گروه سیاسی: سکوت دستگاه دیپلماسی در جریان مذاکرات هسته‌ای و عدم انتشار جزئیات آن که حتی به نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز ارائه نمی‌شود یکی از مهم‌ترین عوامل در ارائه تفسیرهای متناقض از نتیجه مذاکرات هسته‌ای است. به گزارش «وطن امروز»، در نحوه انتشار جزئیات مرحله به مرحله مذاکرات همواره آمریکایی‌ها به صورت‌های کلی و جزئی پیشتاز بوده‌اند و این موضوع را با نمایندگان کنگره، لابی‌های صهیونیستی و برخی کشورهای اروپایی و منطقه در میان گذاشته‌اند. این بار نیز در سایه بایکوت جزئیات تمدید مذاکرات هسته‌ای توسط دستگاه دیپلماسی، کاخ سفید در ادامه سیاست ادعای مقامات آمریکایی ادعا کرده است ایران برای تمدید، امتیازات زیادی داده است. این سخنان سخنگوی کاخ سفید بلافاصله بعد از این اظهارنظر جو بایدن، معاون رئیس‌جمهور آمریکا مبنی بر اینکه «تمدید توافق با ایران یعنی تمدید فشار به ایران» مطرح شد. «جاش ارنست» سخنگوی کاخ سفید روز دوشنبه در جمع خبرنگاران درباره مذاکرات ایران و 1+5 و تمدید مذاکرات تا اول جولای (10 تیر ماه) اظهارنظر کرد و گفت: «به اعضای کنگره هم گفته‌ایم که برای این تمدید، امتیازات زیادی از ایرانی‌ها گرفته‌ایم.» هماهنگی کامل دولتمردان آمریکا با اعضای کنگره برای اعمال فشارهای بیشتر به ایران در جریان مذاکرات هسته‌ای در حالی است که نمایندگان مجلس شورای اسلامی بارها در اظهارات مختلف اعلام کرده‌اند اطلاعات جدیدی از روند مذاکرات هسته‌ای در اختیار آنها از سوی وزیر امور خارجه قرار نگرفته است. در این رابطه غلامعلی حدادعادل، رئیس فراکسیون اصولگرایان مجلس شورای اسلامی در مصاحبه با کیهان گفت: من اینجا صراحتاً اعلام می‌کنم اطلاعات نمایندگان مجلس از مذاکرات هسته‌ای بیشتر از دانشجویان نیست.
اما در سایه سکوت مداوم دستگاه دیپلماسی در ارائه جزئیات روند مذاکرات هسته‌ای، رئیس یک موسسه پوششی وابسته به سیا در واشنگتن جزئیات آخرین پیشنهاد آمریکا به ایران در مذاکرات هسته‌ای را فاش کرد. دیوید آلبرایت، رئیس موسسه علوم و امنیت بین‌المللی این اطلاعات را روز چهارشنبه 12 آذر 1393 (3 دسامبر 2014) در حاشیه یک سخنرانی در کمیته روابط خارجی سنای آمریکا بیان کرده است. ایران هسته‌ای متن کامل سخنان وی را که در وب سایت موسسه علوم و امنیت بین‌المللی قرار دارد منتشر کرده است. متن طرحی که آلبرایت آن را منتشر کرده در ادامه می‌آید.
 تغییر رآکتور اراک
  رآکتور اراک به نحوی تغییر خواهد یافت که از سوخت اورانیوم غنی‌شده و یک ساختار مرکزی کوچک‌تر استفاده کند. توان این رآکتور از سطحی که فعلا برنامه‌ریزی شده است یعنی 40 مگاوات، کاهش خواهد یافت و سیستم آن به نحوی تغییر می‌یابد که با کارکرد تعدیل‌شده‌ای متناسب شود.
  ایران هیچ سوخت پرتودهی‌شده‌ای را بازفرآوری نخواهد کرد یا یک مرکزی را برای بازفرآوری ایجاد نخواهد کرد.
  ایران غنی‌سازی بالای 5 درصد را در ایزوتوپ اورانیوم دویست و سی و پنج انجام نخواهد داد و ذخایر اورانیوم غنی شده‌ای فراتر از حجم مورد نیاز برای برنامه غیرنظامی خود را تولید نخواهد کرد، لازم به ذکر است که این کشور با روسیه توافق‌های بلندمدت حمل سوخت اورانیوم غنای پایین دارد و انتظار می‌رود پس از به نتیجه رسیدن راه‌حل جامع، توافق‌های بیشتری با فروشندگان رآکتور در خارج از ایران داشته باشد.
  ایران متعهد خواهد شد به شیوه‌ای که غیرقانونی تلقی می‌شود، اقدام به تهیه کالاهایی برای برنامه‌های هسته‌ای خود از خارج نکند («قاچاق یا تجارت غیرقانونی کالای هسته‌ای»).
کاهش سانتریفیوژهای ایران به 5000
  ایران فقط یک مرکز غنی‌سازی یعنی مرکزی که در نطنز است خواهد داشت و از سانتریفیوژهای ‌آی‌آر1 استفاده خواهد کرد. تعداد سانتریفیوژهای نصب شده، با چارچوب زمانی گریز هسته‌ای یک سال، متناسب خواهد بود. با در نظر گرفتن کاهش عمده در ذخایر اورانیوم غنای پایین، تعداد سانتریفیوژهای مجاز ممکن است به 4000 تا 5000 سانتریفیوژ‌ آی‌آر1 برسد.
  مرکز غنی‌سازی فردو بسته یا به یک مرکز غیرمرتبط با غنی‌سازی تبدیل خواهد شد.
  تحقیق و توسعه سانتریفیوژ به سانتریفیوژهای نظیر‌ آی‌آر2ام محدود خواهد شد. آبشار سانتریفیوژها، از نظر تعداد محدود خواهد شد و هیچ آبشاری بیش از چند ده سانتریفیوژ نخواهد داشت. در همه موارد، تعداد سانتریفیوژهای پیشرفته در یک آبشار، بسیار کمتر از میزانی خواهد بود که در یک آبشار مولد استفاده می‌شود.
  مکان‌های عمده تولید و انبار قطعات سانتریفیوژ، از نظر تعداد محدود و شناسایی خواهند شد.
  سوار کردن سانتریفیوژ فقط در مرکز غنی سازی نطنز صورت خواهد گرفت.
  درباره سانتریفیوژهای آی‌آر-1، ساخت سانتریفیوژ، به جایگزین ساختن سانتریفیوژهای شکسته در صورت نبود قطعات یدکی محدود خواهد بود. برای مثال، درباره سانتریفیوژهای آی‌آر1، ذخیره چند هزار سانتریفیوژ نصب نشده وجود خواهد داشت و جایگزین سانتریفیوژهای شکسته خواهد شد. از این رو ایران توافق خواهد کرد تا زمانی که این ذخیره تمام نشده است، به ساخت سانتریفیوژهای‌ آی‌آر1 اقدام نخواهد کرد.
  زمانی که توافق بلندمدت اجرا شود، سانتریفیوژها و همه تجهیزات مرتبط با آبشار که فراتر از سقف توافق شده باشد، باید از دور خارج شود. سانتریفیوژها به شکلی کنترل شده، خاموش می‌شوند تا میزان خسارت به دستگاه، محدود شود. سانتریفیوژهای مازاد و آبشارهایی که دارای این سانتریفیوژها هستند، به شکلی غیرفعال می‌شوند که شروع به کار مجدد آبشارهای غیرفعال شده، 6 تا 12 ماه زمان نیاز داشته باشد. براساس اطلاعات عمومی درباره مذاکرات، سانتریفیوژهای مازاد نابود نخواهند شد بلکه تجهیزات آبشارها و سانتریفیوژها از کارخانه‌های تولید سانتریفیوژ برداشته می‌شود تا از سرگیری فعالیت آنها امری زمان‌بر شود. به منظور تضمین بیشتر این فاصله زمانی، برخی تجهیزات خاص آبشار یا سانتریفیوژها، به شکل گزینشی تخریب می‌شود. هرگونه محل نگهداری سانتریفیوژهای نصب نشده یا تجهیزات آنها، تحت نظارت شدید آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قرار می‌گیرد.
  ایران هیچ خط تبدیل که بتواند اکسید اورانیوم غنی‌شده را به صورت هگزافلوراید تبدیل کند، راه‌اندازی نخواهد کرد.
  ذخایر اورانیوم غنای پایین براساس یک توجیه غیرنظامی واقع‌بینانه، محدود خواهد شد.
  درباره اورانیوم غنای پایین حدودا 20 درصدی، ایران چنین اورانیومی را به شکل هگزافلوراید نخواهد داشت و کل ذخیره آن در شکل اکسید پرتودهی نشده، شامل مولفه‌های سوخت تازه و اسمبلی‌ها، ضایعات و زباله‌ها، کمتر از معادل صدکیلوگرم هگزافلوراید اورانیوم غنای پایین حدودا 20 درصدی خواهد بود. در طول مدت اعتبار توافق، این ذخیره پرتودهی نشده، بیش از پیش کاهش می‌یابد و به کمتر از معادل پنجاه کیلوگرم هگزافلوراید اورانیوم غنای پایین حدودا 20 درصدی می‌رسد.
  ایران بیش از معادل 500 کیلوگرم هگزافلوراید اورانیوم غنای پایین کمتر از پنج درصد پرتودهی نشده، نخواهد داشت. نیاز عملی ایران برای اورانیوم غنای پایین، همچون رآکتور تعدیل شده اراک، مستلزم استفاده از حجم خاصی اورانیوم غنای پایین، در لوله‌های تولید سوخت است. این حجم به‌عنوان بخشی از توافق، تعیین خواهد شد. اورانیوم غنای پایین مازاد از ایران خارج خواهد شد.
مراکز استخراج، خرد کردن و تبدیل اورانیوم، به طور کلی به میزانی محدود خواهد شد که پاسخگوی نیاز عملی به غنی‌سازی و دیگر کاربردهایی باشد که به شکل دوجانبه با آن توافق شده است.
ایران پروتکل الحاقی را تصویب خواهد کرد و با یکسری اقدامات راستی‌آزمایی تکمیلی از جمله اقدامات زیر (اما نه محدود به ‌آنها)، موافقت می‌کند.
  توضیحات مفصل‌تر و دسترسی بیشتر به منابع تامین اورانیوم
  توضیحات مفصل درباره تعداد سانتریفیوژهای ساخته شده به طور کلی، ذخایر کلی استفاده شده و انبار شده مواد خام و تجهیزات لازم برای ساخت و فعال کردن سانتریفیوژها
  ایران پیش از کاهش تحریم‌های مالی و اقتصادی عمده، به نگرانی‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی درباره کارهای تسلیحات هسته‌ای گذشته و احتمالا حال خود یا کارهای مرتبط به تسلیحات هسته‌ای می‌پردازد.
  تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل در خصوص کالاهای حساس هسته‌ای، در طول مدت توافق معتبر خواهند بود. در شروع این دوره راه‌حل جامع، یک کانال قابل راستی‌آزمایی برای اقلام لازم برای برنامه‌های هسته‌ای ایران ایجاد می‌شود. فهرست این اقلام با توافق دو طرف تنظیم می‌شود و شامل تاسیسات هسته‌ای عمده، قطعات هسته‌ای، کالاهای هسته‌ای و دومنظوره با کاربرد هسته‌ای و دیگر اقلام حساس نظیر آنچه در فهرست نظارت قرار دارند، خواهد بود. تهیه اقلامی خارج از این فهرست ممنوع خواهد بود و یک تجارت هسته‌ای غیرقانونی تلقی خواهد شد.
  ایران مواد، رآکتور، سانتریفیوژ، تجهیزات بازفرآوری، دیگر تاسیسات یا تجهیزات هسته‌ای یا روش‌های ساخت تجهیزات یا تاسیسات هسته‌ای را به هیچ کشور، شرکت یا طرف دیگری صادر نخواهد کرد.
  تا پایان مدتی که راه‌حل جامع اجرا می‌شود، ایران یک سیستم کنترل صادرات را هماهنگ با الزامات چهار رژیم اصلی کنترل صادرات (فهرست‌ها و راهنما)، به کار می‌گیرد و یک گزارش جامع درباره اجرای این قطعنامه را به شورای 1540 ارائه می‌کند. ایران همچنین متعهد می‌شود پس از پایان دوره اجرای راه‌حل جامع، هیچ‌گونه فناوری بازفرآوری یا غنی‌سازی یا کالاهایی [هسته‌ای] را به یک طرف دولتی یا غیردولتی ارائه نکند.