جامعه صنفی تهیه‌کنندگان فیلم سینمایی ایران در بیانیه‌ای به مواضع اخیر کانون کارگردانان سینمای ایران نسبت به عملکرد این کانون در تطبیق با گذشته، بیانیه‌ای پر از کنایه منتشر کرد. به گزارش سینماپرس، در متن این بیانیه که با نثری متفاوت نگاشته شده اما مشخص است که مخاطب آن کانون کارگردانان سینمای ایران است و مقصود از نگارش آن، بازخوانی وقایع رفته و تطبیق آن با شرایط فعلی عنوان شده، آمده است: «مورخان بر این باورند که تاریخ همواره با کمی تغییر در یک تسلسل و تکرار است. صرفنظر از اینکه این فرضیه در عالم سیاست به چه میزان مقرون به واقع بوده و اساسا امارات متقن و کثیری در رد آن موجود است اما خالی از لطف نیست که بدانید در ساحت فرهنگ و بالاخص سینما، به خوبی علائم و نشانه‌هایی از تکرار حوادث و رخدادهای رفته را شاهد هستیم. از این رو در تطبیق وقایع مشابه با منشأ مشترک، می‌توان رفتارهای متناقض ابرازی از جانب افراد و گروه‌ها در گذشته را برای راستی آزمایی و میزان صداقت آنها در رفتار و گفتار امروزشان در کنار هم قرار داد، تا جایی که این تطبیق‌ها حتی می‌تواند بعضا مواضع ظاهرفریب و به اصطلاح دموکراتیک آنها را از مکنونات و خاستگاه‌های فکری اعتقادی و حقیقی آنها متمایز نماید. با این مقدمه و پیش فرض در روزگاری قرار داریم که در سینمای ایران، عده‌ای گوی سبقت می‌ربایند در حمایت از دولت که نکند این دولت محترم در عرصه اعتدالگرایی جز به منافع و مصالح آنها فکر دیگری نیز به ذهنش خطور کند. در حالی که در آن روزها به یک اشارت، همکاران خود را هنرمند دولتی نام می‌دادند و امروز در حمایت تام از دولت سینمایی جز به ستایش، مأموریتی را مفروض نمی‌دانند! هم اینان که امروز استمرار سایه‌سار حضرت اجل را ذکر مدام گرفته‌اند، اخیرا بیانیه وامصیبتا و واویلتا سر داده‌اند که دولت فخیمه در برابر خواسته فراقانونی عده‌ای قلیل بایستید و مقاومت کند، چرا که ما در کنار دولتیم و بیداریم. در حالی که همینان در روزگار نه چندان دور، در هیمنه و کارزار تحریم ۸ فیلم سینمایی همکارانشان توسط یک نهاد دولتی، به جای اتخاذ مواضع صریح و جانبداری صنفی و صیانت از همکاران خود، جانب احتیاط (البته به نفع جیب مبارک رؤسای وقت و فعلی مدعی صنف‌مداری) نگه داشته و تنها به نظارت بر میدان نامرادی و تاخت و تاز بسنده کردند. امروز کانونی که بیشتر در مثابه محفل عمل می‌کند، بر این مدعاست که عدم نمایش فیلم‌های سینمایی دارای پروانه نمایش آن هم به‌دلیل سلایق عده‌ای معدود، موجبات تزلزل جایگاه مدیریت سینما و باعث جو ناامنی در فضای سینمای کشور می‌شود و اما دیروز در هجمه ایجاد شده علیه همکاران خود در تحریم آن ۸ فیلم، نه تنها واکنشی نشان ندادند که بعدها اجرت خالی کردن پشت همکارانشان را با قراردادهای میلیاردی ساخت فیلم‌های رنگارنگ جبران نمودند. بله! به واقع تحریم زمانی رخ داد که به اصطلاح منادیان و پرچم‌داران عرصه صنف‌داری، به وقت حمایت از همکاران خود لب فروبستند و چشم دوختند بر قراردادهای تولیدات فیلم‌های سفارشی پسر کند، پدر خورد! انگار که نه تحریمی رخ داده و نه حقی ضایع و نه حرمت هم‌صنفی مخدوش شده است. آمران به سکوت، امروز به شبهه و شایعه و کذبیات متوصل می‌شوند تا نهاد قانونگذاری و نمایندگان شریف ملت را در مقابل دولت و هنرمندان قرار دهند، هرچند که سناریوی متقلبانه آنها نقش برآب شد و دولت، هوشمندانه اذعان به کذب و واهی بودن آن نمود اما به مدد خاطرات شفاهی و مستندات موجود، حقیقتی که به دست شما و به وقت نیاز قربانی شد، همچنان بر حافظه تاریخی سینمای کشور ثبت مانده است، تاجایی که در سالگرد تحریم ناجوانمردانه آن ۸ فیلم سینمایی و جفا و خیانت شما به همکاران و هم‌صنفیان خود، اینگونه در بیانیه‌ای از سوی آنان خطاب قرار گرفتید:
(عبارات بیانیه کانون کارگردانان با «ب» و عبارات جامعه صنفی تهیه‌کنندگان با «ج» مشخص شده است)
ب: از مدیران و مسؤولان صنفی که در قبال این تحریم سکوت کردند و ما را تنها گذاشته‌اند می‌خواهیم از فعالیت صنفی در حوزه سینما کناره‌گیری کنند.
ج: نه تنها کناره‌گیری نکردند که امروز در پی سهم‌خواهی در پوششی دیگر درآمده‌اند.
ب: شما نماینده صنفی ما بودید اما در سخت‌ترین دوران به ما پشت کردید و از دفاع علنی از حقوق ما سرباز زدید.
ج: آنها نه تنها در حمایت از شما بر نیامدند که به هزاران اتهام ناروا همراهان شما و تنها صنف قانونی سینمای ایران (جامعه صنفی تهیه‌کنندگان) را به جهت سست شدن در مسیر حمایت از شما، منسوب و ملقوب نمودند.
ب: شما به نفس مفهوم صنف‌گرایی خیانت کردید و دیگر نمی‌توانید نماینده صنف ما باشید.
ج: بله! خیانتی که به ذبح حقیقت در پای مصلحت مختوم شد و البته همچنان خود را عاج‌نشین صنف می‌دانند.
بر بساط نکته‌دانان خود‌فروشی شرط نیست
یا سخن دانسته گو ای مرد عاقل یا خموش
در پایان می‌بایست خاطرنشان کرد آنچه بیان شد، نشات گرفته از رفتارهای چندگانه و متناقض گردانندگان صنفی است که به وقت ضرورت نه آداب صیانت از صنف را اجابت کردند و نه حرمت و حمایتی از همکاران خود را تکلیف دانستند اما امروز در تحولی خلق‌الساعه و شگرف، بناگاه متولی و مصلح و حامی صنف و همکاران خود شده‌اند. با این اوصاف و در این کارزار اختلاط سیاست و صیانت صنفی، جامعه صنفی تهیه‌کنندگان فیلم سینمایی به عنوان تنها نهاد قانونی و صنفی سینمای ایران، همچون گذشته بر خود تکلیف می‌داند که از حقوق مکتسبه تمامی همکاران خود در همه صنوف و رده‌ها حمایت و صیانت کرده و جانب آنها را بر هر امتیازی اجل دانسته و از تمامی ظرفیت‌های صنفی خود برای احقاق حقوق حقه آنها استفاده نماید؛ هرچند که حضور اصناف قدرتمند، رافع مسؤولیت و تکالیف ذاتی دولت در صیانت از مجوزهای صادره نیست اما با این حال از دولت تدبیر انتظار می‌رود در چارچوب قانون و در فضایی به‌دور از شایعه‌پراکنی و شیطنت‌های کودکانه افراد قلیلی، مناقشه و اختلافات حادث شده را به حلم و تدبیر و مفاهمه به نفع اهل فرهنگ و در راستای اقتدار نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران مختوم نمایند».
مقصود، بازخوانی وقایع رفته و تطبیق آن با شرایط فعلی بود؛ قضاوت با شماست!
جامعه صنفی تهیه‌کنندگان فیلم سینمایی