شهادت مجاهد آگاه و انقلابی آیتالله دکتر محمد مفتح توسط گروهک منحرف فرقان (1358 ش)
آیتالله دکتر محمد مفتح در سال 1307ش در همدان دیده به جهان گشود. وی در آنجا به تحصیل دوره دبستان و مقدمات علوم اسلامی روی آورد سپس به حوزه علمیه قم مهاجرت کرد. دکتر مفتح در قم از محضر بزرگانی همچون حضرات آیات سیدمحمد حجت کوهکمرهای، سیدحسین بروجردی، سیدمحمد محقق‌داماد، علامه طباطبایی و امام خمینی(ره) استفاده کرد و خود مدرسی بزرگ در حوزه شد. شهید مفتح در عین حال که در حوزه علمیه قم به درجه اجتهاد رسیده بود، در دانشگاه نیز موفق به اخذ درجه دکترا شد. وی علاوه بر تدریس علوم حوزوی در حوزه علمیه قم به تدریس در دبیرستان نیز همت گماشت. ایشان در ایام مبارزات روحانیت و مردم انقلابی ایران به رهبری امام خمینی از آموزش و پرورش قم اخراج و به منطقه دورافتادهای تبعید، در نتیجه مجبور به اقامت در تهران شد. با اقامت ایشان در تهران فصلی نوین از مبارزات سیاسی و عقیدتی شهید مفتح آغاز شد. نقش شهید مفتح در صحنههای مهم مبارزات انقلابی از جمله اقامه نماز دشمنشکن عید فطر 1357 بسیار حساس بود. ایشان در خطبههای نماز، برای اولینبار نام امام خمینی(ره) را آشکارا بر زبان جاری کرد و رهبری امام را مورد تاکید قرار داد و مردم را برای راهپیمایی در روزهای بعد دعوت کرد. شهید مفتح با تشکیل شورای انقلاب، از طرف امام به عضویت این شورا درآمد و در این سنگر منشأ خدمات شایانی شد. ایشان همچنین پس از پیروزی انقلاب اسلامی، فعالیتهای ارزشمندی بویژه در زمینه تدریس در دانشگاهها و نیز نزدیک کردن دو قشر روحانی و دانشجو به عمل آورد. او که توطئه استعمار را در جدا نگه داشتن این دو قشر، با تمام وجودش حس کرده بود، ایجاد وحدت و انسجام میان این دو قشر را وجهه همت خود کرد. آیتالله مفتح سرانجام در 27 آذر 1358ش به همراه دو تن از پاسداران جان بر کف خود در مقابل دانشکده الهیات دانشگاه تهران از سوی گروهک منافق فرقان به شهادت رسید و پس از تشییعی باشکوه، در صحن حرم حضرت فاطمه معصومه(س) به خاک سپرده شد.
فروپاشی نظام اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی (1991م)
اتحاد جماهیر شوروی در سالهای پایانی عمر خود، علاوه بر مشکلات سیاسی و سرپیچی رهبران بسیاری از جمهوریها از فرامین مسکو با بحران شدید اقتصادی و کمبود مواد غذایى مواجه شد. در ماه دسامبر سال 1990م میخائیل گورباچف، آخرین رهبر شوروی برای مقابله با بحران اقتصادی و اوج گرفتن حرکتهای استقلال‌طلبانه در جمهوریهای شوروی، کنگره نمایندگان خلق را به تشکیل یک اجلاس فوقالعاده فراخواند و اختیارات تازهای برای جلوگیری از فروپاشی شوروی به دست آورد. گورباچف با استفاده از این اختیارات موفق شد حرکتهای استقلال‌طلبانه در جمهوریهای شوروی را برای مدتی مهار کند. در این میان کودتایى ضد گورباچف شکل گرفت که به‌رغم شکست کامل آن، موقعیت وی را متزلزل کرد. وی همچنین پس از استعفا از دبیرکلی حزب کمونیست شوروی و اعتراف به این مطلب که تجربه کمونیسم در شوروی با شکست روبه‌رو شده است، کنترل اوضاع را از دست داد و تلاش او برای جلوگیری از فروپاشی کامل اتحاد شوروی و تشکیل یک اتحاد جدید از جمهوریهای مستقل به جایى نرسید. در این زمان 3 جمهوری بزرگ روسیه، اوکراین و بلاروس در اوایل دسامبر 1991م به‌رغم مخالفت گورباچف اتحاد تازهای با عنوان «سازمان کشورهای مستقل مشترک‌المنافع» تشکیل دادند و جمهوریهای دیگر نیز به این سازمان پیوستند. در اتحاد جدید، یک حکومت مرکزی که سیاستهای اقتصادی، دفاعی و روابط خارجی این مجموعه را هماهنگ کند پیشبینی نشده بود، در نتیجه گورباچف که دیگر اختیاری در مقام ریاست‌جمهوری اتحاد شوروی نداشت از این مقام استعفا داد و رسماً اعلام کرد دیگر کشوری به نام اتحاد جماهیر شوروی وجود ندارد. بدین‌سان ابرقدرت شوروی که طی سالهای 1990 و 1991م عملاً از بین رفته بود، اسماً و رسماً از میان رفت. حضرت امام خمینی(ره) بنیانگذار عظیمالشأن جمهوری اسلامی ایران، از چندین سال قبل، از سرنگونی کمونیسم خبر داده بودند.