گروه بین‌الملل: آمریکا حدود 3 هزار نفر از نیروهای نظامی خود را به مناطقی از آفریقا که ویروس ابولا در آنها فراگیر شده است، اعزام کرده اما نکته جالب درباره این مناطق این است که چین در حال وارد کردن نفت این مناطق به کشورش است. هنوز مدت زمان اندکی از اعطای جایزه صلح نوبل به باراک اوباما، رئیس‌جمهوری آمریکا نگذشته بود که وی از افزایش نیروهای آمریکایی در افغانستان و اعزام
30 هزار نظامی دیگر به منطقه خبر داد. به دنبال آن جنگ علیه قذافی در لیبی آغاز شد و بلافاصله آمریکا وارد نبردی برای سرنگونی بشار اسد، رئیس‌جمهوری سوریه شد. هنوز مدت زیادی نگذشته بود که «نبرد اوباما برای برقراری دموکراسی در اوکراین» مطرح شد؛ نبردی که شاید بهتر باشد آن را تلاشی برای تحریک روسیه و کشاندن مسکو به جبهه‌ای جدید در مقابل ناتو با حمایت از جدایی‌طلبان اوکراینی خواند. از ماه جولای جاری یعنی حدود 3 ماه پیش، همین رئیس‌جمهور آمریکا که برنده جایزه صلح نوبل شده بمباران سوریه را آغاز کرده است؛ بمبارانی به بهانه نابود کردن نیروهای داعش، گروهی از سنی‌های بنیادگرا که گفته می‌شد نتیجه سرمایه‌گذاری مشترک نیروهای اطلاعاتی اسرائیل و سازمان سیا هستند. حالا مشاوران اوباما به رهبری سوزان رایس، مشاور امنیت ملی کاخ سفید که تشنه خون است به این نتیجه رسیده‌اند واشنگتن باید جبهه‌ای جدید را برای نبرد با «ابولا» در آفریقا باز کند. اوباما در تاریخ 16 سپتامبر رسما ورود آمریکا به این میدان نبرد جدید را اعلام کرد. همان زمان بود که وی در کمال تعجب شهروندان آمریکایی اعلام کرد فرمان اعزام
3 هزار نیروی نظامی آمریکایی به مناطقی از آفریقا را که درگیر ویروس ابولا شده‌اند صادر کرده است؛ اعزام 3 هزار نظامی برای جنگ با یک ویروس! اوباما در متن سخنرانی خود اعزام این 3 هزار نظامی به غرب آفریقا را «مهم‌ترین واکنش بین‌المللی در تاریخ تأسیس مرکز آمریکایی کنترل بیماری‌های واگیردار» خواند اما به صراحت اعلام نکرد این نظامیان مسلح برای انجام چه مأموریتی به منطقه اعزام شده‌اند؛ هدف قرار دادن ویروس‌های ابولا هر کجا که خودی نشان دهند یا شلیک به سمت آفریقایی‌های فقیر و بی‌پناهی که مظنون به ابتلا به ویروس ابولا هستند؟ شاید اهمیتی نداشته باشد که ارتش آمریکا اصلا نیروهایی ندارد که تحت آموزش کمک‌های پزشکی قرار گرفته باشند. به گزارش پایگاه تحلیلی اینفو وازر، مارگارت چان، مدیر سازمان بهداشت جهانی در تاریخ 13 سپتامبر (درست 3 روز پیش از سخنرانی اوباما) درباره شیوع ویروس ابولا در غرب آفریقا هشداری جدی می‌دهد و با ارائه آماری قابل تأمل مدعی می‌شود این ویروس در این منطقه از کنترل خارج شده است و به سرعت در حال پیشروی در مناطق دیگر است و حتی بزودی به یک فاجعه جهانی و فراگیر تبدیل می‌شود. روزنامه واشنگتن پست در مقاله‌ای که اخیرا منتشر کرد، نوشت 69 درصد از تمام موارد ابتلا به ابولا در لیبریا که توسط سازمان بهداشت جهانی به ثبت رسیده با استفاده از آزمایش خون مورد تأیید آزمایشگاهی قرار نگرفته است و غیرقابل استناد است. منطقه لیبریا
به عنوان مرکز اصلی شیوع ویروس ابولا در غرب آفریقا معرفی شده است. از طرف دیگر حتی سازمان غذا و داروی آمریکا نیز از تأیید صحت آزمایشات انجام شده درباره به ظاهر مبتلایان به این ویروس در این منطقه خودداری کرده است و این به این معناست که از 31 درصد موارد تأییدشده ابتلا به ابولا در لیبریا نیز بخشی احتمالا صحت ندارد. از سوی دیگر هنوز هیچ‌کس به طور دقیق نمی‌داند یکهزار و 224 مورد مرگ اعلام شده بر اثر ابولا در حقیقت به چه دلیل بوده است. سازمان بهداشت جهانی مدعی شده این تعداد در این منطقه به دلیل ابتلا به ویروس ابولا جان باخته‌اند. باید توجه داشت که کشورهای درگیر ابولا جزو فقیرترین و جنگ‌زده‌ترین مناطق جهان
به حساب می‌آیند. نبردهایی بر سر تصاحب الماس‌های منطقه و همچنین جنگ‌های قبیله‌ای جمعیت قابل توجهی از این منطقه را از بین برده است. با وجود تمام اینها، در بیانیه رسمی سازمان بهداشت جهانی آمده است: «تشخیص ویروس ابولا از مالاریا، تب تیفوئید و مننژیت همچنان بسیار دشوار است.» در این صورت چه طور ممکن است این امر درست تشخیص داده شده باشد که آن 69 درصد مرگ اعلام شده بر اثر ابتلا به ابولا که حتی مورد آزمایش نیز قرار نگرفته‌اند واقعا بر اثر ابتلا به این ویروس بوده باشد. یکی از جنبه‌های مهم نگرانی جدید آمریکا درباره وضعیت لیبریا و دیگر مناطق غرب آفریقا، مناطقی که ادعا می‌شود به صورت گسترده درگیر ویروس کشنده ابولا شده باشند، می‌تواند وجود منابع نفتی بکر و دست نخورده در این مناطق باشد. به طرز شگفت‌آوری درست مناطقی که به عنوان مراکز اصلی شیوع ویروس ابولا معرفی شده‌اند، منابعی غنی از نفت و گاز دارند که هنوز مورد بهره‌برداری قرار نگرفته‌اند. مسأله نفت در غرب آفریقا بویژه در آب‌های خلیج گینه به مسأله‌ای استراتژیک تبدیل شده است؛ هم برای چین که بشدت دنبال منابع مطمئن و تضمین شده واردات نفت در آینده است و هم برای آمریکا که ژئوپلیتیک نفتی آن در جمله‌ای به نقل از «هنری کیسینجر» در دهه 1970 خلاصه می‌شود که گفته بود «اگر شما نفت را کنترل کنید تمام ملت‌ها را کنترل خواهید کرد».