احمد فرحات*: طرح‌های گروه تروریستی- تکفیری داعش به مرز فلسطین که می‌رسد متوقف می‌شود. داعش کاری با اسرائیل ندارد و در قاموس این گروهک تروریستی و سران آن واژه‌ای به نام فلسطین یافت نمی‌شود و گویا بیت‌المقدس نیز از نظر این گروهک، همانند دیگر مکان‌های مقدس در عراق و سوریه است که باید تخریب و نابود شود. مسجدالاقصی تنها از سوی صهیونیست‌ها تهدید نمی‌شود، بلکه در معرض تهدید تکفیری‌ها نیز هست. سوال اینجاست که اگر تروریست‌های داعش به قدس برسند، سرنوشت مقدسات اسلامی چه خواهد بود؟ آیا مسجدالاقصی را ویران خواهند کرد؟ کاری که صهیونیست‌ها ده‌ها سال است در پی انجام آن هستند و نتوانسته‌اند در این‌باره کاری از پیش ببرند. به‌طور طبیعی ورود گروه‌های تروریستی - تکفیری به فلسطین مانند آنچه در سوریه و عراق اتفاق افتاده، تا زمانی که تحت اشغال صهیونیست‌هاست، میسر نخواهد بود و به همین دلیل عربده آنها برای جهاد در فلسطین اشغالی و اخراج صهیونیست‌ها شنیده نمی‌شود، بلکه همه تهدیدات و اعلام‌های به‌اصطلاح جهاد این گروهک متوجه کشورهای اسلامی بوده است». روی نقشه جغرافیا نیز فلسطین به سوریه نزدیک‌تر است تا تونس اما داعش برای تونس نقشه دارد اما حرفی از فلسطین نمی‌زند یا اینکه کرانه باختری هم‌مرز اردن است و سلفی‌های تکفیری اردن در عراق و سوریه می‌جنگند! ابوبکر البغدادی، سرکرده تکفیری‌های داعش در پیام صوتی اخیر خود طرفداران خود را به جنگ در عربستان، یمن، لیبی، الجزایر، تونس و مغرب فراخواند و شیعیان را نیز به کشتار وسیع تهدید کرد اما حرفی از فلسطین نزد. ابوبکر البغدادی اولین شخصی نیست که فلسطین را از دایره به‌اصطلاح «جهاد» مستثنا می‌کند، بلکه ابومحمد الجولانی، رهبر تروریست‌های جبهه النصره نیز چندی پیش از فلسطین عامدانه سخنی به میان نیاورد و خواستار جهاد علیه صهیونیست‌ها نشد. الجولانی هنگامی که خواست از مرزها صحبت کند، به جای فلسطین اشغالی واژه «اسرائیل» را به‌کار برد و تلویحا گفت که نگران حضور عناصر تروریستی- تکفیری نزدیک مرزهای سوریه با فلسطین اشغالی نباشند. چرا عناصر گروه تروریستی جبهه النصره که اکنون در مرزهای فلسطین اشغالی قرار دارند، عملیات خود را علیه صهیونیست‌ها شروع نمی‌کنند؟ آیا صهیونیست‌ها از اهداف آنها نیستند یا اینکه ماموریت آنها ایجاد بحران و درگیری در «سرزمین شام» برای حمایت از اشغالگران صهیونیست است؟ آیا جبهه النصره آماده ورود به سرزمین‌های اشغالی است یا اینکه همچنان از خدمات حمایتی ارتش صهیونیستی در گلوله‌باران مواضع ارتش سوریه و درمان زخمی‌های آن در بیمارستان‌های این رژیم بی‌نیاز نشده است؟ علاوه بر این دو گروه، گروه دیگری نیز به نام «جندالاقصی» وجود دارد که گویا تنها مسیری را که نمی‌شناسد مسیر بیت‌المقدس است و در حال حاضر در ادلب و دمشق و دیگر مناطق می‌جنگد! به طور کلی با نگاهی به تمام گروه‌های حاضر در سوریه، مشاهده می‌کنیم که هر کدام از اینها در خطابه‌ها، بیانیه‌ها و ادبیاتشان اصلا مفهوم جهاد در فلسطین اشغالی علیه صهیونیست‌ها را درج نمی‌کنند بلکه برعکس، همواره از آمادگی خود برای همپیمانی با رژیم صهیونیستی علیه کشورهای اسلامی سخن می‌گویند. در عقاید و فتاوای تکفیری‌ها بر عدم جهاد در فلسطین تأکید شده و چنین می‌گویند که مبارزه با دشمن دور (اسرائیل) پس از مبارزه با دشمن نزدیک (مسلمانان) خواهد بود! ایمن الظواهری، رهبر فعلی القاعده پیش از کشته شدن اسامه بن‌لادن گفته بود: در حکم اسلام، مبارزه با حاکمان مرتد (حاکمان کشورهای اسلامی) بر مبارزه با کفار ارجحیت دارد و آن هم به 3 دلیل: اول: جنگ مشرکان داخلی مقدم به مشرکان خارجی است و حاکمان مرتد بر کشورهای اسلامی مسلط هستند. دوم: ارتداد جرمی سنگین‌تر از کفر است. سوم: حکام اسلامی دشمن نزدیک‌تر هستند. اما باید گفت، گروه‌های تکفیری هر کسی را که مخالف نظر آنها باشد نیز می‌کشند و در اینجا به هیچ وجه بحث حاکمان کشورهای اسلامی مطرح نیست. بنابراین در نظر آنها جنگ با مسلمانان فریضه‌ای شرعی است و بر آزادسازی قدس ارجحیت دارد، حتی برخی مفتی‌ها فراتر رفته و حکم به همکاری با اسرائیل صادر کرده‌اند؛ برای مثال «عبدالعزیز بن باز» از بارزترین مفتی‌های وهابی عربستان حکم به تعامل با اسرائیل داد و آن را در صورت اینکه به نفع مسلمین باشد مجاز اعلام کرد. بنابراین می‌توان گفت که گروه‌های تکفیری دست سازش به سوی رژیم صهیونیستی دراز کرده و شمشیر خود را به روی مسلمانان بویژه کسانی که پرچم حمایت از فلسطین را بر دوش دارند و از مقدسات دفاع می‌کنند، کشیده است و این بهترین دلیل بر انحراف عقیدتی آنها و شبهه‌های زیاد درباره اهداف دور و نزدیکشان است. در تفکر تکفیری‌ها، همه به‌اصطلاح جهادیون باید از کشورهای لیبی، تونس، مصر، پاکستان، افغانستان، عربستان و همه کشورهای اسلامی برای جنگ با مسلمانان اقدام کنند و آزادسازی فلسطین پس از پایان جنگ با آنچه «رافضی‌ها، نصیری‌ها، نصاری، مرتدین و سکولارها» می‌خوانند، قرار می‌گیرد.
* کارشناس سیاسی شبکه خبری «المنار»