رحلت فقیه، محدث و مفسر اصولی شیعه آیتالله جعفر نزاری‌نقدی (1329ش)
آیتالله شیخ جعفر نزاری‌نقدی در سال 1265ش (1303ق) به دنیا آمد و از خردسالی، شوق فطری طبیعی به علم و ادب و تحصیل کمالات داشت. از اینرو در ابتدا اصول قرائت و خط عربی و فارسی را فراگرفت و در 14 سالگی برای ادامه تحصیل عازم حوزه علمیه نجف اشرف شد. پس از تکمیل مقدمات و سطوح، در درس خارج حضرات آیات عظام: آخوند ملامحمد کاظم خراسانی، سید محمد کاظم یزدی و شیخ احمد کاشف الغطا و دیگر استادان عصر حاضر شد و مراتب عالی علمی را پیمود. در این حال با اصرار جمعی از مؤمنان یکی از مناطق شیعهنشین جنوب عراق و به دستور استادش، علامه یزدی جهت تبلیغ دین و نشر علوم اسلامی و حل دعاوی شرعی راهی منطقه العماره شد. آیتالله نزاری پس از حدود 10 سال اقامت در العماره، به عضویت دادگاه شرعی بغداد منصوب شد اما پس از مدت کوتاهی از این مقام کنارهگیری کرد و در نجف اشرف به تالیف و تدریس و ارشاد مردم همت گماشت. از این فقیه اصولی آثار متنوعی به جای مانده که الانوارالعلویه و الاسرار المُرتَضَویه، القوانین المَنطقیه و نیز حواشی بر شرایع و معالم و شرح شمسیه از آن جملهاند. آیتالله جعفر نزاری‌نقدی در 28 مهر 1329ش برابر با هفتم محرم الحرام 1370ق در 64 سالگی در نجف اشرف درگذشت و در تاسوعای حسینی در آن شهر به خاک سپرده شد.
نزول سوره دهر در شأن امام علی(ع)، حضرت زهرا(س) و امام حسن و امام حسین(ع) و روز خانواده
پس از آنکه امام علی(ع) و حضرت زهرا(س) برای برآوردن حاجت خویش، 3 روز روزه را نذر کرده بودند و نوبت به ادای آن رسید، در 3 روز متوالی مسکین و یتیم و اسیری به در خانه آنها آمد و غذایى طلب کرد. آن بزرگواران نیز غذای خود را به آنها داده و خود با آب، افطار کردند. این خانواده کریم در مقابل این عمل، هیچ جزایی را از افراد نخواستند و اجر خود را از خدا طلبیدند. در این هنگام بود که وحی بر پیامبر اکرم(ص) نازل شد و سوره دهر یا انسان در شأن امام علی(ع) و حضرت زهرا(س) نازل شد.
کشته شدن معمر قذافی، دیکتاتور سابق لیبی(2011م)
سرهنگ معمر محمد قذافی (زاده ۷ ژوئن ۱۹۴۲- درگذشته ۲۰ اکتبر ۲۰۱۱)، از سال ۱۹۶۹ تا ۲۰۱۱ رهبر لیبی بود. وی در اول سپتامبر سال ۱۹۶۹ میلادی با کودتایی آرام حکومت محمد ادریس سنوسی، پادشاه وقت لیبی را سرنگون کرد، سپس سیستم حکومتی لیبی را براساس ترکیبی از سوسیالیسم و اسلام طراحی کرده و خود رهبر لیبی شد. حکومت طولانی‌مدت سرهنگ قذافی از کودتای ۱۹۶۹ میلادی تا سرنگونی در نتیجه جنگ داخلی در سال ۲۰۱۱، یکی از طولانی‌ترین دوره‌های زمامداری در طول تاریخ بود. در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ میلادی، لیبی تحت رهبری قذافی، از سوی غربی‌ها، یک کشور حاشیه‌ای به حساب می‌آمد که ستم ناشی از اختلافات داخلی، تروریسم، قتل و غارت توسط رهبران را نشان می‌داد که در این اثنا قذافی مبادرت به اندوختن چندین میلیارد دلار ثروت برای خود و خانواده‌اش کرد. پس از بمباران لیبی در سال ۱۹۸۶ میلادی و تحریم‌های اقتصادی بر ضد این کشور از سوی سازمان ملل، تغییراتی در رفتار لیبی صورت گرفت. این تغییرات عبارت بود از: برقراری روابط اقتصادی و همکاری‌های امنیتی نزدیک با غرب، همکاری و شرکت در بررسی پرونده حمایت لیبی از تروریسم، پرداخت غرامت به بازماندگان حوادث تروریستی منتسب به لیبی و کنار نهادن برنامه دستیابی به سلاح هسته‌ای. مجموعه این تغییر رفتارها منجر به برداشته شدن تحریم‌های سازمان ملل متحد علیه لیبی در سال ۲۰۰۳ میلادی شد. معمر قذافی در فوریه ۲۰۰۹ میلادی به عنوان رئیس دوره‌ای اتحادیه آفریقا انتخاب شد. در فوریه ۲۰۱۱ میلادی گروهی از معترضان سیاسی که از مخالفان و معترضان تونس و مصر و دیگر بخش‌های جهان عرب الهام گرفته بودند بر ضد دولت قذافی در لیبی به‌پا خواستند و این موضوع به‌سرعت به یک شورش عمومی مبدل شد. در روز ۲۰ اکتبر ۲۰۱۱، قذافی در حالی که زخمی شده بود تسلیم نیروهای انقلابی و پس از چند ساعت کشته شد.