علیرضا کردی : تیم پرسپولیس تهران بعد از شکست دادن پیکان در هفته سیزدهم لیگ برتر، روز پنجشنبه به مصاف گسترش فولاد رفت و در حالی که با ۲ گل از حریف تبریزی خود پیش بود، بر اثر دو اشتباه فردی و بچگانه بازیکنانش 2 گل دریافت کرد تا یک برد حساس و حیاتی را با یک تساوی بی‌ارزش تعویض کرده باشد. در این بازی که بعد از 3 هفته کشمکش میان فدراسیون فوتبال و صدا و سیما، بالاخره دوربین‌های تلویزیونی حق ورود به استادیوم را داشتند، اگرچه سرخپوشان بازی بدی را به نمایش نگذاشتند ولی باز هم ثابت شد نقاط ضعف اصلی این تیم در زمینه فنی، کماکان پابرجاست و در آستانه بازی شهرآورد پایتخت، کادر فنی این تیم باید فکری اساسی برای این معضلات بکند.
دفاع راست، پاشنه آشیل پرسپولیس
بعد از اینکه حسین ماهینی به‌علت مشکلات مربوط به کارت پایان‌خدمت خود از همراهی پرسپولیس محروم شد، محمدرضا خانزاده جوان تنها گزینه پیش روی کادر فنی سرخپوشان برای پست مدافع راست بود. خانزاده که البته پست تخصصی‌اش مدافع میانی است، در زمان حضور یحیی گل‌محمدی در پرسپولیس هم در سمت راست دفاع بازی کرده بود و زیاد هم با بازی در این منطقه از زمین بیگانه نبود، مدافع جوان سرخپوشان اگرچه در کارهای دفاعی عملکرد تقریباً خوبی از خود نشان داده بود اما به‌عنوان یک پیستون به هیچ وجه در امور هجومی و انجام کارهایی مانند اوورلب در زمان حمله تیم خود و از همه مهم‌تر در سانتر و ارسال توپ روی محوطه جریمه حریف موفق و توانمند نبود و همین مساله موجب شد حمید درخشان پیش از رسیدن نیم‌فصل با جذب بازیکنی مانند مهدی جعفرپور به فکر رفع ضعف سمت راست خط دفاعی تیم خود باشد. در بازی مقابل گسترش فولاد نوبت آزمون بازیکن تازه‌وارد سرخپوشان بود که این بازیکن نیز با عملکرد خود نشان داد هنوز مشکل این بخش از خط دفاعی پرسپولیس بر سر جای خود باقی است. جعفرپور اگرچه برعکس دیگر همتای خود در زمان حمله و ارسال‌ها به مراتب بهتر عمل می‌کرد اما در امور دفاعی مانند محمدرضا خانزاده نبود و در صحنه گل دوم تیم حریف نیز با جا ماندن و دور خوردن از بازیکن سرعتی گسترش، یکی از مقصران اصلی گل تساوی تبریزی‌ها بود. با توجه به همین مساله باید دید آیا کادر فنی پرسپولیس در نیم‌فصل دوم باز هم سراغ خریدن یک مدافع راست خواهند رفت یا تا انتهای فصل با همین دو مدافع ناکامل خود به کار ادامه خواهند داد.
خط حمله‌ای بی‌رمق
هادی نوروزی را می‌توان جزو آن دسته از بازیکنان پرسپولیس به حساب آورد که به‌رغم همه تلاشی که برای خوب بازی کردن انجام می‌دهد اما هیچگاه محبوب هواداران این تیم نبوده است. نوروزی چند سال پیش به‌عنوان یک مهاجم به پرسپولیس آمد و در یک برهه از زمان هم تقریباً خیلی خوب برای این تیم گلزنی کرد اما با توجه به اینکه هیچگاه یک مهاجم کامل نبود، جای خود را در این پست از دست داد و رفته رفته تبدیل به یک وینگر یا مهاجم کناری شد که همین امر موجب کاهش یافتن کارآیی و البته نیمکت‌نشینی او به مرور زمان شد، در بازی پرسپولیس مقابل راه‌آهن هادی نوروزی بعد از مدت‌ها یا به قول خودش پس از 2 سال به پست اصلی خود یعنی مهاجم نوک برگشت و واقعاً هم عملکرد بسیار بهتری نسبت به گذشته از خود نشان داد اما هنوز هم انتقاداتی به بازی نوروزی در پست مهاجم وارد است که نمی‌توان از کنار آنها به‌سادگی عبور کرد، از مهم‌ترین نقاط ضعف بازی او باید به این مسائل اشاره کرد که او خیلی کم در موقعیت‌های مناسب گلزنی قرار می‌گیرد و در خیلی از موارد هم که شانس به ثمر رساندن گل را دارد، قدرت تمام‌کنندگی مناسبی از خود نشان نمی‌دهد، همچنین نوروزی به‌عنوان یک فوروارد، به هیچ‌وجه توانایی بازی کردن در حالت پشت به دروازه را ندارد و بیشتر توپ‌هایی که در این موقعیت دریافت می‌کند یا از دست می‌دهد یا نمی‌تواند به‌خوبی به هم‌تیمی‌های خود محول کند، به‌طور کلی در مورد قرار گرفتن او در پست تخصصی‌اش باید گفت بازی کردن نوروزی در خط حمله شاید در لیگ و جام‌حذفی برای پرسپولیس یک مسکن موقت باشد (که البته همین حرف هم درست نیست)، اما در لیگ قهرمانان آسیا برای سرخپوشان کافی نخواهد بود و عدم وجود یک مهاجم با قدرت تمام‌کنندگی بالا، مانند زمان حال یکی از مهم‌ترین خلأهای موجود در این تیم خواهد بود که باید کادر فنی این تیم برای برطرف کردنش فکری اساسی بکند. پرسپولیس که در طول تاریخ همواره هجومی‌ترین تیم فوتبال ایران بوده است و طی دوره‌های مختلف مهاجمینی بسیار توانمند را در اختیار داشته است، حالا در یکی از نقاط همیشه قوت خود دچار ضعف اساسی شده است و برطرف کردن این نقیصه مستلزم پیدا کردن یک مهاجم باهوش و آشنا با چارچوب دروازه است؛ چیزی که در فوتبال حال حاضر ما کمیاب است و شاید برای یافتن او باید نگاهی فراتر از مرزهای ایران داشت.