد. روی گل چهارم میزبان، او خارج از پست خود غافلگیر شد. روخو پاس بدی به ماتا داد و از او جلو زد اما هنگامی که او این پاس را می‌داد، بازیکنی به سرعت در حال نزدیک شدن به ماتا برای پرس بود. به همین خاطر، ماتا توپ را از دست داد، لستر ضدحمله و گل زد اما نکته مورد نظر من بیشتر این است که مدافعان کناری فقط وقتی باید اورلپ کنند که تیمشان با امنیت کامل توپ را در اختیار دارد. این تصمیم بدی از ملی‌پوش آرژانتینی جدید شیاطین بود و اولین بار او هم نبود. بار دیگر هم این موضوع برمی‌گردد به بی‌تجربگی.
یونایتد همچنان در وضعیت آزمایشی
یونایتد چند هفته دیگر برابر چلسی و منچسترسیتی قرار خواهد گرفت و فان‌خال می‌تواند بار دیگر تصمیم بگیرد به همین شکلی که در برابر روباه‌ها باز بودند و به رقیب فضا دادند، برابر آن دو تیم نیز بازی کنند اما اتفاقی که برابر لستر افتاد، نشان داد که این چه قمار بزرگی است. اگر شیاطین‌سرخ  می‌خواهند بار دیگر برابر بهترین تیم‌ها قرار بگیرند، باید سیستم‌ یا بازیکنان‌شان را تغییر دهند. مطمئن نیستم مدافع دیگری در این تیم باشد که بتواند تفاوت بسیار زیادی ایجاد کند، چرا که اگر به بازیکنان غایب این بازی نگاه کنیم، واقعاً غیر از لوک‌شاو و فیل جونز کسی نیست که توانایی بازی در ترکیب اصلی را داشته باشد. پس احتمالاً تغییر سیستم واقع‌بینانه‌تر است. تاکنون دیده‌ایم که فان‌خال از دفاع سه‌نفره به چهارنفره تغییر روش دهد و برای یافتن بهترین تعادل ممکن با بازیکنان کنونی‌اش، به این تغییرات ادامه خواهد داد. بازی دادن به یک هافبک دفاعی دیگر، حمایت از خط دفاعی را بیشتر می‌کند اما مشکل دیگری ایجاد می‌کند، آن هم اینکه چطور ستاره‌های تهاجمی همگی در زمین قرار بگیرند. در دو بازی گذشته دیده‌ایم که این بازیکنان چه کیفیتی به خط حمله می‌بخشند. یک چیز این وسط باید قربانی شود در غیر این صورت چنین باختی را دوباره خواهیم دید. براساس آنچه در برابر لستر دیدیم، یونایتد راه درازی در پیش دارد تا بتواند دوباره برای فتح لیگ بجنگد و راه یافتن به جمع 4 تیم نیز برای این تیم شدیداً سخت خواهد بود.