رحلت فیلسوف شهیر سیدمحمدحسین طباطبایی، صاحب تفسیر شریف المیزان (1360 ش)
علامه سیدمحمدحسین طباطبایی در سال 1281 ش برابر با 1321 قمری در تبریز متولد شد و در 5 سالگی مادر و در 9 سالگی پدرش را از دست داد. در همان زمان علاوه بر فراگیری قرآن مجید و کتاب‏های متداول روز و خوشنویسی، به تحصیل مقدمات عربی روی آورد و در 23سالگی عازم نجف اشرف شد. علامه طی 11 سال اقامت در نجف از محضر عالمان نامداری همچون میرزای‌نایینی، سیدابوالحسن اصفهانی، محمدحسین غروی‏اصفهانی و میرزاعلی آقا قاضی‏طباطبایی استفاده‏های فراوان برد و مدارج علمی و کمالات اخلاقی را پیمود. پس از آن به مدت 10 سال در تبریز اقامت گزید و در سال 1325ش راهی شهر قم شد. علامه از آن پس با درک نیاز حوزه به تفسیر و فلسفه، به تدریس این دو پرداخت و در این دو رشته مقام شامخی به دست آورد. علامه طباطبایی همزمان با تدریس، از تالیف آثار گرانبها و سودمند غفلت نورزید و کتب متعددی را به رشته تحریر درآورد که اصول فلسفه و روش رئالیسم در 5 جلد، بدایه الحکمه، نهایه الحکمه، وحی یا شعور مرموز، علی(ع) و فلسفه الهی و حاشیه بر اسفار صدرالدین شیرازی و... از آن جمله‏اند. اما مهم‌ترین اثر علامه، تفسیرالمیزان نام دارد. این کتاب شریف که اصل آن به زبان عربی و در بیست جلد تالیف شده بارها از سوی ناشران داخلی و خارجی به زبان‏های عربی و فارسی چاپ و منتشر شده است. علاوه بر تالیفات متعددی که از علامه طباطبایی به یادگار مانده است، شاگردان فاضلی در حلقه درس ایشان مراتب کمال علمی را پیموده و منشأ خدمات فراوانی شده‏اند. حضرات آیات و دانشمندان فرهیخته‏ای از قبیل شهید مرتضی مطهری، شهید سیدمحمد حسینی‌بهشتی، امام موسی صدر، ناصر مکارم‌شیرازی، شهید دکترمحمد مفتح، شهید علی قدوسی، یحیی انصاری‌شیرازی، شهید سیدمحمدعلی قاضی‌طباطبایی، سیدعبدالکریم موسوی‌اردبیلی، محمدتقی مصباح‌یزدی، ابراهیم امینی، حسین نوری‌همدانی، حسن حسن‏زاده‌آملی، عبدالله جوادی‌آملی، سیدمهدی روحانی و ده‏ها عالم فرزانه طی سال‏ها حضور در محضر پرفیض استاد، خوشه‏چین خرمن معرفت علامه بوده‏اند. علامه سیدمحمدحسین طباطبایی سرانجام در صبح یکشنبه 24 آبان 1360 ش برابر با 18 محرم 1402 ق پس از یک هفته بیماری، دارفانی را در سن 80 سالگی وداع کرده و به دیار باقی شتافت. مزارش در کنار حرم حضرت معصومه(س) زیارتگاه عاشقان و شیفتگانش است. همزمان با یکصدمین سال تولد ایشان، همایش ملی میزان حکمت در دی‌ماه 1381 در محل سالن همایش‏های بین‏المللی صدا و سیما برگزار شد و شخصیت علمی این مفسر فرزانه، گرامی داشته شد.
رحلت عالم و فقیه بزرگ اسلام حسن‏بن‏ یوسف معروف به «علامه ‏حلی»(726 ق)
حسن بن یوسف بن علی بن مطهر معروف به علامه حلی در 29 رمضان 648 ق در شهر حلّه در عراق به دنیا آمد. سال‏های آغازین حیات وی مقارن با حملات وحشیانه‏ مغولان به سرزمین‏های اسلامی بود که با تدبیر چند تن از علما از جمله پدرش، حله از توفان حملات مغول در امان ماند و در همانجا به رشد و نمو و تحصیلات خود ادامه داد. وی از محضر شیخ مفید، محقق حلی، خواجه نصیرالدین طوسی، سیدبن طاووس و اساتید بزرگ دیگر استفاده کرد و در علم به درخششی عظیم دست یافت و عنوان «آیت‌الله» گرفت. علامه حلی با ارائه‏ تصویری صحیح از تشیع، اُلجایتو، حاکم مغولیِ ایران، معروف به سلطان محمد خدابنده را به این مذهب مجذوب کرد و باعث نشر مذهب اهل بیت(ع) در سراسر ایران شد. شاگردان و آثار قلمی علامه بسیار زیاد و گسترده هستند. فرزند نابغه‏اش معروف به فخرُالمُحققین، قطب‌الدین رازی، علی بن احمد حلی و ابن مُعَیَّه از جمله شاگردان و مُنتهی المطلب فی تحقیقِ المَذهب و تَبصِرَه المُتعلّمین در فقه، نهایه الوصول الی عِلم الاصول در اصول، نهایَه المَرام در کلام، جامِع الاخبار در حدیث، کَشف المَقال فی مَعرفه الرِّجال در رجال، القول الوَجیز فی تفسیر الکتابِ العزیز در تفسیر و شرح حکمه الاشراق در فلسفه و عرفان و ده‏ها اثر دیگر از ‏ آثار این عالم خستگی‏ناپذیر است. سرانجام علامه حلی در 78 سالگی وفات یافت و در حرم مطهر امام علی(ع) مدفون شد.